Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'The smell of hospitals in winter and the feeling that it's all a lot of oysters, but no pearls. All at once you look across a crowded room. To see the way that light attaches to a girl.
Drove up to Hillside Manor sometime after two a.m. And talked a little while about the year. I guess the winter makes you laugh a little slower, Makes you talk a little lower about the things you could not show her.
And it's been a long December and there's reason to believe. Maybe this year will be better than the last. I can't remember all the times I tried to tell my myself. To hold on to these moments as they pass'
Uut 'A Long December' van The Counting Crows
De grote lisdodde is een plant uit de lisdoddefamilie. Het is een tot ruim twee meter hoge plant van voedselrijke oevers met lange grote bladeren en een karakteristieke bruine 'sigaar' aan het uiteinde van zijn stengels. De gedroogde rijpe plant wordt wel eens gebruikt als (stink) sigaar. Dat weet ik nog goed. Een oude buurjongen van mij, Tiemen Pasterkamp, rookte deze als ware het echte gedroogde en gerolde sigaren betrof uit Oud-Kampen. Stond erbij en keek er naar. Had het nog nooit eerder gezien. Vond het machtig interessant. Hij had toch veel meer met de natuur......Wekenlang droogde hij die sigaren in de schuur van zijn ouders waarop zijn vader die grote karakteristieke rode tomaat op de deur had geschilderd.
Mooie mensen van Urk!
Nou, zo'n Lisdodde had ik een week lang in mijn onderbroek huizen. Bijna een week lang plaste ik door een groot plastic rietje die okselfris in mijn kleine jongen was geplant. Aan de knie had ik zo'n opvangzak hangen die ik om de paar uur boven het toilet kon legen. Geweldig.....Maar niet echt!
Kan weer van mijn bucketlist af, echter deze stond er echt niet op. Wat ik je brom! Neuh, keer een reis maken in de voetsporen van mijn vader door voormalig Joegoslavië wel. Of een keer eten met San bij Jonnie Boer.
Moos zien schitteren in HHC 1 of Mouna naar het altaar begeleiden en haar overhandigen aan de man van haar dromen. Van die dingen. Of kerst met de hele familie maar die strepen wij elk jaar van onze bucketlist af. Ooit vader worden van twee geweldige kinderen is mij inmiddels ook gelukt, net zoals het feit de vrouw van mijn dromen te vinden. Het werd zelfs meer dan dat.....Soms heb ik het geluk gewoon aan mijn kont hangen....
Neuh zo'n Katheter, wat een week bungelde aan mijn lichaam, hoeft voor mij voorlopig niet meer.
Geef mijn portie maar aan Fikkie.
Plaste al twee weken wat minder. Regelmatig bij de huisarts geweest. Wat tabletjes gekregen, had verder geen klachten. Nog voor een echo langsgeweest in het ziekenhuis. Blaas was leeg maar afgelopen zondag, die welbekende 17e december, kan wederom in de boeken als eentje die ik niet snel zal vergeten.
's middags bij het feestje van Lian ging langzaam de sluisdeur van mijn plasbuis dicht. Langzaam plassen werd druppelen, de druk was al helemaal verdwenen. Na het tweede bockbiertje in huize Bouwhuis ging de afvoer helemaal op slot. Thuis in Hardenberg ging ik wel tig keer naar de wc. Kon persen wat ik wilde maar zelfs één druppeltje was nog een brug te ver. Na enkele plasloze uren besloot ik toch maar even te bellen met de huisartsenpost. Notabene onder Studio Sport, dan weten jullie dat de nood bijzonder hoog was.
Ach, vriendelijke man hoor die huisarts daarover hoor je me niet maar hij lulde zoveel terwijl ik inmiddels op knappen stond. De stoom kwam bijkans uit mijn oren....maar iets van vocht ho maar......
Ja druppels van (angst)zweet die van mijn voorhoofd vielen. Had liever dat ze rond of uit mijn voorhuid kwamen....Dat kunnen jullie wel begrijpen!
De vriendelijke huisarts met veel praatstof bereikte mijn blaas niet met zo'n fijngevoelige slang die hij met alle man en macht in mijn kleine jongen probeerde te porren....Na drie mislukte pogingen werd ik getransporteerd naar de eerste hulp waar ik in de lieve handen belandde van Heidi. Mijn kleine jongen bleef ondanks alle vrouwelijke aandacht, er liepen meer zusters in het smetteloze wit rond, in zijn schulp kruipen.
Handige Harrie....Heidi was een vrouw van de gestampte pot. Lief, teder maar wel met de nodige kennis ging zij respectvol voor poging nummer vier en vijf....Ik had vertrouwen in Heidi want de Uroloog bevond zich op minimaal 85 kilometer van het knusse ziekenhuisje in Hardenberg. Een snel rekensommetje leerde mij dat het minimaal een uur zou duren...Dat trok ik echt nie....Heidi mocht alles met mijn kleine jongen doen, echt wel....als ik maar ging wateren. Wat een geweldige avond had ik op deze besneeuwde zondagavond in Hardenberg. Geen Studio Sport maar met de broek half op de enkels op een harde massagebank waar mijn kleine jonge ongewild het onderwerp van gesprek was. Pas toen Mariska N. nu Bouwhuis de bewuste Katheter via het gordijn aan Heidi reikte kwam er schot in de za(a)k....Uiteindelijk boekte Heidi succes en wat een opluchting....Ik wilde haar wel kussen maar de situatie vroeg om een ander antwoord. Mijn gezichtsuitdrukking sprak boekdelen. Bij een flinke aandrang na een goede avond doorhalen heeft de gemiddelde man 500 cc aan urine in zijn overvolle blaas zitten. Nou, ik had die avond de hoogste score met een inhoud van bijna 1100 cc. Twee keer zo veel. Ik mocht een kadootje uitzoeken, een kerstpakketje zei Heidi nog. Het werd een doos met allerlei Katheters....zowel voor overdag als voor 's nachts.
Maar wat was ik blij....Kon eindelijk weer plassen. Nou ja, ze hadden het lek gevonden. De opening gezocht.........
Moest nog ff liggen. Allerlei onderzoeken volgden. Bloed werd afgenomen en meteen maar ff getest op allerlei zaken. Ik was er nu toch....De prostaat werd ook nog even onderzocht. Weet nu dat het uitgang is in plaats van een ingang.....Niet te filmen
Ach, pas ver na middernacht verliet ik via de Ambulance-ingang het ziekenhuis. Ze kunnen er van alles over zeggen maar ik ben trots op al die mensen die er werken.....Nuchtere zorg met een knipoog en dito glimlach. Lekker slap ouwehoeren over een gebied waar vaak de toestand als een paal boven water staat.
Het sneeuwde....Hardenberg was bedekt met een wit laken en ik liep daar. Naast een Katheter ook een beetje met mijn ziel onder de arm.....haha....Je moet alles een keer meemaken maar dit had ik liever over willen slaan.
Maandagmorgen voelde ik mij net een mannetje van 80 jaar of ouder en ach na een paar dagen wende het ook wel weer....Elk nadeel heeft zijn voordeel. Handige uitkomst voor een feestje of een festival. Je kunt drinken wat je wilt en je hoeft nooit naar de WC. San was een superverpleegster.....Ze koppelde net zo makkelijke de dag- als de nachtzak aan mijn slangetje...Moos vond het reuze interessant. Zo interessant dat hij pas donderdagmorgen ernstig en éénmalig aan de slangetjes begon te trekken....
Ik wist op dat moment ook weer dat ik een kleine jongen had.....Man, man....heb er nu nog last van.
Gelukkig mocht de Katheter er vrijdag weer uit. De kerstdagen beleef ik vandaag en morgen gelukkig Kathter-vrij! Wat een ervaring....maar niet heus. Ik kon een week helemaal niet zeiken...Zowel letterlijk als figuurlijk!
Wat blij dat ik nu gewoon weer kan zitten en/of staan om mijn plas te lozen. Dat voelt echt heeeeeeeeeeeeeeeeerlijk. Ik ga er gewoon weer even goed voor zitten en geniet met volle teugen. Veel drinken zei de Uruloog nog, nou dat komt wel goed haha....
Wat dat betreft was het weer een bewogen jaar. Het hoogtepunt vond meteen al plaatst in januari met de geboorte van onze Mouna, wat een prachtig meisje....De rest van onze ziekenhuisbezoekjes waren minder leuk en prettig. Daarom haal ik maar weer eens het nummer van the Counting Crows aan.
Hopelijk wordt het volgend jaar beter qua gezondheid dan dit jaar....
Wat dat betreft staan er gewoon veel plezantere dingen op mijn bucketlist wat ik je brom!
Fijne kerstdagen en alvast een vrolijk, lief, succesvol maar vooral een gezond 2018 gewenst
Dikke kus op jullie voorhui.....euh hoofd! Joah, mag wel zo.....
Best wel een lullig kerstverhaal geworden!
Man, geboren in 1972. Papa van Moos en Mouna. Meestal op zondagmorgen spui ik mijn hersenspinsels en gedachtengangen de wereld in. Joah, mag wel zo...
maandag 25 december 2017
zondag 17 december 2017
17 December!
Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'So here it is Merry Xmas'. Everybody's having fun. Look to the future now. It's only just begun. Are you waiting for the family to arrive. Are you sure you got the room to spare inside. Does your granny always tell ya. That the old songs are the best. Then she's up and rock and rollin' with the rest'
Uut 'Happy X-Mas Everybody' van Slade
Hier thuis, bij de buren en zelfs op het werk staat de radio soms op Sky Radio. The Christmas Station!
Ach, ik vind het niet erg. Vind het wel wat hebben, zo lekker kneuterig. Vooral afgelopen week met die bergen sneeuw er bij!
Wat betekent kerst voor mij? Volgens Moos wordt Jezus geboren maar zijn juf heeft een ander kindje in de buik, die heet geen Jezus en de baby van Marloes luistert misschien wel naar de naam Henk. Weet je dat Henk op nummer 1 staat wat betreft de minst gegeven meisjesnaam...? Moos vraagt zich steeds vaker af, soms op de vreemdste momenten hoe de baby toch in de buik komt. Hij zit echt in zijn piemel, fluf en kont fase. Om de drie woorden gooit hij kont tussen zijn volzinnen door. Of piemel...
Kerst betekent voor mij toch het einde van het jaar. Lekker eten met de familie, gezelligheid en dom ouwehoeren. Op Hoes Op An Veur Kesmis....Blijf ik een geweldig nummer vinden net als de beste kerstplaat ever. Die van Slade....Gisteravond veel kerstmuziek gedraaid op 39 en verdere foute muziek. Waarom ik ineens aan Tilly en Manita moet denken, Euh....? misschien staan deze namen wel aardig in hoog in de lijst van de sociale verzekeringsbank.
Op Hoes Op An Veur Kesmis zegt veel.....Geborgenheid, vertrouwde omgeving. Thuiskomen, de drang naar eerder, rendementen van vroeger. Ik voel mij onmeunig best!
Mouna lacht weer naar mij aan de andere kant van de tafel. Met haar 4 kleine tandjes in haar lieve mondje wat constant in de blije stand staat. Had vannacht tussen de plaspauzes door een rare droom. Werd teruggeworpen naar twee jaar terug toen ons het huilen nader stond dan het lachen. 17 december is mijn lieve oud-buurmeisje altijd jarig....Ze wordt alweer 13. Een hele meid die Snapchattend en Instagrammend door het leven gaat. Je wordt ouder, papa! Mooi. Maar voor twee jaar terug spatte onze droom op de verjaardag van Lian uitéén. Het zal misschien altijd zo'n moment blijven. Sommige data vergeet je nooit.
Na ruim twaalf weken stopte het hart van ons kleine wondertje in spé met kloppen, het klopte niet meer! Nooit meer....
Weet het nog zo goed. Raar dat het vannacht, precies twee jaar geleden, 17 december 2015 weer arriveerde in mijn onderbewustzijn. Op hetzelfde moment huilde Mouna haarzelf wakker. Was net vier uur geweest en het laatste bockbiertje van La Trappe had ik zojuist persoonlijk overhandigd aan de plaatselijke riolering. Want wat als het twee jaar terug allemaal wel goed was gegaan dan was Mouna er nooit geweest. Rare gedachte....Twee jaar terug stond onze wereld stil op 17 december! Hadden we eigenlijk best wel een Kut-Kerst. Daarom snap ik ook zo goed dat heel veel mensen niet zitten te wachten op kerst. Vooral als je dit jaar of eerder mensen ongewild heb moeten laten gaan. Omdat ze het aardse verruilden voor het eeuwige of omdat een relatie stukliep. Samen zijn met kerst krijgt af en toe wel een andere dimensie. Of zoals wereldlichtjesdag wat ze vorige week in Ommen organiseerden. Die vieren nooit kerst met hun kroost wat zo welkom was. Wij kregen voor ons afgebroken Projectje Truus 2015 in de winter van 2017 onze Mouna er voor terug. Wat was ze welkom. Maar voor heel mensen werd de lege plek nooit meer opgevuld. Blijft hij of zij voor altijd in onze herinneringen. Was projectje Truus een meisje of een jongen geworden?
Wij zijn echt gezegend met twee gezonde kinderen. Moos en Mouna. Weet niet wie ik daar voor moet bedanken maar uit de grond van mijn hart zeg ik Bedankt! Maar vond het zo raar dat juist vannacht een gebeurtenis van twee jaar geleden in mijn hersenloze brein werd geprojecteerd. Onze blikken naar elkaar, het nog niet uitspreken maar allebei al wetend dat het gebeurd was. Even daarvoor nog in de weer met zo'n namenboekje in de wachtkamer. De ene flauwe naam na de andere kwam voorbij.
Twee jaar later is Mouna bijna 1. Wordt Moos in maart 5. Maar ik snap heel goed dat Kerst niet voor iedereen de Most Wonderful Time Of The Year is.....
Rollade en Ragout, ik roek het al. Op Hoes Op An Veur Kesmis. Iedereen doet het op zijn of haar eigen manier. Ik doe het zo....omdat ik het niet anders kan.
Fijne feestdagen iedereen alvast en als het wat minder fijn voor je is dit jaar wens ik jou toch hetzelfde.
Ondanks alles valt er elke dag wel iets te vieren. In het groot of in het klein.
Tis maar net waar je je licht opsteekt....
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...
'So here it is Merry Xmas'. Everybody's having fun. Look to the future now. It's only just begun. Are you waiting for the family to arrive. Are you sure you got the room to spare inside. Does your granny always tell ya. That the old songs are the best. Then she's up and rock and rollin' with the rest'
Uut 'Happy X-Mas Everybody' van Slade
Hier thuis, bij de buren en zelfs op het werk staat de radio soms op Sky Radio. The Christmas Station!
Ach, ik vind het niet erg. Vind het wel wat hebben, zo lekker kneuterig. Vooral afgelopen week met die bergen sneeuw er bij!
Wat betekent kerst voor mij? Volgens Moos wordt Jezus geboren maar zijn juf heeft een ander kindje in de buik, die heet geen Jezus en de baby van Marloes luistert misschien wel naar de naam Henk. Weet je dat Henk op nummer 1 staat wat betreft de minst gegeven meisjesnaam...? Moos vraagt zich steeds vaker af, soms op de vreemdste momenten hoe de baby toch in de buik komt. Hij zit echt in zijn piemel, fluf en kont fase. Om de drie woorden gooit hij kont tussen zijn volzinnen door. Of piemel...
Kerst betekent voor mij toch het einde van het jaar. Lekker eten met de familie, gezelligheid en dom ouwehoeren. Op Hoes Op An Veur Kesmis....Blijf ik een geweldig nummer vinden net als de beste kerstplaat ever. Die van Slade....Gisteravond veel kerstmuziek gedraaid op 39 en verdere foute muziek. Waarom ik ineens aan Tilly en Manita moet denken, Euh....? misschien staan deze namen wel aardig in hoog in de lijst van de sociale verzekeringsbank.
Op Hoes Op An Veur Kesmis zegt veel.....Geborgenheid, vertrouwde omgeving. Thuiskomen, de drang naar eerder, rendementen van vroeger. Ik voel mij onmeunig best!
Mouna lacht weer naar mij aan de andere kant van de tafel. Met haar 4 kleine tandjes in haar lieve mondje wat constant in de blije stand staat. Had vannacht tussen de plaspauzes door een rare droom. Werd teruggeworpen naar twee jaar terug toen ons het huilen nader stond dan het lachen. 17 december is mijn lieve oud-buurmeisje altijd jarig....Ze wordt alweer 13. Een hele meid die Snapchattend en Instagrammend door het leven gaat. Je wordt ouder, papa! Mooi. Maar voor twee jaar terug spatte onze droom op de verjaardag van Lian uitéén. Het zal misschien altijd zo'n moment blijven. Sommige data vergeet je nooit.
Na ruim twaalf weken stopte het hart van ons kleine wondertje in spé met kloppen, het klopte niet meer! Nooit meer....
Weet het nog zo goed. Raar dat het vannacht, precies twee jaar geleden, 17 december 2015 weer arriveerde in mijn onderbewustzijn. Op hetzelfde moment huilde Mouna haarzelf wakker. Was net vier uur geweest en het laatste bockbiertje van La Trappe had ik zojuist persoonlijk overhandigd aan de plaatselijke riolering. Want wat als het twee jaar terug allemaal wel goed was gegaan dan was Mouna er nooit geweest. Rare gedachte....Twee jaar terug stond onze wereld stil op 17 december! Hadden we eigenlijk best wel een Kut-Kerst. Daarom snap ik ook zo goed dat heel veel mensen niet zitten te wachten op kerst. Vooral als je dit jaar of eerder mensen ongewild heb moeten laten gaan. Omdat ze het aardse verruilden voor het eeuwige of omdat een relatie stukliep. Samen zijn met kerst krijgt af en toe wel een andere dimensie. Of zoals wereldlichtjesdag wat ze vorige week in Ommen organiseerden. Die vieren nooit kerst met hun kroost wat zo welkom was. Wij kregen voor ons afgebroken Projectje Truus 2015 in de winter van 2017 onze Mouna er voor terug. Wat was ze welkom. Maar voor heel mensen werd de lege plek nooit meer opgevuld. Blijft hij of zij voor altijd in onze herinneringen. Was projectje Truus een meisje of een jongen geworden?
Wij zijn echt gezegend met twee gezonde kinderen. Moos en Mouna. Weet niet wie ik daar voor moet bedanken maar uit de grond van mijn hart zeg ik Bedankt! Maar vond het zo raar dat juist vannacht een gebeurtenis van twee jaar geleden in mijn hersenloze brein werd geprojecteerd. Onze blikken naar elkaar, het nog niet uitspreken maar allebei al wetend dat het gebeurd was. Even daarvoor nog in de weer met zo'n namenboekje in de wachtkamer. De ene flauwe naam na de andere kwam voorbij.
Twee jaar later is Mouna bijna 1. Wordt Moos in maart 5. Maar ik snap heel goed dat Kerst niet voor iedereen de Most Wonderful Time Of The Year is.....
Rollade en Ragout, ik roek het al. Op Hoes Op An Veur Kesmis. Iedereen doet het op zijn of haar eigen manier. Ik doe het zo....omdat ik het niet anders kan.
Fijne feestdagen iedereen alvast en als het wat minder fijn voor je is dit jaar wens ik jou toch hetzelfde.
Ondanks alles valt er elke dag wel iets te vieren. In het groot of in het klein.
Tis maar net waar je je licht opsteekt....
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...
zondag 10 december 2017
SneeuwBlind!
Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'Shut your eyes and think of somewhere. Somewhere cold and caked in snow. By the fire we break the quiet. Learn to wear each other well. And when the worrying starts to hurt. And the world feels like graves of dirt. Just close your eyes until you can imagine this place. Yeah, our secret space, at will. Shut your eyes, I spin the big chair. And you'll feel dizzy, light, and free. And falling gently on the cushion. You can come and sing to me.'
Uut 'Shut Your Eyes' van Snow Patrol
We zitten al een uur op de bank naar buiten te kijken. Geen sneeuwvlok te zien!
Zijn we daar nu eerder voor uit het bed geslopen. Moos maakte mij al vroeg wakker, kwam uit zijn kamer gestiefeld en fluisterde in mijn nog half slapende linkeroor: 'Papa, ga je mee naar beneden. Weet je nog, 10 cm sneeuw, Code Geel. Sneeuwpop maken....hebben we nog wortels over van Sinterklaas? zou het plaksneeuw zijn? gaan we sneeuwballen gooien.....
Maar éénmaal beneden was de wereld buiten onze deur nog niet maagdelijk bedekt met een wit gestreken laken. Niets van dat alles. Nederland in optima forma. We kunnen hier ons over van alles druk maken. Dat doen wij het liefste voordat er uberhaupt iets gebeurd is. Naderhand valt het altijd mee in Nederland!
Valt er ergens een verdwaald sneeuwvlokje is de NS al in alle staten, schiet de eerste auto de sloot in en tovert de KNMI allerlei codes uit de hoge hoed!
Ik hoor ze lachen in Oostenrijk en Frannkrijk, die rare Ollanders. Daar worden ze pas echt zenuwachtig als er geen sneeuw ligt....zoals wij nu eigenlijk. De Muts had Moos bij wijze van spreken al op, hij wilde zo in zijn Cars pyjama naar buiten waggelen, ins blaue hinein
Nu is het nog mooi donker, de sneeuw gaat pas vallen als wij hier richting de middag wandelen...
Zal het dak in Amsterdam bestand zijn tegen de sneeuw als wij nog een poging gaan doen om de competitie spannend te houden. Zal Ajax tegen de lampen nog een kaarsje van hoop opsteken of dooft de ploeg van Cocu het vuur uit het elftal van Keizer die allang weer de hofnar is gebleken.
Ach, alles valt deze week een beetje tegen. Chris Rea ,de zanger van Driving home for Christmas zakte gisteren tijdens een optreden in elkaar. Peter en Henri maken het karwei duzz niet af in Dortmund en kunnen vandaag ook het Bosz in, Gordon kan meer niet kiezen tussen twee opties die hem in de schoot zijn geworpen. Hij heeft nog wat te kiezen. Duurt een wc-bezoek even zeven minuten wat langer door een plas die niet wilde lozen loop ik die gewilde kaartjes van Pearl Jam mis....
Ach, het bezoekje aan het UMCG deze week viel ook al dikke tegen. Normaal gesproken zijn het bezoekjes die ik uit kan tekenen. Mijn ogen worden door de Dermataloog gemonitord. Bloed en ditmaal ook de urine worden weer gecontroleerd. Je slijmvlies Pemfigiod houdt zich rustig, een nieuwe operatie wordt weer uitgesteld ook al klapt het oog langzaam naar binnen en beschadigt dit het hoorvlies.
Je bent er ruim een halve dag zoet mee maar je slikt alles maar, nou ja bijna alles.....Want het kan verkeren. Hoor het Bredero het vorige week nog zeggen.
Maar deze woensdag werd ik even ernstig met de grote neus op de feiten gedrukt.
Mijn slijmvlies Pemfigoid gedraagt zich als een sluipmoordenaar. De hoofd van de Dermatalogie las, denk ik, mijn gedachten. Meneer Dorgelo, u denkt dat er niets aan de hand is maar laat ik u dit zeggen. Deze ziekte is een sluipmoordenaar terwijl u denkt dat alles stabiel en rustig is kruipt hij langzaam van de achterkant uw lichaam binnen en opeens kan hij toeslaan. De kans dat u blind wordt is nog steeds levensgroot aanwezig. De antistoffen zijn nog volop aanwezig in uw lichaam. Ik snap heel goed dat de oogarts u wil doorsturen naar het oogcentrum in Rotterdam voor een ooglidcorrectie maar er kleven best wel risico's aan een operatie.
De operatie moet eens gebeuren anders gaat uw hoornvlies eraan maar.....
Nou ja, van die dingen duzz. Inderdaad, ik dacht dat het allemaal niet zo'n vaart zou lopen. Was alleen naar het UMCG afgereisd. We hadden net Sint en al die drukte achter de rug. San, Moos en Mouna bleven lekker achter in Hardenberg. Kon Moos ff in alle rust zijn grote puzzels maken. 160 stukkies, jochie van vier maakt achteloos een puzzel van 6+ in zijn eentje.
Mag nu ook een ander middel gaan slikken. Cylofosfamide.....Alleen van die bijwerkingen alleen al wordt je verdrietig van. De arts vroeg of ik al kinderen had. Ja, twee ontzettende lieverds....Willen jullie nog meer kinderen...? Euh...?? Schijnt dat die Cyclofosfamide ook het goedje aantast wat er doorgaans voor zorgt dat er in de buik van je vriendin iets wonderlijks moois gebeurt.....Euh?
Haaruitval is ook zo'n fijne bijwerking...Nou ja, dat scheelt, het wordt bovenop toch wat dunner. Aan de andere kant is het ook weer handig want tevens je schaamhaar scheert zich zonder mes of schaar als sneeuw voor de zon weg. Misselijkheid, braken, verhoogde kans op infecties, je hebt sneller koorts en je bloedt wat sneller, niet maandelijks maar gewoon als je lichaam er zin aan heeft.
Gelukkig ik zie alles nog.....Bij mij nog geen code geel, oranje of dat alles op zwart gaat. Neuh, ga uit het van het positieve en dat alles achteraf toch meevalt. Maar er werd mij wel op hart gedrukt om de voorgeschreven medicijnen wel te gaan nemen aangezien ik het met de Dapson het ook niet zo nauw nam. Vergat het nog wel eens (de laatste twee maanden niet meer geslikt....duzz...)
Ach, zo'n voetballoze zaterdag als gisteren maakte alles weer goed! Genoten van en met mijn gezin. Wat een voorrecht heb je dan. Dat valt nooit tegen....Ik zie zowel Moos als Mouna elke dag groeien, niet alleen in lengte maar ook als kleine mensjes! We ontdekten in het mooie Tubbergen een leuk nieuw restaurantje waar wij gastvrij werden onthaald. Mooi daj d'r bint.....Gaan we vaker heen. Moos kan er ravotten, Mouna staks ook en de kaart bood culinair perspectief. Ik heb niets meer te verliezen als ik dat allemaal zie gebeuren.
Met San een wijntje gedronken...God, wat is ze toch prachtig en allemachtig mooi. Met haar in mijn armen valt niets tegen.....
Ik ben niet sneeuwblind. Ik zie wat er allemaal gebeurt in- en rondom mijn veilige haven.
De twijfel is gebleven maar ze leidt niet meer de dans. Ik laat mij leiden door het licht. Het licht is sterker dan het donker. De liefde overwint....
Laat de sneeuw maar komen. Ga weer naast Moos zitten.....wachten op het eerste vlokje.
Vandaag sluit ik mijn ogen niet, morgen niet en de komende jaren niet......Zo eigenwijs ben ik wel!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.....
'Shut your eyes and think of somewhere. Somewhere cold and caked in snow. By the fire we break the quiet. Learn to wear each other well. And when the worrying starts to hurt. And the world feels like graves of dirt. Just close your eyes until you can imagine this place. Yeah, our secret space, at will. Shut your eyes, I spin the big chair. And you'll feel dizzy, light, and free. And falling gently on the cushion. You can come and sing to me.'
Uut 'Shut Your Eyes' van Snow Patrol
We zitten al een uur op de bank naar buiten te kijken. Geen sneeuwvlok te zien!
Zijn we daar nu eerder voor uit het bed geslopen. Moos maakte mij al vroeg wakker, kwam uit zijn kamer gestiefeld en fluisterde in mijn nog half slapende linkeroor: 'Papa, ga je mee naar beneden. Weet je nog, 10 cm sneeuw, Code Geel. Sneeuwpop maken....hebben we nog wortels over van Sinterklaas? zou het plaksneeuw zijn? gaan we sneeuwballen gooien.....
Maar éénmaal beneden was de wereld buiten onze deur nog niet maagdelijk bedekt met een wit gestreken laken. Niets van dat alles. Nederland in optima forma. We kunnen hier ons over van alles druk maken. Dat doen wij het liefste voordat er uberhaupt iets gebeurd is. Naderhand valt het altijd mee in Nederland!
Valt er ergens een verdwaald sneeuwvlokje is de NS al in alle staten, schiet de eerste auto de sloot in en tovert de KNMI allerlei codes uit de hoge hoed!
Ik hoor ze lachen in Oostenrijk en Frannkrijk, die rare Ollanders. Daar worden ze pas echt zenuwachtig als er geen sneeuw ligt....zoals wij nu eigenlijk. De Muts had Moos bij wijze van spreken al op, hij wilde zo in zijn Cars pyjama naar buiten waggelen, ins blaue hinein
Nu is het nog mooi donker, de sneeuw gaat pas vallen als wij hier richting de middag wandelen...
Zal het dak in Amsterdam bestand zijn tegen de sneeuw als wij nog een poging gaan doen om de competitie spannend te houden. Zal Ajax tegen de lampen nog een kaarsje van hoop opsteken of dooft de ploeg van Cocu het vuur uit het elftal van Keizer die allang weer de hofnar is gebleken.
Ach, alles valt deze week een beetje tegen. Chris Rea ,de zanger van Driving home for Christmas zakte gisteren tijdens een optreden in elkaar. Peter en Henri maken het karwei duzz niet af in Dortmund en kunnen vandaag ook het Bosz in, Gordon kan meer niet kiezen tussen twee opties die hem in de schoot zijn geworpen. Hij heeft nog wat te kiezen. Duurt een wc-bezoek even zeven minuten wat langer door een plas die niet wilde lozen loop ik die gewilde kaartjes van Pearl Jam mis....
Ach, het bezoekje aan het UMCG deze week viel ook al dikke tegen. Normaal gesproken zijn het bezoekjes die ik uit kan tekenen. Mijn ogen worden door de Dermataloog gemonitord. Bloed en ditmaal ook de urine worden weer gecontroleerd. Je slijmvlies Pemfigiod houdt zich rustig, een nieuwe operatie wordt weer uitgesteld ook al klapt het oog langzaam naar binnen en beschadigt dit het hoorvlies.
Je bent er ruim een halve dag zoet mee maar je slikt alles maar, nou ja bijna alles.....Want het kan verkeren. Hoor het Bredero het vorige week nog zeggen.
Maar deze woensdag werd ik even ernstig met de grote neus op de feiten gedrukt.
Mijn slijmvlies Pemfigoid gedraagt zich als een sluipmoordenaar. De hoofd van de Dermatalogie las, denk ik, mijn gedachten. Meneer Dorgelo, u denkt dat er niets aan de hand is maar laat ik u dit zeggen. Deze ziekte is een sluipmoordenaar terwijl u denkt dat alles stabiel en rustig is kruipt hij langzaam van de achterkant uw lichaam binnen en opeens kan hij toeslaan. De kans dat u blind wordt is nog steeds levensgroot aanwezig. De antistoffen zijn nog volop aanwezig in uw lichaam. Ik snap heel goed dat de oogarts u wil doorsturen naar het oogcentrum in Rotterdam voor een ooglidcorrectie maar er kleven best wel risico's aan een operatie.
De operatie moet eens gebeuren anders gaat uw hoornvlies eraan maar.....
Nou ja, van die dingen duzz. Inderdaad, ik dacht dat het allemaal niet zo'n vaart zou lopen. Was alleen naar het UMCG afgereisd. We hadden net Sint en al die drukte achter de rug. San, Moos en Mouna bleven lekker achter in Hardenberg. Kon Moos ff in alle rust zijn grote puzzels maken. 160 stukkies, jochie van vier maakt achteloos een puzzel van 6+ in zijn eentje.
Mag nu ook een ander middel gaan slikken. Cylofosfamide.....Alleen van die bijwerkingen alleen al wordt je verdrietig van. De arts vroeg of ik al kinderen had. Ja, twee ontzettende lieverds....Willen jullie nog meer kinderen...? Euh...?? Schijnt dat die Cyclofosfamide ook het goedje aantast wat er doorgaans voor zorgt dat er in de buik van je vriendin iets wonderlijks moois gebeurt.....Euh?
Haaruitval is ook zo'n fijne bijwerking...Nou ja, dat scheelt, het wordt bovenop toch wat dunner. Aan de andere kant is het ook weer handig want tevens je schaamhaar scheert zich zonder mes of schaar als sneeuw voor de zon weg. Misselijkheid, braken, verhoogde kans op infecties, je hebt sneller koorts en je bloedt wat sneller, niet maandelijks maar gewoon als je lichaam er zin aan heeft.
Gelukkig ik zie alles nog.....Bij mij nog geen code geel, oranje of dat alles op zwart gaat. Neuh, ga uit het van het positieve en dat alles achteraf toch meevalt. Maar er werd mij wel op hart gedrukt om de voorgeschreven medicijnen wel te gaan nemen aangezien ik het met de Dapson het ook niet zo nauw nam. Vergat het nog wel eens (de laatste twee maanden niet meer geslikt....duzz...)
Ach, zo'n voetballoze zaterdag als gisteren maakte alles weer goed! Genoten van en met mijn gezin. Wat een voorrecht heb je dan. Dat valt nooit tegen....Ik zie zowel Moos als Mouna elke dag groeien, niet alleen in lengte maar ook als kleine mensjes! We ontdekten in het mooie Tubbergen een leuk nieuw restaurantje waar wij gastvrij werden onthaald. Mooi daj d'r bint.....Gaan we vaker heen. Moos kan er ravotten, Mouna staks ook en de kaart bood culinair perspectief. Ik heb niets meer te verliezen als ik dat allemaal zie gebeuren.
Met San een wijntje gedronken...God, wat is ze toch prachtig en allemachtig mooi. Met haar in mijn armen valt niets tegen.....
Ik ben niet sneeuwblind. Ik zie wat er allemaal gebeurt in- en rondom mijn veilige haven.
De twijfel is gebleven maar ze leidt niet meer de dans. Ik laat mij leiden door het licht. Het licht is sterker dan het donker. De liefde overwint....
Laat de sneeuw maar komen. Ga weer naast Moos zitten.....wachten op het eerste vlokje.
Vandaag sluit ik mijn ogen niet, morgen niet en de komende jaren niet......Zo eigenwijs ben ik wel!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.....
zondag 3 december 2017
Stemming!
Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'Whistling tunes we hid in the dunes by the seaside.Whistling tunes we're kissing baboons in the jungle
It's a knockout. If looks could kill, they probably will. In games without frontiers-war without tears. Games without frontiers-war without tears.'
Uut Games Without Frontiers van Peter Gabriël
Was een weekje van de radar. Ging spreekwoordelijk acht tellen neer. Mijn simpele stukkie over wat ooit een gelukkig kinderfeest was maakte veel tongen los in de wereld buiten mijn eigen. Het ging 'viral' zoals je het dan mag noemen, blijkbaar! Zo'n beetje half Friesland stak mij een warm elfstedenkruisje onder de riem. Sommige mensen uit Dokkum beloofden mij een gratis oranjebittertje als ik ooit de plek des onheils kwam bezoeken. Kreeg veel voors en enkele tegens te incasseren. Het zij zo. Onbekende mensen die dachten mij als nuchter simpel boertje kinderlijk in de hoek te moeten neerzetten. Terwijl ik alleen wat probeerde duidelijk te maken. Geen stelling nam maar alleen mijn ongeloof uitsprak wat ik een dag eerder zag gebeuren tijdens de Sinterklaasintocht. Gisteren was het weer van hetzelfde zwarte laken een wit pak. Nu kon er wel worden gedemonstreerd. De bussen werden nu niet geblokkeerd op de A7, nu kregen ze wel een immense politiebegeleiding (wat kost dat wel niet....?? Nederland hè, alles moet maar kunnen) Het Dokkum van Bonifatius leek wel veranderd in een stad waar een G-20 conferentie werd gehouden. Overal was er politie: in auto's, te paard, op het water, in burger. Elke nuchtere Fries die haar eigen stad in wilde via de Woudpoortbrug moest zich legitimeren.
Dokkum zucht, hadden ze maar nooit het onnozele idee geopperd om hier de landelijke Sinterinklaastocht te houden.
De discussies barsten naderhand los. De kloof tussen de Randstand en de rest van Nederland werd alleen maar groter. De dijken braken. Zoveel maakte Dokkum wel duidelijk. Dat op het Platteland de dingen nu éénmaal anders gaan. Hier is zwarte piet gewoon het lieve meisje die je vrijdagavond nog een biertje intapte nadat Harrie en Klein Orkest waren uitgespeeld.
Had daarom vorige week ff geen enkele zin om mijn mening te ventileren die er absoluut niet toe doet!
Ik schrijf op wat mee bezighoudt, waarover ik mij soms verwonder. Gaat vaak over mijn lieve San, mooie kinderen, vrienden en familie. De ene keer over de voetbal, mien kluppie Mainbarg als ik mijn gal moet spuien maar wij hebben eindelijk weer een hoofdtrainer die het spelletje snapt. Dus hoef ik mijn pen niet te dopen in het azijn. De resultatenrekening van de TC waarop Bruto en Netto netjes zijn verdeeld. Hoe simpel kan het zijn. Prima gedaan, Heren! Nog steeds komen de reacties binnen, de teller blijft maar tikken. Als ik voor elke bezoeker een euro zou ontvangen kon ik een sabbatical nemen van minimaal een jaar. Elk nadeel heeft zijn voordeel. Het wordt gewoon een weekje Callantsoog, haha!
Ach, de stemming sloeg om in Nederland terwijl ik nog niet eens heb gestemd. Het hangt weer boven mijn hoofd als een zwaard van ene Damocles. De top2000, hebben jullie al gestemd?
Vrijdagavond was ik nog bij Harrie Jekkers en zijn Klein Orkest. Heerlijk. Wat heb ik genoten van deze nuchtere man uit Oh Oh Den Haag! Hij was zo links dat hij zelfs weigerde om twee rechterhanden te hebben. Brak door eind jaren zeventig, midden jaren tachtig! Hij vertelde prachtige verhalen. Hij waarschuwde ons al en ja hoor, uiteindelijk kwam het gesprek toch uit op de dood. Want over honderd jaar zijn we allemaal dood en jij ook. Hij vertelde de (on)zin van ons bestaan. Uit Einde Lijk....Tja, het klopte wel. Zong ook kinderliedjes, over het Nijlpaard. Wilde soms dat ik een roltrap naar de maan achter mijn huis had staan. Willen we soms niet allemaal die bloeiende eik in de winter zijn? En moet je eerst niet van jezelf houden als je dit kostbaarste bezit aan een ander kunt en wilt geven!
Heerlijk, in dat pluche van de Voorveghter te zitten. Ik geniet er elke keer weer.....Een dag later liep ik er al weer te drentelen. Nu omdat Moos de schatkamer van Sinterklaas wilde bezoeken. Wat een machtig mooi initiatief van de Hardenbergse middenstand. Sinterklaas en hoofdpiet Piet gingen geduldig op de gevoelige plaat met honderden misschien wel duizenden kinderen. Moos en Mouna waren onder de indruk. Moos die vroeg hoe oud Sinterklaas nou eigenlijk was en hoe Piet de kadootjes bracht ondanks het feit dat wij geen schoorsteen hebben. Je mag wel door het raam hoor, wordt je ook niet zo zwart.....(!?!) Is Moos nou de enige in de hele pietendiscussie die het wel snapt? Hier in Hardenberg, ver van alles, doen ze niet zo moeilijk. Laten wij mensen in hun waarde als ze 's avonds maar het licht van de fiets aan doen....!
Ach, was vroeger alles beter. Dat gemijmer over eerder, over de muziek van eerder. Je kunt je wel zorgen maken over van alles maar je schiet er zo weinig mee op. Weet wel dat ik mij elke dag zorgen maak nu ik kinderen heb. Heb het al vaker gezegd, krijg met terugwerkende kracht nog meer respect voor mijn ouders. Achter elke boom zie ik 620 beren op de weg! Soms op van die avonden na een donkere dag sluit ik mijn op en luister naar je stem....Vind Facebook best wel leuk zo af en toe. Oude 'Vrienden' kom je soms op de raarste plekken tegen. Zo luister ik nu naar een zomer aan het eind van de twintigste eeuw en jaag ik nog steeds mijn dromen na. Blijf ik Acda en de Munnik leuk vinden ook al moest ik thuisblijven terwijl ik graag mee had gewild. Van die dingen. Zou jij dingen anders doen als je het over mocht doen....Neuh, denk het niet!
Heb lang moeten wachten op mijn geluk, andere wachten nu op een aangekondigde dood.
Een hard gelag. Henk is nog steeds Henk, kan nog steeds zijn karbonaatje eten al maakt hij die meestal nu zelf klaar. Samen is niet alleen. Stuurde ooit een dominee het veld uit, wie weet heeft Jaap nog een lijntje naar boven lopen. Sommige mensen moeten gewoon iets later vertrekken uit dit leven.
Kijk, als ik lang genoeg blijf lullen kom je dus vanzelf bij de dood uit. Harrie Jekkers heeft gelijk.
Het leven is tijdelijk en de dood is onvermijdelijk. Maar stel dat je niet dood kon gaan dan had je stomweg niet bestaan. Wees dus blij dat je straks mag sterven en laat het je leven niet bederven, begrepen?
Maar ja, Sinterklaas gaat nooit dood hè. Hoe oud bent u eigenlijk?
Joah, mag wel zo....Fijne Zondag!
'Whistling tunes we hid in the dunes by the seaside.Whistling tunes we're kissing baboons in the jungle
It's a knockout. If looks could kill, they probably will. In games without frontiers-war without tears. Games without frontiers-war without tears.'
Uut Games Without Frontiers van Peter Gabriël
Was een weekje van de radar. Ging spreekwoordelijk acht tellen neer. Mijn simpele stukkie over wat ooit een gelukkig kinderfeest was maakte veel tongen los in de wereld buiten mijn eigen. Het ging 'viral' zoals je het dan mag noemen, blijkbaar! Zo'n beetje half Friesland stak mij een warm elfstedenkruisje onder de riem. Sommige mensen uit Dokkum beloofden mij een gratis oranjebittertje als ik ooit de plek des onheils kwam bezoeken. Kreeg veel voors en enkele tegens te incasseren. Het zij zo. Onbekende mensen die dachten mij als nuchter simpel boertje kinderlijk in de hoek te moeten neerzetten. Terwijl ik alleen wat probeerde duidelijk te maken. Geen stelling nam maar alleen mijn ongeloof uitsprak wat ik een dag eerder zag gebeuren tijdens de Sinterklaasintocht. Gisteren was het weer van hetzelfde zwarte laken een wit pak. Nu kon er wel worden gedemonstreerd. De bussen werden nu niet geblokkeerd op de A7, nu kregen ze wel een immense politiebegeleiding (wat kost dat wel niet....?? Nederland hè, alles moet maar kunnen) Het Dokkum van Bonifatius leek wel veranderd in een stad waar een G-20 conferentie werd gehouden. Overal was er politie: in auto's, te paard, op het water, in burger. Elke nuchtere Fries die haar eigen stad in wilde via de Woudpoortbrug moest zich legitimeren.
Dokkum zucht, hadden ze maar nooit het onnozele idee geopperd om hier de landelijke Sinterinklaastocht te houden.
De discussies barsten naderhand los. De kloof tussen de Randstand en de rest van Nederland werd alleen maar groter. De dijken braken. Zoveel maakte Dokkum wel duidelijk. Dat op het Platteland de dingen nu éénmaal anders gaan. Hier is zwarte piet gewoon het lieve meisje die je vrijdagavond nog een biertje intapte nadat Harrie en Klein Orkest waren uitgespeeld.
Had daarom vorige week ff geen enkele zin om mijn mening te ventileren die er absoluut niet toe doet!
Ik schrijf op wat mee bezighoudt, waarover ik mij soms verwonder. Gaat vaak over mijn lieve San, mooie kinderen, vrienden en familie. De ene keer over de voetbal, mien kluppie Mainbarg als ik mijn gal moet spuien maar wij hebben eindelijk weer een hoofdtrainer die het spelletje snapt. Dus hoef ik mijn pen niet te dopen in het azijn. De resultatenrekening van de TC waarop Bruto en Netto netjes zijn verdeeld. Hoe simpel kan het zijn. Prima gedaan, Heren! Nog steeds komen de reacties binnen, de teller blijft maar tikken. Als ik voor elke bezoeker een euro zou ontvangen kon ik een sabbatical nemen van minimaal een jaar. Elk nadeel heeft zijn voordeel. Het wordt gewoon een weekje Callantsoog, haha!
Ach, de stemming sloeg om in Nederland terwijl ik nog niet eens heb gestemd. Het hangt weer boven mijn hoofd als een zwaard van ene Damocles. De top2000, hebben jullie al gestemd?
Vrijdagavond was ik nog bij Harrie Jekkers en zijn Klein Orkest. Heerlijk. Wat heb ik genoten van deze nuchtere man uit Oh Oh Den Haag! Hij was zo links dat hij zelfs weigerde om twee rechterhanden te hebben. Brak door eind jaren zeventig, midden jaren tachtig! Hij vertelde prachtige verhalen. Hij waarschuwde ons al en ja hoor, uiteindelijk kwam het gesprek toch uit op de dood. Want over honderd jaar zijn we allemaal dood en jij ook. Hij vertelde de (on)zin van ons bestaan. Uit Einde Lijk....Tja, het klopte wel. Zong ook kinderliedjes, over het Nijlpaard. Wilde soms dat ik een roltrap naar de maan achter mijn huis had staan. Willen we soms niet allemaal die bloeiende eik in de winter zijn? En moet je eerst niet van jezelf houden als je dit kostbaarste bezit aan een ander kunt en wilt geven!
Heerlijk, in dat pluche van de Voorveghter te zitten. Ik geniet er elke keer weer.....Een dag later liep ik er al weer te drentelen. Nu omdat Moos de schatkamer van Sinterklaas wilde bezoeken. Wat een machtig mooi initiatief van de Hardenbergse middenstand. Sinterklaas en hoofdpiet Piet gingen geduldig op de gevoelige plaat met honderden misschien wel duizenden kinderen. Moos en Mouna waren onder de indruk. Moos die vroeg hoe oud Sinterklaas nou eigenlijk was en hoe Piet de kadootjes bracht ondanks het feit dat wij geen schoorsteen hebben. Je mag wel door het raam hoor, wordt je ook niet zo zwart.....(!?!) Is Moos nou de enige in de hele pietendiscussie die het wel snapt? Hier in Hardenberg, ver van alles, doen ze niet zo moeilijk. Laten wij mensen in hun waarde als ze 's avonds maar het licht van de fiets aan doen....!
Ach, was vroeger alles beter. Dat gemijmer over eerder, over de muziek van eerder. Je kunt je wel zorgen maken over van alles maar je schiet er zo weinig mee op. Weet wel dat ik mij elke dag zorgen maak nu ik kinderen heb. Heb het al vaker gezegd, krijg met terugwerkende kracht nog meer respect voor mijn ouders. Achter elke boom zie ik 620 beren op de weg! Soms op van die avonden na een donkere dag sluit ik mijn op en luister naar je stem....Vind Facebook best wel leuk zo af en toe. Oude 'Vrienden' kom je soms op de raarste plekken tegen. Zo luister ik nu naar een zomer aan het eind van de twintigste eeuw en jaag ik nog steeds mijn dromen na. Blijf ik Acda en de Munnik leuk vinden ook al moest ik thuisblijven terwijl ik graag mee had gewild. Van die dingen. Zou jij dingen anders doen als je het over mocht doen....Neuh, denk het niet!
Heb lang moeten wachten op mijn geluk, andere wachten nu op een aangekondigde dood.
Een hard gelag. Henk is nog steeds Henk, kan nog steeds zijn karbonaatje eten al maakt hij die meestal nu zelf klaar. Samen is niet alleen. Stuurde ooit een dominee het veld uit, wie weet heeft Jaap nog een lijntje naar boven lopen. Sommige mensen moeten gewoon iets later vertrekken uit dit leven.
Kijk, als ik lang genoeg blijf lullen kom je dus vanzelf bij de dood uit. Harrie Jekkers heeft gelijk.
Het leven is tijdelijk en de dood is onvermijdelijk. Maar stel dat je niet dood kon gaan dan had je stomweg niet bestaan. Wees dus blij dat je straks mag sterven en laat het je leven niet bederven, begrepen?
Maar ja, Sinterklaas gaat nooit dood hè. Hoe oud bent u eigenlijk?
Joah, mag wel zo....Fijne Zondag!
zondag 19 november 2017
De Slag Om Dokkum!
Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'Wir fahr'n fahr'n fahr'n auf der Autobahn. Vor uns liegt ein weites Tal. Die Sonne scheint mit Glitzerstrahl. Die Fahrbahn ist ein graues Band. Weisse Streifen, gruener Rand. Jetzt schalten wir ja das Radio an. Aus dem Lautsprecher klingt es dann: Wir fah'rn auf der Autobahn'
Uut 'Autobahn' van Kraftwerk.
Bonifatius wist het al langer. Met die Friezen valt absoluut niet te spotten!
Hij dacht eventjes een klusje te klaren wat in al zijn wijsheid was besloten in bisdom Utrecht opgedragen door de Paus uut Rome. Heel ver weg van Dokkum!
Bonifatius (hij die het goede doet) was een bisschop. Als hoogbejaarde kerkelijk leider had Bonifatius nooit de hoop opgegeven om tevens de stugge Friezen in het hoge noorden tot het christendom te bekeren.
In 754 na Christus trok hij de stoute schoenen aan. Nam zijn gevolg wat bestond uit militairen en bewakers, de overlevering verteld dat vele van zijn knechten Pietus heten, mee naar Friesland. Hij doopte in de rivieren wat later model zou staan voor de Elfstedentocht vele ongelovige Friezen. Ook belegde hij een grote bijeenkomst, voorzien van commentaar door Dieuwertje Blokius, om nieuwe bekeerden het heilige vormsel toe te dienen. Dat zou in Dokkum plaatsvinden. Hij sloeg daar zijn kamp op, de NOS nodigde hij tevens uit.
Hij zou dit varkentje wel even wassen. Die nuchtere Friezen zou hij wel een lesje leren hoe ze in het wijze westen de boel regelden. Maar in plaats van zijn bekeerlingen te treffen werd Bonifatius de volgende morgen overvallen door een groep gewapende Friezen die een slachtpartij aanrichten.
Jaren later leerden wij allemaal op school wat er in Dokkum gebeurde, dat ene Bonifatius werd vermoord omdat hij, eigenwijs als hij was, dacht de Friezen iets te moeten leren.
Maar de geschiedenis zal na gisteren herschreven worden. Na gisteren weet iedereen wat er 2017 na Christus gebeurde. De Slag om Dokkum!
Wederom dachten ze ergens anders anders..., net als bij de Tocht der Tochten zou Dokkum het keerpunt worden.
Eindelijk zou het gezonde verstand zegevieren. Zouden wijze besluiten voor eeuwig en altijd bevroren worden. Wederom werd er ergens elders iets besloten waar de mensen in en rond Dokkum niet in gekend waren, toch enigszins anders over dachten. Wat ik je brom! Wel aan de kruidenbitter en Beerenburg maar de bovenkamer nog zo nuchter als het boerenverstand maar kon zijn!
Een kinderfeest wordt al jaren ontsierd door een eindeloze discussie die al lang de waarheid voorbij is.
De Friezen in Dokkum herschreven haar eigen geschiedenis. Het kon Friezen of Dooien, het werd zowel het eerste als het laatste.
De laatsten zullen de eersten zijn. Een minderheid die meer gehoor krijgt in het beschonken Nederland en wil bepalen hoe wij binnen de lijntjes moeten kleuren
Waar je bijna al voor racist wordt uitgemaakt als je iets hebt op te merken dat 's avonds de mensen van het AZC bijna niet ziet fietsen omdat ze geen licht voeren.
Een onderzoek van het AD wees uit dat bijna geen enkele gemeente zich wat aantrekt wat het Sinterklaas journaal en wat beterwetenden in dit rare landje als Piet 2.0 zien.
Hebben ze ooit gevraagd wat Piet er zelf van vindt?
De discussie is allang ontspoord. Het gaat niet meer over het feit wat ooit de kern van het probleem scheen te zijn.
Ik snap soms al niet hoe ik het oeroude Sinterklaasfeest uit moet leggen aan Moos. Hij ziet absoluut nog geen verschil tussen wit en zwart. Vindt zijn Papa de sterkste en liefste van de hele wereld, weet hij veel! Hij denkt nog als een kind en absoluut niet in minder of beter.
Maar een clubje volwassenen vechten elkaar de tent uit omdat zij zich als kleine kinderen gedragen!
Kick Out Zwarte Piet (KOZP) wilde gisteren ook weer demonstreren in Dokkum. De woordvoerder van het stel, Jerry Afriyie, is zo ver gegaan dat zijn huwelijk al is geeindigd in een scheiding. Zijn vrouw trok het niet meer en gaf hem de zak. Het Sinterklaasjournaal weet van gekkigheid ook niet meer wat ze moeten doen om iedereen in het land te pleasen en dan vooral de roepende in de kleine woestijn. Nu zijn er ook witte pieten. Het ziet er toch niet uit. Die Harry Piekema leek wel of hij op de kop in de AH-vakken had gezeten met zijn roetvegen...
Maar KOZP werd op de A7 richting Dokkum tegengehouden door een andere actiegroep in de buurt van Joure, de Pro-Zwarte Piet (Project P.) stak er een stokje voor. De actie was reeds aangekondigd en de sterke arm van de wet leek het ook al te weten maar kneep in het belang van de kinderen die er nog wel heilig in geloven een oogje toe. De hoeders behoedde ons....
Ik denk dat Friesland gisteren van alle Provinciës in Nederland het verstandigste was. Dat de lieve burgemeester van Dokkum het enige juiste deed. Ze had het op een akkoordje gegooid met die Johnny van Flodder, ditmaal eens niet asociaal maar uit het sociale gedachtengoed. De kinderen mochten niet weer de dupe worden van enkele getikte volwassenen.
Maar weer het moddergooien.... Het witte geweld zou gezegevierd hebben. KOZP liet zich behoorlijk kennen. Ze hebben toch allang bereikt wat ze wilden. De discussies barsten ieder jaar weer los, het spel is op de wagen. Natuurlijk blijft niets bij het oude en moeten wij dingen aanpassen maar laten we alsjeblief de kerk wel in het midden houden....
Dokkum deed dat. De Slag om Dokkum werd glansrijk gewonnen door enkele Nuchtere Friezen die hun eigen wetten bepaalden en zich niet lieten ringeloren door de goegemeente of door de hoge heren in Den Haag!
Dokkum werd inderdaad een keerpunt, maar wel eentje waar nog lang over nagepraat zou worden. De discussies mag van mij worden gevoerd maar op de dag dat Sinterklaas uit Spanje in ons land arriveert moet alle aandacht naar hem, zijn paard en zijn gevolg uitgaan. Van tradities blijf je af.
Was het opzet....de waarheid ligt in het midden maar bereikte Dokkum gelukkig nooit. KOZP wilde vreedzaam demonstreren, notabene op een kinderfeestje!!! Geloven jullie het zelf....??
Ik hoop toch niet dat de beschaving rond deze periode ooit wordt opgegraven. hoe leg je in vredesnaam deze onzin uit. Ik miste in alle geweld Pietje Paniek.
Niet alleen Bonifatius werd in Dokkum vermoord maar gisteren helaas ook weer de onschuld!
Vroeger kreeg wie stout was de roe....nu een compleet Podium!
Fijne zondag, Joah mag wel zo....
'Wir fahr'n fahr'n fahr'n auf der Autobahn. Vor uns liegt ein weites Tal. Die Sonne scheint mit Glitzerstrahl. Die Fahrbahn ist ein graues Band. Weisse Streifen, gruener Rand. Jetzt schalten wir ja das Radio an. Aus dem Lautsprecher klingt es dann: Wir fah'rn auf der Autobahn'
Uut 'Autobahn' van Kraftwerk.
Bonifatius wist het al langer. Met die Friezen valt absoluut niet te spotten!
Hij dacht eventjes een klusje te klaren wat in al zijn wijsheid was besloten in bisdom Utrecht opgedragen door de Paus uut Rome. Heel ver weg van Dokkum!
Bonifatius (hij die het goede doet) was een bisschop. Als hoogbejaarde kerkelijk leider had Bonifatius nooit de hoop opgegeven om tevens de stugge Friezen in het hoge noorden tot het christendom te bekeren.
In 754 na Christus trok hij de stoute schoenen aan. Nam zijn gevolg wat bestond uit militairen en bewakers, de overlevering verteld dat vele van zijn knechten Pietus heten, mee naar Friesland. Hij doopte in de rivieren wat later model zou staan voor de Elfstedentocht vele ongelovige Friezen. Ook belegde hij een grote bijeenkomst, voorzien van commentaar door Dieuwertje Blokius, om nieuwe bekeerden het heilige vormsel toe te dienen. Dat zou in Dokkum plaatsvinden. Hij sloeg daar zijn kamp op, de NOS nodigde hij tevens uit.
Hij zou dit varkentje wel even wassen. Die nuchtere Friezen zou hij wel een lesje leren hoe ze in het wijze westen de boel regelden. Maar in plaats van zijn bekeerlingen te treffen werd Bonifatius de volgende morgen overvallen door een groep gewapende Friezen die een slachtpartij aanrichten.
Jaren later leerden wij allemaal op school wat er in Dokkum gebeurde, dat ene Bonifatius werd vermoord omdat hij, eigenwijs als hij was, dacht de Friezen iets te moeten leren.
Maar de geschiedenis zal na gisteren herschreven worden. Na gisteren weet iedereen wat er 2017 na Christus gebeurde. De Slag om Dokkum!
Wederom dachten ze ergens anders anders..., net als bij de Tocht der Tochten zou Dokkum het keerpunt worden.
Eindelijk zou het gezonde verstand zegevieren. Zouden wijze besluiten voor eeuwig en altijd bevroren worden. Wederom werd er ergens elders iets besloten waar de mensen in en rond Dokkum niet in gekend waren, toch enigszins anders over dachten. Wat ik je brom! Wel aan de kruidenbitter en Beerenburg maar de bovenkamer nog zo nuchter als het boerenverstand maar kon zijn!
Een kinderfeest wordt al jaren ontsierd door een eindeloze discussie die al lang de waarheid voorbij is.
De Friezen in Dokkum herschreven haar eigen geschiedenis. Het kon Friezen of Dooien, het werd zowel het eerste als het laatste.
De laatsten zullen de eersten zijn. Een minderheid die meer gehoor krijgt in het beschonken Nederland en wil bepalen hoe wij binnen de lijntjes moeten kleuren
Waar je bijna al voor racist wordt uitgemaakt als je iets hebt op te merken dat 's avonds de mensen van het AZC bijna niet ziet fietsen omdat ze geen licht voeren.
Een onderzoek van het AD wees uit dat bijna geen enkele gemeente zich wat aantrekt wat het Sinterklaas journaal en wat beterwetenden in dit rare landje als Piet 2.0 zien.
Hebben ze ooit gevraagd wat Piet er zelf van vindt?
De discussie is allang ontspoord. Het gaat niet meer over het feit wat ooit de kern van het probleem scheen te zijn.
Ik snap soms al niet hoe ik het oeroude Sinterklaasfeest uit moet leggen aan Moos. Hij ziet absoluut nog geen verschil tussen wit en zwart. Vindt zijn Papa de sterkste en liefste van de hele wereld, weet hij veel! Hij denkt nog als een kind en absoluut niet in minder of beter.
Maar een clubje volwassenen vechten elkaar de tent uit omdat zij zich als kleine kinderen gedragen!
Kick Out Zwarte Piet (KOZP) wilde gisteren ook weer demonstreren in Dokkum. De woordvoerder van het stel, Jerry Afriyie, is zo ver gegaan dat zijn huwelijk al is geeindigd in een scheiding. Zijn vrouw trok het niet meer en gaf hem de zak. Het Sinterklaasjournaal weet van gekkigheid ook niet meer wat ze moeten doen om iedereen in het land te pleasen en dan vooral de roepende in de kleine woestijn. Nu zijn er ook witte pieten. Het ziet er toch niet uit. Die Harry Piekema leek wel of hij op de kop in de AH-vakken had gezeten met zijn roetvegen...
Maar KOZP werd op de A7 richting Dokkum tegengehouden door een andere actiegroep in de buurt van Joure, de Pro-Zwarte Piet (Project P.) stak er een stokje voor. De actie was reeds aangekondigd en de sterke arm van de wet leek het ook al te weten maar kneep in het belang van de kinderen die er nog wel heilig in geloven een oogje toe. De hoeders behoedde ons....
Ik denk dat Friesland gisteren van alle Provinciës in Nederland het verstandigste was. Dat de lieve burgemeester van Dokkum het enige juiste deed. Ze had het op een akkoordje gegooid met die Johnny van Flodder, ditmaal eens niet asociaal maar uit het sociale gedachtengoed. De kinderen mochten niet weer de dupe worden van enkele getikte volwassenen.
Maar weer het moddergooien.... Het witte geweld zou gezegevierd hebben. KOZP liet zich behoorlijk kennen. Ze hebben toch allang bereikt wat ze wilden. De discussies barsten ieder jaar weer los, het spel is op de wagen. Natuurlijk blijft niets bij het oude en moeten wij dingen aanpassen maar laten we alsjeblief de kerk wel in het midden houden....
Dokkum deed dat. De Slag om Dokkum werd glansrijk gewonnen door enkele Nuchtere Friezen die hun eigen wetten bepaalden en zich niet lieten ringeloren door de goegemeente of door de hoge heren in Den Haag!
Dokkum werd inderdaad een keerpunt, maar wel eentje waar nog lang over nagepraat zou worden. De discussies mag van mij worden gevoerd maar op de dag dat Sinterklaas uit Spanje in ons land arriveert moet alle aandacht naar hem, zijn paard en zijn gevolg uitgaan. Van tradities blijf je af.
Was het opzet....de waarheid ligt in het midden maar bereikte Dokkum gelukkig nooit. KOZP wilde vreedzaam demonstreren, notabene op een kinderfeestje!!! Geloven jullie het zelf....??
Ik hoop toch niet dat de beschaving rond deze periode ooit wordt opgegraven. hoe leg je in vredesnaam deze onzin uit. Ik miste in alle geweld Pietje Paniek.
Niet alleen Bonifatius werd in Dokkum vermoord maar gisteren helaas ook weer de onschuld!
Vroeger kreeg wie stout was de roe....nu een compleet Podium!
Fijne zondag, Joah mag wel zo....
zondag 12 november 2017
Vriendin!
Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'Soms wil je alles. Soms lukt je niets. Kun je verliezen. Maar win je ook weer iets.
Soms geeft het lucht. Misschien geeft het licht. Dan weer geen adem. Nauwelijks zicht.
Ik ben niet verslagen. Ging acht tellen neer. Even blijven liggen. Straks gaat het heus wel weer.
Ik geloof in geluk, ik geloof in pech. Ik geloof in alles stuk, ik geloof in alles weg.
Ook in alles terug. Achter de rug. Ook in bij elkaar. Zelfs nog zonder haar. Ik geloof het beste maar.
Soms moet je kiezen. Heb je geen keus. Woorden zijn hard. De toekomst poreus!'
Uut 'Ik geloof in Geluk' van Guus Meeuwis
'Sint Maarten, Sint Maarten, de koeien hebben staarten. De meisjes hebben rokjes aan, daar komt Sint Martinus aan......'
De bel ging, die mogen wij wel wel iets zachter zetten, schrok op van mijn gedachten. Mouna speelde in haar box en ik was aan het dagdromen geslagen. Moos en buurjochie Sten stonden voor onze deur. Moos met zijn zelfgemaakte lampion van school. Even oefenen voordat ze de stoute schoenen aantrokken, al hadden ze laarzen aan maar dat terzijde. Moos zong uit volle borst, Sten volgde het goede voorbeeld! Mandy en San op gepaste afstand. Weer zo'n momentje. Mannetje wordt groot. San verhaalde dat Moos overal het liedje zong zelfs als de deur nog dichtzat. 's Avonds mocht hij twee snoepjes kiezen, zijn rugzak zit vol met zekers nog een week snoep. Het verhaaltje over Jip, Janneke en Takkie slikte hij maar voor zoete koek!
Misschien niet verantwoord maar wel lekker en een nieuwe traditie is geboren. Uit voorzorg denk ik dan maar. Want de discussie is nog niet volledig losgebarsten maar Sinterklaas en Zwarte Piet komen deze week vast en zeker weer onder vuur te liggen.
Wat ik je brom!
Die avond kon ik nog vaker van de bank vertrekken richting de voordeur. Guitige kereltjes en dito dametjes. Vier meisjes deden er zelfs nog een dansje bij. Werd zelfs herkend als de vader van.....Grappig!
Moos maakt indruk. Mooi, een meisje wilde zelfs al dat hij bij haar kwam spelen misschien woensdag wel!
De storm was gaan liggen die 's morgens nog flink waaide. Ik geloof in geluk. Soms moet je kiezen.
Ik heb allang gekozen en ik geloof het beste maar.
Zocht gisteren het lied van de Prediker eens weer op. De aanleiding was helaas een mindere. Stef Bos maakte ooit in opdracht van de NCRV een CD over Bijbelse figuren. De omroep bestond 85 jaar. Daarom dus. Voor het lied van de Prediker vroeg hij mien muzikale held Frank Boeijen als gastartiest. Mooi nummer. Die CD was voor mij een beetje de overbrugging van het sprookjesboek naar mijn eigen ik! Zo kon ik de boel destijds goed rijmen met elkaar. Het gaf een beetje lucht.
Vond de tekst en de tegenstellingen in het nummer mooi. Er is een tijd van verliezen, er is een tijd van vertrouwen, er is een tijd van verlangen, er is een tijd van vergeten. Er is een tijd van vergeven, er is een tijd voor alles. En alles is lucht, en alles is leegte, en alles is zinloos, en alles is leven. Alles heeft waarde en alles is iets. Alles is alles en alles is niets.
Catrien, de overleden vriendin van mien Moe, had voor haar eigen begrafenis ook deze tekst uit Prediker gekozen. Er is een tijd van lachen, er is een tijd van huilen. Las de liturgie met belangstelling ondertussen denkend aan dat mooie mens en nam een slok van mijn koffie. Keek naar mien Moe, ze had geen gemakkelijke week gehad. Want Catrien en Martha hadden veel met elkaar gedeeld. Lief maar ook vooral leed. De beide mannen van de goedlachse dames waren al lang niet meer onder ons. Toch waren ze niet alleen, Catrien liet een mooi gedicht van haar horen waarom ze niet alleen was. Net als mien Moe geloofde Catrien naast geluk ook nog in een Hemelse vader.
Net als mien Moe ging Catrien niet bij de pakken neerzitten. Kon ook niet, ze had een eigen zaak te leiden en een groot gezin te onderhouden.
Schrok van het bericht, schrok vorige week zondag toen wij hoorden dat Catrien overleden was.
Automatisch dwaalden mijn gedachten af naar mooie herinneringen. Samen eten met Moe, Catrien, San, Moos en ondergetekende in Zenderen bij Coopers Hall. Dat ik destijds compleet volschoot toen Catrien mij omhelsde bij de begrafenis van mien Pa. Catrien en ik konden goed met elkaar. Kreeg altijd een lieve omhelzing van haar, gemeend tot en met. Maar weer moet Moeder een baken in haar woele zee missen. Daar baal ik best wel een beetje van. Moe was bijzonder verdrietig, ze laat het niet altijd zien maar toch....
Las gisteren nog een keer de tekst van de schriftlezing. Vanmorgen nog eens de tekst van Bos, Stef Bos. Hoop dat Catrien, zoals Stef het beschreef in zijn bewerking, dit ondertussen aan het doen is:
Kijk naar de zon en klim langs de stralen van de hemel naar omhoog. Hou je niet vast aan dat wat voorbij is en laat alles los wat spookt in je hoofd. Want het licht in je ogen verdwijnt met de tijd zoals de zon in de verte aan het eind van de dag.
Gek genoeg kwamen net even de tranen. Als verlaat eerbetoon aan Catrien. Maar ook aan het feit dat One Fine Day de vriendin van ons Catrien zal gaan hemelen. Er is een tijd van verliezen maar ik geloof tevens in geluk. Er is een tijd voor alles. Maar er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan maar voor mien Moe is de tijd voor gaan nog lange niet gekomen! Knoop dat even goed in je oren daarboven!
Een tijd van komen, die komt want ik geloof in geluk. Gelukkig wel. Nieuw gelukt dient zich ook aan.
Want er is een tijd van verlangen.
Niet alleen bij onze vrienden van 39 die binnenkort een jonge spruit verwachten maar ook mijn lieve collega mag zich volgend jaar moeder noemen. Net als mijn kapster bij Haarfijn die mij weer kort hield.
Zij is ook zwanger, loopt twee weekjes voor op Marloes. Mooi om de ontluikende liefde te horen doorklinken in de stemmen van toekomstige ouders. Ik zie hem nog zo rijden als Roscoe P. Coltrane in zijn Amerikaanse politieauto en binnenkort heeft Vincent zijn geluk op zijn stoere arm liggen. Prachtig!
Er is inderdaad een tijd voor alles. Amen!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.....
'Soms wil je alles. Soms lukt je niets. Kun je verliezen. Maar win je ook weer iets.
Soms geeft het lucht. Misschien geeft het licht. Dan weer geen adem. Nauwelijks zicht.
Ik ben niet verslagen. Ging acht tellen neer. Even blijven liggen. Straks gaat het heus wel weer.
Ik geloof in geluk, ik geloof in pech. Ik geloof in alles stuk, ik geloof in alles weg.
Ook in alles terug. Achter de rug. Ook in bij elkaar. Zelfs nog zonder haar. Ik geloof het beste maar.
Soms moet je kiezen. Heb je geen keus. Woorden zijn hard. De toekomst poreus!'
Uut 'Ik geloof in Geluk' van Guus Meeuwis
'Sint Maarten, Sint Maarten, de koeien hebben staarten. De meisjes hebben rokjes aan, daar komt Sint Martinus aan......'
De bel ging, die mogen wij wel wel iets zachter zetten, schrok op van mijn gedachten. Mouna speelde in haar box en ik was aan het dagdromen geslagen. Moos en buurjochie Sten stonden voor onze deur. Moos met zijn zelfgemaakte lampion van school. Even oefenen voordat ze de stoute schoenen aantrokken, al hadden ze laarzen aan maar dat terzijde. Moos zong uit volle borst, Sten volgde het goede voorbeeld! Mandy en San op gepaste afstand. Weer zo'n momentje. Mannetje wordt groot. San verhaalde dat Moos overal het liedje zong zelfs als de deur nog dichtzat. 's Avonds mocht hij twee snoepjes kiezen, zijn rugzak zit vol met zekers nog een week snoep. Het verhaaltje over Jip, Janneke en Takkie slikte hij maar voor zoete koek!
Misschien niet verantwoord maar wel lekker en een nieuwe traditie is geboren. Uit voorzorg denk ik dan maar. Want de discussie is nog niet volledig losgebarsten maar Sinterklaas en Zwarte Piet komen deze week vast en zeker weer onder vuur te liggen.
Wat ik je brom!
Die avond kon ik nog vaker van de bank vertrekken richting de voordeur. Guitige kereltjes en dito dametjes. Vier meisjes deden er zelfs nog een dansje bij. Werd zelfs herkend als de vader van.....Grappig!
Moos maakt indruk. Mooi, een meisje wilde zelfs al dat hij bij haar kwam spelen misschien woensdag wel!
De storm was gaan liggen die 's morgens nog flink waaide. Ik geloof in geluk. Soms moet je kiezen.
Ik heb allang gekozen en ik geloof het beste maar.
Zocht gisteren het lied van de Prediker eens weer op. De aanleiding was helaas een mindere. Stef Bos maakte ooit in opdracht van de NCRV een CD over Bijbelse figuren. De omroep bestond 85 jaar. Daarom dus. Voor het lied van de Prediker vroeg hij mien muzikale held Frank Boeijen als gastartiest. Mooi nummer. Die CD was voor mij een beetje de overbrugging van het sprookjesboek naar mijn eigen ik! Zo kon ik de boel destijds goed rijmen met elkaar. Het gaf een beetje lucht.
Vond de tekst en de tegenstellingen in het nummer mooi. Er is een tijd van verliezen, er is een tijd van vertrouwen, er is een tijd van verlangen, er is een tijd van vergeten. Er is een tijd van vergeven, er is een tijd voor alles. En alles is lucht, en alles is leegte, en alles is zinloos, en alles is leven. Alles heeft waarde en alles is iets. Alles is alles en alles is niets.
Catrien, de overleden vriendin van mien Moe, had voor haar eigen begrafenis ook deze tekst uit Prediker gekozen. Er is een tijd van lachen, er is een tijd van huilen. Las de liturgie met belangstelling ondertussen denkend aan dat mooie mens en nam een slok van mijn koffie. Keek naar mien Moe, ze had geen gemakkelijke week gehad. Want Catrien en Martha hadden veel met elkaar gedeeld. Lief maar ook vooral leed. De beide mannen van de goedlachse dames waren al lang niet meer onder ons. Toch waren ze niet alleen, Catrien liet een mooi gedicht van haar horen waarom ze niet alleen was. Net als mien Moe geloofde Catrien naast geluk ook nog in een Hemelse vader.
Net als mien Moe ging Catrien niet bij de pakken neerzitten. Kon ook niet, ze had een eigen zaak te leiden en een groot gezin te onderhouden.
Schrok van het bericht, schrok vorige week zondag toen wij hoorden dat Catrien overleden was.
Automatisch dwaalden mijn gedachten af naar mooie herinneringen. Samen eten met Moe, Catrien, San, Moos en ondergetekende in Zenderen bij Coopers Hall. Dat ik destijds compleet volschoot toen Catrien mij omhelsde bij de begrafenis van mien Pa. Catrien en ik konden goed met elkaar. Kreeg altijd een lieve omhelzing van haar, gemeend tot en met. Maar weer moet Moeder een baken in haar woele zee missen. Daar baal ik best wel een beetje van. Moe was bijzonder verdrietig, ze laat het niet altijd zien maar toch....
Las gisteren nog een keer de tekst van de schriftlezing. Vanmorgen nog eens de tekst van Bos, Stef Bos. Hoop dat Catrien, zoals Stef het beschreef in zijn bewerking, dit ondertussen aan het doen is:
Kijk naar de zon en klim langs de stralen van de hemel naar omhoog. Hou je niet vast aan dat wat voorbij is en laat alles los wat spookt in je hoofd. Want het licht in je ogen verdwijnt met de tijd zoals de zon in de verte aan het eind van de dag.
Gek genoeg kwamen net even de tranen. Als verlaat eerbetoon aan Catrien. Maar ook aan het feit dat One Fine Day de vriendin van ons Catrien zal gaan hemelen. Er is een tijd van verliezen maar ik geloof tevens in geluk. Er is een tijd voor alles. Maar er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan maar voor mien Moe is de tijd voor gaan nog lange niet gekomen! Knoop dat even goed in je oren daarboven!
Een tijd van komen, die komt want ik geloof in geluk. Gelukkig wel. Nieuw gelukt dient zich ook aan.
Want er is een tijd van verlangen.
Niet alleen bij onze vrienden van 39 die binnenkort een jonge spruit verwachten maar ook mijn lieve collega mag zich volgend jaar moeder noemen. Net als mijn kapster bij Haarfijn die mij weer kort hield.
Zij is ook zwanger, loopt twee weekjes voor op Marloes. Mooi om de ontluikende liefde te horen doorklinken in de stemmen van toekomstige ouders. Ik zie hem nog zo rijden als Roscoe P. Coltrane in zijn Amerikaanse politieauto en binnenkort heeft Vincent zijn geluk op zijn stoere arm liggen. Prachtig!
Er is inderdaad een tijd voor alles. Amen!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.....
zondag 5 november 2017
De Uitdaging!
Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'O, Papa sit down, and hear my song.O, and if you feel like it then please sing along.No nothing that I wanna say, I haven't said before.But to use your words, you can never be to sure. See, even though. I don't always show.. I'm glad that you're along.Said I'm glad that your're around. Old days, and all of the new wanting to be like you. Every time I look at you. I see myself. I'm so proud of you.For you help make me what I am.
A better man. I'm just so proud of you. O dad, your views in life. Tell me how they came to be. Well see, I didn't know my father like the way that you know me.'
Uut 'Father and Friend' van Alain Clark
Eerst nog even wat administratie afhandelen. Vele vroegen mij er al naar....Gisteren zelfs nog.
Hoe smaken die Kip Spareribs? Nou, de Kip Spareribs van Rademaker's Poeliersbedrijf hier uit Hardenberg zijn helemaal uit de kunst. Stukje vakwerk op je boerenbont bord.
Echt waar, sappig en mals, lekker op smaak. Een kipje waar je blij van wordt wat ik je brom!
Een absolute aanrader, dat is zeker een wandeling waard naar de Spinde. De één zweert bij Beenham van de Plus, nou Bert uut Banthum, ik heb nog een guilty pleasure voor je in de aanbieding. Laten we eerlijk zijn elke week beenham gaat ook een keer vervelen, toch....? Ga de uitdaging aan zou ik zeggen.
Uitdaging, die had een goede vriend van ons ook. Jarenlang hikte hij onbewust tegen een bepaalde leeftijd aan. Hij was er niet elke dag mee bezig maar toch, zijn vader haalde de eindstreep helaas niet.
Ergens halverwege moest hij noodgedwongen afhaken! Een vreselijke ziekte gooide roet in het eten!
58 jaar worden zag hij als mijlpaal. Zo oud was namelijk zijn vader nooit geworden. Afgelopen vrijdag was het dan eindelijk zover. Met een mooie traan en dito lach vierden wij zijn leeftijd, 58 jaar en nog lang niet versleten. Met een jonge vrouw en een oud huus ben je altijd aan het knooien en het houdt hem jong, zekers van geest!
Het zijn mooie mensen waar je graag op een mooie avond een goed glas wijn mee drinkt. Nooit teveel, het is maar net hoe je soms dingen wilt zien. Is het glas halfvol of halfleeg. Vriendschap heb je in vele soorten en maten. Deze is ook zo bijzondere, het glas is altijd halfvol. Hoe meer je elkaar leert kennen hoe vaker zijn daar de herkenningspunten. Het verleden komt vaak buurten uit onverwachte hoeken. De Mavo-periode als gezamenlijk heden uit een ver verleden. Mooi....
Rolf sprak vrijdagavond wijze woorden, losjes uit de pols maar wel met een reden. Geen moeilijk gedoe maar makkelijk ook weer niet! Vader-zoon momentje. Trouwens, topgozert die Jan. Deze oude keeper vond het leuk om even met deze barkeeper achter zijn oude stiel te kruipen. Soms zegt een bepaalde blik genoeg!
Rolf raakte de kern van zijn en ons bestaan. Geen valse opsmuk, mooi dat het zo kan. Mooi dat hij wel de mijlpaal haalde die hij zijn vader zo had gegund. Mien Pa mocht ruim vijftien jaar langer leven. Ik zie het niet als een uitdaging. 58 is relatief jong, 74 misschien ook wel maar het was goed zo. De één piept er nou éénmaal sneller er tussenuit dan een andere.
Tuurlijk wil je soms, best wel vaak, dat hij nog even bij je is. Gek genoeg kwam daar gisteren de herkenning toen Moos en ik samen naar Ratatouille keken. Mijn pa is vaak als een soort van kleine geest bij me. Fluistert mij ook dingen in. Denk dat Rolf dat ook wel heeft. Wie niet....die een dierbare mist of meerdere dierbaren. Herken het heel goed. Snapte precies waarom Rolf zijn feestje vierde omdat hij 58 jaar werd!
Die uitdaging was hij met zichzelf aangegaan. Ging het risico niet uit de weg, een goede arbeid-rust verhouding. Hij vertelde zoals alleen Rolf het kan vertellen. Doorspekt met humor maar tussen de zinnen door las ik veel in zijn ogen. De liefde voor zijn vrouw en zoon is onmetelijk groot! Keek vrijdagavond tegen hem op, Look Ahead en See the distance! Joah, iets in die trant.
De avond smaakte naar meer des te meer omdat de Uitdaging het eten verzorgde. Dickie Altena balanceerde ook ooit langs het dunne scheidslijntje van leven en de uitgestelde dood.
Zijn eten smaakte misschien wel zo bijzonder omdat de boodschap zo helder was. Vier je Leef - Tijd!
Als je tijd hebt leef je ook langer, wat ik je brom!
Ik heb genoten zowel in mijn hoofd, lichaam als de liefde wat via de maag netjes arriveerde!
Eterij in zijn puurste vorm. Enkel op smaak gebracht middels wat kruiden en een marinade. Het eten kreeg de tijd om tot wasdom te komen. Dat was het ook, een bijzondere uitdaging verdient een dito bekroning!
's Avonds scheen de maan volop boven een donker Loozen. Het lichtje sprong aan ergens in mijn bovenkamer.
Keek links van mij, ze reed weg met mijn mooiste dromen. Heb al zoveel bereikt, meer dan ik ooit kon wensen. Ok, geen vader meer maar kreeg er bijzonder veel voor terug.
Soms moet je iets loslaten om iets moois te kunnen begroeten. Soms op van die (vrijdag)avonden kom je tot de kern van je bestaan.
Dank daarvoor Rolf, jij bent de uitdaging aangegaan....en je hebt 'm gevonden.
Zo blij dat ik The (Dutch) Eagles heb laten vervliegen voor een onbezonnen vlucht naar Memory Lane!
Stiekum ook dank voor het overheerlijke Monchou/Kruimel taartje van oen schoonmoe!
Fijne zondag! Joah, mag wel zo....
'O, Papa sit down, and hear my song.O, and if you feel like it then please sing along.No nothing that I wanna say, I haven't said before.But to use your words, you can never be to sure. See, even though. I don't always show.. I'm glad that you're along.Said I'm glad that your're around. Old days, and all of the new wanting to be like you. Every time I look at you. I see myself. I'm so proud of you.For you help make me what I am.
A better man. I'm just so proud of you. O dad, your views in life. Tell me how they came to be. Well see, I didn't know my father like the way that you know me.'
Uut 'Father and Friend' van Alain Clark
Eerst nog even wat administratie afhandelen. Vele vroegen mij er al naar....Gisteren zelfs nog.
Hoe smaken die Kip Spareribs? Nou, de Kip Spareribs van Rademaker's Poeliersbedrijf hier uit Hardenberg zijn helemaal uit de kunst. Stukje vakwerk op je boerenbont bord.
Echt waar, sappig en mals, lekker op smaak. Een kipje waar je blij van wordt wat ik je brom!
Een absolute aanrader, dat is zeker een wandeling waard naar de Spinde. De één zweert bij Beenham van de Plus, nou Bert uut Banthum, ik heb nog een guilty pleasure voor je in de aanbieding. Laten we eerlijk zijn elke week beenham gaat ook een keer vervelen, toch....? Ga de uitdaging aan zou ik zeggen.
Uitdaging, die had een goede vriend van ons ook. Jarenlang hikte hij onbewust tegen een bepaalde leeftijd aan. Hij was er niet elke dag mee bezig maar toch, zijn vader haalde de eindstreep helaas niet.
Ergens halverwege moest hij noodgedwongen afhaken! Een vreselijke ziekte gooide roet in het eten!
58 jaar worden zag hij als mijlpaal. Zo oud was namelijk zijn vader nooit geworden. Afgelopen vrijdag was het dan eindelijk zover. Met een mooie traan en dito lach vierden wij zijn leeftijd, 58 jaar en nog lang niet versleten. Met een jonge vrouw en een oud huus ben je altijd aan het knooien en het houdt hem jong, zekers van geest!
Het zijn mooie mensen waar je graag op een mooie avond een goed glas wijn mee drinkt. Nooit teveel, het is maar net hoe je soms dingen wilt zien. Is het glas halfvol of halfleeg. Vriendschap heb je in vele soorten en maten. Deze is ook zo bijzondere, het glas is altijd halfvol. Hoe meer je elkaar leert kennen hoe vaker zijn daar de herkenningspunten. Het verleden komt vaak buurten uit onverwachte hoeken. De Mavo-periode als gezamenlijk heden uit een ver verleden. Mooi....
Rolf sprak vrijdagavond wijze woorden, losjes uit de pols maar wel met een reden. Geen moeilijk gedoe maar makkelijk ook weer niet! Vader-zoon momentje. Trouwens, topgozert die Jan. Deze oude keeper vond het leuk om even met deze barkeeper achter zijn oude stiel te kruipen. Soms zegt een bepaalde blik genoeg!
Rolf raakte de kern van zijn en ons bestaan. Geen valse opsmuk, mooi dat het zo kan. Mooi dat hij wel de mijlpaal haalde die hij zijn vader zo had gegund. Mien Pa mocht ruim vijftien jaar langer leven. Ik zie het niet als een uitdaging. 58 is relatief jong, 74 misschien ook wel maar het was goed zo. De één piept er nou éénmaal sneller er tussenuit dan een andere.
Tuurlijk wil je soms, best wel vaak, dat hij nog even bij je is. Gek genoeg kwam daar gisteren de herkenning toen Moos en ik samen naar Ratatouille keken. Mijn pa is vaak als een soort van kleine geest bij me. Fluistert mij ook dingen in. Denk dat Rolf dat ook wel heeft. Wie niet....die een dierbare mist of meerdere dierbaren. Herken het heel goed. Snapte precies waarom Rolf zijn feestje vierde omdat hij 58 jaar werd!
Die uitdaging was hij met zichzelf aangegaan. Ging het risico niet uit de weg, een goede arbeid-rust verhouding. Hij vertelde zoals alleen Rolf het kan vertellen. Doorspekt met humor maar tussen de zinnen door las ik veel in zijn ogen. De liefde voor zijn vrouw en zoon is onmetelijk groot! Keek vrijdagavond tegen hem op, Look Ahead en See the distance! Joah, iets in die trant.
De avond smaakte naar meer des te meer omdat de Uitdaging het eten verzorgde. Dickie Altena balanceerde ook ooit langs het dunne scheidslijntje van leven en de uitgestelde dood.
Zijn eten smaakte misschien wel zo bijzonder omdat de boodschap zo helder was. Vier je Leef - Tijd!
Als je tijd hebt leef je ook langer, wat ik je brom!
Ik heb genoten zowel in mijn hoofd, lichaam als de liefde wat via de maag netjes arriveerde!
Eterij in zijn puurste vorm. Enkel op smaak gebracht middels wat kruiden en een marinade. Het eten kreeg de tijd om tot wasdom te komen. Dat was het ook, een bijzondere uitdaging verdient een dito bekroning!
's Avonds scheen de maan volop boven een donker Loozen. Het lichtje sprong aan ergens in mijn bovenkamer.
Keek links van mij, ze reed weg met mijn mooiste dromen. Heb al zoveel bereikt, meer dan ik ooit kon wensen. Ok, geen vader meer maar kreeg er bijzonder veel voor terug.
Soms moet je iets loslaten om iets moois te kunnen begroeten. Soms op van die (vrijdag)avonden kom je tot de kern van je bestaan.
Dank daarvoor Rolf, jij bent de uitdaging aangegaan....en je hebt 'm gevonden.
Zo blij dat ik The (Dutch) Eagles heb laten vervliegen voor een onbezonnen vlucht naar Memory Lane!
Stiekum ook dank voor het overheerlijke Monchou/Kruimel taartje van oen schoonmoe!
Fijne zondag! Joah, mag wel zo....
zondag 29 oktober 2017
Herfst!
Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'De klokke löp mooi deur, tenminste dat dacht ik. Soms stied de tied eben stille as ik denk aan joe.
Dat huuft op zich om mij niet zo mar gebeurt wel af en toe.
Aal minder stiet de tied stille um joe. De meeste dagen vliegen veurbij zomaar woarns naortoe.
Uut 'Soms stied de tied eben Stille' van Daniël Lohues
Net als gisteren miezert het vanmorgen een beetje. Van dat natte weer waar je langzaam zonder dat je het merkt nat van wordt. Had het gisteren bij de voetbal, de achterkant van de broek helemaal bevochtigd nadat mien cluppie weer eens had gewonnen.
Merkte het pas toen ik mien jas uittrok in de kantine en plaatsnam achter een mooi Bockbiertje. Bij Mainbarg gaan ze tevens met de tijd mee, ze hebben naast de standaardpils ook speciale biertjes!
De herfst heeft zijn intrede gedaan. Gisteren vond ik het eigenlijk de eerste herfstdag. De wind waaide om ons huis, vroeg donker, neerslachtige bomen die een boodschap vertellen, 's avonds lekker tegen elkaar aankruipen, gordijnen dicht, de denkbeeldige open haard aan en de verwarming een tikje hoger!
Het boek met de stamppotten lachte mij toe, bladerde het eens door en kreeg zin aan de herfst.
Kreeg zin om die bockbiersoep te gaan maken, Snert en Bruine Bonensoep van Moe, Boerenkool met worst van Hoff, Stamppot rauwe andijvie met uitgebakken spekkies. Na de koffie een glaasje Grand Marnier.
Stormbock van Texel, uut Twente of gewoon van Hertog Jan. Smaken veranderen in de loop van de tijd.
Vond eerder die Bock van Grolsch te zoet, nu weet ik 'm op waarde te schatten. Vanmiddag nog maar eentje ontkurken, anders ligt ie toch zinloos in de koelkast.
Gek hoe nummers soms een andere lading krijgen. Gisteren in de auto op weg naar mien thuus kwam ie min of meer gevraagd langs.
Moos wil altijd Daniël Lohues luisteren als wij samen in de auto zitten. Meestal op weg naar de voetbal of op weg naar huus. Wilde hij eerst beginnen met nummer 2 van Moi, nu moet ie eerst op 1.
Loat mij mar lekker dit doen voordat zijn lievelingsnummer Maak Joe Woar tot ons komt!
Gedachtenloos, wel de blik op de weg, tuurde ik over de Hardenbergerweg. We hadden weer eens een goed gesprek op niveau. Wat bepraat je zoal met een vierjarig jochie...? Dat als hij goed luistert mensen blij met hem zijn, wel of geen kipnuggets halen bij Henry. Van die dingen....Toch waar het leven om draait bij een iemand die net komt kieken. Soms wilde ik dat wij die gedachtengangen meer zouden omarmen.
Wel of geen kignuggets, dat zijn toch de levensvragen van de toekomst!
We hadden het nog even over de snoepjes van Ome Gert (Gerard, red.), dat ome Henry toch een andere foto moest nemen zo leek hij verduveld veel op Ome Herman. Ik dacht onbewust aan het getal 666 wat tijdens het rad van fortuin zomaar ineens op het scherm van onze roodzwarte club tevoorschijn werd getoverd. Ik wou dat ik het verzonnen had maar het is gewoon waar.....
Soms stiet de tied eben stille. Moos hield zijn mond en ik ook....Dacht altijd dat Daniël zong over een verloren liefde maar hij kwam nu pas binnen. Net of het kwartje viel. Kon ook gaan over iemand die je onderweg verliest op weg naar oen eindbestemming.
De Herfst maakt mij altijd wat melancholisch zonder dat het zwaarmoedig wordt. De winterkost ligt mij niet zwaar op de maag. Neuh, zo moet je dat niet zien. Kan genieten van de herfst, niet allen van die biertjes, maaltijdsoepjes en stamppotten en zo maar ook van mien eigen gedachtengangen.
Je bent in de herst en winter wat meer op jezelf aangewezen. De deuren van de buren gaan eerder dicht, de familie sluit de gordijnen wat sneller.
In de zomer wip je eerder over de schutting heen en pak je sneller een biertje of wijntje als 's avonds de zon wat langer bij je blijft.
Nu kruipen wij vaker ons holletje in. Helemaal niet verkeerd, maar ik wordt er wat melancholisch van.
Had ik ook met het nummer van Lohues. Ineens viel alles op zijn plek. Het miezerde buiten maar binnen in onze auto kwam de warmte binnen. Een gesprek over kignuggets maakte plaats voor weer een verstild vader-zoon momentje. Moos weet soms wanneer hij zijn mond moet houden. Papa, wat is nou veurbij en wat zijn Honderdtachtig volle maonen. Tuurlijk leg ik hem dat uit op niveau Jip en Janneke en komt Takkie ook even buurten. Moet de laatste tijd weer veel denken aan mien eigen verwekker. Zal wel met de herfst en zo te maken hebben. En ja, soms stiet de tied eben stille als ik aan jou denk. Wat gisteravond ook zo. Bij mij ging vannacht de klok niet een uur terug maar lichtjaren.
Ben ik ook zo geweest zoals Moos nu is? Kroop ik ook soms dicht tegen jou aan en vertelde ik hoe trots ik op jou was. Hoe jij boven in de bergen de bus over die smalle weggetjes manoeuvreerde.
Hoe jij de dingen deed die jij deed. Jij was er niet altijd maar onbewust was jij er elke dag.
Potverdikkemei 45 jaren jong maar eigenlijk ben ik nog maar een kuiken. Het leek allemaal zo makkelijk toen ik als kind tegen jou opkeek. Alles ien keer zunder joe daon dan be'j der, zo zeggen ze, vaak wel deur. Maar klopt dat wel?
Gek dat bij de donkere dagen bij mij boven het licht aangaat. Ik speur met mien zaklampje naar dingen van eerder. Vind altijd wel wat. Hij rent nu door de kamer, maakt zijn zusje aan het lachen. En net moesten wij alle vier ontzettend lachen om iets, ja waarom eigenlijk ook al weer....Ach, al minder stied de tied stille um joe. de meeste dagen vliegen voorbij. Nu wilde ik dat soms onze tijd wat stil bleef staan. Nog even genieten van alles. Hij gaat al naar school, zij kruipt als een tijgerin en San wordt met de dag mooier.
De klok ging vannacht achteruit maar die van mij gaat alleen maar vooruit ook al staat ie soms even stil.
Joah, mag wel zo. Fijne zondag!
'De klokke löp mooi deur, tenminste dat dacht ik. Soms stied de tied eben stille as ik denk aan joe.
Dat huuft op zich om mij niet zo mar gebeurt wel af en toe.
Aal minder stiet de tied stille um joe. De meeste dagen vliegen veurbij zomaar woarns naortoe.
Uut 'Soms stied de tied eben Stille' van Daniël Lohues
Net als gisteren miezert het vanmorgen een beetje. Van dat natte weer waar je langzaam zonder dat je het merkt nat van wordt. Had het gisteren bij de voetbal, de achterkant van de broek helemaal bevochtigd nadat mien cluppie weer eens had gewonnen.
Merkte het pas toen ik mien jas uittrok in de kantine en plaatsnam achter een mooi Bockbiertje. Bij Mainbarg gaan ze tevens met de tijd mee, ze hebben naast de standaardpils ook speciale biertjes!
De herfst heeft zijn intrede gedaan. Gisteren vond ik het eigenlijk de eerste herfstdag. De wind waaide om ons huis, vroeg donker, neerslachtige bomen die een boodschap vertellen, 's avonds lekker tegen elkaar aankruipen, gordijnen dicht, de denkbeeldige open haard aan en de verwarming een tikje hoger!
Het boek met de stamppotten lachte mij toe, bladerde het eens door en kreeg zin aan de herfst.
Kreeg zin om die bockbiersoep te gaan maken, Snert en Bruine Bonensoep van Moe, Boerenkool met worst van Hoff, Stamppot rauwe andijvie met uitgebakken spekkies. Na de koffie een glaasje Grand Marnier.
Stormbock van Texel, uut Twente of gewoon van Hertog Jan. Smaken veranderen in de loop van de tijd.
Vond eerder die Bock van Grolsch te zoet, nu weet ik 'm op waarde te schatten. Vanmiddag nog maar eentje ontkurken, anders ligt ie toch zinloos in de koelkast.
Gek hoe nummers soms een andere lading krijgen. Gisteren in de auto op weg naar mien thuus kwam ie min of meer gevraagd langs.
Moos wil altijd Daniël Lohues luisteren als wij samen in de auto zitten. Meestal op weg naar de voetbal of op weg naar huus. Wilde hij eerst beginnen met nummer 2 van Moi, nu moet ie eerst op 1.
Loat mij mar lekker dit doen voordat zijn lievelingsnummer Maak Joe Woar tot ons komt!
Gedachtenloos, wel de blik op de weg, tuurde ik over de Hardenbergerweg. We hadden weer eens een goed gesprek op niveau. Wat bepraat je zoal met een vierjarig jochie...? Dat als hij goed luistert mensen blij met hem zijn, wel of geen kipnuggets halen bij Henry. Van die dingen....Toch waar het leven om draait bij een iemand die net komt kieken. Soms wilde ik dat wij die gedachtengangen meer zouden omarmen.
Wel of geen kignuggets, dat zijn toch de levensvragen van de toekomst!
We hadden het nog even over de snoepjes van Ome Gert (Gerard, red.), dat ome Henry toch een andere foto moest nemen zo leek hij verduveld veel op Ome Herman. Ik dacht onbewust aan het getal 666 wat tijdens het rad van fortuin zomaar ineens op het scherm van onze roodzwarte club tevoorschijn werd getoverd. Ik wou dat ik het verzonnen had maar het is gewoon waar.....
Soms stiet de tied eben stille. Moos hield zijn mond en ik ook....Dacht altijd dat Daniël zong over een verloren liefde maar hij kwam nu pas binnen. Net of het kwartje viel. Kon ook gaan over iemand die je onderweg verliest op weg naar oen eindbestemming.
De Herfst maakt mij altijd wat melancholisch zonder dat het zwaarmoedig wordt. De winterkost ligt mij niet zwaar op de maag. Neuh, zo moet je dat niet zien. Kan genieten van de herfst, niet allen van die biertjes, maaltijdsoepjes en stamppotten en zo maar ook van mien eigen gedachtengangen.
Je bent in de herst en winter wat meer op jezelf aangewezen. De deuren van de buren gaan eerder dicht, de familie sluit de gordijnen wat sneller.
In de zomer wip je eerder over de schutting heen en pak je sneller een biertje of wijntje als 's avonds de zon wat langer bij je blijft.
Nu kruipen wij vaker ons holletje in. Helemaal niet verkeerd, maar ik wordt er wat melancholisch van.
Had ik ook met het nummer van Lohues. Ineens viel alles op zijn plek. Het miezerde buiten maar binnen in onze auto kwam de warmte binnen. Een gesprek over kignuggets maakte plaats voor weer een verstild vader-zoon momentje. Moos weet soms wanneer hij zijn mond moet houden. Papa, wat is nou veurbij en wat zijn Honderdtachtig volle maonen. Tuurlijk leg ik hem dat uit op niveau Jip en Janneke en komt Takkie ook even buurten. Moet de laatste tijd weer veel denken aan mien eigen verwekker. Zal wel met de herfst en zo te maken hebben. En ja, soms stiet de tied eben stille als ik aan jou denk. Wat gisteravond ook zo. Bij mij ging vannacht de klok niet een uur terug maar lichtjaren.
Ben ik ook zo geweest zoals Moos nu is? Kroop ik ook soms dicht tegen jou aan en vertelde ik hoe trots ik op jou was. Hoe jij boven in de bergen de bus over die smalle weggetjes manoeuvreerde.
Hoe jij de dingen deed die jij deed. Jij was er niet altijd maar onbewust was jij er elke dag.
Potverdikkemei 45 jaren jong maar eigenlijk ben ik nog maar een kuiken. Het leek allemaal zo makkelijk toen ik als kind tegen jou opkeek. Alles ien keer zunder joe daon dan be'j der, zo zeggen ze, vaak wel deur. Maar klopt dat wel?
Gek dat bij de donkere dagen bij mij boven het licht aangaat. Ik speur met mien zaklampje naar dingen van eerder. Vind altijd wel wat. Hij rent nu door de kamer, maakt zijn zusje aan het lachen. En net moesten wij alle vier ontzettend lachen om iets, ja waarom eigenlijk ook al weer....Ach, al minder stied de tied stille um joe. de meeste dagen vliegen voorbij. Nu wilde ik dat soms onze tijd wat stil bleef staan. Nog even genieten van alles. Hij gaat al naar school, zij kruipt als een tijgerin en San wordt met de dag mooier.
De klok ging vannacht achteruit maar die van mij gaat alleen maar vooruit ook al staat ie soms even stil.
Joah, mag wel zo. Fijne zondag!
zondag 15 oktober 2017
Het Kalf, De Put & Anne!
Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'Anne, de wereld is niet mooi. Maar jij kan haar een beetje mooier kleuren.
Anne, je hebt nog heel wat voor de boeg. Maak je geen zorgen, daarvoor is het nog te vroeg, veel te vroeg.
De wijzers van de klok gaan snel. Dat merk je later wel, Anne.
Van de pot naar de w.c. gaat een, twee, huppekee, Anne.
Je hebt net je bromtol uitgepakt of je bent alweer een jaar ouder.
Voor ik goeiemorgen zeg, ben jij op je brommer weg, Anne.'
Uut 'Anne' van Herman van Veen
Snappen jullie het...?
Of ben jij ook, net als ik, één van die bijna 17 miljoen Nederlanders die er werkelijk niks van snapt, zelfs geen sikkepit....?!?!?!
Dit gaat alle gezond verstand te boven. Hoe mag zo'n man in godsnaam vrij rondlopen...?
Deze verschrikking, dit verschrikkelijke beest had nog gewoon ergens 25 hoog in een vochtige cel moeten zitten op lauw water en oud brood. Zich overdag stierlijk moeten vervelen met het maken van houten wasknijpers of weet ik veel.
Als je iemand vermoord, bruut verkracht, mishandeld of als je je handen niet af kunt houden van kleine kinderen.... Als je iets doet wat een normaal mens gewoon niet zou doen verlies je als individu alle recht op een bijzonder leven aangezien je dat van iemand anders reeds volledig hebt afgepakt!
Maar hier in Nederland willen wij blijkbaar altijd roomser zijn dan die paus ooit zal zijn!
Ik snap het niet! Michael P. verkrachtte in 2010 twee minderjarige meisjes, toonde geen enkel berouw. Was er zelf trots op en vertelde de rechter dat voor hem een droom was uitgekomen. Een droom? een ware nachtmerrie zou je bedoelen. Ach, ik vertel u niks nieuws. De laatste week stak de ene gruweldaad na de andere op. Net alsof deze Michael zelf nooit baby of kind is geweest. Dat hij meteen werd geboren als vies en waanzinning beest....Hoe je het wendt of ook honderd keer keert hij werd gewoon beloond voor het feit dat hij niet wilde meewerken aan een psychiatrisch onderzoek. Dan kom je zo goed als zeker niet in aanmerking voor TBS. De rechter veroordeelde hem eerst voor zestien jaar. Dit beest moest voor hele lang tijd achter de tralies. Niet ff participeren in onze samenleving. Maar nog geen jaar later werd zijn straf verlaagd van 16 naar 11 jaar. Ach, ik vertel u nog steeds geen nieuws, helaas niet!
Waar ging het mis bij die mensen van het Openbaar Ministerie en zo'n rechter? Ik hoop niet dat er meerdere rechters aan te pas zijn gekomen. Eentje op zo'n gek en vreemd dwaalspoor is al erg genoeg. In hoger beroep om voor zo'n lul te pleiten. Hoe kom je 's avonds thuis bij vrouw en kids. Schat, hoe was het op je werk. Ach, ging wel...even ervoor gezorgd dat een straf flink werd ingekort, heb de rechter flink te kakken gezet. Wat zeg je lieverd, ja doe nog maar een schepje jus op de nieuwe aardappels.....???
Je verzint het niet! Zo'n Lul de Behanger mag nooit meer vrij komen. Nederland in optima forma, Nederland op zijn smalst. Laat ik dan maar een domme boer uit het Oosten zijn, maar ik met mijn boerenverstand dacht: Zijn jullie nou zo slim of ik zo dom?
Voor mensen als die PanHuis moet er toch een soort van Alcatrez zijn? Een van de wereld afgesloten eiland in bijvoorbeeld de Biesbosch of voor mijn part heel ver weg op de Noordzee. Waar alleen Clint Eastwood mag ontsnappen.
Afgeschermd van deze lieve wereld. Muren twee keer zo dik als de klaagmuur. In het water levensgevaarlijke krokodillen en haaien zodat als ze willen vluchten hen een zeer pijnvolle dood wacht.
Dat ze 1x in de week een pakketje van de voedselbank ontvangen en dat ze verder aan zichzelf zijn overgeleverd. Al die moordenaars, verkrachters, pedofielen weet ik veel. Een enkeltje Hel op een eiland waar je zelfs je ergste vijand nog niet naar toe wil verbannen.
Als je een ander iets verschrikkelijks aan doet verlies je meteen bij welke gratie ook alle recht op een mooi en onbekommerd leven.
Het is toch niet te filmen. Hij mocht en deed alles wat God verboden had. Als je alle verhalen voor de helft mag geloven had hij nog 150% teveel vrijheid.
Tuurlijk delft men straks in Den Haag genadeloos de bodemloze put. Gaat iedereen wijzen naar elkaar.
Ons rechtsysteem moet op de kop. Je wordt harder bestraft als je ff wat te hard op de snelweg rijdt, maar mensen als die Michael P. behandelen wij met alle egards. Werkelijk niet te filmen.
Je zou maar de Papa van Anne zijn. Stiekum bij haar geboorte het nummer van Van Veen hebben gedraaid. Dat jouw dochter de wereld een beetje mooier kleurde. Je zou maar de vriend zijn. Een verregende selfie als laatste tastbare bewijsheid van jullie mooie liefde. Je zou maar de oom zijn. Je zou maar de buurvrouw zijn, of dat meisje van de Appie die haar altijd een onsje oude kaas afsneed.
Nederland is weer een illusie armer. Met de neus op de feiten gedrukt! Zo gaat dat hier....
Snappen jullie het. Ik ook niet! Dingen als deze zullen we nooit, maar dan ook nooit gaan snappen.
Rust zacht Anne, alles wat recht zou moeten zijn bleek weer eens gigantisch krom te zijn.
Met jou, lieve Anne als grootste slachtoffer.
Dikke kus van een vader die ooit hoopt dat zijn dochter gewoon 's middags op haar fiets kan stappen om bij Oma een kopje thee te drinken.
'Anne, de wereld is niet mooi. Maar jij kan haar een beetje mooier kleuren.
Anne, je hebt nog heel wat voor de boeg. Maak je geen zorgen, daarvoor is het nog te vroeg, veel te vroeg.
De wijzers van de klok gaan snel. Dat merk je later wel, Anne.
Van de pot naar de w.c. gaat een, twee, huppekee, Anne.
Je hebt net je bromtol uitgepakt of je bent alweer een jaar ouder.
Voor ik goeiemorgen zeg, ben jij op je brommer weg, Anne.'
Uut 'Anne' van Herman van Veen
Snappen jullie het...?
Of ben jij ook, net als ik, één van die bijna 17 miljoen Nederlanders die er werkelijk niks van snapt, zelfs geen sikkepit....?!?!?!
Dit gaat alle gezond verstand te boven. Hoe mag zo'n man in godsnaam vrij rondlopen...?
Deze verschrikking, dit verschrikkelijke beest had nog gewoon ergens 25 hoog in een vochtige cel moeten zitten op lauw water en oud brood. Zich overdag stierlijk moeten vervelen met het maken van houten wasknijpers of weet ik veel.
Als je iemand vermoord, bruut verkracht, mishandeld of als je je handen niet af kunt houden van kleine kinderen.... Als je iets doet wat een normaal mens gewoon niet zou doen verlies je als individu alle recht op een bijzonder leven aangezien je dat van iemand anders reeds volledig hebt afgepakt!
Maar hier in Nederland willen wij blijkbaar altijd roomser zijn dan die paus ooit zal zijn!
Ik snap het niet! Michael P. verkrachtte in 2010 twee minderjarige meisjes, toonde geen enkel berouw. Was er zelf trots op en vertelde de rechter dat voor hem een droom was uitgekomen. Een droom? een ware nachtmerrie zou je bedoelen. Ach, ik vertel u niks nieuws. De laatste week stak de ene gruweldaad na de andere op. Net alsof deze Michael zelf nooit baby of kind is geweest. Dat hij meteen werd geboren als vies en waanzinning beest....Hoe je het wendt of ook honderd keer keert hij werd gewoon beloond voor het feit dat hij niet wilde meewerken aan een psychiatrisch onderzoek. Dan kom je zo goed als zeker niet in aanmerking voor TBS. De rechter veroordeelde hem eerst voor zestien jaar. Dit beest moest voor hele lang tijd achter de tralies. Niet ff participeren in onze samenleving. Maar nog geen jaar later werd zijn straf verlaagd van 16 naar 11 jaar. Ach, ik vertel u nog steeds geen nieuws, helaas niet!
Waar ging het mis bij die mensen van het Openbaar Ministerie en zo'n rechter? Ik hoop niet dat er meerdere rechters aan te pas zijn gekomen. Eentje op zo'n gek en vreemd dwaalspoor is al erg genoeg. In hoger beroep om voor zo'n lul te pleiten. Hoe kom je 's avonds thuis bij vrouw en kids. Schat, hoe was het op je werk. Ach, ging wel...even ervoor gezorgd dat een straf flink werd ingekort, heb de rechter flink te kakken gezet. Wat zeg je lieverd, ja doe nog maar een schepje jus op de nieuwe aardappels.....???
Je verzint het niet! Zo'n Lul de Behanger mag nooit meer vrij komen. Nederland in optima forma, Nederland op zijn smalst. Laat ik dan maar een domme boer uit het Oosten zijn, maar ik met mijn boerenverstand dacht: Zijn jullie nou zo slim of ik zo dom?
Voor mensen als die PanHuis moet er toch een soort van Alcatrez zijn? Een van de wereld afgesloten eiland in bijvoorbeeld de Biesbosch of voor mijn part heel ver weg op de Noordzee. Waar alleen Clint Eastwood mag ontsnappen.
Afgeschermd van deze lieve wereld. Muren twee keer zo dik als de klaagmuur. In het water levensgevaarlijke krokodillen en haaien zodat als ze willen vluchten hen een zeer pijnvolle dood wacht.
Dat ze 1x in de week een pakketje van de voedselbank ontvangen en dat ze verder aan zichzelf zijn overgeleverd. Al die moordenaars, verkrachters, pedofielen weet ik veel. Een enkeltje Hel op een eiland waar je zelfs je ergste vijand nog niet naar toe wil verbannen.
Als je een ander iets verschrikkelijks aan doet verlies je meteen bij welke gratie ook alle recht op een mooi en onbekommerd leven.
Het is toch niet te filmen. Hij mocht en deed alles wat God verboden had. Als je alle verhalen voor de helft mag geloven had hij nog 150% teveel vrijheid.
Tuurlijk delft men straks in Den Haag genadeloos de bodemloze put. Gaat iedereen wijzen naar elkaar.
Ons rechtsysteem moet op de kop. Je wordt harder bestraft als je ff wat te hard op de snelweg rijdt, maar mensen als die Michael P. behandelen wij met alle egards. Werkelijk niet te filmen.
Je zou maar de Papa van Anne zijn. Stiekum bij haar geboorte het nummer van Van Veen hebben gedraaid. Dat jouw dochter de wereld een beetje mooier kleurde. Je zou maar de vriend zijn. Een verregende selfie als laatste tastbare bewijsheid van jullie mooie liefde. Je zou maar de oom zijn. Je zou maar de buurvrouw zijn, of dat meisje van de Appie die haar altijd een onsje oude kaas afsneed.
Nederland is weer een illusie armer. Met de neus op de feiten gedrukt! Zo gaat dat hier....
Snappen jullie het. Ik ook niet! Dingen als deze zullen we nooit, maar dan ook nooit gaan snappen.
Rust zacht Anne, alles wat recht zou moeten zijn bleek weer eens gigantisch krom te zijn.
Met jou, lieve Anne als grootste slachtoffer.
Dikke kus van een vader die ooit hoopt dat zijn dochter gewoon 's middags op haar fiets kan stappen om bij Oma een kopje thee te drinken.
zondag 8 oktober 2017
Oranje!
Hallo Lieve Vriendinnen,
'Samen zijn we sterk. Eendracht maakt machtig. Hoe een klein land groot kan zijn. Is dat niet prachtig
Straks als het rood wit blauw. Voor ons wordt gehesen. Dan zijn wij een groot gezin. Met goud zijn wij geprezen. Nederland Oh Nederland. Jij bent een kampioen. Wij houden van Oranje. Om zijn daden en zijn doen'.
Uut 'Wij Houden van Oranje' van André Hazes
Jeanine had gewoon mijn nummer. Denk gezien de alfabetische volgorde dat ik bijna bovenaan haar lijstje stond. Maar nu die Hennis-Plasschaert de pijp aan Klaas Dijkhoff heeft gegeven ben ik er niet meer zo zeker van. Jeanine wist dat ze mij kon bellen als mijn land daarom vroeg. Buitengewoon dienstplichtig maar strijdbaar voor elke vierkante meter. Je kunt bij wijze van spreken met mij het gras opvreten. Toen de dienstplicht nog bestond was ik te lang voor het leger. Welgeteld 6 centimeter komma 4. Dus niet afgekeurd, geen S5 of zo, niet principeel tegen het leger, niet het feit dat groene onderbroeken mij rode billen zouden gaan bezorgen. Neuh, niets van dat alles. Want het is crisis natuurlijk, het is oorlog wat ik je brom.
Ik ga er van uit dat Klaas mij vanmiddag nog mailt. Morgen vallen wij Zweden binnen en natuurlijk Luxemburg. De IKEA moet er ook aan geloven, elke zweeds gehaktballetje wordt door ons geconfisqueerd. Met of zonder vlees het maakt mij echt niet uit, we zetten ze allemaal op transport. Elke Volvo-rijder moet verplicht zijn paspoort inleveren. Van de Benelux halen wij alle lux(e) af. Dat zal ze leren. Potverdikkemei, waren wij eerst Blind. Halverwege zetten wij er een Advocaat op maar verliezen wij de zaak alsnog! Dat mag toch niet! Wat een wanvertoning. Niet alleen in Wit-Rusland maar ook daarvoor in Solna. Ik zeg Bertje Maalderink voor bondscoach. Zweden won Dick van Luxemburg en Advocaat kunnen wij na gisteravond ook niet meer serieus nemen. Het is een clown geworden, Dickie herinneren wij straks als die man van de verkeerde wissels en van die 8-0 wat hij maar een stomme vraag vond.
Gelukkig hoeft Johan Cruijff dit allemaal niet meer mee te maken. Soms ben je blij dat elk nadeel zijn voordeel heeft. Ik weet zeker dat hij zich zou omdraaien in zijn graf. Dickie vond wisselen voor maar zekers tijdens de wedstrijd allemaal niet zo nodig. Blijf die bal maar achteruit spelen. Notabene Cillessen was de speler met het meeste balbezit maar hij is GVD Keeper....Die moeten de bal niet aan de voeten hebben.
André zong ook al niet meer. Zelfs het mooie Oranje pakje wat Moos vol trots droeg in 2014 kan de volgende zomer in de kast blijven liggen. We hadden het al helemaal bedacht. In 2018 zou Mouna het pakkie gaan dragen. Dat mooie Oranje voetbalshirtje met nummer 14 achterop. Maar 11 waardeloze voetballers en kleedkamers vol reserves verpesten wederom een mooi voetbalfeestje.
Waarom, Waarom....Omdat wij er geen bal meer van kunnen! Hoogmoed kwam voor de val....
Want ooit waren wij de besten. Ooit hielden wij nog van Oranje. Zeven dagen vasten voor Marco van Basten, die goal van Van Persie. Sar op de goal....
Het absolute hoogtepunt maakte ik als jochie van zestien jaar mee. Het EK van 88. Het volksparkstadion was van ons hè. Het elftal van Rinus Michels, de generaal. Het was het begin van talloze Oranjefeesten. Alle menschen werden brüder! Toen Nederland nog Holland was....
Het Nederlandse elftal speelde haar eerste interland op 30 april 1905. Een vriendschappelijk duel tegen België. Het duel der Lage Landen. Die lachen zich nu rot om die 'Ollanders'....
Mijn eerste Oranje herinnering moet ongeveer stammen uit 1978. Ik was vier en een half. Althans ik moet voor de buis hebben gezeten toen Rensenbrink op de paal schoot en wij weer geen Wereldkampioen werden. Er brak enkele jaren aan dat het niet lekker ging met ons Oranje. Pas in 1988 waren wij er bij op een eindtoernooi. De eerste echte kennismaking was voor mij een Van Dik Houtje....Meteen het hoogtepunt, meteen de hoogmis. Stil in Mij werd de eerste hit voor Buitenhuis en consorten maar ook meteen hun allergrootste hit. Voorlopig is de Europese titel van '88 mijn ultieme Oranje hoogtepunt.
Pas in '98 kwamen de successen terug....Bergkamp, Bergkamp, Bergkamp, Bergkamp, Bergkamp....
2008 was in het begin ook nog leuk met knappe overwinningen op Italië en Frankrijk. Maar 2010 was natuurlijk helemaal te gek in Zuid-Afrika....We haalden zelfs de finale (die kwartfinale tegen Brazilië met Sneijdertje, Sneijdertje....), nu vervloeken wij die Frank Snoeks maar hij gaf ook geweldig commentaar tijdens deze historische wedstrijd. Don't shoot the messenger.
Die kans van Arjen Robben, was dat niet een nationaal trauma. Die bal had er gewoon in gemoeten. Nog elke keer als ik die kans zie denk ik dat ie er nu wel ingaat. Iker Casillas redde met de punt van zijn lange teen. Wat als...als....Het EK in 2012 werd een regelrechte flop maar in 2014 bracht meneer van Gaal weer elan terug in het Oranje elftal. Tim Krul als Penaltykiller, wat een meesterzet van Van Gaal.
We haalden net niet de finale, Argentinië dwarsboomde ons pas na strafschoppen.
Het verval zette zich toen in. Hiddink dacht de klus te kunnen klaren op zijn boerenfluitjes, Blind zag het ook niet zitten en Advocaat dacht: wat zij kunnen kan ik beter....Ja, het nog meer verprutsen.
We hadden beter moeten weten. Ooit liet hij zich foppen doordat hij dacht dat een jochie van zeven jaar de bal op een dak van een flat kon schieten.
Neuh, ik hou allang niet meer van Oranje. Wel heel lang gedaan hoor....Maar gisteren mij 2 x 3 kwartier lopen ergeren. Het was gewoon lachwekkend, jammer voor Robben hoor maar hij had ook beter moeten weten. Het interview met Dickie na afloop. Dickie, Dickie, Dickie.....wat zat er in godsnaam in je thee?
Oranje is flets geworden. Het Wilhelmus zingt zelfs niet iedereen meer mee. Buma For President! Snoeks ging vrolijk mee in de tenenkrommende strijd. Buitenspel bij een ingooi....?? Ik wou dat ik gisteravond bij Jannes was in het Gelredome die komt gewoon van het platteland en verkoopt het stadion van Vites wel gewoon uit!
Misschien moeten wij het vuile werk wel gewoon laten opknappen door 11 Polen....Waarom niet!
Lekker goedkoop en die willen nog wel de schouders er onder zetten.
Natuurlijk hebben die lieve Zweden en Luxemburgers geen schuld, die treffen geen enkele blaam.
Wel moeten ze bij Toivonen nog altijd onder de knie de enkels afbreken maar verder hoor je mij er niet over....
Want waar maken wij ons toch druk over. Er zijn belangrijke dingen in de wereld die onze aandacht vragen.
Het ga je goed Eberhard van der Laan. Je was niet mijn burgemeester maar kloten dat jij je karwei niet mocht afmaken. Je hoopt van alles maar ik denk niet dat het goed gaat of komt met meisje Faber. Dan valt Oranje toch in het niet bij berichten als deze. Je zou maar de vriend of de ouders van dit lieve en leuke 25-jarige meisje zijn. Ik moet er niet aan denken....Mooier wordt het niet!
En op onze kneuterige manier balen wij van het feit dat Mouna volgend jaar het Oranje pakje van Moos niet kan aantrekken...Of misschien doen wij het wel gewoon voor Max, Daphne of Tom du Moulin.
Dat kan ook, het nieuwe Oranje 2.0!
Joah, mag wel zo....Fijne Zondag!
'Samen zijn we sterk. Eendracht maakt machtig. Hoe een klein land groot kan zijn. Is dat niet prachtig
Straks als het rood wit blauw. Voor ons wordt gehesen. Dan zijn wij een groot gezin. Met goud zijn wij geprezen. Nederland Oh Nederland. Jij bent een kampioen. Wij houden van Oranje. Om zijn daden en zijn doen'.
Uut 'Wij Houden van Oranje' van André Hazes
Jeanine had gewoon mijn nummer. Denk gezien de alfabetische volgorde dat ik bijna bovenaan haar lijstje stond. Maar nu die Hennis-Plasschaert de pijp aan Klaas Dijkhoff heeft gegeven ben ik er niet meer zo zeker van. Jeanine wist dat ze mij kon bellen als mijn land daarom vroeg. Buitengewoon dienstplichtig maar strijdbaar voor elke vierkante meter. Je kunt bij wijze van spreken met mij het gras opvreten. Toen de dienstplicht nog bestond was ik te lang voor het leger. Welgeteld 6 centimeter komma 4. Dus niet afgekeurd, geen S5 of zo, niet principeel tegen het leger, niet het feit dat groene onderbroeken mij rode billen zouden gaan bezorgen. Neuh, niets van dat alles. Want het is crisis natuurlijk, het is oorlog wat ik je brom.
Ik ga er van uit dat Klaas mij vanmiddag nog mailt. Morgen vallen wij Zweden binnen en natuurlijk Luxemburg. De IKEA moet er ook aan geloven, elke zweeds gehaktballetje wordt door ons geconfisqueerd. Met of zonder vlees het maakt mij echt niet uit, we zetten ze allemaal op transport. Elke Volvo-rijder moet verplicht zijn paspoort inleveren. Van de Benelux halen wij alle lux(e) af. Dat zal ze leren. Potverdikkemei, waren wij eerst Blind. Halverwege zetten wij er een Advocaat op maar verliezen wij de zaak alsnog! Dat mag toch niet! Wat een wanvertoning. Niet alleen in Wit-Rusland maar ook daarvoor in Solna. Ik zeg Bertje Maalderink voor bondscoach. Zweden won Dick van Luxemburg en Advocaat kunnen wij na gisteravond ook niet meer serieus nemen. Het is een clown geworden, Dickie herinneren wij straks als die man van de verkeerde wissels en van die 8-0 wat hij maar een stomme vraag vond.
Gelukkig hoeft Johan Cruijff dit allemaal niet meer mee te maken. Soms ben je blij dat elk nadeel zijn voordeel heeft. Ik weet zeker dat hij zich zou omdraaien in zijn graf. Dickie vond wisselen voor maar zekers tijdens de wedstrijd allemaal niet zo nodig. Blijf die bal maar achteruit spelen. Notabene Cillessen was de speler met het meeste balbezit maar hij is GVD Keeper....Die moeten de bal niet aan de voeten hebben.
André zong ook al niet meer. Zelfs het mooie Oranje pakje wat Moos vol trots droeg in 2014 kan de volgende zomer in de kast blijven liggen. We hadden het al helemaal bedacht. In 2018 zou Mouna het pakkie gaan dragen. Dat mooie Oranje voetbalshirtje met nummer 14 achterop. Maar 11 waardeloze voetballers en kleedkamers vol reserves verpesten wederom een mooi voetbalfeestje.
Waarom, Waarom....Omdat wij er geen bal meer van kunnen! Hoogmoed kwam voor de val....
Want ooit waren wij de besten. Ooit hielden wij nog van Oranje. Zeven dagen vasten voor Marco van Basten, die goal van Van Persie. Sar op de goal....
Het absolute hoogtepunt maakte ik als jochie van zestien jaar mee. Het EK van 88. Het volksparkstadion was van ons hè. Het elftal van Rinus Michels, de generaal. Het was het begin van talloze Oranjefeesten. Alle menschen werden brüder! Toen Nederland nog Holland was....
Het Nederlandse elftal speelde haar eerste interland op 30 april 1905. Een vriendschappelijk duel tegen België. Het duel der Lage Landen. Die lachen zich nu rot om die 'Ollanders'....
Mijn eerste Oranje herinnering moet ongeveer stammen uit 1978. Ik was vier en een half. Althans ik moet voor de buis hebben gezeten toen Rensenbrink op de paal schoot en wij weer geen Wereldkampioen werden. Er brak enkele jaren aan dat het niet lekker ging met ons Oranje. Pas in 1988 waren wij er bij op een eindtoernooi. De eerste echte kennismaking was voor mij een Van Dik Houtje....Meteen het hoogtepunt, meteen de hoogmis. Stil in Mij werd de eerste hit voor Buitenhuis en consorten maar ook meteen hun allergrootste hit. Voorlopig is de Europese titel van '88 mijn ultieme Oranje hoogtepunt.
Pas in '98 kwamen de successen terug....Bergkamp, Bergkamp, Bergkamp, Bergkamp, Bergkamp....
2008 was in het begin ook nog leuk met knappe overwinningen op Italië en Frankrijk. Maar 2010 was natuurlijk helemaal te gek in Zuid-Afrika....We haalden zelfs de finale (die kwartfinale tegen Brazilië met Sneijdertje, Sneijdertje....), nu vervloeken wij die Frank Snoeks maar hij gaf ook geweldig commentaar tijdens deze historische wedstrijd. Don't shoot the messenger.
Die kans van Arjen Robben, was dat niet een nationaal trauma. Die bal had er gewoon in gemoeten. Nog elke keer als ik die kans zie denk ik dat ie er nu wel ingaat. Iker Casillas redde met de punt van zijn lange teen. Wat als...als....Het EK in 2012 werd een regelrechte flop maar in 2014 bracht meneer van Gaal weer elan terug in het Oranje elftal. Tim Krul als Penaltykiller, wat een meesterzet van Van Gaal.
We haalden net niet de finale, Argentinië dwarsboomde ons pas na strafschoppen.
Het verval zette zich toen in. Hiddink dacht de klus te kunnen klaren op zijn boerenfluitjes, Blind zag het ook niet zitten en Advocaat dacht: wat zij kunnen kan ik beter....Ja, het nog meer verprutsen.
We hadden beter moeten weten. Ooit liet hij zich foppen doordat hij dacht dat een jochie van zeven jaar de bal op een dak van een flat kon schieten.
Neuh, ik hou allang niet meer van Oranje. Wel heel lang gedaan hoor....Maar gisteren mij 2 x 3 kwartier lopen ergeren. Het was gewoon lachwekkend, jammer voor Robben hoor maar hij had ook beter moeten weten. Het interview met Dickie na afloop. Dickie, Dickie, Dickie.....wat zat er in godsnaam in je thee?
Oranje is flets geworden. Het Wilhelmus zingt zelfs niet iedereen meer mee. Buma For President! Snoeks ging vrolijk mee in de tenenkrommende strijd. Buitenspel bij een ingooi....?? Ik wou dat ik gisteravond bij Jannes was in het Gelredome die komt gewoon van het platteland en verkoopt het stadion van Vites wel gewoon uit!
Misschien moeten wij het vuile werk wel gewoon laten opknappen door 11 Polen....Waarom niet!
Lekker goedkoop en die willen nog wel de schouders er onder zetten.
Natuurlijk hebben die lieve Zweden en Luxemburgers geen schuld, die treffen geen enkele blaam.
Wel moeten ze bij Toivonen nog altijd onder de knie de enkels afbreken maar verder hoor je mij er niet over....
Want waar maken wij ons toch druk over. Er zijn belangrijke dingen in de wereld die onze aandacht vragen.
Het ga je goed Eberhard van der Laan. Je was niet mijn burgemeester maar kloten dat jij je karwei niet mocht afmaken. Je hoopt van alles maar ik denk niet dat het goed gaat of komt met meisje Faber. Dan valt Oranje toch in het niet bij berichten als deze. Je zou maar de vriend of de ouders van dit lieve en leuke 25-jarige meisje zijn. Ik moet er niet aan denken....Mooier wordt het niet!
En op onze kneuterige manier balen wij van het feit dat Mouna volgend jaar het Oranje pakje van Moos niet kan aantrekken...Of misschien doen wij het wel gewoon voor Max, Daphne of Tom du Moulin.
Dat kan ook, het nieuwe Oranje 2.0!
Joah, mag wel zo....Fijne Zondag!
zondag 1 oktober 2017
Puzzelstukje(s)
Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'Albert's always sincere; he's a sensitive type. His intentions are clear, he wanna be well liked. Well, if everything is nothing, then are we anything?Is it better to be better than to be anything?
And Albert's visions blooming uncontrolled. All his wings are slowly sinking. Einstein's down on the beach standing in the sand. 'Cause everything he believes in is shattered. What you fear in the night in the day comes to call anyway. And we all get burned as one more sun comes sliding down the sky. One more shadow leans against the wall.'
Uut 'Einstein on the Beach' van The Counting Crows
Soms vallen puzzelstukjes ineens op zijn plek. Zit je rustig aan het strand, zonnetje op half vier, je hoort de zee ruisen die nooit moe wordt en pats, boem, schuiven ontbrekende stukjes in elkaar. Waar anderen een dwangmatige klok zien kregen wij de afgelopen weken alle tijd van de wereld. Het uurwerk ging namelijk af en slingerden wij een eind richting Engeland! De plons hoorden wij vaag...Wie dut ons wat vandage...?
Niet alleen Lohues hadden wij mee genomen over de vertrouwde Iessel vanuut het wijze Oosten. Zaterdagmorgen liepen Moos en ik in alle vroegte de duinen van Callantsoog op. Opa en Oma wezen ons reeds de weg. Bij de eerste blik van de nog onstuimige zee kwamen ondermeer Chris Rea, Don Henley, The Beach Boys, Joe Cocker en meer van die artiesten buurten in mijn kop. Moos deed een Dafne Schippertje en in rap tempo maakten zijn voetjes, maat 31, kennis met het zoute water. Vrij gemaakt!
Toerist in eigen land. Hoe simpel kan het zijn. Wat heeft Nederland veel te bieden als je verder kijkt dan je neus lang is. Ik wist het wel, wij weten het volgens mij allemaal. Toch nemen wij vaak het vliegtuig naar de zon terwijl het zo simpel is. Paal 6, Woest of de Jongens in Bergen aan Zee. Moest aan Youp denken maar wij wilden allebei wel naar de zee nadat we bergen aan werk hadden verzet.
Uitwaaien op onze manier. Een dikke week helemaal niks. De wijze woorden van mien Pa alle eer aan doen. Niks moet, alles mag! Rust in optima forma. Goed gezelschap. Wij hadden leuke buren die ook nog eens familie bleken te zijn. Hoe simpel kan het zijn!
Genoten in en rondom Callantsoog. Ondanks vele witte nummerborden voelde ik mij geen vreemde eend in de bijt, al zagen wij enkele lelijke....Je kunt niet alles hebben!
Onze vakantie was top, genoten van ieder uur al zien sommigen mensen dat weer anders. Lekker belangrijk! Geef mij San, Moos en Mouna en de hele wereld kan mij gestolen worden. Een dief van mijn eigen portomonnee al had ik die deze week niet veel nodig. De warme hand huisde niet ver. Mooi dat het zo kan. Leek wel of the King was getransformeerd in een licht grijzende man die ook Merceds reed. Je hebt soms van die puzzelstukjes die ineens vallen op plekken waar je zelf nog niet aan had gedacht. Niets is mij vreemd. Albert Frederik moet zo af en toe zijn meerdere erkennen ook al wordt ik meestal Alfred genoemd!
Een kus voor de meester en zeker eentje voor de lieve juf. Tien met een griffel omdat het gewoon is zoals het is. 45 jaar geluk verpakt in prachtige foto's van een mooie dag, van een mooie bijna halve eeuw liefde.
Niet in verwachting en toch weer een soort van ouders geworden. Wij werden verblijd met de eretitel van Peetouders. Van een mooi, lief en heerlijk ventje. Boris, kleine man, die echt wel toveren kan. Wij mogen Peter en Meter toevoegen aan onze initialen. Sinds deze week gepromoveerd tot peetouders van Boris Monsma, zoon van Lies en Martijn. Tuurlijk, gaan we voor je zorgen mochten helaas niet alle puzzelstukjes op zijn plek vallen. Gaan wij niet vanuit maar toch....Je weet het niet. Rendementen uit het verleden bieden helaas geen garanties voor de toekomst.
's Avonds toch ff een schietgebedje vanaf het strand afgevuurd. Zijn we daar ook weer van verzekerd.
Tja, Noord-Holland. Ik snap het zusje van Mandy wel....Waren wij daar, was zij vertrokken naar het warme zuiden...Haha. Neuh, zonder gekheid wat is het daar mooi wonen. Wij reden nog even door Juliandorp, jullie stad achter de duinen maar vlak bij de zee die maar niet moe wil worden, Uitslover!
Snap jullie heel goed. Wat smaakt een Weizen toch bijzonder aan het strand. Of een Skuumkoppe van een eiland even verderop. Niks moet, alles mag. Terwijl iemand een kuil groef voor een ander genoten wij van de najaarszon. Heerlijk achter de duinen, licht briesje om je hoofd. Alles ver weg, de wereld kwam hier niet binnen. Geen sores aan je lijf, geen polonaise in je hoofd. Vrij van alles. Ik kon helder denken al vertroebelde de alcohol regelmatig mijn gedachtengangen en vreemde hersenkronkels. Mouna die haar eerste zandhapje at, Moos die kennismaakte met een zee waar Bliksem gewoon badschuim in had gekieperd!
Schoorl, Bergen, Bergen aan Zee, Grote Keeten, Juliandorp, stukje Den Helder, Groet, Callantsoog.
's Avonds toen de nacht bijna het stokje wilde overnemen en Koos Konijn al lang sliep stond ik even te genieten achter ons huisje. Je kon de zee horen, niet stormen maar rustig was hij ook weer niet. De onrust viel van zijn gezicht af te lezen maar bereikte nooit het vaste land. De wereld bleef buiten ook al stond ik niet binnen!
Genoten met een grote G. Ik vond er de rust en iets in mij zegt dat het niet de laatste keer was dat ik stond te dansen aan zee. Wij hebben het hier goed, bijzonder goed. Maar mooi is het ook zeker aan de andere kant van het land. Oost West, In Callantsoog is het ook Best!
Je komt er zelfs nog mensen tegen, bekenden van eerder, van vroeger uit!
Grappig, Fenny liep er en ik vertelde San over haar mooie dochters. In de AH kwam de boodschap pas echt over. Zo ben je in de duinen en zo gaat het over Dijkstra.
Een paar dagen later kwam het mooie Ommen buurten in Schoorl.Terwijl ik een parkeerkaartje uit de meter wilde trekken kwam eerst de herkenning om de hoek kijken. Een gedeeld niet al te nuchter verleden haalde het heden in, gewoon in downtown Schoorl, of all places!
Hey Sander, hoe is het? Wat een lieve moeder heb je toch....Ook al was er geen koe te bekennen de praterij ging er wel over. Lang niet gezien en toch was het vertrouwd. Dat doet Ommen met je, jullie weten waar ik het over heb. Afspraak is afspraak, toen wist ik nog niet dat wij die een dag later al zouden inlossen. Want hoe vaak maak je wel geen afspraken die je vervolgens niet noteert in je agenda en lekker laat verwateren......Maar op de terugweg via de afsluitdijk kwamen wij er toch langs. In Steenwijk gingen wij buurten bij de Heren van de Rechter. San nam witte wijn en Boudewijn bracht 'm. Ken je die mop van Paola, de koningin van België. Grapje van de man die ik The King noem. Hij maakte er niet veel in de bus, nam zijn werk bijzonder serieus, maar deze was er dan ook één voor 's avonds als hij zijn publiek had bestudeerd. Moet ik 'm nog invullen of weten jullie reeds de clou van het verhaal? Ik ben nooit sterk in moppen vertellen geweest....Boeiend! Maar Steenwijk. Prachtig plaatsje, ik voelde mij er direct weer thuis. Was ooit bij de opening geweest. Met een volle bus feestgangers vanuit Ommen vertrokken. Maar een tip van de sluier, ben je in de buurt van Steenwijk ga alsjeblieft naar de Heren van de Rechter op de Markt! Zelfs een stukkie omrijden loont zich absoluut tot de genomen moeite!
Wat hebben wij daar fantastisch lekker geluncht! Mmmmm....De koks verstaan daar hun vak. Een hernieuwde kennismaking met de vrouw van Sander. Weer de herkenning, ik dacht al....
Wat was Ommen toch een fijne periode uit mijn bezopen leven haha....Mooi om in het oude gebouw, waar ooit echt recht werd gesproken, inpandig te kunnen zijn. Weer een bewijs voor ons als je de klok thuislaat je alle tijd van de wereld hebt. Tuurlijk kan het niet zo elke week zijn, maar toch....Jullie begrijpen het wel.
We hadden een Fortunatilijke (geen schrijffout) uurtje in de voormalige Vestigingstad. Wierp tevens een blik op de kaart, hier komen wij zekers terug. Een afspraak die staat! Vast en zeker.
Dat weet ik nog niet zo net van één van onze laatste stuiptrekkingen in de vakantie die vanavond om klokslag twaalf zijn einde krijgt.
De voetbal werd drie kwartier voor de aftrap in Hengelo toch nog afgelast. Een kunstgrasveld waarop niet gespeeld (!?!) kon worden. De middenstip kwam zelfs naar boven, was Magic John aan het toveren geslagen....?
Ik kwam op het onzinnige idee om dan maar niet te gaan buurten in Banthum of in Kloosterhaar maar Moos nog een mooie middag te bezorgen. De sluis van de hemel bleef ondertussen open staan, de regen kletterde gestaag op de Hardenbergse keien. Toch besloten wij een bezoek te brengen aan de Wolventuin in Stegeren, zeg maar Ommen. Niet wetende dat half Duitsland zich hier tevens had genesteld! Tuurlijk, wij hadden verwacht dat het druk zou zijn. Maar zo druk...? Het leek bij binnenkomst wel of Scapino zijn halve voorraad onverkoopbare schoenen bij de deur had gedeponeerd. Niet netjes maar alles op 86 bulten. Een onbegaanbare weg die bezaaid was met kinderschoenen. Het was eerst puin ruimen om de kinderwagen en Mouna vrij baan te geven. Nadat wij een bandje hadden bemachtigd die ons toegang tot het kinderparadijs verschafte kregen wij een enkeltje hel althans zo voelde het bij mij. Een kleine honderd kinderen schreeuwden of hun laatste uur was geslagen....De akoestiek was ver te zoeken. Begrijp me goed, ze hebben er een super mooie speeltuin van gemaakt. Echt waar...Maar misschien waren wij net on the wrong place, the wrong time. Iets van die strekking. Ik zag wel 40, 45 kleine OberBahnSturmFuhrers die allemaal alsnog een verloren oorlog koste wat koste wilde winnen. Ze deden het zonder wapens maar met (scheld)konnades waar je uberhaupt u tegen wilde zeggen. Alle Menschen werden even geen Bruder...
(sorry voor het ontbreken van de puntjes op de u). Welk Alt-nummer zal hier bij horen....? Ik heb nog vakantie hè en wil mij hier niet druk om maken. Boeiend! Maar het vakantiegevoel was gisteren ff ver te zoeken, en vinden ho maar...Speld en Hooiberg!
De speeltuin voor kinderen tot 5 jaar werd gewoon bezocht door tig kinderen die rond de 10 jaar waren. Wat ik je brom. Wilde ook niet als politieagent spelen, vakantie.....Toezicht was er tevens niet. Een echte leider, een soort generaal of iets dergelijks had niet misstaan in deze loopgraven vol ontluisterende kakofonie.
Jemig, ik luisterde nog liever 5 jaar naar Efteling muziek op het Centraal Station dan een uurtje als een mak schaap in deze Wolventuin. Toch hadden ze de boel verder goed voor elkaar. Aangeklede koffie en de menukaart zag er ook lekker uit. Maar in de volslagen chaos ontbrak het aan leiderschap. Het leek wel verdeeld Europa, de Haagse politiek. Ieder riep maar wat en niemand die echt luisterde of werd gehoord.
Ligt het toch aan een goede akoestiek? Zo zie je maar weer, langzaam kwam de echte wereld weer een beetje buurten in mijn hoofd. Ik proefde langzaam weer van het werkzame leven. Morgen mag ik weer, het is geen moeten, het is mogen. Omdat het werk mij bevalt. Net als vakantie. Wij werken te lang maar vakantie duurt tevens te kort! Iets in die volgorde.
Vanmiddag nog even de boel de boel laten. Nog één keer van het goede leven proeven tijdens Hardenberg proeft. De Hardenbergse Horeca laten de laatste puzzelstukjes in elkaar vallen. Net zoals Moos vanmorgen een puzzel van 99(!) stukjes op zijn plek liet vallen. Hij is nog maar 4 jaar hè, een bijzonder kind. Net als Mouna. Optimaal genoten van mijn, onze kroost! Zoals gezegd, vele puzzelstukjes vielen op zijn of haar plek! De zee ruist maar door, zonder twijfel....Het mooiste geluid op dat van jou na.
Vakantie 2017 zit er helaas weer op, gelukkig hebben wij de foto's nog.
Joah, het mag wel zo. Fijne zondag!
'Albert's always sincere; he's a sensitive type. His intentions are clear, he wanna be well liked. Well, if everything is nothing, then are we anything?Is it better to be better than to be anything?
And Albert's visions blooming uncontrolled. All his wings are slowly sinking. Einstein's down on the beach standing in the sand. 'Cause everything he believes in is shattered. What you fear in the night in the day comes to call anyway. And we all get burned as one more sun comes sliding down the sky. One more shadow leans against the wall.'
Uut 'Einstein on the Beach' van The Counting Crows
Soms vallen puzzelstukjes ineens op zijn plek. Zit je rustig aan het strand, zonnetje op half vier, je hoort de zee ruisen die nooit moe wordt en pats, boem, schuiven ontbrekende stukjes in elkaar. Waar anderen een dwangmatige klok zien kregen wij de afgelopen weken alle tijd van de wereld. Het uurwerk ging namelijk af en slingerden wij een eind richting Engeland! De plons hoorden wij vaag...Wie dut ons wat vandage...?
Niet alleen Lohues hadden wij mee genomen over de vertrouwde Iessel vanuut het wijze Oosten. Zaterdagmorgen liepen Moos en ik in alle vroegte de duinen van Callantsoog op. Opa en Oma wezen ons reeds de weg. Bij de eerste blik van de nog onstuimige zee kwamen ondermeer Chris Rea, Don Henley, The Beach Boys, Joe Cocker en meer van die artiesten buurten in mijn kop. Moos deed een Dafne Schippertje en in rap tempo maakten zijn voetjes, maat 31, kennis met het zoute water. Vrij gemaakt!
Toerist in eigen land. Hoe simpel kan het zijn. Wat heeft Nederland veel te bieden als je verder kijkt dan je neus lang is. Ik wist het wel, wij weten het volgens mij allemaal. Toch nemen wij vaak het vliegtuig naar de zon terwijl het zo simpel is. Paal 6, Woest of de Jongens in Bergen aan Zee. Moest aan Youp denken maar wij wilden allebei wel naar de zee nadat we bergen aan werk hadden verzet.
Uitwaaien op onze manier. Een dikke week helemaal niks. De wijze woorden van mien Pa alle eer aan doen. Niks moet, alles mag! Rust in optima forma. Goed gezelschap. Wij hadden leuke buren die ook nog eens familie bleken te zijn. Hoe simpel kan het zijn!
Genoten in en rondom Callantsoog. Ondanks vele witte nummerborden voelde ik mij geen vreemde eend in de bijt, al zagen wij enkele lelijke....Je kunt niet alles hebben!
Onze vakantie was top, genoten van ieder uur al zien sommigen mensen dat weer anders. Lekker belangrijk! Geef mij San, Moos en Mouna en de hele wereld kan mij gestolen worden. Een dief van mijn eigen portomonnee al had ik die deze week niet veel nodig. De warme hand huisde niet ver. Mooi dat het zo kan. Leek wel of the King was getransformeerd in een licht grijzende man die ook Merceds reed. Je hebt soms van die puzzelstukjes die ineens vallen op plekken waar je zelf nog niet aan had gedacht. Niets is mij vreemd. Albert Frederik moet zo af en toe zijn meerdere erkennen ook al wordt ik meestal Alfred genoemd!
Een kus voor de meester en zeker eentje voor de lieve juf. Tien met een griffel omdat het gewoon is zoals het is. 45 jaar geluk verpakt in prachtige foto's van een mooie dag, van een mooie bijna halve eeuw liefde.
Niet in verwachting en toch weer een soort van ouders geworden. Wij werden verblijd met de eretitel van Peetouders. Van een mooi, lief en heerlijk ventje. Boris, kleine man, die echt wel toveren kan. Wij mogen Peter en Meter toevoegen aan onze initialen. Sinds deze week gepromoveerd tot peetouders van Boris Monsma, zoon van Lies en Martijn. Tuurlijk, gaan we voor je zorgen mochten helaas niet alle puzzelstukjes op zijn plek vallen. Gaan wij niet vanuit maar toch....Je weet het niet. Rendementen uit het verleden bieden helaas geen garanties voor de toekomst.
's Avonds toch ff een schietgebedje vanaf het strand afgevuurd. Zijn we daar ook weer van verzekerd.
Tja, Noord-Holland. Ik snap het zusje van Mandy wel....Waren wij daar, was zij vertrokken naar het warme zuiden...Haha. Neuh, zonder gekheid wat is het daar mooi wonen. Wij reden nog even door Juliandorp, jullie stad achter de duinen maar vlak bij de zee die maar niet moe wil worden, Uitslover!
Snap jullie heel goed. Wat smaakt een Weizen toch bijzonder aan het strand. Of een Skuumkoppe van een eiland even verderop. Niks moet, alles mag. Terwijl iemand een kuil groef voor een ander genoten wij van de najaarszon. Heerlijk achter de duinen, licht briesje om je hoofd. Alles ver weg, de wereld kwam hier niet binnen. Geen sores aan je lijf, geen polonaise in je hoofd. Vrij van alles. Ik kon helder denken al vertroebelde de alcohol regelmatig mijn gedachtengangen en vreemde hersenkronkels. Mouna die haar eerste zandhapje at, Moos die kennismaakte met een zee waar Bliksem gewoon badschuim in had gekieperd!
Schoorl, Bergen, Bergen aan Zee, Grote Keeten, Juliandorp, stukje Den Helder, Groet, Callantsoog.
's Avonds toen de nacht bijna het stokje wilde overnemen en Koos Konijn al lang sliep stond ik even te genieten achter ons huisje. Je kon de zee horen, niet stormen maar rustig was hij ook weer niet. De onrust viel van zijn gezicht af te lezen maar bereikte nooit het vaste land. De wereld bleef buiten ook al stond ik niet binnen!
Genoten met een grote G. Ik vond er de rust en iets in mij zegt dat het niet de laatste keer was dat ik stond te dansen aan zee. Wij hebben het hier goed, bijzonder goed. Maar mooi is het ook zeker aan de andere kant van het land. Oost West, In Callantsoog is het ook Best!
Je komt er zelfs nog mensen tegen, bekenden van eerder, van vroeger uit!
Grappig, Fenny liep er en ik vertelde San over haar mooie dochters. In de AH kwam de boodschap pas echt over. Zo ben je in de duinen en zo gaat het over Dijkstra.
Een paar dagen later kwam het mooie Ommen buurten in Schoorl.Terwijl ik een parkeerkaartje uit de meter wilde trekken kwam eerst de herkenning om de hoek kijken. Een gedeeld niet al te nuchter verleden haalde het heden in, gewoon in downtown Schoorl, of all places!
