#Koning Flipper!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Ongehoord, ongezien, ongelukkig.
Ongelijk, ongeboren of dood.
Ongeschikter dan deugd, ongelikter dan jeugd.
Ongewenster dan pijn, ongezoet als azijn.
Ongeriefelijk, liefelijk, hopeloos klein.
Ongezegd, ongevraagd.
Onterecht is vandaag.
Ongerijmd...
Want zo iemand ben ik en liever erken ik.
Oprecht wie het slechte verkiest.
Wat een pret als je wedt, net je huis ingezet en verliest.'
Uut 'Ongerijmd' van Jan Rot (ver/hertaling van Nothing Rhymed) 

Moi, ben ik weer!
Ik voel mij Rot....Jan Rot. 
Wees niet bang, het wordt geen zwanenzang meer hoor zoals vorige week. 
Dat is eruit, soms zit het weken ergens verstopt in mijn bovenkamer en ineens heb ik de drang en de neiging om mijn hoofd compleet leeg te maken. Iets met leeglopen....
Dank, nogmaals dank, voor het luisterend oor.
De vele reacties, hartverwarmend. Het doet echt wat met je.
Dat mensen begaan zijn met je lot.
Helen is delen, draagt bij aan mijn verwerkingsproces. De één doet het zo, de ander weer zus en ik, ja ik deed het zoals afgelopen week. Dat helpt mij enorm. Ook om de dingen in het juiste perspectief te  plaatsen.
Daarom voel ik mij Rot, Jan Rot. 
'Het leven klopt van geen kant en daarom is het waarschijnlijk zo de moeite waard.'
Was getekend: Jan Rot.
Hij vatte misschien zo de essentie perfect samen. Want hoe oneerlijk voelde halverwege vorig jaar de fatale boodschap die de arts hem bracht. Uitgezaaide darmkanker!
Wat een hard gelag voor zijn gezin met vier kinderen. 
64 jaar werd ie, afgelopen vrijdag verliet hij deze aardkloot.
Jan Rot was voor mij steevast een voetnoot in mijn liefde voor het Nederlandse Lied. 
Hij was er niet constant maar zo af en toe kwam ie langs. 
Blof speelde ooit, een kleine 10 jaar geleden, een nummer van Gilbert O'Sullivan in de vertaling van Jan Rot. Het greep mij destijds bij de strot. Niet alleen de melodie maar vooral de tekst.
Want Jan vertaalde niet 1 op 1. Hij hertaalde de teksten, bracht ze terug naar de taal van de tijd!
En ik, ja ik heb iets met teksten. Daar kan ik me uren in verdrinken, zekers de laatste tijd!
Rond 2007 was Jan Rot op tour met Doe Maar - De Musical. Hij moest pas op na 40 minuten en zo bleef hij in zijn kleedkamers werken aan allerlei teksten. De liedjes voor de musical Hair had ie al lang ingeleverd en hij zocht naar een nieuwe uitdaging.
Het werd de rock-opera Tommy van The Who die hij spontaan ging hertalen.
De dubbel-lp uit 1969, het geesteskind van Who-gitarist Pete Townshend. Het stuk omvat een reeks fantasierijke vertellingen over een doofstomme, blinde en autistische jongen, Tommy, die uitgroeit tot een ware messias. De jongen was alleen in zijn element als hij achter de flipperkast stond. Het leverde enkele parels van liedjes op. 
Bijvoorbeeld Pinball Wizard, The Acid Queen, Do You Think It's Alright, Smash The Mirror, I'm Free en See Me, Feel me.
Het waren redelijke grote schoenen die gevuld diende te worden. Maar Jan Rot vond in Di-rect een band die op dat moment over dezelfde energie en chemie beschikte op het podium als The Who destijds. Ook omdat de jongens van Di-rect, toen nog met zanger Tim Akkerman, in 2008 net zo oud waren als de jongens van The Who toen. 
Zag het spektakel in de Spiegel, Zwolle. Wat een show, wat gaaf en wat een heerlijke teksten. 
De spitsvondigheid van Rot maar ook dat de woorden meedeinde op het ritme, de melodie van de muziek. 
Pinball Wizard werd Koning Flipper, Smash the Mirror - Sloop de Spiegel, I'm Free (Wees vrij), Pillemien was The Acid Queen en See me, Feel me vertaalde hij naar 'Vrij zijn, blij zijn'
Jan Rot was zo'n fan van The Who en had zo'n respect voor het verhaal omtrent Tommy dat het één van zijn meesterwerken werd. De klank, de timing en de betekenis van de zinnen voor het verhaal. 
Daar moest ik dus meteen aan denken toen ik hoorde van de dood van Rot, Jan Rot.
Aan dat geweldige optreden van Di-rect ruim 11, 12 jaar geleden in Zwolle met breur en schoonzus.
Ik vind het Rot voor Jan, hij wilde nog zoveel. Nog zoveel mensen zijn muziek laten horen. Hoe hij Hallelujah vertolkte bij Matthijs Gaat Door. Kippenvel! Maar ook deze hertaling weer....Schitterend!
Hoe hij optrad in het Ziggo Dome.
'Staand applaus van 18.000 man. Ik voel mij even de Zangeres Zonder Naam bij haar afscheid. 'Vaarwel lieve Jan Rot, dank voor alles! Backstage lopen hem de tranen over de wangen. Ja, je gaat dood, maar dit moment nemen ze ons allen niet meer af. 
Kanker is een klotenziekte! Het neemt teveel leuke mensen van ons af. Dat vond ik al ontzettend Rot en dat blijf ik ontzettend Rot en Kut vinden. Dat beseffend en je eigen situatie mede hierdoor in het juiste perspectief weet te plaatsen. Ook al is ze voor jou de hele wereld, je moet wel weten waar je uiteindelijk woont! Koning Flipper! Ik herken veel in de teksten van Rot. De appel valt niet ver van de boom. 
'Kijk mij, grijp mij, kus mij, leidt mij!' See me, Feel me. Vrij zijn, blij zijn.....Of zoiets!
Jan, bedankt voor al je mooie teksten. Je zette mij regelmatig aan het denken. Afgelopen zaterdag weer. 
Was wel weer ff lekker om de muziek van The Who keihard in ons huis te horen. 
Tim Akkerman deed niet onder voor Roger Daltrey. Spike die zijn gitaar bespeelt naar zijn grote voorbeeld Pete Townshend met een molenwiekende rechterarm en hoe drummer Jamie Westland een perfecte Keith Moon neerzette en helemaal doorsloeg. Grappig genoeg speelde in het soort van achtergrond koor de huidige zanger van Di-rect, Marcel Veenendaal, al een rol. Grappig ja, en halverwege de Di-rect Doet Tommy tour maakte Tim bekend dat hij de groep verliet. Ach, het heeft ze geen windeieren gelegd. Soldier On!
Weet nog wel iemand die hun liedjes perfect zou kunnen hertalen.......Koning, keizer, admiraal Jan Rot!
Mouna vond het een beetje harde en rare muziek. Vertelde haar maar niet dat ze eerder ook gitaren kapot sloegen en drumstellen vernielden....Meisje is nog maar vijf hè.
Waar wordt je dan wel Blij! van, lieverd? Ze wist wel wat, we trokken onze jassen aan en gingen even Hardenberg in. We moesten naar Jan, zij wilde nog een nieuwe tandenborstel kopen en een roze koek bij ons favoriete koffietentje, Blij! Ach, ik ben voor zulke dingen altijd wel te porren. Gezelligheid is mijn middle name, echt wel hoor. Ook al denken jullie soms van niet. Ik hou van happie, snappie....van het oude vertrouwde. Dingen laten gaan zoals ze zijn. Waarom veranderen als iets goed is!
Papa wilde nog even naar Robert van Prins Sport, de nummer 1 sportzaak in de regio!
Van de week was ik er ook al even geweest om een order af te leveren maar ik wilde even verder rondneuzen in deze, volgens de experts, meer dan prachtige sportzaak. 
Ruim 1000m2, wat een pracht en praal. Echt, wat een supergave winkel. Ik preek echt niet voor eigen parochie. Ok, Robert en Karin, zijn trotse sponsoren van onze club en onze sportkledingleverancier maar dan nog. Dan had ik het nog gezegd. Hier wil je werken als je in een sportzaak zou willen werken. Hier zijn ze niet over één nacht ijs gegaan. Hier is nagedacht over details....Geweldig! 
Tuurlijk keek ik even bij de voetbalschoenen en de keeperhandschoenen maar ook bij de vrijetijdsschoenen. Ze hebben nu door de uitbreiding ondermeer Puma en Cruijff in het assortiment er bij gekregen. Zag tevens leuke gympen van Adidas, ik kon mij inhouden. Maar ook leuke schoentjes voor Moun. Mouna moet tevens nog een pakje voor haar turnen. Zullen ze ook vast wel hebben. 
Mouna wilde van alles kopen, een nieuwe step, dan had ze er ook één bij mij. Best slim, Mouna. 
We liepen verder maar komen zekers terug. Support your locals! Dat deden wij even later ook bij Blij. 
Samen koffie drinken, Mouna appelsap derhalve. Wat gezellig. Zij deed allerlei handstanden en radslagen op de houten vloer. Ze kan het steeds beter. Ze nestelde zich tegen mij aan terwijl ze haar roze koek at en mijn lange vinger + slagroom vakkundig naar haar eigen bordje transporteerde. 
Ik vond het prima. Hou toch niet van slagroom in mijn koffie. 
Ze had leuke verhaaltjes. Over Koningsdag, over Maxima en andere koninginnen....
Dat ze bij mij Mama soms wel miste, maar ik ook Mouna....ik ook, lieve schat! 
Hoe zo'n meisje van vijf al denkt. Heel onbevangen, maar soms ook heel confronterend. 
Moos had 's avonds toen zijn zusje al lang sliep van hetzelfde laken vele pakken. 
Het pakte mij bij de lurven maar het maakte mij ook trots. Moos bleef op omdat ik het leuk vond dat hij er was. Het was net alsof ik hem beter begreep en hij mij. Hij kwam naast mij staan en gaf mij ineens, spontaan, een knuffel. Mijn eigen Koning Flipper! 
Is ook helemaal in zijn eigen wereld als hij achter zijn flipperkast staan. Meestal is dat een spel op de computer. Onze eigen Tommy! Nog steeds kunnen ze er geen etiket op plakken, wat heeft ie nou precies? Eerst wilde je geen diagnose, nu mag het wel eens na al die jaren. 
Waar schoolt ie volgend seizoen? Hopelijk krijgen wij daar wel gauw antwoorden op! 
Alles voor het jochie, alles wat voor hem beter is!
Het zal misschien Rot voor hem zijn maar Moos weet dat de taal van de tijd hem nooit zal inhalen. 
We gingen gisteren samen laat naar bed en we stonden vanmorgen samen alweer vroeg op!
Drukte in het hoofd, wij allebei misschien. Zusje slaapt nog steeds. Laat haar maar ff. 
We hebben al gedanst op Rick Astley, hij lachte de ballen uit zijn broekje, hij kent warempel de hele tekst uit zijn hoofd. Koning Flipper, wat een portret. 
Ach, zijn vader was vrijdagavond bij Dana Winner. Misschien wel mijn quilty pleasure, we doen het al jaren met enkele voetbalvrienden. Spontaan ontstaan. Ik vind Dana niet verkeerd, zij heeft ook wel mooie teksten haha. Ze had veel in haar kot moeten verblijven. Ze nodigde ons zelf uit om eens in België te komen buurten, ik ben er sneller dan je denkt, Dana!
Niet in het sportpaleis maar wel daar in de buurt. 
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....

#Zeven10 April!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'En weer deur, en weer deur.
't Zwaore laot ik achter en de kop der veur.
En weer deur, en weer deur.
Achter de zunne an, wat moe'j anders as
Weer deur, weer deur. 
Mar hoe kwam dat dat het zover kwam?
't Was raak, ja echt goed mis.
Deurdat ik al veuls te vaak had dacht.
Eben nog eben deurdoen. 
Overal is wat bij.
Zo he'j t leerd,
Deurdoen, deurdoen.
Al löp alles verkeerd, altied wee'j wa'j moeten
En weer deur, en weer deur.'
Uut 'En Weer Deur' van Daniël Lohues!

Moi, ben ik weer!
Even een week van de radar geweest. Ruim twee weken ziek, zwak en misselijk!
Had het glas behoorlijk leeg, geen goede bodem om dan wat richting de eeuwige horizon te knallen. 
Dan komt er vaak niet veel zinnigs uit mijn hersenloze brein, kan ik veel van mijn woorden naderhand retificeren.
Voorkomen is dan beter als genezen.
Ze zeggen dat alles went, maar ik kan er nog niet aan wennen. 
Aan het alleen zijn. Aan het niet meer samen zijn. 
Ik vind het eerlijk gezegd niks. Ik hier, jullie daar of andersom!
Elkaar onverwachts tegenkomen in het wild, soms gewoon hier iets verderop in de stad. 
Of je auto zien rijden, jij op de fiets terug van het werk naar huis. Je kinderen die vanuit de C3 naar je zwaaien en je ziet ze fluisteren: "Hey kijk, daar fiets papa..... Zij rijden door en jij moet stoppen omdat het stoplicht dat zegt. Rood. En ze rijden steeds verder bij je weg. Raar. Die kom je straks niet meer thuis tegen. Rennend naar jou, blij dat je thuis bent. Neuh, je komt in een leeg en stil huis. Je moet zelf lawaai maken als je iets wilt zeggen. Muziekje dan maar....A Sort of Homecoming....U2, jullie ook? 
Niet meer samen dingen plannen maar ieders voor zich. 
Elkaar foto's sturen van allemaal nieuwe eerste keren. Moos en Mouna voor het eerst in het zwembad, lachende gezichten maar jij ziet het alleen maar via draad en golven. 
Weten dat ze straks eieren gaan zoeken in de tuin bij Opa en Oma. Hoe leuk Mouna dat vind en Moos ook. Ik vind er werkelijk geen bal aan maar blijkbaar kan het niet anders. 
Moet het zo, hoort het zo nu er besloten is dat je niet meer langer samen kunt of wilt zijn!
Alles is anders, niks is meer van hetzelfde. Vriendschappen die vervagen, kennissen die niet weten hoe ze zich moeten gedragen. Welke kant kies je, de goede of toch de verkeerde. 
Had jij nou meer met haar, was het jouw vriendin of toch de mijne...Is deze cd nu van jou of van mij?
Wij zijn ondertussen de cd's aan het verdelen. Veel zijn het er niet meer, we luisteren toch meestal Spotify. Nu ieders naar onze eigen. Ik hoor muziek voorbij komen die ik niet langer herken, soms Rick Astley of K3 en dan weet ik dat de kinderen luisteren maar soms hoor ik wel wat maar weet dan niet waar de klepel hangt. Hoe lang was het al aan de gang, hoe vaak was de vluchtroute al in gedachten bepaald, hoe vaak is de deur van de schutting al open of dicht gegaan....? 
Mis het samen zijn, mis de gezelligheid. Mis de dingen waar wij altijd zo goed in waren. Weekendjes weg, gewoon ergens naar toe rijden. Maakte niet uit waarheen als we maar met z'n vieren waren. 
Nu zijn zij met z'n drieën of toch weer met zijn vieren, vijven? Denken ze aan jou als jij er niet bij bent of andersom. Hebben de kinderen het over jou als Papa hier dom voor zich uit zit te kijken.....?
Zich af te vragen over het grote hoe en waarom? Is het allemaal waard, is dit wat wij echt allebei wilden? 
Ik niet, jij wel? Vragen waar ik moeilijk antwoorden op kan vinden....Iedereen vind er iets van. Ik moet dit, ik moet zo, ik moet dat, ik moet helemaal niks. Ik weet wel wat ik wil, maar wat ik wil kan blijkbaar (niet) meer. Ik doe niet moeilijk, heb zelfs gedroomd over dat het allemaal één grote boze droom was. Dat ik voor een keuze werd gesteld, een beproeving. Kun je het allemaal aan....? 
Kijken of je te breken bent, kijken of die twee meter punt zes komma vier te kraken valt?
Ik denk soms zo verrekte veel en soms helemaal niks. Soms stroomt mijn hersenpan over van allerlei gedachten en soms kan ik roeren wat ik wil maar zit er helemaal niks meer in. 
Niet meer samen naar festivals, niet meer samen naar van die fooddingetjes....
Op het schoolplein voel ik mij soms net die eenzame vader die één of twee keer per week zijn kinderen naar school mag brengen of ze mag ophalen. Hoofd diep in mijn jas ook al wordt het straks zomer! 
Hoe denken ze over jou, praten ze achter je rug over dat stel dat uit elkaar is? Hebben ze het wel eens over ons, over mij of over jou. Soms knoop je een gesprekje aan maar het is vaak meer van hetzelfde. 
Ik krijg er jou niet mee terug. De kinderen hebben er geen last van, zeg je. Ik zie dat toch allemaal anders. De kinderen maken er het beste van. Ik snap ze wel. Ze willen niet kiezen, ze hoeven niet te kiezen, voor hen is ook een keuze gemaakt maar toch anders. Zoveel verandert er niet. Van Moos mag ik terug, denk van Mouna ook wel. 
Was het allemaal maar zo simpel. Kinderen hebben voor de grootste dingen in het leven vaakt de meest simpele oplossingen. Papa, dan doe je het toch zo....en Mama kan dan dit en jij...en wij dan samen etc.
Alles is anders geworden, alles beleef je anders. Pasen lijkt niet eens meer op Pinksteren. Je deelt bijna niks meer. Op goede vrijdag onverwachts een paar uurtjes eerder vrij. Eerder appte je dan ff, wat gaan we doen. FF koffie drinken in de stad bij Blij! Nu wordt je er alleen maar verdrietiger van. Zit je alleen koffie te drinken met een half speculaasje. Ik vind het allemaal maar niks. 
En als je, zoals ik de laatste twee weken ook nog eens ziek, zwak en misselijk bent vind je alles kut!
Als je 's avonds na het werk al om zeven uur doodziek in je bed ligt dan voel je je heel zielig en alleen. 
Schieten de tranen in je ogen als je zoon een halve dag naast je komt liggen omdat ie ook ziek is en je halverwege de dag een bakje brengt met komkommers en mandarijntjes. Een boterham met pindakaas en een grote fles vol water. Je moet wel blijven drinken, Papa. Tja, de hand reikt vaak naar de fles. 
Maar gelukkig schiet ik niet door in die modus. Ik drink graag maar dan alleen in het weekend en het liefst met vrienden.
Tuurlijk, ik geniet om even, zoals gisteravond, bij mijn stamkroegje van eerder te zitten of later bij GJ.
Dom ouwehoeren. Weizzen drinken van Hertog Jan uit een glas van Texels bier onder een parasol van Heineken. Ik reken tegenwoordig al snel dingen goed! Praten met Doek over Ike en Tina, Herman die iets met de brug in Beerzerveld heeft. Wilma die met de Neus op pad was in Friesland op zoek naar de tribute band van the Cats. Maar meestal denk ik aan jou. Verdrink nog steeds in de ogen van mijn lief.
Dacht dat het niet echt kon, dat het een dom cliché was. Tot ik hulpeloos en wild slaand met m'n armen in jouw oceaan terecht kwam en niet meer zwemmen kon. 
Handig dat Paskal 's morgens al aan het zingen is. Die kun je aan en uit zetten als je wilt. Had ik maar van die tools, dat ik op een knopje kon drukken en je terug kon toveren. Pas toen ik meegaf met de golven, meegaf met de stroming. Pas toen ik kopje-onder ging begrijp ik pas hoe het moet. Was het soms maar een liedje van Blof, dat je het zo kon boetseren tot een goed einde. Maar het einde is zoek, het begin is er wel maar ik mis de vorm. ik mis van alles maar voornamelijk jou. 
Mis ook mijn grote held. De enige echte King. In het weekend van de wederopstandig zou hij vandaag 91 jaar geworden zijn als hij niet was gaan hemelen in oktober 2005. 
17 april, zijn buurmannetjes is wel jarig. Tobi wordt volgens mij 14! Op dezelfde dag geboren als mien Pa. 
Knap vind ik dat. Heb je 364 dagen om op een andere dag ter wereld te komen en je kiest ervoor om op de verjaardag van Freek, je buurman, naar buiten te komen. Leuk kereltje derhalve! Beste van twee werelden gegoten in één kleine Koning! Bouwhuis van achteren, Tobi van voren!
Pa werd 74 jaar. Moest ik deze week aan denken. Op 7 april (7-4) ontmoeten wij elkaar tien jaar geleden eigenlijk echt voor het eerst. Een mooie fles Chablis in de koeling bij Eric. Speciaal opgehaald voor de liefde van mijn leven. Ik zou nu de hele Chablis wel willen kopen. Petit Chablis maar ook de Premier Cru en voornamelijk de Grand Gru. Alle druiven rondom het Franse stadje Chablis zou ik eigenhandig willen plukken om het jou naar de zin te maken. Met blote voeten de laatste druiven persen, een eindsprintje eruit persen. Mooie wijnen drinken met elkaar, op elkaar, door elkaar, met elkaar! Jammer dat je hem nooit hebt gekend. Benieuwd wat hij er allemaal van had gevonden? 
Tja, mensen kunnen er allemaal iets van vinden. Maar ik had graag de mening van Pa gehoord! Iedereen vindt er wat van maar niemand brengt jou terug bij mij. Ik blijf verdrinken in jouw ogen. Het cliché lijkt waarheid te worden! 
Had ie jou wel gebeld, was hij langs jou gegaan?  Kopje koffie met jou gedronken of had hij voor jou ook een mooie fles wijn meegenomen die hij zelf had opgehaald uit Duitsland. Denk het laatste. 
Mien Pa kon niet tegen onrecht, niet tegen verdriet. Probeerde alles recht te praten wat krom was. 
Zeven10 April blijft een bijzonder datum. Net als 1 mei of 7 april en wat dacht je van 29 augustus. 
Alles is anders sinds wij niet meer samen zijn! Kon mij over vele dingen druk maken maar alles is nu zonder jou. Vind het niks. Alleen zijn! De kinderen niet om mij heen. Tuurlijk, ik zie ook veel voordelen maar die wegen niet op tegen alle nadelen. Kan elke dag wel biljarten, zoveel keus heb ik inmiddels maar dit is niet mijn leven. Niet waar ik voor gekozen heb, er is voor mij gekozen! 
Ik probeer mijn hart op te lappen maar een gevoel raak je niet zo snel kwijt. De liefde van je leven verliezen is een hard gelag. Snap het soms niet, dan wel weer....en dan weer niet. Iets met het glas halfvol of halfleeg. Ik had 'm de laatste paar weken aardig halfleeg en dan moet ik niet gaan tikken. 
Krijg je ruis van op de lijn. Krijg je eigen waarheden en maak je ruzie met mensen die ook maar de situatie enigszins proberen te begrijpen. De één waait met jouw wind mee, de andere met de mijne. 
De een vind dit, de ander zus maar wat ik loop te zoeken vind ik helaas niet! 
En je moet door (deur), ook als je dat niet wilt. Soms wil je een hele dag in bed liggen.
Maar wat als je je niet door wil. Dat je alles maar zinloos vind. Dan is het zaak om het glas halfvol te hebben in plaats van halfleeg. 
Je moet dit en je moet zus. Ik moet helemaal niks! We moeten al zo veel. 
Dronk gisteren 1818 van Maallust, eigenlijk 23 jaar te vroeg maar ja zo gaan éénmaal die dingen. 
Smaakte prima, beetje bitter - beetje donker. Een mooie quadruppel van 10% procent. 
10 jaar, zo lang duurde ons sprookje die begon op zeven-vier met een fijne Chablis.
Bier na wijn geeft venijn. Blijkbaar! Je had het kunnen weten, of toch niet? 
Fijne zondag. Ga een eitje op de kop tikken.
Straks Pa ff een berichtje sturen, Café de Hemel is toch 24 uur per dag open?
Goede wijn behoeft geen krans! Ik hou 't maar bij bier, dat geeft meer plezier...
Joah, mag wel zo....

#Rick Astley vs. Her Majesty!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'I can tell by your eyes that you've probaly been cryin' forever
And the stars in the sky don't mean nothin' to you, they're a mirror.
I don't want to talk about it, how you broke my heart.
If I stay here just a little bit longer, if I stay here
Won't you listen to my heart, whoa, heart...? 
If I stand all alone, will the shadow hide the color of my heart
Blue for the tears, black for the night's fears'
Uut 'I don't want to talk about it' van Crazy Horse (Neil Young) 

Moi, ben ik weer!
Terwijl Her Majesty een majestueuze uitvoering van 'Southern Man' (Crazy Horse) ten gehore bracht in een zwangere theater de Voorveghter, hier achter het huus, moest ik denken aan mijn eigen kleine mannetje. 
Terwijl Theo Sieben aan de gitaren plukte waar ooit Bertolf stond te rocken kwam Moos op rij 16 in mijn hersenloze bovenkamer buurten. 'Hallo Papa, ken je Rick Astley?', het is bijna vloeken in de kerk. 
Want de muzikale heren van Her Majesty stofte vrijdag even wat heerlijke country-rock nummers uit de jaren zestig en zeventig af, ze bliezen nog net niet het theater naar de gewenste uitbreiding van 600 stoeltjes uit haar rode voegen. Wat een contrast toerde letterlijk rond in mijn hoofd. Heerlijk!
Nummers van The Byrds, The Flying Burrito Brothers, The Band, Poco, Crazy Horse, Buffalo Springfield, Eagles, Gram Parsons, Manassas, Neil Young en natuurlijk Crosby, Stills, Nash & Young.
Voorlopers, bands die hun sporen reeds hebben verdiend, een steen en soms hele bakkeien in de vijver hebben gegooid, (country)-rock op de kaart hebben gezet.
Een stip aan de horizon. 
Nashville beschouwden als het epi-centrum van hun creatieve en muzikale kunsten. Honderden bandjes hebben geïnspireerd om muziek te gaan maken. 
Wat een hemelse avond, kan ook niet anders als je oudste broer, a.k.a de hemelpiloot, je wingman is. 
Het slotnummer 'Will The Circle Be Unbroken(Glory, Glory) van The Nitty Gritty Dirt Band (Never heard of it....haha, lekker boeiend). Een gospelachtige heerlijke country song bij het knapperende haardvuur, die ik er gemakshalve maar even bij dacht.
De vijf broeders op het podium hadden een hele avond lang mooie woorden gepredikt.
Ons het evangelie verteld van muziek uit het verleden. Geen ongelovige Thomassen aan boord dit keer. We geloofden deze vakbroeders op hun mooie blauwe ogen. Even leek ons theater wel een soort van vroege Pinksterkerk. Staand zongen wij dan ook uit volle borst het laatste nummer met z'n allen mee. Oh Lord, we telden onze zegeningen. Amen, Amen, Amen. Ik vond het een prachtige avond en toch spookte Rick Astley door mijn hersenloze breintje. Haha, dank je wel Moos. Mijn bijzondere zoon van negen. 
Voor een paar weken terug kwam ie ineens op de proppen met Never Gonna Give You Up van Rick Astley uut 1987. Ik was toen net vijftien. Moos zijn moeder amper acht.
Het was haar eerste nummer die ze vaak hoorde bij haar moeder in de auto.
Toeval? Toeval bestaat al lang niet meer heb ik geleerd. Parkeer het maar achter de schutting. 
Vrijdag had ie zijn verjaardagsfeestje, weekje uitgesteld omdat het kereltje toen ie jarig was corona had. Gelukkig ging het feestje vrijdag na twee afgezegde jaren nu wel door.
