zondag 25 december 2016

Bij Ons!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Wie legt me uit hoe alles werkt. Hoe groot het gat is tussen nu en nooit. En hoe het komt dat ik nu merk. Jij bent weg, maar dichterbij dan ooit. Dichterbij dan ooit. Liever lachen om wat is geweest. Dan iets vrezen wat nog komt, misschien. Liever houden van een grote geest. Dan iets haten wat je niet kunt zien. Ik hoef jou niets uit te leggen. Het ligt hier open tussenin. En ik maak een laatste buiging. Voor altijd'
Uut 'Dichterbij dan Ooit' van Blof...staat op nr. 1972 (mooi geboortejaar)

Kerstavond 2016.
De laatste keer dat wij het vieren met onze zelf gecreëerde drie-eenheid. Ergens begin volgend jaar komt er een nieuw Dorgelootje-Harmeijertje bij, vieren wij Kerst 2017 met ons vieren, gewoon Bij Ons.
De ouders van Tijn vieren tevens kerst, vandaag nog gezellig met zijn vieren. Waar wij van drie naar vier gaan, bewandelen zij de omgekeerde weg en gaan ze van vier naar drie.
Uitgeperste sinaasappelsap, gekookt eitje, broodjes in de vorm van een kerstboom of sneeuwpop. Volgend jaar om deze tijd weten ze vandaag de dag al dat door een wrede speling van het lot dat ze weer met z'n drieën aan het kerstontbijt zullen zitten. Dat een stoel waar hij zat voor altijd leeg zal blijven. Een hard gelag. Een jochie van amper zes, notabene een kind bracht saamhorigheid in deze hardvochtige tijd. Hij kreeg heel Holland aan de nagellak. Youp van 't Hek schreef er gisteren een bloedmooie column over. Hij verwoordde prachtig, zoals alleen hij het kan, wat voor onderbuikgevoelens leven bij velen Bij Ons!
Tijn, tussen kerst- en oud en nieuw ligt hij wederom in het ziekenhuis. Het jochie wat niet zeven mag worden omdat hij hersenstamkanker heeft. Uiterst zeldzaam en Tijn is er mooi klaar mee.
Van 't Hek noemde hem de nieuwe Messias, de verlosser....Mischien wel een boodschapper van hogere hand. God heeft rare kostgangers rondlopen op deze aardkloot. Tijn kreeg deze week iets voor elkaar met enkel een simpel potje nagellak wat anderen maar niet lukt om voor elkaar te boksen. Bij ons volwassenen blijft het meestal bij praten, heel veel praten, helaas snijdt het weinig hout. Vroeger wilde ik nog wel eens terugkijken op het afgelopen jaar. Heb er nu weinig zin. Natuurlijk zitten wij er dit jaar rooskleuriger bij dan afgelopen kerst. Toen was ons net wat kostbaars afgenomen na ruim 12 weken....Nu is de toekomst zonniger gekleurd maar blijf je als papa of mama je niet altijd zorgen maken over je kinderen. Wat Tijn heeft kan Moos toch ook krijgen of zie ik het nu te somber in...?? Tuurlijk Tijn is een held maar als vader zou ik liever willen dat mijn zoon bleef leven dan de geschiedenis in te gaan als Held maar nooit ouder werd dan zes jaar. De boeken ingaan als de jongen die Serious Request'16  redde van een fiasco. Tuurlijk, iedere euro is welkom voor het Rode Kruis. Maar voordat Tijn aan de microfoon kwam te staan bij het glazen huis leek het uit te draaien op een complete sof. Waren wij een beetje SR16 moe, zeg maar!
DJ's die meer dan verdienen dan politieke bestuurders Bij Ons! Die dan op het eind van het jaar een weekje goede doelen willen steunen om zo hun eigen heilige boontjes te doppen.
Een jochie van 6 en een potje nagellak deed wonderen. Sanne schreef er een mooi nummer over en iedereen had de tranen in de ogen staan maar Del Amitri zong het al....The Needle returns to the start of the song....Volgend jaar of misschien volgende maand is er weer een Nieuwe Tijn en hopen we allemaal dat het niet onze zoon of dochter zal zijn die de rol van held met verve gaat spelen.
Wij genoten knus van en met elkaar. Bij Ons begonnen wij het kerstweekend. Gewoon in Hardenberg. Genieten met een grote G. Moos die zittend op het potje roept dat Mama zijn speelgoed wel mag opruimen terwijl hij ondertussen lekker zit te poepen.....of als hij loopt te drentelen....en ik vraag of hij een plasje moet doen, hij al antwoordt wat ik daarna zou zeggen...'Weet jij het zeker....'? Prachtjongen die Moos, net zoals Tijn dat ook is voor zijn ouders, Oma's en Opa's. Maar je weet dat hij niet lang meer drentelt op deze aardkloot en straks de potjes nagellak niet meer uitverkocht zullen raken.
Moos die vanmorgen bij de Huisartsenpost weer gewoon Moos is, niet voorgeprogrammeerd. Vannacht had zoonlief een aanval van Kroep. Hoesten, hij kon bijna niet meer ademen en had het spaans en tegelijkertijd hardenbergs benauwd. Zo zit je All You Need is Love (ja,....sorry ook ik... was één van die drie miljoen mensen....) te kijken en zo zit je met zijn drieën in de badkamer en laat je alle warme water stromen om maar te stomen. Je eigen Turkse Sauna creëren op kerstavond en vervolgens de buitenlucht in om letterlijk een luchtje te scheppen. Dus in plaats van een uitgebreid en rustig kerstontbijtje zaten wij op eerste Kerstdag gezellig bij de Huisartsenpost in het ziekenhuis. Natuurlijk kwam er een weer zo'n familie binnen op Crocks en met afgebladderde joggingbroeken. Kerstkleding 2.0. San en ik keken elkaar vooral niet aan anders schoten wij in de lach.....Die hadden de badkamer gisteravond laat staan vanmorgen echt niet gezien. Hoezo woonboulevard met kerst, wij gaan lekker naar het Ropcke Zweers. Wat dat betreft was het vorig jaar niet veel anders. Toen zaten wij rond de kerst tevens in het ziekenhuis, dit jaar was Moos de sigaar maar gelukkig is er niks mis met zijn longen. Daag Dokter.....
Bij Ons is dus nog alles rustig. Het rommelt wel maar de baby in de buik van San laat de eer over aan het kindeke Jezus. Moos weet ondertussen dat de baby van Joses en Marinka niet Henry heet maar Jezus. Hij verbindt dingen op zijn eigen manier. Hij heeft lak aan wat een ander daarvan denkt. Houen zo.....
Moos wordt alsjeblieft vier, zeven, achttien, dertig en achtennegentig.
Fijne kerstdagen, tot volgend jaar. Joah, mag wel zo......



  

zondag 18 december 2016

One Fine Day

Hallo lieve Vriendinnen en Vrienden,

'I won't be the last. I won't be the first. Find a way to where the sky meets the earth. It's all right and all wrong. For me it begins at the end of the road. We come and go...'
Uut 'The end of the road' van Eddie Vedder

Zocht dinsdag letterlijk naar een speld in de hooiberg. Op mijn Ipad liggend in de springbox. In de donkere krochten en spelonken van het internet vond ik duistere zaken waar ik eigenlijk niet eens naar op zoek was. Dacht dat alles wel zo'n beetje was te vinden, dat Wikipedia zo de antwoorden op mijn prangende vragen uit zou spuwen. Echter na een half uur zoeken dacht ik dat ik eerder wereldvrede zou vinden dan een bandje genaamd One Fine Day!
Astrid Kersseboom was eigenlijk de aanstichtster van mijn digitale zoektocht ohne ende. De 50-jarige presentatrice van het grote NOS-journaal verhaalde ons enkele minuten voor acht uur waar ze om precies acht uur het over zou gaan hebben. Werd er niet vrolijk van, het NOS-Journaal lijkt langzamerhand wel DWDD. Altijd dezelfde onderwerpen en altijd de zelfde (hoofd)personen die schaamteloos proberen mijn avond te verpesten nadat wij het mooiste van deze aardkloot naar bed hebben gebracht. Vannacht lag hij, toen ik hem toe- en herondekte, ook dromend in zijn bedje. Zijn proza, Dikkie Dik, lag geklemd in zijn knuistjes. Te moe om verder te lezen......Maar Astrid was verantwoordelijk voor het feit dat ik ging zappen nu de batterijen het nog volhielden. Had geen zin in de werkelijkheid onder ogen te zien en hoopte dat de Humax mij verder leed wilde besparen. De commerciëlen hadden weinig te bieden, bleef even hangen bij de laatste minuten van Two and a half men maar belandde uiteindelijk op het open kanaal van Ziggo. Een held van vroeger beklom net het podium. Ene Gordon Summer, jullie kennen 'm beter als Sting, nestelde zich in de herfst van zijn carrière op een Nederlandse barkruk in club Ziggo. Hij had net een nieuwe plaat uit, dat wist ik niet. Was dat zappen toch ergens goed voor. Zijn eerste rockalbum in dertien jaar tijd. 57th & 9th heet zijn 12e studioalbum. Hij speelde wat nummers, lulde wat met Frank Evenblij en Gerard Ekdom stond te glimmen van trots. Hoe makkelijk kun je mij blij maken op een gewone doordeweekse dinsdagavond waar op zender 1 het onheil de vaderlandse huiskamers werd ingeslingerd gooide Sting Message in a Bottle de van Kouwenborchstraat 43 in. Je hebt zo je voorkeuren.....Wat ben ik een bevoorrecht mens want ik heb de heren van the Police live mogen zien in de Amsterdam Arena, straks wordt dit het Johan Cruijff stadion. Waarvan akte. Daar zijn ze jaren te laat mee, maar goed een grove fout wordt alsnog hersteld. Jammer dat hij er eerst voor dood moest gaan. Maar ja, over de doden niets dan goed hè. Drummer, zangert en blauwvingert Bauke Bakker deed mij voor enkele jaren terug op de Zwarte Cross (UndercoverTent) nog even terugreminderen naar dat mooie concert van Sting, Stewart Copeland en Andy Summers met de oude buurman. Sting zong ook over One Fine Day en daarmee begon eigenlijk mijn zoektocht in de hooiberg. Al wist ik dat niet voordat ik eraan begon. One Fine Day, friste mijn stramme geheugen eens op. Verhaalde aan San een gebeurtenis uit mijn leven wat ik zelf eerder had gehoord. Ameland, een van de TV TAS eilanden, was een week lang the place to be voor Mavo 4 van de Christelijke Mavo uut Hardenberg. We waren op schoolkamp. Nu zijn ze allemaal 40 plus maar vroeger werden ze wel eens liefkozend bakvisjes genoemd. Waar wij het woord nog niet eens konden schrijven gierden bij onze vrouwelijke equivalenten de hormonen door niet alleen de gouden keeltjes. Een glimlach onderdruk ik weer niet, want in de duinen van Ameland bevond zich net op hetzelfde moment ook een nieuw Nederlands Bandje...One Fine Day, de leerkrachten van de Christelijke Mavo hadden liever gehad dat deze vijf heren een weekje later Ameland hadden aangedaan om te komen repeteren. Daarvoor hadden ze zelfs iemand om hulp willen bidden op hun blote godvrezende knieën. Want bij de aanblik van deze jonge heren werden enkele Mavisten behoorlijk slof in hun boksie. De badkamers maakte overuren en de kapsels werden nog beter en voller getoupeerd. Een aansteker was verboden want één vonkje had een vuurzee betekend van al die haarlak wat rond werd gesproeid op de verwachtingsvolle blikken en haardossen al was het wassende water nooit ver weg.  Volgens mij, ik weet het niet zeker hoor, liepen de heren en dames leerkrachten 's nachts patrouille in driekwartsmaat om maar te voorkomen dat de zaadjes wortel schoten. De biologieleraar kon zichzelf wel voor de kop slaan dat hij had verteld over de bloemetjes en bijtjes. Zoals Terschelling bij mij altijd hele andere herinneringen oproept roept Ameland altijd deze herinneringen op. Het weekje kamp op Ameland. De bonte avond maar vooral de gekunsteldheid van onze leraren omtrent het feit dat One Fine Day de tongen losmaakten bij vele bakvisje van Mavo 4. Was benieuwd wat er van de heren geworden was....en dus dankzij Astrid begon ik mijn zoektocht. A Needle in the Hashtag, of whatever....Kwam allerlei eendagsvliegen tegen, Nadieh (Windforce 11), Frank Asthon, Barbarella, Georgie Davis, Maribelle, Tatjana (maar die had weer andere kwaliteiten, ofnie buurman), Frizzle Sizzle, Richenel, Rosemary's Sons en ja hoor eindelijk vond ik wat info over One Fine Day op deze dinsdagavond. Maar Internet pakte nou niet bepaald uit met info. One Fine Day was een Nederlandse band met o.a. zanger Peter van Reijen, gitarist René Kwant en toetsenman Nico Brandsen die alledrie later speelden in the Feel. Een hitje was Standing in your Shadow. Op Youtube vond ik een vergeelde opname waar Peter nog effe moest uitleggen waar nu precies het nummer over ging. Misschien wel over Ameland, weet jij veel....Staan in je schaduw...De nachtelijke escapades van enkele Mavisten op donker Ameland. De overlevering vertelt ons dat toch iemand het derde honk heeft gehaald maar bij het bereiken van het vierde honk werd gevloerd door onze leerkracht Duits die zich wel thuisvoelde in zijn eigen geschepte loopgraf. One Fine Day. Zocht de hele avond, maar verder dan het feit dat René Kwant ook nog bij Jan van der Meij (Powerplay) heeft gespeeld kwam ik niet. Weggevaagd van de kaart. Niet alles valt dus te vinden op het wereldwijdde internet al beperkte ik mij tot alleen Ameland. What happens stays blijkbaar on Ameland. Ach, ik had de avond kapot en leerde weer een zeldzame les. Gewoon blijven kijken naar het acht uur journaal en Astrid Kersseboom. Misschien leer je er nog wat van, ja....hoe het niet moet. Joah, mag wel zo....Fijne zondag.
Nu ik wat beter google had ik dinsdag beter de film One Fine Day op kunnen zetten. Zo zie je maar weer, Zondags kom ik toch tot de betere inzichten heb ik Astrid en zo niet voor nodig. Michelle Pfeiffer en George Clooney....Waarom ik nu ineens aan videotheek Willem moet denken is mij een raadsel. Ook vast nog een overblijfsel uut mien vage Mavo-tied. De oude buurman weet wel beter.....
Nogmaals. Joah, mag wel zo.....One Fine Day!



zondag 4 december 2016

Touwtje!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'En langs het tuinpad van m'n vader zag ik de hoge bomen staan. Ik was een kind en wist niet beter, dan dat dit nooit voorbij zou gaan. Dat dorp van toen, het is voorbij, dit is al wat er bleef voor mij: een ansicht en herinneringen. Toen ik langs het tuinpad van m'n vader liep en de hoge bomen nog zag staan. Ik was een kind, hoe kon ik weten dat dit voorgoed voorbij zou gaan.'
Uut 'Het Dorp' van Wim Sonneveld

'Ik heb een prachtig leven gehad, ik wil dat jullie het ook hebben...'
Was getekend: Jan Terlouw - 85 jaar.
Zag van de week de uitzending van DWDD niet. Druk, druk, druk met van alles en nog wat. Geen tijd om ff gezellig op de bank te zitten maar weet nu al niet meer waar ik het druk mee had. Maar ook dat ik DWDD niet altijd meer pruim, heb er soms tabak en soms gewoon echt pruimtabak van. Ik vertel jullie niks nieuws...
Maar het was het gesprek van de dag op allerlei sociale media. Stond een dag later voor op de Stentor, nou ja dan moet het toch wel nieuws zijn. Iemand die wat terugschreef aan Jan Terlouw. Terlouw, politicus in ruste maar ik herinner Jan Terlouw vooral als benadigd jeugdboekenschrijvert.
Wie kent Ptjor, Oorlogswinter, Koning van Katoren, Oosterschelde Windkracht 10 en Briefgeheim niet....?
Nou ikke wel, voor enkele jaren zag ik de film Oorlogswinter. Mooie film, wat mijn kippenvel bezorgde en mij terugvoer naar mijn onbezonnen jeugd.
Ja, want ik ken ook nog de touwtjes uit de brievenbus. Ik ben misschien van een andere generatie. Ik stam nog uit de tijd dat er geen internet, cd's, mails bestond. Zwarte piet wel, negerzoenen ook en meer van dat onschuldige gedoe wat nu een heel gedoe schijnt te zijn. Vond mij oud worden zo rond mijn twintigste destijds omdat een neefje vroeg waar die zwarte plaatjes voor waren....? Singletjes Guus...Muziek uit de oude doos, met een A- en B-kant. Nu stop je een CD'tje in de CD-speler. En wie doet dat nu nog tegenwoordig met al die streaming diensten....Wie koopt er nog een CD'tje van een band. Ikke duzz....
Noem mij een ouwe loel, noem mij maar wat jullie mij noemen willen maar ik snapte Jan Terlouw heel goed. Hij gaat binnenkort hemelen, dat weet ie....maar hij weet niet wat hij achterlaat. Hij mist net als ik de touwtjes uit de brievenbussen. Hij mist het onderlinge vertrouwen. Vroeger gaf je iemand die zwart schilderde niet aan, je gunde die man zijn extra zakcentje. Nu gunnen wij elkaar het licht niet meer in de ogen en wordt Ral 9001 gewoon weer zwart en klikken wij zonder met onze ogen te knipperen. En zijn we dik tevreden als die zwartschildert zijn verdiende loon ontvangt.....Waarom. Ik snapte Jan heel goed vanmorgen toen ik het fragment even terugkeek. Hij omschreef prachtig het onderbuikgevoel, hij beschreef waarom rechts en links elkaar niet meer inhalen maar elkaar zouteloos parkeren op een verlaten weiland en daar elkaar genadeloos de pan inhakken.
Touwtjes uit de brievenbussen....Ik zag het vaak toen ik terugfietste van school. In Beerzerveld weet ik nog zo twee brievenbussen op te noemen als ik links afsloeg naar Mariënberg. Maar mijn dorp is ook niet meer het dorp van vroeger. Het dorp, waar ik ooit groot werd gemaakt door oude normen en waarden. Door de touwjes uit de brievenbussen retoriek. 
Ik vraag me soms wel eens af wat moet ik Moos straks allemaal leren en ons ongeboren kindje...?
Groeien ze nog wel op met het onschuldige kinderfeestje wat ooit Sinterklaas heette. Nu Zwarte Piet geen Piet meer mag heten omdat een hele boze mevrouw zich stoort aan bepaalde feiten die volgens mij niet kloppen of een beetje uit haar verband zijn gerukt. Dat je discriminatie moet aanpakken ben ik als eerste voor, daar ben ik ook tegen....Ik vindt dat ook niet kunnen maar moet dat nou over de ruggen van kleine lieve kindertjes van pak 'm beet drie, vier jaar....Die niks snappen waarom sommige grote mensen zo boos kunnen worden. Het vertrouwen onder onze voeten is niet meer....Wij vertrouwen elkaar niet meer....Een man een man, een woord een woord....Wordt dat straks iets van vroeger. De hoge bomen staan er nog langs het tuinpad van mijn vader. Kijk wat je achterlaat....Dat riep ik vaak als een verdediger mee struinde naar voren, zei het ook tegen mijzelf als ik ergens wat achterliet. Moet vaak er nog even bij met de borstel om het bruine van het wit weer te scheiden....Niet racistisch bedoeld, onze pot is nu éénmaal wit en mijn ontlasting bruin. Kan het woord soms niet eens spellen. Laat staan dat ik het ben...Jan dacht het ook, wat laat ik achter. Hij heeft een fantastisch leven gehad en gunt het ons ook....Wij redden het allemaal nog wel of komt de hel toch binnenkort buurten op aarde. Ik maak mij best zorgen over de toekomst van Moos en the unknown person in the buik van San. Ik hoop dat Moos een net zo onbezonnen jeugd mag krijgen dan die ik heb gehad. Dat hij zowel zwarte piet als Sinterklaas de hand mag blijven schudden. Dat hij gewoon mag zijn wie hij wil zijn...Dat hij gewoon zijn trainingspakkie van Mariënberg kan blijven dragen in Hardenberg. Wat is hij trots op zijn Mariënberg pakkie, niet alleen hij...Ik ook, hij draagt 'm nu al en wil straks voetballen. Moos staat er achterop, Moos zo noemde mijn moeder mij ook altijd. Dankzij haar heb ik een prachtig leven.....Misschien maakt zij zich ook wel zorgen. Wie moet straks mij waarschuwen voor onbezonnen daden....Ik loop gelukkig niet meer in zeven sloten tegelijk maar ik snap Jan en Martha....
Misschien moeten wij maar af van die Ja en Nee stickers op de deuren en maar nieuwe stickers bedenken met een touwtje en een brievenbus.....Een teken dat je je buurman of buurvrouw vertrouwt en ook al die andere mensen in de Marslanden.....Dat Sinterklaas en Zwarte piet welkom zijn, dat ze niet terug hoeven naar hun land dat je zelfs boze mevrouwen een nieuwe maan en nieuwe verbanden laat zien. Dat ons bloed allemaal rood kleurt als wij erin prikken.....
Joah, mag wel zo.....en nu ga ik voetballen met Moos. Weet niet wie trotser is op Moos zijn nieuwe trainingspak......??? we lopen straks maar langs het tuinpad van mijn vader......

 

zondag 27 november 2016

Stem!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

"The sky is clearing and the night has gone out.The sun, he come, the world is all full of light. Rejoice, rejoice, we have no choice but to carry on. The fortunes of fables are able to sing the song. Now witness the quickness with which we get along. To sing the blues you've got to live the tunes and carry on. Carry on, love is coming, love is coming to us all."
Uut 'Carry On' Van Crosby, Stills, Nash & Young.

Stemmen. Ik hoor de laatste tijd teveel stemmen. Stemmen die niet altijd wat toevoegen aan mijn palet van tegenwoordigheid. Wist trouwens niet eens dat Stem tevens een plaats in de Amerikaanse North Caroline is wat bestuurlijk valt onder Granville County. Zou zo'n town haar stem begin November hebben laten gelden?  Bracht een Stemmer zijn Stem uit op het Stembureau van Stem? Heet een inwoner van Stem wel eens een Stemmer of blijf je daar ook gewoon een Mariënberger als je reeds jarenlang in downtown Hardenberg huist? En ben je dan een Stemse (?) als je, zoals Moos het zegt, een fluf hebt in plaats van een piemel....Voegden bijna driehonderd Stemmers uit het dorpje Stem wat toe aan de stemming of maakte de uitslag geen kiesmannetje extra? Of wordt er nu daar ook al een hertelling ge-eist door het verliezende kamp.
Teveel stemmen. Het gaat soms nergens over. Stemmen, als ze gaan schreeuwen wil ik ze soms niet horen. Stemmen, als ze gaan fluisteren kan ik ze bijna niet verstaan. Stemmen, ze zijn er in alle soorten en maten. Soms wil je dat iemand zijn stem niet meer laat horen, soms heb je een schip goud er voor over als je nog éénmaal iemands stem kon horen. Al was het maar voor één minuutje. Dat hij je nog eens vaderlijk toesprak. Hey jongen, lang niet gesproken. Dat hij even naast jou op een zaterdagavond bij jou op de bank kwam zitten. Biertje...? Blijf nou maar ff zitten, ik heb jou iets te vertellen. Ik weet niet wat het was gisteravond. Zo zittend in ons huis. Moos en San lagen al op één oor, zij hebben stemmen by the way die ik graag hoor. Die mijn leven kleuren...was van plan Studio Sport ff te kijken maar belandde in Untold Stories van de Top2000. Don Leo Blokhuis nam me mee....en zo kwam ik te spreken met Crosby, Stills, Nash & Young. Nu, nu ik de veertig ruim ben gepasseerd hoor ik regelmatig de stemmen van dit kwartet, vaak waren ze met zijn drieën en zo af en toe deden ze het met zijn tweeën en als ze zat van elkaar stemmen waren deden ze het gewoon in hun eentje....Dat kan! Maar ik stem nu af op de verkeerde invalshoek, blijf bij je verhaal Dorgelo. Kreeg een Déjà Vu terwijl David Crosby met zijn grijze snor praatte over een tijd waarin ik nog geen stem had. Waar ik rondwandelde in de buik van Mama, mooi wandje Martha! Het is mijn geloof en u was er niet bij, de basis van elk ander geloof. Maar ik zag ze zitten. De mensen die ik liefhad en nog steeds heb maar helaas hun stem niet meer kunnen laten horen terwijl ze soms dagelijks in mijn hoofd zitten. Zag ze daar zitten in het huis wat werd bezongen door CSNY. Mijn vader voorop, hij vertelde weer eens honderduit. Heel soms zet ik een DVD'tje op en hoor en zie mijn vader weer eens live. Zie ik zijn mimiek, zijn houding, zijn grote zonnebril en zie ik dingen die ik toen niet zag en nu zo graag zou willen zien.....Maar vaak heb ik de beelden niet eens nodig. Als hij praat, als hij zijn stem laat horen, draaien mijn herinneringen op volle toeren. Ben ik de regisseur van mijn eigen film en blijft niets onbesproken. Ik zocht naar de juiste woorden maar hij filterde ze als vanouds voor mij. Waar ik zocht had hij ze al gevonden. Ik keek naar buiten want Zwarte Piet en Sinterklaas moesten nog een schoentje hier thuis vullen, het zou jammer zijn als ik ze zou missen. Maar miste gisteravond ff wat anders. Miste hem onder de hemelse muziek van CSNY, vanmorgen probeerde ik deze Déjà Vu weer voor mijn geest te halen maar het lukte niet. en Néé, gisteren was ik niet beneveld door enige vorm van Herfst, Winter- of Stormbock. Ik zag ook een spring in 't veld lopen en hoorde de stem van Paul Simon. Deze stem was nog volop in ontwikkeling maar haar diamanten schitteren nu ergens anders.....Sommige stemmen heb je genoeg gehoord, zoals een meisje welk gezichtje ooit leuke plaatjes aankondigde maar die ik nu maar een zeurpiet blijf vinden. Denk toch eens na lieve mevrouw, waarom ben je zo'n boze dame geworden. Is dit wat je graag wilde....? Sinterklaas is vooral iets onschuldig, vooral iets voor kinderen, nou ja het is alleen iets voor kinderen. Maar nu komt die beste man helemaal uit Spanje en staan wij hier aan de kade te demonstreren...worden honderden mensen opgepakt door collega's van mijn buren. Neuh, daar zit je als goedheiligman niet dagen voor op de boot. Zo wordt je een vluchteling maar hoef je geen politiek Asiel in een verdeeld en verscheurd land. Voor jou kan het niet snel genoeg 5 december zijn....Lekker terug naar je eigen land. Maar ik wilde dus gisteravond dat sommige stemmen nog waren te horen.....zitten ze allemaal boven in huize Dorgelo....De mensen die ik mis...Komt daar soms iemand ff een deuntje zingen. Zal Pa daar soms ook een nummertje opzetten van Pink Floyd, Wish You Were Here.....? Maar ja, nu logenstraf ik toch jouw woorden. Wij kunnen haar hier nog niet missen. Gaan Hemeljaren niet sneller als Aarde-jaren.....Of heb ik nu te lang boven de rubberen korrels van een kunstgrasveld gehangen.....Of ga ik nu van slecht horen naar wazig zien....? Maar ik duik weer in alle hoeken en gaten van mijn eigen gecreeërd spanningsveld. Ik hoorde teveel stemmen. Als je soms zwijgt en in een hoekje gaat zitten wordt dat gezien door ervaringsdeskundigen als sociaal emotioneel niet helemaal helder.....Maar misschien wil iemand die bekende raakvlakken met mij heeft zich soms aan iets onttrekken en dan denk ik misschien niet als quasi opvoeder....Laat 'm ff. Als hij niet wil spelen met de grote meute maar zich even terugtrekt in zijn eigen wereld....denk ik, is dat een gebrek of een gave....? Las ergens dat Sociaal emotionele ontwikkeling ook wel Sociaal Emotioneel Leren (SEL) wordt genoemd. Als je het nu eens omdraait staat er LES en is hij daar nu niet mee bezig.... ? Elke dag een beetje meer.... Leren wij allemaal niet LESSEN van andere mensen. Van gebeurtenissen, van dingen en zo maar vooral van mensen die meer weten dan je zelf op dat moment weet......Ik lees het dan in een rapport maar wil de juffrouw er geen kus met een griffel voor geven. Volgens mij staat zij voor de klas om LES te geven. Het is aan de toehoorder de LES om het op te pikken. En een ieder doet dat in zijn eigen tempo. Dat is misschien wat gisteravond the King op de bank naast mij wilde zeggen of waren dat mijn eigen gedachten. Hoor soms teveel stemmen....nu helemaal, nu ik ook nog moet gaan stemmen...Neuh, niet in maart volgend jaar. Mijn stem gaat daarin helaas verloren. Ze vegen elkaar maar de pan uit, daar is het laatste woord nog niet over gezegd. Wij zijn net die zestien miljoen bondscoaches, iedereen weet het toch beter. Ik geef mijzelf de vrijheid om niet te kiezen, mijn stem laat ik niet horen. Soms wil je geen keuzes maken hoe moeilijk het ook is, soms is zwijgen beter dan spreken.....maar voor eeuwig zwijgen is nou ook weer niet de bedoeling. Daarom laten wij in ons hart die roos alsmaar groter groeien, snijden de scherpe kantjes er wel van af....maar slijpen elk jaar de diamanten dat ze daarboven blinken als nooit tevoren. We stappen na de stemming allemaal in de bus van die Chauffeur die nooit de weg kwijt raakte.....Dit jaar ga ik nog wel stemmen. Die stem van mij willen ze graag horen bij mijn favoriete radiostation. Dat wordt nog een hele kluif. Dan zwijg ik niet.....maar nu laat ik ff CSNY weer spreken, stemmen die altijd mogen. Stemmen die ik wel graag hoor naast die van mijn dierbaren....
Joah, mag wel zo......

