zondag 23 september 2018

Hou Van Gisteren!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'I will remember you and all that we have been through. There is no angel, that can be more angel than you. I see you every night when you star is shining bright. And I cry and I smile, I wish you where here, with me.
Well, I am so proud to be your father. I am so proud to be your mum. And I am so proud to be your brother. So may this be your song.

And please don't give up the fight. For no reason, but your own. I never said a fight would be easy.
Because it won't'
Uut Don't Give Up The Fight van Racoon

'Papa, hoeveel nachtjes moet ik nog slapen voordat ik doodga.....???'
Zo maar uit het niets hoorden wij Moos dit vragen, afgelopen vrijdag onderweg naar later.
Ik brak, niet voor het eerst deze week. Had het toen ik het verschrikkelijke nieuws vernam uit Oss, bij de woorden van Peter Heerschop en vanmorgen weer....Nu eigenlijk tranen van vreugde maar tegelijkertijd beseffend dat in een split second iets bijzonders moois zomaar voorbij kan zijn. Voor altijd en eeuwig.
Met de slaap nog in mijn ogen popte een herinnering op, Facebook had mij iets te melden, had een verhaal van precies zes jaar geleden voor mij klaar staan. Mijn eigen blog van 23 september 2012 jongstleden...
Moos, je moet nog ontelbaar nachtjes slapen en weer opstaan. Die zijn niet te tellen met 1 hand, laat staan met twee. Néé Moos, jij moet en mag nog heel veel nachtjes naar je bed.
Hoe kun je samen zijn als het ergst denkbare gebeurt?
Het ergst denkbare voor iedere vader en moeder. Dat is de dood van een kind.
Hieronder het verhaal van zes jaar terug toen ik wereldkundig maakte dat wij mama en papa zouden worden. In een wereld destijds nog zonder zorgen. Nu ben je zo blij en dankbaar als Mouna en Moos tevreden 's avonds in hun opgemaakte bedjes liggen.
Wij houden wel de wacht. Deuren dicht!
Fijne zondag!

This Is All I Ever Wanted From Life, 8e Wereldwonder Is Coming To Town

Hallo  Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Ik wordt vader, snel wat harder. Luister lief, ze spelen ons lied. Drie minuten, zegt ons even, waar de jaren zijn gebleven. Dat we voelden dat dit misschien voor ons was bedoeld.  Dit lied zal altijd van ons houden. Het voelt als mijn hand in de jouwe als een foto van een mooie dag. Alsof ze zingen voor ons tweeën
Dan lijkt het niet zo lang geleden dat ik jou als eerste zag. Ogen dicht en blijven horen dat het meer is dan die woorden. Dat alles klopt, maar verder gaat dus net zoals wij.'
Uut 'Dit Lied' van Guus Meeuwis.

Ben geen Thomas Acda die de prachtigste liedjes zingt en de mooiste nummers op het papier schrijft. Ben geen Edwin van der Sar die keepen ooit tot pure kunst verhief en mij tot tranen roerde. Ben geen Bob Dylan die nu op Arrow verhaalt 'that the answer my friend, is blowing in the wind'. Ben geen Chris Zeegers die de harten van vele vrouwen tot kloppende machines beweegt en de wereld van binnen zag. Ben geen Boer zoekt Vrouw, Ben geen Ajax die zoekt naar een nieuwe landstitel, Ben geen Haar op mijn hoofd die denkt om de verjaardag van Merthe te bezoeken. Ben niet Robbie Williams, Ben niet Brad Pitt, Ben geen Beatle of een Rolling Stone, Ben geen Frankie Boeijen of Nick van Simon, Ben geen Bono, Ben geen Gert van Diederik Samson of Mark van Rutte. Ben geen Clooney met N'espresso, Ben niet mijn broer of the King van hierboven. Neuh, ben niets van dat alles. Maar geen één van allen heeft wat ik gelukkig wel heb. Lieve Sanneke....Daarvoor hoef ik geen beroemde artiest, filmster of wereldkeeper te zijn. Ik ben gewoon Alfred Dorgelo, die al ruim veertig jaar rondwaggelt op deze aardkloot en sinds april van dit jaar het grote geluk heeft gevonden en al enkele maanden weet dat het achtste wereldwonder aanstaande is. Ken je het verhaal van de bijtjes en de bloemetjes.....Inderdaad. Lieve San wordt Mamma en ikke, ja ikke, ja echt waar......Ikke wordt gewoon Pappa. Kun je het geluk nog mooier voorstellen. Snap je dat ik geen Acda wil zijn, geen v/d Sar of Frankie Boeijen of die jongen van the Beatles of the Stones. Neuh, deze jongen. Twee meter punt zes, komma vier lang heeft gewoon alles wat ie wil hebben en wat ie wil zijn. Nooit geweten dat de tweede helft van mijn leven zo uit de startblokken kon schieten. De gunfactor is enorm, merk ik de laatste maanden. Wie goed doet, wie goed ontmoet...Zal dat het zijn. Zal al die levenswijsheden van onder andere je ouders nu waarheid worden. Het lijkt er verdomd veel op. Mooi, dat het zo kan en Mooi dat het zo mag. Joah, het mag wel zo....Het mag inderdaad wel zo....uit de kunst. Stimpelstapel verliefd of op dat mooie wieffie en nu wordt ons geluk, onze liefde bekroond met het mooiste wat er kan gebeuren tussen twee liefhebbers van pure liefde. Snap ineens al die verhalen over echte liefde........Snap ineens al die verhalen dat alles anders werd toen je haar ontmoette. Dat ze de zon, de sterren en de maan is. Dat wakker worden naast haar elke dag weer het begin is van een nieuwe dag maar vooral van nog meer houden van elkaar. Snap Racoon, snap Pink Floyd, snap de Dijk, snap Blof, snap U2, snap Counting Crows, snap Borsato en snap zelfs Fransie Bauer....hahaha Snap al die grote dichters dat het rijmt als zij jouw dicht. Snap misschien wel het leven. Snap nu Peter Gabriël en Kate Bush dat je nooit moet opgeven voordat je het echte leven heb ontdekt...Tuurlijk, heb ik niet veel gemist...Maar nu ik eindelijk weet wat echt leven is ben ik blij dat ik zonder TomTom of TamTam van anderen het ontdekt heb. Ben geen Columbus of Marco Polo, verre van dat...Maar ik wil nu wel alle wereldzeeën bevaren om dit geluk in de zeilen te houden. Was al een bevoorrecht mens op de dag dat ik mijn Brown Eyed Girl ontmoette, was al de koning te rijk de eerste keer dat ik haar kuste....Ik ben gewoon........? Ben nog steeds op zoek naar het woord. Want geen enkel woord of zin kan uitdrukken wat ik voel voor haar en voor het geluk wat in haar steeds, elke dag, iets groter groeiende lieve buikje zit. Gedeeld geluk. Ben nog geen Pappa. Neuh, heb veel indrukken op kunnen doen de laatste jaren hoe het misschien moet maar mijn gedachten gaan nu ff naar boven, ook boven Ommen zit the King trots te zijn op z'n zoon Appie misschien wel samen met Ome Mans. Freek, moet je nou eens zien...Dat kerl'tje van oe, het flikt het toch maar 'm. Hij wordt pappa...Gedachten gaan terug naar enkele maanden geleden, toen Gary Lightbody van Snowpatrol het volgende zong:

Words of reassurance but only if they're true. Just some simple kindness, no vengeance from the gods.  This is all I ever wanted from life, this is all I ever wanted from life
This is all I ever wanted from life.  To share what I've been given some kids eventually.
And be for them what I've had, a father like my dad

In de grote O2 Arena van Hamburg werden twee mensen één en straks wordt één liefde drie!
Joah, het mag wel zo............De wereld nu echt in de Zunne.......
San, ik hou van jou!


zondag 16 september 2018

Wij Zien Het Anders!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'And all my instincts, they return. And the grand facade, so soon will burn. Without a noise, without my pride. I reach out from the inside. In your eyes, the light the heat. In your eyes, i am complete. In your eyes, i see the doorway to a thousand churches. In your eyes, the resolution of all the fruitless searches. In your eyes, i see the light and the heat. In your eyes....'
Uut 'In Your Eyes' van Peter Gabriel.

Ik vergeet soms wel eens dat jullie best wel veel belangstelling voor ons hebben.
Voor onze plannen, voor onze gezondheid, voor onze kids...etc. etc.
Ben niet altijd de meest uitgesproken persoon. Hou vaak mij stil al zien jullie dat soms anders. Vertel misschien wel veel maar uiteindelijk zeg ik niet altijd alles. Waarom zou ik beter zijn dan de rest.
Vaag is het nieuwe uitgesprokene. Helder water, stromend licht! En vaak vergeet ik de helft...
Maar ik vergeet soms dingen te melden, zaken waar ik over verhaald heb en waar jullie best nieuwsgierig naar zijn. Bijvoorbeeld naar onze (verhuis)plannen, naar mijn gezondheid, dat slimme kind van ons wat luistert naar de naam Moos en dan over Mouna nog maar te zwijgen...
Nou ja, in deze blog maar eens een tijdelijke update. Even wat tippen van de sluiers oplichten zodat wij rustig onze ogen kunnen sluiten. Waar zal ik beginnen....? hebben jullie voorkeur...of zal ik maar van de hak op die welbekende tak springen. Als ik praat valt er soms ook geen touw aan vast te knopen, zit nu al ruim twee uur achter deze tikgeit dus ik ben er wel een keer klaar mee. Stentorig bezig zijn op de zondag put soms mijn hersenloze brein wel fysiek een beetje uit. Het broodje pindakaas en de brandnetelthee brachen wel wat nieuwe energie maar ik ben geen gloednieuwe Tesla met een laadpaal aan de voordeur.
Met Pinball Wizard van the Who op de oortjes doe ik toch een halfslachtige poging zodat jullie weer op de hoogte zijn. Leest u mee, of niet natuurlijk maar waarom ben je dan eigenlijk aan het verhaal begonnen.
Mien ogen dan maar eerst. Onlangs mocht ik weer naar Rotterdam toe, naar het oogziekenhuis vlak achter de Coolsingel. Het heilige der heilige voor vele van mijn semi Feyenoord vrienden.
Tja, Dorgelo is een lastig pakket, Mijn bindweefselplaat en slijmvlies blijft maar vervormd in mijn rechteroog.
Hierdoor gaat het ooglid naar binnen staan en veroorzaken de wimpers die eveneens naar binnen groeien onder andere de irritatie aan mijn ogen van de laatste weken. Ik werd regelmatig hieraan herinnerd, wat heb ie toch?
Zie ook het plaatje, wat ik straks wel even als foto er bij zal doen, kun je zien waar het bij mij aan schort.
de oogbol en de twee oogleden boven en onder werken als een soort van ruitenwissers. Vooral linksonder is het bij mij een zootje, de letterlijke woorden van de oogarts. Het is instabiel, hij kan er niks mee. Omdat het niet goed werkt, krijg ik een soort van strepen op mijn oog. Hij kan er ook weinig mee mede vanwege mijn immuunziekte reageert het oog elke keer weer anders. De operatie was wel goed gegaan maar mijn Slijmvlies Pemfigoïd maakt het allemaal wel heel complex tot frustaties van de oogartsen. Het wordt er allemaal niet eenvoudiger op. Een probleemgeval pur sang!  Het oog krijgt nu eerst een jaar rust, niet meer opereren...Want een nieuwe operatie verslechtert ook de situatie van mijn oog. Gaat de kwaliteit er van achteruit. Goed idee want ik wil wel alles blijven zien.
Elektronisch epileren was hij dan ook niet voor. Ik mag nu regelmatig mijn wimpers laten doen, jaja...een oud wijf was ik sowieso....ik kop 'm zelf wel in. Maar mag op zoek naar een goede optometrist in de buurt. Ze zijn er te kust en te keur, denk dat ik Martin dan ook maar vraag. Was ook altijd goed voor mien Pa en Moe. Verder blijf ik onder controle staan in het UMCG, scheelt toch een dik uur reizen met Rotterdam.
Verder blijf ik druppelen in mijn oog. Dat vindt het oog fijn. Voor een lens ter bescherming in mijn oog was het nog te vroeg aangezien het ooglid nog flink dik was, die wel dacht ik nog....?!?
Bovendien blijf ik op bezoek komen bij de Dermatoloog voor mijn immuunziekte. One of a Kind, ze vinden altijd leuk als ik arriveer. Nieuw studiemateriaal haha...He is in the house......come together allemaal.
Moos gaat ook lekker. Het jochie, nog maar vijf jaar, maar wel reeds in groep drie draait zijn rondjes mee in de klas van Juf Janneke. Moos is goed te pas. Vele hulpwillende instanties zijn de revue al gepasseerd.
Het probleem lijkt zich te tackelen. Ze denken niet (meer) aan bijvoorbeeld ADHD of een vorm van autisme. Maar gewoon aan een lief, klein jochie wat met zijn zevenmijslaarzen voorloopt op zijn ontwikkeling en op kinderen van zijn leeftijd. Hij moet sowieso wel hard lopen want al zijn vriendjes en vriendinnetjes in groep 3 zijn de zes jaar al gepasseerd. Hij moet nog een half jaar hier op wachten. Trots op het ventje, van wie hij het heeft....Denk, naast de schoon- en knapheid, toch van Sanneke want ik was toch zo dom als het achterend van een varken....??? Ik hoor het sommige van jullie nog zo zeggen. Ik schoot weinig gaten in pakjes boter, speelde veel te hoog voor mijn doen. Haha....Ik lach erom, nog steeds, altijd al gedaan. Anders naar de dingen kijken....
Tja, als laatste wat ik even een update van wilde geven is onze huizenjacht en plannen om terug te keren op mijn geboortegrond, het vertrouwde nest waar ik ooit uitvloog. Het huis van mien moe kopen, grandioos verbouwen tot een waar paleisje en mien Moe op het vinkentouw achter onze droomwoning.
Helaas, dat gaat niet meer door. Het werd een te dure klus. Regelmatig werden de plannen bijgesteld om het wel allemaal financieel te realiseren maar nog altijd ging het net boven ons budget. Ik wil graag ergens krom voor liggen maar niet voor een te dure hypotheek als u begrijpt wat ik bedoel.
Ondertussen wel ons huis verkocht, wij sluiten hier de deur definitief op 15 november maar hoeven niet echt ver te lopen. Althans spreekwoordelijk. Vrijdag hebben wij ons ingeschreven voor het nieuwe plan in het centrum van Hardenberg. Waar ik ooit in het water van zwembad de Marsch dook duiken wij binnenkort in een nieuw avontuur. Wij gaan voor een andere (tussen)oplossing. Nieuw bouwen in Hardenberg. Het project de Marschhoek wordt de nieuwe uitdaging. Jammer genoeg geen Mariënberg. Dromen zijn bedrog? of toch niet....Wij kiezen voor een andere weg, nu even een omlegging, ff wat opstoppingen on the road,
effe een andere afslag en richting. Wie weet komen wij one fine day toch uit bij onze eindbestemming en de doelen die wij hebben gesteld. We will see...
De komende maanden gaan wij tijdelijk ff wonen in een huisje op de hei of iets van die strekking.
Geen zorgen, we slaan onze bezittingen op in een grote box. Doen onze behoeften even ergens anders....
Alles sal reg kommen en anders buigen wij staal om tot ijzer.
Wij zien het anders.....Hardenberg blijft Hardenberg, amper tweehonderd meter verderop slaan wij straks onze tenten op. Aan de andere kant van de Vecht. Pantharei, alles stroomt, niets blijft.
Misschien uit het oog maar niet uit het hart....Als de drie-eenheid + ikke maar gelukkig blijven en als het ff kan ook gezond. Wij blijven het leven vieren!
Horeca Hardenberg is nog niet van ons af, Jan van het Kaaskeldertje ook nie op speciaal verzoek van Moos
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.....




zondag 9 september 2018

Henk!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'So we're gathered here. Holding on to each other. To let go of another one we won't forget. Now as we say goodbye. To one of our own. We may be lonely but we're not alone. Though the leaves will fall. And the tears will flow. May it always confort us to know, The family tree will always grow. Father down to son, mother to daughter. Thicker than water, we are made of this. From the Earth we rise, to the Earth returning. We'll keep a candle burning. For the one we'll miss and when we say goodbye to one of our own. We may be lonely but we're not alone. The family tree will always grow. It's stronger than the wind can blow.'
Uut Family Tree van Venice

Zorg voor respect, saamhorigheid en liefde als ik er niet meer ben...
Die woorden kreeg Henk Meppelink mee van zijn lieve en mooie vrouw vlak voordat zij stierf.
Vlak voordat zij haar oneerlijke gevecht tegen die vreselijke klotenziekte verloor.
Wat wint Meneer K. er toch elke keer mee....? Al die mensen die hij verschrikkelijk laat lijden en uiteindelijk vaak laat sterven. Ligt hij 's avonds trots in zijn bed wetende dat hij weer een zee van verdriet volledig heeft laten overstromen en dat de achtergebleven geliefden voorlopig ronddobberen op woelig wateren zonder enige richting laat staan een duidelijke koers. Dat de vaste bakens zijn verdwenen en de weg soms maar moeilijk terug kan worden gevonden. Iedereen weet wel wat die ander voelt.
Want wie heeft er niet met Kanker te maken of te maken gehad. Niemand blijft helaas verschoond van deze klotenziekte die nog altijd als een meedogenloze olifant te keer gaat in een overvolle porceleinen kast.
Had het gisteren moeilijk op de combibaan in Gramsbergen. Want kanker raakt je, het doet pijn, het schuurt en toch moet je ook vrolijk zijn en blijven. Want het leven gaat gewoon door, alles stroomt niets blijft.
Ik weet het. Je kinderen willen niet anders en anders ikzelf niet!
Maar gisteren, terwijl Venice schalde over de warme ijsbaan in de lichtstad, zong ik zachtjes elk woord mee van de Family Tree. Ken het nummer uit mijn hoofd, kan het ondertussen wel dromen.
Maar dromen zijn bedrog toch? In mijn verzonnen dromen leven elke dag vele mensen nog, jong of oud, fris en fruitig, maar als ik mijn ogen open komt de harde realiteit als een koud briesje binnenwaaieren.
Over en sluiten!
Het nummer van de vier broers en neven Kipp, Mark, Micheal en Pat Lennon komt elke keer anders bij mij binnen. De symboliek van de familieboom die gisteren stond geplant op het middenterrein van de combibaan deed mij goed. Er vallen bladeren af maar de boom blijft groeien en elk jaar komen er nieuwe bladeren aan.
Geen storm of welke ziekte dan ook kan voorkomen dat de familieboom maar blijft groeien!
Ik ken het verhaal van Henk maar al te goed. Oud-Mainbarger hè, schept sowieso een band. Maar Henk is voor mij een absolute held. Met zijn partner in crime, René Marissen, blijft hij maar fantastische evenementen organiseren om geld binnen te halen voor het KWF. Zodat one fine day er niemand meer sterft aan kanker.
Als een soort eerbetoon en beloofde erfenis aan zijn vrouw maar ook aan zijn veels te vroeg overleden zus en aan al die andere familieleden, vrienden en kennissen die er niet meer zijn omdat Meneer K. in hun levens kwam. Hard, koelbloedig en zonder enig respect en liefde voor het leven.
Henk vierde daarom gisteren het leven om samen met vele honderden anderen te rennen en wandelen voor het leven. Binnenkort gaat hij ook nog even 330 kilometer hardlopen in 5 etappes/dagen, tevens voor het KWF. Onze Marathonman. Respect!
De opening bezorgde mij kippenvel. Keek omhoog naar de wolken boven Gramsbergen terwijl Venice zong over de family tree. De sterkhouder van onze familie is niet meer, huist ergens boven maar hier beneden waken wij over zijn erfenis. Wij zorgen ervoor dat de boom blijft groeien, misschien wel tot de hemel aan toe. Dat doet Henk ook, dat doet Maarten van der Weijden en zo bijna iedereen die met deze ziekte te maken heeft of heeft gehad. Je raapt de scherven op, lijmt ze en gaat verder. Een ieder op zijn of haar eigen manier. Samen zijn we sterk, niemand kan alleen. Het mooie gedicht van Henk wat hij met een snik in zijn stem voorlas maakte diepe, diepe indruk. Respect. Weet zeker dat er gistermiddag iemand boven Gramsbergen op een roze wolk apetrots zat te wezen op haar Henk. Haar Henk die respect, saamhorigheid en liefde voor het leven zo sterk in zijn vaandel heeft staan. Haar erfenis is in goede handen bij haar geliefde Henk. De minuut stilte werd een minuut klappen. Mooi!
Zoals Stef Bos het ook zong. Het is een volkslied zonder woorden, samen staan wij sterk.
Als de familieboom maar blijft groeien, we verliezen onderweg flink wat dierbaren, maar op de reis naar onze eindbestemming vinden wij tevens weer genoeg. Als wij maar blijven zoeken naar nieuwe bladeren.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo






zondag 2 september 2018

40, het nieuwe 30?

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'I lose my fear of war and dying and all the clouds just disappear. Only my mirror sees me crying, each time I lose another year. Wouldn't be a drag to be like you. Settling down and having kids and telling them what to do. Well I'm gonna stay.....19 forever. We can do magic in these times. Be what we want to be. We'll all be rock 'n' stars, immortal on TV. And if you see me looking tired. I've just been sleeping thougt the day. But i got something to keep me wired. So we can dance the night away. You better believe it. You know my dreams still alive. You can love it or leave it. But I'm never gonna be 35.'
Uut 'Nineteen Forever' van Joe Jackson

Is 40 het nieuwe 30?
Kent u die uitdrukking...?
Is 40 inderdaad het nieuwe 30 aan het worden? Zeg het maar..
Ik weet wel dat vannacht dominee Eppe Gremdaat even gezellig kwam buurten in mijn heldere maar niet meer nuchtere brein. Soms op van die avonden na een lange dag arriveert hij gewoon in mijn lege hersenpan en kookt hij links en rechts ongevraagd gedachtengangen en rare kronkels mijn eigenzinnige wereld in.
Het alter ego van Paul Haenen was filosofisch bezig. Hij droeg weer diezelfde trui als altijd en zijn haar had ie vanouds strak naar achter gekamd. Zijn Geurtie had Eppe voor deze gelegenheid thuisgelaten. Misschien was daarom zijn toontje licht moraliserend van aard wat toch de muziek maakt, voor zijn doen vrij tolerant. Ondanks mijn onvoorwaardelijke geloof in Bachhus merkte ik andermaal op dat zijn spraakwaterval gisternacht weer de nodige tempowisselingen kende die afgezien van de snelheid getuigde van zorgvuldige articulatie. Om jaloers op te worden maar dat terzijde. Ik luister graag naar deze hemelpiloot. Vaak heeft hij het bij het rechte eind en leidt hij mij door ernstig woelige baren zo prekend op z'n licht hervormde kansel in onze kerk waar amper plek is voor twee. Preken voor eigen parochie, misschien....?
Blijf het vreemd vinden dat al die gasten soms komen huizen in de donkere krochten en open spelonken van de kamer hierboven en mij blijkaar de les moeten lezen of mij van advies cq repliek te moet dienen.
The King doet het, veel overleden bekenden en vage kenissen en Eppe duzz, Gremdaat van voren.
Ik moest daar aan denken toen ik gisteren ff een schalkse blik wierp op de 40 jarige BertJan Gooij, onze oude buurman van eerder en die sinds kort tweehonderd meter verderop huist maar nog niet van ons is verlost. Wij blijven hem bestoken en blijkbaar laait het vuurtje nog steeds op want wij waren gisteravond van harte uitgenodigd op zijn leuke feestje ter ere van het feit dat hij de gedenkwaardige leeftijd van veertig had bereikt. Toch bijzonder dat wij samen met hem, zijn mooie Mandy en dito kids, mochten proosten op dit heugelijke moment. Een ijkpunt in zijn nog jonge leven. Ze zeggen toch dat het leven pas begint als je veertig bent. Hij is nu ook officieel toegetreden tot de club van 40 plus. Dan ben je iemand, dan tel je mee....of niet soms.
Veertig een octagonaal getal, bovendien het atoomnummer van het scheikundig element zirkonium. Ik vond Bertjan er gisteravond ook errug Zirkonisch uitzien en anders getuigden de vluchtig opgehangen foto's door schoonzussie Linda, de favoriet van Edje N. (red. AD) , wel iets van Zirkonischheid bij café Henry's van de heer BertJan Gooij. De unieke feestlocatie met uitbater Henry aan het roer, je weet wel die van de houtzagerij en geweldige smakelijke spareribs. Tien bier, terwijl hij maar negen vingers opsteekt of iets van die strekking.
Kiek toch uut met de zaag als je de slijptol weglegt. Dat overkomt je niet meer als je veertig bent...wat ik oe brom. Maar nu je Grolsch aan de tap hebt ben ie toch wiezer dat ik eerst van oe had gedacht. Waarvan akte, geintje natuurlijk. Het dronk wel bijzonder fijn uit de tulpglazen, dan ben je sapdrinkendewijs goed bezig.
Veertig komt ook veelvuldig voor in de Bijbel wist Moos mij net te vertellen. Dat jochie van 5 weet inmiddels meer van het zwarte boek dan zijn verwekker. Iets met de appel valt niet ver van Eva's boom als je weet waar Abraham de grove mosterd haalt.
Veertig heeft betrekking op voorbereiding en verwachting. Maar ook op vasten en boetedoening...Tja, BertJan het is maar ff dat je het weet. Veertig heeft tevens betrekking op zuivering...Nou wij zijn allemaal gezuiverd door de combinatie van het gerstenat en de lekkere hapjes.
Veertig is best een belangrijk getal voor gelovigen. Veertig jaar trok men in de bijbel onder leiding van Mozes door de Sinai-woestijn (welke code heeft de puntjes op de i ook alweer...? denk, denk) om uiteindelijk de tien geboden te ontvangen. De zondvoed duurde veertig dagen en nachten. Mozes verbleef veertig nachten op de Sinaïberg (Oh Alt 139 duzz).
Je kunt stellen dat veertig altijd te maken heeft of heeft gehad met een ingrijpende gebeurtenis. Of het nu dagen, weken, maanden of jaren zijn. Vervolgens volgt een tijd van rijping en tenslotte een metamorfose, een overgang naar een nieuwe fase. Zo is de cirkel weer rond en klopt het gewoon 100 procent dat het leven pas begint als je veertig bent. Dat klopt allemaal wel bij BertJan Gooij, voorheen de buurman van 41...daar is hij ondertussen wel naar onderweg als u begrijpt wat ik bedoel met cirkels en zo....
Trouw je niet voor je veertig bent dan weer niet....of toch wel. Aangezien ik mij al geruime tijd bij de club van 40 plus mag rekenen. Maar als ik ga rekenen trek ik het niet altijd meteen recht!
Je besefte het gisteren nog niet maar best wel bijzonder hoor dat veertig worden. Moet je niet te licht over denken. Dat deed de heer Gooij, in zijn vrije tijd blokfluitspeler van beroep, dan ook niet.
Zeer gezellig feestje gehad met mooie gesprekken en dito mensen.
Zo zit je in Julianadorp, zo komt Julianadorp naar je toe en sta je te keuvelen op de vierkante meter. Hoor je ineens interessante dingen over de wederhelft van Gooij. Nooit geweten dat Vandy zo was.....??
Schitterend. Onze gekke bekken trekkende Vandy die 's nachts na tweeën de vreemdste foto deponeert in de burenapp. Van die dingen duzz....Altijd handig die backgrond informatie haha.
Moe maar voldaan liepen wij vannacht terug naar ons huis, nou ja naar wat eens ons huis was tis nu van die ander....weet je wel. Vorige week hebben wij de handtekening gezet. Medio November sluiten wij voor het laatst de voordeur achter ons. Onderweg naar iets nieuws....Onderweg naar later!
En zoals dominee Gremdaat het zou zeggen: Ik wens u een fijne voorzetting van de dag, een aangenaam etensmaal met spekkies of wat er dan ook in...
Eppe, Vandy en Bertjan bedankt! Ik zet 10.000 luchtballonnen van K3 nu op want Mouna staat al op de dansvloer. We Party On!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.....