zondag 29 mei 2022

#Tindør, U2 vs. 2A's!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'From the first time I saw you or I guess that I should say.
From the first time I saw you look at me. 
It was there on your face, you saw me not just as I am.
But the way I've always wanted to be.
..From the first time I held you or I guess that I should say.
From the first time I felt you hold on me.
I was lost, I was found, yeah you turned me upside down.
In a way I've always wanted to be.
What I felt there and then (I feel here and now)
And I feel like you've given me a card to get out of jail free.
I wanne be the man you think I am.
Wanne be the man you think I am, think I am'
Uut 'The Man You Think I Am' van Venice!

Moi, ben ik weer!
Allereerst een welgemeend dankwoord aan de KLM, luchthaven Schiphol en de luchtverkeersleiding in Amsterdam. Het was voor enkele weken gewoon erg druk in de vertrek- en aankomsthal. Je stond veel langer in de rij bij de check-in balies, security en paspoortcontrole. Het was gewoon complete chaos op wat ooit het grootste en beste vliegveld ter wereld was. Directeur Benschop van Schiphol had en heeft zijn zaakjes gewoon nog niet in orde, wat ik oe brom! Die kerel heeft wel vaker dingen in de soep laten lopen....Waarvan Akte! Maar je hoort mij niet klagen. 
Een kleine duizend kilometer verderop op de luchthaven Göteborg-Landvetter merkten wij het ook. Jan en ik waren mooi op tijd gearriveerd, klaar voor de terugreis naar goddeloos 'n Ham en Hardenberg.
Nog efkes en we zaten in de blauwe vogel terug naar huus! Niet dus....!
Försenad stond al op het bord met de vlucht- en vertrektijden toen wij, goedgemutst, de vertrekhal binnen liepen.
Vertraging op zijn Zweeds. Dacht al zoiets. We konden ons uren gaan vervelen, beetje Tax-Free shoppen, een dikke boterham eten met die typische Zweedse balletjes. We konden zelfs nog een ritje met de Volvo naar de IKEA ondernemen. Tied zat, het vliegtuig moest namelijk nog vertrekken uit Amsterdam. 
Zat derhalve een beetje te pielen op mijn telefoon. Spelletjes van Moos te bekijken en foto's die ik gisteren had geschoten van het mooie Zweden. Appies lezen maar na een kleine 10 minuten was ik daar ook wel mee klaar. 
Naar goed Zweeds gebruik hadden ze ons de avond ervoor de bijzondere functies en de ongekende mogelijkheden van Tindør uitgelegd onder het genot van een mooie rode wijn. 
Ja, een dating-app. History ging repeaten in mijn hoofd. Stemmetjes kwamen terug, moet jij niet eens op een dating-app? Ik hield al maanden die boot af. Niks voor mij en we gingen toch met het vliegtuig?
Maar ja, dat moest eerst nog landen in Göteborg voordat ie kon vertrekken. Rekenen is nooit mijn sterkste vak geweest op school maar een kleine rekensom leerde mij wel dat het nog tenminste twee uur ging duren voordat we uberhaupt konden gaan boarden. 
Toch maar Tindør døwnløaden...? Gewoon doen joh, lachte Jan. Wat maakt oe het uut...?
Denk dat Tindør Zweeds is voor 'uitstelgedrag' of voor 'Toeval bestaat niet', een Zweedse puzzel is het sowieso (niet). Snapte er niet veel van, er popte meteen vrouwen op. Ze kwamen uit alle hoeken en gaten uit het bosrijke Zweden. Ze hielden allemaal van klussen en bezoekjes aan de IKEA met de Volvo. Wilden blijkbaar allemaal een kast in elkaar timmeren. Waar zaten die addertjes onder het gras? 
Nadat de blauwe vogel van de KLM ons keurig had afgeleverd op Schiphol veranderde het taalgebruik, Zweeds werd weer vertrouwd Nederlands. Al bleef het Tindør-Gold abonnement op Zweedse Kronen staan. Ach, een kleinigheid hou je altijd. 's Avonds thuis ging ik er eens goed voor zitten. Was toch alleen en Astrid kon de vragen ook wel stellen terwijl ik zat te multitasken.....Het was nog lang niet twee voor twaalf voor ondergetekende, wat ik oe brom! Maar toch!
Zag het meer als een uit de hand gelopen gimmick. Even kijken wat het is, maar nogmaals was mijn heldere gedachte, dit is niks voor mij hoor. Het is geen kroeg hè dat Tindør gedoe... 
Maar toeval bestaat niet! Alsof het zo had moeten zijn. Want later, afgelopen vrijdagavond eigenlijk bedacht ik mij in alle eerlijkheid. Als de KLM niet zo had lopen kutten in Amsterdam had ik nooit, uit verveling, een dating-app op mijn telefoon gezet. Kan er 'm ook weer afgooien want het lijkt er verdacht veel op, potverdikkemei, dat ik mijn droomvrouw heb gevonden.
Jemig, gewoon uut het land van Daniël. Bijna om de hoek! Nou moe, wat heb ik aan mijn fiets hangen.
Geweldig! Wat een vrouw niet kan doen. Ze laat mij inderdaad zweven en voorlopig nog niet vallen. 
Na een klein jaar is het kleine grote geluk weer op mijn pad gekomen. 50 jaar maar ondertussen weer trillend op mijn benen als een jongeman van 32 jaar. Doe Maar....Ik doe het ook, het voelt allemaal zo vertrouwd. 
Dus ik ben gewoon dankbaar dat Schiphol er al weken een zooitje van maakt(e). Zonder vertraging op mijn vlucht had ik mijn mooie blonde weldoen(st)er nooit gevonden, nooit ontmoet. Echt nie.
Wat ben ik blij met die Benschop, een toffe peer die directeur van Schiphol dat ie alles zo mooi in de soep heeft laten lopen. Moet je eens kijken wat het mij allemaal heeft opgeleverd. 
Toeval, het bestaat niet...Ik denk het wel. Misschien is de grote baas boven wel drie weken met vakantie, retourtje Hemelvaart of zo en zit mijn eigen King tijdelijk aan de knoppen. Hij was altijd al zo'n regelneef en kon goed organiseren. Misschien heeft hij de boel daarboven wel op scherp gezet. 
'En nu ff kappen met al die onzin. Eerst geef ik mijn jongste zoon een duwtje in de goede richting.' 