zondag 13 november 2016

Eeeeeeeeeeeevers

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Now, I've heard there was a secret chord. That David played, and it pleased the Lord. But you don't really care for music, do you? It goes like this, the fourth, the fifth. The minor fall, the major lift. The baffled king composing hallelujah. Hallelujah. Hallelujah. Hallelujah. Hallelujah. Your faith was strong but you needed proof. You saw her bathing on the roof. Her beauty and the moonlight overthrew ya. She tied you to a kitchen chair. She broke your throne, and she cut your hair. And from your lips she drew the hallelujah.
Uut 'Hallelujah' van Leonard Cohen, hij overleed 82 jaar te vroeg.....

Je zou maar die Amerikaanse schilder OutsideHouse zijn. Die onlangs de opdracht van zijn leven kreeg. The White House zwart schilderen. Jouw offerte was goedgekeurd door the First man, zijn vrouw moest alleen nog even een gelopen verkiezing winnen maar die kaarten waren reeds geschud. Kat in bakkie. Dat kon niet meer mis gaan. Of je was die man die gordijnen verkocht en nu voor alle kamer in dat immens grote huis in downtown Washington zachtroze Inbetweens mocht ophangen. Jou was een Fata Morgana voorgehouden geen Trump Tower voor het witte huis. En Hillary, zo mocht je haar noemen, zou je zelf bellen op 9 november. Piece of Cookie. 
Maar het werd andere koek en de hele wereld had er een mening over. En ik, ik ben nog aan het bijkomen van een avond waarvan ik driekwart alweer kwijt ben. De Herfstbok gaf mij een brevet van onvermogen mee en ik ben niet trots op het resultaat. Krab mij nu achter de oren en achter het hoofd maar rendementen uit een eens niet zo ver verleden geven geen garanties voor de toekomst. 
Wat maakte wij ons allemaal druk terwijl donderdagavond plaatsgenoot Evers verhaalde dat wij ons niet altijd druk hoeven te maken. Wat was hij een verademing, een frisse tussenstop, in een hechtische tijd. 
In notabene Almelo nestelde ik mij in het pluche van het Theaterhotel en genoot bijna drie uur van een dertienkoppige band waar die plaatjesdraaier van weleer losjes de regie voert. Heb vast wel eens een plaatje bij hem aangevraagd in Celebration, later de Stam, die vervolgens natuurlijk niet werd gedraaid, althans niet dat ik mij kan herinneren. Destijds steeg het gerstenat al vroeg in de avond naar hogere sferen. Hij had vast niet dezelfde muzieksmaak die ik tegenwoordig nog altijd bezig. Of toch wel, want Edwin vertelde wat over zijn nummers die eerder indruk maakte. Zoals Nothing Ever Happens van Del Amitri. Een vergeten Schotse band maar tevens in mijn platencollectie. Weet niet of het single'tje nog huist op de zolder bij Moe of dat ie gewoon boven bij ons stof ligt te happen....De tekst stond op de achterkant van het hoesje....Ik kon het letterlijk meezingen maar de blikken naast mij van enkele meiden die samen bij elkaar opgeteld nog niet mijn leeftijd konden aantikken, deden mij beseffen dat ik ook in Almelo geen toon kon houden. Hij zingt wel veel oude meuk...hoorde ik later. Tja, dames het is niet altijd 538 wat de klok slaat. Schijnt dat Hardenberg zo'n beetje de enige blinde vlek is waar ze dit station niet kunnen ontvangen. Grappig toch? 
Evers liet zien wat voor vakman hij is. Hij ontroerde mij met zijn verhaal over zijn moeder.....Kreeg er een brok van in mijn keel en een traan begon te biggelen over mijn wang. 
Weer respect voor deze man. Natuurlijk ook veel onzin gehoord....Maar dat maakte wel de avond. Hij zette een show neer die geen enkele coverband hen na kan doen. Hij maakte het ook niet groter dan het is. Wij zijn natuurlijk gewoon een ordinaire coverband riep hij regelmatig, maar wel eentje waar je je beste Champagne voor open zou trekken. Your Love van the Outfield, waar hoor je dat nog....? The Eagles....en David Bowie. Tja, al veel van onze muzikale helden zijn opgehaald door Magere Hein. 2016 eist veel van ons dit jaar. Na Bowie ging ook Prince en Glenn Frey hemelen. En potverdomme of de duvel er mee speelt kwamen ze Opa Cohen ook ff halen. Niet grappig. Leonard Cohen, zag zijn CD net liggen naast die van Del Amitri toen ik zocht naar wat anders. Niet naar die speld in de hooiberg maar had er wel mee te maken. Zocht een beetje naar mijn verstand. Als ik al denk dat de WC is te vinden in ons washok dan kan mijn verstand wel boven op zolder liggen want gisteravond schijn ik niet helemaal pluis te zijn geweest in mijn troele brein. Was weer een beetje de Dorgelo ten tijdde van Celebration. Toen Evers de ene knijterd van een hit na de andere de zwangere dansvloer opgooide....werd ik wakker met Carry On van Crosby, Stills, Nash & Young in mien kop. Ben er absoluut niet trots op, bijna 45 jaar en dan nog de weg kwijt raken met een tweede spruit op komst. Wat geef je je toekomst mee.....Dat de herfstbok toch best te pruimen valt. Crab them in the......Ik zal de vergelijking niet maken. Maar Amerika is er klaar mee....Die schilder kan fluiten naar zijn opdracht en die gordijnenman kan uitleggen aan de fabrikant dat die kilometers roze gordijnen niet doorgaan. Dat Hillary de sigaar is en Bill ook.....Let's call Monica.
Maar Cohen kunnen wij niet meer bellen. Of God moet inmiddels Iphone hebben....Denk het niet. Cohen die op zijn laatste plaat al zijn eigen dood aankondigde....Lord, I'm ready. Cohen was voor mij de Del Amitri van Evers. Een stem uit een mooie tijd. Hij bromde zijn nummers, maar als je zo kunt brommen maak je mij vrolijk. I remember you well in the Chelsea Hotel.
Gek is dat toch. Als iemand uit je eigen stad populair is....praat je met liefde over onze Edwin Evers. Net als met Oranje....als ze successen aan elkaar rijgen hebben wij het over Ons Oranje....als ze zitten te kloten ben je blind voor het resultaat en praat je al snel over hun en zij....Gek toch. Ik vond het al met al een rare week. Niet alleen in mijn hoofd maar ook links en rechts naast me. 
Misschien genoot ik daarom wel zo van Edwin Evers...........Amen.
Fijne zondag, ik ga proberen er vandaag weer iets van te maken. U hopelijk ook.....
Joah, mag wel zo...

zondag 6 november 2016

Supporter!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Wat een weer hè? Ben ik even blij, dat ik een badmuts op heeft. Wat een partij hè, goeienmiddag... 't Is al begonnen hoor. Lekkere vlag heb jij bij je zeg. Staat je club erg laag? Wat een elftal, hè. Je schaamt je toch kapot, er loopt een kapitaal op die akker hoor. Het gras groeit harder, dan die gasten lopen. Ze zijn zeker bang, dat het krijt gaat stuiven.Zo, ze zijn over de middellijn. 'Van harte gefeliciteerd. Val niet over de penaltystip. Hij is vandaag nogal wat aan de hoge kant. Een fatsoenlijke één-twee zit er toch niet meer in. Heb jij een fatsoenlijke één-twee gezien? Ja, met de cornervlag bedoel je. Dacht zeker dat het een buitenspeler was met bronchitus.Zo, hij geef hem af. Hij scoort! Hij heb gescoord. We hebben een goaliejo... We hebben een goaliejo... Buitenspel. Buitenspel zegt die klerenlijer. Keurt ie af, die dweil hé, die goal. Wat een vieze lul, wat een kloothommel zeg buitenspeler... Heb hij gevlag ? Nee, hij knipperde met zijn wimpers, lul....'
Kleine stukkies uit de 'Voetbalsupporter' van Herman van Veen....

