Nou, Dag Hóóóór...!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Achter 't huus, alles peis en vree hier achter 't huus
Achter 't huus, onder dizze sterren ben ik thuus.
Beetie vuurtie branden, wat wo'j nog meer dan?
In mien eigen kleine wereld, denk ik groter as de wind weijt.
In de vlammen zie ik toekomst, in de sterren eeuwigheid.
En dan tel ik zegeningen en dan gao ik zachies zingen.'
Uut Achter 't Huus van Daniël Lohues.

Moi, ben ik weer.
Als ik naar Engeland wil hoef ik hier achter 't huus alleen maar op miene fiets te stappen.
Ik hoef namelijk echt niet naar Hoek van Holland te rijden om daar na een autorit van een kleine drie uur de boot naar Calais te nemen. Dan nog eens ruim zes uur op zo'n veerboot te zitten in een vaak onstuimige zee voordat ik eindelijk voet aan wal kan zetten in Engeland.
Neuh, gewoon hier achter 't huus, over de Amalia- of Willem-Alexander Brug peddelen met mien Cortina en dan ben ik er al. Kind kan de was doen!
Je weet het nog van vorige week, er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Wat ik oe brom!
Kan hier, gewoon achter 't huus, meteen via de Amaliabrug de Vecht oversteken of eerst een stukje langs onze mooie rivier fietsen met kwakende eenden op één oor om op de J.C. Kellerlaan voor de Willem-Alexander brug te kiezen. Keus genoeg!
Wel ff uitkieken bij de twee nieuwe rotondes over de N34, druk verkeer hè.
Na Coevorden verandert deze weg trouwens in de Hunebed Highway. Tja, tot dan rij je hier over een normale asfaltweg richting Drenthe.
Binnen nog géén vijf minuten ben ik in Engeland duzz, gewoon met mijn bike.
Heb het natuurlijk over Buurtschap Engeland, niet het grote Engeland van Boris en Queen Elizabeth.
Want, wie het kleine niet eert is het grote niet weert....
Gewoon aan de andere kant van de Vecht. Was er van de week zelfs twee keer te vinden. Je hebt soms van die momenten dat je zin hebt aan lekker eten van eigen bodem of aan vlees, toen het nog leefde, wat rustig heeft rondgekuierd in de uiterwaarden hier an de Vecht. Scharrelvlees 2.0!
Afgelopen zaterdag fietsen Mouna en ik op een verlate zaterdagmiddag daarom nog ff die kant op. 
Even de plas over, even naar het verre buitenland.
Even wat ambachtelijk vlees scoren bij (h)Eerlijkvechtdalvlees aan de Hofsteeweg, nummer 2 om precies te zijn.
We werden op het erf hartelijk verwelkomd door de aardige, grote en vriendelijke boer. Wat moet je hebben..?
En jij, lief meisje, jij wilt vast geknuffeld worden door de boer...haha. Mouna speelde haar vermoorde onschuld en haar verlegenheid kwam nu eens goed van pas. Maar ze verhuisde haar aanwezige verlegenheid al snel vanachter mijn rechter broekspijp naar de stal toen ze van de grote vriendelijke boer de kleine biggetjes mocht knuffelen in plaats van de boer zelf die er maar snel aan toevoegde dat hij een grapje maakte....Mouna snapt 'm nog steeds niet haha.
Kijk papa, Peppa Big varkentjes....Tja, ik was meteen om. In de boerderijwinkel gelijk maar een emmertje Snert gekocht, wat (h)eerlijke hamburgers en een worst met knoflook. Je krijgt trek van biggetjes knuffelen, of niet dan...Flexatariërs die wij zijn...
Een mooi adresje dit Eerlijkvechtdalvlees wat je onderweg naar Engeland gewoon na de tweede rotonde te hebben gepasseerd in het wild tegenkomt. Aanradertje hóóóór.
Een paar dagen later passeerde ik wel degelijk de grens met Engeland (Ane).
Gek genoeg kreeg Engeland als één van de weinige buurtschappen van de voormalige gemeente Gramsbergen in de vorige eeuw geen eigen postcode/plaatsnaam waardoor het gewoon valt onder buurtschap Ane. Gelukkig is de schade zo'n zes jaar geleden wel (gedeeltelijk) hersteld. Nu huist er onder het bord van Ane ook weer de plaatsnaam Engeland. Dat stemt de inwoners zeer tevreden want het noaberschap staat doar hoog in het vaandel en doet de culturere historie ook weer alle eer aan.
Want Engeland bestaat al sinds 1666. Daar moet je met respect mee omgaan.
En Engeland heeft niks te maken met dat overzeese eiland waar je zo lang voor op de boot moet zitten.
Neuh, het stamt in dit geval van het MiddelNederlandse 'Engelant' wat zoiets als weiland/grasland betekent. Nou ja, dat dekt wel de lading. Je kunt er mooi ver weg kieken, Lopen in het Engelandse Bos waar ook een deel van het Pieterpad doorheen wandelt en je vindt er onder andere een dode rivierarm die apart kwam te liggen van de Vecht toen deze gedeeltelijk werd gekanaliseerd.
Het is ook nog een rustgebied voor reeën. Tis maar dat je het weet. 
Dit Engeland zit nog wel in de Europese Unie, voor wat het waard is trouwens, want sinds Corona kun je naar één sterk Europa ook wel fluiten. Dat heeft deze crisis wel laten zien, elk land doet gewoon waar ie zelf zin in heeft. Niet samen optrekken tegen het virus....Neuh! Dat geld kunnen we in de toekomst beter in eigen zak houden. Maar goed in dit Engeland zijn ze echt niet bezig met de Brexit maar heerst er vooral stilte en serene rust en is de wereldpolitiek ver weg, gelukkig wel...
Gewoon achter ons huus. Vanuit de normaal gesproken 'drukke' stad Hardenberg fiets je in wandeltempo binnen vijf minuten de groene ruimte tegemoet. Aan de andere kant van de Vecht is het goed toeven. Bijvoorbeeld bij Erve 't Hacht. Ik preek weer eens voor eigen parochie. Sorry...
(oud)Clemmers onder mekaar hè, moet je maar denken. En als je je jongste zoon Moos noemt heb je sowieso een streepje of negenentachtig bij ons voor. Moe vindt het tevens jammer dat jullie onlangs zijn verhuisd naar het mooie Engeland...euh Ane. Jullie waren fijne en enthousiaste buren....Waarvan Akte!
Maar goed...Albert en Joke Waterink kochten in 2008 het boerenbedrijf van erven Haandrikman.
Zoals ze zelf zeggen, een prachtplek. Inderdaad. Erve 't Hacht is het bezoeken meer dan waard. 
Het is ondertussen veel meer dan een boerenbedrijf geworden. Er is van alles te doen. Zo beschikken ze over een mooie en sfeervolle Bed & Breakfast. Eindeloos uitzichten over licht glooiende landerijen en het eeuwenoude Engelandsche Bos als je 's morgens de ogen opent. Ik heb het uit het tweede hand hóóóór. Puck, een vriendin van ons, overnachtte er al eens met haar vriend. Ze vertelde honderduit over dit plekke gewoon achter ons huus van de zomer. Dat het zo machtig mooi was...
Ik wist het wel  maar toch ook weer niet. Soms moet je door iemand van buitenaf je eigen achtertuin weer ontdekken. Komt vaker bij ons voor. Mea Culpa!
Ze verhaalde tevens over het feit dat je er zo heerlijk Thais kon eten....Huh, thais eten gewoon in buurtschap Engeland onder de rook van Ane....? Meen je niet...
Bas die samen met zijn vriendin Parita verantwoordelijk voor de B&B is toveren wonderlijke en (h)eerlijke gerechten uit de landelijke keuken bij Erve 't Hacht.
Je hoeft wederom niet ver te rijden om te genieten van eten van eigenlijk duizenden kilometers verderop. 
Zo slecht wonen wij nog niet, Engeland op fietsafstand en aan de andere kant van de Vecht ligt gewoon een stukje Thailand in Engeland euh...Ane. 
Mooi toch. Van de week namen wij de proef op de spreekwoordelijke som. Appte Bas de bestellingen door en donderdagavond haalde ik het op bij het Atelier. 
Het was pikkedonker maar toch zag ik beelden voor mij over de zelfbenoemde 'losse strooiing' van het boerenerf. 
De gebouwen op Erve 't Hacht liggen ogenschijnlijk natuurlijk verspreid over het grote terrein, toch is elke meter op de vierkante centimeter nauwkeurig uitgedokterd aan de keuken- annex- tekentafel van de familie Waterink. Er is behoorlijk wat water door de Vecht ge-meandert voordat alle bouwstenen op de juiste plaats stonden. Passie, dat zie je en dat proef je. Die Waterinkjes laten niets aan het toeval over maar lieten ondertussen wel een Otter toe.
Wauw, wat heerlijk gegeten. Mijn schoonouders aten ook gezellig mee en beaamden wat wij misschien stiekum al wisten. Bij Erve 't Hacht kun je heerlijk Thais eten....Lekker hoor. Puck had het ons al verteld en ze had gelijk...Mmmmmm. Nogmaals dank Puck!
Wat hadden we ook al weer, even het kaartje erbij halen, ben slecht in vergeten namelijk.
Massaman Curry met kip en aardappel, Rode Curry met varkensvlees. Pad Priew Wan, gebakken groenten met kip in zoetzure saus. Woknoodles met garnalen in Oestersaus en Pad Thai, roergebakken rijstnoodles in tamarindesaus met kip en tofu. Daarbij flink wat gestoomde rijst. 
Smullen hoor....Alle bakjes schoon op. Nog een aanradertje hóóóór....
Zo af en toe moet ik het natuurlijk wel over eten hebben, anders leef ik eigenlijk niet meer alhoewel de weegschaal mij soms raar aankijkt in de badkamer. Ik geraak steeds verder in de min ipv in de plus.
Hoe doe je dat toch, veel wandelen hè...bijvoorbeeld naar Engeland, dat is niet zover hóóóór.
Rosanne en Jarno wonen inmiddels dus ook in het verre buitenland, hier net over de Vecht. 
Rosanne geeft er samen met haar moeder ondermeer workshops in van alles en nog wat. 
In het atelier kun je van allerlei mooie dingen kopen. Ze hebben vergaderfaciliteiten etc... Kiek maar eens, ik zou zeggen bestel er eens wat eten. Ze stellen je niet teleur....Geloof mij nou maar!
Tja, wij hebben er allemaal in geloofd. Waarin? Nou in Sinterklaas.
Hij is ondertussen weer naar Spanje...of toch niet? Mouna zingt namelijk nog elke dag liedjes over hem en zijn helpers....Ont span je.
Maar de echte is helaas niet meer onder ons las ik gisteren op mijn telefoon. 
Hij was nog maar 86 jaar, ik dacht dat Sinterklaas veel en veel ouder was. Hij wilde zelf 95 worden vertelde acteur Bram van der Vlugt zelf nog in een interview die hij gaf ergens in oktober.
Maar corona besliste anders, hij bezweek aan het virus. Potverdikkemei!
Niet onze Sinterklaas....Dus wel, Corona pakte ook deze allemansvriend af. Alles wat later zou zijn komt steeds dichterbij....Hallooooo.
Voor de twintigers, dertigers en veertigers onder ons was van der Vlugt de enige echte vertolker van de grote kindervriend. Hij speelde Sinterklaas van 1986 tot 2010, toch één van zijn grootste en mooiste rollen. Hij was de echte Sinterklaas niks ten nadele van de huidige sint Stefan de Walle (Kees Flodder) die het stokje van Bram overnam. Voor onze generatie is Bram toch de enige Sinterklaas. 
Al doet Stefan het prima hóóóór...Begrijp mij niet verkeerd. Hij heeft er maar druk mee, overal excuses maken voor dingen die blijkbaar in het verleden zijn gebeurd of niet goed zijn gegaan. 
Kom op zeg.
Het is maar van welke kant je het bekijkt. Engeland ligt ook niet altijd waar je denkt dat het zou moeten liggen. 
Nou, Dag Hóóóór is het zinnetje die de nieuwe Sinterklaas toch maar mooi aan zijn personage mee heeft gegeven.
Ik moet altijd lachen tijdens het Sinterklaasjournaal als hij zijn afscheid aankondigt. 
Toch weer iets van je jeugd wat er niet meer is. Niets is voor het eeuwige maar toch....
Dronk er maar een biertje op, Sinterklaas, Sinterklaas....wie kende 'm niet en natuurlijk Zwarte Piet!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.

Gasoline Station!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Been beat up and battered 'round
Been sent up, and I've been shot down.
You're the best thing that I've ever found
Handle me with care
Reputations changeabe, Situations tolerable
Baby, you're adorable, Handle me with care'
Uut 'Handle with Care' van The Traveling Wilburys.

