Nou, Dag Hóóóór...!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Achter 't huus, alles peis en vree hier achter 't huus
Achter 't huus, onder dizze sterren ben ik thuus.
Beetie vuurtie branden, wat wo'j nog meer dan?
In mien eigen kleine wereld, denk ik groter as de wind weijt.
In de vlammen zie ik toekomst, in de sterren eeuwigheid.
En dan tel ik zegeningen en dan gao ik zachies zingen.'
Uut Achter 't Huus van Daniël Lohues.

Moi, ben ik weer.
Als ik naar Engeland wil hoef ik hier achter 't huus alleen maar op miene fiets te stappen.
Ik hoef namelijk echt niet naar Hoek van Holland te rijden om daar na een autorit van een kleine drie uur de boot naar Calais te nemen. Dan nog eens ruim zes uur op zo'n veerboot te zitten in een vaak onstuimige zee voordat ik eindelijk voet aan wal kan zetten in Engeland.
Neuh, gewoon hier achter 't huus, over de Amalia- of Willem-Alexander Brug peddelen met mien Cortina en dan ben ik er al. Kind kan de was doen!
Je weet het nog van vorige week, er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Wat ik oe brom!
Kan hier, gewoon achter 't huus, meteen via de Amaliabrug de Vecht oversteken of eerst een stukje langs onze mooie rivier fietsen met kwakende eenden op één oor om op de J.C. Kellerlaan voor de Willem-Alexander brug te kiezen. Keus genoeg!
Wel ff uitkieken bij de twee nieuwe rotondes over de N34, druk verkeer hè.
Na Coevorden verandert deze weg trouwens in de Hunebed Highway. Tja, tot dan rij je hier over een normale asfaltweg richting Drenthe.
Binnen nog géén vijf minuten ben ik in Engeland duzz, gewoon met mijn bike.
Heb het natuurlijk over Buurtschap Engeland, niet het grote Engeland van Boris en Queen Elizabeth.
Want, wie het kleine niet eert is het grote niet weert....
Gewoon aan de andere kant van de Vecht. Was er van de week zelfs twee keer te vinden. Je hebt soms van die momenten dat je zin hebt aan lekker eten van eigen bodem of aan vlees, toen het nog leefde, wat rustig heeft rondgekuierd in de uiterwaarden hier an de Vecht. Scharrelvlees 2.0!
Afgelopen zaterdag fietsen Mouna en ik op een verlate zaterdagmiddag daarom nog ff die kant op. 
Even de plas over, even naar het verre buitenland.
Even wat ambachtelijk vlees scoren bij (h)Eerlijkvechtdalvlees aan de Hofsteeweg, nummer 2 om precies te zijn.
We werden op het erf hartelijk verwelkomd door de aardige, grote en vriendelijke boer. Wat moet je hebben..?
En jij, lief meisje, jij wilt vast geknuffeld worden door de boer...haha. Mouna speelde haar vermoorde onschuld en haar verlegenheid kwam nu eens goed van pas. Maar ze verhuisde haar aanwezige verlegenheid al snel vanachter mijn rechter broekspijp naar de stal toen ze van de grote vriendelijke boer de kleine biggetjes mocht knuffelen in plaats van de boer zelf die er maar snel aan toevoegde dat hij een grapje maakte....Mouna snapt 'm nog steeds niet haha.
Kijk papa, Peppa Big varkentjes....Tja, ik was meteen om. In de boerderijwinkel gelijk maar een emmertje Snert gekocht, wat (h)eerlijke hamburgers en een worst met knoflook. Je krijgt trek van biggetjes knuffelen, of niet dan...Flexatariërs die wij zijn...
Een mooi adresje dit Eerlijkvechtdalvlees wat je onderweg naar Engeland gewoon na de tweede rotonde te hebben gepasseerd in het wild tegenkomt. Aanradertje hóóóór.
Een paar dagen later passeerde ik wel degelijk de grens met Engeland (Ane).
Gek genoeg kreeg Engeland als één van de weinige buurtschappen van de voormalige gemeente Gramsbergen in de vorige eeuw geen eigen postcode/plaatsnaam waardoor het gewoon valt onder buurtschap Ane. Gelukkig is de schade zo'n zes jaar geleden wel (gedeeltelijk) hersteld. Nu huist er onder het bord van Ane ook weer de plaatsnaam Engeland. Dat stemt de inwoners zeer tevreden want het noaberschap staat doar hoog in het vaandel en doet de culturere historie ook weer alle eer aan.
Want Engeland bestaat al sinds 1666. Daar moet je met respect mee omgaan.
En Engeland heeft niks te maken met dat overzeese eiland waar je zo lang voor op de boot moet zitten.
Neuh, het stamt in dit geval van het MiddelNederlandse 'Engelant' wat zoiets als weiland/grasland betekent. Nou ja, dat dekt wel de lading. Je kunt er mooi ver weg kieken, Lopen in het Engelandse Bos waar ook een deel van het Pieterpad doorheen wandelt en je vindt er onder andere een dode rivierarm die apart kwam te liggen van de Vecht toen deze gedeeltelijk werd gekanaliseerd.
Het is ook nog een rustgebied voor reeën. Tis maar dat je het weet. 
Dit Engeland zit nog wel in de Europese Unie, voor wat het waard is trouwens, want sinds Corona kun je naar één sterk Europa ook wel fluiten. Dat heeft deze crisis wel laten zien, elk land doet gewoon waar ie zelf zin in heeft. Niet samen optrekken tegen het virus....Neuh! Dat geld kunnen we in de toekomst beter in eigen zak houden. Maar goed in dit Engeland zijn ze echt niet bezig met de Brexit maar heerst er vooral stilte en serene rust en is de wereldpolitiek ver weg, gelukkig wel...
Gewoon achter ons huus. Vanuit de normaal gesproken 'drukke' stad Hardenberg fiets je in wandeltempo binnen vijf minuten de groene ruimte tegemoet. Aan de andere kant van de Vecht is het goed toeven. Bijvoorbeeld bij Erve 't Hacht. Ik preek weer eens voor eigen parochie. Sorry...
(oud)Clemmers onder mekaar hè, moet je maar denken. En als je je jongste zoon Moos noemt heb je sowieso een streepje of negenentachtig bij ons voor. Moe vindt het tevens jammer dat jullie onlangs zijn verhuisd naar het mooie Engeland...euh Ane. Jullie waren fijne en enthousiaste buren....Waarvan Akte!
Maar goed...Albert en Joke Waterink kochten in 2008 het boerenbedrijf van erven Haandrikman.
Zoals ze zelf zeggen, een prachtplek. Inderdaad. Erve 't Hacht is het bezoeken meer dan waard. 
Het is ondertussen veel meer dan een boerenbedrijf geworden. Er is van alles te doen. Zo beschikken ze over een mooie en sfeervolle Bed & Breakfast. Eindeloos uitzichten over licht glooiende landerijen en het eeuwenoude Engelandsche Bos als je 's morgens de ogen opent. Ik heb het uit het tweede hand hóóóór. Puck, een vriendin van ons, overnachtte er al eens met haar vriend. Ze vertelde honderduit over dit plekke gewoon achter ons huus van de zomer. Dat het zo machtig mooi was...
Ik wist het wel  maar toch ook weer niet. Soms moet je door iemand van buitenaf je eigen achtertuin weer ontdekken. Komt vaker bij ons voor. Mea Culpa!
Ze verhaalde tevens over het feit dat je er zo heerlijk Thais kon eten....Huh, thais eten gewoon in buurtschap Engeland onder de rook van Ane....? Meen je niet...
Bas die samen met zijn vriendin Parita verantwoordelijk voor de B&B is toveren wonderlijke en (h)eerlijke gerechten uit de landelijke keuken bij Erve 't Hacht.
Je hoeft wederom niet ver te rijden om te genieten van eten van eigenlijk duizenden kilometers verderop. 
Zo slecht wonen wij nog niet, Engeland op fietsafstand en aan de andere kant van de Vecht ligt gewoon een stukje Thailand in Engeland euh...Ane. 
Mooi toch. Van de week namen wij de proef op de spreekwoordelijke som. Appte Bas de bestellingen door en donderdagavond haalde ik het op bij het Atelier. 
Het was pikkedonker maar toch zag ik beelden voor mij over de zelfbenoemde 'losse strooiing' van het boerenerf. 
De gebouwen op Erve 't Hacht liggen ogenschijnlijk natuurlijk verspreid over het grote terrein, toch is elke meter op de vierkante centimeter nauwkeurig uitgedokterd aan de keuken- annex- tekentafel van de familie Waterink. Er is behoorlijk wat water door de Vecht ge-meandert voordat alle bouwstenen op de juiste plaats stonden. Passie, dat zie je en dat proef je. Die Waterinkjes laten niets aan het toeval over maar lieten ondertussen wel een Otter toe.
Wauw, wat heerlijk gegeten. Mijn schoonouders aten ook gezellig mee en beaamden wat wij misschien stiekum al wisten. Bij Erve 't Hacht kun je heerlijk Thais eten....Lekker hoor. Puck had het ons al verteld en ze had gelijk...Mmmmmm. Nogmaals dank Puck!
Wat hadden we ook al weer, even het kaartje erbij halen, ben slecht in vergeten namelijk.
Massaman Curry met kip en aardappel, Rode Curry met varkensvlees. Pad Priew Wan, gebakken groenten met kip in zoetzure saus. Woknoodles met garnalen in Oestersaus en Pad Thai, roergebakken rijstnoodles in tamarindesaus met kip en tofu. Daarbij flink wat gestoomde rijst. 
Smullen hoor....Alle bakjes schoon op. Nog een aanradertje hóóóór....
Zo af en toe moet ik het natuurlijk wel over eten hebben, anders leef ik eigenlijk niet meer alhoewel de weegschaal mij soms raar aankijkt in de badkamer. Ik geraak steeds verder in de min ipv in de plus.
Hoe doe je dat toch, veel wandelen hè...bijvoorbeeld naar Engeland, dat is niet zover hóóóór.
Rosanne en Jarno wonen inmiddels dus ook in het verre buitenland, hier net over de Vecht. 
Rosanne geeft er samen met haar moeder ondermeer workshops in van alles en nog wat. 
In het atelier kun je van allerlei mooie dingen kopen. Ze hebben vergaderfaciliteiten etc... Kiek maar eens, ik zou zeggen bestel er eens wat eten. Ze stellen je niet teleur....Geloof mij nou maar!
Tja, wij hebben er allemaal in geloofd. Waarin? Nou in Sinterklaas.
Hij is ondertussen weer naar Spanje...of toch niet? Mouna zingt namelijk nog elke dag liedjes over hem en zijn helpers....Ont span je.
Maar de echte is helaas niet meer onder ons las ik gisteren op mijn telefoon. 
Hij was nog maar 86 jaar, ik dacht dat Sinterklaas veel en veel ouder was. Hij wilde zelf 95 worden vertelde acteur Bram van der Vlugt zelf nog in een interview die hij gaf ergens in oktober.
Maar corona besliste anders, hij bezweek aan het virus. Potverdikkemei!
Niet onze Sinterklaas....Dus wel, Corona pakte ook deze allemansvriend af. Alles wat later zou zijn komt steeds dichterbij....Hallooooo.
Voor de twintigers, dertigers en veertigers onder ons was van der Vlugt de enige echte vertolker van de grote kindervriend. Hij speelde Sinterklaas van 1986 tot 2010, toch één van zijn grootste en mooiste rollen. Hij was de echte Sinterklaas niks ten nadele van de huidige sint Stefan de Walle (Kees Flodder) die het stokje van Bram overnam. Voor onze generatie is Bram toch de enige Sinterklaas. 
Al doet Stefan het prima hóóóór...Begrijp mij niet verkeerd. Hij heeft er maar druk mee, overal excuses maken voor dingen die blijkbaar in het verleden zijn gebeurd of niet goed zijn gegaan. 
Kom op zeg.
Het is maar van welke kant je het bekijkt. Engeland ligt ook niet altijd waar je denkt dat het zou moeten liggen. 
Nou, Dag Hóóóór is het zinnetje die de nieuwe Sinterklaas toch maar mooi aan zijn personage mee heeft gegeven.
Ik moet altijd lachen tijdens het Sinterklaasjournaal als hij zijn afscheid aankondigt. 
Toch weer iets van je jeugd wat er niet meer is. Niets is voor het eeuwige maar toch....
Dronk er maar een biertje op, Sinterklaas, Sinterklaas....wie kende 'm niet en natuurlijk Zwarte Piet!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.