zondag 25 juni 2017

Cremeren of toch Begraven!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Kijk naar de maan. Kijk naar mij. Kijk hoe klein wij zijn. Zandkorrels in de wind. Schreeuw tegen de maan. Schreeuw tegen mij. Schreeuw je hart uit. Ik houd je vast in de wind. De wind nam hem mee. Hij komt nooit weer'
Uut 'De Wind Nam Hem Mee....' Van Frank Boeijen

Lekker hè. Zo'n onderwerp op de zondagmorgen. Net je ontbijtje op en ik begin te ouwehoeren over de dood. Cremeren of toch begraven? Youp van 't Hek zei ooit. Ik zou het beide doen. Om zeker van je zaak te zijn. Dat was natuurlijk bedoeld als een grapje....toch? 
Maar ja, we zijn allemaal geboren. Niemand is gemaakt uit lego, steen, of ander geneuzel.
Neuh, we zijn allemaal een keer om het hoekje van venus komen kijken. Hallo, hier ben ik dan. De één kwam met veel kabaal en ratelt nog steeds vijf kwartier in een uur vol. De ander is rustig geboren, blijft rustig en steekt zijn mening niet onder stoelen of banken. Kijk, zo kan het ook. Maar ik word liever geschoren boven het maaiveld uut.

Maar je laten horen over de dood was eerder not done! Dan haalde je bij wijze van spreken de duvel in huis. Een mooie uitspraak. Ik hoorde 'm gisteren op het crematorium, of is dat nou in het crematorium? Gelukkig was het niet meer zo warm buiten en stonden de ovens ook niet op standje oorlog. Voordat je het weet struikel je en beland je in een ware vuurzee.
Onbekend maakt onbemind. Moest er zijn voor de krant. Beetje meningen peilen op een doordeweekse zaterdag. Zag mensen lopen met rollators op weg naar hun huis van de toekomst. Ze gingen een drempel over wetende dat ze ooit gestrekt tussen zes plankjes weer retour zouden gaan. Of niet natuurlijk, dat ze werden meegenomen in een potje door de familie. Wel pas na een maand want vanuit de overheid moet de as namelijk eerst een maand bewaard worden in een speciale bak of zoiets. Ja, ja...ik let wel op als ik uitleg krijg. Niet altijd maar wel als ik een pen en wat papier bij mij heb. Begraven of cremeren. Vroeger vroegen ooms met humor en geinponems van tantes mij wel eens op een bruiloft van een neef of nicht. Ben jij nu eindelijk de volgende....? Het begon mij te irriteren na de zoveelste trouwerij...Je wordt ouder en geacht om een leuk meisje te treffen en daarmee de echtelijke sponde in te duiken...Ach, jullie kennen die verhalen. Maar ik begon vervolgens de vraag te stellen bij begrafenissen aan mijn ooms en tantes....Ben jij eindelijk de volgende....? Twee vliegen ving ik in één klap. Ze stelden mij nooit meer de vraag....Geintje natuurlijk. Daarvoor waren mij de ooms en tantes te dierbaar. Denk nog steeds met grote liefde aan bijvoorbeeld Tante Dinie en Ome Mans, tante Riek en Ome Lenard. 

Maar ik weet het echt niet. Wil ik worden begraven of gecremeerd. Het is mij eigenlijk om het even. Ik ben van de theorie dat er niets meer is na de dood. Ik ga niet naar de hemel, ook niet naar de hel  hoor.....Neuh, heb geen zin om na mijn dood ook weer eikels van mensen te ontmoeten. Die zie ik al teveel in het huidige leven. Neuh, laat mij na de dood maar lekker liggen. Geen polonaise aan mijn lijf. Dan heb ik de rust gevonden, ga ik heel lang slapen en vind ik het allemaal wel best. Maar weet nog steeds niet wat ik wil. Begraven of cremeren....Het heeft zo zijn voor- en nadelen. Ik kom bijna nooit bij het graf van mijn vader. Heb daar niets mee. Er staat een steen met Freek erop...Maar zo'n steen vertelt mij en jou niet wat voor fantastische kerel hij was. Het vertelt niets....Zo'n steen verhaalt niet al die prachtige anekdotes. Al die levenslessen die hij mij heeft geleerd. Was er vorige week, toevallig. Het maakte indruk op Moos. Opa Freek is dood. Oma moest het even later ook horen, Opa Freek is dood. En niet veel later ook Gretha bij Greta's Eetcafé. Opa Freek is dood. Hij weet dat er bij ons een foto hangt. Opa Freek met zijn zoon, zijn papa. Gisteren vertelde hij mij trots dat zijn papa nog niet dood is. Gelukkig niet! Leven en laten leven.... zeg ik dan maar. Maar goed. Zo'n bezoekje aan het crematorium waar alles uit de doeken werd gedaan zet je wel even aan het denken. Begraven of Cremeren....? 
Weet wel dat ik de muziek zo'n beetje al heb uitgezocht. Kwam ook ter sprake op de jaarlijkse LuchtBallonnen BBQ van de Kouwenborchies.....Terwijl de Ballonnen na veel wachten toch opstegen naar hogere sferen gooiden wij onze speklappies en stokjes op de BBQ van 41. De Grolschies gingen er lekker in, het wijntje ook. Ach, zo'n beetje alles passeert op zo'n avond de revue. Je wijst de politie de weg, een tom tom is hen nog steeds vreemd en je oreert verder over de mooie dingen in het leven. Maar gek genoeg kwamen wij ook op begrafenismuziek of zoals u wilt op crematie-muziek. Mieke Telkamp was reeds vertrokken naar de eeuwige jachtvelden. Wij hebben qua muzieksmaak wel enig niveau....ahum. 
Zal maar niet vertellen dat wij binnenkort een heuse TV Oranje avond organiseren,verheug er mij nu al op....Lekker fout, Grappig!
Als ik dood ga over honderd jaar mag je hopen dat je niet wordt uitgenodigd, of dat je je verplicht voelt om te komen op de koffie. Natuurlijk wil je eerst kijken of ik wel echt voor eeuwig de ogen dicht heb. Is ie eindelijk uitgeluld, nou ja beter is ie eindelijk uitgeschreven. Doopt ie niet langer meer zijn pen in het azijn. Maar dan mag je tevens brood en drinken meenemen. Ga ik jullie nog één keer stierlijk vervelen met muziek, veel muziek. 
Zo kwamen wij redelijk laat of vroeg in de nacht op het onzinnige idee om onze begrafenismuziek te gaan draaien. Spotify was bijzonder gewillig. GJ kwam met Fields of Gold van Sting....Vinnie met Badlands van Bruce, ik bijvoorbeeld met Frankie Boeijen (de wind nam hem mee), moet dan wel een sterke wind zijn om mij te dragen en lieve San met Fairouz - Li Beirut. Terug in de moederschoot. Weet zo ff niet meer wat Marloes en Mandy voor keuze hadden ingediend. De kijkglaassies waren al wat aan de troebele kant. Dit is het einde, dat doet de deur dicht zal het wel niet zijn geweest. Misschien voor Marloes iets van Bob Marley en Mandy wist het nog niet. Misschien wel Wolter Kroes en zijn lofzang over HHC. Maar weten jullie het wel, weet het zelf nog niet. Begraven of cremeren? De muziekkeuze zal al niet gemakkelijk zijn. Je wilt zo'n begrafenis ook niet langer maken dan strikt noodzakelijk is. Maar wat wil ik eigenlijk. Begraven of toch cremeren. Als die evolutietheorie van Darwin niet klopt en het feit dat God de aarde wel heeft gemaakt en zo....en dat het paradijs wel degelijk bestaat en dat na je dood het allemaal weer opnieuw begint is cremeren dan wel zo'n handige optie....? Stel dat je wijsvinger niet mee de oven is ingegaan mis ik straks wel een essentieel onderdeel van mijn bestaan. Kan ik nergens meer naar wijzen en typt het ook niet zo makkelijk met negen vingers.....
Ach. Over honderd jaar zijn jullie allemaal dood en ik ook. We hebben nog even...hoop ik wel, om daar over na te denken. Oh ja, na mijn dood moeten jullie wel het leven gaan vieren. Dus een biertje en een wijntje is dan wel op zijn plaats. Draai ik op mijn eigen afscheidsfeestje wel de plaatjes. Afspraak?
Fijne zondag.....Joah, mag wel zo....
 

zondag 18 juni 2017

Bakker Battjes & The Brandos

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'I am the Keeper of the old ways. And I remember the younger days. I look to the east for the risin' sun. And bow to the west when the day is done. I keep the love and I keep the hate. I keep the dignity and faith. I keep all the reasons why so many millions have had to die. I keep the dreams and I keep the fears. I keep it all. I keep the tears.'
Uut 'The Keeper' van The Brandos

Wat ben je eigenlijk toch gigantisch rijk als je kinderen hebt. Dat besef je je misschien niet altijd maar het is wel gewoon zo. Dat even een onzichtbaar iemand je vanmorgen in de handen knijpt tijdens het uitpakken van de zelfgemaakte kadootjes. Koester het geluk, jongen....! Iets van die strekking, weet ik veel. Dat hoe gek het misschien ook klinkt iemand even over je schouders meekeek vanochtend. In een tiende van een seconde denk je misschien: is er dan toch meer tussen hemel en aarde? Of is het jouw heldere geest die even een afslag neemt en samen met the King op jouw keurig geplaveide pad arriveert. Zeg het maar! Weet wel dat ik vanmorgen hetzelfde gevoel had wat mijn vader denk ik, ruim vijftig jaar, moet hebben gehad. Dat kan toch niet anders. Hij had vier zonen, ik heb er één en zo'n lief meisje die ik mijn dochter mag noemen. Denk best wel dat ie trots op mij is, en ik op jou Pa! Wat dat betreft ben ik een echte keeper. Ik keep die gevoelens en ik hou vast aan mijn eigen dromen. Mooi, vanochtend moest ik blijven zitten op de trap. Moos was nog niet klaar met het inpakken van zijn kadootjes, die hij even later met de snelheid van het licht weer aan het uitpakken was. Staat hij daar onderaan de trap, je mag naar beneden komen Papa! Een eigen gemaakte parkeerschijf, die ligt in al onze VW Sharan. Mouna had een steen voor mij, Papa jij bent steengoed met haar voetjes erop geverfd. Kun je mij wegdragen hoor.....haha,  maar dacht het niet want eindelijk na drie weken wachtte weer een perfect ontbijtje op ons. Niet dat het de laatste drie weken martelen was, maar we misten de kers op de taart. Bakker Battjes was gelukkig weer aan het bakken geslagen. Een brand gooide roet in ons verrukkelijke brood en die van vele anderen. Ruim drie weken kon Bakker Battjes en zijn personeel niet het deeg kneden, geen brood in de oven stoppen en gingen de verse broodjes niet warm over die spreekwoordelijke toonbank. Het voelde bijna als een (weder)geboorte. Het open maken van een nieuw vers brood van Battjes, een fraaie sesam volkoren. Deze bevalling ging in een floep en een zucht. De geur van vers gebakken en eerlijk brood bedwelmde voor even mijn reukorgaan. Zo rook het gisteren ook bij Bakker Battjes. Het was er druk en terecht. Wie had er de laatste weken niet gesmacht naar het overheerlijke brood wat er dagelijks wordt gebakken op de Brink in Hardenberg. Zelfs de boter had er zin aan, de Becel leek er wel smeuïger op te gaan dan normaal gesproken. Het liep in ieder geval gesmeerd. De oude kaas van het Kaaskeldertje maakte het prachtige plaatje compleet. De eerste hap was hemels, alsof er een engeltje op je tong plaste. Mmmmmmmmh. Wat maakt Bakker Battjes toch lekker brood. Zo blij dat jullie er weer zijn....Bakker Battjes krijgt iedereen aan het ontbijt, wat ik oe brom! Moos zei het ook al, lekker hè. Of was het feit dat de snoepjes niet waren verbrand, dat die de dans waren ontsprongen. Dat kan ook, met Moos weet je het namelijk nooit. Onze kleine grote grapjas van vier jaar.
Bijna 10 jaar hadden wij er op moeten wachten. Dat was niet grappig. Dacht dat ik ze nooit meer zou zien. The Brandos, maar ons geduld werd gelukkig niet te lang op de proef gesteld. Al vind ik tien jaar best wel lang, dit trouwens terzijde. Dave Kincaid stak de grote plas over, even weg van de politieke chaos in zijn eigen land. Hij arriveerde vrijdagavond in het Podium. En wij ook.....Het was thuiskomen, net als met het brood van bakker Battjes, waren de eerste klanken van Dave's gitaar genoeg! Het kenmerkende Brandos-geluid bedwelmde mijn oren. Intens genieten, nostalgie waaierde vanzelf binnen. Al miste ik toch in het midden de bas van Ernie Mendillo, ach je kunt niet alles hebben. Celebration, later de Stam en eindigd met het Podium. Vele voetstappen hier gezet en vele bandjes live gezien. Maar wat een genot voor mijn oren om weer eens Live Kincaid en zijn band te mogen aanschouwen. The Brandos. Gunfire at Midnight, The light of Day, Gettysburg, Over the Border, Anna Lee, Can't go Home, Pass the Hat en natuurlijk the Keeper. Vergeet nooit mijn eerste kennismaking met the Brandos. Ik moest en zou mee van Gerard Buitenhuis. Dit ga je leuk vinden Dorgelo...Maar de voetbal, de Pallegarste en Binnenmars hadden mijn kijkglazen al redelijk volgegooid. Ik vond dat Dave best een aardig deuntje Nederlands kon praten totdat Gerard mijn wakker schudde: Dit is nog maar het voorprogramma.....Ok!, Dorgelo weer eens uit de bocht maar in Zaal Struik in Heino begon de liefde voor The Brandos vaste vorm te krijgen. Legendarische optredens meegemaakt. Zo een keer in Almelo, in Sub Rosa. Daar ging ik ooit door de knieeën voor Loïs Lane maar beleefde ik tevens mijn finest hour. We kwamen ze tegen, lopend over straat in Almelo. Hey Dave, are you gonna play the Keeper Tonight. Sorry, not tonight. But, maar in de derde toegift ging hij toch overstag. We are gonna play a song and i know that someone in the audience it's now going mad. Ze waren het niet van plan. The Keeper werd toch gespeeld en ik ging natuurlijk uit mijn dak in Sub Rosa. Het was een boulevard of broken dreams maar dan anders. In oude vriendschappen werd nieuw leven geblazen, Prayinghouse maakte tevens de oversteek. Mooi om te zien dat mijn voetballer van de eeuw trots is op zijn lieve dochters. Beide weer het geluk gevonden en ja...het is een cliché. Als je kinderen gelukkig zijn ben jij het automatisch ook. Penk, Henk voor intimi, is een geweldige vent. Aart ook, al heette die vrijdagavond Simon. Dat mag ook....Je hoeft elkaar jaren niet te zien. Maar een warme handdruk en een dito omhelzing maakt mij zo blij. Muziek de verbindende factor en het mooie pittoreske dorpje Mariënberg. I remember the younger days and i keep the love.
Tja, het werd het weekend van Bakker Battjes en van The Brandos, maar het werd eigenlijk weer het weekend van de liefde en de nostalgie. Daarom vind ik initiatieven van een andere keeper ook zo geweldig. Hij keepte vroeger, eerder, bij OZC. Hij won vaak van mij, ach ik verloor soms met een glimlach. Arjan de Boer, mooie kerel, zijn haren wapperen nog steeds in de wind. Waar ik langzaam afscheid van mijn haar moet nemen waaiert die van de Boer nog steeds uren tegen de Beerzer storm in. Samen met Bert Zielman van Café Calluna organiseert hij volgende week voor de tweede keer een flashback naar de mooie tijden van de Tronk en route 66. Vooral die eerste bar heb ik vaak mogen betreden met mijn schoenen,  maatje 46. Die oude truck die dienst deed als draaitafel. De goede, eerlijke, oude muziek van de Tronk. Geweldige avond meegemaakt in de kroeg van Tom Beij, het vrijgezellenfeest van Bert en de knie van Jan de Smakgans. Als het mij lukt wil ik toch nog een stukje nostalgie herbeleven. Kwam er niet wekelijks maar als een goed bandje wilden horen tijdens de Ommer Muziekavonden moest je bij de Tronk zijn. Dat was net zo klip en klaar als het brood van bakker Battjes. Het gaat allemaal zo snel voorbij dat je het niet meer weet. Maar ik weet het nog allemaal wel. Als je op zoek bent naar je verleden moet je gewoon volgende week aanmeren bij Café Calluna. Oude jongens krentenbrood. Denk het echt wel. Daarom houden keepers dromen en tradities in leven. Keepers zijn apart maar toch ook weer niet. Wij zien het alleen altijd een beetje anders. Daarom is the Keeper mijn gerezen deeg. Fijne zondag , fijne vaderdag! Joah, mag wel zo...
..