Moi, ben ik weer.
Alles goed nog? Nog een beetje goed te passe, ik mag het hopen. 
Joah, mag wel zo. 
Zo langzamerhand onderweg naar Kerstmis, jullie ook...?
Weet je al wat je gaat eten en met wie en hoe? 
Zijn jullie al in Rome geweest dan? Of ben je de weg niet kwiet?
Want soms is het even zoeken als je de weg echt kwijt bent, kun je trouwens ook eerst naar Rome gaan. 
Alle wegen leiden naar Rome tenslotte en dan kun je vanaf daar de weg naar huis makkelijker terugvinden. 
Logica van hier, van 't platteland waar geen speld tussen valt te krijgen. Wat ik oe brom!
Moet je wel de tank goed vol hebben, want van vertrouwen loopt de tank de laatste tijd niet echt over.
Waar zijn wij eigenlijk naar onderweg....? 
Lohues had gisteren mooie woorden over zijn weg en over Rome. Dat alles verandert, zelfs de bekende weg. Dingen waarvan je ooit dacht dat ze nooit anders zouden worden, maar het gebeurt. 
Zo gaat dat...Joah. Daniël had gisteren wel een punt bedenk ik mij vandaag zo achter deze tikgeit.
Ik was gisteren wat aan het mijmeren geslagen na het lezen van zijn column.
Mouna speelde nog even voor sinterklaas en Moos bracht de kerstman alvast ten tonele.
De ene had de boot blijkbaar gemist en de andere was net iets te vroeg gearriveerd.
Was wel op tijd vertrokken, die wijsheid had ie wel opgestoken van onze voormalige nummer 14.
Want als je te laat bent moet je gewoon eerder vertrekken, kwestie van plannen.

Maar ik dacht aan Advent. In het christendom de benaming voor de aanloopperiode naar kerst. 
Het woord komt vanuit het Latijn. Adventus wat komst betekent. In deze periode bereid je je voor op het kerstfeest. Het feest waarbij de geboorte van Jezus wordt herdacht.
Vol verwachting klopt inderdaad ons hart. Waar zijn wij in godsnaam naar toe onderweg...
Veel mensen zijn inderdaad de weg kwijt, ik ben al gestopt met helpen zoeken. Laat iedereen het zelf maar uitzoeken. Niet iedereen gaat via Rome, hoeft ook niet. Je kan ook via Friesland of via de Mommeriete in Gramsbergen, als je maar op tijd de tank volgooit.
Zonder benzine komen te zitten is daarom niet slim, moet je lopen in het donker voordat je het licht weer ziet.
Iedereen maakt zich druk over de dag van morgen. Hoe hangt de vlag er volgende week bij?
Weet jij het...?
Las net dat in Duitsland misschien de wegen voor ons worden gesloten, hoe kom je dan in Rome als je de weg ondertussen kwijt bent...? Via België en Frankrijk, dat is een flink eind om hoor....!
Ik noem het ook weer luxe-problemen. Denk dat sommige mensen helemaal niet meer bezig zijn met dit virus, wetende dat hun leven toch eindig is...
Ik heb vaak mijn tank bij hem volgegooid. Altijd in voor een gezellig praatje. 
Mooie kerel. In mijn Mavo-tijd kwam ik er regelmatig drop kopen, autodrop, later dus pas benzine of diesel. Het is maar net welke auto ik bij mij heb.
Volgens mij is hij een diesel. Eentje die langzaam op gang komt maar als ie éénmaal aan het rijden is hij dan zomaar naar Rome kan sturen.
Wie het kleine niet eert is het grote niet weert....
Het raakte mij vrijdagavond. Potverdikkemei...
Kreeg een appie van Winie, onze lieve vriendin. Kijken jullie ook naar Random Live?
De Hardenbergse band Random Five had een mooi digitaal festivalletje georganiseerd.
Vier locaties, vier bandjes...Alles live gestreamd via Facebook, Youtube of gewoon oldskool via NOOS TV, bij ons op zender 41. 
Random Five, vijf - met respect - oude diesels die regelmatig de tank volgooiden om fijne muziek uit de jaren zestig-zeventig-tachtig-negentig en van nu te spelen. Vaak semi-akoetisch. 
Vijf heren die snappen hoe ik muziek wil horen. Spelen omdat ze het leuk vinden, hun sporen al reeds hebben verdiend in andere lokale bandjes. 
Random Five doet mij altijd denken aan een oude coverband uit mijn jeugd, Big Deal. 
Waren ook vijf mannen op leeftijd maar die geweldige muziek speelden. Hoe ze bijvoorbeeld Cat Stevens coverde of Dust in the Wind van Kansas...Kippenvel! Het plezier spatte er vanaf.
Daar doen zij mij dus altijd aan denken. Herkenning, die goede oude weg van eerder.
Zeg maar The Traveling Wilburys van Hardenberg, kerels die bliede worden van een fijn stukje muziek maken. Handle ze with Care...Uitstervend ras bint zulke lui, gewoon doen wat ze leuk vinden.
Maar goed, Random Five trad op in Gramsbergen aan het kanaal bij de Mommeriete. 
Maar toen ik inschakelde na Twee voor Twaalf miste ik meteen Ludwig. 
Hij zat niet in zijn a-typische houding op de kruk met de gitaar op zijn schoot.
Neuh, was ik nou de weg kwiet? Soms moet je ff zoeken.
Hè, waar is Ludwig van het tankstation. Hij is geen twee meter hoog toch heet hij de Groot van achteren. 
Ik miste hem gelijk. De man van eerder Gasoline Station, ook een bandje hè waar hij vroeger op de gitaren scheurde. Denk tevens dat de naam van de band is vernoemd omdat hij van de oprichters van het bandje is geweest....Ik kan het ook mis hebben hoor, Frits Ekkel speelt er nog wel in. Die gaat ook met zijn gitaar het graf in, geweldig. Oude rockers never die, die leven voort. 
Ekkel, ie weet wel, van die wereldband Sam Dice uut Kloosterhaar...Eerst naar Rome en dan naar Kloosternarigheid. Muzikaal altijd de juiste route. Blik op oneindig. Verstand op nul. 
San gaf tekst en uitleg, ze had het weer van Winie die het weer had van zoonlief Jan die tevens vaak bij het AVIA-tankstation is te vinden van Ludwig hier aan de Bruchterweg.
Ludwig had, potverdomme....ongevraagd een ongewenste gast op de achterbank er bij gekregen op zijn reis onderweg naar later. 
KutKanker! Domme, hij ook al. Lekker zo vlak voor de kerst. Nou ja, dat maakt ook niet uut.
Random Four klinkt niet, dat moet gewoon Random Five blijven heten, of niet dan?
We zeggen toch ook niet Jackson 4? Five bekt gewoon lekkerder.
Misschien is het de tijd waarin we leven, waar veel mensen de weg kwijt zijn dat het mij zo raakte dat Ludwig er straks misschien niet meer is of gewoon dat hij een toffe peer is...
Goede appels vallen niet ver van oude bomen.
Iets waarvan je dacht dat het nooit zou veranderen. Hij zat er altijd als je stond te tanken. Onderweg!
Hoe lang heeft ie nog, kan hij nog naar Rome of strand hij ergens halverwege in goddeloos Frankfurt...Zeg het maar?
Zijn collega's zongen ondertussen Don't Fear the Reaper terwijl er boven Reinoud een lamp naar beneden donderde en zijn hoofd maar op een haar miste, ze speelden onbewogen door...een teken van boven?
Domme Ludwig. Kut man! 
Straks niet langer meer de tankpraatjes nadat ik genoeg vertrouwen heb getankt voor de toekomst!
Bij wie hang ik straks de slang weer terug in de pomp als ik weer genoeg benzine heb...??
Brandstof voor de weg ook al ben ik die soms kwiet.
Waarna ik minimaal 800 kilometer kan rijden, haal ik Rome niet mee maar in Zuid-Europa heb je ook genoeg Gasoline Stations die je langs je weg tegenkomt maar geen Ludwig waar ik bij afrekenen een praatje mee kan voeren of een onzinnig verhaal kan ophangen. Ze verstaan me niet, laat staan dat ze mij begrijpen. Slade hangt de stokken dan wel op haha....
Jij hebt aan een half woord genoeg. We snappen elkaar door onze gezamenlijke liefde voor muziek. 
Chasing Cars moet ik nu ineens aan denken. Jij verhaalde zo prachtig over het stukkie wat ik ruim twee jaar geleden schreef voor mijn lief. Jij vond de metafoor zo mooi, jij snapte waar ik naar toe onderweg was. Had niks te maken met een volle tank, ik hoefde er zelfs niet voor naar Rome te rijden.
Chasing Cars van Snow Patrol, speelde jullie ook vaak...als ik het goed heb. 
Ik vond en vind altijd onze gesprekjes leuk. De laatste keer was je aan het bellen, geen probleem. 
Praten zonder woorden zegt soms veel meer. Misschien had je wel net iemand aan de lijn die over jouw route naar later had. Weet ik veel....Ik had ook haast. Waar hebben wij het zo druk mee...??
Klopt jouw hart nog vol verwachting? Ik heb zo'n idee dat bij jou de tank altijd halfvol is ipv halfleeg.
Maken wij ons hier druk over wat te eten met kerst of met hoeveel mensen het allemaal mogelijk is.
Jij hebt andere dingen aan je hoofd while your guitar gently weeps....
Als je maar genoeg diesel in je tank hebt kom je vast nog een heel eind!
Het is soms even zoeken maar thuus kom ie altied.
All our times have come, here but now they're gone.
Seasons don't fear the reaper. Nor do the wind, the sun or the rain
We can be like they are. 
We'll be able to fly, don't fear the reaper
Kallum an De Groot, Hoop niet dat Magere Hein teveel vertrouwen aan het tanken is.
Joah, mag wel zo. 
Fijne zondag!

De Verrukkelijke 15!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'The Rainbow hides no treasure. Oh, believe me it's not true.
And there ain't no mixture, that will give back your youth.
No mystic machine that makes the sand turn to gold.
Like there ain't no magic word that holds you back from getting old.
There's just a little bit of peace in my heart.
There's just a little bit of happiness I'll part.'
Uut 'Just A Little Bit Of Peace In My Heart' van Golden Earring!

