zondag 29 november 2020

Hier Kom Ik Weg!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Je moet der van haoln, dat is wat ik doe.
Bekend terrein, vrumd genog.
Hoe 't rök en vuuld, hoe het lek en klinkt.
Elke straote ken ik, elke bocht.
Jij woont hier ver vandaan, zeggen ze elders in het land.
Dan zeg ik, insgelijks, u ook, a'j 't zien van dizze kant.
Hier kom ik weg, veur mien hele leben ben 'k met dizze horizon verweben.
Hier kom ik weg, hier stiet ons huus en bliekbar kom ik daor altied weer terecht.
Hier kom ik weg!'
Uut 'Hier Kom Ik Weg' van Daniël Lohues

Moi, ben ik weer.
Klopt, weer een weekje van de radar geweest. Had niet veel te melden. Neuh...
Behalve naast wat interne en overzeese strubbelingen gebeurt er namelijk niet veel meer de laatste tied. 
We komen sowieso niet veel meer Buitenhuis zelfs Martin zingt al binnen zagen we even tot hier. 
Veel verschil maakt het niet. Alhoewel zij maakt altijd nog het verschil. Van Dik Hout zaagt men planken. Stil is het niet in mij laat staan in haar!
Misschien als er één Poema over de dam is volgen er meer...Je weet het niet. Waarvan Akte!
Ik stapte gisteravond in een soort van ouderwetse tijdmachine terwijl ik boven mijn tanden stond te poetsen.
Liep rond ergens in het jaar veertienhonderd, kan ook 1425 zijn geweest, in ieder geval lang na Christus.
Droeg een bruine Monnikspij, was een vroom man geworden. Ik stiefelde door verraderlijke moerassen, stond met mijn voeten in de klei en stiefelde door laagveen wat nog wat gedolven moest worden. Onderweg naar turf, onderweg naar later.
Was een aanhanger geworden zonder trekhaak van de hervormingsbeweging de Moderne Devotie. 
Hier in de omgeving wat nu het dorpje Mariënberg is had ik, Johan Clemme, mij gevestigd en wat volgelingen meegekregen van onze Lieve Heer. We bouwden er gebroederlijk een kapel, Hut Mariaborch als ik mij niet vergis. Het is alweer een tijdje geleden, kan het ook mis hebben...Mea Culpa.
In navolging van goede voorbeeld Bonifatius wilden wij de boodschap vertellen en de mensen in het veen en moeras vertellen over Jezus en zo. Achteraf hadden wij het beter kunnen hebben over drooglegging en zo want natte voeten hield je sowieso over als je door de Engbertsdijkvenen liep te wandelen.
Toen zaten er ook al adders onder het gras. Veel was er niet te beleven, er vloog eens een witte duif langs maar Café Mans moest toen nog open gaan, dat zou nog eeuwen en eeuwen duren. 
Het leek wel een soort van ouderwetse guarantine, als je misschien begrijpt wat ik bedoel.
Veel was er niet te beleven, beetje saaie bedoeling behalve het steken van turf, heel veel turf en de blik naar boven gericht. Bidden tot je een ons woog. Wat was ik vroom toen...Geen kroeg wel een kerk.
Ik wilde bier gaan brouwen, trappistenbier of zo. Had ik goede verhalen over gelezen in een almanak maar daarvoor waren wij niet op deze aard werd mij verteld door de bisschop van Utrecht. 
Moest vooral niet gaan denken dat het leven leuk was.
Jaren, jaren later werd ik geboren in de Johan Clemmestraat, wilde ik ooit een tattoo laten zetten met een monnikspij op mijn bovenarm met de letter 'M' in het donkere van de monnikspij waar het hoofd zich bevond. Een eerbetoon aan mien dorp, mien club en vooral aan mie Moe...haha
Vroeger dacht ik wel vaker eens wat. De tattoo is er nooit van gekomen daar moest ik gisteravond aan denken toen per toeval mijn hoodie van een merk uut Australië zich boven mijn hoofd als muts voltrok. Door mijn gelaaf aan Bachhus en vooral aan het laatste trappistenbiertje van de monniken van Westvleteren leek ik net een monnik met met pij (capuchon) op mijn zatte kop. Omgekeerde wereld, zo droomde ik van Johan Clemme gisternacht...Over zijn barre tochten door het moeras wat Mariënberg toen moest zijn geweest. In veertienhonderd stond er nog geen huis van steen laat staan een straat die Johan Clemme heette of een vijfsterren camping achter ons huus bijvoorbeeld....
De broeders van de Sint Sixtusabdij in Belgie deden wat Johan Clemme vierhonderd jaar eerder gewoon naliet om te doen. Veels te druk met z'n geloof. Denk eens uut the box, mien jongen.
In België hadden ze niks met die Bisschop te maken. Ze begonnen daar met brouwen van bier om zich in hun onderhoud te voorzien. 1839 om precies te zijn.
Ze brouwen om te leven. Ze leven niet om te brouwen. Prachtig. Je kunt maar 1x in de zoveel maanden een houtje kistje met bier reserveren omdat ze willen dat iedereen zich aan hun overheerlijke bier kan laven. Het elfde gebod maar dan compleet anders. Geniet! Ik had ooit over deze monniken gelezen maar via een buurman op afstand met een paar huizen er tussen mocht ik gisteravond proeven van het bijzondere gerstenat. Voor alles is er een eerste keer, of niet dan. Wat ik oe brom.
Nogmaals dank Rik, ik zwom in het genot van Trappist Westvleteren 12 op de plek waar oen Va tientallen jaren badmeester is geweest. Ik ontving gisteravond Bierdiploma B, bier voor gevorderden...
Met recht een Vlaamse Bourgogne, amberkleurig bier en mooi in het alcoholpercentage. 
Ik voorzie een weekendje België aankomen, weet nog wel een leuk Van der Valkje in Oostkamp. Vleteren ligt niet zover van Oostkamp. Iets verderop ligt Brugge, kunnen wij een dag later het mooi zot gaan maken in deze stad met zijn twintig kilometer lange bierleidingen die onder de stad doorlopen. 
Dat is nog eens een riolering die niet gaat stinken. Een fijn afvoerputje. Goede wijn behoeft geen krans.
Ach, vele dingen kwamen gisteren weer samen in mien hersenloze brein.
Ben gewoon trots op mien Dorp, na deze week nog een beetje meer. Wij hebben warempel nog aan toe tussen onze dorpsgrenzen een heuse ANWB vijf-sterren camping, gewoon achter het huus van mien Moe in de Johan Clemmestraat. Waar ooit broeders liepen te zwoegen en vrome boodschappen te verkondigen is alweer vijftig jaar camping de Pallegarste gehuisvest. 
Het begon met Berend en Fennigie, de opa en oma van Marcel. Berend-Jan en Jenny namen het over in de jaren tachtig en sinds 2010 zwaaien Marcel en Marinke Schuldink de scepter en niet zonder succes. 
In 1970 maakte de varkens plaatst voor de eerste toeristen die in het weiland achter het spoor hun tenten opzetten. Geen natte voeten meer, geen monnik meer te bekennen. Alles was drooggelegd. Mainbarg werd een echt dorp. Met een station, een winkel, een camping, een kroeg en natuurlijk wat kerken.
Hier ligt de kroeg precies midden tussen twee kerken, de erfenis van Johan Clemme, als je de shovelkerk net buuten het dorp ff buiten beschouwing laat anders klopt het plaatje niet helemaal meer. 
En nu, in 2020, betreedt Camping de Pallegarste de Champions League. Treed toe tot het elite groepje van al die andere vijf-sterren campings in Nederland. We zijn hier sowieso goed vertegenwoordigd. Maar liefst 9 campings in het Vechtdal mogen ondertussen het predikaat dragen....
Maar trots op Marcel en Marinke...Ik heb er veel rondgelopen, biertjes gedronken, getennist, te vaak in het licht gekeken van de zaklamp van Berend-Jan...'Dorgelo, naar de Clemmestraat jij....' hahaha...
In de zomer verdubbeld het inwonersaantal van Mariënberg. Dat besef je soms gewoon niet. 
In Beerze van hetzelfde laken een pak. Huizen ook gewoon drieduizend vakantiegangers in de zomer tussen al die bulten. Leven veel gezinnen van. Als het volgend jaar maar weer zomer wordt....
Ach, goed bier doet meer met je dan het goed voor je is. Had veel dingen in mijn kop zitten deze week. 
Ik wilde het hebben over een voetballer die uit de kast kwam en eentje die deze week voor eeuwig in de kist ging maar altijd besproken zal blijven. De hand van God?
Hoe hadden wij trouwens als dorpsclub op zo'n coming-out gereageerd als bijvoorbeeld onze spits het had geopenbaard. Dat hij eindelijk echt doel had getroffen maar dan wel ff anders....
De jongen van zijn dromen had gescoord, eindelijk zijn grote geheim had onthuld in de macho wereld die voetbal nog eigenlijk altijd is. 
Hadden we met het verstand gereageerd? Met het gevoel anno 2020 of hadden we ons laten leiden door wat er ooit is opgetekend in oude boeken ver voordat Johan Clemme hier voet aan land zette??
Is geloven in iets van vroeger nog altijd belangrijker dan de liefde voor je kind die zijn of haar hart volgt of verbreek je een vriendschap omdat hij of zij anders geaard is dan dat jij bent aangesloten...??
Hoe is het eigenlijk gesteld met ons roodzwarte hart als iemand uit de kast dondert waar hij jarenlang in gevangen zat..?
Gaan we ineens anders juichen als hij ons naar de overwinning schiet, denk het toch niet...zo homofoob of bekrompen zijn we allang niet meer op het Westerpark....toch??
Ach, ik had het willen hebben over hokjes...Sommige kinderen zijn niet te plaatsen in één hokje of twee, sommige zitten gewoon lekker in hokje vier als hij eigenlijk in hokje twee had moeten zitten.
Zoals Lohues het van de week al zei. Drenthe is net als de zon, die schijnt voor iedereen...
Met andere woorden, iedereen is welkom. Laat de kinderen maar komen...
Wilde het hebben over Julianadorp, de kop leegmaken, over even weg zijn uut deze soms benauwde wereld waar tegenwoordig iedereen buiten te veel en te vaak naar binnen kijkt om te zien of er niet toevallig net even teveel volk rond de tafel zit.
Laten wij er samen iets moois van brouwen. 
Nou ja, daar dacht ik dus aan toen ik gisteravond tijdens het tandenpoetsen in de spiegel keek met mijn capuchon over het hoofd getrokken. Niet al te helder meer....haha
Oh, wat was ik een slechte monnik geweest. Echt geen Johan Clemme of zo'n vakbroeder die bier brouwen tot kunst heeft verheven. Dorgelo als Monnik, dacht het maar niet!
Mijn boodschap komt vaker wel dan niet over...
In de hemel is geen bier daarom drinken wij het maar hier en laat die tattoo voorlopig maar zitten.
Hier kom ik weg. Vandaag maar aan de gemeentepils, kleur ik weer keurig tussen de lijntjes of in de spreekwoordelijke vakjes.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...


Geen opmerkingen:

Een reactie posten