'Morning has broken like the first morning. Blackbird has spoken like the first bird. Praise for the singing. Praise for the morning. Praise for them springing fresh from the world. Sweet the rain's new fall, sunlit from heaven. Like the first dewfall on the first grass. Praise for the sweetness of the wet garden. Sprung in completeness where his feet pass. Mine is the sunlight. Mine is the morning. Born of the one light Eden saw play. Praise with elation, praise ev'ry morning. God's recreation of the new day.'
Uut 'Morning has Broken' van Cat Stevens
Voor onze doen waren wij niet vroeg maar ook niet weer dat wij de slaap uit onze ogen moesten wrijven.
Toch zag ik hier een verlaat mistbankje optrekken, onze straat was een mooie welkome onderbreking voor zijn reis geweest. Hij kuste de nieuwe morgen een goedemorgen. Een vroege vogel fietste over de vechtbrug, althans dat moet het wel zijn geweest. De kroegen hadden toch allang haar deuren gesloten? Waar zou hij werken, in het ziekenhuis, bij een tankstation of wilde hij de eerste trein halen? Had hij deze nacht weer een boulevard of broken dreams zien spiegelen aan zijn vage horizon? Had hij de feestweek van Gramsbergen iets te veel door zijn lichaam laten kielhalen. Een station te vroeg uitgestapt of ergens onderweg een halte of twee gemist....Je weet het niet....? Het lot zonder god, op jezelf aangewezen.
Werd uit mijn gedachtengangen gehaald door Moos die vond dat Papa wel erg lang wachtte om Buurman & Buurman aan te zetten. Tja, soms valt het niet mee om nieuw leven in de buurmannen te blazen. Liggen ze net te pitten moeten ze alweer acte de presence geven......
Cat Stevens sprong aan in mijn onzichtbare platenspeler. De naald kraste maar ik wist, ben klaar voor een nieuw seizoen. De aftrap vond gisteren plaatst. We kunnen weer, we mogen weer.....we durven weer!
Tuurlijk heb ik het over de voetbal, maar ook over al die andere dingen....Tis net of gisteren mij nieuwe energie gaf. Dat een week vertoeven in mijn tweede vaderland mij weer eens het besef gaf dat ik niet zonder kan. Niet zonder San en de kids, niet zonder familie, niet zonder mijn geliefde spelletje, niet zonder deze omgeving. Hier kom ik nog altijd thuus. Hier achter het huus voel ik mij veilig. Mag graag reizen, mag graag een doel voor ogen hebben maar de eindbestemming ligt toch altijd weer hier.
Gisteren genoten van een lief klein wieffie. Zes en tachtig inmiddels maar ze was gisteren de koning(in) te rijk. Ze voelde zich geweldig rijk. Sinds lange lange tijd had ze al haar (klein)kinderen weer om haar heen. In een druk restaurant waar iedereen wilde praten tot Brugman was gearriveerd keek ze trots toe als een pauw. Haar veren hadden de mooiste kleuren, zo bijzonder kleurrijk en ze glommen als nooit tevoren!
Ze keek naar haar vier zonen en die ene aangenomen...(haha) en ze keek naar haar elftal kleinkinderen.
Allemaal zo gek van mien Moe, hun Oma. Liefde zoals liefde is bedoeld. Oma Martha, Oma voetbal, ze luistert overal naar.....maar vooral naar haar kroost. Ze zat en stond in het middelpunt van de belangstelling. Ze had geen tafellaken nodig om haar zegeningen te tellen. Geluk op enkele vierkante meters.
Pinkte een traan weg van pure blijdschap, scherp spul dat gemarineerde eten.
Mooi.....
Een nieuw seizoen. Niet alleen voor mijn cluppie maar morgen breekt er ook een nieuw seizoen aan voor Moos.Dat bijzondere jochie van vier. Hij telt de nachten al af. Morgen mag hij naar de basisschool, hij heeft al aardig dagen wat mogen oefenen. Maar morgen speelt hij zijn eerste echte wedstrijd. De trainingen heeft hij nu wel gehad, die schudde hij losjes uit zijn pols. Hij weet waar hij moet en mag lopen, de techniek heeft hij inmiddels onder de knie. Hij weet zijn team, weet waar zijn kansen en valkuilen liggen. Hier is ene Niels van 't Hoog niet zijn coach maar mag hij luisteren naar de juffen Eline en Marita. Die hebben de schone taak om onze Moos te gaan (her)vormen. Van peuter naar kleuter, ze mogen een nieuwe fase aan zijn leven gaan toevoegen. Hij heeft er zo ontzettend veel zin in. Best wel een dingetje hoor....Net als zijn eerste tandjes, net als zijn eerste stapjes. Hij doet het gewoon. Moos is een echte kanjer....Met terugwerkende kracht krijg ik weer respect voor mijn eigen ouders. Wat hebben ze allemaal niet moeten doorstaan in de goede zin van het woord. Er staat ons nog veel te wachten als ontwetende papa en mama. Wat dat betreft zijn wij nog jonge kuikens.....Lopen in de stal alle kanten op maar weten wij in hemelsnaam niet welke uitgang de juiste is. We leggen vaak een ei maar als die altijd uitkomen is de vraag. Morgen leveren wij Moos af voor een nieuwe fase in zijn leven. Hij stapte ooit parmantig binnen bij Tandarts Rangel, zonder angst - zonder beven. Ook dit avontuur gaat hij vol vertrouwen tegemoet. Hij is goed getraind, kan het alfabet al helemaal opzeggen. Tellen in het duits en engels en in het Nederlands al tot minimaal vijftig. Hij kan rekenen, wij rekenen daar maar op. Een nieuw seizoen. Zo voelt het altijd zo eind augustus / begin september. De beurzen in België en deze week in Utrecht zijn ook altijd een nieuw begin. De kermis begint weer, wij zullen botsen, niet altijd draait alles vanzelf maar de kermis is een geseling meer dan waard wat ik jullie brom.
Gisteren en vanmorgen genoot ik op mijn manier. Genoot van de mooie vrouwen in mijn leven en genoot van die nichtjes en neefjes in mijn andere rijke leven. Genoot van Guus en Iris, zo verliefd zittend bij ons aan tafel met een mooi glas (donker) bier. Morning has broken, deze kan vandaag niet meer stuk.
En ik dacht: Joah, mag wel zo.....Wij trappen af voor een nieuw seizoen. De verwachtingen zijn hooggespannen maar ik zie de toekomst positief en vooral zonnig in.
Joah, mag wel zo. Veule wille Moos!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten