zondag 19 januari 2020

Mouna 3 Jr, Hiep Hiep Hoera!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Ooh, wat gaat de tijd toch snel. Gisteren nog zag ik haar voor het eerst.
Lag ze hier in mijn armen. Wat is ze mooi!

En wat staat de tijd haar goed.
Ik knipper met mijn ogen en zie hoe ze steeds weer een beetje veranderd is.
Maar hoe groot ze ook mag zijn. In mijn ogen blijft ze altijd klein'

Uut 'Dochters' van Marco Borsato

Moi, ben ik weer... 
Gisteren vierde wij al het feestje van Mouna, onze dochter van bijna 3.
Komende dinsdag, 21 januari, wordt het lieve kleine meisje pas 3 maar ze voelde zich gisteren al zo jarig, wat ik je brom. Een beetje < 3 >! (speciaal voor de wiskundigen onder ons...1 + 1 is niet altijd 3)
En Maan- en woensdag weer als ze mag trakteren bij haar vriendjes en vriendinnetjes van de opvang.
Ons prinsesje, ze is de Hardenbergse Elsa en Anna in welgeteld 1 klein guitig persoontje.
In het koninkrijk Arendelle zijn er namelijk twee prinsessen. De zusjes Elsa en Anna. Soms is Mouna Anna maar vaker is ze Elsa. Ze kan toveren, Mouna heeft ook bijzonder magische krachten. Echt wel...
Ze kan de wereld om haar heen laten stralen. Haar vertederende lach kan het ijs in Frozen laten smelten als sneeuw voor de zon. Maak mij nu al zorgen als straks die ontwapende lach puberende jongens het hoofd op hol gaat brengen. Beter als ik dan 1 of twee ogen dichtknijp of misschien dat mijn rechteroog dat automatisch gaat doen, je weet niet wat de toekomst morgen brengt.
Als het in mijn hoofd stormt weet Mouna de orkaan simpel buiten de deur te bonjouren. Ach, er zijn belangrijkere dingen in de wereld, dat klopt helemaal maar je vergeet het wel eens. Maar het altijd begrijpen is vers 2. Meer dan brood op de plank is het niet, het is allemaal niet zo spannend. Maar toch...!?!
Ik denk wel eens vaker wat. Zoals ook deze ochtend. Dacht gooi er ff een mooie tekst van John Mayer, Pearl Jam of Roger Daughter er in...euh...Daltrey dus eigenlijk, dus laatstgenoemde viel sowieso al af. (the) Who Cares!
Maar eigenlijk gaat het nummer Daughters van John Mayer over een onbeantwoorde liefde en zijn frustatie(s) hierover. Johnn legde ooit eens uit dat hij Daughters schreef voor een vrouw die 'Daddy Issues' had. Hij hield van haar maar zij kon hem niet toelaten in haar leven omdat ze mannen niet durfde te vertrouwen. Waar hebben wij dit eerder gehoord...??
Om dit nooit meer te hoeven meemaken roept Mayer in Daughters ouders op (en vooral vaders) hun dochters goed te behandelen. 'Fathers, be good to your daughters, daughters will love like you do. Girls becomes lovers who turn into mothers.So Mothers, be good to your daughters too....
Tja, daar kom je dus achter op zo'n ochtend als vanmorgen. Of het liedje helend heeft gewerkt voor de zanger John valt (nog) te bezien. Volgens mij heeft hij na het schrijven van dit stukkie proza nog een hele waslijst aan vrouwen afgewerkt. Ik hou het niet dagelijks bij maar lees ook kranten en zo... En Facebook, die mediabron is natuurlijk behoorlijk waarheidsgetrouw....haha Not! Duzz!
Dan maar Pearl Jam, Hoe is het met Eddie Vedder trouwens...? Die hebben ook een fantastisch nummer over een dochter gecomponeerd. Daughter genaamd. Eddie spreekt nog steeds geen Nederlands alhoewel hij na een fles wijn op een Amsterdams podium een fraaie poging waagde, waarvan akte!
Maar kwam weer van een koude kermis thuus. Ook het nummer Daughter van Pearl Jam was toch niet de tekst waarop ik hoopte. Net als Take it Easy van the Eagles......maar dat was van een heel ander laken een compleet pak.
Wel een mooie uitvoering toen voor het eerst en tevens voor het laatst in 1998 alle zeven (voormalige- en huidige) leden van deze wereldband op het podium stonden. Doe het maar rustig aan....Het paste perfect in dit weekend na zo'n week. Maar de tekst viel letterlijk in duigen. Het ging helemaal de verkeerde kant op, met veel vrouwen en zo....Niet wat ik voor ogen had. Haha, ik vergis mij wel eens vaker in teksten. Tuimel ik er met beide ogen in, nou ja...ik mag als excuus opvoeren dat het ene oog, de rechter wel te verstaan, een beetje gehandicapt is, duss....