Iets met de Hunebed Highway, die snelweg die notabene bijna langs mijn huis loopt. De N34. Ik hoef maar een klein eindje naar boven om te geraken waar ik nu, as we speak, bijzonder graag wil zijn. 
Heeft de hemelpiloot toch zijn gelijk gekregen. Maar nooit gedacht dat het zo zou gaan. 
Speelde ongelovige Thomas, ik geloofde er niet in maar moet toch be-amen dat ik het weer eens mis had. Er is meer tussen hemel en aarde. Wat het is...? Zeg het maar. Ik denk, dat Pa boven ff met de bezem door een porceleinkast is gaan lopen vegen. Net zo lang dat alle scherven van geluk in het daarvoor bestemde (vuilnis)bakje waren gedeponeerd. Weet ik veel....Alle ballast weg, het verstand en het gevoel weer op één lijn zitten. Elkaar de hand hebben geschud. 
Heb gewoon na een klein jaar weer een glimlach op de lippen. Het leven heeft weer zin. 
Daar heb ik lange tijd niet aan gedacht. Was niet radeloos, ook niet hopeloos maar het deed wel ontzettend veel met mij. Nu, denk ik nog een beetje: Waar hangen die camera's maar het is gewoon allemaal echt! Dit is niet meer die slechte film, zekers niet Oscar-waardig!
Haar al missen als ze bij jou de straat uit rijdt. Blij worden als ze een filmpje of foto stuurt. Haar zien dansen op Dauwpop en het filmpje nog eens kijken, en nog eens....en 's nachts nog drie keer! 
Mooierd. Lieverd! Het voelt niet vreemd, het voelt vertrouwd en wat als Schiphol de boel wel op orde had, Zweden geen Tindør had uitgevonden....?? Tja, als ik destijds niet was gaan fitnessen op de Beerze Bulten. Tja, zo kun je alles wel analyseren totdat je een ONS weegt. Soms gebeuren dingen gewoon, toeval of niet...! Wen d'r maar an. 
Voel weer dat wij hetzelfde zijn. One, but not the same is weer gewoon een nummer van U2.
Jemig, wilde Jezus zeggen, maar soms hoort mijn moeder ook af en toe wat ik allemaal schrijf...
Dus Jemig. Wat waren ze goed, nooit gedacht dat ik het ooit zou zeggen maar de 3J's is een wereldband. Tenminste als ze U2 zingen, haha....Ach, ik zet de muziek ook niet zachter als zij Nederlands beginnen te zingen. Maar eerlijk is eerlijk, kreeg regelmatig kippenvel van de 3J's plays U2. 
Wat geweldig. Niet vaak zo'n concert meegemaakt in de Voorveghter, het dak ging er bijna echt af!
Vanaf minuut één was het echt Memory Lane. Terug naar de jaren tachtig, terug naar I Will Follow, Sunday Bloody Sunday en Bad. Smakgans en Bert kwamen ff huizen in mijn gedachtengang. 
Bij Bad van U2 denk ik altijd aan onze eigen Bert! Onze Moat, onze nummer 14.
Pride, in the name of love. Wat een band, wat een geweld. Jaap Kwakman die zijn gitaar bespeelde alsof zijn leven er van af hing. Die drummert, wat een gast zeg! Want Larry Mullen Jr. heeft een hele aparte manier van drummen, dan moet je van goede huize komen om hetzelfde geluid uit jouw trommels te produceren. Lijkt zo simpel allemaal. Snap ook waarom Lian die andere gitarist van de 3J's, Robin Küller, zo'n lekker ding vind maar hij weet ook lekker aan de snaren te plukken. Wat een leukerd hè, of nie Irma....haha. Geen enkel nummer was verkeerd. De plaat van die Ierse gasten uit 1987, The Joshua Tree, werd helemaal gespeeld. Dat was de rode draad in het programma maar ook nummers van Rattle and Hum en bijvoorbeeld als afsluiter Beautiful Day. Maakte een filmpje, vanmorgen hoorde ik iemand behoorlijk vals zingen. Ik weet nu ook, als je zoiets filmt - bek houden Dorgelo.....! Klinkt werkelijk voor geen meter. 
Maar ik ben echt onder de indruk geraakt. One klonk weer anders in mijn hoofd, kon nu weer lachen om de woorden die ik destijds gebruikte om iets behoorlijk kuts te duiden. Voel dat ik één aan het worden ben met haar. Gaat het te snel? Ik weet het niet, het gevoel zegt hele andere dingen. Heerlijk....Verliefd zijn! 
Om wie ze is, hoe ze is...! Raakvlakken te over. Ze kan meezingen met de CD 'Naakt onder de Hemel' van Blof uit 1995. Verbazing alom en loepzuiver ook nog eens....Altijd vanavond! Prachtig. Dat verzin je niet. Muzikaal zit het sowieso snor. 
Lohues zong het gisteren al. Dat het wel weer eens mocht, even een prachtige mooie dag!
A Beautiful Day, zong het woord voor woord mee met Jan Dulles. Wat een strot heeft die Volendammer....
Heeft ook een kutperiode gehad maar muziek heelt bijna alle wonden. Of zoiets, weet ik veel!
Maar nogmaals, niet vaak zo'n concert meegemaakt. Zo intens beleefd. Misschien komt het ook wel door het feit dat ik weer leef, dat ik het weer tijd vond om te gaan leven zoals ik het graag wil. 
Dit voelt zo als mijn eigen beslissing. Nu had ik en heb ik zelf de keuze gemaakt, zelf weer het stuur in handen hebben. Wat fijn! Zo bijzonder. Als ik wil afslaan doe ik dat en anders rijd ik door. Maar nogmaals lieve vriendinnen en vrienden, dank voor alle adviezen. In zo'n periode leer je ook veel, bij welke mensen je wilt horen bijvoorbeeld en bij welke niet (meer).
Onderweg naar een nieuw, ander en misschien wel beter later! Ik weet het niet....!
Maar ging Onderuit in een t-shirt van haar. Nu voert muziek wederom de boventoon en nu vooral in goede dagen en intens mooie momenten. Creating Memories.....Ook geleerd in Zweden, trouwens. 
Nu ging niet alles verkeerd, ook al ben ik een man. Maar ik kan het niet alleen en gelukkig mag het weer samen want ik kan het niet alleen. Geen 3J's meer in mijn hoofd maar de 2A's!
U2 vs. 2A's. 
Met dank aan vertraging van de KLM. Zo vloog tijd weer eens de goede kant op!
Dansen op de vulkaan! Potverdikkemei, wat heb ik dit gemist, zeg! 
Samen is niet alleen. Jij maakt mij de man die ik zo graag wil zijn. 
Fijne zondag.
Joah, mag wel zo....








zondag 22 mei 2022

#De (Blonde) WelDoener!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'When your world is full of strange arrangements and gravity won't pull you through.
You know you're missing out of something. Well that something depends on you.
All I'm saying it takes a lot to love you.
All I'm doing you know it's true.
All I mean now there's one thing, yes one thing that turns this gray sky to blue.
That's the look, that's the look, the look of love.
Uut 'The Look Of Love' van ABC

Moi, ben ik weer. 
Kort nachtje vannacht toch heb ik het gevoel dat ik een hele wereldreis heb gemaakt. 
Gisteren fietste ik met Mouna door de stad. Wat inspiratieboxjes langs lokale ondernemers brengen. 
Inderdaad, voor haar korte pootjes en amper vijf jaar oud was het best een hele onderneming. 
Mouna zei dan ook - wellicht terecht, toen wij thuis waren tegen haar grote broer Moos, dat we door heel Nederland hadden gefietst. Ben best wel moe hoor, Papa.
Nou ja, uit haar perspectief snapte ik het wel weer. Net zoals de relativiteitstheorie van ene Albert Einstein waar ik gisteravond, zo out of the blue, een hele boom met iemand over opzette. Hoezo, geen diepgang?
Wat ik oe brom. Het werd toch zo'n avond waar tijd geen rol speelde en de beroemde formule E = mc2 enige vorm van betekenis kreeg. Iets met energie, massa en lichtsnelheid (daar staat die c namelijk voor).
Moos moet altijd nog lachen als ik mijn eigen theorie benoem. Dat ik hem ooit Einstein wilde noemen in plaats van Moos. Iets met mijn eigen energie, gecombineerd met massa en lichtsnelheid. Nooit gedacht dat ik ooit papa zou worden. 
Galileo Galilei zou trots op ons zijn geweest dat ruim vier eeuwen later zijn visie op dit principe nog boven tafel werd gehaald. En de Counting Crows speelden Einstein on the Beach, raakvlakken genoeg!
Het leven is derhalve geen ABC'tje, kunnen de heren van ABC het wel hebben over de blik, het aanzien van de liefde en dat alleen de liefde de grijze lucht in blauw kan veranderen....maar gisteren kleurde ie weer gewoon roodzwart. Stond er bij en keek er na. Geweldig, zat weer in mijn eigen wereld van de elementen. Denk nr. 72. 
Droomde vannacht ook weer iets geks nadat ik Mouna naar haar eigen kant van het bed had geworsteld.
Slaapdronken vertelde ze mij een leuk verhaaltje. Telde opnieuw mijn zegeningen...
Onderweg naar later. Licht aan het eind van de tunnel. 
Zag Daniël Lohues fietsen over de Hunebed Highway (N34) met speels gemak de betonpoalties ontwijkend en in zijn mand lag aardig wat droge worst. Wat een 'Skik' had ie. Goedgemutst vooral, achterstevoren op het zadel langs afslag Ermerstrand. Moest gelijk denken aan onze trainingskampen daar. Han die wij 's nachts kwijt waren en 's morgens uit de mand boven ons tijdelijke adres kroop, net zo verbaasd keek als het hele elftal, haha. Hoe was hij daar in godsnaam terechtgekomen? Halsbrekende toeren uitgehaald die noeste verdediger van ons, dat had ook heel anders kunnen aflopen. Nuchter was hem dat nooit gelukt. Geweldig!
Wij als voetbalteam het stralend middelpunt vormden van een groots Beach Volleybalweekend.
Drenthe doet wat met je. Dat is zeker! De troubadour huist niet voor niets op Erica. Drenthe, de oerprovincie van Nederland. Laatst was er nog een stamhoofd in Kenia die tegen Floortje in haar progamma 'Floortje naar het einde van de wereld' vertelde dat hij het liefst naar Drenthe ging. 
Misschien bevind Camping Buitenland zich daarom wel in Zandpol, vlakbij Stieltjeskanaal. Tout Amsterdam is er zomers te vinden. 
Zeg het maar, sorry...ik weet het. Nog geen touw aan vast te knopen, ik droomde dan ook niet zo lang maar kwam wel tijd tekort in mijn eerste REM-slaap. Wist wel dat ik mij weer eens moet laten op- of nameten, volgens mij klopt die 2 meter punt 6 van geen kant meer. Had geen hakken aan maar liep op blote voeten omdat ik kerstsokken had meegenomen van boven in plaats van happy socks. 
Keek vannacht voor de zekerheid nog eens in mijn paspoort. Stond er toch echt: 2.06 - bij de overheid doen ze niet aan komma's maar anders had er nog achter gestaan: , 4. 
Ben niet zo goed in cijfers. Weet wel dat het blonde biertje van Maallust, met als ondertitel De Weldoener, is gekroond tot het beste biertje van Nederland 2022. Die brouwers uit Veenhuizen, inderdaad Drenthe weer, wisten beslag te leggen op het feit dat ze de mooiste en beste van het land zijn. 
Ruim 500 bieren waren ingestuurd bij de start van de week van het Nederlandse bier. 
Aan de andere kant van de Iessel, in dit geval Den Haag, volgt Maallust de Tripel van La Trappe op als beste bier van Nederland. Drenthe doet wat met je. Wij, bierdrinkers in Hardenberg en omgeving, wisten al langer dat Maallust bijzondere biertjes brouwen. De Quadruppel, 1818, is één van mijn favorieten. Die speciale fles uit 2020 zou pas in 2045 op perfecte dronk zijn maar enkele weken terug maakten GertJan en ik hem al soldaat. Zo gaan soms die dingen. Rendementen uit het verleden bieden geen garanties voor de toekomst. Ons eigen gecreeërde slagveld, boulevard of broken dreams. 
Maar ik had bij Jan van het Kaaskeldertje enkele Weldoeners op de kop getikt. Hij had net die middag er voor weer een nieuwe lading binnen gekregen. Soms heb je echt geluk hè, mag toch ook wel weer eens. Néé, ik denk dat ik een dikke streep onder een verleden heb gezet en mijn blik weer gericht is op de toekomst. Joe Jackson zong het vannacht nog mooi....Iets met Be My Number Two. Nooit zo op de tekst gelet maar eigenlijk bedoelt ie, denk ik - weet ik veel, nou ja...dat hij wil zeggen dat ie weer naar een nummer één op zoek is. Mag die Joe wel en anders Jackson. 
Maar Jan had 'm, dit fijne blond biertje. De Weldoener. Toepasselijke naam voor een gedenkwaardige avond. Een soepel, blond bier van hoge gisting. Geïnspireerd op de klassieke Belgische bierstijl. De smaak is bitterzoet en iets hoppig. De Weldoener heeft een mooie, goudgele kleur en een stevige, volle schuimkraag. De Weldoener is soepel en doordrinkbaar, ongefilterd en niet gepasteuriseerd. 
Amen, lees even het etiket op. Dit flesje stond nog verdekt opgesteld onder de plant die ik gisteren nog even snel van water had voorzien. Maar dit geheel terzijde. 
Maallust heeft ook altijd mooie teksten voor haar biertjes. De charme van het speciale bier!
De Weldoener verrijkt inderdaad de geest. En Ach kijk, de cultuurlozen: primitieve, kennisloze wezens. Of u nu wees, landloper, weduwe of bedelaar bent: lief zal ik u hebben en rijk zal ik u maken. 
In deze Maatschappij van Weldadigheid beloon ik u voor uw werk, vlijt en optimisme.
Ik koester hoop en beloon zelfs de grootste schoft. Jaarlijks schenk ik u een aalmoes, want ik bekommer mij om u. 
Was getekend: De Weldoener. Prachtig toch, ik hou wel van zulke teksten. Snap er niks van, net zo min als die theorie van Albert Einstein. 
Er is wel iets. Er zweeft zekers wat tussen hemel en aarde. Maar of ik daar een formule op kan bedenken is maar de vraag. Krijg je ooit wel alle antwoorden op vragen die op je lippen branden?
Zag gisteravond mooie dingen en het zat gewoon bij mij op de bank. Voor een week terug nog niet eens kunnen bedenken, knijpte mij eens in de armen. Neuh, was niet aan het dromen. Jemig, moet mij echt eens gaan opmeten. Denk dat ik ben gekrompen. Ja, in de lengte, in de breedte niet, dat weet ik ook wel. Het was zo'n avond die in mijn zelfbenoemde boeken zal gaan staan. 
Met andere woorden veel Drenthe kwam samen in één week. De uitslag was louter positief. 
Ik zat ook al weken met een andere kwestie in de maag. Maar in Emmen kregen ze goed nieuws te horen. Je gunt niemand een ziekte maar zeker niet de vrouw van deze geweldige beste man. One of a kind! Je gaat soms anders naar dingen kijken als je ongevraagd in een bepaalde situatie beland.
Je filtert je (persoonlijke) leven opnieuw. Wat is belangrijk en wat kan in de prullenbak, bij het oud vuil. Ik weet, tegen beter weten in, weer wat echt belangrijk is in dit leven. Althans, dat denk ik. 
Liefde, familie en er zijn voor anderen als ze je nodig hebben. Ik was er niet echt voor hem, maar op mijn manier, eigenlijk op onze manier, hielden wij elkaar de laatste maanden op de hoogte van ons wel en wee. Wat was het fijn dat in notabene Drenthe, Emmen of all places, de jobstijding uitbleef en dat de wereld weer roodzwart kleurde voor deze twee ontzettende lieverds. 
Het leven is echt geen ABC'tje, als rampspoed je vol dreigt te treffen. Maar wat kan er in een week veel veranderen in een mensenleven. Hoe dingen ook uitpakken, dit nemen ze je niet meer af. 
Was zo blij voor deze Opa en Oma. Daar had ik wel 50 gulden voor onder de mat voor over in plaats van ooit die 25, ook weer zo'n volzin waar jullie niets van snappen. Soms heb je aan één woord of aan één blik genoeg. Weten dat die ander weet wat je denkt en hoe je je voelt. Ook zo'n mooie (blonde) weldoener. 
Gisteren ontmoette ik tevens een bijzondere weldoener. Onbekend maakt onbemind. 
Ben normaal gesproken van de tripels en quadruppels maar deze blonde weldoener smaakt naar meer!
Ben om, met toewijding gebrouwen. Amen!
En weet je wat het leuke is, in mijn beleving ging het niet eens over dat blonde biertje uit Veenhuizen.
Maar dat wist ik een half uurtje geleden ook nog niet. Dit flesje had ik niet in de schuur gezet vannacht. 
Een kleinigheid hou je altijd. Wat een geluk. Mouna wil mij straks wel opmeten, ze heeft de rolbandmaat al uit de kast gepakt. Die is 5 meter lang, hou ik bijna drie meter over als het goed is. Ben benieuwd. 
De spanning is er vanaf. Ben weer on the road! Hunebed Highway, N34. Blik naar boven. Kieken of ik Daniël nog tegenkom. Drenthe doet wat met je, zeker haar inwoners. 
Hoe zal het trouwens met Evert en Maud zijn? Ook Drenthe, toch?
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....






zondag 15 mei 2022

#Een Mooie Dag!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'When I wake up in the morning, love. 
And the sunlight hurts my eyes, and something without warning, love. 
Bears heavy on my mind. 
Then I look at you and the world's alright with me.
Just one look at you and I know it's gonna be a lovely day.
Lovely day, lovely day, lovely day, lovely day.......
When the day that lies ahead of me seems impossible to face.
When someone else instead of me always seems to know the way.
Then I look at you.....Lovely day'
Uut 'Lovely Day' van Bill Withers. 

