'Albert's always sincere; he's a sensitive type. His intentions are clear, he wanna be well liked. Well, if everything is nothing, then are we anything?Is it better to be better than to be anything?
And Albert's visions blooming uncontrolled. All his wings are slowly sinking. Einstein's down on the beach standing in the sand. 'Cause everything he believes in is shattered. What you fear in the night in the day comes to call anyway. And we all get burned as one more sun comes sliding down the sky. One more shadow leans against the wall.'
Uut 'Einstein on the Beach' van The Counting Crows
Soms vallen puzzelstukjes ineens op zijn plek. Zit je rustig aan het strand, zonnetje op half vier, je hoort de zee ruisen die nooit moe wordt en pats, boem, schuiven ontbrekende stukjes in elkaar. Waar anderen een dwangmatige klok zien kregen wij de afgelopen weken alle tijd van de wereld. Het uurwerk ging namelijk af en slingerden wij een eind richting Engeland! De plons hoorden wij vaag...Wie dut ons wat vandage...?
Niet alleen Lohues hadden wij mee genomen over de vertrouwde Iessel vanuut het wijze Oosten. Zaterdagmorgen liepen Moos en ik in alle vroegte de duinen van Callantsoog op. Opa en Oma wezen ons reeds de weg. Bij de eerste blik van de nog onstuimige zee kwamen ondermeer Chris Rea, Don Henley, The Beach Boys, Joe Cocker en meer van die artiesten buurten in mijn kop. Moos deed een Dafne Schippertje en in rap tempo maakten zijn voetjes, maat 31, kennis met het zoute water. Vrij gemaakt!
Toerist in eigen land. Hoe simpel kan het zijn. Wat heeft Nederland veel te bieden als je verder kijkt dan je neus lang is. Ik wist het wel, wij weten het volgens mij allemaal. Toch nemen wij vaak het vliegtuig naar de zon terwijl het zo simpel is. Paal 6, Woest of de Jongens in Bergen aan Zee. Moest aan Youp denken maar wij wilden allebei wel naar de zee nadat we bergen aan werk hadden verzet.
Uitwaaien op onze manier. Een dikke week helemaal niks. De wijze woorden van mien Pa alle eer aan doen. Niks moet, alles mag! Rust in optima forma. Goed gezelschap. Wij hadden leuke buren die ook nog eens familie bleken te zijn. Hoe simpel kan het zijn!
Genoten in en rondom Callantsoog. Ondanks vele witte nummerborden voelde ik mij geen vreemde eend in de bijt, al zagen wij enkele lelijke....Je kunt niet alles hebben!
Onze vakantie was top, genoten van ieder uur al zien sommigen mensen dat weer anders. Lekker belangrijk! Geef mij San, Moos en Mouna en de hele wereld kan mij gestolen worden. Een dief van mijn eigen portomonnee al had ik die deze week niet veel nodig. De warme hand huisde niet ver. Mooi dat het zo kan. Leek wel of the King was getransformeerd in een licht grijzende man die ook Merceds reed. Je hebt soms van die puzzelstukjes die ineens vallen op plekken waar je zelf nog niet aan had gedacht. Niets is mij vreemd. Albert Frederik moet zo af en toe zijn meerdere erkennen ook al wordt ik meestal Alfred genoemd!
Een kus voor de meester en zeker eentje voor de lieve juf. Tien met een griffel omdat het gewoon is zoals het is. 45 jaar geluk verpakt in prachtige foto's van een mooie dag, van een mooie bijna halve eeuw liefde.
Niet in verwachting en toch weer een soort van ouders geworden. Wij werden verblijd met de eretitel van Peetouders. Van een mooi, lief en heerlijk ventje. Boris, kleine man, die echt wel toveren kan. Wij mogen Peter en Meter toevoegen aan onze initialen. Sinds deze week gepromoveerd tot peetouders van Boris Monsma, zoon van Lies en Martijn. Tuurlijk, gaan we voor je zorgen mochten helaas niet alle puzzelstukjes op zijn plek vallen. Gaan wij niet vanuit maar toch....Je weet het niet. Rendementen uit het verleden bieden helaas geen garanties voor de toekomst.
's Avonds toch ff een schietgebedje vanaf het strand afgevuurd. Zijn we daar ook weer van verzekerd.
Tja, Noord-Holland. Ik snap het zusje van Mandy wel....Waren wij daar, was zij vertrokken naar het warme zuiden...Haha. Neuh, zonder gekheid wat is het daar mooi wonen. Wij reden nog even door Juliandorp, jullie stad achter de duinen maar vlak bij de zee die maar niet moe wil worden, Uitslover!
Snap jullie heel goed. Wat smaakt een Weizen toch bijzonder aan het strand. Of een Skuumkoppe van een eiland even verderop. Niks moet, alles mag. Terwijl iemand een kuil groef voor een ander genoten wij van de najaarszon. Heerlijk achter de duinen, licht briesje om je hoofd. Alles ver weg, de wereld kwam hier niet binnen. Geen sores aan je lijf, geen polonaise in je hoofd. Vrij van alles. Ik kon helder denken al vertroebelde de alcohol regelmatig mijn gedachtengangen en vreemde hersenkronkels. Mouna die haar eerste zandhapje at, Moos die kennismaakte met een zee waar Bliksem gewoon badschuim in had gekieperd!
Schoorl, Bergen, Bergen aan Zee, Grote Keeten, Juliandorp, stukje Den Helder, Groet, Callantsoog.
's Avonds toen de nacht bijna het stokje wilde overnemen en Koos Konijn al lang sliep stond ik even te genieten achter ons huisje. Je kon de zee horen, niet stormen maar rustig was hij ook weer niet. De onrust viel van zijn gezicht af te lezen maar bereikte nooit het vaste land. De wereld bleef buiten ook al stond ik niet binnen!
Genoten met een grote G. Ik vond er de rust en iets in mij zegt dat het niet de laatste keer was dat ik stond te dansen aan zee. Wij hebben het hier goed, bijzonder goed. Maar mooi is het ook zeker aan de andere kant van het land. Oost West, In Callantsoog is het ook Best!
Je komt er zelfs nog mensen tegen, bekenden van eerder, van vroeger uit!
Grappig, Fenny liep er en ik vertelde San over haar mooie dochters. In de AH kwam de boodschap pas echt over. Zo ben je in de duinen en zo gaat het over Dijkstra.
Een paar dagen later kwam het mooie Ommen buurten in Schoorl.Terwijl ik een parkeerkaartje uit de meter wilde trekken kwam eerst de herkenning om de hoek kijken. Een gedeeld niet al te nuchter verleden haalde het heden in, gewoon in downtown Schoorl, of all places!
Hey Sander, hoe is het? Wat een lieve moeder heb je toch....Ook al was er geen koe te bekennen de praterij ging er wel over. Lang niet gezien en toch was het vertrouwd. Dat doet Ommen met je, jullie weten waar ik het over heb. Afspraak is afspraak, toen wist ik nog niet dat wij die een dag later al zouden inlossen. Want hoe vaak maak je wel geen afspraken die je vervolgens niet noteert in je agenda en lekker laat verwateren......Maar op de terugweg via de afsluitdijk kwamen wij er toch langs. In Steenwijk gingen wij buurten bij de Heren van de Rechter. San nam witte wijn en Boudewijn bracht 'm. Ken je die mop van Paola, de koningin van België. Grapje van de man die ik The King noem. Hij maakte er niet veel in de bus, nam zijn werk bijzonder serieus, maar deze was er dan ook één voor 's avonds als hij zijn publiek had bestudeerd. Moet ik 'm nog invullen of weten jullie reeds de clou van het verhaal? Ik ben nooit sterk in moppen vertellen geweest....Boeiend! Maar Steenwijk. Prachtig plaatsje, ik voelde mij er direct weer thuis. Was ooit bij de opening geweest. Met een volle bus feestgangers vanuit Ommen vertrokken. Maar een tip van de sluier, ben je in de buurt van Steenwijk ga alsjeblieft naar de Heren van de Rechter op de Markt! Zelfs een stukkie omrijden loont zich absoluut tot de genomen moeite!
Wat hebben wij daar fantastisch lekker geluncht! Mmmmm....De koks verstaan daar hun vak. Een hernieuwde kennismaking met de vrouw van Sander. Weer de herkenning, ik dacht al....
Wat was Ommen toch een fijne periode uit mijn bezopen leven haha....Mooi om in het oude gebouw, waar ooit echt recht werd gesproken, inpandig te kunnen zijn. Weer een bewijs voor ons als je de klok thuislaat je alle tijd van de wereld hebt. Tuurlijk kan het niet zo elke week zijn, maar toch....Jullie begrijpen het wel.
We hadden een Fortunatilijke (geen schrijffout) uurtje in de voormalige Vestigingstad. Wierp tevens een blik op de kaart, hier komen wij zekers terug. Een afspraak die staat! Vast en zeker.
Dat weet ik nog niet zo net van één van onze laatste stuiptrekkingen in de vakantie die vanavond om klokslag twaalf zijn einde krijgt.
De voetbal werd drie kwartier voor de aftrap in Hengelo toch nog afgelast. Een kunstgrasveld waarop niet gespeeld (!?!) kon worden. De middenstip kwam zelfs naar boven, was Magic John aan het toveren geslagen....?
Ik kwam op het onzinnige idee om dan maar niet te gaan buurten in Banthum of in Kloosterhaar maar Moos nog een mooie middag te bezorgen. De sluis van de hemel bleef ondertussen open staan, de regen kletterde gestaag op de Hardenbergse keien. Toch besloten wij een bezoek te brengen aan de Wolventuin in Stegeren, zeg maar Ommen. Niet wetende dat half Duitsland zich hier tevens had genesteld! Tuurlijk, wij hadden verwacht dat het druk zou zijn. Maar zo druk...? Het leek bij binnenkomst wel of Scapino zijn halve voorraad onverkoopbare schoenen bij de deur had gedeponeerd. Niet netjes maar alles op 86 bulten. Een onbegaanbare weg die bezaaid was met kinderschoenen. Het was eerst puin ruimen om de kinderwagen en Mouna vrij baan te geven. Nadat wij een bandje hadden bemachtigd die ons toegang tot het kinderparadijs verschafte kregen wij een enkeltje hel althans zo voelde het bij mij. Een kleine honderd kinderen schreeuwden of hun laatste uur was geslagen....De akoestiek was ver te zoeken. Begrijp me goed, ze hebben er een super mooie speeltuin van gemaakt. Echt waar...Maar misschien waren wij net on the wrong place, the wrong time. Iets van die strekking. Ik zag wel 40, 45 kleine OberBahnSturmFuhrers die allemaal alsnog een verloren oorlog koste wat koste wilde winnen. Ze deden het zonder wapens maar met (scheld)konnades waar je uberhaupt u tegen wilde zeggen. Alle Menschen werden even geen Bruder...
(sorry voor het ontbreken van de puntjes op de u). Welk Alt-nummer zal hier bij horen....? Ik heb nog vakantie hè en wil mij hier niet druk om maken. Boeiend! Maar het vakantiegevoel was gisteren ff ver te zoeken, en vinden ho maar...Speld en Hooiberg!
De speeltuin voor kinderen tot 5 jaar werd gewoon bezocht door tig kinderen die rond de 10 jaar waren. Wat ik je brom. Wilde ook niet als politieagent spelen, vakantie.....Toezicht was er tevens niet. Een echte leider, een soort generaal of iets dergelijks had niet misstaan in deze loopgraven vol ontluisterende kakofonie.
Jemig, ik luisterde nog liever 5 jaar naar Efteling muziek op het Centraal Station dan een uurtje als een mak schaap in deze Wolventuin. Toch hadden ze de boel verder goed voor elkaar. Aangeklede koffie en de menukaart zag er ook lekker uit. Maar in de volslagen chaos ontbrak het aan leiderschap. Het leek wel verdeeld Europa, de Haagse politiek. Ieder riep maar wat en niemand die echt luisterde of werd gehoord.
Ligt het toch aan een goede akoestiek? Zo zie je maar weer, langzaam kwam de echte wereld weer een beetje buurten in mijn hoofd. Ik proefde langzaam weer van het werkzame leven. Morgen mag ik weer, het is geen moeten, het is mogen. Omdat het werk mij bevalt. Net als vakantie. Wij werken te lang maar vakantie duurt tevens te kort! Iets in die volgorde.
Vanmiddag nog even de boel de boel laten. Nog één keer van het goede leven proeven tijdens Hardenberg proeft. De Hardenbergse Horeca laten de laatste puzzelstukjes in elkaar vallen. Net zoals Moos vanmorgen een puzzel van 99(!) stukjes op zijn plek liet vallen. Hij is nog maar 4 jaar hè, een bijzonder kind. Net als Mouna. Optimaal genoten van mijn, onze kroost! Zoals gezegd, vele puzzelstukjes vielen op zijn of haar plek! De zee ruist maar door, zonder twijfel....Het mooiste geluid op dat van jou na.
Vakantie 2017 zit er helaas weer op, gelukkig hebben wij de foto's nog.
Joah, het mag wel zo. Fijne zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten