Hier Kom Ik Weg!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Je moet der van haoln, dat is wat ik doe.
Bekend terrein, vrumd genog.
Hoe 't rök en vuuld, hoe het lek en klinkt.
Elke straote ken ik, elke bocht.
Jij woont hier ver vandaan, zeggen ze elders in het land.
Dan zeg ik, insgelijks, u ook, a'j 't zien van dizze kant.
Hier kom ik weg, veur mien hele leben ben 'k met dizze horizon verweben.
Hier kom ik weg, hier stiet ons huus en bliekbar kom ik daor altied weer terecht.
Hier kom ik weg!'
Uut 'Hier Kom Ik Weg' van Daniël Lohues

Moi, ben ik weer.
Klopt, weer een weekje van de radar geweest. Had niet veel te melden. Neuh...
Behalve naast wat interne en overzeese strubbelingen gebeurt er namelijk niet veel meer de laatste tied. 
We komen sowieso niet veel meer Buitenhuis zelfs Martin zingt al binnen zagen we even tot hier. 
Veel verschil maakt het niet. Alhoewel zij maakt altijd nog het verschil. Van Dik Hout zaagt men planken. Stil is het niet in mij laat staan in haar!
Misschien als er één Poema over de dam is volgen er meer...Je weet het niet. Waarvan Akte!
Ik stapte gisteravond in een soort van ouderwetse tijdmachine terwijl ik boven mijn tanden stond te poetsen.
Liep rond ergens in het jaar veertienhonderd, kan ook 1425 zijn geweest, in ieder geval lang na Christus.
Droeg een bruine Monnikspij, was een vroom man geworden. Ik stiefelde door verraderlijke moerassen, stond met mijn voeten in de klei en stiefelde door laagveen wat nog wat gedolven moest worden. Onderweg naar turf, onderweg naar later.
Was een aanhanger geworden zonder trekhaak van de hervormingsbeweging de Moderne Devotie. 
Hier in de omgeving wat nu het dorpje Mariënberg is had ik, Johan Clemme, mij gevestigd en wat volgelingen meegekregen van onze Lieve Heer. We bouwden er gebroederlijk een kapel, Hut Mariaborch als ik mij niet vergis. Het is alweer een tijdje geleden, kan het ook mis hebben...Mea Culpa.
In navolging van goede voorbeeld Bonifatius wilden wij de boodschap vertellen en de mensen in het veen en moeras vertellen over Jezus en zo. Achteraf hadden wij het beter kunnen hebben over drooglegging en zo want natte voeten hield je sowieso over als je door de Engbertsdijkvenen liep te wandelen.
Toen zaten er ook al adders onder het gras. Veel was er niet te beleven, er vloog eens een witte duif langs maar Café Mans moest toen nog open gaan, dat zou nog eeuwen en eeuwen duren. 
Het leek wel een soort van ouderwetse guarantine, als je misschien begrijpt wat ik bedoel.
Veel was er niet te beleven, beetje saaie bedoeling behalve het steken van turf, heel veel turf en de blik naar boven gericht. Bidden tot je een ons woog. Wat was ik vroom toen...Geen kroeg wel een kerk.
Ik wilde bier gaan brouwen, trappistenbier of zo. Had ik goede verhalen over gelezen in een almanak maar daarvoor waren wij niet op deze aard werd mij verteld door de bisschop van Utrecht. 
Moest vooral niet gaan denken dat het leven leuk was.
Jaren, jaren later werd ik geboren in de Johan Clemmestraat, wilde ik ooit een tattoo laten zetten met een monnikspij op mijn bovenarm met de letter 'M' in het donkere van de monnikspij waar het hoofd zich bevond. Een eerbetoon aan mien dorp, mien club en vooral aan mie Moe...haha
Vroeger dacht ik wel vaker eens wat. De tattoo is er nooit van gekomen daar moest ik gisteravond aan denken toen per toeval mijn hoodie van een merk uut Australië zich boven mijn hoofd als muts voltrok. Door mijn gelaaf aan Bachhus en vooral aan het laatste trappistenbiertje van de monniken van Westvleteren leek ik net een monnik met met pij (capuchon) op mijn zatte kop. Omgekeerde wereld, zo droomde ik van Johan Clemme gisternacht...Over zijn barre tochten door het moeras wat Mariënberg toen moest zijn geweest. In veertienhonderd stond er nog geen huis van steen laat staan een straat die Johan Clemme heette of een vijfsterren camping achter ons huus bijvoorbeeld....
De broeders van de Sint Sixtusabdij in Belgie deden wat Johan Clemme vierhonderd jaar eerder gewoon naliet om te doen. Veels te druk met z'n geloof. Denk eens uut the box, mien jongen.
In België hadden ze niks met die Bisschop te maken. Ze begonnen daar met brouwen van bier om zich in hun onderhoud te voorzien. 1839 om precies te zijn.
Ze brouwen om te leven. Ze leven niet om te brouwen. Prachtig. Je kunt maar 1x in de zoveel maanden een houtje kistje met bier reserveren omdat ze willen dat iedereen zich aan hun overheerlijke bier kan laven. Het elfde gebod maar dan compleet anders. Geniet! Ik had ooit over deze monniken gelezen maar via een buurman op afstand met een paar huizen er tussen mocht ik gisteravond proeven van het bijzondere gerstenat. Voor alles is er een eerste keer, of niet dan. Wat ik oe brom.
Nogmaals dank Rik, ik zwom in het genot van Trappist Westvleteren 12 op de plek waar oen Va tientallen jaren badmeester is geweest. Ik ontving gisteravond Bierdiploma B, bier voor gevorderden...
Met recht een Vlaamse Bourgogne, amberkleurig bier en mooi in het alcoholpercentage. 
Ik voorzie een weekendje België aankomen, weet nog wel een leuk Van der Valkje in Oostkamp. Vleteren ligt niet zover van Oostkamp. Iets verderop ligt Brugge, kunnen wij een dag later het mooi zot gaan maken in deze stad met zijn twintig kilometer lange bierleidingen die onder de stad doorlopen. 
Dat is nog eens een riolering die niet gaat stinken. Een fijn afvoerputje. Goede wijn behoeft geen krans.
Ach, vele dingen kwamen gisteren weer samen in mien hersenloze brein.
Ben gewoon trots op mien Dorp, na deze week nog een beetje meer. Wij hebben warempel nog aan toe tussen onze dorpsgrenzen een heuse ANWB vijf-sterren camping, gewoon achter het huus van mien Moe in de Johan Clemmestraat. Waar ooit broeders liepen te zwoegen en vrome boodschappen te verkondigen is alweer vijftig jaar camping de Pallegarste gehuisvest. 
Het begon met Berend en Fennigie, de opa en oma van Marcel. Berend-Jan en Jenny namen het over in de jaren tachtig en sinds 2010 zwaaien Marcel en Marinke Schuldink de scepter en niet zonder succes. 
In 1970 maakte de varkens plaatst voor de eerste toeristen die in het weiland achter het spoor hun tenten opzetten. Geen natte voeten meer, geen monnik meer te bekennen. Alles was drooggelegd. Mainbarg werd een echt dorp. Met een station, een winkel, een camping, een kroeg en natuurlijk wat kerken.
Hier ligt de kroeg precies midden tussen twee kerken, de erfenis van Johan Clemme, als je de shovelkerk net buuten het dorp ff buiten beschouwing laat anders klopt het plaatje niet helemaal meer. 
En nu, in 2020, betreedt Camping de Pallegarste de Champions League. Treed toe tot het elite groepje van al die andere vijf-sterren campings in Nederland. We zijn hier sowieso goed vertegenwoordigd. Maar liefst 9 campings in het Vechtdal mogen ondertussen het predikaat dragen....
Maar trots op Marcel en Marinke...Ik heb er veel rondgelopen, biertjes gedronken, getennist, te vaak in het licht gekeken van de zaklamp van Berend-Jan...'Dorgelo, naar de Clemmestraat jij....' hahaha...
In de zomer verdubbeld het inwonersaantal van Mariënberg. Dat besef je soms gewoon niet. 