Moi, ben ik weer!
Allemoal nog goed te passe...?
Hoe is de stemming ondertussen, al last van keuzestress of was de keuze dit jaar niet zo moeilijk?
Straks in maart hoef je maar 1 hokje rood te kleuren...of niet natuurlijk. Dat kan ook!
Mag je stiekum meer binnen of buiten de lijntjes kleuren in het afgeschermde hokje maar dan telt het (helaas) niet mee, bij de Top2000 willen ze juist elk jaar dat je je fantasie de vrije loop laat. 
Je hoofd gewoon muzikaal helemaal leegmaakt, maar is dat wel zo? 
Heb al ontelbare lijstjes gezien en bekeken van redelijk wat vrienden op Facebook en op allerlei andere sociale media rondgeloerd. 
Oh ja, die is ook goed...Houdt hij of zij daar ook van? Wist ik niet...stille wateren hebben diepere gronden. Een keurig meisje die Runnin' With The Devil van Van Halen op haar lijstje heeft staan.
Heeft zij haar verleden defintief de rug toegekeerd? Kleurt zij niet meer tussen de lijntjes...??
En hij, euh...een nummer van Celine Dion.,,,WTF? Wat denkt hij, dat hij Leo in hoogsteigen persoon is en dat hij nu anno 2020 een andere koers moet gaan varen...??
Grappig, wat zegt jouw muziekkeuze zo aan het einde van het jaar? Valt er sowieso een peil op te trekken. Of maak ik het te gewoon moeilijk terwijl het makkelijk mag zijn...??
Ik heb ondertussen een kleine vijftig nummers op het bureaublad staan en nog veel meer in mijn hoofd zitten. Vannacht kwamen er nog weer drie bij, die mogen eigenlijk ook niet op mijn lijstje ontbreken.
Moest tegelijkertijd gisteravond ook denken na het consumeren van mijn laatste Tripel van Deventer Makelij, die ouwe goedheiligman weet wat ik lekker vind, aan De Verrukkelijke 15.
Kennen jullie dat überhaupt? Iets van de vorige eeuw, iets van vroeger. 
Ik dacht dat het radioprogramma jonger was...maar ik moet amper 12 zijn geweest dat ik het voor het eerst luisterde. Gek, hoe jouw geheugen qua jaartallen je soms in de steek laat. 
De Verrukkelijke 15 werd namelijk tussen oktober 1983 en oktober 1989 door de VARA uitgezonden op Hilversum 3 (later radio 3). Het programma stelde een lijst met Verrukkelijke tips samen en de luisteraar, waaronder ik dus, konden door middel van het insturen van een briefkaart (kennen jullie dat nog...haha...heerlijk Oldskool) en later telefonisch met hun persoonlijke top 3 uit de lijst en de tips de nieuwe lijst samenstellen. 
De uitzendingen waren altijd op de dinsdagmiddag van vier tot zes. Ging naar school dus dat redde ik altijd makkelijk. Je had ook nog Egotips, volgens mij was het Rob Stenders die daar mee begon. Die werden altijd voor de Verrukelijke 15 uitgezonden. Persoonlijke voorkeuren van de DJ's en waar je dan een week later weer op kon stemmen of niet natuurlijk. Je had toen nog vrije keus al biljarte ik bijna nooit.
Jeroen Soer was de eerste DJ, Rob Stenders dus, later Pieter Jan Hagens en Luc van Rooy was de laatste plaatjesdraaier op de dinsdagmiddag.
De muziek was alternatief, niet het mainstream top40 werk. Het was voor de luisteraar die iets meer wilde horen dan de kneiterds van hits. Zich niet blindstaarde op wat was...
Maar U2, The Cure, Simple Minds, Prince, The Blue Nile, The Cult, Killing Joke, The Talking Heads, Joe Jackson, Klein Orkest, Talk Talk, The Church, Fatal Flowers, INXS, Bruce Springsteen en bijv. R.E.M. waren artiesten die regelmatig voorbij kwamen.
Mijn jaren tachtig fetish, ik hoor het San of mijn oude buren het zo zeggen. Mijn muzikale roots werden eind jaren zeventig en vooral tijdens de jaren tachtig in het muzikale beton gestort. 
Ik treed ze bijna nooit met voeten. Wat ik dertig, 35 jaar terug goed vond vind ik nog steeds lekker om te horen. 
Ook veel onbekende bands van Nederlandse bodem, bandjes die nu reeds in vergetelheid zijn geraakt stonden vaak bij de 15 nummers. Kom ze soms nog wel eens spontaan tegen als ik shuffle door lijstjes van eerder....van lang geleden als niemand meeluistert..haha. Als ik in mijn eigen wereld vertoef.
Het was geen middle of the road muziek, geen top 40 shit. 
Het gaf de Verrukkelijke 15 een unieke positie op de radio, althans dat werd mij destijds verteld.
Nam toen nog wel eens wat aan, met de kennis van nu doen wij het morgen natuurlijk allemaal beter...
Maar na 6 jaar was het gebeurd, het was goed zo.....Maar
Het is weer terug op de zondagmiddag. Moet eerlijk zijn, nog niet geluisterd maar de plaatjes die ze draaien zijn nog steeds lekker alternatief. Niet de shit maar wel poep in je hoofd.
Leo Blokhuis en good-old Robbie Stenders zitten nu (weer) achter de knoppen. 
Stenders blijft een aparte eend in de muzikale bijt. Luister graag door de week naar zijn platen-bonanza...Heerlijke muziek, een beetje nieuwerwetse versie van de Verrukkelijke 15. 
Zijn egotipjes zijn meestal goed te pruimen. Leo en Robbie zitten op de zondagmiddag van vier tot zes dan heb ik meestal andere dingen aan mijn hoofd, maar ik hoor wel eens flarden van uitzendingen terug. Pareltjes komen dan langs. Om je vingers bij af te likken
Maar goed, daar dacht ik dus vannacht aan. Ik moet vandaag, nou ja...ik moet niks maar ik moet vandaag voor een keertje mijn Verrukkelijke 35 er van maken. 
Dat is niet te doen. Want ik voorzie nu al dat ik mijzelf ernstig moet teleurstellen....
Ken het lijstje al bijna uit mijn hoofd. Heel veel 80-jaren muziek zal de laatste 35 vandaag niet halen, maar vraag mij morgen om weer een lijstje samen te stellen, zal ie weer anders eruit zien. 
Wat ik oe brom!
Sommige nummers/artiesten horen bij mij maar sommigen huizen het ene jaar wel in mien kop en het andere jaar komen ze op de reservebank. 
Ik kan niet kiezen, maar ook staan ze dit jaar niet in mijn lijst ze blijven wel gewoon hartstikke Verrukkelijk. 
Ach, ik zie het straks wel. Benieuwd wat ik uit de hoge hoed tover!
Raadpleegde nog even het jaaroverzicht van Spotify. Mijn top 5 had ik zelf ook wel in kunnen vullen. 
Ruim 1200 uur luisterde(n) ik/wij het afgelopen jaar naar deze zender. Veel NL-talig, veel muzikale helden. Niets is een mens vreemd. 
Maar ook K3, brandweer Sam, Frozen en Ruitenwisser van een onbekende Belgische artiest passeerden de revue...Tja, daar had ik niet veel aan. Muziek van Moos en Mouna....Schaam ik mij absoluut niet voor. Ik zet daar gewoon scheurijzer muziek tegenover. Floor Jansen die Let It Go covert, Mouna die dan de klok hoort maar de klepel absoluut niet ziet hangen...Papa...Let it Go...euh..?? 
Anna, Elsa....Snap het niet...hahaha. Nightwish, lieverd.
Ach, ik heb nu lang genoeg uitstelgedrag getoond, moet zo maar met de billen bloot.
It's a dirty job but somebody gotta do it....Ik zij de gek duzz....Om het maar even in goed Nederlands te zeggen. Lekker boeiend. Waarvan Akte!
Vandaag geen moeilijk gedoe of hoe ik deze week weer tegen alle shit aankeek. 
Was in een hele andere stemming. Waar ik mij zo aan het eind van het jaar altijd in bevind.
Eigenlijk vind ik het helemaal niet erg, vind het wel lekker mijzelf een week lang te pijnigen.
Een beetje Hurt van Johhny Cash als je begrijpt wat ik bedoel. Het schuurt.....
Keuzestress!
Hoop wel dat wij dit jaar een andere nummer 1 mogen begroeten, dat hoop ik elk jaar trouwens.
Hoop sterft as leste hè, dat is zo...Gek genoeg zag ik dat grijsgedraaide nummer van Queen bij bijna geen één van mijn vrienden op het lijstje staan. Vreemd, toch? Dat het wel elk jaar weer als laatste plaat van het afgelopen jaar de ether wordt ingeslingerd.
Deze verkiezingen verlopen toch wel eerlijk....?? De vraag stellen is 'm nog niet beantwoorden.
Als René Le Blanc dit jaar de top 10 binnen dondert weten we genoeg. Hij haalde net mijn laatste 35 niet, If I Tell You That I Love You...jaja...aan mijn braadworst.
Zo Verrukkelijk is hij nu ook weer niet onze Nederlandse Engelbert Humperdinck....
Fijne Zondag. Ik ga stemmen. Vakjes kleuren, 35 in totaal. 
Begin met Pink Floyd, een ode aan die ouwe van mij en eindig vast en zeker ergens bovenaan in mijn zelfbenoemde muzikale hemel.
Nostalgie die Verrukkelijke 15, je wordt ouder Papa....haha.
Joah, mag wel zo.

Hier Kom Ik Weg!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Je moet der van haoln, dat is wat ik doe.
Bekend terrein, vrumd genog.
Hoe 't rök en vuuld, hoe het lek en klinkt.
Elke straote ken ik, elke bocht.
Jij woont hier ver vandaan, zeggen ze elders in het land.
Dan zeg ik, insgelijks, u ook, a'j 't zien van dizze kant.
Hier kom ik weg, veur mien hele leben ben 'k met dizze horizon verweben.
Hier kom ik weg, hier stiet ons huus en bliekbar kom ik daor altied weer terecht.
Hier kom ik weg!'
Uut 'Hier Kom Ik Weg' van Daniël Lohues

Moi, ben ik weer.
Klopt, weer een weekje van de radar geweest. Had niet veel te melden. Neuh...
Behalve naast wat interne en overzeese strubbelingen gebeurt er namelijk niet veel meer de laatste tied. 
We komen sowieso niet veel meer Buitenhuis zelfs Martin zingt al binnen zagen we even tot hier. 
Veel verschil maakt het niet. Alhoewel zij maakt altijd nog het verschil. Van Dik Hout zaagt men planken. Stil is het niet in mij laat staan in haar!
Misschien als er één Poema over de dam is volgen er meer...Je weet het niet. Waarvan Akte!
Ik stapte gisteravond in een soort van ouderwetse tijdmachine terwijl ik boven mijn tanden stond te poetsen.
Liep rond ergens in het jaar veertienhonderd, kan ook 1425 zijn geweest, in ieder geval lang na Christus.
Droeg een bruine Monnikspij, was een vroom man geworden. Ik stiefelde door verraderlijke moerassen, stond met mijn voeten in de klei en stiefelde door laagveen wat nog wat gedolven moest worden. Onderweg naar turf, onderweg naar later.
Was een aanhanger geworden zonder trekhaak van de hervormingsbeweging de Moderne Devotie. 
Hier in de omgeving wat nu het dorpje Mariënberg is had ik, Johan Clemme, mij gevestigd en wat volgelingen meegekregen van onze Lieve Heer. We bouwden er gebroederlijk een kapel, Hut Mariaborch als ik mij niet vergis. Het is alweer een tijdje geleden, kan het ook mis hebben...Mea Culpa.
In navolging van goede voorbeeld Bonifatius wilden wij de boodschap vertellen en de mensen in het veen en moeras vertellen over Jezus en zo. Achteraf hadden wij het beter kunnen hebben over drooglegging en zo want natte voeten hield je sowieso over als je door de Engbertsdijkvenen liep te wandelen.
Toen zaten er ook al adders onder het gras. Veel was er niet te beleven, er vloog eens een witte duif langs maar Café Mans moest toen nog open gaan, dat zou nog eeuwen en eeuwen duren. 
Het leek wel een soort van ouderwetse guarantine, als je misschien begrijpt wat ik bedoel.
Veel was er niet te beleven, beetje saaie bedoeling behalve het steken van turf, heel veel turf en de blik naar boven gericht. Bidden tot je een ons woog. Wat was ik vroom toen...Geen kroeg wel een kerk.
Ik wilde bier gaan brouwen, trappistenbier of zo. Had ik goede verhalen over gelezen in een almanak maar daarvoor waren wij niet op deze aard werd mij verteld door de bisschop van Utrecht. 
Moest vooral niet gaan denken dat het leven leuk was.
Jaren, jaren later werd ik geboren in de Johan Clemmestraat, wilde ik ooit een tattoo laten zetten met een monnikspij op mijn bovenarm met de letter 'M' in het donkere van de monnikspij waar het hoofd zich bevond. Een eerbetoon aan mien dorp, mien club en vooral aan mie Moe...haha
Vroeger dacht ik wel vaker eens wat. De tattoo is er nooit van gekomen daar moest ik gisteravond aan denken toen per toeval mijn hoodie van een merk uut Australië zich boven mijn hoofd als muts voltrok. Door mijn gelaaf aan Bachhus en vooral aan het laatste trappistenbiertje van de monniken van Westvleteren leek ik net een monnik met met pij (capuchon) op mijn zatte kop. Omgekeerde wereld, zo droomde ik van Johan Clemme gisternacht...Over zijn barre tochten door het moeras wat Mariënberg toen moest zijn geweest. In veertienhonderd stond er nog geen huis van steen laat staan een straat die Johan Clemme heette of een vijfsterren camping achter ons huus bijvoorbeeld....
De broeders van de Sint Sixtusabdij in Belgie deden wat Johan Clemme vierhonderd jaar eerder gewoon naliet om te doen. Veels te druk met z'n geloof. Denk eens uut the box, mien jongen.
In België hadden ze niks met die Bisschop te maken. Ze begonnen daar met brouwen van bier om zich in hun onderhoud te voorzien. 1839 om precies te zijn.
Ze brouwen om te leven. Ze leven niet om te brouwen. Prachtig. Je kunt maar 1x in de zoveel maanden een houtje kistje met bier reserveren omdat ze willen dat iedereen zich aan hun overheerlijke bier kan laven. Het elfde gebod maar dan compleet anders. Geniet! Ik had ooit over deze monniken gelezen maar via een buurman op afstand met een paar huizen er tussen mocht ik gisteravond proeven van het bijzondere gerstenat. Voor alles is er een eerste keer, of niet dan. Wat ik oe brom.
Nogmaals dank Rik, ik zwom in het genot van Trappist Westvleteren 12 op de plek waar oen Va tientallen jaren badmeester is geweest. Ik ontving gisteravond Bierdiploma B, bier voor gevorderden...
Met recht een Vlaamse Bourgogne, amberkleurig bier en mooi in het alcoholpercentage. 
Ik voorzie een weekendje België aankomen, weet nog wel een leuk Van der Valkje in Oostkamp. Vleteren ligt niet zover van Oostkamp. Iets verderop ligt Brugge, kunnen wij een dag later het mooi zot gaan maken in deze stad met zijn twintig kilometer lange bierleidingen die onder de stad doorlopen. 
Dat is nog eens een riolering die niet gaat stinken. Een fijn afvoerputje. Goede wijn behoeft geen krans.
Ach, vele dingen kwamen gisteren weer samen in mien hersenloze brein.
Ben gewoon trots op mien Dorp, na deze week nog een beetje meer. Wij hebben warempel nog aan toe tussen onze dorpsgrenzen een heuse ANWB vijf-sterren camping, gewoon achter het huus van mien Moe in de Johan Clemmestraat. Waar ooit broeders liepen te zwoegen en vrome boodschappen te verkondigen is alweer vijftig jaar camping de Pallegarste gehuisvest. 
Het begon met Berend en Fennigie, de opa en oma van Marcel. Berend-Jan en Jenny namen het over in de jaren tachtig en sinds 2010 zwaaien Marcel en Marinke Schuldink de scepter en niet zonder succes. 
In 1970 maakte de varkens plaatst voor de eerste toeristen die in het weiland achter het spoor hun tenten opzetten. Geen natte voeten meer, geen monnik meer te bekennen. Alles was drooggelegd. Mainbarg werd een echt dorp. Met een station, een winkel, een camping, een kroeg en natuurlijk wat kerken.
Hier ligt de kroeg precies midden tussen twee kerken, de erfenis van Johan Clemme, als je de shovelkerk net buuten het dorp ff buiten beschouwing laat anders klopt het plaatje niet helemaal meer. 
En nu, in 2020, betreedt Camping de Pallegarste de Champions League. Treed toe tot het elite groepje van al die andere vijf-sterren campings in Nederland. We zijn hier sowieso goed vertegenwoordigd. Maar liefst 9 campings in het Vechtdal mogen ondertussen het predikaat dragen....
Maar trots op Marcel en Marinke...Ik heb er veel rondgelopen, biertjes gedronken, getennist, te vaak in het licht gekeken van de zaklamp van Berend-Jan...'Dorgelo, naar de Clemmestraat jij....' hahaha...
In de zomer verdubbeld het inwonersaantal van Mariënberg. Dat besef je soms gewoon niet. 
In Beerze van hetzelfde laken een pak. Huizen ook gewoon drieduizend vakantiegangers in de zomer tussen al die bulten. Leven veel gezinnen van. Als het volgend jaar maar weer zomer wordt....
Ach, goed bier doet meer met je dan het goed voor je is. Had veel dingen in mijn kop zitten deze week. 
Ik wilde het hebben over een voetballer die uit de kast kwam en eentje die deze week voor eeuwig in de kist ging maar altijd besproken zal blijven. De hand van God?
Hoe hadden wij trouwens als dorpsclub op zo'n coming-out gereageerd als bijvoorbeeld onze spits het had geopenbaard. Dat hij eindelijk echt doel had getroffen maar dan wel ff anders....
De jongen van zijn dromen had gescoord, eindelijk zijn grote geheim had onthuld in de macho wereld die voetbal nog eigenlijk altijd is. 
Hadden we met het verstand gereageerd? Met het gevoel anno 2020 of hadden we ons laten leiden door wat er ooit is opgetekend in oude boeken ver voordat Johan Clemme hier voet aan land zette??
Is geloven in iets van vroeger nog altijd belangrijker dan de liefde voor je kind die zijn of haar hart volgt of verbreek je een vriendschap omdat hij of zij anders geaard is dan dat jij bent aangesloten...??
Hoe is het eigenlijk gesteld met ons roodzwarte hart als iemand uit de kast dondert waar hij jarenlang in gevangen zat..?
Gaan we ineens anders juichen als hij ons naar de overwinning schiet, denk het toch niet...zo homofoob of bekrompen zijn we allang niet meer op het Westerpark....toch??
Ach, ik had het willen hebben over hokjes...Sommige kinderen zijn niet te plaatsen in één hokje of twee, sommige zitten gewoon lekker in hokje vier als hij eigenlijk in hokje twee had moeten zitten.
Zoals Lohues het van de week al zei. Drenthe is net als de zon, die schijnt voor iedereen...
Met andere woorden, iedereen is welkom. Laat de kinderen maar komen...
Wilde het hebben over Julianadorp, de kop leegmaken, over even weg zijn uut deze soms benauwde wereld waar tegenwoordig iedereen buiten te veel en te vaak naar binnen kijkt om te zien of er niet toevallig net even teveel volk rond de tafel zit.
Laten wij er samen iets moois van brouwen. 
Nou ja, daar dacht ik dus aan toen ik gisteravond tijdens het tandenpoetsen in de spiegel keek met mijn capuchon over het hoofd getrokken. Niet al te helder meer....haha
Oh, wat was ik een slechte monnik geweest. Echt geen Johan Clemme of zo'n vakbroeder die bier brouwen tot kunst heeft verheven. Dorgelo als Monnik, dacht het maar niet!
Mijn boodschap komt vaker wel dan niet over...
In de hemel is geen bier daarom drinken wij het maar hier en laat die tattoo voorlopig maar zitten.
Hier kom ik weg. Vandaag maar aan de gemeentepils, kleur ik weer keurig tussen de lijntjes of in de spreekwoordelijke vakjes.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...

Niet Voor Het Laatst!

Hallo Lieve Vrienden en Vriendinnen, 

'Spelend op zeker, tegen alles ingeënt. Spring je braaf in het gelid.
Het verlangen afgeleerd, je gevoel geamputeerd. Blijf je zitten waar je zit.
Maar ergens halverwege kijk je om en krijg je spijt.
Levend voor morgen raak je nu je toekomst kwijt.
Dan ben je in de boot genomen door de zilvervloot.
Sparend voor later ga je straks ook sparend dood....?
En later, later is al lang begonnen. Later, later is al lang begonnen.
En vandaag komt nooit meer.
Uut 'Later is al lang begonnen' van het Klein Orkest!

Moi, ben ik weer. 
Weekje van de radar geweest. Vorige week had het niet veel zin, wel de woorden maar niet de teksten.
Nu de herfst zich definitief in mijn kop heeft genesteld, kijk je onbewust toch weer een beetje somberder tegen deze vreemde wereld aan. Gaat niet express, ook niet per ongeluk. Ik heb het glas nog altijd halfvol maar soms denk ik wel, wanneer stopt deze onzin? Dan heb ik niet alleen over het klotenvirus.
Neuh, wij kunnen ons over van alles druk maken zonder dat wij er zelf invloed op uit kunnen oefenen.
Maar er spookt veel meer door mijn hersenloze brein. Ben met veel mensen begaan, mensen die andere dingen aan de kop hebben. Die echt spelen met de dood, magere Hein soms op bezoek hebben, mag hij nog wel op visite komen van onze regering?
Wie weet versoepelt het volgende week weer zodat Hein een paar deurtjes verder wordt geschopt bij mensen die hem echt nodig hebben....Kill your Darlings, waarvan akte.
Neuh, sinds maart speelt Rob de Nijs vaak door mijn hoofd. Die man is sinds de uitzending tijdens de lente, waar hij te gast was bij de huidige burgemeester van het fictieve plaatsje Zwalk, niet meer uit mijn hoofd verdwenen. 
Een stem van vroeger, ik hoorde hem door de muren heen bij mijn ouders thuis als Gert weer een plaat van hem op de pick-up legde. Ik moest slapen maar Rob hield mij 's avonds vaak uit mijn dromen. 
Later zongen wij eens op een late dinsdagavond, zeg maar rustig nacht, in een Belgische kroeg één van zijn grootste hits luidkeels mee. Jan was er toen nog bij. Mooie kerel uit de handel. 
Is onlangs gaan hemelen. Leek de strijd te hebben gewonnen in de winter, schoon verklaard. Kanker verslagen maar het addertje zat helaas toch nog onder het gras.
Ik haat slangen, mis blijkbaar de vonk!
Had wilde plannen, zou gaan reizen, zou mooie dingen gaan maken. Vorig jaar nog bij hem op de koffie geweest. Wat hij in zijn hoofd had konden zijn handen maken.
Dan heb je mij al, ik met mijn twee linkerhanden. Respect. Maar enkele weken terug was daar toch de kaart. Kanker lachte het laatst. 
Niet voor het laatst, ben ik bang voor....Wat ik oe brom! Potverdikkemei.
Weer spookte Rob door mijn hoofd. Hij zong destijds in maart bij het DWDD van Matthijs onder andere Niet voor het Laatst. Hij wilde niet opstaan in het donker, hij wilde zichzelf weer zijn maar dan jonger. Eeuwenlang was hij gezonder geweest maar opeens ging het allemaal zo vlug en hij wilde terug.
Hij vroeg helemaal niet zo veel, geef mij gisteren voor vandaag. Hij wilde uit eten, pannenkoeken eten en vooral alle tijd vergeten en dus overal te laat komen. Het maakte hem gek, dat elk gebrek hem zo van het padje raakte. Weg vaste grond waarop hij ooit zo veilig stond. Hij raakte mij in de lente, het raakte mij in de zomer en nu ik hem voor enkele weken wederom zag in de herfst bij Op1 raakte Rob mij weer. 
Wat hij (nog) graag wilde daar had de tijd hem wezenloos ingehaald. Parkinson had kortte metten met zijn gezondheid gemaakt. In maart, in de lente, was hij nog die Rob de Nijs die blijkbaar nooit ouder kon worden. Altijd die blakende gezondheid zoals ik hem kende. Een jonge god. De stem uit mijn verleden geprojecteerd in het mooie heden. Wat de lente en een lange zomer niet kunnen doen voor een zanger in de onstuimige herfst onderweg naar zijn eenzame en koude winter. 
Rob was niet meer de Nijs zoals ik hem kende. Zong hij in maart nog Niet voor het Laatst maar later was allang begonnen bij Rob, de ziekte pakte hem ongenadig bij de strot want later bleek helaas nu te zijn voor de Nijs. Parkinson is nu echt in zijn lichaam gaan huizen. In maart nog verrekte strijdbaar en sterk, nu in november berustend en zwak. Iedereen had er moeite mee, ik ook...Zo wil je je helden van eerder niet zien. Mensen die de dood in de ogen kijken. Ik zag hem worstelen, hij wilde er nog niet aan maar het verstand stond al op een onoverbrugbare achterstand met de rest van zijn lichaam.
1-3, blessuretijd en uitzichtloos. Zijn ooit zo sterke aanval moest nu zijn broze defensie te hulp schieten, dan weet je het wel. Onbegonnen werk....Als de spits maar geen strafschop veroorzaakt.
Weer een strijd in de kiem gesmoord.
Wrang genoeg kon hij zijn nieuwe nummer zelf niet ten gehore brengen, althans dat dacht ie, live zingen kost hem teveel stress. Zijn afscheidstournee was hem ook al door de neus geboord. 
Corona maakt meer kapot dan je lief is. Paskal Jakobsen en Danny Vera, die het nummer voor Rob schreven, zongen het daarom maar voor hem aan tafel maar de Nijs kon het toch niet laten, hij zong mee. Breekbaar maar oh zo mooi, hopelijk niet voor het laatst al ben ik er bang voor. Wij lagen al in bed maar ik huilde tranen met tuiten. Sterk spul hè. Ik weet niet waarom Rob mij zo raakt dit jaar. We moeten verder, dat zingt ie ook op zijn nieuwe album 't Is Mooi Geweest. Verder, een nummer die Lohues voor hem schreef. In alle nummers zit er iets wel van afscheid nemen maar de troubadour uut Drenthe leert ons ook dat we door moeten. Dat kruispunt over. Soms duurt het dagen, soms weet je het meteen. Niet blijven hangen in zompig verdriet, anders red je het niet!
Kwam laatst iemand tegen die begon over een stukje van mij, lang geleden. We noemen hem maar even Piet, geen familie van trouwens...
Had ik iets geschreven over dat later al lang was begonnen. Een nummer van Klein Orkest, van die Hagenees Harrie Jekkers. Was iets over een nieuw seizoen wat in mijn ogen al lang was begonnen. 
Niet voor het laatst had ik het weer eens mis. Verving de batterijen in mijn glazen bol, niet goed maar ook weer niet echt fout! Ergens in het midden van alle dingen kwamen wij elkaar tegen. 
We zwalken tegenwoordig allemaal een beetje door 2020 heen. Wat dat betreft had Sinterklaas het niet zo gek bekeken om in het fictieve dorpje dit jaar aan te meren. Van een afstandje zie je Nederland toch beter en begrijp je door vandaag misschien gisteren beter. OntSpanJe!
Ben bang niet voor het laatst, dan weer meer en dan weer minder besmettingen.
Mag Opa en de beide Oma's met de kerst aanschuiven aan ons nieuwe gourmetstel, wij hoeven nog maar 28 zegeltjes te sparen. Redden we dat? Of steekt daar ook weer iemand een flinke stok voor....Sparen voor later!
De lente was al niet wat, de zomer was wel wat beter omdat de zon soms wonderen kan doen.
Ach, ik had vorige week al willen schrijven over leraren die bedreigd worden in de klas en zelfs moeten onderduiken omdat voor hen later nu wel ineens heel dichtbij kwam omdat ze gewoon een spotprent in de klas lieten zien. Waarvan ik denk dat dat moet kunnen. Het is namelijk onze grondrecht. Vrijheid van meningsuiting, vrijheid van godsdienst en vrijheid van onderwijs. Het fundament van onze Nederlandse samenleving. Dat zo'n Farid Azarkan van DENK daar anders over denkt heb ik niet zoveel mee...
Dat zo'n Azarkan na de onthoofding in Frankrijk en het bedreigen van een Rotterdamse leraar begrip toonde voor het feit dat Nederlandse moslims een petitie zijn gestart om het beledigen van hun profeet strafbaar te stellen. Zodat niemand, zeker geen cartoonnisten, er nog aan DENKT om dit later nog te gaan doen in de toekomst. Later is niet meer, later is nu. Wij zijn een beetje naïef geweest in het verleden met ons poldermodelletjes. We vonden alles maar prima, zelfs radicale opvattingen. Zal wel niet zo vaart lopen in Nederland, alles moest maar kunnen was misschien eerder wel de overheersende gedachte.
Maar vroeger is later al lang begonnen. Tuurlijk zijn er nu ook mensen in hun wiek geschoten omdat in het Sinterklaasjournaal de fictieve plaats Kruisigem werd opgevoerd maar dan leggen wij Dieuwertje of de Goedheiligman toch nog niet meteen met haar of zijn hoofd op het blok! 
Satire mensen, niet iedereen kan het hebben als hun opperwezen wordt bespot. Niet voor het laatst!
ben ik bang voor....Wat als later nu is!
DENK en meneer Azarkan manifisteerde zich deze week op een zeer slecht moment. Hij dacht dat het een goed moment was om van zich te laten horen maar hier in Nederland is vrijheid van meningsuiting, godsdienst en onderwijs nog altijd gemeengoed. Gelukkig wel.
De handlanger van...mag even terug in het rode pluche en zijn mond houden.
Hij en zijn volgzame volgelingen moeten shoppen en vooral denken in de waarden van dit land, Nederland. Anders eieren voor je geld kiezen in maart!
Wij hebben vooralsnog genoeg te stellen met Corona, Oranje en de komende erfenis van de Nijs, Rob de Nijs! In de Nijs valt de muziek nooit stil.
Lag ik nog maar in mijn kamertje aan de Clemmestraat, Malle Babbe door de muren en denkend dat later pas morgen was en niet vandaag! Malle Babbe, een zoen op je mond. Malle Babbe, je lekkere kont.
Want vandaag komt nooit meer, later was toch al eerder begonnen zonder dat ik het wist.
Althans dat dacht ik euh...denk ik.
Fijne zondag.
Joah, mag wel zo...

Casa Rilassa!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Iederiene lig te slaopen, Ikke nie, 'k heb licht nog an.
'T is zo ongeleufijk stille, dus ik pingel mooi verdan.
En 't kan mij niks verschelen, neuh 't zol mij wat.
Dat 'n ander 't nie kan velen, 't is nou ienmaol zo dat.
Iederiene ligt te slaopen, Ikke nie, ík heb licht nog an.
Ik kiek naor boven naor de sterren en as ik nou 'n wens doen.
Dan wol ik graag 'n vallende sterre zien, zoda'k nog 'n wens kan doen....
'k Heb 't licht nog an van Skik!

Moi. Ben ik weer.
Wederom weekje van de radar geweest.
Casa Rilassa was de oorzaak, het mooie 'kom tot rust' huussie in Nutter met mooi volk.
Joah, mocht wel zo.
Sorry, 'm wachten. Ik zet ff Daniël Lohues en Skik af, anders begrijpen jullie er straks niks meer van.
Ik tik namelijk altied in het plat als ik luister in mien oortjes naar deze Drentse Troubadour, het onvervalste Nedersaksische dialect. Hij zingt nu over dreuge worst, ik zou niet weten wat ik zonder moest.
Straks komt z'n Fietse nog langs tijdens een Prachtige Mooie Dag gewoon hier op 't Platteland.
Begriepen ze achter de Iessel straks geen bal meer van mien schrijverij...
Dat je uberhaupt een ode kunt brengen aan een droge worst, of dat betonpoalties kut bint....Snappen ze niet.
Maar betonpoalties bint gewoon kut, zekers als je er 's nachts met oen fietsie tegenan flikkert.
Ja, je leest het goed. Ik heb Skik op staan, muziek uut de vorige eeuw. Maar het blijft goed!
Een jonge Lohues waar de songwriter pur sang al in zat verweven, zelfs in een nummer over Dreuge worst!
Voor holt op het vuur moest je ver het bos in, wat ik oe brom! Dat was later, solo, maar toch.
Ach, ik heb 'm nog op staan. Rond de eeuwwisseling was het soms beter pruimen met kersen eten.
Waarvan Akte. Nu komt bijvoorbeeld Als ik Joe Nie Had....Mooie woorden op een stille zondagmorgen!
Mouna komt binnen, hallo Pappa...Hallo Lieverd. Mag Brandweer Sam op, tuurlijk schat.
Brandjes blussen anno 2020. Zit er wel genoeg water in de Iessel en hier in de Vecht voor al die binnenbrandjes...? Zeg het maar.
Casa Rilassa, vroeger had je huize Rust Roest. Maar daar zingt tegenwoordig alleen nog zanger René le Blanc, in Nijmegen en omstreken misschien beter bekend als René de Wit. Boeiend, maar wel bijzondere leuke TV.
Zelf Ronnie Tober kan 'm niet stoppen om zijn dromen na te jagen. Ach, de Nederlandse Engelbert Humperdinck (had ik dat al gezegd) vaart er wel bij en het levert op de vrijdagavond mooie TV op. Ik geloof in mij, kieken zou ik zeggen.
Vroeger geloofden wij met z'n allen in Mariënberg. Hadden we 's avonds Skik in de Bus met nummers van Boudewijn en Lohues als wij in onze gloriejaren weer eens terugkeerden naar het Westerpark met een klinkende overwinning in onze binnenbuste en voor den Duvel niet bange!
Daar moest ik vorige week ernstig aan denken toen ik mooie biertjes zat te drinken in Casa Rilassa van Jan en Lien in Nutter onder de rook van Ootmarsum met mooi volk!
In het huussie van "de Breuk", in mien ogen nog altied de beste trainert die wij ooit hebben gehad, dacht ik aan het begin van deze eeuw toen alles nog zo mooi leek.
VIPS kwam langs....Het spiekerjasssie van Jan. De mooie tied met Gerard en de jongens....Dom ouwehoeren, hebben wij trouwens ondertussen voor doorgeleerd...Het roodzwarte hart. Allemaal van die dingen duzz...
Vorige week in Nutter was er weer één van die cirkels rond. Zat te lezen in het gastenboek...Mooie verhalen. Wij hadden Othmar ipv een flesje Wien. Maar, hoe dan ook...
Beter ook. Genieten op de vierkante meter daar in het Twentse land. Wij waren enkele nachten en dagen inpandig in het onbekende Nutter, vlak achter de Witte Hoeve...nou ja, ongeveer 300 meter linksaf.
Wij hadden geen navigatie nodig, als je begrijpt wat ik bedoel. Een mooie springplank daar in het Springendal, begon notabene zowat bij het huussie van Jan en Lien. Alle wegen leiden naar Rome, dus ook de weg voor ons tijdelijke huus. Mooi door het bos stiefelen, op zoek naar de bronnen als je maar wist waar de bron lag, in ieder geval Wie de Mol was rond twee voor twaalf. Maar 's middags keken wij nog niet naar in de Vegte...Geen Jeroen te bekennen!
De kinderen hadden wij voor een weekendje weggebonjourd naar onze ouders toe.
Mouna bij Oma en Opa in Diepenveen inclusief na een dag kleintje heimwee en Moos met een zak borrelnoten bij Oma, Why Nut?
Bier is water van de brouwerij las ik op één van de flesjes die amper een dag later alweer in de glasbak belandde, vooraan bij Richard.
Neem de tijd, van haasten krijg je spijt...dat stond op de achterkant van de Malloot, het flesje bier.
Een imperial Indian Pale Ale van Brouwerij Avereest. Kende ik nog niet, net zoals Zwarte Turf van de heren brouwers uut Dedemsvaart.
Wij namen de proef derhalve wel op de som. Rekenen kunnen wij als geen ander...
Aan Ruben Quadruppel Madeira van dezelfde Brouwerij moet ik zelf nog ff wennen, weet nog niet wat ik ervan moet vinden. Het is bier Next Level. Zover ben ik misschien nog niet!
Ik als nuchtere Sallander in het mooie Twente. Goed toeven daar in Ootmarsum, het openluchtmuseum is zeker een bezoekje waard naast de Othmar Brouwerij die jammer genoeg gesloten was door het bekende virus.
Why Nut!
De breur van Herman Finkers met dito tongval begeleidde ons langs en door de indrukwekkende geschiedenis van onze buren iets verderop.
We waren er een mooi paar uurtjes zoet mee. Al die wieze Twentse uitspraken waar je eindelijk de oorsprong nu van leerde, kats nie wies!
We kwamen tot rust. Beseffend dat het vroeger allemaal echt niet beter was.
Rilassa is italiaans voor kom tot rust. Dat deden we....De klok zetten we rustig een uurtje terug!
Sowieso even een paar uur zonder oen kinder is al heerlijk. Even niet 24/7 uur aan staan maar gewoon slapen tot 's morgens negen uur, oude tijd! Neem de tijd, van haasten krijg je spijt!
Pas ontbijten tegen 11 uur omdat de eieren niet aan de kook kwamen, gewoon ff een paar dagen op pad met mooi volk.
Jan en Lien nogmaals bedankt voor jullie gastvrijheid. Vertrouwen, Inzet, Plezier, Samen.....
Al viel ff de energie uit, wij tankten onze accu gewoon vol met Breukeliaanse stroom, gratis en voor niets.
FF geen beren op de weg, wel konijnen achter en vallende eikels uut de bomen maar wij kwamen tot de bron in het mooie Nutter. De kern van het bestaan? Why Nut(ter)?
De tijd die vloog voorbij ook al waren wij niet aan het haasten. We moeten nog evalueren, komt goed!
Tied zat. We zitten nog wel ff binnen met z'n allen of niet dan. Mooi tied om de lokale horeca weer ongenadig te sponsoren in Hardenberg en omstreken.
Oh, willen jullie nog een lekkere en smakelijke tip. Misschien hebben jullie al iets voorbij zien komen op de diverse sociale media. Moet de eer wel hoog houden, en iemand zei dat het mij op het lijf is geschreven als ik schrijf over eten, lekker eten...Duzz.
FacTs Delicatessen, een stukje onvervalst Argentinië op je bord, van Tessa Hankamp en Facundo Maruenda.
Bestel maar, Bestel maar..zingt nu Jack Poels uut America maar het komt gewoon uit Baalder hoor...om de hoek.
Rare gasten die jongens van Rowwen Hèze, soms geen klap van te verstoan...maar wel lekker!
Hartstikke lekkere die Empanadas en zo, eentje was gevuld alla Osobuco. Runderstoofvlees met saucijsjes, paprika, ui en gedroogde tomaatjes in witte wijn...Mmmmmm, om je vingers bij af te likken.
Steun je lokale helden en ondernemers. Heb je vanavond zin aan lekkere hapjes en zo stuur Tessa dan een berichtje en Facundo komt er subiet aan. Gracias!
Dat mag echt in de krant hoor en dat stonden ze ook gedrukt afgelopen vrijdag. Eindelijk na zes maanden mocht ik weer eens op pad voor de Stentor. Elk nadeel heeft zijn voordeel...
Je kunt er van alles bestellen, bijvoorbeeld Mini Brownie Torta, Alfajores of Sorrentinos.
Die moeten wij nog proeven, wij smulden ondertussen van Empanadas met gemarineerde kip, bacon en walnoten of gehakt met ui ,paprika en ei of vier soorten kaas met gekarameliseerde ui.
Dat Tessa en Facundo door de geboorte van hun zoon Mick voorlopig zijn gestrand in Hardenberg vinden wij echt niet erg, integendeel zelfs....Leuke en lieve mensen die mooie, verse en authentieke producten bereiden.
De hapjes dansen als ware je bord tegemoet. De Argentijnse Tango in je huiskamer....
Lekker hoor. Casa Rilissa. Kom tot rust met Malloot en lekker eten.
Geniet in deze tijd van en met elkaar. Neem de tijd, als het je lukt. Je kunt niet altijd 'aan' staan.
Wat een stichtelijke woorden weer, of nie deze morgen?? Als je maar Skik hebt.
Want vannacht weer geen vallende ster gezien....
Of was dat ook iets van eerder...en ik had het licht nog wel an. Potverdikkemei!
Als je er maar in blijft geloven...Hou vol, hou moed! En nu, op naar het kabouterbos. We staan weer aan...haha Joah, mag wel zo. Fijne zondag.

Klaver van Jansen!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Verkeerde bien as leste, dat gung alvast goed.
Koffie en de stoete, valt zoas 't moet.
Ik zat vannacht te denken, dat het ook wel weer 's mag.
Eben 'n prachtig mooie dag.
Nee, nee, nee...gien modder en gien maaiveld
Ik zweef der overhen, dat is alles wat vandage telt'
Uut 'Prachtig Mooie Dag' van Daniël Lohues

Moi, ben ik weer!
Dikkertje Dap zat vanmorgen op de trap, niet om kwart over zeven, hij was iets aan de vroege kant deze ochtend!
Dat heb je soms, heb je niet in de hand. Geeft ook niet...
Droomde vannacht iets anders maar ik reken het toch goed. Even een prachtig mooie dag!
Zijn er tegenwoordig niet zoveel meer van als ik de mensen om mij heen mag geloven.
Het grote chagrijn is bij vele mensen terug, tuurlijk de taal van de tijd spreekt ook niet in haar voordeel.
Is het glas halfvol of halfleeg? Zeg het maar...
Ik probeer het glas altijd halfvol te krijgen, lukt niet altijd, sorry - bier moet je drinken en soms zie je gewoon de bodem van het glas maar als je goed hebt ingekocht heb je vaak de mogelijkheid om je lege glas te vullen. Wat ik oe brom!
Het valt niet mee om altijd maar de zon achter de donkere wolken te blijven zien, ben ik met jullie eens!
Soms moet je dansen in de regen....
De maan stond vannacht ook niet meer op de plek waar hij zich normaal altijd parkeert.
Iemand anders had zijn plek ingenomen, één of ander ster stond daar nu te shinen....Uitslovert!
Vast Jupiter of Mercurius, die hebben het de laatste tijd het toch al op de heupen....Waarom?
Ach, het was gisteren een prachtig mooie dag. Je moet er iets van maken. Doe ik vaak in het weekend.
FF geen gezeur aan de kop, even zelf bepalen hoe je je koers wilt varen. Rust in mijn hoofd.
Niet tig kapiteins aan het roer die in de kajuit elkaar al de tent proberen uit te vechten.
Iedereen mag zijn eigen mening hebben maar het gros wil toch dat je hun visie vreet in plaats van je eigen!
Daarom genoot ik gistermorgen van onkruid trekken tussen de Ardenner steentjes voor ons huis.
Mouna hielp mee. Haar kleine handjes werkte helend ondertussen keuvelend over meisjeszaken....
Ik keuvelde ernstig mee, ja ja Mouna je hebt helemaal gelijk...
Moos was vrij van de scouting, herfstvakantie hè, we deden een potje pesten...Heeft ie net ontdekt.
Hij wil ook nog Klaver van Jansen leren (Klaverjassen) maar ik reken het goed, net zoals hij dat ene nummer wil horen op Spotty live (Spotify), dat reken ik tevens goed. Het was toch zo'n prachtige dag.
Telde de sterren voor haar, telde de sterren voor hem. Al die sterren van liefde.
Stef Bos zingt het net, ondertussen zag ik een mailtje van Maarten en co.
5 november gaat het weer niet door hier achter het huus. Stef blijft noodgedwongen thuus in België.
Ons theater zit minimaal voor 4 weken op slot. Je kunt niet open blijven voor maar 30 gasten, dat snappen ze in Den Haag toch ook wel? Alles gaat zo naar de kloten...
Sinds wij hier wonen in het centrum van Hardenberg zijn namelijk alle leuke dingen op de bon gegaan.
Want normaal gesproken had Hardenberg Proeft! dit weekend of het weekend ervoor plaatsgevonden op de Markt.
Lekker smullen van wat de plaatselijke Horeca allemaal voor ons in petto heeft euh...had!
Twee dagen pakten ze altied uut, culinair genieten op de vierkante meter en nu zou het op kruipafstand van ons huis zijn geweest. Op de kop naar huus van al dat heerlijke bo(c)kbier bijvoorbeeld. Opnieuw leren lopen.
Niet dus! Eeuwig zonde. Is de tweede semi-lockdown de doodsteek voor enkele lokale ondernemers..??
Ik hoop het niet. Van eten afhalen of bezorgen kunnen ze de vaste kosten van betalen maar de zomer viel ook al min of meer in het water...Geen evenementen in de stad, steevast die anderhalve meter. Minder stoelen in oen restaurant.
Gisteravond hadden wij daarom maar een kleintje Hardenberg Proeft! Daarom was het ook zo'n mooie dag.
De voorbereiding alleen al!
's morgens prachtige biertjes gehaald bij Chris van de Schenckerij, ik was er ruim voor acht uur. Je kunt maar beter op tied weh, voordat het alcoholslot op de deure giet.
Ik voel mij daar altijd als een kind in een speelgoedwinkel, wil dan bijna van alles meenemen.
Ja, die is ook lekker....Ja, die ook. Hier spreekt iemand die een liefhebber is. Kreeg tips van de oude buurman, ook al is hij nog maar midden veertig. Tongerlo moet je proeven...Wilde ook de bock van Maallust ff testen...
Moos kwam aanzetten met Dikke Bolle en Blonde Bertha van Brouwerij Avereest. Jochie weet ook al van wanten. Ze mogen altijd even proeven, even de vinger in het schuim....Turfbok van Avereest ging tevens mee in de fietsmand. Die is lekker heur. Bob had het over de bock van de Mommeriete, vanmiddag maar ff halen.
Zijn ze open, een zogenaamde Bier Take Away of BierMcDrive...mag ook, whatever, hoe dan ook gezellig- en lekkerheid daar aan het kanaal in Gramsbergen. Ik hield het bij Chris keurig bij zeven biertjes....Zette eerst de biertjes in de koelkast alvorens ik liep naar de Smederijstraat. Prioriteiten stellen heet dat.
Gewoon rechtsaf bij de voordeur en dan amper 300 meter verder was ik bij het tweede adres van deze ochtend. Visgilde Theun de Jong. Zag ik een paar mooie borrelboxen staan.
Heerlijke vis op een mooi plateau'tje. Van alles wat, keer wat anders! Een mooie mix wat er nog allemaal in de zee zwemt was keurig gedrapeerd op een keurig bordje. Smullen hoor bij een spelletje Monopoly.
Theun heeft het goed voor elkaar. Leuke mensen daar, liefde voor het vak en dat proef je.
Tuurlijk sloegen wij Jan niet over. Zijn Kaaskeldertje is bijna elke weekend een vaste stek.
Nu ging San even naar binnen, wij bleven buiten staan. Corona hè. Als Mouna en Moos de winkel binnen lopen is Jan zijn halve kaasvoorraad al kwijt. Ze proeven graag....Elk nadeel heb zijn voordeel haha...
Hardenberg proeft maar wij hier ook aan de Voermanstraat. Bij bakker Battjes had ik van de week al wat broden meegenomen, de vis kwam later. Het was uitdelen in het kwadraat. Was dat niet eerder een verhouding van 5 op 2? Vroeger deden ze wel meer gekke dingen. Had er nog over met mien Moe. Vroeger in de bijbel waren ze ook niet altijd roomser dan de paus. Reed David ook een scheve schaats en zo en was Thamar gewoon bij haar schoonva in bed gedoken...Jaja, toen proefden ze al van het goede leven.
Gelukkig hielden wij het bij brood van Battjes, Vis van Theun, Kaas van Jan en de biertjes van Chris.
's middags gingen wij nog even naar de boerenmarkt in Vilsteren. Iets van proeven in meerdere gradaties....
Mmmm...toch maar even wat biertjes meegenomen van de Vechtdal Brouwerij, tuurlijk de Bok maar tevens de Triple (Jan Van Dalfsen). Mooi dat Vilsteren heur....Daar snappen ze het goede leven ook al.
Ja, ja...en hier stiet de koelkast ook mooi vol. Het leven is mooi maar je moet het wel willen zien!
We begonnen vroeg, we hadden een gast aan tafel. Neefje Luc was een nachtje uut logeren. Daarom dronk ik een Weizenbock van Davo...Nu je er toch bent! Heerlijk....
Frietjes en frikandelletjes van de Appie in de Airfyrer...Niet te veel want Hardenberg proeft stond enkele uurtjes later op het punt van beginnen.
De kinderen smulden ervan...Eventjes later parkeerden wij Luc en Mouna een verdieping hoger.
We hoorden ze zachtjes ronken op de Babyfoon. Tied voor ons drieën om het bal te openen.
Hardenberg Proeft was aan!
Moos ging voor een mooie Cola uut een blikje, San voor een rode Italiaan uut een fles bij die leuke jongen van Gall & Gall (alles lokaal hè, nou ja bijna dan...) en ik trok een arsenaal aan mooie biertjes open.
Begon voorzichtig maar eindigde uiteindelijk toch in de echtelijke sponde aan de verkeerde kant...haha.
Heerlijk. De vis ging mooi bij de wijn en het bier. Moos verhaalde dat deze kaas uitstekend smaakt bij zijn 2e cola. Dat was een goed cola-jaar. Waarvan Akte!
Samen moet je toch de slingers ophangen, de plaatselijke middenstand steunen met je aankopen.
Even een keer wat vaker ff wat eten ophalen bij de Koffiepotten, Troubadours, Sevens, Dos Piementossen etc. van deze wereld hier aan de Vecht.
Samen de schouders eronder ook al ben je niet met alles eens, ook al wil je hoog springen en val je laag...ik hoop toch echt dat wij eind van het jaar van deze shit verlost zijn. Hoop sterft as leste hè. Hoe maakt mij geen bal uit.
Wil weer samen voetbal kieken op het Westerpark, wil weer uiensoep en een mooi stuk vlees eten bij de Markt en met zoveel mogelijk vrienden lol kunnen maken. Niet op anderhalve meter afstand maar knuffelen met de buurvrouw zelfs als mijn eigen vrouw er is....Als je snapt wat ik misschien bedoel.
Van die dingen, weer proeven van de mooie dingen in het leven. Van die dingen duzz.
Wij maken het beste er van. Samen ben je niet alleen!
Van al die Bock ga je niet alleen raar lullen.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....

 

L' Arte Del Sapore!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Via via, Vieni via con me. Entri in questo amore buio.
Non perderti per niente al mondo.
Via via, Non perderti per niente al mondo.
Lo spettacolo d'arte varia, Di uno innamorato di te.
It's wonderful, It's wonderful, It's wonderful.
Good luck my baby.
It's wonderful, It's wonderful, It's wonderful.
I dream of you.'
Uut 'Via Con Me' van Paole Conte (iets met een weg die je neemt...)

Moi, ben ik weer!
Pizza, Pizza...Effe wachten....Pizza.
Toch, toch duurde het nog bijna anderhalf jaar voordat wij Ristorante L'Arte Del Sapore van eigenaar Gianluca Ciociola en zijn vrouw Emanuea Renzullo binnenstapten in Dedemsvaart.
Het voorspel duurde vrij lang, bijna elke week liep mij het water al door de spreekwoordelijke mond als Gianluca mij weer een pizza of een mooi ander gerecht van hun smakelijke kaart voorschotelde via vreetzame media.
Afgelopen zondag was het dan eindelijk zover. Ik had vrijdags al gereserveerd. Het moest er nu eens echt van komen. Geen restricties meer, geen beren op de weg. Geen blokkades meer...Onderweg nu!
Want ik begon nachts al te dromen van zijn pizza's. Het moest toch niet gekker worden.
Best wel raar toch?
Ok, ik heb ze al langer niet meer alle 24 in dat kistje bier zitten, kan ik niet ontkennen. Maar toch...
In deze hardvochtige tijd schieten mijn gedachten de laatste weken allerlei kanten op, het wordt er echt niet leuker op. Maar nu begon mijn maag ook nog eens ernstig op te spelen. Mijn smaakpapillen werden gevoed door zowel mijn linker- en rechteroog.
Kon de pizza's bijna gaan ruiken....Gianluca leek wel een magneet die mij vanuit downtown Dedemsvaart naar zijn restaurant aan het trekken was. De hele zondag al die heerlijke trek, honger kennen wij niet hè.
Le Arte Del Sapore - de kunst van smaak - Gianluca schildert inderdaad zijn pizza's zoals Rembrandt ooit de Nachtwacht in elkaar knutselde.
Je ziet in zijn pizza's de streken van de meester. De passie voor het vak, zijn enthousiasme.
Deze goedlachse Italiaan waar je meteen van gaat houden wil ons hier in het Oosten mee laten genieten van zijn kookkunsten en vooral van zijn overheerlijke pizza's.
Bij hem is de basis, het deeg, niet iets wat je binnen 10 minuten bij elkaar kneedt. Niet ff wat bloem, zout, water en gist door elkaar flansen. Uurtje laten rijzen onder een vochtige theedoek en dan ff wat tomatensaus er op, strooikaas en flikker maar raak voor een knaak op het deeg wat je in je koelkast voorhanden hebt.
Neuh. Iedereen kan een pizza maken of toch niet?
Voor het maken van een goede pizza is natuuurlijk het kiezen van de juiste ingrediënten de basis.
Vers, gezond en het liefst niet al te vet. Maar belangrijker zegt Gianluca is het deeg.
De pizzabodem is niet zomaar een flap deeg waarop je lukraak zomaar alles kunt deponeren.
Neuh, de juiste verhouding van bloem, gist, water en het zout komen precies. Het is hogere wiskunde, wat ik oe brom. Daar moet je voor door hebben geleerd. Talent is tevens niet verkeerd.
Het lijkt makkelijk maar kan totaal verkeerd uitpakken. Krijg je zo'n kartonnen bodem, of te taai, te droog...of dat zo'n pizza niet valt te hachelen...
Gianluca is al bijna vier jaar bezig om dit proces tot in de perfectie te perfectioneren.
Het kost 'm behoorlijk wat. Niet alleen veel geld maar ook veel geduld en maar oefenen, oefenen...
Hij heeft al bijzonder wat vlieguren op de teller staan en dat allemaal voor een pizza...?!?!?!
De vier componenten (water, bloem, gist en zout) vormen samen een compost, die wordt glutine genoemd.
Dit geeft de elasticiteit aan de bodem. Maar er gebeurt zoveel meer met het deeg, alle chemische reacties door ondermeer het gist. Zijn wij ons helemaal niet van bewust. Wij willen meestal zo snel mogelijk de pizza gewoon op ons bord hebben. Maar waarom smaakt de ene pizza zo en de andere weer compleet anders....
Gianluca is nog lang niet klaar met zijn studie naar de perfecte pizza. Maar aldoende leert men.
Ik vind het geweldig om zo'n proces een beetje vanaf de zijkant van deze computer mee te maken.
De liefde voor zijn vaderland, de liefde voor het koken, de liefde voor het vak, zijn onvoorwaardelijke liefde voor wat wij misschien een simpele pizza noemen...is voor hem een levenswerk geworden.
Prachtig! Dat merk je, dat voel je, dat eet je in zijn pizza's. Geweldig. Vakmanschap is Meesterschap!
Plaatjes zijn het. Wat heb ik al veel pizza's in  mijn leven gegeten. Ik hou er van. Je hebt ze werkelijk in allerlei soorten en maten. De één is bijzonder lekker, de andere (meestal zo'n diepvriespizza) geeft vulling maar verfijnt niet je smaakpapillen.
Maar zo'n pizza afgelopen zondagavond bij Gianluca in Dedemsvaart heb ik nog niet zo vaak gegeten.
Mocht al vaak in Toscane en ver daarbuiten een pizza nuttigen maar dit exemplaar was hemels genieten als God zelf in Frankrij....euh Dedemsvaart of all places!
Was net of je in Italië was beland. Dat je een stukje laars op je bord had, ik hoorde op de achtergrond Paolo Conte iets onverstaanbaars in zijn moedertaal zingen. Het klonk mij als muziek in de oren. Hij kon het over zijn vrouw hebben maar net zo goed over het onkruid in de tuin. Ze kunnen mij dan alles wijs maken, maar het klonk zo lekker...San had een wijntje er bij, ik een Peroni (biertje duzz).
De kinderen werden tevens culinair verwend. Mouna had een mooi bordje pasta en Moos ging voor de Bruschetta met Tonijn en een frisse salade. Wij aten allemaal van elkaar. Ik proefde van San haar pizza. Porchetta met truffelsaus. Mmmmm. Ik was voor Quattro Affetati gegaan. Met salami, porchetta, parmaham en pittige salami...Wauw, wat bijzonder lekker.
Gianluca toont zijn affectie met zijn pizza's. Een pizza is voor hem een schilderdoek waar hij zijn kunst en kleur gebruikt om te schilderen.
Nogmaals, ik kan daar van genieten. Tuurlijk eet ik ook graag een pizza hier thuis, wij maken zelf ook pizza's. San maakt heerlijke eigengemaakte pizza's, ik zelf ook. Maar die zijn niet te vergelijken met de pizza van L'arte di Sapore. Dat is ook niet erg, je hebt altijd baas boven baas. Je moet de kerk in het midden laten!
Ook in Staphorst, haha....Maar dat terzijde. Ik geloof het allemaal wel...
Maar echt mensen, ik at altijd heerlijk in Ommen aan de markt mijn nummer 22. En die zal mij volgende week of volgende maand net weer zo lekker smaken. Anders....Maar die zijn ook meer dan prima. Begrijp mij niet verkeerd. Zoveel mensen, zoveel smaken. De één haalt friet bij Piet, wij bij de Markt!
Maar zo'n pizza, net iets verder dan Brouwerij Avereest - nog zo'n hotspot aan de Langewijk trouwens, heb ik nog niet vaak mogen proeven. Ik ben een bevoorrecht mens, dat wij een stukje authentiek en eerlijk Italië gewoon een paar kilometer richting het Noorden hebben liggen langs onze weg van de intense smaak.
We kwamen derhalve niet thuis van een koude kermis, deze was een geseling en het lange wachten meer dan waard. Waarvan Akte!
Gianluca liet mij deze week weer foto's zien van heerlijke gerechten. Want zijn vrouw kan ook heerlijk koken als ik de foto's mag geloven. Een avond uit, een 4- of 5 gangen staat nog bij ons het op het menu.
Maar ja, er is een tijd van wachten, er is een tijd van verlangen en er is een tijd van of voor pizza.
Je moet er soms even wat langer op wachten. Maar daarvan wordt een pizza of beter gezegd alleen maar beter van. Gianluca laat zijn deeg wel dagen rijzen.
De bodem, zo mooi dun en krokant. De rand, die wij vaak laten liggen, ook zo heerlijk....
Bella Italia. De smaak van de kunst, de smaak van (h)eerlijk eten. Tja, het was er weer eens tijd voor.
Ik had de laatste weken andere dingen aan mijn hoofd die een uitweg zochten maar nu liet ik mijn maag en hart een beetje spreken. Liefde gaat bij mij ook door de maag hè. Nogmaals ik ben bevoorrecht qua eten, San kan ook zo heerlijk koken. Die schildert soms met haar recepten hele Nachtwachten op onze borden.
Wij Dorgelo's vinden eten heel belangrijk, misschien u wel bekend. A way of living!
Maar ik val in herhaling, de story of my life, de kracht van reclame. Je moet eens eten bij L'Arte del Sapore.
Als je eens een pizza compleet anders wilt. Want eerlijk is eerlijk, pizza's van Gianluca kom je niet vaak tegen.
Oh ja, toch wel, gewoon in Dedemsvaart. Dat dorpje aan de Voart, eten zoals het hoort.
Dat ik ooit nog een lofzang op een pizza zou gaan maken. Ik spoor echt niet! Lekker belangrijk!
Fijne en smakelijke zondag.
Joah, mag wel zo.

Mag Het Licht Uit!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Te veel mensen, te veel draaien, te veel mensen draaien er om heen.
Te veel mensen, te veel zinnen, te veel woorden voor een mens alleen.
Mag het licht uit, als ik je in mijn armen sluit'
Uut 'Mag het licht uit' van De Dijk

Moi, ben ik weer.
A'j d'r bint mo'j d'r ween.
Dat was ik van de week, kan ook vorige week zijn geweest.
Reed door de Achterhoek. Van Doetinchem naar Vorden, onderweg kwam ik een rotonde tegen.
Zag het bordje hangen, Hummelo 2 kilometer, kan ook 3 kilometer zijn geweest.
Dacht, ben er nu toch en ik was mooi op tied. Reed op schema, zoon van een buschauffeur hè. Giet er niet uut.
Pa zou trots zijn geweest. Kwestie van gewoon eerder vertrekken. In plaats van rechtdoor sloeg ik bij de rotonde driekwart af. Efkes naar Hummelo, 'm naar dat standbeeld van Normaal.
FF Bennie en consorten de groeten doen. Ik was er nu toch. Zo vaak ben ik hier niet te vinden.
Kwam Hummelo binnen en het bordje langs de weg wees mij verder de weg. Veur het standbeeld van Normaal moest ik rechtsaf slaan. Midden op het plein in Hummelo stonden de vier heren van de band die altijd gewoon normaal zijn gebleven. Zekers in hun doen en laten. Misschien dom maar ik groette de heren, Moi...hoe is het...? Verwachtte eerlijk gezegd geen antwoord terug, te veel vragen tegenwoordig en de antwoorden zijn er niet. Mag het licht uit...? Via De Dijk reed ik Hummelo uut onderweg naar later.
Toch een beetje jeugdsentiment. Ik heb geen enkele plaat van Normaal in huus maar kan bijna alle teksten van Jolink en zo meezingen als ik ze een keer langskomen op de radio of zo. Mooi man. Trots op mien roots.
Dacht aan hun nummer Deurdonderen....Verwacht van ons geen wonderen, wij gaan gewoon deurdonderen.
Tja, doe eens normaal allemoal. Wij mut vandaag de dag gewoon deurdonderen, links of rechtsom. Wij hebben allemaal hetzelfde doel. Toch? Nam een foto van de heren. Ging er ff bij staan. Ditmaal geen liters bier over miene kop zoals vrogger. Je moet het ook opdrinken, zunde van dat gerstenat. Daarvoor brouwen de brouwers het niet! Zunde van al dat water...
A'j d'r bint mo'j d'r ween.
Was er gisteren wel maar toch ook weer niet. Bevond mij op vertrouwde grond. Dat wel, het Westerpark.
De thuishaven van mien cluppie. Was er wel maar toch ook weer niet. Miste mien moaten, miste mien voetbalkameraden. Er stond niemand naast mij, geen dom geouwehoer. Geen geschreeuw of gezeur. Ik was er wel maar toch ook weer niet. Zat met mijn hoofd meer tig kilometer verderop. Moos had zijn installatiekamp van de Scouting en terwijl hij zijn eed en belofte opdreunde uit zijn knappe koppie stonden wij al achter met 0-2. Lekker dan!
Kreeg het allemaal wel mee, San stuurde filmpjes en misschien wel goed dat ik alleen op het sportpark stond. Ineens traande mijn rechteroog of begon het net te regenen...?
Welke slimmerik in dat Management Outbreak Team, of hoe dat ook mag heten, deze onzin heeft bedacht heeft niet veel op met voetbal. Wat ik oe brom! (amateur)Voetbal op zater- of zondag speel je gewoon met publiek. Punt, Komma. Uitroepteken. Of niet dan?
Voetballen zonder supporters is als bier zonder schuim, is als tomatensoep zonder ballen of stamppot zonder worst. Geen bal aan duzz. De KNVB loopt mooi mee in de pas. Had toch al die voetbal eruit gegooid voor de komende 3 weken. Geen entree, geen verloting waar je een kistje bier kunt winnen of een worst, kantine gesloten en daarom ook geen 3e helft. Toch de kurk waar bijna iedere amateurclub op drijft.
Nu kregen wij er een spookachtige ambiance, voetballen op een sfeerloos sportpark voor terug. Getverdamme! Dat kan toch nooit de bedoeling zijn. Mistroostig, zelf de Mais stond er verloren bij.
Die zaterdagmiddag is ook een stukje ontspanning hè, zekers in deze klotentied.
Want voetballen, zekers de vlaggenschepen van een club, doen het toch ook voor het hondstrouwe publiek.
Voor het applaus, voor the love of the game.
Toch het uitje van de week. 2 x 3 kwartier kieken naar 22 acteurs die achter een bal aanhobbelen en soms nog geen pass kunnen geven over pak 'm beet 5 meter. Ik mocht er zijn. Mocht via de sociale kanalen van de club de supporters thuis op de hoogte houden. Het was niet best...Wij waren er al niet met z'n allen maar toch keken wij, zowel binnen als buiten de lijnen, toe hoe zo'n cluppie uut Nijverdal met de eer ging strijken.
A'j d'r bint mo'j d'r ween.
Nou, wij waren er wel maar toch ook weer niet als je begrijpt wat ik bedoel.
Geen bal aan en dan ook nog kansloos verliezen met 0-3. Sprak 's avonds Niels nog ff via de app, die had de smoor er nog behoorlijk in. Ach, soms vind ik het allemaal wel best. Schrijf wat op het papier over zo'n duel en na mij de zondvloed.
A'j d'r bint mo'j d'r ween.
Zijn wij er momenteel allemaal wel? Kan toeval zijn maar meer mensen delen het gevoel. Hoorde Edwin Evers er al over zingen. Dat je soms niet ergens de vinger op kunt leggen. Dat je je soms kloten voelt maar geen aanwijsbare oorzaak aan kunt wijzen. Dat heeft deze tijd wel een beetje. Had ik van de week ook.
Ik heb het wel eens vaker, hoor ik. Dat ik er wel ben maar ook weer niet! In een andere wereld met mien gedachten en spinsels....
Van de week ook. wel goed te pas maar toch ook weer niet! Lichamelijk wel in orde, hier boven volgens mij ook wel. Althans, dat geloof ik wel haha...
Dat klotenvirus zit mij soms veel te veel in de kop. Kan ik wel zo'n masker dragen maar daar gaat het gevoel niet mee weg. Dat hide and seek heeft geen zin. A'j d'r bint mo'j d'r ween. Ben er niet altijd merk ik, als ik er toch wel ben...of ergens was.
Dat ongrijpbare...Heel apart als je het mij vraagt. Niet wetende waar wij onderweg naar toe aan zijn...?
Gaan wij de goede kant op, moeten wij niet ergens afslaan. Hadden wij niet de rotonde nog een keer moeten nemen. Ligt aan de horizon eindelijk de pot met goud? Heeft die gelijk, of jij...of toch ondergetekende.
Als je altijd op zoek bent naar je eigen gelijk heb je grote kans dat je het grotere geluk misschien mist.
Lohues had van gelijke woorden een strekking gisteren in zijn column. Net als Evers is hij d'r ook niet altijd.
Wij zijn op de loop maar voor wat....?? Zeg het maar.
Tis raar, de helft van Nederland loopt met zo'n mondkapje op, de andere helft niet of heeft dat ding vergeten.
Nederland op zijn smalst, alleen maar adviseren. Dat doen die Pruisen toch beter...verplichten die handel!
Je doet het goed of niet....Niet dat halfbakken gedoe. A'j d'r bint mo'j d'r ween. Ze zijn er wel maar toch ook weer niet. Wel met z'n allen in de Efteling maar langs de lijn blijft het leeg. Tegenstrijdigheid ten top.
Ik weet ook wel, je moet ergens een grens trekken maar snappen is vers twee.
Ja, de Pruisen...Zo noemen sommige mensen aan deze kant van Nederland de Duitsers...
Wie doet het goed en welk land minder. Dat één Europa kunnen wij zo langzamerhand ook wel van de kaart vegen, iedereen dut toch wat 'm goed lijkt. Iederiene denkt dat ie geliek hef.
A'j d'r bint mo'j d'r ween.
Finkers was ook op de loop, op de löp voor de leefde in de prachtige film, De beentjes van Sint-Hildegard.
Niet het leven maar voor de liefde of misschien ook wel voor het leven. Finkers laat de antwoorden in het midden.
Wat een schitterende film. Genoten, wat een herkenbaarheid. Mooi taaltje dat Twents.
Wij waren er gisteravond wel toen wij er ook moesten zijn. De film begon op onze eigen tied. Moe snapte er niks van. On Demand Moe. Watte...? Dat wieffie was gisteren bij ons, ouderwets filmavondje.
Zij zat ook te genieten in de grote stoel. Ze had zelfs haar eigen advocaat meegenomen, neuh niet Dick maar er ging wel slagroom op. Plankje met worstje, olijfjes en kaas on the side.
Wij hadden al gesmuld van het overheerlijke stoofpotje met eigen gemaakte frietjes en ovengroenten van San.
Toen was ik zekers present. Voor herfstig eten ben ik er altijd wel.
Maar Finkers was in Bad Bentheim, ging verder op bezoek bij de Lorely en bij Hildegard in Rüdesheim.
Een soort van reis afmaken die zien schoonva ooit was begonnen maar die was niet verder gekomen dan het kasteel van Bad Bentheim. Ging hij tegen de vlakte...
Echt een geweldige film. Feelgood movie, herkenbaar. Zo gaan die dingen....
Prachtige Twentse uutspraken. Wij wonen helemaal niet zover van Twente maar het Sallands is toch weer heel anders met de taal en zo dan het Twents van Finkers...Wij kuiert hier ook wel maar dan zijn wij aan het wandelen, Herman is dan met iemand aan het praten. Van die dingen duzz. 
Dichtbij het huus voel ik mij toch het meeste thuus. Gisteravond dacht ik ff niet na over die wereld hier iets verderop. Ik was er gisteren...Genoot van de twee belangrijkste vrouwen in mijn leven, herstel drie...
Eentje lag namelijk al boven te slapen. Had tijdens het eten het hoogste woord. Mouna is er altijd als ze er is.
Staat nooit uit maar constant aan als zij haar oogjes open heeft. Lief mooi meisje inclusief eigen willetje.
Straks Moos ophalen van zijn installatiekamp. Maakt zulke stappen dat ventje, hij is er ook altijd als hij er is.
Hoe jaloers kun je soms zijn op je eigen kinderen. Nog zo onbevangen, niet wetende wat er hun allemaal boven het hoofd hangt. Misschien maar beter ook.
Je hoeft er niet altijd te zijn, droom soms maar even weg. Welkom in Utopia....
Mag het licht uit als ik je in mijn armen sluit. Café de Wereld heeft zijn openingstijden ook al aangepast.
Tijdelijk hopelijk.
Lopen voor het leven, wij moeten deurdonderen maar wel normaal blijven doen.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.