Ik blijf het één van de moeilijkste beroepen ter wereld vinden. Voetbalsupporter. We hebben er allemaal voor doorgeleerd. We weten allemaal hoe het niet moet. Het staat goed op je CV, op een dag besef je dat je het bent en kom je niet meer van dat stempel af. De trainer snapt er al helemaal niks van, hij schijnt er, zeggen ze, nog een opleiding er voor te hebben genoten. Je gelooft het niet, toch is het waar....Schriftelijke cursus zeker. Want genieten doen wij zeker niet aan de lijn. Als voetballer heb je het maar makkelijk. Beetje twee keer drie kwartier wat lopen met zo'n bal binnen keurige gekaderde witte lijntjes die er voor het gemak reeds neergekalkt zijn. Je hoeft alleen maar te denken in hokjes en eenvoudig de opdracht uit te voeren die je in de week daarvoor tot in de treure kunt oefenen. Breng de bal zo snel mogelijk naar de andere kant van het veld. Het is zo simpel. 11 tegen 11, er kan niemand vrij staan. Als je een helikopterview hebt vul je de poppetjes zo in. Voetballers en supporters, het blijft een verrekte moeilijke combinatie. We snappen elkaar niet of we willen elkaar niet snappen. Eens worden wij het nooit. Wij zijn te kritisch en jullie kunnen er geen pepernoot van. Hoe moeilijk kan het zijn om een bal over vier meter gewoon normaal in te spelen. Ooit hoorde ik tot het andere kamp, was ik onderdeel van....Was er toen wel meer respect voor de supporter, werden wij toen wel beter gepruimd? Tuurlijk zaten er destijds ook van die rotte appels tussen. Nou ja, ze sterven vanzelf uit. Niemand blijft eeuwig voetbalsupporter, er is een tijd van komen en gelukkig ook een tijd van gaan. Ik heb soms wel eens supporters een enkeltje ergens naar toe gewenst. Ben ik gewoon eerlijk in. Verdenk er sommige spelers van nu ook wel van dat ze mij liever zien gaan dan komen.....hahaha De geschiedenis herhaalt zich. Eerder dacht ik : Jemig, wat een zwartkiekert. Zag je nou echt niet dat ik wel probeerde om die bal te vangen.....? maar de week erop stond hij er weer.....en ging ik weer in de fout. Ik dacht dan: heb jij nu echt niks beters te doen, een heks van een vrouw op de bank zitten en dan kom je hier zaterdags langs de lijn de boel ook nog een verstieren. Snapte sommige supporters niet. Als je het niet bevalt, dan kom je toch niet. Ga lekker schaken of haak ergens anders aan of af, dat kan natuurlijk ook. Ach, vroeger, eerder dacht je van alles al iets te weten. Als ik toen wist wat ik nu allemaal weet was ik er niet eens aan begonnen. Maar ja, ik ben ook zo'n supporter geworden. Ik roep ook van alles aan de zijlijn. Soms uit emotie, soms omdat ik gewoon niet beter weet. Hey scheids, weer die nummer 4 hè. Let toch eens op. Wil je straks geen gehaktbal na afloop in de bestuurskamer? Ik sta meestal bij hetzelfde groepje supporters. Gelijkgestemden maar toch ook weer anders. Soms is het een beetje familie al lijken we qua uiterlijk helemaal niet op elkaar. Of zaten er groeihormonen in mijn Brinta...? Rare vogels zijn we allemaal. Wij praten veel over voetbal, over wat we zien maar ook veel over wat we niet zien. Voetbalsupporters denken best wel veel na over het leven, over het leven na de voetbal....Gaan wij voor een biertje of nemen wij toch een Spaatje. Van die vragen....? Je hebt er zo tegen kwart over vier best moeilijk mee...We zijn best wel filosofisch aangelegd, hebben overal een mening over. Als het voetbal weer eens niet om aan te zien is, lossen wij de problemen van Sinterklaas en andere kopstukken zo tussen twee aanvallen moeiteloos op. Als onze spits weer eens vergeet te scoren weten wij al wat de uitslag wordt in Amerika....Als onze keepert die bal nu wel pakt hebben wij het gat in de ozonlaag tevens verklaard. De Mark Rutte's en Obama's van deze wereld moeten eens twee keer drie kwartier bij ons komen staan. Je hoort dan nog eens wat, je krijgt goede adviezen en tussen de bedrijven door laten wij tevens horen amusante komieken te zijn. Net zoals gisteren, hoe slechter het voetbal tussen de lijnen hoe beter de conversaties buiten de lijnen. Soms hoop je gewoon dat ze er niks van bakken, dat onze hardwerkende jongens die wij eigenlijk allemaal het beste gunnen opzichtig ruzie krijgen met het leder. Want hoe slechter het voetbal hoe beter de gesprekken.....Wat ik jullie brom! Al het leed wordt schoorvoetend staand op het groene gras flink verzacht. Er wordt veel te makkelijk gedacht over het vak van voetbalsupporter. Wij hebben geen last van tunnelvisie of hebben oogkleppen op. Neuh, ze denken allemaal veel te makkelijk over ons als supporters. Dat biertje in de derde helft hebben wij echt wel verdiend. Dat besef is er helaas niet altijd. Wij werken ons op zaterdag drie slagen in de rondte, echt waar......Naast dat wij voetbal kijken en dat op een waardige wijze analyseren zijn wij met nog zoveel andere dingen bezig.....
Ik hoop echt dat dit besef eens bij jullie allemaal doordringt, natuurlijk scheidt het kaf zich altijd van het koren maar wie het wil horen......Voetbalsupporter zijn is misschien nog wel moeilijker dan een voetballer willen wezen.....
Nou ja, daar dacht ik gisteren dus een beetje aan. Kan ook vorige week zijn geweest hoor.....
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.


zondag 30 oktober 2016

Ommen!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Sun is shinin' in the sky. There ain't a cloud in sight. It's stopped rainin' everybody's in a play. And don't you know. It's a beautiful new day, hey hey. Runnin' down the avenue. See how the sun shines brightly in the city. On the streets where once was pity. Mister blue sky is living here today, hey hey. Mister blue sky please tell us why. You had to hide away for so long (so long). Where did we go wrong?'
Uut 'Mr. Blue Sky' van Electric Light Orchestra

Wat is dat toch met Ommen. Dat mooie stadje aan de Vecht? Waar je blijkbaar de lekkerste softijsjes haalt, althans dat was de mening van mien Ome Lenard. Je kreeg 'm veel aan het verstand maar dat er, pak 'm beet in Hardenberg of gewoon bij ons om de hoek, ook smakelijk softijs was te verkrijgen ging een brug te ver. Ommen blijft een bijzondere aantrekkingskracht houden op mij. Een soort magneet die regelmatig de kop opsteekt. Ik heb er veel rondgelopen, veelal in de nachtelijke uren. Maar als de zon scheen was ik er tevens vaak te vinden. Wat is dat toch soms met kleine stadjes. Zodra de zon maar een glimp van zijn stralen laat zien stroomt het vol. Tienduizenden toeristen volgen jaarlijks bovenstaand voorbeeld. Ik heb de Hardenbergse horeca bijzonder lief, begrijp me niet verkeerd. Maar ik liep deze zomer eens met zoonlief Moos op de markt. Het was nog niet eens zo laat....Het was een maandagavond maar je kon bijna een kanon afschieten en het enige wat je dan zou raken was een verdwaald blikje Coca-Cola en een overdachtegaal die de klok niet goed in de gaten had gehouden. Diezelfde week, een dag later, moest ik even 14 kilometer verderop zijn. In Ommen waar ik ze nu wel alle 24 in een kistje bier had, de toekomst haalde het verleden blijkbaar in, iets van die strekking. Maar de terrassen puilden uit, het was gezellig druk. Kon moeilijk een plekje vinden op de parkeerplaats maar dat scheen deze zomer wel eens meer regel te zijn dan de grote uitzondering. Kwam thuis, dat kom ik wel eens vaker maar je kunt er maanden niet inpandig zijn en als je er bent ligt er meteen al een warme arm om je schouder. In Ommen drink je nooit alleen je kopje koffie of zeg maar je Amsterdammer. Hey Alfred, hoe is het....? Joah, mag wel zo en met joe dan....Van die gesprekken die nergens over gaan, dat hoeft ook niet....Jij en je toevallige passerende gesprekspartner duikelen gewoon iets tastbaars op uit de spelonken van je gedeelde herinneringen omdat naarmate de tijd vordert de mindere leuke dingen vervagen en het goede stand houd. Iets in die geest. Tja, aan zulke dingen denk je dan als je binnen de stadsgrenzen van Ommen bent, nou ja....ik zei de gek dan.  Als ik wandel langs het oude gemeentehuis waar naast mijn ouders ook mijn schoonouders zijn getrouwd. Schept een band terwijl er geen zand ligt. Waar ik nog steeds het nummer van Taxi Steen uit mijn hoofd ken en waar ooit Henkie Henkman (met snor) onder mijn meest gedraaide telefoonnummers stond, destijds misschien nog wel net boven mien eigen Moe. De wereld verandert, taxi's staan nu in brand en soms hele panden. De horeca in Ommen was altijd een welkome vriend. Vrienden voor het leven.
Pizza nr. 22 Paesana Gorgonzola met extra Gorgonzola.....Waar ik ooit dacht dat die oude man Roberto heette tot ik erachter kwam dat het kleine mannetje de eigenaar was en die oude Kerel een acteur uit downtown Marle. Ik vergiste mij vroeger wel eens vaker en dan liep ik 's morgens met een beschaamd gezicht richting het station krabbend achter de natte oren hopend dat niemand mij zag op dit onchristelijke tijdstip....Vaak een uur te vroeg of ging de klok nu vooruit...?? Wij zijn gisteren een uur eerder gaan slapen dus eigenlijk werkt de tijd twee uur in ons voordeel. Zo zie je maar weer, als je slim rekent dan ben je vroeger uitgeslapen. 
Nou ja, aan die dingen dacht ik gisteravond. Bij de Rechter duzz, waar wij links zaten. Tevens aan de droge worst in de bruine bonensoep van Johan, aan Jan en Jet, Rob, Ditta, Jan H., Bert, Wim, Luuk....Oostenrijk. Aan Herman, aan de geklutste eieren van Theo, aan Henk, Bertus....aan al die grandioze avonden met Eric of Richard B. achter de knoppen. Kerstavonden.....Aan Cockney Rebel en Steve Harley....aan Overkill van enkele Men at Work. Aan dansen op de vulkaan en aan de Helden van de Stilte.
Gisteren werden wij met ons zessen culinair ontmaagd bij de Rechter van Ommen. Wij hadden al wat voorspel gehad deze zomer. Al een toplunch mogen beleven, het 12-uurtje van de Rechter is uit de kunst. Dat is mijn oordeel en daar moeten jullie het mee doen! Als verlaat verjaardagskado voor Ina brachten wij met haar man Bertje, niet Ernie duzz...Robert en Irma en mijn eigen lieve San een bezoek aan de Rechter. Geen advocaat te vinden, zelfs niet eentje met slagroom maar Bockbier van de tap. Vaak vind ik 'm te zoet maar gisteravond smaakte hij met een licht bittertje en mooie karamel afdronk. Lag het aan het gezelschap dat alles beter smaakte. Misschien wel, het was weer ouderwets genieten van en met elkaar op een mooie herfstavond. Buiten guurde de wind en soms ook even binnen als gasten vertrokken die niet in de kerk waren geboren...De Rechter, een nieuwe parel in Ommen die er al eventjes zit hoor....Maar ja, je moet je tijd soms verdelen. Zo kwamen wij gisteren een oude belofte na aan die oude Back Home DJ, de echte zeg maar....Ik kwam thuis gisteravond....Genoot van mijn voorgerecht en genoot van een klassieker...Surf en Turf. Lang geleden dat ik 'm had genomen.....Het werd een leuke avond, aan het eind ging de volume van de box enkele tandjes omhoog. De muziek bracht dingen terug die niet waren verpand. Zag ons zo weer dansen op de bar. Zag Jan Huiskes hangen aan de skilatten en zag Bert zo het busje weer inlopen van de band. Zag Wimpie druk handgebaren maken, zag Freek zijn jonge Genever drinken strak in pak. Zag mij zelf weer zitten kijken naar de mooie dingen in het leven. Keek even naar boven en bracht een saluut aan Hans wat ik altijd doe als ik loop op het kerkplein en zijn vertrouwde Herberg zie....Zag onze stamtafel staan....Zag het meisje weer rood kleuren op onze vraag om een witte rosé. We gingen niet nat omdat wij een pitje kaarten....Liep weer op vertrouwde stenen....Ommen, wat was je en wat ben je mooi. Hier sloeg ik nooit een Flater omdat er vriendschappen voor het leven werden gesloten. Wij zien elkaar soms maanden, soms jaren niet. Maar als wij elkaar de hand drukken is het het ouwe jongens krentebrood en dat zelfs smaakt er heerlijk met een frisse tapenade of een romige knoflooksaus. De Rechter veroordeelde ons alle zes maar zeker mij tot levenslang genieten in Ommen, zelfs Moos en het kleine wonder in Sans buikje krijgt een passende straf. Zeker 1x in de 3 maanden afreizen naar Ommen. Een ijsje aan de overkant van de Vecht om Ome Lenard een goed gevoel boven te geven en zeker vaker ons nestelen op het Marktplein waar het elfde gebod nog steeds van kracht is. Ommen, ik hou van U. Joah, mag wel, fijne zondag!

zondag 16 oktober 2016

Mies

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Meisjes. Ze zijn zo welgebouwd meneer. Toch die waar ik van hou meneer.Amelinckx meisjes, Meisjes. Ze zijn het and're soort meneer. De passionele moord meneer. Meisjes.
Meisjes zijn 't allermooist op aard. Niets dat hun schoonheid evenaart. Zeg dat Van 't Groenewoud het gezegd heeft.'
Uut 'Meisjes' van Raymond van het Groenewoud!


Wij kwamen er pas in na half acht maar in het kleine kwartiertje wat ik nog had gaf zij mij een bijzonder goed gevoel. Mies Bouwman, de grande dame van de Nederlandse Televisie. Vandaag is het precies 65 jaar geleden dat ze voor het eerst op de TV was te zien. In DWDD blikte ze terug op 65 jaar televisiegeschiedenis. Nu een keer geen links geleuter of een beetje rechts ge-emmer. Nu niet zo'n klotevloggert die weer een podium (!?!) krijgt op de buis of Twan die voor de 131e keer oreert over de presidentsverkiezingen in the U naait 'm steeds of Amerika. Dat boeit nog minder dan twee keer drie is vijf.
Ik heb het een beetje gehad de laatste tijd met het programma waar ik eerder mijn avond een beetje op afstemde. DWDD moest ik eerder zien. Natuurlijk is Moos een beetje de kleine boosdoener, rond DWDD gaat hij meestal naar bed en ja...Moos is het allerbelangrijkste in ons leven. Dat staat buiten elke kijf. Waarvan akte! Maar vrijdagavond kon ik een glimlach niet onderdrukken. Mies wordt op de laatste dag van dit lopende jaar 87 jaar. Maar met haar 86 levensjaren stond ze tevens haar mannetje. Ze praatte honderduit, wist niet alles meer maar het leek wel of de tijd geen vat op haar leven had gehad. Net zoals mijn moe, die met haar 85 jaar nog still going strong is. Het waren sterke tijden zo rond de jaren dertig als ik mij niet vergis. Daar werden meisjes geboren uit gehard staal met wilskracht waar je u tegen zegt. Ik zag in Mies een beetje mijn moeder, oké trekken om haar mond maar zo af en toe haar streken nog niet verleerd. Ik keek en genoot. Heerlijke televisie op de vrijdagavond. Heb je soms nodig. Niet dat moeilijke gedoe maar leuke ouwehoererij met een dame die haar sporen heeft verdiend. Wat een warme uitstraling, zo'n oma waar je om de tafel mee gaat zitten. Thee mee gaat drinken op een druilerige herfstmiddag met zelf gebakken koekjes of caké van Oma. Zoals je eerder fietste via Rheeze naar huis. Even bij Opa en Oma....Opa die aan de Rheezerbrink stond in zijn oude kloffie met een touw om zijn middel die diende als riem. Wars van enige opsmuk. Ga maar naar binnen, jongen....Oma hef de thee al kloar....en Oma had altied verduveld lekkere caké, daar wilde je echt wel op je fietse deur het bulzand hen. Maar ik genoot maximaal in het kleine kwartiertje wat we hadden van Mies. Een beetje nostalgie, een geluid uit een andere tijd. Toen het allemaal nog vrolijk eraan toeging. Waar je U zei tegen Mies, de bakker nog huisde naast de slager en je alleen woensdagmiddag tv keek. 
Mies begon over Neuken omdat ze dat ooit moest zeggen van Jan Wolkers....haha, schitterend. Ze vond het nog steeds moeilijk. Ik vond haar zo ontwapend. Ik las later dat ze mooie woorden over had voor Floortje Dessing. Nog zo'n topwijf en dat vond Mies ook. Haar reizen naar het einde van de wereld. Wij obsorberen deze serie als een grote spons. Mooie programma's. Floortjes vreugde na haar uitverkiezing, haar vader die zijn handen kapot klapte. Via uitzending gemist kwamen de tranen, ik begin steeds meer te lijken op mien Pa. Die kon ook zo gaan huilen als er iets moois was op de TV. Ik schaamde mij niet...Geef mij in de herkansing zo'n Opa en zo'n Oma..Mies als Oma en de vader van Floortje als Opa...Niks geen Selfie, een ouderwetse zelfontspanner op zijn zilveren camera. 
Weet je wat ook zo'n fantastische vrouw is. Chantal Janszen. Die neemt alles ook niet zo serieus. Met Floortje en Chantal heeft de grande dame van de televisie waardige opvolgers. Ik genoot deze week van Mies die ik maar een stief kwartiertje meemaakte en van Chantal en Floortje in de herkansing.
Van een dramatische Mark Rutte, dat is ook een kunst dat zijn persiflage nog slechter is dan de beste man zelf. Ik vind Rutte een drama maar het typetje....maakte Rutte nog weer wat menselijker....Chantal vatte het grandioos samen. Genoeg gelachen nu....Ontwapende vrouwen, zonder enige opsmuk. Ik hou van die Meisjes...Niet van zo'n Sylvie Meis dat ze eigenlijk geen barst geeft om niet perfect te zijn....Halloooo...Ik las het nog een keer bij mijn moeder op de WC in de weekendbijlage van de Stentor. Zij stapt pas Hamburg in als ze drie uur lang onder handen is genomen door 2 stylisten, een make-up mevrouw en 3x weet ik veel....Neuh...Meisjes zijn gewoon het allermooist op aard. Geef mij Mies en Chantal en Floortje maar geef mij vooral elke dag Sanneke. San....Mijn liefje, mijn godsgeschenk uit de hemel. Soms kijk ik eens omhoog en zie ik wat vaags zitten naast the King. Soms denk ik het en soms geloof ik dat het ook echt zo is, dat San door een engel is gezonden. Want ze is hemels, bij haar voel ik mij in de zevende hemel. Daarom doet het mij zo pijn dat mijn Meisje zoveel pijn heeft nu ze ons tweede wonder draagt. Zou zo graag de handen willen uitstrekken en haar pijn willen verzachten. Ooit is er knappe kop geweest die de bevruchting en zo heeft ontwikkeld, dat zo'n zaadje geplant werd in de buik en daar een wonder kon groeien...Slim en vernuftig gedaan, kan niet anders zeggen. Dat er armpjes en beentjes bijvoorbeeld aan geknusteld werden. Maar die knappe kop ging rustig koffie drinken toen de bladzijde van het hoofdstuk calamiteiten en de geboorte werd omgeslagen. Dat hebben ze niet bijzonder goed doorontwikkeld. Wacht nog altijd op een kopie van die knappe kop die het werk van zijn vader en de zoon afmaakt. Zeg maar zo'n knappe Geest.....
Maar Meisjes......er is niets dat hun schoonheid evenaart. 

Matthijs, geef ons elke dag een soort van Mies. Flikker Twan in de jiskefet, flikker meisje Simons er ook maar bij en al die klote treitervloggers....en al die mensen waar je niet vrolijk van wordt. Geef ons Mies, geef ons Floortje, geef ons Chantal maar geef ons vooral San, lieve lieve San.....Want zij is Mies, Floortje, Chantal in één persoon. Joah, mag wel zo....Fijne zondag!




zondag 9 oktober 2016

HaHaCee!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'The road is dark and it's a thin thin line. But I want you to know I'll walk it for you any time. Maybe your other boyfriends couldn't pass the test. Well if you're rough and ready for love.
Honey I'm tougher than the rest.' 

Uut 'Tougher than the rest' van Bruce Springsteen

Oranje shirt, zwarte broek, HaHaCee....
Het maakt mijn buurjochie Sten van 41 hiernaast niet veel uit waar het cluppie van zijn Mama staat. Al staan ze bovenaan of staan ze mooi dom onderaan te koekeloeren. Hij zingt elke keer weer uit volle borst als ik 'm vraag Oranje shirt, zwarte broek...? HaHaCee en dan geven wij elkaar een boks. Dat doen buurmannen nou éénmaal of zelfs soms tweemaal. Een jochie van nog geen drie jaar beseft niet dat vele oranje supporters momenteel door een diep dal gaan. Kun je van de Heuvel heten en in Oostenrijk van de Berg maar kijken naar de toppen van je kunnen kun je voorlopig vergeten. Heb met ze te doen, met die lui van HHC. Kwam er vorige week velen tegen op het fantastische evenement Hardenberg Proeft. Goedgemutste HHC'ers alleen nu even iets minder getooid met Oranje sjaal en trotse blik op het gezicht. Het oranje is wat flets geworden. Geen Orange 021 of pms 151 het neigt eerder naar pms 1485. Bijvoorbeeld een Zeevat snapt wel wat ik hiermee bedoel. Jarenlang hadden wij ook Warm Red of pms 185 op onze gekleurde wangen.
"Mariënberg nog gevoetbald....en? Ja, gewonnen van Wilhelminaschool....Lukte het gisteren weer niet met HHC is mijn wedervraag. Vooral het woordje weer krijgt dan zo'n allesoverheersende lading.
Je hoort niet alleen berusting, je voelt en ziet ook berusting. En hoe moeilijk acceptatie soms is.....
Negen wedstrijden gespeeld, stief onderaan op de achttiende plek, vier punten uit negen duels en het zoet van een overwinning nog niet mogen smaken. Ik nam afgelopen zondag een hapje van mijn lekkere Beefburgertje van Marktzicht en keek het marktplein eens rond. Mooi rosé gebakken op een bedje van knapperige sla tussen een rustiek broodje uit de oven. Hetzelfde marktplein wat vorig seizoen al bijna was ingericht en gereserveerd voor het kampioenschap van HaHaCee. Nu presenteerden de Hardenbergse restaurants zich er in volle glorie. De regendruppels voelden loodzwaar op de gemoedstoestanden van de Oranje Hardenbergers. Ik voelde mij als een vis in het water als rechtgeschapen Mainbarger maar met veel sympathie voor mijn medeburgers.
Ken het gevoel maar al te goed. Na jaren van glorie, alles wat wij als roodzwart aanraakte veranderde pardoes in verzilverd bladgoud. Klommen op van de 4e klasse naar de 1e klasse. Elk schot op goal promoveerden wij tot doelpunten, heel veel doelpunten. Wij hadden Hofsink, de Lange en een elftal meer van die bijzondere fijne gasten. Vrienden voor het leven, de band blijft gewoon ijzersterk.
Zelfs heb ik tevens mogen bijdragen aan een bijzondere en zeer succcesvolle periode van ons aller Mainbarg. Wij stegen naar grotere hoogtes en wij noemden ons allemaal van de Berg. Kende niet de pijn van het verliezen alleen maar het feest van telkens winnen, winnen en nog eens winnen. één van de architecten was de Breuk. Hij had er voor doorgeleerd.  HaHaCee kende de laatste jaren ook zo'n opleving. Winnen in de beker van NEC uut Nijmegen en steevast meedraaien bij de eerste drie. Dan valt het huidige seizoen zo ontzettend zwaar als er weinig reden tot juichen valt. Je was gewend om vermaakt te worden, dat de spelers op het groene veld de overwinningen aan elkaar regen als satéstokjes. Nu regent het maar verliespunten en ga je je ergeren aan het opzichtige geschutter binnen die beruchte kalklijnen.
Ik ben inmiddels gewend aan onze huidige status op het Westerpark. Wij spelen niet meer op de toppen van onze kunnen, wij heten allemaal weer van de Heuvel nadat wij eerder werden aangesproken als de heren Van de Berg. Het kostte enige tijd, de pijn was niet weg na één of twee seizoenen. Wij hebben eelt op onze ziel gekweekt. Er groeit langzamerhand weer wat. Natuurlijk schieten wij soms een gigantische bok zoals bijvoorbeeld gisteren als wij niet thuis geven in de onvervalste kanaalderby en de jongens van die andere collega van Zeevat het licht genadeloos uitdoen. Dan bloedt er iets in mijn roodzwarte hart, komen er krachten vrij die ik niet zo leuk vind van mijzelf. Word ik scherper dan scherp. Schieten mijn oog vuur en leg ik zout op elke wond die ik daarvoor zelf heb opengescheurd. Niets is een mens vreemd. Verliezen mag je altijd maar niet als je daarvoor winnen niet eens in je woordenschat had opgenomen. Gisteren nam ik de berichtgeving van HHC voor kennisgeving aan. Verloren van Excelsior Maassluis. Het kan altijd nog erger bedacht ik in een split second terwijl ik worst nam van het bordje in de bestuurskamer van Banthum. Een mooie slok van het gerstenat uit Enschede spoelde, wat ooit een varkentje was, de bittere nasmaak weg. Vandaag het buurmannetje nog maar ff een boks geven. HaHaCee....Hij weigert om Mariënberg te roepen.....Wat is voetbal toch 2 x 3 kwartier ontzettend belangrijk.....Maar niet echt. het belangrijkste zit nu op zijn potje en hij laat vol trots zijn grote plas aan Oma zien....Drie mensen die zich buigen over een vol potje en het ventje wat zelf zijn plas wegbrengt naar de grote WC. Hij mag zo weer een sticker uitkiezen. Denk dat ik nu al weet welke hij gaat kiezen. Iets met een grote rode auto.....Hij is voorlopig roodzwart georiënteerd maar als HHC weer succesen gaat schrijven in haar geschiedenis komt het allemaal wel weer goed. Gaan ze weer van de Berg heten in plaats van de Heuvel. Dus HaHaCee.....het komt allemaal goed dus wanhoop niet! Joah, mag wel zo......

zondag 2 oktober 2016

Jobbing!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'De perspektieve veur de toekoms die zeen nul komma nul. Al höbse noa veul zjweite enne universitaire bul. Al böste ongerwiezer, bankwirker of psycholoog. De komende joare böste waarsjienlik wirkeloos. Doe mos sollicitere, sollicitere! Höbste al gesjreve? Viefensevetig breeve! Den sjrief mer opnuuj! 's Moandigs moste weer bie de sosjale deens zeen. Veur de zoveelste keer völste weer dae breef in. Zjwart wirke duiste sjtiekem, af en toe. Mer jong kiek oet want auch de kontroleur kik toe. Doe mos sollicitere, sollicitere! Höbste al gesjreve?'
Uut 'Sollicitere' van de Janse Bagge Bend

Klikt 't dan werkt het!
Dat geldt zo'n beetje voor alles in onze wereld op deze aardkloot. Voor in een relatie, met vrienden en vriendinnen, in een team of bestuur of bijvoorbeeld bij Jobbing. Klikt 't dan werkt het!
Je kunt het bijna overal toepassen. In de sport zijn er mooie voorbeelden van. Recent nog, kijk maar eens naar het Leicester City van het vorige seizoen. Een club met één van de minste begrotingen in de Premier League maar er stond wel een team met Jamie Vardy als lichtend voorbeeld en ze werden kampioen. Gary Lineker presenteerde de eerstvolgende uitzending in zijn boxershort, hij had gewed dat Leicester nooit kampioen zou worden. Hoe wrong kon je als Gary zijn....? Vardy was gedoemd om op te groeien in een achterstandswijk maar schopte het uiteindelijk tot publiekslieveling. A small line, hij kon het slechte pad opgaan net als veel van zijn vrienden, was al een paar keer aangehouden door Engelse Bobby's en was betrokken bij enkele ruzies in kroegen en werkte in een smerige fabriek om toch maar rond te komen. Hij maakte keuzes, de juiste achteraf en werd in 2016 verkozen tot beste beste voetballer van de Premier League. Klikt 't dan werkt het!
Dacht daar vannacht aan. Kon de slaap niet vatten. Moos lag half gedrapeerd bij ons in het bed. Had de koorts te pakken, tegen de 40 graden aan en met zijn eigenwijze kontje zocht hij een weg tussen ons tweeën in. Ziek maar toch op zijn manier nog goed te passe. Hij rochelde wat, vroeg om wat drinken, draaide zich om en ging weer slapen. Dromend over dingen waar wij geen weet van hebben. Waar droomt een jochie van ruim drie jaar over? Als je het weet mag je het ons vertellen.....
Maar ik krijg de laatste tijd vaak de vraag wat doet Sanneke bij Jobbing, hoe gaat dat allemaal in zijn werk? Is dat ook wat voor mij, zag wat langskomen op Facebook, Twitter, Linkedin.....Veel mensen, is uit onderzoek gebleken, zitten niet op hun plek bij hun huidige werkgever. Spelen bij Top Oss, terwijl ze het liefst bij Leicester City willen spelen, als je begrijpt wat ik bedoel.
Jobbing is een vernieuwend en eigentijds online kennismakingplatform waar bedrijven, interim specialisten, werkzoekenden en studenten elkaar rechtstreeks vinden door kliks, zonder tussenkomst van derden.
Weg met de traditionele manier van werven en selectie. Die duren vaak (te) lang en leiden vaak tot teleurstellingen. Jouw persoonlijkheid en (werk)waarden zijn belangrijk, als het klikt 't dan werkt het. Beetje het moderne daten van tegenwoordig, beetje Tinderen maar dan op werkgebied en allemaal keurig tussen de lijntjes. Heb het zelf meegmaakt, jaren terug. Gestopt bij Toppoint, was een beetje aan het lantefanteren...Kon mij redden, was leuk weggegaan bij het bedrijf waar ik veel van de wereld had gezien. Schreef wat voor de krant en had niet veel nodig. Ik en mijzelf waren het snel met elkaar eens. Toen mijn situatie veranderde, een supermooie vriendin die ik tegen mijn bevallige lijf liep, al snel gevolgd door zo'n kleine spruit werd mijn lokroep om een nieuwe baan natuurlijk luider. Wat een sollicitatiebrieven heb ik geschreven. De ene nog mooier dan de andere. Destijds was ik vaak te oud met mijn amper veertig jaar, legde het soms af tegen een midden twintiger bij het 2e of derde gesprek als ik uberhaupt uitgenodigd werd. Men keek meestal naar mijn CV, tja vroeger aan studeren een broertje dood. Je kent dat wel, zou het nu anders doen. Maar ik was Jaimy Vardy al ver voor in het maken van foute keuzes. Zeg altijd gekscherend dat ik naast mijn veterstrikdiploma en Mavo D niet veel meer op mijn palmares heb staan. Wel een schat aan werkervaring maar zo'n H&R Specialist of medewerker op personeelszaken kijkt toch altijd eerst naar je CV. Nou ja, die van mij werd je niet warm of koud van. Men keek helaas niet of ik wel bij het bedrijf paste en andersom en/of mijn persoonlijkheid eigenlijk beter paste dan mijn CV, iets in die volgorde.
Destijds was Jobbing er nog niet. Neuh, toen borrelde het nog onderhuids bij Ramina. De lange mooie eigenaresse van Jobbing. Werkte ooit bij Heuver Banden en vond dat het allemaal anders kon en mocht. Zo kwam Sanneke ook bij Heuver Banden en was er een band voor het leven met onze buuv. Ramina zag het zitten in San, keek niet haar CV maar naar haar persoonlijkheid en (werk)waarden en was ervan overtuigd dat San paste bij Heuver en andersoms. Klikt 't dan werkt het. Ramina begon aan haar nieuwe klus en wist meteen, daar heb ik San bij nodig. Dat is logisch zou onze beste voetballer ooit dan weer zeggen.....
Want in het huidige systeem wordt nog teveel naar de brief en CV gekeken, op basis van kennis en ervaring en of er een match is met de functie en opdrachtprofoiel. Maar of de persoon past bij het bedrijf kijkt men niet naar....Terwijl volgens Jobbing juist bepaalt of er een klik is met een potiëntele werkgever, toekomstige functie of de opdracht goed uitgevoerd kan worden.
Want als er klik is ontdek je pas bij het eerste kennismakingsgesprek, als je uberhaupt wordt uitgenodigd. De heren en dames die er zitten worden op basis van CV en ervaring uitgenodigd.
Jobbing doet het allemaal anders. Ik ben natuurlijk (be)vooroordeeld. Heb urenlange gesprekken live meegemaakt tussen twee bevlogen Jobbers. De uberjobber, de mama van alle jobbers, en mijn eigen lieve San. Ze zitten nog in de opstartfase en gaan eind deze maand live.....
Veel bedrijven zijn razend enthousiast. San is een goed voorbeeld. Van haar eigenlijke werk, schoonheidsspecaliste, naar Jobsupporter. Geen negen tot vijf baantje. Hoe vaak liggen wij niet in bed en zie ik het beeldschermje oplichten. Is ze bezig met bedrijven zoeken en werven. Of zit ze zondags na mijn geneuzel achter de laptop wat informatie op te zoeken. Waarom? Omdat Jobbing gelooft in haar concept. Dat is zo mooi om te zien. Een team wat ergens voor staat, ze willen allemaal slagen omdat ze weten dat het werkt. Dat het traditionele solliciteren zo 2015 is. Klikt't dan werkt het. Voor mij is het allemaal goed gekomen omdat ik eigenlijk ook een werkgever vond die niet keek naar mijn CV maar wist wat ik mijn mars had. Dat ik goed met klanten kon uit België en de gunfactor heb. Althans dat maak ik mijzelf altijd maar wijs....haha
Misschien praat ik wel voor eigen parochie maar ik geloof in Ramina, San, Michelle en al die andere enthousiaste heren en dames. Hier zit muziek in. Sommige bedrijven kijken de kat (nog) uit de boom, want het is nieuw maar het levert uiteindelijk wel de beste match op. Dat is mijn overtuiging, kijk maar naar San en kijk naar mij. Je kunt cum laude zijn afgestuurd maar als je als bijv. een Salespersoon slecht luistert, moeite hebt met je gehoor zeg maar, zal de klik met jouw klanten er nooit zijn. Mensen moeten je wat gunnen. Dat is ook de Wauw-factor. Anders durven te zijn....Paden betreden die eigenlijk niet begaanbaar zijn. Het is nieuw, het is verfrissend en het is spannend. Want Jobbing is geen uitzendbureau van dertien in een dozijn. Neuh, het is anders, compleet nieuw. Maar ik wed de boxershort van Gary Lineker eronder dat Jobbing een succes wordt. Omdat je meteen zit te klikken met potiëntele werkgevers.....Het is vorm van andersom denken, een manier om je mindset her te programmeren. Net dat ene stekkertje eruit pluggen en steken in dat andere radertje in je hoofd. Want reken maar uit als je fulltime werkt. Je zit meer opgescheept in de goede zin van het woord met je collega's dan met je dierbaren.....Dan wil je toch het naar je zin hebben. Klikt 't het dan werkt het. Ben ik van overtuigd. Zeker met zulke Jobbers als bij Jobbing. Wordt 's nachts wakker geschud en moet ik weer iets lezen.....Maar ik voel de hartstocht en de passie van San, het is niet zoals die ongelofelijke Thomas....Want dit kun je zien, dit kun je voelen, dit kun je zelf ervaren....Dit is echt, dit is selectie & werving 2.0. Je moet het wel geloven....want het is waar. Nieuwsgierig geworden, kijk dan eens op www.jobbing.nl  Jobbing is gewoon het nieuwe Leicester City. Waarvan Akte!
Als je ergens in gelooft komt het goed. Zoals ik geloofde dat ik 18 kilo kon afvallen en San met mij. Die mij stimuleerde en niet keek naar mijn CV of ervaring, maar naar mijn persoonlijkheid...Nou vanmorgen gaf de weegschaal -18,4 kilo aan. In totaal nu ruim 30 kilo afgevallen....Volgens mij ben ik in twintig jaar nog nooit zo licht geweest. Weeg nou ook weer niet een veertje....Maar als je iets wilt, lukt het....Beetje het Jobbing principe. Klikt 't dan werkt het! En als iets niet klikt moet je afscheid nemen zo simpel is het niet. Het leven is te leuk en te kort om het ergens niet naar je zin te hebben. Als het nu gaat om werk, vrije tijd of wat anders....Het zijn de keuzes die je maakt in welke tak van sport dan ook...De keuzes die je maakt zullen altijd blijven staan. Soms zijn ze doordacht en soms moet je er blindelings voor gaan. Soms kies je de langste weg soms vind je `m naast de deur,soms heb je te ver gezocht maar het antwoord schijnt in al zijn kleur. Het is voor altijd blijven of voor altijd ervandoor. als kracht wint van twijfel dan volgen we het juiste spoor. Het is niet altijd raak soms zit je er goed naast, soms heb je zo goed gekozen dat het je nog steeds verbaast.
Amen, fijne zondag! Joah, mag wel zo.....





 

zondag 25 september 2016

Ontdekking

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Laten we proosten op het leven. Laat het leven je omarmen. Sla je armen om de liefste. Want de liefste, dat ben jij. Laten we klinken op de vrouwen. Want in de vrouwen zit muziek. En muziek helpt overleven. En m'n leven, dat ben jij. Want het lijkt wel of we allemaal vergeten zijn. Hoe je lachen moet. Het lijkt wel of wij mensen niet meer weten hoe je zingt. En hoe je danst, hoe je bemint. Sluit de rijen. Pak de handen. Pak de handen, van die ander. Want de ander, hoort erbij. Zoals jij hoort, bij jou en mij.' 
Uut 'Proosten' van levensgenieter Guus Meeuwis

De Ontdekking van de Hemel.
Het Magnum Opus van schrijvert Harry Mulisch. Vond ie zelf eigenlijk ook wel. Geen Ego was hem vreemd, waar las ik dat laatst nog meer...?? Een glimlach onderdruk ik deze morgen niet, waarom zou ik ook... Mulisch stak het zelf tevens niet onder stoelen of banken. Maar Harry mocht het doen. Een schitterend boek is mij verteld door velen. Het negenhonderdenéén tellende epos moet ik nog een keertje lezen maar vind maar eens de tijd. Bijzonder kostbaar in deze hardvochtige tijd. Hoor het Boeijen nog zo zingen. Je moet echter tijd nemen voor mooie dingen om ze te ontdekken. De ontdekking van de hemel daar moest ik gisteravond aan denken toen ik een slok nam van mijn bijzondere biertje. Een mooi stukkie kaas van het kaaskeldertje, hier in Hardenberg, begeleidde mijn kwartet aan bijzondere biertjes. San aan de Crodino, Aperitivo Non-Alcolico. Het wonder groeit bijzonder mooi in haar welgevormde buikje. Vrijdagavond kwam San er mee als pure verrassing. Een biertje van een brouwerij die ik tot gisteren, euh vrijdag nog niet kende. Berghoeve Brouwerij gewoon uit Goddeloos 'n Ham. Noteert u mee. Kende de Pauw maar niet het geestrijke vocht van Jurgen en Geralda. Twee liefhebbers die bier zijn gaan brouwen uit pure nieuwsgierigheid. Drankentechnologie 2.0, ik ben ze op de dag van vandaag dankbaar voor het feit dat ze dit monnikkenwerk tot zeldzame uitvoering hebben gebracht. De ontdekking van de hemel. Ooit stond er in mijn stamkroeg zo'n bordje: In de hemel is geen bier daarom brouwen ze het hier.....Nou, dat is niks teveel gezegd hoor. Ik heb weer een pareltje ontdekt. Nou ja, eigenlijk heeft de liefde van mijn leven het vuile werk voor mij opgeknapt. San kwam namelijk vrijdag met een complete verrassing. Wilde aan het water gaan, zeg maar de normale gemeentepils, maar mijn lief overtuigde mij om daar iets meer aan toe te voegen. Ik zat vrijdagavond al aan de proeverij, niet wetende dat ik deze een avond later voort zou zetten met mijn eigen High Beertje on the side. Kreeg een Windbuul in mijn handen gedrukt. Lekker gekoeld en het mooie La Trappe glas werd gevuld met een lichte vorm van opwinding. Dit Bockbiertje ging erin als die spreekwoordelijke ouderling. Moest lachen om het etiket en vooral de tekst. Hier spatte de liefde voor het brouwen vanaf en het mooie domme nuilen kreeg je er gratis bij. Zo kende ik Den Ham weer en haar inwoners. In de koelkast lag ook een Onruststoker, een kruidig rookbier. Ik bedacht mij om die een nachtje te laten koelen en zaterdagavond met een mooi stukkie kaas te consumeren. De naam verwijst naar een dominee, Van Raalte geheten. Een predikant die predikte vanaf de kansel in Den Ham, ik ken deze pappenheimers maar al te goed. Heb er zelfs eentje in de familie die vaak kwam met het 11e gebod als huwelijksgeschenk. Geniet! Die van Raalte werd gezien als onruststoker, mooie naam voor een boodschapper van het woord Gods. Hij was de leider van de Afgescheidenen in Overijssel. Toch gek dat ik nu pas tot dit nieuwe geloof wordt geroepen. De hammer brouwerij Berghoeve bestaat al enige tijd. Na geruime tijd van aanknooi'n , brouwen, proeven, weer brouwen, proeven....Jullie kent dat weh opende ze op 1 januari 2010 de brouwerij en in de zomer van dat jaar kwamen de eerste biertjes op de markt. Ik ben niet zo'n marktloper misschien dat ik daarom deze bijzondere bieren nog niet had ontdekt. Want gisteravond werden mij de ogen geopend. Er werd een nieuw bier voor mij geschapen....Met namen als Goede Buur, goed te drinken met het biertje een Verre Vriend. Een Dubbel biertje wat toch in een enkel glas zat. Ik mag zelf bepalen wat ik lekkerder vind, een goede buur of een verre vriend. Nou, dan heb ik een probleem. Een Verre Vriend had ik gisteren laten liggen bij het al eeerder genoemde kaaskeldertje. Wel had ik Hammer Blont en Juffer Helena meegenomen en voor vanavond ligt Het Tevreden Oordeel te wachten. Wel passend voor deze zondag. Een biertje uut Den Ham. Ik ben om, ben volledig om. De ontdekking van een nieuw biertje. Benieuwd of deze al wordt geschenken in het Arsenaal in Leuven waar ze ruim tweeduizend bieren onder de dop hebben. Zoals een goede buur betaamt heb ik de heren van 41 en 39 ook mee laten genieten. Benieuwd wat zij ervan vinden. Ik voel een nieuwe proeverij aankomen die wij dan begeleiden met passende gerechten. Gisteravond was ik de koning te rijk met mijn koningin op het pluche naast me. Ik genoot van bier gewoon uut 'n Ham. Binnenkort maar eens naar de brouwerij aan het Achteres. Zij hoeven mij niet meer te overtuigen maar hoor graag de verhalen achter het voor mij al succesvolle product. De ontdekking van de hemel vond gewoon plaatst dit weekend dankzij lieve San, bedankt schat.
En Moos, die ontdekt elke dag wat nieuws. Zit nu in zijn leuter- en piemelfase. Tis net zijn Va hoor ik zo af en toe links en rechts van mij. De piemel is zijn verlengstukkie geworden van zijn steeds groter wordende inlevingsvermorgen. San staat er af en toe raar van te kijken wat de piemel voor meerwaarde voor het kleine mannetje heeft. Tja, ik sta er niet bijzonder raar van te kijken. Ik heb nu al bijna 45 jaar zo'n ding en je bouwt op één of andere manier toch een band met die jongeheer op. Je gaat er mee naar bed en je staat er mee op. Dat doet Moos ook. Hij ontdekt elke dag wat anders. Mannetje wordt groot, best wel groot. Best wel bijzonder dat ik ook wat nieuws ontdek. Vandaag geen moeilijk verhaal, ben geen Mulisch hè. Ik hou het graag simpel. De laatste weken moest ik wat ballast van mij afschrijven, sorry daarvoor. Bracht hiermee mensen in verwarring. Neem daarom maar een biertje uut Den Ham. Ik moet er ook nog een flink aantal proberen. Mijn vuurdoop heb ik vrijdag al beleefd maar ik moet 'm tevens nog proeven. Net zoals Khoppig en Hammer Schout. Heb voorlopig een mooie toekomst voor de boeg nu ik enkele andere boeken definitief heb gesloten om andere eens te openen, One Fine Day. Joah, mag wel zo. Fijne zondag, ik wens u een Tevreden Oordeel toe! Ik heb zo'n Donkerbruin Vermoeden......Het water loopt mij nu al in de mond......Mooi toch!



zondag 18 september 2016

Boefje

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Dit is mijn club, mijn ideaal. Dit is de mooiste club van allemaal. Hier ligt mijn hart, mijn vreugde, mijn verdriet, het kan dooien, het kan vriezen, we kunnen winnen of verliezen, maar een betere club dan deze is er niet' 
Uut 'Mijn Club' van Jiskefet (Kees Prins - de ene buurman)

Over de titel van deze blog ben ik nog niet uit. Maar val wel meteen met de deur in huis.
Ja, het klopt ik ben sinds twee weken geen secretaris meer van de mooiste club die er bestaat in heel de wereld. En Néé, ik ben niet gestopt om persoonlijke redenen of dat er verschil van inzicht is/was. Integendeel, we waren juist eensgezind. Zaten vol wilde plannen en hadden daar dingen over afgesproken. Kan er behoorlijk slecht tegen als zaken naderhand slecht worden uitgelegd om de koe, de geit en weet ik veel wie te sparen. Ik kreeg behoorlijk wat energie van wat wij op stapel hadden liggen, rechtte weer eens de schouders...Ik wilde ze onder elke hoek van ons hoofdveld zetten. Kom maar op, ons was niets te gek. Wuivend riet, buigzaam maar altijd terugverend met maar één doel voor ogen. De toekomst! Het kan dooien of het kan vriezen, we kunnen winnen of verliezen, maar een betere club vinden wij met ons allen nooit! Maar vanochtend spookte steeds dat lied van Jiskefet in mijn hoofd. Het lied wat je vaak hoort bij de andere club die ik, zij het met een stuk minder passie, in mijn hart zit. Helaas werd de stekker eruit getrokken op zo'n wijze dat ik de draad volkomen kwijt ben. Aan welk los eindje moest ik mij vasthouden, ik snapte het allemaal niet meer en eigenlijk steeds minder. Spoelde al regelmatig de nare smaak weg maar het speciale biertje wat Henry mij gisteravond voorzette smaakte bitter....Je moet er aan wennen. Tja, dat moet ik zeker. Moet er maar aan wennen dat dingen soms gaan zoals ze gaan ook al was je er met z'n allen ergens over eens. Wij zijn geen kinderen meer.....geen kleuters. Doorkleuteren schijnt één van de nieuwe woorden te zijn in 2016, net zoals treitervloggers......Maar ik wil het niet op de spits drijven, ben niet zo'n treiterblogger al denken sommigen van jullie daar wel heel anders over....Dat mag, er is toch bijna niemand die deze blog leest dus kan ik wel wat schrijven. Ik zit echt niet komende week bij Pauw Of Humberto mijn onzin te verkopen. Dat boeven een podium krijgen...Ik snap het werkelijk niet. Jullie maken het werk van blonde Geert zo wel heel makkelijk. Ga nog maar een keer in zo'n programma zitten. Ze houden niet van het land waarin ze wonen. Maar spreek gewoon de waarheid en draai niet om de hete brij heen. Natuurlijk zijn er voor- en medestanders of tonen mensen begrip voor de situatie. Allemaal mooi, maar ga het niet zalven. Probeer niet alles weg te moffelen om de lieve vrede te bewaren. Respect voor mensen als John van de Heuvel, die vrouwelijke minister....euh, hoe heet ze ook al weer...Die meid van Defensie, je weet wel wie ik bedoel en Rick Niemann die ff de taak van Humberto overnamen en dat rappertje terug in de hoek te duwen en ten minste 8 tellen rust gaven. 8000 tellen helpt nog niet! Wat een boef, wat voelt zo'n mannetje zich een hele Piet. Niet normaal. Respect ver te zoeken. Als je zo over de sterke arm van de wet denkt te moeten raaskallen en de dochter van de dienstdoende rechercheur wilt neuken voelen wij ons allemaal flink genaaid. Ben zeer vredelievend, bij ons kan iedereen een kop koffie krijgen en er kan altijd een bord bij, die karbonade kan ook door tweeën. Zo heb ik dat geleerd. Altijd een schouder bieden, altijd begrip en er gewoon willen zijn voor mensen die het nodig hebben. Oh ja, Hennis-Plasschaert zo heet ze....Of is zij al bezig met haar verkiezing propaganda. Want als zwaargewichten in de tijd komen dat ze herkiesbaar zijn maken ze rare sprongen. Gaan ze ineens van alles beloven waar later geen zak van terecht komt. Ik weet inmiddels hoe de politiek werkt. Maar volgens mij was die Hennis echt oprecht kwaad. Ik zou het ook worden aan zo'n tafel als ik eraan zat met zo'n boef. Het wordt er allemaal niet vrolijker op, kun je wel een Happy Meal gaan halen maar zit je dan met een volle maag en wat dan. Ik kotst het soms liever uit. Heel veel mensen snappen het soms niet wat ik allemaal hier op laat tekenen door mijn vingers en gevoed door mijn hersenloze brein. Houen zo....Ik snap soms de mensen aan de andere kant van deze tikgeit niet. Doe ontzettend mijn best maar het gaat altijd niet. Ik merkte deze week dat ik het allemaal niet meer snapte, dat dingen anders worden uitgelegd dan dat ze mij (ooit) verteld zijn. Daarom zie ik het liever altijd met mijn eigen ogen, kan ik er zelf een oordeel over vellen. Nederland valt langzaam uit elkaar als wij maar blijven accepteren dat dingen gaan zoals ze gaan. Dat relschoppers etc. het gaan winnen. Dat mag nooit....Dat er wel gepraat wordt maar niet gehoord....Vanaf de zijlijn weet de één nog beter dan een andere hoe het allemaal moet maar heb ik nog steeds geen titel voor deze blog die vast en zeker als halve waarheid zal worden geconsumeerd.....Voor mijzelf heb ik de zaken vrij helder in mijn kop, ik schrijf het vervolgens wat wazig op, misschien...Tis ook wel makkelijk. Hier zondagmorgen zo zittend, bijna iedereen slaapt behalve mensen in de zorg, brandweer en mensen van de politie....Die waken over ons...De treitervloggers liggen nog met een zelfingenomen glimlach op één oor te wachten op hun beloning. Gek toch, ageren tegen de staat maar dezelfde staat voorziet hen tevens van hun natje en droogje...Niet allemaal natuurlijk, ik moet ze natuurlijk niet over één kam gaan scheren, dus leg ik de borstel naast het zakkammetje. Ik moet gewoon eerder uit bed om mijn hersenspinsels te lozen, dat kan ik helaas niet door de week of overdags doen. Als u begrijpt wat ik bedoel....Dat hoeft ook niet, maar ik heb de behoefte wel....Ik voel mij 's morgens heerlijk nu de zon langzaam opkomt. Op mijn eigen vierkante meter ben ik niet aan het treiteren of mensen tegen de haren in het strijken....Volgens mij niet, ik ben maar een heel klein roepend mensje in mijn eigen woestijntje die af en toe wat vindt van deze boze wereld. Ik wou dat ik Moos was of het baby't je in de buik van San. Lekker wegkruipend in de armen van moeders of haar schoot. Een boefje maar geen rapper. Ga jij nu maar rap wat respect kweken....Een boefje was ooit een liefkozend woordje voor kleine mannetjes die dingen deden die eigenlijk niet door de beugel konden maar waar ze altijd mee weg kwamen...We laten deze boef er toch niet mee wegkomen. Of leggen wij dat naderhand ook weer eens anders uit om de lieve vrede te bewaren.....?? Joah, mag wel zo!

zondag 11 september 2016

Ego!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

I'm gonna make a change. For once in my life. It's gonna feel real good. Gonna make a difference. Gonna make it right. I'm starting with the man in the mirror. I'm asking him to change his ways. And no message could have been any clearer. If you want to make the world a better place. Take a look at yourself, and then make a change.'
Uut 'The Man in the Mirro' van Michael Jackson.

Ik kon een glimlach niet onderdrukken. Al lachte ik als een boer met kiespijn. De column van Peter Heerschop op radio 538 in het programma van Edwin Evers werd afgesloten met een nummer van Michael Jackson. 'Man in the Mirror', de reden was een stuk minder. Hier ging er echt eentje dood. Het liedje van the King of Pop volgde na Peters laatste woorden uitgesproken in zijn altijd vermakelijke weekoverzicht. 
Heerschop had het over de zinloze dood van de man uit Voorthuizen die tijdens een vrijgezellenfeest probeerde een ruzie te sussen. Op de Amsterdamse Wallen sprong hij en zijn vrienden tussen twee vechtende groepen mannen. Mannen die reeds de bodem van het glas hadden gezien. De 32-jarige vader van twee jonge kinderen liet een dag later het leven. Hij overleed aan zijn verwondingen.......
Hier ging er wel echt één dood. Dit ging weer eens alle verstand te boven. Ik zoek nu naar een bruggetje om mijn verhaal te openen maar dat vind ik niet echt gepast....Verhalen als hierboven mag je niet echt afsluiten. Dit blijft gewoon zinloos en wat zou jij doen de volgende keer....? Want bij mijn keuze van het nummer deze morgen ging er niemand dood, neuh niet echt.....Geen zaak van leven of dood. Neuh, het valt allemaal wel mee maar toch. Een man in de spiegel. De één kijkt er iets vaker in dan een andere. Denk ik, weet het niet. Kan niet in iemand zijn ziel kijken en zekers niet binnen de muren van een (t)huis. 
Deze week kreeg ik er weer eens mee te maken. Mensen met een groot Ego. Dacht dat het iets was voor mensen die wonen in het Westen, Noorden of Zuiden. Maar toch niet in het Oosten? Nuchter als we zijn....
Ego komt uit het Latijn en betekent letterlijk 'IK' Het indentificeert iemand met een onjuist denkbeeld die niet overeenkomt met de werkelijkheid. Ik lepel gewoon Wikipedia op hoor....maar lees nog steeds geen onzin alhoewel je sites als deze zelf van informatie kunt voorzien. Ik bedenk mij ineens dat mensen met een groot ego al binnen twee seconden zullen stranden bij het spelletje van Gijs Stavermans (ja, die ja Laura, die zoveel praat) op radio 2 waar de deelnemers een minuut geen IK mogen zeggen....haha
Men spreekt van een groot ego als een mens bijvoorbeeld van zichzelf vindt dat hij erg belangrijk is terwijl misschien heel veel mensen dat niet eens vinden. Een verminderd vermogen om zich in een ander of diens standpunt of gevoel te verplaatsen. Het gevolg is dat die persoon zijn eigen visie en belangen centraal stelt en er vaak van uitgaat dat zijn visie ook de visie van anderen is. Bingo! Ik heb alle nummertjes goed....Moest lachen bij het nummer van Michael ook al had het een bepaalde lading, sorry daarvoor....en ik moest lachen deze week toen ik achteloos Ego intikte op google....(gebruik startpagina niet meer....)
Het levert mij in ieder geval iets meer vrije tijd op en bij mij blijft de zon gewoon schijnen ook als het regent....Als je zo graag een wedstrijd wilt winnen ben ik de eerste om iemand te feliciteren. Maar of ik het allemaal begrijp. Stond van de week in mijn hemd, zowel letterlijk als figuurlijk. Stond gisteren reeds aan de zijlijn en keek toe als die bekende stuurman aan wal. Moest lachen, moest ineens heel erg hardop lachen. Niet alleen om Moos die de reden was dat scheidsrechter Henk Waterink de wedstrijd op het kunstgrasveld ineens stil legde aangezien dat kleine ventje vrolijk door de zestien wandelde van SV Gramsbergen. Zich gelukkig van geen kwaad bewust. Gewoon omdat hij wilde spelen, zin had in het spelletje en wilde spelen met de grote jongens. Hij keek mij dommig aan toen ik hem uitlegde dat groenwit niet onze kleuren waren....Maar hij liep niet naar RoodZwart....Dorgelo, hou die jongen bij je....Ik wilde deze middag zijn vrijheid nog niet ontnemen. Hij liep te drentelen in zijn grote wereld waar ondermeer Ego's niet telden en waar zeker geen mensen stierven die opkwamen voor anderen. Neuh....ik moest lachen. Dat heeft zo'n jongen toch niet nodig. Zonder een Ego ben je nog steeds een grote jongen met al je sporen die verdiend op je palmares staan. Nu denken misschien veel mensen, waar heb je het over....? Ik heb het gewoon over the Man in the Mirror. Joah, mag wel zo.......Fijne zondag
Kort stukkie hè, dit keer ofnie....Heb deze teveel woorden gesproken en teveel woorden retour gekregen. Ben een beetje murw gebeukt. Als ik dingen niet snap ga ik mij dingen afvragen maar gelukkig is er niemand dood. Gelukkig niet, het ging helaas niet over mensen. Het ging niet over ver-enigen.....Maar over status, macht en over Ego's. Behoorlijke grote Ego's. Ik ben lang, 2 meter punt zes komma vier....Maar blijkbaar nog steeeds niet groot en oud genoeg voor het hebben van mijn eigen Ego! 







zondag 4 september 2016

NaaktSlak!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Iederene hef zien reden, iederene hef geliek. En a'j meent da'j 't denkt te weten, bu'j nog stommer als da'j liekt. En 't krupt mie in de butten. En 't rosst mien deur 't bloed. En ie meent da'j 't denkt te weten zonder da'j de liefde vuult. Niks geen benul van tied, ... goa dan niet. Ik zit hier mooi te kiek'n en ik zie wel hoe as 't geed.'
Uut 'Iederene hef zien reden' van Bökkers
Everybody got their reason. Everybody got their way. We're just catching and releasing. What builds up throughout the day. It gets into your body. And it flows right through your blood. We can tell each other secrets. And remember how to love
Uut Catch & Release van Matt Simons

Dacht bij het neerkalken van bovenstaande.....Euh, aangezien misschien de tekst voor sommigen onder jullie niet helemaal helder is, geef er meteen maar ff de engelse vertaling bij. Dat leest net wat makkelijker. Als ze gaan zingen ben je namelijk helemaal de weg kwiet. Wat ik jullie brom!
Kreeg laatst namelijk te horen op een winderig strand ergens aan de boulevard van Scheveningen dat ik soms wat onbegrijpelijk Nederlands spreek en dat af en toe ook bezig in deze blog. Niet alle woorden van mij zijn altijd even goed te volgen, daarom als extra service meteen maar de Engelse vertaling. Waarvan akte. Dan blijft het universeel. Dan kan Bertus het in Sydney ook volgen als hij daar zijn volgende afspraak bij de kapper heeft. Engels is toch een wereldtaal al blijf ik erbij dat ik met mien Oosterse accent ook altied een verrekt eind kom. Misschien niet Downunder maar daar was ik trouwens ook niet naar toe aan het navigeren....Je hebt zo je voorkeuren.
Neuh, tikte vanmorgen Spotify aan zoals bijna elke zondagmorgen. Na de plas en een poging om wat anders uit mijn lichaam te lozen waste ik netjes mijn handjes voordat ik uit bed was gestapt. Kus voor San op haar mooie mondje. Wat is ze toch mooi, godallemachtig wat prachtig. Ze draagt ons wonder, haar buikje wordt langzamerhand een buik en mijn en Moos zijn handen passen er perfect op. Het is soms een strijd hoor, wie eerst het buikje mag aanraken. Moos wint vaak op punten.....Kindje schopt al een beetje, wat zal het worden....Een broertje voor Moos of toch een zusje...
Maar goed, Spotify tikte ik dus aan....De top2000 staat er al weken op in de shuffle-modus. Hey, bekend nummer...maar ik kende 'm reeds in een andere versie. Kende blijkbaar dus het origineel niet. Potverdikkemei. Vroeger moest ik ondermeer de eerste elftalspelers vaak uitleggen, toen ik nog op het bankje en zo zat, dat bijvoorbeeld Whiskey in the Jar niet origineel van Metallica was....en dat die pufferd van een Daddy het nummer had gepikt van the Police, zeg maar van Sting en zijn kornuiten....En schudde ik vaak met mijn hoofd over zoveel muzikaal onbenul. Had het ook vaak aan de toog van mijn stamkroeggie als iemand weer los ging op een nieuwerwets nummer terwijl deze reeds antiek bleek te zijn. Kom op mannen, een beetje muziekgeschiedenis mag je wel hebben. Kwam er dan vaak af als Opa of ouwe Loel als ik weer iets uit de mottenballen probeerde te halen.....en met veel bier aan het oreren sloeg, gek genoeg hield Binnenmars zijn klandizie wel gewoon aan. Ik maakte mijzelf wijs dat ik toch nog iets te vertellen had. Het relaas van een man die alleen zichzelf als spiegel had. Maar goed. Het nummer was van Matt Simons, een Amerikaanse zanger uit de Verenigde Staten waar Donald Trump nu een goede poging doet om alles finaal te ontbinden. De VS is blijkbaar geen vereniging anders ging het wel om de mensen in plaats van de structuur. Trump is by the way nog niet in Australië. Blijkbaar vindt hij zelf dat zijn haar nog wel zit....Maar ja, Donald vindt wel meer behalve de waarheid. Ik dwaal af, sorry...ik weet het. Matt Simons duzz. Werd hier bekend vanwege het feit dat er een nummer van hem speelde in Goede Tijden, Slechte tijden....Nou ja, dat heb ik dus ook nog nooit gezien misschien daarom dat ik het nummer wel kende maar niet dat het afkomstig was van Simons, Matt Simons. Ik kende het namelijk van Bökkers....die heb ik al een paar keer gesproken maar nog nooit gehoord totdat ik einde van deze zomer een paar keer het nummer Iederene hef zien Reden heurde bij Rob Stenders in de Platenbonanza....Prachtig programma waar luisteraars hun favorietje plaatjes kunnen aanvragen. Gewoon van 2 tot 4. Aanradertje....Geef toe, ben gevoelig voor teksten in het dialect. Mag graag Lohues heuren zingen en eerder Normaal. Dat vond ik vrij gewoon, dat deed je gewoon. Ok, over de tekst kun je twisten....Giet over bier en een beul wiet, daar wordt je stenerig van en meer van die dingen. Maar het deuntje en melodietje lag lekker in het gehoor. Dacht,  mut toch eens meer van Bökkers gaan horen. Want op ieder dorpsfeest staan ze tegenwoordig. Elk tentfeest hef ze inpandig. Joah, mag wel zo....Maar goed, de meester werd hier dus een lesje geleerd. Dacht dat het origineel van Bökkers was maar ik kreeg een koekje van eigen gerezen deeg. Nooit gehoord van Matt Simons, het deuntje was bekend. Sorry Matt. Tja, onze huisvriend Jack de Naaktslak. Die is ook sinds de zomer bij ons komen aanwaaien. Ik denk dat het een naaktslak is want hij hef niks om het lijf. Geen boxershort of een huisje op zijn rugje. Die hebben ze er afgegooid vertelt Wiki mij. Eigenlijk is onze Jack de Naaktslak een dakloze naaktslak. Deed vanmorgen er wat studie na. Het schijnt dat Jack een grote Wegslak is....Nou, niet duzz. Elke avond/nacht kruipt hij weer over onze stoeptegels. 
Hij viel mij op voor de eerste keer na de verjaardag van San. Liep er zo'n langzaam kruipend oranje diertje bijna over mijn voeten...Jakkes, wat was dat toch...? Slijmerig substantie langs de hiel van mijn linkervoet. Wilde platvoets reageren maar Jack keek mij aan met zijn grote ogen en ik haalde mijn hak boven zijn hoofdje vandaag. Neuh, iederene hef zien reden, dacht ik toen nog! 
Want Jack is een beetje onze huisvriend geworden. Moos heeft er hele gesprekken mee....Vraagt waar zijn huisje is....Heel vertederend. Elke keer als ik een leeg flesje bier naar de schuur brengt ligt Jack daar....Elke keer als ik 's avonds de plastic wegbreng zit Jack te schuiven op het rimte van zijn eigen tempo. Elke keer als ik de fiets wegzet wacht Jack mij op. Hoi, moi....Ben je er weer....Iederene hef blijkbaar zien reden en Jack ook zo....Hij heeft voor onze achtertuin gekozen om daar als de zon zakt en de maan aangiet om bij ons rond te kuieren....Ik doe zelfs blote voeten an om hem niet te vertrappen als hij toevallig niet op de tegels ligt te kruipen....als hij zich heeft verstopt achter een bloempot om wat voedsel tot zich te nemen. Dakloze Jack als hij maar niet kranten of zo giet verkopen, oud papier hebben wij genoeg en gelukkig hebben de 31'ers het gisteren weer bij ons opgehaald. Ik hoop wel dat ze Jack de Naaktslak hebben laten liggen want Jack is eigenlijk een beetje mien moat geworden als ik 's avonds de schuttingdeur op slot doe...Dan weet Jack ook, het is goed zo....Legde laatst een klein schaaltje met wat 43 voor hem neer, Jack mag ook wel eens door zijn lintje gaan....toch? De volgende dag was Jack er niet, maar was het likeurtje verdwenen. Vast opgeslurpt door Jack de naaktslak annex onze kleine grote huisvriend. En ik dacht wat kun je 's morgens toch dom lullen over muziek en naaktslakken....Maar ja, ik wilde niet over andere dingen gaan zeuren. Want Iederene hef zien reden en als je het denkt te weten nou ja, dan ben ie nog stummer dan ik al dacht. Joah, mag wel zo....Fijne zondag allemoal. Ik zit hier mooi te kieken.......