'Als jij het niet meer weet in het donker van je hoofd.
Ze laten weinig heel van waar je in gelooft.
Hoe de tijd ook raast we moeten er doorheen.
Als jij het niet meer weet, je bent niet alleen.
Hou me vast. Hou me vast'
Uut 'Hou Me Vast' van De Dijk.
Hallo, ben ik weer.....
'YESSSS! We've got him!
The Catch of the Day, de Mooiste Vangst van de Dag.
4 kilo en 464 gram schoon aan de haak, 55 cm gemeten van kruin tot teen!
Luc kwam dinsdagmorgen (gewoon) binnen zonder kloppen om 22 minuten over het uur 11.
Luc Wiebe Jan Monsma. Luc voor familie, vrienden en kennissen.....
Onze new born neefje werd absoluut wakker in een vreemde wereld. Pure liefde, Echte liefde.
Het zoontje van Elisabeth en Martijn, het broertje van grote vriend Boris, kwam, zag en overwint nu al alles...Wat ik oe brom!
Wat een baby, wat een Luc Monsma niet kan doen. Hij kan je laten zweven als jenever....met van die lekkere worst uit de Walstraat!
Hij deed eigenhandig het licht uit in de buik van zijn lieve moeder. Ruim negen maanden en een beetje had hij rondgedobberd in de woelige baren....donker hier!
Mooier dan nu wordt het niet. Hou me Vast, kleine vriend. Laat mij (blijven) geloven dat jouw kleine wereld er voor altijd zo zal blijven uit zien. Eentje van melk drinken, gulzig aan de borst van je moeder, eentje van poepen, luiers vol en slapen, zachtjes snurkend tegen je papa en mama aan in het grote bed in de voormalige hanzestad Deventer!
Slaapliedjes te over. Lovesong 100.001. De melkboer zet zijn flessen neer. Maar hoe de tijd ook raast, we moeten er wel doorheen maar weet lieve, lieve Luc, als jij het ook niet meer weet, jij bent niet alleen. In de rimram van de tijd en als wij het ook niet meer weten. Niemand is alleen. Hou dat vast, kleine jongen.
Gisteren was ik nergens en vandaag weer hier.
Gisteren lag ik diggels en vandaag kan ik niet meer stuk. Ik kon nergens meer om lachen, nu kan ik janken van geluk. Wat een vrouw....euh sorry wat een Luc Monsma allemaal niet kan doen.
Een fantastische mooie keerzijde van de medaille...Na weken van intens verdriet konden Opa en Oma weer eens het grote geluk omarmen. Hou me Vast. A perfect day, eentje zoals Lou Reed 'm geschreven kon hebben met de handtekening eronder van tante Harriët!
Weer een perfecte dag!
Wat zijn we blij met ons kleine lieve neefje. Moos is supertrots op zijn kleinste neefje Luc. Moos is toch de aanvoerder van dit olijke kwartet. 3 jongens en 1 meisje. Wat een rijkdom, daar kan geen kampioenschap van Feyenoord tegenop....Mouna is de vreemde maar oh zo heerlijke vrolijke eend(t)je in de bijt. Mouna kuste gisteren Luc voor de tover in zijn ogen. Zij voelde wie ze was. De grote nicht, met wie Luc straks kwattekaad gaat uithalen in de grote tuin van Opa, Mouna die Luc laat kennismaken met de regenton van Oma, die ze over een paar jaar vast leeg gaan scheppen met de gietertjes zodat Oma de tuinslang er toch nog aan te pas moet laten komen..... En dat Martijn en ik dit tafereel maar gade mogen slaan met een lekker biertje van Davo on the side!
De voorlopige jongste Go Ahead supporter weet nog niet wat het leven voor hem in petto heeft. Ziet mensen om hem heen beschuit met muisjes eten. Laat een boertje en iedereen vind het geweldig. Mooier dan nu wordt het echt niet!
Lies en Martijn, nogmaals super wat jullie in elkaar hebben geknutseld. Alles zit er aan. Tien vingertjes, tien teentjes. Oortjes tevens, maar vertrouw mij maar de gebruiksaanwijzing zit ergens verstopt, maar waar....??
Luc kwam binnen zonder kloppen....
Dat deed Huub zondagavond ook. Een optreden van de Dijk duurde helaas wat langer dan de gebruikelijke negen maanden. Ik kon ze moeilijk bezwangeren, de heren die al bijna veertig jaar springlevend zijn waren lange tijd niet te vinden in mijn blikveld. Tuurlijk, kleine kinderen voorkomen wel eens vaker afspraken die je helaas niet kunt noteren in je overvolle agenda.
Maar ik wanhoopte niet, straks is het allemaal weer anders en misschien wel beter dan ooit. Wanhoop niet, Wanhoop nooit. Nou, Huub kwam, zag en overwon. Hij wilde zelfs in Ommen gaan wonen. Gaf hij daarom Erik een hand. 'k weet het niet....Witteveen was er mooi klaar mee. Of stond hij gewoon zijn Ageeth bij.
Hoe dan ook, hij stond temidden van zo'n beetje honderd vrouwen die Huub minutenlang ademloos en ongegeneerd in zijn kruis konden kijken, of nie Irma en Ina....?? Zag jullie ook wel kijken, Therese en Feronique....Heerlijk. Iedereen weer twintig jaar jonger!
Gemeentepils huisde in mij in plaats van het gebruikelijke gerstenat en dan ben ik misschien wat stiller maar heb ik nog beter de lopende zaken in de gaten. Het was weer ouderwets genieten bij en van De Dijk. Natuurlijk blijven ze op eenzaame hoogte staan in de Nederlandse popmuziek.
Tuurlijk, ik ben lichtelijk nou ja zwaar bevooroordeeld. Ik volg ze al bijna veertig jaar. Ze kwamen binnen zonder kloppen en ze gaan eigenlijk nooit meer weg uit mijn gemoedstoestand.
Jammer genoeg kon San er afgelopen zondagavond niet bij zijn.....Een man weet pas wat ie mist als zij er niet is...Klopt helemaal. Dat had ik al met twaalf dagen San op Curacao en dat herhaalde zich noodgedwongen op deze mooie dag langs Heerens wegen in het Bostheater Ommen. Even daarvoor, toen de mannen al bijna op het podium stonden zaten wij nog ff in het ziekenhuis. Niks ernstig hoor, althans dat weten wij nu....Maar toch. Jammer was het wel en dan druk ik mij nog zachtjes uit.
Toch was het genieten op de vierkante meter. Huub kwam, zag en overwon ons allemaal. Ze hadden er zelf ook zin aan....Huub sprong enthousiast het publiek in. Hij stookte het vuurtje mooi op. Wat een geweldige ambiance is het toch, het Bostheater in Ommen. Wat een unieke plek. Terwijl ik, gelukkig, op tijd was, Huub denkbeeldig de hand schudde, heb je 'm al gewassen Erik...?, keek ik eens rond. De bomen staan er al honderd jaar, de grond ook die onder mij schudde van puur genot. Hoeveel voetstappen zijn er hier wel niet gelopen. Ik moest denken aan een nummer van Tom Petty, into the great wide open! Ik voelde mij één met het grote bos. Voelde mij op afstand verbonden met mijn meisje. Wat een vrouw niet kan doen!
Er was niemand in de stad, dat kon bijna ook niet. Want zo'n beetje half Ommen was hier inpandig in het prachtige amfitheather Trots als een pauw. Ik sprak met Willem Lampe die Ommen regelmatig spreekwoordelijk op de hak neemt. Mooie kerel, hij wist mij te vertellen waar vriend Bert ergens moest zijn. Korte broek hè, ja kan kloppen...Hij zit ergens links aan de rechterzijde. Ik vond 'm eerst niet, wel de dames....Ach ja...dan maar vooraan staan bij de Dijk. Ik had namelijk de dansschoenen aan. Muzikanten dansen niet maar ik wilde wel dansen op de vulkaan, dansen op de Besthemenerberg. Dit was toch de grote vrijheid, ik mocht alles zeggen, alles zeggen wat ik wilde. Althans, dat dacht ik....haha
Lief, trek iets moois aan. Want dan gaan we dansen, dansen....dansen op de vulkaan. Ik plukte een van straat geredde roos en begon weer te mijmeren...Ach, met elk nummer van Huub en zijn consorten heb ik wel iets mee...Net als jullie kan ik het niet alleen. Miscchien ben ik wel nergens goed voor. Maar zo nu en dan wilde ik dat ik Elvis was....dansen op mijn blauwe schoenen...Maar ik kan alle titels van de Dijk nu wel op gaan lepelen maar dan wordt het bijzonder zwaar tafelen op deze zondagmorgen.
Maar wat heeft Ommen een uniek theater. Het bostheater is geweldig....Kippenvel hoor. Ik ken ondertussen flink wat open luchttheaters....Maar Ommen is uniek! En die tientallen vrijwilligers hè, respect. Het bostheater draait voornamelijk om vrijwilligers die allemaal de lach op het gezicht hebben. Mannen van staal, sommigen van Steen dan, Jan Steen welteverstaan en vrouwen van ijzer die je vliegensvlug van je natje en droogje voorzien. Geweldig! Dankzij hen hebben wij een meer dan geweldige avond gehad. En dan ligt Edwin Evers en zijn band nog ergens in het verschiet medio september.
Hier moeten volgend jaar Racoon staan, Golden Earring of een Daniël Lohues scheurend op zijn gitaren....Het past volledig in mijn tijdsbeeld en natuurlijk nog een keer de Dijk. Want ik moet dat nog een keertje doen met lieve San. Waarvan Akte!
Zij heeft een superavond gemist. Mijn stil zijn moet worden gehoord. Hou me vast...! Want niemand kan alleen....
De Dijk, springlevend! Het Bostheater meer dan springlevend....
Luc Monsma springlevend! Luc komt van Lucas, zeggen ze. Luc schijnt een verbastering te zijn van afkomstig uit Lucania, een regio in het zuiden van Italië. Cirkels rond, kan ook en bocht of een niet gestroomlijnde vierkant zijn. Lucky Luke is Luc sowieso. Hij zal sneller schieten dan zijn schaduw....Geen Poor Lonesome Cowboy. Néé, binnenkort fiest hij weg op zijn driewieler ins blaue hinein. Niks geen hinnekende Jolly Jumper of die domme hond Rataplan. Neuh, viervoeter Max zal 'm vergezellen en die is knap en slim tegelijk. Als wij hem weg kunnen houden van in ieder geval de gebroeders Daltons zal Luc opgroeien tot wie Luc zal zijn. Amper een week op deze aardkloot maar binnenkort danst hij net als wij allemaal op de vulkaan, misschien nog eens stapje dichter bij de afgrond!
Luc, samen een keertje naar de Dijk in het Bostheater? Samen met Tante San, Boris en je neefje en nichtje!
K3 is voor jouw oom echt te heftig. De Dijk trek ik dan nog wel ach, Huub woont er dan toch al.
Hij blijft nog wel even springlevend, als ik mij niet vergis. Hij heeft een groot hart als wij maar eerst netjes (aan)kloppen...Als jouw hart maar voor eeuwig blijft kloppen grote kleine vriend.
Welkom in deze mooie vreemde, waanzinnige en soms vreemde wereld.
Mooi Da'j D'r Bint.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten