zondag 27 oktober 2019

Het Geloof Ebt Weg....!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'And I was wondering where you were. You know you looked just like a baby, fast asleep in this dangerous world. Every star was shining brightly, just like a million years before.
And we were feeling very small underneath the universe.
And you know that i'm gonna be the one. Who'll be there when you need. Someone to depend upon
When tomorrow comes, When tomorrow comes....
Uut 'When Tomorrow Comes' van Eurythmics 

Hoi, ben ik weer.
Zat een weekje (herfst)vakantie tussen....Je hebt soms van die geluksdagen.
Bedacht mij vannacht ineens dat ik dit jaar een soort van jubileum vier, geloof het of geloof het niet.
Ik ben al dertig jaar een soort van quasi semi-atheïst, een afvallige die op 17-jarige leeftijd het geloof kwijtraakte en die ik op de dag van vandaag nog steeds niet heb teruggevonden....
Soms zocht ik er weken naar, soms maanden niet. Ik had het gevoel ergens geparkeerd maar waar ook al weer...? Ik vergeet wel eens wat meer de laatste tijd.
Soms dacht het te vinden achter een paar dozen op zolder maar bleek het daar toch niet te liggen.
Gek genoeg denk ik wel dat mijn vader, The King, ergens nog rondkuiert, maar of dat in de hemel is of gewoon in een kamer boven in mijn hoofd weet ik niet? Is moeilijk uit te leggen.
30 jaar alweer, een parel jubileum noem je dat dan. Of mag je daar niet bij stil staan....?
Mouna begon van de week ineens over Opa Vreet (Opa Freek duzz) en dat ie dood is. Zij luistert goed naar haar grote broer Moos en die heeft het nog wel eens over Opa Freek, steeds meer eigenlijk!
Moos nam het gesprek van zijn kleine zusje over in de auto ondertussen luisterend naar Ondergrondse Hutte van die troubadour uut Erica.
Waar is Opa nu? Tja, waar is die ouwe van mij eigenlijk....Goeie vraag. Zo'n vraag van gelijke strekking heeft Moos elke dag wel een paar. Dat brein van hem roept vele vragen op, hij denkt nu éénmaal een beetje anders dan de meeste van zijn leeftijdsgenootjes. Wat ik oe brom! Hij zet je echt aan het denken, hij laat je zonder dat het kleine kereltje het zelf beseft nadenken over je waarom op deze aardkloot.
Zoals een goede opvoeder betaamt en het feit dat wij hem in het volle verstand naar een Christelijke basisschool hebben gestuurd vertelde ik dat Opa in de hemel was bij God en Jezus!
Maar Moos nam geen genoegen met het antwoord, maar hij ligt toch ook begraven op de begraafplaats, Papa? Opa kan toch niet op twee plekken zijn. En liggen op de begraafplaats en tegelijkertijd in de hemel zijn....Je hoort het 'm zo zeggen. 
Kon het moeilijk uitleggen, verder dan iets dat zijn ziel en/of zijn gedachten nu boven in de hemel is kwam ik, kwamen wij eigenlijk niet. Oma Marja kon het vast en zeker beter uitleggen....die is daar veel beter in.
Wat leert ie op school hier eigenlijk over? Hij gelooft nu nog in zo veel zaken die straks of later toch anders zullen worden uitgelegd.
Jezus was een visser die het water zo vertrouwde dat hij zomaar over zee liep omdat hij had leren houden van de golven en de branding waarin niemand kan verdrinken. Hij zei: als men blijft geloven kan de zwaarste steen niet zinken. Maar de hemel ging pas open toen zijn lichaam was gebroken en hoe hij heeft geleden dat weet alleen die visser aan het kruis....
Iets wat bovenstaande strekking is wat ik Moos wil meegeven. Vertrouwen in een goede afloop, iets wat Rob Chrispijn zo mooi verwoordde in bovenstaand nummer. Een vertaling van Leonard Cohen's Suzanne.
Herman van Veen zong het maar ook Frank Boeijen, die kwam net even langs op Spotify. Toeval of niet?
Geloof het of niet...Het is wel zo.
Er moet toch iets zijn, vele mensen geloven dat het God of zijn zoon Jezus moet zijn. Zeg maar,ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat een kerk voor mij nog altijd iets magisch heeft. Vooral van die oude kerken, kerken die hebben geleefd in verschillende eeuwen. Die al vroeg zijn gebouwd door robuuste mensenhanden zonder stikstofgedoe en zo...
In een kerk kom ik tot rust, kom ik tot bezinning en soms tot andere inzichten....
Kuiert hij dan toch wel rond hoog boven in de hemel....? Ziet hij ons, ziet hij mij...?
Was vrijdag nog in een mooie kerk, een hele mooie in één van de oudste steden van Nederland.
Deventer, gelegen aan de Iessel. Bleef aan de goede kant van de immer stromende rivier. Hier bleef alles even het zelfde, ook al stroomde Pantarei weer eens ouderwets door mijn hoofd.
De Lebuinuskerk is al eeuwenlang het symbool van Deventer met zijn karakteristieke toren, die deze Hanzestad zijn kekke smoel geeft. Kom je dichterbij op het autovrije Grote Kerkhof dan oogt de kerk majestueus, je voelt je dan heel klein. De kerk heeft iets ongenaakbaar, éénmaal binnen valt de grootsheid van de immens grote kerk je pas echt op. Ineens is het stil, midden in een grote en drukke stad. Deze kerk heeft ziel, deze kerk heeft zoveel mensen de revue zien passeren. Als deze dikke muren konden praten had je gespreksstof voor eeuwen. Deze kerk heeft een ziel, in deze kerk komen je gedachten vanzelf tot rust en gaan andere zaken spreken....
Maar afgelopen vrijdag was alles anders....Jezus kon over water lopen maar Moos steeg ineens tot grote hoogtes in zijn huis. Waar normaal gesproken de kansel staat hadden Moos, Mouna en de neefjes Boris en Luc het hoogste woord. Was dit vloeken in de kerk? Tientallen springkussens stonden opgesteld. Rijendik!
Weg was de serene rust van een eeuwenoude kerk. Ik zat stil op een stoel, niet eens in een bank.
Keek om mij heen, keek naar boven, keek naar links en keek naar rechts. Maar waar ik ook keek, ik vond niemand die ik misschien aan het zoeken was. De kerk was een speelparadijs a la lettre geworden.
Het geloof in Nederland ebt weg en dit was misschien wel het goede voorbeeld. De kerk moet van alles doen om het hoofd tegenwoordig boven water te houden. Wij geloven het allemaal wel hier in Nederland.
Vroeger stelde de politiek nog wat voor. Nu ben je al blij als een kamerlid 1 plus 1 bij elkaar kan optellen. Alles om die 150 kamerzetels maar te vullen. Niks is meer heilig, vele heilige huisjes zijn al omver geblazen door ridicule beslissingen door de heren en dames in het groene pluche uit stuurloos Den Haag.
Langzaam ebt het geloof in Nederland weg. Eens was de D66 de onderwijspartij van Nederland. De partij, gekscherend al D33 genoemd, die de laatste maanden wel meer van die rare opmerkingen en ideeën had.
Hoe hebben ze het kunnen laten gebeuren dat er geen extra geld naar het onderwijs is gegaan tijdens de onderhandelingen en besprekingen van het formeren van wederom een nieuw kabinet gebouwd van tweedehands spaanplaat. Rob Jetten liet onlangs zijn ogen laseren maar sluit vervolgens de ogen voor het feit dat ondertussen notabene ouders voor de klas mogen staan omdat er niet genoeg juffen en meesters zijn.
Meesters zijn alleen nog met een speld in een hooiberg te vinden. Het vak leerkracht stond ooit hoog aangeschreven, je was iemand als je les gaf. Net zoals ooit werd opgekeken tegen een agent, dominee of dokter. Dat respect is met de noorderzon vertrokken, heel ver weg naar elders...
Wat is nu nog vier jaar PABO en talloze cursussen/opleidingen en bijscholing waard als wij doodleuk ouders voor de klas gaan zetten?
De juf of die ene overgebleven meester krijgt toch zo een flinke rechtse directe van de overheid, 8 tellen neer in de hoek. Vervolgens moeite met opstaan.
Geef de juf of meester de waardering die ze verdienen, ze verdienen gewoon meer. Niet alleen in de portommonee maar ook die schouderklop. Want zij doen uitstekend werk, elke dag weer.
Zij onderwijzen de toekomst!
Ooit zei ene Pechtold dat goed onderwijs de basis en het belangrijkste was in Nederland. Was hij niet van D66? Neuh, bijvoorbeeld arme boeren de duimschroeven aandraaien en niet langer meer investeren in het onderwijs, dat is hun nieuwe motto. Onderwijs, wat ze ooit als speerpunt hadden, lijkt iets van vroeger, van eerder, van heel lang geleden. Bah!
Wij weten ondertussen dat goed geschoolde leraren van levensbelang zijn. Dat goed onderwijs loont, zich vroeg of laat gewoon uitbetaald.
Maar Nederland gelooft het ondertussen wel. We geloven het allemaal wel. Na ons de zondvloed. Wij maken ons werkelijk druk over van alles behalve waar het werkelijk om draait.
Nederland is bezig om de rest van de wereld te laten zien hoe goed ze wel niet zijn, voorlopers in van alles maar ze laten zoveel mensen en beroepsgroepen in de kou staan. 
De kroeg was ooit een kroeg maar terwijl ik dronken zat te worden moest ik 's avonds om tien uur nog K3 draaien voor een meisje wat haar ouders niet mee kreeg naar huis. Daar ging het al vroegtijdig mis.
Nederland gelooft het wel, Nederland is ondertussen moe aan het worden van al die nieuwerwetse dingen.
Wie heeft er nu nog over zure regen....?
Toch bracht de grote kerk in Deventer mij de broodnodige rust ondanks honderd schreeuwende kinderen.
Misschien was dat wel de boodschap welke Jezus ooit had, laat alle kinderen tot mij komen. Ach, die wijsheid wordt ook al jaren met de nodige voeten getreden.
Ach, kan ook de Stay Calm Thee zijn geweest in het oude centrum van Deventer. Of de Weizenbock van DAVO of de ambachtelijke worst uit de Walstraat. Of het dom ouwehoeren gistermiddag- en avond op de voetbal met zanger Hans in de mix.
Of het grote niets doen. Even weg van alles.....Nederlanders hebben de klok, andere mensen hebben de tijd.
Ik geloof nog steeds dat het goed komt, dat wij iets moois achter laten voor onze kinderen.
Dertig jaar niet meer geloven in iets bijzonders....
Stel dat hij daar nu wel boven rond loopt te kuieren, dat hij allang niet meer in zijn graf ligt op de Beerzerhof. Maar hoe leg je dat in godsnaam aan een kind van bijna zeven jaar uit als je het zelf allemaal niet snapt laat staan gelooft.
Je was er niet bij, de basis van elk geloof.
Moos en Mouna sprongen in de grote Lebuinuskerk de tijd ver vooruit, vanmorgen minimaal een uur terug.
Konden we soms de tijd maar terugzetten, misschien toch maar straks nog een keer op die denkbeeldige zolder zoeken. Soms vind je ineens waar je niet naar op zoek was.
Fijne zondag.
Joah, mag wel zo....




zondag 13 oktober 2019

Das Phantom!

Hallo Lieve Vrienden en Vriendinnen, 

'Hey You, out there on the road. Always doing what you're told. Can you help me?
Hey You, out there beyond the wall. Breaking bottles in the hall. Can you help me?
Hey You, don't tell me there's no hope at all. 
Together we stand, divided we fall'
Uut 'Hey You' van Pink Floyd van het dubbelalbum The Wall

Hoi, ben ik weer na een weekje ff nie!
'Papa, ik ben geen Lieke Martens hoor. Ben Mouna Dorgelo hoooor....', vertelde Mouna mij gisterochtend nog zeer overtuigend vlak voordat ze de roodwitte Ajax-bal aan het rollen bracht en keurig tussen mijn benen door schoot. Een mooie pass, over welgeteld vijf meter, keurig in een strakke lijn, binnenkantje rechtervoet en gewoon haar verwekker zonder blikken of blozen bijkans nog ff poorten...Die lach op haar gezicht. Priceless. Wordt zij de voetballer van de familie in plaats van onze Moos?
Kunnen ze bij de Mariënberg nog wat van leren. Wat ik oe brom! Jong geleerd is oud gedaan, zeg maar!
Sprak 'm gisteren nog even, leidde vroeger met hem jarenlang een jeugdelftal bij onze roodzwarte club.
Heeft ook al bijzonder slecht nieuws te horen gekregen. Schering en inslag de laatste tijd. Waarom toch??
Vader van twee jonge dochters, man en echtgenoot van. Hard gelag! Meneer kanker passt de ene na de andere ziekte onze kant op.
Waarom!! Hij hoeft zijn slachtoffers niet eens te poorten. Hij zet ze sowieso voor schut en voor een voldongen feit. Mocht 'm meteen al niet. Ik vind meneer Kanker een dikke lul, gewoon een gigantische eikel.
Gisteravond tijdens de Beste Zangers bij het laatste nummer van Henk Poort en die zangeres van NightWish kwam mijn voormalige mede-leidert en stapvriend buurten op mijn netvlies. Om de één of andere reden gaat het in je hersens zitten al die slechte berichten van leeftijdsgenootjes of bijna leeftijdgenootjes van vroeger, waar je eerder een band mee had of nog hebt. Het lijkt wel steeds dichterbij te komen.....
Loert Kanker ook om onze onbekende hoek? Weet hij hier ons ergens onder de watertoren tevens te vinden nu wij weer langzaam onderweg richting Hardenberg zijn. Het nieuwe huis in het centrum met de pannen op het dak en de stenen aan de muur gaat gestaag naar de openingsdatum....Gaat hij hier ook nog even roet in het spreekwoordelijke eten gooien....de knuppel in het hoenderhoek gooien..de boel lopen te verzieken...?
Floor Jansen en Henk Poort zongen gisteravond the Phantom of the Opera....Wat een dijk van een stem heeft dat mens toch. Geweldig en die combinatie met Henk.....Kippenvel tot mijn laatste kruin aan toe!
Maar tijdens het nummer dacht ik duzz aan Hilco en aan Kanker. 
Wat een Phantom is dat kanker toch. Ongrijpbaar, met alle knappe koppen in even zoveel ziekenhuizen lukt het ons nog steeds niet om een knop te vinden die Kanker een definitieve halt toeroept. Die wij parkeren op een doodlopende weg.
Dacht een beetje verder terwijl Floor nog eens genadeloos uithaalde, hoe moesten wij het vannacht hier toch warm houden nu zij de ramen uit ons zomerhuisje had geblazen....Wat een Winner is ze en wat is ze verschrikkelijk lang.
Wat een geweldige zangeres en een warme persoonlijkheid. Ze neemt Henk volgend jaar gewoon mee op tour. Metal Henkie en zijn malle Sound of Silence....Ik vind het gewoon bijzonder grappig!
Maar dacht dus verder....een andere (rock)opera ontvouwde zich in mijn hersenloze gedachten.
Die van Pink Floyd, The Wall. Het best verkochte dubbelalbum aller tijden. Ruim 30 miljoen (!) exemplaren zijn er wereldwijd van verkocht. 
Het album is een rockopera. Live uitvoeringen waren groots opgezet met lange en uitvoerige theatrale effecten. De rockopera was opbouwd rondom het personage Pink en grotendeels gebaseerd op Roger Waters eigen leven. Met alle hoogte- en vooral dieptepunten. Verlies van een vader, misbruik, een overbeschermende moeder en dat zijn vrouw hem verliet. Van die klotendingen duzz...
The Wall was de maatschappij in zijn ogen en die van zijn zelfbenoemde personage Pink waarvan hij totaal isoleerde. De titel was tevens geïnspireerd door een incident dat plaatsvond tijdens een concert toen Roger Waters spuugde naar een fan. Hij bood meteen zijn excuses aan maar zei wel tegen het publiek dat hij wilde dat er een muur tussen hem en het publiek stond. Tijdens live optredens van The Wall stond er ook daadwerkelijk een kartonnen muur....
Daar moest ik aan denken omdat ik gisteravond ook moest denken aan het shirt van Hilco. Wat hij ruim bijna dertig jaar geleden vaak droeg over zijn spijkerbroek. Niet zomaar een shirt, Neuh het shirt van Pink Floyd van The Wall - Live in Berlin. Amper 8 maanden nadat diezelfde muur was gevallen, omgehakt was door eindelijke vrije Duitsers. Althans dat dachten ze toen. Hilko was bij dat legendarische concert aanwezig. Hoe gaaf was dat....?? Hij vertelde er wel eens over...Indrukwekkend was het! Op de plek van zoveel gevochten kwaad zo'n concert te mogen zien.
Hilco in zijn lage auto...Wat was het voor merk?? Dat maakte hem toen al een beetje mysterieus. Kan het een Sirocco zijn geweest. Een Renault....Weet ik veel. Destijds had ik net als nu te weinig kaas van auto's gegeten. De auto van Hilco was net zo futuristisch als de muziek van Pink Floyd, met terugwerkende kracht ben ik de muziek van Pink Floyd gaan leren waarderen met als ultiem nummer Wish You Were Here, het nummer van The King die op 14 oktober, morgen duzzz, voor vijftien jaar terug alweer zijn laatste adem uitblies!
The Wall - Live in Berlin. 21 juli 1990 op een braakliggend terrein tussen de Postdamer Platz en de Brandenburger Tor, het voormalige Niemandsland van de Berlijnse Muur. 
Je kunt het je haast niet voorstellen dat het nog maar dertig jaar geleden is dat de muur viel.
Net zoals je het niet kunt voorstellen dat het alweer 15 jaar geleden is dat mien Pa ging hemelen. 74 jaar, zijn tijd was blijkbaar gekomen. Ach, dat was goed zo. Vrede mee, 100%.
Maar Hilko...Ik twijfel nu of het met een k of een c is mag nog zeker niet gaan hemelen, net zoals Ina en al die andere mensen die meneer Kanker op bezoek hebben en die vooralsnog weigert om te vertrekken.
Das Phantom, Klotenziekte...Klotenkerel. Schiet 'm liefst naar de eeuwige jachtvelden. 
Maar ja, niet iedereen kan zo goed mikken....Hoop dat de doktoren een beetje in vorm zijn de komende weken. Dat ze elke kans benutten en niet huizenhoog over het doel schieten. Sterkte Hilco of sterkte Hilko. Het gaat goed komen....Vertrouw er op. Breek de muur, Denk aan The Wall, denk aan je verwassen T-shirt. Heb je 'm nog?
Tja, ik had vanmorgen de tijd om mijn eigen zorgen een beetje te uiten. 
Sinds ik Max noodgedwongen op kanaal 114 moet kijken loopt het op de Duitse RTL niet vaak goed af met onze Max. Nu spinde hij al in de eerste bocht. Ik hoorde Heiko Wasser en Christian Danner het al roepen. 
Als Olav Mol het verslaat loopt het altijd veel beter af. Daarom alleen al verlangen wij zo naar het nieuwe huis. Naar Ziggo Sport en gewoon Nederlands commentaar in plaats van dat geleuter van onze Oosterburen...en om de haverklap Werbung en Krombacher op dit vroege uur...Dat trekken wij echt niet.
Wel goed voor de taalontwikkeling trouwens. Moos leert zo snel Duits in zijn mooie accent, kan hij straks wel gebruiken als hij zijn Nichtjes en Neefje weer eens spreekt uit Duitsland....Leergierig als hij is.
Das Phantom....The Wall.... Nog even lopend in Niemandsland, straks weer samen mosteren en schelden op het Westerpark. Dat ze niet eens een normale pass kunnen geven over vijf meter, laat staan iemand kunnen poorten....
Hey You, Together We Stand. Mien Moe wil graag nog jaren met oe samen in de bank zitten zondags als je begrijpt wat ik bedoel.
Fijne Zondag. Joah, mag wel zo.....