Hey Sander, hoe is het? Wat een lieve moeder heb je toch....Ook al was er geen koe te bekennen de praterij ging er wel over. Lang niet gezien en toch was het vertrouwd. Dat doet Ommen met je, jullie weten waar ik het over heb. Afspraak is afspraak, toen wist ik nog niet dat wij die een dag later al zouden inlossen. Want hoe vaak maak je wel geen afspraken die je vervolgens niet noteert in je agenda en lekker laat verwateren......Maar op de terugweg via de afsluitdijk kwamen wij er toch langs. In Steenwijk gingen wij buurten bij de Heren van de Rechter. San nam witte wijn en Boudewijn bracht 'm. Ken je die mop van Paola, de koningin van België. Grapje van de man die ik The King noem. Hij maakte er niet veel in de bus, nam zijn werk bijzonder serieus, maar deze was er dan ook één voor 's avonds als hij zijn publiek had bestudeerd. Moet ik 'm nog invullen of weten jullie reeds de clou van het verhaal? Ik ben nooit sterk in moppen vertellen geweest....Boeiend! Maar Steenwijk. Prachtig plaatsje, ik voelde mij er direct weer thuis. Was ooit bij de opening geweest. Met een volle bus feestgangers vanuit Ommen vertrokken. Maar een tip van de sluier, ben je in de buurt van Steenwijk ga alsjeblieft naar de Heren van de Rechter op de Markt! Zelfs een stukkie omrijden loont zich absoluut tot de genomen moeite!
Wat hebben wij daar fantastisch lekker geluncht! Mmmmm....De koks verstaan daar hun vak. Een hernieuwde kennismaking met de vrouw van Sander. Weer de herkenning, ik dacht al....
Wat was Ommen toch een fijne periode uit mijn bezopen leven haha....Mooi om in het oude gebouw, waar ooit echt recht werd gesproken, inpandig te kunnen zijn. Weer een bewijs voor ons als je de klok thuislaat je alle tijd van de wereld hebt. Tuurlijk kan het niet zo elke week zijn, maar toch....Jullie begrijpen het wel.
We hadden een Fortunatilijke (geen schrijffout) uurtje in de voormalige Vestigingstad. Wierp tevens een blik op de kaart, hier komen wij zekers terug. Een afspraak die staat! Vast en zeker.
Dat weet ik nog niet zo net van één van onze laatste stuiptrekkingen in de vakantie die vanavond om klokslag twaalf zijn einde krijgt.
De voetbal werd drie kwartier voor de aftrap in Hengelo toch nog afgelast. Een kunstgrasveld waarop niet gespeeld (!?!) kon worden. De middenstip kwam zelfs naar boven, was Magic John aan het toveren geslagen....?
Ik kwam op het onzinnige idee om dan maar niet te gaan buurten in Banthum of in Kloosterhaar maar Moos nog een mooie middag te bezorgen. De sluis van de hemel bleef ondertussen open staan, de regen kletterde gestaag op de Hardenbergse keien. Toch besloten wij een bezoek te brengen aan de Wolventuin in Stegeren, zeg maar Ommen. Niet wetende dat half Duitsland zich hier tevens had genesteld! Tuurlijk, wij hadden verwacht dat het druk zou zijn. Maar zo druk...? Het leek bij binnenkomst wel of Scapino zijn halve voorraad onverkoopbare schoenen bij de deur had gedeponeerd. Niet netjes maar alles op 86 bulten. Een onbegaanbare weg die bezaaid was met kinderschoenen. Het was eerst puin ruimen om de kinderwagen en Mouna vrij baan te geven. Nadat wij een bandje hadden bemachtigd die ons toegang tot het kinderparadijs verschafte kregen wij een enkeltje hel althans zo voelde het bij mij. Een kleine honderd kinderen schreeuwden of hun laatste uur was geslagen....De akoestiek was ver te zoeken. Begrijp me goed, ze hebben er een super mooie speeltuin van gemaakt. Echt waar...Maar misschien waren wij net on the wrong place, the wrong time. Iets van die strekking. Ik zag wel 40, 45 kleine OberBahnSturmFuhrers die allemaal alsnog een verloren oorlog koste wat koste wilde winnen. Ze deden het zonder wapens maar met (scheld)konnades waar je uberhaupt u tegen wilde zeggen. Alle Menschen werden even geen Bruder...
(sorry voor het ontbreken van de puntjes op de u). Welk Alt-nummer zal hier bij horen....? Ik heb nog vakantie hè en wil mij hier niet druk om maken. Boeiend! Maar het vakantiegevoel was gisteren ff ver te zoeken, en vinden ho maar...Speld en Hooiberg!
De speeltuin voor kinderen tot 5 jaar werd gewoon bezocht door tig kinderen die rond de 10 jaar waren. Wat ik je brom. Wilde ook niet als politieagent spelen, vakantie.....Toezicht was er tevens niet. Een echte leider, een soort generaal of iets dergelijks had niet misstaan in deze loopgraven vol ontluisterende kakofonie.
Jemig, ik luisterde nog liever 5 jaar naar Efteling muziek op het Centraal Station dan een uurtje als een mak schaap in deze Wolventuin. Toch hadden ze de boel verder goed voor elkaar. Aangeklede koffie en de menukaart zag er ook lekker uit. Maar in de volslagen chaos ontbrak het aan leiderschap. Het leek wel verdeeld Europa, de Haagse politiek. Ieder riep maar wat en niemand die echt luisterde of werd gehoord.
Ligt het toch aan een goede akoestiek? Zo zie je maar weer, langzaam kwam de echte wereld weer een beetje buurten in mijn hoofd. Ik proefde langzaam weer van het werkzame leven. Morgen mag ik weer, het is geen moeten, het is mogen. Omdat het werk mij bevalt. Net als vakantie. Wij werken te lang maar vakantie duurt tevens te kort! Iets in die volgorde.
Vanmiddag nog even de boel de boel laten. Nog één keer van het goede leven proeven tijdens Hardenberg proeft. De Hardenbergse Horeca laten de laatste puzzelstukjes in elkaar vallen. Net zoals Moos vanmorgen een puzzel van 99(!) stukjes op zijn plek liet vallen. Hij is nog maar 4 jaar hè, een bijzonder kind. Net als Mouna. Optimaal genoten van mijn, onze kroost! Zoals gezegd, vele puzzelstukjes vielen op zijn of haar plek! De zee ruist maar door, zonder twijfel....Het mooiste geluid op dat van jou na.
Vakantie 2017 zit er helaas weer op, gelukkig hebben wij de foto's nog.
Joah, het mag wel zo. Fijne zondag!
zondag 17 september 2017
Zachtjes Zingen!
Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'Laten we klinken op de vrouwen. Want in de vrouwen zit muziek. En muziek helpt overleven. En m'n leven, dat ben jij. Want het lijkt wel of we allemaal vergeten zijn. Hoe je lachen moet. Het lijkt wel of wij mensen niet meer weten hoe je zingt. En hoe je danst, hoe je bemint. Sluit de rijen. Pak de handen. Pak de handen, van die ander. Want de ander, hoort erbij. Zoals jij hoort, bij jou en mij.'
Uut 'Proosten' van Guus Meeuwis
Dit kon wel eens een positief stukje worden.
Waarom? Heb ik gewoon zin aan. Hoorde vanmorgen een vogel fluiten, de regen tikte zachtjes tegen ons raam. Dacht, doe eens gek. Moos sprong zich een ongeluk en spaarde mijn benen, helaas, niet. Mouna lag naast mij en klapte voor de derde dag achter elkaar in haar handjes. Mooi, om te zien dat dit mooie meisje elke dag nieuwe dingen ontdekt en merkt dat papa en mama het blijkbaar leuk vinden als ik in mijn handjes klap. U vraagt, Mouna draait wel....
Aan de andere kant van Mouna lag mijn andere wonder.
Mantelzorger 3.0
Het was even aanpoten, mijn lieverd kon niet veel de eerste dagen na mijn laatste woorden van vorige week via deze spreekbuis. Sanneke baalde als een stekker. Zelfs de natte droom van Hardenberg bracht geen licht aan de eind van de tunnel. Het werd zelfs allemaal nog een beetje erger afgelopen vrijdagmorgen.
Huisarts Hulscher ontdekte in het appetijtelijke lijf van mijn lief nog meerdere scheurtjes en kwaaltjes na een gezellig avondje doorzakken bij de plaatselijke tennisclub.
Een scheurtje in de schouder en een scheurtje, een halve meter lager, in de buikwand. Tja, je moet er wat voor over hebben om een Love-Game te spelen!
Gelukkig werken de zalvende handen van Pietje K. naar behoren, zag 'm gisteren nog struiken verplanten morgen mag hij weer aan mijn mooiste gewas zitten. Dat het allemaal gewoon groeit zonder steeltje.
Het leven is mooi maar je moet het wel willen zien. Wijze woorden die ik ooit hoorde in mien stamkroeg, in hometown Mariënberg. Herman had geliek. Het leven is inderdaad mooi en gelukkig ben ik geen Stevie Wonder. Had ik er alleen maar mooi over kunnen zingen. Zachtjes zingen. Zachtjes zingen over dingen die niemand weet. Blof haalde mij vanmorgen de woorden bijkans uit de spreekwoordelijke mond. Ik hapte net een boterham van Battjes weg met een dikke laag Pindakaas van Calvé. Ik kan hardop denken bij jou, al doe ik dat nog veel te weinig. Zachtjes zingen tot de dingen die niemand weet van jou geworden zijn.
Van die dingen duzz. Mensen denken mij te kennen. Niets is minder waar. Hoor nog best wel vaak, Buurman wat doet u nou...? Pak ik dingen vast die niet eens van mij zijn. Zachtjes zingen.....
Zie mooie dingen voorbij komen. Sociale media is vaak de boodschapper van slecht nieuws, maar ook heel vaak van mooi en gelukkig nieuws.
Zo komt er weer een baby bij in Bergentheim. Las ik net op Facebook. Hoera, ik wordt grote zus. Wordt ik dan blij van. Het wonder staat gepland ergens in April 2018. Ben dan blij voor die leuke man en dito vrouw. Die mij ooit bier voorschotelde in mien stamkroeg. Mooie mensen die zich omringen met mooie dingen.
Zachtjes zingen. Doe het vaak voor Moos als hij in bed ligt. Een nummer wat ik al ruim veertig jaar ken. Ik ga slapen, ik ben moe....Moos kwam deze week met het idee dat de Heer bij ons komt wonen. Is je deur nog op slot? Doe 'm open voor God. Ja hoor, het eerste christelijke liedje is gemeengoed geworden. Wat doe ik....? Ik zing vrolijk en uit volle borst mee. Mooi toch! If you can't beat, join them. Hadden wij hem maar naar een openbare school moeten sturen. Neuh, 1 ongelovige in dit huis is meer dan genoeg. Laat Moos het zelf maar uit gaan zoeken hoe het allemaal zit. Je moet niet van alles willen voorkauwen. Laat hem zelf maar dingen gaan vreten die hij misschien later weer wil uitspugen. Moos geniet ook van zingen, hij kan trouwens wel de toon houden, en schreef in zijn eerste vriendenboekje ooit dat Daniël Lohues zijn favoriete zanger is. Maak joe Woar, pappe! Wat een topgozert hè.
Haha, schitterend. Wat kun je genieten van kleine dingen. Zoals gistermorgen. Van een paar kleumende jochies op een groen veld. Juichen als ze scoren, van die kleine dingen. Roodzwart blijft voorlopig nog in mijn hart zitten. Kan er gewoon niks aan doen. Een gebroken hart is toch wel snel te lijmen.
Ik voel mij nergens te klein of Hugo de Groot voor. Zou soms willen ontsnappen in een boekenkist. Want weet jij hoe het allemaal werkt. Gevoelens kun je koesteren maar kun je ze ook altijd beschrijven. Niet alles is uit te leggen. Sommige dingen komen zoals ze soms ook weer gaan. Soms drink je Spa Rood of Blauw en zoals gisteravond ga je aan de Mummelmann en voer je goede gesprekken die uiteindelijk leiden tot iets beters. Genieten van en bij Ons. Een zoete inval, niemand komt binnen in een kist of vertrekt met een kist vol boeken. Misschien wel wijzer of soms nog radelozer. Je weet het niet. Pakken wat je pakken kunt.
Zachtjes zingen. Deden wij ook bij Ons in de Voorstraat. Op een doordeweekse vrijdag lunchten wij er met zijn vieren. Vakantie hè. Super lekker gegegeten. Allerlei sandwiches. Van Smikkel tot cowboyvlees. Van Tonijnsalade naar overheerlijke zalm. Van een broodje bal naar de oeroude ambachtelijke kroket.
Ook al was de vijf nog niet in de klok, we namen er een gewone lekkere droge witte wijn bij.
Waarom, genieten is het 11e gebod zegt mien breur altijd op de preekstoel. Dus zachtjes zingen.....
Genieten van kleine dingen of soms grote dingen.
Proosten, want soms lijkt het wel of wij mensen niet meer weten hoe je zingt.
Dat is toch eeuwig zonde. Ok, ik zing zachtjes. Zachtjes zingen zodat niemand mij echt hoort. Want is het de toon die de muziek maakt, wat ik oe brom!
Later hoorde ik dat Tobi en zijn vriendjes gewonnen hadden van Kloosterhaar met 5-4. Spannend hoor, want Kloosterhaarders zijn net Duutsers. Daarvan heb je pas gewonnen als ze de parkeerplaats van het Westerpark hebben verlaten. Van die dingen duzz.
Zachtjes Zingen....Ik voel mij beter dan gisteren. Heb alles op de vierkante meter wat ik mij kan wensen.
Negatieve ladingen zijn er genoeg. Zag er gisteren nog een paar voorbij razen, die vergaten om op de rem te trappen. Vergaten om zachtjes te zingen......
Hoor weer een vogel fluiten, hij heeft gezelschap gekregen van enkele Parkela's en Overdachtegaals.
Mooi toch, het leven is mooi maar je moet het wel willen zien.
Joah, mag wel zo....Fijne zondag! Jullie ook
'Laten we klinken op de vrouwen. Want in de vrouwen zit muziek. En muziek helpt overleven. En m'n leven, dat ben jij. Want het lijkt wel of we allemaal vergeten zijn. Hoe je lachen moet. Het lijkt wel of wij mensen niet meer weten hoe je zingt. En hoe je danst, hoe je bemint. Sluit de rijen. Pak de handen. Pak de handen, van die ander. Want de ander, hoort erbij. Zoals jij hoort, bij jou en mij.'
Uut 'Proosten' van Guus Meeuwis
Dit kon wel eens een positief stukje worden.
Waarom? Heb ik gewoon zin aan. Hoorde vanmorgen een vogel fluiten, de regen tikte zachtjes tegen ons raam. Dacht, doe eens gek. Moos sprong zich een ongeluk en spaarde mijn benen, helaas, niet. Mouna lag naast mij en klapte voor de derde dag achter elkaar in haar handjes. Mooi, om te zien dat dit mooie meisje elke dag nieuwe dingen ontdekt en merkt dat papa en mama het blijkbaar leuk vinden als ik in mijn handjes klap. U vraagt, Mouna draait wel....
Aan de andere kant van Mouna lag mijn andere wonder.
Mantelzorger 3.0
Het was even aanpoten, mijn lieverd kon niet veel de eerste dagen na mijn laatste woorden van vorige week via deze spreekbuis. Sanneke baalde als een stekker. Zelfs de natte droom van Hardenberg bracht geen licht aan de eind van de tunnel. Het werd zelfs allemaal nog een beetje erger afgelopen vrijdagmorgen.
Huisarts Hulscher ontdekte in het appetijtelijke lijf van mijn lief nog meerdere scheurtjes en kwaaltjes na een gezellig avondje doorzakken bij de plaatselijke tennisclub.
Een scheurtje in de schouder en een scheurtje, een halve meter lager, in de buikwand. Tja, je moet er wat voor over hebben om een Love-Game te spelen!
Gelukkig werken de zalvende handen van Pietje K. naar behoren, zag 'm gisteren nog struiken verplanten morgen mag hij weer aan mijn mooiste gewas zitten. Dat het allemaal gewoon groeit zonder steeltje.
Het leven is mooi maar je moet het wel willen zien. Wijze woorden die ik ooit hoorde in mien stamkroeg, in hometown Mariënberg. Herman had geliek. Het leven is inderdaad mooi en gelukkig ben ik geen Stevie Wonder. Had ik er alleen maar mooi over kunnen zingen. Zachtjes zingen. Zachtjes zingen over dingen die niemand weet. Blof haalde mij vanmorgen de woorden bijkans uit de spreekwoordelijke mond. Ik hapte net een boterham van Battjes weg met een dikke laag Pindakaas van Calvé. Ik kan hardop denken bij jou, al doe ik dat nog veel te weinig. Zachtjes zingen tot de dingen die niemand weet van jou geworden zijn.
Van die dingen duzz. Mensen denken mij te kennen. Niets is minder waar. Hoor nog best wel vaak, Buurman wat doet u nou...? Pak ik dingen vast die niet eens van mij zijn. Zachtjes zingen.....
Zie mooie dingen voorbij komen. Sociale media is vaak de boodschapper van slecht nieuws, maar ook heel vaak van mooi en gelukkig nieuws.
Zo komt er weer een baby bij in Bergentheim. Las ik net op Facebook. Hoera, ik wordt grote zus. Wordt ik dan blij van. Het wonder staat gepland ergens in April 2018. Ben dan blij voor die leuke man en dito vrouw. Die mij ooit bier voorschotelde in mien stamkroeg. Mooie mensen die zich omringen met mooie dingen.
Zachtjes zingen. Doe het vaak voor Moos als hij in bed ligt. Een nummer wat ik al ruim veertig jaar ken. Ik ga slapen, ik ben moe....Moos kwam deze week met het idee dat de Heer bij ons komt wonen. Is je deur nog op slot? Doe 'm open voor God. Ja hoor, het eerste christelijke liedje is gemeengoed geworden. Wat doe ik....? Ik zing vrolijk en uit volle borst mee. Mooi toch! If you can't beat, join them. Hadden wij hem maar naar een openbare school moeten sturen. Neuh, 1 ongelovige in dit huis is meer dan genoeg. Laat Moos het zelf maar uit gaan zoeken hoe het allemaal zit. Je moet niet van alles willen voorkauwen. Laat hem zelf maar dingen gaan vreten die hij misschien later weer wil uitspugen. Moos geniet ook van zingen, hij kan trouwens wel de toon houden, en schreef in zijn eerste vriendenboekje ooit dat Daniël Lohues zijn favoriete zanger is. Maak joe Woar, pappe! Wat een topgozert hè.
Haha, schitterend. Wat kun je genieten van kleine dingen. Zoals gistermorgen. Van een paar kleumende jochies op een groen veld. Juichen als ze scoren, van die kleine dingen. Roodzwart blijft voorlopig nog in mijn hart zitten. Kan er gewoon niks aan doen. Een gebroken hart is toch wel snel te lijmen.
Ik voel mij nergens te klein of Hugo de Groot voor. Zou soms willen ontsnappen in een boekenkist. Want weet jij hoe het allemaal werkt. Gevoelens kun je koesteren maar kun je ze ook altijd beschrijven. Niet alles is uit te leggen. Sommige dingen komen zoals ze soms ook weer gaan. Soms drink je Spa Rood of Blauw en zoals gisteravond ga je aan de Mummelmann en voer je goede gesprekken die uiteindelijk leiden tot iets beters. Genieten van en bij Ons. Een zoete inval, niemand komt binnen in een kist of vertrekt met een kist vol boeken. Misschien wel wijzer of soms nog radelozer. Je weet het niet. Pakken wat je pakken kunt.
Zachtjes zingen. Deden wij ook bij Ons in de Voorstraat. Op een doordeweekse vrijdag lunchten wij er met zijn vieren. Vakantie hè. Super lekker gegegeten. Allerlei sandwiches. Van Smikkel tot cowboyvlees. Van Tonijnsalade naar overheerlijke zalm. Van een broodje bal naar de oeroude ambachtelijke kroket.
Ook al was de vijf nog niet in de klok, we namen er een gewone lekkere droge witte wijn bij.
Waarom, genieten is het 11e gebod zegt mien breur altijd op de preekstoel. Dus zachtjes zingen.....
Genieten van kleine dingen of soms grote dingen.
Proosten, want soms lijkt het wel of wij mensen niet meer weten hoe je zingt.
Dat is toch eeuwig zonde. Ok, ik zing zachtjes. Zachtjes zingen zodat niemand mij echt hoort. Want is het de toon die de muziek maakt, wat ik oe brom!
Later hoorde ik dat Tobi en zijn vriendjes gewonnen hadden van Kloosterhaar met 5-4. Spannend hoor, want Kloosterhaarders zijn net Duutsers. Daarvan heb je pas gewonnen als ze de parkeerplaats van het Westerpark hebben verlaten. Van die dingen duzz.
Zachtjes Zingen....Ik voel mij beter dan gisteren. Heb alles op de vierkante meter wat ik mij kan wensen.
Negatieve ladingen zijn er genoeg. Zag er gisteren nog een paar voorbij razen, die vergaten om op de rem te trappen. Vergaten om zachtjes te zingen......
Hoor weer een vogel fluiten, hij heeft gezelschap gekregen van enkele Parkela's en Overdachtegaals.
Mooi toch, het leven is mooi maar je moet het wel willen zien.
Joah, mag wel zo....Fijne zondag! Jullie ook
Abonneren op:
Posts (Atom)