In de auto vroeg ik drie van zijn vriendjes of zij ook Rick Astley kende. Ja, via Moos. Moos heeft blijkbaar iedereen in de klas warm gemaakt voor een nummer uit de jaren tachtig toen hij nog heel, heel erg vloeibaar was. Moos heeft via zijn Chromebook het nummer zelfs al een keer laten horen in de klas op het digitale bord tot ongenoegen van zijn juf. Moos doet wel meer dingen in de klas die zijn juffen niet zo leuk vinden. Kijk, zo hoor je nog eens wat. Moos haalt ook wel eens een nat pak op terwijl al die andere kinderen vervolgens compleet droog blijven. Hij kent de hele clip al uit zijn hoofd, zelfs de danspasjes, maar vind nog steeds dat die blonde vrouw wel heel raar met haar billen staat te schudden, ach een kleinigheid hou je toch sowieso. Soms wil je, Moos, dat ze nog voor je staan de schudden, de billen wel te verstaan en de eigenaresse er van ook. Waarom?
Waarvan Akte!
Ach kleine grote Moos, vrij vertaald naar John C. Kievit, Moos blijft een bijzonder kind. Eentje met een gebruiksaanwijzing die wij al jaren aan het ontcijferen zijn en nog steeds de vertaling niet helemaal rond van hebben. Misschien de kleine lettertjes eens proberen te begrijpen....
Maar hij is wel met muziek bezig. Dat maakt mij trots. Ok, nu is het een nummer uit de hitfabriek van Stock, Aitken & Waterman en lijken alle nummers van Astley nog steeds eenheidsworsten en meer van hetzelfde maar het bracht mij wel terug naar een onbezorgde jeugd. Vijftien, een jaar voordat wij in '88 Europees kampioen werden.
Wie deed ons toen wat, zekers niet gisteren? Een tijd waar je je grote liefde nog niet hoefde te laten gaan. Nooit verloor, je wist amper wat winnen was. Ik hield soms een bal tegen en een week later liet ik dezelfde bal door mijn vingers glippen. Wist nog niet hoe vrouwen in elkaar staken, geen bouwpakket van de IKEA. Laatbloeier pur sang. Moet nu zelf weer kasten in elkaar flansen. Was ik eerder begonnen, was ik dan nog eerder klaar geweest? Nu net vijftig en het gevoel hebben dat ik het hele riedeltje weer van voren af aan begint. Het zij zo. Phanta Rei, alles stroomt, niets blijft. 
Ach, dwaal weer af. Moos had vorige week een goede opmerking terwijl de nieuwe van Lohues op stond. Zingt Daniël nou over zijn moeder? Denk het wel, Moos. Goed zo. Maar nu zingt ie over slangen papa...vulde Mouna aan. Ja, dat klopt. Adders om precies te zijn en dat je op moet passen in het hoge gras want daar kruipen ze. Maar hij heeft het eigenlijk over wat anders....Maar Papa, hij zingt toch echt over adders. Heerlijk, ik reken het goed Mouna...Mag ik nu Maak joe Woar horen.....Prachtig!
Muzikale opvoeding. Zo belangrijk, althans dat vind ik. Ik had drie grote broers die mij muziek met de paplepel hebben ingegoten. Mooi om dan naast de Brinks Brothers te zitten die ook de klappen van de zweep kennen. Hun ouders goten ook onvervalste jaren zeventig en tachtig muziek in de gulzige kelen. Het werpt nog steeds haar vruchten af. Amen....Dat is iets wat ik mijn kinderen ook wil meegeven. Muziek en hopelijk luisteren ze later ook wat meer naar de teksten. 
Wat een geweldige avond van Her Majesty. Wist niet wat ik er van moest verwachten. Enkele bandnamen kende ik maar velen waren ook nieuw voor mij. 
De verhalen bij de nummers. Hoe het vroeger ging. Wie met wie samenspeelde, hoe bandjes werden geboren en ook soms weer in schoonheid stierven. 
Mooie verhalen verteld door bevlogen muzikanten. 's avonds nadat wij enkele Leffe's in het barretje beneden achterover hadden geslagen luisterde ik thuis nog even verder naar deze muziek. 
Zette het origineel van Southern Man op en meer nummers van Crazy Horse en andere consorten. 
Was toch alleen, misschien dat alleen de beide buurvrouwen zich een hoedje schrokken toen Neil Young die gitaar liet scheuren, liet janken als een weerwolf....Oh, wat een heerlijk nummer!
Ze rockten de pan uit, de heren van Her Majesty. 
Had ze al enkele keren vaker live mogen zien en alleen door het feit dat Bertolf en Bauke Bakker leden van deze band zijn had ik destijds kaartjes gekocht en natuurlijk dat ik live-muziek gewoon geweldig vind. You better Think Twice komt nu ff langs, hij staat op random play. Lekker lijstje hoor zo bij het ochtendkrieken, want krikken zit er voorlopig nog niet in...Grapje! Moet kunnen toch.
Maar het zijn allemaal geweldige muzikanten. De kameraad van Bertolf en Bauke, Dick Schreuders, is voornamelijk van de basgitaren. Alledrie uit het verre Oosten, dat schept sowieso een band. Diederik Nomden en Jelle Paulusma maken de boel compleet.
Ik ga dan echt zitten, achterover leunen en ruim twee uur genieten wat ze ons nu weer voorschotelen. Bijvoorbeeld The Band met the Weight.....Mmmmm.
Bauke zag ik ooit op de Zwarte Cross spelen. Ben hem toen een beetje gaan volgen, zo kwam ik via hem uit bij Bertolf en ging het balletje rollen. Half beneveld, de eerste biertjes dronk ik toen voor het middaguur bij Tante Rikie. Dus halverwege de middag slenterde ik langs de Undercover-Tent. 
Muziek van The Police kwam door het dunne tentdoek. Achter de drums zat de beweeglijke zanger, dat had ik pas door nadat Message in a Bottle voorbij kwam. Dubbelzinnig. Maar wat een stem had die kerel. Moos zou zeggen: Gast! 
Heb niet veel onthouden van die dag maar wel de naam van de zingende drummer. Bauke Bakker!
Ach, zo gingen die dingen. Je was jong, nou ja wat ouder, en je bekommerde je niet veel over later niet wetende wat jouw leven nog voor duikvlucht en meerdere afslagen zou gaan nemen....
Vrijdagavond was Diederik er niet bij. Speelt ook nog bij de Analogues etc.
Grote schoenen om te vullen maar in Volendam hebben de heren van Her Majesty een absolute parel gevangen. Dacht eerst nog dat ie Hond van achteren heette maar Paul verbeterde mijn foutje 's nachts eigenhandig zelf. Zijn naam is dus Bond, niet James maar Paul Bond. Wat een stem. Inderdaad grote schoenen om die van Nomden te vullen maar Paul slaagde met vlag en wimpel. Bertolf is nu solo en met enkele musketiers aan de A28 aan het timmeren geslagen dus is zijn plaats ingenomen door Theo Sieben uit het Brabantse Asten. 
Nou, hij kan ook gitaar spelen hoor. Die solo op Southern Man, jemig....nog naar adem aan het snakken. Geweldig. Het plezier spatte er van af. Tien met een griffel en een kus van de juffrouw. 
Zulke avonden zijn de absolute krenten in de huidige pap. Mis ik graag twee voor twaalf voor.
Ach, die keek ik 's nachts ook nog even terug. Was toch alleen, soms went dat maar meestal helemaal niet!
Toen ik eindelijk wel lag vond ik een kleurboek van Jip en Janneke van Mouna onder mijn bed, dat vond ik wel weer heel grappig. Jip en Janneke worden zwart/wit getekend en dan hebben ze wel hun eigen kleurboek. Nou ja, ik vond het wel grappig. Maar ja, ik had dan ook water gedronken wat eerst langs de brouwerij was geweest. 
Her Majesty. Geweldig jongens. Zie uit naar jullie volgende eerbetoon. Wat zal het worden? Maakt eigenlijk niet uit. Jullie brengen vergeten parels tot leven, laten ons, mij in ieder geval, kennis maken met bandjes en zangers die ik voorheen niet kende. Thanks guys....
Ook wil ik nog even Sietse bedanken. Zijn naam is Telman, Sietse Telman. Sprak ik gisteravond nog ff vluchtig onderweg naar mijn stamkroegje. Elk nadeel heeft zijn voordeel met een kinderloos weekend. 
Al 25 jaar bestiert hij in mijn geboortedorp de buurtsuper. Geweldige vent, rijk wordt er misschien niet van maar geld is ook niet alles. Mijn moeder komt er nog wekelijks, zekers nu Carlien daar aan het werk is. Mooie vrouw hoor, zegt mijn moeder. Geweldig! Maar dat het alweer 25 jaar terug is dat Sietse van zijn SRV-wagen afstapte en de winkel van Zuidema overnam. Time flies when you having fun. Dat was dus 1997 als ik mij niet vergis. Tien jaar later nadat Rick Astley met zijn Never Gonna Give You Up uitkwam. Was ik 25....Toen had ik ook nog niet veel zorgen. Was Moos ook nog alleen verkrijgbaar in vloeibare vorm. Onvruchtbare grond destijds! Wat kan er veel gebeuren in 25 jaar. 
Daar denk ik dus aan tijdens een bezoekje aan de Voorveghter of tijdens een kinderfeestje van Moos bij Monkey Town wat weer uitstekend voor elkaar was.
Dan ben ik wel blij dat ik na een paar uurtjes weer buiten sta. Mij te druk, teveel kabaal wat niet als muziek in mijn oren klinkt. Klinkt wel veel meer zaken mij niet als muziek in de oren maar I don't want to talk about it vandaag. Doe ik morgen wel weer.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...