zondag 16 augustus 2020

Vertrouwde Grond!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Het is hier geen Ibiza, 't is hier gien Côte d'Azur.
Mar wedje maken jong, da'k hier 't fijnste zit bij 't vuur?
Het is hier geen Seattle, gien Paris of Berlin
De wind kömp koald uut 't Oosten en ik kan Duutsland zien.
Overal is onrust, kan overal wel wennen.
Mar as 't hier ja goed is, Woar wo'j dan nog hen?
Uut 'Woar Wo'j Dan Nog Hen' van Daniël Lohues

Moi, ben ik weer.
Het boekje lag er al weken, achteloos op een stoel bij Moe in de keuken onder wat oude folders.
Had het al een tiedje links laten liggen, kende het wel ja....althans dat dacht ik.
Wie moest mij nog leren wat hier in het mooie Vechtdal allemaal te doen is of te bekieken valt...?
Kuier hier al meer dan 48 jaar rond ja, weet ondertussen wel waar je de mosterd en het fijne speciaalbier haalt! Heb ik zo'n gekleurd boekje toch niet voor nodig.....althans, dat dacht ik!
Maar ja, dan komt er een keer zo'n moment dat je bij je Moe bint en dat je niks te lezen meer hebt als je wat druk op oen darmen kriegt.
De krant reeds van veur naar achteren hebt gespeld, weer veule komkommernieuws deze vakantie, en al dat gezeur over het virus en zo bin ik al maanden zat. Soms lees je liever wat anders, niet dan...?
Moe had tevens dezelfde folders van de winkels hier, kerkblad had ik ook al twee keer bekeken.
Geleuf het al dertig joar niet meer toch wil ik graag op de hoogte blieden van het wel en wee van de hervormde gemeente van het karkje aan het kanaal...
Ik kan het nog altied mis hebben, je weet het niet hè. Je hebt het pas door als je boven bent en Petrus de deure niet of wel open voor je doet. Ben ik er dan wel of niet ingetrapt....??
Zeg het maar. Van water wien maken bij de Gall & Gall en een heel dorp van eten voorzien van amper een paar broden bij Battjes en vijf willekeurige vissen van Theun de Jong.
Je verzint het bijna niet, toch?
Dus toch maar het boekje gepakt. Ruik, proef en beleef de boerderij. De Boer als gastheer.
Geniet van het Vechtdal bij onze boeren, bovenstaande teksten stonden er op de voorkant van het boekje vermeld.
Vergezeld met foto's van koeien, mais, kippen, fietsende senioren en kinderen(?) bij een wijngaard.
17 hardwerkende boeren die allemaal wonen en bivakkeren in ons mooie Vechtdal.
Ging er eens goed voor zitten, de eerste paar minuten was ik toch niet van plan om te verhuizen.
Moest eerst flink wat ballast lozen, althans dat was wel de bedoeling.
Kwam van een koude kermis thuus. Kende veel wel maar ook weer veel niet. Sorry, dat kon niet!
De koe deze week maar meteen bij de horens gevast. Want ons Vechtdal is gewoon SchitteRund!
Dat heb je pas door als je er (weer) eens geweest bent. Moest denken aan een tekst van Daniël Lohues toen wij met de auto door onze achtertuin reden. Als het hier goed is waar wil je dan nog heen....?
Het oog viel op Erve Vechtdal in het mooie Varsen onder de rook van Ommen.
Via Rheeze, Diffelen, Mariënberg, Beerze, Junne en Arriën reden wij langs de Vecht door de drukke binnenstad van Ommen. Werkelijk geen toerist snapt nog steeds niet hoe je moet rijden op de Vechtbrug, overzichtelijker wordt er allemaal niet op. Welke knappe kop dat heeft bedacht mag bij zichzelf ten rade gaan....
Maar wij vonden desondanks een bezoekje aan Erve Vechtdal een loeigoed idee aan het eind van onze vakantie en wij wilden niet via de saaie snelle snelweg.
Meteen viel de rust in Varsen op, fietsers reden af en aan. De kippen bij Schuttert liepen mooi uit de pas.
De weg naar de Larinkmars 4 was gauw gevonden. Je mag het gerust idyllisch noemen. Je moet door een eeuwenoud bos kruipen om het verscholen erf van Erve Vechtdal te bereiken....prachtig!
Een bijzondere plek. Hier stond ooit een oud schipperslogement, maar stond nu al jarenlang wortel te schieten.
Het ooit florende boerenbedrijf was bijna vijftien jaar verlaten totdat Simone Koggel, vier jaar terug, voor het eerst voet zette op deze bijna vergeten aarde. Vervallen boerengebouwen, die de tand des tijd niet hadden doorstaan.
Een oude telefooncel herinnerde misschien aan betere tijden. Behalve de ongerepte natuur werd je er niet vrolijk van, een zooitje ouwe troep....Maar Simone zag er wel heil in, ze was op zoek naar een nieuwe plek waar haar Brandrode Vechtdal Runderen rustig konden grazen en de mensen ongestoord konden genieten van de heerlijke rust en natuur waar de Vecht en de Regge rustig doorheen meanderen....Rivieren doen dat nu éénmaal.
Koggel wilde landbouw, recreatie, natuur samenvoegen met een koelinaire (culinair hè) uitspatting.
Het is Simone gelukt. Wat een geweldige locatie is Erve Vechtdal in het pittoreske Varsen geworden....
Hier is een ei geen lege dop. Uit het bos gereden zagen wij haar nog net wegtuffen op de fraaie Hanomag tractor uut 1956(!), ze ging op KoeSafari...Mooi toch. Voor enkele jaren terug heb ik deze ervaring al eens mogen beleven toen ze nog huisde in Arriën. SchitteRund! Hoe simpel kan het zijn. In een soort van Huifwagen door de weilanden trekken.
Dat kan alleen maar achter de Iessel, of niet dan?
Simone is een regelrechte ambassadrice voor ons mooie Vechtdal. Gepassioneerd en vol liefde kan ze vertellen over haar koeien. De KoeSafari gaat zelfs door Tempation Weiland, de dames koeien laten alles in volle glorie zien. De ene uier is nog mooier dan de andere....Een bijzonder ras dat Brandrode rund. Het trekt jonge stieren, kan ook de zoon van zijn....? haha, woest aantrekkelijk sowieso. Hier draaien geen camera's, niks nada voor de kijkcijfers, gewoon kijken met je ogen is het devies.
Genieten is vers twee in dit grenzeloze gebied. Ik, notabene ik, (her)ontdekte het Vechtdal. Gewoon op de laatste vakantiedag in augustus. Wat mooi daar...Je kunt er geweldig zitten met een hartverwarmend uitzicht over de landerijen en de Vecht. Bootjes varen voorbij, fietsers leggen aan. Lekkere koffie, een mooie kaart voor een heerlijke lunch. Ik spreek niet uit ervaring. Wij gingen alleen voor een frisse Weizen van de tap en een wijntje van het Wijnhof uut Ommen. Maar dat sprak al tot de bekende boekdelen....Winie had er al wel geluncht en sprak van een absolute aanrader....Het wieffie weet namelijk waar ze het over heeft. Waarvan Akte!
Later zag ik bij Alice op Facebook dat ze ook geweldige borrelplanken hebben...
Mmm, water liep mij al uit en in de mond. Hier parkeren wij zeker nog een keer in de nabije toekomst, wat ik oe brom. Wij hadden ook zicht op het Roundhouse. Een grote ronde schuilplek waar de Brandrode koeien gezellig rondkeuvelen. Moos en Mouna klommen er al gelijk op. Een prachtig uitzicht heb je daarboven.
Moos en Mouna voerden de koeien nog wat stro en even later roken ze naar een boer. Ze zaten onder het stro, mooi toch...
De KoeSafari is misschien de grote publiekstrekker maar het erf is tevens de moeite waard. Ze zijn nog maar net open en binnenkort zal de boerderij en haar omgeving nog meer aangekleed zijn....Maar wij voelden er ons wel meteen thuis in ons eigen Vechtdal, gewoon hier in de achtertuin. Even later kwam Simone er weer aangetuft met haar trekker uut de vorige eeuw....Moi, Hoi...hoe is het?
Haar lievelingsrund, Schitter, heeft hier een mooi plaatsje gekregen. Emo-momentje hoor...
Nogmaals, een KoeSafari...Had jij het kunnen bedenken....?? Maar in het boekje staan nog zoveel meer leuke boerderijen om te (her)ontdekken.
Tuurlijk, wij zaten nu bij Erve Vechtdal te genieten van de rust voordat de arbeidsethos morgen weer om de hoek komt kijken....
Want wij gaan zeker nog eens kijken bij die andere zestien boeren.
Bijvoorbeeld Het Varsenerveld, Varsenerhof, Boerderij Roke's Erf, De Meulenhorst, in Lemelerveld bij Op Ons Boerenerf, Het Nijenhuis Diffelen en Melkveebedrijf Zandman in Beerze of het Boerdereitje, Hoeve Bosman of Vechtdal Express, gewoon in Rheeze achter het ouderlijk huus van Mien Va en dan na afloop koffie drinken bij Astrid.
Vertrouwde grond allemaal. Maar soms moet je de bunders weer eens op om het te (her)ontdekken.
Vakantie achter het huus is nog niet zo slecht....
Net zoals gisteren. Na ruim vijf maanden weer op vertrouwde grond gelopen.
Het Westerpark, ook gewoon in het Vechtdal. Waar ik elke hoek en grasspriet ondertussen wel ken na ruim veertig jaar er al rond te hebben gewaggeld.
Westerpark, de thuishaven van mien cluppie V.V. Mariënberg.
Onze selectiespelers mogen ondertussen weer....Ze liepen er fris, uitgelaten en huppelend rond, net als koeien die voor eerst na de winter de wei weer in mogen. Geweldig...die passie van de heren. Ze hebben het gemist, het trappen tegen die lederen bal aan. Het dom ouwehoeren......de spanning, de wedstrijden, het verdiende biertje na afloop in de 3e helft. Wordt het net weer zoals vorig jaar, zoals eerder....??
En toch, toch ontdek ik elke keer wat nieuws. Nu zag ik stippen staan op het terras en pijlen...met looprichtingen en zo...Oh ja, dat klotenvirus heeft zelfs op mien vertrouwde grond zijn intrede gedaan.
Overal is onrust maar hier in het Vechtdal valt het allemaal nog wel met....Niet dan?
Ruik, proef en beleef het Vechtdal. Denk dat wij dat maar eens vaker gaan doen!
Terug op Vertrouwde Grond!
Joah, mag wel zo. Fijne Zondag.....
 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten