Recht maar Krom!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Know you’re gone, I know you’re gone. But I don’t feel what I know.I know you’re gone, I know you’re gone. But my mind ain’t in control.Cause it’s my heart that’s been missing you. And it’s the heart I need to listen to. And it’s been singing songs for tender dreams. But when you sang to help us sleep.And one day I will sing those songs. Sing them ‘till they sleep.Just like you sang to me.Just like you sang, sang to me. From the day that I met you I stopped feeling afraid. In your arms I feel safe. In your arms I feel safe.In your arms.' 
Uut 'In Your Arms' van Chef's  Special.

Mijn vertrouwen in de Nederlandse rechtspraak kreeg deze week weer eens een aardige deuk. 
Een linkse directe, vol op de kaak. Het ongeloof stond in mijn waterige ogen te lezen nadat mien kameraad had opgehangen. De verbinding was weg maar toch ook niet! Vroeger werden wij nog wel eens gekscherend Schwarzenegger en Devito genoemd. Ik denk vanwege ons geringe lengteverschil. Toen de gulden nog van hout werd gemaakt en Twix nog gewoon Raider heette. Van die dingen, toen blond nog de boventoon voerde en je het leven vooral niet te donker inzag. Toen Ommen nog onze uitvalsbasis cq. toevluchtsoord was. Wij nooit een flater sloegen of eentje van jewelste. Van die dingen....Zag je DeVito dan kwam Schwarzenegger er gewoon achteraan. Het leek soms wel Bassie en Adriaan maar dan anders. 
Het was nooit boring, altijd viel er wel wat te beleven. Met het plintentrapje van Herman, met de fiets van Rob, de houten stamtafel aan de Vecht zit nog steeds vol onverzonnen verhalen. Vrienden voor het leven.
Aan onze vriendschap kwam geen abrupt einde, het kabbelt nog altijd rustig door net zoals die rivier die door Ommen meandert. Rustig, alles stroomt en toch veranderde er veel. Wij namen allebei een andere afslag. We zagen elkaar wat minder maar zonder dat wij ons daar ooit druk over maakten. Andere stoorden zich er aan, wij niet....Wij wisten en weten nog steeds wat wij aan elkaar hebben. Mooi is dat, we hoeven elkaar soms maanden niet te zien maar gaan bij een volgende spontane ontmoeting gewoon over tot de orde van de dag en pakken het vorige gesprek zo op.
We zochten en warempel we vonden allebei iets wat wij vroeger alleen maar van konden dromen. Alsof je aan een stel skilatten boven een vertrouwde bar hangt. De helikopterview in optima forma! Wat je van ver haalt schijnt mooier te zijn...De één vindt het bijna naast de deur, de ander zoekt een deurtje verder. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden moet je maar denken. Hij, we noemen 'm voor het gemak Henk, werd vader. Vele jaren later mocht ik ook het predikaat Papa op mijn stempel plakken. 
De eerste keer dat jij je zoontje in je armen houdt. Dat eerste moment, op slag verliefd en je wilt zo'n ventje nooit meer loslaten. Je wilt veranderen in een inktvis en alle tentakels gebruiken om hem te beschermen voor de boze buitenwereld. Vanmorgen lag hij nog in mijn handen, zijn temperatuur tikte naar de 39,3 graden. Toch wilde hij mij blijven vasthouden ondanks zijn hevige koorts. Gelukkig is hij op de weg terug. Vannacht gaf het schermpje op de thermometer nog 40,3 aan. Kleine zorgen voor een gelukkige vader. In zijn armen voel ik mij, gek genoeg, bijzonder veilig. Voor mijn moat Devito kan dit zo maar straks een vage herinnering worden. Als een foto van een mooie dag!
Het recht heeft gesproken maar alsof je daar als rechtgeaardde en hardwerkende Nederlander nou zo blij mee moet zijn. Neuh, niet echt! Zal zo'n rechter zijn balletje van de eerste hole vrijdagmiddag anders hebben afgeslagen. Zal hij nog 1 seconde aan zijn uitspraak van die ochtend hebben gedacht...?? Vond hij het belangrijker dat het recht zegevierde of dat hij, eigenzinnig zoals meneer de Rechter alom bekend staat, weer vriend en vijand verbaasde. Dwars tegen alle adviezen inging....zich niks van instanties, die het hadden kunnen weten, aantrok omdat hij vooral zijn eigen visie en uitspraak belangrijker vond. Wat doet hij over ruim drie weken als het toch anders blijkt te zijn. Schouders ophalen, een foute inschatting...Sorry meneer, succes ermee. 
De rechter van Ommen had echt wel anders beslist. Daar hadden we zelfs een mooi biertje op gedronken. Deze in Groningen snapte er niet veel van, hij sloeg een Flater van jewelste! Een flinke mispeer!  Jurisprudentie of enige inlevingsvermogen is hem vreemd en anders de kille praktijk wel. In theorie zal hij misschien wel gelijk hebben, iedereen mag op vakantie maar niet als er flink wat redenen zijn aan te voeren dat het niet bij een vakantie zal blijven....Moet je tegenwoordig in Nederland alles in tienvoud indienen, staat een simpele handtekening verkeerd dan vertraagt het hele proces weer ettelijke maanden volstond bij deze rechter een simpele....Ik denk wel dat er een klik is. Had hij maar beter het verslag gelezen of getuigen opgeroepen. Busladingen vol waren zo naar Groningen afgereisd omdat iedereen Henk een warm toedraagt en weet waar de klepel hangt of hing! Er gaat niets boven Groningen maar ik kan er nog steeds niet over. Waarom, waarom besliste deze man wat hij vrijdag besliste....Een flinke streep door de rekening. We blijven positief, maar ik weet wel wie de afrekening uiteindelijk krijgt gepresenteerd. 
Nederland is en blijft een raar land. De minderheid wordt vaker beter gehoord dan de meerderheid.Wij willen hier altijd roomser dan de paus zijn....Gedogen tot wij een ons wegen. Oh oh, wat zijn wij toch liberaal maar ondertussen verliest de gewone man ongezouten de strijd.
Een rechter was in mijn ogen altijd iemand die rechtspreekt maar als je volwassen wordt ga je daar toch anders over denken. Je leest het bijna dagelijks in de krant. Krom hoe Rechters soms dingen beslissen....Hij schijnt rekening te houden met de wet, de rechtspraak, de algemene rechtsbeginselen, de rechtsleer en de gewoonte. Vaak worden ze voor het leven benoemd. Maar zo'n Rechter is toch ook vader. Hij weet toch donders goed waarvoor mijn Devito bang voor is, Henk zijn ergste nachtmerrie zag vrijdag het daglicht! Kijkt hij geen TV, kijkt hij geen John van den Heuvel? Hoop niet dat mien moat over een paar maanden met John en zijn team het vliegtuig in moet stappen omdat zo'n rechter dacht dat er niets boven Groningen ging.
Stank voor dank. Zijn huwelijk is niet meer te redden. Zoveel is hem wel duidelijk. Maar hij wil zijn schouders wel blijven omarmen om het mooiste, liefste en beste wat Henk ooit is overkomen. Dat snap ik als moat op afstand als de beste en zo donders goed. Het is niet eerlijk. Op Henk deed en doe je nooit vergeefs een beroep. Iedereen mag Henk want Henk is een lollige vent. Met het hart op de goede plek, Henk is een voorbeeld voor velen. Klein van stuk maar groots bint zijn daden. Henk is Henk.....maar het recht zegevierde helaas niet. Ontzettend krom. Niet leuk, laten wij het beste hopen maar voorlopig staat Henk achter en krijgt hij er geen blessuretijd of verlenging bij.....Potverdomme! Het leven is soms niet eerlijk en dan druk ik mij nog zachtjes uut.....De Rechter sloeg een enorme Flater! Kun je Schwarzenegger heten....en zeggen dat je terugkomt. Maar komt kleintje Devito ooit terug....??? Deed vrijdagavond een schietgebedje, Hij mag na al die klotenweken die achter ons liggen zich wel weer eens als een echte verlosser/messias tonen! Als hij dat doet krijgt hij de Hoofdletters tevens weer terug.
Hopelijk maakt hij of wie dan ook iets recht wat een knuppel boven in Nederland zo ontzettend krom lulde.
Fingers crossed. Wij laten Henk niet vallen, ik niet maar zekers zijn vrienden in Ommen en omstreken niet. Toch mooi in zo'n roerige tied dat Henk weet dat veel mensen hem blijven steunen....In your arms I feel safe. Joah, mag wel zo....! Brothers in Arms! I'll be Back......Henk, de deure blef open stoan hè

MHF13!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'I tried so hard and got so far. But in the end. It doesn't even matter. I had to fall to lose it all. But in the end. It doesn't even matter.'
Uut 'In The End' van Linkin Park!

Hij lag er vanmorgen zo vredig bij. Puntgaaf gezicht. Hij gebruikte Mr. James als kussentje, zijn ene handje lag onder zijn hoofd terwijl het andere handje heen en weer schoof op het bed. Hij ademde in en hij ademde ook weer uit. Wat had ik vanmorgen een adembenemend uitzicht. De vogels waren nog maar net wakker hier in Friesland op boerderijcamping d'Elf Ieken in Elsloo, ze maakten voorzichtig aanstalten om een mooie aria te gaan zingen. Op zo'n verstild moment wil je gewoon niet dat Moos zijn oogjes opent. Nog even genieten van het rustieke en unieke moment ondertussen beseffend dat dik 80 kilometer verderop twee mensen er alles voor over zouden hebben dat hun lieve zoontje wel weer de oogjes zou openen......
Een noodlottig ongeval, een wrange speling van het lot sloeg een krater van jewelste in het ooit zo gelukkige gezin van twee mooie mensen die je heel de wereld zou willen wensen. Die al vele bergen hadden beklommen, buiten adem de toppen van hun eigen kunnen bereikten maar steevast met een grote glimlach begonnen aan de risicoloze afdalingen. Zoveel tegenslagen maar ze trotseerden elke storm met groots gemak. Het maakt je zo klein terwijl je groot denkt te zijn! Natuurlijk kijk ik dan als eerste naar boven, veel mensen geloven dat er meer tussen hemel en aarde is. Maar ik betwijfel het deze week weer eens ten zeerste. Als je zo kunt spreken over liefde en eeuwig leven waarom laat je dan zoveel verdriet neerdalen op deze aarde. Het is nog maar enkele weken geleden dat zo'n lief kereltje die overal lak aan had fysiek verdween van deze aardkloot. En nu gaat er weer zo'n mooi lief klein jochie die nog een heel leven voor zich had. Waarom....! Zeg mij in godsnaam waarom? Denk dat hij of zij het zelf ook niet meer weet. De regie is hem allang ontglipt. Het stuur is hij kwijt en ondertussen dwaalt zijn koninkrijk werkelijk alle kanten op. 
Het lieve jochie, Hij was geen Tijn, maar op zijn eigen dorp was hij een kleine beroemdheid, zo giet dat in Mainbarg! De zoon van.....Het raakt mij bijzonder. Omdat ik zelf twee van die koters heb. En als ik die niet had, dan zou je wel heel harteloos zijn als het niet je hart doorboorde. Het komt zo dubbel en dwars en verrekte gemeen binnen! Ik was afgelopen vrijdag nog even in mijn geboortedorp om een laatste eerbetoon aan iemand anders te brengen. Je voelde het, er lag een deken van rouw over het roodzwarte dorp. Veel vragen maar niemand die echt antwoord gaf. En kom alsjeblieft niet aan met dooddoeners als het was zijn tijd. Amoehoela.....In de verste verte niet! Dat was het ook niet voor de man die afgelopen week zijn ogen voor eeuwig sloot. Ik schrok van alle advertenties in de Toren. Ik wist het wel of toch ook weer niet dat hij zo ernstig ziek was. Goeie gast, mooie kerel. Nooit om een praatje verlegen. Op mijn, op onze manier had ik een goede band met de man die geen Abraham mocht worden genoemd! 49 jaar.....Hij kwam net kieken! 
's avonds belde ik met Robert. Ik was de laatste tijd niet meer zo veel op de voetbal geweest. Nu gaf ik de afstand de schuld maar kun je ooit alles weten....Blijkbaar kleurt het hart toch minder rood dan het ooit wel had gedaan. Waarom gaan altijd de mooie en eerlijke mensen eerst. Hij laat een vrouw en drie jonge kinderen achter die hem nog zo verschrikkelijk nodig hebben/hadden. Nog diezelfde avond hoorde ik dat het jochie het noodlottige ongeval niet had overleefd. Stond net in de badkamer tanden te poetsen....Pas laat ging 's nachts het lichtje uit. San en ik moesten het verwerken, het een plekje geven. Waarom....?? Natuurlijk het is iemands andermans leed maar daarom niet minder oneerlijk, onrechtvaardig.....Je hebt met ze gelachen, met ze gefeest....Ik heb zelfs met de vader mooie dingen mogen beleven met als verbindende factor de voetbal! Vele biertjes gedronken, kampioenschappen en promoties gevierd. Maar ik zou zo in de kelder van het amateurvoetbal willen gaan spelen en de eerste 25 jaar geen kampioen meer willen worden als....als....als. Ik treur mee op afstand. Denk aan jullie, denk aan hen die achter moeten blijven. Het is een kleine druppel op de gloeiende plaat. 
Misschien daarom, mede door bovenstaande gebeurtenissen, door deze voldongen feiten, maakte ik mij zoooo verschrikkelijk boos over de column van Hanina Ajarai in het AD.
Bad getimed door het AD en door deze mevrouw zelf die er geen werkelijk geen sikkepit van snapt.
Zij schreef over de slachtoffers van MH17 en dat zij er werkelijk geen seconde had getreurd om de 298 slachtoffers. Dat zij niet snapte dat drie jaar na dato er nog zoveel ophef was over deze vliegramp. Over het toestel met vluchtnummer MH17 wat boven Oekraìne werd neergeschoten. Net in de week dat Nederland de ramp herdacht met een speciale gedenkplek en monument......Ik wilde die mevrouw wel slaan door het beeldscherm van mijn ipad heen. Bats, Boem....Nog eentje, linkse directe. Het zou de eerste keer zijn! Wat een onzin las ik in deze woorden. Respectloos.....'s avonds zat zij in Summer Nights van Beau van Ervens Dorens.....Ik kan ook beter schrijven dan praten, althans dat denk ik maar maar wat zij brabbelde in het programma met de spotlights op haar gericht was tenenkrommend. Ze verexcuseerde zich behoorlijk zwakjes en wist niet eens recht te lullen was zij zelf behoorlijk krom had geschreven. Journalist Olaf Koens, die tegenover haar zat, moest zich verbijten en sprak even later alle woorden goed. Hij kon het weten want hij was op de plek des onheils geweest. Dit mag je denken, misschien. Dat is ieder zijn of haar goed recht maar mag je nooit, nooit...publiekelijk laten opschrijven voor volk en vaderland. Ajarai wordt ook wel de hoofddoekencolumniste van Nederland genoemd. Zij bood op deze manier weer een open podium voor de haatzaaiers. Jammer, een gemiste kans! Maar Hanina jij gaf zelf de voorzet! Want hoezeer ik ook een ajacied ben, hoe zeer ik ook de situatie rondom voetballer Nouri betreur. Het is appels met peren vergelijken. Tijn ging dood, maar er gaan dagelijks zoveel kinderen dood! Je kunt het ene niet met het andere vergelijken....Zeker niet als een ramp zo'n invloed heeft gehad op de Nederlandse samenleving. Je kwetst op zo'n manier teveel nabestaanden.....Dan mag je een paar keer per week een stukje schrijven maar heb je helaas niet het verstand in je bovenkamer om te beseffen wat je harde woorden eventueel zullen aanrichten.
Bovendien gaat het AD hierin ook niet vrijuit. De chef had moeten zeggen, nu even niet en straks helemaal niet...Sorry Hanina....Maar dit gaat zelfs ons te ver. Vrijheid van meningsuiting heeft zo ook haar grenzen.....
En wat dacht je van die vader die een lege kist begroef omdat zijn zoon drie jaar na dato nog steeds niet is gevonden in het rampgebied! Bezint eer gij begint.....
Daar dacht ik dus aan totdat Moos zijn ogen open deed. Gelukkig maar.....
Joah, mag wel zo!

