#Wonder!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Drove up to Hillside Manor sometime after two a.m. and talked a
little while about the year.
I guess the winter makes you laugh a little slower, makes you talk
a little lower about the things you could not show her. 
And it's been a long December and there's reason to believe maybe this year
will be better than the last. 
I can't remember all the times I tried to tell my myself to hold on to
these moments as the pass.'
Uut 'A Long December' van The Counting Crows. 

Moi, ben ik weer. 
Voor het laatst dit jaar. Ik weet het, officieel een dag te vroeg.
Bijna 51 jaar geleden was ik drie weken te laat. Dus ik dacht, kan wel! 
Tja, onderhand weet ik ook niet meer welke dag het is. Denk namelijk al vier dagen dat het zondag is. 
Compleet in de war. Dat heb je met deze dagen. Begon al op kerstavond en gisteren dacht ik dat het zaterdag was, bleek het nog maar vrijdag te zijn. Werd vanmorgen wakker in de twijfelaar, stond op - deed een plas - dacht: gelukkig juiste volgorde en slingerde de laptop aan. Terwijl ik zat te zoeken naar een tekst van The Heinoos hoorde ik iemand op de radio vertellen dat het vandaag 31 december en nog maar zaterdag is. Dus. 
Tja, lekker boeiend. Morgen heb ik toch geen tied, lig ik te ronken in Mariënberg bij mijn moeder met de kinderen nadat wij vnd gezellig uit hebben gezeten in Banthum aan het kanaal. 
Morgen verjaar ik weer een jaar en mag ik op gaan zitten en pootjes geven.
Jarig weh op de eerste dag van het nieuwe jaar, ie verzint het niet. Tja, ik was dan ook flink over tied als ik mien Moe mag geloven. Toen de laatste vuurpijl knalde 's morgens op de eerste dag van '72, dacht ik, blijkbaar: laat ik eens buuten gaan kijken...buiten de schoot van mijn moeder. 
Ik praat in de toekomstige tijd en soms in het verleden, tis maar net wanneer je dit stukkie leest. 
Wou soms dat het verleden nog mijn dagelijkse heden was. 
Vorig jaar was ik nog 50, morgen dus 51. Zo voel ik mij nu ook, iets meer richting de zestig dan rond de 45, zoals ik mij meestal voel. Al die kerstdagen breken je langzaam op. Van de week zei Mouna het nog bij de Appie: 'Papa is al vijftig hoor...!'
Je hoorde die mooie vrouw denken, ok...next one! Die is te krakkemikkig voor mij. Zal ook wel vast zittend plassen. Dat klopt trouwens. Ik heb er geen problemen mee hoor. 
Vroeger vond ik dat heel oud, 50 jaar, was je reeds bejaard, dacht ik. Morgen tik ik reeds de 51 aan. Nu heb ik het gevoel dat mijn leven pas is begonnen met vijftig jaar. Dacht ik trouwens ook toen ik veertig werd. De wereld voor het grijpen, al het geluk lag naast mij te slapen. Nu tien jaar verder, twee kids rijker maar vele illusies armer. Kan weer helemaal opnieuw beginnen! Zo voelt het vaak wel. Geen bal aan,  dat alleen zijn, kan ik je vertellen....Wat ik oe brom!
Dacht gisteravond ook een avondje top2000 in mijn eentje te gaan doen. Had stellig voorgenomen mij niet aan bachhus te gaan laven. Oudejaarsavond - en Nieuwjaarsdag zou het namelijk ook niet droog blijven is de verwachting. 
In mijn hersenpan was het daarom gewoon een doordeweekse dag, hield ik mij zelf maar voor.
Een avondje gemeentepils, wat komkommers en droge paprika on the side. Dat kon ik best! 
Maar ja, toen belde mijn voormalige buurman en huidige vriend. Zin om mee te gaan naar de Heinoos. 
Lars is ziek, zwak en misselijk. Wil jij onze back-up zijn? Lust een hond worst? 
Stukkie muziek in ons mooie en vrolijke theater? Kerels die weten hoe ze een versje moeten zingen. 
Gezelligheid, na de tijd beetje hangen in de bar onder de zaal. De wereld mooier maken dan ie werkelijk is? Ja hoor, i'm your man. Geen idee trouwens waar dit nummer stond van Wham! in de top2000. Hoor nou die beste kerel solo zingen over een vrouw terwijl ie toen al wist dat ie anders geaard was...
Iets met Careless Whisper. Wanneer wist jij het? Al die tijd al of ook iets van de laatste tied! 
Ach ja, rendementen uut het verleden bieden gaan garanties voor de toekomst!
Maar samen met Mandy en GJ, ik mocht tussen hen in zitten, zat ik mooi gisteravond in de Voorveghter. Muziek van Normaal en eigen versjes van de Heinoos. Mooi heur....
Ik vond het prachtig! Zat van de week een stukje meer naar rechts. Met de kinderen naar de Bios geweest. Zat ik ook al zo mooi tussen twee van die mooie wezens in. We hadden, kon helaas niet anders, Vip de Luxe kaarten. Alle andere stoelen waren reeds bezet. Ik was dan ook rijkelijk (te) laat met het bestellen van de kaartjes voor de film 'Het Feest van Tante Rita', uurtje van te voren pas. 
Jemig. Wat een gave stoelen zeg. Je kon zo'n beetje helemaal languit liggen, zelfs ik. Het was gelukkig 's middags, ik weet niet of ik het 's avonds zo volhou op deze stoelen. Lig ik vast snel te slapen zoals ik zo vaak voor de tv in slaap val. 
Ik kom bijna nooit in de Bios maar een echte aanrader hoor. Het kost een paar euro's meer maar je kunt dan ff rustig liggen. Moos en Mouna vonden het ook super gaaf, de koning te rijk en anders ik wel!
Wat een wonders zijn het. Allebei. Juiste afspiegelingen van wat ooit een liefdevol stel was.
Wist precies wat Remko Keizer bedoelde toen zijn dochter Saar ongeveer tien jaar geleden werd geboren. Hij moest het van zich afschrijven/zingen....Dat zingen gaat 'm goed af. Ik had het ook toen Moos werd geboren. Wat een wonder en nog steeds erg bijzonder! 
Het is net alsof je het in je eigen taal (dialect dus) hoort het nog meer binnen komt. Althans wel bij mij. 
Op de klanken van Eddie Vedder's Guaranteed schreef Keizer de onvoorwaardelijke liefde voor dochter Saar van zich af. Prachtig, kippevel!
Mag ie vaker doen. Hij heeft het eerder gezongen maar gisteravond kwamen de teksten van Keizer binnen als een tijdbom. Mijn hoofd en vooral mijn hart ontplofte...Precies, zo is het! Potverdikkemei!
Ach, ze schrijven toch teksten die hout snijden. Wat dacht je van Pluk de Dag (naar aanleiding van het plosteling overlijden van een vriend), Lieve Lieveling (mooie bewerking van Sister Golden Hair, al jaren mijn favoriet), Achter mien Huus, Vliegtuug van Papier, Høken in de Tent, Geen Stuuver mear weerd en Vandaag. De versie van Normaal's 'De ballade van een muzikant'. Geweldig. Tijdloos!
Echt mooi! Wat ik zeg, als je proat in je eigen streektaal komt de boodschap net iets beter binnen. 
Althans, dat denk ik. Heb ik ook met Lohues. Koning, Keizer, Lohues...Hij weet mij te raken met soms van die simpele zinnen. Groentesoep met worst bijvoorbeeld. Je ziet het als ware voor je. Lekker hoor.
Volg Keizer en consorten tevens op sociale media. Je merkt dat ze wat te vertellen hebben. Hoe hij soms verhaalt over zijn gezinnetje, z'n Pa en andere zaakjes. Mooi.
Maatschappelijk kritischer worden. Van een feestband, wat ze wel blijven hoor, verhuizen ze steeds vaker naar het pluche van het theater. Het mag van mij. Høken in de Tent is geweldig mooi maar lekker luusteren naar wat jullie allemoal te vertellen hebben geniet ook zekers mijn voorkeur! 
