#Stukje Paradijs!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Back when I was feeling broken, I focused on a prayer.
You came deep as any ocean, did something out there hear?
All the complexities and games, no one wins, but somehow, they're still played.
All the missing crooked hearts, they may die, but in us they live on.
When hurricanes and cyclones raged, when wind turned dirt to dust.
When floods they came or tides they raised, ever closer became us.
I believe.
And I believe 'cause I can see
Our future days, days of you and me.'
Uut 'Future Days' van Pearl Jam/Eddie Vedder.

Moi, ben ik weer.
We waren elkaar uit het oog verloren.
Lang hadden wij elkaar niet meer gezien.
Die fijne knuffel gisteravond sprak boekdelen, we hielden elkaar net even wat langer vast. 
Die liefdevolle hand van haar zachtjes wrijvend over mijn rug. Mooi.
Fluisterend: 'Ik heb je gemist, ik jou ook....'
Zag haar vorig jaar voor het laatst aan het eind van een warme zomer. Weet nog dat wij met tranen in onze ogen afscheid van elkaar namen, welgeteld drie jaargetijden zaten ons vervolgens dwars.
De herfst kwam, de winter ging en de lente diende zich aan.
Op de dag dat de zomer officieel begon (21 juni) was ik weer gelukkig in en met haar.
Moi, ben je d'r weer?
Goed te passe. Yep, en jij. Joah, mag wel zo. De banden vol met wind, dat idee. Snap je?
Het Bostheater Ommen en ik zijn gewoon goed met elkaar. Soort vrienden voor het leven!
Stiekum ben ik gewoon onwijs verliefd op haar. Godallemachtig wat is ze prachtig!
Als er een hemel is dan is het Bostheater zekers het voorportaal er van. Hier voel ik mij thuis, schiet de stress pardoes naar de sterren boven en gaat mijn immense lichaam volslagen in ruststand. Zen!
We hadden elkaar gewoon gemist. Dat merkte je aan alles. De magie van het Bostheater.
Zij betovert je gewoon, althans mij wel. Hier is de boze wereld voor even een stukje heel ver weg!
Hier kan je niks gebeuren. Hier zijn we vrolijk en gezellig met elkaar. Ard en ik hadden daarbij ook nog eens geluk.
We mochten op pad met 3 mooie vrouwen, geen één uitgezonderd! Nou Moe.
Kane was ook wel te pruimen, Dinand is toch een zangert? Ik vraag dit voor een goede vriend!
Een goed verstaander heeft aan een half woord genoeg. Maar het was zo'n avond met een kop en een staart. Zo'n dag waar ik bijzonder vrolijk van werd. Ok, het werd laat vannacht....Het klokje gaf half drie aan. Lekker boeiend. Wilde niet slapen, wilde nog even dit vasthouden. Kon de wereld altijd maar zo zijn. Vanmorgen werd ik wakker. Het was stil in het huis. Daar kan ik maar moeilijk aan wennen...
Tuurlijk, vanochtend was het even niet verkeerd. Ik hoefde niks, draaide mij nog eens om.
Hamertje tik speelde en speelt zich nog steeds af in mijn bovenkamer maar ik mis wel het geluid van mijn kinderen. Ik wil er niet aan wennen en ik ga er niet aan wennen...Never, nooit nie. En toch, toch werd ik wakker met een glimlach. Ik had haar eindelijk weer eens gezien, gekust en in gedachten nog veel meer verboden dingen met haar gedaan.
Keek naar boven, geen wolkje aan de lucht! Zag Petrus lopen, op zoek naar liefhebbers voor zijn paradijs. Maar hij kreeg niemand mee. Iedereen vertelde hem dat ie maar even moest wachten.
Want de ruim 2500 bezoekers waren reeds inpandig in de hemel. Ik stel mij wel eens voor hoe de hemel van mijn ouders er uit zal zien. Ik denk ongeveer zo als gisteravond, zoals het Bostheater zich waande...
Iedereen is op zulke avonden goed te passe hè. Geweldig! Een glimlach kost niets maar is zo kostbaar.
Het begint al op de parkeerplaats. De ene vrijwilliger heeft nog een grotere grijns dan die andere...
Niks geen competitievervalsing. Dit is echt. Trots staat op hun voorhoofden geschreven...
Tegen de 100 vrijwilligers houden deze bijzondere locatie in leven. Want als je éénmaal boven bent blijven ze lachen, al die lieve mensen in het roze gehuld! De glimlach is niet op de bon in Ommen!
Fantastisch. Ik hou gewoon van haar....Ik wil haar en ik wil haar nooit meer kwijt. Want als je ooit bij mij weggaat mag ik dan met je mee....(vrij vertaald naar Acda en de Munnik). Zoiets dus.
Maar er zijn kapers op de kust. Want naast onze drie knappe vrouwen, die wij van huis hadden meegenomen, liep er nog zoveel meer mooi spul rond. God bestaat echt, denk ik dan op zulke momenten. Want dat het allemaal groeit zonder steeltje? Bijzonder! Wat mag ik graag om mij heen kijken, wat een mooie vrouwen kuieren hier rond op dit stukje specifieke aarde.
Je merkt, ik heb gisteren teveel aan het gerstenat gezeten. Klopt! Het vocht had niet zo'n lange weg af te leggen om mij enigszins beneveld te laten worden. Ik hou d'r van! Zo'n avond mag niet stoppen.
We rekten het links en rechts nog wat. De terugrit met enkel jaren tachtig nummers. Ard maakte zelfs een omweggetje om meer nummers ten tonele te laten komen....We waren net 5 van die opgeschoten pubers maar iedereen was gewoon 50+, alhoewel ik ze gisteren allemaal maximaal 48 vond!
Ach, een kniesoor die daar een oordeel over velt. Wat ben ik weer blij dat het Bostheater terug in mijn leven is. Je hebt haar nodig, dat merk je aan alles. Wat een mooie gesprekken herbergt het bostheater iedere keer weer. Je blaast in zoveel 'oude' vriendschappen nieuw leven. Na dik 10 jaar rondgeslenterd te hebben in het nachtleven van Ommen werpt op zulke avonden deze voorkennis haar vruchten af. Mooi man....
Gelukkig man vandaag. Kijken hoe lang ik het dit keer volhou. Komt goed, denk ik....dan maar.
De week begon toch al zo goed, mooi en fijn. Dat had alles te maken met die twee schatten van mij.
Nadat ik het bloggie van vorige week af had en de laptop dicht had geklapt werd ik door hen naar boven gedirigeerd. Douchen en scheren, Papa en dan even boven blijven....
Ze maakten een ontbijtje voor mij. Zo lief en schattig. Hun kadootje, kippenvel. Een armbandje van 24 karaats goud. Althans zo voelt het! Met hun namen er op. Mijn ogen tranen, sterk spul hè.
Every day I love you More. Ja, Bart van Racoon ie hebt helemaal geliek. Ik hou elke dag weer een stukje meer van ze. Zelfs als ze niet inpandig zijn, misschien dan nog wel meer en ik probeer Petrus gewoon de voet dwars te zetten of in ieder geval die deur dicht te houden...Bel maar aan. Zo af en toe maak ik er mijn eigen paradijs wel van. Wat ik oe brom!
Dat was zondag. Maandag kwam het huus van mien Moe (en Va natuurlijk) echt uut de tied.
Na bijna zeventig jaar is er geen Dorgelo meer in de Clemmestraat te vinden. Het huis op nr. 2 heeft nieuwe eigenaren. Thijs en Kim! De handtekening was nog niet eens droog of de eerste tussenmuur lag al tegen de grond. Geveld en uitgeteld. Gisteren keek ik even rond. Zelfs de keuken van Moe was al vertrokken naar elders!
Toch een momentje hoor. Gisteren reed ik voor het eerst de Clemmestraat in zonder dat ik de oprit bij Moe opreed. Snap je. Het huus is niet meer van ons. De Clemmestraat blijft voor altijd het mooiste straatje in Mainbarg maar is niet meer van ons, niet meer van de Dorgelo's. Het is goed zo! Veule Wille Thijs en Kim.
Maak er maar een puik huisje van. Het was ruim 53 jaar mijn thuis, ik kwam er altijd graag!
Nu woont het huisje aan de Clemme in mijn gedachten met al die fijne en warme herinneringen....
Goh, dat Fisherman Friends blijft sterk spul hè. Tranen van geluk, maak oe niet bange..
Moet ook eens stoppen met al die puntjes....Schijnt ook zo'n handelsmerk van mij te zijn. Althans dat vertelde iemand mij. Wordt je per punt betaald, dat zou mooi weh...........haha. Waar mensen zich al druk over kunnen maken. Punten, komma's.
Dinsdag prima dagje, wat gebeurde er toen? Weet ik niet. Woensdag startte voor Mouna de Avond4Daagse. Geweldig evenement. Niks aan veranderen, moet blijven zoals het is.
Geweldig. Mountje en haar wonderslofjes. Donderdag Moos en ik naar de braderie in Banthum.
Vrijdag hadden we een geweldige bruiloft van Annet en Berend.  Wederom in Banthum. Alles klopte, ze keken niet op een euro meer of minder. Schilderachtige taferelen. Anton Pieck setting. Ik keek in Banthum vergezichten voor mij uit. De boer ploegde nog voort op het land en de watersproeiers stonden aan. Dit was ook een stukje paradijs met Annet en Berend als nieuwerwetse Adam en Eva. Zag gelukkig geen appels hangen, die komen pas na de zomer. Zag ook geen slang, behalve die tuinslang. Als je toch moet trouwen dan graag zoals mijn oude buurtjes het vrijdagvond deden. Grand Cru! Chapeau. Met als kers op de taart het liedje van zijn oude studentenvereniging uit Groningen. Op de melodie van Land van Maas en Waal van Boudewijn bezongen ze Berend toe. In een paar minuten kwam je heel wat meer te weten over Berend, hartstikke grappig! Geen Vinicat deze keer, maar echte mannen van de gestampte wortel en zo....
Op het feestje werd ik meerdere keren bestempeld als de vader van Mouna! Dat klopt!
Hoorde mooie verhalen over mijn meisje van beider families. Dat maakte mij weer trots!
De appel valt niet ver van haar boom-theorie. Doe niet alles goed maar deze afslag was weer geslaagd!
Hou me Vast. Good-old Huub komt voorbij. Kwam eerder ook altijd langs in het Bostheater.
Keken die vrouwen van ons hem regelrecht in het kruis. Nu zagen wij Dinand op een afstandje.
Ook prima, niks mis mee...Zoals het met dat hele Bostheater gewoon niks mis mee is...
Je ziet iemand lopen van de LPO, ik noem 'm altijd Gerrit! Lieve Zwanet: ie vond mien dochter altied wel leuk. Nog steeds hoor haha....Ik opteer ook weer na gisteravond dat vrouwen vlaggetjes gaan dragen. De kleur rood als ze bezet zijn, getrouwd of gelukkig met die ander of vallen op vrouwen, dat kan hè. Ik weet er alles van uit eigen ervaring. Je moet alles een keer mee hebben gemaakt. Nou ja, dat portie hadden ze wel aan Fikkie mogen laten.
De kleur Oranje als ze twijfelen, en/of ze net uit een relatie zijn gestapt, de twijfelaars zeg maar....Kan ik meestal wel iets mee. Nog een laatste zetje richting later....
En natuurlijk de kleur Groen als ze weer in de markt zijn. Knollen voor citroenen willen verkopen!
Als ze eventueel belang hebben met een gesprekje met ondergetekende. Draait meestal op niets uit..
Ok, ik zie er niet uit. Beetje kilo's teveel (wandel mij een ongeluk), ik kan ontzettend slap ouwehoeren, stink gelukkig niet uit mijn mond en hoor vaak (of ze met het menen is een ander feit) dat ik goed kan zoenen. Als zich de kans voordoet. Ik moet net als die zangert Dinand eerst ontzettend veel lullen om uberhaupt (met puntjes) met kansen te komen. Hij kan dan geweldig zingen, dat voordeel heb ik weer niet.
Maar elk nadeel, je weet het! Afmaken die hap, Dorgelo!
Enfin, ik vind het allemaal prima zo deze morgen. Gisteren was ik voor mijn gevoel echt weer even thuis.
Voelde mij welkom in dit stukje paradijs op Ommer aarde. De ene deur sloot deze week voorgoed maar voor mijn gevoel gaan er de komende tijd genoeg deuren weer open....Als je het maar wilt zien!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.
(trouwens, zie nu net op de foto dat ze Heineken schenken in het paradijs. Ach, een kleinigheid hou je altijd. Dronk ik daarom de hele avond Weizen van Brand?)
De vraag stellen is 'm al beantwoorden. Toch dat onbewuste hè

#Anbargse Festivals!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'So hard to find my way, now that I'm all on my own.
I saw you just the other day, My, how you have grown.
Cast my memory back there, Lord.
Sometimes I'm overcome thinking 'bout it.
Making love in the green grass behind the stadium with you.
My brown-eyed girl. You, my brown-eyed girl. 
Do you remember when we used to sing?'
Uut 'Brown Eyed Girl' van Van Morrison.

Moi, ben ik weer!
Als je niks hebt met festivals, paarden, amazones, speciaalbiertjes, fonteintjes en hope and dreams kun je beter vandaag het bloggie een keertje overslaan. 
Word de laatste tijd toch wat minder begrepen, met alle verstrekkende gevolgen van dien! haha.
Ok, ik praat soms in halve en onbegrepen zinnen. Maar mijn stukkies gaan vaak een eigen leven leiden.
Gaan een kant op die ik eigenlijk niet eens bedoelde of voor ogen had. Waarvan Akte!
Een enkele keer verschaf ik links en rechts wat duidelijkheid, zo ben ik (soms).
Werd van de week opvallend vaak aangesproken door (soms) volslagen onbekenden.
Alfred en/of Dorgelo, ga je hier wat over schrijven? Lees oe elke week, mooi man, ik ken oen breur (de hemelpiloot neem ik aan?, ja die ja...), wie was dat, Papa?
Tja, Moos en Mouna, als jullie het weten, weet ik het ook. Goeie vraag. Zette mijn hersenloze brein aan het werk maar hij bleef het antwoord tevens schuldig. Lekker boeiend! 
Ach, ik moet niet alles (meer) willen schrijven en toch ook wel weer. Zo ben ik, nu éénmaal. 
Schrijf echt niet alles op. Je wilt (soms) niet weten wat er allemaal naast mij op de stoel beland. 
Soms tranen, vaak van geluk - enkele keer van verdriet, maar ook hele lappen teksten die nooit het daglicht zullen gaan zien. Dus, dat dus.
Allerlei woorden door elkaar die het zondags moeten afleggen tegen woorden die volgens mij wel hout snijden. 's morgens spreekt er mij niemand tegen, dan zijn wij (Alfred en ik) het snel eens. Lijk wel Geert! Heerlijk lijkt mij dat om met werkelijk niemand te hoeven overleggen...Paradijs?
Neuh wat er soms echt speelt hou ik wel voor mijzelf. Hebben jullie niks aan, kunnen jullie ook niks mee en eerlijk gezegd, ik vind het prima zo. Vooral laten leven.
Schrijf nu al ruim dertig jaar allerlei shit van mij af. Bevalt mij nog steeds goed en ik vind het natuurlijk hartstikke leuk als jullie er (soms) iets van vinden. Doe ik het toch niet voor de kat haar....nou ja! Vooral geen stront aan de knikker!
Ok, dat gezegd hebbende. Over tot de orde van de dag. Waar gaat het vandaag over....?
Oh ja, ik gaf het al aan in mijn eerste zinnen. Nooit terugkieken hè, wordt het vaker niet beter van.
Hardenberg (Anbarg) geraakt uit de puberteit. Word langzaam volwassen. Ik klaag vaak over ons mooie stadje aan de Vecht maar je moet ook kunnen en willen genieten als de kans zich voordoet. 
De markt, het plein wat jarenlang het zorgenkindje was althans als ik de geleerden mag geloven. 
's Avonds en zomers kon je er een kanon afschieten en dan raakte je nog niemand, bij wijze van!
Ommen puilt uit als de zon schijnt maar in Hardenberg moest je echt mensen de markt opschoppen als je volk wilde zien. Afgezien van 1x in het jaar. Dan stond het vol met ruim 10.000 man (Pleinfestijn)
Maar ze hebben lang gewikt en gewogen en het laatste half jaar is er veel werk verricht! 
Lag de markt helemaal overhoop. Allemaal hekken er om heen, veel afgravingen, veel nieuwe stenen (wat een gedoe hè over die AZC'ers die wilden helpen maar weer niet mochten van de inspectie) dan waren die borden in het dialect beter te pruimen door al die veilige landers....
Tis wat, het is niet goed of het deugt niet! Wij zijn een deugvolk aan het worden met al die honderden regeltjes. Laat mensen toch. Wij hebben toch allemaal wel eens krom gelegen om iets mooiers te verkrijgen? Neuh, wij hebben liever dat wij elkaar nog meer de tent uit gaan vechten!
Focus, Alfred. Hou je bij je verhaal, anders haken er weer zoveel mensen af. Lekker boeiend!
Gisteren en vrijdagavond waren wij op de nieuwe Markt 2.0
Net op tied kloar want het was warm hè. De nieuwe kleurrijke fonteintjes en sproeiers (moet je 's avonds eens kijken als het donker is) vonden gretig aftrek door voornamelijk spelende kinderen. Plezier.
Keek eens rond terwijl Mouna en Moos natte voeten en dito pak haalden. De markt begint een beetje te leven ja. Allemaal terrassen en lachende mensen. Bij Bakker Bart, dat nieuwe koffietentje Barista, om de hoek bij Blij, Brasserie de Markt en Puur Zuid. Het gaat eindelijk ergens op lijken. Nu nog een paar tentjes met terrassen er tussen en je bent spekkoper als Stad Hardenberg! Tuurlijk, het duurde best lang maar de eerste indruk was prima in orde. Het is nog niet helemaal af en ik, niet verder vertellen, had iets meer groen verwacht maar je moet een gegeven paard niet in de bek kijken. Ik zeg, top voor elkaar en nu doorpakken.
Er zijn nog wel wat heikele punten die aandacht behoeven. Voorbeeld? Fietsers - centrum - drukte - gaat nu nog altijd goed - komt een dag dat het verschrikkelijk fout gaat - iets met kalf en put dempen....
Kalf, néé een Paard. Daar wilde ik het ook over hebben. 
Die moet je niet in de bek kijken en als er één over de dam is dan volgen er meer, of nie...!
Gistermorgen stonden Moos en ik al voor dag en dauw naast ons bed. Mouna had haar eerste paardrij-wedstrijd, of hoe noem je zoiets? Om 08.08 uur klonk reeds het startschot.
Ze was er al dagen mee bezig. Een hele andere wereld. Allemaal van die paardenmeisjes en dito ouders, voelde mij een soort van indringer. Niet mijn wereld, nog niet! Ben bang dat ik er vaker mag komen...Mag Loetje dan nog wel? 
Prima. Wat een skik heeft ze er van. Die pretoogjes. Onbetaalbaar. Hoe kaarsrecht ze zit op het paard. Snoepie heet ze, het is een zij. In mijn gedachten speelden zich allerlei nummers over paarden af. De DJ van dienst slingerde uit mijn hersenloze brein klassiekers van Gino, The Rolling Stones en America deze vroege wereld in. Zwanger van geluk. Wat lach je? Dat vroeg mijn ex die zich had opgezadeld met de voorbereidingen. Baas boven baas hè. 
Borstelen, kammen, invlechten etc. etc...Het is net als met basketbal, de ballen verstand er van.
Afwenden in arbeidsstap, halthouden, van hand veranderen, grote volte, gebroken lijn van 10 meter en weer afwenden...Mouna Wende wat van zich af. Zag trouwens geen meisje Snijders maar ik wendde ook vaak mijn blik af. Wilde het misschien niet zien. Ben nu al bij Hans, Specsavers, Pearle en die nieuwe zaak van Greving&Greving geweest maar het zicht blijft hetzelfde. Ik zie het niet, nog steeds niet!
Voor mij blijft ze gewoon mijn Brown-Eyed Girl (Vrouw inmiddels) maar ik zal het allemaal wel anders zien. Misschien wil ik het ook wel niet anders zien! Hebben we het nog steeds over paardrijden...?
Ja, denk het wel. Alleen zitten wij allebei op een ander spoor. Aansporen helpt niet, zelfs de zweep er over niet. Gaat het nog steeds over paarden? Yep, over mijn (nacht) merries....Deze leg ik maar niet uit. Want ik ben er nog niet over uit, of het verstandig is om voortdurend naar links te swipen...
Ik wil gewoon een 10 voor lichaamshouding en zit, tempo, handhouding en teugelhulpen en eigenlijk een tien met een griffel voor de algemene indruk! Ik had de jury wel omgekocht in dit geval.
Mouna scoorde ruim voldoende na haar eerste wedstrijd. Ze had te maken met een eigenwijze Snoepie die ook nog jeuk had aan haar ene poot...(sorry, been) en Mouna moest daarom de teugels strak houden. Arm meisje, 8 jaar en je moet een vrouw van ruim 26 jaar in toom houden. Twee eigenwiezen bij elkaar op een vroege zaterdagmorgen. 
Heerlijk. 's middags was al die heerlijkheid zelfs zo eigenwijs als Snoepie 's morgens was. Lekker dan maar geen jeuk.
Het 3e Anbargse Festival in korte tijd was aanstaande. Had mij er best op verheugd. Speciaalbier hè.
Vorig jaar kon ik nie, hadden we nog na-competitie in Ommen. Nu kon ik wel, kinderen bij mij dus ze konden mooi mee. Zij op de springkussen of hamburgertje halen bij Erik Hakkers en ik lekker genieten van mooie bieren. Tja, ik had weer buiten de waard gerekend! Mouna zette haar bokkepruik op. 
Had ze ook op tijdens de 4e editie van het Random Live Festival voor enkele weken terug. Kon ik na amper twee uur alweer linea recta naar huis. Kein problem, ben de beroerdste niet!
2e Pinksterdag was ze wel in haar element. Het festival van Hope and Dreams was en werd een regelrecht succes. Mountje gtp? Moos is dat vaak wel, eten en drinken, dan vind ie het al vaak goed en als daarbij nog een fijn stukkie muziek bij komt kijken, dan gaat de duim meestal lachend de lucht in.
Maar het speciaalbierfestival Hardenberg werd er ook eentje die ik zelfs binnen een uur moest afwerken!
Jemig, leek wel zo'n goedkope hoer. Ik jastte de teveel gekochte muntjes er als een malle en halve alcoholist doorheen. Misschien had ik ook wel teveel gekocht. Nu gingen ze op aan de pulled porc en hamburgers van Erik + de Nacho's en Enchilada's van Jerrink Catering en verhuur. Ook lekker hoor....
Maar ik had het mij allemaal anders voorgesteld. Lekker rustig zitten op het Wilhelminaplein en langzaam alle zeven geweldige brouwerijen één voor één proeven. 5 van de 7 aanwezige brouwerijen kende ik al, lees: Hun bieren. Nr. 8, Davo uut Deventer, had zich 's morgens afgemeld. Ik moet nog altijd lachen aan de eerste keer dat ik daar bier haalde. Wat een Jopen had die mevrouw, hè Papa. Had ze het warm? Dat ze in bikini voor haar raam stond....Geweldig! Jopen, hij pikt hier en daar nog wel iets op....
Jopen is dat bier uit Haarlem hè. Niet dat je mij verkeerd begrijpt, dat ik het over andere Jopen had.
Sorry. Dwaal af. Daarom ging ik eerst maar voor de twee onbekende brouwerijen. Stadsbrouwerij Vollenhove en Brouwerij Tanklokaal uut Holten (OAD hè). Lekker hoor...Begon rustig met een Tripel, tja, zat in tijdnood. Tuurlijk de potige buurman van Brouw Noabers uut Enter. Wij kent mekaar van eerder. Goed volk. Hij brengt de boodschap over. Dat doen die bieren gewoon! Ga vaak voor het zwaardere spul. Praat je toch over 8+, als je begrijpt wat ik bedoel. Nam er nog één van Brouwerij Allema uit Zwolle, de rest liet ik links liggen want die bieren ken ik al uit den treure...Positief bedoeld hè. Wij wonen hier mooi.
Brouwerij Avereest, Brouwerij de Stalen Piepe en natuurlijk de Mommeriete....
Na een klein uurtje was het geduld van mevrouw volkomen op! Met de benenwagen terug naar huis.
Gelukkig dichtbij. Als je denkt dat ik teveel gedronken heb, het waren proefglaasjes van 15 cl hè.
Ik had amper een halve liter op. Duzz...Anders moet ik mij weer verantwoorden. Logenstrafte derhalve wel de slogan van Brouwerij Brouw Noabers. Voor elke levensgenieter een halve liter! Mooi man! Dit festival was ook weer top, kan als geslaagd in de boeken. Kijk uit naar editie nr. 3, misschien dan maar zonder dochterlief, haha. Hebben wij 't mooi aan de tied.
Mooi was ook de opbrengst van het enige festival wat ik wel tot het einde mocht meemaken van dochterlief...haha. Geintje natuurlijk. Zij had er naar de zin omdat er allerlei klasgenootjes van haar tevens inpandig waren en dat het gewoon top voor elkaar was. Gezelligheid. Vera was er natuurlijk want haar tante Gini Pullen was min of meer de aanstichtster van dit nieuwe leuke en kekke festivalletje.
Tig jaar geleden, denk wel twintig jaar terug, begon Gini in Uganda haar kinderhuis. Ze noemde het heel toepasselijk Home of Hope and Dreams. Gini gaf en geeft kinderen daar weer een toekomst. 
De hoop op een beter leven en misschien dat ze ook ooit paard kunnen rijden of nukkig kunnen zijn op één of ander festival. Tel je zegeningen. Het was een mooie pinksterdag! Annie MG zou trots zijn geweest op wat daar aan de Vecht is ontstaan. De Troubadour die deze dag 70% van haar omzet aan het goede doel schonk. En zoveel sponsoren deden een flinke duit in het daarvoor bestemde zakje.
Festival van Hope and Dreams. Hopen en dromen dat het goed komt.
Met de opbrengst van € 22.526,92 komen ze weer een stukkie dichter bij de ultieme droom van Gini die ze nog steeds heeft en koestert ondanks alle tegenslagen en shit van de laatste jaren. Ze blijft geloven dat er ook in Uganda een betere wereld tevoorschijn kan worden getoverd. Ik help mee met hopen en zekers dromen. Hoop sterft as leste hè.
Het was een mooie dag. Vol met leuke en gezellige mensen. Mouna gtp! dat scheelt alweer een slok op een hele borrel. Allerlei artiesten die belangenloos optraden. Lokaal talent. Mooi man! 
De bekendste zoon van de voormalige Prodigal Sons kwam het hele gebeuren muzikaal afsluiten. 
Erwin Nyhoff verandert niet hè. Altied GTP! Mooie Gast. Komt gewoon uut zo'n gehucht tussen Ommen en Dalfsen hè. Totaal geen sterallures of kapsones, nog steeds dat lange hoar, al wordt ie wat grijzer...
Speelde van alles. Mooie covers. Tik van de pet voor Van The Man, tja...blijft gewoon een prachtig nummer dat hele Brown Eyed Girl. Daar hoef ik toch geen afscheid van te nemen? Jammer genoeg speelde hij niet You Still Think van de Prodigal Sons of iets van zijn geweldige LP 'Take Your Time' maar wel een paar lekkere rocknummers. Lekker man! Geluk kan soms zo simpel zijn. Gitaartje, goeie stem en gaan met die banaan. Iedereen gtp! Anbarg op zijn mooist en best. Niet alle Anbargse Festivals waren de afgelopen weken half aan mij besteed. Jammer dan! Als ik moet kiezen, kies je tuurlijk voor je kinderen. Onvoorwaardelijk.
3x vallen en dan ben ik ook alweer thuis hè. Thuis heb ik ook muziek, thuis heb ik ook lekker eten en de koelkast vol met heerlijke speciaalbiertjes en ranja.
Weet het niet zeker, volgens mij heb ik alles behandeld uit de eerste twee zinnen! Ben soms buiten zinnen en soms hou ik mij wijselijk stil. Had ik gisteren ook beter kunnen doen, had mij beter kunnen afwenden, halthouden en met mijn linkerhand haar rechts kunnen groeten. Hallo...Ik kan het niet alleen.
Het kwart van ons eerder geluk zit nu op het eiland waar wij ooit, lang geleden, onder de Brandaris liefdevol samen Moos tot leven hebben gewekt tijdens het festival der festivals. Oerol.
De wind voerde destijds het woord! Nu alleen de herinnering. Ik had al lang van hand moeten wisselen. En vooral afwenden in arbeidspas. Hoor wel wat jullie er dit keer van vinden.....haha.
Ik weet nog heel goed wat wij altijd samen zongen. Want samen is niet alleen.
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo..... 

#Euh...Doctorandus Vijfje!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'De longen bijna leeg, de benen stram.
Een bocht, hij kan het bijna niet geloven.
Zo wordt het jongetje een man.
Want hier duwt ie zijn ware aard naar boven.
Zijn tranen, een verhaal over kilometerpalen.
Over afzien en de waanzin, de moraal, die zit er ook in.
Over koersen, het beleven, over leeg en alles geven.
Voor de schoonheid van het dal, voor de top maar bovenal.
Deze tranen zijn gewoon, de tranen van een vader, van een vader voor zijn zoon.
Ik kijk om de tijd heeft stilgestaan en ik zie mijzelf gaan.
Kom maar bij je vader in het wiel, waar de wind niet met je speelt.
Maar jij wel met de gedachte dat er boven zoveel moois nog op je staat te wachten.
Dus kom maar bij je vader in het wiel, kom maar bij je vader.'
Uut 'In Het Wiel' van Leo Alkemade/Sluipschutters.

Moi, ben ik weer. 
Heb het advies uiteindelijk maar opgevolgd.
Vele bezorgde mensen (lezers) vertrouwden mij het goedbedoeld toe. 
'Zoek hulp, jongen. Zo gaat het niet langer. Alleen red je het niet! Dit is niet meer normaal...Of vind je zelf van wel?'
Eerst schop je nog wat tegen de bierkaai aan...Waar bemoeien ze zich toch mee? Etc. etc.
Maar gaandeweg het seizoen denk je zelf ook, dat moet volgend jaar toch anders. Zo red ik het anders nie. Trok aan de bel, zocht hulp. Reisde stad en land af en ik vond 'm uiteindelijk in een uitgestrekt en verlaten bos. Door de bomen zag ik 'm staan. Moi. 
Doctorandus Vijfje (Drs. Vijfje). Hij leefde nog en was bereid om mij te helpen. Mijn dank is vooralsnog groot.
Deze voetbalombudsman, eentje van het zuivere soort, moest mij van het nijpende probleem afhelpen.
Vele wandelsessies in het Beerzer Bos volgden. Gewoon op afspraak! Koffie mee voor halverwege.
Drs. Vijfje wilde er verder geen halszaak van maken, ik mocht het ook niet aan de grote klok hangen.  
Straks kwam half voetballend Nederland bij hem op audiëntie. Dat wilde ie nie.
Hij balde nu voornamelijk in de luwte, pakte sporadisch nog zijn oude stiel op. Alleen voor de echte probleemgevallen zette hij zijn 'vijfje' nog op. Ik was zo'n geval. Hopeloos in de ogen van velen.
Zonder het halve balletje op zijn hoofd is hij gewoon Maarten Spanjer, met het deksel onmiskend Drs. Vijfje, zijn alter-ego, zijn personage uit het fantastische voetbalprogramma Voetbal '80 van weleer. Kent u het nog? De verstokte liefhebber vast wel. Prachtige TV.
Gisteren had ik mijn vuurdoop. Ging ik de opgedane theorie toepassen in de praktijk.
Bezoek weer eens een voetbalwedstrijd was zijn advies. Alfred, jij bent er klaar voor.
Doe het voorzichtig, niet eerst een wedstrijd bezoeken van je eigen cluppie, dat komt wellicht nog iets te vroeg, maar bijvoorbeeld van die club VKV (vijf kilometer verderop). Daar ligt je roodzwarte hart niet.
Bouw het op. Gaat het de eerste helft goed, dan blijf je ook gewoon de tweede en eventueel maak je dan de 3e helft ook nog even mee. Niet teveel van die pretkegels drinken, hou je bovenkamer nuchter.
Blijf wel rondkuieren rond het veld zoals je altijd doet bij uitduels.
Tart het lot niet. Handen op je rug. Spreek mensen aan, begin nietszeggende gesprekjes dan kom je er langzaam weer in. Je kunt het....Vertrouw op je betere ik! 
Ik sliep die vrijdagavond meer dan prima. Voor Banthum en Anbarg'85 stond er veel op het spel.
Ik merkte daar in mijn dromen niets van. Sliep als een roos, werd net voor acht uur wakker. 
Dat is vrij laat voor mijn doen. Dat was enkele weken terug wel anders, stond ik om vijf uur al klaarwakker naast mijn twijfelaar. We moesten destijds winnen om nacompetitie te ontlopen....Spanning.
Had er toen een hard hoofd in. De onvervalste kanaalderby winnen, dat was ons jaren niet meer gelukt.
Maar gistermorgen voelde ik mij prinsheerlijk. Wilma deed de rest. Masseerde mijn hoofd en knipte mijn weinige haren weer in model. Ik keek eens in de spiegel en terug. Hallo. Kom er graag! Leuke gesprekken al was het niet allemaal koetjes en kalfjes dit keer, even kommer en kwel. Getverdamme! De wereld blijft hard voor sommige mensen. Niet leuk. Nog niet eens vieftig maar de gezondheid van haar lieve man kwakkelt behoorlijk! Positief blijven maar het blijft een hard gelag. Sterkte!
Klein Orkest kon er dit keer ook geen snars aan veranderen. 
's Middags werd ik opgehaald door Henk. Samen gingen wij naar zijn cluppie. Die mocht ballen op sportpark 't Hoge Holt van de plaatselijke SV Gramsbergen tegen het elftal van onze oud-collega Harold Muis (Anbarg'85 duzz). Dit was mijn eerste serieuze test na de vele bos- en heidesessies met Drs. Vijfje. 
Ik had 'm nog even aan de app. Hij stuurde nog wat tips en trucs. Denk hier aan, let daar op!
Het werkte. Ik had totaal geen stress, niet 3x naar de wc. Helemaal geen spanning in mijn lijf of barstende koppijn. Heerlijk. Ik betrad het mooie sportpark van Henk Reins en co. zonder enige zorg.
Ze hadden de boel goed voor elkaar. Zelfs een iets te enthousiaste suppoost die snel in mijn irritatie-zone belandde schudde ik toch maar vriendelijk de hand want blijkbaar liep ik ergens waar ik niet mocht lopen op dat moment. Oh, waren daar die dranghekken voor. Ok. Sorry. Ik bood mijn excuses aan na ampel beraad. Alfred 3.0, vorige week had ik mijn stijve kop gevolgd.
Drs. Vijfje zou trots zijn geweest als ie het tafereel had gezien. Je maakt stappen, Dorgelo.
De zeurvitter, die normaal bij Grolsch werkt, schonk ons voor de tweede keer koffie in. Kijk, dat vind ik weer grappig. Laat maar. Kan ook mij liggen. Maar wel een goeie gast die Joost Seinen. Hij kan het weten. Sprak met Cor, met Jan (Mulder), tevens mooie gasten, en zo vele mensen meer. Gtp? Blijft het droog? mag en na een komma, lekker boeiend!!
De eerste helft ging prima. Nog steeds geen onrust in mijn lijf. Gescoord werd er niet. Anbarg'85 leek de beste papieren te hebben. Zelfs na rust was dat zo. Ze maakten keurig de 1-0. De club VKV probeerde het wel maar had 't niet vandaag. Echter twintig minuten voor tijd leek het beste weg te vloeien bij de blauwen. Enkele sterkhouders moesten moegestreden naar de kant. Het begin van het einde voor Muis en consorten.
Banthum maakte de gelijkmaker. FF niet opletten. Maar het deed mij weinig tot niets....Was ik verlost van al die stress? Ik schreeuwde niet eens, de gehaktballen waren sowieso te lekker, bleef kuieren langs het veld. Het leek in de 89e minuut op een verlenging uit te draaien en nog steeds was ik okselfris....geen klotsende oksels en ik stond al bijna 90 minuten aan een voetbalveld wortel te schieten. Nou Moe, ik zeg oe. Voorzichtig was ik Drs. Vijfje al eeuwig dankbaar...
Mocht ook wel, hij noteerde wel een flink uurtarief en de bodem van de kist kwam langzaam in zicht!
Maar reken nooit buiten de zoon van Henk hè. Niemand had er een stuiver meer voor gegeven maar als een duveltje uut een doosje schoot hij in blessuretijd de 2-1 tegen de touwen. Een kwartje hè.
Volgend seizoen even niet meer die klassieker, niet meer de kanaalderby tussen Mainbarg en Banthum.
Misschien maar beter ook, heb ik ook geen terugval. Ik tartte wel enigszins het lot want 's avonds ging ik voor wedstrijd nummer twee op dezelfde dag. Oranje tegen de Finnen....Ik was wederom de rust zelve. Stond naar mij zelf te kijken, ben ik dit wel? Of ben ik echt aan het veranderen....??
Deed zelfs drie kwartier over een mooie Weizen van Grolsch. Joost mocht het weten. Lag in de bloemetjesstoel...Niet veel uit te voeren.
Tuurlijk, Nederland kwam snel op een 0-2 voorsprong. Kortom, niks geen stront aan de knikker....
Er werd een speler van Finland gewisseld. Komt daar de term UitFinder vandaan? Een Fin die het veld uitloopt? En de speler die er voor hem inkwam, is dat dan InFinity? Ik vraag dit voor een goede vriend.
Tuurlijk, je kunt ook doorslaan in de rustheid zelve spelen maar het voelde goed. Maakte mij zelfs niet druk over de makkelijk gegeven gele kaarten. Koeman wisselde ze zelfs allebei. 
Wijsheid komt met de jaren. Doctorandus Vijfje had mij vooralsnog genezen van mijn voetbalstress.
Nu komt ergens in september de ultieme test als ik een wedstrijd ga bezoeken van mijn eigen cluppie...
Maarten, euh..., Drs. Vijfje is nu met vakantie. Denk dat ik voor die tijd nog 1x met hem de rode route ga lopen in het Beerzer bos. Hij wil dan ook het miskende talent meenemen en Feyenoord-suppoost Crooswijk. Een mooie rol in de jaren tachtig van Ton van Duinhoven....Heerlijk.
Kennen jullie dat nog? Voetbal '80? Ik was amper acht toen het begon....Maar ik moest daar gisteren aan denken. Gek hè. Doctorandus Vijfje met zo'n halve voetbal op z'n kop als petje, geweldig!
Maar euh...kennen jullie het radio-programma 'Weeshuis van de hits' ook nog? Nu we toch bezig zijn...met al die oude meuk?
Of praat ik nu ineens wel een andere taal? Een radioprogramma van de KRO. Gepresenteerd door Peter van Bruggen en het fictieve weesjongetje Morrison. Hij bracht vergeten parels weer voor het voetlicht.
Er waren volgens van Bruggen songs die als hit werden geboren maar later door hun Papa en Mama in de steek werden gelaten. Uit de kelder van het weeshuis bracht hij ze weer ten gehore. Schitterend.
Moest daar van de week aan denken toen iemand op de radio wel heel veel keren euh...euh...euh zei.
Want in het programma was ook het spelletje 'Zeg 's euh...' een vast onderdeel. 
Het motto was: 'Vijf seconden stil zijn is fataal en euh...zeggen helemaal' Ken je het nog?
Ach ja, je hebt er niks aan maar de hang naar vroeger komt steeds vaker te sprake nu ze weer over elkaar heenvallen en stuiteren in die kleuterklas daar in het Haagse. Niet te filmen.
Zat gisteren aan de bar bij Café Mans, hoe nu verder? Tja, goeie vraag! Schnitzel graag.
Heeft Drs. Vijfje misschien de oplossing? Of ie reeds gevlogen naar Timboektoe....
Ook leuk, ik lees de Donald Duck nog alleen maar bij de kapper. Daar heb je altijd een eind aan een goed (strip)verhaal. Leven ze nog vaak lang en gelukkig. Maar die lui in den Haag hebben er weinig kaas van gegeten. Je verlangt weer terug naar mensen als Den Uyl, Van Agt of Hans Wiegel.
Hoe kijken zulke mensen naar die rotzooi beneden? Regeren is een vak, dat blijkt.
Van de week vroeg iemand mij hoe het wees zijn beviel. Vond ik een rare vraagstelling. 
Hij heet dan ook Arie! en later moest ik dus denken aan het weeshuis van de hits! 
Zo voel ik mij niet. Ben nog steeds de jongste zoon van Freek en Martha. Dat blijf ik ook....
Vanmorgen had ik mijn eigen zoon al op de app. Trots wat hij vertelde....Mooie verhaaltjes.
Niks is een man vreemd. Trots zijn op je zoon is toch heel gewoon. 
De tranen ook. De tranen van trots. Het filmpje van Arne en Pa Slot. Zonen van de club!
Vanaf hun vakantieadres lieten ze in een filmpje zien dat ze blij zijn dat Banthum volgend seizoen 3e klasse speelt. Ben ik dat ook? Ik vond het prima....Volgend jaar even geen kanaalderby! Goed zo...
Ik appte Drs. Vijfje. Hij appte terug: Misschien wel beter ook, zo'n derby is nog net een brug te ver in jouw herstel. Je bent op de goede weg maar je moet nooit overvragen...
Het is gewoon beter om volgend seizoen te ballen tegen clubs als Bruchterveld, Anbarg'85, Avereest en bijvoorbeeld OWZ'24.
Hopelijk voor jou spelen ze dan hun thuisduel op de Polderhoek in plaats van op de Dubbeltreffer. 
Sibculo trek je misschien dan ook nog niet, sla dan ff een keertje over. Uit voorzorg. Ga dan met je nieuwe lief een weekendje naar een hutje op de hei in een verlaten en uitgestrekt gebied. 
Ga je vanzelf door de bomen het bos weer zien. Ik groet u, nederige vriend. Was getekend, Drs. Vijfje.
Voor al uw voetbalproblemen. Kieken wie er volgend jaar weer mogen acteren in de buurtbuscompetitie. Heb er nu alweer zin aan...
Fijne zondag. Ik ga wandelen, kop vrij maken....Niet met een halve bal op mijn hoofd maar een simpel petje! Daar is maar één Drs. Vijfje.
Simpele man ben ik hè.
Joah, mag wel zo....

#WilleKeurig!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Dagen dwalen in gevoel, twijfels over wat je zoekt.
Soms wat verloren, dat geeft toch niet.
Besluit je om weer terug te gaan, dan schuif ik graag je stoel weer aan.
Weet dat er niets is veranderd hier.
Iemand die naar je kijkt of even bij je blijft.
Midden in de mist om te vragen wat er is.
Ik beloof, ik laat de lichten aan.
Dan voelt het donker niet zo zwaar.
Ik hoop dat je jezelf weet terug te vinden.
Ik geloof dat soms de dingen gaan, zoals ze in de sterren staan.
Misschien moet al het mooie nog beginnen...
Ik laat een lichtje branden, ik laat een lichtje branden voor jou.'
Uut 'Lichtje Branden' van Suzan en Freek.

Moi, ben ik weer!
We strooiden haar as niet uit, dat kan nou éénmaal niet.
Want onze Moe ligt gewoon op begraafplaats Beerzerhof aan de Beerzerhaar, op steenworp afstand waar ze ooit is geboren (Zwarteweg). Ze ligt er mooi rustig en tevreden bij in haar kist, denk ik! 
Of is ze al naar boven vertrokken? Ik vraag dit natuurlijk voor een goede vriend.
Martha van de Bokse is sowieso weer samen met Freek van Poljans uut Rheeze! Dat geloof ik wel.
Maar we 'strooiden' haar 93-jarige leven afgelopen vrijdag wel min of meer uit op Bovenveld in aardig wat containers, die stonden er toch, schoten geen wortel.
Bovenveld is de ROVA-locatie waar wij hier in deze regio ons afval naar toe brengen. 
'No More Waste' Mooi voor Elkaar! Samen werken wij aan een mooie en schone leefomgeving.
Mooie slogans bedacht op de tekentafel, we veegden gewoon het straatje schoon van Moe.
Het huis van Moe aan de Clemme is leeg! De ziel was er al langer uit. 
We brachten de laatste 'spullen' van Moe naar Bovenveld.
Welgeteld drie ritjes met de aanhangwagen van Jan over die beruchte N36.
De kringloop had niet zoveel belang bij de spulletjes van Moe. Veel spul wat al jaren uut de tied is, althans dat vonden ze. Daar zaten de mensen van nu niet meer op te wachten? Nou Moe?
Blijkbaar. Vroeger maakten ze nog echt eikenhouten meubels. Jemig, zware troep! 
Wat gooien wij veel weg. Niet echt duurzaam, als je het mij vraagt! Moe had echt niet zoveel weggegooid...Dat is nog goed ja, dat kan vast iemand nog goed gebruiken. Gelukkig was zij er niet bij. Dan had de helft Bovenveld niet gehaald en was het huus nog halfvol geweest.
Dat merkten wij met terugwerkende kracht...Haha. Moe was niet zo van het weggooien. Mooi.
Voelde regelmatig enige lichte tegenwerking toen wij haar spullen in de daarvoor bestemde containers wilde gooiden. Keek regelmatig naar boven of ze misschien afkeurend zat te kieken op één of andere wolk. Hoorde haar al zachtjes fluisteren. 'Freek, moet je nou eens kieken wat onze jongens allemaal weggooien, dat deden wij vroeger niet...' Maar Moe, het wordt steeds vroeger laat!
We deden het allemaal wel met respect. Haar stoel, waar ze jaren in zat, kreeg een speciale preek bij het afscheid. Niet Henry maar ik nam ditmaal de honneurs maar waar. Gevalletje Appel/Boom.
'Nou Moe, daar ga je dan....' Ik had het gevoel dat we nu haar echt loslieten. Mochten loslaten...
Op notabene Bovenveld, of all places! Toe maar Moe, ga dan...kiek dan.
Liep gisteren nog even door haar lege huis! Voelde er niks meer bij. Het tijdperk Dorgelo aan de Clemme is ten einde gekomen. De Johan Clemmestraat, nr. 2, behoort straks toe aan anderen...
Veel herinneringen liggen op Bovenveld, de meubels en de kasten, maar de mooiste herinneringen liggen, gelukkig, goed opgeslagen in mijn hersenloze brein en in velen van jullie.
'Is Oma nu in de hemel', vroeg Mouna van de week. Denk het wel lieverd, ik geloof het tenminste wel. 
Ze is nog niet dood. Ok, ze is overleden maar dood gaat ze pas als wij haar zijn vergeten. 
Ik heb nieuws voor jullie, vergeten doen wij haar nooit daarvoor heeft ze teveel geleefd....
Haar geest waaiert nog mooi rond op deze aardkloot. Borrelnootjes uit haar oude tapas-schaaltje.
Tapas? Wat bint dat? Wij noemt dat hapjes, jongen. Ja Moe.....Ie hebt geliek. Stil nou maar...
Vrijdagavond draaiden wij toch even Elvis Presley, Wooden Heart uit het speellijstje 'Moe Thuus'.
Naast alle psalmen en kerkelijke liedjes toch één van haar favoriete nummers. Iets met een cirkel wat nooit echt rond of af zal zijn. Het was een mooi einde van de dag.
Muziek. Ik had of heb nooit echt veel met de muziek van Suzan & Freek gehad. 
Ahum, stiekum toch wel een beetje. Ik zet het niet af, is dat het juiste excuus? 
Toch kwam de tekst van 'Lichtje Branden' als een mokerslag bij mij binnen deze week!
Poeh, ik kende het niet. Tuurlijk niet! Maar de tekst greep mij bij de keel. Soms heb je dat!
Komt ineens iets binnen! De deurbel doet nog steeds niet maar toch, ze kwam binnen zonder kloppen...
Wat en als! Waarom en waarom niet. Ik had er nog een goed en stichtelijk gesprek over met oudste broer in de auto! Soms hebben wij van die gesprekken. Toch hetzelfde bloed hè en op de dag waarna je nooit meer kind zult zijn.
Het leven heeft soms een rare willekeur. Wie bepaalt toch alles? Wie wijst de ander die doodlopende weg in. Ben je, potverdikkemei, 32 jaar. Wordt je aan het eind van het jaar voor het eerst vader en weet je sinds vorige week dat je leven eindig is. Dat je moet leren leven in maanden en niet meer in jaren!
Ik vind daar iets van. Sorry, kan ik slecht tegen! Oneerlijk ook.
Waarom? Moe was 93. Prachtig! Mien Pa was 74, ook prima! Maar deze Freek is nog maar 32!
Die spulletjes van hem moeten nog niet naar Bovenveld of dat zijn as ergens wordt uitgestrooid. 
Later als ik dood ben van Stef Bos komt binnen. Hoe dan? Wie trekt er deze zondag weer aan de touwtjes. Ok, Spotify staat op willekeur. Maar toch? Later als ik dood ben wil ik de vader worden die ik door mijn onvermogen nooit heb kunnen zijn. Lichtdoorgever...Wegbereider en een engel op een schouder. Een vader die er altijd is ook als hij verdwijnt.
Als muziek raakt, dan is het goed. Dan mag het zelfs geheime zender muziek zijn.
Muziek is ook willekeur, random....Zocht vannacht naar een goede vertaling. 
Lukraak is het ook of toeval. Daar hebben we 'm weer. Toeval. Toeval bestaat al lang niet meer!
Random Live wel. Het blijft een prachtig festivalletje in het Hardenbergse...Live-Muziek, Mmmmmm.
Dit keer wel iets anders beleefd. Beetje vanaf de zijlijn. Niet midden in het feestgedruis. Kon Wieke, of die fraaie zangeres van Creebles of Jasper maar even kort in de ogen kijken. De kinderen hadden andere plannen. Ook prima, het was meer hun dag. Ik rekende het goed. Vaker rondgehangen rondom het beachvolleybalveld, zand lopen happen dan het feit dat ik bijv. Tennessee Aces kon horen en zien spelen....
Halverwege Random Live waren wij al thuus, mooi achter het huis verder geluisterd via Noos FM. 
Het was sowieso een prachtige dag! Omdat we samen waren...Dat telt meer!
Maar Random Live was weer top voor elkaar. Koud bier, malse hamburgers en overal vrolijke mensen.
Iedereen gtp, lekker weer! De zon brandde er mooi op los. Vond de schaduw ditmaal niet erg. 
Stond er sowieso vaak. Bekenden genoeg maar die stonden allemaal te bakken in de zon. Keuzes hè.
Geen stress, die is de komende weken wel inpandig! Rustig blijven is het devies, proberen kan altijd.
Mooi weekend, geen hemelvaart derhalve. Ik hoef niet zo nodig, als je begrijpt wat ik bedoel!
Tuurlijk. Lekker makkelijk, ben je van alle problemen af maar laat je wel flink wat zorgen achter...
Besefte ik gisteren weer toen ik Coen Verbraak in gesprek zag met journaliste Suzanne Bosman. 
Tja, ga je toch anders Over Leven denken...Dat zappen heeft soms geen enkel zin laat staan nut. 
Dan liever kieken naar Thijs Kemperink. Oaverdrieven ku'j het beste met nen boot. Geweldige show.
Thijs komt uit Albergen, vanuit ons gezien is dat achter Almelo. Mooie kerel. 
Hij was op Hemelvaartsdag te zien bij RTV Oost. Ik keek 'm ff terug met een mooie Tripel. 
Kemperink duikt met humor en Twentse nuchterheid in de ziel van deze streek. Hij onderzoekt op een mooie nuchtere manier het leven op het platteland. De kracht van roddels in dorpen. Voorin het dorp leef je nog, achterin ben je dood. Je kent het vast wel. Hij vertelt een waargebeurd verhaal over z'n Oma. Hij ontmoet onderweg Gerrit, die meer weet dan hij zegt. Zijn liefde voor Twente komt regelmatig boven water, deze show is een soort van ode aan onze regio. Vol herkenning, nostalgie en mooie droge humor. Zo gaat het hier....
Hij heeft het over Arie Boomsma, de Moonsisters....Geweldig. Ie kunt beter een krat Grolsch kopen zegt ie. 1 flesje kapot houwen...en de rest (23 stuks) opzoepen. Dat flesje onder oen kussen stoppen en reken maar dat ie dan sloapen kunt in plaats van die dure groene steentjes te kopen als je even niet kunt pitten.
Zijn relaas over Sinterklaas, hij snapt het en Kemperink legt ff haarfijn de essentie van het kinderfeest uit. Kippevel. Hij bekijkt het allemaal met de nuchterheid van hier maar zijn boodschap komt wel over. Amen. Zo gek zien wij het allemaal nog niet aan deze kant van de Iessel, een ei is hier nog steeds geen lege dop. 
Wel kuieren maar niet praten. Heerlijke humor. Regelmatig vroeg Moos wat er was omdat ik zo lachtte in mijn bloemetjesstoel, de stoel van Oma haalde Hardenberg niet maar Bovenveld wel. Past hier niet. 
Kemperink was mooi. Even niks aan de kop. Niet bezig zijn met Hemelvaart of een naderende uitvaart.
We hadden daarvoor even gegeten bij Jannemans! Mouna at bij de buren, wij ook....iets verderop dan.
Mooi buut'n. Jannemans heeft het altijd goed voor elkaar, ze vielen weer van het bot af en de hamburger (dubbel loaded) van Moos ging er in als gods woord in een ouderling! Leffe d'r bij. Kind kan de was doen!
Leven is niet zo moeilijk als de willekeur maar achterwege blijft! 
Lichtje laten branden, peertje mag ook! De volgende keer steek ik er ook één voor jou aan...Oké?
Weet je, ik kan goed stoelen aanschuiven......Alleen de stoel van mien Moe niet, die kieperde ik gezamenlijk met mien breur in de daarvoor bestemde container net als al die zware kasten van heur...
Kan er ook niemand meer uitkomen. Aan die willekeur kan ik ook maar moeilijk wennen.
Jij wel, zij niet!
Het giet zo als het giet....
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...