#Ik Ben Op Weg!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Dreaming about the future and drinkin' on the past.
Thinkin' bout the things that been forgotten.
Tryin' to remember and tryin' to forget.
That my life is empty without you.
Sayonara, close your eyes now little girl.
'cause tomorrow hides a whole different world'
Hold me now, you gotta guide me through the night. 
Hold me now, make my ice-cold blood turn warm talkin' bout our friends in love.
Our friends with broken hearts, the one's I always keep forgiving.
That funny angel shot a poison pointed dart, tonight I wanna keep on living.
For your love, close your eyes now little girl.'
Uut 'Hold Me Now' van Golden Earring.

Moi, ben ik weer. 
Aan alles moois komt een eind. 
Aan een fijne malse biefstuk, mooi saignant gebakken, of aan een fris getapt biertje.
Zo ook aan de vakantie samen met mijn kinderen. 
Vanavond draag ik ze over aan hun moeder die met ze naar Frankrijk gaat. Veule wille! Viel Spass.
Zelf heb ik nog een weekje tegoed van de baas, dus genoeg tijd om wortel (racine) te schieten....
Niet veel in de planning. Vakantie hè, alles mag - niets hoeft.
Denk onkruid wieden, huis aan een schoonmaakbeurt onderwerpen. Van die zaken, nog totaal geen zin an, maar moet wel ergens komende week gebeuren. 
Ga ze missen. Kon er wel aan wennen. 24/7 Moos en Mouna constant om mij heen. Zoals het eigenlijk hoort. Behang kan tevens weer van de muur!
Mijn kinderen zijn soms net echte mensjes, ik erger mij er ook wel eens aan...
Prachtig toch! Waarom zou ik het beter hebben dan veel van jullie? Ja toch? 
Ach, alles in het perspectief bekijken. Bekeek gisteren het tafereel trouwens met een schuin oog! 
Soort van aangekondigd afscheid, al is het maar tijdelijk. Voordat je het weet staan ze hier weer te schuimbekken van plezier. Mooi, wat hou ik toch van ze. Bijzondere wezens hebben we op deze aardkloot gezet! Uniek. Althans ik kan er geen tweede van vinden. Geen Mouna laat staan Moos. 
De gebruiksaanwijzing heb ik jaren terug geleden al verloren, zelfs ChatGPT laat mij in de steek!
Komt goed! Na een week Winterberg was het deze week in- en rondom hausen.
Mooie plek, weer heel anders dan het heuvelige van het Sauerland. We waren onderweg.
Niet langer meer in de C3. Neuh, opgeschroefd naar een C4. Schakelen gaat nu automatisch! 
Wij noemen haar nu Auto Moe.
Want ik ben op weg. En niets of niemand houdt me tegen. Geen mens of dier, geen wind of regen. 
Want ik ben op weg, ik ben op weg naar? Ook al ben ik nu en dan de weg soms kwijt. 
Zijn de paden lang, duurt het een eeuwigheid. Kom ik van noord, oost of helemaal van zuid. 
Langs dalen, bergen, maar het maakt niet uit. Weet niet precies wanneer, weet niet precies hoe laat. 
Reken op mij, ik kom er aan....
Vreemde kostganger hè, althans dat ben ik soms. Dat wil ik mij soms zelf laten geloven....
Ik moet toch ergens in (gaan) geloven. Zag van de week de documentaire nog eens van het Uur van de Wolf over Henny Vrienten, Boudewijn de Groot en George Kooymans (samen vormden zij de band Vreemde Kostgangers) naar aanleiding van het overlijden van laatstgenoemde. 
Bezorgde mij kippenvel in de auto. Papa, wat heb je...? Op het nieuws hoorde ik woensdag dat George Kooymans was overleden. Je wist dat ie binnenkort ging hemelen. ALS is een verschrikkelijke ziekte!
Dat wens je je ergste vijand nog niet toe (nou ja...). Maar toch, toch kwam het bericht binnen! Pats, boem!
Liet zelfs een traan. Het deed mij wat, gek hè. Ben ik nou raar? Een heel verleden kwam ineens buurten in het huidige heden. Hoe vaak heb ik ze wel niet live gezien. 30x, 40 keer? 
Meestal in de Bonte Wever te Slagharen! Ik vond ze geweldig. Staan, gitaren om en de beuk er in...Geweldig.
Ouwe jongens krentenbrood. Moos zei het van de week nog eens. Je hebt het wel vaak over vroeger! Telt nu niet? 
Klopt, moet ik mee stoppen. Ik romantiseer de dingen te veel, tot ze een ons wegen!
Moet ik mee stoppen. Ik leef nu, niet eerder....alhoewel ik vaak, 8 van de 10 keer wel terug zou willen. 
Nog een keer een wijntje drinken met Pa, pannenkoeken bakken met Moe. Vrijen met haar...met zus en zo. Nog een keer die bal uit de winkelhaak stompen, de cake van Oma, de verhalen van Opa....
Een blokje hout op het vuur. Elkaar mooie verhalen vertellen bij Chez Freek. De Golden Earring live zien. Is dat weemoed? Is dat de wereld een stukje mooier willen maken? Ik weet het niet?
Weet wel dat de dood van George binnenkwam. Was niet de grootste fan! Neuh, dat ook weer niet!
Kan gewoon moeilijk afscheid nemen van dingen zie zo gewoon leken te zijn...
Pas als iets er niet meer is ga je nadenken over wat je vanaf nu gaat missen, snap je! Een plotselinge plottwist.
Daarom liep ik bijzonder vrolijk rond op de eerste editie van het Foodlovers Festival. 
Toch een kleine hang naar eerder, naar vroeger. Hardenberg Proeft was altijd een festijn waar ik graag was te vinden. Lekker eten en drinken voorgeschoteld door de lokale horeca. Je kon mij niet blijer maken in dat oktober-weekend. Genieten met en natuurlijk van elkaar. Kinderen die met elkaar speelden en wij zittend aan lange tafels met alleen maar leuke mensen. Toscaanse taferelen, je dacht de hoge cipressen voor het gemak er maar bij. De Markt was destijds nog een kale bende..
Maar er kwam een vroegtijdig einde aan. Ineens werd het niet meer georganiseerd. Waarom? 
Hardenberg Proeft werd stilletjes ten grave gebracht en wij werden niet uitgenodigd voor het laatste eerbetoon. Een stille begrafenis derhalve en geen koffie na afloop.
Maar iemand heeft de pollepel opgepakt, roert weer in de potten en pannen. Top!
We waren er op tijd, we hadden nog een afspraak in het pittoreske Mariënberg staan, een soort van zaterdagmiddagborrel om iemands 54e levensjaar gezellig in te luiden. 
