J(o)A(h), mag wel zo...!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Ik ben verloren in de liefde van mijn leven.
Ik ben verloren in de armen van de nacht.
Zoveel gekregen zonder veel te geven.
Ik verdwaal niet meer in het duister van de stad.
Is dit toeval of gewoon dom geluk.
Ik ga het morgen van de daken schreeuwen.
In elkaars armen zijn wij verdwenen.
In ons hart zien wij elkaar terug.
Jij bent het leven. Jij bent de liefde.
De liefde van mijn leven. 
San, jij bent de liefde van mijn leven.'
Uut 'Liefde van mijn Leven' van Frank Boeijen.

Moi, ben ik weer.
Vandaag kom ik tot jullie als getrouwd man.
Tja, het wonder is geschied. Ze zijn de wereld nog niet uit, neuh...echt niet!
Ik zei Ja (klonk niet eens als Joah, mag wel zo....) en gelukkig zei San ook Ja.
Je gelooft het niet, toch is het zo. Trouw niet voor je 40 bent.
Nou ja, ik nam die tekst soms iets te letterlijk.
Ken nog zeker niet alle geheimen van het leven, heeft er vast nog een paar voor mij in petto.
Soms moet je niet alles willen weten. Wie alles weet kan niet meer bijzonder leven.
Soms moet er iets te raden overblijven. Vergeet nooit meer de woorden van Meester Krooyenga, of is dit met één O en een lange IJ? Boeiend. Hij gaf Handelskennis reeds in de vorige eeuw een nieuwe dimensie op de Christelijke Mavo...haha.
De Havenzangers zingen het nog steeds... en zongen het toen ook al. Tevergeefs.
Ben in mijn veilige haven gearriveerd. Ging vaak links- of rechtsaf maar het voelt best wel lekker.
Dat getrouwd zijn met de liefde van je leven. Ik, laatbloeier pur sang! Veel, zoniet met van alles.
Zeker met de liefde. Totdat de hemel op een klaarlichte dag arriveerde in downtown Mariënberg, notabene in mien stamcafé. Moet je nagaan. Niks aan verzonnen. Nog nooit zo vaak Brown Eyed Girl gedraaid op de muziekcomputer in Café Mans, destijds mijn muzikale verlengstuk aan de bar. Links gezeten waar rechts beter was....Het was de tijd van de toon die de muziek maakte!
Ik dacht, dit is geen toeval meer. Als ik het nu nog verkloot ben ik geen knip meer voor de neus waard!
De liefde van mijn leven. Mijn muze. Mijn ochtend en mijn avond. De liefde van mijn leven, boven alle twijfel verheven. Zij is mijn absolute hemel op aarde, er komt geen einde aan.
Met bovenstaande tekst van mijn (jeugd)held Frank Boeijen vroeg ik San voor vijf jaar geleden ten huwelijk.
Had door Piet-Cees een filmpje in elkaar laten knutselen. De hoofdrol was destijds voor Moos, amper een jaar oud en drie turven hoog. Hij kon warempel net lopen. Ik zie hem nog zo het Westerpark opstiefelen op een voetballoze zondag....
Tja, ik leek getrouwd te zijn met de voetbal en met het leven na zes uur. Mariënberg leek de liefde van mijn leven te worden en te blijven. Op mijn barkruk gezeteld wist ik het altijd beter. Ik liep niet vooraan in de polonaise toch deed ik vaak het licht uit.
Tot het moment dat ik iets moois achter de Beerze Bulten zag ontwaren.
Die credits moet ik Jan en Gerrit-Jan nageven. Sporten geeft je energie. Het gaf mij de liefde van mijn leven!
Nummer 150. San werd de nieuwe energiebron, eentje waar je oneindig uit kunt putten!
Met Moos nam ik een leuk filmpje op. In de kantine, achter een mooi getapt glas Grolsch, goed getapt uit een roodzwart hart. In mijn zelfverklaarde zestienmetergebied speelden Moos en ik vervolgens een Jiskefet-achtige scene...Moos dook een bal uit de rechterbenedenhoek net als zijn Pa in zijn ooit betere dagen.
Met Moos naast mij gezeten vroeg ik op de middenstip mijn San ten huwelijk. Enkele weken later, toen wij het filmpje op een vakantiepark lieten zien zei San volmondig Ja.....Missie geslaagd. De koning te rijk!
Vijf jaar later zei San het nog eens en ik ook...Ja, ik ook. Joah, mag wel zo....
Lijkt zo onderkoeld dat Joah mag wel zo...maar geeft wel de essentie weer....Hier achter de Iessel is een ei geen lege dop! Wat ik oe brom!
We hielden het bewust klein. Al het geld zit langzamerhand verstopt in ons nieuwe huis. Het moest er maar eens van komen, alles tevens goed geregeld voor de kids. Jij weet nooit wat het leven nog voor jou, voor ons in petto heeft. Het is redelijk gunstig gezind. Wij verloren mooie en dierbare mensen onderweg, die pijn voelen wij nog steeds. Het ging niet altijd vlekkenloos, niet alles was weg te poetsen met diverse middelen...Maar de vele doktoren zijn tegenwoordig redelijk kundig in even zo vele ziekenhuizen.
Wij zijn er nog! We beginnen pas, we beginnen nu pas echt! We zijn er nog niet, we zijn onderweg...
Het glas is hier halfvol ipv halfleeg. Al is het soms wel verdomde moeilijk om alles in het juiste en positieve perspectief te blijven zien. Zo eerlijk moet ik zijn. De wereld verandert voortdurend met zevenmijlslaarzen. Vroeger is iets van eerder. Later is allang begonnen. Klein Orkest speelt niet meer. Zij weten het, denk ik, ook niet meer mooier te maken laat staan te zingen....
12 februari. De fotograaf was besproken. Geintje natuurlijk. Wij wisten waarvoor wij tekenden. Geen gekkigheid deze vroege morgen. Sta vaak genoeg in de krant, of niet dan...?
Een sobere plechtigheid op het Gemeentehuis? Echt niet! De ambtenaar van de burgerlijke stand deed haar best en had er deze woensdagmorgen zin in. Een leuk mens. Wij trouwden wel in de Bergentheim zaal, tja...
De kracht van gewoon doen. Die last draag ik nu met mij mee...haha. De kinderen kregen van haar de hoofdrol en terecht! Naast onze getuigen moesten tevens Moos en Mouna ook voor het huwelijk van Papa en Mama tekenen.
Moos zei dat we nu niet meer mochten scheiden. Dat knoopten wij allebei goed in onze oren. Zijn we ook niet van plan.Waarvan Akte!
Wat zagen ze er mooi uit. Moos voor het eerst strak in pak, het colbertje zat 'm als gegoten en Mouna had haar mooiste jurk aangetrokken. Prinsesje...San zag er stralend en mooi zoals altijd uit. Wauw!
We hadden er geen poespas van gemaakt en toch ook wel weer. San had ook deze dag al tig keer in haar hoofd afgespeeld. De oplettende regisseuse van mijn goedlopende film. Alles onder controle. Zij kende het draaiboek al uit haar hoofd waar ik nog bezig was met het lezen van de inleiding.
Thuis zetten wij  het feestje voort. Gezellig en intiem. Alleen onze beider families! Een feestje kan altied nog!
Project Hardenberg, Project X of zoiets...haha. Hou Facebook maar niet in de gaten.
In het land van Bartje dompelden wij ons vervolgens anoniem onder. Moos wilde niet bidden voor bruine bonen maar at toch zijn home-made hamburger zonder morren op!
Hij leerde ons wie Bartje was. Zag talrijke Hunebeden omdat wij rechtsaf sloegen op de Hunebed Highway.
Getrouwd op je 48e....Te laat, had ik eerder moeten vertrekken? Neuh, denk het niet.
Het is goed zo! Wij trapten gewoon wat later af. Onze wedstrijd is nog lang niet afgelopen. Wie weet trekken wij over 25 jaar wel het vorige week gekochte 1818 bier van Maallust open. Met toewijding gebrouwen. Kwam er gisteren per toeval achter tijdens een kleine proeverij met onze oude buren en vrienden van 41.
Dit Quadruppel biertje is gewoon een kwart eeuw houdbaar. Minimaal 25 jaar! Dit bier rijpt na op de fles.
Prachtig toch! Op mijn 73e ontkurk ik deze fles in het bijzijn van San en Moos en Mouna en...??
Wie weet heeft Mouna dan wel een vriendinnetje of de kinderen allebei. Mag allemaal, maakt ons niet uit waar ze mee thuiskomen als ze maar thuiskomen....niet dan!
Ik hou mijn vroegere liefdes in ere. De Voetbal en mijn biertjes, mijn speciale biertjes. San zat in het land van Bartje aan de Kolonisten Weizzen van Maallust. Mooi. Wederom een nieuwe ontdekking. Gaat niet goed zo, ik lust veel te veel van die lekkere speciaalbiertjes. Omdat Storm Dennis raasde over ons lage land waaiden wij vanzelf richting Veenhuizen. Waar Maallust al een tijdje huist! In het Drenthe van Daniël kun je eenvoudig niet verdwalen want elke weg leidt naar Rome, dus ook onze weg afgelopen zondag.
Kwam een beetje thuis. 1818 is de Generaal onder de speciaalbieren. 10% schoon aan de haak. Een prachtige volle iets zoetige smaak. Proefde in het bier San. Zij is mijn Koningin, Keizerin en Admiraal....
1818, genoemd naar het oprichtingsjaar van de Maatschappij van Weldadigheid. Het jaar dat alles veranderde in Veenhuizen. Ongefilterd en niet gepasteuriseerd. Wauw, een biertje naar mijn hart.
San is mijn Weldadigheid bedacht ik mij gisteren ineens. Dank voor de tip, GJ. Zomaar op een onbewaakt moment, op een gewone zaterdagavond, lekkere dingen op tafel, mooie mensen aan diezelfde tafel.
Het kwartje viel zomaar, hoefde het niet eens op te rapen. Joah, mag wel zo. Dat is het. Onze maatschappij van Weldadigheid. 2012 veranderde al veel maar 12-02-2020 nog veel meer.
Heilige grond daar in Veenhuizen. Tig kilometers van Hardenberg verwijderd en toch ook weer dichtbij. Elke weg leidt er naar toe. Bij Asssen gewoon links af door de Geert Timmer bocht. In ons huwelijksweekend tijdens onze soort van Honeymoon kocht ik onbewust een biertje voor onze gezamenlijke toekomst. Op de Generaal, Op Johannes van den Bosch die in 1818 woeste grond aankocht en daar zijn maatschappij van Weldadigheid begon. Op deze gewijde grond kwam ik wettelijk in de armen van mijn geliefde terecht. Zij ontginde mijn hart in het openbaar! Een contract!
Over 25 jaar maak ik 'm open, een bijzondere goede reden om binnenkort die kant weer eens op te fietsen.
Moet er natuurlijk wel eentje hebben uit het brouwjaar 2020. Met de fiets deur het bulzand hen.
Ik heb ja niks te klagen. Cirkels rond maken. Werken aan de toekomst. Onze toekomst!
Joah, mag wel zo. Ons huwelijk is met toewijding gebrouwen. Lang gezocht, in the middle of nowhere het grote geluk gevonden. In ons vanaf vandaag zelfbenoemde maatschappij van Weldadigheid.
Sanneke Dorgelo, vrouw van....Wauw.
Liefde van mijn leven, zonder twijfel.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....
Mr. & Mrs. Dorgelo

Nou maar eerst ff een stukkie Lohues luusteren...As de Liefde mar blef winnen

Niks Mooiers As Dat!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Hast Du etwas Zeit für mich. Dann singe ich ein Lied für Dich.
Von neun-und-neunzig Luftballons. Auf ihrem Weg zum Horizon.
Denkst Du vielleicht grad' an mich. Dann singe ich ein Leid für Dich.
Von neun-und-neunzig Luftballons. Und dass sowas von sowas kommt.
Neun-und-neunzig Kriegsminister, Streichholz und Benzinkanister.
Hielten sich für schlaue Leute. Witterten schon fette Beute.
Riefen: Krieg und wollten macht. Mann, wer hätte das gedacht
Dass es einmal soweit kommt. Wegen neun-und-neunzig Luftballons
Neun-und-neunzig Luftballons'
Uut 99 Luftballons von die Nena

Moi, ben ik weer!
Niks mooiers as dat. De nieuwe single van Daniël Lohues uut Erica knalt hier uit de boxen.
Word er vrolijk van. Op de één of andere manier bezorgt deze Drentse troubadour mij altijd een glimlach op de lippen als ik 'm hoor zingen ergens op de radio, in de auto of gewoon achter het huus.
Hij vind het niks mooiers as op zijn 48e een liedje te zingen zoals dit liedje....Niks mooier as dat!
Joah, mag wel zo.
Daniël weet het altied mooi te brengen. Hollandse nuchterheid verpakt in een wederom een sterk nummer.
Hij zet mij altijd aan het denken. Ja, zo kun je het ook bekieken.
Soms wat kritisch, dan weer de wereld simpel en eenvoudig belichten aan deze kant van de IJssel. Daar ligt tevens nog een heel stuk Nederland, wat ik oe brom! Echt wel. De wereld heeft vier windstreken. Niet alleen het heilige westen....Neuh! Maar ook het noorden en het zuiden en vooral het Oosten. Het mooie verre Oosten.
Sommige van mijn promotionele collega's uit de handel dacht/denkt dat ik momenteel in China zat/zit.
Ik besloot mijn mail van deze week in de PPOT groep te eindigen met een mooie en hartelijke groet uit het Verre Oosten zonder het Corona-virus. Meteen kreeg ik de groeten, veel plezier daar...Pas op, kiek uut, fijne vakantie etc. etc...Maar dit verre Oosten was een stuk dichterbij. Gewoon rondom Hardenberg en omstreken en zo. Mijn humor is niet voor iedereen toegankelijk ... Een moat uut Vriezenveen en werkzaam in het Almeloooooo van Finkers, Herman Finkers....snapte 'm natuurlijk meteen. Dat stoplicht sprong gelukkig wel op groen. Niks mooiers as dat!
Lohues hele album komt uut over pak 'm beet 3 weken. Daar moeten wij het helaas ook voorlopig mee doen. Daniël is op advies van zijn knappe doktoren even 'kallum an' aan het doen. Hij zou hier afgelopen woensdag, donder- en vrijdag optreden achter ons huus. In de Voorveghter. Oppas geregeld en zo.
Even een avondje met zijn tweeën, een avondje uit. Luisteren naar wat ie nou weer had te vertellen.
Hij hef altied mooie proat. Van die doordenkers...of gewoon dingen wat hij meemaakt in deze wereld!
Wou soms dat Daniël Mark Rutte heette...of ieder andere rare vreemde gast of gastin uut Den Haag.
Het zou de wereld een stuk mooier en beter maken. Wie gelooft tegenwoordig nog de baas van het land? Niemand toch!
Maarre Daniël moest helaas zijn hele tour afzeggen door ziekte. Jammer maar het is niet anders.
Gezondheid is het belangrijkste Daniël. Goed uitzieken! Er zijn belangrijkere zaken in deze wereld.
Niks mooiers as dat! Het giet oe goed bij alles wat je doet. Van Harte Beterschap uut het mooie Verre Oosten soms ook wel Hardenberg en omstreken genaamd. Hoop niet dat je van je fiets bent gevallen!
Gewoon goed naar oen Moe luisteren zoals je het zelf gisteren zo mooi vertelde in oen stukkie in het Dagblad van het Noorden. Want soms moet je wel. Hoop dat je hebt gevonden deze week waar je naar op zoek was. Iets moois wat je gerust heeft gesteld. Zo dacht je aan het mooie moment waarop jouw moeder jou leerde aan iets moois te denken als er iets was wat niet zo mooi was. Leef in het moment, neem de tijd!
Niks Mooiers As Dat!
Dat deden wij gisteren ook. Leven in het moment en de tijd nemen.
Gisteren voor Moos en mij geen ritje naar de voetbal. Geen Lohues op de radio en samen zingen over de A28 en dat iets ons kwelde in de ondergrondse Hutte.
Neuh, wij waren onderweg samen met de meisjes naar Bremen. Helemaal in het noorden van Duitsland.
Op deze zaterdagochtend zaten wij met z'n vieren in de auto richting grote breur die in de voormalige Hanzestad al jarenlang woont, vlakbij de Wezer en dichtbij het Weser-Stadion van Werder Bremen.
De club in verval, ze verkeren na de nederlaag van gisteren tegen Union Berlin in accute degradatienood.
Ik had verwacht Mariënberg ook maar gelukkig kreeg ik bijzondere goede Nachrichten van het Westerpark. Na een 0-1 achterstand bogen 11 hardwerkende roodzwarte mannen dit om naar een 4-1 winst.
Ineens kleurt de wereld hier aan deze kant van de Iessel en in dit mooie Verre Oosten weer een stuk zonniger. Wat kan voetbal toch je gemoedstoestand beinvloeden.....Gek toch. Dat zo'n bal, vaak een derbystar nummer 5, je dag kan maken of breken. Toch wel hè. Voorlopig lacht het roodzwarte leven ons weer toe. Kan volgende week weer anders zijn. Niet dan? Je bent zo goed of slecht als je laatste wedstrijd.
Maar adel verplichtte ons gisteren tot een mooi ritje naar Bremen. Naar grote breur Gert. Hij verjaarde deze week. 59 alweer....Volgend jaar tikt hij de zestig aan. Al zijn broers en z'n Moe van 88 waren inpandig aan de Nienburgstrasse in het eerder genoemde Bremen. Wij liepen langs de Wezer, wij zagen de supporters van Bremen en Union Berlin kriskras door elkaar lopen. De lucht van vers gebakken bratwursten was niet weg te poetsen boven Bremen. Becks ging er hier in als Gods woord in een ouderling. Moos keek zijn ogen uit. Ruim veertigduizend mannen en vrowuen vermaakten zich uren voor de wedstrijd reeds in het Weserpark. Leek bijna wel het Westerpark, haha....Ons sportpark zwanger van bratwursten en bier!
Wij spraken voor het huis van Gert en Gisela enkele groenwitte supporters...Aah Holland, Davy Klaassen, gute spieler...Ja, wissen wir....We werden freunden voor enkele minuten. Voetbal schept sowieso een band.
Moos at bij de Werder Imbiss snel wat Pommes Frites. Wij liepen door een onbekende bekende stad.
Gelukkig werkte de WLan bij Gert. Rolf appte dat het goed kwam en anders kwamen de berichten van Harrie wel goed door. Ron Beton scoorde en bijvoorbeeld Wesley en Dennis....4-1 van DES, DES te beter.
Door Eendracht Sterk!
Wat was het gezellig bij grote Breur in Duitsland. Tast- en kostbare momenten. Heerlijk gegeten. Is dat rundvlees, neuh Is lam....Leuk grapje, moet je bij zijn geweest. Niks racis....aan, Nou ja, niks mis mee. Je mag toch nog wel iets zeggen in dit Nederland- euh Duitsland in dit geval. Maar heerlijke schaal-en schelpdieren en fijn lamsvlees van de schouder duzz uit de Cataplana en Tajine. Mooi aan de kook, maar zoals het heurt!
Alle breurs bij elkaar met hun geliefden en onze Moe van 88. Zo vaak komt dat niet meer voor. Nu waren wij een keer op bezoek bij Gert, meestal is het andersom!  Wij gaan voor de 99 Luftballons....
Met z'n allen de schouders er onder! Moet lukken toch...??
Niks mooiers As Dat!
Stilte voor de storm, misschien wel, misschien niet! Wij wachten op de storm die straks gaat komen!
Kijken wat Ciara voor ons in petto heeft, kijken wat voor verschrikkelijk monster het misschien wel is!
Gelukkig kan iemand in Assen nog met zijn auto door de Plassen.
Niks mooiers As Dat!
Was 'm schrikken maar hij is er nog. Kan ook op zijn 48e nog mooi dom ouwehoeren. Mooi Wilko! Nogmaals, gezondheid is een groot goed! Vooral kallum an doen! Jij kunt het nog navertellen...
Niks Mooiers As Dat....en er zit nog veel meer moois in het vat, waarvan akte!
Fijne zondag! Joah, mag wel zo!

 

#OverMijnLijk!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Hey-Hey when everything goes wrong. Sometimes it makes no sense.
Hey-Hey there once was a time. I should have know better then.
Hey-Hey although you may try. It won't come your way again.
Hey little girl, where will you hide? Who can you run to now?
Hey little girl, where will you go? Who can you turn to now?
Uut 'Hey Little Girl' van Icehouse

Moi, ben ik weer.
NPO Radio 2 werd toen ik de grens passeerde Radio 2, de grootste familie in België.
Er werd trouwens niet gepraat tussen de nummers door.
Onze zuiderburen waren afgelopen maandag op de radio namelijk in staking.
Er werd non-stop muziek gespeeld, ze protesteerden hiermee tegen de bezuinigingen en het feit dat een zenderbaas zomaar was ontslagen, de laan was uitgestuurd door de overheid.
Ach, het maakte mij niet zoveel uit deze ochtend. Het was sowieso rustig in mijn hoofd.
Icehouse kwam als eerste langs met Hey Little Girl terwijl ik onder andere Sint-Job-In-'t-Goor op de borden langs zag komen. Gelukkig kon ik het (weer) zien. De hechten in mijn rechteroog zaten er nog wel in, ze trokken alles strak. Een zeurderige pijn in mijn kop hield aan maar alles voor de goede zaak!
Hopelijk was operatie nummer zeven geslaagd. Ik zou het komende vrijdag horen. Komende vrijdag was dus afgelopen vrijdag....De dokter had gehoopt op 40/50% verbetering van mijn oog, hij schatte het nu op minimaal 70% in. Goed nieuws duzz wat ik vorige week maandag terwijl ik België binnenreed nog niet wist.
Mooi! Blij mee....Alleen het rare hoekje in mijn oog had hij niet voldoende kunnen herstellen. Baalde hij van maar hij wilde daar tevens niet in gaan snijden, niet wetende wat hij tegen zou komen en sowieso wegblijven van het slijmvlies in mijn oog. De oorzaak van al dit gedoe...al jarenlang! De oorzaak dat ik regelmatig naar het hoge noorden, naar het UMCG in Groningen mag. Mijn immuunziekte houdt zich voorlopig rustig.
De medicatie is al gehalveerd, de dermatologen blijven er wel bovenop zitten. Elke keer wordt ik gemonitord van kruin tot teen....ik blijf een bijzonder en uniek geval. Na 5x messcherp in het oog te hebben gesneden kwamen ze pas achter het echte euvel. Slijmvlies Pemfigoïd. Een zeldzame chronische huidaandoening.Een stoornis in het afweersysteem waardoor lichaamseigen weefsels worden aangevallen. Bij mij dus in het oog, alleen het rechteroog. Dat vinden ze tevens vreemd. Met het linkeroog is vooralsnog niks mis mee.
Afgelopen week moest ik regelmatig de bont- en blauwheid van mijn rechteroog verklaren. Ruzie gehad met de vrouw? Soms vertelde ik de spannende versie, aan klanten die mijn humor een beetje snappen. Meestal vertelde ik gewoon hoe de vlag erbij hing. Dat ik was geopereerd in het UMCG.
Alle kleuren van de regenboog zijn reeds de revue gepasseerd. Het was dus allemaal niet voor niets...
Positieve uitslag na een mooie en drukke week in België en Nederland. Leuven was goed, Nieuwegein zelfs nog beter. Dat geeft de burger moed. Daar kun je mee thuis komen.....
Positieve verhalen. Dat is sowieso the key to life!
Tja, je zult maar net lekker aan het leven zijn. Hoor je dat je dood gaat. Wat dan?
Ken je Over Mijn Lijk? Het programma van BNN/Vara gepresenteerd door de 31-jarige Tim Hofman.
Aflevering 4 was afgelopen donderdagavond maar door de beursperikelen keken wij deze vrijdagavond on Demand terug. Lekker gezellig, Not!
Vijf jonge mannen en vrouwen, Jeroen - Mirjam - Lotte- Fabienne en Alex waren lekker bezig met hun leven. Je bent jong en je jonkt wat....Sommigen net 20, anderen tikten bijna de 30 aan....
Genietend van hun leven toen ze hoorden dat dat leven niet zo lang meer zou duren.
Drie van de vijf zijn reeds overleden. Mirjam uit Nijverdal overleed deze week in de uitzending maar stierf al op 9 augustus 2018. Lotte en Fabienne leven zeg nog maar, blazen in de komende uitzendingen hun laatste adem uit. Lotte overleed 7 november 2019 en Fabienne verruilde het aardse voor het eeuwige op 26 mei van het vorige jaar.
Het is geen leuke TV en toch willen wij het zien. Het is een heftig programma. Wat kunnen wij ons soms druk maken over bijvoorbeeld voetbal en andere randzaken....Maar ben je net 21 zoals Fabienne, heb je ook iets met het oog en ben je bezig met je aangekondigde dood. Zeg me dat het niet zo is.....Een tumor achter het oog en behoorlijk agressief. 'Ik Mis Mijzelf' vertelde ze terwijl ze voor de zoveelste keer een nieuwe pruik kreeg aangemeten. Haar gezicht opgeblazen door tig medicijnen en onverklaarbaar vocht.
Die jonge en vrolijke spring in 't veld neergemaaid door zo'n verschrikkelijke tumor.
Het is zo puur en zo echt gemaakt. Diep respect ook voor Tim Hofman, die gewoon de vragen stelt die een ander niet zou durven stellen uit respect...Hij doet het wel. Tuurlijk de dood hoort bij het leven....Moos vraagt wel eens of wij ook dood gaan...Ja, Moos wij gaan ook dood. Maar soms is het allemaal zo oneerlijk dat laat Over Mijn Lijk elke week zien. En toch, toch blijft het een mooi programma. Snap je!
Lotte met haar jonge gezin, twee dochters....zij is niet meer. Mirjam die trouwde met haar grote liefde, enkele weken terug nog haar 30ste verjaardag had gevierd en binnen twee weken van midden in het leven uit het leven ging. Kutkanker! Jeroen met zijn hersentumor, zijn vader overleed er al aan....(erfelijk) en ook zijn oom en bijvoorbeeld zijn neef gingen hem al voor. Hij leeft nog, flink in bonustijd. De struggle met alles. Hoe zijn moeder en zijn lieve vriendin het allemaal beleven....Poeh, heftig. Alex, net een paar jaar papa...Gelukkig met zijn vrouw en zoontje Aaron. Is er ook nog maar hoelang nog...?? Hoe vertel je een kind van amper drie dat papa straks gaat hemelen. Dat hij straks er niet meer voor jou is.....Dat hij niks meer voor je kan maken omdat hij zelf compleet stuk ging!
Blijf het heftig vinden. Zit soms met tranen op de bank maar het maakt je nietig en klein.
Dat er belangrijkere dingen in het leven zijn. Dat niet alles draait om geld, macht, succes en overwinningen.
Gisteren lag ik met griep in bed en hoorde op Omroep Noos, onze plaatselijke radio, dat mijn cluppie het wederom niet goed deed. Voor de 4e keer op rij genadeloos verloor. Maar is dat belangrijk? Is het van belang dat het Roodzwarte Hart in acute degradatienood verkeert....?? Is dat wel zo belangrijk? En is het zo belangrijk of vanmiddag Ajax of PSV wint.....?Waar maken wij ons soms zo druk over....
Als je Over Mijn Lijkt kijkt dan is bovenstaande allemaal niet zo belangrijk meer....Ik maak mij zorgen over alles en iedereen. Vooral over diegenen die ik zo lief heb. Over mijn kinderen, over San, over mijn familie en vrienden.....
Vechten wij elkaar bijvoorbeeld op Twitter de pan uit terwijl er mensen zijn die elke dag blij zijn dat ze de voorbije 24 uur weer hebben overleefd.....Dat er volgende week misschien geen morgen meer is voor hen...
Tuurlijk. Niemand mag er dood, nou ja....bijna niemand! Maar als je 85 of 90 bent kan ik er nog mee leven. Niet als je 21, 25 of 30 bent. Wie kiest zulke mensen eigenlijk uit. Jij wel, jij ook en ik niet??
Ach, mijn gedachten gingen deze week kriskras elke kanten op. Het komt altijd als ik lang in de auto moet zitten, muziek op de achtergrond en ga ik mijmeren en nadenken.
Staat er in kamernummer 807 van een hotel met zo'n Toekan op het dak zomaar een tekst van Albert Einstein geschreven. Zo had ik Moos eigenlijk willen noemen, Einstein, maar dat terzijde. Over de kennis van toen en verbeelding van nu gesproken, haha...
Imagination is more important than knowledge
Inderdaad verbeelding is veel belangrijker dan kennis. Echter hoop je wel dat kennis one fine day zich eens uitbetaalt. Dat er medicijnen komen die ondermeer kanker voorgoed kunnen genezen.
Dat een Fabienne, Mirjam of Lotte konden blijven leven. Dat ze nog midden in het leven stonden.
Dat Alex en Jeroen niet meer hoeven te gaan. Dat Alex zijn zoontje kan blijven knuffelen en Jeroen zijn vriendin en moeder.
Van die dingen....Hey Little Girl....Kreeg het koud van IceHouse in een warme Caddy in een bijzonder mooi land.
Dronk 's avonds een mooie blonde Leffe, waarop eigenlijk? Nou, op het leven....Op mijn leven, op ons leven...Op Moos, op Mouna, Op San, op iedereen die het in mijn ogen verdient. Zowel het linker als het gemankeerde rechteroog....
Het leven is mooi maar je moet het wel willen zien. Ik wil dat mijn dierbaren gewoon blijven leven, nu en over honderd jaar....en anders Over mijn Lijk!
Moos in het Nederlands Elftal over pak 'm beet 14 jaar.....In het kader van durf te blijven dromen...
Spreken over verbeelding en hopen dat dan alle enge ziektes als sneeuw voor de zon zijn verdwenen door knappe koppen!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....