In Beerze van hetzelfde laken een pak. Huizen ook gewoon drieduizend vakantiegangers in de zomer tussen al die bulten. Leven veel gezinnen van. Als het volgend jaar maar weer zomer wordt....
Ach, goed bier doet meer met je dan het goed voor je is. Had veel dingen in mijn kop zitten deze week. 
Ik wilde het hebben over een voetballer die uit de kast kwam en eentje die deze week voor eeuwig in de kist ging maar altijd besproken zal blijven. De hand van God?
Hoe hadden wij trouwens als dorpsclub op zo'n coming-out gereageerd als bijvoorbeeld onze spits het had geopenbaard. Dat hij eindelijk echt doel had getroffen maar dan wel ff anders....
De jongen van zijn dromen had gescoord, eindelijk zijn grote geheim had onthuld in de macho wereld die voetbal nog eigenlijk altijd is. 
Hadden we met het verstand gereageerd? Met het gevoel anno 2020 of hadden we ons laten leiden door wat er ooit is opgetekend in oude boeken ver voordat Johan Clemme hier voet aan land zette??
Is geloven in iets van vroeger nog altijd belangrijker dan de liefde voor je kind die zijn of haar hart volgt of verbreek je een vriendschap omdat hij of zij anders geaard is dan dat jij bent aangesloten...??
Hoe is het eigenlijk gesteld met ons roodzwarte hart als iemand uit de kast dondert waar hij jarenlang in gevangen zat..?
Gaan we ineens anders juichen als hij ons naar de overwinning schiet, denk het toch niet...zo homofoob of bekrompen zijn we allang niet meer op het Westerpark....toch??
Ach, ik had het willen hebben over hokjes...Sommige kinderen zijn niet te plaatsen in één hokje of twee, sommige zitten gewoon lekker in hokje vier als hij eigenlijk in hokje twee had moeten zitten.
Zoals Lohues het van de week al zei. Drenthe is net als de zon, die schijnt voor iedereen...
Met andere woorden, iedereen is welkom. Laat de kinderen maar komen...
Wilde het hebben over Julianadorp, de kop leegmaken, over even weg zijn uut deze soms benauwde wereld waar tegenwoordig iedereen buiten te veel en te vaak naar binnen kijkt om te zien of er niet toevallig net even teveel volk rond de tafel zit.
Laten wij er samen iets moois van brouwen. 
Nou ja, daar dacht ik dus aan toen ik gisteravond tijdens het tandenpoetsen in de spiegel keek met mijn capuchon over het hoofd getrokken. Niet al te helder meer....haha
Oh, wat was ik een slechte monnik geweest. Echt geen Johan Clemme of zo'n vakbroeder die bier brouwen tot kunst heeft verheven. Dorgelo als Monnik, dacht het maar niet!
Mijn boodschap komt vaker wel dan niet over...
In de hemel is geen bier daarom drinken wij het maar hier en laat die tattoo voorlopig maar zitten.
Hier kom ik weg. Vandaag maar aan de gemeentepils, kleur ik weer keurig tussen de lijntjes of in de spreekwoordelijke vakjes.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...

Niet Voor Het Laatst!

Hallo Lieve Vrienden en Vriendinnen, 

'Spelend op zeker, tegen alles ingeënt. Spring je braaf in het gelid.
Het verlangen afgeleerd, je gevoel geamputeerd. Blijf je zitten waar je zit.
Maar ergens halverwege kijk je om en krijg je spijt.
Levend voor morgen raak je nu je toekomst kwijt.
Dan ben je in de boot genomen door de zilvervloot.
Sparend voor later ga je straks ook sparend dood....?
En later, later is al lang begonnen. Later, later is al lang begonnen.
En vandaag komt nooit meer.
Uut 'Later is al lang begonnen' van het Klein Orkest!

Moi, ben ik weer. 
Weekje van de radar geweest. Vorige week had het niet veel zin, wel de woorden maar niet de teksten.
Nu de herfst zich definitief in mijn kop heeft genesteld, kijk je onbewust toch weer een beetje somberder tegen deze vreemde wereld aan. Gaat niet express, ook niet per ongeluk. Ik heb het glas nog altijd halfvol maar soms denk ik wel, wanneer stopt deze onzin? Dan heb ik niet alleen over het klotenvirus.
Neuh, wij kunnen ons over van alles druk maken zonder dat wij er zelf invloed op uit kunnen oefenen.
Maar er spookt veel meer door mijn hersenloze brein. Ben met veel mensen begaan, mensen die andere dingen aan de kop hebben. Die echt spelen met de dood, magere Hein soms op bezoek hebben, mag hij nog wel op visite komen van onze regering?
Wie weet versoepelt het volgende week weer zodat Hein een paar deurtjes verder wordt geschopt bij mensen die hem echt nodig hebben....Kill your Darlings, waarvan akte.
Neuh, sinds maart speelt Rob de Nijs vaak door mijn hoofd. Die man is sinds de uitzending tijdens de lente, waar hij te gast was bij de huidige burgemeester van het fictieve plaatsje Zwalk, niet meer uit mijn hoofd verdwenen. 
Een stem van vroeger, ik hoorde hem door de muren heen bij mijn ouders thuis als Gert weer een plaat van hem op de pick-up legde. Ik moest slapen maar Rob hield mij 's avonds vaak uit mijn dromen. 
Later zongen wij eens op een late dinsdagavond, zeg maar rustig nacht, in een Belgische kroeg één van zijn grootste hits luidkeels mee. Jan was er toen nog bij. Mooie kerel uit de handel. 
Is onlangs gaan hemelen. Leek de strijd te hebben gewonnen in de winter, schoon verklaard. Kanker verslagen maar het addertje zat helaas toch nog onder het gras.
Ik haat slangen, mis blijkbaar de vonk!
Had wilde plannen, zou gaan reizen, zou mooie dingen gaan maken. Vorig jaar nog bij hem op de koffie geweest. Wat hij in zijn hoofd had konden zijn handen maken.
Dan heb je mij al, ik met mijn twee linkerhanden. Respect. Maar enkele weken terug was daar toch de kaart. Kanker lachte het laatst. 
Niet voor het laatst, ben ik bang voor....Wat ik oe brom! Potverdikkemei.
Weer spookte Rob door mijn hoofd. Hij zong destijds in maart bij het DWDD van Matthijs onder andere Niet voor het Laatst. Hij wilde niet opstaan in het donker, hij wilde zichzelf weer zijn maar dan jonger. Eeuwenlang was hij gezonder geweest maar opeens ging het allemaal zo vlug en hij wilde terug.
Hij vroeg helemaal niet zo veel, geef mij gisteren voor vandaag. Hij wilde uit eten, pannenkoeken eten en vooral alle tijd vergeten en dus overal te laat komen. Het maakte hem gek, dat elk gebrek hem zo van het padje raakte. Weg vaste grond waarop hij ooit zo veilig stond. Hij raakte mij in de lente, het raakte mij in de zomer en nu ik hem voor enkele weken wederom zag in de herfst bij Op1 raakte Rob mij weer. 
Wat hij (nog) graag wilde daar had de tijd hem wezenloos ingehaald. Parkinson had kortte metten met zijn gezondheid gemaakt. In maart, in de lente, was hij nog die Rob de Nijs die blijkbaar nooit ouder kon worden. Altijd die blakende gezondheid zoals ik hem kende. Een jonge god. De stem uit mijn verleden geprojecteerd in het mooie heden. Wat de lente en een lange zomer niet kunnen doen voor een zanger in de onstuimige herfst onderweg naar zijn eenzame en koude winter. 
Rob was niet meer de Nijs zoals ik hem kende. Zong hij in maart nog Niet voor het Laatst maar later was allang begonnen bij Rob, de ziekte pakte hem ongenadig bij de strot want later bleek helaas nu te zijn voor de Nijs. Parkinson is nu echt in zijn lichaam gaan huizen. In maart nog verrekte strijdbaar en sterk, nu in november berustend en zwak. Iedereen had er moeite mee, ik ook...Zo wil je je helden van eerder niet zien. Mensen die de dood in de ogen kijken. Ik zag hem worstelen, hij wilde er nog niet aan maar het verstand stond al op een onoverbrugbare achterstand met de rest van zijn lichaam.
1-3, blessuretijd en uitzichtloos. Zijn ooit zo sterke aanval moest nu zijn broze defensie te hulp schieten, dan weet je het wel. Onbegonnen werk....Als de spits maar geen strafschop veroorzaakt.
Weer een strijd in de kiem gesmoord.
Wrang genoeg kon hij zijn nieuwe nummer zelf niet ten gehore brengen, althans dat dacht ie, live zingen kost hem teveel stress. Zijn afscheidstournee was hem ook al door de neus geboord. 
Corona maakt meer kapot dan je lief is. Paskal Jakobsen en Danny Vera, die het nummer voor Rob schreven, zongen het daarom maar voor hem aan tafel maar de Nijs kon het toch niet laten, hij zong mee. Breekbaar maar oh zo mooi, hopelijk niet voor het laatst al ben ik er bang voor. Wij lagen al in bed maar ik huilde tranen met tuiten. Sterk spul hè. Ik weet niet waarom Rob mij zo raakt dit jaar. We moeten verder, dat zingt ie ook op zijn nieuwe album 't Is Mooi Geweest. Verder, een nummer die Lohues voor hem schreef. In alle nummers zit er iets wel van afscheid nemen maar de troubadour uut Drenthe leert ons ook dat we door moeten. Dat kruispunt over. Soms duurt het dagen, soms weet je het meteen. Niet blijven hangen in zompig verdriet, anders red je het niet!
Kwam laatst iemand tegen die begon over een stukje van mij, lang geleden. We noemen hem maar even Piet, geen familie van trouwens...
Had ik iets geschreven over dat later al lang was begonnen. Een nummer van Klein Orkest, van die Hagenees Harrie Jekkers. Was iets over een nieuw seizoen wat in mijn ogen al lang was begonnen. 
Niet voor het laatst had ik het weer eens mis. Verving de batterijen in mijn glazen bol, niet goed maar ook weer niet echt fout! Ergens in het midden van alle dingen kwamen wij elkaar tegen. 
We zwalken tegenwoordig allemaal een beetje door 2020 heen. Wat dat betreft had Sinterklaas het niet zo gek bekeken om in het fictieve dorpje dit jaar aan te meren. Van een afstandje zie je Nederland toch beter en begrijp je door vandaag misschien gisteren beter. OntSpanJe!
Ben bang niet voor het laatst, dan weer meer en dan weer minder besmettingen.
Mag Opa en de beide Oma's met de kerst aanschuiven aan ons nieuwe gourmetstel, wij hoeven nog maar 28 zegeltjes te sparen. Redden we dat? Of steekt daar ook weer iemand een flinke stok voor....Sparen voor later!
De lente was al niet wat, de zomer was wel wat beter omdat de zon soms wonderen kan doen.
Ach, ik had vorige week al willen schrijven over leraren die bedreigd worden in de klas en zelfs moeten onderduiken omdat voor hen later nu wel ineens heel dichtbij kwam omdat ze gewoon een spotprent in de klas lieten zien. Waarvan ik denk dat dat moet kunnen. Het is namelijk onze grondrecht. Vrijheid van meningsuiting, vrijheid van godsdienst en vrijheid van onderwijs. Het fundament van onze Nederlandse samenleving. Dat zo'n Farid Azarkan van DENK daar anders over denkt heb ik niet zoveel mee...
Dat zo'n Azarkan na de onthoofding in Frankrijk en het bedreigen van een Rotterdamse leraar begrip toonde voor het feit dat Nederlandse moslims een petitie zijn gestart om het beledigen van hun profeet strafbaar te stellen. Zodat niemand, zeker geen cartoonnisten, er nog aan DENKT om dit later nog te gaan doen in de toekomst. Later is niet meer, later is nu. Wij zijn een beetje naïef geweest in het verleden met ons poldermodelletjes. We vonden alles maar prima, zelfs radicale opvattingen. Zal wel niet zo vaart lopen in Nederland, alles moest maar kunnen was misschien eerder wel de overheersende gedachte.
Maar vroeger is later al lang begonnen. Tuurlijk zijn er nu ook mensen in hun wiek geschoten omdat in het Sinterklaasjournaal de fictieve plaats Kruisigem werd opgevoerd maar dan leggen wij Dieuwertje of de Goedheiligman toch nog niet meteen met haar of zijn hoofd op het blok! 
Satire mensen, niet iedereen kan het hebben als hun opperwezen wordt bespot. Niet voor het laatst!
ben ik bang voor....Wat als later nu is!
DENK en meneer Azarkan manifisteerde zich deze week op een zeer slecht moment. Hij dacht dat het een goed moment was om van zich te laten horen maar hier in Nederland is vrijheid van meningsuiting, godsdienst en onderwijs nog altijd gemeengoed. Gelukkig wel.
De handlanger van...mag even terug in het rode pluche en zijn mond houden.
Hij en zijn volgzame volgelingen moeten shoppen en vooral denken in de waarden van dit land, Nederland. Anders eieren voor je geld kiezen in maart!
Wij hebben vooralsnog genoeg te stellen met Corona, Oranje en de komende erfenis van de Nijs, Rob de Nijs! In de Nijs valt de muziek nooit stil.
Lag ik nog maar in mijn kamertje aan de Clemmestraat, Malle Babbe door de muren en denkend dat later pas morgen was en niet vandaag! Malle Babbe, een zoen op je mond. Malle Babbe, je lekkere kont.
Want vandaag komt nooit meer, later was toch al eerder begonnen zonder dat ik het wist.
Althans dat dacht ik euh...denk ik.
Fijne zondag.
Joah, mag wel zo...

Casa Rilassa!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Iederiene lig te slaopen, Ikke nie, 'k heb licht nog an.
'T is zo ongeleufijk stille, dus ik pingel mooi verdan.
En 't kan mij niks verschelen, neuh 't zol mij wat.
Dat 'n ander 't nie kan velen, 't is nou ienmaol zo dat.
Iederiene ligt te slaopen, Ikke nie, ík heb licht nog an.
Ik kiek naor boven naor de sterren en as ik nou 'n wens doen.
Dan wol ik graag 'n vallende sterre zien, zoda'k nog 'n wens kan doen....
'k Heb 't licht nog an van Skik!

Moi. Ben ik weer.
Wederom weekje van de radar geweest.
Casa Rilassa was de oorzaak, het mooie 'kom tot rust' huussie in Nutter met mooi volk.
Joah, mocht wel zo.
Sorry, 'm wachten. Ik zet ff Daniël Lohues en Skik af, anders begrijpen jullie er straks niks meer van.
Ik tik namelijk altied in het plat als ik luister in mien oortjes naar deze Drentse Troubadour, het onvervalste Nedersaksische dialect. Hij zingt nu over dreuge worst, ik zou niet weten wat ik zonder moest.
Straks komt z'n Fietse nog langs tijdens een Prachtige Mooie Dag gewoon hier op 't Platteland.
Begriepen ze achter de Iessel straks geen bal meer van mien schrijverij...
Dat je uberhaupt een ode kunt brengen aan een droge worst, of dat betonpoalties kut bint....Snappen ze niet.
Maar betonpoalties bint gewoon kut, zekers als je er 's nachts met oen fietsie tegenan flikkert.
Ja, je leest het goed. Ik heb Skik op staan, muziek uut de vorige eeuw. Maar het blijft goed!
Een jonge Lohues waar de songwriter pur sang al in zat verweven, zelfs in een nummer over Dreuge worst!
Voor holt op het vuur moest je ver het bos in, wat ik oe brom! Dat was later, solo, maar toch.
Ach, ik heb 'm nog op staan. Rond de eeuwwisseling was het soms beter pruimen met kersen eten.
Waarvan Akte. Nu komt bijvoorbeeld Als ik Joe Nie Had....Mooie woorden op een stille zondagmorgen!
Mouna komt binnen, hallo Pappa...Hallo Lieverd. Mag Brandweer Sam op, tuurlijk schat.
Brandjes blussen anno 2020. Zit er wel genoeg water in de Iessel en hier in de Vecht voor al die binnenbrandjes...? Zeg het maar.
Casa Rilassa, vroeger had je huize Rust Roest. Maar daar zingt tegenwoordig alleen nog zanger René le Blanc, in Nijmegen en omstreken misschien beter bekend als René de Wit. Boeiend, maar wel bijzondere leuke TV.
Zelf Ronnie Tober kan 'm niet stoppen om zijn dromen na te jagen. Ach, de Nederlandse Engelbert Humperdinck (had ik dat al gezegd) vaart er wel bij en het levert op de vrijdagavond mooie TV op. Ik geloof in mij, kieken zou ik zeggen.
Vroeger geloofden wij met z'n allen in Mariënberg. Hadden we 's avonds Skik in de Bus met nummers van Boudewijn en Lohues als wij in onze gloriejaren weer eens terugkeerden naar het Westerpark met een klinkende overwinning in onze binnenbuste en voor den Duvel niet bange!
Daar moest ik vorige week ernstig aan denken toen ik mooie biertjes zat te drinken in Casa Rilassa van Jan en Lien in Nutter onder de rook van Ootmarsum met mooi volk!
In het huussie van "de Breuk", in mien ogen nog altied de beste trainert die wij ooit hebben gehad, dacht ik aan het begin van deze eeuw toen alles nog zo mooi leek.
VIPS kwam langs....Het spiekerjasssie van Jan. De mooie tied met Gerard en de jongens....Dom ouwehoeren, hebben wij trouwens ondertussen voor doorgeleerd...Het roodzwarte hart. Allemaal van die dingen duzz...
Vorige week in Nutter was er weer één van die cirkels rond. Zat te lezen in het gastenboek...Mooie verhalen. Wij hadden Othmar ipv een flesje Wien. Maar, hoe dan ook...
Beter ook. Genieten op de vierkante meter daar in het Twentse land. Wij waren enkele nachten en dagen inpandig in het onbekende Nutter, vlak achter de Witte Hoeve...nou ja, ongeveer 300 meter linksaf.
Wij hadden geen navigatie nodig, als je begrijpt wat ik bedoel. Een mooie springplank daar in het Springendal, begon notabene zowat bij het huussie van Jan en Lien. Alle wegen leiden naar Rome, dus ook de weg voor ons tijdelijke huus. Mooi door het bos stiefelen, op zoek naar de bronnen als je maar wist waar de bron lag, in ieder geval Wie de Mol was rond twee voor twaalf. Maar 's middags keken wij nog niet naar in de Vegte...Geen Jeroen te bekennen!
De kinderen hadden wij voor een weekendje weggebonjourd naar onze ouders toe.
Mouna bij Oma en Opa in Diepenveen inclusief na een dag kleintje heimwee en Moos met een zak borrelnoten bij Oma, Why Nut?
Bier is water van de brouwerij las ik op één van de flesjes die amper een dag later alweer in de glasbak belandde, vooraan bij Richard.
Neem de tijd, van haasten krijg je spijt...dat stond op de achterkant van de Malloot, het flesje bier.
Een imperial Indian Pale Ale van Brouwerij Avereest. Kende ik nog niet, net zoals Zwarte Turf van de heren brouwers uut Dedemsvaart.
Wij namen de proef derhalve wel op de som. Rekenen kunnen wij als geen ander...
Aan Ruben Quadruppel Madeira van dezelfde Brouwerij moet ik zelf nog ff wennen, weet nog niet wat ik ervan moet vinden. Het is bier Next Level. Zover ben ik misschien nog niet!
Ik als nuchtere Sallander in het mooie Twente. Goed toeven daar in Ootmarsum, het openluchtmuseum is zeker een bezoekje waard naast de Othmar Brouwerij die jammer genoeg gesloten was door het bekende virus.
Why Nut!
De breur van Herman Finkers met dito tongval begeleidde ons langs en door de indrukwekkende geschiedenis van onze buren iets verderop.