Barrel Food Truck Fest!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Kunnen jullie door een waterkraan? Ja, wij kunnen door een waterkraan. En ook door een sleutelgat? Ja, ook door een sleutelgat. Kunnen jullie ook blokfluit spelen? Ja, daar kunnen wij (of GJ natuurlijk) ook op spelen. Vinden smurfen dansen fijn? Ja, maar alleen op dit refrein. Lalalalalala... Waarom zijn de smurfen toch zo klein? Omdat jullie groter zijn. Gaan jullie met die muts naar bed? Ja, die wordt niet afgezet. Gaan jullie net als wij ook slapen? Nee, wij moeten driemaal gapen. Wat is jullie grootste wens? Smurfen, maar dat snapt geen mens.'
Uut 'Het Smurfenlied' van ondermeer Vader Abraham

U was er niet bij. De basis van elk geloof.
Het dekt in ieder geval de grootste lading van gisteren en vannacht. Hoe meer ik de tekst van die blauwe mensjes, de smurfen duzz , hierboven lees kan ik een nieuwe lach niet onderdrukken. Jullie waren er misschien niet bij, dus moet je mij maar gewoon op het getikte woord geloven. Ik predik vaak onzin, geef ik toe....Nu zal het vandaag wel niet veel beter gaan, vrees ik. Weet niet waar de vingers naar toe dansen deze ochtend op dit zwarte toetsenbord maar ik waarschuw u reeds, je kunt nu het boek nog sluiten. Maar ik genoot met volle teugen, de glimlach van een kind maar dan anders. Keek vannacht eens schuin naast mij. Net een dag 38 maar die mooie lach viel met geen mogelijkheid van San's gezicht te toveren. Ik wist waarover zij droomde en ik genoot met haar mee. De hoogtepunten waren niet op één  hand te tellen. Zo moest het gewoon zijn. Een sfeervolle markt met dito gezelligheid. Een leuke tafel met vrouwen en mannen die wat hadden te vertellen. Ondertussen hapten wij in verrukkelijke smaken en dat viel bijzonder samen met een koel biertje of droge Chardonnay. Het jaar weet ik zo niet meer, maar 1979 kon het niet zijn. Die wijn behoeft geen krans meer. Zij heeft zich allang bewezen. Zij heeft allang bewezen de mooiste, de liefste en werkelijk alles voor mij te zijn. Zij gaf mij twee kinderen.....en nu zelfs een waterkraam!! Hoe mooier kun je het hebben. Pantarei, niets blijft, alles stroomt. In een split second had ik gisternacht vader Abraham te pakken. Ja, wij kunnen allemaal door een waterkraan. Magda sluit de meeste waterkranen, soms dicht en vaak open. Als zij Leco heeft ingeschakeld voor het laatste kledingadvies gaat het op naar hogere sferen om vanuit de koffer beslagen ten ijs te komen. Het werd zo'n dag, avond, nacht waarop soms alles samenkomt. Dat je de dopjes van je flesje niet hoeft te ontkurken maar gewoon eraf kunt draaien. Hallo, ben ik weer in Frankrijk. Neuh, maar leefde wel als God in Hardenberg. Het Barrel Food Truck Fest masseerde mijn geest, maag en hersenloze bovenkamer. De markt herkende ik niet meer....De soms troosteeloze aanblik van een plein wat soms maar niet de geest kan krijgen behalve als je er wat vrolijke mensen parkeert, de muziek aanslingert en heerlijke geuren laat samenkomen. De horeca van Hardenberg kan het niet allemaal alleen. Waarom de Mexicaan niet de markt opgeslingerd meneer de Centrummanager...maar weggedrukt iets verderop....?? De markt beleefde gisteren weer één van haar finest uren. Het was genieten. Tuurlijk, ik ben een bourgondiër pur sang. Zet mij een glas gerstenat voor, wat happerij, wat mooie mensen en je kunt mij niet gelukkiger maken. De kindjes maakten het plaatje compleet af. Moos was een absolute kanjer....Smulde van het heerlijke eten, speelde met vriendjes in wording, wist weer een leuke mevrouw achter de tap te betoveren met zijn onbevangen blik. Regelde voor papa een gratis biertje en Mouna bleef maar lachen. Met haar kekke roze koptelefoontje zag ze dat haar papa en mama aan het genieten waren. Wat was het in alle opzichten een gedenkwaardige dag. Mensen leerde elkaar beter kennen. Spreekwoordelijke muren werden geslecht. Van 39 ging het zo naar 41, 43 of 45. We spraken over meerdere getallen. Onbekend maakt onbemind. Maar wat baadde Hardenberg gisteren mooi in het zonnige avondlicht. De DJ van dienst snapte het ook. Hij gooide de juiste muziek de ether in. Hij vermengde de jaren tachtig simpelweg met het heden en blies het verleden als een nachtkaarsje uit. Terence Trent d'Arby....Dance Little Sister. Grappig. Ik sloot de ogen en genoot. Niet alleen van mijn mega hamburger op een warm bedje van knapperige sla en een vleugje liefde als geheim recept. Neuh, het oeroude recept werd succesvol door ons uit de kast getrokken. Geen kleding om te showen maar genieten van het leven zoals het hoort. Gisteren zorgde het Barrel Food Truck Fest ervoor dat mensen aan het genieten waren. Hardenberg voelde aan als een warm bad met geurende oliën. Het begon voor ons 's morgens al. Wij zongen voor onze grote liefde en trotse Mama....Ontbeten heerlijk en knus bij de Koffiepot. Later hoorde ik dat zij er eigenlijk verantwoordelijk voor zijn dat gisteren en vandaag de Markt is omgetoverd tot een zomers Italiaans plein waar de liefde en het leven wordt gevierd. Hulde daarvoor. Je kunt 40 jaar lang koffie hebben geschonken, ze snappen het wel! Het leven zoals het hoort te zijn. Echte liefde, niet gespeend van harteloze lust maar wel opwekkende spanning die werkelijk alle zintuigingen overtroffen. Ik weet het, vanochtend valt er misschien geen touw aan vast te knopen. Maar als u er misschien toch bij was, zij het op de markt, zij het later op de avond in een huis waar liefde woont had je het wel begrepen of anders had ik het wel beter uitgelegd. Iets van die strekking, niet liggend maar gewoon nippend aan een Gin-Tonic met komkommers en ijsblokjes.
Om koud van te krijgen. Hardenberg liet zien dat het leert en grote broer Ommen hartstochtelijk gaat imiteren.
Want als de zon schijnt op de markt en je zintuigingen daadwerkelijk worden geprikkeld hoor je echt niemand meer klagen behalve dan je leger wordende knip. Ach, geld zegt ook niet alles. Niet alles is te koop, Liefde ontvang je pas als alles klopt want dan komt je hart om de hoek kijken. En dat klopt altijd!
Een korte nacht vannacht. Amper de klok rond geslapen, nog niet eens half. Wat is mijn grootste wens...
Smurfen, maar dat snapt geen mens. Nou, ik denk dat enkele mensen wel snappen wat ik zojuist bedoelde.
Ik snapte vanmorgen weer eens de zin van mijn bestaan. Dat het niet moeilijk is, zet een tafel neer en wat stoelen, parkeer er wat vrolijke mensen aan, eet en drink rijkelijk en vier het leven in al haar éénvoud.
Wat ben ik blij dat ik Magda niet hoefde te leren kennen maar dat ik San ontmoette.
Mijn lieve, lieve San....al 38 jaar rondhuppelend op deze wereld. Ruim, dik 5 jaar, al in mijn blikveld.
Some guys have all the luck. I know it, maar wij kunnen dan ook allemaal door die waterkraan.....
Alleen kan ik geen blokfluit spelen, gelukkig iemand hier verderop wel.
Dus wat zeuren wij eigenlijk. Ik, wij hebben alles op de vierkante meter en anders haalt Hardenberg het gewoon binnen haar stadsmuren. Al doende leert men, Barrel Food Truck Fest....Tot volgend jaar dan maar....Wij zijn er bij. Wij zijn inpandig, wat ik jullie brom. Fijne zondag. Ik ga genieten van die kleine dingen, eerst maar ff bedenken wat ik aan ga trekken. Gelukkig hebben wij de foto's nog.
Foto van een mooie dag! Joah, mag wel zo....
Nu Andrea Bocelli opzetten, als ik 'm kan vinden, tis niet grappig bedoeld maar het raakt wel....!
Omdat wat zij leuk vind mijn toekomst wordt!
Gek, dat wat drinkerij en happerij mij bracht waar ik nu zit. Amen, het gaat u goed.

.

Lak Aan!

Hallo  Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Je leert deze wereld pas kennen. Nog zoveel te doen en te zien. Ik hoop dat jij geniet van alles. Ook al duurt het niet lang misschien. Je bent een voorbeeld voor ons allemaal. Je bent een held, een jongen. En een eeuwig mooi verhaal. En jij bent Tijn met jouw verhaal.'
Uut 'Tijn' van Sanne Hans!

Kreeg koude rillingen en ontzettend warm tegelijkertijd. Bekeek het filmpje terug van het moment waarop Domien Verschuuren bekend maakte dat Tijn was overleden. Hij had er moeite mee, begroef de handen en armen in zijn gezicht. Een man mag niet huilen maar bij mij biggelden de tranen over de wangen terwijl ik zat te.....tja, terwijl ik zat te poepen...Sorry, ik ben ook gewoon een mens van vlees en bloed.
Maar het leek wel of ik in een vrieskist zat, happend naar lucht. Nog geen seconde later bevond ik mij in een denkbeeldige Finse Sauna en brak mij letterlijk het zweet uit. Tijn, onze nationale held. Mocht geen zeven worden, op 7 juli 2017 stokte zijn adem om 07.00 uur 's morgens. Zes jaar werd deze held voor ons allemaal. Zes jaar, verdomme nog aan toe. Slaapt er weer iemand uit boven....!!!
Je wist dat deze dag zou komen. De dag ervoor had zijn actie 'Lak door Tijn' nog een miljoen euro opgeleverd. Als zo'n jochie iedereen en alles in beweging kan krijgen tot de Koning en Youp aan toe zou hij dan ook zijn eigen afscheid hebben kunnen regisseren....?? Toeval bestaat toch niet... ?Staat hij nu dan boven aan de brievenbus van de hemelpoort. Potje nagellak in de hand, zal Petrus Tijn's favoriete kleur al op de nagels hebben....? Youp schreef er een prachtige column over, nou ja, eigenlijk een brief aan Tijn. Wederom stond mij het huilen nader dan het lachen. Dat kleine mannetje met dat brilletje raakt mij wel eens vaker met zijn schrijverij. Legt regelmatig zout op de juiste wondjes. Het schuurt vaak bij die man uit Amsterdam. Hij stelde de juiste vragen aan Tijn, het raakte de kern van ons bestaan. Hij is vader en Opa tegelijk, ik alleen het eerste. Heb dezelfde vragen. Waarom? Natuurlijk zijn er gisteren weer jochies doodgegaan die misschien geen Tijn heten maar misschien wel Piet, Jan of Henk. Die tevens zijn gestorven door een vreselijke ongeneeslijke ziekte, ongeluk of die niet eens geboren mochten worden. Die al overleden waren voordat ze amper de wereld konden gaan verkennen. Tijn was vorig jaar de redding van 3FM, serieus....?? een jochie van zes jaar! Tijn was de spreekwoordelijke boei voor politiek Nederland die in de verkiezingsstrijd maar graag gebruik maakte van een jochie die wel een steen verlegde, het levende bewijs van zijn bestaan. En Tijn, Tijn wilde alleen maar lakken. Was zich niet bewust van zijn sterrenstatus. Welke nagels waren de mooiste om te lakken. Néé, niet die van een bekende DJ of muzikant, neuh....Lange nagels vond ie het mooiste en bijzonder interessant! Zijn mooiste belevenis? Lakken....het liefst met rood, zijn lievelingskleur. Hij had lak aan die zelfbenoemde helden en aan mensen die zichzelf behoorlijk belangrijk vinden. Ik verplaatste mij toen ook al in de vader. San en ik waren op onze manier dankbaar dat wij niet de ouders waren van Tijn. Het leek mij verschrikkelijk om de vader van Tijn te mogen zijn. Tijn was bezig om een steen te verleggen maar als vader zijnde wist je donders goed dat jij de laatste zou zijn die een steen op zijn graf zou zetten met mooie woorden ter afscheid. Een gigantisch hard gelag. Tijn, alleen zijn voornaam is en was genoeg! Ik ben zo dankbaar en blij dat Moos alleen in onze eigen 20 of dertig vierkante kilometer een kleine beroemdheid is. Dat hij in zijn vertrouwde omgeving een grote glimlach op ieders gezicht weet te toveren. Dat hij god zij dank op bijvoorbeeld een festival in Kloosterhaar wordt herkend. Mooi jochie hoor.....Dat ik, dat wij op onze eigen kneuterige manier trots op hem kunnen zijn. Ik moet er niet aan denken dat ik weet dat Moos over een maand, half jaar of misschien anderhalf jaar mij een laatste blinde High Five zou gaan geven en dan de oogjes sluit. Voor eeuwig en altijd. Dat hij een jongen was, een held, een eeuwig mooi verhaal. Moos verlegt voor ons altijd zijn steentje, hij heeft onze manier van denken al voor eeuwig en altijd veranderd. Dit weekend heb ik Moos meer geknuffeld dan ooit. Zijn we vriendjes geworden in onze eigen droomwereld. Heeft hij gisteren gewoon drie ijsjes mogen eten zonder dat hij er een zere buik van kreeg. Wilde hij mee met mij naar de muziek in plaats van om bij Oma te blijven. Zat hij in het gras te luisteren naar Sam Dice. Mooi hè, papa....Potverdikkemei. Moos die gewoon één van mijn passies met mij deelt. Luisteren naar muziek die er toe doet. Het vader/zoon verhaal kreeg gisteren een  mooie dimensie. Hido kroop achter het drumstel. Hij kroop in de vertrouwde zestienmeter van Harry, zijn domein. Waar hij ballen pakte maar ook de drumstokken vast hield. Een knipoog naar boven. Hij repte naderhand over enkele schoonheidsfoutjes....Echt niet! Ik hoorde Harry drummen, hij nam even het touwtje over. Op zo'n moment maak je geen fouten maar verlegde jij ook een steen Hido!! Tears Are Wasted All The Time! De Blues verlaat je nooit.....Look Around you and you will see...Op een weiland naast een zwembad vol helder water stroomde bij mij weer de waterlanders omdat alles  ff samenkwam. Moos stond inmiddels bij clown Henkie, blijft wel een kind hè. Papa praatte nog ff ouwe jongens krentenbrood met een tegenstander van weleer. In de auto terug naar San en Mouna werd er honderuit gepraat door ons tweeën. Een gesprek op niveau. Moos die veel vroeg en ik die veel antwoorden had. In de achteruitkijkspiegel zag ik 'm zitten. Hij tikte met zijn handjes op de knietjes. Tuurlijk hadden wij Daniël Lohues op staan. Maak joe Woar.....Wij hadden er lak aan. Niemand kon ons dit moment afnemen. In plaats van het gas in te trappen trapte ik op de rem. Dit ritje op een zaterdagmiddag moest even nog wat langer duren, wij wilden nog even dit moment vasthouden als een foto van een mooie dag!
Hido mist Harry nog elke dag zoals ik Freek nog elke dag mag missen. Zo hoort het ook te zijn, een zoon die zijn vader mist. Niet andersom. Een vader moet zijn zoon niet elke dag missen ook al heeft hij Nederland wat geleerd. Ook al heeft hij mensen samengebracht, ook al heeft hij ervoor gezorgd dat andere kindjes door zijn Lak Aan acties misschien in de toekomst wel gewoon kunnen blijven leven. Tijn is een echte held maar is ben zo blij, zo ontzettend blij en dankbaar dat Moos geen Tijn is. Dat Moos gewoon Moos is. Tuurlijk haalt Moos soms het bloed onder mijn niet gelakte nagels vandaan. Hij is dan een echte tovenaar want een seconde later lach ik weer met heel mijn lichaam om zijn fratsen....en krab ik mij nog eens achter de oren waarom werd je zo boos op hem. Kwaad is erger hè Papa....Het is dan gvd ook nog maar een kind. Hij wordt vijf, zes, zeven en tachtig toch.....?? Of staan wij binnenkort ook samen bij een brievenbus en vraagt hij Maak Joe Woar aan omdat hij, wij niet.....Nou ja, jullie snappen mij misschien wel. En zo niet, lekker belangrijk. Want het belangrijkste zit hier bij mij aan tafel...Blij dat je hier bent. Natuurlijk lak ik mijn nagels niet. Ben een man, dat doet een man niet. Net zoals een man niet huilt......Echt niet. Boeiend....Als het moet lak ik elke dag mijn nagels....Zolang Moos ooit zijn vader zal moeten missen en niet andersom. Dat hoort niet! Wat dat betreft lak aan regels, lak aan alles.....Gewoon Lak Uit!
Oh ja, Tijn...als je boven een oude lieve grijze man ziet die achter het stuur van zijn OAD bus zit. Laat 'm maar even stoppen. Ik weet vast en zeker dat hij zijn nagels wel wil laten lakken. Rood en zwart zijn zijn favoriete kleuren. Als in die bus een keeper zit met stokken in zijn handen zal het wel Harry zijn, ik hoop dan dat je ook wit in je nagellakpotje hebt zitten....Zij hebben vast een goed verhaal te vertellen, net zo'n goed verhaal wat jij ook ooit had. Tijn, jij blijft een eeuwig mooi verhaal. Helaas......Joah, mag ff niet zo.
Heaven still cries!

De Rheezerkamer

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Als ze er niet is, weet een man pas wat hij mist......'
Uut 'Als ze er niet is' van de Dijk

Natuurlijk verbaasde het mij niet maar Twitter ontplofte toch over een hoofdredactioneel commentaar wat gisteren verscheen in het Reformatorisch Dagblad.
Deze volledig andersdenkenden lullen wel vaker zaken recht die ontzettend krom zijn. Dat een eindredacteur van hetzelfde krantje destijds een vrouw bezwangerde wat niet de zijne was werd natuurlijk vakkundig onder de uiterst gelovige mantel geveegd. De vrouw in kwestie werd natuurlijk ontslagen, de hitsige meneer met vrouw en vele kinderen thuis kon gewoon zijn enge stukkies blijven tikken op de burelen van het christelijke dagblad van bevindelijk gereformeerde signatuur. Er zou verder voor hem worden gebeden dat hij zijn botte verstand in zijn hersens kon houden in plaats van een halve meter lager als u begrijpt wat zij bedoelen....
Het RD, ook wel #refdag, alleen niet op zondag werd bijzonder verdrietig van het feit dat Duitsland ook eindelijk het homohuwelijk toestaat. De krant prees wel het feit dat Angela Merkel vasthield aan haar standpunt. Dit schaapje in wolfskleren stemde natuurlijk tegen al wist ze donders goed dat de overgrote meerderheid in het parlement voor zou stemmen. Als je zo je eigen achterban een beetje tevreden wilt houden ben je zelf geen knip voor de neus waard. Ik wilde het artikel vandaag nog eens teruglezen, even kijken of ik het allemaal wel goed had begrepen. Wie weet zat er toch een kern van enige waarheid in. Maar op zondag gaat de site van het Reformatorisch dagblad op zwart...Net zo zwart als die kousen blijkbaar. Ze bedankte mij nog wel persoonlijk voor mijn belangstelling voor RD.nl maar vandaag was het zondag (Hallo, dat weet ik zelf ook wel hoor). Ze wijden deze dag aan de dienst van God. Dat valt hun te prijzen, zeker en ik respecteer dat.
Niet iedereen denkt zoals ik meestal schijnt te moeten denken. Ik respecteer een ieder, zelfs mensen die een compleet andere mening er op na houden....Hoe ridicuul of compleet gestoord die misschien ook mag zijn. Maar ben je nog wel van deze tijd dat je tegen alle stromen in verdrietig wordt van het geluk van twee mensen die zielveels van elkaar houden en die vervolgens besluiten hun eeuwige trouw voor elkaar aan iedereen in de wereld te laten zien. Ook al is het geen man en vrouw combinatie maar twee mensen van hetzelfde geslacht. Wie zijn wij om daar over te oordelen....?? Wat is er uberhaupt tegen de liefde, het grootste geluk op deze aardkloot....Liefde in zijn pure vorm mag je tegenwoordig koesteren.
Vond het hoofredactionele commentaar een beetje eng. Denken er echt nog mensen zo....Anno 2017...?? Blijkbaar wel. Ze hebben best veel abonnees. Voornamelijk op de zogenaamde biblebelts. Staat er daarom altijd zoveel file als ik die kant op rij.....??
Dacht dat ooit God, of was het nu Jezus, die riep laat alle kinderen tot mij komen. Ongeacht of je nu wit, geel of zwart bent. Man of vrouw. Ik heb altijd geleerd dat geloven iets is dat je je naasten lief hebt. Van die mooie praat en zo als het in je straatje past. Dat werd vroeger wel in de kerk gepredikt waar ik als kleine jongen zondags zat te luisteren. Als ik er toch moest zijn kon ik net zo goed de oren spitsen....Als je mee wilt praten moet je wel weten waar de boodschap over ging.
Vinden zulke mensen Wim Sonneveld dan ook een lul? Iemand die er wel of niet mocht zijn, waar ze blijkbaar enorm verdrietig van werden. Gek toch, want Wim was een groot cabaretier. Wim was tevens niet van de vrouwen. Hij vond mannen leuker om mee te spelen dan types als Eva die niet van appels en van redacteuren van Reformatorische Dagbladen af konden blijven......Zowaar ik zeg u!
Van de week was het 100 jaar geleden dat Wim als baby werd geboren. Moet vaak aan Sonneveld denken als ik de Brink in Rheeze in mijn ooghoeken waarneem. Die kar met paard langs het tuinpad van mijn vader. Wat leefden ze eenvoudig toen, met simpele huizen tussen groen, boerenbloemen en een heg. De zandweg tussen koren door, het vee en de boerderijen. Rheeze dus.
In de hoek van de Rheezer Brink stond het huis waar mijn Pa is geboren. Hij was er iene van Poljans. Mien opa stond er vaak op de uitkiek terwijl mien Oma cake aan het bakken was. Niemand kon cake bakken als mien Oma. Ik kom er graag. Sonneveld borrelt dan zachtjes in mijn achterhoofd. Aan de Rheezerbrink is er nog niet veel veranderd. Iedereen is hier welkom. Wij zetten graag een bord voor je klaar en trekken er een extra stoel bij. Mijn oom en tante wonen nog op het ouderlijke huis van mien Pa. Best wel mooi vind ik dat. Waarom komen wij er zo graag. Natuurlijk voor de Rheezer Kamer. Astrid is de perfecte gastvrouw. Koffie waar je graag een blokje voor omrijdt. En wat dacht je van haar eigengemaakte dadel- of appeltaart. Vorige week proefde ik nog de overheerlijke cheesecake, om je vingers bij af te likken. De appel valt niet ver van de boom. Oma's geest waait er rond al dan niet haar bakkunsten. Zodra de eerste zonnestralen de Rheezerbrink bereiken arriveren ook steevast de eerste gasten bij haar. Wat dat betreft lijkt de Rheezerbrink wel een beetje op Ommen. De zon heeft zo'n aantrekkingskracht op de Rheezerbrink. Het ratelen van de keien. Een leuk gesprekje, het is allemaal zo voor elkaar bij de Rheezer Kamer. Zij boert niet aan een drukke straat of dito stad. Neuh, gewoon in het tijdsbeeld van Sonneveld, Wim Sonneveld, schotelt ze jou de mooiste koffiebonen voor. Gepruttel op een mooie tied. Geen Reformant te bekennen hier, want op zondag smaakt hier alles goddelijk. Dan heeft iedereen de tied om rustig te zitten. Vorige week zat ik er ook. Keek naar het tuinpad van mien Vader en ik dacht aan de lessen van hem. Hij geloofde ook, best wel heel erg. Ik vond dat prima, hij vond daarentegen mijn keuze prima. Ik denk, dat hij het zelfs prima had gevonden als ik niet Sanneke had gevonden maar ene Henk of Wim als levenspartner. Tuurlijk was het even slikken voor hem geweest. Niet wat hij had verwacht of had gedacht of waar hij eerder in geloofde. Maar Pa was een man van de wereld, niet bang voor andere culturen of voor andersdenkenden. Pa had ook zijn wenkbrauwen gefronst van het artikel van RD. Vast en zeker....Wat ik oe brom! Pa had ook graag koffie gedronken bij zijn buren van de Rheezerkamer. Toen was van de Berg zijn buurman. De dokter, daar praatte Oma en Opa met veel respect over....Nu praten wij met respect over de Rheezerkamer van Astrid. Omdat iedereen welkom is op de Rheezerbrink. Of je nou gelooft of niet, of je man of vrouw bent of als je er komt met je lieve man terwijl je zelf Wim heet. Wim had hier kunnen zitten in het Sonneveld. Genieten van een lekker bakje koffie.....Ik zie de hoge bomen nog steeds staan. Ik was toen een kind, nu nog....Ik wist niet beter dat het nooit voorbij zou gaan. Blijkbaar blijven sommige mensen maar tegen alles en vooral tegen beter weten in in het verleden hangen....Jammer, gemiste kans. Gelukkig hebben wij nog een ansichtkaart.
Joah, mag wel zo......

Cremeren of toch Begraven!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Kijk naar de maan. Kijk naar mij. Kijk hoe klein wij zijn. Zandkorrels in de wind. Schreeuw tegen de maan. Schreeuw tegen mij. Schreeuw je hart uit. Ik houd je vast in de wind. De wind nam hem mee. Hij komt nooit weer'
Uut 'De Wind Nam Hem Mee....' Van Frank Boeijen

Lekker hè. Zo'n onderwerp op de zondagmorgen. Net je ontbijtje op en ik begin te ouwehoeren over de dood. Cremeren of toch begraven? Youp van 't Hek zei ooit. Ik zou het beide doen. Om zeker van je zaak te zijn. Dat was natuurlijk bedoeld als een grapje....toch? 
Maar ja, we zijn allemaal geboren. Niemand is gemaakt uit lego, steen, of ander geneuzel.
Neuh, we zijn allemaal een keer om het hoekje van venus komen kijken. Hallo, hier ben ik dan. De één kwam met veel kabaal en ratelt nog steeds vijf kwartier in een uur vol. De ander is rustig geboren, blijft rustig en steekt zijn mening niet onder stoelen of banken. Kijk, zo kan het ook. Maar ik word liever geschoren boven het maaiveld uut.
Maar je laten horen over de dood was eerder not done! Dan haalde je bij wijze van spreken de duvel in huis. Een mooie uitspraak. Ik hoorde 'm gisteren op het crematorium, of is dat nou in het crematorium? Gelukkig was het niet meer zo warm buiten en stonden de ovens ook niet op standje oorlog. Voordat je het weet struikel je en beland je in een ware vuurzee.
Onbekend maakt onbemind. Moest er zijn voor de krant. Beetje meningen peilen op een doordeweekse zaterdag. Zag mensen lopen met rollators op weg naar hun huis van de toekomst. Ze gingen een drempel over wetende dat ze ooit gestrekt tussen zes plankjes weer retour zouden gaan. Of niet natuurlijk, dat ze werden meegenomen in een potje door de familie. Wel pas na een maand want vanuit de overheid moet de as namelijk eerst een maand bewaard worden in een speciale bak of zoiets. Ja, ja...ik let wel op als ik uitleg krijg. Niet altijd maar wel als ik een pen en wat papier bij mij heb. Begraven of cremeren. Vroeger vroegen ooms met humor en geinponems van tantes mij wel eens op een bruiloft van een neef of nicht. Ben jij nu eindelijk de volgende....? Het begon mij te irriteren na de zoveelste trouwerij...Je wordt ouder en geacht om een leuk meisje te treffen en daarmee de echtelijke sponde in te duiken...Ach, jullie kennen die verhalen. Maar ik begon vervolgens de vraag te stellen bij begrafenissen aan mijn ooms en tantes....Ben jij eindelijk de volgende....? Twee vliegen ving ik in één klap. Ze stelden mij nooit meer de vraag....Geintje natuurlijk. Daarvoor waren mij de ooms en tantes te dierbaar. Denk nog steeds met grote liefde aan bijvoorbeeld Tante Dinie en Ome Mans, tante Riek en Ome Lenard. 
Maar ik weet het echt niet. Wil ik worden begraven of gecremeerd. Het is mij eigenlijk om het even. Ik ben van de theorie dat er niets meer is na de dood. Ik ga niet naar de hemel, ook niet naar de hel  hoor.....Neuh, heb geen zin om na mijn dood ook weer eikels van mensen te ontmoeten. Die zie ik al teveel in het huidige leven. Neuh, laat mij na de dood maar lekker liggen. Geen polonaise aan mijn lijf. Dan heb ik de rust gevonden, ga ik heel lang slapen en vind ik het allemaal wel best. Maar weet nog steeds niet wat ik wil. Begraven of cremeren....Het heeft zo zijn voor- en nadelen. Ik kom bijna nooit bij het graf van mijn vader. Heb daar niets mee. Er staat een steen met Freek erop...Maar zo'n steen vertelt mij en jou niet wat voor fantastische kerel hij was. Het vertelt niets....Zo'n steen verhaalt niet al die prachtige anekdotes. Al die levenslessen die hij mij heeft geleerd. Was er vorige week, toevallig. Het maakte indruk op Moos. Opa Freek is dood. Oma moest het even later ook horen, Opa Freek is dood. En niet veel later ook Gretha bij Greta's Eetcafé. Opa Freek is dood. Hij weet dat er bij ons een foto hangt. Opa Freek met zijn zoon, zijn papa. Gisteren vertelde hij mij trots dat zijn papa nog niet dood is. Gelukkig niet! Leven en laten leven.... zeg ik dan maar. Maar goed. Zo'n bezoekje aan het crematorium waar alles uit de doeken werd gedaan zet je wel even aan het denken. Begraven of Cremeren....? 
Weet wel dat ik de muziek zo'n beetje al heb uitgezocht. Kwam ook ter sprake op de jaarlijkse LuchtBallonnen BBQ van de Kouwenborchies.....Terwijl de Ballonnen na veel wachten toch opstegen naar hogere sferen gooiden wij onze speklappies en stokjes op de BBQ van 41. De Grolschies gingen er lekker in, het wijntje ook. Ach, zo'n beetje alles passeert op zo'n avond de revue. Je wijst de politie de weg, een tom tom is hen nog steeds vreemd en je oreert verder over de mooie dingen in het leven. Maar gek genoeg kwamen wij ook op begrafenismuziek of zoals u wilt op crematie-muziek. Mieke Telkamp was reeds vertrokken naar de eeuwige jachtvelden. Wij hebben qua muzieksmaak wel enig niveau....ahum. 
Zal maar niet vertellen dat wij binnenkort een heuse TV Oranje avond organiseren,verheug er mij nu al op....Lekker fout, Grappig!
Als ik dood ga over honderd jaar mag je hopen dat je niet wordt uitgenodigd, of dat je je verplicht voelt om te komen op de koffie. Natuurlijk wil je eerst kijken of ik wel echt voor eeuwig de ogen dicht heb. Is ie eindelijk uitgeluld, nou ja beter is ie eindelijk uitgeschreven. Doopt ie niet langer meer zijn pen in het azijn. Maar dan mag je tevens brood en drinken meenemen. Ga ik jullie nog één keer stierlijk vervelen met muziek, veel muziek. 
Zo kwamen wij redelijk laat of vroeg in de nacht op het onzinnige idee om onze begrafenismuziek te gaan draaien. Spotify was bijzonder gewillig. GJ kwam met Fields of Gold van Sting....Vinnie met Badlands van Bruce, ik bijvoorbeeld met Frankie Boeijen (de wind nam hem mee), moet dan wel een sterke wind zijn om mij te dragen en lieve San met Fairouz - Li Beirut. Terug in de moederschoot. Weet zo ff niet meer wat Marloes en Mandy voor keuze hadden ingediend. De kijkglaassies waren al wat aan de troebele kant. Dit is het einde, dat doet de deur dicht zal het wel niet zijn geweest. Misschien voor Marloes iets van Bob Marley en Mandy wist het nog niet. Misschien wel Wolter Kroes en zijn lofzang over HHC. Maar weten jullie het wel, weet het zelf nog niet. Begraven of cremeren? De muziekkeuze zal al niet gemakkelijk zijn. Je wilt zo'n begrafenis ook niet langer maken dan strikt noodzakelijk is. Maar wat wil ik eigenlijk. Begraven of toch cremeren. Als die evolutietheorie van Darwin niet klopt en het feit dat God de aarde wel heeft gemaakt en zo....en dat het paradijs wel degelijk bestaat en dat na je dood het allemaal weer opnieuw begint is cremeren dan wel zo'n handige optie....? Stel dat je wijsvinger niet mee de oven is ingegaan mis ik straks wel een essentieel onderdeel van mijn bestaan. Kan ik nergens meer naar wijzen en typt het ook niet zo makkelijk met negen vingers.....
Ach. Over honderd jaar zijn jullie allemaal dood en ik ook. We hebben nog even...hoop ik wel, om daar over na te denken. Oh ja, na mijn dood moeten jullie wel het leven gaan vieren. Dus een biertje en een wijntje is dan wel op zijn plaats. Draai ik op mijn eigen afscheidsfeestje wel de plaatjes. Afspraak?
Fijne zondag.....Joah, mag wel zo....

 

Bakker Battjes & The Brandos

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'I am the Keeper of the old ways. And I remember the younger days. I look to the east for the risin' sun. And bow to the west when the day is done. I keep the love and I keep the hate. I keep the dignity and faith. I keep all the reasons why so many millions have had to die. I keep the dreams and I keep the fears. I keep it all. I keep the tears.'
Uut 'The Keeper' van The Brandos

Wat ben je eigenlijk toch gigantisch rijk als je kinderen hebt. Dat besef je je misschien niet altijd maar het is wel gewoon zo. Dat even een onzichtbaar iemand je vanmorgen in de handen knijpt tijdens het uitpakken van de zelfgemaakte kadootjes. Koester het geluk, jongen....! Iets van die strekking, weet ik veel. Dat hoe gek het misschien ook klinkt iemand even over je schouders meekeek vanochtend. In een tiende van een seconde denk je misschien: is er dan toch meer tussen hemel en aarde? Of is het jouw heldere geest die even een afslag neemt en samen met the King op jouw keurig geplaveide pad arriveert. Zeg het maar! Weet wel dat ik vanmorgen hetzelfde gevoel had wat mijn vader denk ik, ruim vijftig jaar, moet hebben gehad. Dat kan toch niet anders. Hij had vier zonen, ik heb er één en zo'n lief meisje die ik mijn dochter mag noemen. Denk best wel dat ie trots op mij is, en ik op jou Pa! Wat dat betreft ben ik een echte keeper. Ik keep die gevoelens en ik hou vast aan mijn eigen dromen. Mooi, vanochtend moest ik blijven zitten op de trap. Moos was nog niet klaar met het inpakken van zijn kadootjes, die hij even later met de snelheid van het licht weer aan het uitpakken was. Staat hij daar onderaan de trap, je mag naar beneden komen Papa! Een eigen gemaakte parkeerschijf, die ligt in al onze VW Sharan. Mouna had een steen voor mij, Papa jij bent steengoed met haar voetjes erop geverfd. Kun je mij wegdragen hoor.....haha,  maar dacht het niet want eindelijk na drie weken wachtte weer een perfect ontbijtje op ons. Niet dat het de laatste drie weken martelen was, maar we misten de kers op de taart. Bakker Battjes was gelukkig weer aan het bakken geslagen. Een brand gooide roet in ons verrukkelijke brood en die van vele anderen. Ruim drie weken kon Bakker Battjes en zijn personeel niet het deeg kneden, geen brood in de oven stoppen en gingen de verse broodjes niet warm over die spreekwoordelijke toonbank. Het voelde bijna als een (weder)geboorte. Het open maken van een nieuw vers brood van Battjes, een fraaie sesam volkoren. Deze bevalling ging in een floep en een zucht. De geur van vers gebakken en eerlijk brood bedwelmde voor even mijn reukorgaan. Zo rook het gisteren ook bij Bakker Battjes. Het was er druk en terecht. Wie had er de laatste weken niet gesmacht naar het overheerlijke brood wat er dagelijks wordt gebakken op de Brink in Hardenberg. Zelfs de boter had er zin aan, de Becel leek er wel smeuïger op te gaan dan normaal gesproken. Het liep in ieder geval gesmeerd. De oude kaas van het Kaaskeldertje maakte het prachtige plaatje compleet. De eerste hap was hemels, alsof er een engeltje op je tong plaste. Mmmmmmmmh. Wat maakt Bakker Battjes toch lekker brood. Zo blij dat jullie er weer zijn....Bakker Battjes krijgt iedereen aan het ontbijt, wat ik oe brom! Moos zei het ook al, lekker hè. Of was het feit dat de snoepjes niet waren verbrand, dat die de dans waren ontsprongen. Dat kan ook, met Moos weet je het namelijk nooit. Onze kleine grote grapjas van vier jaar.
Bijna 10 jaar hadden wij er op moeten wachten. Dat was niet grappig. Dacht dat ik ze nooit meer zou zien. The Brandos, maar ons geduld werd gelukkig niet te lang op de proef gesteld. Al vind ik tien jaar best wel lang, dit trouwens terzijde. Dave Kincaid stak de grote plas over, even weg van de politieke chaos in zijn eigen land. Hij arriveerde vrijdagavond in het Podium. En wij ook.....Het was thuiskomen, net als met het brood van bakker Battjes, waren de eerste klanken van Dave's gitaar genoeg! Het kenmerkende Brandos-geluid bedwelmde mijn oren. Intens genieten, nostalgie waaierde vanzelf binnen. Al miste ik toch in het midden de bas van Ernie Mendillo, ach je kunt niet alles hebben. Celebration, later de Stam en eindigd met het Podium. Vele voetstappen hier gezet en vele bandjes live gezien. Maar wat een genot voor mijn oren om weer eens Live Kincaid en zijn band te mogen aanschouwen. The Brandos. Gunfire at Midnight, The light of Day, Gettysburg, Over the Border, Anna Lee, Can't go Home, Pass the Hat en natuurlijk the Keeper. Vergeet nooit mijn eerste kennismaking met the Brandos. Ik moest en zou mee van Gerard Buitenhuis. Dit ga je leuk vinden Dorgelo...Maar de voetbal, de Pallegarste en Binnenmars hadden mijn kijkglazen al redelijk volgegooid. Ik vond dat Dave best een aardig deuntje Nederlands kon praten totdat Gerard mijn wakker schudde: Dit is nog maar het voorprogramma.....Ok!, Dorgelo weer eens uit de bocht maar in Zaal Struik in Heino begon de liefde voor The Brandos vaste vorm te krijgen. Legendarische optredens meegemaakt. Zo een keer in Almelo, in Sub Rosa. Daar ging ik ooit door de knieeën voor Loïs Lane maar beleefde ik tevens mijn finest hour. We kwamen ze tegen, lopend over straat in Almelo. Hey Dave, are you gonna play the Keeper Tonight. Sorry, not tonight. But, maar in de derde toegift ging hij toch overstag. We are gonna play a song and i know that someone in the audience it's now going mad. Ze waren het niet van plan. The Keeper werd toch gespeeld en ik ging natuurlijk uit mijn dak in Sub Rosa. Het was een boulevard of broken dreams maar dan anders. In oude vriendschappen werd nieuw leven geblazen, Prayinghouse maakte tevens de oversteek. Mooi om te zien dat mijn voetballer van de eeuw trots is op zijn lieve dochters. Beide weer het geluk gevonden en ja...het is een cliché. Als je kinderen gelukkig zijn ben jij het automatisch ook. Penk, Henk voor intimi, is een geweldige vent. Aart ook, al heette die vrijdagavond Simon. Dat mag ook....Je hoeft elkaar jaren niet te zien. Maar een warme handdruk en een dito omhelzing maakt mij zo blij. Muziek de verbindende factor en het mooie pittoreske dorpje Mariënberg. I remember the younger days and i keep the love.
Tja, het werd het weekend van Bakker Battjes en van The Brandos, maar het werd eigenlijk weer het weekend van de liefde en de nostalgie. Daarom vind ik initiatieven van een andere keeper ook zo geweldig. Hij keepte vroeger, eerder, bij OZC. Hij won vaak van mij, ach ik verloor soms met een glimlach. Arjan de Boer, mooie kerel, zijn haren wapperen nog steeds in de wind. Waar ik langzaam afscheid van mijn haar moet nemen waaiert die van de Boer nog steeds uren tegen de Beerzer storm in. Samen met Bert Zielman van Café Calluna organiseert hij volgende week voor de tweede keer een flashback naar de mooie tijden van de Tronk en route 66. Vooral die eerste bar heb ik vaak mogen betreden met mijn schoenen,  maatje 46. Die oude truck die dienst deed als draaitafel. De goede, eerlijke, oude muziek van de Tronk. Geweldige avond meegemaakt in de kroeg van Tom Beij, het vrijgezellenfeest van Bert en de knie van Jan de Smakgans. Als het mij lukt wil ik toch nog een stukje nostalgie herbeleven. Kwam er niet wekelijks maar als een goed bandje wilden horen tijdens de Ommer Muziekavonden moest je bij de Tronk zijn. Dat was net zo klip en klaar als het brood van bakker Battjes. Het gaat allemaal zo snel voorbij dat je het niet meer weet. Maar ik weet het nog allemaal wel. Als je op zoek bent naar je verleden moet je gewoon volgende week aanmeren bij Café Calluna. Oude jongens krentenbrood. Denk het echt wel. Daarom houden keepers dromen en tradities in leven. Keepers zijn apart maar toch ook weer niet. Wij zien het alleen altijd een beetje anders. Daarom is the Keeper mijn gerezen deeg. Fijne zondag , fijne vaderdag! Joah, mag wel zo...

..