Maar goed, dwaal af. Eddie en consorten hadden het niet over hun dochters in het bijzonder of algemeen.
Daughter van Pearl Jam gaat namelijk over meisjes en kinderen in het algemeen die leerproblemen hebben. Problemen die eerder werden geïnterpreteerd als wangedrag maar in de late 20e eeuw veranderde de kijk op zaken als dyslexie en soortgelijke aandoeningen. Eerder kregen kinderen als gevolg van misinterpretatie en onwetendheid vaak te maken met klappen oplopend tot kindermishandeling. Dat had dan weer een weerslag op hun verdere leven. Tja, Eddie schrijft niet alleen over zwart, ademen, jeremy of de laatste kus.
Niet echt een nummer om een lief meisje van bijna 3 jaar mee te eren....Neuh, dacht verder nog aan het nummer Meisjes van de heer Raymond van het Groenewoud...Maar daar wil ik vandaag, morgen en volgend jaar nog niet aan denken, als je begrijpt wat ik bedoel. Gaat net de verkeerde kant op. Evenmin aan het meisje van zestien van Boudewijn de Groot en Lennart Nijgh. Mouna leeft niet in een villawijk en haar ouders zijn tevens niet stinkend rijk. Tekst klopte dus al van geen kant en zestien is geen drie!
Neuh, kwam uit op de vandaag de dag uitgebluste zanger Marco Borsato. Wie een Hond wil slaan noemt haar niet Iris. Wat ik je brom. Gelukkig bestijgt hij nu weer als een goede De Ruiter zijn Leontien, wederom als je begrijpt wat ik misschien bedoel. Roddel - en achterklap, heeeeeeeeeerlijk. Evers had er tevens last van als ik zo zijn verhaal las gisteren in de Stentor. Hetzelfde blaadje waar ik zo af en toe wat voor mag optekenen, het wordt weer eens tijd dat ik mijn Free-lance praktijken weer wat ga oppakken....
Ons nieuwe huisje heeft onze bankrekening aardig vermoord. Aardig in 't rood.
Neuh, Edwin was niet en is nog steeds niet blij wat er in 2007 werd gesuggereerd door de toenmalige redactie. Heel begrijpelijk. Zou ik ook niet zijn. Wel een mooi en nuchter verhaal over iemand die gewoon Edwin Evers is gebleven. Zo zijn wij hier aan de Vecht. Niks meer en niks minder....
De kans dat je 'm gewoon in het wild tegenkomt op een zondagmorgen is behoorlijk groot. Moi, Hoi....
Of denkt hij soms ook....Ja hoor, heb je weer zo'n Stentor-verslaggever....Of...Hey Mainbarger...Hoe gaat het eigenlijk met jullie. Wij staan keurig in de middenmoot, dank je wel! Mooi man dat HHC al weken bovenaan staan. Gisteren weer gewoon gewonnen van de Koninklijke HFC die dit jaar haar 125-jarige jubileum viert ondertussen hopend dat Moos niet tegen de stoeprand knalt op zijn nieuwe fiets...Want natuurlijk kent hij Eeeeeeeeeeeeeeeeeeevers ook. Van die dingen duzz.
Maar goed, daarom staat er deze morgen dus een tekst van Borsato boven mien stukkie te prijken omdat Mouna dit fraai beschreven vadergevoel door Ewbank bij mij opwekt en niet (jammer genoeg) van Mayer, Pearl Jam of Elvis Costello. Kill your Darlings....
Mooi lief meisje, wat een prachtig kind is het toch. Wat is ze gisteren verwend. Ons huisje hier aan de Voermanstraat lijkt inmiddels wel een filmset van de animatieserie Frozen. Alles ademt hier Frozen uit met San als regisseur. Pas op, kijk uit...Ik heb het maar makkelijk 's ochtends met mijn oortjes in en gezeten achter de tikgeit, beetje de boel observeren....
Al de hele morgen fietst zij op haar Frozen vehicle....Mooi toch. Ze ontbeet vanmorgen in haar eigen Tippie-tent, ze parkeerde keurig de fiets naast haar eigen domein in het huis.
Even uitrusten hoor.....Lieverd!
Mouna - haar en onze wens is uitgekomen.
Nog ff wat van vorige week, was ik namelijk vergeten.
Moet mijn loftuigingen over de plaatselijke eterij wel een beetje in ere houden. Niets is een mens vreemd.
Vorige week parkeerden wij de kinderen vrijdags bij onze Opa en Oma's. Mouna naar Diepenveen en Moos naar Mariënberg. Even wat quality-time, om het lekker jeukerig te houden.
San en ik gezellig met zijn tweeën in de benenwagen richting de Herdenbergher.
We hadden (weer) goede verhalen gehoord over het etablissement van André Eggengoor. Sinds vorig jaar (maar dat is zo'n beetje alles als je begin januari zit, waarvan akte) heeft hij een nieuwe Chef-Kok en is de keuken flink uitgebreid. Dat kon ook bijna niet anders....de keuken van Den Herdenbergher leek eerder wel op de gaarkeuken van Madurodam. Het was klein, waar alleen mini kokkies in de potten en pannen konden roeren. Als ik op een niet te nader benoemen feestje wel eens per ongeluk in de keuken belandde brandde ik bij wijze van spreken mijn achterwerk als ik de muur wilde kussen.
Het was lekker druk, de VriMibo was nog in volle gang. Hoi, Moi. We groeten enkele vage kennissen. André stond zelf achter de bar. Goeienavond! Een lief en vriendelijk blond meisje begeleidde ons naar de tafel bij de open haard. Ook in het restaurant was het goed toeven, vele tafeltjes waren bezet en een snelle blik op de reeds aanwezige borden maakten dat mijn maag van een klein sprongetje een grotere sprong maakte.
Genoeg speciaalbieren op de kaart. Dat stemde tevens tot ieders tevredenheid. San ging ook aan het bier....Mmmmm Mooi hè. Wij kozen op advies van de vrolijke en attente bediening voor het 3-gangen menu en waar bij het hoofdgerecht wij zelfs een keuze konden maken uit twee gerechtjes.
Lekker hoor....Wij kregen knapperig brood met wat frutsels tegelijkertijd met ons eerste speciale biertje.
Het eten was lekker. We begonnen allebei met een proeverijtje. Aangezien het al weer een dikke week is geleden weet ik jammer genoeg niet meer wat er allemaal op ons bordje belandde. Mijn excuses...
Het was sowieso een trio van eend, gamba's, champignons gevuld met geitenkaas en iets van een sandwich met zalm. Van die dingen duzz.
Ieders dus twee hoofdgerechten...Mooie kaart, niet te moeilijk maar wel moeilijk kiezen als je bijna alles lust. Dat was dus geen gemakkelijke opgave. San koos voor Falafel en Varkenshaas. Ik voor Sukade (hier heette het nog geen Bavette, haha) en gepaneerde spek. Lekkere side-dishes erbij...
Mooie bordjes waar je vrolijk van werd. Op wederom advies van de leuke dames die het eten brachten ging ik voor een biertje van de Molen uit Bodegraven (als ik mij niet vergis) en San voor een mooie volle rode wijn. Sloot af met een Kwak. Mijn ontgroening. Het glas wordt geserveerd in een bol glas op een houten staander. Het laatste restje biertje kwak je als ware in 1 teug naar binnen. 9 van de 10 keer gaat het daar mis. Maar ik kende het principe al. En zowel San alsmede de blonde gastvrouw waren teleurgesteld dat mijn bier niet kwakte....Waarvan Akte! To Kwak Or Not To Kwak, that's the question my dear...
Het eten smaakte er niet minder om. Gewoon goed en lekker eten, heerlijk op smaak en simpel genieten van en met elkaar. Het geroezemoes van het drukke Café op de achtergrond. Bracht some sweet memories terug. Boulevard of broken dreams maar ook dat scherven one fine day wel het geluk brachten.
De toetjes, nagerechten, waren tevens uit de Hardenbergse kunst. Ik ging eens buiten mijn comfortzone. Bestelde Chocolademousse compleet met kletskloppen en ijs van mandarijn....Maar werd niet teleurgesteld....Lekker hoor. San ging voor iets waar ik normaal gesproken eerder mijn vingers aan zou branden, namelijk het kaasplankje....Maar ik snoepte lekker stiekum mee...
De Horeca in het Hardenbergse is gewoon super goed voor elkaar. Je hebt er van alles wat. Zo zit je in Jeruzalem en zo zit je oldskool weer bij Den Herdenbergher. Wordt ik Blij van...
Ach. Hiep Hiep Hoera voor de Hardenbergse Horeca....
En natuurlijk Hiep Hoera voor onze Mouna die dinsdag 3 kaarsjes uitblaast maar dat gisteren op de generale repetitie al meer dan uitstekend deed.
Mouna, 3 jaar alweer. Wat gaat de tijd toch snel, gisteren nog zag ik haar voor het eerst.
Hoe groot ze ook mag worden, in mijn ogen (ook het rechteroog) blijft ze altijd klein.
Bedankt Mouna....Mooi lief klein meisje!





Geen opmerkingen:

Een reactie posten