Moi, ben ik weer! 
Soms heb je van die momentjes dat muziek je ineens overvalt. Had ik gisteren zelfs twee keer.
Eerst 's ochtends in de auto. Had net een laatste groet gebracht aan een mooie kerel. 
Een liefdevolle knuffel met zijn vrouw. 's Middags miste ik hem gewoon op het Westerpark. Het bankje bleef leeg. 
Hij was er niet altijd maar nu dus nooit meer. Alles gaat voorbij maar in mijn gedachten zag 'm nog kuieren langs het veld in zijn kenmerkende pas. Misschien gek, maar ik geloof dat sommige Mainbargers ons sportpark nooit zullen verlaten ook al zijn ze gaan hemelen.
Zo waait de geest van bijvoorbeeld Henk V., Eg en Henk L. nog regelmatig rond over ons cluppie.
Op de één of andere manier houden jouw en onze herinneringen hun nog een beetje levend.
Mensen die de club maakten totdat wat ie vandaag de dag gewoon is. Als wij maar over hen blijven praten blijven ze een beetje bij ons hè. Dat geloof ik echt, gek hè. 
Ze zijn pas dood als wij ze echt zijn vergeten. Dus ze leven nog wel even voor in onze roodzwarte harten. Althans wel bij mij. Dokter, ik heb een groot hart. Amen! 
Maar het nummer van ene Bill Withers overviel mij een beetje. Ik moest meteen aan haar denken. 
Zou het zo'n mooie dag worden? Van de week had ze mij nog een kusje gegeven. Deed net alsof ik sliep. Zij geeft van zulke lieve kusjes. Mmmmm, meestal eerst eentje op de neus, die mist ze nooit en dan eentje op mijn mond. Tenminste als mijn baard niet teveel dagen oud is. Want dan kan ik smeken wat ik wil maar dan zijn de kusjes ineens op en moet ik mij eerst scheren voordat zij weer kusjes wil geven. Prachtig! Ik reken het altijd goed. Een kinderhand is gauw gevuld zal ik maar zeggen..haha
Mouna. Ze slaapt al bij mij in het grote lege bed sinds haar moeder vertrokken is naar elders. Ik vind het goed. Meestal volgt een dikke knuffel, de krenten in de pap. In Zweeds: The Highlights of the Yoghurt, versie one! Je moet er bij zijn geweest. De basis van elk geloof by the way. Daar is niks zweeds aan maar dat geheel terzijde. 
Ik kijk vaak naar haar, net zoals ik kijk naar Moos. Wat een krenten zijn het! Geweldige kleine mensjes die half niet snappen wat er aan de hand is. Ook maar doen wat ze denken dat goed is. 
Later zat ik op de WC en kwam een voor mij niet bekend nummer van Clouseau langs.
Ik brak in tweeën, soms heb je dat. Nou ja, figuurlijk dan. Mijn krenten waren bij Mama, het is mijn weekend niet! 
Gaat steeds beter wennen. Het zal eerder regel dan uitzondering zijn. Het is goed zo! Ben een slow starter, ben onderweg en nog lang niet bij de Finish maar ik kom elke dag een stukje dichterbij het (nieuwe) doel. Ben echt niet zielig hoor. Mensen willen daar vaak een stempel op drukken, mij in een hoekje zetten, maar snappen soms niet altijd wat ik hier wil vertellen. Wat ik misschien bedoel. De één is nu éénmaal een stuk verder, had voorkennis en met de kennis van nu beginnen veel dingen nu eindelijk op haar plek te vallen. Accepteren wat je niet kunt veranderen. En veranderen wat je niet kunt accepteren. 
Foto's zien van een mooie dag waar jij niet meer bij op staat. Weggefilterd. Fotogeniek was ik sowieso niet maar toch. Happie Snappie, gezelligheid. Waar wij ooit zo goed in waren hebben ze jou nou niet meer bij nodig. Ze weten nu hoe het blijkbaar moet. Hoe ze het willen hebben. Op jouw plek zit nu vaak iemand anders. Het is een constatering, een feit. Je moet het maar accepteren. En dan komt wellicht de tekst van de gebroeders Wauters zo af en toe wat harder binnen als je net zo druk was om wat afval te lozen. 
'Wist ik veel dat stil zo stil kon zijn. Wist ik veel dat leeg zo leeg kon zijn. Ik leefde zonder zorgen, zonder vrees. 't is altijd veel te makkelijk geweest. 
Maar als de zon dan onder gaat en voor lange tijd verdwijnt, voel ik intens verdriet ontstaan en dan ben ik weer zo klein. 
Wist ik veel dat kil zo kil kon zijn, dat eenzaamheid veel erger is dan pijn. M'n vrienden zeggen mij het komt wel goed, dat is wat het leven met je doet. 
En langzaam sta ik recht, in de verte zie ik weer het einde van de weg die ik bewandel. De ommekeer!'

Het nummer wordt alleen maar beter hoor....dat ik weer dans, weer leef, dat alles vorm krijgt, dat alles weer zin heeft. Dat ik vrede sluit en kap met het verleden. Dat ik probeer te razen als een wervelwind, dat ik het soms uitschreeuw, dat ik zin heb aan alles wat nu nog komen gaat, wat mij nog te wachten staat. Het maakt niet uit, denk wel dat ik de toekomst aan kan. Weet ik veel....??
Die Koen hè. Zag ze laatst in een programma. Toch een beetje mijn guilty pleasure. Mijn muzikale vrienden uit België. Ken alles wel zo'n beetje uit het hoofd van de heren. Lieve Louise of Anne....Ik schreeuw het woord voor woord mee. Dat spotify met dit nummer kwam, stond op shuffle? Iets met random play. Blijkbaar waren ze bij Hazeldonk de grens stiekem gepasseerd....en stonden ze zonder verdere aankondiging zaterdagmorgen bij mij in de douche hun liedje 'Stil' te spuien. Vergeten de schuttingdeur op slot te draaien...?  
En bedankt hè. Maak je over mij geen zorgen. Ik zet stappen, soms met zevenmijlslaarzen en dan weer op kousevoeten, rustig aan. Aan alles wat was. Lekker boeiend! 
Zo'n tripje naar Zweden helpt ook hoor. Op pad voor mijn werk. Kennismaking met Vinga (of Sweden). 
FF weg uit Nederland. Nog meer beseffen dat je begin dit jaar een goede keus hebt gemaakt om van baan te wisselen. Deze trein gaat steeds beter rijden. 
In een oud vissershuisje 's avonds met Jan, Calle en Oskar de balans opmaken. Crayfish eten, een Zweede specialiteit, met gebakken toast en een heerlijke vissalade. Je wanen op Sandhamn. 
Denken dat je bent beland in een Zweedse Netflix-serie: Morden i Sandhamn. 
Denkend dat je inspecteur Thomas Andreassson bent en niet Alfred Zwakström en je voor een nieuw mysterie staat. Je de boel nog moet ontrafelen...Dat je bent aangemeerd op het idyllisch vakantie-eilandje en waar iedereen van het Zweedse vasteland naar toe trekt zodra midzomernacht dichterbij komt. 
Of dat je soms de boel teveel romantiseert. Je wakker wordt in je eigen gedachtengangen. Dat er lijken uit de kast worden getoverd en dat jij samen met die mooie juriste Nora Linde de zaak moet oplossen. 
Je vertrekt met een bootje vanaf het vasteland en je arriveert net als Thomas op Sandhamn. 
Een rugzak vol problemen die op Sandhamn langzaam maar zeker naar de vergetelheid raken....
Haha, dacht echt dat ik op Sandhamn was, het leek er zo verdacht veel op. Maar Zweden kent, geloof ik, honderden en honderden van deze unieke eilandjes. Schitterend. Wat een prachtig land is Zweden. 
Melleruds Pardpilsner drinken. Ekologisk, dus verantwoord. Later mooie wijnen ontkurken. Goede gesprekken, mooie verhalen. Het verhaal achter de producten horen. Hoe Vinga (het is de naam van een eiland, waar het idee ontstond) zich wil positioneren in de markt. Nog enthousiaster worden. Mooi stuk vlees aansnijden en denken dat elk moment die Nora Linde het vissershuisje binnen kan stappen. 
Tussen Tak. Dacht het niet, vriend. Sandhamn is een eiland in de buurt van Stockholm. Daar zaten wij tenminste 500 kilometers ver vandaan. Maar dromen mag altijd. Even in iemand anders schoenen staan. 
Gisteravond ook wel tien keer de telefoon gepakt om mijn Nora te appen, uit te nodigen voor een drankje of een wijntje. Twintig keer de telefoon weer weggelegd, zat vrienden van Amstel terug te kijken. Was een beetje later uit Mariënberg vertrokken. Het feit vieren dat wij veilig zijn, de veilige haven hadden bereikt. Keek donderdagnacht nog vanuit Stansvik het kleine haventje in. 
Grote bek altijd. Kan ook niet anders, zit gemonteerd in zo'n twee meter punt zes komma vier.
Maar was gisteren bang voor die ene 10 of 20 seconden. Acda hielp ook niet laat staan de Munnik. 
Moet zelf de koe bij de horens vatten om mijn Nora te vinden. Poeh...Nooit geweten dat appen naar een mooie vrouw zo lastig kan zijn. Of zal ik gewoon bellen. Hallo, ik hier....Koffie? 
Op het kleine eilandje voor de kust van Sandvik was ik Thomas en Zwakström tegelijk. Dacht ik dat ik het varkentje wel even kon wassen maar stond er iemand anders in mijn schoenen. Snus.
Wel Cruijffies maar amper twee avonden verder was er weinig meer over van mijn vastberadenheid. 
Haha, geweldig. 50 jaar onderweg maar nog steeds bang om iets toe te geven dat ik geen held ben in daten. Jemig, lijkt wel of je helemaal opnieuw kunt beginnen. Grappig. Not!
Ben niet zo van blauwtjes lopen, ook al zijn mij Cruijffies blauw. Je vergist je zo....Waarvan Akte!
Het was een mooie dag ondanks sommige foto's mij wat anders vertelden.
Ze lachten, hadden skik en leken gelukkig. Haar Nora gevonden. Nu ik nog!
Komt goed, komt allemaal goed. Nogmaals, je moet tussen de regels doorlezen, bijna altijd. 
Dan weet je dat het mij best wel goed gaat. Alfred Zwakström werd weer Appie D. 
Na de Chinees bij Jan en de pretkegel van Grolsch op naar weer een mooie dag! 
Tankte genoeg Zweden voor een wereldreisje Nederland en België in de nabije toekomst.
Clouseau op de boxjes, handjes aan het stuur en ik schreeuw het uit: Anne, als ik jou zie ben ik niet meer bij te sturen. Anne, die momenten zouden eeuwig moeten duren....Of
Oh lieve Louise, mijn lieve Louise. Open je armen, ik wil schuilen, ik heb je nodig mijn lieve Louise....
Jullie snappen misschien wel wat er nu opstaat in huize Dorgelo...lekker ordinair meeblêren....
Heerlijk! Zo slecht gaat het niet.....Moet alleen nog even de moed vinden voor die 10 of 20 seconden. 
Of als ik bel, misschien een halve minuut.
Was ik nog maar op Sandhamn, lekker veilig, maar ja het leven is geen Netflix serie hè, Even weg uit de realiteit. Even ontsnappen. 
Ik was wel even twee dagen weg uit de werkelijkheid, onderweg naar later. 
Alweer twee mooie dagen. Steeds meer mooie dagen. When I look at you....One Fine Day!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.









zondag 8 mei 2022

#Wonderen Zijn Welkom!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'En we gaan wervelend vooruit, in ons een storm zonder geluid. 
Van oost naar west, van noord naar zuid. 
Wonderen zijn welkom en de wereld nog niet uit.
En het zicht op open zee, en er hoeft maar weinig mee. 
Een paar boeken, een bed en een TV.
En met de wereld in je hand ben ik hier dan aanbeland.
Hier op dit godverlaten strand. 
Herken ze als ze komen.
Herken ze in het echt.
Herken ze in je dromen.
(Wonderen zijn welkom....)'
Uut 'Wonderen Zijn Welkom' van Blof.

Moi, ben ik weer. 
Het is de toon die de muziek maakt. 
Kreeg van de week in een lief bericht van een mooi mens een tekst van Toon Hermans toegestuurd.
'Er moeten mensen zijn....'
Een prachtig gedicht, helemaal op z'n Hermans, zoals alleen Toon dat kon. 
Enkele passages: 
'Er moeten mensen zijn die aan de uitgang van het kerkhof ijsjes verkopen, en op puinhopen mondharmonica spelen. 
Er moeten mensen zijn die op hun stoelen gaan staan, om sterren op te hangen in de mist.
Die lente maken van gevallen bladeren, en van gevallen schaduw licht.'
Hij heeft nog veel meer van die mooie vergelijkingen en goedbedoelde adviezen, het is een vrij lang gedicht en ik ben meestal al lang van stof, duzz, maar hij eindigt ook mooi.
Misschien zijn essentie van het goede leven, weet het bijna wel zeker. Bij dat soort mensen wilde hij horen omdat deze mensen zo gigantisch in het leven kunnen opgaan.
.....'En vallen, en vallen, en vallen en OPSTAAN.
Bij dat soort mensen wil ik horen, die op het tuinfeest in de regen blijven dansen.
Ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan. De muziek gaat DOOR, de muziek gaat DOOR.
En DOOR.....' Stef Bos zingt nu net in mijn oortjes: Het wordt TIJD om te gaan leven....
Geweldig hoe soms toeval van allerlei toevalligheden aan elkaar hangt. Ik verzin het niet!
Teksten, geweldig. Beseffen mensen als Hermans, Bos, Lohues, Boeijen, Slager en consorten wel hoe ze soms mensen door stormen heenloodsen naar veilige havens...? 
Tja, veilig. Dat zijn we nog lange niet. Potdomme zeg! Gisteren op koers na 1 helft ballen tegen Hardenberg'85. Heerlijk, wij samen op de fiets naar het sportpark van de Blauwen. Moos en ik!
's Morgens had ie nog eerst 4 grote bakken met geraniums verkocht voor de scouting. 
Je bent ergens bij dus moet je er ook wat voor doen. Hij had er eerst niet veel zin in. Het kostte wat overtuigingskracht maar het lukte. Het kleine handelaartje in de dop kreeg, gaandeweg de verkopen steeds beter gingen lopen, er mateloos plezier in. Hij paste elke keer zijn praatje aan. Geweldig!
De zon ging steeds vaker schijnen achter de geraniums, hij zag het wel zitten om iets in de planten te gaan doen later, mister Pokon himself. haha...Groene vingers, not!
Hij begon natuurlijk in onze straat maar bijna iedereen was 'm gesmeerd of deed niet open, dat kan ook natuurlijk. Tuurlijk kocht buuf Jannie plantjes van Moos. Buiten bij de grote flat aan de Vecht stond een lieve oude grijze man zijn tuintje te schoffelen. Hij had wel een paar plantjes nodig en éénmaal in de flat aanbeland, waar pracht en praal je tegemoet kwam, ging de verkoop ineens stukken beter.
De eerste meneer nam er zelfs vier, de volgende 3 en weer een andere: doe er maar vier. Moos had zijn QR-code bij de hand, als je geen contant geld in huis had wist de jonge verkoper met die onschuldige blik in zijn ogen wel een oplossing. Opa zou trots zijn op deze kleine ondernemer in de dop!
Binnen no-time was hij uitverkocht. Koffie! Voor hem een verdiend glaasje cola, Pepsi ditmaal. Een kleinigheid hou je altijd. FF naar de markt dan maar, tijd was in ons voordeel geraakt. 
Maarre het lukte Mariënberg wederom niet om een simpele voorsprong eenvoudig vast te houden in de tweede helft. We gingen er af met boter en suiker en 3-1 verlies. Na afloop niet even evalueren in de bestuurskamer- en kantine. Moos zat nog zo in zijn plantenrol van die ochtend dat hij in de eerste helft iets te enthousiast paardebloemen had staan plukken. Zijn ogen werden in het tweede bedrijf steeds roder, de wallen onder zijn ogen met de minuut indrukwekkender. Als je niet beter wist zou je denken dat deze 9-jarige jongen al vijf dagen Bacchus als zijn eeuwige metgezel had. Jemig, de ogen werden steeds dikker en dikker.
Begon ook waziger te zien. Tja, Moos. Nog zo gezegd, ga nou niet paardebloemen plukken. 
Eigenwijs hè. Thuisgekomen direct maar zijn drankje ingenomen. Hooikoortsdrankje wel te verstaan....Een uurtje verder werden zijn ogen alweer wat witter en de wallen verkasten naar elders. Schitterend! 
Hij kon er zelf ook wel om lachen. Tja, dat was niet handig, Papa. Néé, Moos. 
Mouna had ook klip en klare taal voor haar grote broer. Ze zei nog net niet: Je was een beetje dom, Moos. Maar had wel woorden van gelijke strekking. Prachtig! Ze zijn zo gek met en op elkaar!
Er moeten kinderen zijn....Kleine mensjes zijn het al. Ik vergeet vaak de helft wat ze uitkramen. 
Ze zijn niet gek. Kinderen zien alles en denken soms het er zijne of hare van. Hoe ze soms uit de hoek kunnen komen met rake opmerkingen. Die onschuld maar ook vaak de harde werkelijkheid die ze, hoe jong ze ook zijn, doeltreffend kunnen omschrijven. Regelmatig de tranen in mijn ogen, soms van het lachen, soms van verdriet. Heerlijk! Die mensjes moeten er ook zijn. Ze maken het leven vergankelijk en dat je door moet met dansen in de regen ook al is de muziek gestopt! Denk je.....
Deze week waren wij op avontuur in Hellendoorn. Moos, Mouna, Sem (vriendje van) en ik...
Ruim zeven uur rondgeslenterd in dit mooie park. Moos durfde overal in en Mouna was voor sommige attracties te klein (114 cm hè) waar 120 cm de maatstaf is. Ze had nog geen hakjes aan. Komt nog wel, tis een dametje hoor. Nu al in de weer met parfummetjes, luchtjes en make-upjes.... Ik reken het goed!
Echt zo'n meisje-meisje...Op ieder potje past wel een dekseltje bij haar. Praterij voor twee!
Genoten in het kwadraat. Pretparken zijn nooit mijn ding geweest, maar je moet soms wat en met deze twee beleef je altijd wat. Het was een regelrecht avontuur. En weer zo'n rake opmerking. 
Er was een lief meisje die tijdens onze Jungle Expedition al vrolijk naar mij lachte, althans dat dacht ik. 
Ze lachte ook naar het gezin achter- en voor ons. Oh...Ok...haha. Die gevoelsantenne nog niet goed afgesteld. Ze had prachtig haar en een mooi getint gezicht, ze deed mij denken aan iemand van eerder!
Toen alles nog pracht en praal was. Later in het Galjoen, het schip wat net niet over de kop ging stond ze weer aan de knopjes te draaien. Moos zat naast mij, Mountje en Sem aan de andere kant! 
"Ze is mooi hè, Papa. Vind je ook niet dat ze wat op Mama lijkt....". Oh Ja, is ook zo. Moos vertelde dat natuurlijk redelijk hardop toen we aan het zwaaien waren en het meisje, sowieso 25 jaar te jong voor mij hoor, hoorde zijn relaas met een blozend gezicht aan. Ai, akward en grappig tegelijk. 
Bij het uitstappen riep ze nog, de groeten aan uw vrouw. Ach, ze moest eens weten. En wederom, ik verzin het niet! Ik draai niet om de waarheid heen, waarom zou ik ook....? De spiegels kijken terug!
Ben de draad al helemaal kwijt van mijn verhaal. Moos had dus de bloemen verkocht, even het centrum in. Toevallig stond Erik Hakkers daar te grillen zodat wij even konden chillen. De tweede editie van het BBQ Festival Hardenberg was net een uurtje in volle gang. Koren op ons molen. Had Erik goed voor elkaar. Moos had honger gekregen van al dat gepraat langs en aan de deuren. Een Smash Burger werd zijn deelgenoot. Hij smulde er heerlijk van. Jan van het Kaaskeldertje stond er ook. Die kwam even bij ons zitten en nam een kleine borrelplank voor Moos mee. Jan is ook één van die mensen uit Hermans gedicht!
Jan, bedankt hè. Eet maar lekker op, jongen! Hoe ging de verkoop vanmorgen. Super! We hadden 's morgens al even wat lekkers opgehaald. Moederdag hè. Moos voor zijn Mama en ik voor de mijne....
Zo doen wij dat. Maar gezellig op de markt. BBQ'en is toch meer ons ding. Lekker eten van de grill. Mooi vuurtje. Zelfs in de regen. De markt raakte zwanger van alle lekkere geuren. Fijn stukkie muziek van Ramblin' Boots! , twee jongens en twee dames op de gitaren en violen. Countrymuziek. Geschoeid op Amerikaanse stijl. Is dat nou muziek uit Amerika, Papa....Ja. De vrouwelijke bassiste plukte heerlijk aan haar contrabas. Ze bespeelde haar instrument alsof het George Clooney himself was. Mooi toch!
Die mensen moeten er ook zijn. Die muziek maken en je weten te raken. Zoals Arne Slot die Feyenoord naar een Europese finale loodste. Iets om trots op te zijn. Ok, hij komt uut Banthum maar hij is ook een beetje van ons Mariënbergers hè. Hij is getrouwd met de dochter van ons voormalige penningmeester. 
Arne is nog steeds de Arne die hij eerder ook was als voetballer. Heel benaderbaar. Hij speelde toen hij nog voetbalde bij NAC en PEC ook altijd mee met het regioteam. Van elke club uit onze gemeente speelde 1 of 2 spelers mee in dat elftal en Arne was altijd gastspeler. Er altijd bij. Altijd aanspreekbaar voor een quote'tje als ik die nodig had voor de Stentor. Altijd vragen, altijd belangstellend. Hoe is het met Mariënberg. Hoe is het met jou? Zat laatst nog naast zijn vader in onze bestuurskamer. Ach, zo gaat dat hier! Geen moeilijk gedoe. We moeten allemaal plassen. Of niet dan! Mooie mensen.
Moest ik woensdag ook nadat we Sem hadden weggebracht. Zo kwamen wij uit bij Brasserie bij Koers op vijf sterren camping 't Veld. Schijnbaar één van de kleinste ANWB vijfsterren campings van Nederland. De Belten was vol, bij de kleinere versie zaten ze happy family te spelen achter de hoge schutting, dus werd er koers gezet richting 't Veld aan de Grote Beltenweg. 
Wist dat ze er een indoor speeltuin hebben. Maar ook het eten is prima te pruimen. Attente bediening, biertjes van Brouwerij Avereest op de bierkaart. Lekkere gerechtjes, een prima kinderkaart. Niet het standaard maar net even weer wat anders. Goed toeven, zeer geschikte uitvalbasis als je gewoon lekker wilt eten. Herman, de eigenaar, ken ik nog van vroeger. Samen mee gevoetbald, schept een band hè.
Sprak hem nog even. Wij hebben het hier in Hardenberg en Ommen qua campingerij gewoon uitstekend voor elkaar en bijna elke camping gaat zich steeds meer richten op goed en (h)eerlijk eten. 
Je hoort ons niet klagen. Vanmorgen weinig reden om te zeuren of te klagen. Glas halfvol hè. 
Maakte mij begin deze week nog wel even druk om iets...Nou ja, om meer dingen dan maar deze wilde ik even delen. Zag een foto of filmpje van een rennende Volkert van der G. , Graaf duzz!
Het was vrijdag 20 jaar geleden dat Pim Fortuyn werd doodgeschoten door deze milieu-activist. 
Zo gaat dat hier in Nederland. Je mag iemand in koele bloede doodschieten. Je krijgt 18 jaar(!?), dus in mei 2020 zou hij vrij man zijn maar deze knuppel kwam al zes jaar eerder daarvoor voorwaardelijk vrij. Hallo....En nu loopt deze moordenaar alweer lekker joggend elke dag zijn vrijheid tegemoet. Nooit betoonde hij spijt of berouw en dat blijft wrang. Leven in vrijheid is geen vanzelfsprekendheid. 
Mevrouw Rennie Rijpma, hoofdredacteur van het AD, zei het mooi in haar commentaar. 
Zekers in het licht gezien van 4 en 5 mei. Ik had niet veel met Fortuyn maar iemand het leven beroven om wat hij denkt en vindt zijn vele bruggen te ver. Leven in vrijheid vraagt inzet van ons allen. 
De Franse filosoof Voltaire zei het zo: 'Ik verafschuw wat u zegt, maar ik zal uw recht om het te zeggen met mijn leven verdedigen...'
Die Volkert miskende deze vrijheid. Hij vond dat hij Fortuyn moest stoppen met kogels omdat hij vond wat Pim dacht niet door de beugel kon en daarom het recht had om hem af te knallen als een wild dier.
Hij betuigde nooit spijt, althans nooit publiekelijk. Wist wel steeds de mazen van de wet te hanteren en probeerde ook zo om in 2018 te emigreren. Daar staken de rechters wel een stokje voor. 
Typerend voor de activist van der Graaf: een beroep doen op iedere verworvenheid die de rechtsstaat biedt, maar zelf wel iemand het leven benemen, omdat hij iets voorstaat wat jou niet bevalt. 
Je eigen recht en vrijheid hoog in het vaandel hebben staan maar wel het leven van een ander afnemen en daar nooit berouw voor tonen. 
Nou ja, dat was zo'n beetje mijn week. Hoe was de jouwe....haha??
Tussendoor leuke gesprekken gehad. Gisteren nog even de maat genomen door een liefhebbende vriend. Weet wel dat hij gelijk heeft, maar het is nooit leuk om te horen onder een gezellig biertje want diep binnenin weet ik het zelf ook wel maar dat stomme gevoel hè en dat boerenverstand van mij, dat is nog geen gelukkig huwelijk. Zelfs na tien jaar strookt het niet met elkaar. 
Ach, er zijn van allerlei soorten mensen. Ik weet ondertussen wel bij wat voor soort mensen ik wil (thuis)horen. Die blijven dansen in de regen op een tuinfeest ook als de muzikanten al naar huis zijn. 
De muziek gaat door, wij gaan door, ik ga door.....
Maar niks is vanzelfsprekend. Niet het leven en niet onze vrijheid. 
En op de valreep hoorde ik gisteren dat Johan er niet meer is. Plotseling overleden. Het deed mij veel gistermorgen toen ik de jobstijding kreeg. Voor enkele weken terug nog naast hem op het bankje gezeten op de voetbal. De wedstrijd van ons commentaar voorzien. Hij vond het niks, ik ook niet veel beter. Man van weinig woorden maar hij raakte ze wel.
Prachtige man. Man van Willy, ook al zo'n lieverd. Mooi gezin. Verweven met onze club. Lid van Verdienste, dubbel en dwars verdiend. Wat heeft ie een biertjes in zijn leven vertapt. Nog een tijdje verkering gehad met zijn jongste dochter. Hij dronk altijd Heineken, speciaal voor mij haalde ie Grolsch in huis omdat ik weigerde dat paardezeik te drinken. Toen het uitging bleef hij zitten met een half kratje Grolsch in de kelder, haha. Prachtig! Vroeger dacht ik wel eens vaker wat anders. Zo gaat het leven. Maar Johan verliet vrij plotseling deze aardkloot. Een hard gelag, vooral voor zijn vrouw en kinderen en verdere familie en kennissen. Johan was Johan, ik mocht hem enorm. 
Johan was één van die mensen die Toon Hermans in zijn gedicht bedoelde. Rust zacht Johan, doe de Mainbargers boven de groeten van mij, van ons allemaal eigenlijk. Kallum an. 
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo....


