#Hardenberg Proeft!...Niet Meer?

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Als je vergeet wat er gebeurd is de laatste tijd.
Voordat je het weet let je niet op en loopt elkaar voorbij.
Dit wachten duurt te lang, mijn geduld raakt op.
Dit wachten duurt te lang, eens houdt het op. 
De nachten zijn te lang, wil je niet dat het stopt? 
Het wordt tijd nou, tijd nou. Het is tijd nou
Het is bij elkaar, uit elkaar, tegen elkaar, met elkaar.
Ik wist niet dat ik zoveel, zoveel om jou gaf.
Ik wist niet dat het me zoveel, zoveel zou doen.
Het overviel me toen ik jou weer zag. 
Het is tijd nou. Tijd nou.'
Uut 'Tijd' van Frank Boeijen.

Moi, ben ik weer!
Liep gisteren na mijn vaste rondje in het centrum: Slagerij Hoff - Het Kaaskeldertje - Bakker Nollen, nog even over de markt in Hardenberg. Voor enkele weken terug vond hier nog de eerste editie van de Streekmarkt plaatst. 
Proef de regio was het devies, van allerlei variërende smaken stonden de lokale ondernemers mooi knus gegroepeerd en gebroederlijk naast elkaar haar waren te verkopen. Van zuivel tot een koffiebranderij, van ambachtelijk bier tot boerderij vlees en van de warme bakker tot het Streekhuys aan toe etc. en dat nogmaals veelvuldig in het kwadraat. Hoe simpel kan het zijn. Lekker man!
Lekkere en (h)eerlijke producten. Ik slenterde tevens langs de gezellige kraampjes met goedgemutste mensen. Verse producten zoals het eigenlijk hoort, zo van het land op je bord. Tuurlijk kocht ik wat proviand voor later. 
Kon bijvoorbeeld het bier van de Vechtdal Brouwerij niet laten liggen of de worst van Hendriëtte.
Je hebt zo je voorkeuren. Enfin, toen dacht ik ook al wat is er toch in hemelsnaam gebeurd met het heerlijke evenement, Hardenberg Proeft! 
Ieder jaar, in het eerste weekend van oktober, presenteerde Horeca Hardenberg zich in volle glorie met alle toeters en bellen.
Dat was altijd donders gezellig, smakelijk eten op je bordjes. Volgens mij vond in 2019 de 10e editie plaatst. Iedereen was in dat weekend goed te passe en wist de weg naar de, dan niet sfeerloze markt, te vinden. 
Lange picknicktafels, kaarsjes en een bloemetje op tafel, vrolijke en uitgelaten mensen, heerlijke gerechten, fraaie biertjes en volle wijnen. Je haalde daar een lekker voorgerechtje, bij die een mals stukje vlees en dat allemaal onder het genot van muzikale klanken. Lekker akoestisch, lekker op de achtergrond. In oude vriendschappen werd nieuw leven geblazen. De horeca van Hardenberg lieten allemaal, niemand uitgezonderd, zien wat ze in hun mars hadden. Het was, zeg maar, zo'n beetje het startschot van een heerlijke herfst en winter op het culinaire gebied. 
Je wist gewoon waar je komende tijd eens een keertje uit eten ging of moest gaan. Voor ieder wat wils.
Ik vraag dit natuurlijk voor een vriend, dat begrijp je wel, maar wie pakt de koksmuts weer op? 
Want na 2019 en natuurlijk door dat klotengriepje is Hardenberg Proeft! misschien een beetje in de vergetelheid geraakt? Tuurlijk, het personeel ligt tevens ondertussen niet meer voor het oprapen. 
Is dat de reden? Of is de Horeca hier in het mooie Vechtstadje zo druk dat ze geen gaatje meer kunnen vinden in hun overvolle agenda's. Het eerste weekend van oktober was de Markt toch jarenlang the place to be! Of niet dan? 
Ik mis die gezelligheid. Was zo'n knusse aangelegenheid. Allemaal van die witte tentjes op de markt, duizenden lichtjes, al die verschillende geuren....Mmmmm gewoon voedselporno in optima forma. Je zou er bijna een stij....euh van krijgen. Als je begrijpt wat ik bedoel. Misschien overval ik er jullie een beetje mee....en denken jullie: ja, jij hebt makkelijk lullen achter je tikgeit. Kan wel zijn hoor.
Maar ik zie graag een 11e editie van Hardenberg Proeft! volgend jaar op de markt tegemoet en ik denk, eerlijk gezegd, heel veel velen met mij. Dus wie de schoen past trekke 'm an. Laten we Hardenberg nog meer en weer culinair op de overheerlijke kaart zetten. Dat kunnen jullie zo goed. Echt waar! Want alle smaken en verschillende keukens 'blenden' zo lekker met elkaar. Dat eerste weekend in oktober was altijd zo gezellig en bijzonder smaakvol. Het is tijd nou, de tijd is er weer rijp voor. Wat ik oe brom!
Tijd. 
Frank begon woensdagavond zijn concert in Hedon met het nummer: de Taal van de Tijd! 
Gek hoe actueel zijn teksten anno 2023 nog zijn. Zoals met Robert Zimmerman (echte naam van Bob Dylan), teksten uit de jaren negentig maar die je zo kunt projecteren op het heden van nu!
Het werd sowieso een bijzonder concert. De eerste met Moos. Na Frank tig keer (denk wel honderd keer) live te hebben gezien was zoonlief voor het eerst mee....Wie is nou Frank Boeijen?
Na Edwin Evers en Daniël Lohues maakte Moos kennis met Papa's zijn eerste echte muzikale held na Henk Wijngaard.
Hij lijkt op Opa....haha. Hij wordt ook grijs aan zijn slapen, bij Opa sloeg het meer wit uit...
Vond het wel grappig. Maar wie spreekt de taal van de tijd en wie draagt er water naar de zee.
Wat is een mens zonder twijfel, wat is een man zonder angst. Wie verkoopt zijn ziel aan de duivel en wie weet nergens van!
Boeijen raakte weer ook al was ik afgelopen woensdag in Hedon niet elke keer voldoende bij de les.
Moos had namelijk zijn verplaatsingsschoenen aangetrokken en was niet lang op 1 plek te vinden. Ik stond geparkeerd vlak bij de bar, had nu niet veel nut - was met de auto -, maar was een goed herkenningspunt voor Moos. Ik blijf hier staan, Moos. Dan weet je dat. Het was ook wel een beetje erg druk. Hedon was stijf uitverkocht! Dankzij Bianca had ik nog kaartjes kunnen regelen, zij op vakantie in een ver oord, wij woensdagavond in Zwolle. Mooi dat het zo kan! Ze kwam de kaartjes zelfs langsbrengen. Hoe lief! Dankjewel.
Dan sta je toch wel lijf aan lijf, zo'n beetje het enige lichamelijke kontakt van de laatste maanden. Een kinderhand is dan snel gevuld. Je hoorde mij niet klagen toen een bevallige dame achter mij, mij enigszins dichter naar het podium wilde drukken. Doe oen best, als je mij in beweging wilt krijgen haha.
Maarre Moos kreeg het voor elkaar om na enkele nummers gewoon op de eerste rij bij het podium te staan. Hoe dan? Hij had het geregeld met iemand van Hedon dat hij via de nooduitgang notabene Frank bijna kon aanraken. Even later kwam hij mij ophalen bij de bar. Papa, kom mee, ik heb een ideaal plekje gevonden. Ik sta bij concerten niet graag vooraan want vanwege mijn lengte wordt ik regelmatig op de schouders getikt of ik niet alsjeblieft ergens anders kan gaan staan. Sta ik weer in de weg. Het dilemma van lange mensen bij concerten. Ik weet al niet anders, dan is een theater bijvoorbeeld een leukere uitkomst. Daar zit je tenminste maar moet je bij bandjes en zo ook vaak weer staan. Hetzelfde probeem.
Maarre Moos had samen met die lieve dame van Hedon een perfect plekje links naast het podium gevonden!
Hier stond ik niemand in de weg, kon ik zelfs leunen tegen de muur en had ik perfect zicht op Frank en band. Tof geregeld, Moos! Hij lachte en je zag 'm denken: Had je dat nou niet zelf kunnen bedenken?
Geweldig! Wat een ervaring. Moos is nu net zo oud toen ik op de lagere school fan werd van Frank Boeijen. Iedereen was voor Doe Maar, ik dus niet. Hij gaat al ruim veertig jaar met mij mee....
Frank is de jongste niet meer! Maar hij blijft boeien. Hij koos een mooie palet aan nummers uit zijn rijke ouevre. Alleen op zijn gitaar het liedje 'Alleen voor jou'. Dat niemand ooit heeft begrepen toen ik praatte over jou, het kwam niet eens dichtbij....Iedereen vind iets van Boeijen, lekker boeiend!
Hij weet mij elke keer te raken, soms met dat nummer dan weer met een ander nummer. 
Vaderland bijvoorbeeld. Maar nu kwam 'Alleen voor jou' binnen als een mokerslag! 
Heb je uien gesneden, Papa....Haha. Humor, daar houdt ie van! Moest van de week enkele goede punten van hem opschrijven. Humor kwam ook langs. Dat houdt je op de weg richting Rome want die weg komt ook voor je huis langs, dus heb je niet altijd navigatie nodig! Wat ik oe brom!
Het was een lekker druk weekje. Kinderen hadden herfstvakantie. De eerste 5 dagen had ik ze hier inpandig. Leuke dingen met elkaar gedaan. Maar het blijft ook verrekte raar. Je stuurt elkaar foto's wat je aan het doen bent met onze kinderen. En San stuurde de laatste dagen foto's wat zij aan het doen is met onze kinderen. Apart van elkaar. Samen maar ook weer niet alleen. Je ziet ze lachen op foto's van San en op mijn foto's idem dito! Wat ik zeg, het is goed zo maar wennen doet het, denk ik, blijkbaar nooit! Je deelt wel dingen samen maar dan via golven en geluidsdraden. Oh, leuk, weer een foto. 
Mouna die voorleest uit eigen werk! Tranen rollen, van geluk hoor.... Geluk is dan niet even een hangmat waarin je lui ligt in een wezenloze stilte. Ja, je kijkt wezenloos voor je uit! Had ook anders gekund en misschien wel gemoeten. Tja, mosterd na die heerlijke maaltijd!
Papa op afstand zijn. Ik doe dingen waar San graag deed met ons vieren en San doet dingen met Moos en Mouna waar ik zelf ook graag bij had willen zijn. Snap je. Samen alleen, alleen samen....Nou ja, gezellig dan! Not, maar het is prima zo! We kunnen goed met elkaar. Dat is ook belangrijk, hoe vaak gaat het niet anders na een (vecht)scheiding. Gelukkig niet bij ons. Moos en Mouna hebben het beste van twee werelden. Ze zijn samen Mariënberg, mijn cluppie bedenk ik wel eens. Want ons sportpark ligt officieel in de gemeente Ommen (Beerzerveld) maar Mariënberg is weer gemeente Hardenberg. 
Die willen soms niet voor elkaar onder doen en daar profiteren wij als kleine club gretig van. Best wel een unieke situatie. Dat is onze scheiding niet, maar je snapt 'm hopelijk. Nu bij onze energietransitie op het Westerpark kregen wij van zowel Ommen als van Hardenberg elk € 50.000,- om van het gas af te gaan! Over gas gesproken, zo kom ik uit in Duitsland met deze brug.
Hoe is het met de vrouwen dan? Bas en Joost vroegen, terecht natuurlijk, hoe het stond met mijn zoektocht naar de liefde. Eindelijk, na jaren overleggen, vonden wij een tijd, plek en datum om eens op stap te gaan in Ootmarsum en omstreken met enkele oud-collega's. 
We belanden uiteindelijk in Nordhorn, Duitsland, in een ouderwetse Duutse Kneipe. 
Daar mag je nog gewoon roken. Wist ik niet? Geen probleem mee hoor maar 's morgens stinken je kleren weer ouderwets naar rook. Je jas een half uur buiten hangen en de overige kleren in de was. 
Oh ja, zo ging dat vroeger ook. In Duitsland kun je goed bier drinken zekers met leuke lui als Bas en Joost. Ineens doken vrouwen uit Neuenhaus, Feldhausen, Itterbeck und uut Nordhorn in mijn tijdlijn op. Waarom niet eens kieken over de grens? Ik kan wel goed Duits lullen, zeker als ik een Bitburgertje of Warsteiner in de mik heb. We vliegen vaak via Amsterdam naar elders maar Düsseldorf of Münster is net zo dichtbij, misschien voor ons wel dichterbij! Waarvan Akte!
Maar ik mocht mijn oud-collega's teleurstellen. Blijf het gedoe vinden. Klinkt arrogant, ik krijg wel likes van allerlei dames die in een soort van wachtrij staan nu. Heb geen zin om met onbekenden te gaan daten. Leuk te gaan doen en zo. Zie genoeg leuke dames maar wat vinden ze van mij? 
Eigenlijk moet ik ze beleefd afwimpelen of toch maar de sprong wagen? Biertje met ze doen, misschien wel in Uelsen. Toch die grens over, de heuvel over! Leo zei het ook al deze week! Gewoon doen!
Ik ben niet echt op zoek, vind liever eerder wat! Ik blijf erin geloven dat ze One Fine Day hier voor de deur staat. Misschien, mede daarom, raakte Frank mij in een vol Hedon.
Die knipoog na het lied. Herkenning? Jij bent er ook nog altijd. Mooi man!
Het wordt tijd dat er gepraat wordt tussen jou en mij. Het wordt tijd dat het wordt uitgesproken, voor altijd. 
Tijd wordt het trouwens ook dat er licht komt te branden in het parkje/animalpark Heemsermars als ik fiets naar de Marslanden. 
Jemig, ik was blij dat het volle maan was toen ik gisteravond terug kwam fietsen van Buurman GJ.
Echt donker hoor dat fietspad, waarom brandt daar geen licht, geen tijd daar voor ofzo?
Ik kwam wat lopende mensen tegen. Ben niet bang aangelegd, maar schrok wel even. 
Ze spraken een compleet andere taal. Was niet dreigend maar ook niet echt lieve woordjes.
Ik fiets er 's nachts vaak langs maar echt veilig voel je je daar dan niet....Ik zing dan altijd. Luidkeels.
Laat mensen zo weten dat ik er aankom en ondertussen vertel ik dat ik op kickboxen zit....
Ik vraag dit natuurlijk voor een vriend, is er een reden dat in het leuke parkje altijd de lichten zijn gedoofd? Komen dan de wolven wat makkelijker uit hun schulp? Er loopt daar 's avonds best wel wat gespuis rond. Niet altijd met goede zin, als je begrijpt wat ik misschien bedoel. Of brandt er geen licht voor de geitjes, bokkies en kippies? Maar wij zijn niet allemaal van die grote beren hè...??
Je ligt zo met je kop op het asfalt.
De tijd zal het leren maar binnenkort gebeurt daar wel iets wat het daglicht niet kan verdragen.
Wat ik oe brom! De tijd weer een uur terug, ik kijk liever vooruit!
Gelukkig scheen de volle maan nog een beetje bij. Gisteravond wel!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.

#Niet Mokken, Máár Lekker Bokken!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Cause I'd tear out the pages that I've got in these books.
Just to find you some words, just to get some reward.
And I'll show you all the photographs that I ever got took.
And I'll play you old 45's that now mean nothing to me.
And you're a real gone kid!
Now I've stood on your shadow and I've watched it grow.
And it's shaken and it's driven me.
And let me know, let me know.
About all the old 45's and the paperback rooms.
And it's scattered all the photographs of summer and suns.
And you're a real gone kind and maybe now baby (maybe now baby)
I'll do what I should have did, cause you're a real gone kind'
Uut 'Real Gone Kind' van Deacon Blue.

Moi, ben ik weer.
Huh? Deacon wie....? Nou, Deacon Blue!
Kan zijn dat jullie er nog nooit van hebben gehoord. 
Tourde de laatste maanden een beetje door het Verenigd Koninkrijk, eind van het jaar te vinden in ondermeer Australië en Nieuw-Zeeland. 
Was ik in de jaren tachtig gek van. Vooral van hun lp's 'When the World Knows Your Name' uit 1989 en 'Whatever You Say, Say Nothing' (1993).
Weet het, je hebt er niks aan. Lekker boeiend allemaal. Ze kwamen ineens buurten op mijn tijdlijn via Facebook. Krijg de laatste tijd toch alleen maar oude muzikanten en oude muziek te zien?
Hoe dan? Nu bijvoorbeeld The Rolling Stones weer, jemig die draaien toch ook al 100 jaar mee...? Angry, altijd die oude shit. Ze maken tegenwoordig toch geen nieuwe muziek meer? 
Heeft te maken met bepaalde ritmes, als dat klopt zou ik eigenlijk hele andere dingen moeten zien? Haha. Jan en Henk zijn de laatste tijd bijzonder hulpzaam met het zoeken naar de ware! Ze hebben er allerlei en verschillende theorieën over. Geweldig! Jongens met jarenlange ervaring. Kennen de klappen van het zweepje. Als dit de norm was bij de PPP, zaten we allang over die broodnodige 100 punten heen. Wat ik oe brom! Het kan overigens nog tot februari. Dan houdt 't op. Haha...Zet de druk er maar op voor het vinden van dat ene leuke mens. Voel totaal geen spanning hoor, not!
Maar dit geheel terzijde. Vind het allang prima. Deacon Blue. Vind het nou steeds goed te pruimen. 
Kwestie van het feit dat mijn muzieksmaak niet veel is veranderd in de loop van de jaren!
Deacon Blue is/was een Schotse band opgericht door ene Ricky Ross in 1985.
Vernoemd naar het liedje 'Deacon Blues' van Steely Dan, trouwens ook fantastische muzikanten. Waarvan akte! Ze trekken hier in de vorige eeuw wel de aandacht van sommige DJ's maar ze breken niet echt door in Nederland, wel in Engeland en omstreken en dus in een dorpje in Overijsssel. 
Wie weet komen ze volgend jaar wel een tourtje doen in Europa, in de gaten houden derhalve. 
Want, knuppel - knuppel soms ben ik domweg te laat met het bestellen van kaartjes. Lekker boeiend allemaal. Maar nu mis ik wel Frank in Hedon en/of Metropool. Als iemand nog een kaartje, of misscien twee, overheeft, ik hou mij van harte aanbevolen. Zeg me dat het niet zo is.
Niet mokken, ga lekker bokken!
Tja, zolang het nog kan hè want ik las gisteren dat er een kaalslag onder brouwers van speciaalbieren dreigt.
Kijk, dan gaan bij mij alle alarmbellen af. Want de hoogte van accijns wordt vanaf januari 2024 mede bepaald door het percentage alcohol. Huh...?? Dat is toch te bezopen voor woorden. Of niet dan?
Als die knuppels in de Tweede Kamer er volgende week mee instemmen met een forse stijging van de accijns op alcoholica heeft dat, verteld het verhaal, vooral voor de speciaalbierbrouwers grote gevolgen. Een verhoging van 40(!!) procent is voor vele brouwers het verschil tussen winst of verlies! Tel uit je winst.
Ik luister nooit naar de plannen op Prinsjesdag, had ik nu misschien wel moeten doen met enigszins terugwerkende kracht.
Want toen maakte dat 'stomme' kabinet (kan dessi...mi naar niet schrijven, sorry) bekend dat de accijns op bier, wijn en mixjes vanaf 1 januari 16,2 procent (!?!!) stijgt. Dat moet 153 miljoen extra opleveren boven op de 1,2 miljard die al met alcoholaccijnzen wordt opgehaald. Hallllloooooo, te bezopen voor woorden! Of niet dan? 
Staatsecretaris Marnix van Rij (Financiën) wilde de boel nog een beetje sussen. Hij vertelde dat een pilsje nog geen 2 cent duurder word en een kratje bier amper 50 cent. Maar deze knuppel repte niet over het feit dat speciaalbiertjes een flink stuk duurder zal gaan worden als die nieuwe maatregel grond aan de voeten krijgt. Wat een Bokkelul zeg! Lekker bokbier trouwens van brouwerij de Eeuwige Jeugd. Maar dat terzijde. 
Net weer een beetje brouwerij in mien leven, gaat die overheid kutten met hogere accijnzen en zo...
Moeten jullie niet doen hè. Want het schijnt dat de hoogte van bieraccijns wordt bepaald aan de hand van het alcoholpercentage. Waarom? Ik drink gemiddeld biertjes van, pak 'm beet, tussen de 8 en 10%.
Zwaardere bieren gaan dus extra hard omhoog, juist die bieren waar al die mooie, vaak kleine, brouwerijen zich mee weten te onderscheiden. In het verhaal vertelde een brouwer dat zijn Tripel met maar liefst 40% omhoog moet en dat de prijs van zijn Quadruppel met 100% !! Halloooo...wakker worden. Dat is niet grappig. Potverdikkemei, echt niet! De accijnzen gaan finaal door het dak van de brouwerijen.
Niks geen leven meer in de brouwerijen....!! Vele mooie brouwerijtjes zijn zo ten dode opgeschreven. 
Vermoord door die nuchtere overheid. Hebben die geen leven of zo....? Geen vrije tijd? Allemaal lid van de blauwe knoop, fout in de bieroorlog geweest?
Sorry voor mijn taalgebruik maar kom mij niet aan mijn geweldige leuke hobby in het weekend naast het voetbal. 
Het consumeren van mooie en fijne speciaalbiertjes. Ik trek dat allemaal niet hoor....niet meer! 
Weer wordt de kleine man (lees: brouwerij) ontzettend hard in zijn ballen geraakt! Auw!
Terwijl veel kleine brouwers al kampen met een cocktail van torenhoge coronaschulden, duurdere grondstoffen waaronder graan, hop, verpakkingsmateriaal en energie. Hogere huren en personeelskosten. Nederland telt een kleine 1000 bierbrouwerijen. Sommige kunnen het al niet meer bolwerken en verkopen de ketels etc. en stoppen er gewoon mee. Daar gaat weer zo'n lekkere tripel. Brouwers die nog wel een leven krabben zich eens flink achter de oren, heeft het nog wel zin om bier te gaan brouwen? Een hobby is leuk maar het moet niet in de papieren gaan lopen. Ok, hobby's kosten geld maar niet op deze manier, of niet dan? 
Neem nou bijvoorbeeld Eddy Kivits van Brouwerij De Vlindert in Hardenberg, hemelsbreed nog geen kilometer van mien huus vandaan. Die gast is net begonnen met het iets grootschaliger brouwen van lekkere biertjes. Petje af. Jan van het Kaaskeldertje, mmmmm wat een lekker zaakje, tipte mij. Moet je eens proberen Alfred. Proefde gisteren (vorige week ook al...) zijn Wapendrager. Sterk blond bier!
33 cl in het flesje en 8,0% alcohol. Dus als het aan die knuppels in Den Haag ligt wordt dat dus extra zwaar belast! Laat ze lekker op die Haagsche matras blijven liggen dagdromen maar bemoei je niet met dat biertje uut Heemse (Hardenberg). Dan geeft zo'n biertje ineens een bittere nasmaak. Weet niet eens wat Jan ervoor vroeg maar het moet wel leuk blijven. At vrijdag een frikandel speciaal met ketchup. 3 euro hè, dat was vroeger gewoon 6 gulden en zestig cent! Daar had je eerder je neus voor opgehaald. Dat ga ik echt niet voor zo'n lange lummel betalen. Echt nie! 
Dat mag dus niet zo gaan met speciaalbiertjes. Om den drommel niet! 
Zo'n Eddy Kivits moet gewoon lekker bier kunnen blijven brouwen, leven blijven houden in zijn net opgerichte brouwerij!
Het kan nog afketsen maar ik zie het donker in, het einde van het bierglas komt met rasse schreden dichterbij. Scandinavische toestanden! Straks is het bier nog duurder dan bijv. een pizza. Ooit meegemaakt in Oslo toen ik een weekje inpandig mocht zijn in deze mooie stad voor het werk. Maar die kant gaan wij ondertussen wel op! Waarom? 
Want ik ben graag de proever van al die noeste arbeid en vakmanschap wat bijvoorbeeld zo'n Kivits in zijn eerlijke product steekt en stopt! Maar hij moet niet stoppen en velen met hem! 
Maar Den Haag weet sowieso niet wat er leeft aan deze kant van de Iessel maar ook niet daar voor!
Nu nog maar ff genieten van het gerstenat! Buurman GertJan stuurde gisteravond een mooie foto vanuit Kaatsheuvel. Daar zijn ze momenteel. Martha, een sexy blonde van 8% alcohol uut België.
Bijzonder grappig want mien 92-jarige Moe heet Martha. Hoe voel je je vandaag vroeg het biertje Martha zich af? Wild, gek of juist sexy? Of extreem gelukkig? of juist niet? Grappige tekst op het flesje, mooi toch. 
Het maakt niet uit hoe wij ons voelen vertelde het etiket mij op de foto. Er is altijd een Martha dat bij ons gevoel past. Haha, ik moest denken aan mien eigen Martha, mien Moe. Een sexy blonde....??
Nou ja, misschien zestig jaar geleden...Haha. Was mien Moe vroeger blond en sexy? Het bier was sowieso goedkoper destijds. 
Hoop dat buurman nog een Martha deze kant mee op neemt. Zou ik wel tof vinden, verkapt verzoek derhalve! Haha, sorry GJ. Néé heb ik, ja kan ik krijgen....Toch? Because there's a Martha in Everyone of Us. Prachtig!
Misschien is dat wel de toekomst. Bier halen uit het buitenland net zoals wij dat nu al doen met de benzine! Dan trekken wij ineens wel een grens! 1 Europa?? amahoela....Te bezopen voor woorden.
Moet niet gekker worden. Bokkelullen zijn het op het pluche daar in de Hofstad! Ik snap dat de staatskas gevuld moet worden maar niet met mijn leuke bijkomstigheden in het weekend! Ik word zo extra hard genaaid, (nog) geen lekker wijf in het huus (Henk en Jan doen hun best) maar straks ook geen fijne pretkegels meer naast mijn fijne ouwelullen stoel waar nu het mooiste meisje van deze aardkloot ligt met haar schapendekentje...Wat heb ik in hemelsnaam fout gedaan dat ik zo hard wordt gestraft? En met mij jullie allemaal, liefhebbers van het goede leven. 
Daarom vanmiddag genieten, potverdikkemei! Genieten van acht verschillende bo(c)kbieren aan de tap.
Wij gaan natuurlijk voor de springkussens, ahum. Maar ik duik in de bijzondere mooie wereld van het speciaalbier en in dit geval de diverse bo(c)kbiertjes. Kinderen zijn ook erg enthousiast. Benieuwd wat ze allemaal aan de tap hebben in Ommen. Niet teveel hè, moet Moos en Mouna de weg terug kunnen wijzen naar het station, trein zal wel vertraging hebben. 
Mits het een beetje droog blijft natuurlijk! Biertjes drinken is leuk wark maar ik hoef geen nattigheid op mijn net geknipte kruin, als je snapt wat ik bedoel. Ben weer netjes voor enkele weken, geen boter meer op mijn hoofd maar wax in dit geval. 
Niet Mokken maar lekker Bokken! De mini-herfstvakantie lekker en leuk begonnen afgezien van dat bezopen krantenartikel. Tja, soms moet ik alleen de koppen lezen en de inhoud maar overslaan. 
Tja, maar het ging over bier en dan ben ik getriggerd hè. Net zoals die test over de verschillende pasta-sauzen. Wil ik wel weten wat de lekkerste is en welke ik beter kan laten staan.....
Soms kan ik het speciaalbier ook beter laten staan. Zoals enkele weken geleden maar mag ik dat nog zelf beslissen? Wordt een beetje erg dronken van deze overheid.....Welke afslag hebben ze gemist!
De stemming is wel eens beter geweest! Maar niet mokken, eerst lekker bokken, straks pas stemmen.
Is er een bierpartij, ik vraag dit natuurlijk voor een vriend?
De kinderen zijn vier dagen inpandig! Dus wat heb ik überhaupt te mokken! Ja, inderdaad. Niks!
Genieten. Gisteren met Mouna een mooi borrelplankje gemaakt. Hattem kwam op bezoek!
Mooie wijnen (lekker Roel, die witte). Breurlief nam Bokkelul voor mij mee van de eeuwige Jeugd! Vanavond maar nemen als afzakkertje. Proef op de som nemen, Bokkelul. 
Gisteren was het o.a. de Wapendrager en brouwerij Vakwerk!
Nu het nog kan! Nu het nog betaalbaar is! Heb vannacht al enkele schietgebedjes gedaan, of het helpt? Want in de hemel is geen bier, daarom drinken wij het hier. Nog wel, nog wel....Hoe lang nog?
Anders is zo'n bordje in de kroeg ook iets van vroeger, net als : Morgen, Gratis Bier!
Nou echt niet! Dus daarom, niet mokken maar lekker bokken!
Hopelijk blijft het droog! Please....blik naar boven gericht!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.

#Lelijke Wereld, Mooi Voetbalveld!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'There is freedom within, there is freedom without.
Try to catch the deluge in a paper cup.
There's a battle ahead, many battles are lost.
But you'll never see the end of the road while you're travelling with me.
Hey now, hey now don't dream it's over.
Hey now, hey now when the world comes in.
They come, they come.
To build a wall between us, we know they won't win.'
Uut Don't Dream it's Over van Crowded House.

Moi, ben ik weer!
Was de wereld maar een voetbalveld, bijvoorbeeld het pittoreske Westerpark in Mariënberg. 
Want op een groen, pas gemaaid veld vergeet ik daadwerkelijk alle zorgen even om mij heen. 
Gapende ouders met de ogen nog op standje half zeven, bakkie koffie in de hand.
Vroeg hè. Moest er gisteren even zijn. Nou ja, moeten....het is geen straf hoor, begrijp mij niet verkeerd!
Eerder, vroeger, was ik elke zaterdagmorgen te vinden op een voetbalveld hier in de buurt! 
Jeugdleider, de mooiste bijbaan die je maar kon bedenken. Toen de gulden nog van hout was, Twix gewoon Raider heette en de wereld nog niet zo in de war was.
Kom er nog steeds graag, bakkie koffie in de hand en genieten van voetballende jochies en meisjes.
Geluk kan zo simpel zijn.  
Allemaal op een kluitje en maar trappen tegen die bal. Het enthousiasme werkt aanstekelijk. 
De parkeerplaats puilde uit. De auto's stonden zelf op de Westerweg wortel te schieten. Geweldig! Alle velden waren bezet. Veel rood-zwart. Onze kleuren! Waar het hart vol van is stroomt die mond van over. Wat ik oe brom!
Vroeger speelden ze samen in het eerste of tweede elftal, nu staan ze als trotse ouders langs de zijlijn de jochies te coachen en voetballen hun kinderen nu samen in de effies of ee'tjes, tegenwoordig heet dat de jeugd onder de acht jaar of tien. 
Als ik mij niet vergis, ben er een beetje uit. Ingooien is nu indribbelen geworden, gelukkig moet je nog steeds 1 goal meer maken dan de tegenstander om te winnen. Maar winnen is niet belangrijk. Samen de morgen kapot schieten is zoveel beter. Beter ook. 's Morgens langs een voetbalveld vergeet je dat de wereld eigenlijk bijzonder lelijk is. Nu weer in de Gazastrook, Palestina en Israël. Op een voetbalveld denk je daar niet aan. Vergeet je de wereld en kijk je alleen maar om je heen. Genieten!
Nam een slok van mijn koffie. Niet mijn smaak, bier is toch beter te pruimen bij ons op de voetbal.
Een kleinigheidje hou je toch altijd, maak mij al lang niet overal meer druk over. Maar hou wel van goeie koffie. 
Dacht aan een nummer van Frank Boeijen, hij schreef het al in 1988, 35 jaar geleden maar nog steeds zo actueel als ik 's morgens achteloos de krant opensla (digitaal dan...). Lees de koppen wel maar niet de inhoud. Wil 's morgens al niet mijn verdere dag vergallen. Je zou er voortdurend kiespijn aan overhouden. Breek mij de bek niet open. Waar gaan we heen met de wereld? De wereld is niet razend gemaakt, maar stukkie bij beetje. Helaas. Deze wereld is stuk, flink wat secondenlijm nodig.
Maar de geboren Nijmegenaar schreef in het jaar dat wij Europees kampioen werden (destijds wisten wij nog wat winnen was) het volgende:
'De wereld is lelijker dan ik dacht, aan wie vraag je hier de weg. In alle ogen lees ik angst. Doe de deur op slot en gooi de sleutel weg. De wereld slaapt, de wereld ontwaakt, de wereld draait zich om in haar modderbad. Haar verleden is pijnlijker dan ik dacht. Bladzijden lang, strijd na strijd om de macht tot men haar bezat. Van haar bestaat er maar één en wie eigent zich haar toe. Waarom werd haar prijs zo vaak betaald in bloed.'
Het gaat toch allemaal om landje pik, wie heeft de grootste, wie heeft de beste God en wie kan het verste pissen?
Allemaal haantje de voorste willen zijn, veel gekakel in het kippenhok en diegene met de grootste bek bepaalt hoe de hazen uiteindelijk gaan lopen. Getverdamme!
Daarom is een voetbalveld, 's morgensvroeg, een mooie, vertrouwde en gezellige vlucht uit de realiteit. 
Je kunt winnen of verliezen en anders speel je maar gelijk. Geen hogere wiskunde. Na afloop drink je gezellig een pretkegel met elkaar, beschouw je nog wat na: de scheids kon er weer geen kloten van. Eens. Dat was toch een penalty? Tja, je kunt 'm geven. Moet je er nog één? Ja, doe maar! 
Je geeft elkaar een hand. Tot bij ons dan, zeg je en je verlaat tevreden, of ontevreden het sportpark.
Volgende week, nieuwe ronde - nieuwe kansen! Oh néé, herfstvakantie. Geen voetbal derhalve, ik vrees een pretpark met de kinderen. DuinenZathe of zoiets, ik heb ze het beloofd. Zijn ze vast niet vergeten...
Was ook niet vergeten hoe mooi het met z'n vieren kan zijn. Ben nu vaak met Moos en Mouna alleen.
Donderdag nog even, ouderwets, uit eten met ons vieren. Wilde Mouna zo graag als ze haar zwemdiploma C haalde. Onze waterrat slaagde natuurlijk met vlag en wimpel. Kon je op je klompen aanvoelen. Goh, het kan verkeren.
Voor enige tijd terug stond haar het huilen nog nader dan het lachen bij de eerste zwemlessen....
Even dacht je, ze blijft net als ondergetekende verstoken van een zwemdiploma. Niet duzz. 
En nu, nu steelt ze de show. Koprollend het water in of met een halve handstand. Hoe gekker, hoe mooier. Meisje groeit.
A duurde eventjes maar B en C werden een peuleschil. Trots.
Bij de diploma's van Moos gingen wij altijd een pannenkoek eten. Toen alles nog koek en ei leek te zijn, haha. Bij het eerste diploma van Mouna waren de verhoudingen een beetje ver te zoeken. De gazastrook was er niets bij...Geintje natuurlijk.
Maar niet echt zin om het te vieren met z'n vieren als je begrijpt wat ik misschien bedoel. Alles kwam destijds in een ander daglicht te staan. 
Wie A zegt moet ook B zeggen, dus niet! Euh, eigenlijk wel. Bij B werd het nog de Rheezerbelten. Pannenkoek Rheeze. Lekker hoor zo'n stoofpotje op je Pannenkoek! 
Met C gingen wij nog een deurtje verder in Rheeze. Vertrouwd, de geboortegrond van mien Va.
Gisteren (14 oktober) was het alweer 18 jaar geleden dat hij op een verlate vrijdagmiddag in het oude ziekenhuis van Hardenberg zijn laatste adem uitblies. Gaat (bijna) geen dag voorbij dat ik niet een keer aan die ouwe denk! Wat had hij er allemaal van gevonden, niet alleen van deze lelijke wereld maar ook van alles er om heen? Ik vraag het mij vaak af. Klinkt gek, maar ik heb steevast het gevoel dat hij over mijn schouder meekijkt. Denk dat ie veel commentaar zal hebben gehad...euh goedbedoelde adviezen, haha.
Doe vast veel dingen niet goed maar toch ook veel zaken weer wel. Wat zou hij gek zijn geweest met Moos en Mouna. Ik zie in gedachten Mouna vaak op zijn buik kruipen of dat hij komt kijken bij Moos als hij probeert te basketballen. Koffie in de hand, zaterdagochtend. Niets aan de hand en wat er gebeurt komt maandag pas in de krant. Opa, zag je dat? Ja, jongen dat doe je goed! Jouw Papa liet ook veel ballen los. Gelukkig lijk je niet op hem, hij moest eens weten! Potverdikkemei, 18 jaar. De tijd vliegt.
Hoe is het boven? Beter dan hier beneden? Of heeft Petrus nog steeds ruzie met Marcus? 
Doen jullie nog wat met de lelijke wereld hier beneden? Of heb jij of had ik toch gelijk? 
Stef Bos zei het mooi vorige week. Hoe zo'n liedje (Pa) in loop van de tijd een andere lading krijgt door de taal van de tijd. Weet niet of ik op jou lijk, jij gelooft nog steeds, ik steeds minder. Niemand houdt toch van oorlogen en machtsmisbruik? 
Was jij het trouwens gisteren die van een afstandje toekeek of was het mijn verbeelding? 
Dwaal weer af in mijn gedachten. Maar het goede leven hebben ze van jou, Pa. Mijn kinderen houden van gezelligheid, happie-snappie, het leven vieren al gebeurt het vaak met z'n drieën de laatste tijd. Een kleinigheid hou je altijd. Tja, papa. Moderne tied hè. Vroeger was je een beetje anders, nu heb je meteen een volle rugzak! 
Niet alles is nu beter. Ik had graag veel dingen bij het oude gelaten. Maar ja, of dit het nu is weet ik ook niet. Een gezapig potje. Lekker boeiend. Wat ik wel weet is dat Mouna een goede keuze maakte. De Zaaaaaaaaaaaaaaaaanstuve! dat schreeuwde ze in de telefoon.
Daar wilde ze heen toen ik verhaalde dat optie 1 vol zat! De Brasserie en Loungebar De Stoov van kampeerdorp De Zandstuve werd the place to be. 
Zij was er al eens eerder geweest. Tis bij haar om de hoek als ze bij San is. Moos wist mij te vertellen dat je daar je eigen biefstuk op een hete steen kan bakken. De campings van toen gaan nu (bijna) allemaal met de tijd mee. Was je vroeger nog hip met je eigen pizzeria, nu kom je beslagen ten ijs als je alleen een frikandel met patat kunt serveren. 
Maar wat een leuke tent zeg! Voelde mij er meteen thuis! Knus. Ik werd ook herkend. Hoi, Hallo...
Hey, een bekend gezicht. Ik herkende haar ook meteen maar was haar naam vergeten. Zo slecht in namen, soms komt dat slecht uit. Zoals nu. 
Moos was meteen nieuwsgierig, was dat nou Hannah de Heldhaftige, Papa....? 
Néé Moos, dat is een paar campings verder. De sprookjescamping. Hier vliegt Cobus de uil rond!
Hoe ken je haar, Papa? De kroeg jongen....Ik voor, zij achter de bar! Zij was nog steeds een leuke vrouw. Hoe jong (oud) zou ze zijn?
Moos wilde zich meteen gaan ontpoppen als een nieuwerwetse Robert ten Brink, is dat niet wat voor jou, Papa? Mijn eigen dokter Love...haha. Ze willen jou gelukkig zien. Fijn!
Mijn kinderen gaan zich steeds meer bemoeien met mijn liefdesleven wat niet alleen volgens hun op een bijzonder laag pitje staat. Jij kookt op inductie hé, zou je niet eens gas proberen, Papa....??
Geweldig, hoe komt ie erop! Oh ja, ze heet Kim. Nu wist ik het weer. 
Inmiddels waren onze dames gearriveerd. Moos ging natuurlijk voor The Steak on the Stone.
Ik liet de kok gewoon het werk doen. Laat ie maar wat doen voor de kost. Ze zoeken er nog één trouwens....Maar dat geheel terzijde! Lijkt mij leuk werken daar bij Mariska en Gerdinand Eshuis.
Je kunt er ook gezellig borrelen, volgend jaar zomer maar eens op fiets hier na toe, buurman & buurman? Borrelplank on the side? Ik weet de weg, ben vaker in Rheeze geweest. Moelijk verdwalen.
Eten was lekker, gezellige ambiance. Mooie tent, had ik al gezegd, maar ik val graag in herhaling!
Hoe het was en hoe het nu is. Wat ik zeg, campings hier in het Vechtdal maken allemaal een ware metamorfose door. Dat is trouwens uitstekend gelukt bij de Zandstuve. Die hebben uitgepakt.
Het is een dorp op zich, liet mij vertellen dat er in de zomer een dikke 1600 gasten inpandig zijn. Ga er maar aan staan. Dan moet je wel wat meer kunnen bieden dan alleen een kroket of bamischijf.
De horeca op de campings zijn veelal het gehele jaar geopend en bij diverse campings hebben wij culinair de proef reeds op de som genomen. Niks mis mee zou Olof zeggen. 
De vader van de huidige eigenaar begon eind jaren zestig met de camping, niet veel meer dan een paar plekken tussen enkele jeneverbessen. Geweldig! Dat is net zo'n mooi verhaal als de Opa van Marcel die aan een paar gestrandde gasten uit Amsterdam zijn weiland ter beschikking stelde. Zo ontstond indirect camping de Pallegarste in Mariënberg, waar het bijzonder goed toeven is. Kinderen komen er graag.
Mouna is gek van Pallie, de mascotte. Op de Zandstuve is dat dus Cobus. Een uil die jarenlang rondzwierf op het terrein waar nu een vijf-sterren camping is gevestigd waar je lekker kunt borrelen en eten! 
Mouna was helemaal gtp, want zij werd verrast met vuurwerk op haar bord ter ere van het feit ze nu haar zwemdiploma C bij elkaar gezwommen had. Super lief en wat attent zeg! Iets met in de watten leggen. Snappen hoe dingen werken! Kindjes blij, ouders tevreden. 
De Stoov was net als het voetbalveld op zaterdagmorgen. Even weg uit de realiteit, de boze wereld bewust buiten de deur laten. Beter, deur op slot en sleutels weggooien. Dat doen ze goed in het Vechtdal. Heb inmiddels veel vergelijkingsmateriaal verzameld de laatste jaren met de kinderen als back-up. Lachende gezichten, dat willen ze hier graag zien. Snap ik!
Iedereen is vrolijk op een camping en ook donderdagavond in Brasserie en Loungebar de Stoov was dat het geval. Moos die ineens Duits begint te praten, hij volgt een cursus op het internet. Wunderbar!
Ich habe es nicht gewusst. Het campingleven 2.0 maar wij mogen als Anbargers en verder aangeloop er ook van mee genieten! Geluk zit soms in kleine dingen. Heb soms genoeg aan de kruimels. 
Denk dat daarom zoveel campinghouders het zelfstandig volhouden. Een glimlach op de lippen werkt veel beter dan een koude grimas op het gezicht! Have Fun! 
Kun je vrijdagavond met bakken vol regen uit Enschede komen rijden maar schijnt binnen in de auto de zon omdat ene meneer Dorgelo het hoogste woord voert ondertussen luisterend naar de eerste helft van Nederland vs Frankrijk. Geluksmomentjes. Moos en ik alleen in de auto! 
Zal Dumfries weer het verschil maken, papa? 
Waarom verbaas ik mij allang niet meer over mijn eigen kroost? 
Zullen al die leuke jochies en meisjes op het voetbalveld zaterdagmorgen en mijn eigen mooie kinderen binnenkort het verschil kunnen gaan maken? 
Van deze lelijke wereld weer een mooie wereld gaan maken. Haar optuigen als een mooie vrouw?
Waar je weer graag mee gezien wilt worden, verliefd op kunt worden!
Als iemand het kan zijn zij het wel. 
Don't dream it's over....
Ze proberen muren tussen ons te bouwen, maar ze gaan het niet winnen!
Moos maakt binnenkort zijn eerste driepunter en Mouna heeft nu al meer diploma's dan ik ooit zal hebben. Kortom, komt allemaal goed. Ik geloof er wel in. 
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...

#Helder Licht!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Soms zijn er van die dagen waarop het licht opeens verdwijnt.
Maar mijn kind, ik ben jouw vader en ik zal er altijd voor je zijn.
Ik ben al ver over de helft heen en het ging soms goed verkeerd.
Maar ik kan je wijzen waar de weg is want ik heb mijn les geleerd.
En jij bent mijn vlees en bloed en dit is wat je weten moet.
Neem je tijd, ga niet te snel, kijk beter, ver vooruit.
De mooiste dingen komen meestal traag.
Het is niet nu of nooit maar nooit te laat.
Om te zoeken naar wat beter is, het is een lange weg die voor je ligt.
En al weet je soms niet meer waarheen, ik ben bij jou.
En jij bent nooit alleen, nooit alleen.
Soms moet je terug om weer te zoeken naar dat wat je verloren hebt.
Want je kunt de hemel wel bestormen maar hier beneden ligt de kern.'
Uut 'Dit is wat je weten moet' van Stef Bos.

Moi, ben ik weer!
Ben ik een helder licht? 
Vroeg het mij dit weekend meerdere malen af, ben ik een helder licht? 
Zaterdagmorgen kon ik hoofdschuddend het antwoord geven. Euh, nou niet bepaald!
Vrijdagavond was ik, fietsend over de Klinkerweg richting huis, al enigszins tot diezelfde conclusie gekomen.
Het licht in mijn hoofd was reeds gedoofd, zelfs het laatste peertje met licht had de geest gegeven.
's Morgens aan mijn spijkerbroek te zien had ik tevens een ouderwetse schuiver gemaakt. 
Al ver over de helft maar haalde weer eens mijn brevet van groot onvermogen, gek genoeg slaag ik hier altijd met vlag en wimpel voor.
Wist al voor ik de vraag beantwoordde waar het antwoord lag! Ergens in mijn troebele brein.
Maar nuchter nadenken was even niet aan de orde. 
Wilde te snel gaan, had beter moeten kijken, iets verder vooruit.
Het tempo tijdig moeten aanpassen. Je dronk geen pils Dorgelo maar dat spul van Brouw Noabers.
Een potige buurman. Een stevig bier met een krachtige afdronk en een flink alcoholpercentage.
Inderdaad een goede balans van mooie ingrediënten maar raakte er eerder vanuit balans. Waarvan Akte!
Met de fiets langs de kant! En toch kon ik een glimlach ook weer niet onderdrukken....
Soms raak ik de weg kwiet maar ik vind altijd de weg naar Rome terug. Soms niet van harte maar het hart klopte en dan doet automatisch de rest van het lichaam, uiteindelijk, ook weer mee..
En vallen is een kunst, daar heb ik weer voor doorgeleerd. Jong geleerd en oud gedaan! 
Ik val bijna nooit verkeerd. Dat is ook weer een kunst. Zo is de cirkel weer rond! En door....
Maarre Jaap, de collega van Robert, heeft dat gerstenat goed voor mekaar. 
Voor elke levensgenieter een halve liter. Geen woord aan gelogen, dat spul van hun brengt leu bie mekaa (brengt leuke mensen samen). Robert had voor enkele maanden terug al wat flesjes uit zijn koelkast getoverd, wetende dat ik speciaalbier bijzonder lekker vind. Jaap uut Enter weet waar Abraham de mosterd haalt, in ieder geval lekker (speciaal)bier. Hulde!
Ik had het moeten doen zoals ik het thuis ook doe, er rustig en langzaam van genieten! 
Niet klok, klok, klok maar ja, zo'n helder licht ben ik dus niet. Denk meestal te laat na....
Oh ja, dat had misschien ook anders gekund! Ach, dat is ook weer een stukje Dorgeloosheid!
Wil zo af en toe ook niet anders. Loat goan.
Heldere lichten, dat zijn Jan en William gelukkig wel! Mocht aanwezig op de officiële opening van hun nieuwe circulaire pand aan de Noorwegenweg 52. 
Eerder was William Willems, nu is het gewoon William de Bruin en Jan nog steeds die van Noeverman!
Respect voor deze twee heren. De eigenzinnige eigenaren van Limitec B.V. en dat bint ze!
Toen ik voor zes jaar terug vrijdagavond mijn ski-schoenen en zo aan het inpakken was was William bezig met het realiseren van zijn nieuwe dromen. Hij werd samen met Jan mede-eigenaar van Limitec!
Een roerige tijd sloten ze min of meer vrijdagavond af met een nieuw begin. William kon destijds gelijk de zwarte piste af zonder de nodige ervaring. Een natuurtalent.
Zag 'm eigenlijk voor het eerst in een pak en het misstond hem niet! Goh, kerel, ben anders naar je gaan kijken. Wat jij samen met Jan en jullie personeel hebben opgebouwd is niet niks!
Kreeg kippenvel van jouw speech! Hier sprak een wijs man en er bleef niets achter in die kan!
Mooi hoe jij jouw gezin centraal stelde en ze bedankte voor alle tijd dat je er niet was. De band met je vader en verdere familie en vrienden. Mooi hoe je je moeder (be)noemde, ik geloof er ook in, dat ze afgelopen vrijdagavond tevens inpandig was. Misschien zat ze wel op één van jullie hoogwerkers stilletjes mee te genieten. De rust die je uitstraalt, wetende waar je mee bezig bent en waar je naar toe wilt. Petje af. Respect man!
Jij bent niet meer die man zonder baard. Soms besef ik niet dat iedereen verder groeit, wat dat betreft ben ik ook geen helder licht. Droom soms teveel, niet altijd wakker en dan mis ik nog wel eens een afslag.
Soms letterlijk! Met terugwerkende kracht van hetzelfde laken een pak voor Jan!
In het verleden menig (verbaal) robbertjes met hem uitgevochten als ik weer eens over de scheef ging.
Hij in zijn rol als zeurvitter van onze mooie roodzwarte club en ik als stukkiesschrijvert die toendertijd regelmatig tegen het randje en steeds vaker over de rand ging! Mocht ik weer bij het bestuur aanschuiven. Hallo, jullie hier. 
Niet meer doen hè, zal op mijn tellen passen. Not! Zoals Stef Bos het gisteravond verhaalde. Naarmate je ouder wordt wordt je minder stellig. Klopt, ben ook een stuk milder. Vind alles soms prima! Papa hè.
Maar Jan en ik waren niet altijd vrienden maar als ik hem dan, zoals afgelopen vrijdagavond, zie staan met zijn vier mooie dochters voel ik pure passie en liefde door zijn aderen stromen! Werk is belangrijk maar de hoeksteen zijn van je eigen gezin nog een stukje belangrijker. Kom niet aan hun papa want dan heb je de dochters Noeverman achter je aan. Waar oe dan maar.....De gedachte alleen al! Heerlijk.
Zag mooie dingen. De knuffel van William met zijn vader. Dan kun je mij opvegen, daar zat van alles in maar vooral onvoorwaardelijke liefde, daar hoef je echt geen helder licht voor te zijn!
Genoot weer op mijn eigen vierkante meter. Mooie gesprekken met mensen die een verhaal hebben te vertellen. Ik hou d'r van. Werd vroeger laat. Bleef plakken. Ging van gewoon bier over op speciaal.
The Green Monkeys traden op. Zijn ook zo gegroeid. Voor jaren terug mocht ik ze eens interviewen voor de Stentor. Waren ze net begonnen met nummers spelen, weet al niet eens meer de aanleiding. 
Weet wel dat ze oefende in een pand achter de Oale Delle in Ane. Tof bandje hoor, spelen van covers tot kunst verheven. Ze hebben ook eigen muziek, die komen er wel. Vier heldere lichten bij elkaar.
Buiten is het nog donker. De dag probeert langzaam de nacht te verdrijven. Kwam er voor mijn doen laat in vannacht maar slapen ho maar....Stef Bos spookte door mijn hoofd, ook zo'n helder licht!
Al had hij niet veel meer nodig dan een klein lichtje op het podium achter z'n piano.
Hij had weer genoeg te melden. Zijn heldere kijk op deze soms donkere wereld bracht licht in de duisternis. Het is net alsof ik gisteravond bij Bos achterop zijn fiets stapte en hij mij veilig thuis bracht.
Bos is een kleinkunstenaar pur sang. Wordt ook terechtgewezen door zijn eigen kroost en weet dat weer te vertalen naar nummers met een kop en een staart. Ik word er altijd bijzonder helder van.
Soort van APK-keurig voor mijn troebele brein. Door hem zie ik het weer een tijdje helder. Heb ik ook met Lohues en consorten. Net alsof ze mij voorzien van een nieuwe accu, de banden oppompen en de fiets weer in de juiste versnelling zetten. Bos speelde hier achter het huus! 
Hij verzaakt nooit en levert altijd. Hoe hij zijn gedachten kan omzetten in woorden. Meesterlijk!
Hing, spreekwoordelijk dan, aan zijn lippen. Hij praat geen onzin, daar kan ik nog een puntje aan zuigen. Had de droge worst thuisgelaten, die opmerking had ik 's middags al gemaakt. 
Slip of the tongue. Hij was er al uit voordat ik er erg in had! Geen helder licht, wat dat betreft. 
Het was genieten op het groene biljartlaken van het Westerpark. Je hebt koning, keizer, admiraal en je hebt onze spits Hofsink, Rolf Hofsink. Hij schoot gisteren, bijna achteloos, even zijn 250ste competitiedoelpunt tegen de touwen. Jemig, dan ben je een klasse apart hoor en een bijzonder helder licht!
Voor het eerst scoorde hij in maart 2001 tegen Kloosterhaar en 249 doelpunten en ruim 22 jaar later zijn 250ste(!) tegen Heracles, de amateurs dan hè niet die duurbetaalde profs!
Kan ik ook bijzonder blij van worden. Wat is dan leeftijd hè. Je bent zo goed als je je voelt. 
Kun je al 41 zijn maar speel je nog als een jonge god van amper twintig die net komt kieken.....
Mooie kerel is het ook. Niet alleen qua uiterlijk maar tevens als persoon! Die snapt het ook, ook zo'n helder licht. Ach, we zijn het uiteindelijk allemaal. De één heeft lampen van de Action, de ander van Phillips of Osram als je niet zo voor PSV bent. Die lichten heb ik nooit gesnapt. Wat ik oe brom.
Bij de één brandt er altijd licht en bij een ander is het licht regelmatig uut! 
Maar voor kerels als de Bruin, Noeverman, Bos en Hofsink kun je alleen maar respect hebben!
Dat is voor deze morgen wat jullie misschien moesten weten.
Weet niet of het allemaal helder was of wellicht te bezopen voor woorden.
Gisteravond hield ik mij in, nam rustig een Hertog Jan met tevens weer mooie mensen. 
Jan en Lien en oud-buurman en tegenwoordig kameraad GertJan zijn ook van die heldere lichten....
Eigenlijk zijn er heel veel heldere lichten, alleen bij mij is soms het licht uit maar gaat die deze morgen weer voorzichtig aan. knopje eindelijk gevonden.
Hoop dat je 'm snapt, ik ontdek ook net waar dit weekend voor mij de echte clou lag.
Ergens langs de slecht verlichtte Klinkerweg.
Nu komt er iemand binnen zonder kloppen....Oh néé, toch niet! 
Huub zing het net. Terug in mijn eigen wereld. Ik haal het soms wel eens door elkaar.
Fijne (heldere) zondag. Joah, mag wel zo...

#Langs De Vecht & Verder!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'You get a shiver in the dark, it's raining in the park but meantime..
South of the river you stop and you hold everything.
A band is blowing Dixie, double four time. 
You feel alright when you hear the music ring.
Well now you step inside but you don't to see too many faces
Coming in out of the rain they hare the jazz go down.
Competition in other places but the horns they blowin' that sound
Way on down south - London Town.
You check out guitar George, he knows all the chords.
Mind, it's strictly rhythm, he doesn't want to make it cry or sing.
The said an old guitar is all, he can afford.
When he gets up under the lights to play this thing.
And Harry doesn't mind, if he doesn't, make the scene.
He's got a daytime job, he's doing alright.
He can play the Honky Tonk, like anything savin' it up for Friday night.
With the Sultans, We're the Sultans of Swing.'
Uut 'Sultans of Swing' van The Dire Straits. 

Moi, ben ik weer!
Vroeger, eerder dan, zo oud ben ik nou ook weer niet, luisterde ik amper naar The Dire Straits.
Net als Queen. Niet dat het niet mocht maar ik had destijds andere smaken op het menu staan. 
Ben het gaan (her)waarderen, kan dat? Lekker boeiend, doe het gewoon! Wie houdt mij tegen?
Zocht gisteravond wel meer platen op die ik anders (bijna) nooit draai.
Kwam net uut Downtown Emmen met de trein en had nog geen zin aan de twijfelaar boven. 
Teveel gezien, teveel indrukken, teveel gesprekken die ik moest archiveren en ik had het aan de tijd! De klok stond stil, de wijzers zaten elkaar in de weg.
Niemand zat mij trouwens in de weg. Had het rijk weer eens alleen. Koning en hofnar tegelijk.
Licht brandde thuis al, had ik zelf aan gedaan, lijkt het net of er iemand thuis is als je thuiskomt!
Prachtig. Ik hou d'r van. Kan soms zo simpel zijn. Voelde mij Mr. Bean die zichzelf een ansichtkaart stuurde. Sigaar uit eigen doos.
Kaarslicht aan, spot uit. Na de Hapkin van Thijs & Co kwamen Cornet en Karmeliet tevoorschijn.
Neuh, was nog niet teut. Snoezig misschien haha...Mooi mens. 
Ging verder met muziek, keuzes die ik normaal gesproken niet zo snel zou maken.
Bad English met When I See you Smile. Tom Petty solo maar ook met zijn Heartbreakers. Mary Jane's Last Dance. Damn Yankees, Allman Brothers Band, Journey, Chris Stapleton en het vroegere werk van Lynyrd Skynyrd en toch ook weer veule Skik. Kerl, Kerl, wat heb ie toch mooie muziek gemaakt. Het komt nog steeds binnen...Zwaaide nog 'm tussen Nieuw-Amsterdam en Emmen-Zuid. Moi.
Maar wat een lekkere live-uitvoering van Sultans of Swings, stamt al uit 1983. Live opgenomen in The Hammersmith Odeon in Londen, de laatste twee concerten van hun acht maanden durende tournee. 
Niks geen moeilijk gedoe. Gitaren aan en gaan met die banaan. De bandleden kozen ervoor om alle foutjes te laten zoals ze waren opgenomen. De hoes van het dubbel live-album Alchemy bestaat uit verschillende panelen, veel van die panelen zijn verguld. Een verwijzing naar het alchemistisch proces.
Je kunt niks met deze info, ik las het ook net op Wikipedia...Iets met een oude filosofie en transformeren. Had het weer eens bij het verkeerde eind, dacht aan iets anders. Dus niet!
Hoorde deze live uitvoering bij Wouter van der Goes op Radio 2 deze week van vinyl. Schitterend.
Werd er gewoon blij van, ging luchtgitaar spelen. Wat doe je Papa, vroeg Mouna zich verbaasd af?
Ik had 'm op de oortjes en zij zag mij gek dansen in de keuken terwijl ik thee zette en ze hoorde niet waar ik naar luisterde? 
Papa is blij Mountje....Papa wordt blij van kleine dingen. Ik heb van de week het nummer wel tien keer geluisterd. 's Ochtends maar vooral 's avonds en dus gisternacht ook weer. Werd er vrolijk van. 
Net of ik iets deed wat niet mocht. Stiekem vind ik the Dire Straits best wel goed! Niet verder vertellen en Queen is nu ook best te pruimen. Mark Knoflook met zijn haarband. Ik was 11 toen deze dubbel-lp uitkwam. In de tijd dat ik de plaaggeest van Bassie en Adriaan nog zo eng vond, Floris als herhaling op TV was en oude afleveringen van Q&Q....huuuuuuuuuuuuh 
Deze uitvoering duurt ruim tien minuten. Die gitaarsolo's, lekker man! 
Jullie hebben er werkelijk niks aan, weet het! Zoek naar ruimte in deze chaos. De tafel hier ligt half bezaaid met onafgemaakte tekeningen van Mouna. Ze schrijft al kleine tekstjes, lijmt van alles aan elkaar vast, ook zaken die ze eigenlijk los moet laten. Ik reken het goed!
Kijk, ruik en proef. Maak tijd voor een goed gesprek. Lach met elkaar en beleef samen een mooi moment. Bij ons begint het met plezier.
Staat op een wijnzak die toevallig hier staat en nog niet aan de tafel was vastgeplakt door Mouna.
De fles ligt al in de koelkast te wachten op een mooi moment en wellicht een mooi mens! Je laat fijne alcohol niet vallen, veiligheid voor alles. 
Maar wat had ik leuke gesprekken vrijdag en gisteren met mensen die een steen hebben verlegd!
Was vrijdag uitgenodigd door een klant voor een wandelevenement. Hij doet het graag anders...
Eerst een lunch bij de Troubadour en dan wandelschoenen aan en met z'n allen langs de Vecht & Verder. Door de Rheezermaten en onderweg naar de Brink in Rheeze via het tuinpad van mijn vader bij PolJans. Geboortegrond! Koffie bij Astrid met Cheesecake waar vroeger dokter v/d Berg woonde en terug de bunders over. Ondertussen genieten van het uitzicht, de natuur en goede gesprekken voeren!
Later vulden wij een goed glas en die van anderen. Werd er bijzonder rustig van!
Dacht dat ik niemand kende behalve Roel en Lianne. Heb het wel eens vaker mis. 
Toen ik vijf uurtjes later afscheid nam en dik twaalf kilometer verder langs de Vecht was had ik kennis mogen maken met weer bijzondere mensen en gisteren idem dito! 
Mensen, allemaal met een bijzonder eigen verhaal. Een lach en een traan. 
Een man die vier kinderen heeft met zijn vrouw maar ook nog een opvang biedt aan vier pleegkinderen.
Respect! Een moeder waarvan haar oudste dochter flink gehandicapt is, hoe zij er over praatte. Kippevel! 
Een man die de hele wereld buiten Nederland wel had gezien en al 29 jaar bij zijn meisje is en mooie pennen heeft.
Iemand die een keus had gemaakt om voor haarzelf te kiezen, de sprong in het diepe waagt.
Maak ik wel de goede keuze? Denk het wel, je maakt 'm tenminste en je maakt 'm zelf. 
Een fotograaf die met Bert Visscher had gereisd maar de rust zelve was. Een Banthumer die hoopte dat zijn vrouw morgen (zaterdag) niet weer wilde wandelen. Mooi lekker ouwehoeren.
Vrijdagavond met vrienden een potje poolen met korte truitjes. En ja Harold, ik keek eerst op ooghoogte. Weer hele andere gesprekken. Ouwe jongens krentenbrood onder elkaar. Terwijl de verschillende ballen tegen de plinten klotsten en in één van de zes gaten doken kwam hier ook wel de gesprekken naar boven!
Gisteren op de voetbal tevens (dom) ouwehoeren. Voetballend was het niet best, we wonnen wel maar vraag niet hoe en gisteren in Emmen van hetzelfde laken een mooi pak!
Niemand zei dat het makkelijk zou zijn! Gelukkig zien wij allemaal die stip aan de horizon.
Voelde mij in de trein een buitenlander. Allemaal vreemde talen om mij heen. Was blij dat de conductrice nog enigzins beschaafd nederlands sprak. Elk station werd aangekondigd als Nieuw-Amsterdam, zelfs het bandje haperde dus bij Arriva. Snap wel iets van de onrust die kant op!
Onbekend maakt onbemind maar je veilig voelen in een openbare trein is vers twee van het hele verhaal. Niet blijven ontkennen dat wij langzaam een groot probleem hebben.
Niet iedereen is ruim twee meter lang. Tuinkabouters genoeg!
Liep in Emmen langs de Brasserie van Lohues. Kon een glimlach niet onderdrukken. Hij heeft er wel eens over gehad in zijn liedjes. De geboekte Italiaan was dicht, vakantie maar blijkbaar had ie het reserveringssysteem niet naar de Huttenheughte gestuurd. Geen paniek, gaan we toch ergens anders eten. Thijs & Co werd onze uitvalbasis. Wat een leuke tent zeg....Op het plein tegenover het theater en Wildlands was het goed toeven. Heerlijke smaken op het grijze bordje wat spontaan kleur kreeg.
We kozen voor een shared dinner. Taco Tico, Thom Kha Kai soep, Antilliaans en Indisch stoofpotje, kip van de barbecue, een mooi dessert met gebakken mango als toetje en natuurlijk fijn gezelschap!
De mooie maar ook zeer vriendelijke eigenaresse had zin om ons een leuke avond te bezorgen.
Je voelt je er bijzonder welkom! Kende dit Emmen niet! Maar Emmen is goed te doen.
Ook het lieve meisje en de leuke spontane jongen in de bediening maakten de avond compleet.
Stoelen waar je een warme rug van kreeg, al dan niet van de Hapkin! Snoezig of is teut een beter woord? Ik ontdekte de rust in mijzelf. Ik hoefde nergens anders naar toe, zocht niet naar een uitweg. Neuh, was in mijn natuurlijke habitat. Zo'n weekend als deze, zo wil ik mij vaker voelen.
Weer de relaxte Alfred die ik kan zijn. Graag wil zijn! Spanning weg! Beentjes over elkaar, biertje in de hand, mooie gesprekken voeren met deze en gene en gewoon het leven weer zien zoals deze misschien wellicht is bedoeld. Voor jou en voor mij. We hapten lekker een eind de Emmer nacht in! Raakte de weg wel even kwijt op de terugweg.
Je verzint het niet! Google Maps bood uitkomst, kwam ineens van de andere kant aangelopen bij het station. Hoe dan? Toch snoezig, toch een beetje teut! Het mooie van Emmen is ook wel de weg naar Hardenberg toe. Geef ik eerlijk toe. Terug langs de Vecht! Maar even buurten in Emmen en o.a. bij Thijs & Co bracht de boodschap wel over. Een mooi eerbetoon aan haar vader derhalve!
Thuis luisterde ik voor de tiende keer Sultans of Swing en daarna Telegraph Road, lekker live met genoeg foutjes!
Net als mijn eigen live-album. Heb genoeg fouten gemaakt en zal er vele blijven maken. Zingen kan ik nie...Luisteren wel.
Lekker boeiend! Het was een weekend waar ik mocht praten als Brugman! Zal ook veel onzin zijn geweest maar ook meer van dat alles. Soms zijn het kleine opmerkingen die het 'm doen.
Zoals Evers zegt: Ik kom niet op bezoek bij mijn moeder maar ik kom thuis. Dat dus!
Wandelschoenen aan!
De natuur geeft inspiratie voor kunst en cultuur.
We kennen allemaal de gratie, de natuur die is zo puur.
De eerste bloemen van het voorjaar als een snaar op een gitaar.
En als in de herfst de bladeren vallen dan zijn ook de rapen gaar.
Kon het maar altijd zomer zijn, die temperaturen zijn fijn.
Maar ook de winter is broodnodig met sneeuw en strenge vorst.
En de regen die moet vallen want de bomen hebben dorst.
Het kaartje zat tevens vast aan de jute eco wijntas met gedraaide touwtjes...Ook al 10x gelezen.
Blijft rondkuieren in mijn hoofd.
De vier seizoenen, misschien wel van Antonio Vivaldi.
Ik hou het liever bij Sultans of Swings of de teksten van Lohues, die snap ik tenminste en anders wel als ik onderweg ben in zijn Drenthe. 
Langs de Vecht & Verder....
Dank allen voor de verhalen! 
Ik lees verder!
Lohues begint nu te zingen:
Wij komme d'r wel, het komt wel goed. Misschien niet snel, het giet hoe het moet!
Wij hebt geen hoast, en hoast geen dwang. Wat is kort en wat is lang?
Fijne zondag.
Joah, mag wel zo...