zondag 27 augustus 2017

Martha 86!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

't Is hier gien Ibiza. 't Is hier gien Côte d'Azur.
Mar wedje maken jong, da'k hier 't fijnste zit bij 't vuur?
Het is hier geen Seatlle. Gien Paris of gien Berlin. De wind komp koald uut 't oosten en ik kan Duutsland zien.
Overal is onrust. Kan overal wel wennen. Mar as 't hier goed is. Waor wo'j dan nog hen?'

Uut 'Woar wo'j dan nog hen' van Daniël Lohues 

Mien Ome Jan hef veule koeien. Snap het niet altied want als ik over mien Ome Jan aan het vertellen ben ga ik meestal plat proaten. Dat is niet krom maar is wel gewoon zo. Niet alles hef een reden, al hef iederiene wel vaak een reden. Ik moet echt nu mijn best doen om verstaanbaar Nederlands te tikken. Het lukt aardig maar giet verduveld moeilijk. Net als een jonge hond en kleuters elkaar moeten blijven vinden.
Ach, als het hier goed is waar wil je dan nog heen....?
Maar mijn Ome Jan heeft veel melkkoeien, vroeger molk ome Jan nog zelf nu heeft hij en grote neef Gernand zo'n moderne melkrobot. Ik mag er altijd graag even zijn. Even wat oude lucht opsnuiven en gewoon kieken naar de koeien die staan aan het werk zijn. Die liggen nog passie euh pasvoer in hun werk. Een kopje koffie bij Tante Hennie. Ome Jan die nog altijd wat ondeugends in zijn gezicht en houdig heeft. Hij blijft toch het kleine broertje van mien Moe hè. Foto's van mooie feestjes, Ome Jan hef altied skik!
Ome Jan heeft vele koeien, sommigen daarvan heten Martha, ik weet dat er ook Dinie's zijn. Volgens mij heeft Ome Jan veel van zijn koeien vernoemd naar zijn zussen....Ik weet niet of Ome Jan weet dat de Belgen vaak zeggen : Als de vrouwen op koeien beginnen te lijken weet ge dat U weer in Nederland bent....goede reis. Ik vond het altijd wel grappig van Ome Jan, misschien toch een verkapte ode aan zijn vier lieve zussen.
Als klein jochie al, liep ik met Ome Jan door de schuur. 'Ome Jan, waar loopt Mama nu.....? Daar Alfred, vlak achter Dinie nr...? Martha 31 loopt links en Martha 5 ligt te slapen. Want er lopen meerdere Martha's rond in de stal bij Ome Jan. Hij kent alle koeien bij naam, lekker makkelijk zo. Wat ik je brom.
Maar ik denk niet dat Ome Jan er een Martha 86 rond heeft lopen aan de Zwarteweg . Neuh, de enige echte Martha, Mien Moe duzz dartelt vrolijk rond in de Clemmestraat. Komende dinsdag tikt het nuchtere wieffie alweer haar 86e levensjaar aan. Niet te filmen toch. Geboren in 1931.Zij is nog lang niet van plan om te gaan hemelen. Die snelweg heeft een tijdelijke omleiding van pak 'm beet 15 jaar. Heerlijk toch! Jammer genoeg kan ik er 29 augustus niet bij zijn als zij de 86 kaarsjes probeert uit te blazen. De plicht roept, vertoef morgen voor het werk een week in België.
Van de week was Moe nog bij mien Ome Jan. Dat hoorde ik namelijk van Moos. Moos mocht een nachtje bij Oma slapen. Twee handen op 1 buik. Moos en mien Moe. Die twee hebben iets met elkaar. Mooi om dat te zien. Oma Voetbal is gek op Moos en Moos op Oma Voetbal. 86 en 4 jaar maar ze hebben aan twee woorden genoeg om elkaar te begrijpen. Beste van twee werelden.....Daar kom je als ouders maar moeilijk tussen en dat willen we ook helemaal niet. De band van je kinderen met jouw ouders is van onschatbare waarde. Een geschenk uit de hemel!
Van de week vierden wij nog het 45-jarige huwelijk van onze (schoon)ouders. Getrouwd, net als mijn ouders, in het oude gemeentehuis van Ommen. Kiek, dat was een goed huis daar aan de Vecht voor eeuwige liefde. Daar huisde liefde! Heerlijk gegeten in hun immense groene tuin met een mooi glas witte wijn uit de Toscane. Gezelligheid op zijn Italiaans. Zoals het leven is bedoeld. Vis moet zwemmen. 's Nachts zwom ik zonder bandjes...Ik had toch voorzichtig genipt aan de wijn...? Ik dacht ff dat ik in plaats van twee kleine glaasjes een heel krat rammelende beugels eigenhandig naar binnen had geslokt.
Man, man...ik waggelde als een oude stier naar de wc. Een opgezette koe met zure room. 's Ochtends voelde alles stram. Overal spierpijn en het hoofd wilde weg van mijn lichaam. Na de douche zweette ik weer als een otter, de aangeboden handdoek hielp niet. De thermometer, het is echt een uitgang - geen ingang, vertelde tenslotte het verhaal van de laatste weken. Griep, dikke griep! Onder behoorlijke zware druk van San verhuisde ik weer in het bed. Met aardig wat pillen in de mik. Ik was gewoon in een delirium beland, dacht eerst dat werken nog wel kon....Duzz niet! Leek wel Ajax. Ik dacht dat ik alles nog kon maar de uitvoering was gewoon kloten, prut! Kilo Utrecht Tango!
Steenrijk, toch zo armoedig. Kun je aardig wat op de bank hebben staan maar wat er in het veld rondloopt, zijn 11 dramatische koeien die het gras niet willen opvreten. Liep daar maar 1 Martha 86 tussen. Voor drie maanden geleden dachten ze daar in Amsterdam nog dat ze terug waren. Sjoerd Mossou schreef er gisteren een alleraardigste stukkie over in het AD. Hij had een punt of....Nou wel 86 punten waar je iets mee kon. Hooghartigheid, arrogantie....Hoogmoed kwam wederom voor de val. Hij beschreef het mooi. Snel afscheid nemen van twee boeren die Ajax even naar de top brachten. Dat kon toch niet. De heren Bosz en Kruzen uut het Oosten moesten toch niet de dienst gaan uitmaken in het betweterige Westen. In het voetbalbolwerk wat Ajax heet. Amper drie maanden terug de wereld aan je voeten en nu kun je al spreken van een verloren seizoen. Ok, ik was niet goed te passe. Kreeg van het voetballen niet warm, maar de temperatuur bleef maar stijgen maar drukte amper na de tweede helft de televisie uit. Kreeg er barstende koppijn van. Godenzonen, in de verste verte niet! Steenrijk maar wat een armoe op het veld! Voetbal krijgt mij er niet langer meer onder. Hoop van ganser harte dat een paar nivootjes lager Niels van 't Hoog mijn cluppie weer aan het voetballen krijgt. Het moet op het Westerpark ook weer Anders, een andere bril graag...
de glazen weer vol ipv halflege pullen. Te lang gepamperd, gepapt, getemperd en natgehouden.
Mien Ome Jan heeft vele koeien lopen. Ze produceren best veel melk met elkaar op zo'n dag. Ik kan mij overal wel weer druk over gaan maken maar ben net weer beetje vrij van al die hevige koorts.
Maakte mij twee dagen lang bijna nergens druk over.....Dompelde mij onder in de liefdevolle verzorging van mijn eigen zuster die lief doch teder de thermometer om de twee uur bij mij binnenbracht. Mmmm
Droomde veel, over Mien Martha 86, wat ben ik trots op haar. Zij blijft het gewoon doen. Daar hoeft geen duracell batterij in. Ik weet niet waar ze die accu ooit heeft aangeschaft maar ik wil die ook en wie niet!
Zo wordt oud worden leuk.
Ze gaat maar door.....en ze mag ook nog niet gaan. Laat haar maar lekker lopen in grazige weiden in het land van melk en honing.
Mooi toch. Ik snap wel waarom mien Ome Jan zijn koeien vernoemde naar ondermeer mien Moe...
Want as 't hier goed is, Waor wo'j dan nog hen....? Een verdieping hoger kan altied nog....
Jaoh, mag wel zo.
Moe alvast gefeliciteerd met oen 86e verjaardag. Veule wille....Ik hou van joe!


zondag 13 augustus 2017

Abraham & Eva

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Dag of nacht maakt geen verschil. Dag of nacht, het is een vierentwintig uur lang niks dan leegte om me heen. Dag of nacht maakt geen verschil. Ik zie geen onderscheid. Een dichte mist van tranen en een zee van eenzaamheid. En de zon gaat op voor niks, de lucht is zinloos blauw. De zon gaat enkel onder, de zon gaat enkel onder zonder jou.'
Uut 'De Zon Gaat Op Voor Niks' van De Dijk!

Kreeg gisteravond een nummer van Del Amitri niet meer uit mijn hoofd. 'And Nothing Ever Happens...The Needle returns to the start of the song and we all sing along like before....
Zette mij doelloos aan het denken, zo zittend op de WC. Ajax had net verloren van Almelo, haalde mijn schouders op. Deed mij weinig. De plaat was opgezet, de naald kraste in het vinyl. Het seizoen was weer begonnen. Steeds minder kan voetbal mij echt raken. Vorige week wel toen wij nog op voetbal mochten, nu mogen blijkbaar alleen maar meisjes op de sport die ooit bij mij de boventoon voerde. Elk nadeel heb zijn voordeel, nu hoef ik Moos niet aan te melden bij HHC Hardenberg. Het zal mij worst wezen.
Weet niet wat is. Wat er ook gebeurt, welke haard er ook in brand staat. Wij leven gewoon door...spelen de plaat af, draaien 'm soms andersom, om te horen wat de andere kant heeft te zeggen maar de naald krast steeds dieper in de groef van ons bestaan. Zo lijkt het wel. We treuren om iets ergs maar de volgende dag is het business as usual. Gisterenavond moest ik ongewild denken aan die twee lieve mensen....Gaat voor hen de zon nog wel op? Nu ze het mooiste moeten missen....Wat hen zo dierbaar was. Leek gisteravond in bed wel een platenspeler. Ik had de ene plaat nog niet opgezet of een andere kwam al buurten in mijn luisterrijke brein. Is voor hen de lucht nu een tijdje zinloos blauw? Want de zon gaat onder zonder hem, zonder jou. Maakt het voor hen wat uit als het nu dag of nacht is. Huub zong het, ik dacht het. The Needle returns....Wij blijven onze boodschappen halen, de ene bij de Appie, de andere bij de Lidl, een derde bij de Plus maar wat als plus nu min is. Ik kreeg het gisteren maar niet uit mijn kop. Het leven draait door ongeacht wat er ons vandaag weer wordt voorgeschoteld en vreten wij het allemaal maar....??
Zeggen wij nooit eens stop...? Knap hoe mensen het doodgaan van kleine kinderen kunnen bagatelliseren. Hij is nu bij onze lieve Vader...GVD! Ik was zijn lieve vader, jij was zijn lieve moeder. Wij waren de liefhebbende ouders. Ik sloeg het beeldscherm net niet kapot. Ik respecteer alles en iedereen. Dus moet ik hen ook snappen dat zij zo denken, dat zij het zo geloven.....Maar hij is wel vertrokken....
Weet niet wat het is....Het lijkt wel of wij allemaal steeds de plaat weer van voren af aan opzetten. Dat wij alleen de naald eens vervangen maar verder de naald het werk laat doen. Soms slaat hij eens over, soms blijft hij eens hangen en geven wij hem een zetje....
Ik doe hetzelfde....Ik weet het ook niet hoe het anders kan, hoe het anders moet. Ik draai mijn rondjes mee en ben al lang tevreden als ik niet uit de schommel donder.
Ik las gisteren voor uit de kinderbijbel. Tja, het kan verkeren. Bredero zei het al maar nu was het Moos die met het boek aan kwam lopen. Wilde horen van Jezus en zo....De kinderbijbel, wij hebben er zelfs twee hier liggen. Ze liggen naast Dikkie Dik, Woezel en Pip en Tip de Muis. Dat vind ik dan weer leuk, maar dat geheel terzijde. Wij verbieden Moos niets, dus als hij op een regenachtige zaterdagmorgen wil worden voorgelezen uit de bijbel dan doen wij dat gewoon. Als een kind honger heeft moet je hem voeden.
Eerst was Mama aan de beurt, die vertelde over Eva, de slang en Adam. Dat God het allemaal niet zo leuk vond wat Eva deed daar in het Paradijs. Dat ze ongehoorzaam waren geweest. 'Wat erg', zei God. Nu was alles kapot volgens hem. Het kwam wel goed dacht Eva en ze schoten snel in de kleren. Zij dacht dat ze wel weer vrienden konden worden met God.
Toen kwam Noach met zijn ark. Hij was volgens God een goede man. God ging de wereld schoonspoelen en had daar Noach voor nodig....Goh, dacht ik nog, zo ging het toen ook al...Hij bouwde een ark met zijn zonen. Daar gingen best veel dieren in....Noach kreeg nog 1 kans en die pakte hij met beide handen  aan....Het begon toch een portie te regenen, niet normaal meer. Niet zoals gisteren maar dagen, weken, maanden...Noach dobberde maar een beetje rond met zijn ark op het water. Noach liet een duif los, hij was niet van de postduivenvereniging, maar die duif kwam terug met een groen takje. De leeuw gaapte en Noach dacht dat ze niet meer lang hoefde te wachten. Toen meldde eindelijk God zich: Jullie mogen opnieuw beginnen me de wereld. Kijk naar de kleuren in de lucht en denk aan mijn woorden. Ik beloof dat er voortaan altijd een zomer en een winter zal zijn. Een zaaitijd en een oogsttijd. En zo geschiedde.
Moos luisterde nog steeds. Dit goede nieuws moest natuurlijk met de trotse Opa en Oma's worden gevierd. Kijk zo kwam het met (op)voeding toch nog goed. Als je gelooft heb je natuurlijk eeuwig leven, not! Maar Moos weet nu wel waar Abraham de mosterd vandaan haalt....bij de Appie natuurlijk! Kijk en dat vindt ik nou weer grappig. Want boodschappen doe je toch bij de Appie, papa....? Moos vindt het prachtig al die verhalen, net zoals die verhalen over Dikkie Dik en van Buurman & Buurman. Weet hij veel dat in zes dagen de wereld ooit is gemaakt en dat vandaag, zondag dus, God op de bank ging liggen en heel lang ging slapen.....Zzzzzzzzzzzzzzzzz. Ik ben van mening dat hij dat nog altijd doet. Maar goed. Wie ben ik als jonge vader van twee mooie kinderen. Bij mij gaat elke dag de zon op voor Moos en Mouna....Ik probeer elke dag een andere plaat op de platenspeler te leggen....Lukt niet altijd maar de zon gaat voor mij nog altijd op voor iemand. Soms ben jij het, een andere keer is het weer een ander. Maar de zon gaat altijd op voor mijn dierbaren....Ik hoop zo dat God een goede man is en blijft. Dat moet toch wel.....En toch snap ik hem vaker niet dan wel. Ik ben zo bang dat hij nooit een ander plaat op zijn pick-up gooit, dat die naald vaker overslaat dan hem lief is, dat die naald gigantisch vaak blijft hangen....en dat hij te lui is om de B-kant van het vinyl te draaien. Hij vindt het allang goed. Hij vindt dat hij zijn sporen al heeft verdiend.
Duzz....
Dus niet, het is elke dag weer werken tot je een ons weegt. Geluk is hangmat waarin je lui ligt in die wezenloze stilte. Gelukkig is een groot goed. Geluk is San, geluk is Moos, Mouna, mien Moe etc. etc. etc...
Geluk is Bert die vandaag verjaart en waar wij vanmiddag op gaan proosten.
Ik vind het soms verrekte moeilijk om gelukkig te mogen zijn als ik alle shit om mij heen zie. Ben vaak somber gestemd toch maakt mijn roodzwarte hart liefdevolle sprongen....zonder een stok.
Als je Mouna ziet lachen aan de tafel in haar stoeltje, als ze amper over de tafel kan kijken maar zij jou de grootste glimlach geeft die ze in huis heeft wil je toch de deur op slot doen en de sleutel weggooien....
Hoop dat de zon ook voor jullie weer op gaat....One Fine Day. Weet niet hoe, weet niet of het morgen is of volgend jaar....Weet dat ik soms, niet elke dag, aan jullie denk. Weet dat wij ondanks al ons eigen geluk, onze liefde, gekkigheid aan jullie denken. Soms bij een mooie glas wijn, soms op de wc en soms ineens als wij elkaar aankijken...als de zon gaat schijnen.
Joah, mag wel zo....
En ik hoop dat jullie een beetje snappen wat ik bedoel!








'



zondag 6 augustus 2017

Vrouwen!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Woman. I can hardly express. My mixed emotions at my thoughtlessness. After all, I´m forever in your debt. And woman. I will try to express. My inner feeling and thankfulness. For showing me the meaning of success.  Ooh, well, well. Doo, doo, doo, doo, doo.'
Uut 'Woman' van John Lennon

Het kan vanmorgen zo maar eens zo'n dag worden. Een zonnige zondag en dat ik een ode aan het schrijven ben over vrouwen in het algemeen. Misschien vandaag eens geen nieuwe lofzang over de twee mooiste en liefste meisjes van de wereld. Ze lagen net nog allebei naast mij, de ene keek behoorlijk zwoel en de jongste telg toverde haar grootste glimlach onder de net gewassen dekens vandaan. 
Moos en ik maar stoer doen, halve acrobatische capriolen uithalend om zo iets na zeven uur indruk proberen te maken op de meest geweldige creaties die wij tweeën ooit hebben ontmoet. 
Raymond van het Groenewoud had gelijk toen hij zong: Meisjes zijn 't allermooist op aard, niets dat hun schoonheid evenaart. Zij rijdt met de brommer en ik op de fiets zongen andere Belgen weer....Nu, ruim 25 jaar later snap ik pas de tekst van Clouseau dankzij gisteren. Weet niet of Koen 'm ook zo had bedoeld maar lekker boeiend die Wauters!
Vrouwen lopen lichtjaren op ons mannen voor, wat ik je brom. Maar ja, ik fietste ruim veertig jaar lang dus een Zundapp of Kreidler was aan mij niet besteed laat staan een Honda. Ik trapte mij een ongeluk om maar een paar meter vooruit te komen. Ik had vaak de wind tegen en anders draaide die 's avonds wel in zo'n richting dat ik er 's nachts weer wakker van lag. Wat ik eerder nog begreep was in de nachtelijke uren voor mij een volslagen mysterie geworden. En ontrafelen ho maar.....Vroeg de Cock met cee ooo cee kaa om raad maar betrapte mij zelf altijd op heterdaad. Iets van die strekking. Vrouwen leken in mijn ogen altijd een stapje harder te zetten. Niet dat ik ooit de 10 kilometer binnen het uur zou lopen maar hopelijk begrijp je de strekking van mijn onsamenhangend verhaal. 
Gisteren zag ik een stel mooie vrouwen. Moest om de ene lachen, kreeg van een ander een brok in mijn keel, bij een derde dronk ik gezellig koffie mee en nummer vier ging voor het vluchtige plezier. Zag van de week een elftal vol vrouwen die mij konden bekoren dat ik er zelfs een potje bier voor op tafel had gezet. Mijn lief een mooie Chardonnay en ik een koude Weizen. Hoop niet dat vrouwtje Simons dat beledigend vindt. Anders neem ik de volgende keer een donkere Weizen, raakt ze helemaal in de war en verstrikt ze in mijn hersenloze gedachtengangen en rare kronkels. Wat u kan, kan ik beter.....Wat ik je brom!
Sprak gisteren mooie vrouwen en dito mensen die er toe doen! Je kunt wel zeggen dat deze week bij mij de vrouwen de boventoon voerden. Het ging veel over vrouwen in mijn eigen vierkante meter. Pakte ouderwets mijn handschoenen op. Vrouwen met verdriet en vrouwen die successen vierden. Vrouwen die bromsnorren bespeelden met scharen en onnavolgbare schijnbewegingen. Vrouwen die ons mannen weer op het verkeerde been zetten. Vrouwen die mij weer een gang naar de glasbak in het vooruitzicht stelden. Maar mij wel een mooie avond bezorgden. Je bent niet alleen, wij zijn hier. Voor jou en voor ons allemaal. Onze liefde is groot, jij en ik zelfs als we slapen gaan. Laten wij ons gaan. Dan is er niets meer te verlangen, dan dicht tegen jou aan. Guus komt langs als je 'm nodig hebt maar dat geheel terzijde. 
Het is appels met peren vergelijken. Ons nationale vrouwenelftal vergelijken met mannen is gewoon niet eerlijk. Wij staan en vrouwen gaan bijvoorbeeld zitten al sta ik thuis bijna nooit meer.
Maar ik neem mijn hoed en pet af voor de Lieke Martens, Sari van Veenedaals, Daniëlle van de Donks, Jackie Groenens, Shanice van de Sandens en de Vivianne Miedema's van deze Europese Kampioenschappen. (Foppe) de Haan voelt zich thuis in dit kippenhok. Prachtig toch, dat deze nestor van het Nederlandse voetbal in de herfst van zijn loopbaan onze zomer mooi maakt! 

Al die zure opmerkingen van mensen als Waterreus, de Mos en meer van die zelfbenoemde analisten. Zuurder dan zuur. Waarom? De meiden van coach Wiegman doen het fantastisch. Zelf ik zat er de laatste twee wedstrijden klaar voor. Ouderwets met een potje bier en hapjes. Geen worst maar licht geraakte ham van een lief vrouwtjevarkentje, volle kaas van een mooie zwangere koe en voor de fijne bite biologische komkommers met een lichtgedraaide aioli van rechtsdraaiende yoghurt.
De coach van Denemarken zei het gisteravond treffend. Als je het niks vindt, kijk dan niet! Je moet vrouwenvoetbal niet met mannen gaan vergelijken....Klopt als een zwerende vinger. En of wij de laatste tijd zo verwend zijn gemaakt door Sneijdert en consorten. Daar zit nu zelfs een Advocaat op, ik bedoel maar....hoe ver zijn wij eigenlijk weg geraakt van een eerlijke rechtsgang. Als dat balletje maar eens gaat rollen...
Neuh, geef mij dan maar al die mooie vrouwen. Met schoenen waaronder nopjes prijken.
Maar ook vrouwen die sportschoenen dragen met drie streepjes maar mijn liefste meisje met haar kekke roze koptelefoontje liefdevol in hun armen nemen. Die het liefst Mouna wil opeten....bij wijze van spreken. Mouna staat op! Niet van zes tot tien in de ochtend maar gewoon 's avonds op een verlate zomeravond in downtown Hardenberg. Kun je mij wegdragen hoor......Zoals ik al zei, ik heb genoten van vele vrouwen. Gewoon omdat meisjes het allermooist op aard blijven. Niets wat hun schoonheid evenaart. 
En toch gaan wij mannen ondanks dat wij thuis de wereld in de zunne hebben nog regelmatig de verkeerde kant op. Vreemd? Thuiskomen is toch veel mooier als ergens anders de weg kwijt raken.....Het leven is mooi maar je moet het wel willen zien! Overal is wel wat maar dat wij vandaag Europees kampioen gaan worden staat als een paal boven ons vruchtwater!
Het is misschien niet de ode geworden aan de vrouwen buiten 43 om die ik voor ogen had, maar het is wel mijn manier. Ik stap nog steeds op de fiets maar het lijkt net of ik de brommers beter kan bijhouden. Ik keek vanmorgen door het pas gewassen raam, de glazenwassers hebben hun best gedaan. Gelukkig hadden ze naast de zeem nog veel meer textiel bij de hand. Gelukkig wel, ik denk namelijk in beelden en ik onthou best veel. Moest lachen om al die appies en handige harries! Gelukkig is roaming nu ook in het buitenland net zo goedkoop of duur als hier in Nederland. Anders kosten vrouwen je buitenshuis ook ook nog eens een godsvermogen. Appende vrouwen zijn best grappig.....  
Ik zag mooie vrouwen in Hardenberg, Mariënberg, Oud-Lutten en op de TV. Gelukkig hebben wij de foto's nog en misschien wel rammelende eierstokken. Zo heeft elk nadeel weer zijn voordeel en dat de eitjes ff op de bon zijn. Wie weet hoe anders de bevruchting zou zijn verlopen.....Laat de heren glazenwassers volgende week maar ergens anders de raampjes poetsen. Je krijgt er zo'n bende van....
Fijne zondag. Veule wille vandage. Joah, mag wel zo