We waren er een mooi paar uurtjes zoet mee. Al die wieze Twentse uitspraken waar je eindelijk de oorsprong nu van leerde, kats nie wies!
We kwamen tot rust. Beseffend dat het vroeger allemaal echt niet beter was.
Rilassa is italiaans voor kom tot rust. Dat deden we....De klok zetten we rustig een uurtje terug!
Sowieso even een paar uur zonder oen kinder is al heerlijk. Even niet 24/7 uur aan staan maar gewoon slapen tot 's morgens negen uur, oude tijd! Neem de tijd, van haasten krijg je spijt!
Pas ontbijten tegen 11 uur omdat de eieren niet aan de kook kwamen, gewoon ff een paar dagen op pad met mooi volk.
Jan en Lien nogmaals bedankt voor jullie gastvrijheid. Vertrouwen, Inzet, Plezier, Samen.....
Al viel ff de energie uit, wij tankten onze accu gewoon vol met Breukeliaanse stroom, gratis en voor niets.
FF geen beren op de weg, wel konijnen achter en vallende eikels uut de bomen maar wij kwamen tot de bron in het mooie Nutter. De kern van het bestaan? Why Nut(ter)?
De tijd die vloog voorbij ook al waren wij niet aan het haasten. We moeten nog evalueren, komt goed!
Tied zat. We zitten nog wel ff binnen met z'n allen of niet dan. Mooi tied om de lokale horeca weer ongenadig te sponsoren in Hardenberg en omstreken.
Oh, willen jullie nog een lekkere en smakelijke tip. Misschien hebben jullie al iets voorbij zien komen op de diverse sociale media. Moet de eer wel hoog houden, en iemand zei dat het mij op het lijf is geschreven als ik schrijf over eten, lekker eten...Duzz.
FacTs Delicatessen, een stukje onvervalst Argentinië op je bord, van Tessa Hankamp en Facundo Maruenda.
Bestel maar, Bestel maar..zingt nu Jack Poels uut America maar het komt gewoon uit Baalder hoor...om de hoek.
Rare gasten die jongens van Rowwen Hèze, soms geen klap van te verstoan...maar wel lekker!
Hartstikke lekkere die Empanadas en zo, eentje was gevuld alla Osobuco. Runderstoofvlees met saucijsjes, paprika, ui en gedroogde tomaatjes in witte wijn...Mmmmmm, om je vingers bij af te likken.
Steun je lokale helden en ondernemers. Heb je vanavond zin aan lekkere hapjes en zo stuur Tessa dan een berichtje en Facundo komt er subiet aan. Gracias!
Dat mag echt in de krant hoor en dat stonden ze ook gedrukt afgelopen vrijdag. Eindelijk na zes maanden mocht ik weer eens op pad voor de Stentor. Elk nadeel heeft zijn voordeel...
Je kunt er van alles bestellen, bijvoorbeeld Mini Brownie Torta, Alfajores of Sorrentinos.
Die moeten wij nog proeven, wij smulden ondertussen van Empanadas met gemarineerde kip, bacon en walnoten of gehakt met ui ,paprika en ei of vier soorten kaas met gekarameliseerde ui.
Dat Tessa en Facundo door de geboorte van hun zoon Mick voorlopig zijn gestrand in Hardenberg vinden wij echt niet erg, integendeel zelfs....Leuke en lieve mensen die mooie, verse en authentieke producten bereiden.
De hapjes dansen als ware je bord tegemoet. De Argentijnse Tango in je huiskamer....
Lekker hoor. Casa Rilissa. Kom tot rust met Malloot en lekker eten.
Geniet in deze tijd van en met elkaar. Neem de tijd, als het je lukt. Je kunt niet altijd 'aan' staan.
Wat een stichtelijke woorden weer, of nie deze morgen?? Als je maar Skik hebt.
Want vannacht weer geen vallende ster gezien....
Of was dat ook iets van eerder...en ik had het licht nog wel an. Potverdikkemei!
Als je er maar in blijft geloven...Hou vol, hou moed! En nu, op naar het kabouterbos. We staan weer aan...haha Joah, mag wel zo. Fijne zondag.