Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'Echt schuldig vuul ik mij nie, mar 't komp wel in de buurte.
En ik maak mij nie drok as de haane nog gien drie maol kreijt hef.
Der is maar ien ding wa'k mij afvraog in dit eindeloos gekloot.
Ben ie 't of ben ik 't, wie he'k 't slimste bij de poot?!
Waor ben ik met bezig, wat ben ik an 't doen.
Is 't mien lafheid of is 't fatsoen?
Wat ben ik an 't doen, ik ben 't even kwiet.
Woar ben ik met bezig?!'
Uut 'Woar ben ik met bezig?!' van Skik.
Moi, ben ik weer.
Ze waren gisteren samen aan het puzzelen.
Mien Moe en Moos, Mouna en ik waren aan het koffiedrinken.
Ze deden een 'Quizwoordzoeker' in de krant uit de weekendbijlage.
Vraag: 'Tot zijn dood in 1980 was hij de grote man van Joegoslavië (4)'
'Dat is toch Tito, Papa? 'Klopt, jongen! Wat weet je dat toch goed. Papa, nadat hij dood en begraven was begonnen toch al snel al die burgeroorlogen? Klopt. Vond Opa niet leuk hè. Néé jongen, niet echt!
Huilend voor de TV die pa van mij hoe ze zijn land aan het kapot schieten waren...Vergeet ik nooit meer.
Goh, kereltje. Wat let ie soms goed op, soms ook totaal niet. Ik reken het gewoon goed!
De kracht van onze gemene deler! Kennis vergaren.
Wat zou Opa trots geweest zijn op het jochie dat hij zo'n vraag goed wist te beantwoorden. Nog maar 11 jaar hè. Joegoslavië was sowieso zijn tweede vaderland, dat is nog steeds zo voor mien vader.
Moet afgelopen toch vaak denken aan mijn Pa. Johan Neeskens stierf afgelopen zondag, 6 oktober.
Nog maar 73 jaar. Dat is gewoon niet oud, hoe je het ook wilt bekijken. Niemand is onsterfelijk, maar toch. Mien Pa was amper een jaar ouder, 74, toen hij zijn laatste adem uitblies in een Hardenbergs ziekenhuis op vrijdag 14 oktober in het jaar 2005.
Wat heeft hij het vaak gehad over de WK finales van '74 en '78. Toen werd er nog gevoetbald, jongen!
Totaalvoetbal, de Hollandse School. Hoe Nederland niet mocht winnen in '78 en hoe wij er toch intuinden in '74 tegen die Kl.... Duutsers. Volgens mij heeft het even geduurd bij die Ouwe van mij dat hij er vrede mee kon hebben. Dat wij verloren van Holzenbein und al die anderen....en 4 jaar later van die Argentijnen. Niet te filmen.
Ik heb Neeskens nooit zo meegemaakt. Ben van '72 hè. Tuurlijk heb ik die gehaktwedstrijd gezien tegen de Brazilianen. Wat een overtredingen, spijkerhard. Van beide kanten hoor. Kom daar nu eens om.
Als wij het nu over schaatsen hebben heeft mijn moeder het nog vaak over Ard en Keessie.
Ard Schenk en Kees Verkerk. Grootheden uit de jaren dat mien Moe voor de buis gekluisterd zat!
Ik vind dat mooi om te horen. Hoe ze alle rondetijden bijhielden. Stiekum een crush op Ard of was het nou Keessie? Net als de politiek. Vroeger had je nog kerels die er toe deden. Van Agt, Den Uyl, Wiegel, Lubbers of een Kok. Waar je als jochie tegen opkeek. Die hadden, dacht ik, de kennis en een bepaalde macht en vooral uitstraling.
Die konden nog mensen verbinden. Dat missen wij tegenwoordig. Een echte verbinder....
Wou soms wel eens terug naar die tijd. Dat ik kind was en de wereld nog niet zo moeilijk in elkaar stak. Dat bijv. Ard de 10 kilometer won, Johan Neeskes weer een strafschop dwars door het midden schoot en Den Uyl het land vermanend toesprak. Dat je wist, je kon vanavond met een gerust hart naar bed en morgen weer gezond op!
Ik weet het niet! Wil zo af en toe nog wel eens wat raad vragen aan mien Pa.
Wat hij ervan vind want soms denk ik : Woar benne wij in godsnaams met bezig...?!?
Skik kwam gisteren langs, zo ineens uut het niets. Een oude 2 meter Sessie opname van Jan Douwe Kroeske. Dat waren nog eens tijden. Muziek van de bovenste plank. Pareltjes!
Denk dat er geen dag voorbij gaat dat ik niet een keertje denk aan die ouwe van mij!
Als ik bruine bonen in de winkel zie komt ie steevast in een flits voorbij. Of als ik een bus zie rijden of een buschauffeur zie lopen. Of als ik Jan zie op een foto. Mooie kerel die van Eggengoor!
Of als ik fijne worst bij Hoff koop of krijg van Gerard, 2 x 15 en half.
Morgen gaat ie voor de negentiende keer dood. 19 jaar alweer. De tijd raast inderdaad.
Ik weet het bijna nog als de dag van gisteren. Gek is dat toch! Weet soms niet eens meer wat ik vorige week uitspookte maar die dag, vrijdag 14 oktober, staat mij nog zo helder voor de geest!
Tuurlijk mis ik 'm maar hij is niet echt dood hè. Dood ben je pas als ik en wij jou vergeten zijn.
Denk soms wel eens. Zullen ooit Moos en Mouna mij vergeten als ik er niet meer ben?
Als ik op een dag ineens bij de pakken neerval. Pa was ook zo'n verbinder. Best of both worlds.
Hij was iemand die geboren is op Rheeze maar de wereld op zijn duimpje kende.
Al vroeg in contact kwam met andere culturen en dito geloven. Hij zag dingen eerder die later ook daadwerkelijk gebeurde. Hij zei wel eens als Tito er niet meer is moet ik weg wezen uit Joegoslavië.
Hij wist wat er onderhuids speelde bij al die verschillende volkeren in zijn tweede vaderland!
Wij missen dat ook, een verbinder. Iemand die Nederland bij elkaar houdt, desnoods met een Pritt-stift, een schaar en wat dwarsverbanden. Het is soms niet leuk meer. Links vind rechts niks en omgekeerd!
De gulden middenweg is iets van eerder. Niet samen maar apart naar de top willen, niks geen carpoolen, ieder voor zich en vol op het gaspedaal. Neuh, vind het soms maar niks.
Je merkt het. Als je het er maar niet over hebt, gaat alles goed. Maar steeds vaker merk je dat familieleden het niet meer met elkaar eens zijn. De één kiest de weg van rechts, de ander van links en geen rotonde onderweg waar je elkaar misschien, vroeg of laat, eens treft in het midden. Soms jij een beetje water bij de wijn, de andere keer die ander. Neuh, niks van dat alles!
Morgen maar bruine bonen met spek maken. Even een blik naar boven! Smaakt goed!
Hij zal het boven wel goed hebben. De hemel schijnt prima in orde te zijn want er is nog nooit iemand uit terug gekomen. Dat hij of zij het maar niks vond in het paradijs. Ruzie met Petrus.
Morgen, 14 oktober, verloor je voor 19 jaar geleden de strijd met kanker.
Allemiemachies. Als ik Mouna en Moos bij elkaar optel kom ik nog niet aan 19 jaar...
Wat had jij ze leuk gevonden. Jouw twee laatste kleinkinderen. Wat zou je trots zijn geweest!
Zie jou al aan de tafel zitten met Moe. Mouna bij jou op schoot en Moos die je van alles vraagt...
En jij maar antwoorden. Pak een fles wijn, jongen. Ik ga voorlopig nog niet naar huis, naar boven!
Nu heb je zelfs twee achterkleinkinderen. Eentje van Joëlle en eentje van Guus!
Jij met je worsten aan een boom op een parkeerplaats langs de Autobahn. Heel lang dachten mijn neefjes en nichtjes dat er echt worsten aan de bomen groeiden in Duitsland.
Mouna en Moos houden ook van droge worst. Zij wel! Gelukkig wel.
Wens je alvast een mooie dag morgen. Denk je nog even aan ons, wij denken elke dag wel een beetje aan jou maar morgen vast en zeker wat meer...
Denk trouwens dat het bij jullie beter vertoeven is dan hier beneden. Gelukkig hebben jullie daar nog niet van die klootviolen rondlopen die de boel aardig aan het verstieren zijn!
Johan zal ook wel binnenkort een biertje met jullie komen doen. Mocht je nog een goede voetballer nodig zijn voor FC Bal op 't Hemel, hij is aanstaande. Komt dat schot! Dwars door het midden.
Het regent. Wilde vanmiddag nog even naar Ommen, bokje doen maar dat moet het weer wel beter worden. Laat mij niet natregenen voor een paar bokkies, dan maar een geitje hoor....
Je hebt zo'n 26.000 dagen tussen niets en eeuwigheid.
Je kunt lachen, je kunt klagen maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Volwassen evenwichtig lijken, niks laten blijken, nog geen traan maar twijfel blijft bestaan.
Gelukkig zijn is uit de mode, zomaar lachen streng verboden.
Je kunt ook hup voor de lol nog een keer gewoon op je kop gaan staan.
Haha, het Klein Orkest komt ongevraagd even langs op mijn oortjes....Dekt wel de lading.
Daarom gisteren fijn dansen met Mouna in de kamer met 'Rain King' van The Counting Crows op de speakers....Moos als DJ! Luid meezingen. Mouna fonetisch maar ik rekende het allemaal goed.
Gewoon omdat het kan. In de ogen van mijn kinderen de glinstering van mijn Pa zien.
Later kwam die jongen uut Erica langs. Wat een prachtig mooie dag, de keuze is reuze!
Gisteravond even verse friet gegeten bij Puur Zuid. Genieten aan de markt.
Verliezen met de voetbal, voor het eerst deze competitie-jaargang maar het allemaal prima vinden.
Mouna die gisteren tien seconden stil kon staan met de handstand. Nu turnt ze ook weer, heeft haar pakkie aan. Ben je bijna klaar, Papa?
De verbinding zoeken, ook al is het in het klein! Liefde prediken op een verlate zondagmorgen!
Nog één keer met je Pa in de bus richting de bergen van Sarajevo toeren, het centrum van Beograd of naar de kiezelstranden van Podgora. Rondstruinen langs de Plitvice-meren of koffie drinken in Opatija.
Het graf van Tito bezoeken als jochie van amper tien jaar. Beseffend wat het betekende. Net zoals Moos soms dat besef heeft. Mooi.
Pa liep de eerste keer met mij mee. Gaf mij een hand, nu wel ineens...? De volgende keer ging ik alleen die kant op. Tegenover het stadion van Partizan Belgrado. Een knik naar de grote verbinder...!
Nu zijn het allemaal eilandjes geworden. Iedereen denkt het beter te weten dan die ander....
Tot zijn dood in 1980 was hij inderdaad de grote man van Joegoslavië...
Tot aan zijn dood in 2005 was Mien Pa ook de grote verbinder in zijn familie.
De Pater Familias.
En nog houden wij elkaar in evenwicht. Moe als absolute bindmiddel. Gaat soms niet meer zo gemakkelijk als in de tijd dat die grote King nog leefde maar toch. Nooit stoppen met proberen. Wilde dat ik nog op je verjaardag kon komen. Hij had iedereen goed onder zijn duim maar wel met genoeg ruimte voor iedereen.
Tijden zijn veranderd. Zelfs binnen 19 jaar. We slaan soms alle kanten op maar vinden elkaar ergens in het midden. Dorgelo's zijn rare wezens met flink wat eigenaardigheden. De één kan een penal binnenschieten, de ander houdt 'm soms tegen. Misschien begrijp je helemaal niet wat ik bedoel....
Als de liefde maar blijft winnen komt het allemaal wel goed. Maar eerst de liefde weer vinden.
Benieuwd of ze morgen bezig gaan met het wegennet in stuurloos Den Haag want nu neemt iedereen zijn of haar eigen afslag. Waar de één voor is, is de ander weer tegen. Wegennet behoorlijk in de war.
Iedereen die een beetje verstand van het spelletje hadden zitten boven vrolijk te wezen....
Mouna, gooi er nog maar een fijn plaatje in als het maar niet Roxy is, ja Roxy Music geen Dekker!
Zingen is twee keer bidden hè, wie weet helpt het morgen.
Alles gaat voorbij maar eerst genieten we er van...
Fijne zondag. Joah, mag wel zo..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten