#14 Oktober, 19 Joar Geleden!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Echt schuldig vuul ik mij nie, mar 't komp wel in de buurte.
En ik maak mij nie drok as de haane nog gien drie maol kreijt hef.
Der is maar ien ding wa'k mij afvraog in dit eindeloos gekloot.
Ben ie 't of ben ik 't, wie he'k 't slimste bij de poot?!
Waor ben ik met bezig, wat ben ik an 't doen.
Is 't mien lafheid of is 't fatsoen?
Wat ben ik an 't doen, ik ben 't even kwiet.
Woar ben ik met bezig?!'
Uut 'Woar ben ik met bezig?!' van Skik. 

Moi, ben ik weer. 
Ze waren gisteren samen aan het puzzelen. 
Mien Moe en Moos, Mouna en ik waren aan het koffiedrinken. 
Ze deden een 'Quizwoordzoeker' in de krant uit de weekendbijlage.
Vraag: 'Tot zijn dood in 1980 was hij de grote man van Joegoslavië (4)'
'Dat is toch Tito, Papa? 'Klopt, jongen! Wat weet je dat toch goed. Papa, nadat hij dood en begraven was begonnen toch al snel al die burgeroorlogen? Klopt. Vond Opa niet leuk hè. Néé jongen, niet echt!
Huilend voor de TV die pa van mij hoe ze zijn land aan het kapot schieten waren...Vergeet ik nooit meer.
Goh, kereltje. Wat let ie soms goed op, soms ook totaal niet. Ik reken het gewoon goed!
De kracht van onze gemene deler! Kennis vergaren.
Wat zou Opa trots geweest zijn op het jochie dat hij zo'n vraag goed wist te beantwoorden. Nog maar 11 jaar hè. Joegoslavië was sowieso zijn tweede vaderland, dat is nog steeds zo voor mien vader.
Moet afgelopen toch vaak denken aan mijn Pa. Johan Neeskens stierf afgelopen zondag, 6 oktober. 
Nog maar 73 jaar. Dat is gewoon niet oud, hoe je het ook wilt bekijken. Niemand is onsterfelijk, maar toch. Mien Pa was amper een jaar ouder, 74, toen hij zijn laatste adem uitblies in een Hardenbergs ziekenhuis op vrijdag 14 oktober in het jaar 2005. 
Wat heeft hij het vaak gehad over de WK finales van '74 en '78. Toen werd er nog gevoetbald, jongen!
Totaalvoetbal, de Hollandse School. Hoe Nederland niet mocht winnen in '78 en hoe wij er toch intuinden in '74 tegen die Kl.... Duutsers. Volgens mij heeft het even geduurd bij die Ouwe van mij dat hij er vrede mee kon hebben. Dat wij verloren van Holzenbein und al die anderen....en 4 jaar later van die Argentijnen. Niet te filmen.
Ik heb Neeskens nooit zo meegemaakt. Ben van '72 hè. Tuurlijk heb ik die gehaktwedstrijd gezien tegen de Brazilianen. Wat een overtredingen, spijkerhard. Van beide kanten hoor. Kom daar nu eens om.
Als wij het nu over schaatsen hebben heeft mijn moeder het nog vaak over Ard en Keessie. 
Ard Schenk en Kees Verkerk. Grootheden uit de jaren dat mien Moe voor de buis gekluisterd zat!
Ik vind dat mooi om te horen. Hoe ze alle rondetijden bijhielden. Stiekum een crush op Ard of was het nou Keessie? Net als de politiek. Vroeger had je nog kerels die er toe deden. Van Agt, Den Uyl, Wiegel, Lubbers of een Kok. Waar je als jochie tegen opkeek. Die hadden, dacht ik, de kennis en een bepaalde macht en vooral uitstraling. 
Die konden nog mensen verbinden. Dat missen wij tegenwoordig. Een echte verbinder....
Wou soms wel eens terug naar die tijd. Dat ik kind was en de wereld nog niet zo moeilijk in elkaar stak. Dat bijv. Ard de 10 kilometer won, Johan Neeskes weer een strafschop dwars door het midden schoot en Den Uyl het land vermanend toesprak. Dat je wist, je kon vanavond met een gerust hart naar bed en morgen weer gezond op! 
Ik weet het niet! Wil zo af en toe nog wel eens wat raad vragen aan mien Pa. 
Wat hij ervan vind want soms denk ik : Woar benne wij in godsnaams met bezig...?!?
Skik kwam gisteren langs, zo ineens uut het niets. Een oude 2 meter Sessie opname van Jan Douwe Kroeske. Dat waren nog eens tijden. Muziek van de bovenste plank. Pareltjes!
Denk dat er geen dag voorbij gaat dat ik niet een keertje denk aan die ouwe van mij!
Als ik bruine bonen in de winkel zie komt ie steevast in een flits voorbij. Of als ik een bus zie rijden of een buschauffeur zie lopen. Of als ik Jan zie op een foto. Mooie kerel die van Eggengoor!
Of als ik fijne worst bij Hoff koop of krijg van Gerard, 2 x 15 en half. 
Morgen gaat ie voor de negentiende keer dood. 19 jaar alweer. De tijd raast inderdaad. 
Ik weet het bijna nog als de dag van gisteren. Gek is dat toch! Weet soms niet eens meer wat ik vorige week uitspookte maar die dag, vrijdag 14 oktober, staat mij nog zo helder voor de geest! 
Tuurlijk mis ik 'm maar hij is niet echt dood hè. Dood ben je pas als ik en wij jou vergeten zijn.
Denk soms wel eens. Zullen ooit Moos en Mouna mij vergeten als ik er niet meer ben?
Als ik op een dag ineens bij de pakken neerval. Pa was ook zo'n verbinder. Best of both worlds. 
Hij was iemand die geboren is op Rheeze maar de wereld op zijn duimpje kende. 
Al vroeg in contact kwam met andere culturen en dito geloven. Hij zag dingen eerder die later ook daadwerkelijk gebeurde. Hij zei wel eens als Tito er niet meer is moet ik weg wezen uit Joegoslavië.
Hij wist wat er onderhuids speelde bij al die verschillende volkeren in zijn tweede vaderland!
Wij missen dat ook, een verbinder. Iemand die Nederland bij elkaar houdt, desnoods met een Pritt-stift, een schaar en wat dwarsverbanden. Het is soms niet leuk meer. Links vind rechts niks en omgekeerd!
De gulden middenweg is iets van eerder. Niet samen maar apart naar de top willen, niks geen carpoolen, ieder voor zich en vol op het gaspedaal. Neuh, vind het soms maar niks. 
Je merkt het. Als je het er maar niet over hebt, gaat alles goed. Maar steeds vaker merk je dat familieleden het niet meer met elkaar eens zijn. De één kiest de weg van rechts, de ander van links en geen rotonde onderweg waar je elkaar misschien, vroeg of laat, eens treft in het midden. Soms jij een beetje water bij de wijn, de andere keer die ander. Neuh, niks van dat alles! 
Morgen maar bruine bonen met spek maken. Even een blik naar boven! Smaakt goed!
Hij zal het boven wel goed hebben. De hemel schijnt prima in orde te zijn want er is nog nooit iemand uit terug gekomen. Dat hij of zij het maar niks vond in het paradijs. Ruzie met Petrus.
Morgen, 14 oktober, verloor je voor 19 jaar geleden de strijd met kanker. 
Allemiemachies. Als ik Mouna en Moos bij elkaar optel kom ik nog niet aan 19 jaar...
Wat had jij ze leuk gevonden. Jouw twee laatste kleinkinderen. Wat zou je trots zijn geweest!
Zie jou al aan de tafel zitten met Moe. Mouna bij jou op schoot en Moos die je van alles vraagt...
En jij maar antwoorden. Pak een fles wijn, jongen. Ik ga voorlopig nog niet naar huis, naar boven! 
Nu heb je zelfs twee achterkleinkinderen. Eentje van Joëlle en eentje van Guus! 
Jij met je worsten aan een boom op een parkeerplaats langs de Autobahn. Heel lang dachten mijn neefjes en nichtjes dat er echt worsten aan de bomen groeiden in Duitsland. 
Mouna en Moos houden ook van droge worst. Zij wel! Gelukkig wel.
Wens je alvast een mooie dag morgen. Denk je nog even aan ons, wij denken elke dag wel een beetje aan jou maar morgen vast en zeker wat meer...
Denk trouwens dat het bij jullie beter vertoeven is dan hier beneden. Gelukkig hebben jullie daar nog niet van die klootviolen rondlopen die de boel aardig aan het verstieren zijn! 
Johan zal ook wel binnenkort een biertje met jullie komen doen. Mocht je nog een goede voetballer nodig zijn voor FC Bal op 't Hemel, hij is aanstaande. Komt dat schot! Dwars door het midden.
Het regent. Wilde vanmiddag nog even naar Ommen, bokje doen maar dat moet het weer wel beter worden. Laat mij niet natregenen voor een paar bokkies, dan maar een geitje hoor....
Je hebt zo'n 26.000 dagen tussen niets en eeuwigheid. 
Je kunt lachen, je kunt klagen maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Volwassen evenwichtig lijken, niks laten blijken, nog geen traan maar twijfel blijft bestaan.
Gelukkig zijn is uit de mode, zomaar lachen streng verboden.
Je kunt ook hup voor de lol nog een keer gewoon op je kop gaan staan. 
Haha, het Klein Orkest komt ongevraagd even langs op mijn oortjes....Dekt wel de lading. 
Daarom gisteren fijn dansen met Mouna in de kamer met 'Rain King' van The Counting Crows op de speakers....Moos als DJ! Luid meezingen. Mouna fonetisch maar ik rekende het allemaal goed. 
Gewoon omdat het kan. In de ogen van mijn kinderen de glinstering van mijn Pa zien. 
Later kwam die jongen uut Erica langs. Wat een prachtig mooie dag, de keuze is reuze! 
Gisteravond even verse friet gegeten bij Puur Zuid. Genieten aan de markt. 
Verliezen met de voetbal, voor het eerst deze competitie-jaargang maar het allemaal prima vinden. 
Mouna die gisteren tien seconden stil kon staan met de handstand. Nu turnt ze ook weer, heeft haar pakkie aan. Ben je bijna klaar, Papa? 
De verbinding zoeken, ook al is het in het klein! Liefde prediken op een verlate zondagmorgen!
Nog één keer met je Pa in de bus richting de bergen van Sarajevo toeren, het centrum van Beograd of naar de kiezelstranden van Podgora. Rondstruinen langs de Plitvice-meren of koffie drinken in Opatija.
Het graf van Tito bezoeken als jochie van amper tien jaar. Beseffend wat het betekende. Net zoals Moos soms dat besef heeft. Mooi.
Pa liep de eerste keer met mij mee. Gaf mij een hand, nu wel ineens...? De volgende keer ging ik alleen die kant op. Tegenover het stadion van Partizan Belgrado. Een knik naar de grote verbinder...!
Nu zijn het allemaal eilandjes geworden. Iedereen denkt het beter te weten dan die ander....
Tot zijn dood in 1980 was hij inderdaad de grote man van Joegoslavië...
Tot aan zijn dood in 2005 was Mien Pa ook de grote verbinder in zijn familie.
De Pater Familias. 
En nog houden wij elkaar in evenwicht. Moe als absolute bindmiddel. Gaat soms niet meer zo gemakkelijk als in de tijd dat die grote King nog leefde maar toch. Nooit stoppen met proberen. Wilde dat ik nog op je verjaardag kon komen. Hij had iedereen goed onder zijn duim maar wel met genoeg ruimte voor iedereen. 
Tijden zijn veranderd. Zelfs binnen 19 jaar. We slaan soms alle kanten op maar vinden elkaar ergens in het midden. Dorgelo's zijn rare wezens met flink wat eigenaardigheden. De één kan een penal binnenschieten, de ander houdt 'm soms tegen. Misschien begrijp je helemaal niet wat ik bedoel....
Als de liefde maar blijft winnen komt het allemaal wel goed. Maar eerst de liefde weer vinden. 
Benieuwd of ze morgen bezig gaan met het wegennet in stuurloos Den Haag want nu neemt iedereen zijn of haar eigen afslag. Waar de één voor is, is de ander weer tegen. Wegennet behoorlijk in de war.
Iedereen die een beetje verstand van het spelletje hadden zitten boven vrolijk te wezen....
Mouna, gooi er nog maar een fijn plaatje in als het maar niet Roxy is, ja Roxy Music geen Dekker!
Zingen is twee keer bidden hè, wie weet helpt het morgen.
Alles gaat voorbij maar eerst genieten we er van...
Fijne zondag. Joah, mag wel zo..

#Alles Is Lucht!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Hoe minder je praat, hoe meer je kan zeggen.
Hoe meer je vergeet, hoe minder je mist.
Hoe langer je kijkt, hoe groter het inzicht.
Hoe dieper het donker, hoe mooier het licht. 
Hoe groter de afstand, hoe beter je zien kan.
Waar je vandaan komt, waarheen je gaat.
Hoe meer dat je geeft, hoe meer dat je krijgt. 
Hoe meer je iets loslaat, hoe langer het blijft.
Open jouw armen, open jouw armen voor alles dat komt.
Open jouw armen, de weg naar de stilte gaat dwars door de storm.
Hoe minder je vasthoudt aan alles wat is verloren.
Hoe groter de ruimte voor alles dat komt.'
Uut 'Ruimte' van Stef Bos. 

Moi, ben ik weer!
Zit op een vertrouwd plekkie, tuurlijk achter de tikgeit maar ook in het mooie Mainbarg. 
Aan de Clemme, met de kinderen bij dat mooie mens van 93 joar. Gisteren feestje van Irma, zij verjaarde. Kruipend terug want naast mien Moe en Oma is ze ook de buuf van Robert en Irma. 
Mariënberg, daar is het tegenwoordig mooi wonen nu het vlaggenschip furore maakt op de Overijsselse voetbalvelden in de zelfbenoemde buurtbuscompetitie. Vorig seizoen nog ten dode opgeschreven, bijna begraven. De koffie, bloemen en cake waren al besteld! 
De wederopstanding kwam op de valreep in Ommen tegen SC Lemele. Elke club heeft zich soms een kruus te dragen. 
Dit seizoen giet het Van Boom'n Daale, wat een weelde, wat een luxe. 
Geniet van het moment. Morgen kan alles weer anders weh maar deze punten pakken ze ons niet meer af. Geweldig, gisteren ook weer. DKB kan beter haar naam wijzigen in De Krimse Mannen ipv Boys.
Jemig, wat een grote kerels. Regelrechte vliegdekschepen die het fysieke ook niet schuwden.
Komen wij aan met onze, met alle respect, jochies. Net droog achter de oren en er amper haar op!
Klasbakken hoor. Gingen niet mee in het spelletje wat de tegenstander speelde. Mens, erger je niet...
Ze bleven voetballen. Gingen uit van eigen kracht! En dan ook nog eens winnen met 1-3.
Tis momenteel mooi wonen hoor in Mariënberg en op het Westerpark, de thuishaven van ons cluppie.
Gisteren liepen Moos en ik met een grote glimlach sportpark de Oversteek aan Horstra's Wijk af. 
Er is een tijd van verliezen, er is een tijd van vertrouwen. Er is een tijd van verlangen, er is een tijd van vergeten. Er is een tijd van vergeven, er is een tijd voor alles. En alles is lucht! 
Daar moest ik gek genoeg gisteren aan denken. Stichtelijke woorden van de heer Bos, Stef Bos.
Van de week hadden we een afspraak met elkaar in de Voorveghter. Hij en ik en een kleine 500 andere mensen waaronder mien moat Bouwhuis! 
Nog steeds heeft Bos niet veel nodig. Een kruk, een piano, wat licht en een kop vol teksten!
Hij predikte weer niet eens voor eigen parochie. Neuh, zijn verhalen hebben een kop en een staart, zijn praatjes vullen geen gaatjes maar wel leegtes in je hoofd!
Zat vorige week even niet echt lekker in mijn vel. Soms heb je dat. Vind je alles kut, mis je alles en iedereen maar vooral je kinderen. Dat je denkt op een regenachtige zondagmiddag, is dit nou alles? Is dit het leven? 
Alles gaat goed hoor, zeg je dan voor de juiste vorm maar eigenlijk hou je even jezelf voor de gek! 
Ach, lang duurt het allemaal niet. Vaak op tijd naar bed, even met je kop tegen de muur en door....
Ik had misschien wel even de heer Bos nodig. Even de puntjes op de spreekwoordelijke i. 
Je mocht verzoeknummers insturen via de mail. Ik had het lied van Prediker (alles is lucht) wat hij samen met Frank Boeijen schreef ingestuurd. Hij speelde het warempel ook. Mooi Man. Voor jaren terug, geloof 2009, had hij in opdracht van de KRO/NCRV van allerlei bijbelboeken en over spraakmakende figuren uit hetzelfde boek liedjes gemaakt. Het lied van Prediker is min of meer het Nederlandse antwoord op Turn, Turn, Turn van the Byrds. Er is een tijd van alles. Tijd heelt alle wonden alleen blijven sommige wondjes wat langer dooretteren. Ik heb er geen handboek voor maar ga het misschien steeds beter begrijpen welke route ik soms volg. 'Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan....'
Groei naar het licht en klim langs de stralen naar de hemel omhoog. Hou je niet vast aan dat wat voorbij is en laat alles los wat spookt in je hoofd. Want het licht in je ogen verdwijnt met de tijd zoals de zon in de verte aan het eind van de dag. En alles is lucht. En alles is leegte. En alles is zinloos. En alles is leven. Alles heeft waarde. En alles is iets. Alles is alles. En alles is niets.
Zeg het maar maar Bos was in absolute topvorm afgelopen woensdag. Geen gehaktdag maar liet ook weinig spaanders heel. De man heeft een boodschap, komt dan ook voor niets uit Veenendaal. Als ie geen zangert en levensverhalenverteller was geworden had ie misschien wel op de kansel gestaan. 
Niet het woord prediken maar wel de boodschappen overbrengen. Hij haalde ook Lohues aan. 
Iedereen spreekt zijn of haar eigen taal. Mooi. Dicht bij jezelf blijven. Bos is Bos en blijft Bos. 
Ik hou d'r van. Mag iedereen alles van vinden. Maar hij pakte mij bij de hand en zette mij weer even in het perspectief en daglicht. Hij komt graag in Hardenberg, lijkt op Veenendaal zegt ie vaak. 
Hij woont nu in België en grote delen van het jaar in Zuid-Afrika. Zijn nummers verliezen niet veel van hun kracht. Een kunstenaar met woorden. Hij laadde mijn accu mooi op. 
Fijn weer die knuffel op het eind met Maarten-Jan, onze directeur van de Voorveghter, een warm bad voor velen. Het theater staat natuurlijk niet voor niets aan de Badhuisweg. Logisch.
'Alles is Lucht' is voor mij een lied dat herinnert aan de vergankelijkheid van het leven en het belang van het koesteren van kostbare momenten. Hij vertaalde het bijbelboek Prediker samen met atheïst en gewezen katholieker Frank Boeijen naar een nummer die mij laat nadenken over de betekenis van mijn bestaan en alle vluchtigheid om mij heen. Bedankt dat je het speelde, Stef. 
Je zag aan Stef dat ie door de bomen zijn eigen Bos zag door de nummers die het publiek in Hardenberg voor hem hadden uitgekozen. Regelmatig vertelde hij dat het nummer wat daarna volgde lang niet had gespeeld. 
Tuurlijk kwam Papa langs, elke keer raakt ie. Telkens weer een andere snaar. Je kunt op zoveel manier naar een lied luisteren. Knap als je dat lukt als zanger, band of zangeres. Dat het binnen komt...
Kon je met een liedje maar het wereldleed oplossen. Een eind maken aan oorlog, aan haat en aan geweld. Dat je met een liedje weer woestijnen kon bebossen, dat de oceaan weer schoon werd, de ozonlaag hersteld. Dat zou mooi zijn, dat werd een prachtig lied met een pracht couplet en een pracht refrein. Maar zo mooi maak ik ze niet zong Huub ooit! 
Ach, het is mijn makke dat ik volledig op kan gaan in zo'n avond. Dat ik dan uren wakker lig om het goede in plaats van het mindere en alle gekut om mij heen. Geen dubbele bodem derhalve.
Alles is lucht. Dat is ook belangrijk voor een mooie pizza-bodem. Pizza's maken is pure kunst. 
Dat leerde ik al eens van Gianluca Ciociola van L' Arte Del Sapore in Dedemsvaart. Ik mocht al eens bij hem op audiëntie. Bijna een religieuze ervaring. Goed eten is iets heiligs voor mij. Het geloof in een mooie bodem, een fijne pizza. 
Tijd is alles. Gaat regelmatig terug naar zijn geboorteland om de kneepjes nog meer onder de knie te krijgen. 
Sinds kort hebben wij hier ook zo'n mooie gast huizen in de Voorstraat die pizza's maken als ware kunst ziet.
Tommaso Castorani kon wel familie zijn van Gianluca. Dezelfde passie, dezelfde creativiteit en ambachtelijkheid. Authentieke pizza's. Zijn roots liggen op Sardinië en in Rome. Dat proef je...
Hier geen pizza's met ananas. Van het deeg bereiden heeft Tommaso ook een hele studie gemaakt. Ook al is ie al lang Cum Laude afgestudeerd, hij blijft maar doorleren en schaven aan zijn geliefde product. 
De deeg is de basis. Ik vind het heerlijk om zo'n vakidioot aan het werk te zien. Pure passie, je ziet hem gewoon elke keer verliefd worden op zijn pizza's. Hij geeft ze met liefde door....
Wij waren er afgelopen vrijdagavond. Grote breur Herman kwam langs uut Hattem. Hapje eten?
Goed idee. Heb wel de kinderen, neem ze toch mee. Prima!
Gastvrij ontvangen door Anusha. Meteen zo'n thuisgevoel, warm bad. 
Mooie locatie, je kunt er goed zitten. Fijne wijntjes. Mouna mocht ruiken en raadde het goed. Tonen van kersen en zwarte bessen. Italiaanse drankjes voor Moos en Mouna. 
Geen tig pizza's met allerlei toppings. Neuh, een kleine kaart waar de keuze toch reuze is. 
Arte Bianca - Witte Kunst. Hier toveren ze met hun penselen totdat je een fraai kunstwerk op je bord hebt liggen. Streken van de meester. We gingen als vooraf voor de proeverij van verschillende hammen met huisgemaakt focacciabrood.
Dat was al smullen. Water dat door je mond liep. Mmmmm. Goede gesprekken zelfs met de kinderen er bij, dit keer geen diepte maar wel avondvullend. Snap je.
Toen de pizza's. Mouna ging voor de Margherita. Eigenlijk de favoriet van Tommaso. Zo simpel kan een pizza zijn. Moos koos Nerone: gele tomatensaus, 'n duja pittige salami, pecorino, kaas crème, chili en een grote bol burrata. 
Herman ging voor de pizza van het huis. Arte Bianca. Mozzarella, courgette, verse worst en pecorino crème. 
Ik ging, natuurlijk zou je bijna zeggen, voor de Pizza Alfredo. What's in a name.
Mozzarella, carpaccio van gestoomde kalfsbiefstuk, veldsla en parmezaan D.O.P., olijfolie en crème van balsamico. Alsof er een engeltje over je tong piste....Mmmmmm
Kortom, om een lang verhaal kort te maken. Wil je een keer andere pizza's, het ware Rome/Italië proeven dan zou ik tegenover het oude Postkantoor je opwachting gaan maken....
Je mag met je handen eten, graag zelfs. Verander voor één avondje eens in een echte Italiaan...
Dat kan gewoon bij Arte Bianca in Hardenberg en néé ik heb er geen aandelen liggen. Slechts mooie culinaire herinneringen.
Wij zijn gewoon allemaal onderdeel van een groter geheel. Kom weer terug bij Bos, terug bij de kern.
Wij zijn soms vergeten om te dromen en hoe minder je vasthoudt aan alles wat is verloren.
Hoe groter de ruimte voor alles dat komt. 
Wat een stichtelijkheid op deze zondagmorgen of welke dag je ook deze onzin hierboven leest, of nie dan?
Ik weet het soms ook niet. Hou me maar vast aan woorden van een ander. 
Vandaag lul ik er zo over en als je het mij morgen vraagt kan ik alles compleet weer anders beredeneren. 
Niets is een mens vreemd. Maar Bos blijft Stef en andersom. De pizza's van Arte Bianca zou ik zeker eens een kans geven. Velen gingen u al voor en met succes! 
Je moet er wel van houden. Als je geen vis lust eet dan geen Graved Lachs. 
Als je niet houdt van Bach luister dan naar AC/DC of de vijfde plaat van Snow Patrol. 
Alles heeft een reden en alles verandert en beweegt in een cirkel. 
Keert terug naar de bron en wordt wat het was. 
Er is een tijd voor alles, ook voor dom gezeur op een zondagmorgen. 
Mijn medicijn. Ik kan en wil niet anders. Je mag het lezen, hoeft niet hoor.
Moe heeft de thee klaar en een boterham gesmeerd met worst. 
Dat is ook kunst. Nou tied veur mien Moe duzz en de kinderen en dromen over wintersport.
Nasleep van gisteravond, zit weer in de lift.
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo...