maandag 25 december 2017

Bucketlist!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'The smell of hospitals in winter and the feeling that it's all a lot of oysters, but no pearls. All at once you look across a crowded room. To see the way that light attaches to a girl. Drove up to Hillside Manor sometime after two a.m. And talked a little while about the year. I guess the winter makes you laugh a little slower, Makes you talk a little lower about the things you could not show her. 
And it's been a long December and there's reason to believe. Maybe this year will be better than the last. I can't remember all the times I tried to tell my myself. To hold on to these moments as they pass'
Uut 'A Long December' van The Counting Crows

De grote lisdodde is een plant uit de lisdoddefamilie. Het is een tot ruim twee meter hoge plant van voedselrijke oevers met lange grote bladeren en een karakteristieke bruine 'sigaar' aan het uiteinde van zijn stengels. De gedroogde rijpe plant wordt wel eens gebruikt als (stink) sigaar. Dat weet ik nog goed. Een oude buurjongen van mij, Tiemen Pasterkamp, rookte deze als ware het echte gedroogde en gerolde sigaren betrof uit Oud-Kampen. Stond erbij en keek er naar. Had het nog nooit eerder gezien. Vond het machtig interessant. Hij had toch veel meer met de natuur......Wekenlang droogde hij die sigaren in de schuur van zijn ouders waarop zijn vader die grote karakteristieke rode tomaat op de deur had geschilderd. 
Mooie mensen van Urk!
Nou, zo'n Lisdodde had ik een week lang in mijn onderbroek huizen. Bijna een week lang plaste ik door een groot plastic rietje die okselfris in mijn kleine jongen was geplant. Aan de knie had ik zo'n opvangzak hangen die ik om de paar uur boven het toilet kon legen. Geweldig.....Maar niet echt!
Kan weer van mijn bucketlist af, echter deze stond er echt niet op. Wat ik je brom! Neuh, keer een reis maken in de voetsporen van mijn vader door voormalig Joegoslavië wel. Of een keer eten met San bij Jonnie Boer. 
Moos zien schitteren in HHC 1 of Mouna naar het altaar begeleiden en haar overhandigen aan de man van haar dromen. Van die dingen. Of kerst met de hele familie maar die strepen wij elk jaar van onze bucketlist af. Ooit vader worden van twee geweldige kinderen is mij inmiddels ook gelukt, net zoals het feit de vrouw van mijn dromen te vinden. Het werd zelfs meer dan dat.....Soms heb ik het geluk gewoon aan mijn kont hangen....
Neuh zo'n Katheter, wat een week bungelde aan mijn lichaam, hoeft voor mij voorlopig niet meer. 
Geef mijn portie maar aan Fikkie.
Plaste al twee weken wat minder. Regelmatig bij de huisarts geweest. Wat tabletjes gekregen, had verder geen klachten. Nog voor een echo langsgeweest in het ziekenhuis. Blaas was leeg maar afgelopen zondag, die welbekende 17e december, kan wederom in de boeken als eentje die ik niet snel zal vergeten.
's middags bij het feestje van Lian ging langzaam de sluisdeur van mijn plasbuis dicht. Langzaam plassen werd druppelen, de druk was al helemaal verdwenen. Na het tweede bockbiertje in huize Bouwhuis ging de afvoer helemaal op slot. Thuis in Hardenberg ging ik wel tig keer naar de wc. Kon persen wat ik wilde maar zelfs één druppeltje was nog een brug te ver. Na enkele plasloze uren besloot ik toch maar even te bellen met de huisartsenpost. Notabene onder Studio Sport, dan weten jullie dat de nood bijzonder hoog was.
Ach, vriendelijke man hoor die huisarts daarover hoor je me niet maar hij lulde zoveel terwijl ik inmiddels op knappen stond. De stoom kwam bijkans uit mijn oren....maar iets van vocht ho maar......
Ja druppels van (angst)zweet die van mijn voorhoofd vielen. Had liever dat ze rond of uit mijn voorhuid kwamen....Dat kunnen jullie wel begrijpen!
De vriendelijke huisarts met veel praatstof bereikte mijn blaas niet met zo'n fijngevoelige slang die hij met alle man en macht in mijn kleine jongen probeerde te porren....Na drie mislukte pogingen werd ik getransporteerd naar de eerste hulp waar ik in de lieve handen belandde van Heidi. Mijn kleine jongen bleef ondanks alle vrouwelijke aandacht, er liepen meer zusters in het smetteloze wit rond, in zijn schulp kruipen.
Handige Harrie....Heidi was een vrouw van de gestampte pot. Lief, teder maar wel met de nodige kennis ging zij respectvol voor poging nummer vier en vijf....Ik had vertrouwen in Heidi want de Uroloog bevond zich op minimaal 85 kilometer van het knusse ziekenhuisje in Hardenberg. Een snel rekensommetje leerde mij dat het minimaal een uur zou duren...Dat trok ik echt nie....Heidi mocht alles met mijn kleine jongen doen, echt wel....als ik maar ging wateren. Wat een geweldige avond had ik op deze besneeuwde zondagavond in Hardenberg. Geen Studio Sport maar met de broek half op de enkels op een harde massagebank waar mijn kleine jonge ongewild het onderwerp van gesprek was. Pas toen Mariska N. nu Bouwhuis de bewuste Katheter via het gordijn aan Heidi reikte kwam er schot in de za(a)k....Uiteindelijk boekte Heidi succes en wat een opluchting....Ik wilde haar wel kussen maar de situatie vroeg om een ander antwoord. Mijn gezichtsuitdrukking sprak boekdelen. Bij een flinke aandrang na een goede avond doorhalen heeft de gemiddelde man 500 cc aan urine in zijn overvolle blaas zitten. Nou, ik had die avond de hoogste score met een inhoud van bijna 1100 cc. Twee keer zo veel. Ik mocht een kadootje uitzoeken, een kerstpakketje zei Heidi nog. Het werd een doos met allerlei Katheters....zowel voor overdag als voor 's nachts.
Maar wat was ik blij....Kon eindelijk weer plassen. Nou ja, ze hadden het lek gevonden. De opening gezocht.........
Moest nog ff liggen. Allerlei onderzoeken volgden. Bloed werd afgenomen en meteen maar ff getest op allerlei zaken. Ik was er nu toch....De prostaat werd ook nog even onderzocht. Weet nu dat het uitgang is in plaats van een ingang.....Niet te filmen
Ach, pas ver na middernacht verliet ik via de Ambulance-ingang het ziekenhuis. Ze kunnen er van alles over zeggen maar ik ben trots op al die mensen die er werken.....Nuchtere zorg met een knipoog en dito glimlach. Lekker slap ouwehoeren over een gebied waar vaak de toestand als een paal boven water staat.
Het sneeuwde....Hardenberg was bedekt met een wit laken en ik liep daar. Naast een Katheter ook een beetje met mijn ziel onder de arm.....haha....Je moet alles een keer meemaken maar dit had ik liever over willen slaan. 
Maandagmorgen voelde ik mij net een mannetje van 80 jaar of ouder en ach na een paar dagen wende het ook wel weer....Elk nadeel heeft zijn voordeel. Handige uitkomst voor een feestje of een festival. Je kunt drinken wat je wilt en je hoeft nooit naar de WC. San was een superverpleegster.....Ze koppelde net zo makkelijke de dag- als de nachtzak aan mijn slangetje...Moos vond het reuze interessant. Zo interessant dat hij pas donderdagmorgen ernstig en éénmalig aan de slangetjes begon te trekken....
Ik wist op dat moment ook weer dat ik een kleine jongen had.....Man, man....heb er nu nog last van.
Gelukkig mocht de Katheter er vrijdag weer uit. De kerstdagen beleef ik vandaag en morgen gelukkig Kathter-vrij! Wat een ervaring....maar niet heus. Ik kon een week helemaal niet zeiken...Zowel letterlijk als figuurlijk!
Wat blij dat ik nu gewoon weer kan zitten en/of staan om mijn plas te lozen. Dat voelt echt heeeeeeeeeeeeeeeeerlijk. Ik ga er gewoon weer even goed voor zitten en geniet met volle teugen. Veel drinken zei de Uruloog nog, nou dat komt wel goed haha....
Wat dat betreft was het weer een bewogen jaar. Het hoogtepunt vond meteen al plaatst in januari met de geboorte van onze Mouna, wat een prachtig meisje....De rest van onze ziekenhuisbezoekjes waren minder leuk en prettig. Daarom haal ik maar weer eens het nummer van the Counting Crows aan. 
Hopelijk wordt het volgend jaar beter qua gezondheid dan dit jaar....
Wat dat betreft staan er gewoon veel plezantere dingen op mijn bucketlist wat ik je brom!
Fijne kerstdagen en alvast een vrolijk, lief, succesvol maar vooral een gezond 2018 gewenst
Dikke kus op jullie voorhui.....euh hoofd! Joah, mag wel zo.....
Best wel een lullig kerstverhaal geworden!




zondag 17 december 2017

17 December!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'So here it is Merry Xmas'. Everybody's having fun. Look to the future now. It's only just begun. Are you waiting for the family to arrive. Are you sure you got the room to spare inside. Does your granny always tell ya. That the old songs are the best. Then she's up and rock and rollin' with the rest'
Uut 'Happy X-Mas Everybody' van Slade

Hier thuis, bij de buren en zelfs op het werk staat de radio soms op Sky Radio. The Christmas Station!
Ach, ik vind het niet erg. Vind het wel wat hebben, zo lekker kneuterig. Vooral afgelopen week met die bergen sneeuw er bij!
Wat betekent kerst voor mij? Volgens Moos wordt Jezus geboren maar zijn juf heeft een ander kindje in de buik, die heet geen Jezus en de baby van Marloes luistert misschien wel naar de naam Henk. Weet je dat Henk op nummer 1 staat wat betreft de minst gegeven meisjesnaam...? Moos vraagt zich steeds vaker af, soms op de vreemdste momenten hoe de baby toch in de buik komt. Hij zit echt in zijn piemel, fluf en kont fase. Om de drie woorden gooit hij kont tussen zijn volzinnen door. Of piemel...
Kerst betekent voor mij toch het einde van het jaar. Lekker eten met de familie, gezelligheid en dom ouwehoeren. Op Hoes Op An Veur Kesmis....Blijf ik een geweldig nummer vinden net als de beste kerstplaat ever. Die van Slade....Gisteravond veel kerstmuziek gedraaid op 39 en verdere foute muziek. Waarom ik ineens aan Tilly en Manita moet denken, Euh....? misschien staan deze namen wel aardig in hoog in de lijst van de sociale verzekeringsbank. 
Op Hoes Op An Veur Kesmis zegt veel.....Geborgenheid, vertrouwde omgeving. Thuiskomen, de drang naar eerder, rendementen van vroeger. Ik voel mij onmeunig best!
Mouna lacht weer naar mij aan de andere kant van de tafel. Met haar 4 kleine tandjes in haar lieve mondje wat constant in de blije stand staat. Had vannacht tussen de plaspauzes door een rare droom. Werd teruggeworpen naar twee jaar terug toen ons het huilen nader stond dan het lachen. 17 december is mijn lieve oud-buurmeisje altijd jarig....Ze wordt alweer 13. Een hele meid die Snapchattend en Instagrammend door het leven gaat. Je wordt ouder, papa! Mooi. Maar voor twee jaar terug spatte onze droom op de verjaardag van Lian uitéén. Het zal misschien altijd zo'n moment blijven. Sommige data vergeet je nooit.
Na ruim twaalf weken stopte het hart van ons kleine wondertje in spé met kloppen, het klopte niet meer! Nooit meer....
Weet het nog zo goed. Raar dat het vannacht, precies twee jaar geleden, 17 december 2015 weer arriveerde in mijn onderbewustzijn. Op hetzelfde moment huilde Mouna haarzelf wakker. Was net vier uur geweest en het laatste bockbiertje van La Trappe had ik zojuist persoonlijk overhandigd aan de plaatselijke riolering. Want wat als het twee jaar terug allemaal wel goed was gegaan dan was Mouna er nooit geweest. Rare gedachte....Twee jaar terug stond onze wereld stil op 17 december! Hadden we eigenlijk best wel een Kut-Kerst. Daarom snap ik ook zo goed dat heel veel mensen niet zitten te wachten op kerst. Vooral als je dit jaar of eerder mensen ongewild heb moeten laten gaan. Omdat ze het aardse verruilden voor het eeuwige of omdat een relatie stukliep. Samen zijn met kerst krijgt af en toe wel een andere dimensie. Of zoals wereldlichtjesdag wat ze vorige week in Ommen organiseerden. Die vieren nooit kerst met hun kroost wat zo welkom was. Wij kregen voor ons afgebroken Projectje Truus 2015 in de winter van 2017 onze Mouna er voor terug. Wat was ze welkom. Maar voor heel mensen werd de lege plek nooit meer opgevuld. Blijft hij of zij voor altijd in onze herinneringen. Was projectje Truus een meisje of een jongen geworden? 
Wij zijn echt gezegend met twee gezonde kinderen. Moos en Mouna. Weet niet wie ik daar voor moet bedanken maar uit de grond van mijn hart zeg ik Bedankt! Maar vond het zo raar dat juist vannacht een gebeurtenis van twee jaar geleden in mijn hersenloze brein werd geprojecteerd. Onze blikken naar elkaar, het nog niet uitspreken maar allebei al wetend dat het gebeurd was. Even daarvoor nog in de weer met zo'n namenboekje in de wachtkamer. De ene flauwe naam na de andere kwam voorbij. 
Twee jaar later is Mouna bijna 1. Wordt Moos in maart 5. Maar ik snap heel goed dat Kerst niet voor iedereen de Most Wonderful Time Of The Year is.....
Rollade en Ragout, ik roek het al. Op Hoes Op An Veur Kesmis. Iedereen doet het op zijn of haar eigen manier. Ik doe het zo....omdat ik het niet anders kan. 
Fijne feestdagen iedereen alvast en als het wat minder fijn voor je is dit jaar wens ik jou toch hetzelfde.
Ondanks alles valt er elke dag wel iets te vieren. In het groot of in het klein.
Tis maar net waar je je licht opsteekt....
Fijne zondag. Joah, mag wel zo... 

 

zondag 10 december 2017

SneeuwBlind!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Shut your eyes and think of somewhere. Somewhere cold and caked in snow. By the fire we break the quiet. Learn to wear each other well. And when the worrying starts to hurt. And the world feels like graves of dirt. Just close your eyes until you can imagine this place. Yeah, our secret space, at will. Shut your eyes, I spin the big chair. And you'll feel dizzy, light, and free. And falling gently on the cushion. You can come and sing to me.'
Uut 'Shut Your Eyes' van Snow Patrol

We zitten al een uur op de bank naar buiten te kijken. Geen sneeuwvlok te zien!
Zijn we daar nu eerder voor uit het bed geslopen. Moos maakte mij al vroeg wakker, kwam uit zijn kamer gestiefeld en fluisterde in mijn nog half slapende linkeroor: 'Papa, ga je mee naar beneden. Weet je nog, 10 cm sneeuw, Code Geel. Sneeuwpop maken....hebben we nog wortels over van Sinterklaas? zou het plaksneeuw zijn? gaan we sneeuwballen gooien.....
Maar éénmaal beneden was de wereld buiten onze deur nog niet maagdelijk bedekt met een wit gestreken laken. Niets van dat alles. Nederland in optima forma. We kunnen hier ons over van alles druk maken. Dat doen wij het liefste voordat er uberhaupt iets gebeurd is. Naderhand valt het altijd mee in Nederland!
Valt er ergens een verdwaald sneeuwvlokje is de NS al in alle staten, schiet de eerste auto de sloot in en tovert de KNMI allerlei codes uit de hoge hoed! 
Ik hoor ze lachen in Oostenrijk en Frannkrijk, die rare Ollanders. Daar worden ze pas echt zenuwachtig als er geen sneeuw ligt....zoals wij nu eigenlijk. De Muts had Moos bij wijze van spreken al op, hij wilde zo in zijn Cars pyjama naar buiten waggelen, ins blaue hinein
Nu is het nog mooi donker, de sneeuw gaat pas vallen als wij hier richting de middag wandelen...
Zal het dak in Amsterdam bestand zijn tegen de sneeuw als wij nog een poging gaan doen om de competitie spannend te houden. Zal Ajax tegen de lampen nog een kaarsje van hoop opsteken of dooft de ploeg van Cocu het vuur uit het elftal van Keizer die allang weer de hofnar is gebleken. 
Ach, alles valt deze week een beetje tegen. Chris Rea ,de zanger van Driving home for Christmas zakte gisteren tijdens een optreden in elkaar. Peter en Henri maken het karwei duzz niet af in Dortmund en kunnen vandaag ook het Bosz in, Gordon kan meer niet kiezen tussen twee opties die hem in de schoot zijn geworpen. Hij heeft nog wat te kiezen. Duurt een wc-bezoek even zeven minuten wat langer door een plas die niet wilde lozen loop ik die gewilde kaartjes van Pearl Jam mis....
Ach, het bezoekje aan het UMCG deze week viel ook al dikke tegen. Normaal gesproken zijn het bezoekjes die ik uit kan tekenen. Mijn ogen worden door de Dermataloog gemonitord. Bloed en ditmaal ook de urine worden weer gecontroleerd. Je slijmvlies Pemfigiod houdt zich rustig, een nieuwe operatie wordt weer uitgesteld ook al klapt het oog langzaam naar binnen en beschadigt dit het hoorvlies. 
Je bent er ruim een halve dag zoet mee maar je slikt alles maar, nou ja bijna alles.....Want het kan verkeren. Hoor het Bredero het vorige week nog zeggen.
Maar deze woensdag werd ik even ernstig met de grote neus op de feiten gedrukt. 
Mijn slijmvlies Pemfigoid gedraagt zich als een sluipmoordenaar. De hoofd van de Dermatalogie las, denk ik, mijn gedachten. Meneer Dorgelo, u denkt dat er niets aan de hand is maar laat ik u dit zeggen. Deze ziekte is een sluipmoordenaar terwijl u denkt dat alles stabiel en rustig is kruipt hij langzaam van de achterkant uw lichaam binnen en opeens kan hij toeslaan. De kans dat u blind wordt is nog steeds levensgroot aanwezig. De antistoffen zijn nog volop aanwezig in uw lichaam. Ik snap heel goed dat de oogarts u wil doorsturen naar het oogcentrum in Rotterdam voor een ooglidcorrectie maar er kleven best wel risico's aan een operatie. 
De operatie moet eens gebeuren anders gaat uw hoornvlies eraan maar.....
Nou ja, van die dingen duzz. Inderdaad, ik dacht dat het allemaal niet zo'n vaart zou lopen. Was alleen naar het UMCG afgereisd. We hadden net Sint en al die drukte achter de rug. San, Moos en Mouna bleven lekker achter in Hardenberg. Kon Moos ff in alle rust zijn grote puzzels maken. 160 stukkies, jochie van vier maakt achteloos een puzzel van 6+ in zijn eentje.
Mag nu ook een ander middel gaan slikken. Cylofosfamide.....Alleen van die bijwerkingen alleen al wordt je verdrietig van. De arts vroeg of ik al kinderen had. Ja, twee ontzettende lieverds....Willen jullie nog meer kinderen...? Euh...?? Schijnt dat die Cyclofosfamide ook het goedje aantast wat er doorgaans voor zorgt dat er in de buik van je vriendin iets wonderlijks moois gebeurt.....Euh? 
Haaruitval is ook zo'n fijne bijwerking...Nou ja, dat scheelt, het wordt bovenop toch wat dunner. Aan de andere kant is het ook weer handig want tevens je schaamhaar scheert zich zonder mes of schaar als sneeuw voor de zon weg. Misselijkheid, braken, verhoogde kans op infecties, je hebt sneller koorts en je bloedt wat sneller, niet maandelijks maar gewoon als je lichaam er zin aan heeft.
Gelukkig ik zie alles nog.....Bij mij nog geen code geel, oranje of dat alles op zwart gaat. Neuh, ga uit het van het positieve en dat alles achteraf toch meevalt. Maar er werd mij wel op hart gedrukt om de voorgeschreven medicijnen wel te gaan nemen aangezien ik het met de Dapson het ook niet zo nauw nam. Vergat het nog wel eens (de laatste twee maanden niet meer geslikt....duzz...) 
Ach, zo'n voetballoze zaterdag als gisteren maakte alles weer goed! Genoten van en met mijn gezin. Wat een voorrecht heb je dan. Dat valt nooit tegen....Ik zie zowel Moos als Mouna elke dag groeien, niet alleen in lengte maar ook als kleine mensjes! We ontdekten in het mooie Tubbergen een leuk nieuw restaurantje waar wij gastvrij werden onthaald. Mooi daj d'r bint.....Gaan we vaker heen. Moos kan er ravotten, Mouna staks ook en de kaart bood culinair perspectief. Ik heb niets meer te verliezen als ik dat allemaal zie gebeuren.
Met San een wijntje gedronken...God, wat is ze toch prachtig en allemachtig mooi. Met haar in mijn armen valt niets tegen.....
Ik ben niet sneeuwblind. Ik zie wat er allemaal gebeurt in- en rondom mijn veilige haven. 
De twijfel is gebleven maar ze leidt niet meer de dans. Ik laat mij leiden door het licht. Het licht is sterker dan het donker. De liefde overwint....
Laat de sneeuw maar komen. Ga weer naast Moos zitten.....wachten op het eerste vlokje.
Vandaag sluit ik mijn ogen niet, morgen niet en de komende jaren niet......Zo eigenwijs ben ik wel!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.....
 

