zondag 18 juli 2021

#Doe Maar!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'On bended knee is no way to be free. 
Lifting up an empty cup I ask silently,
that all my destinations will accept the one that's me
So I can breathe.
Leave it to me as I find a way to be
Consider me a satellite forever orbiting.
I knew all the rules but the rules did not know me
Guaranteed.'
Uut 'Guaranteed' van Eddie Vedder uut de film Into the Wild!

Moi, ben ik weer.
Nou, euh....Doe Maar!
En daar ging voor de zoveelste keer een katheter in mien kleine jongen. 
Lag ik op de (werk)bank van de huisarts, de Toms ver over het eind van de tafel, het vaderdagkado van de kinderen (een boxershort met broodjes hotdog) losjes op de enkels. 
Wat een mooi tafereel op de vrijdagmorgen. Gezellig op de koffie bij dokter Hulscher! Not!
Twee meter punt zes komma vier groot maar ik voelde mij heel klein.
Het plassen ging niet meer. Al weken was het niet meer de hogedrukspuit van het merk Kärcher!
Neuh, meer een B-merk van de Aldi of de Action. De druk was er compleet af. 
Maar 's morgens op het werk voelde ik het al aan mijn water. Dat werd 'm niet vandaag.
Het zwakke straaltje werd druppelen en ik kon slingeren wat ik wilde maar meer kwam er echt niet uit!
Ik had al gebeld met de huisartsenpraktijk, ik ben onderweg!
Kan normaal gesproken veel zeiken over Duitsland maar op de weg terug via onze Oosterburen kon ik plassen wat ik wilde, maar het zeiken in en vooral over Angela Merkels akkers was een brug te ver.
Het regende ook nog eens en in Vasse was een schoonmaakbedrijf net met hogedrukspuiten in de weer...
De druk kwam er bij mij dus goed op te staan. Wel willen maar absoluut niet kunnen en overal om mij heen zag ik water uit de hemel of andere apparaten komen maar helaas niet meer uit mijn eigen buks. 
Geen pretje. Loop drie keer liever een marathon of  dat er 20x zo'n staafje in mijn neus wordt gepropt!
Dat was zo'n beetje mijn vrijdag...haha. Hoe was die van jullie, ook zo'n zeikdag?
Ach, er zijn ergere dingen op de wereld maar kon zo liggend op de (werk)bank bij Dokter Hulscher er ff geen één bedenken omdat het natuurlijk ook niet meteen lukte! Het was ff pielen, wat een gehannes! 
Nu loopt het weer als een malle. Elk nadeel heeft zijn voordeel. 
Doe Maar!
Een rare week wat dat betreft met een, persoonlijk voor mij, rare afsluiting....als je het letterlijk bekijkt. 
Bij mij ging, gelukkig, alle sluizen weer open maar je hoopt dat het beneden in Nederland en verderop in België en Duitsland ook snel het geval zal zijn. Iets van een omgekeerde katheter of zoiets...
Als je begrijpt wat ik bedoel!
Ja, Doe Maar!
Viel van de week, woensdag volgens mij, al zappend in een oude documentaire over Doe Maar!
Eentje uit 2013 tijdens hun Glad IJs Comeback Tour nummer 4 of 5. Gestopt in de vroege jaren tachtig maar nog steeds ongekend populair in het heden. 
Bleef hangen, ken de muziek natuurlijk uit mijn hoofd, kan iedere regel van de grootste hits zo'n beetje woord voor woord meezingen wat niet iedereen in mijn omgeving altijd weet te waarderen.  
Want ik kan moeilijk toon houden en ik schiet nog wel eens uit de bocht....Mea Culpa.
Mijn gedachten sprongen meteen terug naar mijn onbezorgde jeugd.
Je was voor Doe Maar of tegen Doe Maar!
Iedereen in mijn klas was natuurlijk voor Henny en Ernst. De meisjes zwijmelden bij deze heren weg en vielen bijkans flauw.
Ook al zongen ze over het feit dat je je lul achterna moest lopen, ze schreeuwden het gewoon luidkeels mee.
Of dat ze het hadden over nederwiet en heroïne met flink wat GVD's, wat natuurlijk op de Christelijke Basisschool de Hoekstee in Beerzerveld niet alleen vloeken in de kerk was. 
Klasgenootje Gerben was helemaal fan. Had van die felgroene zweetbandjes, t-shirts, buttons op zijn spijkerjasje. Een mini Ernst in het klein. Alles gaat voorbij.
Ik was natuurlijk eigenwijs. Niks geen Doe Maar, ik ging voor de Frank Boeijen Groep. 
Zijn teksten waren toch veel beter. Hallo, wist ik veel als jochie van tien, begin jaren tachtig!
Maar ik hield vol. Vond destijds Doe Maar maar niks, ik hield het bij Frankie Boeijen. Nog steeds trouwens. Mien muzikale held. 
Hij gaat al zo'n beetje mijn hele leven mee. En dat al dik veertig jaar! 
Jeugdsentiment. Schitterend om alle verhalen van de heren te horen, daar dacht je toen niet aan. 
Hoe het begon en hoe ze niet met de hysterie in Nederland konden omgaan. 
De fans werden steeds jonger, de teksten steeds serieuzer maar ze werden maar niet begrepen.
Weggezet als voorlopers van K3, echte kinderpop! Niet gepruimd door de goegemeente.
Ze gebruikten ook behoorlijk. Daar was Frankie tevens niet vies van. Maar wist ik toen veel....
Deed 's avonds een plas en ging gewoon behoorlijk vrolijk naar bed, destijds nog geen moeilijk gedoe in de wereld die overzichtelijk leek. Die bom viel toch nooit.
Maar tijdens het opnemen van een plaat werkte het niet echt al dat gebruik van verdovende middelen in de studio.
De één zat aan de wiet en de andere nam een lijntje coke. De één wilde het daardoor rustig aan doen met die joint in de hand en de andere wilde als een gek vooruit door de heroïne. Dat werkte niet. 
Gebruiken was ok maar dan ook iedereen hetzelfde spul gebruiken zodat het creatieve proces niet in het gedrang kwam. Schitterende verhalen....en met die muziek was niks mis mee hoor, achteraf.
Heerlijke televisie, een stuk nostalgie. Volle zalen, lijf aan lijf. Het enige wat je opliep was een knal voor je kop of pijn tijdens het plassen. Alles stroomde, veel bleef maar veel ook niet!
Doe Maar was Normaal en Lekker Boeiend! Je hoefde nog niet zo in de pas te lopen, alles mocht - niets hoefde. Je deed maar wat.
Soms gooide iemand wel een bom in een vijandelijk strafschopgebied maar ook dan kwam het goed!
Nederland won op 28 oktober 1987 met 8-0 van Cyprus maar niemand was blij. 
Want ineens leek het EK van 88 heel ver weg door die bom al was dat Europees Kampioenschap redelijk dichtbij dat jaar in Duitsland...maar toch!
Nu weten wij het niet beter als wij eens weer niet naar eindronde gaan maar in de vorige eeuw voetbalden wij gewoon beter en gingen we gewoon.
Maar Johan Staal werd plotsklap beroemd als de bommengooier van Oss. Hij had namelijk in een tennisbal flink wat kruit gestopt om de boel een beetje op te vrolijken in de Kuip. 
Het liep allemaal verkeerd af, zo had Johan het niet bedoeld. Sorry! Neuh, Doe Maar!
Opgejut door verkeerde vrienden had hij de tennisbal toch maar geserveerd. 
De keeper van Cyprus ging knockie-out, zij het dan niet gespeeld. De 8-0 zege werd niet veel later door de UEFA omgezet in een 3-0 nederlaag voor Oranje en het EK leek verder weg dan ooit.
De KNVB ging met succes in beroep. Want de wedstrijd werd later in een leeg stadion van Ajax zonder publiek overgespeeld, wij wonnen weer, nu met 4-0 en gingen toch no naar het EK. De rest is geschiedenis want ruim een half jaar later werden wij Europees Kampioen. 
Daar moest ik altijd aan denken als ik Oss op de borden zie langs de snelweg of als Oss werd genoemd op de TV. En sinds zaterdag als je loopt te wandelen, zoals ik, op circuit de Witte Ruijsheuvel in Oss, een oude vuilnisbelt die tevens in de jaren tachtig werd omgetoverd tot een geliefd motor-circuit. 
Je moet ff de bult op, kuitenbijtertje hoor, maar dan kom je in een walhalla voor iedere motorcross-liefhebber pur sang, wat ik oe brom! 
Ik heb niks met motorcross, dat merkte ik afgelopen zaterdag wel. Maar toch, een hele belevenis. Je moet zoiets eens meemaken.
Er worden veel nationale- en internationale wedstrijden verreden op het heuvelachtige terrein. 
Het wereldkampioenschap MXGP dit weekend. De laatste keer dat er een Grand Prix solo werd verreden was in 1998. Dus van Oss en omstreken mocht het wel weer eens gaan knallen. 
Mannen van Staal en vrouwen van IJzer bevolkten het voormalige vuilnisterrein, nu werd alles keurig opgeprikt door de heren en dames schoonmaaksters wat de mensen maar achteloos weggooiden.
We bivakkeren toch op een vuilnisbelt? Sommige lui gaan het nooit snappen...
Keek mijn ogen uit in de Paddock, We mochten even kijken. Wat een pracht en praal. 
Een trotse Wim, dat kan ook niet anders. De boel uitstekend voor elkaar, alles glimt!
Dagje Motorcross in Oss. Ja, Doe Maar!
Ik mocht een dagje mee met San naar Oss. Kids bij Opa en Oma's. Gezellig met vrouwlief op pad.
San had alles perfect georganiseerd. De VIPS wisten het VIP-deck te vinden maar vonden zich zelf helemaal niet belangrijk. Neuh, Doe Maar gewoon, doe je al gek genoeg, we komen niet voor niets uut het Oosten! Waarvan akte!
Klokslag 13.00 uur konden wij aan de lunch met pittige Tomatensoep. 
Alle gasten van het Hutten Metaal Yamaha Racing Team waren goedgemutst en gekleed. 
Gezellig zo'n dag. Een hele andere wereld en toch ook weer niet. De passie is hetzelfde.
Ik heb het met voetbal en Wim en Herman hebben dat dus met motoren.
Mooi om vader en zoon naast elkaar de race te zien volgen. Ouwe jongens krentenbrood!
Kan ik van genieten. 
Leuk om Rieko na jaren weer eens gesproken te hebben, oud-straatgenoot van weleer. 
Zoon van Wicher en Hillie die aan het eind van de Clemme woonden en nu gewoon vlak om de hoek. 
Hij vliegt tegenwoordig de hele wereld over, Doe Maar, maar het is 'm niet naar zijn hoofd gestegen.
Rieko vervoert ondermeer bekende DJ's en wereldsterren naar alle uithoeken van deze aardkloot maar hij blijft gewoon die Dalhuisen uut de Clemme. 
Zoekt zelfs in Andorra naar een stukje Mariënberg in de bergen. Doe Maar gewoon....Mooi!
In Oss kon ik weer genadeloos plassen. Ik ging met plezier van het VIP-dek af en op.
Kon ook niet anders, dronk liters plat water omdat bier op de bon was.
Er mocht van de Burgemeester van Oss geen alcohol geschonken worden. Was die bommengooier weer bezig geweest? Had die Johan Staal wederom roet in het eten gegooid en nu voor de gasten van Hutten Metaal. Had die Staal andere ijzers, bommen en granaten in het vuur gedonderd?
Cherryl, ons lieve meisje van de catering, moest zich steeds verontschuldigen op de vraag wanneer nu eindelijk de tap open mocht. Op de camping was het de avond ervoor genadeloos uit de hand gelopen, tja....Brabantse nachten duren lang hè. Snap je dat dan niet....Burgemeester!
Dat had die Burgemeester Wobine Buijs-Glaudemans toch wel kunnen bedenken...?
Maar mede vanwege Corona en die beslissing van Wobine konden de gasten van Hutten dus niet aan de buis op het Vip-dek. Lekker dan! Weer zo'n VVD'er die ons dingen door de neus boort....
Ach, het humeur werd er niet minder om. Van Sinas kregen sommigen wel een dikke buik...haha! 
Maar toen de tweede manche bezig was en het dekselse talent van de Hutten Metaal Yamaha Racing Team, de pas 15-jarige Dave Kooiker, zich vooraan meldde kwam Cherryl (niet Linda) eindelijk met een blad bier aan. Ach, de jongens van Hutten Metaal konden haar wel knuffelen...Ja, Doe Maar!!
We waren toch allemaal negatief getest of al twee keer gevaccineerd. Elke nadeel heeft zijn voordeel!
Want Corona was niet op de vuilnisbelt van Oss te vinden, begraven onder een dikke laag zand, verder alleen maar lachende gezichten en veel lawaai. Fuck Corona! 
Het kan dus wel. Nou ja, we dronken nog steeds geen bier, we dronken Amstel, ach..Doe Maar!
Ik wilde wel rijden dus ik hield het mooi bij plat water, een keertje zonder hop en gist.
En ik kon steeds beter zeiken, naar hartelust zelfs. Het regende zonnestralen....Als de boel daarvan maar niet overstroomde in Oss.
Oss was top, leuk om het eens mee te maken. Leuk dat wij het konden ervaren!
Dit hebben wij gemist. Of je nou op een festival zit of op een motorcross staat.
Groots genieten doe je toch met z'n allen. Nederland was deze week het lelijkste plekje op aarde met al die klotendingen die gebeurden maar in Oss was het op één of andere manier toch genieten.
Totdat de bom valt. Alles gaat voorbij, elke droom vervaagt. Als je je ogen open doet. Je raakt het kwijt.
Ondanks alles....Ja, Doe Maar!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...







zondag 11 juli 2021

'K Zie Er (Geen) Brood In!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Hij kijkt vooruit, ziet niets. Hij denkt niet na, hij fietst.
Al doen zijn benen pijn. Hij moet de snelste zijn.
Ze halen nooit meer in. Hij denkt: Verdomd ik win!
Nooit meer alleen. Nooit meer alleen.
Als je wint heb je vrienden. Rijen dik.
Echte vrienden, als je wint.
Nooit meer eenzaam, zolang je wint.'
Uut 'Als je Wint' van Herman Brood en Henny Vrienten.

Moi, ben ik weer. 
Hij sprong precies twintig jaar geleden van het dak van het Hilton Hotel af in Amsterdam.
Herman Brood, zijn lichaam compleet uitgeleefd op 54-jarige leeftijd.
De knuffel junkie, de enige echte rock 'n roll junkie van Nederland. 
Jemig, is het alweer 20 jaar geleden?
Zal wel kloppen, 11 juli 2001, rond de klok van half twee, 13.28 uur om precies te zijn. 
Bungy jumpen zonder elastiek, zoals hij het zelf noemde in zijn afscheidsbriefje aan zijn vrouw, kinderen, familie en aan al zijn skatjes....Het briefje, wat ze later vonden in zijn binnenzak.
Hij wilde niet langer opbranden dat liet hij over aan de crematie. 
Treur niet, maak er een feest van. Hij zag ons nog wel eens. Genade - Pappa..schreef hij. 
Drown in my own tears. Verdronken in zijn eigen tranen, Hij waagde de sprong.
Toeval of niet, ik was van de week in de buurt van Grolloo. Het dorp van Cuby, een bedevaartsoord voor de echte blues-liefhebber.
Brood maakte samen met Cuby and the Blizzards (Harry Muskee) in 1967 het legendarische album 'Groeten uit Grollo' waarop onder andere het mooie rauwe nummer 'Somebody will know someday' staat. Samen met Muskee schreef Brood het openingsnummer 'Another Day, Another Road', over het steeds maar op weg zijn, onderweg naar weer een optreden, onderweg naar later!
Want afgelopen vrijdag bracht ik Moos naar Elp in de buurt van Grolloo. Hij begon zijn schoolvakantie met een kamp van de scouting. Straks halen wij het jochie weer op. Benieuwd hoe hij het heeft beleefd. 
Moos logeerde met zijn vriendjes van de padvinderij twee nachten bij de boswachter. Verscholen in het hart van Drenthe. Hoorde een keer niet Lohues zingen maar Brood en Muskee want ik toerde rond in de boswachterij van Grolloo. Toch keken Moos en ik of wij Lohues niet ergens zagen rijden in zijn grote Amerikaanse pick-up truck. Drenthe bijna op zijn mooist! Je zou 'm zomaar in het wild tegenkomen.
Moi, hoe is het met joe dan? Langs de Hunebed Highway, N34.
Robuuste loofbossen, lieflijke vennen, weidse beekdalen en grillige stromingen.
Uren zwerven zonder iemand tegen te komen. Beleef de stilte, de mystiek van de zon en nevel, de geur van alles wat groeit en het orkest van kwakende kikkers. Beleef voor even het gevoel dat je echt onderdeel bent van de pure natuur. Wervende teksten op de site van het Uteringskamp in Elp. Maar mij niet gezien hoor...haha.
Ik zal Moos straks eens vragen of hij dat ook allemaal zo heeft beleefd, wat dat betreft is hij net zo kort van stof als zijn vader. Joah, mag wel zo. Hij zal, denken we, er niet veel over uitweiden maar misschien verrast hij ons dit keer. Je weet het niet...
Wat een kereltje. Ik zette hem af in Elp. De enthousiaste leiding was er al.
Fantastische jongens en meisjes. Alle lof voor hun. Hier ging hij een onvergetelijk weekend beleven, midden in de Drentse natuur. Ze waren al een vuurtje aan het stoken, de pan stond reeds op het brandende hout. Gezellig hoor. 
Hallo Moos....Hallo Lisa, Papa kon zijn spullen wel uitpakken want hij had het plotseling te druk met andere zaken. Mooi man.
We zochten zijn tent op. Hij wilde daar liggen, in de hoek. Even zijn luchtbed oppompen maar waar stop je de stekker dan in...? Geen elektriciteit te bekennen op dit 27 hectare grote kampeerterrein. Back to basic. Ik geen welp in de dop, verre van dat. Had ik weer, hoe pomp je dan in hemelsnaam een luchtbed op? Luxe-problemen hè. Gelukkig had opper-akela Martijn wel een oplossing, met een omgebouwde accu-boor blies hij lucht in het bed en zo sliep Moos hopelijk twee nachten lekker luchtig onder de grote sterrenhemel van boswachterij Grollo. 
Natuurgrapje: waarom mag een boom niet meedoen aan een voetbalwedstrijd, omdat ie geschorst is!
Tja, een voetballer zal Moos wel niet zo snel worden. Lekker belangrijk, hij moet doen wat ie leuk vind, momenteel is dat ondermeer struinen door bossen en klimmen in bomen in zijn nog iets te grote en groene scouting-blouse. 
Hij wil trouwens in deze vakantie nog een keer naar Volendam, volgens zijn mooie blauwe ogen het bekendste dorp van Nederland. Hij denkt dat ie daar kannibalen kan gaan zien! 
Euh..kannibalen? Ja Papa, want de inwoners van Volendam leven toch van de toeristen.
Hoe verzin je het? Of hij heeft het ergens gelezen, dat kan ook. Die jongen verslindt boeken en tijdschriften alsof het niets is, en (bijna) alles slaat hij op in zijn bijzondere koppie. 
Wij hebben er allemaal (nog) geen weet van wat zich daar boven allemaal afspeelt.
Another Day, Another Road! Bijzonder blijft het sowieso.
Als je wint heb je vrienden....Maar als je verliest moet je gewoon op je blaren zitten!
Winnaars hebben een plan, verliezers alleen maar excuses maar daar doen ze zelfs niet aan in Den Haag en omstreken!
Achteraf is het zekers mooi wonen maar ik baal er wel van. 
Gaan we weer zo'n zomer tegemoet? Eentje van God zegene de greep!
Weet ondertussen niet meer waar wij aan toe zijn. Zat op de Markt maar baalde als een stekker.
Vrijdag kon ik deze niet in een boom steken maar een dag later was even alle spanning verdwenen als sneeuw voor de zon. Zag mijn grap, ik heet van den Heuvel maar in Oostenrijk van den Berg, al langzaam in voorzichtige rook opgaan. 
Blijft alles op groen staan of gaan we weer eens kopje onder en duiken we komende week in het rood?
Zat gisteren te genieten met volle teugen op de Markt, hier net bij ons om de hoek!
Een lekker biertje op het terras bij Gerwin en zijn vrolijke meisjes in de bediening. 
Mouna wilde gisteren ook serveerster worden, liep rond met een briefje en haar potloodje en schreef keurig op wat wij wilden eten en drinken. Liv zag dat het goed was! Schitterend.
Wist tevens wat er (nog) bij ons in de koelkast lag. Was eens vreemd gegaan en na het kaasje bij Jan even snel bij Olivier wijnhandel & slijterij naar binnen geglipt. Zeven mooie biertjes op de kop getikt!
Bij het afrekenen kwam ik er pas achter dat Eric de Graaff (de eigenaar, red.) nog twee meer van de grote wanden gevuld met bier heeft staan. Weer hele andere bieren in zijn toko heeft dan Chris & Jan. Veel bier in blik maar ook biertjes die compleet nieuw voor mij zijn zoals Giant en Kompel uit het mooie België.
Net zoals ik op advies van de vrouw met de mooie vierkante bril een Porno Blond nam bij de Markt, tis weer wat anders dan een Blonde Snol als ik maar thuis kom eten. 
Ach, en als je je winkel Olivier noemt omdat je hond toevallig ook zo heet dan heb je een barcode streepje of negen bij mij voor...Gertjan en Vincent vertelden het mij al eens vaker, kun je ook mooie biertjes scoren. Ze hebben inderdaad gelijk met terugwerkende kracht, ik geef mij onkunde wel toe. 
Jammer, dat echte excuses van de heren politici een beetje uitbleven. Het is niet erg om fouten toe te geven, maar het moet geen sport gaan worden. Nu gaan echt bedrijven, festivals en leuke tentjes op de fles! Met de kennis van vandaag hadden we het gisteren anders gedaan. Ok, maar geef gewoon toe dat het niet allemaal lekker draait vandaag de dag en dat jullie het soms ook niet meer allemaal weten.
Dat is niet erg hoooor!
Aan dit ad hoc beleid heeft niemand wat. Ok, ik ben misschien wat egoïstisch maar ik wil eind juli gewoon naar Bad Kleinkircheim, ik wil naar de bergen in Oostenrijk en niet naar Bergen aan Zee!
Ik zat echt even in zak en as, duurt nooit lang, meestal zie ik het glas halfvol maar ik zag 'm toch effe een paar uurtjes halfleeg. Zag er even geen brood meer in. 
Niet veel later zat ik al weer te genieten van een volle markt en een drukke binnenstad.
Hardenberg bruisde zelf een beetje. Terrassen vol bij Blij en bij de Markt, waar wij zaten. We leken zelfs allemaal wel een beetje familie van elkaar. 
Je kunt hier beter zitten dan bij de mondhygiënist van de Merelhof, wat ik oe brom!
Elke keer als ik daar de mond open doe hoor ik de kassa aan de Vecht al rinkelen. Ach, wie mooi wil zijn moet pijn lijden, zelfs als het in jouw portemonnee is. 
Maar, waarom gooien wij die hele markt niet vol met natte Horeca? Zag een leeg pand waar ooit de C&A huisde. Gooi daar voor mijn part die brouwerij in, ik hoorde namelijk dat iemand daar mee bezig is. Bier gemaakt in Stad-Hardenberg. Leven in de brouwerij. Kom maar door, Klepperman!
Maak er van mijn part een Pop-up Store van. In de zomer nog meer tafels en stoelen op de markt. 
In het midden wat springkussens, leuk vertier en vermaak. Het vergroot de gezelligheid. 
Binnenkort, als het nog door mag gaan, bouwen ze de markt al éénmalig om voor een grote picknick!
Geweldig toch! Daar moet het op aan...
Want ik werd blij van het geroezemoes en de entourage. Zat te genieten van de straatartiesten op stelten, de lekkernijen van de Markt. Maar zo'n Steak de Markt smaakt nog beter als Hardenberg kan en mag blijven bruisen. 
Ik hoop op zo'n zomer. Dat je iedereen ziet lachen en genieten. Maar ik ben er bang voor...!
Opnieuw een streep door de rekening! 
Hier achter de Iessel weten wij wel hoe moet maar jammer genoeg hebben wij het heft niet in eigen hand. Ze missen de finesse. 'k zag er even geen brood meer in en even later toch ook wel weer...
Leven tussen hoop en vrees. Fingers crossed. 
Somebody will know Someday. Groeten uit Hardenberg.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.






zondag 4 juli 2021

#MidZomerNachtDroom!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'De dans, gedanst op een zilveren tapijt. Met jou dicht bij mij.
De verloren tijd beweend. Doelloos, verzonken en dronken.
En niets dat niet mocht, wij twee door de tijd, de tijd heen.
Midzomernachtdroom.
Waar jij verscheen, scheen de zon met je mee.
Geen tijd voor verdriet maar elke dag omarmd.
En altijd vrolijk, hoe jij dat voor elkaar kreeg. 
Met oneindig veel moed. Het leven is niet fair. 
Du hast der Fügung Deine Stirn geboten.
Hast ihn nie verraten, Deinen Plan vom Glück
Deinen Plan vom Glück.
Ich gehe nicht weg, Hab' meine Frist verlängert.
Neue Zeitreise, Offene Welt, Habe dich sicher in meiner Seele.
Ich trag' dich bei mir, Bis der Vorhang fällt
Ich trag' dich bei mir, Bis der Vorhang fällt.
Uut 'de Weg/Der Weg' van Guus Meeuwis / Herbert Grönemeyer.

Moi, ben ik weer.
Gek hoe dingen soms gaan. Bestaat toeval? Denk het niet!
Iets regeert deze wereld, iemand trekt boven aan de touwtjes. Kan niet anders.
Eerst dacht ik dat het iemand was, tegenwoordig denk ik steeds vaker dat Google de regie steeds meer in handen krijgt!
Oktober 2005. Pa was enkele weken daarvoor gaan hemelen. 
Broerlief Gert appte of belde uit Duitsland, weet het niet eens meer. 
Hey breurtje, hoe is het? Je moet eens luisteren naar Herbert Grönemeyer, de Bruce Springsteen van Duitsland. Ga je leuk vinden, weer wat anders dan die Toten Hosen met hun kein alcohol ist auch keine lösung. Hoezo Duitsers hebben geen humor, haha...
Iedereen verwerkte het verlies van The King op zijn of haar eigen manier.
Ik schreef het voornamelijk van mij af. Niets is een mens vreemd.
Maar muziek is voor mij tevens een grote uitlaatklep. 
Ik kende Herbert wel, van Halt Mich onder andere. Al heel lang voordat de Deutsche Donnerstag op Radio 2 werd geintroduceerd luisterde ik met enige regelmaat naar muziek gemaakt door onze Oosterburen. 
Het was eind oktober, begin november. Na een avond op de voetbal, nog afgepilst bij Café Mans en dus veel te lang de barkruk bezet en Bacchus als enige metgezel te hebben gehad slingerde ik thuis nog even de computer aan. 
Spotify bestond toen niet. Moest het doen met YouTube. In een vol stadion ergens in Duitsland begon Herbert te zingen, alleen aan een piano, slechts een spotlight op hem gericht.  
Kippenvel van kruin tot teen. In de donkere Mainbarger nacht huilde iemand verschrikkelijk hard aan de Clemmestraat. Deze kwam binnen. Behoorlijk hard, rauw op het dak. Potverdikkemei zeg.....
De tekst. Geweldig. Klopte als een (OAD)-bus! 
Herbert schreef het voor zijn vrouw en jongste broer die binnen enkele dagen achter elkaar overleden.
Zijn vrouw aan kanker. Der Weg stond op zijn album 'Mensch' die uitkwam in 2002.
Toeval bestaat niet! Grijsgedraaid!
Nog geen week later dat ik min of meer het nummer van Grönemeyer voor het eerst hoorde kwam Guus Meeuwis, eind oktober 2005, uit met zijn album 'Wijzer'.
En wat stond daar op als Nederlandse cover? De Weg! Vrij vertaald.
Met als ondertitel MidZomerNachtDroom! Je kon mij weg dragen. Wie zat er aan de knoppen....??
Ja, wie...??
Moest denken van de week aan die tekst, zowel in het Nederlands als in het Duits.
Beide uitvoeringen raken mij als ik het hoor. Dat heb je soms, brengen herinneringen boven. Mooie dingen....
Het is met terugwerkende kracht een beetje het nummer geworden van en veur mien Pa. 
Pink Floyd is het, maar Herbert en Guus staan keurig achter deze symfonische heren te trappelen.
Lieve mensen verloren deze week hun (schoon)moeder, oma, vrouw, vriendin, buurvrouw etc.
Geheel onverwachts. Ik schrok er van toen San het vertelde, had net onwijs meegeschreeuwd met een nieuwe versie van de Deutsche Donnerstag op Radio 2. Schaamteloos, alleen in mien PKW over de Duitse snelweg via Getelo und Itterbeck so schnell wie möglich nach Hause zuruck na een mooie dag arbeiten.
Het leven is niet fair! Wederom leverde iemand, hierboven(?), een compleet brevet van onvermogen af...!?!?
Hoe zeg je zoiets tegen je kinderen, die amper kunnen lopen en weten dat ze op hun eigen benen moeten staan. Een hard gelag. 
Fields of Gold. Dat zal ook niet veranderen. Dat hangt als een warme jas om deze beste man heen. 
Toeval bestaat niet! Ik help het je hopen. Maar het is ook mooi. 
Lohues had het gisteren ook over het gemis. Waar maken wij ons toch soms druk over, alles is toch anders nu sommige mensen er niet meer bij zijn op deze aardkloot.
Voor hem is het zijn lieve moeder. Voor mij mien Pa en voor jou weer iemand anders.
Niks is meer hetzelfde. Je beleeft dingen toch anders nu een geliefde er niet langer meer is, voor jou!
Maar ik ga niet weg, ik heb nog wat tijd gekregen. Zal altijd maar doorgaan, tot aan het eind.
Het je voor altijd mijn hart gegeven. Ik draag je nu bij me tot het licht straks dooft.
Maar goed, vreemd. Ik had het nummer van Herbert cq. Guus deze week in mijn gedachten en vooral het woord Midzomernachtdroom! of zoals jullie willen Mittsommernachtstraum.
Duits klinkt soms ook wel bijzonder lekker. Sommigen woorden moet je gewoon niet willen vertalen.
Du bist alles was ich habe auf die Welt. Inkoppertje...toch? Marianne Rosenberg!
Maar nogmaals, er worden links en rechts of hierboven aan touwtjes getrokken. Wat ik oe brom!
Want gisteravond ging het voortdurend over Midzomer en het Midzomerfeest op TV.
Wat altijd plaatsvind rond of op de langste dag van het jaar, 21 juni. 
We waren aan het Netflixen geslagen. Het 4e seizoen van The Restaurant stond eindelijk eens op het menu. Nu het EK verder gaat zonder Oranje hebben wij 2 x 45 minuten en een beetje meer de tijd voor de perikelen van deze fantastische serie. Over kok Calle en Nina Löwander. 
Over de arme jongen Calle en de rijke dochter van de horeca-familie. 
Een Zweede versie van Against All Odds. Biertje en een wijntje....Zijn zo smakelijke avonden.
Tuurlijk gebeurt er van alles, bij elkaar - uit elkaar - weer bij elkaar etc. en de hele wereld vind er wat van. 
Maar in het 4e seizoen ging het veel over het Midzomerfeest...In Zweden toch na kerst één van de belangrijkste feesten van het jaar. Midsommar of Midsommarafton. Een waar familiefeest.
De start van de zomer. Mensen in Zweden trekken dan vaak naar hun buitenverblijven op één van de eilanden. 
Ben altijd traag van begrip, het was al enkele weken terug dit Midzomer(feest) maar ik had het deze week pas bij de kop. Gek hoe die dingen soms gaan....Toeval bestaat niet, althans ik denk van niet!
Die kwartjes vallen bij mij wel vaker wat later....De kern van mijn bestaan. Lekker boeiend!
Ik wenste Daniël gisteren de wijsheid van de Heilige Anthonius toe en nu ook onze lieve vrienden. 
Hoe buren vrienden zijn geworden. Toeval bestaat niet! Hun pijn is onze pijn! 
'Soms is het beter iets moois te verliezen, beter is moois te verliezen dan dat je het nooit hebt gehad'
Dat schreef die Heilige Anthonius ooit....Ik draag het bij mij als soort van schild en iedereen heeft baat bij muziek!
Je krijgt er niet de mensen voor terug waar je van houd en hield. Maar het kan soms de pijn verzachten.
Missen kun je ze nooit. Hij (Mien Pa) ligt voor mijn gevoel ook niet aan de Beerzerhaar (begraafplaats, red.) maar heeft sinds oktober 2005 een mooi plekkie in mijn bovenkamer gevonden. Hij ligt er vaak tevreden bij. 
Soms is hij al wakker terwijl ik nog lig te slapen. Klopt ie aan de binnenkant van mijn gedachten.
Gaat hij praten terwijl ik niet lig te luisteren. Soms schud hij mij wakker, vaak laat hij mij begaan. 
Iets met vingers branden maar dan staat de bak met koud water al klaar....Bij wijze van spreken dan!
Hij blijft waken over mij, gek hè. Ik geloof het wel, dat is geen toeval - dat is echt!
Bestaat toeval. Ik weet het niet! Waarom gaat het zo en niet andersom? Zeg het maar!
Ben geen tijdreiziger. Weet niet hoe onze route is uitgestippeld....Wil het eigenlijk ook niet weten!
Weet wel dat het leven niet altijd eerlijk is en dat geen alcohol ook niet de oplossing is...
Sorry, komt net voorbij in mijn afspeellijstje. Die dacht ook,...FF wat oude punk en rock erin bij die kerel. Wordt ie vast een stuk 'wijzer' van. 
Over cirkels rond maken en zo....
Die maakte ik gisteren ook weer ff rond op het Westerpark. Sinds lange tijd weer voetballers in actie gezien. Roodzwarte voetballers wel te verstaan. Mien eigen knuppels....
Gisteren was de start voor het nieuwe seizoen. Als razende reporter even wat sfeer proeven. 
Nieuwe trainert, nieuwe selectie. Zonen van oud-voetballers die net als hun papa proberen een plekje in de selectie te bemachtigen.
Even zitten op het Henk Veltink Terras. Een blik van verstandhouding. Henk ligt ook niet aan de Beerzerhaar maar kuiert hier onzichtbaar rond op het Westerpark.
Hij is er niet en toch ook wel weer...als je begrijpt wat ik bedoel.
Net zoals de geest van Eg maar blijft waaien op deze vertrouwde grond! Ik geloof daar echt in!
Het was fijn om weer thuis te zijn. Met dit virus blijf je besmet, niet tegen te vaccineren. Echt niet!
Mouna was ook blij. Zij speelde met zicht op het hoofdveld in de speeltuin bij onze club. 
Mooi lief klein mensje. Wat is ze al groot. Tel je zegeningen, Midzomernachtdroom! Heilige Anthonius.
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo....