GeArriVeerd & InGeCheckt!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Oh, simple thing, where have you gone? I'm getting old and I need somehting to rely on.
So tell me when you're gonna let me in. I'm getting tired and I need somewhere to begin.
And if you have a minute, why don't we go. Talk about it somewhere only we know?
This could be the end of everything, so why don't we go...
Somewhere only we know'
Uut 'Somewhere only we know' van Keane. 

Hoi, ben ik weer.
Een weekje van de radar geweest, druk met verhuizen geweest en zo.
Precies een week geleden werden wij hier zondagmorgen wakker in ons nieuwe huis aan de Voermanstraat in downtown Hardenberg (NL). Op kruipafstand van het theater, op loopafstand van het centrum, alles binnen handbereik. Na ruim een jaar aan een soort van zwerven te zijn geweest zijn we eindelijk gearriveerd op onze eindbestemming.
Nooit geweten, maar de laatste weken zelf weer aan den lijve ondervonden en keihard ervaren. Verhuizen schijnt gewoon in de Stress Top Tien op nummer twee te staan!!
De 'rollercoaster' van het lijstje der lijstjes....Het verlies van een dierbare staat onbedreigd op 1, is al jaren de absolute Queen in dit merkwaardige lijstje. Lijkt mij volkomen logisch.
Wat ik oe brom!
Nog zo'n lijstje die wij toe kunnen voegen aan de vele lijstjes die ieder jaar, als traditiegetrouw de oliebollen met krenten of rozijnen in de frituur worden gedompeld, als rijpe appels van de boom vallen.
Oh ja, nog zo'n lesje geleerd op de drempel van 2020. Geen appels eten, zelfs niet een paar stukjes. Duzz!
De pectine drong brutaal via een paar kleine partjes elstar mijn lichaam binnen met als gevolg dat ik wederom een dikke week met een knalrood hoofd rondliep, de uitslag op mijn koppie tierde welig. Heerlijk zo'n branderig en jeukerig gevoel. Kon ik er ook nog wel bij hebben tijdens de stressvolle weken van de verhuizing haha...
Rommel en chaos bezorgen ons Nederlanders nu éénmaal veel stress tijdens het verhuizen, niets is ons vreemd. If you can't beat them, Join them! Gelukkig zijn wij niet van plan om nu weer snel te gaan verkassen. In ons prille bestaan zijn wij reeds 4x verhuisd. Redelijk wat dozen in onze handen gehad, moet de volgende keer trakteren op Bovenveld, ben d'r zowat kind aan huis. Neuh, wij zijn voorlopig gearriveerd op onze (eind)bestemming en zorgeloos ingecheckt. Vele grenzen gepasseerd maar ons paspoort heeft inmiddels genoeg stempels en visa. Zelfs de kinderen hielden de tel niet meer bij. Mouna vroeg op kerstavond heel lief aan ons, gaan wij nu hier weer wonen terwijl wij ondertussen het huisje/atelier van mijn schoonouders betraden achter hun huis in Diepenveen. Of gaan we straks naar ons nieuwe oude huis? Of slapen wij vannacht bij Oma of in Lutten...? Zo'n opmerking raakt je wel....
Ach, het is voor Moos en Mouna ook een jaar van uitersten geweest. Een rollercoaster...De koffer vaker ingepakt dan ons lief was. Maar wat hebben ze het super gedaan, alles maar ondergaan. Als ze weer eens werden gedropt bij Oma omdat Mama en Papa weer 's avonds naar het nieuwe huis moesten.
Respect. Nu spelen ze heel lief samen in de kamer. Samen bouwen aan een treinbaan. Zal het Arriva zijn of toch de NS...? Waar Moos een bocht wil gaat Mouna liever rechtdoor. Ach, als ze maar op tijd vertrekken komen ze nooit te laat op hun bestemming aan. Waarvan Akte!
Wij zijn allemaal gearriveerd, ieder op zijn of haar eigen manier. We voelen ons al helemaal thuis. Wennen went soms snel. Zeven nachten slapen wij nu op vertrouwde grond. We hebben zelfs een zwembad in onze tuin gehad al ligt die nu onder een grote bult zand, als je begrijpt wat ik bedoel. Misschien stond in onze badkamer eerder wel de 3-meter duikplank. Wie zal het zeggen.....
Vroeger vaak hier in het diepe gesprongen, ins blaue hinein....Koos vaak het ruime sop, trok er mijn baantjes en nu wonen wij gewoon op de restanten van het oude zwembad de Marsch in de Marschoek.
Bijna alles nieuw. Niet meer koken op gas, was even wennen op eerste kerstdag maar de heerlijke rollade smaakte super, zo ook de boontjes uit Egypte. Gezellig met z'n vieren de geboorte van het nieuwe wonder vieren. FF geen drukte aan de kop. Genoeg kilometers gemaakt de laatste maanden. De heilige koe zal minder intensief gebruikt gaan worden, het stalen ros zal weer vaker te harte worden genomen.
Een kopje thee is nu in een wip gemaakt met de Quooker, dat is ook wennen, zij het plezierig wennen...
De boekjes van de oven en het koffiezetapparaat nog maar even goed doorbladeren...Nieuwerwetse dingen, eerder wist je op welke knopjes je moest drukken nu is het bijna allemaal touchscreen.
De wasmachine speelt zelfs de vijfde van Beethoven als de kleren schoon zijn. Omgekeerde Wereld zou Moos zeggen...Lampen die je met een app'je kunt bedienen, van tl-licht naar romantisch warm....
Superlatieven ten over, al kennisgemaakt met de buren. Eerste indruk is goed, ondermeer een chef-kok en een bloemiste mogen wij tot onze intimi rekenen maar ook de dochter van oud-zeurvitter Jan en TostiTestoRon, al woont deze middenvelder aan de zijkant...Ach, we zijn gezegend met mooie mensen om ons heen. Lekker belangrijk!
Zo ook de fantastische helpers...De verhuismeneren- en mevrouwen. Topfamilie hebben we toch. Voor de zoveelste keer in korte tijd stroopten zij de mouwen op. Harstikke super. Kleine neefje Merlijn, wat zeg ik, grote neef Merlijn ontpopte zich vorige week als Superverhuizer...hartstikke gaaf man! En Moe die weer haar beroemde VerhuisSnert maakte....Bij de eerste lepel alle stress als zon voor de sneeuw verdwenen.
Maar ook onze schilders, door de mannen van Richard Buitenhuis zaten wij binnen enkele weken goed in de verf. Onze klussert Jeroen en Jarno van Kremer Keukenmontage, Vakmanschap is Meesterschap!
Wat een toppers allemaal, kerels die hun vak verstaan. Want dankzij hen hebben wij een gigantische mooie keuken gekregen....Geweldig!
De vloer van Bebo, super strak gelegd! Alles nog voor de kerstdagen geroggeld. De planning van lieve San was strak, beetje gewaagd...Want was de oplevering wel de eerste week in december...??
Best wel spannend heur, de stress borrelde al ver voor december op...hahahaha!
We namen de gok en het pakte warempel goed uit. Vanaf begin van deze maand konden wij aan de klus en alles liep op schema. Tot de stress van de uiteindelijke verhuizing aan toe.
Ondanks het feit dat San min of meer in de lappenmand zat, hallo bloedarmoede kom maar door. Kan er ook nog wel bij, knokte ze zich als een Rico Verhoeven door de materie heen. Wat een topwijf.
Ze viel enkele keren genadeloos tegen de touwen maar binnen acht tellen stond ze er weer.
Respect lieve San! Zonder jou was dit hele project nooit van de grond gekomen. Zonder jou zaten wij nu niet hier lekker knus met z'n vieren in ons nieuwe huis. De meer dan gemeende woorden op kerstavond van je Pa onderstreepten dat nog even fijntjes en terecht. Het mag gezegd worden! Je krijgt niet vaak de waardering die je wel verdient....Jij bent de benzine en diesel in mijn vaak haperende motor. Zonder jou geen ons, Zonder jou was ik niet zoveel ik nu wel ben...zonder jou stond ik op nummer 1 in de stress top tien! Je kunt het allemaal nog zo mooi voor elkaar hebben, zonder jou ben ik nergens. Een roepende en vooral een zoekende in mijn eigen drooggelegde woestijn!
San, ik hou van jou. Wat heerlijk om vanmorgen met z'n vieren lekker samen in ons grote bed te liggen en  langzaam wakker te worden. Niks geen invloeden meer van buitenaf. Dan vind ik het zelfs goed dat Mouna naar de Teletubbies wil kijken...Niets is een mens vreemd.
Samen weer naar de Top2000 te kijken....Mmm...Heerlijk. Gewoon weer iets van onszelf, weer iets van ons vieren. Somewhere only we know!
Fijne zondag
Joah, mag wel zo.....

FC De Helden!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'I, I wish you could swim. Like the dolphins, like dolphins can swim.
Though nothing, nothing will keep us together.
We can beat them forever and ever. Oh, we can be heroes, just for one day.
I, I will be king. And you, you will be queen.
Though nothing will drive them away. We can be heroes,  just for one day.
We can be us, just for one day'
Uut 'Heroes' van David Bowie 

Hoi, ben ik weer!
Luisterde net naar 'Altijd Kerstmis' van de Edwin Evers Band op Spotify op deze vroege en donkere zondagmorgen.
Ergens blaft een hond en verderop miauwt een poes die een verdwaalde kater zag lopen.
Het konijn leeft nog steeds en de kalkoen zoekt ondertussen een veilig heenkomen.
Kerst komt er aan....wat ik je brom!
De muziek- en streamingdienst stond misschien daarom nog ingesteld op de Sky Radio Christmas Shuffle Station of iets van die strekking. Ach, werd er wel vrolijk van. Kerst blijft iets speciaals, hoe je het ook wendt of keert. Het is niet meer als vroeger maar voor onze kinderen tuigen wij wel een nieuwe traditie op met de gebruiken van eerder.
Voorlopig mag alles nog tijdens the most beautiful of the year, geen Anti Kick out Dennennaalden protesten of dat de goegemeente vindt dat roetveegbruin het nieuwe groen en rood nu wel eens mag gaan vervangen. De kerstman hoeft nog niet te SonjaBakkeren en mag voorlopig tot nader order vrolijk energie- en vooral klimaatneutraal met zijn arreslee langs de heldere manen van deze steeds kleinere wereld crossen als de uitstoot maar minimaal achterwege blijft.
De politiek heeft kerst (nog) niet liefdevol vermoord. Zal wel niet lang meer duren. Bredero zei het ooit: het kan verkeren, waarvan akte! Ze vinden binnenkort vast wel iets....Kun je vergif op innemen!
Daarom is het zo fijn om te luisteren naar Herman Finkers op een doordeweekse donderdagavond.
Heerlijk! Wat is die man een held voor mij. Lekker nuchter, hij blijft zo Herman Finkers....Geweldig!
Hij speelt geen rol, doet zich niet anders voor. Hij blijft altijd zichzelf. Geen maskers en zo...geen dubbele bodems of agenda's.
Ik kwam er halverwege in toen hij mooie verhalen aan het vertellen was bij DWDD. Je zag de niet gespeelde verbazing bij Matthijs...dat er nog zulke mensen bestaan. Kan dat anno 2019 nog wel..??
Tja, hier aan de andere kant van de Iessel, en die van Nieuwkerk kan het weten, is een ei nog steeds geen lege dop!
Wij kijken vanaf deze kant anders tegen de wereld aan, anders naar het Westen, het Noorden of het Zuiden.
Dan mag de cursus omgaan met teleurstellingen wederom geen doorgang kunnen vinden maar het boek blijft boeien. De bijbel van Herman Finkers wordt het wel genoemd.
Amen, u zij de Gloria. Las vanmorgen dat boekhandel Broekhuis nog nooit zoveel boeken op één dag van hem had verkocht. Prachtig toch! Ik heb ook een paar dikke exemplaren ergens nog op een stoffige plank bij mien Moe liggen. Vele boeken gingen richting Bovenveld maar niet die van Finkers...Neuh, dat kon ik niet over mijn hart verkrijgen. Finkers gooi je niet bij het oude papier, laat staan op een stinkende vuilnisbelt. Als ik eens in Almelo moet wezen sta ik bij een stoplicht altijd even bij hem stil. Wat heeft hij onze taal onbewust verrijkt. Sommige dingen kwamen nog uit ook....Hoe hij zijn vrouw ontmoette in het enige dorp waar ze op de plaatselijke ijsbaan net de andere kant op schaatsen....Fantastisch! Omgekeerde wereld zou Moos zeggen. Die kleine van ons heeft ook zo eigen Finkeriaanse uitspraken. Hij kent Herman niet en toch ook wel weer wel, als je begrijpt wat ik mischien bedoel. Volgens mij huist in elke geboren en getogen Oosterling, hier aan deze kant, een beetje Finkers, bij de ene wat meer dan bij de andere. Herman heeft 100% Finkers in zich maar ja zo heet hij ook van achteren. Dat is logisch. Cruijff had ook zomaar achter de Iessel geboren kunnen worden. Helden zijn het sowieso....Johan als Twent, als iemand uut het Oosten. Laten ze het maar niet horen daar in het Westen haha...
Net zoals de jongens en meisjes die ik later op de avond tegenkwam op Nederland 1.
Ik zat rechts van de TV oprecht te genieten van prachtige televisie.
FC de Helden. Kippevel! Feelgood TV. Gewoon op een doordeweekse donderdagavond.
In FC de Helden laat presentator Klaas van Kruistum zien dat spelen bij een profvoetbalclub voor iedereen toegankelijk is en wellicht moet zijn. Heel veel jochies en steeds meer meisjes dromen immers van een professionele voetbalcarrière. In het programma van de KRO/NCRV volgt Klaas een aantal jonge sporters met een beperking die deze droom willen verwezenlijken.
Hij neemt ons mee naar de opstart van de Bijzondere Eredivisie. Wij zijn hier in Nederland het allereerste land van de wereld, goed zo, waarin kinderen meespelen met een geestelijke en/of een lichamelijke beperking. De jonge voetballers worden gescout en getraind door tien Nederlandse profclubs die een G-team afvaardigen.
Volgens mij belandde ik aflevering 3 van de in totaal zesdelige serie.
Je bent jong en je wilt voetballen maar je hebt een beperking. Je had nooit een echte plek om landelijke competitie te spelen. Het bleef bij toernooitjes of onderlinge wedstrijden. Ik heb er altijd een zwak voor gehad. Heb veel G-teams zien voetballen, zowel op ons eigen Westerpark als ver daarbuiten.
Het plezier wat die jongens en meisje uitstralen. Klaas volgt ze en praat ook met hun ouders. Intense verhalen over zorgen, grote en kleine zorgen en over keuzes die ze noodgedwongen moesten maken.
Omdat er vlekkies op hun nog ongeschonden blazoen zitten. Nog voordat ze geboren werden al een kruisje achter hun naam werd genoteerd. Niet doorsnee, niet standaard maar daarom heel bijzonder...toch?
Wat als ik zelf zo'n jochie of meisje had gekregen...? Dat niet alles was gelopen zoals het nu gelopen is. Tuurlijk, problemen zat met onze kids. Zijn ook niet bepaald standaard maar vooralsnog niet geestelijk of lichamelijk beperkt. Tja, Moos trapt niet een bal over vijf meter kaarsrecht. Maar dat maakt hem een Dorgelo, zijn papa lukte dat nog niet over twee en halve meter als je begrijpt wat ik bedoel!
FC de Helden laat zien dat het leven niet maakbaar is hoe graag deze hedendaagse samenleving dat zo graag zou willen zien. Van iedereen eenheidsworsten maken waar uitzondering de regel moet worden! Bah!
Kreeg diep, diep respect voor de kinderen die ik in deze aflevering zag. Maar ook voor de ouders....
Je zag en hoorde dat kinderen eenzaamheid voelen en bijna geen aansluiting vinden bij leeftijdsgenootjes. Kinderen zijn keihard, van wie hebben ze dat toch? Maar dat voetballen hen zelfvertrouwen geeft. Ouders die er alles voor over hebben om hun kind gelukkig te maken en te zien. De strijd die ze dagelijks moeten voeren vaak achter verborgen deuren. De strijd die wij niet kennen omdat wij er niet altijd bij stil staan.
Omdat anders niet per definitie slechter is. Wat Klaas zei beaamde ik ten volle. Het helpt je te relativeren. Het maakte mij donderdagavond dankbaar, dankbaar voor wat ik heb.
Tuurlijk hebben wij allemaal onze eigen sores maar we verschillen wij allemaal zoveel van elkaar...??
Ik ben lang en een ander is wat korter, nou en? Zijn wij allemaal niet eens onzeker, gaat het allemaal wel goed. Een programma als FC de Helden maakt mij dan ontzettend klein. Waarom zij wel en ik, wij niet?
Waarom kregen wij twee gezonde kinderen, zowel geestelijk alsmede lichamelijk?
en waarom krijgen andere mensen het niet?? Of denk ik nu te simpel....te nuchter
FC de Helden is ook je dromen achter navliegen....ongeacht wat je mankeert. Zag een vader die zijn vrouw was verloren en twee kinderen met een beperking had. Diep respect voor deze papa, wauw hoe hij dit allemaal oppakte. De vrolijkheid van zijn kinderen, hoe zij in het leven stonden en staan.
Voetballen was alles voor ze. Het zijn echte helden voor mij. Donderdagavond was zo'n avond die zich niet voltrok langs een boulevard of broken dreams. Finkers een held maar ook de jongens en meisjes van FC de Helden, wat een helden allemaal. Gewoon eerlijke televisie zonder dat je moet kiezen of je nu links of rechts stemt, elkaar de pan ergens moet uitvegen..of over het feit als je niet wint je dus automatisch verliest....?
Neuh, denk het niet....Denk het echt niet!
We moeten meer mensen hebben zoals Herman Finkers en de jonge voetballers van FC de Helden.
Maar morgen ben ik het misschien alweer vergeten en ga ik weer mee in deze hardvochtige tijd....
Loser! Winnaars hebben een plan, verliezers alleen maar excuses of ligt dat ook allemaal een beetje gecompliceerder...Zeg het maar!
Ach, niet alleen in Almelo blijven stoplichten op rood staan. Ze springen soms ook op groen.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....

Duo TostiTestoRon & Jelte!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'We got a supermarket and a church for anyone who's got the urge. 
There's a nightclub (?) and a school out there. Faith, a devil and a god.
But more important, there's a bar. We've got neighbours with new cars
Not that us folks would drive real far.
My Town, my little Town. My little Town, my Town, this is my Town.
Uut My Town van Racoon.

Hoi, ben ik weer!
Duo TostiRon & Jelte of Duo TestoRon & Jelte. Voor al uw feesten en partijen.
Sorry, weet niet meer precies hoe het nu zat maar ik stond eigenlijk ook.
De één leert door voor Mainbarger en de ander voor advocaat, dat heb ik nou wel weer van gisternacht onthouden in mijn voormalige stamkroeg.
Secondant Wuudje Roelderink had uitkomst kunnen bieden maar slaapt vast nog op één oor achter de Kloosterdiek met dito baard. Zelfde als met grote kleine breur, die gooit zijn OUDE schoenen niet WEG voordat ie NIEUWE heeft.
Ik vond 'm zelf wel aardig gevonden deze vroege morgen in de mooiste straat van de Mainbarg! Waarvan Akte! Een regelrechte doordenker wat ik oe brom! Zo, ff koppie Brandnetelthee nu....Krijg ongevraagd een kusje van het mooiste kerstengeltje op deze aardkloot. Hallo Pappa. Jij hebt geen baard meer hè, heb je af schoren hè. Moos ook wakker hè. Achter elke zin zit een vraagteken verstopt en gelukkig weet ik op al deze vragen wel de antwoorden....Deze gelukkig wel. De (rol)gordijen lekker dicht, geen bemoeienis nog van buitenaf. Heeeerlijk!.
Maar het duo TostiTestoRon & Jelte kunnen samen het hart van de defensie van ons vlaggenschip in de toekomst gaan vormen, ja zelfs leiden. Leeftijd zegt niet alles hè. Als je goed genoeg bent ben je oud of jong genoeg. Stuurde trainert van 't Laag vannacht nog een vrijblijvende app, wederom een goed advies...haha. Hij had er die middag in Banthum al zoveel gekregen. Gratis en voor niets. Na de onthutsende nederlaag (4-0) stonden alle beste stuurlui lekker gezellig bij elkaar te klonteren aan de spreekwoordelijke wal.
Een storm in een glas water als je het mij vraagt. Volgende week preken wij misschien met z'n allen weer een ander geloof. Preken vooral voor eigen parochie tijdens de zeer vervalste kanaalderby die na 14 minuten al was gespeeld tegen die club VKV (vijf kilometer verderop).
Banthum uit is net zo'n traditie als de jaarlijkse top2000. De uitslag is reeds van te voren bekend. Hoe de stemming ook is, Queen staat aan het eind van het liedje weer gewoon op nummer 1. Grijsgedraaid maar niet op de pick-up van Radio 2. Jammer genoeg!
Net zoals je weet, je kunt voetballen in Moscou tot je een ons weegt, aan het eind van 2 x 45 minuten staat Mariënberg weer met lege handen en blijven de punten gewoon in Banthum achter.
Zo gaat het al vijftien jaar. De laatste overwinning dateert namelijk alweer van vijftien jaar terug.
Tussendoor haalden wij nog wel eens een gelijkspel op maar verder huilen met de (herfst)bok om verdrietig van te worden, dat dingen niet meer zo gaan zoals ze vroeger meestal wel gingen. Ach, ik liet mij er niet door uit het veld slaan. Zelfs godenzonen verliezen wel eens, voetballen op een vrijdag bracht helaas weinig soelaas in Amsterdam. Willem 2 maakten er twee en die Wellenreuter hield duzz simpel de nul.
Van A tot Z, zo klaar als een klontje. Dan maar blij zijn dit weekend voor Slot, elk nadeel heb zijn voordeel.
Het werd zo een verrassende ontmoeting gisteravond/nacht in my voormalig Hometown.
Ze hebben hier dan wel geen nachtclub maar verder is alles aanwezig. Kerken in overvloed, na mij de zonvloed, de supermarkt van Sietse en natuurlijk een kroeg, Erik's bar. Daarover zong Bart van Racoon ook al eens. Klopt allemaal. Als je nooit in een klein dorp hebt gewoond snap je misschien de essentie van het nummer niet. Nieuwe auto's genoeg hier maar nooit de drang om de hele wereld te zien, laat staan een kwart.
Het was even gezellig na-ouwehoeren bij Café Mans. Bert en Robert stootte geen kassies om maar wel tegen drie ballen aan. Irma, Ina en lieve San dronken de laatste fles van het jubileum-wijntje op en ik zij de gek tikte weer wat nummers in de muziekcomputer aan ondertussen nippend aan wat geestverruimend vocht. Alsof de tijd had stilgestaan. Niets alles is Panterei tegenwoordig, sommige zaken blijven niet alleen maar stromen, willen eenvoudig weg niet verdwijnen naar de eeuwigheid. Tussen de Oude- en Nieuweweg ligt al ruim vijftig jaar in mien voormalige Town deze oase van rust. Het kleine café, niet in de haven, maar gewoon doodnormaal aan de waterleiding. In deze kroeg zocht en vond ik de vrouw van mijn dromen die gisteravond niet ver van mijn bed show lag weg te dromen over kleurnummers 9016 of toch 9002, in-betweens of toch shutters, schemerlamp of toch een hanglamp daar in de hoek. San heeft ons nieuwe huis al tig keer ingericht. Ik weet amper waar de nieuwe bank die nu nog huist in de opslag komt te staan.
Met het duo TostiRon & Jelte zette ik een heel bos op, we zaagden genoeg bomen door. We kregen hulp van voormalig rechtsback Wuudje en klasbak Arend L., we stonden even stil bij 24 jaar geleden. Ik heb 'm ook gekend. De pa van mien kleine grote breur stak mij altijd de gek aan. Bijvoorbeeld, dat de varken van mien Ome Mans maar 1 linkeroog had. Van die dingen, maar wat ik nog altijd weet. Zijn jongere breur Gerard houdt wat dat betreft die traditie mooi in leven. Leuke gekkigheid, mooie herinneringen aan lang vervlogen tijden. Jan L vertrok wat dat betreft veel te vroeg naar boven. Maar ja,  niemand krijgt een programma van het concert van zijn of haar leven.
Daarom genoten wij gisteravond weer volop met de club van zes. In Gramsbergen wikten en wogen weer en passeerden veel, zoniet alles, de revue en laafden wij ons ondertussen aan bijzondere culinaire uitspattingen.
Wauw. Wederom een pareltje gevonden in het rustieke Vechtdal. Restaurant De Woage zet Monkeytown zeker op de kaart, wat ik je brom! Onderwerpen die ons bezig hielden of houden werden besproken boven mooie borden want in de keuken van Jelle Jansen wordt met liefde gekookt. Dat merk, dat zie je, dat proef je. Sinds 2019 bestiert hij hier samen met Corine Kleine in het Anton Pieck-achtige Gramsbergen het knusse etablissement de Woage. Wat een fijne smaken op het bord. Het begon al met de Amuses. Krokante zuurschool op een bedje van rookworst en iets met Makreel....Mmm om je vingers bij af te likken.
De kaart ademt één en al nostalgie en vakmanschap uit, verrassende combinaties met oog voor al het moois wat er groeit en bloeit in- en rondom het mooie Gramsbergen. Je voelt je er meteen thuis in het historische pand. Ze brengen aan het Meiboomplein een prachtige balans aan tussen het alledaagse en zoals al eerder gezegd culinaire hoogstandjes. Het gezelschap was top maar tevens het geconsumeerde. Waarvan Akte!
We kozen en dat was een uitstekende keuze Bertje, voor onze eigen proeverij van voorgerechten.
Buffelmozzerella uut Roke met rode bietjes, hazelnoot, tuinkers en peterselie pesto. Gebakken witte wilde gamba's, aubergine, zoetzure spitskool en yoghurt. Krokant gebakken kastanjechampignons met....euh, dat kan ik nu effe niet meer zo snel voor de geest halen en kan ik het deze ochtend niet zo 1,2,3 terugvinden op het internet. haha....Je wordt ouder Papa en herfstbok tast echt wel je geheugen aan. Alzheimer 6.0.
Wel weet ik nog dat het allemaal vergezeld ging van eigen gebakken zuurdesembrood.
Het was genieten op de vierkante meter. Van drie mooie vrouwen tegenover mij, twee leuke mannen naast mij dit alles gedrappeerd op een bedje van bijzondere lekkernijen....
Hoofdgerechten top. Mooie Rib-Eye, Eendeborst (geen pinda's van de Spar dit keer....Lohues en Skik-liefhebbers snappen 'm eerder dan niet Lohues-liefhebbers), Vlees van het padje en Schelvis.
Tuurlijk gingen de dames voor enkele nagerechten, wie zoet is krijgt lekkers....Iets met boerenmeisjes in polonaise, het was een voorbode op de lange nacht en een pannecotta van Mango, limoenschuim met ijs van basilicum, mango en roze peper...
Tja, jullie vroegen er zelf om. Ga je nooit meer uit eten....?? Wij lezen de laatste tijd niets meer over eterij met daarbij gepaste drinkerij. Bij deze dus....Nogmaals dank voor de uitnodiging, wij hebben 'm met beiden handen aangegrepen.
De Woage in Gramsbergen kwam gisteravond met stip in onze top drie binnen. Wauw, je verwacht het niet in downtown Gramsbergen....Maar wat was het lekker....Mmmmm
Een kleine vier uur later stapten wij op perron 1 sprakeloos in Ilse de Lange en arriveerden wij tien minuutjes later in my Town, Mainbarg duzz. Waar bijna iedereen al was gaan slapen behalve dus het olijke duo TostiRon & Jelte. Jongens van de gestampte pot die wij meetroonden naar Erik's bar.
Cirkel weer rond. Bart zong het al, wij consumeerden gisteravond zijn hersenspinsels en gedachtengangen in het altijd verrassende Vechtdal.
Deze Zeeuw uut Goes staat al jaren in mijn top2000. Danny Vera belandde er gisteravond met stip op vier, over gewoon Normaal doen wat uiteindelijk een 9e stek opleverde....
December is aan, wij zijn aan. De Woage is aan....De weegschaal sloeg gisteravond en vannacht alleen maar naar de goede kant uit.....Dat probleem tackelen wij wel na Oud- en Nieuw nadat Queen 2019 naar het verleden heeft gezongen.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....

 

A Long December!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'A long December and there's reason to believe maybe this year will be better than the last.
I can't remember the last thing that you said as you were leavin' now the days go by so fast. And it's one more day up in the canyons, and it's one more night in Hollywood.
If you think that I could be forgiven, I wish you would.
The smell of hospitals in winter and the feeling that it's all a lot of oysters, but no pearls
All at once you look across a crowded room to see the way that light attaches to a girl.
I can't remember all the times I tried to tell myself to hold on to these moments as they pass.'
Uut 'A Long December' van de Counting Crows.

Hoi, ben ik weer, deze morgen met enige vertraging. 
Want we sliepen vannacht niet onder de watertoren maar in downtown Mainbarg lekker knus en warm bij Moe. We reden vanmorgen daarom al vroeg met de familie over de stille Hardenbergerweg.
Weer eens onderweg naar later....Moos had het in de auto over de Witte Wiev'n van het Oale Saksenland.
De mist en de kou zorgden ervoor dat het een paar uur geleden nog een behoorlijke kleine wereld was.
Niet veel te zien duzz en vice versa. Zondagmorgen is er niet veel bedrijvigheid. Neuh, niet echt!
Waar Moos moest denken aan een liedje van zijn goede kameroad Lohues, Daniël Lohues van Erica, popte in mijn hersenloze brein het nummer A Long December van de tellende kraaien op.
Adam Duritz zong het, ik dacht het. Bijna zoals elk jaar als December zijn goede kennis November heeft uitgezwaaid. De piano begon te spelen en al gauw sloten de drums en de stem van Duritz aan.
Dik dertig dagen nog voordat 2020 op de spreekwoordelijke deur klopt. Nieuwe ronde, nieuwe start, nieuwe kansen. Met een beetje geluk en iets meer wijsheid zitten wij voor de kerst in ons nieuwe huis.
Na ruim een jaar van hot naar her te hebben gereden, paar keer verhuisd te zijn geweest is het dan eindelijk zover.
De schilder is op de hoogte, zo ook de vloerenlegger, grote klussert Jeroen en de keukenboer. Als alles volgens schema loopt kunnen wij op 1e kerstdag de rollade al roeken vanuut onze nieuwe hetelucht-oven aan de Voermanstraat.
Bijna alles spiksplinternieuw. Kiek er naar uut. Heb er zin an. Weer allerlei ovenschotels bereiden....en zelfgemaakte pizza's en zo....Mmmmm. Vanmorgen trommelde ik al meisje Outside the House uit haar bed, multitasken is niet echt mijn ding. Drie zaken tegelijkertijd willen doen lukt dus niet echt. Het alarm er al op maar de sleutels nog binnen in het bakkie. Niet echt handig, niet echt slim. Morgen nog maar even knuffelen met mien lieve collega. Het mag, het moet zelfs van Sanneke. Geweldig.....
Leuk weekend achter de rug en dan komt vanmiddag Sinterklaas nog even buurten in Diepenveen en omgeving. Gezellig en lekker. Want wij weten al wat er op het menu staat.
Vrijdagavond reed ik langs het kanaal in Beerzerveld richting Vroomshoop. Ging eerst nog even afscheid nemen van iemand die eerder in mijn jeugd enkele stenen had verlegd. Niet alleen bij mij maar bij meerdere van mijn teamgenoten. De laatste eer bewijzen.
Nu was ik met de auto, vroeger fietste ik op mijn Gazelle 1x in de maand op de vrijdagavond naar het huis van onze leidert Gerrit Jan Timmer. Moesten we op een soort van audience bij hem komen. Kregen wij allemaal, niemand uitgezonderd, rapportcijfers van de bebaarde leider. Best wel vooruitstrevend.
Je voelde je dan nooit op je gemak. Het was opbeurende kritiek, dat dan wel weer maar toch. Je snapt mij wel. Je was een puber die volwassen worden als toekomstdroom zag. Hij wilde je beter maken, niet alleen als voetballer, in mijn geval keeper, maar ook als mens. Nu ruim dertig jaar later besef je pas hoe uniek zijn methode eigenlijk is geweest. Hij lag er vredig bij. Mooi, zoals ik 'm kende. We zagen elkaar niet veel meer de laatste jaren. Maar als ik 'm trof, was daar de warme handdruk en het gevoel van (h)erkennnig.
Hoop dat ik ook wat stenen heb verlegd, de periode toen ik zestien jaar lang ook 'werkzaam' ben geweest als onbezoldigd jeugdleidert. Van de effies tot de A-junioren aan toe. Weet niet of ik ze wat heb geleerd. Weet wel dat ik trots ben als ik pupillen van vroeger nu doelpunten zie maken in het eerste elftal of bij de jongens van het vierde. Ze waren mij allemaal even lief.....Binnen als buiten de zestienmeter.
Als ik ze nu een keertje spreek aan de bar bij Erik of in de kantine. Weet je dit nog, of dat....Jij zei altijd zus en zo. Dat deed Gerrit Jan ook. Misschien heeft hij mij wel stiekum wel het zetje gegeven om op mijn achttiende al de jeugd te gaan leiden. Altijd met ontzettend veel plezier gedaan. Net als die tientallen keepertjes trainingen geven. Daar moest ik aan denken toen ik voor het laatst de hand opstak naar mijn leidert van de B's. Misschien wel tot ziens. Je krijgt van mij een tien met een griffel.
Denk wel dat hij het begreep. Nogmaals bedankt Timmer Man!
Een dik uur later zat ik op vertrouwde grond aan een Skuumkoppe bij café Mans. Het leven vieren van twee goede vrienden. Robert en Irma. De andere kant van de medaille. Een uur daarvoor bewees je iemand de laatste eer en nu vierde je alweer het leven. Zo moet het ook.
Robert en Irma vierden met leuke lui het feit dat ze elkaar 25 jaar geleden hadden ontmoet. Weer spoorde trotsheid door mijn lichaam. Mooi dat ik al die jaren getuige mocht zijn van dit, inmiddels, kwart eeuw jubileum.In vooral goede maar soms ook mindere tijden. Het was niet altijd makkelijk, ze hebben wat voor de kiezen gehad maar ze hebben gelukkig allebei de verstandskiezen nog. Ikke niet meer, maar ik heb het ook best wel verstandig aangepakt...toch? De Dijk schalden door de boxen vrijdagavond. Café Mans werd voor even omgedoopt tot de Baron. Drommels, Drommels, Drommels....We Beginnen Pas zong Huub achteloos, ach ze zijn pas halverwege. Hebben nog een lange weg te gaan. Ze hebben mooie reizen gemaakt. Terug en vooruit in de tijd, onbekende bestemmingen. Ze hebben mijn reis en soms martelgang tevens gezien, van dichtbij beleefd en soms voorzien van duidelijk commentaar. Ze hebben tevens gezien dat ik mijn doel, zij het met flinke vertraging, tevens heb gevonden. Dat ik nu hetzelfde heb wat ik altijd bij die twee zo bewonderde. Een twee-eenheid en een gelukkige Papa en Mama. Ze hebben twee schatten van kinderen. Lian en Tobi. Wij ook.
Vele avonden bij hen op de bank gezeten. Veel meegemaakt veel opgedronken. Teveel om op te noemen. Vrijdagavond kwam het allemaal een beetje samen. Leuke gesprekken, de voetballer van de vorige eeuw blijft de voetballer van de vorige eeuw ook al kon ik Sweet Sixteens van the Sweet niet vinden in de computer. Ik snapte er de ballen toch niet van. Vroeger was de muziekcomputer een stuk eenvoudiger....Maar Brown Eyed Girl zat er nog wel in net als the Keeper van The Brandos. Het werd steeds vroeger laat en de hele zaterdag bleef de vrijdagavond in miene kop huizen. Ach, je wordt een dagje ouder Papa. Maar blij dat ik vrienden heb als Robert en Irma en Bert en Ina. We zijn het niet altijd eens met elkaar, verschillen soms van mening maar dat maakt de band alleen maar sterker. We beginnen nu pas echt! Zaterdagavond lekker hapje eten, hoop niet dat NS haar gebruikelijke vertraging heeft. Want de bestemming is bekend en het doel ook. Waarvan Akte!
Sinterklaas koopt zijn baard toch niet bij de Kruidvat en van Marco van Basten blijf je gewoon van af. Basta! Heel Nederland en half Europa viel over de beetje domme opmerking van onze held uit '88 heen.
Hij legde het best keurig uit bij de DWDD, had een standje gehad van zijn vrouw. Maar Duitsland en vooral die sensatiekranten pakten met grote chocoladeletters uit. Ok, geen slimme opmerking, maar laten we de kerk in het midden houden. In een aflevering van bijvoorbeeld van Allo, Allo wordt er meer de draak gestoken met een minder mooi verleden. Maar de goegemeente had er weer wat over te zeggen maar ja Marco is bij mij heilig verklaard en van sommige standbeelden blijf je gewoon met je poten van af. Basta!
Daaraan ga je niet zagen. Daar timmer je het liefst een muurtje om heen. 
De kracht van sociale media is er allang niet ééntje meer van de kracht van gewoon doen.
Voordat je het weet lig je op het hakblok en wordt je ge(slacht)offerd door onbegrensde hogere machten.
Vraag Marga of Jan maar eens. Allebei hebben ze iets met Bulten maar werden genadeloos onderuit geschoffeld door anonieme bronnen op soms (s)sociale media. Wie heeft er dan gelijk, zeg het maar....??
Weet alleen dat Gerrit Jan Timmer vaak gelijk had in mijn jeugd. We werden niet voor niks met hem kampioen in de B-junioren. Tevens de eerste keer dat ik dronken werd. Mijn moeder weet het nog als de dag van gisteren want over de naweeën van mijn drankmisbruik gleed zij achter het huis uit en op koude dagen speelt de arm nog wel eens op. Sorry. Wat dat betreft was de cirkel wel een beetje rond besef ik mij ineens. Want Gerrit Jan Timmer nam mij postuum spreekwoordelijk nog 1x keer op de korrel, voetbal was dit weekend weer een heet hangijzer. Wij wonnen wel, maar vraag niet hoe, van Bruchterveld. Het was gezellig in de kantine en van het feestje van onze vrienden Robert en Irma kwamen wij ondersteboven op de kop thuus. Ok, één klein verschilletje. Moe gleed dit keer niet uit, maar schudde wel het hoofd over het feit dat haar jonste maar nu oudere zoon een kleine kater meenam toen hij zaterdagmorgen van de trap stiefelde.
Daarom geloof ik weer in Sinterklaas. Neuh Moos, Sinterklaas koopt zijn baard niet bij de Kruidvat.
Maar daar kom je over dertig jaar wel achter. Je vader weet het ook nog maar net. We beginnen dan ook maar net. Op huus Op An Veur Kermis. Ik roek het al, rollade en ragout, het water leup mie al in de mond.
Fijne zondag.
Joah, mag wel zo.....

Normaal 2.0!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Welkom in Utopia, zong de zanger voordat ik ging.
Welkom in Utopia, het verleden blijft achter in de mist.
Welkom in Utopia, het antwoord waait in de wind.
Welkom in Utopia, alles blijft achter in de mist.
Welkom in Utopia, waar dromen waarheid zijn.
Welkom in Utopia, zal het altijd, zal het altijd zo zijn.'
Uut Welkom in Utopia II van Frank Boeijen.

Hoi, ben ik weer. Na twee zondagen niet achter de tikgeit te hebben gezeten probeer ik vandaag wat stichtelijke woorden op het spreekwoordelijke papier te zetten.
Ziek, zwak en misselijk. Dat waren wel de oorzaken van deze niet geplande radiostilte van enkele weken.
Mijn welgemeende excuses!
Slecht te passe, niet de volle 100%, de herfst en de winter huisde tegelijkertijd in mijn lichaam.
Nog steeds brom ik als een ouderwetse veldwachter die langs het tuinpad van mijn vader wanhopig de orde probeerde te handhaven. Tegenwoordig een roepende in de woestijn, helaas de taal van de tijd. Niemand hoort mij als ik de keel bij elkaar probeer te schrapen.Van die dingen. Genoeg van het medische front, de boodschap is helder, althans ik heb een poging gedaan. Waarvan Akte!
We zitten al enkele dagen aan de kust. Een weekendje terug naar de kust van Julianadorp in het huusje van mien schoonouders. Effe helemaal niets! Uitwaaien, de kop in de wind. De zee zien. Bijna niemand die je hier kent. Bijna tweehonderd kilometer verderop en het lijkt alsof je in een andere wereld bent! Wat ik jullie brom!
We mochten nog 130 op de Afsluitdijk, op sommige stukken 120 en zo af en toe moest de kilometerteller terug naar 100.
Van de week onderweg naar Eindhoven, Boxtel en Uden vroeg ik mij af hoe ze dit in hemelsnaam allemaal willen doen. Overal honderd gaan rijden. De bordenmakers spinnen er garen bij, vast aandelen bij de staat incluis overheid. Duitsland en België lachen zich rot. Die domme Ollanders....NL staat in Duitsland voor Nur Links, zo staan wij bekend bij onze Oosterburen. Als wij fahren auf die Autobahn willen wij vooral nur die linkerbaan benutzen...In Duitsland mag je gewoon onwijs gas op de lolly geven. België verhoogde onlangs de maximale snelheid nog naar 140. Hoezo één Europa, aan mijn Euro's. An mein Spasshose. Na mij de zondvloed! Vond zo'n plaatje wat ik laatst tegenkwam op Facebook treffend. Twee koeien, een moeder en haar zoon of dochter, lopen met gezwinde spoed door het weiland richting de grens. 'Hoe lang nog vraagt het kind aan haar moeder, want ik moet zo ontzettend poepen. Nog even schat, wij zijn bijna bij de grens, als wij die over zijn mag je naar hartelust kakken en plassen. Zoveel als je wilt. Ik begrijp er niet veel van. Heb mij er ook niet echt in verdiept, maar ik heb er wel een mening over hahaha....Een Hollander pur sang hè, wel de klok hebben horen luiden maar niet wetende waar de klepel hangt. Maar ik snap het niet dat wij ons hier wel allemaal aan allerlei regeltjes moeten houden en thuis in Hardenberg slechts 10 kilometer verderop de koeien alles mogen in Duitsland en de PKW-rijders het gas tot de max mogen indrukken.
Ach, daar dacht ik niet aan deze dagen. Aan de kust lijkt het wel of problemen wat makkelijker wegwaaien. Gevoel van thuiskomen na een lange, lange dag!
Een Skuumkoppe, een slok, een straffe wind en hoppakee weer een probleem naar de eeuwige jachtvelden geholpen. De intocht van Sinterklaas gebeurde hier gisteren gewoon met zwarte pieten.
Geen moeilijk gedoe. Een niet toevallig passerende Duitser, er lopen er hier namelijk genoeg van, legde ik ongevraagd nog even uit wat het kinderfeest ook alweer inhield. Ik vertelde natuurlijk mijn versie die over 10 jaar iets van vroeger zal zijn. Opa vertelt! Maar toch, ik hou niet halsstarrig vast aan bepaalde tradities, loop aan de andere kant ook niet voor de fanfare weg. Wel vind ik dat wij zaken en feiten helder moeten blijven berichten. Den Helder maar dan anders....
Die mishandeling in Gorinchem bijvoorbeeld. Gewoon benoemen zoals het is! Als het andersom was geweest was het meteen als een daad van racisme bestempeld, had keurig en braaf Nederland weer flink in brand gestaan. Nu wilde ze vooral het vuurtje voortijdig blussen. Nu het een aanval/zinloos geweld op een blanke jongen bleek te zijn speelde veel media voor de vermoorde onschuld. Zeg het gewoon, zeg dat het gewoon Marokkaanse jongeren waren die flink aan het inhakken waren op leeftijdsgenoten die zich niet konden verweren. Zeg het gewoon, benoem het gewoon. Dat is Nederland anno nu. Zo maken wij het probleem alleen maar erger. De tegenstand alleen maar feller. De discussies zijn al dusdanig verhit dat het vaak niet meer valt te blussen door de uitgerukte brandweer. De strijd wordt alleen maar grimmiger, het spel is op de wagen en de common sense allang verdwenen uit vele hoofden.
Zaken worden zo uit zijn of haar verband gerukt. Het lijkt wel een  Prins Andrewtje, die het alleen maar erger maakt door zijn goedbedoelde interview....haha. Not! Mama Queen niet blij.
Laten we de waarheid gewoon in het midden houden. Benoem zaken die er spelen en ga niet zelf niet voor zwarte piet en/of rechter spelen en geef er niet een eigen draai aan voor de lieve goede vrede.
Respect! Laat de sterke arm haar werk doen. Veroordeel mensen die erom vragen, sluit diegene op die er een zooitje van proberen te maken. Maar sluit niet de ogen omdat wij zo ontzettend goed in het polderen zijn geworden! Getverdamme! Poep aan je schoen.
Maar goed, hier aan de kust waaien zulke dingen als sneeuw voor de zon weg. Ga je dansen aan zee, schrijf je woorden in het zand die de zee soms mee terugneemt. Terug in het woelige water. Goedbedoelde woorden die geen hout slaan maar wel opluchten. Heb er vrede mee, heb er plezier mee...
Hier bij Paal6 denk je aan het goede leven. Moos aan warme chocolademelk met slagroom, Mouna aan de bio Appelsap, Mamma San aan goede wijn en ik aan een volgende Skuumkoppe met dito kraag.
Het goede leven behoeft geen krans. Neuh, je moet het wel willen zien. Oude fietsenmakerswijsheid. Zo hieronder nog even een preview (foto) van ons nieuwe huis, bij Facebook staat de foto al meteen aan het begin. Ook prima. Zoals het nu lijkt zitten wij voor Kerst in ons nieuwe huis. Met een beetje geluk en iets meer wijsheid moet het lukken. Na ruim een jaar weer iets van onszelf. Dit weekend merk je hoe het ook kan zijn met z'n vieren...Weer met een trap naar boven, slapen in een goed bed, kids 's morgens naar beneden en wij kunnen nog een keertje voor een minuutje of tien omdraaien. Hebben wij even de tijd. Moos die weet hoe Netflix werkt, Paw Patrol of Pappa Pig voor zijn zusje opzet. Alles weer een beetje Normaal, na ruim een jaar niet zo meer geleefd te hebben.
Normaal 2.0, denk er tevens over na om te proberen de boerenrockband van Nederland op 1 in de top2000 te krijgen. Al was het maar om Queen van de troon te stoten, het grijsgedraaide nummer. Ik heb niks tegen Queen, begrijp me niet verkeerd. Maar verandering van spijs doet eten....De boer, dat is echt wel de kerel. Normaal zet ik niet zo snel af, de enkele keer als ie voorbij komt op de nationale radiozenders.
Ben trots op mijn roots, ben trots waar ik vandaag vandaan kom. Was ooit trots op Nederland, was trots dat ik vroeger kon zeggen in het buitenland dat ik uit het land kwam van Van Basten, Cruijff of van der Sar....Mijn Vaderland, het land van mien Pa!
Welkom in Utopia. Zeg nu vaak dat ik daar vandaan kom. Welkom in Utopia, waar dromen waarheid zijn!
Waar een zanger zingt over lang vervlogen tijden, over hoge bomen en tuinpaden van je vader, over dat de boer troef was, over deurdonderen en over die tijd dat je nog oerend hard mocht over de snelweg en zwarte Piet uit fietsen ging.
De tijd lijkt nu snel voorbij te gaan, die tijd is weg, die tijd komt nooit meer terug.
Duzz daarom Normaal op 1 in de Top2000, ik stem voor!
Mijn stem heeft Bennie Jolink en consorten. Ik waai straks nog even weg op het strand, misschien dansen wij wel een stukje aan zee want wij zijn watermakers, vingers in de dijk. Storm in een glas water!
Een afscheidwals aan de waterlijn, één voor het gezonde verstand, twee voor de mijne en drie voor de horizon waar wij langzaam allemaal aan verdwijnen.
Normaal doen, 2.0. Welkom in Utopia!
Fijne Zondag. Joah, mag wel zo....
En nu, de beloofde preview van ons huis in het centrum van Hardenberg.
Mooi hè....Nieuwe oude bouwstenen!

De Bonte Wever!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'When the lady smiles, you know it drives me wild. Her lips are warm and resourceful. When her fingertips go drawing circles in the night. The the mood is soft and sensual, hu-you. And I love it, yeah I love it. It's the answer to all my dreams. Every time it feels like the earth is shakin'.
It doesn't matter, a glass is fallin', I hear it shatter. Mabye it's raining, faster and faster, shadow dancin'. Together oh I, I'm a bettin' on the game of love. And I'm feelin' proud.
Uut 'When The Lady Smiles' van The Golden Earring! 

Moi, ben ik weer...
Je hebt van die avonden, daar wordt je gewoon blij van.
A trip naar Memory Lane, een gratis retourtje naar eerder! Naar vroeger, je onbezonnen jeugd!
Naar een tijd dat bijvoorbeeld een organisatie als de PostCodeLoterij je nog niet heel erg bewust naar een bepaalde hoek wilde dirigeren. Naar een bepaalde denk- of levenswijze. Dat je gewoon een blik stroopwafels of ijs van Ben & Jerry had gewonnen.
Ongezond maar wel lekker, van die dingen. Neuh, tegenwoordig moet je maar lekker vegetarisch gaan doen met de gratis cadeaubon van welgeteld € 12,50. De Vega Favorieten van Nederland. Ontdek hoe makkelijk en lekker vegetarisch eten is....?? Mogen wij nog iets zelf bepalen in dit land wat ooit Nederland heette....en waar je vroeger gewoon trots op was...Met de middelvinger in de Dijk, we deden het gewoon allemaal!
Of wordt ons langzamerhand alles bewust of onbewust door de strot gedouwd...?? Oplegd door hogerhand. Wij lijken wel de nieuwe ganzen 2.0. We moeten alles maar slikken, bek open en daar komt weer een nieuwe lading shit waar we gewoon niet om gevraagd hebben door onze beurse strot. Slikken en bek dicht houden.. Volmesten die burgers, als u begrijpt wat ik misschien bedoel. Moeten wij dan alles maar slikken??
Wij eten hier al een stuk bewuster, niet elke dag meer een stukkie vlees maar mag ik alsjeblieft nog zelf bepalen als wij oesterzwammen en paddestoelen door de pasta heen gaan mikken in plaats van gehakt of verse saucijzen. Als je ballen hebt PostCodeLoterij stuur je volgende maand een cadeaubon van € 12,50 voor een mooie gedraaide rollade bij een eerlijke en ambachtelijke slager. Lekker voor op 2e kerstdag of ging je al uit eten? Van goed rund- of varkensvlees, van dieren die een geweldig leven hebben gehad. Niet zijn gebruikt als mestkoe, maar jullie laten je gewoon voor menig karretje spannen om maar de goede schijn hoog te houden. Oh oh oh wat zijn wij toch goed bezig hier in dit kleine en vaak intens koude kikkerlandje. Wij bepalen en bepalen maar voor anderen zonder na te denken waar wij in godsnaam mee bezig zijn.
De warmte komt op de tocht te liggen. De gaten en de kieren zijn niet meer te dichten! Koel- ipv warmbloedig!
Sorry, zag net de envelop liggen op de tafel van de PostCodeLoterij. Ben dus niet altijd eens en blij met alle prijzen die wij winnen. Waarvan Akte!
Wat moet ik doen? Ongeopend terugsturen, op de barricaden gaan staan? Worden ze bang daar in het westen van mijn geretourneerde witte envelop vanachter de Iessel? Waar een ei geen lege dop is...
Of denken ze, gossie mikkie weer zo'n domme boer. Ajax wordt toch wel kampioen, Twente weer niet!
Lekker Puh, maar die zelfbenoemde godenzonen zijn ook mijn voetballers. Of gaat dat ook veranderen...?
Sorry, dwaal weer af. Maak je toch niet zo druk Alfred, geniet van het leven.
Geniet van je zoon Moos die als een Pieter van den Hoogenband afgelopen vrijdag zich glansrijk door het proefzwemmen zwom.
Terwijl wij ondertussen een heel boeiend gesprek hadden met de nieuwe Anky van Grunsven euh sorry Ranomi Krom....euh met de nieuwe Inge de Bruin, nou ja...dat dacht ze zelfs...volgens mij.
Vrijdag is de grote dag. Afzwemmen voor diploma A. Opa en de beide Oma's zijn reeds opgetrommeld.
Aan de Slag Moos. Pannenkoeken eten in Rheeze.....Mmmm, denk geen Vega-Pannenkoek maar eentje met een Diffels Stooppotje of eentje compleet volgebouwd met alleen maar Spek, buikspek van een mooi rund uit het warme Vechtdal. Foto er van maken en de Postcode Loterij erin taggen...zoiets. Grapje natuurlijk. Zal ik nooit doen....haha. Wij vleeseters hebben wel humor, toch?
Sorry, dwaal weer af. Werd van de week heel blij van vier oude mannen, lekker zittend aan een tafel, mooi dom en slap ouwehoerend. Ouwe jongens krentenbrood. Vier oude rockers, met alle respect van de hele wereld. Geweldige oude rockers, bovendien! Ik ga al bijna veertig jaar met ze mee en zij nog langer....
Prachtige kerels. Barry natuurlijk met de droge witte wijn voor zijn snufferd. Vast Chardonnay. Mannen van de gestampte pot. Mannen van de boerenkool met gewoon rookworst, niet die half gebakken imitatie-worsten zonder vlees.
Drie van hen zijn al ruim de 71 jaar(!) gepasseerd, eentje tikte zelfs zijn 73e levensjaar aan.
Respect van kruin tot aan mijn grote teen. Hoezo stoppen, hoezo pensioen?
Echt niet! Ze treden nog regelmatig op. Meer dan vijftig jaar still alive...Ik vond en vind het geweldig.
De Wereld Draaide nu niet eens door....Ons niet een bepaalde hoek opduwend. Niet eens voor de 100e keer een Peter R. de Vries aan tafel of weer dat gezeur over de Brexit of iets voor die goede andere zaak die altijd links zit en nooit aan je rechterzijde zat. Enfin...!! Nederland is meer dan het eeuwige Westen!
Neuh, je zag Matthijs ook genieten. Hier houdt hij van, niet wederom een keer voor het geweten van heel Nederland spelend. Dit is zijn koekie, zijn genietmomentjes net zoals het zitten naast Giovanca. Je ziet die van Nieuwkerk dan genieten. Heerlijk!
Deze heren worden wel gepruimd door meer dan zestien miljoen andere Nederlanders.
Maak The Golden Earrings de nieuwe zwarte pieten en je bent meteen van het gezeur af. Roetveeg jij of roetveeg ik....??
Ze blijven maar goede muziek maken. Hoe vaak heb ik ze inmiddels niet zien optreden. De laatste keer was in Emmen op Retropop (Nu HelloFestival) en we werden compleet weggeblazen.
Heerlijk. Cesar op de drums, Rinus op de bas, George en Barry op zang en gitaren. Niks meer en niks minder!
Mijn nicht Gerdien uut Vriezenveen was en is nog steeds helemaal gek van deze onnederlands goede band.
Vroeger hing haar slaapkamer bij Tante Riek en Ome Lenard helemaal vol met posters van The Golden Earring, uit de Hitkrant en zo....Als ik daar speelde wierp ik altijd een blik. Gerdien mag ze gewoon bij voornaam noemen en kent enkele heren ook persoonlijk. Hoe gaaf is dat....De drumstokkies van Cesar nemen vast en zeker een prominente plek in haar woonkamer in, naast die lieve smoel van opa Chris, wat ik oe brom! Geweldig!
Moest daar ondermeer aan denken toen ik gisteravond nog even snel naar de Jumbo reed. We hadden niet meer alles in huis, moest wat gezond en iets ongezonds zijn. Dan schakel je mij in....Wat drankjes en wat fruit voor hetzelfde drankje....Je kent het wel. Happie en Snappie!
Kwam langs de BonteWever Straat in Slagharen, tja..wij huizen nog even tijdelijk aan de andere kant van Hardenberg. Hardenberg Zuid zeg maar, kan ook Noord zijn. Tis maar van welke kant je het bekijkt.
De Bonte Wever....Lang vervlogen tijden....Gek genoeg kwam de Bonte Wever deze week ineens in al haar meervoud en eerdere heerlijkheid buurten in mijn troebele brein. Zag namelijk van de week op FB dat Haverkort Eten en Drinken een nieuwe kaart had. Met enkele klassiekers van weleer van de bistro van de Bonte Wever op het menu. Ossehaaspuntjes en roergebakken kalfssnitzels met paddenstoelensaus en een fijne biefstuk van behoorlijk mals rundvlees. Water liep mij in de mond.
Verder kregen wij een uitnodiging van onze goede vrienden Robert en Irma voor een feestje ter ere van hun 25-jarig samenzijn. Op welke avond begon de liefde een kwart eeuw geleden te borrelen bij de firma BouwMan? Tijdens een concert van de Dijk en waar was dat....?? Yep, in de Bonte Wever in Slagharen. Natuurlijk. 
Wat waren wij daar vroeger vaak te vinden in Slagharen, in de vorige eeuw bij de Bonte Wever.
Dat was destijds wat hoor....The place to be. Welke Nederlandse band heeft er niet opgetreden. Ben er zelfs, zeg het nu met het schaamrood op de kaken, naar een concert van BZN geweest. Tja, de liefde ging vroeger niet alleen door de maag hè. Long Blond Animal...haha en dan heb ik niet over Annie Schilder of was het al Carola toen...?? Zeg het maar. Ach, de bar schonk wel gewoon gerstenat.
Maar de Golden Earring heb ik wel twintig keer zien optreden in Slagharen. Elk optreden was legendarisch.
De Bonte Wever Slagharen, weten jullie het nog....?
Begin deze eeuw, mei 2001, brandde het kunststukje van Hennie van der Most helaas af.
In 1981 kocht hij het leegstaande fabrieksgebouw van de Nederlandse Bontweverij dat dat jaar failliet was gegaan. Van der Most wilde eigenlijk bij zijn huis richting Schuinesloot zijn sauna openstellen voor derden.
Maar dat mocht niet van de gemeente Hardenberg. Van de leegstaande weverij maakte hij uiteindelijk het zwem- en saunacentrum de Bonte Wever maar daar bleef het, gelukkig, niet bij.
De Bonte Wever was wereldberoemd in Nederland. Het uitgaanscentrum van het Oosten, ze kwamen eerder met busladingen vol naar Slagharen. Naast het Ponypark weer een nieuwe attractie in het voormalige Weversdorp. Een dagje/nachtje Bonte Wever werd gemeengoed!
Want er kwam een hotel met 200 kamers, diverse restaurants waaronder de bistro en het befaamde kiprestaurant. Feestzalen, een bioscoop waar ik dubbel lag om Leathal Weapon maar mijn date totaal niet haha., leuke barretjes (de get(r)ouwenbar, weet je dat nog? Of heette dat de scheepsbar....weet het niet meer precies) en vele cafeetjes...Heel vaak geweest. Veel getennist, veel gezwommen....veel gedronken.
Van der Most was zijn tijd ver vooruit. Maar wij kwamen er toch het meest voor de talrijke concerten.
Het stond als een huis. Golden Earring hield steevast de hotelbezoekers wakker....Going to the run and weer Back Home!
Geweldige tijden, mooie tijden. Gewoon in downtown Slagharen.
Wat zijn daar mooie zaken gebeurd, wat zijn daar mooie dingen ontstaan, daar dacht ik gisternacht aan toen ik de slaap niet kon vatten. Mijn Long Blond Animal sliep lekker door in het donker, wat ben ik toch gek met deze Brown Eyed Girl.
De Bonte Wever was eens maar het weefde gisteravond nog wel even een mooie Memory Lane door mijn hoofd en dito gedachten.
Ik spinde er wol en vooral garen bij. Vroeger was niet alles beter maar wel veel.....en vooral anders. Je mocht zelf nog wat dingen beslissen. Geniet volop van vandaag maar denk met weemoed terug aan gisteren. Ben niet bang voor de toekomst, Neuh...maar toch!
Fijne zondag. Luister maar veel naar the Golden Earring. Another 45 miles to go....Buddy Joe, Eight Miles High en zo...
She (Holland) Flies on strange wings....Jammer genoeg wel!
Joah, mag wel zo....

 

Het Geloof Ebt Weg....!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'And I was wondering where you were. You know you looked just like a baby, fast asleep in this dangerous world. Every star was shining brightly, just like a million years before.
And we were feeling very small underneath the universe.
And you know that i'm gonna be the one. Who'll be there when you need. Someone to depend upon
When tomorrow comes, When tomorrow comes....
Uut 'When Tomorrow Comes' van Eurythmics 

Hoi, ben ik weer.
Zat een weekje (herfst)vakantie tussen....Je hebt soms van die geluksdagen.
Bedacht mij vannacht ineens dat ik dit jaar een soort van jubileum vier, geloof het of geloof het niet.
Ik ben al dertig jaar een soort van quasi semi-atheïst, een afvallige die op 17-jarige leeftijd het geloof kwijtraakte en die ik op de dag van vandaag nog steeds niet heb teruggevonden....
Soms zocht ik er weken naar, soms maanden niet. Ik had het gevoel ergens geparkeerd maar waar ook al weer...? Ik vergeet wel eens wat meer de laatste tijd.
Soms dacht het te vinden achter een paar dozen op zolder maar bleek het daar toch niet te liggen.
Gek genoeg denk ik wel dat mijn vader, The King, ergens nog rondkuiert, maar of dat in de hemel is of gewoon in een kamer boven in mijn hoofd weet ik niet? Is moeilijk uit te leggen.
30 jaar alweer, een parel jubileum noem je dat dan. Of mag je daar niet bij stil staan....?
Mouna begon van de week ineens over Opa Vreet (Opa Freek duzz) en dat ie dood is. Zij luistert goed naar haar grote broer Moos en die heeft het nog wel eens over Opa Freek, steeds meer eigenlijk!
Moos nam het gesprek van zijn kleine zusje over in de auto ondertussen luisterend naar Ondergrondse Hutte van die troubadour uut Erica.
Waar is Opa nu? Tja, waar is die ouwe van mij eigenlijk....Goeie vraag. Zo'n vraag van gelijke strekking heeft Moos elke dag wel een paar. Dat brein van hem roept vele vragen op, hij denkt nu éénmaal een beetje anders dan de meeste van zijn leeftijdsgenootjes. Wat ik oe brom! Hij zet je echt aan het denken, hij laat je zonder dat het kleine kereltje het zelf beseft nadenken over je waarom op deze aardkloot.
Zoals een goede opvoeder betaamt en het feit dat wij hem in het volle verstand naar een Christelijke basisschool hebben gestuurd vertelde ik dat Opa in de hemel was bij God en Jezus!
Maar Moos nam geen genoegen met het antwoord, maar hij ligt toch ook begraven op de begraafplaats, Papa? Opa kan toch niet op twee plekken zijn. En liggen op de begraafplaats en tegelijkertijd in de hemel zijn....Je hoort het 'm zo zeggen. 
Kon het moeilijk uitleggen, verder dan iets dat zijn ziel en/of zijn gedachten nu boven in de hemel is kwam ik, kwamen wij eigenlijk niet. Oma Marja kon het vast en zeker beter uitleggen....die is daar veel beter in.
Wat leert ie op school hier eigenlijk over? Hij gelooft nu nog in zo veel zaken die straks of later toch anders zullen worden uitgelegd.
Jezus was een visser die het water zo vertrouwde dat hij zomaar over zee liep omdat hij had leren houden van de golven en de branding waarin niemand kan verdrinken. Hij zei: als men blijft geloven kan de zwaarste steen niet zinken. Maar de hemel ging pas open toen zijn lichaam was gebroken en hoe hij heeft geleden dat weet alleen die visser aan het kruis....
Iets wat bovenstaande strekking is wat ik Moos wil meegeven. Vertrouwen in een goede afloop, iets wat Rob Chrispijn zo mooi verwoordde in bovenstaand nummer. Een vertaling van Leonard Cohen's Suzanne.
Herman van Veen zong het maar ook Frank Boeijen, die kwam net even langs op Spotify. Toeval of niet?
Geloof het of niet...Het is wel zo.
Er moet toch iets zijn, vele mensen geloven dat het God of zijn zoon Jezus moet zijn. Zeg maar,ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat een kerk voor mij nog altijd iets magisch heeft. Vooral van die oude kerken, kerken die hebben geleefd in verschillende eeuwen. Die al vroeg zijn gebouwd door robuuste mensenhanden zonder stikstofgedoe en zo...
In een kerk kom ik tot rust, kom ik tot bezinning en soms tot andere inzichten....
Kuiert hij dan toch wel rond hoog boven in de hemel....? Ziet hij ons, ziet hij mij...?
Was vrijdag nog in een mooie kerk, een hele mooie in één van de oudste steden van Nederland.
Deventer, gelegen aan de Iessel. Bleef aan de goede kant van de immer stromende rivier. Hier bleef alles even het zelfde, ook al stroomde Pantarei weer eens ouderwets door mijn hoofd.
De Lebuinuskerk is al eeuwenlang het symbool van Deventer met zijn karakteristieke toren, die deze Hanzestad zijn kekke smoel geeft. Kom je dichterbij op het autovrije Grote Kerkhof dan oogt de kerk majestueus, je voelt je dan heel klein. De kerk heeft iets ongenaakbaar, éénmaal binnen valt de grootsheid van de immens grote kerk je pas echt op. Ineens is het stil, midden in een grote en drukke stad. Deze kerk heeft ziel, deze kerk heeft zoveel mensen de revue zien passeren. Als deze dikke muren konden praten had je gespreksstof voor eeuwen. Deze kerk heeft een ziel, in deze kerk komen je gedachten vanzelf tot rust en gaan andere zaken spreken....
Maar afgelopen vrijdag was alles anders....Jezus kon over water lopen maar Moos steeg ineens tot grote hoogtes in zijn huis. Waar normaal gesproken de kansel staat hadden Moos, Mouna en de neefjes Boris en Luc het hoogste woord. Was dit vloeken in de kerk? Tientallen springkussens stonden opgesteld. Rijendik!
Weg was de serene rust van een eeuwenoude kerk. Ik zat stil op een stoel, niet eens in een bank.
Keek om mij heen, keek naar boven, keek naar links en keek naar rechts. Maar waar ik ook keek, ik vond niemand die ik misschien aan het zoeken was. De kerk was een speelparadijs a la lettre geworden.
Het geloof in Nederland ebt weg en dit was misschien wel het goede voorbeeld. De kerk moet van alles doen om het hoofd tegenwoordig boven water te houden. Wij geloven het allemaal wel hier in Nederland.
Vroeger stelde de politiek nog wat voor. Nu ben je al blij als een kamerlid 1 plus 1 bij elkaar kan optellen. Alles om die 150 kamerzetels maar te vullen. Niks is meer heilig, vele heilige huisjes zijn al omver geblazen door ridicule beslissingen door de heren en dames in het groene pluche uit stuurloos Den Haag.
Langzaam ebt het geloof in Nederland weg. Eens was de D66 de onderwijspartij van Nederland. De partij, gekscherend al D33 genoemd, die de laatste maanden wel meer van die rare opmerkingen en ideeën had.
Hoe hebben ze het kunnen laten gebeuren dat er geen extra geld naar het onderwijs is gegaan tijdens de onderhandelingen en besprekingen van het formeren van wederom een nieuw kabinet gebouwd van tweedehands spaanplaat. Rob Jetten liet onlangs zijn ogen laseren maar sluit vervolgens de ogen voor het feit dat ondertussen notabene ouders voor de klas mogen staan omdat er niet genoeg juffen en meesters zijn.
Meesters zijn alleen nog met een speld in een hooiberg te vinden. Het vak leerkracht stond ooit hoog aangeschreven, je was iemand als je les gaf. Net zoals ooit werd opgekeken tegen een agent, dominee of dokter. Dat respect is met de noorderzon vertrokken, heel ver weg naar elders...
Wat is nu nog vier jaar PABO en talloze cursussen/opleidingen en bijscholing waard als wij doodleuk ouders voor de klas gaan zetten?
De juf of die ene overgebleven meester krijgt toch zo een flinke rechtse directe van de overheid, 8 tellen neer in de hoek. Vervolgens moeite met opstaan.
Geef de juf of meester de waardering die ze verdienen, ze verdienen gewoon meer. Niet alleen in de portommonee maar ook die schouderklop. Want zij doen uitstekend werk, elke dag weer.
Zij onderwijzen de toekomst!
Ooit zei ene Pechtold dat goed onderwijs de basis en het belangrijkste was in Nederland. Was hij niet van D66? Neuh, bijvoorbeeld arme boeren de duimschroeven aandraaien en niet langer meer investeren in het onderwijs, dat is hun nieuwe motto. Onderwijs, wat ze ooit als speerpunt hadden, lijkt iets van vroeger, van eerder, van heel lang geleden. Bah!
Wij weten ondertussen dat goed geschoolde leraren van levensbelang zijn. Dat goed onderwijs loont, zich vroeg of laat gewoon uitbetaald.
Maar Nederland gelooft het ondertussen wel. We geloven het allemaal wel. Na ons de zondvloed. Wij maken ons werkelijk druk over van alles behalve waar het werkelijk om draait.
Nederland is bezig om de rest van de wereld te laten zien hoe goed ze wel niet zijn, voorlopers in van alles maar ze laten zoveel mensen en beroepsgroepen in de kou staan. 
De kroeg was ooit een kroeg maar terwijl ik dronken zat te worden moest ik 's avonds om tien uur nog K3 draaien voor een meisje wat haar ouders niet mee kreeg naar huis. Daar ging het al vroegtijdig mis.
Nederland gelooft het wel, Nederland is ondertussen moe aan het worden van al die nieuwerwetse dingen.
Wie heeft er nu nog over zure regen....?
Toch bracht de grote kerk in Deventer mij de broodnodige rust ondanks honderd schreeuwende kinderen.
Misschien was dat wel de boodschap welke Jezus ooit had, laat alle kinderen tot mij komen. Ach, die wijsheid wordt ook al jaren met de nodige voeten getreden.
Ach, kan ook de Stay Calm Thee zijn geweest in het oude centrum van Deventer. Of de Weizenbock van DAVO of de ambachtelijke worst uit de Walstraat. Of het dom ouwehoeren gistermiddag- en avond op de voetbal met zanger Hans in de mix.
Of het grote niets doen. Even weg van alles.....Nederlanders hebben de klok, andere mensen hebben de tijd.
Ik geloof nog steeds dat het goed komt, dat wij iets moois achter laten voor onze kinderen.
Dertig jaar niet meer geloven in iets bijzonders....
Stel dat hij daar nu wel boven rond loopt te kuieren, dat hij allang niet meer in zijn graf ligt op de Beerzerhof. Maar hoe leg je dat in godsnaam aan een kind van bijna zeven jaar uit als je het zelf allemaal niet snapt laat staan gelooft.
Je was er niet bij, de basis van elk geloof.
Moos en Mouna sprongen in de grote Lebuinuskerk de tijd ver vooruit, vanmorgen minimaal een uur terug.
Konden we soms de tijd maar terugzetten, misschien toch maar straks nog een keer op die denkbeeldige zolder zoeken. Soms vind je ineens waar je niet naar op zoek was.
Fijne zondag.
Joah, mag wel zo....

Das Phantom!

Hallo Lieve Vrienden en Vriendinnen, 

'Hey You, out there on the road. Always doing what you're told. Can you help me?
Hey You, out there beyond the wall. Breaking bottles in the hall. Can you help me?
Hey You, don't tell me there's no hope at all. 
Together we stand, divided we fall'
Uut 'Hey You' van Pink Floyd van het dubbelalbum The Wall

Hoi, ben ik weer na een weekje ff nie!

'Papa, ik ben geen Lieke Martens hoor. Ben Mouna Dorgelo hoooor....', vertelde Mouna mij gisterochtend nog zeer overtuigend vlak voordat ze de roodwitte Ajax-bal aan het rollen bracht en keurig tussen mijn benen door schoot. Een mooie pass, over welgeteld vijf meter, keurig in een strakke lijn, binnenkantje rechtervoet en gewoon haar verwekker zonder blikken of blozen bijkans nog ff poorten...Die lach op haar gezicht. Priceless. Wordt zij de voetballer van de familie in plaats van onze Moos?
Kunnen ze bij de Mariënberg nog wat van leren. Wat ik oe brom! Jong geleerd is oud gedaan, zeg maar!

Sprak 'm gisteren nog even, leidde vroeger met hem jarenlang een jeugdelftal bij onze roodzwarte club.

Heeft ook al bijzonder slecht nieuws te horen gekregen. Schering en inslag de laatste tijd. Waarom toch??

Vader van twee jonge dochters, man en echtgenoot van. Hard gelag! Meneer kanker passt de ene na de andere ziekte onze kant op.

Waarom!! Hij hoeft zijn slachtoffers niet eens te poorten. Hij zet ze sowieso voor schut en voor een voldongen feit. Mocht 'm meteen al niet. Ik vind meneer Kanker een dikke lul, gewoon een gigantische eikel.
Gisteravond tijdens de Beste Zangers bij het laatste nummer van Henk Poort en die zangeres van NightWish kwam mijn voormalige mede-leidert en stapvriend buurten op mijn netvlies. Om de één of andere reden gaat het in je hersens zitten al die slechte berichten van leeftijdsgenootjes of bijna leeftijdgenootjes van vroeger, waar je eerder een band mee had of nog hebt. Het lijkt wel steeds dichterbij te komen.....
Loert Kanker ook om onze onbekende hoek? Weet hij hier ons ergens onder de watertoren tevens te vinden nu wij weer langzaam onderweg richting Hardenberg zijn. Het nieuwe huis in het centrum met de pannen op het dak en de stenen aan de muur gaat gestaag naar de openingsdatum....Gaat hij hier ook nog even roet in het spreekwoordelijke eten gooien....de knuppel in het hoenderhoek gooien..de boel lopen te verzieken...?

Floor Jansen en Henk Poort zongen gisteravond the Phantom of the Opera....Wat een dijk van een stem heeft dat mens toch. Geweldig en die combinatie met Henk.....Kippenvel tot mijn laatste kruin aan toe!

Maar tijdens het nummer dacht ik duzz aan Hilco en aan Kanker. 

Wat een Phantom is dat kanker toch. Ongrijpbaar, met alle knappe koppen in even zoveel ziekenhuizen lukt het ons nog steeds niet om een knop te vinden die Kanker een definitieve halt toeroept. Die wij parkeren op een doodlopende weg.

Dacht een beetje verder terwijl Floor nog eens genadeloos uithaalde, hoe moesten wij het vannacht hier toch warm houden nu zij de ramen uit ons zomerhuisje had geblazen....Wat een Winner is ze en wat is ze verschrikkelijk lang.

Wat een geweldige zangeres en een warme persoonlijkheid. Ze neemt Henk volgend jaar gewoon mee op tour. Metal Henkie en zijn malle Sound of Silence....Ik vind het gewoon bijzonder grappig!

Maar dacht dus verder....een andere (rock)opera ontvouwde zich in mijn hersenloze gedachten.

Die van Pink Floyd, The Wall. Het best verkochte dubbelalbum aller tijden. Ruim 30 miljoen (!) exemplaren zijn er wereldwijd van verkocht. 

Het album is een rockopera. Live uitvoeringen waren groots opgezet met lange en uitvoerige theatrale effecten. De rockopera was opbouwd rondom het personage Pink en grotendeels gebaseerd op Roger Waters eigen leven. Met alle hoogte- en vooral dieptepunten. Verlies van een vader, misbruik, een overbeschermende moeder en dat zijn vrouw hem verliet. Van die klotendingen duzz...

The Wall was de maatschappij in zijn ogen en die van zijn zelfbenoemde personage Pink waarvan hij totaal isoleerde. De titel was tevens geïnspireerd door een incident dat plaatsvond tijdens een concert toen Roger Waters spuugde naar een fan. Hij bood meteen zijn excuses aan maar zei wel tegen het publiek dat hij wilde dat er een muur tussen hem en het publiek stond. Tijdens live optredens van The Wall stond er ook daadwerkelijk een kartonnen muur....

Daar moest ik aan denken omdat ik gisteravond ook moest denken aan het shirt van Hilco. Wat hij ruim bijna dertig jaar geleden vaak droeg over zijn spijkerbroek. Niet zomaar een shirt, Neuh het shirt van Pink Floyd van The Wall - Live in Berlin. Amper 8 maanden nadat diezelfde muur was gevallen, omgehakt was door eindelijke vrije Duitsers. Althans dat dachten ze toen. Hilko was bij dat legendarische concert aanwezig. Hoe gaaf was dat....?? Hij vertelde er wel eens over...Indrukwekkend was het! Op de plek van zoveel gevochten kwaad zo'n concert te mogen zien.

Hilco in zijn lage auto...Wat was het voor merk?? Dat maakte hem toen al een beetje mysterieus. Kan het een Sirocco zijn geweest. Een Renault....Weet ik veel. Destijds had ik net als nu te weinig kaas van auto's gegeten. De auto van Hilco was net zo futuristisch als de muziek van Pink Floyd, met terugwerkende kracht ben ik de muziek van Pink Floyd gaan leren waarderen met als ultiem nummer Wish You Were Here, het nummer van The King die op 14 oktober, morgen duzzz, voor vijftien jaar terug alweer zijn laatste adem uitblies!

The Wall - Live in Berlin. 21 juli 1990 op een braakliggend terrein tussen de Postdamer Platz en de Brandenburger Tor, het voormalige Niemandsland van de Berlijnse Muur. 

Je kunt het je haast niet voorstellen dat het nog maar dertig jaar geleden is dat de muur viel.

Net zoals je het niet kunt voorstellen dat het alweer 15 jaar geleden is dat mien Pa ging hemelen. 74 jaar, zijn tijd was blijkbaar gekomen. Ach, dat was goed zo. Vrede mee, 100%.

Maar Hilko...Ik twijfel nu of het met een k of een c is mag nog zeker niet gaan hemelen, net zoals Ina en al die andere mensen die meneer Kanker op bezoek hebben en die vooralsnog weigert om te vertrekken.

Das Phantom, Klotenziekte...Klotenkerel. Schiet 'm liefst naar de eeuwige jachtvelden. 

Maar ja, niet iedereen kan zo goed mikken....Hoop dat de doktoren een beetje in vorm zijn de komende weken. Dat ze elke kans benutten en niet huizenhoog over het doel schieten. Sterkte Hilco of sterkte Hilko. Het gaat goed komen....Vertrouw er op. Breek de muur, Denk aan The Wall, denk aan je verwassen T-shirt. Heb je 'm nog?

Tja, ik had vanmorgen de tijd om mijn eigen zorgen een beetje te uiten. 

Sinds ik Max noodgedwongen op kanaal 114 moet kijken loopt het op de Duitse RTL niet vaak goed af met onze Max. Nu spinde hij al in de eerste bocht. Ik hoorde Heiko Wasser en Christian Danner het al roepen. 

Als Olav Mol het verslaat loopt het altijd veel beter af. Daarom alleen al verlangen wij zo naar het nieuwe huis. Naar Ziggo Sport en gewoon Nederlands commentaar in plaats van dat geleuter van onze Oosterburen...en om de haverklap Werbung en Krombacher op dit vroege uur...Dat trekken wij echt niet.

Wel goed voor de taalontwikkeling trouwens. Moos leert zo snel Duits in zijn mooie accent, kan hij straks wel gebruiken als hij zijn Nichtjes en Neefje weer eens spreekt uit Duitsland....Leergierig als hij is.

Das Phantom....The Wall.... Nog even lopend in Niemandsland, straks weer samen mosteren en schelden op het Westerpark. Dat ze niet eens een normale pass kunnen geven over vijf meter, laat staan iemand kunnen poorten....
Hey You, Together We Stand. Mien Moe wil graag nog jaren met oe samen in de bank zitten zondags als je begrijpt wat ik bedoel.

Fijne Zondag. Joah, mag wel zo.....

Prins Albert in Miene Stamkroeg!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Two and one. Fast and slow girl. The best of both worlds. Tight as a drum.
Loose as a gun holster. Yeah, it's getting closer. Why do we waste our breath, child.
On what we like the most? Seein' as we've wound up here. We ought to do them both.
Back and forth. Fast and slow girl. The best of both world. 
South and North. I'd like to now propose a toast to the best of both worlds.
Uut 'The Best of Both Worlds' van Robert Palmer

Hoi, ben ik weer!
Uit een ooghoek zag ik net Mouna met haar pop spelen. Moos scheurde met zijn Max Verstappen look-a-like autootje over de tafel en botste tegen al een reeds kapotte Mercedes aan. Pats, Boem! Jongen, maak toch niet alles stuk, doet Mouna toch ook niet...?
Even later, ondertussen danste mijn tien vingers over de zwarte toetsen, keek hij naar Blaze en Mouna was aan het dansen op 10.000 luchtballonnen van K3.
Ik kon het niet langer meer aanzien. Dit was te rolbevestigend. Dit was totaal niet genderneutraal wat ik oe brom! San was het roerend met mij eens, wij voeden onze kinderen totaal verkeerd op. Sorry! Onbekend maakt onbemind. Een blik was genoeg, de natuur moest deze ochtend, zegge en schrijven zondag 29 september, een handje geholpen worden door twee goedwillende ouders in deze hardvochtige tijd!
In welke wereld leven wij nu eigenlijk met z'n allen? Genderneutraal is het toverwoord. Niks geen tafeldame- of heer meer bij DWDD. Neuh, het is een tafelmens.
Wij namen Moos en Mouna even apart, zetten ze gezamenlijk op de bank en begonnen aan een hedendaags sprookje. Als je niet wist dat het gewoon de actualiteit is had je er gewoon om moeten lachen. Hier konden de gebroeders Grimm nog een puntje aan zuigen, waarvan Akte!
We vertelden dat ene mevrouw Ingrid van Engelshoven (D66 - denk toch weer D33), emancipatieminister van beroep (heeft ze daar voor doorgeleerd...??) had besloten dat het speeldgoed minder seksistisch moest zijn vanaf nu. Ze had het afgekeken van een Frans model, niet zo'n knappe mevrouw of meneer, neuh....In Frankrijk zijn tot het besluit gekomen om minder stereotype speelgoed in de schappen te leggen. Het werkt te rolbevestigend. Winkelpersoneel is het voortaan verboden om te vragen aan klanten of het voor een jongen of een meisje is....Alles moet genderneutraal, zelfs het speelgoed voor onze kinderen. Moos mag niet meer tegen een bal aantrappen en Mouna moet voortaan elke hockeystick links laten liggen....
Te rolbevestigend. Tegen ieders natuur in....Maar toch!
Ik dacht eerst, echt hoor, dat elk moment Frans Bauert de kamer zou binnenlopen tijdens ons serieus nieuwerwetse sprookje gebaseerd op keiharde feiten. Mouna keek naar Moos en Moos keek naar Mouna.
Zijn onze ouders (echt) gek geworden? Ik drukte Moos een pop in zijn handen en Mouna kreeg van San de auto van Max Verstappen...Mouna wilde een luier pakken maar Max hoefde geen pamper om.
Die mag Ingrid zelf om doen, de overheid die ons weer een keertje genadeloos hard wil pamperen....
Je mag tegenwoordig niks meer. Allerlei tradities gaan met schipladingen vol overboord. Het wordt steeds minder leuk omdat in allerlei bovenkamers de bekabeling volledig is doorgebrand. Alarmfase 1.
Wij slaan volledig door in Nederland, slaan flink wat planken mis.
Moos geloofde ons sprookje totaal niet, Mouna volgde het voorbeeld van haar grote broer....Of mag dat ook niet meer dat Mouna alles doet wat Moos ook (verkeerd) doet.....of zegt?
Waar bemoeit zo'n Ingrid van Henk zich eigenlijk mee....? Weer een verkeerd proefballonnetje, net zoals het onzinnige idee van haar partij om de veestapel te halveren. Hardwerkende boeren te treffen in de ziel van hun bestaan. amahoela, volksvertegenwoordiging.....?? Dacht het niet.
Was er klaar mee gisteravond. Ondanks het feit dat mijn cluppie had gewonnen van Door Eendracht Sterk voelde ik mij niet meer de Simson, mijn haren zijn namelijk allang gekortwiekt. Te rolbevestigend!
Voelde mij niet meer de man, mocht ik uberhaupt dat nog wel zijn?? Gewoon een Hollandse nuchtere jongen die zin had in een biertje, in gewoon een Nederlandse kroeg in een bijna vergeten dorp!
Had behoefte aan een Bokkie, had behoefte aan wat Hollandse....euh Mainbargse nuchterheid in mien zelfbenoemde stamkroeg. De plek, de toog, waar ik al ruim dertig jaar mag komen. Waar wereldproblemen tussen twee glazen vers getapt bier worden opgelost. Hier geen gekkigheid of rare fratsen. Hier ben je gewoon wie je gisteren ook was. Niks meer en niks minder. Hier zit de geslaagde ondernemer gewoon naast de getimmerde metselaar. Hier ben je gewoon de man of vrouw die je misschien denkt te willen zijn.
Hier geen Genderneurtraal-geouwehoer. Hier mag je nog staand plassen, hier mag je nog naar voetbal en de formule 1 kijken, hier mag je nog ouderwets klagen en zeuren over van alles en wat.....Vooral over de plaatselijke voetbalclub. Hier geen Ingrid aan de bar die ons verteld dat wij allemaal aan de Franse rode wijn moeten....Beter voor het klimaat. Bier is niet goed voor het milieu, teveel uitstoot van het één of ander.
Hier eten wij nog de heerlijke medium biefstukken van Ali gewoon met boerenfriet en fris gewassen sla van het (h)eerlijke boerenland.
Maar kwam gisteravond hier ook van een koude kermis thuis. Zelfs in mijn eigen stamkroeg was morgen dichterbij dan vandaag....Weg toekomst! Het verleden is allang geen heden meer....
Ten eerste was het biljart verplaatst. Daar moet je dan wel even aan wennen, dat is een hele verandering in een half kroegleven. Weg stukje vastigheid. De oude krukken hebben verder plaatst gemaakt voor moderne halfhoge lederen stoelen waarin je gewoon kunt slapen mocht je een glaasje teveel consumeren van het gerstenat.
Ok, de vaste gasten zaten er nog. Hey Alfred, hoe is het...? Tot zover, niks aan het handje. Kreeg een mooi bockbiertje geserveerd van Daniël. Kroegbaas Eric kwam een praatje doen. Ouwe jongens krentenbrood.
Ontspande mij. Ok, biljart verplaatst en andere krukken, maar daar viel mee te leven. Bockfeest Ommen gaat gewoon door op 20 oktober. Mooi toch?
Verder deed iedereen nog gewoon. Van Gelder wist het als vanouds weer beter, Timmertje Timmertje was nog steeds fan van die lampen uut Eindhoven en Zandman zat op zijn vaste plek. Ik was vroeg dus de zingende ondernemer was vast nog aan 't TizNixen, de voorzitter van de André Plaggenmars Fanclub vast nog onderweg, Buurman & Buurman hadden nog een klussie, de mannen van het eerste elftal deden nog een biertje bij de voetbal....De kunstschilder was zijn verdwaalde kwast aan het zoeken en de andere rare kwast kon vandaag het café weer eens niet vinden.
De Wolter Kroes van de Mariënberg was er ook of moet ik zeggen onze nieuwbakken Prins Albert.
Zelfs mijn kroeg is niet meer wat het geweest is. Het schijnt dat onze Wolter, oordopen overbodig, het hoog in zijn bol heeft gekregen. Heeft zich een Prins Albertje aangemeten....Informatie die ik gisteren niet wilde weten, laat staan horen in de bewuste geuren en kleuren.
Tot gisteren wist ik ook niet wat een Prins Albert was. Schijnt dat het een piercing is in een bepaald lichaamsdeel wat in staat van opwinding niet echt meer als Genderneutraal kan worden bestempeld.
Mannelijkheid in zijn puurste vorm. Daar zal Ingrid nu ook wel een stokje voor steken, wat ik oe brom!
Wat moet het heen met deze wereld dat zelfs in mien Stamkroeg nieuwerwetse zaken gebeuren.
Dat alles wat ooit recht was zo ontzettend krom wordt getrokken.....Het gelul in de kroeg is serieus aan het worden. Blijft dan niets meer bij het oude....? Blijkbaar niet....De patat en frikandel smaakte wel zoals de vorige keer, gelukkig wel!
Zelfs een oud schoolvriendinnetje van de Hoekstee heeft Magere Hein op haar lieve dakje gekregen.
Kwam haar vrijdag tegen in het UMCG Groningen. Hey Alfred, jij hier...? Hey Ina, ja kom hier vaker, hoe is het met jou dan....? Hoorde van mijn moeder en van Feronique de slechte berichten....wat kut zeg! 47 dat is niet oud Ina....Kom op zeg! Je bent er nog aardig nuchter onder, tja...wat moet je dan! Uitbehandeld, ongenezen verklaard....en dat is het dan....Ik heb een Second Opinion aangevraagd in Amsterdam, kijken wat ze daar zeggen....
Het lieve meisje van eerder, van de Beerzerhaar. Nu nog trotse moeder van 2 kinderen onderweg naar eerder want de weg naar later is voor Ina reeds afgesloten. Bestemming onbekend.
Wist niet wat ik moest zeggen. Vroeger, eerder was het zo makkelijk allemaal in onze klas van twaalf kinderen. 3 jongens en 9  meiden toen Genderneutraal en zo nog hele enge sprookjes waren die bij Meester Herbert niet de revue passeerden. Niets is meer wat het lijkt!
Prins Albert gewoon in Mien Stamkroeg. Meisjes mogen niet meer met poppen spelen en jongens niet meer met auto's. De prinses van vroeger leeft helaas niet langer meer langer en gelukkiger.
Tuurlijk geloven wij allang niet meer in sprookjes, maar in onzin geloven is voor mij nog steeds een brug te ver. Fijne zondag. Joah, mag wel zo.....Geniet d'r van!
Ik stemde gisteravond maar af op D72. In ieder geval een beter bouwjaar....en politiek zeer correct.
Muziekje en een bokkie d'r bij. Moos met zijn auto in bed en Mouna hield slapend haar pop stevig vast.
San aan de wijn en mooi zijn en maar bidden dat soms dingen toch later weer anders hopelijk blijken te zijn.

't Rheezerwold & Vergeten Pieten!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Kan ik iets voor je doen, kan ik iets voor je zijn?
In dit wrange seizoen met zijn kruipend venijn.
Kan ik iets voor je zijn. Met een blik, een gebaar.
Met een arm om je heen of een hand uit je haar.
Kan ik iets voor je zijn in dit grote gemis
Omdat wie je zo liefhad er nu niet meer is?
Kan ik iets voor je doen.
Met een blik, met een woord
Dat doet denken aan toen, dat je even weer voort!
Uut 'Kan ik iets voor je doen' van De Dijk. 

Moi, ben ik weer.
Wisten jullie het, dat het gisteren, zaterdag 21 septemer Wereld Alzheimer Dag was?
Ik moet eerlijk bekennen, was het ook compleet vergeten. Soms heb je van die dagen....
Een artikel van Sjoerd Mossou herinnerde mij aan bovenstaand feit. Hij sprak met mijn keepersheld van eerder. Piet Schrijvers, 72 jaar, ooit doelman van beroep!
Nog altijd een man van beton maar in zijn hoofd ruist de ziekte van Alzheimer.
Sjoerd schreef een mooi eerbetoon aan de man die misschien wel de enige reden is geweest dat ik als 6-jarig jochie de keepershandschoenen aantrok in plaats van in de spits of achterhoede te gaan spelen. Kan ook zijn dat ik absoluut niet voetballen kon. Daar waren mijn voeten niet voor gemaakt haha....De RoodZwarters onder u moet het bekend voorkomen.
Een keepert (Sjoerd) die over een held van eerder (Piet) schrijft. Schrijvers onder elkaar hè.
Tussen de zinnen door las je hoeveel pijn de ziekte Alzheimer dagelijks Piet en zijn gezin doet. Alzheimer heb je niet alleen maar samen, is de simpele conclusie die ik trok na het mooi opgetekende verhaal in het AD/De Stentor te hebben gelezen in downtown Mariënberg vlak voor de seizoensouverture van ons aller vlaggenschip!
Zijn geuzennaam was de Beer van de Meer maar ondertussen wordt de Beer iedere dag een beetje meer feilloos getemd en gefileerd door meneer Alzheimer, weer zo'n klotenziekte waarvan wij er helaas op deze aardkloot teveel van hebben.
In zijn PEC-tijd werd het de Bolle van Zwolle. Hij keepte 46 interlands, voetballer van het jaar in 1983. Speelde ook nog bij FC Twente. Legde daar tevens beslag op de Tonny van Leeuwen-trofee in het seizoen 1971/1972 na een jaar met slechts dertien tegengoals....
1972 een uitstekend jaar, wat ik oe brom!
Legendarisch is zijn uitbarsting tijdens de rust van het duel Ierland - Nederland, we schrijven 12 oktober 1983. Als jochie van 11 zat ik voor de TV. We stonden na 45 minuten een beetje kansloos achter met 2-0.
Het schijnt dat Schrijvers in de rust zo tekeer is gegaan dat de kleedkamerdeur van het Dalymount Park Stadion nog steeds gebibbert in de sponningen hangt. Toenmalig bondscoach Kees Rijvers liet Piet maar begaan. Maar het sorteerde wel het gewenste effect. Jonkies als Ruud Gullit, Ronald Koeman, Gerald Vanenburg en Marco van Basten werden die avond getransformeerd van jochies tot echte mannen. Wij, Nederland, wonnen alsnog met 2-3 van Ierland. De definitieve doorbraak van een nieuwe generatie internationals. De opmaat voor het Europees kampioenschap in 88. Het blijft een geweldig mooi verhaal. Schrijvers die als keeper zijn medespelers op de donder gaf en het uiteindelijk het gewenste resultaat had. Ook al kan hij het zichzelf bijna niet meer voor de geest halen....Daar ruist wat anders tegenwoordig die deze Beer langzaam op de knieën krijgt!
Ik mocht hem 1x de hand schudden. Hij weet het vast niet meer, ook zonder Alzheimer niet, denk ik....
Hij schudde die dag wel honderd 'zeer onder de indruk' keepertjes de uitgestoken handschoen. Stevige handdruk maar wat ik was onder de indruk van zijn gestalte. Hij deed wat oefeningen voor en later zweefde ik als copycat door de Zwolse lucht. Die had die dag wat extra's. Speelde later ook in hetzelfde Adidas shirt als Piet, wel een paar maten kleiner en ik had er geen Dr Schupps op staan. Maar toch...Ik voelde mij soms Piet, nu alleen een amateur Schrijver(s) als je begrijpt wat ik bedoel.
Maar Alzheimer blijft een klotenziekte....Las gisteravond in bed nog een dito verhaal. Niet over een keeper maar ook over een vrouw die door Alzheimer haar grip volledig op het leven kwijt is. Nog altijd denkt dat ze thuis woont maar al vijf jaar in een verzorgingstehuis verblijft waar ze elke dag nieuwe vrienden maakt terwijl ze die gisteren, vorige week en zelfs vorig jaar ook al had ontmoet. Schrijnend......
Soms wil je heel graag wat dingen om je heen vergeten. Vergeten dat het ooit gebeurd is. Als de onschuld weer een keer genadeloos is vermoord. Dat een liefhebbende vader niet meer 's avonds aan de tafel zit. Gedood om zijn professie. Omdat tegenwoordig kogels het nieuwe regeren is. Dat een andere ziekte je leven laat stoppen bij je 43e, dat ALS alles verlamd totdat ook het hart niet meer klopt.
Dat mensen zich druk kunnen maken over een bijna niet zichtbaar decolleté bij een koningin of een baard bij een dito vorst. Dat het allang niet meer gaat om de inhoud maar om de verpakking. Of wat een kleur er toe doet. Een Piet die van kleur verschiet, het spel is weer op de wagen. Hij komt zelfs  niet meer met de boot maar met de trein. Ik hoop voor hem dat hij 5 december haalt, neem aan dat de NS het vervoer regelt...
Soms wou ik dat zo snel en simpel vergeten kon zonder daar boete voor hoeven te doen!
Maar ik vergat ook hoe mooi het soms hier kan zijn. Vergat dat wij bijzonder mooie campings in het Vechtdal hebben. Per toeval belanden wij gisteravond, na de voetbal, op een nieuw pareltje...Ik wist de locatie, wist dat ze een mooie kantine hadden nadat ik een paar jaar geleden Stentorig daar actief mocht zijn.
Ik kende de vakantieverblijven annex campings van Mariënberg, Beerze, Ommen, Hardenberg, Rheeze en Diffelen maar ik verbaasde mij gisteren weer eens....Wist het niet, was ik het (weer) eens vergeten....Had ik weer zo'n dag...?
Na het lekkere eten, een mooi getapt biertje en een droge witte wijn. De kids een Caddilac Menu waarvan de beker nu huist tussen het ontbijt liepen wij nog een rondje over de camping.
Wauw, wat een mooie plekken voor ons Retro-Caravannetje. Die is dit jaar niet uit de stalling van Altena geweest. Wat een diversiteit aan speeltoestellen. Groter dan verwacht. Ik dacht dat 't Rheezerwold niet zo groot was. Maar groot in het klein. Het blijft een overzichtelijk geheel. Lekker knus en gezellig. Groette een voorbijganger. Goedenavond. Geen camping waar je de TomTom moet inschakelen om je plek terug te vinden.
Gaaf zwembad ,zowel binnen als buiten....Frisse kleuren, net sanitair....De kantine was ondertussen een brasserie geworden. Was ik alweer vergeten. Destijds was ik inpandig voor het Plaatselijk Belang Heemserveen. Het AZC werd geen ABC. Waar ik enkele jaren geleden dacht dat het daar ophield bleek nog een heel arsenaal achter te zitten. Gewoon een 5-sterren camping met luxe accommodaties zoals een kasteel, trekkershut of een outdoorlounge. Ik voelde mij hier thuus.
Wollie de Eekhoorn zwaait hier op drukke dagen de scepter. Hij sliep gisteravond vast toen wij er aten....
De buik vast en zeker vol met eikeltjes wat ik oe brom!
Moos vermaakte zich met de interactieve speelboog en Mouna stond als een kleuter te springen op de Airtrampoline, De eerste herfstdag maar wij hadden nog volop de zomer in onze kop!
Gewoon lekker gegeten, vriendelijke bediening, leuk speeltuintje. De zon die over de hooggegroeide mais scheen.Een zomeravond notabene op de eerste herfstdag!
Hoezo Herfst?, die was op Wereld Alzheimer Dag even vergeten dat hij al acte de présence moest geven.
Houden zo....Er ruist al genoeg onzin door deze wereld. Soms is even vergeten het beste medicijn.
Maar elke dag steeds meer vergeten is een regelrechte hel. Kun je een hele Piet zijn geweest maar leg je het toch af. Jammer genoeg!
Laten wij daarom de hemel op aarde nog maar even hier houden. Bijvoorbeeld op een camping in het Vechtdal, waarom niet een keertje op 't Rheezerwold?
En anders een kusje van je dochter op je voorhoofd is het mooiste om over naar huis te schrijven.
Alzheimer, de laatste wedstrijd van Piet Schrijvers....De Beer van de Meer, de Bolle van Zwolle.
Mijn jeugdheld die voor mij nooit in de vergetelheid zal geraken.....Hoe hij ooit een geblesseerde Jesper Olsen op zijn grote handen buiten het veld droeg....Toch ff een traan. Kippenvel.
Toch maar het boek kopen van Piet Schrijvers....blijft hoe dan ook jeugdsentiment!
Het kusje van Mouna net op tijd, zij maakt elke wedstrijd uniek!Niet vergeten, Alfred!
Fijne zondag! Joah, mag wel zo....