zondag 26 april 2020

Ein Festival Der Liebe!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Ich geh' wie auf Wolken und ich bin riesengross.
Denn du bist bei mir, ich lass' dich nie wieder los.
Wir grüssen die Menschen und Sie winken zurück.
Kein Wunder, wir sind ja auf der Strasse ins Glück.
Ein Festival der Liebe soll unser Leben sein und alle die sind so wie wir,
die Laden wir gern ein. 
Ein Festival der Liebe das braucht die ganze Welt,
Weil ohne Liebe alles fehlt.

Ich schau' in die Zukunft und da seh' ich uns gehen
Ich seh' wie wir Zwei noch manche Probe bestehen.
Mal haben wir Sorgen und mal haben wir Streit.
Doch wir sind gleich wieder zur Versöhnung bereit.
Ein Festival der Liebe soll unser Leben sein und alle die sind so wie wir,
die Laden wir gern ein. 
Ein Festival der Liebe das braucht die ganze Welt, 
Weil ohne Liebe alles fehlt,'
Uut 'Ein Festival der Liebe' von Jürgen Marcus.

Moi, ben ik weer.
Bij afwezigheid 'van' groeven Moos en Mouna gisteren zelf maar hun eigen diepe kuilen op het deels verlaten strand van Julianadorp
Elk nadeel heeft zo zijn voordelen zou onze beste voetballer ooit vast en zeker hebben gezegd.
Want Duitsers moet je tegenwoordig hier aan de kust met een vergrootglas zoeken.
De corona-crisis houdt namelijk onze vriendelijke oosterbuur netjes Zu Hause hinten die Grenze.
Soms zie je een verdwaald wit nummerbord nog wel de revue passeren, een behoorlijk schrikeffect ten weeg brengend. Zag je dat Papa, jawohl....Maar je kunt ze echt op één hand tellen.
Het heeft zo zijn voordelen, je wordt niet per Unfall meer in het Duits aangesproken maar gewoon in je eigen moerstaal, heel vertrouwd. Je voelt je (weer) meteen thuis, Nederland is weer een stukje van ons. Een soort van bevrijding maar dan anders als je begrijpt wat ik misschien bedoel....!
Want normaal gesproken wemelt het hier in de kop van Noord-Holland van Landgenoten van Die liebe Angela Merkel, wat ich Dich Bromme!
Gutenmorgen, Gutenmittag und Gutenabend sind woorden die aan de Nederlandse kust al tientallen jaren gemeengoed zijn geworden, maar nu ff niet. Elk nadeel heb.....
Je hoort mij niet klagen, wel even lekker hoor. Verandering van spijs doet eten. Na zes weken een soort van thuis-quarantaine voelt de zilte zeelucht en de hoge duinen vanouds als thuiskomen.
Wij injecteren onszelf maar met een nieuw vaccin van een flinke (over)dosis aan liefde, geluk en nieuw verworven vrijheden, werkelijk het beste medicijn in deze rare hardvochtige tijd.
De gekochte vlieger van Moos bleef net als zijn grote broers van de KLM hier even verderop aan de grond geparkeerd. Het ding wilde maar niet de lucht in, Moos had na amper 1 seconde zijn interesse in een behouden (lucht) vaart reeds verloren terwijl zijn Papa en vooral zijn Mama nog aan het kunstelen en knutselen waren om het oranje gevaarte toch de blauwe lucht Hinein te krijgen.
De straffe wind ten spijt, de vliegert bleef maar in het mulle zand zijn heil zoeken.
Had er weinig zin in.
Na een dik halfuur staakte San tevens haar onbegonnen strijd, de vliegert ging terug de hangar in, daar moesten wij nog maar eens goed naar kijken op een later en helder moment.
Zandkastelen bouwen, Mouna dus helpen, met haar Haus am See was een beter idee. Zo geschiedde dan ook. Geen minister die een helpende hand bood van tussen de 2 en 4 miljard laat staan een tientje. We konden wederom onze eigen heilige boontjes doppen....
Ja, we zijn even een weekendje elders. Terug in het huisje waar wij al zo vaak te gast waren.
Nachbarn hebben wij dus niet, die zijn zu Hause gebleven zoals reeds eerder in dit stukkie proza viel te lezen.
Wij beleven een nieuw soort festival, derhalve en in dien voege.....
Ein Festival der Liebe gecreëerd in amper vijf minuten. Het huisje was toch vrij.
Kontrolle an die Grenze....
Een viermans-directie die het snel met elkaar eens waren wie immer.
Nu, nadat alle festivals in één klap van de vermaak-kaart zijn geveegd door onze immer goedlachse en zelfbenoemde crisisbezweerder Rutte, moeten wij zelf de slingers gaan ophangen.
Geen de Dijk of the Golden Earring dit jaar in het bostheater van Ommen, geen Frank Boeijen of Daniël Lohues in de Voorveghter, geen Zwarte Cross of HelloFestival. Geen Barrel Food Truck, Pleinfestijn, Ommer Bissingh, Dedemsvaria, Klepperdagen, Wandel4Daagse zowel in Hardenberg of Nijmegen. Geen EK-voetbal deze zomer. Geen Strawberry Fields in de tuin bij Rudi Bults, geen ballonnenfestival met de buurtjes, geen Concert at Sea of North Sea Jazz Festival. Geen Boarding of het vieren van 75 jaar V.V. Mariënberg.
Weinig gezelligheid deze zomer dus. Maar gelukkig deze zomer dus ook geen Duitse invasie zoals 75 jaar geleden. Een geluk bij een ongeluk..zeg maar! Satire mensen, satire, gewoon een grapje.
Duitsers hebben toch ook wel humor of niet soms....??
Bijna 1500 festivals en feestjes gaan niet door, we moeten met z'n allen zelf maar de feestjes gaan brouwen dit lopende fesitvalloze seizoen.
Hardenberg werd daarom Julianadorp en het bevalt uitstekend. Toch een soort van mini-break ook al is alles anders. Geen bezoek aan onze favoriete strandtentjes en restaurantjes.
Niet zwemmen bij de buren van Landal, niet spelen bij de Goudvis. Geen biertje bij zeeën van Tijd of de Jongens van, paal 6 of Woest!
Geen Bergen aan Zee of de Klimduin in Schoorl. Geen Koningsdag maar wel een bezoekje bij Newborn en leuke gast Boris bij het lieve zusje van From The Field.
Nope, nada, niets van dat alles maar alles in betrekkelijke rust. Fijne wandelingen langs de kustlijn, wind in de niet geknipte en uitgroeiende haren, maar wel een Tulpenijsje bij de Opschepper of bij het lieve meisje van Duinzicht. Wel lekker eten van Slagerij Kat en niet de hond in de pot vinden.
En eindelijk....eindelijk die overheerlijke spareribs van Eetcafé 't Juffertje veroberen....!!
Dat stond al jaren in onze agenda. Linda was een fervent voorvechtster voor 't Juffertje. Logisch, ze komen er nu helemaal vaak nu Boris het levenslicht heeft gezien. Ik snap het wel als je de keus hebt en niet graag biljart.
Maar zelfs oude buum GJ maakte zich hard voor deze goede zaak. Echt waar, je moet deze spareribs eens proberen, Alfred. Ze zijn geweldig. Die jongen is een kenner, dus ik nam zijn aanbevelingen ten harte.
Vaak waren wij hier al eens inpandig zonder dat wij aan dit culinaire hoogstandje toekwamen, met de kennis van nu hadden wij zekers eerder moeten toehappen, waarvan akte!
Niet alle wijzen komen uit het mooie Oosten.....Het moet gezegd!
Teveel leuke zaken die 365 dagen per jaar de toko open hebben was steevast ons gemeend excuus.
Maar de call van ondermeer Mandy en GJ, bevestigd door René en Linda bleef als een soort van gravende Duitser op het Nederlandse strand in ons kekke achterhoofd zitten. Althans wel in de mijne.
Je kent het troebele brein ondertussen, van alles kwijt maar zulke dingen blijven wel hangen....
Afgelopen vrijdag was het zover. We hadden eindelijk de spareribs besteld....
Zwanger van opwinding togen wij naar 't Juffertje toe. Annemarie had al een tikkie gestuurd, de spreekwoordelijke centen stonden op de rekening van 't Juffertje en konden wij ons dus meester gaan  maken over enkele minuten van de zo vaak bewierookte spareribs.
Het was echt genieten op de vierkante meter. Het vlees viel van het bot af, je hoefde ze alleen maar op te tillen....Mmmmmmmmmmm echt genieten hoor.
Tien met een griffel voor 't Juffertje. Wat een ongelooflijk lekkere spareribs. Ik had de BBQ-smaak mij toebedeeld, dus staan Hot en Zoet nog op ons te wachten. Je moet doelen blijven houden.....
Echt heerlijk eten. De Vegetarische hamburger smaakte niet eens naar een vleesvervanger, ook dus prima voor elkaar. De vlaamse frieten gingen er tevens in als gods woord in een ouderling.
Als het weer mag, als het weer kan komen wij zeker een keertje buurten bij de Keizerskroon in Eetcafé 't Juffertje. Ben dan bang met flink wat Van the Fields en aanhang in allerlei soorten en maten. Skuumkoppe d'r bij, bergen met spareribs op het bord en flink wat gezelligheid.
Loat goan....East meats West...moet meets zijn maar je hebt 'm wel door....toch?
Ein Festival der Liebe is al geslaagd en het nieuwe vierdaags evenement is nog maar pas op de helft. Zo richting het strand, zo richting de zwarte koffie met Oogappeltjes van bakkerij van de Ploeg uut Callantsoog. Het leven is inderdaad mooi maar je moet het (soms) wel willen zien.
Fijne en smakelijke Sonntag.
Alle Menschen werden Brüder!
Joah, mag wel zo....


Geen opmerkingen:

Een reactie posten