zondag 11 juni 2017

RetroPop'17

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Sitting in the morning sun. I'll be sitting when the evening comes. Watching the ships roll in and I watch 'em roll away again. Sitting on the dock of the bay. Watching the tide roll away. I'm just sitting on the dock of the bay. Wasting time'
Uut 'Sitting on the dock of the Bay' van Otis Redding!

Het nummer hoorde ik vanmorgen bij de Roodshow op Radio2 bij Jan-Willem Roodbeen, hij wil er wel graag een streepje tussen, vooruit dan....maar ik dacht er gisteren al een beetje aan. 
Sittin' on the dock of the Bay. Otis bracht gisteren ook weer Redding. Wij hadden de voetjes in het mulle zand, we keken dan niet naar bootjes maar naar mensen doelloos zittend op een surfplank die een beetje dom voor zich uit aan het staren waren. Wij deden het niet veel beter. Wij slurpten allebei aan een Mojito. Even ontsnapt aan het muzikale geweld. Even aan een cocktail met rum, limoensap, spuitwater, munt, veel ijs en natuurlijk rietsuiker...Je zit niet voor niets aan de Rietplas in Emmen. Onze beide M'en sliepen en vermaakten zich bij Opa en Oma, Tante Lies en Martijn en bij Boris en Max. Tja, gisteren waren San en ik weer inpandig op Retropop, onze jaarlijks toevluchtsoord, ons jaarlijks medicijn om even aan deze soms wonderlijke wereld te ontsnappen. En we waren in bloedvorm mag ik wel zeggen. Het werd vroeger laat, het bleef gezellig vanaf minuut 1 tot ver na middernacht. Op buitenland namen wij nog een biertje bij enkele verlate buitenlanders die ons gastvrij wat van hun gerstenat aanboden bij een mooi hartverwarmend brandend vuurtje. Kiek zo kan het ook, afsluiten met een biologische Gulpener....Dan ga je toch wat serieuzer naar je warme bedje in ons Retro Caravannetje!
Want wat ook een ander zegt, er is tijd genoeg. Voor jou, voor mij, voor iedereen. En als je wilt is elk ogenblik voor jou. Doe maar gewoon en dat deden wij ook. Genoten van lieve San die de dag van haar leven had en ik ook....echt wel en volgens mij nog zo'n dikke zeventienduizend genieters meer. Retropop werkt helend voor de geest en ziel. Retropop is als een mals gebakken biefstuk, mooi saignant of lichtjes rood wat je wilt, als je 'm op hebt gepeuzeld verlang je alweer naar de volgende. Geserveerd met een fris biertje. Reikhalzend kijken wij uit naar de tweede zaterdag in juni volgend jaar. 
Het begon met de natte droom van vele mannen in de jaren negentig en misschien ook wel van een enkele vrouw. Niet alleen Joost is anders geaard. Monique en Suzanne Klemann waren net zo retro als wij ooit waren geweest. Ze hadden er zin in en waarom ook niet....Loïs Lane. Het bleef de hele dag, avond en nacht een lichtelijke vorm van herkenning en soms ontkenning. Je hebt zo van die momenten die ergens opduiken in je rechter hersenkamer. Niet wetend dat ie er nog zat, maar nuchter was tevens niet het geval. Als u begrijpt wat ik bedoel. Aan het strandje van de Rietplas keek ik nog een keer over het water, de zon was al aan het zakken. 
Waar we ook stonden, waar we ook zaten er was tijd genoeg. Hennie zong het later nog eens en Ernst dacht nog altijd dat die bom ging vallen. Nou, niet op Retropop hoor..... Daar hebben wij altijd tijd genoeg. Toch kwam Supertramp eerder om de hoek kijken. Leuke gesprekken gehad met volslagen onbekenden. Zij kwam uit Enschede, dat hoorde je niet, hij wel...die kwam uut Almelo. Maar hij was niet door het rode licht gefietst of hij snapte mijn humor niet. Hij zat dan ook aan de gebrandde bonen terwijl ik redelijk in de olie begon te komen.
Zoals die Sinterklaas van vanmorgen die aan het kanaal zat bij Stieltjeskanaal. Hij had de baard van een goedheiligman maar was een beetje vroeg voor de pakjesboot. U moet er bij zijn geweest, de basis van elk geloof. Maar geloof mij nou maar, neem het van mij maar aan dat Retropop een uniek festival is. Het maakt eigenlijk niet uit wie er optreden of wie je daar tegenkomt. We zijn bijna allemaal vrienden of je sluit op dat moment vriendschappen voor een dag, soms voor tien minuten. Je verleent eerste hulp als iemand Bacchus te vaak heeft ontmoet. Je mijmert over veel dingen, je wordt weer verliefd op dezelfde vrouw. Van die dingen.
Je geeft een meisje van de organisatie, althans ze was van de crew volgens mij, ongevraagd advies. Skik, Joe Jackson, Spandau Ballet en ze kijkt je aan alsof ze het in Assen hoort donderen.....Generatiekloofje denk ik dan. Ach, het was weer genieten en dat werkte zelfs bijzonder mee. Lekker zonnetje, lekker windje en zo bleef ik maar staren over het water van de Rietplas. Ik zat er niet mee....Was het elke dag maar RetroPop, ok..... krijg ik niet voor elkaar met mijn lever en maag.....Maar wel met mijn gezonde verstand. Denk het wel.....Joah, mag wel zo....Fijne zondag! Op naar The Brandos. Zin an! Lijkt wel of wij niet anders doen dan feestvieren, concerten bezoeken, genieten van de geneugten van het leven. Nou ja, dan lijkt het maar zo....We werken ook nog wel hoor en spelen voor vadertje en moedertje en zo....dus nogmaals. Fijne zondag, wij houden ook van u!

zondag 4 juni 2017

Buitenland!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

En dan zitten we hier in het oude strandhuis. Wat je vertelt houdt me nuchter en warm. Boven mijn hoofd zie ik grijze wolken, ik ben blij dat je hier bent, blij dat je hier bent. Wij zitten hier in het gammele strandhuis. Maakte me toch al nooit uit waar we waren. We verzuipen onszelf in de drank van je vader. Ik ben blij dat je hier bent, blij dat je hier bent.
Niets is mooier dan met jou het land doorkruisen. Op mistroostige plekken je bij mij te hebben. En te zien dat het goed is, ziet dat we bruisen.En met wodka en met bokking tussen reddingsbanden.’
Uut ‘Zoutelande’ van Blof.

In het buitenland kijk je toch altijd weer anders naar je eigen land. Je eigen huis en haard, je vertrouwde haven. Nergens is het zo als bij jou achter het huus.
Op Buitenland komt de zon op, onze buren zijn net wakker. Het kleine jochie wrijft de laatste slaap uit de ogen. Even verderop gaat de rits van de tent open. Een vrouw die denkt nog 25 te zijn huppelt langs in slechts een roze slip en strak t-shirt onderweg naar een sanitaire stop. Als ik mijn bril op zet blijkt ze toch al redelijk lang te beschikken over diepe rimpels ernstig gegroefd in haar make-up loze gelaat en hangt alles wat lager dan gisteren.
Wat is het mooi ’s morgens op Buitenland mensen onbespied te observeren. Wat zullen ze wel niet van mij denken, wat doet die meneer in zijn slippers en camouflagebroek op de vroege morgen alleen te zittend voor zijn retro-caravannetje nippend aan zijn kopje brandnetelthee.
Nou, ik zit te genieten. Mouna slaapt en ik hou vanzelfsprekend de wacht. Moos en San zijn even naar de Biosapkar….Een smoothie halen, gisteren slurpte Moos ook al van iets waarin mango, sinaasappel, kiwi, meloen zat verwerkt. Hij vond het super. Moos geniet!
Tja, iedereen hier op Buitenland komt gewoon uit Nederland.
We moesten wat, onze uitvalsbasis op Erica sloot haar deuren. Esther en Wim besloten te stoppen met hun camping Op Fietse wegens gezondheidsredenen. Jammer genoeg, maar wij snapten hun beslissing maar al te goed. Ze verhuren er nog wel huisjes, super luxe huisjes. Dus stapten wij op de fiets en trapten door het bulzand heen. San vond wat anders. Niet eens zo ver weg van Erica.
Gewoon weer op het platteland. Lohues zou trots op haar zijn en anders Daniël wel!
Ze vliegt de hele wereld over, in welk (buiten)land is ze niet geweest. wij kijken graag naar haar programma’s. Naar het einde van de wereld. Floortje komt op plekken waar normaal gesproken wij niet eens durven te komen. En uiteindelijk arriveert ze gewoon op Buitenland. Samen met vier andere vrienden besloot Floortje Dessing een camping te beginnen in downtown Zandpol, wat schurkt tegen Nieuw-Amsterdam aan.
Wij zijn inpandig, mochten van Floortje en haar vrienden op het openingsweekend komen.
Gezelligheid troef, kleintje Oerol lijkt het wel. Terschelling is tijdelijk verhuisd naar Drenthe. Ook hier doen wij niet moeilijk. Hier op Buitenland is Nederland best ver weg. Als je afslaat bij Stieltjeskanaal veertien ga je een denkbeeldige grens over. De douane bestaat uit een lief meisje die je vrolijk je ticket scant. In ruil daarvoor krijg je geen stempel in je paspoort maar een festivalbandje waar je vier dagen en drie nachten even de boel de boel kunt laten. Hier stapt niemand uit het klimaatverdrag, hier scoort Ronaldo gelukkig geen bonuspunten, hier snappen ze gelukkig wel hoe je mensen aan elkaar bindt. Hier laat je de politiek links liggen al liep er net wel een tweede kamer lid van een gevallen partij door mijn beeld. Ach, zij wil ook wel eens Nederland ontvluchten en op Buitenland op krachten komen. Ik snap het maar al te goed. Een vos verliest wel zijn haren maar nooit haar streken.
Het wordt drukker op Buitenland. De dromers ontwaken, het land van Bartje en van Ellert en Brammert laat je rustig slapen.
Het is San weer gelukt om een camping te vinden op max een uur rijden waar je je thuis voelt.
Wil geen uren rijden met zo’n bumperklever achter mij. Mooi ding hoor, dat caravannetje van ons maar hij zit zo op onze lip als wij ‘m hebben aangekoppeld.
Floortje is een goede gastvrouw. Zij geniet tevens met volle teugen. Het weekend verloopt volgens mij zoals zij zich het had voorgesteld met haar vrienden. Iedereen is goed te passé, de bandjes zijn leuk. Onbekend maakt nog niet onbemind. Moos zit in het zand, luistert naar wat de meneer zingt en danst vervolgens met zijn tekenlerares van die ochtend. Mooi.... Doe hier meer dan genoeg indrukken op. Voor sommigen dingen blijf ik toch te nuchter. Maar ik geniet wel van andere mensen die op hun manier aan het genieten zijn. Oerol is een stukje dichter bij ons huis gekomen. Waar wij eerst de boot moesten nemen toeren wij nu gewoon met ons gezin langs het kanaal. Vrijdagavond was het nog even wennen voor Mouna. Het meisje moest even haar draai vinden. Nu snurkt ze alweer een paar uurtjes de pinksterzondag in op Buitenland. Niet eens een reis naar het einde van de wereld.
Weet ik veel waar ze met haar dromen op dit moment is. Weet wel dat ondermeer de droom van Floortje en haar vrienden waarheid is geworden. Na al haar grote reizen komt ze gewoon thuis op Buitenland in haar eigen Nederland. Joah, gewoon hier bij ons. Gewoon bij ons achter het huus.
Het nieuwe Amsterdam ligt hier in het Oosten. Hier kwamen de wijzen toch ook vandaan…..
Joah, het mag wel zo…..Fijne zondag!