S-S-Stotter Jij of S-S-Stotter Ik...!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'There's this girl that's been on my mind.
All the time, Su-Sus-Sudio. Oh Oh...
Now she don't even know my name
But I think she likes me just the same.
Su-Sus-Sudio. Woah Oh....'
Uut Su-Sus-Sudio van Phil Collins.

Moi, ben ik weer!
Sanne en ondermeer ondergetekende zijn één euh twee... van de bijna 200.000 mensen in Nederland die liefdevol stotteren.
Wat een klotenwoord trouwens....S-S-Stotteren.
Welk helder licht dat ooit heeft bedacht: Stotteren...
Je breekt er bijna je tong over als je dat enigszins normaal en vloeiend wilt uitspreken.
Some Kind of Wonderful(s) zijn wij, precies 1% van de Nederlandse bevolking vertegenwoordigen wij. Mooi hè. Je hoort er bij, je mag er zijn! Wij staan ergens voor....
Nu jullie nog!
Wij zijn ook gewoon mensen zoals jij en ik die soms een beetje moeilijk uit hun woorden kunnen komen.
Nou en..? Lekker belangrijk. Er zijn meer mannen/jongens dan vrouwen/meisjes die stotteren.
Verhouding 1 op 4. Statistieken, verder heb je er niks aan. Toch?
Sinds 1998 is er jaarlijks een Wereldstotterdag, dit jaar ook weer op 22 oktober. Mooi, we hakkelen lekker verder. Weet al bijna 49 jaar niet anders, het hoort bij mijn leven, bij mijn persoontje.
Ben wel in goed gezelschap hoor. Sanne, Miss Montreal, stottert ook....Ach, je meent het?
Maar ook Bruce Willis, Winston Churchill, Marilyn Monroe, Ozzy Osbourne, Jim Kerr, Bono, Samuel L. Jackson stotterde of hebben ges-s-s-stotterd.
Zelfs onze Erben, Douwe Bob, Herman Finkers, Waldemar Torenstra en Fransie Bauer.
Lepelt die Bauer gewoon de verschillende nummers van de gerechten op bij zijn favoriete Chinees of gaat ie tevens hakkelen bij Tjap Tjoy, Foe Young Hai en bestelt ie chips in plaats van Kroepoek?
Vernam donderdagavond tijdens de Beste Zangers dat er veel twitteraars zich aan het ergeren waren aan het s-s-stotteren van Sanne Hans, Miss Montreal.
Dat er veel mensen zich irriteerden aan het gehakkel, deed mij een beetje pijn om het te lezen.
Hoe kan je je ergeren aan Sanne als zij even niet uit haar woorden kan komen. Want wat had ze een mooie verhalen te vertellen over haar ex-vriend, haar nieuwe vriend Lex en over haar vader, moeder en ondermeer haar stiefvader. Ze vertelde wat de liedjes die o.a. Stef Bos, Diggy Dex en Milow voor haar zongen voor haar betekende. Kippenvel!
Wat een mooi en oprecht mens is die Sanne. Donders stoer maar oh zo klein hartje...Wat heeft ze stormen moeten doorstaan en hoe heeft ze ondanks haar 'handicap' het verrekte ver geschopt!
Zij ziet het denk ik, net als ondergetekende, het niet als een handicap maar als iets wat gewoon bij haar hoort!
Hoe kun je dat irritant vinden, wie ben jij om daar over te oordelen. Lekker anoniem op sociale media.
Denk je dat wij vooraan stonden toen de stemmen en de tongen etc. werden uitgedeeld dat wij zeiden...Ach God, Jezus of wie dan ook....doe ons maar de S-s-stotterbanden.
Gezellig, daar kunnen wij wel wat mee....daar komen wij wel mee thuis. Tuurlijk niet?
Sanne Hans, ik heb haar drie keer mogen ontmoeten. Twee keer live en 1x keer via de telefoon. Belde ik haar een half uur op om een kwartier met haar te praten....haha...Grapje natuurlijk!
De eerste keer zag ik haar in de klas bij haar vader Gert-Jan. De school waar hij directeur van is had een project over helden gemaakt. Sommigen vonden zijn dochter een held en daarom nodigde Pa Sanne uit en mocht ik voor de Stentor er een verhaal van maken. Onze eerste kennismaking. De een stotterde wat meer dan de ander..Schepte een band en we hadden niet eens een schop.
Zeggen sommigen ook, je moet een schop onder de kont hebben...Ga je wat makkelijker van praten.
Ach mensen zeggen zoveel meer...Gaan woorden voor je invullen, soms hele zinnen. Ga je ineens linksaf terwijl je rechts had gemoeten...Eentje vertelde dat ik met mijn hoofd een half uur onder water moest, was ik zo van het stotteren af. Klopte wel, maar ja dat was mijn hart ook gestopt! Rare mensen heb je toch soms....
Weten soms niet eens met situaties om te gaan, laat iemand toch lekker stotteren. Duurt het gewoon wat langer...
Time, Time, Time is on our side...Toch. Mick Jagger zong het al eens.
Was grappig bedoeld, maar tot op de dag van vandaag herinner ik het mij nog. Hij zal het niet eens meer weten maar hij heette grappig genoeg van achteren net zoals Sanne.
De tweede keer dat ik Sanne mocht spreken was bij de eerste editie van Bierpop. Jos van de Evenementenhal vertelde bij binnenkomst. Sorry, Alfred...denk niet dat je Sanne even kunt spreken ze is namelijk strontzenuwachtig en heeft RTL Boulevard, SBS Shownieuws etc al afgezegd...maar ik wil het toch proberen of jij haar even kunt spreken.
Nog geen twee minuten later zat ik gezellig een half uur met Sanne te keuvelen over haar eerste eigen festival.
Zij achter een wit wijntje (moet nu nog geen bier, ben zo zenuwachtig) en ik gewoon aan een groene pretkegel.
Met die jongen van de Stentor wilde ze wel even praten....S-S-Super toch!
De laatste keer belde ik haar toen ze hier in Hardenberg de aftrap had van haar laatste theatertoernee.
Via haar management en haar platenmaatschappij had ik het uitdrukkelijke verzoek ontvangen om max een kwartier met haar te telefoneren....Maar het was zo gezellig. Sanne zei meteen, nou een kwartier red ik niet hoor en toen wij afscheid namen stond er bijna 3 kwartier als spreektijd op mijn telefoon.
Kwam haar verder nog eens backstage tegen bij het Bouwvakfeest in Oud-Lutten. Proostte wij met onze pretkegels. Hoe is het in Hardenberg dan? goed te passe verder....? Ouwe jongens krentenbrood....
Hier achter de Iessel doen wij niet zo moeilijk.
Maar wat een mooi mens is het. Ze huilt thuis alleen maar als de kaas op is, nou bij de Beste Zangers huilde ze constant maar ze had dan ook wel wat te vertellen.
Ik vond het heel oprecht. Stef Bos vertaalde een nummer van Gerry Rafferty voor haar. Het werd recht uit het hart. Wauw, wat een tekst. Maar Diggy Dex raakte ook.
Zong het nummer Los bij Elkaar. Een nummer wat Sanne schreef over haar gescheiden ouders. Dat je hoe dan ook altijd familie blijft. Dat haar stiefvader, de nieuwe man van haar moeder, op een dag overleed.
Zij allemaal in een rij stonden voor handjes schudden. Je kent het wel. Maar dat iedereen pas volschoot toen haar vader haar moeder liefdevol omhelste en haar trootste....Los bij Elkaar. Familie, de band blijft...
Bos zei het treffend. We hebben hier in Nederland kassen vol met bloemen maar de wilde bloemen moet je koesteren. Hij bedoelde hiermee Sanne en Sanne wilde dat hij Stef eerder had ontmoet.
Mooi dat deze troubadour, deze verhalenverteller met terugwerkende kracht door het programma de Beste Zangers de waardering krijgt die hij verdient. Wij, ik, ken 'm al bijna dertig jaar als zanger.
Wat heeft hij mooie vertalen verteld in al die jaren, liedjes gezongen die je raken en wat praatte hij lief en mooi Zuid-Afrikaans met Sanneke vorig jaar in de Voorveghter na zijn optreden....Zat geen woord frans tussen....
Zelf niet die Bauert.
Dankzij stotteraars als Sanne, Erben en Douwe Bob krijgen anonieme stotteraars een stem.
Steun uit bekende hoek! Want ik stotter ook, oh ja....Verbaasde zich gisteren ook weer mensen over. Of je hebt nog nooit goed naar mij geluisterd. 
Sommigen horen het niet eens. Mooiste compliment kreeg ik ooit in klas zes. Kwam daar een Logopedist binnen en vroeg out of the blue of hier nog mensen in de klas zaten die problemen hadden met praten.
Niemand stak zijn vinger op, ik ook niet...mocht ik niet van meester Herbert die wilde even kijken hoe de andere kinderen in mijn klas er mee om gingen....
Nou, toen ze wat doorvraagde zei iemand. Ja, Alfred maar dat is Alfred, dat hoort bij hem maar ze zagen het niet als stotteren. Mooi toch!
Als kind ben ik ook wel naar van die cursussen geweest. Nu ik vader ben begrijp ik mijn ouders stukken beter. Je wilt gewoon het beste voor je kind en hoopt dat hij One Fine Day van zijn gehakkel en gestotter af komt.
Maar hij maakte mij niet zoveel uit, toch altijd de mond open als je 'm beter dicht had kunnen houden.
Lag je daar op zo'n matje ademhalingsoefeningen te doen, viel ik in slaap. Ik voelde mij daar ook niet thuis.
De eerste dag moest je je voorstellen. Ik was binnen 10 seconden klaar....de collega naast mij trok bijna de hele morgen er voor uit. Als hij een cola wilde bestellen in de middagpauze was ik 'm net voor want anders kregen wij niks te drinken bij onze boterhammen. Van die dingen.
Na een half jaar zei de man van de cursus tegen mijn moeder, haal Alfred er maar van af....
Die heeft het niet nodig, ten eerste is hij er te eigenwijs voor en het is weggegooid geld. 
Wat ik wil zeggen, dat hakkelen en stotteren van mij stelt niet zoveel voor. Ik kan er goed mee leven, heeft mij nooit weerhouden om dingen niet te doen. In mijn werk moet ik ook de hele dag praten...
Naast het dialect, mijn streektaal, afkomstig van het Nedersaksisch en daar moet ik volgens Lohues, Daniël Lohues, gewoon trots en fier op zijn...duzz dat doe ik want als Lohues het zegt dan is het zo....
Dus, naast mijn streektaaal haper ik soms wat, hakkel ik de prijzen door of kom ik 123 niet uit mijn woorden.
Lekker belangrijk. Ik vind het totaal niet boeiend, heb er spreekwoordelijk schijt aan.
Net zoals Sanne maar die wel een voorbeeld is voor vele stotteraars die niet uit eten durven. Bang om in bijvoorbeeld een restaurant vijf minuten over het uitspreken van een voorgerecht te doen.
Of aan de lopende band staan in een fabriek zodat ze niet hoeven te praten maar de brains in het koppie wel redelijk op orde hebben. Of van die stotteraars die hun hele leven met briefjes en notitieboekjes werken om hun boodschappen over te brengen...
Voor die mensen die echt stotteren en soms hun hele lichaam moeten gebruiken om één zinnetje uit te kramen zijn bekende mensen als een Herman Finkers, Douwe Bob en Sanne Hans echte helden....
Helden van de stilte maar dan anders als je begrijpt wat ik bedoel.
Heb je net met veel pijn en moeite wat onzin uitgekraamd vraagt de toehoorder...Hé, wat zeg je, kun je het nog eens herhalen en dan begint de ellende...haha! Mooi toch, herhaling is de kracht van reclame.
S-S-Stotteren irritant....??
Echt niet! Sanne stottert, ik ook...Net als bijna tweehonderdduizend Nederlanders
Mij heb je er niet mee, Sanne ook niet....Maar denk eerst ff na voordat je wat zegt. Kunnen wij ook beter doen haha....
Fijne Zondag.
Joah, Mag wel zo....