#Knagen!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Als ik het niet meer weet, in de rimram van de tijd.
De bodem veel te heet, alle richting kwijt. 
Laat mij niet gaan maar haal me hier doorheen.
Als ik het niet meer weet, niemand is alleen.
Hou me vast, hou me vast. 
Hoe de tijd ook raast, we komen er door heen
Als jij het niet meer weet, je bent niet alleen.
Hou me vast'
Uut 'Hou me Vast' van De Dijk. 

Moi, ben ik weer. 
Er knaagt iets, al maandenlang knaagt er iets achterin mijn hoofd!
Heb het proberen weg te masseren. Zittend met je hoofd op tafel en wrijven maar met je vingers. 
Het lukt mij vooralsnog niet om mijn schuldgevoel een optater van jewelste te geven. 
Dat ie gigantisch de bocht uitvliegt en te pletter valt op de keien en langzaam door het afvoerputje verdwijnt. Het vuur was bijna uit toen de brandweer arriveerde. Het laaiend vuur met vlammen metershoog. Huub valt ongevraagd zingend in terwijl je hem even helemaal niet kunt gebruiken....Ga ff een deurtje verder de boodschap brengen...
Jullie waren toch gestopt? De pijp aan Maarten gegeven. Waarom spookt dan toch al dagen een tekst van de Dijk door mijn hoofd? 
Niks gaat eigenlijk zoals ik het tegenwoordig graag zie. Het feestje was al over, toen pas kwam ik boven. Jij was al vertrokken. 
Eigen woorden gebruiken, Dorgelo. Je niet laten afleiden. Vannacht had ik het allemaal helder voor ogen. Val je weer zachtjes in de slaap en ondertussen kwam de brouwerij langs met haar heilzame water. Dacht je de zaken op orde te hebben valt de rangschikking toch weer tegen. Nuchter blijven! Laat je je niet gek maken! Hou de kerk in 't midden...
'Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan', maar logenstraf elke dag de woorden van Pippi Langkous. Ik merk elke dag dat ik niet zo goed ben in het leven na een scheiding. 
Er blijft maar een ontzettend schuldgevoel aan mij knagen. Ok, waar honden vechten hebben er meestal twee schuld maar er is helemaal geen ruzie. We kunnen nog zo goed met elkaar! Het kost mij zoveel energie om het allemaal maar leuk en gezellig te houden. Is er iets mooiers dan een vrouw, ik dacht het niet, ik dacht aan jou. Daar zit nou net mijn probleem. Er is niets mooier dan een vrouw. Hoor mij jubelen en zingen. Hoe ik al haar prachtigs roem. Kijk toch al haar schone dingen, die ik nu even niet noem. Buiten adem kan ik raken, van de bibbers die ik krijg. Als ik denk aan al die zaken. Waar ik nu maar over zwijg. Er is niets mooiers dan een vrouw. Zeg dat dat van der Lubbe het gezegd heeft. Jij hebt makkelijk praten. 
Potverdikkemei Huub, zit je weer in mijn vaarwater. Allerlei goedbedoelde teksten van jou zingen rond in mijn hoofd. Wat een vrouw. Ze kan je laten zweven als jenever en laten vallen als een steen....
Pats, boem! Daar lig je dan in duizend gruzelmenten. Had de laatste tijd veel lijm nodig om al mijn brokstukjes weer aan elkaar te lijmen. Zuchtend onder het feit, waarom ben je in godsnaam ook zo lang? En secondenlijm doet zijn naam eer aan hè. Plak je je wijsvinger aan je jubelteen en denk je een seconde later, dat moet zo niet. Zat ie al muurvast! Mesje d'r bij en bikken maar....Loswrikken die handel. Neuh, mijn schuldgevoel. Ik heb heel en opzichtig 'erg' richting mijn kinderen. Naar Moos en Mouna. 
Het breekt mij af en toe helemaal in tweeën. Geen lijm dan ff voorhanden. 
Twee grote mensen besluiten iets. Twee grote mensen hebben uit complete liefde voor elkaar, denk ik maar even voor het gemak, twee mooie kleine mensjes op deze wereld gezet. Zo lief, zo mooi, zo klein en tastbaar. Twee mensjes die dachten dat hun beide ouders het allemaal zo goed wisten....Not!
Dat ze nooit uit elkaar zouden gaan. Ze hebben toch op het lelijkste gemeentehuis van het land ooit hun handtekening onder de afspraak voor het leven gezet, of iets wat daar op leek. Het was een heel gekrabbel. Papa en Mama zouden voor eeuwig en altijd bij elkaar blijven....Niet dus!
Er is blijkbaar niets mooier dan een vrouw! 
Heb het allemaal prima voor elkaar hoor. Woon nog in ons huis, dat heb ik na veel vijven en zessen kunnen kopen. Kost wat maar dan heb je ook wat. En dan nu...Lig je daar meestal alleen in het grote bed. Blij als de kinderen er zijn. Er ligt al altijd wel één naast me. Wordt ik bij het ochtendkrikken wakker en denk dan altijd in een split second dat ik ontwaak uit mijn ergste nachtmerrie, dat het allemaal maar een nare droom was. Net echt, dat ze nog steeds van me houdt en net even naar de WC is. 
Maar twee keer knipperen met mijn ogen en ben dan weer terug in de realiteit, de harde werkelijkheid! 
Neuh, dromen zijn bedrog. Vooral die hele nare....Het haar is zwart, de band is hard, ik voel de bas tot in mijn stuit. Ga elke dag wel een keer onderuit! Hard op mijn plaat, dat ik al mijn tanden nog heb..?
Een wonder. Maar ik kom maar niet van dat schuldgevoel af. Heb soms het idee dat er iemand bij mij op de rem staat. Ik wil wel gas geven maar kom maar niet in de vijfde versnelling. Hoe kon dit gebeuren? Schakelen van 1 tot vier gaat nog wel maar het pijltje in mijn dahsboard zegt schakelen naar 5 maar de pook geraakt nooit in de fast forward! Ze doen het geweldig hoor maar het is niet de ideale situatie. Ik zou er alles voor over hebben om het maar voor die twee het zo goed mogelijk te doen. Ik zie soms de worsteling, hoe klein het ook is, bij Moos en Mouna. Compensatiegedrag, het zo goed mogelijk willen doen. Zowel voor Mama en voor Papa als ze bij mij zijn. Achteraf blijkt nu dat ik er helemaal niet zo goed in ben, het leven na een scheiding. Ik raak dat knagende gevoel maar niet kwijt, kan nooit helemaal vol ergens voor gaan. Heb hier thuis geen klankbord zitten, kan nooit mijn woordenstroom weg laten vloeien....Loop met mijn kop tegen de muur! Sla soms een bespottelijk figuur, tis om je te bescheuren, Ik heb je in mijn hoofd gehaald. Waar begon ik aan...Ik liet je in mijn waan. Kom thuis, knipper het licht aan, praat wat tegen de planten die nodig water moeten hebben, maar eerst ik! 
Nogmaals, gaat prima hoor. Je moet het ook niet zo donker zien, weet meestal het licht wel te vinden. De lucht is ook blauw in plaats van pikkedonker maar ik merk dat er iets mij tegenhoudt en ik denk dat dat het gevoel, het schuldgevoel, naar mijn kinderen is. Dat ik, dat wij, ze niet alles kunnen geven wat vriendjes en vriendinnetjes van hen wel hebben. Dat die wel gezinnetjes vormen waar het goed toeven is. Tuurlijk, elk huus hef z'n kruus te dragen. Je weet niet wat er achter de voordeur gebeurt. Maar toch, je moet zoveel afspreken om het allemaal maar recht te breien. Ik haak nooit aan. Ben goed in vergeten maar mijn persoonlijke agenda staat vol met reminders. Je moet alles alleen doen, eerder deed je alles samen en hield je elkaar scherp! Besprak je de dag met elkaar. Keek je uit om de schuttingdeur open te gooien want je wist dat achter de deur jouw lieve vrouw en kinderen zaten te wachten op je komst! Zo heerlijk kneuterig, zou er nu een moord voor doen. Soms zitten ze er maar dan gaat er al gauw weer één met gierende banden weg. Weg van alles, weg van hier!  
Mouna en Moos hebben niet gevraagd met de issues waar wij als ouders blijkbaar al jaren mee zaten!
Nog steeds vind ik het niet eerlijk. Maar dat zijn mijn eigen zaken, ik schud ze steeds vaker losjes uit de mouw en flikker ze pardoes in de Vecht. Niets blijft, alles stroomt! Maar het gekke is, liever zou ik haar nooit meer zien. Want elke keer als ik haar zie, zie ik wel weer iets moois in haar. Soms haar lach, dan weer die oogopslag en dan weer haar kontje. Zag ze laatst lopen, met z'n vieren, in de stad. Mouna naast haar nieuwe 'Papa'. Zag haar lachen, was ze mij nu al vergeten? Had de brokstukken toch gelijmd? 
Daarom baalde ik zo van het feit dat ik van de week ff compleet uit mijn plaat ging! Normaal gesproken doe ik dat als er niemand thuis is. Als ik weet dat de buurvrouwen er tevens niet zijn dan kan ik ff ouderwets uit mijn dak gaan. Schreeuwen op standje burenruzie. Heerlijk! Stoom afblazen. Een beetje alla Matthijs van Nieuwkerk, gaan er spreekwoordelijk heel veel excuses op en door de knieën.
Deze week waren, PVD en vooral veel GVD's, de kinderen er allebei bij. Ineens was het er. Voelde het niet aankomen. De emmer liep even totaal over!
Kon het ff net niet allemaal rijmen. Er ging iets klein mis maar het had grote gevolgen. 
Het was kort en heftig. Na een paar seconden probeerde ik de brokstukken voorzichtig te lijmen maar waar lag de lijm ook al weer...? PVD, meteen kroop het schuldgevoel in al haar hevigheid om hoog. 
Mouna gooide haar kleine schoudertjes om mij heen en Moos aaide mij op de rug. Wie was nu wie aan het troosten...? Ik voelde mij zo slecht, zo mens onwaardig. PVD! Ik had toch goud in handen, nu was het lood om oud ijzer geworden. Vrouwen van ijzer en mannen van staal. Echt niet! 
Ik legde het in Jip en Janneke taal uit aan de kinderen maar kon mij wel voor de kop slaan. 
Weet niet of zij de boodschap snapten. Papa doet wel eens vaker gek, maar dan moeten ze altijd lachen. Nu stond het huilen nader dan het lachen. Maar ben geen machine maar een mens van vlees en bloed. 
Krijg van zoveel mensen de complimenten. Hoe goed wij het wel niet doen, hoe goed ik het doe. Hoe ik mijn leven weer oppak na al dat geklooi. Maar liever gooi ik het leven naast mij neer. Het kost mij soms zoveel energie. En die is tegenwoordig al zo duur. Betaal mij blauw. 's Avonds uitgeteld in bed en dan moet het journaal nog beginnen als je snapt wat ik bedoel.
En toch, toch heb ik het prima voor elkaar. Begrijp mij vooral niet verkeerd. Maar soms heb ik deze uitlaatklep gewoon nodig. Je schrijft wel veel dingen op hè. Klopt! Heel veel mensen snappen mij niet. Dat is hun probleem. Dit is mijn remedie, mijn medicijn tegen al mijn hartzeer. Hoe ik ook probeer, dat gevoel, dat knagen...dat masseer ik maar niet weg! 
Heb meestal de lach op mijn gezicht. Het leven is mooi maar je moet het wel willen zien. Tuurlijk, ik heb het glas altijd halfvol. Negen van de tien keer zit ik nooit zonder een woord verlegen....
Maar ik had mijn toekomst een jaar of tig terug toch heel anders voorgesteld en dan vooral voor mijn kinderen. Ik had ze zo graag een onbezorgde jeugd gegeven, eentje die ik ook heb gehad. Ok, mijn pa was er vaak niet maar kwam altijd terug van zijn (wereld)reizen. Elke dag mijn moeder met dat kopje thee en koekje als ik uit school kwam. 
Gelukkig stopt de Dijk. Elk woord wat Huub vanmorgen zingt komt binnen! Of ik kan natuurlijk ook een andere lijst samenstellen. Heb Groef aangetikt. De naald krast in mijn troebele geheugen. 
Zal ze missen. Deze maand spelen ze voor het laatst in Paradiso als ze op 17 december echt voorgoed het licht uitdoen. Blijf vooral teksten schrijven, Huub. Baat het niet, dan schaadt het niet! 
Weet niet wat jullie vinden, maar ik vond het vanmorgen een bijzonder positief stukkie. 
Gek hè. Probeer mijn best te doen. Ik kan er geen donder van, maar vroeger pakte ik ook soms een bal uit de kruising waarvan iedereen dacht: Die heeft ie nooit! En ja, blunderen was mijn 'middle name' in de tijd dat ik mocht keepen op het hoofdveld van het Westerpark. De koning te rijk maar toen knaagde er ook nooit iets aan mij. Wat een heerlijk simpel leven had ik toen. Ja, ik had regelmatig jeuk. Ja, dat wel. Dat was eenvoudig weg te masseren. Wat ik oe brom! Nu heb ik, en jeuk en knaagt er van alles.
Nu is alles anders. Nu heb je twee koters waar je de wereld voor moet zijn! Waar je in principe nooit je zwakte mag tonen. Altijd sterk zijn. Althans dat vinden de meeste mensen. Dacht het tot in de eeuwigheid met haar te doen. Wat had ik het mis? Had geen voor- en geen enkele na kennis! De zon ging enkel onder zonder jou! Met de kennis van nu? Zou ik dingen anders doen? Neuh, wat je zag bij mij kreeg je ook. Geen dubbele agenda's en nu heb ik die elke dag nodig om geen dingen te vergeten! 
Ben zo slecht in dingen alleen doen. Zonder jou is er geen moer aan. 
Nogmaals. Vond het best een positief stukkie. Ben veel ballast kwijt. Nu nog wat emmers lozen. 
In de rode emmer is zelfs een dinosaurus uit een ei gekropen, de wonderen zijn de wereld nog niet uit!
Vanmiddag vrienden over de vloer....Even langs de brouwerij met z'n allen!
Ach, wat zeur ik eigenlijk? Ik kan het niet alleen, ik ben ook maar een man.
Fijne zondag. Hou me vast. Joah, mag wel zo. 

#Appie!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Oh and all I taught her was everything. Oh, I know she gave me all that she wore.
And now my bitter hands chafe beneath the clouds. 
Of what was everything, oh the pictures have.
All been washed in black, tattooed everything. 
I take a walk outside, I'm surrounded by some kids at play.
I can feel their laughter. So why do I sear. 
Oh, and twisted thoughts that spin round my head. 
I'm spinning. Oh, I'm spinning. 
How quick the sun can, drop away.
I know someday you'll have a beautiful life. 
I know you'll be a star in somebody else's sky.
But why, why, why can't it be. Oh, can't it be mine. 
Uut 'Black' van Pearl Jam. 

Moi ben ik weer.
De Top 1000 van Veronica gaf alvast het goede voorbeeld. Daar stond 'Black' van Pearl Jam voor het tweede achtereenvolgende jaar op nummer 1.
Kijk Top2000, zo kan het ook!
Ik zie de bui alweer hangen dat eind december, net voordat we van jaar gaan wisselen.
Hallo 2023, Dag 2022 Queen's Bohemian Rhapsody weer als laatste plaat van al die tweeduizend nummers door de boxen knalt. Begrijp mij niet verkeerd. Ik heb niks tegen dat bandje van wijlen Freddie Mercury hoor maar het komt mij zo langzamerhand de strot uit. Ieder jaar gaan wij er uit met die gong. Bam! Geeft tevens iets tegenstrijdigs want ik hou liever ook alles bij het oude, qua muziek ben ik vooral blijven hangen in de jaren tachtig. Maar kom op zeg. Iets meer variatie in die lijst der lijsten mag ondertussen wel. Daarom pruimde ik de top 1000 van Veronica des te beter. Was nooit zo'n luisteraar van deze zender maar op 't werk staat deze negen van de tien keer op de Sonos-speakers afgestemd. Zet 'm eens wat harder. Master of Puppets schalde langs de Kruiwiel. Standje burenruzie, lekker boeiend Een argeloze fietser zou bijna van zijn fiets knallen door deze fijne takke-herrie. Metallica weer opnieuw uitgevonden. Lekker hoor. Renewed. 
De luisteraars van de Top 1000 houden sowieso een beetje meer van het stevigere werk. Wat ik oe brom. Vooral de laatste dagen was het genieten pur sang. De nummertjes werden steeds maar kleiner en de hits groter en groter. Du Hast van Rammstein gewoon gevolgd door Dancing Queen van Abba. Wij rekenen het goed! Geweldig toch. Muziek haalt herinneringen naar boven. Oude Maasweg van The Amazing Stroopwafels bijvoorbeeld. Het bracht mij even deze week terug naar Terschelling. Ging niet met de veerboot maar vloog in gedachten even snel het water over. Terug naar het café van Hessel maar vooral naar Oerol en het bandje Brak! Ze speelden dit nummer altijd in hun setlist. Toen mijn wereld nog zo zorgeloos was en ik het mooiste meisje van het gewestelijk halfrond had. Die pretoogjes van haar, onbetaalbaar! Ze treden nog steeds op, dit oude bandje uit Rotterdam.
Wat een naam ook hè: The Amazing Stroopwafels, hoe kom je d'r op. Halo Of Flies van Cooper of Fool's Ouverture van Supertramp. Heerlijk, die lange uitvoeringen. Bijna balen als de telefoon ging. Goedemiddag. Naast praten over voetbal wordt er bij ons op het werk ook veel gepraat over muziek, vooral als het weekend dichterbij komt. Wij hebben allemaal onze favorieten en persoonlijke voorkeuren. Door het hebben van oudere broers heb ik best veel meegekregen van muziek uit de late jaren zestig en begin zeventig. Zo blij om het feit dat ik Moos een beetje dezelfde muzikale opvoeding mee mag geven. Wat een topper soms! Hij herkende gisteren weer een zanger op de radio....Hij luistert goed. Heeft ie ook met eten, hij proeft de verschillende ingrediënten feilloos. Zit er gember in, Papa?
Kwam ook een vergeten pareltje van R.E.M. tegen. Find The River, kippenvel. Kende het wel en toch ook weer niet! Zo grasduinde ik door de top 1000 van Veronica met allerlei hoogte- en dieptepunten. Wish You Were Here van Pink Floyd, het nummer van mien vader. Stond ook bij Veronica aardig hoog. Mooi man, take it easy upstairs! Was alweer in mijn hoofd aan het rangschikken. Het lijstje voor de top 2000 is bij mij ieder jaar een serieuze aangelegenheid. Dagen zit ik 's avonds dan te strepen of bij te voegen. Die wel, die niet. Vorig jaar was het lijstje anders dan anders. Was geen Hans maar ik ging niet over één nacht ijs, spiegelen. Misschien voor jullie absolute onzin maar muziek voedt mijn brein en geest! Zonder muziek kan ik mijn leven niet voorstellen. Muziek heelt bijna alle wonden. Ben nu veel Musketiers aan het luisteren, geen ouderwetse muziek maar muziek van net een paar maanden oud! Dan haal ik weer oude platen uit de kast.
BAD van U2, iets van The The of The Beatles. En teksten hè. Black van Pearl Jam staat al een eeuwigheid in mijn lijstje voor de Top2000. Mag van mij best op 1 dit jaar. Alles beter dan Queen. Nogmaals ik heb niks tegen Queen maar toch. Net zoals ik niks heb/had tegen Matthijs van Nieuwkerk. Jemig, ik kon gisteren geen nieuwssite op mijn telefoon open slaan of het gezicht van Matthijs openbaarde zich aan mij. Kijk liever naar een mooie vrouw maar toch. Ik pruimde hem gewoon. Hij maak(te) mooie programma's. Matthijs gaat door, wat een heerlijk muzikale show. Chansons! Noten op mijn zang! Maar het schijnt dat ie achter de schermen niet zo'n fijne gast was. Ok, als één iemand zich benadeeld voelt dan denk je, het zal wel. Maar, ik geloof, 70 lui hadden zich gemeld bij de Volkskrant na hun onderzoek. Dan zal er wel een kern van waarheid in zitten. Toch? Ben niet zo van de complotten. Een tiran, woedeuitbarstingen van heb ik jou daar....
Heel Twitter of meningen-verdeeld-Nederland vielen over elkaar heen. De één wist het nog beter dan een andere te vertellen. Tis maar net uit welke hoek je kwam. Heerlijk.
Wat een slangenkuil. Hier achter de Iessel zijn wij een stuk kalmer, of niet dan?
Jemig, nog zo'n nieuwsbericht gisteren. De Sinterklaasintocht in Staphorst. Die hebben de pieten nog gewoon zwart, nou én? Laat ze toch....Néé hoor, moet zo'n actiegroep #KOZP het kinderfeestje moedwillig verstieren. Jullie punt is toch wel gemaakt en inmiddels een uitroepteken geworden! Vond de actie van enkele boeren uut Staphorst wel lachen. Ze hielden de actievoerders een flink eind buiten Staphorst al tegen. Tot hier en niet verder! Dokkum in herhaling. Laat de kerk nou eens in het midden. Wij zijn er net allemaal een beetje aan gewend dat wij zwarte pieten gedag hebben gezegd en roetveegpieten nu normaal moeten gaan vinden. Als er enkele dorpjes nog vasthouden aan een traditie heb ik daar geen moeite mee. Blijf ook van onze paasvuren af. Potverdikkemei! Maar ze komen uit het verre Westen om ons hier het Oosten te onderwijzen. Hallo....Waar kwamen die Wijzen ook al weer vandaan? Wij zijn nu éénmaal anders, we doen anders, we denken anders en we doen het vooral op ons eigen tempo. Stap voor stap. Trouwens, in Mariënberg en Beerzerveld waren de pieten ook nog Black. Eddie zou er Vedder geen nachtje minder om slapen. Just Breathe en Alive. Ik vroeg het gisteren aan een Piet die net weer was afgeschminkt op de voetbal, zijn er nog ouders die zich er druk om maken? Neuh zei Huib.....volgens mij niet! Je hebt vaak van die lui van buitenaf die nu binnen onze dorpsgrenzen wonen die kunnen (re)ageren hoe wij de dingen hier doen op het platteland zoals wij ze doen. Wen d'r maar aan. Tuurlijk, je moet mee gaan met je tijd. Maar je hoeft voor ons de wijzers niet vooruit te zetten, klok kijken kunnen wij zelf ook wel. Het is nog geen twee voor twaalf. We zijn Ihattaren niet! Leven en laten leven.....Het is niet de reis maar de bestemming die er toe doet!
Net zoals er mensen zijn die moeite hebben met het feit dat onze plaatselijke Albert Heijn niet open is op zondag. Ik heb respect voor het feit dat de familie de Boer nog principes heeft. Komen tevens uit de buurt van Staphorst, Rouveen om precies te zijn! Ze lopen flink wat omzet mis maar voor hen is de zondag nog steeds een rustdag. Een dag voor bezinning en om ten kerke te gaan. Je kunt er alles (van) vinden maar dus niet op zondag. Ik ben ontzettend blij met mijn Appie Heijn. Nu helemaal sinds ze de tent hebben verbouwd. Gewoon een beetje trots op mijn winkel, amper 100 meter hier vandaan. Ik ben gewoon niet zo van de Jumbo, niet om het gedoe rondom Fritsie hoor....Tis gewoon niet mijn winkel. Kom er wel eens, en bij de Jumbo hebben ze de afvalzakken die passen in onze trendy afvalbak. Stad en land afgezocht. Bij mij geen Hallo Jumbo, maar Hallo Appie Heijn. Ik ben nu ook eindelijk om. Was nog van de oude stempel hè, veranderingen gaan bij mij niet zo snel. Daarom kan ik ook nog steeds slecht wennen aan het alleen zijn alhoewel dit weekend de kinderen er weer zijn. Wat geweldig net, Mouna ontdekte de kadootjes die Sint vannacht heeft gebracht. Hoe blij ze is. Dat Ozosnel niet de hele wortel had opgegeten maar wel de maatbeker met een halve liter water had opgedronken. Dorstig Paardje. Prachtig veulen! Moos die het spel subliem meespeelt. Mij gisteren trouwens hielp met de kadootjes inpakken die wij deze week zelf hadden uitgezocht. Weer een hele andere fase. De kinderen maken je wereld! Maar ik ben om. Doe tegenwoordig mijn boodschappen met mijn AH-app of met de Handscanner. Ja, ja...wonderen zijn de wereld nog niet uit. Als één der laatste van de bijna uitgestorven mohikanen doe ik boodschappen op manier anno 2022. Phantarei, niets blijft - alles stroomt. Ik scan nu de boodschappen. Nou ja, de kinderen eigenlijk. Ik vergeet namelijk de helft. Mouna vertelde dat ik meteen alles in de tas kon pakken omdat ik het al heb gescand, Papa. Oh ja, is ook zo. Ze scannen mij ook, kunnen derhalve de streepjescode nog niet vinden. Denk dat ik niet in de bonus ben. Je kunt er nog eentje pakken, Papa. Winkelen 2.0, er gaat een hele nieuwe wereld voor mij open. Loop voorlopig nog naar van alles te zoeken, what's new, alles staat ergens anders maar we zijn op de goede weg. Vind steeds meer boodschappen die ik achteraf niet eens nodig bleek te hebben, maar dat terzijde. Maar wat een prachtige Albert Heijn is het geworden. Complimenten! Je merkt dat de medewerkers tevens blij zijn met het feit hoe de winkel is geworden na de verbouwing. Weet nu ook hoe ik een kratje bier moet scannen. Flesje eruit, streepjescode scannen en dan krijg je de keus tussen flesjes of een krat, dat vertelde een lief en klein blauw AH-meisje....Je zag haar denken, uit welk ei is die meneer gekropen?
Vast al de vijftig gepasseerd! Haha....Ik reken het goed!
Boodschappen doen wordt weer leuk, Mouna gaat graag mee en Moos ook! Gisteren kregen we een willekeurige controle, zweette ff peentjes maar Mouna had alles goed gescand en zelfs de wortel mocht dus mee. Tien met een griffel en een kus van de juf, wij hebben weer de groetjes gedaan, Wendy! Winkelen gaat nog niet Ozosnel maar aldoende leert men. Blij met mijn Appie hier om de hoek!
De mooiste boodschappenwinkel van Hardenberg. Maar dat is mijn bescheiden mening.
Hier in Nederland leren wij het voorlopig (helaas) niet. Links veegt rechts de mantel uit en vice versa. Zwart en Wit blijven lijnrecht tegen over elkaar staan. In het Westen blijven ze het Oosten maar niet snappen en dat houden wij ook nog even zo graag. Je gaat het pas snappen als je het door hebt...
Achter de schermen lijkt het toch allemaal weer anders te zijn. Niks is zoals het lijkt!
Dat zong Lohues al vroeger met Skik en dat is ruim 20 jaar later een waarheid als een koe gebleken! Hier achter de Iessel kijken wij nog niet zo 'slecht' naar alles.
Ga weer eerder in Sinterklaas geloven dan in dit achterlijke (Neder)land!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...

#Alles Komt Terecht!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'In de diepste duisternis, leert de geschiedenis.
Ontstaat er elk moment, nog steeds een nieuwe ster. 
Dus met genoeg geduld, wordt de lucht met licht gevuld. 
Wordt het helder waar we zijn, maar we zijn nog niet zover. 
In het eeuwige gevecht wint uiteindelijk goed van slecht. 
Alles komt terecht, kan het al bijna zien.
Kan het al bijna zien, kan het al bijna zien...'
Uut 'Kan Het Al Bijna Zien' van Musketiers.

Moi, ben ik weer. 
A'j d'r bint, muj d'r ok weh'n (als je er bent moet je er ook wezen/zijn).
Dit gezegde uut het oude Sallandse/Twentse dialect, ook vast verbasterd in het mooie Drents, werd mij eerder nog wel eens regelmatig voor de voeten gegooid. 
Ik was soms wel ergens aanwezig maar mijn gedachten waren dan soms totaal ergens anders!
Dorgeloosheid? 
Volgens mij vaak gespuid door een vrouwelijk lid van mijn voormalige bonusfamilie.
Een kleinigheid hou je altijd, wat ik oe brom. Heb het nog wel hoor, ben er niet altijd bij.
Maar Daniël Lohues, ie weet wel die troubadour van Erica, lukte het precies andersom!
Hij was afgelopen donderdagavond niet lijfelijk aanwezig op het podium van theater de Voorveghter, hier achter het huis, maar je voelde bijna aan werkelijk alles dat hij gewoon rondkuierde tussen Bertolf, Paskal, Paul, Dirk en Dave. Hij was er gewoon bij. Hoe dan? 
Als een soort van modern sprookje waaide zijn geest wel degelijk rond en hield hij zijn mede-broeders in een muzikaal evenwicht. Het was net of hij elk moment zo uit de coulissen kon komen wandelen. 
Moi. Jullie hier? Want het was genieten pur sang tijdens het concert van (de) Musketiers. Ik heb reeds tal van voorstellingen gezien in ons mooie en knusse theater, veel rood pluche hangt derhalve aan mijn kont, maar dit optreden archiveerde ik thuis meteen in mijn top 3. Kippenvel! Ik hoorde teksten die hout sneden. 
Ik ben niet graag iets zomaar kwijt, ik leef niet voor de aardigheid. Toch gebeurt er nu iets, wat ik van mijzelf niet ken. Ik weet niet eens meer wie ik ben. 
Onbewust gaan liedjes, teksten etc. in je hoofd zitten. Je denkt vervolgens dat je, als je het hebt toevertrouwd aan het spreekwoordelijke witte papier, dat je het zelf hebt verzonnen maar donderdagavond hoorde ik de daadwerkelijke auteurs het fraai meerstemmig zingen. Waarvan Akte!
Wauw. Wat een prachtige avond. Het begon al fantastisch natuurlijk. Zat naast de 'oude' maar jonge juf van Moos. Juf Wendy. Groetjes gedaan hoor. Naast mij de buurman, mijn partner in crime deze avond. GJ had wel de lengte van haar, verder was alles anders. Dat 'Licht boven Jou', mijn droom van een vrouw. Nogmaals, een kleinigheid hou je altijd. Klein was ze zekers niet, ze blijft rondspoken in mijn hersenloze brein, ze fladdert vast binnenkort uit. 
Wat een skik hadden de heren op het podium. Bijna twee uur stond het als een huis. Je merkte aan alles dat het goed zat. Dat ze iets deden waar ze blij van werden. Ze hoeven zich ook niet meer te bewijzen want Paskal Jakobsen (Blof), Paul de Munnik (voorheen Acda en de Munnik) en Bertolf (o.a. Her Majesty, Ilse Delange en een paar geweldige solo-platen) hebben hun sporen allang verdiend. 
Daar zaten ze in een huisje in Drenthe. Dat huisje, zonder vrouw en kinderen, was gewoon bij Lohues thuus, denk ik. Mooie wijnen en spijsen op tafel, gitaren in de aanslag, pen in de handen en hoppakee gaan met die banaan. Mooi dat het zo kan. Prachtig! Daniël Lohues was de 4e musketier maar zeker niet het vijfde wiel aan de wagen. In veel nummers hoor je gewoon de signatuur van Lohues door. 
Ook de Drentse nuchterheid alhoewel Paul en Bertolf van oorsprong gewoon de roots in de polder (Dronten) hebben liggen en Paskal een nuchtere Zeeuw is die graag over mosselfeesten en de zoute zee zingt. Heerlijke die humor en het onderlinge leuke afzeiken. Paul was het gewend met Thomas maar vond in Paskal ook een heerlijk slachtoffer. Hij kaatste de bal tevens keurig terug. Ook mooi hoe de heren over de af- maar tevens aanwezige Lohues praatte. Met respect! Zij zorgden ervoor dat je elk moment Daniël op het podium verwachtte, had ook makkelijk gekund. Dat stukkie van Erica naar Hardenberg had ie bij wijze van spreken op de fiets kunnen doen. Kromgebogen over zijn stuur, tegen de wind, zichzelf een weg banen...Maart 2023 kuiert hij sowieso weer ouderwets rond op het podium.
Wat een team. Ze speelden zelfs met twee invallers hoorde ik later van Paul en Bertolf die na afloop iedereen te woord stonden met Paskal in de foyer. Totaal geen poespas. Bassist Dirk Schreuders (tevens uut Zwolle, buurman van Bertolf) en drummert Dave Menkehorst vielen totaal niet uit de toon. Dirk is altijd goed te passe op het podium (Her Majesty) en Dave zat prinsheerlijk achter zijn drumkit, daar is ie thuis. Kan absoluut niet stilzitten. 
De nummers op de plaat waren al lekker. Redelijk grijsgedraaid hier aan de Voermanstraat maar live rocken ze echt de pan uut. Vooral het scheurende gitaarspel van Bertolf die af en toe zijn instrument liet janken...Heeeeerlijk, Zo'n avond zijn echt de krenten in de pap! 
Ze speelden naast hun album ook nog ieders een persoonlijk nummer. Paskal zong 'Ogenblik' over zijn kinderen. Paul 'Mooi' van Maarten van Roozendaal, God hebbe zijn ziel en Bertolf ontroerde mij weer met een verstild eerbetoon aan Henny Vrienten. 'Er zijn duizend zangers maar dit doe ik'. Henny had het zelf ook nog gehoord, mooi man! Als ik een vrouw was zou ik zomaar verliefd kunnen worden op Bertolf. Wat een coole gast. De jongste van de drie, herstel vier musketiers, maar reeds genoeg kilometers gemaakt. Niet voor niets haalt ie altijd koffie en een broodje bij Vanenburg. Als liefhebber van Ajax een beetje thuiskomen....Bijna Thuis! Het gaat niet om de bestemming maar om de reis!
Dronk gisteravond een biertje wat ze maakten ter gelegenheid van hun gelegenheidsbandje Musketiers. Hoop niet dat het bij deze ene plaat blijft, kan mij ook bijna niet voorstellen. Genoeg voorstellingen in het verschiet als je het mij vraagt. Eva/Ave - één voor allen, allen voor één. Zoals vier stemmen moeiteloos samensmelten in de liedjes van Musketiers, komen het Belgische gist, de fruitige hop en het aardse, granige zoet van de mouten samen tot deze sprankelende blonde dorstlesser. Ze brouwden het met veel liefde om van te genieten met goede vrienden, muziek en een stralende zon!
Het wordt toch niet beter dan dit! Nou ja, gisteravond dacht ik de goede vrienden er ff bij, had wel muziek op staan. Natuurlijk van Musketiers, de stralende zon was de vroege nacht geworden. Emmen - Ajax stond zonder geluid op de TV aan. Baalde alweer van Alfred's opstelling, zo wil je de kerst niet halen...
Het was tijd voor een biertje. Het blikje was inmiddels koud genoeg, temperatuur van 8 graden. Ik liet hem even staan op het aanrecht. De koelkast gaf namelijk 7 aan....Hier kom ik weg. 
De stugge Drenthen haalde het slechtste boven in 11 arrogante Amsterdammers. Achter de Iessel is het toch allemaal anders en is niks wat het lijkt. Hier is de kroeg nog los in plaats van open....Maar het biertje smaakte prima, mooi begin van een kleurrijke avond. Zag vervolgens PSV zich stuklopen op AZ. Even tot Hier was geweldig. De plaat stond op repeat. Worstje en kaasje van Jan er bij...In mijn hoofd maakte ik stiekum plannetjes. 's Morgens kwam ineens een mooi meisje voorbij in mijn telefoon. Ze lachte op de foto's, ze heette EVA. Zo kun je je ook noemen. Schitterend! Alles mag, niks hoeft. Ik wil wel weer maar soms ook weg van alles. Weg van hier, altijd lonkt er nog een ander plan. Als het daar zo mooi wat doe ik hier dan....Zo blijf ik maar puzzelen met mijn eigen opstelling, wie mag in het doel en wie zet ik in de spits? Nooit zo sterk geweest in mijn wisselbeleid, ik hield alles graag bij het oude. 
Alles komt terecht! Woorden die Daniël bezigde tijdens één van die sessies in het huisje in Drenthe. 
Woorden die hier gemeengoed zijn geworden. Hier maken wij ons niet zo druk dat Sint in een vliegtuig komt aanwaaien. Goedheiligman 1, geweldig! Alle klimaatliefhebbers weer op de achterste benen...
Hoe druk kun je je maken over een kinderfeestje...Sinterklaas geeft de kinderen het verkeerde voorbeeld zeggen ze, of mijn dochter van vijf daar uberhaupt mee bezig is. Kom op zeg, hou de kerk in 't midden. Mouna wist dat alles terecht kwam. Ik vertelde het haar toen de stoomboot aan het zinken was. Sinterklaas regelt het wel, wedden dat ie op tijd in Nederland is? Dat denk ik ook wel Papa, ging vorig jaar toch ook goed. Ja, lieverd. Alles komt terecht. Uiteindelijk wint goed van slecht! Moos dacht ook wel dat alles in orde kwam. Stefan de Walle heet ie toch, die Sinterklaas speelt, Papa? Had ie ook al opgezocht. Hij gelooft niet meer zo in sprookjes maar weet ook dat alles uiteindelijk terecht komt. Soms denk ik dat ik het al bijna kan zien, mijn droom van een vrouw! Ach, Rome is ook niet in 1 dag gebouwd. Geduld hebben, wordt mijn lucht vanzelf met licht gevuld. Soms wil ik te graag, loop ik weer als een olifant door de porceleinkast....Kom er eens uit joh, zijn er meer uit de kast gekomen en de vrouw van hun dromen gevonden. Denk ik, hoop ik maar. 
Het was gezellig donderdagavond en bleef nog lang gezellig in het barretje onderin de kelder. Met buum en mijn neefje en nichtje en vrolijke aanhang. 
Zag de broer van Paskal nog lopen. Is de vader van Toenhake ooit in Zeeland geweest, mosselen eten aan het strand van Zoutelande? Dansen aan zee met de moeder van...? Buurman zei het, Jurriën lijkt verdacht veel op Paskal of net andersom. Warempel, soms dacht ik echt dat Toenhake op het podium stond ipv die zangert van Blof. Hij zette maar zijn handtekening op de biertjes, ach een kleinigheid hou je altijd. 
Zag gisteravond nog een foto. Ik met haar. Daarop zag ik hoe wij allebei, zij in mij en ik in haar mijzelf herken. Andere wereld, andere planeet waar blijkbaar mooie dromen echt gebeuren....
Zal die foto's maar eens in de kast leggen. Gebeurt toch niet weer...en toch komt alles terecht! 
Baalde wel dat ik Paul niet heb verteld dat zijn slaapliedje op het geboortekaartje van Moos stond. 
Wilde ik hem nog voor bedanken. Bij deze. Vele dachten dat het destijds mijn woorden waren maar ik stal toen ook al teksten van anderen. Beter goed gejat dan slecht bedacht. Waarom opnieuw het wiel uitvinden? Wij vinden al genoeg van alles wat...
Zal Sinterklaas volgend jaar er ook nog warmpjes bij zitten. Of is hij er zo flauw van dat ie veilig thuis blijft in Spanje? Benieuwd welke discussie nu weer de boventoon gaat voeren. Gelukkig is hier achter de Iessel een lege dop nog geen ei. 
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....

 

#Grote Beer!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Hoop, er is hoop. Altijd hoop voor jou. Altijd hoop voor mij.
Eens - je zult zien - Gaat het echt voorbij, alles echt voorbij.
Als jij de weg verliest, zal ik hem vinden. 
Als jij het niet meer weet, denk ik voor jou
Ik vang de regen op, ik stop de wind.
Ik ben jouw deken voor de kou.
Als jij jezelf verliest: aan niemand vragen...
Alleen aan mij, want ik ben er voor jou.
En is je last te zwaar, ik zal hem dragen.
En als het moet dan draag ik jou.'
Uut 'Hoop' van Vreemde Kostgangers (tekst: Henny Vrienten)

Moi, ben ik weer. 
Ze had (bijna) niks gezegd, althans niet bij mij thuis. Wie weet wel bij San. 
Afgelopen donderdagavond had Mouna, onze dochter, haar Grote SchoolAvond (GSA).
Woensdag, toen zij met haar kleine handjes het magere rundergehakt zat te kneden, vertelde ze wel al iets maar het was een beetje onsamenhangend en ik was misschien (te) druk met de juiste ingredriënten en verhoudingen voor de eigengemaakte hamburgers te boetseren. Moest er nou echt ketchup bij? Ok, uitje, knoflook, eitje, beschuit, wat zout en peper snapte ik nog. Ze liep op het strand, zij was Mama en haar vriendinnetje Mera-Lyn haar lieve dochter. Sem uit een andere klas speelde Papa en Bram deed een poging om haar zoon te zijn.
Huh...? Ik dacht dat ze het had over Julianadorp want ze waren een gele ballon kwijt. Ons huis was ondertussen bezaaid met blauwe en gele ballonnen. Naast het lopen op het strand in het Westen dacht ik tevens dat ze met haar fantasie, hier in het Oosten, op de loop was gegaan. Dochter van hè...
Heerlijk toch, dat waren de hamburgers ook. Ze smulden. Lichtpuntje nummer één van deze week. 
's Avonds in bed hadden we het over de GSA. 'Papa, ga jij en Mama wel bij elkaar zitten'? 'Tuurlijk, lieverd, wat dacht jij dan'? 'Nou, gewoon, brengen jullie mij dan ook samen naar de klas.'? 
Ik had toch al zo'n super week, dit kon er ook nog wel bij. Ik brak, haha...lachen als een boer met kiespijn! Not! 
Maar wat bleek donderdagavond. Ze had gewoon één van de hoofdrollen. Met z'n vieren waren Mouna, Sem, Mera-Lyn en Bram een gezin die allerlei avonturen beleefden nadat de gele ballon uit hun handen was ontsnapt. Ze gingen van het strand naar Artis, naar de jungle, naar Afrika, belanden ergens in de zee, in het bos etc. Het was tevens heerlijk rolbevestigend want Mama (Mouna duzz) mocht met de grote strandtas zeulen. Geweldig, hier maken wij er geen probleem van hoor. Ergens verderop, ver achter de Iessel, hadden ze er vast een punt van gemaakt. Het viel meer ouders op. Een kleinigheid hou je altijd. Lekker boeiend!
Ach, het was weer ouderwets gezellig. We zaten met onze oude buren weer gebroederlijk met z'n zessen op een rij. Naast elkaar. Leek wel een reprise van het jaarlijkse ballonnenfestival van eerder. Zaten we ook altijd bij elkaar gezellig te wezen, te bbq'en, bier en wijntjes te drinken en keken we hoe de ballonnen het luchtruim boven Hardenberg Airport verkozen. Zat naast San, naast mijn ex-vrouw, even leek het ff of we nooit uit elkaar waren geraakt. Voelde vertrouwd. Ik zocht naar een verband, iets van ons twee. Maar het plafond van de gymzaal, die zondags dienst doet als heuse kerk, is te laag. Die hoop was al lang vervlogen. Wat als ik nou haar hand zou vastpakken...?
De kleine aula annex gymzaal was knus maar ook warm. Had beter de hoodie thuis kunnen laten. 
Wilde nonchalant lijken maar zekers niet te losjes. Laten zien dat je er nog bent, lukte het...?
De eerste keer iets ondernemen met ons samen. Moos was thuis gebleven, broertjes en zusjes pasten er donderdagavond niet meer bij. Het zaaltje puilde al uit. Jannie, de buuf, hield thuis een oogje in zeil. Ik zou haar appen maar had in die knusse en warme gymzaal slecht bereik. We konden tevens niet zien of Feyenoord al voorstond en wij wisten dus niet of Moos zich redde, alleen aan de Voermanstraat. Schakelde Wi-Fi in, dat idee kreeg ik ineens na een dik uur peentjes zweten. Alles was met een wachtwoord, behalve die van de kerk. Was het huis van God hier toch nog ergens goed voor. Hier mag je altijd binnenlopen, ze logenstrafte hun eigen woorden gelukkig niet. Kon zo kontakt maken met het thuisfront en Jannie. Zag dat Feyenoord nog op 0-0 stond en dat Moos zich prima in zijn eentje vermaakte. Jannie had er net nog ff een blik op geworpen. Lieve buuf hebben wij toch! Mooi mens.
Juf Evelien was de ladyspeaker van de avond. Ze deed het prima, goed verstaanbaar. Mag gezegd worden. Ze praatte het soepeltjes aan elkaar. Dat had Gerjan top voor elkaar, oud-Mainbarger hè en zoon van een buschauffeur. Dat spreekt sowieso in je voordeel. 
En ja hoor, daar kwam spuit elf het podium op. Moentje....Huppelend, zwaaiend, lachend, helemaal in haar element. Cas liep er ook en Sammie....ze keek niet omhoog maar naar haar Papa Vincent en Mama Marloes die toevallig naast ons zaten. GertJan en Mandy zaten links van San, de oude buurtjes weer ff samen inpandig. Alsof de tijd stil had gestaan. Stop de klok! Wat geweldig. Genoten met een grote G. Elke groep (volgens mij 7 klassen) hadden allemaal een leuk toneelstukje ingestudeerd. 10 juffen deden zelfs nog even K3 in meervoud. K10. Van Afrika tot in Amerika, van op de Himalaya tot in de woestijn. Afrika tot in Amerika. Ja, wij zijn zoveel mooier als we samen zijn. Slik...Ze deden het super, wat hadden ze een schik. Grappig ook. Niets om je voor te schamen. Juffen van de Marsweijde zijn sowieso top. Want we zagen de 'oude' juffen van Moos en die van Mouna plezier hebben in datgene wat ze deden. Hoorde van San dat de juf van Mouna op toneel zit. Juf Lidy ging helemaal op in haar rol. Prachtig! Wat mooi om al die kinderen blij te zien. De één vond het niks, de andere ging helemaal los. En alle papa's en mama's natuurlijk ontzettend trots. Hun dochter of zoon was natuurlijk de ster van de avond. Kon ook genieten van zo'n klein meisje die vol overgave zong over een ballon. Net zoals van de klas die iets deed met beren, niet alleen broodjes smeren. Mijn grote held van eerder kwam ook nog even langs. Baloe de Beer. Baloe is één van de personages uit Junglebook. Schijnt dat ie een Antropomorfe Lippenbeer is, dat mag je van mij ook meteen weer vergeten. De naam Baloe is Hindi voor beer, zoals Mouna Arabisch is voor Wens. Baloe is in de tekenfilm een puur goedaardige en zorgeloze beer die het liefst alleen lol wil maken en Mowgli (het kindje uit junglebook) deze manier van leven ook wil bijbrengen. Je doet wat. 
Ik zong het woordelijk mee, het kind in mij kwam even terug. 'Als je van beren leren kan, van slimme beren leren kan. Is dat iets wat je echt proberen moet. Want hoe je profiteren kan daar weten beren veel meer van en beren zijn als leraar beregoed. Er valt een heleboel te leren van een beer, ja van een beer.'
Kon wederom geen toon houden maar het interesseerde mij geen zier. Maakte gebruik van het moment. Ik had sowieso een kutweek. 
Laat mij maar...Zat naast het mooiste wat mij ooit was overkomen, Vincent was het trouwens niet en deze grote Beer had er weer eens moeite mee. Waarom, in godsnaam Waarom.....?? Hoop zou niet sterven maar toch stierf er deze week een flinke hap hoop. Hunebed Highway opgebroken...
Mouna was helemaal in haar element. Geweldig. Kon je maar door een ogen van een kind blijven kijken, maakte het leven zekers de moeite waard!
Na een kleine twee uur was de ballon gevonden. Hadden de groepen 1 en 2 van de Marsweijde ff in grote vogelvlucht een kort rondje langs de aarde gemaakt. Tof gedaan, Juffen! Vakmanschap is Meesterschap. 
Denk dat Mouna ook goed heeft geluisterd naar wat de beren donderdagavond hadden te vertellen.
Vrijdag waren Moos en Mouna gelukkig hier weer inpandig. Kijk er altijd naar uit als de kinderen bij mij zijn. Ze maken het leven licht, doen niet zo moeilijk. Tijdens die dagen verdwijnen mijn zorgen een beetje naar de achtergrond, zakken langzaam in de Vecht en verdrinken....
'Papa, ik ga vast naar boven hoor. Kom jij ook zo?' Ja, Mouna kom er aan. Nog even de vaatwasser inpakken. 'Papa, kom je nou....', schreeuwde Mouna van boven. 
In mijn bed, aan de kant waar eerder Mama lag, had Mouna één van haar grootste beren in bed gelegd. 
'Papa, Grote Beer mag bij jou in bed. Als wij er niet zijn hoef je niet meer alleen te slapen....Kun je ook met iemand knuffelen als wij er niet zijn want jij houdt van beren, hè Papa.'
Klopt, Papa was altijd gek van beren. Van grote en kleine beren. Samen zongen wij het liedje over beren en broodjes smeren, liet ik haar het filmpje zien van Junglebook en samen zongen wij wat je allemaal van beren leren kon. 'Mag beer in bed blijven liggen en mag ik vanavond bij jou in bed slapen, Papa?' Heb ik nu een kleine beer in bed en straks een grote beer....Ze moest lachen, ik iets minder haha..
Het was gewoon niet mijn week. Kop vol met vragen, Kop vol zorgen, slecht kunnen concentreren, alles zat tegen, zag zelfs hoop sterven, lichamelijk ongemak en prijzen maken die niet klopten achteraf! Potverdomme....de centen moeten wel blijven binnen komen. Zo werkt 't niet, Dorgelo!!
Maar Grote Beer ligt nu nog in bed. Gisteravond wilde Moos bij mij in bed. Grote Beer ook...en Moos haalde kleine beer er ook maar bij tevoorschijn. Een dolle beestenboel en Moos snapte mijn grapjes over domme beren etc. iets beter. Geweldig! Mouna kroop vanochtend bij Moos en mij in bed en was al vroeg wakker want ze wist te vertellen dat ze nu met vier grote beren in bed lag. Humor! 
Ze kroop wat dichter tegen mij aan en schopte zelfs een beer uit bed. Moos mocht blijven liggen. Als ik nu uit bed val, Papa, val ik tenminste zacht. Die is ook niet dom hoor. Zij maakt wat zwaar is vaak heel licht, zo ook dit weekend. Kinderen maken het leven vergankelijk. 
Gek toch, hoe een ogenschijnlijk Grote SchoolAvond, er voor kan zorgen dat je uiteindelijk met allerlei soorten beren in je grote springbox beland. We maakten met zijn drieën een soort van wereldreis in het klein. Zongen geen K3 maar wel het liedje van Baloe en aanverwante nummers. We waren gearriveerd in de Dorgelo Jungle! Zondagmorgen zijn wij geheel zorgeloos, iets van Dorgeloosheid. Dat zal het wel zijn, ik wens mijzelf weer iets meer Dorgeloosheid toe. Ik had het ooit. Het komt wel goed, logenstrafte deze week wel mijn eigen woorden. Potverdikkemei. Het glas is halfvol hè, jij kunt 'm niet halfleeg drinken...Baalde van het feit dat ik mij liet kennen deze week. Zag lange tijd geen beren op de weg.
Ze is nu weer aan het turnen. Mijn knuffelbeertje Mouna. Maakt de ene handstand na de andere. De actrice in de dop. Wat een expressie, ze houdt van optreden, ze houdt van mensen vermaken. Het maakt mij zo trots. Misschien hebben jullie dat wel gemerkt. 
Deze Grote Beer gaat nu echt broodjes smeren. Eentje met appelstroop en kleine beer, die nu nog boven slaapt, zal vast wel chocoladepasta willen. Vroeger had je echt chocoladepasta met beren op het etiket. Of zie ik nu weer beren op de weg? Vroeger? Jij bent een oude lul aan het worden, Dorgelo! Klopt!
Maar, was er gisteren een cirkel rond toen Boudewijn een tekst van Henny voor las?
Iets met hoop! Ik blijf erin geloven dat One Fine Day mijn grote of kleine knuffelbeer weer aan de voordeur staat!
Dan wordt het echt een drukke bende boven in bed. Welke beer moet dan als eerste vertrekken richting elders...?
Voorlopig ligt Grote Beer er prinsheerlijk alleen, als je begrijpt wat ik misschien niet eens bedoel!
Dit bos is een wonder, eet alles op. Sla ook eens een noot stuk op je kop. De lekkere honing van de bij die maakt het dier speciaal voor mij. Ook mieren smaken deksels goed, een mier die houdt van lekker zoet en mieren smaken naar......En een grote beer schudt het allemaal zo uit zijn mouw.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...