Ik liep vrolijk op de verbouwde Markt. Zo moet het leven zijn, ze zou de zevende hemel er uit kunnen zien. De heren van de Dijk zongen het 's morgens nog op Radio 2. Toeval?
'Love at first Bite'. Geweldig. Had het zelf niet beter kunnen verzinnen. Of wat dacht je van deze: Full Belly, Full Heart. Liefde gaat toch vooral door de maag...?
Creatieve geesten hadden de koe bij de horens gevat. RUIM(e) opvattingen! Ik hou d'r van. 
Zag meisje Wiersma wel lopen, die heeft vast een dikke vinger in deze Hardenbergse activiteit (pap) gehad! Wat ik oe brom.
Hulde. Ze organiseren wat, dat doen ze goed in Stad Hardenberg! Dit bint de krenten....
Foodlovers Festival begon gisteren kleinschalig. Mooi, behapbaar. Wij waren meteen verkocht!
Gezelligheid. Alles draaide om proeven, ontmoeten en genieten! Love at first Bite! Ik begreep de boodschap. We smulden van Gamba's, Bonbons van Carpaccio en Zalm, Buikspek en Luikse Wafels...
Zag mijn verleden enigszins terug. Jaap van de Bokkepruik was weer inpandig. Hij noemt zich nu Jaap's Kitchen. Ach, what is in a name? Eten was een ster waardig. Kiek, het kan wel...
Zo moet vakantie zijn! We namen een biertje en wat cola on the side! Een smakelijke start van de bouwvak, dat klopte. Het klonk zelfs als een gouden uurwerk. Dit Foodlovers Festival verdient een tweede editie met nog meer lokale ondernemers zodat het stiekum weer een beetje gaat lijken op dat festivalletje van weleer, Hardenberg Proeft! maar dan in een nieuw compleet nieuw jasje. 
Wij hebben er in Hardenberg eindelijk weer de perfecte RUIM(te) voor. Laten we nu doorpakken, agenda trekken en de datum bepalen. Nog keus genoeg! Biljarten in oktober, ik reken het goed!
Jammer genoeg begon het te regenen. We waren net thuis voor de bui, ik zag 'm niet hangen maar dan snapt zo'n KNMI er ook geen sodeflikker van hè. Laat dan de zon gewoon even staan boven zo'n kek nieuwe festivalletje. Neuh, neuh...meteen moeilijk doen. Nattigheid laten voelen. Links van de Iessel snappen ze er wel eens vaker niet wat van.
Maar ik voel vanmorgen aan mijn theewater dat het goed gaat komen. Foodlovers festival 2026 komt er.
Eten, wat is dat toch! We houden er zo van. Wij Dorgelo's hebben er iets mee. Gek hè, met de paplepel ingegoten door Pa en Ma.
Gisteren ook weer zo lekker gesmikkeld, wat later in de middag ook bij moat Bouwhuis en vriendinnetje Irma. Weer goed voor elkaar. Had niet anders verwacht! Dat is zo'n een-tweetje wat altijd doel treft.
Wat een gezelligheid, wederom Toscaanse taferelen nu wel met veel bomen om ons heen en de Magnolia van mien ouders. Thuiskomm'n. Met mensen die er toe doen! Die er altijd voor je zullen zijn.
Wis- en waarachtig. Clemme 2 is gewoon Clemmestraat 2a geworden! Amen.
Just a little bit of peace in my heart. Van dat gedoe! Joah, mag wel zo....
Mosselen op donderdag en eigen gemaakte Pasta Carbonara op vrijdag omdat die kinderen ook zo van lekker eten houden en dito gezelligheid. Waar kan ik tekenen...?
Het was zo'n week met een kop en een staart. Ze liggen nu allebei nog boven te ronken. 
Het was wederom niet vroeg gisternacht! Ach, ze hebben vakantie hè en ze kunnen kilometerslang slapen straks in de auto van Moe richting Frankrijk. Zij zijn ook onderweg, net als ik. 
In gedachten reis ik gewoon met hen mee. Ze rijden nooit echt ver weg uit mijn gedachten, ik zie ze sowieso altijd aan mijn horizon. Heb geen regisseur nodig, als ik mijn ogen sluit speel ik mijn eigen film wel af. Niet altijd met een happy end, nu....ben realistisch genoeg! Het giet niet altied zoals het giet. Skik hou ik wel. Zal van de week even weer wennen zijn. We hadden een mooi ritme in de regen!
Hold me Now! Tja, van alles van de Golden Earring kwam deze week voorbij maar Hold me Now sprong er wel bovenuit net als Long Blond Animal. Soms wil je nog even terug in de tijd. 
Wat als ik een afslag later had genomen op de Hunebed Highway. Iets anders de zaken had aangepakt toen ik op weg was, onderweg naar later! Had ik dan anders het leven gevierd?
Tja, terug in de tijd! Soms komen dingen vanzelf weer terug...zoals Hardenberg Proeft!...euh, Foodlovers Festival. Zelfde idee, maar iets ander concept. Alles stroomt, niets blijft! Of toch wel...?
Als je maar lang genoeg aan het wieltje draait kom je uiteindelijk vanzelf terecht waar naar je toe onderweg was. 
Toch? Ik geloof er maar in, ik blijf er in geloven. Wij kunnen toch ook weer ineens fietsen tijdens drie weken Tour de France. Tijden van de Kneet, Joop, Theunisse, Boogerd, Breukink, Dumoulin en Rooks kwamen terug met Arensman en van der Poel. We (Peter) Winnen zelfs weer etappes. De wonderen bint de wereld nog lang niet uut. 
Ik blijf hopen, je moet ergens in willen blijven geloven. Vertrouwen op mijn drie-eenheid.
Heb nu een C4, ik ben op weg. Wie weet loopt de route nu wel goed.
En anders maar de gedachtengoed vasthouden waarmee de Manderveense Aardbei ons gisteren weer op pad stuurde huiswaarts....(zie de foto van Moos). Ik hou van deze mooie (on)zinnen. 
Recht uut het Nedersaskische hart. Blijf wie je bent! Dat is niet krom.
Zo zeggen wij dat hier! Goed gaan!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo. 

#Zomer In Winterberg!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Ich wart' seit Wochen auf diesen Tag und tanz' vor Freude
über den Asphalt.
Als wär's ein Rhytmus, als gäb's ein Lied das mich immer weiter
durch die Strassen zieht.
Komm' dir entgegen, dich ab zu hol'n, wie ausgemacht.
Zu derselben Uhrzeit, am selben Treffpunkt wie letztes Mal.
An Tagen wie diesen wünscht man sich Unendlichkeit.
An Tagen wie diesen haben wir noch ewig Zeit.
In dieser Nacht der Nächte die uns so viel verspricht.
Erleben wir das Beste, kein Ende ist in Sicht.
An Tagen wie diesen.'
Uut 'Tagen wie diesen' van Die Toten Hosen. 

Moi, ben ik weer. 
Net mijn Winterbergse ochtendritueel achter de rug.  
Dat wil zeggen: lekker een bakkie bonenkoffie in de serre na het ontbijt en rustig lezend in de Brabander Courant met fijne muziek uit de boxen.
Het krantje valt hier 'spreekwoordelijk' elke morgen op onze deurmat. Laidback. Kallum an, rustig an, denkend: morgen is het pas morgen. Op zo'n fiets. Banden vol met wind. Snap je?
Mouna ligt nu in het heerlijke verwarmde zwembad (steevast 30 graden) en Moos idem dito maar dan boven op bed, die wilde even rustig chillen. Nou, dat kan, dat mag. En ik, ik zit prinsheerlijk aan het zwembad. Genieten op mijn eigen vierkante meter!
De wereld kan mij gestolen worden, voor eventjes dan.
Wij respecteren met z'n drieën deze vakantie de gedachtengoed van wijlen mijn vader:
Alles mag, niets hoeft. 
Dat was altijd één van zijn eerste wijsheden als hij twee-wekelijks met zijn gasten in de OAD-bus richting Joegoslavië vertrok. De buschauffeur in ruste. Zo worden ze niet meer gemaakt! 
Heb mijn oortjes niet bij me, voor de vakantie naar de audicien gebracht, al twee weken niets meer van ze gehoord. 
Gek toch? Ach, ook geen gejengel aan de kop. Dat scheelt. De ochtend begint sowieso lekker rustig hier in Hotel Der Brabander. Uitslapen lukt ons steeds beter, elke morgen tenminste een kwartiertje later. Tis maar goed dat we vandaag weer naar huis gaan anders sliepen wij volgende week een gat in de dag. Snap je. Doen we maar niet, missen wij ook niet het ontzettende lekkere ontbijt. Je grijpt niet gauw mis.
Wat een luxe, wat een weelde. Ik hoef al niks meer te zeggen tegen ontbijtkoks Dave of Brigitte, het omeletje zit al in de pan voordat ik überhaupt 'goedemorgen' bezig tegen hen. Prachtig! 
Zangeres Norah Jones lost ondertussen de heren van Mamma's Gun af. Ze brachten net 'Looking for Moses' ten gehore, ik verzin het niet. Het is echt zo. Je moet niet alles geloven wat je leest, maar dit is 100% waar...Ik haal mij een tweede kop koffie op, alles op het gemak. Kan wel wennen aan dit ritueel.
In Winterberg valt gelukkig tevens de column van Daniël Lohues te lezen, ik snap 'm weer! 
Drink eigenlijk 's morgens nooit koffie maar ben er de eerste dag hier gewoon mee begonnen. Waarom?
Als soort van opstartmomentje voor mezelf. We hebben een superfijne vakantie maar toch blijft het voor mij wennen en enigszins knagen met onze drie-eenheid op vakantie. De vader, de zoon en de dochter! Er mist iemand. Kun je alles van vinden, ik zoek nog steeds. Niet meer naar de waarheid, maar naar een soort van ijkpunt. Iets om dit leven mee te delen. Een rustpunt. Zit hier wel meer in de volwasssen-modus dan vorig jaar in JD. Kom aan de praat met mooie mensen uit ondermeer Utrecht, Amsterdam, Drenthe en natuurlijk, hoe kan het ook anders, leuke en lieve mensen uut Brabant! 
Zelfs kinderen in PSV-shirts, zowel het thuis- alsmede het uittenue. Tja, je kunt niet alles hebben hé. Wij doen het er maar mee. PSV'ers zijn ook mensen. Gelukkig zijn er hier ook kinderen met verstand van voetbal en die lopen gewoon rond in shirts van Liverpool en Ajax. Kijk, zo kan het ook.
Kijk sowieso veel om mij heen. Zie weer van allerlei dwarsverbanden en een mooie doorsnede van onze samenleving. 80% is hier NL, de rest Duits met soms een vleugje Denemarken. Rekende deze voorbije week alles goed. Zomer in Winterberg. Je kunt het slechter treffen. Zijn niet de hoogste bergen maar het waren deze week wel onze bergen. Vergezichten en honderden haarspeldbochten....
Vooraf had ik nog enige scepsis maar snap Guus Meeuwis nu ook weer stukken beter. 
Maar de mensen, ze slapen, de wereld gaat dicht. En dan denk ik aan Brabant, want daar brandt nog licht. Net als bij ons hotel Der Brabander in Winterberg. We wonnen zelfs een lampje met licht tijdens de bingo. Mouna wou dat graag, Bingo spelen. Voor het eerst in mijn 53-jarige leven zat ik er, op een ouderwetse bingo-avond. Met een viltstift van de kidsclub in de aanslag en maar nummertjes aankruisen. De grap was wel dat het lampje wat Mouna won iets is wat wij zelf verkopen bij Rekla. Relatiegeschenken. Klopt. Lampje van Midocean. Ze hebben bij Der Brabander de merchandise goed voor elkaar. Neem wat magneetjes mee voor de koelkast thuis. Tuurlijk, we zijn in het buitenland maar stiekum ook een beetje in het land van Rob en Marja Meurs. Ze hebben namelijk een stukje gemoedelijk Brabant naar Duits Winterberg gehaald. En dat al sinds 1986. Complimenten! 
Bijna veertig jaar bestieren ze reeds dit hotel. Ooit begonnen met slechts zeven of acht kamers. Zelfs sliepen ze in een caravan bij het hotel om alles maar zu vermieten...Wunderbar. Wij slapen in kamer 110, de honderdtoren genoemd. De kinderen snurken nog, ich bin wach! Het originele hotel van weleer, waar ze ooit mee zijn begonnen. Ondertussen zijn er aardig wat kamers, appartementen en kinderen bijgekomen! De familie Meurs houdt niet van stilzitten. De kinderen van hun ook nie. Aan alles is gedacht, dingen zijn hier af, netjes en vooral schoon. Genoeg vermaak voor de jongsten derhalve.
Een heus animatieteam onder leiding van Annabel kan vooral op de support van Mouna rekenen, Moos gelooft het allemaal wel. Alhoewel hij inpandig was op de poolparty van vrijdag en niet uit het zwembad was te slaan. Ze lagen er notabene twee uur in! Geweldig. 
Hebben nu op Snapchat al een vriendengroep van der Brabander. Ze zijn goed in contacten leggen, dat vind ik zo 'Schön' aan mijn kinderen. Zo heerlijk onbevangen en open, voor iedereen. Regelmatig heb ik ze deze vakantie geobserveerd van een afstandje...Trots! Kan niets anders zeggen. 
Der Brabander, het is een bedrijf op zich maar ze blijven zich bekommeren om hun gasten! 
Vind dat Roy, de zoon van, lijkt op Jaap Reesema. Maar dat terzijde, Moos vind dat weer niet, waarvan akte! We hebben sowieso leuke discussies. Meestal wint de zoon zoals met de pubquiz. Bijzondere momenten. Ben er blauw van en niet flauw...(dit klopt overigens).
Ze hebben schik met Dave en Rifau, twee van de leukste obers/gastheren van der Brabander...althans dat is onze bescheiden mening. Maarre, niemand trouwens bij der Brabander die de bokkepruik op heeft of uit de toon valt deze week, alles gaat met een grote glimlach en een stukkie Brabantse nuchterheid. 
Gastvrijheid hebben ze hoog in het roodwitte vaandel staan, ze komen niet voor niets oorspronkelijk uit Tilburg, Noord-Brabant. Tuurlijk zaten wij ook niet stil. Van alles gedaan in Winterberg maar ook in Willingen, Schmallenberg en o.a. Warstein. Want, ik was er als de kippen bij toen het een dagje slecht weer was in Winterberg. Meteen klaar om af te reizen naar de Warsteiner Bierbrouwerij in Warstein. Las op de site dat het ook leuk is voor kinderen vanaf zes jaar, zo'n brouwerijbezoek. Dus ik had geluk, Mouna is acht....Eigenlijk twee jaar te laat dus, maar echt een aanrader. Een bezoekje aan Warstein. Leuke interactieve 360 film, hoe de geschiedenis is ontstaan. Aan het hoofd staat nu al de 9e generatie. Frau Cramer. Niks te bezopen voor woorden. Naderhand ff de proeverij. Rustig, was met de auto. Zodoende. 's Avonds drink je jouw Warsteiner toch net even anders. Met meer respect wetende wat er allemaal bij komt kijken om van water bier te maken. Wist het wel, maar toch, je snapt mij wel. Doe er nog maar eentje, hoefde deze week alleen maar een paar trappen op (best wel veel haha...) om boven te komen in kamer 110 im Zweiten Stock.
We doen veel maar ook heel veel niet! Vakantie hè. De Sauerland Sommercard hebben wij wel gebruikt maar niet intensief genoeg. Dat is zo'n kaart waar je veel voordeel krijgt op allerlei uitjes. Soms zelfs gratis. Ongeveer 40 - 45 uitjes in totaal. Tel uit je winst, we blijven Ollanders hè.
Wij gebruikten deze kaart vooral voor het rodelen (jedem Tag), Fly-line, zwemmen, dammen, pesten, de Kappe Express, golfen, de Erlebnis-Brucke, Ettelsberg Seilbahn, Freizeitwelt Sauerland, Kahle Asten (hoogste punt van Sauerland), St. Georg Schanze, Skilift Karussell Winterberg etc. etc. en natuurlijk de SkyWalk in Willingen. 
Nou ja, dat laatste op de valreep dus net niet. Want, nadat wij ruim anderhalf kilometer hadden geklommen richting de langste wandelbrug van Europa (665 meter lang en 100 meter hoog) besloot Mouna ter elfde ure dat het toch allemaal te spannend was voor haar. Samen uit, samen thuis hè. Klein beetje hoogtevrees. Niks hoeft, alles mag principe....Kein problem, Mouna. 
Snap het wel, het is geen kattepis. Best wel indrukwekkend zo'n brug en het wiebelde ook wel een beetje erg veel. Ik vond het al dapper dat ze maandags samen met Bert en Ina wel de Erlebnis-Brucke op ging, dat was ook al een imposante hoogte....Leuke ochtend met onze vrienden die een weekje Willingen achter de kiezen hadden en nog even langs kwamen bij ons. Maar hoop werd geen uitgestelde teleurstelling. We zijn bij de brug geweest, we hebben 'm gezien, we hebben haar zien wiebelen, we hebben haar grootsheid gevoeld, we hebben de foto's maar we moeten 'm nog eens trotseren...en passeren. Wie weet als ze tien is, of twaalf. Alles mag, niks hoeft hè. We konden de anderhalve kilometer lange wandeling subiet terug maken. De volle kuiten enigszins weer leeg laten lopen, bergafwaarts ditmaal, dat wel. Stijgingspercentage's genoeg hier.
Ach....we wandelen genoeg en hebben ondanks de vakantie wederom genoeg uitgevreten...
Als je hier zo wandelt en autorijdt snap je niet dat er niet meer wielrenners uit Sauerland komen.
Want niks is hier vlak, alles is heuvelig. Ideale basis voor een wielrenner, zou je zeggen, maar na der Jan Ullrich is er nooit meer een echte ronderenner uut Duitsland opgestaan. Tour de France was ook in Winterberg uitstekend te volgen, zelfs flarden B&B vol Liefde. Juichen gisteren op de hotelkamer. Jongens, er fietst een Nederlander op kop. Kom kijken. Thymen Arensman. Wat een krachtpatser. Het peleton kwam steeds dichterbij. Die knuppel van een Deen ging nog ff versnellen. Pogecar er natuurlijk achteraan. Maar ze kwamen niet echt binnen de minuut van Arensman. Mooi om in Winterberg of all places zo'n Hollander de gigantische Pyreneeën te zien bedwingen. Wij hebben toch alleen maar heuvels. In Sauerland gaat het meer richting bergen. Ze fietsen hier wel veel op E-bikes? Staan er aardig wat in de verleih. Mountainbiken etc. is hier echt wel een ding hoor. 
Je gaat met zo'n kabelbaan naar boven en dan met een rotgang naar beneden. Bikeparken zijn hier eerder regel dan uitzondering. 's Winters skieën maar zomers is fietsen hier helemaal het ding om te doen! Moos lijkt het wel wat, wordt vervolgd misschien! Ach, na amper een weekje Winterberg zijn onze kuiten alvast goed getraind.
We vermaakten ons prima. Gisteren nog live-muziek. Een Ierse Duitser of net andersom. Allemaal van die heerlijke oude muziek. Waande mij weer op Malta in zo'n Ierse Pub. Destijds twee van die heren op leeftijd, nu in Winterberg was hij alleen. Nog wel steeds op leeftijd. Zo'n oude rocker met lang haar. Gaaf. Gitaartje om de nek, gewoon in de buitenlucht. Goed van stem, terras vol, heerlijke kneuterige sfeer. Zoals het hoort. Perfecte afsluiting van een mooie vakantie. Kinderen op de piste met kroost van anderen en ik donders gezellig met mien neue Freund von hier. De heer W.arsteiner. Goede gesprekken over van alles en nog wat gevoerd...Muziek als rode draad. Tage wie Diesen. Als jullie dit lezen zijn we reeds op de terugweg naar Hardenberg. 
Prima, maar we komen hier, One Fine Day, vast nog wel eens terug. En dan zekers bij de Brabander want daar brandt altijd licht hebben wij deze week ervaren. Je voelt je hier meteen thuis! 
De Peel en de Kempen en de Meijerij in één. Moos en Mouna hebben plezier voor tien!  
En ik, ik drentelde er mooi achteraan. Doe mij een Warsteiner of een witte Trappist, geef mij ruimte en uitzicht en ik vermaak mij wel. Als de kinderen lachen, lach ik met hen mee....Zomer in Winterberg!
De zon scheen volop, niet in de laatste plaats door het geweldige hotel Der Brabander.
Ons fijne (t)huis voor een week met dito lekker eten. Elke dag een 3- of 4-gangen keuze menu!
Mooie bordjes, streken van de meester. Elke avond ander tafellinnen, met oog voor detail en iedere dag de servetten anders gevouwen. Mooi servies ook, niet dat eeuwige hotel-wit. Vergeten om foto's te maken. Kan niet overal aan denken.
De kinderen hadden trouwens zo'n horloge om de pols waarmee ze alles gratis konden bestellen. Dat dachten ze! Liters Apfelsaft und Spezi sind er door heen gegaan. Benieuwd wat straks de rekening echt is? Hahaha...Urlaub ja. Kein problem. Ordnung muss sein. Duitsers blijven soms rare menschen.
Wat een wegumleitungen in de omgeving op weg naar onze uitjes en dat net in de vakantie..? 
Wij fahren inmiddels weer op de autobahn richting die Niederlände zonder Baustellen maar met een kofferbak vol fijne herinneringen en vieze was, die gaan gezellig mee terug. Dit nemen ze ons niet zo snel meer af.
Genoeg gedronken, genoeg Frühstuck gegessen, viel Spass gehabt, viel Gerummikubt, viel Spaziert, Tour de Frankreich gekeken, juichen op onze Zimmer nr. 110 und so weiter, und so weiter.
Een stukje Nederland in Winterberg. Der Brabander, Das Einzig Wahre!
De garantie voor een fijne vakantie. Alles mocht, niks hoeft. Bis bald!
Kijken of ik de uitslapers wakker kan krijgen voor het ontbijt. Was gisteravond weer laat.
De één snurkt zelfs, nou Moe.
Moos, Mouna...aufstehen, Frühstuck wacht! Wir fahren los in eine Stunde.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....

#Groeien zonder Steeltje!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Ze zeggen, ze zeggen, de mensen zeggen zoveel.
Ze laten met hun praten geen spaander van je heel.
Laat de mensen praten, want lullen doen ze toch.
Laat de mensen lullen en lullen ze dan nog.
Woorden zijn een zeldzaam iets.
Wie teveel zegt, zegt niets.'
Uut 'Ze Zeggen' Van De Dijk.

Moi, ben ik weer! 
Liep op de Vechtbrug in Ommen. Had net een ijsje gekocht bij Ekkelenkamp. 
Was onderweg van het station naar een verfijnd bib-gourmand restaurantje aan de Friesendorpstraat.
Een afspraak die ooit was ontstaan, zij het met lichtelijke druk mijner zijds, bij het afscheid van Henk en Herman aan Flater! Richard kwam 'm dit weekend na. Top man.
Bij Ekkelenkamp denk ik trouwens altijd even aan mien ome Lenard, hij zweerde namelijk bij dat softijs-tentje in Ommen. Hij was de sociale media reeds ver vooruit. Hij vertelde aan iedereen die het maar wilde horen dat het ijs bij Ekkelenkamp het lekkerste van het hele gewestelijke halfrond was. Waarvan akte! Hij was een warm pleitbezorger voor het ijs aldaar.
Maar ik moest een paar stappen verder ook denken aan der Rob Paping aus Ommen!
Ging even zitten met uitzicht op de Zon en het oude gemeentehuis waar ooit mien Pa en Ma waren getrouwd. Op het bankje stofte ik een uitspraak van Rob in mijn hoofd af.
'Dat het allemaal maar groeit zonder steeltje.'
Vooral in de zomer liep het eerder in Ommen het af van mooie vrouwen. De eerste korte rokjes werden al vroeg in de lente gesignaleerd als de zon een beetje aan het opwarmen was. We waren soms er sneller bij dan Martin Bril met zijn rokjesdag. Bij ons was de inkt sneller droog.
Keek graag met Rob mee. Als je van iemand kunt leren moet je het niet nalaten. 
Zo zittend op het terras van Flater of achter het raam aan de stamtafel zagen we het allemaal gebeuren. 
Ondertussen nippend aan ons biertje en elkaar maar mooie verhalen blijven vertellen, telkens weer!
Maar ik dacht op het bankje op de Vechtbrug ditmaal niet aan mooie voorbij lopende vrouwen...
Neuh, dacht aan Moos en Mouna en hoe ze dit schooljaar ook weer zijn gegroeid zonder steeltje!
Twee schatten van kinderen. Mooi op hun eigen manier. Lekker tegen de draad in. Appels die niet ver van hun stamboom zijn gevallen. Tevens niet op hun mondje. Ik hou d'r van. Kinderen die leuke praat hebben zonder dat het brutaal wordt. Zag ik gisteren ook weer. De kinderen van Maikel...euh Marcel en Lenette. Leuke praat, guitige kopjes en twee ouders die weten hoe opvoeden werkt! 
Wat hebben ze weer een puik seizoen afgeleverd! Mouna is gepromoveerd naar groep 5 en Moos speelt volgend jaar Hoofdklasse, het VWO. Trots man! 
Super jongens. Klasse gespeeld. Kort op de bal maar ook ruimte gelaten voor invulling van anderen!
Knap hoe beiden zich aan het ontwikkelen zijn. Los maar ook samen met elkaar. Ze versterken elkander.
Mooi om te zien hoe het negen van de tien keer een twee-eenheid is. Op dagen als deze ben ik dan ontzettend trots op ze. Hoe ze groeien zonder steeltjes maar wel met voldoende voldoening. Snap je.
Niet alleen wat ze naar binnen kanen maar ook in het geestelijke. Hoe ze groeien, hoe ze tegen de wereld aankijken, hoe begripvol ze zijn, wat ze nu al snappen. Soms aan een half woord genoeg!
Kan alleen voor mijzelf spreken. Weet niet altijd wat de moeder tegen ze oreert, maar ik heb niet altijd alle wijsheid in pacht. Ben nou niet bepaald het orakel van Mainbarg. Neuh, eerder het bijzondere geweten met een mening. Maar toch, tot zover, zo goed. So Far, So Good! Ze doen het prima....
Likte nog een keer aan mijn softijsje. Keek schuin over de Vecht richting mijn voormalig stamcafé.
Wat een 'Flaters' heb ik daar geslagen, soms samen met mijn vrienden maar vaker alleen. Kon toch ook gewoon thuis slapen...? De daden waren 's nachts nooit meer zo groot, als je begrijpt wat ik bedoel.
Ze zijn bijna allemaal nog binnen boord. Rob is helaas er niet meer bij, net zoals Herman Zwols en wat andere mooie stamgasten van weleer. Wat een supergave tijd was het! Die komt never nooit meer terug...
Dat was eens. Toen zaagden wij nog van dik hout flinke planken. Alles zagen wij van dichtbij gebeuren.
Dat kans kwam 1 keer, daarna nooit meer. Het is alles wat we hadden. Je moet het nemen, je moet het leven nemen met alles wat je hebt. Want dan komt het zeker, zeker dichterbij....Dat dus.
Straks zijn Moos en Mouna hier. Gaan we de grens over bij Venebrugge en begint onze Urlaub. 
Lekker een weekje uitwaaien in Winterberg. Heb er zin an, bijna alles gepakt. Nu nog ff kijken of het allemaal in de C3 past. Denk het wel, stapelen. Het is maar een klein stukkie. 3 uurtjes toeren. Het is zondag, weinig vrachtverkeer. Fahren, Fahren auf die Autobahn. Kijken of wij de ADAC van Rob nog moeten passeren. De wintersporten in Oostenrijk.
Wat liggen er veel verhalen verborgen onder de straatstenen in Ommen. Al vaker verhaald!
Ommen is thuiskomen, Ommen blijft thuiskomen. Als ik éénmaal de Vechtbrug ben gepasseerd maakt altijd een sentimenteel gevoel van mij meester. Ouwe draak. Ik kan het niet tegenhouden en ik wil het ook niet!
Ommen staat synoniem voor een tijd waar (bijna) alles kon. Niks was te gek! Anekdotes ten over.
Enkele kwamen boven de nieuwe tafel van Richard en zijn lieve vriendin Faneti. Heeft zij niet een leuke zus? Ik vraag dit natuurlijk voor een goede vriend!
Hartelijk, thuiskomen. Kom binnen, het bord staat al op tafel. Mooi. Een beugel werd mijn deelgenoot en De Vito mijn tafelgenoot. Naast de Vito zat Schwarzenegger. Het olijke duo van weleer.
Kwam Danny de hoek omzetten dan kwam Arnold er steevast achteraan. Jarenlang onafscheidelijk!
We zien elkaar soms maanden niet maar we pakken zo de draad weer op of breien er ons eigen verhaal aan. Het was genieten in Ommen gisteravond. Wat een heerlijke BBQ hadden Richard en Faneti in elkaar geflanst. Een ster waardig, stiekum gewoon drie. Ben slecht in vergeten maar het was ondermeer warm gerookte zalm op toast met ricotta. Mals gegaarde spareribs, die vielen van het bot, met gepofte mais in boter, zwarte bonen op z'n braziliaans, aardappelsalade maar dan compleet anders, eigen gemaakte chimicurri. Vergeet vast nog wat. Na hadden we ijs met perentaart en los geslagen room....
Om je vingers bij af te likken en maar praten met elkaar. Mooie verhalen vertellen net als eerder! 
Ik vind daar wat van. Echt krenten in de pap! Ze zeggen zus en ze zeggen zo maar wij wisten vroeger echt hoe het leven in elkaar stak. Nu zijn het vaak losse eindjes maar achter het huus met zo'n fijne bbq kwam dat leven weer in al haar mooie hevigheid buurten. Amen! 
Wat liepen er eerder markante mensen rond aan en rond de markt in Ommen. Nog steeds wel maar anders!
Snap je. De vecht blijft stromen, dus verandert er ook genoeg. Het oude Phanterei. Alles stroomt, niets blijft. Zelfs de deurmat bij een kledingwinkel niet, die verandert ook....
Nogmaals. Dit seizoen leverde twee kampioenen op. Mouna en Moos!
Moos verbaasde vriend en vijand, zelfs zijn leerkrachten op de 'grote school'. 
Geen stroeve start derhalve. Met zijn opstelling en vooral zijn tactiek was hij meteen spekkoper. 
Elk duel ging hij met verve aan en won ze meestal ook. Ook zijn sterke bank sprak boekdelen....Wisselen?
Iedereen maakte zich druk dit seizoen om hem maar de hoofdrolspeler zelf deed het gewoon rustig aan, rustig, bepaalde zijn eigen tempo en groeide en groeide....allemaal zonder steeltje. 
Hij was niet in de brand te krijgen en soleerde op eigen kracht dwars door alles en iedereen heen. 
Mooie cijfers, wel maar niet te aanwezig in de klas, maakte vrienden met deze en gene. Kreeg een beugel maar hij kan er makkelijk mee tussen door. Hij kwam, zag en overwon een beetje dit schooljaar.
En dan Mouna. Acht jaar, maar nu al qua gedachten en doen en laten enkele lichtjaren verder!
Meisje is naast lief ook gewoon een bijzonder kind. Vrij vertaald naar John C. Kievit. 
Ze slaat parmantig op de trommels. Er gaan bij haar 5 kwartier in een uur. Ik heb het er maar druk mee...Ze krijgt veel bij mij gedaan, steeds minder slaap onder andere. Maar zij groeit ook...Hoeft niet eens water, ze groeit hoe dan ook en vooral zonder steeltje. Zag laatst nog een foto van begin van haar seizoen in groep 4. Nou, hoe kan iemand veranderen in amper een jaar tijd. Zij wel! 
Van turnen naar keurig recht zitten op een paard, snoepje in dit geval. Ze doet het allemaal. 
Wat een prachtig meisje ben je. Mooi in al jouw eenvoud. Jij komt steeds meer tot wasdom!
Het was een ode aan mijn kinderen. Ik heb er nu éénmaal twee waar ik de wereld voor zou laten!
Zo ontzettend trots. Ze zeggen van alles over mij. Lekker boeiend. Ze zeggen zus en zo...
Krijg soms boodschappentassen vol met goedbedoelde adviezen. Ik parkeer ze meestal, soms in de ijskast en een andere keer in de koel- of apothekerskast. Doe er echt wel wat mee...maar niet altijd.
Ze zeggen: zou je dan niet zus, zou je zus niet zo. Doe het dan voor mij, doe het voor de show. 
Ik doe niks voor de bühne al denken veel mensen van wel. Veel mensen denken dus en dan weer zo...
Het zal allemaal wel. Ik groei ook nog steeds, ook zonder het steeltje van de heer Paping, Rob Paping aus Ommen. Moet meer gaan wandelen.
