zaterdag 31 december 2022

#Wonder!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Drove up to Hillside Manor sometime after two a.m. and talked a
little while about the year.

I guess the winter makes you laugh a little slower, makes you talk
a little lower about the things you could not show her. 

And it's been a long December and there's reason to believe maybe this year
will be better than the last. 

I can't remember all the times I tried to tell my myself to hold on to
these moments as the pass.'

Uut 'A Long December' van The Counting Crows. 

Moi, ben ik weer. 
Voor het laatst dit jaar. Ik weet het, officieel een dag te vroeg.
Bijna 51 jaar geleden was ik drie weken te laat. Dus ik dacht, kan wel! 
Tja, onderhand weet ik ook niet meer welke dag het is. Denk namelijk al vier dagen dat het zondag is. 
Compleet in de war. Dat heb je met deze dagen. Begon al op kerstavond en gisteren dacht ik dat het zaterdag was, bleek het nog maar vrijdag te zijn. Werd vanmorgen wakker in de twijfelaar, stond op - deed een plas - dacht: gelukkig juiste volgorde en slingerde de laptop aan. Terwijl ik zat te zoeken naar een tekst van The Heinoos hoorde ik iemand op de radio vertellen dat het vandaag 31 december en nog maar zaterdag is. Dus. 
Tja, lekker boeiend. Morgen heb ik toch geen tied, lig ik te ronken in Mariënberg bij mijn moeder met de kinderen nadat wij vnd gezellig uit hebben gezeten in Banthum aan het kanaal. 
Morgen verjaar ik weer een jaar en mag ik op gaan zitten en pootjes geven.
Jarig weh op de eerste dag van het nieuwe jaar, ie verzint het niet. Tja, ik was dan ook flink over tied als ik mien Moe mag geloven. Toen de laatste vuurpijl knalde 's morgens op de eerste dag van '72, dacht ik, blijkbaar: laat ik eens buuten gaan kijken...buiten de schoot van mijn moeder. 
Ik praat in de toekomstige tijd en soms in het verleden, tis maar net wanneer je dit stukkie leest. 
Wou soms dat het verleden nog mijn dagelijkse heden was. 
Vorig jaar was ik nog 50, morgen dus 51. Zo voel ik mij nu ook, iets meer richting de zestig dan rond de 45, zoals ik mij meestal voel. Al die kerstdagen breken je langzaam op. Van de week zei Mouna het nog bij de Appie: 'Papa is al vijftig hoor...!'
Je hoorde die mooie vrouw denken, ok...next one! Die is te krakkemikkig voor mij. Zal ook wel vast zittend plassen. Dat klopt trouwens. Ik heb er geen problemen mee hoor. 
Vroeger vond ik dat heel oud, 50 jaar, was je reeds bejaard, dacht ik. Morgen tik ik reeds de 51 aan. Nu heb ik het gevoel dat mijn leven pas is begonnen met vijftig jaar. Dacht ik trouwens ook toen ik veertig werd. De wereld voor het grijpen, al het geluk lag naast mij te slapen. Nu tien jaar verder, twee kids rijker maar vele illusies armer. Kan weer helemaal opnieuw beginnen! Zo voelt het vaak wel. Geen bal aan,  dat alleen zijn, kan ik je vertellen....Wat ik oe brom!
Dacht gisteravond ook een avondje top2000 in mijn eentje te gaan doen. Had stellig voorgenomen mij niet aan bachhus te gaan laven. Oudejaarsavond - en Nieuwjaarsdag zou het namelijk ook niet droog blijven is de verwachting. 
In mijn hersenpan was het daarom gewoon een doordeweekse dag, hield ik mij zelf maar voor.
Een avondje gemeentepils, wat komkommers en droge paprika on the side. Dat kon ik best! 
Maar ja, toen belde mijn voormalige buurman en huidige vriend. Zin om mee te gaan naar de Heinoos. 
Lars is ziek, zwak en misselijk. Wil jij onze back-up zijn? Lust een hond worst? 
Stukkie muziek in ons mooie en vrolijke theater? Kerels die weten hoe ze een versje moeten zingen. 
Gezelligheid, na de tijd beetje hangen in de bar onder de zaal. De wereld mooier maken dan ie werkelijk is? Ja hoor, i'm your man. Geen idee trouwens waar dit nummer stond van Wham! in de top2000. Hoor nou die beste kerel solo zingen over een vrouw terwijl ie toen al wist dat ie anders geaard was...
Iets met Careless Whisper. Wanneer wist jij het? Al die tijd al of ook iets van de laatste tied! 
Ach ja, rendementen uut het verleden bieden gaan garanties voor de toekomst!
Maar samen met Mandy en GJ, ik mocht tussen hen in zitten, zat ik mooi gisteravond in de Voorveghter. Muziek van Normaal en eigen versjes van de Heinoos. Mooi heur....
Ik vond het prachtig! Zat van de week een stukje meer naar rechts. Met de kinderen naar de Bios geweest. Zat ik ook al zo mooi tussen twee van die mooie wezens in. We hadden, kon helaas niet anders, Vip de Luxe kaarten. Alle andere stoelen waren reeds bezet. Ik was dan ook rijkelijk (te) laat met het bestellen van de kaartjes voor de film 'Het Feest van Tante Rita', uurtje van te voren pas. 
Jemig. Wat een gave stoelen zeg. Je kon zo'n beetje helemaal languit liggen, zelfs ik. Het was gelukkig 's middags, ik weet niet of ik het 's avonds zo volhou op deze stoelen. Lig ik vast snel te slapen zoals ik zo vaak voor de tv in slaap val. 
Ik kom bijna nooit in de Bios maar een echte aanrader hoor. Het kost een paar euro's meer maar je kunt dan ff rustig liggen. Moos en Mouna vonden het ook super gaaf, de koning te rijk en anders ik wel!
Wat een wonders zijn het. Allebei. Juiste afspiegelingen van wat ooit een liefdevol stel was.
Wist precies wat Remko Keizer bedoelde toen zijn dochter Saar ongeveer tien jaar geleden werd geboren. Hij moest het van zich afschrijven/zingen....Dat zingen gaat 'm goed af. Ik had het ook toen Moos werd geboren. Wat een wonder en nog steeds erg bijzonder! 
Het is net alsof je het in je eigen taal (dialect dus) hoort het nog meer binnen komt. Althans wel bij mij. 
Op de klanken van Eddie Vedder's Guaranteed schreef Keizer de onvoorwaardelijke liefde voor dochter Saar van zich af. Prachtig, kippevel!
Mag ie vaker doen. Hij heeft het eerder gezongen maar gisteravond kwamen de teksten van Keizer binnen als een tijdbom. Mijn hoofd en vooral mijn hart ontplofte...Precies, zo is het! Potverdikkemei!
Ach, ze schrijven toch teksten die hout snijden. Wat dacht je van Pluk de Dag (naar aanleiding van het plosteling overlijden van een vriend), Lieve Lieveling (mooie bewerking van Sister Golden Hair, al jaren mijn favoriet), Achter mien Huus, Vliegtuug van Papier, Høken in de Tent, Geen Stuuver mear weerd en Vandaag. De versie van Normaal's 'De ballade van een muzikant'. Geweldig. Tijdloos!
Echt mooi! Wat ik zeg, als je proat in je eigen streektaal komt de boodschap net iets beter binnen. 
Althans, dat denk ik. Heb ik ook met Lohues. Koning, Keizer, Lohues...Hij weet mij te raken met soms van die simpele zinnen. Groentesoep met worst bijvoorbeeld. Je ziet het als ware voor je. Lekker hoor.
Volg Keizer en consorten tevens op sociale media. Je merkt dat ze wat te vertellen hebben. Hoe hij soms verhaalt over zijn gezinnetje, z'n Pa en andere zaakjes. Mooi.
Maatschappelijk kritischer worden. Van een feestband, wat ze wel blijven hoor, verhuizen ze steeds vaker naar het pluche van het theater. Het mag van mij. Høken in de Tent is geweldig mooi maar lekker luusteren naar wat jullie allemoal te vertellen hebben geniet ook zekers mijn voorkeur! 
Mien buurvrouw van gisteravond was jarenlang de lerares geweest van Erik van 't Holt. Hij hef nog altied die glimlach om zijn mond vertelde haar echtgenoot, de vader van Fredje PMS, mij ongevraagd. Mooi toch! De andere buurvrouw vertelde mij dat ik geen toon kan houden. Dat klopt ook, haha.
Ach ja, terugkieken heeft geen enkele zin. Wij hebben allemaal een paar beroerde jaren achter de rug. 
Wij zijn allemaal kloar met dat virus, de oorlog, crisis zo, crisis zus en crisis andersom. 
Deze afgelopen dagen zijn hopelijk de opmaat voor een vrolijker en beter 2023. 
2e kerstdag weer met de hele familie gevierd. Ditmaal was het bij ons euh...bij mij, nou ja eigenlijk wel bij ons. Moos en Mouna maken dat de familie Dorgelo gewoon huist op nummer 22 dat wij met zijn drieën ons zijn, één familie. Dat Mama het helaas anders wil(de) doet daar eigenlijk niets aan af. 
Droomde vannacht dat ik een soort van Mrs. Doubtfire wilde zijn. Zodat ik dag in, dag uit, gewoon mijn kinderen kan blijven zien. Een huishoudster die naast lekker koken en schoonmaken ook 24/7 met de kinderen bezig kan zijn. Ik mis ze soms heel erg, soms wat minder....
Gisteravond ineens heel erg toen Remkoe over zijn Wonder zong. Hoe ik de laatste dagen allemaal van die gezinnetjes zag lopen in de stad. Allemaal Happy Families....Denk ik dan maar! 
Heb ik niet zo'n breur die mij om kan toveren tot een nieuwerwetse versie van Mrs. Doubtfire, zo'n eentje anno 2023-persoontje? Zodat iedereen vrede met zijn of haar voorkeuren kan hebben maar de kinderen gewoon dagelijks Papa en Mama om zich heen hebben. Hoe ik 'Weg van Jou' van Freek en Suzanne ineens een ontiegelijk kutnummer vind. 'Mama is nu ook weg van jou, Papa...of niet? Hoe komen die twee uberhaupt in de top2000, haha....lachen met kiespijn. Not!
De logica van mijn vijfjarige wonder en tevens dochter, die de laatste tijd best wel veel vingers legt op even zoveel zere plekken...
Auw! Dut zeer. Ik wil niet haar terug, begrijp mij niet verkeerd. Ik wil mijn gezin terug. Niet puur eigenbelang maar meer in het belang van mijn twee grote wondertjes. Er mist iets...
'Mien heufd in de wolken, ik dreum oaver ow. Al mien gedachtes leidt steeds naor ow toe. 
Niet te bevatten da-j deel bent van ons, veur altied blieft. 
Prachtig mooi wonder, dicht tegen mien an. Ik blief met ow dansen zolang as ik kan.
Zo trots als een pauw, iedereen wet der van. Ie bunt één van ons. Wij holt van ow!'

Wij holt van jullie!
En ik hou ook een beetje van onze directeur van het theater...Die kerel is niet alleen met zijn vrouw getrouwd maar ook met de Voorveghter. Had weer een mooi stukkie schrijverij op z'n gezichtboek. 
Had het over zijn wonder. Over z'n mooie jongen die zoveel gruwelijk veel bezoekers avonden aan avonden mooie tijden bezorgen! 
Het is een wonder, inderdaad Jan Maarten. Dat is het, een bijzonder kind!
Goed uiteinde en alvast een fijn, gelukkig, succesvol maar vooral een gezond 2023 gewenst vanaf deze kant.
Zoals mien Moe het altied zegt: Veel Heil en Zegen in het nieuwe jaar. Amen!
Fijne zondag...euh zaterdag. Fijn joar. 
Joah, mag wel zo...



zondag 25 december 2022

#Mooi En Onverslijtbaar!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Zie haar lonken door het leven, kijk haar spelen in de wind. 
Prikkels die haar gloed me geven, hou me voor haar stekels blind.
Jeuk die niet kan weggewreven, pijn die ons tezamen bindt.
Mijn van straat geredde roos. 
Kon ik weten wat me wachtte, toen die avond in de stad. 
Ik naar huis liep en ik zag je, roos tussen het vuil en nat. 
Ongebroken mooi, - je lachte wat -, in de schoot geworpen schat. 
En ik denken dat ik jou, maar wedden dat jij mij uitkoos.'
Uut 'Mijn van Straat geredde Roos' van De Dijk. 

Moi, ben ik weer. 
Vannacht eindelijk weer eens met iemand naar bed geweest. 
Terwijl zij zachtjes door bleef zingen viel ik langzaam tegen haar natte haren in slaap. 
Het was goed zo, mijn rusteloze hart was eindelijk ingeparkeerd tussen haar welgevormde lichaam. In mijn dromen boetseerde ik verder....
Vanmorgen toen ik wakker werd was ze nog steeds aan het zingen. Ze hield toon, ik hermans...?
Ze zong iets van Domino of zo, iets van Clouseau, iets van Koen. Iets van eerder. 
Zachtjes zong ik met haar mee, kende de tekst nog uit mijn hoofd. Jaren niet gehoord!
'Ze hield van verre landen, van godverlaten stranden. Van wachten op Godot, zij had cultuur en zo. 
Er was iets in haar haren, 't is moeilijk te verklaren. Het leek wel maneschijn, 't moet mijn verbeelding zijn. Dan zei ze: 'ik vergeet je, ze lachtte zelfs een beetje. Je komt er wel doorheen, jij red het wel alleen.' Het was hard om te verduren maar ik ging door heter vuren. Ze heette Domino, Domino of zo...
Mijn liefje vannacht was niet tastbaar, zat alleen in mijn hoofd. Naast mij lag namelijk de Top2000. Mijn hand op haar kussen. 
Ik had vannacht de TV aan laten staan op 81 (Ziggo hè).
Was gaan slapen met 'Mamma, Woar is mien Pils' van Normaal, dat had ik buurman toch beloofd?
Van afstand proosten op het leven met elkaar. Hoorde hierna vaag nog J.J. Cale zingen, iets met Cocaïne. Verdovende middelen genoeg. Hiervoor eindelijk 505 van de Artic Monkeys en daarvoor de eerste van Bruce Springsteen, sinds een week toch een voetnoot in mijn historiek! 
Werd wakker met de heren uit België dus, en met Joe Cocker & Jennifer Warnes, Daft Punk en Billy Joël. Weer meldde Bruce zich met Brilliant Disguise en via de Nieuw-Zeelandse klanken van Crowded House stapte ik uit bed. Moest plassen. Geen nachtzuster voorhanden al zingt Hennie er nu wel over. 
De Top2000 zit met een magneetje vast op de Samsung-Koelkast. Zeven blaadjes uitgeprint. 
De eerste bladzijde gaat vanavond tot ca. 22.20 uur, tot nummer 1714!
Had weer genoeg huiswerk meegenomen uit Mariënberg. Kreeg van mien moat Robert een masterclass hartzeer verwerken in de kroeg bij Café Mans. Geweldig! Ik hou d'r van om een spiegel voor gehouden te krijgen. Hoe kom ik soms over bij andere mensen? Ik leer nog elke dag. Het is allemaal nieuw voor mij. Ik doe wat ik denk te moeten doen. Waarom ging het zo met haar en niet andersom? 
Je weet misschien soms niet eens wat je allemaal schrijft. Je lult vaak een eind de onverklaarbare ruimte in.
Hoe mensen het soms kunnen uitleggen al bedoel je het misschien wel anders. Zekers aan personen die wellicht dicht bij jou willen staan, misschien (One Fine Day) wel meer met je willen doen dan alleen in je bed slapen. Waar jij vervolgens tegen aan kunt schurken. Onderuit in een t-shirt van haar....
Ik weet het allemaal ook niet! Van de week weer zo'n momentje. Notabene een onschuldig vriendenboekje brak voor even mijn hart in tweeën. Mouna had haar naam al geschreven in het boekje van Naud en Jade. Een tekening had ze ook al gemaakt. Maar een paar vraagjes kon ze niet lezen maar wilde ze wel graag haar antwoordjes op geven. Schrijf jij op wat ik jou vertel, Papa? 
Wat is je lievelingsfilm, wat wil je later worden etc. etc.  Ik schreef wat zij verhaalde. Dertien in een dozijn. Maar het antwoord op de vraag wat zij het allerliefste wenste had ik even niet zien aankomen. 
'Nou, samen kerst vieren met jou Papa, Mama, Moos en ik....' dat is wat ik het liefste wil en ze kroop op mijn schoot, dat we weer samen zijn. Potverdikkemei, dit meisje krijgt mij de laatste tijd aardig aan de waterlanders....Mede daarover ging onze liefdevolle discussie met mien moat, iets met punten en komma's zetten! Alles onder het genot van een biertje! Praat sowieso wat makkelijker....
Vind ik mooi, vind ik bijzonder lief en vele vrienden met hem! Allemaal uit liefde. Puur en echt!
Dat voel je. Dat merk je. Net zoals vrijdag koffie drinken met Venevrouw. 
Daarom zat ik ook zo te genieten van The Untold Stories! deze week. 
De verhalen achter de nummers. Zoals die van de band Elbow (Moos: wie noemt zijn band nou naar een elleboog...??), ik rekende het goed! Hij keek een stukkie mee. Iets met muzikale opvoeding maar je moet ook gaan slapen nu, Moos. 
Woensdag was Huub aan de beurt. Hoeveel hartzeer kun je hebben. Met terugwerkende kracht krijg ik echt liefdesverdriet van het feit dat ze afgelopen zondag de verkering met mij uitmaakten. 
Na potverdikkemei 41 jaar is de liefde over. Definitief. Rest alleen nog de foto's en de omvangrijke muziekbibliotheek waar je voldoende hoop uit kunt putten! Dat dan wel weer...
Huub gaf een masterclass liedjes schrijven of beter gezegd hoe kom je op bepaalde teksten. 
Huub ging er eens voor zitten, net zoals hij eerder het podium opkwam. Ik ben er, we kunnen beginnen. 
Mooi en Onverslijtbaar! Tekst van een andere band, maar ik moest daar gisteren aan denken. 
Huub is Mooi en Onverslijtbaar. Huub is die buurman die de tijd voor je neemt. Ga zitten vriend en vertel. Prachtig dat hij zijn teksten schrijft met een heuse Waterman pen. Hij doet 't niet met een pennetje van Toppoint, Senator, Bic of eentje van Premo. Neuh, met een echte Waterman. Kom daar maar eens om. Zijn eerste Waterman was 'm uit de fietstas gestolen. Op een rommelmarkt in Berlijn had ie zijn huidige exemplaar gevonden, wel hier en daar wat butsen, ringetje zat er niet meer op. Vast eentje van voor de oorlog! Mooi, alleen van zo'n verhaal over een doodnormale pen kan ik al van genieten. Ik snapte 'm. Denk ik.
Hij verhaalde hoe 'Nergens Goed Voor' was ontstaan. Hoe het eigenlijk een omgekeerd Bruce Springsteen liedje werd. Weer Bruce hè. Toen hij zorgde voor zijn 1-jarige dochter, geen Rock 'n Roll voelde in Groningen waar zijn vrouw Teuntje destijds een toneelstuk aan het regisseren was. Dat Bruce alles had maar niet haar. Ain't got you...Alles wat Bruce had, had Huub niet....Maar hij had wel haar en dat had Bruce weer niet! Die ene haar op de revers van zijn jasje, vestje intrigeerde mij. Die haar bleef de hele uitzending op zijn jasje zitten. De schoonheid d'r van. Hij vond schrijven het leukst om te doen. 
Zitten en nadenken, liefst 's morgens als de dag nog moest beginnen. Hij zei ook: gooi niets weg, schrijf alles op. Je weet nooit of je het later nog nodig hebt. Ik hing aan zijn lippen, heb het nu al drie keer teruggekeken en elke keer hoor ik weer iets nieuws. 'Mijn van straat geredde roos'. Een nummer van de LP 'Brussel'. Over de abstractie die in het nummer verwerkt zit. Het nummer vertelt eigenlijk het verhaal over het leven van alledag. Het eeuwenoude thema van de liefde en de illussie waar ik mij misschien wel aan vastklamp. Wie houdt er niet van illussies, misschien wel fijner dan de harde werkelijkheid. Huub zong er vaak over....Niemand kon mooier verhalen over een vrouw dan Huub. 
Hoe Barry Hay na een concert in Paradiso een roos voor Huub op tafel gooide. Hier voor jou, Huub, van straat gered. En Huub dacht, daar zit een liedje in. Hij moest denken aan Pigmalion, een opera/toneelstuk van een schrijver over een meisje die van straat gered werd. Mijn van straat geredde roos. Prachtig. Hij sloot de masterclass af hoe hij tot 'Als ze er niet is...' was gekomen! Snapte hem! 
Snapte Robert ook beter. Als ik zo over haar blijf schrijven schrik ik misschien wel anderen af...
Ik weet het soms ook niet maar begin het wel steeds beter te begrijpen. Tuurlijk, ze komt niet terug. 
Te eigenwijs daar voor. Ze heeft een stap gezet en ik bepaal niet haar richting. Niet meer....
Ben een vat vol tegenstrijdigheden besef ik mij nu. Probeer het voor mijzelf te ontcijferen ondermeer door de stukkies die ik schrijf maar soms lijkt het net of mijn verstand hierboven, mijn gevoel links in het midden en de tien vingers op het toetsenbord voortdurend kortsluiting met elkaar hebben. Het strookt soms voor geen meter. Als ik mijzelf al niet snap, hoe jullie dan wel...? Diepzinnig hè, valt mee hoor....Punt en uitroepteken zetten, geen vraagtekens meer....!!
Maar ik snapte mijn partner in crime wel. Wat hij wilde duiden. Hoe ik deze ui moet pellen. Weer een schil verder, heb gelukkig nog enkele dagen voordat de Uiensoep weer klaar moet zijn. 
Ach, weer genoten gisteren. Geniet soms extra van gesprekken, mensen kijken, mensen observeren...
Luisteren naar muziek. Appies sturen, onzin uitkramen. Een avond niet gelachen is een dag niet geleefd. Elke dag valt iets te vieren, lees het elke dag op de WC. Daar hangt zo'n bordje, ook een tekst van Huub. Hoe kan het ook anders. Kerel, ga oe missen man....Waar haal ik nou mijn wijsheid vandaan? 
Ach, je haalt soms je wijsheid op door op een mooie stille donderdagavond uit eten te gaan met collega's. Praten over van alles, soms over de zin en soms over de onzin van het leven. 
Er achter komen dat je ene werkgever ook Two and a half man fantastisch vind en zijn vrouw maar niks...Net zoals Irma het altijd al niks vond en wij, Robert & Ik, onder de tafel lagen van het lachen...
Nog steeds. Herhaling honderd en weet ik veel is te zien bij Veronica...maar ik kijk het nog regelmatig. 
Eten bij de Bootsman was zekers niet verkeerd. Heerlijk gegeten daar in Stegeren. Tineke had mooie praat, gewoon in onze streektaal. Skuumkoppe on the Side. Garnalen voor en Entrecote als Hoofd. Koffie met GM na....Ik hou d'r van. Blij dat ik zulke lieve collega's heb. 
Genieten van kleine dingen. Genieten van twee mensen in de trein naar huis. Luisteren naar wat zij te vertellen hebben. Van een speld een hooiberg maken en andersom. Of teveel hooi op je vork nemen...
Genieten van de Top2000. Hij staat alweer aan. Smashing Pumpkins hoor ik nu. 
Weer genieten van de opening door Bart Arends. 34 nummers heeft ie er in verwerkt. Hij begon prachtig met Huub: Tien tegen één dat ik mijn mond hou als ik jou weer zie....Dacht het nie. 
Het eerbetoon aan Rob (de Nijs). Mooi man, moet je iets mee doen. Ga de theaters in....
Waar wij Huub vast weer zullen ontmoeten. Huub met gitaartje, één van zijn haren op de revers van zijn giletje, praten en zingen over het leven. Voeding geven aan het feit dat wij er nu toch zijn. 
Van die dingen duzz. Stiekum vooruitkijken, waar sta of lig ik over een jaar? Ben ik dan weer verliefd of loop ik nog altijd als een dwaze hond achter auto's aan (Chasing Cars)...??
Ben geen planner. Heb zin aan de kerstdagen. Morgen het huis vol met familie. Bier en wijn op de tafels en een grote vogel, stil maar heerlijk opgebaard volgestopt met een fijne vulling. 
Komende week Top2000 luisteren met vrienden en vriendinnen. De 28e met een mooie buurman, niet Huub maar Gert-Jan. Hij weet het ook altijd mooi te verwoorden. Keus genoeg! Vanmiddag met de kids bij Moe. Lekker knus en kneuterig. 
Je hoeft niet altijd een driebander te maken om van hetzelfde laken een pak te krijgen. 
Hoor net dat het al gebeurd is met de 3J's in de top2000, die komen we deze week niet meer tegen.....
Morgen proberen Moos en Mouna vast weer in te breken bij Jan-Willem en Jeroen, zou voor de 3e keer in successie zijn. Vanmiddag zijn de twee liefsten en mooisten weer hier. 
Een papa weet pas wat ie mist, als zij er niet zijn.....De nieuwe vorm van samen zijn. 
Fijne zondag, Fijne top2000. Elk nummer heeft wel zijn of haar verhaal. 
Joah, mag wel zo...




zondag 18 december 2022

#Is.Ook.Schitterend!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Well, I will provide for you and I'll stand by your side. 
You'll need a good campanion now for this part of the ride. 
Yeah, leave behind your sorrows, let this day be the last.
Well, tomorrow there'll be sunshine and all this darkness past. 
Well, big wheels roll throuhg fields where sunligt streams.
Oh, meet me in a land of hope and dreams.'
Uut 'Land of Hope and Dreams' van Bruce Springsteen.

Moi ben ik weer.
Joost mag 't weten, anders Marsman wel!
Na gisteravond snap ik een beetje meer de adoratie voor de heer Springsteen, Bruce Springsteen wel te verstaan!
Wat veel mensen in mijn omgeving blijkbaar koesteren. Ik vond Springsteen altijd wel cool. 
Het is net voetbal, kijk je naar een willekeurige amateurwedstrijd denk je soms:
Waar maken zich zo druk over, het was toch een penalty of die bal was gewoon uit! 
Als Mariënberg acteert op de groene velden was het idd geen penalty en die bal echt wel in! 
Kortom, tis maar net door welke bril je kijkt. 
Ik vond, als niet echt een Bruce-adept, Joost het gewoon prima doen!
Die achtkoppige band achter gastheren en vertellers Kluun en Leon Verdonschot verstonden het vak van spelen in een bandje meer dan prima. Ik heb intens genoten, het plezier spatte er van af. 
Het gezelschap waar ik mee mocht vertoeven loog er trouwens ook niet om. Zij was Eva, ik A'dam!
Of iets van gelijke strekking. Reken het goed. Allebei zijn we begonnen aan het spoor in Banthum, daar stopt de trein inmiddels niet meer maar zoals Bruce zingt in zijn nummer 'Land of Hope and Dreams' - Come on this train, people get ready, you don't need no ticket. All you got do is just get on board. This train carries van alles, iedereen mag van Bruce aan boord komen. En dat Is Ook Schitterend!
Kom ik weer aan met mijn toeval. Toeval bestaat niet! 
Was gisteravond voor de laatste keer dit jaar inpandig bij de buren, bij Theater de Voorveghter. 
Bruce & Wij. 'The older you get, the more it means'. 
Een ode aan de vriendschap tussen vier heren waarvan er één is gaan hemelen naar zijn land van hope and dreams. Ik heb Bruce nooit live gezien. Ben ook geen diehard fan van the Boss, maar na gisteravond snap ik o.a. mijn oude buurman stukken beter. Die heldenstatus, wat fans over de hele wereld verbindt. Springsteen werd en wordt nog steeds niet altijd begrepen. Denk dat ik 'm na gisteren iets beter snap dankzij Kluun, Verdonschot en die geweldige live-band. The Boss himself zal er geen nachten van wakker liggen dat ik 'm hier in het kleine Holland langzaam steeds begin te begrijpen, maar toch! Het is dan ook mijn druppel op die gloeiende plaat. Waarvan Akte!
Hij gaat onder je huid zitten met zijn teksten, ik voelde het kriebelen. Kan ook de jeuk zijn geweest. 
Sowieso live-muziek is mijn ding. Ze begonnen met Badlands, klonk direct als een Zwitsers uurwerk!
Hallelujah, In Excelsis Deo. 
De andere buurman zat iets verderop met zijn zoon. Opvoeding geslaagd. Inderdaad. Mooi man!
Als het op Bruce aankomt dan komt het zeer close vertelde Maarten mij. Ik vond Joost van wijlen I.O.S. het ook schitterend doen maar ik snapte onze directeur wel. Kom mij ook niet aan Boeijen, Lohues of Bos, daar kan geen enkele zanger of zangeres tegen op. Amen!
Wel jammer was dat Stephanie Struijk er niet bij was. Nu zong Pieternel, de 'Nashville-girl' uut Amsterdam, de sterren van de hemel. Ook niet verkeerd hoor. Mooie snik in haar stem. Country hè. Maar sinds Stevie Ann gewoon Stephanie werd volg ik haar omdat ze tevens nauwe banden heeft met o.a. Lohues. Dan heb je een paar streepjes voor. Dacht al toen ze begon met zingen, hey - dat is Stephanie niet en ik had de bril nog wel op maar de beelden kwamen vaag binnen gisteravond. Dat heb je soms. Verblind door andere mooie dingen en het gooien van de wekelijkse ballast naast je stoel. 
Dennis Kolen was muzikant nummer drie die de achtkoppige band aanvoerde. Lekkere gitarist en zanger hoor, hij schokschouderde zo mooi zoals een gitarist met gevoel dat hoort te doen. Muzikanten die allemaal de sporen reeds hebben verdiend in muzikantenland. Ik word altijd bij de grens tegen gehouden, het muzikale paspoort niet in orde, hahaha...Kluun en Verdonschot hadden mooie verhalen te vertellen, ik ben van de teksten en schrijvers, maar zo'n band mag meer airplay hebben. Doe er maar een Bruce-halfuurtje bij. De toegift was genadeloos....Kwam binnen. Snap die fans ondertussen wel. Lucky Bastards, die kaarten hebben voor volgend jaar! Of je gaat naar Hamburg en Düsseldorf. Dat kan ook. Joost bracht mij ook terug naar 2009. Jemig, 2009 alweer. Tijd vliegt! Toen hij hier, ook in de Voorveghter, een soort van afscheidstournee deed met I.O.S. (voorheen Is Ook Schitterend). Een bandje wat nooit echt doorbrak, wel even succes had maar niet de allure van pak 'm beet De Dijk, Racoon of Blof. Maar met nummers als V.V.T., Altijd wel Iemand, Hoofd onder Water en Uit de Schaduw wel voetnoten heeft gezet in Den Vaderlandsche Muziekgeschiedenis als je mijn bescheiden mening vraagt. Doen jullie niet, maar toch! Ok, dan speel je als I.O.S meteen Champions League in het kleine Nederland. Maar toch, misschien snap je mij, of niet natuurlijk. Samen met Muis, Harold Muis was ik daar destijds. 
Toeval of niet. Soms spreek je zo'n iemand jaren niet en ineens twee keer. De ene keer was het leuk, ons laatste contact was een zeer verdrietige. Ik moet ook geen overlijdensadvertenties gaan lezen in de Toren. 
Doe het meestal niet maar van de week voelde ik mij min of meer verplicht toen een lieve vrouw richting paradijs vertrok. Het leven hier op deze aardkloot niet meer snapte! Rust Zacht!
Mijn maag draaide om toen ik de andere advertenties las. Kinderen mogen niet doodgaan. Mijn maag draaide echt om, hapte naar lucht. De ene mocht net geen 12 worden en de andere was pas zes! Het  sneed door mijn hart!
Vloekte het uit. Dat raakte mij! Waarom, in godsnaam. Deels omdat je zelf kinderen hebt in ongeveer zelfde leeftijd en beseft dat het, in een split second, zo maar over kan zijn. Een ongeluk zit soms echt in een klein hoekje! Tel je zegeningen, in godsnaam tel je zegeningen. Kinderen zijn je grootste geschenk ondanks alle pijn die je soms voelt!
Kinderen maken je leven vergankelijk. De hele week was ik extra alert. Mouna viel gisteren door de gladheid. Huil maar lieverd, beter zo dan je niets meer kunt zeggen. Doe je nog meer je best om ze een leuke dag, zelf een leuk uurtje, te bezorgen. De kerstwandeling, gisteren in het rustieke Beerze, ging zo af en toe door merg en been. Het was prachtig, een anderhalf kilometer lange reclamespot voor de Beerze Bulten. Eerlijk is eerlijk. Het klopte! Ze verdienen de 5 sterren van de ANWB elke dag opnieuw. Het plaatje was af en gisteravond net dat beetje meer, net als zovele campings hier in het Vechtdal. Wat een pracht en praal. Als we dan toch gaan kamperen waarom niet hier? Maar ik had constant het kerstliedje van Daniël Lohues in miene kop toen ik al die sterren en lichtjes zag in feeëriek Beerze.
-'t licht van de kerstboom, elk jaar weer raak. 't licht van de kerstboom, brengt ook tranen vaak. Midden in de winternacht, veul ik 't gemis van die heldere sterre die der niet meer is-. Moest denken aan de ouders van de overleden kinderen, aan Sietse, eigenlijk aan iedereen die ik zelf zo mis.
De tranen kwamen helemaal door toen Mouna iets onschuldigs riep. Iets met Mama en samen kerst vieren. Waterlanders, dan is zo'n Araco-muts op je hoofd ontzettend handig. Het was lekker donker, we waren begonnen met wandelen in het schemer maar nu was het echt pikkedonker, lekker makkelijk. Kon de tranen drogen met een muts. Snappie? Moos en Mouna zagen daardoor niet dat Papa ff huilde. Potverdikkemei, notabene op een camping in downtown Beerze, het moet niet gekker worden! 
The older you get, the more it means. Joost mag het weten! Amen....
Ik vond het wel weer leuk om die Marsman te zien zingen. Zijn kinderen waren er ook, getooid in een houthakkersblouse. Oog voor detail. Kwartjes vielen eindelijk op haar plek, nu het ondertussen Euro's zijn geworden. Vind het leuk om mensen als Marsman en Struijk te volgen. 
Ze maken soms onnavolgbare mooie muziek die het gros nooit krijgt te horen. Eeuwig zonde! 
Hoe de gitarist scheurde, luister eens naar Dennis Kolen op Spotify. Lekker hoor. Hoe de saxofonist een mooie poging deed om Clarence Clemons (The Big Man) te eren. Hij was natuurlijk geen Roland Brunt, want dan ga je volledig Onderuit! Wat ik oe brom.
De Dijk speelt vnd dan echt haar laatste concert in Paradiso, A'dam. Eva is er bij...Gaaf joh. Veule wille. Jaloers hoor! 
Onderuit in een T-shirt van haar! Zie hier nog handcrème op de tafel staan, dacht even dat het de lijm van Mountje was. Ach, een kleinigheid hou je altijd. 
Land van Hope & Dreams. Zolang je dat nog hebt, staat er in je paspoort ook dat je twee meter punt zes komma vier bent of zoiets. Keek een beetje stoned op de foto, waarop je niet mocht lachen en je beide oren zichtbaar moeten zijn. Kom dat land echt wel binnen hoor....Zelfs met een glimlach. Beter zelfs.
The Older You Get, The More It Means!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.




zondag 11 december 2022

#KerstWandeling'22!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'I've been in love, honey, you know it's true. Well, since that day i first laid my eyes on you.
Love is a crazy game, baby, it's how I feel. It can make you, oh, so high, but it takes so long to heal. 
So please, yeah, yeah, won't you stay with me? 'Cause since you gone, it's all pain and misery'
Sometimes I curse that day when you came along. I was happy, but it's been pain now, for so very long.
Oh, I'm beggin' ya, honey, please won't you stay? Cause I've been so lonely since you've gone away.'
Uut 'Pain and Misery' van The Teskey Brothers.

Moi, ben ik weer. 
Zijn van die geluksmomentjes hoor. Zondagmorgen met z'n drieën in het grote bed! 
Komen ze aan geslopen, eentje op kousevoeten, de ander met iets meer lawaai.
Ik reken het allebei goed. Liggen we daar. Buiten vriest het, binnen is het lekker warm en knus. Nog energie genoeg. Volgens mij waren wij vanmorgen de eersten die wakker waren hier aan de Vecht afgezien van de eenden die het ook koud hadden en de meeuw die vroeg vertrok van Hardenberg Airport! 
Want nergens brandde nog licht in de duisternis. Hier wel, al was het het licht van de TV. Een kleinigheid hou je altijd. 
Sinds lange tijd keken Moos, Mouna en ik (nou ja, ik deed nog een kleine poging om te slapen) naar Grizzy and the Lemmings op 309. Keken we vroeger ook altijd hè. Ze zijn nog maar negen en vijf. Hoeveel vroeger heb je dan al? 
Mouna had een kussen tegen mij aangelegd, haar haren kriebelde in mijn neus...Een keer niet in een vlecht. Moos lag aan de andere kant ook tegen mij aan. Kreeg bijna geen lucht meer maar dit voelde niet als het eind van de wereld. Deze twee houden je met beide benen op deze aardkloot al gaan mijn gedachten soms een hele andere kant op, als je misschien begrijpt wat ik bedoel! 
Net als gisteren. Reed van Hardenberg naar Mariënberg in een bevroren winterwonderlandschap. 
De mist fladderde voor de volle maan langs. Iets met witte wiev'n maar dan in Overijssel. Wat is de natuur toch soms onvergetelijk mooi. De mist leek te waaien, elke keer trok het een ander rookgordijn voor de volle maan op. Fascinerend. De blauwe lucht was heel vaag, net alsof het je iets wilde vertellen. Maar wat, ik spitste mijn oren. Het was niet druk op de weg dus ik had alle tijd om steeds naar links te kijken. Net op dat moment speelde ze op Radio 2 de nieuwe topsong. 'This Will Be Our Year' van The Teskey Brothers. Ik kwam er lekker in met het natuurverschijnsel on the side naast me. 
Een soulvolle cover van een oud nummer van The Zombies (what's in a name) uut 1968. Het schijnt dat het alweer de derde keer was dat een track van de Australische groep bekroond werd met een topsong. 
Ander kant van de wereld hè, schijnt daar nu de zon? Maar het gebeurde ook al in 2019 met de nummers Pain and Misery en Hold Me. Zocht ze vanmorgen eens op, terwijl de kinderen Grizzy zagen veranderen in een lieve grote beer met die lemmings achter zich aan gevlogen....Als je maar stroop blijft smeren hè.
The Teskey Brothers spelen vooral soul en bluesrock. Het deed mij denken aan ene Otis Redding. Dat vertelde Wikipedia mij later ook, ook Wilson Pickett werd genoemd. Klopt! Dat komt mede door het negroïde stemgeluid van de (blanke) zanger Josh Teskey. Soulmuziek met jazz en rhythm-and-blues invloeden. Ze richten zich op in 2008 rond Melbourne. Tuurlijk, heb ik ze wel eens gehoord op de radio maar het nummer kwam binnen, net als Pain and Misery. Ik voelde de blues tot in mijn tenen.....
Wat is er Papa, ik voel de blues jongen....Haha. Moos keek raar. Ik voel alleen maar je tenen, echt niet de blues!
Ik liet 'm een stukkie horen. Hij deed één dopje in zijn oren. Wauw, lekker Papa. Zijn dit de Counting Crows maar dan rustig? Neuh, jongen. Niet alles wat de klok slaat is Adam Duritz. 
Liet hem de nieuwe topsong horen. Dat klinkt lekker vrolijk, Papa. Ja, dat moet het volgend jaar ook gaan worden. Twee bijzonder K..jaren gehad en toch ben ik blij dat kerst aanstaande is. 
Ik hou d'r wel van. Beetje dat knusse, dat gezellig bij elkaar zijn. Merk dat ik daar de krenten vanuit de pap haal. Samen dingen doen. Samen naar de top2000 luisteren. 
Ontzettend balen dat het ons niet gelukt is om kaarten voor het Top2000 café te bemachtigen. We stonden met maar liefst drie man in de digitale wachtrij. We klopten aan de deur van het café maar toen wij éénmaal binnen waren bleke alle kaarten al als sneeuw voor de zon verdwenen. Jammer. Volgend jaar maar midden in de nacht reeds in de wachtrij plaats nemen. Pot Koffie om wakker te blijven. Voor diegene die wel gaan, veule wille. We zwaaien....!
We hadden 29 december gepland om naar Beeld en Geluid af te reizen in het Hilversumse. 
Lekker met Arriva en de NS, ff aan de boemel in het Westen. Plaatjes luisteren, mensen kijken en genieten van en met elkaar. Happie, snappie....Je kent het wel. Nu houden wij het lekker dicht bij huis. Fero heeft al een tafeltje gereserveerd bij het mooiste kroegje in Hardenberg. Dat komt goed. Wis en Waarachtig! Hoe staat het met die andere afspraak...? Haha, ik dacht er ineens weer aan...
Lekker kneuterig afpilsen naar het einde van het jaar met mooie muziek on the side!
Wel een stukkie heel jammer dat Queen weer op 1 staat. We horen straks voor twaalven weer de gong!
Waarom? Ik verdenk dat er iemand bij de Top2000 werkt die achter de schermen de boel moedwillig manipuleert. Niet Matthijs maar een echte Queen-adept. Hoe kan het toch dat keer op keer Freddie en consorten de lijst aanvoert, het jaar afsluit? 
Kan daar niet eens een muzikale parlementaire commissie onderzoek naar doen? Ik wil 'm wel voorzitten. Alles om dat Bohemian geval van de eerste plaats te stoten....Keus genoeg!
Ik dacht afgelopen woensdagmiddag toen de eerste 10 van de top2000 bekend werd gemaakt dat het Pearl Jam was gelukt met Black. Het zit zo, ik mocht Moos ophalen in Bruchterveld bij een vriendje. 
Net voordat ik uitstapte in het mooie Britishfield maakte Ruud de nummers 10 tot 6 bekend. 
Toen wij weer in de auto zaten schalde Black van Eddie Vedder en kornuiten uit de kleine boxjes van de C1. Moos, jaaaaaaaaaaaaaaaaah, ik denk dat wij eindelijk een nieuwe nummer 1 hebben! 
Geen Queen meer, Papa? Dat jochie weet het gewoon hè. Denk het wel. Want ze maakte net voordat ik jou ophaalde bij Jasper de top 10 bekend. Dus ik denk het wel. Eindelijk. De vreugde was van korte duur. Bij de afslag naar Gramsbergen (Mouna turnt daar de sterren van de hemel) werd pas de top 5 bekend gemaakt. Kut! Geen Black duzz, geen licht in de eeuwige top2000 duisternis. De kans dat Queen weer op 1 was beland leek met de seconde groter te worden. Fix You maakte een sprongetje van 11 naar 5, Billy steeg weer een plekje met zijn Piano Man. Op 3 Hotel California, Danny prijkte net als vorig jaar op 2 met zijn Rollercoaster en jaaaaaaaa hoooor....Potverdikkemei. Queen weer op 1. 
Mijn nummer 1, Black, zag ik terug op nummer zeven. Op zes Led Zeppelin met zijn ladder naar naar de hemel. Avond van Boudewijn op 8. Nothing Else Matters op 9 en Love of my Life, ook van Queen, op 10...Die komt bij mij ook niet meer op 1. Als je begrijpt wat ik misschien bedoel! Mijn woorden op papier worden nog wel eens verkeerd begrepen of ze willen het niet snappen. 
Ik snap je, er is veel meer onrecht in de wereld dan deze top2000. Maar toch, ik was ff goed boos. Teleurgesteld eigenlijk,  in het muzikale Nederland. Geen Smaak! Zouteloos. Potverdikkemei, kan dit nu niet anders? Ik heb veel lijstjes van vrienden etc. gezien. Geen één heeft dat Bohemian geval in zijn lijstje staan. Later hoorde ik dat vooral de grote steden hier debet aan zijn, ze hadden ook de (stem)uitslagen binnen van Amsterdam, Rotterdam etc. Allemaal Freddie op 1. Waarom, de rellen inmiddels zat?
Tja, als wij het mochten bepalen, hier achter de Iessel had de nummer 1 er zekers anders uitgezien! Wat ik oe brom!
Roepende zijn we geworden in de droge woestijn. Onze mening telt blijkbaar weer niet! 
Ach, lekker boeiend! We gaan er vanaf 1e kerstdag weer heerlijk van genieten. Kijken of het Mouna en Moos weer lukt om bij Jan-Willem en Jeroen genoemd te worden voor de 3e keer in successie. Dat zijn van die ijkpuntjes hè. Ze zullen weer hun best doen. Deze traditie houden wij er in, ook na alle Pain and Misery van de laatste tijd. 
We maken ons op voor leuke dingen. Zoals de kerstwandeling van komende zaterdag in Beerze. 
Het normale mooie en rustieke Beerze. Een oase van rust, de meeste tijd van het jaar. Waar de gulden soms nog van hout is. Ze kunnen het na twee jaar weer organiseren. Schitterend. 'Samen Zijn' staat voor op. We starten bij de Beerze Bulten. De wandeling is ca. 1,5 kilometer lang. Op diverse plekken zal de 'oale roep' te horen zijn. De Broederband speelt, er zal gezongen worden in de Bultjes tuin. Honderden kaarsjes verlichten de weg die je moet wandelen. Het kerstverhaal zal in oude glorie worden hersteld en door worden verteld. Over het kindeke Jezus en zo. Ook zo'n mooie traditie die wij elk jaar met de kinderen liepen. Dat houden wij er gewoon in. Versnaperingen zijn er ook te vinden, denk wel snert en zo....Het animatieteam van de Beerze Bulten helpt ook mee, dus een waterval aan (nieuwe) ideeën zijn vast de spreekwoordelijke revue gepasseerd. Komt allen! Dit hoort ook zo bij Kerst. Vilsteren had en heeft het nog steeds maar de Kerstwandeling in Beerze is een mooie runner-up. Kerst kun je pas vieren als je in Beerze hebt gelopen! Het wordt prachtig! 'Samen zijn' met ontelbare lichtjes in een feeërieke omgeving. Zaterdag 17 december ga je je echt één voelen met de natuur die je misschien niet ziet maar er stiekum wel is, misschien zweven er nog wel wat witte wiev'n of zo....Ok, ik preek voor eigen parochie, het is vlak in de buurt waar ik ben opgegroeid. Waar ik de vele weggetjes ken! 
Vanaf 16.00 uur kun je de kerstwandeling lopen, ik zeg gewoon doen! Licht in de duusternis!
Ik hou er van. Daarom ook zo blij met initiatief van de Watersportvereniging Hardenberg. Wekenlang hebben tal vrijwilligers ontzettend hard gewerkt om de Voorstraatbrug prachtig in het licht te zetten.
De terugkeer van de oude ophaalbrug is een feit. Zoals die er vroeger altijd was. Een verstild eerbetoon aan alle Hardenbergers van weleer maar ook aan al het moois van vroeger, van eerder, dat helaas allemaal langzaam is verdwenen uit Stad Hardenberg. Nieuw schijnt het toverwoord te zijn. Ze hopen samen met de verlichte boten dat de ophaalbrug wat licht en optimisme zal brengen in deze donkere dagen. Ik zeg, gelukt! Prachtig. Samen maken wij kerst magisch. 
Ik hou d'r van. Licht in de duusternis. Ede Staal zong het ooit, het is nog nooit zo donker west of het wordt wel weer licht! 
Op naar Kerst, op naar het licht. Op naar een nieuw en hopelijk mooier jaar dan de twee voorgaande. 
Ben er wel weer eens aan toe! Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo....



zondag 4 december 2022

#KeuzeStress'22

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Sweet wonderful you. You make me happy with the things you do.
Oh, can it be so. This feeling follows me wherever I go. 
I never did believe in miracles but i've a feeling it's time to try.
I never did believe in the ways of magic but i'm beginning to wonder why.
Don't, don't break the spell, it would be different and you know it will.
You, you make loving fun and I don't have to tell you but you're the only one. 
You, you make loving fun, it's all I want to do.'
Uut 'You make Loving Fun' van Fleetwood Mac.

Moi, ben ik weer. 
'Papa, weet je waarom ik twee vlechtjes heb?'
Nou? Dan kan ik makkelijker turnen. Zit logica in. Of niet? 
Ze ligt naast me in het grote bed. Even daarvoor was ze er in gekropen. 
Lekker dicht tegen mij aan. 
'Weet je, Papa. Ik weet wel wat jij de mooiste oefening vind van turnen?
Nou? 'Denk de Arabier. weet je waarom. Daar zit bier in.'
Ja, inderdaad. Geen speld tussen te krijgen. Logisch lijkt me. Ik reken het goed!
Ik moet inderdaad veel van dat gerstenat consumeren om überhaupt tot die doldwaze oefeningen te komen. Denk dat ik bij mijn eerste flik-flak spontaan bij de enkels afbreek. 
Tuurlijk heb ik in het verleden halsbrekende toeren uitgehaald, handstand op het asfalt met mijn fiets als aandachtig toeschouwer. Maar kreeg er doorgaans geen applaus voor. 
Mouna is mijn lieve en kleine autodidactje. Ze heeft zichzelf de basisbeginselen van het turnen aangeleerd. 
Urenlang filmpjes kijken op Netflix en oefenen tot in de treure. Zo knap en bovenal zo mooi om het 'work in progress' live te mogen aanschouwen. Trots. De woonkamer werd bijna een gymzaaltje in het klein. Kussens op de vloer vormden de mat, de bank het paard en Oma's stoel de ongelijke brug. 
Sinds enkele weken zit op een echte turnvereniging. Ze was al eerder aan het 'gymen', maar dat vond ze maar niks, was iets voor kleine kinderen. We doen helemaal geen moeilijke oefeningen, Papa.
Ze wilde op de mat, op de brug met ongelijke leggers, op het paard, ze wilde handstand, arabier en flikflaks, bijna tegelijkertijd achter elkaar doen. Op de trampoline en dan over de kop landen op de grote mat. Vooral geen tikkertje of allerlei spelletjes, dat is iets voor kleuters, Papa. Was ze wel klaar mee. Elke maan- en woensdag is zij nu twee uur inpandig in MFC de Binder in Gramsbergen. 
Waar ik vroeger kwam om in de winter te voetballen met de pupillen van Mariënberg vliegt nu mijn dochter door de groenzwarte lucht. Sanne Wevers, eat your heart out! Mouna komt er aan....
Tuurlijk doet ze het geweldig. Je mag eigenlijk niet kijken, vast bezig met een missie, maar stiekum klom ik de tribune op en zag ik nog net hoe mijn dochter als een vlinder op de mat dartelde....Zo mooi!
Zij vind het geweldig. Ze doet overdag ook niets anders. Hoe ze zich opstelt iedere keer. voetjes naar voren. Armen in de zij. Mijn turnster in de dop! De handen omhoog als ze een oefening heeft geturnd. 
Een hele andere wereld ontvouwt zich voor mij. Ik ken alleen het gebeuren van de voetbal. Daar begon ik als zesjarig jochie en ruim 44 jaar later waggel ik er nog steeds rond. Moos heeft even getennist, dat wist ik ook nog hoe het ging. Zelfs jaren getennist, prachtig om te doen. Moos is geen voetballer, wordt je moe van, Papa. Scouting is het nu. Misschien gaat ie binnenkort op een (team)sport. Ik hoop het maar! 
Korfbal lijkt hem wel wat. Of keeper. Maar Moos, een keeper wordt ook wel moe hoor. Hij kan wel een bal vangen. Dat is sowieso handig bij het spelletje korfbal, lijkt mij. Veel gedaan op school. In klas vijf en zes gingen wij het ene jaar naar Kloosterhaar en het andere jaar naar Sibculo. We wonnen zelfs een keer de finale van het school korfbaltoernooi. In het hol van de leeuw, Kloosterhaar en Sibculo waren echt van die korfbaldorpen, won de CBS de Hoekstee uut Beerzerveld gewoon het toernooi. Mooi man! 
Kinderen laten je anders kijken naar een wereld zonder gedoe! Mijn enige kontakt met de turn- en gymwereld was ooit een uitvoering van MaBeCo (MariënbergBeerzerveldCombinatie) in de sporthal van Westerhaar. Lian deed toen mee, als ik mij niet vergis. Over een paar weken alweer achttien. Tijd vliegt. Nu heb ik zelf een dochter. Prachtig, niet alleen mijn dochter maar ook het feit dat ik door haar die andere (sport)wereld leer kennen. Eerder kwam er alleen maar voetbal, dan een hele tijd niets, nog eens voetbal en dan een keertje bijvoorbeeld volleybal. Een ex speelde best wel hoog bij Kangeroe. Mocht altijd graag kijken...
Buurtenvolleybal was ook altijd the place to be. We hadden altijd leuke teampjes. Wilde wel altijd winnen. Aard van het beestje. Hou van vele sporten kijken maar alleen voetbal beoefende ik zelf intensief. Turnen was nooit zo mijn ding. Tuurlijk volgde ik Epke Zonderland op de Olympische spelen. 
Daar ging ik echt voor zitten toen hij stond, hij staat...hij staat! Maar verder, neuh - niet echt!
Nu keek ik laatst samen met Mouna naar een turnwedstrijd bij de NOS. Nou ja, ik keek en Mouna was druk bezig om al die capriolen na te bootsen. Ze is niet bang, durft te vallen, zeurt dan niet...Je ziet dan dat ze de pijn verbijt maar stelt zich dan meteen weer op. Kijkt de oefening op de TV en doet het na. En nog eens. Net zo lang ze het onder de knie heeft, gebutste knieën ondertussen, dat dan wel weer. Een kleinigheidje hou je altijd. Net drie turfjes hoog maar ze zit al bij het Jong Talent van GV Gramsbergen. De passie straalt er van af. Was vroeger ook ruim zestien jaar jeugdleider en ik merk bij de leidsters van Mouna dezelfde passie en liefde om het turnen door te geven aan een nieuwe generatie. Die vinden het gewoon bijzonder leuk om meisjes van amper vijf en zes jaar de kneepjes van het vak te leren. Dat merk je meteen, zo'n sfeer hangt er ook. Een goed klimaat, het geeft je energie. 
Ze heeft er ook zoveel plezier in. Doet regelmatig nu haar turnpakje thuis aan en daar staat ze weer te 'shinen'. Zo kom je nog eens ergens. Niks geen gedoe over buitenspel, de dames hebben het in de auto over allerlei turnoefeningen. Ik luister vooral, wie weet kan er straks over mee praten...Geen voetbalpapa maar straks misschien wel een turnouder. Kop maar op met die uitvoering(en).
Zoals gisteren met maar liefst 4 oud-eerste elftal keepers op een rij incluis mijzelf, we haalden oude koeien uit de sloot met de Breuk. Oud-trainert van Mariënberg. Hij komt nog regelmatig buurten op het Westerpark. Vroeger kwam ie nog wel eens met de buurtbus, fiets achterin. Nu rijdt ie zelfs op zo'n bus. 
Times are Changing. Appie, Chris, Huib, Jan en ik. We keken naar de prestaties van Jelle, onze huidige nummer één, wat een keepert is dat toch. Zit alles in waar ik ooit van droomde. Jelle lijkt wel het product wat je krijgt als je een vleugje Chris, Appie, Huib en een sprankje Alfred in de blender doet!
Schitterend! Hij legt de lat soms zo hoog voor zichzelf, kan balen als ie eens onverwachts een bal loslaat maar vergeet dan even voor het gemak al die andere honderden ballen die hij wel klem had!
Heeft zweven door de lucht tot zijn handelsmerk gemaakt. Onze Noppert!
Bij mij was het precies andersom. Gingen de handen op elkaar als ik keer een bal vast hield....
De Breuk en ik gingen terug naar een duel van mij uit het jaar 2005. Een maand daarvoor was mijn vader gaan hemelen. Rust zacht Pa. Exact een maand na de begrafenis waar de hele selectie bij aanwezig was, respect, mocht ik opdraven. Appie was geblesseerd en de eerste periodetitel in Doetinchem tegen DZC lag in het verschiet. We speelden voor het eerst in de tweede klasse en het kleine cluppie uut Mariënberg deed het verrassend goed tegen al die grootmachten. 
's Avonds, die vrijdag voor de zaterdag, gingen Robert en ik eventjes een balletje stoten bij Binnenmars, nu café Mans. Dat was ons excuus. Negen van de tien keer had ik geen keus. Wilde absoluut voor twaalven thuis zijn. Sportman hè, not! Maar toch. Ach, kwam met een halve flik-flak en een hele arabier 's nachts op de kop rond vier uur pas weer thuus....Een paar bieren, dan vloog vroeger de tijd. Niet de meest ideale voorbereiding. Ik vertelde het maar niemand. Tijdens de bijna 2,5 uur lange busreis sloot ik mijn ogen. Even met niemand praten....Had al genoeg moeite om alles binnen te houden en de bouwvakkertjes in mijn hoofd sloegen zich een ongeluk. Namen geen pauze. Kon mij wel voor de kop slaan...
Het werd een legendarische wedstrijd. De slechtste man bij ons scoorde de enige treffer in het duel waar ik de nul hield. Werd minimaal twee keer geholpen door iemand van boven. Meer tussen hemel en aarde. Ik dacht een hoge voorzet niet te kunnen halen, ik sprong maar halverwege kreeg ik een duwtje van iemand. Later bleek het mijn vader te zijn, althans dat was mijn gedachte. Hij keepte die zaterdag vanuit de hemel met mij mee. Ik geloofde toen al niet maar begon na die dag ernstig te twijfelen....Was er dan toch een hemel? Was ik nog niet nuchter of was het feit dat mijn Pa er hoogstpersoonlijk voor zorgde dat er in de wolken een luikje open ging en hij op 19 november 2005 zijn zoon en Mariënberg hielp aan een nieuwe hoogtepunt in onze roodzwarte geschiedenis. De eerste periodetitel in de 2e klasse. Was de koning te rijk maar ik had het spel niet helemaal eerlijk gespeeld, vond ik. Had een engel op mijn schouder gehad. Eentje die een kompas in mijn eerste 33 jaar was. Mij richting gaf. Ik mis hem elke dag nu ik soms niet meer weet, in deze rimram van de tijd. Neem ik de goede afslag?
Freek Dorgelo. Mien eigen pa gaf links en rechts enkele duwtjes. In de Doetinchemse Courant werd ik met naam en toenaam genoemd. Geprezen. De doelman van de gasten steeg naar grote hoogte, hij was niet te passeren. Ze moesten eens weten. Ik had hulp van boven gehad. Is het voorval al verjaard? In mijn eigen verklaarde zestienmeter kreeg ik die dag hulp van boven. Hij liet mij niet vallen, geen arabier of flik-flak. Ik stond er niet alleen voor. Stiekum speelde Mariënberg die dag met 12 man. Alleen ik zag 'm. 
Met terugwerkende kracht kreeg ik gelijk van de trainer van destijds. Ook wel eens leuk, zo vaak waren trainers en ik niet met elkaar eens. Eigenwijze ik en niet in het bezit van de kwaliteiten die ze vroegen....Dat leverde wel eens conflicten op. Abrupte storingen. Toen hadden we nog een mening!
Maar hoefde de leider geen brandjes te blussen, we waren mondig genoeg om het zelf op te lossen.
Kreeg een foto van de Breuk door. De opstelling van die dag. Wat een team hadden we toen. Niet beter dan nu maar anders. Han was onze Dumfries, Arjan P. de Virgil van Dijk nu, William de Bruin was Aké. Ik dacht dat er Withaar stond, maar Jan corrigeerde mij net (11.29 uur, 4 dec' 22) Berjan, onze stofzuiger - De Roon? Wij missen nu vaak een Berjan. Hij was zo'n speler die iemand een beukje kon geven als de wedstrijd er om vroeg. 
Hanno op rechts. Type Koopmeiners/Timber...? Zijn tweelingbroer Rick in het midden, onze Frenkie de Jong. Hij liet andere spelers beter voetballen. Op links Marcel, de Daley Blind van destijds? Broer Arjan was vast geblesseerd anders had onze huidige penningmeester er wel in gestaan. Martijn op 10. Type ruwe bolster, blanke pit. Oh, daarom noemde Jan Martijn Withaar, twee Martijns in het team. Duzz niet. Withaar bleek William te zijn, ik kan soms mijn eigen handschrift ook niet lezen. Laat staan van een ander. Tinus was een Frenkie, maar tevens een mannetjesputter. Klaassen/Gapko? Indrukwekkend wat hij kon met zijn grote lichaam. Voorin de vrienden Rolf en Theo. Dat zijn Bergwijn, Depay, Weghorst, De Jong en Gapko in het kwadraat. Zo vaak konden zij een functie elders krijgen. HHC, Quick'20 en o.a. Stevo kwamen regelmatig praten maar ze bleven ons trouw. Mooi man!
Mo viel die wedstrijd nog in voor Theo. Samen met Rashidi onze tropische verrassingen....Kom Rashidi nog wel eens tegen. Laatst had ik 'm bijna onder. Je zag de mensen kijken, is dat er één van het AZC? en wat doet die blonde Ariër er boven op? Bijzonder grappig. 
Ze moesten een weten. Ze waren de Xavi Simons en Noa Langs van onze tijd. 
Was ik die dag de Andries Noppert van Mainbarg, Toppert voor 1 dag? 
De aantekeningen van Jan. Moeilijke wedstrijd, veel verdedigen. We hadden het lastig als team tegen een beter spelend DZC. Maar we wonnen wel. Waarom? Omdat wij een team waren en bleven!
Er stond een team. We kregen vaak commentaar. We konden er niks van....Maar we wonnen wel en later toen Appie fit was en ik weer verhuisde naar de bank werden we zelfs kampioen van de 2e klasse en schreven we weer historie. Jan was onze Louis van destijds. Maar niet zo arrogant. Jan is Jan. 
Gerard was ook zo belangrijk in het teamgebeuren. Nu al ruim 30 jaar leider. Niet met een lange IJ hoor. Maar je kunt dingen niet met elkaar vergelijken. Gerard zorgde ervoor dat wij konden voetballen. 
Hart op de juiste plek, links van het midden. Dan klopt het hè. Bijna iedereen is nog bij de voetbal. Of we ontmoeten elkaar via sociale media....Met Jelle op goal weet ik met terugwerkende kracht hoe ze soms met mij onder de lat flinke hartverzakkingen hebben gehad. Alleen niet die dag, met een beetje hulp van boven. Dankjewel Pa voor toen!
Waarom ik er nu aan denk? Weet het niet! De sporthal in Gramsbergen bracht mij terug naar vroeger toen het nog geen MFC was. Om acht uur al aanwezig om met die jochies in de zaal te voetballen tijdens de winterstop. Jongens omkleden en wij koffie drinken en kijken naar Brecht van Hulten die bij de NCRV zaterdagmorgen een kinderprogramma presenteerde. Althans ik denk dat het Brecht was, vond ik zo'n mooie vrouw, toen zat Jelle al in mijn team. Herkende het talent. Begeleiding is zo verrekte belangrijk. Dat is misschien wat ik zag bij Mouna. Zo belangrijk om goede leidsters te hebben bij zo'n turnvereniging. 
Nu turnt Mouna in dezelfde hal waar vroeger Jelle keepte. 
Oude dwaas word ik toch en soms met een beetje hulp van boven. Ik kijk op, wie weet zit hij er straks wel weer. Mij van goede adviezen te voorzien, heb er ondertussen wel weer een paar nodig!
Hoezo keuzestress. Moet er 35 kiezen en minimaal 100 laten vallen. Ach, in vasthouden ben ik nooit zo sterk geweest. In handstand en arabieren ook niet, wel in bieren.....
Had het, gezien de titel, over de Top2000 willen hebben. Miste weer eens een afslag. Sorry!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....


zondag 27 november 2022

#Knagen!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Als ik het niet meer weet, in de rimram van de tijd.
De bodem veel te heet, alle richting kwijt. 
Laat mij niet gaan maar haal me hier doorheen.
Als ik het niet meer weet, niemand is alleen.
Hou me vast, hou me vast. 
Hoe de tijd ook raast, we komen er door heen
Als jij het niet meer weet, je bent niet alleen.
Hou me vast'
Uut 'Hou me Vast' van De Dijk. 

Moi, ben ik weer. 
Er knaagt iets, al maandenlang knaagt er iets achterin mijn hoofd!
Heb het proberen weg te masseren. Zittend met je hoofd op tafel en wrijven maar met je vingers. 
Het lukt mij vooralsnog niet om mijn schuldgevoel een optater van jewelste te geven. 
Dat ie gigantisch de bocht uitvliegt en te pletter valt op de keien en langzaam door het afvoerputje verdwijnt. Het vuur was bijna uit toen de brandweer arriveerde. Het laaiend vuur met vlammen metershoog. Huub valt ongevraagd zingend in terwijl je hem even helemaal niet kunt gebruiken....Ga ff een deurtje verder de boodschap brengen...
Jullie waren toch gestopt? De pijp aan Maarten gegeven. Waarom spookt dan toch al dagen een tekst van de Dijk door mijn hoofd? 
Niks gaat eigenlijk zoals ik het tegenwoordig graag zie. Het feestje was al over, toen pas kwam ik boven. Jij was al vertrokken. 
Eigen woorden gebruiken, Dorgelo. Je niet laten afleiden. Vannacht had ik het allemaal helder voor ogen. Val je weer zachtjes in de slaap en ondertussen kwam de brouwerij langs met haar heilzame water. Dacht je de zaken op orde te hebben valt de rangschikking toch weer tegen. Nuchter blijven! Laat je je niet gek maken! Hou de kerk in 't midden...
'Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan', maar logenstraf elke dag de woorden van Pippi Langkous. Ik merk elke dag dat ik niet zo goed ben in het leven na een scheiding. 
Er blijft maar een ontzettend schuldgevoel aan mij knagen. Ok, waar honden vechten hebben er meestal twee schuld maar er is helemaal geen ruzie. We kunnen nog zo goed met elkaar! Het kost mij zoveel energie om het allemaal maar leuk en gezellig te houden. Is er iets mooiers dan een vrouw, ik dacht het niet, ik dacht aan jou. Daar zit nou net mijn probleem. Er is niets mooier dan een vrouw. Hoor mij jubelen en zingen. Hoe ik al haar prachtigs roem. Kijk toch al haar schone dingen, die ik nu even niet noem. Buiten adem kan ik raken, van de bibbers die ik krijg. Als ik denk aan al die zaken. Waar ik nu maar over zwijg. Er is niets mooiers dan een vrouw. Zeg dat dat van der Lubbe het gezegd heeft. Jij hebt makkelijk praten. 
Potverdikkemei Huub, zit je weer in mijn vaarwater. Allerlei goedbedoelde teksten van jou zingen rond in mijn hoofd. Wat een vrouw. Ze kan je laten zweven als jenever en laten vallen als een steen....
Pats, boem! Daar lig je dan in duizend gruzelmenten. Had de laatste tijd veel lijm nodig om al mijn brokstukjes weer aan elkaar te lijmen. Zuchtend onder het feit, waarom ben je in godsnaam ook zo lang? En secondenlijm doet zijn naam eer aan hè. Plak je je wijsvinger aan je jubelteen en denk je een seconde later, dat moet zo niet. Zat ie al muurvast! Mesje d'r bij en bikken maar....Loswrikken die handel. Neuh, mijn schuldgevoel. Ik heb heel en opzichtig 'erg' richting mijn kinderen. Naar Moos en Mouna. 
Het breekt mij af en toe helemaal in tweeën. Geen lijm dan ff voorhanden. 
Twee grote mensen besluiten iets. Twee grote mensen hebben uit complete liefde voor elkaar, denk ik maar even voor het gemak, twee mooie kleine mensjes op deze wereld gezet. Zo lief, zo mooi, zo klein en tastbaar. Twee mensjes die dachten dat hun beide ouders het allemaal zo goed wisten....Not!
Dat ze nooit uit elkaar zouden gaan. Ze hebben toch op het lelijkste gemeentehuis van het land ooit hun handtekening onder de afspraak voor het leven gezet, of iets wat daar op leek. Het was een heel gekrabbel. Papa en Mama zouden voor eeuwig en altijd bij elkaar blijven....Niet dus!
Er is blijkbaar niets mooier dan een vrouw! 
Heb het allemaal prima voor elkaar hoor. Woon nog in ons huis, dat heb ik na veel vijven en zessen kunnen kopen. Kost wat maar dan heb je ook wat. En dan nu...Lig je daar meestal alleen in het grote bed. Blij als de kinderen er zijn. Er ligt al altijd wel één naast me. Wordt ik bij het ochtendkrikken wakker en denk dan altijd in een split second dat ik ontwaak uit mijn ergste nachtmerrie, dat het allemaal maar een nare droom was. Net echt, dat ze nog steeds van me houdt en net even naar de WC is. 
Maar twee keer knipperen met mijn ogen en ben dan weer terug in de realiteit, de harde werkelijkheid! 
Neuh, dromen zijn bedrog. Vooral die hele nare....Het haar is zwart, de band is hard, ik voel de bas tot in mijn stuit. Ga elke dag wel een keer onderuit! Hard op mijn plaat, dat ik al mijn tanden nog heb..?
Een wonder. Maar ik kom maar niet van dat schuldgevoel af. Heb soms het idee dat er iemand bij mij op de rem staat. Ik wil wel gas geven maar kom maar niet in de vijfde versnelling. Hoe kon dit gebeuren? Schakelen van 1 tot vier gaat nog wel maar het pijltje in mijn dahsboard zegt schakelen naar 5 maar de pook geraakt nooit in de fast forward! Ze doen het geweldig hoor maar het is niet de ideale situatie. Ik zou er alles voor over hebben om het maar voor die twee het zo goed mogelijk te doen. Ik zie soms de worsteling, hoe klein het ook is, bij Moos en Mouna. Compensatiegedrag, het zo goed mogelijk willen doen. Zowel voor Mama en voor Papa als ze bij mij zijn. Achteraf blijkt nu dat ik er helemaal niet zo goed in ben, het leven na een scheiding. Ik raak dat knagende gevoel maar niet kwijt, kan nooit helemaal vol ergens voor gaan. Heb hier thuis geen klankbord zitten, kan nooit mijn woordenstroom weg laten vloeien....Loop met mijn kop tegen de muur! Sla soms een bespottelijk figuur, tis om je te bescheuren, Ik heb je in mijn hoofd gehaald. Waar begon ik aan...Ik liet je in mijn waan. Kom thuis, knipper het licht aan, praat wat tegen de planten die nodig water moeten hebben, maar eerst ik! 
Nogmaals, gaat prima hoor. Je moet het ook niet zo donker zien, weet meestal het licht wel te vinden. De lucht is ook blauw in plaats van pikkedonker maar ik merk dat er iets mij tegenhoudt en ik denk dat dat het gevoel, het schuldgevoel, naar mijn kinderen is. Dat ik, dat wij, ze niet alles kunnen geven wat vriendjes en vriendinnetjes van hen wel hebben. Dat die wel gezinnetjes vormen waar het goed toeven is. Tuurlijk, elk huus hef z'n kruus te dragen. Je weet niet wat er achter de voordeur gebeurt. Maar toch, je moet zoveel afspreken om het allemaal maar recht te breien. Ik haak nooit aan. Ben goed in vergeten maar mijn persoonlijke agenda staat vol met reminders. Je moet alles alleen doen, eerder deed je alles samen en hield je elkaar scherp! Besprak je de dag met elkaar. Keek je uit om de schuttingdeur open te gooien want je wist dat achter de deur jouw lieve vrouw en kinderen zaten te wachten op je komst! Zo heerlijk kneuterig, zou er nu een moord voor doen. Soms zitten ze er maar dan gaat er al gauw weer één met gierende banden weg. Weg van alles, weg van hier!  
Mouna en Moos hebben niet gevraagd met de issues waar wij als ouders blijkbaar al jaren mee zaten!
Nog steeds vind ik het niet eerlijk. Maar dat zijn mijn eigen zaken, ik schud ze steeds vaker losjes uit de mouw en flikker ze pardoes in de Vecht. Niets blijft, alles stroomt! Maar het gekke is, liever zou ik haar nooit meer zien. Want elke keer als ik haar zie, zie ik wel weer iets moois in haar. Soms haar lach, dan weer die oogopslag en dan weer haar kontje. Zag ze laatst lopen, met z'n vieren, in de stad. Mouna naast haar nieuwe 'Papa'. Zag haar lachen, was ze mij nu al vergeten? Had de brokstukken toch gelijmd? 
Daarom baalde ik zo van het feit dat ik van de week ff compleet uit mijn plaat ging! Normaal gesproken doe ik dat als er niemand thuis is. Als ik weet dat de buurvrouwen er tevens niet zijn dan kan ik ff ouderwets uit mijn dak gaan. Schreeuwen op standje burenruzie. Heerlijk! Stoom afblazen. Een beetje alla Matthijs van Nieuwkerk, gaan er spreekwoordelijk heel veel excuses op en door de knieën.
Deze week waren, PVD en vooral veel GVD's, de kinderen er allebei bij. Ineens was het er. Voelde het niet aankomen. De emmer liep even totaal over!
Kon het ff net niet allemaal rijmen. Er ging iets klein mis maar het had grote gevolgen. 
Het was kort en heftig. Na een paar seconden probeerde ik de brokstukken voorzichtig te lijmen maar waar lag de lijm ook al weer...? PVD, meteen kroop het schuldgevoel in al haar hevigheid om hoog. 
Mouna gooide haar kleine schoudertjes om mij heen en Moos aaide mij op de rug. Wie was nu wie aan het troosten...? Ik voelde mij zo slecht, zo mens onwaardig. PVD! Ik had toch goud in handen, nu was het lood om oud ijzer geworden. Vrouwen van ijzer en mannen van staal. Echt niet! 
Ik legde het in Jip en Janneke taal uit aan de kinderen maar kon mij wel voor de kop slaan. 
Weet niet of zij de boodschap snapten. Papa doet wel eens vaker gek, maar dan moeten ze altijd lachen. Nu stond het huilen nader dan het lachen. Maar ben geen machine maar een mens van vlees en bloed. 
Krijg van zoveel mensen de complimenten. Hoe goed wij het wel niet doen, hoe goed ik het doe. Hoe ik mijn leven weer oppak na al dat geklooi. Maar liever gooi ik het leven naast mij neer. Het kost mij soms zoveel energie. En die is tegenwoordig al zo duur. Betaal mij blauw. 's Avonds uitgeteld in bed en dan moet het journaal nog beginnen als je snapt wat ik bedoel.
En toch, toch heb ik het prima voor elkaar. Begrijp mij vooral niet verkeerd. Maar soms heb ik deze uitlaatklep gewoon nodig. Je schrijft wel veel dingen op hè. Klopt! Heel veel mensen snappen mij niet. Dat is hun probleem. Dit is mijn remedie, mijn medicijn tegen al mijn hartzeer. Hoe ik ook probeer, dat gevoel, dat knagen...dat masseer ik maar niet weg! 
Heb meestal de lach op mijn gezicht. Het leven is mooi maar je moet het wel willen zien. Tuurlijk, ik heb het glas altijd halfvol. Negen van de tien keer zit ik nooit zonder een woord verlegen....
Maar ik had mijn toekomst een jaar of tig terug toch heel anders voorgesteld en dan vooral voor mijn kinderen. Ik had ze zo graag een onbezorgde jeugd gegeven, eentje die ik ook heb gehad. Ok, mijn pa was er vaak niet maar kwam altijd terug van zijn (wereld)reizen. Elke dag mijn moeder met dat kopje thee en koekje als ik uit school kwam. 
Gelukkig stopt de Dijk. Elk woord wat Huub vanmorgen zingt komt binnen! Of ik kan natuurlijk ook een andere lijst samenstellen. Heb Groef aangetikt. De naald krast in mijn troebele geheugen. 
Zal ze missen. Deze maand spelen ze voor het laatst in Paradiso als ze op 17 december echt voorgoed het licht uitdoen. Blijf vooral teksten schrijven, Huub. Baat het niet, dan schaadt het niet! 
Weet niet wat jullie vinden, maar ik vond het vanmorgen een bijzonder positief stukkie. 
Gek hè. Probeer mijn best te doen. Ik kan er geen donder van, maar vroeger pakte ik ook soms een bal uit de kruising waarvan iedereen dacht: Die heeft ie nooit! En ja, blunderen was mijn 'middle name' in de tijd dat ik mocht keepen op het hoofdveld van het Westerpark. De koning te rijk maar toen knaagde er ook nooit iets aan mij. Wat een heerlijk simpel leven had ik toen. Ja, ik had regelmatig jeuk. Ja, dat wel. Dat was eenvoudig weg te masseren. Wat ik oe brom! Nu heb ik, en jeuk en knaagt er van alles.
Nu is alles anders. Nu heb je twee koters waar je de wereld voor moet zijn! Waar je in principe nooit je zwakte mag tonen. Altijd sterk zijn. Althans dat vinden de meeste mensen. Dacht het tot in de eeuwigheid met haar te doen. Wat had ik het mis? Had geen voor- en geen enkele na kennis! De zon ging enkel onder zonder jou! Met de kennis van nu? Zou ik dingen anders doen? Neuh, wat je zag bij mij kreeg je ook. Geen dubbele agenda's en nu heb ik die elke dag nodig om geen dingen te vergeten! 
Ben zo slecht in dingen alleen doen. Zonder jou is er geen moer aan. 
Nogmaals. Vond het best een positief stukkie. Ben veel ballast kwijt. Nu nog wat emmers lozen. 
In de rode emmer is zelfs een dinosaurus uit een ei gekropen, de wonderen zijn de wereld nog niet uit!
Vanmiddag vrienden over de vloer....Even langs de brouwerij met z'n allen!
Ach, wat zeur ik eigenlijk? Ik kan het niet alleen, ik ben ook maar een man.
Fijne zondag. Hou me vast. Joah, mag wel zo. 




zondag 20 november 2022

#Appie!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Oh and all I taught her was everything. Oh, I know she gave me all that she wore.
And now my bitter hands chafe beneath the clouds. 
Of what was everything, oh the pictures have.
All been washed in black, tattooed everything. 
I take a walk outside, I'm surrounded by some kids at play.
I can feel their laughter. So why do I sear. 
Oh, and twisted thoughts that spin round my head. 
I'm spinning. Oh, I'm spinning. 
How quick the sun can, drop away.
I know someday you'll have a beautiful life. 
I know you'll be a star in somebody else's sky.
But why, why, why can't it be. Oh, can't it be mine. 
Uut 'Black' van Pearl Jam. 

Moi ben ik weer.
De Top 1000 van Veronica gaf alvast het goede voorbeeld. Daar stond 'Black' van Pearl Jam voor het tweede achtereenvolgende jaar op nummer 1.
Kijk Top2000, zo kan het ook!
Ik zie de bui alweer hangen dat eind december, net voordat we van jaar gaan wisselen.
Hallo 2023, Dag 2022 Queen's Bohemian Rhapsody weer als laatste plaat van al die tweeduizend nummers door de boxen knalt. Begrijp mij niet verkeerd. Ik heb niks tegen dat bandje van wijlen Freddie Mercury hoor maar het komt mij zo langzamerhand de strot uit. Ieder jaar gaan wij er uit met die gong. Bam! Geeft tevens iets tegenstrijdigs want ik hou liever ook alles bij het oude, qua muziek ben ik vooral blijven hangen in de jaren tachtig. Maar kom op zeg. Iets meer variatie in die lijst der lijsten mag ondertussen wel. Daarom pruimde ik de top 1000 van Veronica des te beter. Was nooit zo'n luisteraar van deze zender maar op 't werk staat deze negen van de tien keer op de Sonos-speakers afgestemd. Zet 'm eens wat harder. Master of Puppets schalde langs de Kruiwiel. Standje burenruzie, lekker boeiend Een argeloze fietser zou bijna van zijn fiets knallen door deze fijne takke-herrie. Metallica weer opnieuw uitgevonden. Lekker hoor. Renewed. 
De luisteraars van de Top 1000 houden sowieso een beetje meer van het stevigere werk. Wat ik oe brom. Vooral de laatste dagen was het genieten pur sang. De nummertjes werden steeds maar kleiner en de hits groter en groter. Du Hast van Rammstein gewoon gevolgd door Dancing Queen van Abba. Wij rekenen het goed! Geweldig toch. Muziek haalt herinneringen naar boven. Oude Maasweg van The Amazing Stroopwafels bijvoorbeeld. Het bracht mij even deze week terug naar Terschelling. Ging niet met de veerboot maar vloog in gedachten even snel het water over. Terug naar het café van Hessel maar vooral naar Oerol en het bandje Brak! Ze speelden dit nummer altijd in hun setlist. Toen mijn wereld nog zo zorgeloos was en ik het mooiste meisje van het gewestelijk halfrond had. Die pretoogjes van haar, onbetaalbaar! Ze treden nog steeds op, dit oude bandje uit Rotterdam.
Wat een naam ook hè: The Amazing Stroopwafels, hoe kom je d'r op. Halo Of Flies van Cooper of Fool's Ouverture van Supertramp. Heerlijk, die lange uitvoeringen. Bijna balen als de telefoon ging. Goedemiddag. Naast praten over voetbal wordt er bij ons op het werk ook veel gepraat over muziek, vooral als het weekend dichterbij komt. Wij hebben allemaal onze favorieten en persoonlijke voorkeuren. Door het hebben van oudere broers heb ik best veel meegekregen van muziek uit de late jaren zestig en begin zeventig. Zo blij om het feit dat ik Moos een beetje dezelfde muzikale opvoeding mee mag geven. Wat een topper soms! Hij herkende gisteren weer een zanger op de radio....Hij luistert goed. Heeft ie ook met eten, hij proeft de verschillende ingrediënten feilloos. Zit er gember in, Papa?
Kwam ook een vergeten pareltje van R.E.M. tegen. Find The River, kippenvel. Kende het wel en toch ook weer niet! Zo grasduinde ik door de top 1000 van Veronica met allerlei hoogte- en dieptepunten. Wish You Were Here van Pink Floyd, het nummer van mien vader. Stond ook bij Veronica aardig hoog. Mooi man, take it easy upstairs! Was alweer in mijn hoofd aan het rangschikken. Het lijstje voor de top 2000 is bij mij ieder jaar een serieuze aangelegenheid. Dagen zit ik 's avonds dan te strepen of bij te voegen. Die wel, die niet. Vorig jaar was het lijstje anders dan anders. Was geen Hans maar ik ging niet over één nacht ijs, spiegelen. Misschien voor jullie absolute onzin maar muziek voedt mijn brein en geest! Zonder muziek kan ik mijn leven niet voorstellen. Muziek heelt bijna alle wonden. Ben nu veel Musketiers aan het luisteren, geen ouderwetse muziek maar muziek van net een paar maanden oud! Dan haal ik weer oude platen uit de kast.
BAD van U2, iets van The The of The Beatles. En teksten hè. Black van Pearl Jam staat al een eeuwigheid in mijn lijstje voor de Top2000. Mag van mij best op 1 dit jaar. Alles beter dan Queen. Nogmaals ik heb niks tegen Queen maar toch. Net zoals ik niks heb/had tegen Matthijs van Nieuwkerk. Jemig, ik kon gisteren geen nieuwssite op mijn telefoon open slaan of het gezicht van Matthijs openbaarde zich aan mij. Kijk liever naar een mooie vrouw maar toch. Ik pruimde hem gewoon. Hij maak(te) mooie programma's. Matthijs gaat door, wat een heerlijk muzikale show. Chansons! Noten op mijn zang! Maar het schijnt dat ie achter de schermen niet zo'n fijne gast was. Ok, als één iemand zich benadeeld voelt dan denk je, het zal wel. Maar, ik geloof, 70 lui hadden zich gemeld bij de Volkskrant na hun onderzoek. Dan zal er wel een kern van waarheid in zitten. Toch? Ben niet zo van de complotten. Een tiran, woedeuitbarstingen van heb ik jou daar....
Heel Twitter of meningen-verdeeld-Nederland vielen over elkaar heen. De één wist het nog beter dan een andere te vertellen. Tis maar net uit welke hoek je kwam. Heerlijk.
Wat een slangenkuil. Hier achter de Iessel zijn wij een stuk kalmer, of niet dan?
Jemig, nog zo'n nieuwsbericht gisteren. De Sinterklaasintocht in Staphorst. Die hebben de pieten nog gewoon zwart, nou én? Laat ze toch....Néé hoor, moet zo'n actiegroep #KOZP het kinderfeestje moedwillig verstieren. Jullie punt is toch wel gemaakt en inmiddels een uitroepteken geworden! Vond de actie van enkele boeren uut Staphorst wel lachen. Ze hielden de actievoerders een flink eind buiten Staphorst al tegen. Tot hier en niet verder! Dokkum in herhaling. Laat de kerk nou eens in het midden. Wij zijn er net allemaal een beetje aan gewend dat wij zwarte pieten gedag hebben gezegd en roetveegpieten nu normaal moeten gaan vinden. Als er enkele dorpjes nog vasthouden aan een traditie heb ik daar geen moeite mee. Blijf ook van onze paasvuren af. Potverdikkemei! Maar ze komen uit het verre Westen om ons hier het Oosten te onderwijzen. Hallo....Waar kwamen die Wijzen ook al weer vandaan? Wij zijn nu éénmaal anders, we doen anders, we denken anders en we doen het vooral op ons eigen tempo. Stap voor stap. Trouwens, in Mariënberg en Beerzerveld waren de pieten ook nog Black. Eddie zou er Vedder geen nachtje minder om slapen. Just Breathe en Alive. Ik vroeg het gisteren aan een Piet die net weer was afgeschminkt op de voetbal, zijn er nog ouders die zich er druk om maken? Neuh zei Huib.....volgens mij niet! Je hebt vaak van die lui van buitenaf die nu binnen onze dorpsgrenzen wonen die kunnen (re)ageren hoe wij de dingen hier doen op het platteland zoals wij ze doen. Wen d'r maar aan. Tuurlijk, je moet mee gaan met je tijd. Maar je hoeft voor ons de wijzers niet vooruit te zetten, klok kijken kunnen wij zelf ook wel. Het is nog geen twee voor twaalf. We zijn Ihattaren niet! Leven en laten leven.....Het is niet de reis maar de bestemming die er toe doet!
Net zoals er mensen zijn die moeite hebben met het feit dat onze plaatselijke Albert Heijn niet open is op zondag. Ik heb respect voor het feit dat de familie de Boer nog principes heeft. Komen tevens uit de buurt van Staphorst, Rouveen om precies te zijn! Ze lopen flink wat omzet mis maar voor hen is de zondag nog steeds een rustdag. Een dag voor bezinning en om ten kerke te gaan. Je kunt er alles (van) vinden maar dus niet op zondag. Ik ben ontzettend blij met mijn Appie Heijn. Nu helemaal sinds ze de tent hebben verbouwd. Gewoon een beetje trots op mijn winkel, amper 100 meter hier vandaan. Ik ben gewoon niet zo van de Jumbo, niet om het gedoe rondom Fritsie hoor....Tis gewoon niet mijn winkel. Kom er wel eens, en bij de Jumbo hebben ze de afvalzakken die passen in onze trendy afvalbak. Stad en land afgezocht. Bij mij geen Hallo Jumbo, maar Hallo Appie Heijn. Ik ben nu ook eindelijk om. Was nog van de oude stempel hè, veranderingen gaan bij mij niet zo snel. Daarom kan ik ook nog steeds slecht wennen aan het alleen zijn alhoewel dit weekend de kinderen er weer zijn. Wat geweldig net, Mouna ontdekte de kadootjes die Sint vannacht heeft gebracht. Hoe blij ze is. Dat Ozosnel niet de hele wortel had opgegeten maar wel de maatbeker met een halve liter water had opgedronken. Dorstig Paardje. Prachtig veulen! Moos die het spel subliem meespeelt. Mij gisteren trouwens hielp met de kadootjes inpakken die wij deze week zelf hadden uitgezocht. Weer een hele andere fase. De kinderen maken je wereld! Maar ik ben om. Doe tegenwoordig mijn boodschappen met mijn AH-app of met de Handscanner. Ja, ja...wonderen zijn de wereld nog niet uit. Als één der laatste van de bijna uitgestorven mohikanen doe ik boodschappen op manier anno 2022. Phantarei, niets blijft - alles stroomt. Ik scan nu de boodschappen. Nou ja, de kinderen eigenlijk. Ik vergeet namelijk de helft. Mouna vertelde dat ik meteen alles in de tas kon pakken omdat ik het al heb gescand, Papa. Oh ja, is ook zo. Ze scannen mij ook, kunnen derhalve de streepjescode nog niet vinden. Denk dat ik niet in de bonus ben. Je kunt er nog eentje pakken, Papa. Winkelen 2.0, er gaat een hele nieuwe wereld voor mij open. Loop voorlopig nog naar van alles te zoeken, what's new, alles staat ergens anders maar we zijn op de goede weg. Vind steeds meer boodschappen die ik achteraf niet eens nodig bleek te hebben, maar dat terzijde. Maar wat een prachtige Albert Heijn is het geworden. Complimenten! Je merkt dat de medewerkers tevens blij zijn met het feit hoe de winkel is geworden na de verbouwing. Weet nu ook hoe ik een kratje bier moet scannen. Flesje eruit, streepjescode scannen en dan krijg je de keus tussen flesjes of een krat, dat vertelde een lief en klein blauw AH-meisje....Je zag haar denken, uit welk ei is die meneer gekropen?
Vast al de vijftig gepasseerd! Haha....Ik reken het goed!
Boodschappen doen wordt weer leuk, Mouna gaat graag mee en Moos ook! Gisteren kregen we een willekeurige controle, zweette ff peentjes maar Mouna had alles goed gescand en zelfs de wortel mocht dus mee. Tien met een griffel en een kus van de juf, wij hebben weer de groetjes gedaan, Wendy! Winkelen gaat nog niet Ozosnel maar aldoende leert men. Blij met mijn Appie hier om de hoek!
De mooiste boodschappenwinkel van Hardenberg. Maar dat is mijn bescheiden mening.
Hier in Nederland leren wij het voorlopig (helaas) niet. Links veegt rechts de mantel uit en vice versa. Zwart en Wit blijven lijnrecht tegen over elkaar staan. In het Westen blijven ze het Oosten maar niet snappen en dat houden wij ook nog even zo graag. Je gaat het pas snappen als je het door hebt...
Achter de schermen lijkt het toch allemaal weer anders te zijn. Niks is zoals het lijkt!
Dat zong Lohues al vroeger met Skik en dat is ruim 20 jaar later een waarheid als een koe gebleken! Hier achter de Iessel kijken wij nog niet zo 'slecht' naar alles.
Ga weer eerder in Sinterklaas geloven dan in dit achterlijke (Neder)land!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...


zondag 13 november 2022

#Alles Komt Terecht!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'In de diepste duisternis, leert de geschiedenis.
Ontstaat er elk moment, nog steeds een nieuwe ster. 
Dus met genoeg geduld, wordt de lucht met licht gevuld. 
Wordt het helder waar we zijn, maar we zijn nog niet zover. 
In het eeuwige gevecht wint uiteindelijk goed van slecht. 
Alles komt terecht, kan het al bijna zien.
Kan het al bijna zien, kan het al bijna zien...'

Uut 'Kan Het Al Bijna Zien' van Musketiers.

Moi, ben ik weer. 
A'j d'r bint, muj d'r ok weh'n (als je er bent moet je er ook wezen/zijn).
Dit gezegde uut het oude Sallandse/Twentse dialect, ook vast verbasterd in het mooie Drents, werd mij eerder nog wel eens regelmatig voor de voeten gegooid. 
Ik was soms wel ergens aanwezig maar mijn gedachten waren dan soms totaal ergens anders!
Dorgeloosheid? 
Volgens mij vaak gespuid door een vrouwelijk lid van mijn voormalige bonusfamilie.
Een kleinigheid hou je altijd, wat ik oe brom. Heb het nog wel hoor, ben er niet altijd bij.
Maar Daniël Lohues, ie weet wel die troubadour van Erica, lukte het precies andersom!
Hij was afgelopen donderdagavond niet lijfelijk aanwezig op het podium van theater de Voorveghter, hier achter het huis, maar je voelde bijna aan werkelijk alles dat hij gewoon rondkuierde tussen Bertolf, Paskal, Paul, Dirk en Dave. Hij was er gewoon bij. Hoe dan? 
Als een soort van modern sprookje waaide zijn geest wel degelijk rond en hield hij zijn mede-broeders in een muzikaal evenwicht. Het was net of hij elk moment zo uit de coulissen kon komen wandelen. 
Moi. Jullie hier? Want het was genieten pur sang tijdens het concert van (de) Musketiers. Ik heb reeds tal van voorstellingen gezien in ons mooie en knusse theater, veel rood pluche hangt derhalve aan mijn kont, maar dit optreden archiveerde ik thuis meteen in mijn top 3. Kippenvel! Ik hoorde teksten die hout sneden. 
Ik ben niet graag iets zomaar kwijt, ik leef niet voor de aardigheid. Toch gebeurt er nu iets, wat ik van mijzelf niet ken. Ik weet niet eens meer wie ik ben. 
Onbewust gaan liedjes, teksten etc. in je hoofd zitten. Je denkt vervolgens dat je, als je het hebt toevertrouwd aan het spreekwoordelijke witte papier, dat je het zelf hebt verzonnen maar donderdagavond hoorde ik de daadwerkelijke auteurs het fraai meerstemmig zingen. Waarvan Akte!
Wauw. Wat een prachtige avond. Het begon al fantastisch natuurlijk. Zat naast de 'oude' maar jonge juf van Moos. Juf Wendy. Groetjes gedaan hoor. Naast mij de buurman, mijn partner in crime deze avond. GJ had wel de lengte van haar, verder was alles anders. Dat 'Licht boven Jou', mijn droom van een vrouw. Nogmaals, een kleinigheid hou je altijd. Klein was ze zekers niet, ze blijft rondspoken in mijn hersenloze brein, ze fladdert vast binnenkort uit. 
Wat een skik hadden de heren op het podium. Bijna twee uur stond het als een huis. Je merkte aan alles dat het goed zat. Dat ze iets deden waar ze blij van werden. Ze hoeven zich ook niet meer te bewijzen want Paskal Jakobsen (Blof), Paul de Munnik (voorheen Acda en de Munnik) en Bertolf (o.a. Her Majesty, Ilse Delange en een paar geweldige solo-platen) hebben hun sporen allang verdiend. 
Daar zaten ze in een huisje in Drenthe. Dat huisje, zonder vrouw en kinderen, was gewoon bij Lohues thuus, denk ik. Mooie wijnen en spijsen op tafel, gitaren in de aanslag, pen in de handen en hoppakee gaan met die banaan. Mooi dat het zo kan. Prachtig! Daniël Lohues was de 4e musketier maar zeker niet het vijfde wiel aan de wagen. In veel nummers hoor je gewoon de signatuur van Lohues door. 
Ook de Drentse nuchterheid alhoewel Paul en Bertolf van oorsprong gewoon de roots in de polder (Dronten) hebben liggen en Paskal een nuchtere Zeeuw is die graag over mosselfeesten en de zoute zee zingt. Heerlijke die humor en het onderlinge leuke afzeiken. Paul was het gewend met Thomas maar vond in Paskal ook een heerlijk slachtoffer. Hij kaatste de bal tevens keurig terug. Ook mooi hoe de heren over de af- maar tevens aanwezige Lohues praatte. Met respect! Zij zorgden ervoor dat je elk moment Daniël op het podium verwachtte, had ook makkelijk gekund. Dat stukkie van Erica naar Hardenberg had ie bij wijze van spreken op de fiets kunnen doen. Kromgebogen over zijn stuur, tegen de wind, zichzelf een weg banen...Maart 2023 kuiert hij sowieso weer ouderwets rond op het podium.
Wat een team. Ze speelden zelfs met twee invallers hoorde ik later van Paul en Bertolf die na afloop iedereen te woord stonden met Paskal in de foyer. Totaal geen poespas. Bassist Dirk Schreuders (tevens uut Zwolle, buurman van Bertolf) en drummert Dave Menkehorst vielen totaal niet uit de toon. Dirk is altijd goed te passe op het podium (Her Majesty) en Dave zat prinsheerlijk achter zijn drumkit, daar is ie thuis. Kan absoluut niet stilzitten. 
De nummers op de plaat waren al lekker. Redelijk grijsgedraaid hier aan de Voermanstraat maar live rocken ze echt de pan uut. Vooral het scheurende gitaarspel van Bertolf die af en toe zijn instrument liet janken...Heeeeerlijk, Zo'n avond zijn echt de krenten in de pap! 
Ze speelden naast hun album ook nog ieders een persoonlijk nummer. Paskal zong 'Ogenblik' over zijn kinderen. Paul 'Mooi' van Maarten van Roozendaal, God hebbe zijn ziel en Bertolf ontroerde mij weer met een verstild eerbetoon aan Henny Vrienten. 'Er zijn duizend zangers maar dit doe ik'. Henny had het zelf ook nog gehoord, mooi man! Als ik een vrouw was zou ik zomaar verliefd kunnen worden op Bertolf. Wat een coole gast. De jongste van de drie, herstel vier musketiers, maar reeds genoeg kilometers gemaakt. Niet voor niets haalt ie altijd koffie en een broodje bij Vanenburg. Als liefhebber van Ajax een beetje thuiskomen....Bijna Thuis! Het gaat niet om de bestemming maar om de reis!
Dronk gisteravond een biertje wat ze maakten ter gelegenheid van hun gelegenheidsbandje Musketiers. Hoop niet dat het bij deze ene plaat blijft, kan mij ook bijna niet voorstellen. Genoeg voorstellingen in het verschiet als je het mij vraagt. Eva/Ave - één voor allen, allen voor één. Zoals vier stemmen moeiteloos samensmelten in de liedjes van Musketiers, komen het Belgische gist, de fruitige hop en het aardse, granige zoet van de mouten samen tot deze sprankelende blonde dorstlesser. Ze brouwden het met veel liefde om van te genieten met goede vrienden, muziek en een stralende zon!
Het wordt toch niet beter dan dit! Nou ja, gisteravond dacht ik de goede vrienden er ff bij, had wel muziek op staan. Natuurlijk van Musketiers, de stralende zon was de vroege nacht geworden. Emmen - Ajax stond zonder geluid op de TV aan. Baalde alweer van Alfred's opstelling, zo wil je de kerst niet halen...
Het was tijd voor een biertje. Het blikje was inmiddels koud genoeg, temperatuur van 8 graden. Ik liet hem even staan op het aanrecht. De koelkast gaf namelijk 7 aan....Hier kom ik weg. 
De stugge Drenthen haalde het slechtste boven in 11 arrogante Amsterdammers. Achter de Iessel is het toch allemaal anders en is niks wat het lijkt. Hier is de kroeg nog los in plaats van open....Maar het biertje smaakte prima, mooi begin van een kleurrijke avond. Zag vervolgens PSV zich stuklopen op AZ. Even tot Hier was geweldig. De plaat stond op repeat. Worstje en kaasje van Jan er bij...In mijn hoofd maakte ik stiekum plannetjes. 's Morgens kwam ineens een mooi meisje voorbij in mijn telefoon. Ze lachte op de foto's, ze heette EVA. Zo kun je je ook noemen. Schitterend! Alles mag, niks hoeft. Ik wil wel weer maar soms ook weg van alles. Weg van hier, altijd lonkt er nog een ander plan. Als het daar zo mooi wat doe ik hier dan....Zo blijf ik maar puzzelen met mijn eigen opstelling, wie mag in het doel en wie zet ik in de spits? Nooit zo sterk geweest in mijn wisselbeleid, ik hield alles graag bij het oude. 
Alles komt terecht! Woorden die Daniël bezigde tijdens één van die sessies in het huisje in Drenthe. 
Woorden die hier gemeengoed zijn geworden. Hier maken wij ons niet zo druk dat Sint in een vliegtuig komt aanwaaien. Goedheiligman 1, geweldig! Alle klimaatliefhebbers weer op de achterste benen...
Hoe druk kun je je maken over een kinderfeestje...Sinterklaas geeft de kinderen het verkeerde voorbeeld zeggen ze, of mijn dochter van vijf daar uberhaupt mee bezig is. Kom op zeg, hou de kerk in 't midden. Mouna wist dat alles terecht kwam. Ik vertelde het haar toen de stoomboot aan het zinken was. Sinterklaas regelt het wel, wedden dat ie op tijd in Nederland is? Dat denk ik ook wel Papa, ging vorig jaar toch ook goed. Ja, lieverd. Alles komt terecht. Uiteindelijk wint goed van slecht! Moos dacht ook wel dat alles in orde kwam. Stefan de Walle heet ie toch, die Sinterklaas speelt, Papa? Had ie ook al opgezocht. Hij gelooft niet meer zo in sprookjes maar weet ook dat alles uiteindelijk terecht komt. Soms denk ik dat ik het al bijna kan zien, mijn droom van een vrouw! Ach, Rome is ook niet in 1 dag gebouwd. Geduld hebben, wordt mijn lucht vanzelf met licht gevuld. Soms wil ik te graag, loop ik weer als een olifant door de porceleinkast....Kom er eens uit joh, zijn er meer uit de kast gekomen en de vrouw van hun dromen gevonden. Denk ik, hoop ik maar. 
Het was gezellig donderdagavond en bleef nog lang gezellig in het barretje onderin de kelder. Met buum en mijn neefje en nichtje en vrolijke aanhang. 
Zag de broer van Paskal nog lopen. Is de vader van Toenhake ooit in Zeeland geweest, mosselen eten aan het strand van Zoutelande? Dansen aan zee met de moeder van...? Buurman zei het, Jurriën lijkt verdacht veel op Paskal of net andersom. Warempel, soms dacht ik echt dat Toenhake op het podium stond ipv die zangert van Blof. Hij zette maar zijn handtekening op de biertjes, ach een kleinigheid hou je altijd. 
Zag gisteravond nog een foto. Ik met haar. Daarop zag ik hoe wij allebei, zij in mij en ik in haar mijzelf herken. Andere wereld, andere planeet waar blijkbaar mooie dromen echt gebeuren....
Zal die foto's maar eens in de kast leggen. Gebeurt toch niet weer...en toch komt alles terecht! 
Baalde wel dat ik Paul niet heb verteld dat zijn slaapliedje op het geboortekaartje van Moos stond. 
Wilde ik hem nog voor bedanken. Bij deze. Vele dachten dat het destijds mijn woorden waren maar ik stal toen ook al teksten van anderen. Beter goed gejat dan slecht bedacht. Waarom opnieuw het wiel uitvinden? Wij vinden al genoeg van alles wat...
Zal Sinterklaas volgend jaar er ook nog warmpjes bij zitten. Of is hij er zo flauw van dat ie veilig thuis blijft in Spanje? Benieuwd welke discussie nu weer de boventoon gaat voeren. Gelukkig is hier achter de Iessel een lege dop nog geen ei. 
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....