zondag 3 december 2017

Stemming!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Whistling tunes we hid in the dunes by the seaside.Whistling tunes we're kissing baboons in the jungle
It's a knockout. If looks could kill, they probably will. In games without frontiers-war without tears. Games without frontiers-war without tears.'

Uut Games Without Frontiers van Peter Gabriël

Was een weekje van de radar. Ging spreekwoordelijk acht tellen neer. Mijn simpele stukkie over wat ooit  een gelukkig kinderfeest was maakte veel tongen los in de wereld buiten mijn eigen. Het ging 'viral' zoals je het dan mag noemen, blijkbaar! Zo'n beetje half Friesland stak mij een warm elfstedenkruisje onder de riem. Sommige mensen uit Dokkum beloofden mij een gratis oranjebittertje als ik ooit de plek des onheils kwam bezoeken. Kreeg veel voors en enkele tegens te incasseren. Het zij zo. Onbekende mensen die dachten mij als nuchter simpel boertje kinderlijk in de hoek te moeten neerzetten. Terwijl ik alleen wat probeerde duidelijk te maken. Geen stelling nam maar alleen mijn ongeloof uitsprak wat ik een dag eerder zag gebeuren tijdens de Sinterklaasintocht. Gisteren was het weer van hetzelfde zwarte laken een wit pak. Nu kon er wel worden gedemonstreerd. De bussen werden nu niet geblokkeerd op de A7, nu kregen ze wel een immense politiebegeleiding (wat kost dat wel niet....?? Nederland hè, alles moet maar kunnen) Het Dokkum van Bonifatius leek wel veranderd in een stad waar een G-20 conferentie werd gehouden. Overal was er politie: in auto's, te paard, op het water, in burger. Elke nuchtere Fries die haar eigen stad in wilde via de Woudpoortbrug moest zich legitimeren.
Dokkum zucht, hadden ze maar nooit het onnozele idee geopperd om hier de landelijke Sinterinklaastocht te houden. 
De discussies barsten naderhand los. De kloof tussen de Randstand en de rest van Nederland werd alleen maar groter. De dijken braken. Zoveel maakte Dokkum wel duidelijk. Dat op het Platteland de dingen nu éénmaal anders gaan. Hier is zwarte piet gewoon het lieve meisje die je vrijdagavond nog een biertje intapte nadat Harrie en Klein Orkest waren uitgespeeld.
Had daarom vorige week ff geen enkele zin om mijn mening te ventileren die er absoluut niet toe doet!
Ik schrijf op wat mee bezighoudt, waarover ik mij soms verwonder. Gaat vaak over mijn lieve San, mooie kinderen, vrienden en familie. De ene keer over de voetbal, mien kluppie Mainbarg als ik mijn gal moet spuien maar wij hebben eindelijk weer een hoofdtrainer die het spelletje snapt. Dus hoef ik mijn pen niet te dopen in het azijn. De resultatenrekening van de TC waarop Bruto en Netto netjes zijn verdeeld. Hoe simpel kan het zijn. Prima gedaan, Heren! Nog steeds komen de reacties binnen, de teller blijft maar tikken. Als ik voor elke bezoeker een euro zou ontvangen kon ik een sabbatical nemen van minimaal een jaar. Elk nadeel heeft zijn voordeel. Het wordt gewoon een weekje Callantsoog, haha!
Ach, de stemming sloeg om in Nederland terwijl ik nog niet eens heb gestemd. Het hangt weer boven mijn hoofd als een zwaard van ene Damocles. De top2000, hebben jullie al gestemd?