Ommen blijft zo'n draadje wat zich maar blijft nestelen in mijn leven. Kom er niet zo vaak.
Maar als ik er kom, kom ik wel thuis! Het ijsje van Ome Lenard, de boks van De Vito en de zalm en spareribs van o.a. de DJ van weleer. We groeien allemaal, als we maar niet dichtgroeien maar ons open blijven stellen voor die ander(en). 
Nou, dat was er weer één in de aflevering stichtelijke verhalen van Flater 2.0.
Fijne zondag. Ga de laatste koffer inpakken, kijken wij er binnenkort induikt of wie ik er binnenkort in moet schoppen. Want de mensen zeggen, de mensen zeggen zoveel. Laat ze maar lekker lullen.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....

#SpringLèavend!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Pass the hat, you've got to live before you die.
Pass the hat, got to laugh more than you cry.
Pass the hat, I'll give you, I've got to give.
Pass the hat, friend, we're all the same, friend.
You an me.
And the man next to you: 'Been through bad times, been through sad times'
Just the same, here's a song just to help to get us through.
Take a look down the streets of this town.
Like a veil there's a gloom hangin' down.
But even still, friends, if you've got the will, friends
We can raise our voices together all around. 
Pass the hat, friend, if you'd be so kind, friend.
Soon enough there's a grave for us all.
But we're alive, friends, You and I, friends.
We can raise our voices, there's still time before the fall.'
Uut 'Pass the Hat' van The Brandos

Moi, ben ik weer. 
Al voor de 31ste keer werd er gisteren in Kloosternarigheid gezopen voor het zwembad tijdens Bargn's Pop. Flink zoepen veur zwembad de Bargn's. Hoe mooi wil je het eigenlijk hebben?
Twee vliegen gevangen in één klap. Een fijn stukkie muziek en hoe meer je drinkt hoe beter het is voor de kwaliteit van het zwemwater. Snap ie? Je komt er deze dag niet af als grandioze zoepert....Echt nie.
Neuh, het is voor de goede zaak. Om het zwembad in Kloosterhaar in stand te houden. Nog een biertje dan maar? Nu, we er toch zijn..?
Ja, doe maar. 1x in het joar mag iedereen in Kloosterhaar op de kop thuiskomen en zondags slecht te passe weh zodat er door de week maar weer lekker nuchter in het heldere zwemwater gedoken kan worden door de kinderen en volwassenen. Ja, ze bint gek op nattigheid doar!
Ik hou een beetje van dat Kloosterhaarse volk. Niks geen poespas. Mag er graag komen. Je vindt er altijd wel één om even mee te keuvelen. Hoe is het? Ja goed, en met jou? Prima....Mooi man of vrouw.
Muziek is sowieso verankerd in het DNA van Kloosterhaar. Er komen en kwamen gewoon ontzettend veel goede bandjes uit de contreien en dito klei van de Engbertsdijksvenen.
Kan ze wel gaan noemen, maar ik vergeet er vast dan eentje. Wil geen stiefkinderen maken hè.
Ga er wel een paar noemen, maar dan weten jullie het vast! 
Heb ze ook wel gemist die lui van en uut Kloosterhaar. Normaal gesproken komen wij altijd 1x per jaar op de Polderhoek buurten om een potje te ballen.
Voetballen tegen Kloosternarigheid. Maar ja, dat ging dit jaar ff niet door. Ze speelden een klasse lager.
Nu komen wij ze weer tegen op de Polderhoek, gisteren liep ik trouwens al veel van die voetbaladepten tegen het lijf op het feestterrein naast het zwembad. Een regelrechte Dubbeltreffer als je het mij vraagt. Alhoewel het is niet meer V.V. Kloosterhaar hè maar sinds vorig jaar OWZ'24. Oranje Wit Zwart.
Moet er nog even aan wennen maar Zwier beloofde mij plechtig, als wij uit naar Klooster...euh OWZ moeten dat we spelen op de Polderhoek, 50% kans! Néé heb je, ja kun je krijgen. Fingers crossed!
Want Kloosterhaar is sinds vorig seizoen getrouwd met Sibculo (SVV'56). Jullie vast wel bekend.
De witte broodsweken liggen al achter hun maar ze vinden mekaar nog altied mooi, lief en aardig!
Waarvan akte! Ik heb niet zoveel met SVV, maar ja, op ieder potje past zo'n deksel hè. Ben niet kieskeurig maar ik zie het soms gewoon niet goed. Maar het was gisteren weer ouderwets genieten van een fijn stukkie muziek.
Ik had het aan de tijd. Geen kinderen en rugje geeft ook weer thuis dus ik was redelijk mobiel. 's morgens even de stad in geweest. Naar de fijnzinnige kunstmarkt en het grote danspodium op de markt. Dansstudio Movation liet haar danskunsten zien aan het grote en talrijke publiek. Leuk joh..Vooral die kleintjes. Het plezier op de gezichten....onbetaalbaar.
's Middags ff naar de zeskamp van het Zomarfeest. Na het kopje thee thuis maar de stoute schoenen aangetrokken (Cruijffies) en huppakee richting Kloosternarigheid. Ik mag nu éénmaal graag naar live-muziek luisteren.
Van zacht naar hard. Van klassiek naar heavy metal. Veel genres kan ik aardig goed pruimen! Ik grijp niet snel mis.
Kloosterhaar staat bij mij wel synoniem aan Sam Dice. Die geweldige band van weleer staat nog steeds op mijn netvlies gebrand. Een hoog Ekkel-gehalte. Jaren zestig en zeventig muziek!
In 2017 zag ik ze nog, samen met mijn toen 4-jarige Moos, op Bargn's Pop. Traden ze nog een keer op. Toen al zonder Harrie, die was begin dat jaar begonnen aan zijn laatste reis. Mooie kerel, ook keeper hè.
Ondermeer zijn zoon Hido nam toen plaats achter de drums. Kippevel destijds. Dacht en denk nog steeds dat boven op een zwartwitte wolk Harrie prinsheerlijk mee zat te genieten...
Maar vergeet ook nooit meer hoe Moos in het gras zat en rustig aan het luisteren was. Dat vader-zoon momentje blijft in mijn geheugen gegrift. Hoe zo'n mannetje van amper vier zo gebiologeerd naar deze muziek kon luisteren en kijken. Nu, acht jaar later, heeft ie nog steeds iets met muziek. Hij komt soms met nummers op de proppen die mij dan vervullen van trots. Prachtig. Muzikale opvoeding vooralsnog geslaagd!
Muziek hè. Lohues had er ook weer gisteren over. Hoe tijd en toestanden verdwijnen door middel van o.a. muziek. Hoe wij (even) kunnen vergeten.
Pass the hat, my friend! Van de week had ik The Brandos bij de kop! Het was rond 1987 dat ze op mijn radar verschenen en 'Gettysburg' uitkwam van het album Honor Among Thieves en vele platen zouden volgen. Zou Kincaid en consorten nog één keer de oversteek over de grote plas willen maken? Even uit al die staten zijn?
Maar Bargn's Pop is altijd goed, altijd leuk, soort van thuiskomen. Gezellig, goed volk en koud bier!
Was er niet zo lang, had nog andere verplichtingen, ahum. Maar wilde o.a. Bar and Booz ff zien en Springlèavend. Kreeg 's avonds nog ander leuk volk, dacht ik.
Bar and Booz, met oud-leden van rockband On The Cover. Lekker. Vier gasten op het podium die er graag staan. Dikke schik derhalve. Ze kwamen met heerlijke rock-covers op de proppen. Van alles wat. Ze trapten om vijf uur af, dikke prima. Muziek die perfect past bij het DNA van Kloosternarigheid.
Net zoals Springlèavend, vernoemd naar dat iconische live-album van Normaal uut 1981. Althans, daar ga ik gemakshalve maar even van uit.
Waar ook kriebel in de konte op staat. Die speelden ze ook nog, net als Heikikkowokan. Fantastisch. Weer compleet terug in mijn jeugd en voor het eerst Normaal zien in een reusachtige tent in Banthum.
Een echte boerenrockformatie met muziek van o.a. Jovink, Bökkers en dus Normaal.
Rechttoe en Rechtan. Zij hadden ook ontzettende schik. Alleen maar lui uit Kloosterhaar en omgeving op het podium. Allemaal muzikanten uit andere Kloosterhaarse bands (Remastered, Tennessee Aces en de Spare Jerry's). Soort van sideprojectje. De schoonzoon (drummert) van Jan en Wilma speelt zelfs in vier verschillende bandjes, nu bezig om een huis te bouwen en ook nog tied over veur z'n Brenda. Hoe zo'n klok heb je dan? Eentje met 28 wijzers?
Mooie kerels, allemaal in een cross-shirt. Leon, Shane, David, Twan en Wessel. Dikke prima. Ondertussen weer hernieuwd kennismaken met deze en gene, Henk op de kop kieken en een boom opzetten met Arjan. Linda op zaterdag spreken en Anja voor Anita aanzien, lachen naar de kapsters van mien Moe en natuurlijk de vrouw van Benny Kivits. Moi. Die na 31 edities met de organisatie stopt! Benny was één van de oprichters van dit kekke festivalletje. Er traden natuurlijk meer bandjes en artiesten op. Streetdance, Short Notice, Dennis van Dam, Filthy Treasure en Gasoline Station. Vooral geen stiefkinderen maken hè, je vergeet er zo één maar die zag ik gisteren niet. Andere verplichtingen hè.
Maar wees niet bange, ze blijven zuipen in Kloosterhaar voor het zwembad. Dat mag niet leeglopen...Hier geen AA-toestanden. Neuh.
Gebeurt ook niet! Mooi volk in Kloosterhaar, daar vergat ik ook even de narigheid van de laatste tijd. Net zoals afgelopen donderdagavond. Uit eten met het werk. Onlangs bestond Rekla 25 jaar.
Dat mocht gevierd worden met z'n allen. Ondertussen 9 man sterk (en vrouw). We mochten ons melden in downtown Rheeze bij de Rheezer Bistro van Margé en Enrico Hans.
Soms ga je op sjiek. Dat was donderdagavond dus het geval. Aaah, culinair klonk het allemaal weer als een klok. Je kunt niet altijd boerenkool met worst eten. Wat een mooie bordjes, je zou maar moeten onthouden wat er allemaal op ligt. De koks in de keuken schilderde mooie bordjes, hier was over nagedacht, hier zat een idee achter! Heten ze soms Picasso of Rembrandt van achteren? Ik vind het altijd geweldig om het zien, pure kunst, bijna zonde om het op te eten. Van gepofte knoflook via wilde zeebaars naar scampi's en vlees van het Agnus rund! Ben vooral de laatste tijd goed in vergeten geworden. Ik hoor het wel maar luister niet altijd goed en knoop het zelden in mijn oren. Genieten was het sowieso, vijf gangen lang met allerlei amuses en frutsels tussendoor. Gezellig was het ook. Je hebt soms wat andere gesprekken met elkaar. 25 jaar Rekla werd groots gevierd met een heerlijk vijf gangen menu, met een kop en vooral een staart.
Koffie met Grand Marnier. Ik hou niet alleen van muziek maar ook van fijne drankjes....Mmmm
Het werd die avond steeds vroeger laat. We namen nog een afzakkertje bij Sevens met z'n tweeën.
Zo buiten zittend bij Sevens zag ik eigenlijk voor het eerst het verkeersbord met een pijl en de tekst 'Andere Richtingen' er op, wat daar al tientallen jaren op het kruispunt wortel staat te schieten.
Begon er eens over na te denken. Andere richtingen..Wat moet ik mij daar bij voorstellen?
De pijl wees in de richting waar je ook o.a. naar Mariënberg en Rheeze kunt. Links kan je o.a. naar Gramsbergen. Wist die bordenmaker het destijds niet meer en knalde daarom maar 'Andere richtingen' er op? Vond het wel grappig want tegenwoordig gaat iedereen andere richtingen op. Behalve de goede en dan halverwege er achter komen dat je toch nog op de verkeerde weg zit.
Lijkt wel of wij met z'n allen de weg zo langzamerhand kwijt raken. Zo'n richtingwijzer geeft dan ook weinig soelaas...Het helpt in ieder geval niet. Zoek het zelf maar lekker uit...
Veel mensen maken zich zorgen, in welke wereld laten wij ondertussen onze kinderen opgroeien!
Goeie vraag waar maar weinig mensen het antwoord op weten. Ik zekers niet!
Hou gewoon van muziek en lekker eten. Dat zat deze week wel snor! Donderdagavond en zaterdagmiddag/avond vergat ik even dat er ook nog een andere wereld bestaat!
Zolang wij nog rivierkreeftjes kunnen bestellen met krom geslagen boter en ik nog heel blij kan worden van die ouderwetse muziek van Normaal moet het toch wel, One Fine Day, goed gaan komen met al die narigheid in deze verschrikkelijke huidige wereld. Pass the hat, my Friend!
Nog 10 boterhammen deze week, zoals Bert het altijd zegt, en dan gaan Moos, Mouna en ik in ieder geval één grens over. Even een week verpozen in de Pruis. Kieken of ze daar ook houden van goede muziek en dito eten! Denk het wel, ze hebben er Schlagers genoeg!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...