zondag 1 mei 2022

#Tussen de Regels!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Als je weet waar je vandaan komt kun je overal naartoe.
Kun je zijn wie je wilt zijn en is je wereld te klein.
Als je weet waar je naartoe wilt kies je steeds de goede weg.
En blijft er nooit een deur op slot, er is niemand die jou stopt
Niemand die jou stopt.'
Uut 'Karnemelk met Bitterkoekjes' van Henny Vrienten.

Moi, ben ik weer.
1 mei was bijna tien jaar lang een zeer bijzondere datum.
10 jaar geleden begon voor mij een bijzonder mooi leven die enkele maanden geleden ineens abrupt stopte! Tis dubbel hè, maar dat is het gevoel ook. 
Wat zou het nou zijn geweest? Hoeveel jaargetijden, hoeveel maanden en hoeveel dagen? 
Ik hield het bij op mijn telefoon. Elke eerste dag van de maand stuurde ik haar een lief appie met veel rode hartjes.
Vandaag had ik haar anders verteld dat het nu ca. 3650 dagen waren, 87.600 uur en zo'n 5.256.000 minuten dat wij al lief en leef deelden met elkaar. Die miljoenen seconden daargelaten....
Best veel, snap wel dat het allemaal teveel werd, zeg ik als een boer met grote kiespijn. Haha...
1 mei is nu weer gewoon de dag van de arbeid. Ja, ik moet aan de slag. Terug het liefdespad op!
Jemig, hoe werkte dat ook alweer? Voel mij weer dat jochie van 12 jaar in klas 6 van de Hoekstee. 
Dat ik voor het eerst iets voelde wat niet op een knorrende maag leek. 
Ben gewoon slecht in daten, denk ik. Ben bang dat ik haar niet meer vind in mijn voormalige stamkroeg. 
Das war einmal! Ik wil 1 mei gewoon gaan zien als een soort van nieuw begin. Net dat ik 12 februari een dag wil laten zijn van een herinnering aan wat onze liefde samen ooit was. 
Voor mijn gevoel heb ik alles uit de kast gehaald om iets te laten werken maar het was, oneerbiedig gezegd, trekken aan een dood paard. Voor een huwelijk heb je twee mensen nodig, om van elkaar te scheiden maar één. Kan die wet niet veranderd worden....? Néé, laat maar! 
Kreeg gisteravond zo'n lief berichtje op diezelfde telefoon. 's Morgens had ik nog leuk met haar staan te praten in de Voorstraat. Zij op weg naar haar werk en ik onderweg naar de slager. Onze roots allebei in Mariënberg en omstreken. Zij stuurde een mooie tekst wat de lading wel dekte:
'Je kunt verstandelijk niet besluiten wanneer een gevoel voorbij moet zijn. Loslaten ontstaat door je gevoel te accepteren, het de ruimte te geven, het er te laten zijn en zonder oordeel naar je emoties te kijken.'
Zij gunde mij iets wat ik haar jaren geleden ook zo enorm gunde. Iets met dat de zon opnieuw gaat schijnen. 
Mooi, ik vind jullie sowieso hartstikke lief. Allemaal van die kleine gesprekjes, soms gaat het aardig de diepte in maar het helpt zo, jullie moeten eens weten. Gewoon ff die spreekwoordelijke schouder of even dat luisterend oor of lieve woordjes zoals zij gistermorgen verhaalde.
Ervaringsdeskundige pur sang!
Ik moet ergens het lef vinden om voor 20 seconden even een grote jongen te zijn. Een belletje, een appje of gewoon iemand uitnodigen voor een kop koffie. Ligt dat er niet te dik bovenop? Ook als je elkaar bij wijze van spreken tig jaar niet hebt gesproken. Als ik nu iemand een wijntje of wat anders wil aanbieden zijn mijn intenties toch meteen duidelijk....Of nie? Dat ik wil zeggen: Goh, ik vind je best wel leuk...Wat dacht je er van? Vind het niks hè. Wat wil ik dan? Moet ze van verse groentesoep met worst houden? Bij elke opmerking begin ik er weer wat achter te zoeken, wat bedoelt ze daarmee...?
Als iemand een berichtje van jou leuk vind, zegt dat ook iets...? Of is dat gewoon netjes van haar? 
Iemand zei dat ik op een datingsite moet gaan zitten. Mwah....weet ik niet, dan lieg ik alles bij elkaar, denk ik en als je elkaar dan treft, kan het alleen maar tegenvallen. Ben nog eentje van de oude stempel, kom het liefst iemand in het wild tegen. Maar werkt dat anno 2022 nog zo...? Weet ik veel.
Dacht tien jaar terug op 1 mei dat mijn werken aan een nieuwe liefde klaar was. Dus niet! 
An die Arbeit, jongen! Of moet ik op avontuur in Hellendoorn. Ga deze week met Moos, Mouna en een vriendje van Moos naar het Avonturenpark. Zie ik haar dan bij de wildwaterbaan of toch bij de rioolrat in de verte staan? Straks komt ze uit Skin op Geul of hartje Amsterdam, zit je ook niet op te wachten. Moet de Iessel niet over, echt niet, krijg ik straks ook nog heimwee...! Weer die boer met kiespijn, haha.
Ach, komt wel goed. ik verzin wel wat. Combinatie van verstand en gevoel en een gezond portie lef!
Hier achter de laptop dan durf ik wel. Maar daar buiten, weer dat jochie van 12!
En toch...alles is anders, tussen de regels!
De drieluik van Vrienten, Henny Vrienten. Hij maakte 3 solo-albums, eentje in 2014, de andere in 2015 en in 2019 maakte hij zijn laatste solo-album. Het was een trilogie. Zijn eerste album heette 'En toch..', zijn tweede 'Alles is Anders' en zijn laatste duzz 'Tussen de regels'. Zet ze eens achter elkaar. 
'En toch....alles is anders, tussen de regels!
Vrienten zei dat het zijn gezongen autobiografie was. Alles stond er op. Nou ja, wat hij wilde zeggen. En wat hij niet wilde zeggen stond ergens tussen de regels verstopt. Dit moest het zijn, biografen konden voor hem de pot op. Hij vond het allemaal maar niks die biografieën. Allemaal bijna hetzelfde pot nat. Hij vond het vermoeden van een leven veel interessanter dan het weten daarvan. 
Hij was tevens niet bang voor de dood. Hij stond er nuchter in. Een plotseling dood zou voor hemzelf oké zijn, misschien voor de mensen om hem heen vervelend. 
Mooie kerel. Ik was eerder nooit van Doe Maar. Eigenwijs hè. Met die vlinders in mijn buik koos ik destijds voor Frank Boeijen, de rest van de klas was voor Henny en Ernst. Vrienten leerde ik naderhand pas kennen. Mede door zijn solo-albums en zijn samenwerkingen met o.a. Boeijen en Henk Hofstede van the Nits. Wat een mooi concert was dat. Aardige Jongens ook...
Zo noemden ze zich ook. Aardige jongens, dit gelegenheidsbandje. Wat een optreden in Hoogeveen. Drie muzikanten door de wol geverfd, gitaartje in de hand, lekker dom ouwehoeren en zingen maar.....Fantastisch. Kippenvel met terugwerkende kracht!
Wat ik ook fantastisch vond. Koningsdag in Hardenberg en Bergentheim. 
Op stap met Moos en Mouna in het kader van: 'En toch, alles is anders, tussen de regels!
Ondanks dat ik een mooie dag heb gehad met ze vond ik er geen bal aan. Weer zo'n eerste keer. 
Probeerde mij er niet van een Jantje van L(ij)den af te maken. 's Morgens eerst naar Oma, oranje tompouce eten en Maxima in Maastricht zien aankomen. Leuk hè. 
Door naar Banthum. Aan het kanaal langs allerlei kleedjes lopen en duiken in springkussens.
Moos tikte nog een paar mooie schoenen op de kop, afdingen moet ie nog leren. Schitterend. Mouna die alles kocht voor maar € 0,20. Onverwachte ontmoetingen en ook weer niet! Gesprekjes met Banthumers die nog even de nederlaag opnieuw wilde inwrijven....Kom maar!
Nederlagen genoeg geleden de laatste tijd! De overwinning komt steeds dichterbij en dan heb ik even niet over voetbal. Als je begrijpt wat ik misschien bedoel. 
Wat zeg je tegen leuke mensen die ook mooie vrouwen blijken te zijn....? Volgens mij praatte ik voornamelijk onzin, dat doe ik dus als ik niet weet wat ik moet zeggen. Dat jochie van 12 kwam buurten in het lichaam van een vijftigjarige....Het moet niet gekker worden. Grappig, not!
Hardenberg bruiste vervolgens. Wat een volk zeg. Wat een gekkigheid. Je kon over de koppen lopen. 
Hartstikke gezellig. Bootje varen op de Vecht. De kinderen vonden het geweldig. Het is zo simpel maar ook zo doeltreffend. Dat had de Watersportvereniging Hardenberg met een bekend metaalbedrijf als injectiemotor goed gezien. Hier werden mensen blij van. 
Bij Blij! zaten we natuurlijk ook nog ff, hoe kan het ook anders maar wij aten een boterham bij het nieuwe Docks. Paviljoen de Haven wel te verstaan. Net een dagje open. Hartstikke leuk (Her)man!
We vonden nog een tafeltje voor twee, Mouna op schoot bij mij. Zit ze toch het liefst. 
Moos wilde een 'De Haven' Plank. Tuurlijk jongen, dat mag hoor. Wat een plank. Bijna net zo hoog als de seniorenflat naast ons. Heerlijk! 
Ik bestelde een Havenbol Filet Americain. Mouna patatjes en een frikandel. De Koning is natuurlijk niet elke dag jarig, morgen maar weer wortels. Skuumkoppe on the side. Het was genieten op onze kleine vierkante meter! 
En toch, alles is anders, tussen de regels (door)!
Veel bekenden zaten naast ons tevens te genieten. Zo moet Koningsdag zijn, met en voor elkaar!
Zowat de halve klas van Mouna was aanwezig. Ze speelden naar hartelust en ik telde weer eens mijn zegeningen. Maar die Havenbol smaakte bijzonder lekker, daar zat vast een goed verhaal achter!
Zat wat te googlen met uitzicht op de Vecht. Er liepen mooie mensen langs, mensen kijken kan ik dagen druk mee zijn. Dan verveel ik mij niet hoor...
Las dat de Havenbol gemaakt was door Guus Schepers van de Roker Molen in Radewijk. 
Kijk, daar had je het goede verhaal al. Las verder nadat ik een slok van mijn bier op Texel had genomen. Daar kom ik ook de eerste tijd niet meer, bedacht ik me nog. Ook zo'n nadeel van niet meer samen zijn. Dat mis ik het meest, samen zijn. Samen dingen doen, samen gezellig doen. Maar dat wisten jullie al, val in herhaling. Mag blijkbaar niet!
Guus werkte bij de bank en Margreet, zijn vrouw, zat in de zorg. Hun leven is sinds vorig jaar meer dan 180 graden gedraaid. Een prachtige nieuwe droom werd werkelijkheid en gaf Radewijk (Roke) een nieuwe boost. Sinds januari 2021 zijn Guus en Margreet bakker- en bakkersvrouw. 
Geen geld meer tellen maar elke dag meel door je handen laten glijden. Geweldig. Je verzint het niet!
Als een hazewindhond voltooide Guus zijn bakkersopleiding en krijgt hij tegenwoordig hulp van Bakker Piet die de Rokermolen op zijn duimpje kent en de klappen van de zweep. 
De molen in Radewijk heeft zo'n mooie geschiedenis. Dat willen ze tevens op de kaart zetten, het verhaal achter de molen en Radewijk (opnieuw) vertellen. Deze uithoek van de gemeente Hardenberg, plat tegen de Duitse grens gedrukt, mag meer in de belangstelling komen te staan, vinden Guus en Margreet. Amen! Want deze fantastische plek heeft zoveel potentie. Heerlijk zo'n ondernemend stel! Word ik blij en gelukkig van. Krijg ik kippenvel van net zoals van Jelle gisteren. Wat een keepert hebben wij toch. Die geeft zweven door de lucht zonder vleugels een nieuwe dimensie. Sorry, maar dat geheel terzijde!
Sinds kort hebben ze tevens een winkel in Hardenberg. In de oude Apotheek bestieren ze van donderdag tot zaterdag hun bakkerswinkel. Gisteren na het leuke gesprekje in de Voorstraat haalde ik daar eens mijn broodje voor de verandering. Fijn volkoren en een stoer molenbrood. De specialiteit van het huis met desem. Ik vond het niet vreemd gaan, want ik had nog brood van bakker Battjes in huis, zo kun je alles weerleggen en alles recht lullen wat ontzettend krom is. Maar ik kan nog wel terug. Vond het verhaal gewoon super interessant! 
Hoe je dromen na kunt jagen, hoe je dingen aanpakt en dingen doet en gewoon durft te doen! Respect!
Werd gewoon warm van dit verhaal, nu scheen de zon ook wel op het terras, maar toch....Je snapt me misschien wel. De kracht van gewoon doen! 
De omelet smaakte prima op het desembrood van de Roker Molen. 
Maar weer eens die kant op, tis alweer een paar geleden dat ik in Radewijk te vinden was. 
Gewoon op fietsje....Lohues op de oortjes.
Ach, tussen de regels door lees je meer wat ik er van vind. Maar ik vond mijzelf weer enigszins terug. 
Ondanks dat ik Koningsdag geen bal aan vond genoot ik wel met volle teugen. Ik acteerde het niet!
Vooral van Moos en Mouna maar ook van al die lieve mensen die ik ontmoette. Niet met z'n vieren maar gewoon met een heleboel. Dat is ook wel eens fijn! 
Benieuwd of ik die 20 seconden aandurf? Wat kan mij gebeuren, néé is ook een antwoord en misschien wil ze wel koffie drinken en houdt ze gewoon van groentesoep met worst. 
Geen 32 meer maar zo af en toe trillend op mijn benen. Liefde schijnt zo mooi te zijn, die is niet van Henny maar van het Goede Doel. Ach, Doe Maar! 
Desnoods met dipsaus Fantasia van Duyvis. Dat mag altijd op vrijdagavond! Wel met naturel chips natuurlijk. Dat heb ik gehoord van een ervaringsdeskundige met de scheiding in het midden.
Tussen de regels (door)!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....