#Mistig, Koud & Stil!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'De kleuren van vandage, duuzend soorten gries.
De horizon is uutgumd, net zo as de tied.
't is mistig, kaold en stille. 
Geluuden van vandage, duuzend soorten gries.
Gien verkeerde dag zo, prachtig soort van triest.
't is mistig, kaold en stille.
De takken van de bomen schreijen zachies.
Ik zie 'n kleine wereld deur 't raam.
Steek 'n keersie an veur iederien die 't neudig is.
Want ik weet hoe 't ok kan weden met dit weer. 
Uut 'Mistig, Kaold & Stille' van Daniël Lohues.

Moi, ben ik weer. 
Vandaag is de kortste dag van het jaar (21 december), althans dat zeggen ze.
Tevens is de winter begonnen. 
Vanaf nu gaan we weer van het donker op zoek naar het licht van de lente. 
Gisteren was het vooral mistig, een kleine wereld derhalve rondom ons huus aan de Vecht.
Het wilde niet echt optrekken. De mist bleef hangen, witte wiev'n zat! 
Zat er één voor mij tussen? 
Dat heeft wel wat, zo'n dag vol met mist.
Lohues deelde een bericht van iemand die weer zijn nummer deelde.
'Mistig, Kaold en Stille' van één van zijn Allennig LP's. Mooi man.
Het vatte de dag gisteren mooi samen.
Hij was hier donderdag nog achter het huis in ons mooie en knusse theater de Voorveghter.
Niet allennig maar ook niet met Bernard en/of Reyer maar met een heel orkest. Skik had ie sowieso.
Het podium stond vol. Twintig man telde ik snel inclusief vrouwen. 
Lohues trad samen op met Holland Baroque onder artistieke leiding van de tweelingzussen Judith en Tineke Steenbrink.
Violen, altviolen, cello's, contrabas, luit, traverso, hobo, fagot en ook het klavecimbel.
Kortom, naar zulke apparaten luister ik niet vaak maar dankzij Lohues dus afgelopen week wel.
Het was mijn eerste kennismaking met Barokmuziek uit de 17e en 18e eeuw.
Vond het prachtig. Keer wat anders hè. Ze speelden van alles maar ook veel nummers van Daniël in een speciaal bewerkt jasje. Dat jasje past mooi, je zag hem genieten. Al die mooie grimassen op zijn gezicht. Hier zat een liefhebber te genieten. Mooi man.
Ik wist van de liefde van Lohues voor John Sebastian Bach. Prachtig, maar ook bijv. werk van Georg Friedrich Händel passeerde de revue. Hoe een nummer van Händel overging in 'Op Fietse', niks niet in de versnelling of met een volle accu, neuh....gewoon op 't gemak. De banden vol met wind, wie deed ons wat donderdagavond. We dachten het allemaal in die volle zaal: Joah, mag wel zo....
Een keer uit de comfortzone maar het bezorgde mij soms regelrecht kippevel. Op zo'n avond hoor je ook waar Lohues qua muziek zijn inspiratie vandaan tovert. Er zijn zoveel verwijzingen in zijn teksten en melodieën naar Bach en zo. Het nummer over z'n moe, geweldig! De warme hand van breur.
GJ zat tussen ons in. Mooi man! Het was een verstilde afsluiting van weer een overheerlijk theaterseizoen.
Volgend jaar zijn we ook inpandig in het geruststellende pluche van de Voorveghter. 
Nog wat mooie voorstellingen in het verschiet als we wederom van het donker naar het licht trekken met z'n allen. Kieken of het volgend jaar beter wordt dan dit jaar. Je weet het niet! je weet het nooit.
Nooit stoppen met proberen. Dat deed/doet oud-voetballer Michel Boerebach ook. 
Hij verloor in 2003 bij een auto-ongeluk zijn beide zoontjes, Lesley en Sven. Sindsdien voert hij een bikkelhard gevecht met zichzelf en de oneerlijkheid van het lot. Om de pijn te verzachten bezocht hij psychiaters, ging te rade bij lotgenoten, schreef gedichten en columns maar vluchtte ook in de drank. 
Eddy van der Ley schreef in 2019 samen met Michel het boek 'Hoi Papa'.
Dat is wat zijn jongste zoon Lyns altijd zegt als hij Michel ziet en begroet, Hoi Papa....
Kreeg het boek van Henk. Lees maar eens, denk dat je het wel 'mooi' vind. Las vrijdagmorgen de eerste paar pagina's omdat de eieren nog moesten koken. Kreeg al een paar keer kippevel. 
Het relaas wat ze samen opschreven. Poeh, ben halverwege. Samen gaan ze op bezoek bij mensen en vrienden die veel voor hem betekenden en een grote steun voor hem zijn en waren. Zoals Willem van Hanegem, Hugo Borst, René Eijkelkamp, Wim Kieft maar ook Gersom Klok.
De oud-voetballer van HHC Hardenberg, althans zo ken ik hem. Nu ook als de vader van het vriendinnetje van Mouna, Ashmay. Gersom was het jeugdvriendje van Lesley, ze wilden allebei profvoetballer worden. Gersom redt het als hij met FC Emmen op 27-jarige leeftijd debuteert in de eredivisie. 'We hebben het geflikt Les', wijst hij naar de hemel als Emmen in 2018 promoveert.
Zijn dochter Ashley Elisa Ashmay is deels naar Lesley vernoemd en op zijn vinger draagt Gersom, onder zijn trouwring, de tatoeage van een vlinder. 
Gersom: die vlinder staat symbool voor Les. Zodat ik mijn vrouw Rianka en mijn beste vriend aan één vinger heb. Om de simpele reden dat Gersom door een vlinder Lesley vaker ziet. Hij ziet op wedstrijddagen ook steevast een vlinder. Hoe bijzonder...Dat kan thuis zijn, op het sportpark, in de bus of tijdens de warming-up. Prachtig! Het gekke is, ik ken(de) Gersom slechts van het schoolplein en/of wetende dat onze dochters elkaar kennen en vaak met elkaar spelen en dat ie balde bij HHC Hardenberg en nu bij Hoogeveen. En dat ik Mouna een keer naar zijn sportschool bracht omdat Ashmay daar haar verjaardag vierde. Van die vluchtige ontmoetingen, hallo - hoi - alles goed - hoe laat weer ophalen?
Het toeval wil, ik geloof er al lang niet meer in, dat ik Gersom en Ashmay gisteren nog even zag bij de Albert Heijn. Wij kwamen net uit de stad. Zij zaten te wachten in de auto op wellicht Rianka.
De meisjes begroeten elkaar vrolijk....Halloooootjes. Thuis aten we een broodje en ging ik verder lezen in het boek. Op bladzijde 137 begon het verhaal over Gersom, ik wist niet dat hij ook in het boek stond.
Spotify spuugde op dat moment een nummer uit van Rowwen Hèze, dat ging tevens over een vlinder. 
Ik verzin het niet! Rowwen Hèze komt gewoon vaker voorbij in mijn lijst. 'Hoi Papa', een hartverscheurend boek maar biedt ook een soort vorm van hoop en troost. Hoe z'n kerel met zo'n verwoestend schot zichzelf bijna naar de gallemiezen schoot. Niets is wat het lijkt!
Ik moet van mijzelf vaker lezen maar sommige boeken laten je gewoon keihard janken. 
Toch binnenkort voor mijn verjaardag maar een ander boek vragen, een doodgewone thriller of zo...
Dat dood en verderf gedoe trek ik gewoon beter.
Hoop sterft als leste hè en als de liefde maar blijft winnen, dan komt alles vast wel goed.
Ook in de barok-uitvoering bleef één van de mooiste nummers van Lohues als een paal boven het troebele water fier overeind staan. 
Het is bijna kerst. Lichtjes genoeg hier in het huis. Mouna sleepte gisteren alles van zolder naar beneden. De kerstboom staat (nog) niet maar verder lijkt het hier wel een kerststal, mis alleen het kindeke Jezus nog. Verder veel pracht en praal. Als je niet beter wist zou je denken dat aan de Voermanstraat 22 een tijdelijke lichtekooi uit de grond was gestampt. Bier zonder schuim want veel gewipt wordt er de laatste tijd niet op dit huisadres. Lekker belangrijk ook....
Ik had gisteren de kinderen onverwachts een dagje extra. Moeder was door haar hoeven gezakt en moest met haar pootjes tenminste 48 uur naar het plafond turen. 
Kortom, voor het gemak, was het beter dat de kinderen nog een dagje bij mij zouden blijven.
Gezellig hoor. Gisteren naar de kerstmarkt in Nordhorn geweest. Meer op mijn verzoek maar de kinderen vonden het ook geweldig. Warme chocolademelk, Jägerthee, halve meter bratwurst, Guluschsuppe en mooi naar allerlei vreemde mensen kijken. Veel Twentse tongval naast het Nedersaskische Duits. Je kunt Duitsers veel leren maar niet hoe ze zo'n kerstmarkt moeten organiseren. Ordnung muss sein.
Geweldig. Ook in het kleine Nordhorn waren voorzorgsmaatregelen getroffen. Dat kon Moos mij tevens vertellen. Gigantische betonblokken schermden alle wegen naar de diverse ingangen van de kerstmarkt af. Er zou maar zo'n gek rondrijden in een PKW die niet zo zin in een vrolijk kerstfeest heeft. Stumpert!
Maar genieten. Eten, drinken, bulte gezelligheid en dan is Dorgelo en in dit geval 3 stuks super goed te passe. Zijn van de geluksmomenten, beter dan een bezoekje aan PW.
Deze week sowieso lekker gegeten. Woensdags bij de Markt met het werk en donderdags bij Dos Pimientos met grote breur Hattem. Eeuwig zonde dat Dana en Zorfath er halverwege februari 2026 met dit heerlijke restaurantje stoppen. Ze gaan nog wel door met de Take-Away en dat breiden ze ook wel een beetje uit, maar toch! In al die negen jaar heb ik er vaak mogen culinairen....Jemig, heerlijke smaken die je wel moest proeven. Snap ze ook wel. Horeca kan een gezin opslokken! Kinderen gaan voor alles, zekers als ze er gewoon nog mogen zijn. Niets is vanzelfsprekend! 
De Markt was ook weer uit de kunst. Leuke gezellige avond met collega's. Mooie Steak de Markt, perfect saignant gebakken. Het was zo'n week met een kop en een staart. 
Eigenlijk niks Mistig, Koud & Stil. Het was wel mistig, rondom het vriespunt en soms stil in het huis maar daar merk je vandaag niks meer van. Het is buiten helder, binnen lekker warm en beide kinderen maken er een wedstrijd van wie het hoogste woord kan voeren. Gelukkig heb ik de doppen in met fijn stukkie muziek.
Want ondertussen staat er andere muziek op. Hier kom ik weg van Lohues. Mouna heeft gisteravond eigenhandig een setlist in elkaar geflanst met een viltstift die lekt....
Naast het papier zit het bed er nu ook onder. Ach ja...een kniesoor die er op let en beide zeiden vanmorgen toen ze beneden kwamen: Hoi Papa....
Tel je zegeningen en kijk eens om je heen naar een mooie vlinder of zo.
Niets is wat het lijkt. 
Fijne zondag, fijne kerst. Joah, mag wel zo...