zondag 19 november 2017

De Slag Om Dokkum!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Wir fahr'n fahr'n fahr'n auf der Autobahn. Vor uns liegt ein weites Tal. Die Sonne scheint mit Glitzerstrahl. Die Fahrbahn ist ein graues Band. Weisse Streifen, gruener Rand. Jetzt schalten wir ja das Radio an. Aus dem Lautsprecher klingt es dann: Wir fah'rn auf der Autobahn'
Uut 'Autobahn' van Kraftwerk.

Bonifatius wist het al langer. Met die Friezen valt absoluut niet te spotten!
Hij dacht eventjes een klusje te klaren wat in al zijn wijsheid was besloten in bisdom Utrecht opgedragen door de Paus uut Rome. Heel ver weg van Dokkum!  
Bonifatius (hij die het goede doet) was een bisschop. Als hoogbejaarde kerkelijk leider had Bonifatius nooit de hoop opgegeven om tevens de stugge Friezen in het hoge noorden tot het christendom te bekeren.
In 754 na Christus trok hij de stoute schoenen aan. Nam zijn gevolg wat bestond uit militairen en bewakers, de overlevering verteld dat vele van zijn knechten Pietus heten, mee naar Friesland. Hij doopte in de rivieren wat later model zou staan voor de Elfstedentocht vele ongelovige Friezen. Ook belegde hij een grote bijeenkomst, voorzien van commentaar door Dieuwertje Blokius, om nieuwe bekeerden het heilige vormsel toe te dienen. Dat zou in Dokkum plaatsvinden. Hij sloeg daar zijn kamp op, de NOS nodigde hij tevens uit.
Hij zou dit varkentje wel even wassen. Die nuchtere Friezen zou hij wel een lesje leren hoe ze in het wijze westen de boel regelden. Maar in plaats van zijn bekeerlingen te treffen werd Bonifatius de volgende morgen overvallen door een groep gewapende Friezen die een slachtpartij aanrichten.  
Jaren later leerden wij allemaal op school wat er in Dokkum gebeurde, dat ene Bonifatius werd vermoord omdat hij, eigenwijs als hij was, dacht de Friezen iets te moeten leren. 
Maar de geschiedenis zal na gisteren herschreven worden. Na gisteren weet iedereen wat er 2017 na Christus gebeurde. De Slag om Dokkum!
Wederom dachten ze ergens anders anders..., net als bij de Tocht der Tochten zou Dokkum het keerpunt worden.
Eindelijk zou het gezonde verstand zegevieren. Zouden wijze besluiten voor eeuwig en altijd bevroren worden. Wederom werd er ergens elders iets besloten waar de mensen in en rond Dokkum niet in gekend waren, toch enigszins anders over dachten. Wat ik je brom! Wel aan de kruidenbitter en Beerenburg maar de bovenkamer nog zo nuchter als het boerenverstand maar kon zijn!
Een kinderfeest wordt al jaren ontsierd door een eindeloze discussie die al lang de waarheid voorbij is.
De Friezen in Dokkum herschreven haar eigen geschiedenis. Het kon Friezen of Dooien, het werd zowel het eerste als het laatste.
De laatsten zullen de eersten zijn. Een minderheid die meer gehoor krijgt in het beschonken Nederland en wil bepalen hoe wij binnen de lijntjes moeten kleuren
Waar je bijna al voor racist wordt uitgemaakt als je iets hebt op te merken dat 's avonds de mensen van het AZC bijna niet ziet fietsen omdat ze geen licht voeren.
Een onderzoek van het AD wees uit dat bijna geen enkele gemeente zich wat aantrekt wat het Sinterklaas journaal en wat beterwetenden in dit rare landje als Piet 2.0 zien.
Hebben ze ooit gevraagd wat Piet er zelf van vindt?
De discussie is allang ontspoord. Het gaat niet meer over het feit wat ooit de kern van het probleem scheen te zijn.
Ik snap soms al niet hoe ik het oeroude Sinterklaasfeest uit moet leggen aan Moos. Hij ziet absoluut nog geen verschil tussen wit en zwart. Vindt zijn Papa de sterkste en liefste van de hele wereld, weet hij veel! Hij denkt nog als een kind en absoluut niet in minder of beter.
Maar een clubje volwassenen vechten elkaar de tent uit omdat zij zich als kleine kinderen gedragen!
Kick Out Zwarte Piet (KOZP) wilde gisteren ook weer demonstreren in Dokkum. De woordvoerder van het stel, Jerry Afriyie, is zo ver gegaan dat zijn huwelijk al is geeindigd in een scheiding. Zijn vrouw trok het niet meer en gaf hem de zak. Het Sinterklaasjournaal weet van gekkigheid ook niet meer wat ze moeten doen om iedereen in het land te pleasen en dan vooral de roepende in de kleine woestijn. Nu zijn er ook witte pieten. Het ziet er toch niet uit. Die Harry Piekema leek wel of hij op de kop in de AH-vakken had gezeten met zijn roetvegen...
Maar KOZP werd op de A7 richting Dokkum tegengehouden door een andere actiegroep in de buurt van Joure, de Pro-Zwarte Piet (Project P.) stak er een stokje voor. De actie was reeds aangekondigd en de sterke arm van de wet leek het ook al te weten maar kneep in het belang van de kinderen die er nog wel heilig in geloven een oogje toe. De hoeders behoedde ons....
Ik denk dat Friesland gisteren van alle Provinciës in Nederland het verstandigste was. Dat de lieve burgemeester van Dokkum het enige juiste deed. Ze had het op een akkoordje gegooid met die Johnny van Flodder, ditmaal eens niet asociaal maar uit het sociale gedachtengoed. De kinderen mochten niet weer de dupe worden van enkele getikte volwassenen. 
Maar weer het moddergooien.... Het witte geweld zou gezegevierd hebben. KOZP liet zich behoorlijk kennen. Ze hebben toch allang bereikt wat ze wilden. De discussies barsten ieder jaar weer los, het spel is op de wagen. Natuurlijk blijft niets bij het oude en moeten wij dingen aanpassen maar laten we alsjeblief de kerk wel in het midden houden....
Dokkum deed dat. De Slag om Dokkum werd glansrijk gewonnen door enkele Nuchtere Friezen die hun eigen wetten bepaalden en zich niet lieten ringeloren door de goegemeente of door de hoge heren in Den Haag!
Dokkum werd inderdaad een keerpunt, maar wel eentje waar nog lang over nagepraat zou worden. De discussies mag van mij worden gevoerd maar op de dag dat Sinterklaas uit Spanje in ons land arriveert moet alle aandacht naar hem, zijn paard en zijn gevolg uitgaan. Van tradities blijf je af.
Was het opzet....de waarheid ligt in het midden maar bereikte Dokkum gelukkig nooit. KOZP wilde vreedzaam demonstreren, notabene op een kinderfeestje!!! Geloven jullie het zelf....??
Ik hoop toch niet dat de beschaving rond deze periode ooit wordt opgegraven. hoe leg je in vredesnaam deze onzin uit. Ik miste in alle geweld Pietje Paniek.
Niet alleen Bonifatius werd in Dokkum vermoord maar gisteren helaas ook weer de onschuld!
Vroeger kreeg wie stout was de roe....nu een compleet Podium!
Fijne zondag, Joah mag wel zo....

zondag 12 november 2017

Vriendin!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Soms wil je alles. Soms lukt je niets. Kun je verliezen. Maar win je ook weer iets.
Soms geeft het lucht. Misschien geeft het licht. Dan weer geen adem. Nauwelijks zicht. 
Ik ben niet verslagen. Ging acht tellen neer. Even blijven liggen. Straks gaat het heus wel weer. 
Ik geloof in geluk, ik geloof in pech. Ik geloof in alles stuk, ik geloof in alles weg.
Ook in alles terug. Achter de rug. Ook in bij elkaar. Zelfs nog zonder haar. Ik geloof het beste maar.
Soms moet je kiezen. Heb je geen keus. Woorden zijn hard. De toekomst poreus!'
Uut 'Ik geloof in Geluk' van Guus Meeuwis

'Sint Maarten, Sint Maarten, de koeien hebben staarten. De meisjes hebben rokjes aan, daar komt Sint Martinus aan......'
De bel ging, die mogen wij wel wel iets zachter zetten, schrok op van mijn gedachten. Mouna speelde in haar box en ik was aan het dagdromen geslagen. Moos en buurjochie Sten stonden voor onze deur. Moos met zijn zelfgemaakte lampion van school. Even oefenen voordat ze de stoute schoenen aantrokken, al hadden ze laarzen aan maar dat terzijde. Moos zong uit volle borst, Sten volgde het goede voorbeeld! Mandy en San op gepaste afstand. Weer zo'n momentje. Mannetje wordt groot. San verhaalde dat Moos overal het liedje zong zelfs als de deur nog dichtzat. 's Avonds mocht hij twee snoepjes kiezen, zijn rugzak zit vol met zekers nog een week snoep. Het verhaaltje over Jip, Janneke en Takkie slikte hij maar voor zoete koek!
Misschien niet verantwoord maar wel lekker en een nieuwe traditie is geboren. Uit voorzorg denk ik dan maar. Want de discussie is nog niet volledig losgebarsten maar Sinterklaas en Zwarte Piet komen deze week vast en zeker weer onder vuur te liggen.
Wat ik je brom!
Die avond kon ik nog vaker van de bank vertrekken richting de voordeur. Guitige kereltjes en dito dametjes. Vier meisjes deden er zelfs nog een dansje bij. Werd zelfs herkend als de vader van.....Grappig!
Moos maakt indruk. Mooi, een meisje wilde zelfs al dat hij bij haar kwam spelen misschien woensdag wel!
De storm was gaan liggen die 's morgens nog flink waaide. Ik geloof in geluk. Soms moet je kiezen.
Ik heb allang gekozen en ik geloof het beste maar.
Zocht gisteren het lied van de Prediker eens weer op. De aanleiding was helaas een mindere. Stef Bos maakte ooit in opdracht van de NCRV een CD over Bijbelse figuren. De omroep bestond 85 jaar. Daarom dus. Voor het lied van de Prediker vroeg hij mien muzikale held Frank Boeijen als gastartiest. Mooi nummer. Die CD was voor mij een beetje de overbrugging van het sprookjesboek naar mijn eigen ik! Zo kon ik de boel destijds goed rijmen met elkaar. Het gaf een beetje lucht.
Vond de tekst en de tegenstellingen in het nummer mooi. Er is een tijd van verliezen, er is een tijd van vertrouwen, er is een tijd van verlangen, er is een tijd van vergeten. Er is een tijd van vergeven, er is een tijd voor alles. En alles is lucht, en alles is leegte, en alles is zinloos, en alles is leven. Alles heeft waarde en alles is iets. Alles is alles en alles is niets.
Catrien, de overleden vriendin van mien Moe, had voor haar eigen begrafenis ook deze tekst uit Prediker gekozen. Er is een tijd van lachen, er is een tijd van huilen. Las de liturgie met belangstelling ondertussen denkend aan dat mooie mens en nam een slok van mijn koffie. Keek naar mien Moe, ze had geen gemakkelijke week gehad. Want Catrien en Martha hadden veel met elkaar gedeeld. Lief maar ook vooral leed. De beide mannen van de goedlachse dames waren al lang niet meer onder ons. Toch waren ze niet alleen, Catrien liet een mooi gedicht van haar horen waarom ze niet alleen was. Net als mien Moe geloofde Catrien naast geluk ook nog in een Hemelse vader.
Net als mien Moe ging Catrien niet bij de pakken neerzitten. Kon ook niet, ze had een eigen zaak te leiden en een groot gezin te onderhouden. 
Schrok van het bericht, schrok vorige week zondag toen wij hoorden dat Catrien overleden was.
Automatisch dwaalden mijn gedachten af naar mooie herinneringen. Samen eten met Moe, Catrien, San, Moos en ondergetekende in Zenderen bij Coopers Hall. Dat ik destijds compleet volschoot toen Catrien mij omhelsde bij de begrafenis van mien Pa. Catrien en ik konden goed met elkaar. Kreeg altijd een lieve omhelzing van haar, gemeend tot en met. Maar weer moet Moeder een baken in haar woele zee missen. Daar baal ik best wel een beetje van. Moe was bijzonder verdrietig, ze laat het niet altijd zien maar toch....
Las gisteren nog een keer de tekst van de schriftlezing. Vanmorgen nog eens de tekst van Bos, Stef Bos. Hoop dat Catrien, zoals Stef het beschreef in zijn bewerking, dit ondertussen aan het doen is:
Kijk naar de zon en klim langs de stralen van de hemel naar omhoog. Hou je niet vast aan dat wat voorbij is en laat alles los wat spookt in je hoofd. Want het licht in je ogen verdwijnt met de tijd zoals de zon in de verte aan het eind van de dag.
Gek genoeg kwamen net even de tranen. Als verlaat eerbetoon aan Catrien. Maar ook aan het feit dat One Fine Day de vriendin van ons Catrien zal gaan hemelen. Er is een tijd van verliezen maar ik geloof tevens in geluk. Er is een tijd voor alles. Maar er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan maar voor mien Moe is de tijd voor gaan nog lange niet gekomen! Knoop dat even goed in je oren daarboven!
Een tijd van komen, die komt want ik geloof in geluk. Gelukkig wel. Nieuw gelukt dient zich ook aan.
Want er is een tijd van verlangen.
Niet alleen bij onze vrienden van 39 die binnenkort een jonge spruit verwachten maar ook mijn lieve collega mag zich volgend jaar moeder noemen. Net als mijn kapster bij Haarfijn die mij weer kort hield.
Zij is ook zwanger, loopt twee weekjes voor op Marloes. Mooi om de ontluikende liefde te horen doorklinken in de stemmen van toekomstige ouders. Ik zie hem nog zo rijden als Roscoe P. Coltrane in zijn Amerikaanse politieauto en binnenkort heeft Vincent zijn geluk op zijn stoere arm liggen. Prachtig!
Er is inderdaad een tijd voor alles. Amen!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.....



zondag 5 november 2017

De Uitdaging!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'O, Papa sit down, and hear my song.O, and if you feel like it then please sing along.No nothing that I wanna say, I haven't said before.But to use your words, you can never be to sure. See, even though. I don't always show.. I'm glad that you're along.Said I'm glad that your're around. Old days, and all of the new wanting to be like you. Every time I look at you. I see myself. I'm so proud of you.For you help make me what I am.
A better man. I'm just so proud of you. O dad, your views in life. Tell me how they came to be. Well see, I didn't know my father like the way that you know me.'

Uut 'Father and Friend' van Alain Clark

Eerst nog even wat administratie afhandelen. Vele vroegen mij er al naar....Gisteren zelfs nog.
Hoe smaken die Kip Spareribs? Nou, de Kip Spareribs van Rademaker's Poeliersbedrijf hier uit Hardenberg zijn helemaal uit de kunst. Stukje vakwerk op je boerenbont bord. 
Echt waar, sappig en mals, lekker op smaak. Een kipje waar je blij van wordt wat ik je brom!
Een absolute aanrader, dat is zeker een wandeling waard naar de Spinde. De één zweert bij Beenham van de Plus, nou Bert uut Banthum, ik heb nog een guilty pleasure voor je in de aanbieding. Laten we eerlijk zijn elke week beenham gaat ook een keer vervelen, toch....? Ga de uitdaging aan zou ik zeggen.
Uitdaging, die had een goede vriend van ons ook. Jarenlang hikte hij onbewust tegen een bepaalde leeftijd aan. Hij was er niet elke dag mee bezig maar toch, zijn vader haalde de eindstreep helaas niet. 
Ergens halverwege moest hij noodgedwongen afhaken! Een vreselijke ziekte gooide roet in het eten!
58 jaar worden zag hij als mijlpaal. Zo oud was namelijk zijn vader nooit geworden. Afgelopen vrijdag was het dan eindelijk zover. Met een mooie traan en dito lach vierden wij zijn leeftijd, 58 jaar en nog lang niet versleten. Met een jonge vrouw en een oud huus ben je altijd aan het knooien en het houdt hem jong, zekers van geest! 
Het zijn mooie mensen waar je graag op een mooie avond een goed glas wijn mee drinkt. Nooit teveel, het is maar net hoe je soms dingen wilt zien. Is het glas halfvol of halfleeg. Vriendschap heb je in vele soorten en maten. Deze is ook zo bijzondere, het glas is altijd halfvol. Hoe meer je elkaar leert kennen hoe vaker zijn daar de herkenningspunten. Het verleden komt vaak buurten uit onverwachte hoeken. De Mavo-periode als gezamenlijk heden uit een ver verleden. Mooi....
Rolf sprak vrijdagavond wijze woorden, losjes uit de pols maar wel met een reden. Geen moeilijk gedoe maar makkelijk ook weer niet! Vader-zoon momentje. Trouwens, topgozert die Jan. Deze oude keeper vond het leuk om even met deze barkeeper achter zijn oude stiel te kruipen. Soms zegt een bepaalde blik genoeg!
Rolf raakte de kern van zijn en ons bestaan. Geen valse opsmuk, mooi dat het zo kan. Mooi dat hij wel de mijlpaal haalde die hij zijn vader zo had gegund. Mien Pa mocht ruim vijftien jaar langer leven. Ik zie het niet als een uitdaging. 58 is relatief jong, 74 misschien ook wel maar het was goed zo. De één piept er nou éénmaal sneller er tussenuit dan een andere.
Tuurlijk wil je soms, best wel vaak, dat hij nog even bij je is. Gek genoeg kwam daar gisteren de herkenning toen Moos en ik samen naar Ratatouille keken. Mijn pa is vaak als een soort van kleine geest bij me. Fluistert mij ook dingen in. Denk dat Rolf dat ook wel heeft. Wie niet....die een dierbare mist of meerdere dierbaren. Herken het heel goed. Snapte precies waarom Rolf zijn feestje vierde omdat hij 58 jaar werd!
Die uitdaging was hij met zichzelf aangegaan. Ging het risico niet uit de weg, een goede arbeid-rust verhouding. Hij vertelde zoals alleen Rolf het kan vertellen. Doorspekt met humor maar tussen de zinnen  door las ik veel in zijn ogen. De liefde voor zijn vrouw en zoon is onmetelijk groot! Keek vrijdagavond tegen hem op, Look Ahead en See the distance! Joah, iets in die trant. 
De avond smaakte naar meer des te meer omdat de Uitdaging het eten verzorgde. Dickie Altena balanceerde ook ooit langs het dunne scheidslijntje van leven en de uitgestelde dood. 
Zijn eten smaakte misschien wel zo bijzonder omdat de boodschap zo helder was. Vier je Leef - Tijd!
Als je tijd hebt leef je ook langer, wat ik je brom!
Ik heb genoten zowel in mijn hoofd, lichaam als de liefde wat via de maag netjes arriveerde!
Eterij in zijn puurste vorm. Enkel op smaak gebracht middels wat kruiden en een marinade. Het eten kreeg de tijd om tot wasdom te komen. Dat was het ook, een bijzondere uitdaging verdient een dito bekroning!
's Avonds scheen de maan volop boven een donker Loozen. Het lichtje sprong aan ergens in mijn bovenkamer. 
Keek links van mij, ze reed weg met mijn mooiste dromen. Heb al zoveel bereikt, meer dan ik ooit kon wensen. Ok, geen vader meer maar kreeg er bijzonder veel voor terug. 
Soms moet je iets loslaten om iets moois te kunnen begroeten. Soms op van die (vrijdag)avonden kom je tot de kern van je bestaan. 
Dank daarvoor Rolf, jij bent de uitdaging aangegaan....en je hebt 'm gevonden.
Zo blij dat ik The (Dutch) Eagles heb laten vervliegen voor een onbezonnen vlucht naar Memory Lane! 
Stiekum ook dank voor het overheerlijke Monchou/Kruimel taartje van oen schoonmoe!
Fijne zondag! Joah, mag wel zo....