#Vooruit Kijken!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Goeienaobend luu, mien naam is Joost en ik zing veur joe 'n lied. 
Over vlindertjes en vogelties en over waor Saturnus stiet.
Elke nacht is weer 'n nacht en elke dag 'n dag.
Kiek goed waor de adders kroepen onder 't hoge grös.
Vuul 't zunlicht zie 't moanlicht, doe de boel maar lös.
Denk ie dat ik makkelijk praoten heb? Dat he'j dan verkeerd.
Ik heb 't met de kop kapot nog niet zo lange leden leerd.
Ik heurde 'n stemme die mij zegt hef wat ik mar mus doen.
Het leben hef gien reden, niks is zo beduuld.
Dus dan ku'j mar beter doen wat 't beste vuult. 
Kiek goed waor de adders kroepen.....'
Uut 'Doe de boel mar lös' van Daniël Lohues

Moi, ben ik weer. 
Het leven is mooi maar je moet het wel willen zien...
Een oude fietsenmakerswijsheid, althans ik kreeg 'm ooit mee van iemand die een mooie zaak met fietsen heeft in Vroomshoop. De hoop kreeg ik er gratis bij. Waarvan Akte!
Want een binnen- en buitenband is niet meer zo goedkoop vandaag de dag. Ik dacht dat ik met mijn fiets door kapotte lege flessen Grolsch kon fietsen maar dat bleek dus niet zo te zijn.  
Ok, de scherven horen daar niet te liggen op straat voor het gebouw van Vrieling en anders zou ik er ook niet langs zijn gefietst maar ik had de hak van de schoen kapot dus kwam ik nu van de Europaweg gepeddeld. Omdat daar Meerholz zijn zaak heeft waar je je schoenen kunt laten repareren. Dus volgde ik een iets wat andere route aangezien alle wegen naar Rome leiden en dus ook die naar de Europaweg met lekke banden als gevolg. 
Kortom, conclusie: als mijn hak niet kapot was geweest had ik ook geen lekke band gehad. Maar alles heeft een reden blijkbaar. Weg , ver weg, waor de zunne schient. Weg, ver weg, waor verdriet verdwient. Weg van hier en misschien kom ik wel nie weer. Weg van hier, hier wordt 't 'm nie meer....
Tja, moet je geen fiets hebben met een lekke band, Daniël. Ik had eerst deze tekst boven mijn verhaaltje van vandaag willen zetten met nog een coupletje en een refrein. Maar toen ik 'm net nog even weer las vond ik 'm niet bijzonder hoopvol. Geeft niet echt weer in welke modus ik momenteel zit. Best wel een opgewekte, iets met een knop omgezet en weer door. Vooruit kijken. De tijd is niet voor niks verzet, ben al een uur eerder op de plek waar ik misschien naar toe wil. Sommige hebben lichtjaren voorsprong, ik nou een uurtje. Wie weet helpt het mij om het leven weer te zien als een mooie bijkomstigheid. Ach, en dat is ook wel zo. 
Paar mooie dagen gehad en vanmiddag vieren wij de 9e verjaardag van onze lieve Moos. Dat zijn echt de fijne krentjes in de huidige pap. Het leven is mooi maar je moet het wel willen zien, je hebt helemaal gelijk, Herman. Lui die fietsen kunnen maken en lekke banden repareren snappen hoe de vork in de steel zit. Of woorden van gelijke strekking. Dat kan ook. Doe de boel maar lös, met andere woorden: doe de boel maar weer open. Los is iets van hier, is de winkel al los zeg ik wel eens. Wat ik bedoel, is de winkel al open.
Net als, waar kom je weg? Euh....waar kom je vandaan is beter Nederlands maar wij verstaan hier elkaar toch wel sowieso en snappen wat je bedoelt. 
Vrijdag mochten wij weer de IJssel over. Over de A28 richting Utrecht, in ons geval Nieuwegein!
Na maanden en maanden even weer een beurs bezoeken. We waren net van die koeien die als de lente is begonnen eindelijk weer naar buiten mogen. Maanden op stal gestaan en dan ineens gaan die deuren open, van gekkigheid weten die koeien niet hoe ze moeten springen. Lijkt wel bijna op dansen. Ik vind het altijd een fantastisch gezicht, de blije koppen van die viervoeters. Dan wou ik soms, dat ik een koe was. Beetje liggen in het gras, beetje gras vreten, de boel eindeloos herkauwen en met mijn vier magen kijken naar de mensen die voorbij komen fietsen. Moi....
The Industry Awakens! PromZ Product Première 2022. Normaal is vrijdag niet de meest ideale dag voor een beurs maar nood brak wet. Iemand vond 25 maart wel een mooie datum. Zo geschiedde...
25 maart is de laatste 9 jaar sowieso een prachtige dag geworden. Moos werd vrijdag 9. Wat een aparte maar ook weer mooie dag. Alleen wakker worden in een groot leeg huis. Alleen opstaan, geen kinderen of vrouw om je heen. Rustig in de ogen wrijven. Niet zo'n stuiterbal op je bed die niet langer kon wachten op zijn kadootjes en feestje en de springbox als ouderwetse trampoline gebruikte. 
Neuh, rustig in je eentje tandenpoetsen, douchen of deed ik dat nou andersom? Op naar je vrouw (nog wel) en kinderen. Om ergens anders even het feestje van je zoon te vieren. Apart! 
's Avonds na de beurs weer terug. Langs de Mac want Moos mocht het eten kiezen en weer terug naar de camping. Gezellig met z'n vieren samen zijn. Leek wel even of je op vakantie was met z'n allen. Dat er niks was veranderd. Als je even je ogen dichtdeed leek het wel of er niks ergs gebeurd was. Zo hebben wij het zo vaak gedaan de laatste tien jaar. Samen zijn, wij met z'n vieren tegen de rest van de wereld! Achter een slagboom leek het soms wel of niemand je kon vinden. Het licht uit en mooi samen zijn in het donker! Wakker worden!!
Want ik kon na een half uurtje weer naar mijn eigen huis. Ons huis! Weer in mijn eentje. Mooie dag maar ook weer niet!
Als je begrijpt wat ik bedoel. De beurs was wel weer thuiskomen en niet van een koude kermis. 
Weer leven blazen in oude vriendschappen. Hè, hoe is het met jou dan...? Heb je dit al gezien, bevalt het bij Jan en Henk? Mooi man, je ziet er goed uit (haha, sommige houden ook nooit op met liegen hè).
Het was fijn om als een stel jonge koeien weer de wei in te mogen. Waar wij ons thuis voelen.
Hier liggen wij het liefst in het fijne promotionele gras. Hier hebben wij het herkwauwen tot kunst verheven. Ik spring er ondertussen al 22 jaar rond. Weet ondertussen om welke vlaaien ik heen moet lopen....
Je merkte aan iedereen dat ze lang genoeg binnen hebben gezeten. We willen allemaal weer naar buiten, de jongens en meisjes in de handel zijn geen mensen die te lang op stal moeten staan. Worden ze knorrig van. Die willen naar buiten. Afspraken maken, spullen verkopen. Leven in de brouwerij. Mooi dat het weer kan. Vooruit Kijken, niet meer naar achteren. Als je achteruit loopt scoort de tegenstander alsnog de gelijkmaker, zoals gisteren op het Westerpark, dat wil je toch niet? 
Het was een gekke vrijdag. Dubbel gevoel. Maar wel mooi. Hoe vaak komt het voor dat je in goddeloos 'n Ham met mooie mensen aan de Wigboldinck op een zonnige vrijdagmiddag aan een koude pretkegel zit te lurken met een weids en eindeloos uitzicht na een fijne en bijzondere dag.
Nog geen koeien in de wei maar die dachten wij er gemakshalve maar bij. Keek je naar rechts zag je een mooie schutting staan die je neefje 's morgens nog waterpas had gezet. Bestaat toeval? 
Even wat mijmeren over het goede leven. Wel of geen salami op de pizza. Harde worst en blokjes kaas!
Dat had ik vorig jaar niet kunnen bedenken. Mien eigen Moos 9 en de gedachte dat hoop as leste sterft.
FF weer knuffelen met Lieke of Daniëlle, lachen met Kies zonder haar maar wel met baard! 
Gewoon bezig zijn met morgen, met je toekomst. Kijken wat er op mijn pad komt. Ik weet wat dingen maar nog niet hoe ze gaan lopen. Ik heb de band weer vol met wind. Een nieuwe binnen- en buitenband, voorlopig kan ik weer fietsen en die oude fietsenmakerwijsheid tot leven roepen. 
Ach, de herfst en winter in miene kop heeft lang genoeg geduurd. Zal de statafels buiten zetten, gisteren de boel al gesopt. Best wel weer spic en span achter het huus. De tegels bint weer gebroken wit in plaats van aanslaggroen. De stoelen hebben tevens een chemisch wasje gezien. Bier en wijn staan koud, de rode wijn kan ontkurkt worden. Truffelworst en kaas staan al op het aanrecht. De ogen bij de poelier en slager waren weer eens te groot. Denk dat ik wel genoeg heb vanmiddag. 
Hier kan ik niet zo ver weg kijken als bij Jan en Karin in Den Ham, kan wel kijken naar een schutting, lekker beschut tegen de wind als de zon maar gaat schijnen vanmiddag. Gelukkig stiet er niemand achter die onverwachts binnen ons leven kan komen en de boel op zijn kop zetten. 
Knop is om. De band is vol. Weg, ver weg van alles wat mij verdriet bezorgt. Kop op, de wei weer in, gekke bokkesprongen maken. Ik zal nog wel eens vallen maar de kunst is dat je vaker opstaat dan dat je valt. Ik moet weer een leuke koe gaan spelen, hoef nog niet naar de slager toe. Die weg ken ik wel.
Vooruit met de geit. Valt niet altijd mee maar het gaat mij steeds beter af. Ik heb nu ook een uur voorsprong, nog wel een hele achterstand maar de tweede helft is ja net begonnen....
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....

#Stap Veur Stap!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Stap veur stap, dichterbij bij waor ik hen wul in 't leben.
Stap veur stap, verder weg van waor ik afscheid van mus nemen.
Stap veur stap, deur de eeuwigheid.
Ik zuuk verder, tot ik snap wie ik ben.
En wat ik niet begriep, daor kom ik achter.
Stap veur stap. 
Elk pad, elke bochte, alle wegen brengen wat neijs.
Horizons, want die be'j neudig op dizze lebenslange reis.
Maonlicht van zilver op een kaole nacht.
Flustert al zachies, wie 't leste lacht. 
Stap veur stap!
Uut 'Stap veur Stap' van Daniël Lohues. 

Moi, ben ik weer!
Twee waarschuwingen van te voren. Ik probeer dit keer zo min mogelijk plat te praten, met andere woorden: in het dialect. Maar ik heb het straks wel even over Daniël Lohues, ie weet wel - die troubadour van even iets verderop. Kilometer of, wat zal het zijn...euh...?? Rond de 25...schat ik?? 
Hij woont op Erica, dat is Drenthe. Wij wonen hier in het Vechtdal (Overijssel), wij praten hier compleet anders toch verstaan wij elkaar. Soms zonder woorden, vaker met woorden!
Waarschuwing nummer twee. Ik ben absoluut niet zielig. Ik herhaal: ben absoluut niet zielig. Meestal weet ik niet waar ik heen wil met mijn verhaal op de zondagochtend. Ik zie het wel. De ene keer vlieg ik alle kanten op, de andere keer blijf ik rondjes om het huis cirkelen. Lekker veilig!
Maar ik wil iets zeggen over een serie van en met Ricky Gervais. Onbewust gaf hij mij, knap dat hij dat kan met zo'n Noordzee tussen ons en Engeland in -maar dat terzijde-, een schop onder de kont! 
Dat gezegd hebbende, haha. Sybrand Niessen ook eens genoemd in mijn gedachtengangen. Ik trap af. 
Vrijdag vind ik echt zo'n dag om een nieuwe plaat uit te brengen. Marketingtechnisch schijnt dat helemaal uit de kunst te zijn. Ik praat ook maar anderen na, heb er d'r ballen verstand van. 
Frank Boeijen deed het enkele weken terug. Hij kwam net nog langs op de JBL-speaker. Wat was ie goed hè, vorige week hier achter het huus. Zelfs met een slokkie op. 
Twee dagen terug veranderde Lohues zijn profielfoto. Hij blies in een oude foto wat nieuw leven!
Hij hef het niet veur spek en bonen had. Flink wat achter de kiezen de laatste jaren. Een burn-out is niet niks hè, als ik ervaringsdeskundigen mag geloven. Liever een ander dan ik. Ach, ik heb ook niks te klagen. Heb wel eens betere tijden gekend. Dat klopt, maar geen man - in mien geval - wel een vrouw overboord. Ooit brandde ik eens kaarsjes in een katholieke kerk, ver weg in een mooi oud dorpje in Italië. 
Schijnt dat Franciscus daar ooit de weg kwiet raakte. Shit happens. Hopelijk wel Skik gehad? Weet niet of hij ook naar Rome ging...Snap je...?? Want alle wegen leiden toch, ach laat maar. Ik brandde destijds een kaarsje veur mien Pa. Tegenwoordig brand ik mij de vingers er niet meer aan. Spelen met vuur, waar rook is en meer van die dingen. Ik snap de wereld soms even niet. Wat heb ik nou de mensheid misdaan? Nooit een misdienaar geweest maar ik krijg ondertussen met terugwerkende kracht wel de deksel alsnog op de neus? 
Heb ik ruim veertig jaar mijn onzin kunnen verkondigen en nou Abraham in mien leven is pakken ze mijn Eva en de rest af. Ik hou wel van appels maar de uitslag die ik er van kreeg nam ik nooit voor lief! Toch het addertje onder het gras waar ik zo bang voor was! 
Raak weer compleet van het padje. Sorry. 
Muziek opnemen in de studio vind Daniël misschien wel het mooiste wat er is. Met een stapel nieuwe, nog niet opgenomen, liedjes de studio in. Op 'band' krijgen wat ie in de kop had zitten. Amerika, zijn tweede vaderland, was door de corona lange tied een fata morgana voor hem. FF niet welkom. Daarom ging hij maar naar Frankrijk. Hij was iets kwijtgeraakt onderweg en riep de hulp in van de Heilige Sint-Antonius. Hij zocht naar rust en berusting. In zijn eentje, vast in zo'n grote Amerikaan, reed hij door z'n Frankrijk. Op zoek naar iets wat hij blijkbaar hier niet kon vinden. 
Eénmaal thuus ging hij aan de slag met zijn muzikale vrienden waaronder gitaarvirtuoos Bernard Gepken. Hij had ze gemist, die kerels, z'n moaten. Binnen no-time was hij met hen waar hij graag wilde wezen en terug naar toe wou. 
Nummer na nummer kwam de dubbelelpee al spelend tot stand. Ziel en zaligheid zit er in, vertelt Daniël op Lohues.nl en bloed en tranen natuurlijk. Soms lijkt het net op werken.  
Ik luister nou naar zijn LP op Spotify. Stap veur stap kwam meteen wel bij mij binnen, is ook het eerste nummer op de LP die hij gewoon Daniël Lohues heeft genoemd. Eenvoud siert de mens! 
Mooie kerel. Volgens mij ook een nummer over z'n Moe op zijn nieuwe plaat, Later wel misschien. Wij hadden 't zelfde bloed! 
Hij weet het misschien niet maar hij, Frank Boeijen maar ook andere zangers, bandjes en soms een zangeres hebben mij vanaf eind augustus vorig jaar wel door een moeilijke periode heen geholpen of soms letterlijk gezongen. 
Tuurlijk ook mijn familie, vrienden, lieve mensen en lui die soms zomaar ineens iets van zich lieten horen. Hartverwarmend. Iedereen heeft baat bij muziek, maar ik merkte dat muziek mij door vele donkere nachten en stormachtige dagen heeft geholpen. Het plat schrijven valt nog mee hè. 
Ik had jullie gewaarschuwd. Nogmaals waarschuwing nummer twee: ben absoluut niet zielig maar deze week heb ik in enkele avonden 3 seizoenen 'After Life' er door heen gejast. Werd geen nachtwerk want ik begon vroeg 's avonds. Werd eigenlijk getipt op 't werk. Kende Ricky Gervais wel maar eerder van Ricky Don't loose that number (Steely Dan) dan dat het ging over die Engelse komiek/acteur, whatever!
Zelfs Henk OutSideTheHouse begon het te kieken met zijn vrouw. Ik werd nieuwsgierig. Ach, veel avonden in de week heb ik toch niets om handen. De kinderen nog niet buiten de deur maar meestal dus wel. Onze wegen scheiden zich en daar schijnt dan ook de kinderen bij te horen als je begrijpt wat ik bedoel!
Ik zit zo'n beetje aan het einde van mijn zelfmedelijden. Dat de Vecht bijna overstroomde kwam niet alleen door de regen van de laatste tied of dat in Oostenrijk en zo de sneeuw smolt. Mien tranendal voerde ik tevens af door het putje - blijkbaar kwam die van mij uut hier in de Vecht. Sorry....
Maar goed. After Life is een Britse zwartgallige komische dramaserie die bedacht en geschreven werd door Ricky Gervais, hij vertolkt ook de hoofdrol. Hij speelt Tony. 
Tony is een journalist die voor de lokale krant de Tambury Gazette werkt. Zeg maar, een soort van plaatselijke Toren met vooral lokaal nieuws. Sinds Lisa, zijn vrouw, aan borstkanker is overleden kampt hij met depressieve en suïcidale gedachten. Hij stond op het punt om uit het leven te stappen maar toen kwam zijn hond in beeld die honger had en ja....als je hond honger heeft pleeg je geen zelfmoord hè. Vanaf die tijd beschouwt hij zijn situatie als een soort van superkracht. Met andere woorden, hij kan doen en laten wij hij wil en nog belangrijker, hij kan zeggen en doen wat hij denkt en voelt want hij heeft toch lak aan het leven. Heerlijke humor....
Je moet er van houden maar ik hou van die onderkoelde humor. Cynisch, soms galliger dan zwart! 
In de eerste twee seizoenen doet Tony (Ricky duzz) weinig moeite om leuk gevonden te worden. Hij was gewoon een narcistische klootzak. Een arrogante kwal die vooral plezier had om de grofste beledigingen aan ieders adres te uiten. Het kwam allemaal door het feit dat hij de liefde van zijn leven moest missen, die stierf aan borstkanker. Tony werd nooit meer de oude, vrolijke zelf. Hij wil niets liever dan uit het leven stappen, ware het niet dat hij de enige is (denkt ie) die zijn hond te eten kan geven. Je verzint het niet! Zo'n trouwe herdershond!
Ik had al maanden niet meer genetflixt. Dat deden wij altijd samen, toen alles nog koek en ei was zoals ik dacht dat het nog veertig jaar zo zou zijn. Eerder veel Netflixen. Wat hebben wij leuke series gekeken, van Zweedse tot Deense producties tot alles van Omar Sy. Die grote donkere meneer uut Frankrijk, misschien is Lohues hem onderweg wel tegengekomen? Je weet het niet...! Kan toch? 
Maar ik keek en bleef kijken. Dit had ik niet eind vorig jaar moeten zien of rond de kerstdagen of oud- en nieuw. Toen zat ik wel aardig in mijn zelfmedelijden....Reed destijds aardig vaak door Duitsland met flink wat bomen langs de kant. Ik heb wel eens gedacht, ik zet de PKW tegen zo'n Duutse Eik aan. 
Kieken wie er sterker is....Ik heb echt die gedachten wel eens gehad. Eerlijk is eerlijk, ik schrik er niet van want ik had destijds echt het gevoel dat de hele aarde onder mien voeten aan het wegzakken was toen ik de jobstijding te horen kreeg. Ok, misschien kon ik er niet veel aan doen maar toch! 
Bij Tony was het de hond die hem telkens van het idee om uit het leven te stappen afblafte...en nogmaals, zo erg als Tony heb ik het echt niet gehad heur...Wees alsjeblief niet bang. Hou het vooral luchtig. Niemand dood hè. Maar van die gekke gedachten schoten wel eens door mijn hersenloze brein. Gek hè. Ik schrok van mijzelf toen ik het enkele weken geleden ineens bij mijn vrienden ten tonele bracht.
Bij mij waren het voornamelijk Moos en Mouna die dan meteen door mijn hoofd spookten - doe maar nie - en nogmaals, het waren meestal maar een paar luttele seconden. Vlaagje van verstandsverbijstering, maar toch, ik moest daar vaak aan denken bij het kijken van 'After Life'. Ik snapte Tony wel op één of andere manier maar ik kon, hoe zwartgallig ook, nu tevens de humor er van inzien en dat heeft mij gered. Humor, gewoon soms het leven even van de andere kant bekijken. Veel naar muziek luisteren en maar blijven denken dat er veel, heel veel ergere dingen op deze aardkloot zijn. Soms werd het mij niet gemakkelijk gemaakt. Waar ik dacht hulp van te kunnen krijgen, kwam ik meestal van een koude kermis thuis. Soms, heel soms, dacht ik wat heeft het leven voor zin als de liefde van je leven niet met je verder wil, niet verder met je kan? 
Wat kreeg ik via deze serie een ongelooflijke schop onder mijn kont. Deed pijn! Kiek eens om je heen, kijk eens wat je allemaal nog hebt. Ze is niet dood hè, ze is er nog. Ze is en blijft voor altijd die fantastische super mooie vrouw. Mien eigen Brown Eyed Girl, die de wereld voor mij is en was. Mij een beter mens heeft gemaakt. De lieve moeder van mijn mooie en bijzondere kinderen. 
Die mij elke dag weer verbazen. Wat zijn ze knap in al haar facetten. Hebben wij die twee op deze wereld gezet? Ze zijn nu al wijzer dan wij ooit waren op die leeftijd. Ik lag vanmorgen nog echt dubbel om een opmerking van Moos. Hij kon een stekker niet in het stopcontact krijgen maar hoe hij dat deed, hoe zijn reactie was en hoe Mouna daar vervolgens weer op reageerde....Het gaf energie waar geen honderd zonne-panelen tegen op kunnen. Kijk eens wat je hebt, man...Accepteer wat je niet kunt veranderen en verander wat je niet kunt accepteren. Binnen een week sloeg mijn stemming om.
Het begon met Ricky en Floris (niet Rutger) had er tevens een groot aandeel in. Hij vulde in wat ik al maanden in mijn kop heb rondzingen en Lohues, ja Daniël sloeg vervolgens op vrijdag de spieker helemaal op z'n kop terwijl ie geen timmerman is. Net alsof het zo had moeten zijn. Stap veur stap! 
Ik ken mijzelf onderhand. Als het boven in mijn kamer niet op orde is, dan kan iedereen praten wat ie wil maar dan blijft het knagen. Ik merk dat het steeds minder knaagt, over tot de orde van de dag. 
Dat getik van mij op zo'n toetsenbord, dat helpt mij. Geeft mijn richting, soms doet Lohues dat en soms een andere liedjesschrijver en vaak de rest. Bier drinken met vrienden helpt ook, de ene keer met oen breur en dan snijdt ineens een opmerking van oen Moe hout. 
Het kan verkeren. Ik snap er nog steeds geen donder van. Soms moet je ook niet alles willen snappen. 
Er was altied zo'n stemmetje, die zat vaak achter in mien kop. Dat ik een paar divisies te hoog speelde, play a league of your own zei hij soms. Maar ik dacht dat ik het stemmetje wel kon verslaan. Soms was hij er maanden niet, ging alles cresendo en scheen de zon in plaats van de maan. 
Dan kwam ie ineens weer opzetten, op zo'n onbewaakt ogenblik. Dacht dan vaak dat mien laatste uur was geslagen en nu ik dacht dat ik het stemmetje voorgoed begraven had kwam ie weer achter die steen vandaan. Kon het dan toch...? Dood gaan en weer opstaan? 
Ik zoek verder, zal wel moeten. Totdat ik het eindelijk snap. En wat ik dan nog altijd niet begrijp, daar kom ik vanzelf wel achter. 
Dat zien we dan wel weer. Nachtelang te prakkezeren, weet as de beste hoe dat giet. Mar al dat zuchten is vaak zinloos, hoe dingen lopen wee'j toch niet. Ik heb inmiddels nou wel deur nou. Het is beter um te lachen as mar met liefzeer rond te lopen en het noodlot af te wachten. 
Amen Lohues.
Gelukkig zie ik op mien weg niet meer van die dikke bomen waar je je auto (die niet eens van mij is) tegen an kunt parkeren. Betonpoalties bint ook kut, soms is alles kut met peren. 
Maar ik heb nog geen zin in After Life. Stap veur stap! Als je snapt wat ik bedoel!
Nogmaals, ik heb jullie gewaarschuwd. Zo slim was het allemaal niet en zo'n botte Brit in de persoon van Ricky Gervais gaf mij van de week een ontiggelijke schop onder de kont! 
Het leven is mooi maar je moet het wel willen zien. Hoe....? Dat zien we dan wel weer!
Er is weer een nieuwe stip aan de horizon gezet. Niemand dood hè, geen man overboord, alleen de liefde van mijn leven is vertrokken naar elders. 
De stekker zit weer in het leven! Gewoon niet meer langs een weg met bomen rijden...hahaha
Geintje natuurlijk! Ga in het vervolg wel weer gewoon op Fietse!
Nogmaals. Ik probeer het vooral luchtig te houden, dat klopt gewoon!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.....

#De OntMoeting!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Kom laten we gaan, de fles is leeg.
Ik breng je naar huis, het is veilig.
We hebben gepraat na al die tijd.
We hebben gelachen, om fouten, om gedachten.
Hoe het zou zijn gegaan, nu is het te laat. 
Maar jouw gezicht en je mond.
Het is zo vertrouwd, het is ondraaglijk.
Die afstand, ik zou zo graag, met jou
Oh liefste...
Het heeft geen enkele zin, om stil te staan.
Bij wat er gebeurd is, vind je niet? 
Wat meer kan ik doen, wat meer kun jij doen
Dan verder te gaan. Verder te leven
Met deze herinnnering, deze waanzin.
Kom blijf niet staan, ik laat je gaan.
Uut 'De Ontmoeting' van Frank Boeijen.

Moi, ben ik weer. 
Het was een bijzondere ontmoeting. Zowel gistermorgen als gisteravond!
Een soort van religieuze ervaring. Het is maar net in welke boodschap je wilt of kunt geloven.
Je stem(ming) kan veel bepalen, zeker als het gaat om je eigen vierkante meter(s).
Dat wil ik wel geloven. Landelijk gezien boeit mij de politiek bijna voor geen meter meer, maar hoe dichter bij huis hoe belangrijker ik het eigenlijk ga vinden. Daarom stem ik woensdag zeker, wis en waarachtig en misschien wel op een nieuwe nummer 14.
De heer J.H.R. (Rick) Kelder uut Mariënberg, je weet het niet. Wat ik oe brom!
Je was er, je bent er niet bij, de basis van elk geloof. 
Het boeit mij totaal niet dat hij eigenlijk van de Christenunie is, denk dat ene heer S. Otten nu iets verderop een plaatselijke hartverzakking krijgt, haha...Niets is zo veranderlijk als de mens schreef ooit een wijs man. 
De winkels zijn ondertussen al lang open op zondag. Werd laatst nog herinnerd aan onze felle discussie destijds in een Van der Valk Hotel ergens in den landde toen wij met de Roadshows door Nederland toerde. Prachtig toch, hartstikke mooi man. 
Ik moest aan Rick en Alwin (te Rietstap) denken toen mijn muzikale held, Frank Boeijen, zijn laatste nummer inzette. De Ontmoeting!
Was blij dat ik hem weer zag. In een uitverkocht theater de Voorveghter, hier gewoon achter het huus, gaf hij zijn visitekaartje weer eens af. 64 jaar maar still going strong. Geen HLF8-praktijken maar hij begon hier ook pas om kwart over 8. De troubadour uit Nijmegen had gegeten aan de Vecht bij de plaatselijke Troubadour. Het was hem blijkbaar goed bevallen. Want Boeijen was in vorm. Gewoon ouderwets. Degelijk als een huis. Mooie nummers, enkele 'bijna vergeten' parels uit de jaren tachtig en negentig en aardig wat nummers van zijn nieuwe LP 'Subliem Gebaar'. 
Eindelijk, na maanden en maanden, weer zitten in een vol theater. Zwanger van geluk. De fles is nog lang niet leeg. Als je hem niet kent kun je alles van hem denken of vinden. Wil niet zeggen dat ik Frank ken, denk het soms wel een beetje door middel van zijn honderden en honderden nummers en het feit dat hij al ruim veertig jaar mijn (moreel) kompas is. Een baken in open zee, een rustpunt in woelige tijden. De stem die door muren spreekt. 
De laatste tijd draai ik 'm vaak. Hij zit vaak aan het stuur, rijdt mij naar plekken waar ik thuis kom!
Je hebt toch bij elk optreden een soort van ontmoeting met een artiest of band. Frank laat weten wat ie van de wereld vindt en communiceert met jou door middel van zijn liedjes. Soms ken je zijn teksten beter dan de beste man zelf. Hij is puur, hij acteert niet. Vele vinden er wat van, maar nogmaals roepen van een ivoren toren is vaak eenvoudiger dan je echt in iemand verdiepen.
Ik heb ook vaak mijn mening klaar, heb ook van alles geroepen en doe het nog bijna elke dag.
Man, man - wat was je aan het schreeuwen - haha. Ik hoorde het iemand gisteren nog tegen mij zeggen op een vrolijk Westerpark. Weet niet of het heeft geholpen maar we wonnen wel met 1-0 van Bruchterveld. Dat is ook winst, drie punten ook al heb je niet goed gevoetbald. Lekker boeiend!
Ik heb en had ook altijd een mening over Christelijke partijen. Zou ik nooit op stemmen omdat mijn insteek compleet anders is terwijl de basis er wel degelijk ligt. Ik ben Nederlands Hervormd opgevoed. Weet waar Jezus ter wereld kwam, dat hij later van wijn water maakte en dat hij stierf aan een kruis. Ieder jaar weer! Maar ik heb niks (meer) met het geloof. Geloof wel dat er iets is maar kan het niet duiden. 
Geloof dat Pa met mij, met ons meekijkt. Geloof wel dat er meer is tussen deze aarde en de kleurrijke hemel boven ons. Maar is die bedacht, of is die toch echt? Daarover verschil ik van mening en vele met mij. 
Maar de ontmoeting met Rick en later met Alwin te Rietstap, onze wethouder, zette mij onbewust aan het denken.
De hele dag had ik die twee gasten en Gineke Peltjes-Mooi, mooi mens trouwens, in mien heldere gedachten. Raar of toch nie..??
Gewoon omdat ik even met deze mensen stond te praten voor de winkel van Sietse Telman. 
Niet gepland, kwam er langs rijden, onderweg naar gras maaien bij Moe en ik zag Rick staan. Verrek, onze noeste middenvelder van weleer. Kelder in de politiek? Knijp mij eens....haha.
Zit nu op de bank van de ChristenUnie. Staat op nummer 14. De link met de voetbal is natuurlijk snel gelegd. Onze beste voetballer, Johan Cruijff, voetbalde ook met nummer 14 net als mien moat eerder!
Johan werd vaak vergeleken met een andere JC. Jezus Christus. Ik vond het gisteren wel grappig dat Rick op plek nummer 14 staat om kiezers uit Mariënberg over de streep te trekken. 
Een goede zet. Zie Alwin (te Rietstap) als de aanvoerder van deze club. Rick zit tevens in het Plaatselijk Belang. Ik had 'm niet zo snel als politieke tijger gezien maar hij kan stijgen op deze ladder. Wat ik oe brom! Ik stem altijd op de persoon, vooral als het gaat om de lokale politiek. Ok, ik beken, ik heb ook wel eens gestemd op een mooie vrouw. De Uitslag van de landelijke politiek boeide mij toen al niet zo maar Sabine was gewoon een leuke meid met verstand van zaken. Stemde ik tientallen jaren terug zomaar ineens op het CDA...? Vond die uitslag wel positief. Het moest niet gekker worden. Maar lokaal stem ik bewust op een persoon, op iemand waar ik van denk dat die daadwerkelijk het verschil kan maken op het pluche in het lelijkste gemeentehuis van Nederland. Zo stemde ik ooit op dorpsgenoot Petter van het GPV. Waarom? 
Omdat hij iets wilde bereiken met de mensen van en in Mariënberg. Ik geloofde in deze beste kerel. Hij vond het uitermate grappig omdat hij en ik totaal verschillend dachten over de meeste zaken maar het dorp Mariënberg ons beide aan het roodzwarte hart ging. Daarom! 
We hadden een leuk gesprek, Rick - Alwin en ondergetekende. Eerst over de verschillen maar tevens over de grote overeenkomsten van de diverse lokale partijen. Heb je het debat gezien? Ja, snel wat koppen op sociale media gelezen. Heb wel de partijprogramma's gezien in de Toren. Nu moet ik tevens Ricky Gervais in After Life gaan netflixen bedenk ik mij. De Hardenbergse stemwijzer ingevuld, daar had ik het minst met 50+ , voel ik mij dan ook nog jong van geest, die is nog niet uit de fles!
Maar gauw ging het al over voetbal. Je ziet dat iedere goede politicus toch wel aan een teamsport heeft gedaan, denk dat Rutte alleen maar heeft gedamd of zo.....Schaken kan ie absoluut niet, maar dat terzijde. Alwin, hoorde ik van Henk, was ooit een strabante verdediger. Durfde wel een overtredinkje of twee te maken in het veld net als onze Rick. Die karakters passen dus wel bij elkaar, lieten zich vroeger en nu ook niet de kaas van het brood eten. Vanaf de zijlijn heb ik Alwin wel aan het werk gezien. Een prettig persoon, heeft tevens een goede kop. Jonge kerel, sportief, zie hem wel eens lopen langs de Hardenbergerweg. Schijnt ook een mooie vrouw te hebben, dat hoorde ik weer in de kroeg. Zo zie je maar weer, cafébezoek is zo slecht nog niet. Maar ik vind gewoon dat wij benaderbare mensen op het Hardenbergse pluche hebben zitten. Tuurlijk, je kan overal wat van vinden maar ik vind dat het best wel goed gaat in Hardenberg. Kan altijd beter, daarom is stemmen, is mijn mening, niet geheel onbelangrijk komende woensdag. Zeker vanaf deze kant van de Vecht bekeken. 
Denk dat Rick mijn stem heeft omdat hij, net als meester Petter destijds, het beste voor heeft met zijn en mien dorp en haar inwoners waaronder mien Moe. Ik stem dan niet op de Christenunie maar ik stem dan op Kelder, Rick Kelder. Amen!
Mooie kerel, Wat gelachen met deze tweelingbroer van Hanno. Wat hebben wij fantastische dingen beleefd in- en rondom het veld met ondermeer de Breuk. Rick staat op de lijst van de CU ook in het middenveld. Hij scoorde wel eens maar liet meestal door zijn tomeloze inzet andere mede-spelers beter voetballen. Zo'n functie is hem op het lijf geschreven. Zag dat de zwager van mien breur, de hemelpiloot, ook ondertussen is geswitch van het CDA naar de CU. Het kan verkeren, ik hoor het goede vriend Bredero het zo zeggen. Wie had dat gedacht dat ik misschien, zij het lokaal, ooit nog eens het vakje rood zou kleuren op iemand van de ChristenUnie..?? Ach, er zit nog wel iets van geloof in mij.
Sowieso was het een gedenkwaardige zaterdag. Breur ging mee naar Boeijen omdat mijn oude buurman Corona voor zijn kiezen kreeg. Wat een avond. Na de minimale winst op onze vrienden van Britishfield verhuisde ik als de wiedeweerga terug naar Hardenberg. Een mooie avond lag in het verschiet!
Heerlijk gegeten bij brasserie de Markt. Lekkere bieren, ze hadden Grimbergen aan tap. Laat maar stromen. Mini Surf & Turf als vooraf, Hertenbiefstuk voor grote breur en ik ging voor Steak de Markt. 
Bij Gerwin en zijn lieve personeel, waaronder mijn lieve buurmeisjes, zit je nooit verkeerd. Hij weet wat goed vakmanschap inhoudt. Eerlijk eten, niks geen poespas. Mmmmm...
Vervolgens was het thuiskomen bij de Voorveghter, een boeiende avond volgde. 
Altijd leuk om even met Jan Maarten te keuvelen. Die man ademt in elke porie van zijn lief liefde uit voor ons knusse theater. Wat mooi om te zien dat eindelijk alles weer mag. Hardenberg groeit niet alleen uit haar jasje qua huizen maar ook cultureel staan wij er deksels goed voor! Dat smaakt naar meer, de kracht van gewoon doen. Ze komen graag naar het Vechtdal, ze komen graag naar het Oosten. Frank Boeijen was voor het eerst in zijn 64-jarige leven in Hardenberg, Zo te merken, blijft het niet bij deze ene keer. 
Boeijen was top! Hoe vaak heb ik hem al niet gezien. Denk toch dat het richting de 50 optredens gaat. 
Het was genieten. Ruim tweeenhalf uur lang was hij Grand Cru. Tuurlijk wordt ie ook een dagje ouder maar na HLF8 is ie gewoon op zijn best. Leuk dat ook Martijn de Wagter weer achter de drums zat. Wat een energie heeft die beste man. Ach, het zijn allemaal topmuzikanten. 
Bij de taal van de tijd en de piano van Beethoven dacht ik nog even aan haar en bij de Ontmoeting!
Niet langer meer in het paradijs, zo zwart-wit moet ik het misschien niet zien en het ligt wellicht niet aan mij. Ach, de stemming was gisteren gewoon opperbest! Nabieren met breur en naar muziek luisteren. Spotify was zeer gewillig...
Mien Moe kwam met boodschappen uit de winkel gelopen en vertelde passant dat ik niet op de ChristenUnie of het CDA zou stemmen. Wellicht verbaas ik haar wel komende woensdag en dat allemaal door een min of meer toevallige ontmoeting in Mariënberg. Daar kom je nog eens bijzondere mensen tegen. 
De fles is nog lang niet leeg, het meeste azijn is er nu wel uit. Ik breng je sowieso veilig thuis.
Drink ook veel liever tripels dan dat zure spul. 
De ontmoeting werd een soort van verzoening. De verzoening, heb mij lief!
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo....

#RUIM(te)!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'I know a girl, mess with your mind. She'll come to you in the summer sometime.
She'll talk about things you don't understand.
But you better keeps to the matters at hand.
Before the whole damn thing unwinds.
She is beautiful, she is small. She don't wanna play basketball.
But there's no tellin' what she might do before her doin' days are through.
But right now she can't even crawl. 
Georgia Rae, okay, Georgia Rae.
Georgia Rae, what'd I say Georgia Rae.
C'mon. Georgia Rae.'
Uut 'George Rae' van John Hiatt.

Moi, ben ik weer. 
Moos eet blauwe muisjes met flink wat boter. Een kleinigheid hou je altijd. 
Maar met liefde gemaakt door zijn zusje Mouna die net (helaas) een nieuw pak lijnzaad per ongeluk liet vallen in de keuken. Vanmorgen geen lijnzaad (meer) in mijn volle yoghurt maar de vloer ligt er ondertussen wel bezaaid mee. 
Wat ik zeg, een kleinigheid hou je altijd. Een mooie wijsheid uut goddeloos 'n Ham. Maar Mouna wilde zo graag mijn ontbijtje maken. 
Ik reken het goed. Straks maar de Miele aan, zuigen we alles zo weer op, de enige voorlopig die hier ook nog achter de randjes haar werk doet. Geen plintentrapje voor nodig, wat ik oe brom! 
We zitten gezellig met z'n drieën aan tafel. Het is Mouna gelukt om zonder te knoeien een half pak hagelslag op haar boterham te deponeren. Wel op een boterham van bakker Battjes. Dat dan wel weer!
Lekker knus zo. Met z'n allen aan tafel en toch niet compleet. Mouna neemt haar (zelf opgelegde) taakjes bloedserieus. Heeft de kunst afgekeken van Mama, ik ben nu het enige meisje in huis hè. Klopt Mouna, maar ik maak zelf straks wel de tomatensoep met balletjes hoor. Hoef jij niet te doen. Mag ik je wel helpen met snijden, Papa. Tuurlijk schat maar dan al niet de halve wortel opeten. We hadden net ook al zo'n leuk gesprekje in bed. Was al een tijdje wakker, was mijn zegeningen aan het tellen. Kwam vingers en handen te kort. Ze draaide zich naar mij om, kwam dicht tegen mij aan liggen. Zeldzaam geluk op een mooie koude zondagmorgen. Langzaam begon ze zachtjes te praten want Moos sliep nog, je hoorde z'n ademhaling want de deuren stonden tegen elkaar open. 'Jammer Papa, dat ze gisteren niet scoorde hè.' Voor het eerst waren ze allebei mee naar het Westerpark. Mooi weer, de speeltuin lonkte al moet gezegd dat Mouna de meeste tijd bij mij op het bankje zat of stond. Je wilt dat de roodzwarten een doelpunt maken, hè Papa? Klopt Mouna, maar dat zat er gisteren niet in. Mag de scheidsrechter wel een gehaktbal dan, Papa? Geen enkel probleem. 
Haha, schitterend. Ze heeft vast met haar broer gepraat over het feit wat haar Papa altijd aan de zijlijn uitkraamt. Veel onzin, meestal alleen maar onzin. Mooi dom ouwehoeren....Alles voor de zege hè.
Vorige week ging het al niet door. Mag eindelijk alles weer hadden ze bij de voetbal teveel jongens met corona. Weer die streep er door heen. Gelukkig gisteren niet + een puntje, je hoorde mij niet klagen!
Zou van de week ook weer langs de zijlijn in het theater zitten. Donderdag bij Lohues en vrijdag bij een coverbandje van the Police en Sting. Vorige week belde Ina mij al op, met de buurvrouw zei ze nog enigszins lachend, maar als een boerin met kiespijn en dinsdag had ik Anita, de andere buurvrouw van het theater aan de lijn, Zij mocht mij vertellen dat de vierde of vijfde voorstelling, alleen al van deze week, geen doorgang kon vinden. Eén van de bandleden van The Legends Remasterd was nog niet voldoende hersteld van de corona. Kloten. Wat balen, ook voor de lieve mensen van ons mooie theater hier achter het huus. Mag eindelijk bijna weer alles haalt de realiteit je nog te vaak rechts of links in. Hopelijk gaat het volgende week beter, zaterdag heb ik kaartjes voor Frank Boeijen. Gelukkig begint ie pas om kwart over acht en niet al om HLF8....
Johan Derksen zal er wel niet zijn of Gijp. Staan beide te lallen voor de plaatselijke HEMA, haha..
Trust me, zaterdagavond is ie weer ouderwets in vorm mien muzikale held. Wat ik oe brom! Lekker belangrijk, lekker boeiend. Ina of Anita hoeven mij van de week niet te bellen. Mag wel hoor maar dan graag voor andere zaken. Daarom kwam het appie van Reinoud Hofsink vrijdagmorgen als een godsgeschenk. Toch een beetje in zak en as, ik had er zo naar uitgekeken. Weer live-muziek en dat notabene in mien achtertuun. Echter, ging er door beide concerten een dikke vette streep! 
Maar op de valreep nodigde het leuke bandje Random Five uut Hardenberg mij uit. Ze gingen nog één keer een live-stream verzorgen. Of ik zin, tijd en ruim(te) had om daarbij aanwezig te zijn. Het was kort dag, las het appie vrijdagmorgen terwijl Reinoud het donderdagavond al had verstuurd. Eerst dacht ik, jammer maar lukt niet. Ik heb de kids namelijk dit weekend. Maar potverdikkemei, een fijn stukkie muziek, wat hapjes en koude biertjes. Een overheerlijke mix en dito muziek. 
Het was inderdaad kort dag maar belde toch maar mijn 90-jarige steun en toeverlaat in deze hardvochtige tijden. 
Moe, zin om op te passen zus en zo....? Moe snapte de noodzaak en waar de pijn zit van haar jongste zoon. Muziek is mijn absolute medicijn in deze wonderbaarlijke tijden. Breng ze maar...Eet eerst maar thuus en dan: breng ze maar. Ik red mij er wel mee. Wat lief. Dikke kus, Moe!
Vrijdagavond fietste ik als een jongen zo blij op het fietsje richting de Nieuwe Haven. Ik voelde mij als een koe die voor het eerst de wei weer in mocht na een lange herfst en winter op stal te hebben gestaan. 
Echt, zo voelde ik mij. Had de verkeerde jas aangetrokken want de temperatuur kelderde al naar het vriespunt maar ik voelde mij de koning te rijk. Niemand deed mij wat vanavond. Ik had de bande vol met wind en ik ging naar één van mijn favoriete bezigheden toe. Luusteren naar mooie muziek!
Ze traden op in RUIM. Dat staat er al een tijdje. Was er voor enkele maanden al even geweest bij één van de creatieve geesten die daar huist. Jan Ekkelenkamp bracht ik destijds een kort bezoekje. Hij leidde mij toen met gepaste trots rond in de voormalige fabriekshal van Henk Wiersma waar nu met liefde zijn mooie dochter Leone de scepter zwaait. Koffie? Hier werken andere mooie mensen aan dito projecten vanuit verbouwde zeecontainers. RUIM vol creatieve(n) geesten en ondernemers. Goh, San had ook jaren terug zo'n mooi idee met containers en zo. Ze zou zich hier thuis voelen, net zoals ze zich hier altijd thuis voelde. Slik...emoticon van huilend mannetje...Ruimhartig!
Industrieel meets zakelijk meets ontspanning meets lekker tegen de draad in. Een hippe tent is RUIM. Ik kende het normaal gesproken van de Amsterdamse Zuidas waar veel van die bedrijven zich verzamelen in moderne en hippe gebouwen. Trendy zekers maar nooit verwacht in downtown Hardenberg waar onze kracht ligt in 'gewoon' doen. Toch? Maar ik was destijds onder de indruk net als vrijdagvond weer. Net ff anders. Niet alles was weggehaald uit de oude fabriekshal van Itter. Een soort van hefbrug stond er nog en afgesloten drukpersleidingen. Mooi man. Menig kroeg of eetcafé zou jaloers worden op deze aankleding, met zorg aandacht aan besteed. Als je bij RUIM niet creatief wordt dan wordt je het nergens meer. Waarvan Akte! Deze omgeving inspireert je gewoon tot mooie dingen.
Gewoon verrekte stoer dat de familie Wiersma dit aandurfde, uniek ook. 20 ft containers, half opengebroken met een centrale ruimte waar mensen elkaar ontmoeten, zaken kunnen doen. Hier in Hardenberg doen wij niet onder voor de rest. 
Hier had Random Five voor de gelegenheid haar tenten opgeslagen. Nog één keer online knallen, het feit vieren dat ze vijf jaar bestaan. De moeilijke periode rondom het overlijden van Ludwig op een gepaste manier afsluiten. Hoe kan het ook anders dan met een fijn stukkie muziek. De rock 'n rollende muziekmeubel waar ze vijf jaar lang mee rond hadden getourd hadden ze ritueel verbrand op een groot verlaten weiland, we zagen de beelden dus moest het wel zo zijn. 
Ik voelde mij er meteen thuis. Koffie verruilde ik later voor een frisse Hertog Jan. Wim kwam naast ons zitten met zijn lieve vrouw Sandra. Ouwe jongens krentenbrood, wij kennen mekare al bijna vijftig jaar. Woonde vroeger in dezelfde straat waar mien Moe nog steeds woont. Alles kwam toendertijd voor de bakker en anders zorgde Jan daar wel voor. Bint mooie jongens vertelde mijn moeder een dag later, hoe heten ze ook allemaal al weer. Theo was de jongste en dan had je Henk, Arend, Wim en ze hadden ook nog twee meiden....Moe kwam aan het denken, dat valt nog niet met (mee) als 90-jarige. Kwartje zal ondertussen wel gevallen zijn. Jan was er ook van het Kaaskeldertje en het brouwers-echtpaar van de Mommeriete. Sponsoren van het eerste uur die Random Five een warm hart toedragen. Het tapasplankje stond gebroederlijk naast het bierkratje. Mooi. Voor het drumstel van Gert Mink stond natuurlijk Meneer de Groot. Hij keek trouwens ook vast van boven trots toe. Het straalde gezelligheid uut maar we kwamen voor de muziek en die was dikke in orde. Nummers die je niet vaak meer hoort van live-bandjes. De krukken waren tevens in de kliko gegooid. Jan bracht veel nummers in vertelde Arjan Schepers, de zanger van de band. Arjan deed mij denken aan Jelle Paulusma, tegenwoordig één van de heren van Her Majesty maar vroeger de zanger van Daryll-Ann. Zo'n typisch Nederlands jaren '80 bandje. Net als Arjan heeft Jelle ook zo'n stoere baard en dito uiterlijk. Hij zwaaide nog even naar zijn vrouw die jammer 'ziek' thuis zat. Hallo Lieverd (Ellen zei Reinoud).
Maar Random Five is gewoon zo'n bandje die ik meteen zou uitnodigen als ik een reden had voor een feestje. Nummers als The One I Love van R.E.M., lekker man! Superbeau (Feel like making...), Talking Heads - Psycho Killer...Kippevel. Nummers van U2, All i Want is You - Tja....John Hiatt met zo'n vergeten pareltje - George Rae. Make Me Smile , een klassieker uut Ommen van Cockney Rebel en Steve Harley. Daarmee sla je nooit een flater bij mij. Doet mij altijd terugdenken toen het leven mij nog toelachte, geen moeilijk gedoe. Geen potje rummikub of iets dergelijks. Potje janken eerder....
Dit was genieten op de vierkante meter. Mijn gedachten hadden het aan de RUIM(te)! Voor even kon ik alle ellende van mij afschudden. Voor even was ik beland in Utopia, waar dromen waarheid zijn. 
En toch, toch dacht ik weer aan mijn Brown Eyed Girl. Hoe dichter wij bij de handtekening komen hoe liever ik het heb dan het (toch) anders zou zijn. Gek hè. Droom maar lekker verder, gaat niet gebeuren vriend!
Straks geen ons meer terwijl we nu al niet meer met z'n vieren zijn. Nogmaals Random Five met zijn vieren is ook anders met zijn vijven. Er is niemand dood bij ons maar toch sterft er elke dag een beetje meer in mijn eigenwieze donder. Handle with care....The Travelling Willbury's.
Deze oude diesels mogen wekelijks mijn tank volgooien. Muziek heelt bijna alle wonden, Random Five maakte dat het weekend van mij meer dan uitstekend begon. Thuis gekomen pakte ik nog een pretkegel en een fijn stukkie worst van Jan. Ging zitten in de stoel en ik vreesde magere hein dit keer niet maar hij stond wel geparkeerd op de JBL speaker. Knikte naar boven. Was net of Meneer de Groot wat wilde zeggen. Chasing Cars, Alfred. Denk aan jouw Chasing Cars....Chasing Cars jongen, Komt het goed. 
Zaterdag 11 juni toch maar ff kieken of wij aanwezig kunnen zijn op Random Live Outdoor. Denk het wel, aan de tijd kan het niet liggen die ontbreekt meestal niet. Gewoon weer op fiets die kant op, tis in Loozen ja....Kieken of ik dan de kids heb en anders gaan ze gewoon mee. Ze houden daar ook van, happie en snappie, lekker in het zonnetje luisteren naar fijne muziek. Om acht uur alweer thuis. 
Geen nachtwerk ook wel eens lekker. Jij bent ook geen 49 meer. Ga maar stofzuigen, ga proberen om duizenden en duizenden stukjes lijnzaad in mijn oude Miele te krijgen. Kieken of het lukt. De laatste zitten al in mijn bakkie Yoghurt. Mouna wacht al eeuwen dat ik eindelijk eens ga eten want ze heeft het met liefde klaargemaakt.
The One I Love, maar iemand trapte op de REM. Ach, we hebben altijd Jackson Browne en al die andere fijne artiesten nog die helpen mee om mijn zegeningen te tellen.
Stay! zit er vandaag niet in maar speelt zich wel af op Spotify. (Random) Live is het allemaal zo veel beter. RUIM(te) zat, of niet dan?
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...