Niet Voor Het Laatst!

Hallo Lieve Vrienden en Vriendinnen, 

'Spelend op zeker, tegen alles ingeënt. Spring je braaf in het gelid.
Het verlangen afgeleerd, je gevoel geamputeerd. Blijf je zitten waar je zit.
Maar ergens halverwege kijk je om en krijg je spijt.
Levend voor morgen raak je nu je toekomst kwijt.
Dan ben je in de boot genomen door de zilvervloot.
Sparend voor later ga je straks ook sparend dood....?
En later, later is al lang begonnen. Later, later is al lang begonnen.
En vandaag komt nooit meer.
Uut 'Later is al lang begonnen' van het Klein Orkest!

Moi, ben ik weer. 
Weekje van de radar geweest. Vorige week had het niet veel zin, wel de woorden maar niet de teksten.
Nu de herfst zich definitief in mijn kop heeft genesteld, kijk je onbewust toch weer een beetje somberder tegen deze vreemde wereld aan. Gaat niet express, ook niet per ongeluk. Ik heb het glas nog altijd halfvol maar soms denk ik wel, wanneer stopt deze onzin? Dan heb ik niet alleen over het klotenvirus.
Neuh, wij kunnen ons over van alles druk maken zonder dat wij er zelf invloed op uit kunnen oefenen.
Maar er spookt veel meer door mijn hersenloze brein. Ben met veel mensen begaan, mensen die andere dingen aan de kop hebben. Die echt spelen met de dood, magere Hein soms op bezoek hebben, mag hij nog wel op visite komen van onze regering?
Wie weet versoepelt het volgende week weer zodat Hein een paar deurtjes verder wordt geschopt bij mensen die hem echt nodig hebben....Kill your Darlings, waarvan akte.
Neuh, sinds maart speelt Rob de Nijs vaak door mijn hoofd. Die man is sinds de uitzending tijdens de lente, waar hij te gast was bij de huidige burgemeester van het fictieve plaatsje Zwalk, niet meer uit mijn hoofd verdwenen. 
Een stem van vroeger, ik hoorde hem door de muren heen bij mijn ouders thuis als Gert weer een plaat van hem op de pick-up legde. Ik moest slapen maar Rob hield mij 's avonds vaak uit mijn dromen. 
Later zongen wij eens op een late dinsdagavond, zeg maar rustig nacht, in een Belgische kroeg één van zijn grootste hits luidkeels mee. Jan was er toen nog bij. Mooie kerel uit de handel. 
Is onlangs gaan hemelen. Leek de strijd te hebben gewonnen in de winter, schoon verklaard. Kanker verslagen maar het addertje zat helaas toch nog onder het gras.
Ik haat slangen, mis blijkbaar de vonk!
Had wilde plannen, zou gaan reizen, zou mooie dingen gaan maken. Vorig jaar nog bij hem op de koffie geweest. Wat hij in zijn hoofd had konden zijn handen maken.
Dan heb je mij al, ik met mijn twee linkerhanden. Respect. Maar enkele weken terug was daar toch de kaart. Kanker lachte het laatst. 
Niet voor het laatst, ben ik bang voor....Wat ik oe brom! Potverdikkemei.
Weer spookte Rob door mijn hoofd. Hij zong destijds in maart bij het DWDD van Matthijs onder andere Niet voor het Laatst. Hij wilde niet opstaan in het donker, hij wilde zichzelf weer zijn maar dan jonger. Eeuwenlang was hij gezonder geweest maar opeens ging het allemaal zo vlug en hij wilde terug.
Hij vroeg helemaal niet zo veel, geef mij gisteren voor vandaag. Hij wilde uit eten, pannenkoeken eten en vooral alle tijd vergeten en dus overal te laat komen. Het maakte hem gek, dat elk gebrek hem zo van het padje raakte. Weg vaste grond waarop hij ooit zo veilig stond. Hij raakte mij in de lente, het raakte mij in de zomer en nu ik hem voor enkele weken wederom zag in de herfst bij Op1 raakte Rob mij weer. 
Wat hij (nog) graag wilde daar had de tijd hem wezenloos ingehaald. Parkinson had kortte metten met zijn gezondheid gemaakt. In maart, in de lente, was hij nog die Rob de Nijs die blijkbaar nooit ouder kon worden. Altijd die blakende gezondheid zoals ik hem kende. Een jonge god. De stem uit mijn verleden geprojecteerd in het mooie heden. Wat de lente en een lange zomer niet kunnen doen voor een zanger in de onstuimige herfst onderweg naar zijn eenzame en koude winter. 
Rob was niet meer de Nijs zoals ik hem kende. Zong hij in maart nog Niet voor het Laatst maar later was allang begonnen bij Rob, de ziekte pakte hem ongenadig bij de strot want later bleek helaas nu te zijn voor de Nijs. Parkinson is nu echt in zijn lichaam gaan huizen. In maart nog verrekte strijdbaar en sterk, nu in november berustend en zwak. Iedereen had er moeite mee, ik ook...Zo wil je je helden van eerder niet zien. Mensen die de dood in de ogen kijken. Ik zag hem worstelen, hij wilde er nog niet aan maar het verstand stond al op een onoverbrugbare achterstand met de rest van zijn lichaam.
1-3, blessuretijd en uitzichtloos. Zijn ooit zo sterke aanval moest nu zijn broze defensie te hulp schieten, dan weet je het wel. Onbegonnen werk....Als de spits maar geen strafschop veroorzaakt.
Weer een strijd in de kiem gesmoord.
Wrang genoeg kon hij zijn nieuwe nummer zelf niet ten gehore brengen, althans dat dacht ie, live zingen kost hem teveel stress. Zijn afscheidstournee was hem ook al door de neus geboord. 
Corona maakt meer kapot dan je lief is. Paskal Jakobsen en Danny Vera, die het nummer voor Rob schreven, zongen het daarom maar voor hem aan tafel maar de Nijs kon het toch niet laten, hij zong mee. Breekbaar maar oh zo mooi, hopelijk niet voor het laatst al ben ik er bang voor. Wij lagen al in bed maar ik huilde tranen met tuiten. Sterk spul hè. Ik weet niet waarom Rob mij zo raakt dit jaar. We moeten verder, dat zingt ie ook op zijn nieuwe album 't Is Mooi Geweest. Verder, een nummer die Lohues voor hem schreef. In alle nummers zit er iets wel van afscheid nemen maar de troubadour uut Drenthe leert ons ook dat we door moeten. Dat kruispunt over. Soms duurt het dagen, soms weet je het meteen. Niet blijven hangen in zompig verdriet, anders red je het niet!
Kwam laatst iemand tegen die begon over een stukje van mij, lang geleden. We noemen hem maar even Piet, geen familie van trouwens...
Had ik iets geschreven over dat later al lang was begonnen. Een nummer van Klein Orkest, van die Hagenees Harrie Jekkers. Was iets over een nieuw seizoen wat in mijn ogen al lang was begonnen. 
Niet voor het laatst had ik het weer eens mis. Verving de batterijen in mijn glazen bol, niet goed maar ook weer niet echt fout! Ergens in het midden van alle dingen kwamen wij elkaar tegen. 
We zwalken tegenwoordig allemaal een beetje door 2020 heen. Wat dat betreft had Sinterklaas het niet zo gek bekeken om in het fictieve dorpje dit jaar aan te meren. Van een afstandje zie je Nederland toch beter en begrijp je door vandaag misschien gisteren beter. OntSpanJe!
Ben bang niet voor het laatst, dan weer meer en dan weer minder besmettingen.
Mag Opa en de beide Oma's met de kerst aanschuiven aan ons nieuwe gourmetstel, wij hoeven nog maar 28 zegeltjes te sparen. Redden we dat? Of steekt daar ook weer iemand een flinke stok voor....Sparen voor later!
De lente was al niet wat, de zomer was wel wat beter omdat de zon soms wonderen kan doen.
Ach, ik had vorige week al willen schrijven over leraren die bedreigd worden in de klas en zelfs moeten onderduiken omdat voor hen later nu wel ineens heel dichtbij kwam omdat ze gewoon een spotprent in de klas lieten zien. Waarvan ik denk dat dat moet kunnen. Het is namelijk onze grondrecht. Vrijheid van meningsuiting, vrijheid van godsdienst en vrijheid van onderwijs. Het fundament van onze Nederlandse samenleving. Dat zo'n Farid Azarkan van DENK daar anders over denkt heb ik niet zoveel mee...
Dat zo'n Azarkan na de onthoofding in Frankrijk en het bedreigen van een Rotterdamse leraar begrip toonde voor het feit dat Nederlandse moslims een petitie zijn gestart om het beledigen van hun profeet strafbaar te stellen. Zodat niemand, zeker geen cartoonnisten, er nog aan DENKT om dit later nog te gaan doen in de toekomst. Later is niet meer, later is nu. Wij zijn een beetje naïef geweest in het verleden met ons poldermodelletjes. We vonden alles maar prima, zelfs radicale opvattingen. Zal wel niet zo vaart lopen in Nederland, alles moest maar kunnen was misschien eerder wel de overheersende gedachte.
Maar vroeger is later al lang begonnen. Tuurlijk zijn er nu ook mensen in hun wiek geschoten omdat in het Sinterklaasjournaal de fictieve plaats Kruisigem werd opgevoerd maar dan leggen wij Dieuwertje of de Goedheiligman toch nog niet meteen met haar of zijn hoofd op het blok! 
Satire mensen, niet iedereen kan het hebben als hun opperwezen wordt bespot. Niet voor het laatst!
ben ik bang voor....Wat als later nu is!
DENK en meneer Azarkan manifisteerde zich deze week op een zeer slecht moment. Hij dacht dat het een goed moment was om van zich te laten horen maar hier in Nederland is vrijheid van meningsuiting, godsdienst en onderwijs nog altijd gemeengoed. Gelukkig wel.
De handlanger van...mag even terug in het rode pluche en zijn mond houden.
Hij en zijn volgzame volgelingen moeten shoppen en vooral denken in de waarden van dit land, Nederland. Anders eieren voor je geld kiezen in maart!
Wij hebben vooralsnog genoeg te stellen met Corona, Oranje en de komende erfenis van de Nijs, Rob de Nijs! In de Nijs valt de muziek nooit stil.
Lag ik nog maar in mijn kamertje aan de Clemmestraat, Malle Babbe door de muren en denkend dat later pas morgen was en niet vandaag! Malle Babbe, een zoen op je mond. Malle Babbe, je lekkere kont.
Want vandaag komt nooit meer, later was toch al eerder begonnen zonder dat ik het wist.
Althans dat dacht ik euh...denk ik.
Fijne zondag.
Joah, mag wel zo...