Vrijdagavond was ik nog bij Harrie Jekkers en zijn Klein Orkest. Heerlijk. Wat heb ik genoten van deze nuchtere man uit Oh Oh Den Haag! Hij was zo links dat hij zelfs weigerde om twee rechterhanden te hebben. Brak door eind jaren zeventig, midden jaren tachtig! Hij vertelde prachtige verhalen. Hij waarschuwde ons al en ja hoor, uiteindelijk kwam het gesprek toch uit op de dood. Want over honderd jaar zijn we allemaal dood en jij ook. Hij vertelde de (on)zin van ons bestaan. Uit Einde Lijk....Tja, het klopte wel. Zong ook kinderliedjes, over het Nijlpaard. Wilde soms dat ik een roltrap naar de maan achter mijn huis had staan. Willen we soms niet allemaal die bloeiende eik in de winter zijn? En moet je eerst niet van jezelf houden als je dit kostbaarste bezit aan een ander kunt en wilt geven!
Heerlijk, in dat pluche van de Voorveghter te zitten. Ik geniet er elke keer weer.....Een dag later liep ik er al weer te drentelen. Nu omdat Moos de schatkamer van Sinterklaas wilde bezoeken. Wat een machtig mooi initiatief van de Hardenbergse middenstand. Sinterklaas en hoofdpiet Piet gingen geduldig op de gevoelige plaat met honderden misschien wel duizenden kinderen. Moos en Mouna waren onder de indruk. Moos die vroeg hoe oud Sinterklaas nou eigenlijk was en hoe Piet de kadootjes bracht ondanks het feit dat wij geen schoorsteen hebben. Je mag wel door het raam hoor, wordt je ook niet zo zwart.....(!?!) Is Moos nou de enige in de hele pietendiscussie die het wel snapt? Hier in Hardenberg, ver van alles, doen ze niet zo moeilijk. Laten wij mensen in hun waarde als ze 's avonds maar het licht van de fiets aan doen....!
Ach, was vroeger alles beter. Dat gemijmer over eerder, over de muziek van eerder. Je kunt je wel zorgen maken over van alles maar je schiet er zo weinig mee op. Weet wel dat ik mij elke dag zorgen maak nu ik kinderen heb. Heb het al vaker gezegd, krijg met terugwerkende kracht nog meer respect voor mijn ouders. Achter elke boom zie ik 620 beren op de weg! Soms op van die avonden na een donkere dag sluit ik mijn op en luister naar je stem....Vind Facebook best wel leuk zo af en toe. Oude 'Vrienden' kom je soms op de raarste plekken tegen. Zo luister ik nu naar een zomer aan het eind van de twintigste eeuw en jaag ik nog steeds mijn dromen na. Blijf ik Acda en de Munnik leuk vinden ook al moest ik thuisblijven terwijl ik graag mee had gewild. Van die dingen. Zou jij dingen anders doen als je het over mocht doen....Neuh, denk het niet!
Heb lang moeten wachten op mijn geluk, andere wachten nu op een aangekondigde dood.
Een hard gelag. Henk is nog steeds Henk, kan nog steeds zijn karbonaatje eten al maakt hij die meestal nu zelf klaar. Samen is niet alleen. Stuurde ooit een dominee het veld uit, wie weet heeft Jaap nog een lijntje naar boven lopen. Sommige mensen moeten gewoon iets later vertrekken uit dit leven. 
Kijk, als ik lang genoeg blijf lullen kom je dus vanzelf bij de dood uit. Harrie Jekkers heeft gelijk.
Het leven is tijdelijk en de dood is onvermijdelijk. Maar stel dat je niet dood kon gaan dan had je stomweg niet bestaan. Wees dus blij dat je straks mag sterven en laat het je leven niet bederven, begrepen?
Maar ja, Sinterklaas gaat nooit dood hè. Hoe oud bent u eigenlijk?
Joah, mag wel zo....Fijne Zondag!