Mien buurvrouw van gisteravond was jarenlang de lerares geweest van Erik van 't Holt. Hij hef nog altied die glimlach om zijn mond vertelde haar echtgenoot, de vader van Fredje PMS, mij ongevraagd. Mooi toch! De andere buurvrouw vertelde mij dat ik geen toon kan houden. Dat klopt ook, haha.
Ach ja, terugkieken heeft geen enkele zin. Wij hebben allemaal een paar beroerde jaren achter de rug. 
Wij zijn allemaal kloar met dat virus, de oorlog, crisis zo, crisis zus en crisis andersom. 
Deze afgelopen dagen zijn hopelijk de opmaat voor een vrolijker en beter 2023. 
2e kerstdag weer met de hele familie gevierd. Ditmaal was het bij ons euh...bij mij, nou ja eigenlijk wel bij ons. Moos en Mouna maken dat de familie Dorgelo gewoon huist op nummer 22 dat wij met zijn drieën ons zijn, één familie. Dat Mama het helaas anders wil(de) doet daar eigenlijk niets aan af. 
Droomde vannacht dat ik een soort van Mrs. Doubtfire wilde zijn. Zodat ik dag in, dag uit, gewoon mijn kinderen kan blijven zien. Een huishoudster die naast lekker koken en schoonmaken ook 24/7 met de kinderen bezig kan zijn. Ik mis ze soms heel erg, soms wat minder....
Gisteravond ineens heel erg toen Remkoe over zijn Wonder zong. Hoe ik de laatste dagen allemaal van die gezinnetjes zag lopen in de stad. Allemaal Happy Families....Denk ik dan maar! 
Heb ik niet zo'n breur die mij om kan toveren tot een nieuwerwetse versie van Mrs. Doubtfire, zo'n eentje anno 2023-persoontje? Zodat iedereen vrede met zijn of haar voorkeuren kan hebben maar de kinderen gewoon dagelijks Papa en Mama om zich heen hebben. Hoe ik 'Weg van Jou' van Freek en Suzanne ineens een ontiegelijk kutnummer vind. 'Mama is nu ook weg van jou, Papa...of niet? Hoe komen die twee uberhaupt in de top2000, haha....lachen met kiespijn. Not!
De logica van mijn vijfjarige wonder en tevens dochter, die de laatste tijd best wel veel vingers legt op even zoveel zere plekken...
Auw! Dut zeer. Ik wil niet haar terug, begrijp mij niet verkeerd. Ik wil mijn gezin terug. Niet puur eigenbelang maar meer in het belang van mijn twee grote wondertjes. Er mist iets...
'Mien heufd in de wolken, ik dreum oaver ow. Al mien gedachtes leidt steeds naor ow toe. 
Niet te bevatten da-j deel bent van ons, veur altied blieft. 
Prachtig mooi wonder, dicht tegen mien an. Ik blief met ow dansen zolang as ik kan.
Zo trots als een pauw, iedereen wet der van. Ie bunt één van ons. Wij holt van ow!'
Wij holt van jullie!
En ik hou ook een beetje van onze directeur van het theater...Die kerel is niet alleen met zijn vrouw getrouwd maar ook met de Voorveghter. Had weer een mooi stukkie schrijverij op z'n gezichtboek. 
Had het over zijn wonder. Over z'n mooie jongen die zoveel gruwelijk veel bezoekers avonden aan avonden mooie tijden bezorgen! 
Het is een wonder, inderdaad Jan Maarten. Dat is het, een bijzonder kind!
Goed uiteinde en alvast een fijn, gelukkig, succesvol maar vooral een gezond 2023 gewenst vanaf deze kant.
Zoals mien Moe het altied zegt: Veel Heil en Zegen in het nieuwe jaar. Amen!
Fijne zondag...euh zaterdag. Fijn joar. 
Joah, mag wel zo...

#Mooi En Onverslijtbaar!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Zie haar lonken door het leven, kijk haar spelen in de wind. 
Prikkels die haar gloed me geven, hou me voor haar stekels blind.
Jeuk die niet kan weggewreven, pijn die ons tezamen bindt.
Mijn van straat geredde roos. 
Kon ik weten wat me wachtte, toen die avond in de stad. 
Ik naar huis liep en ik zag je, roos tussen het vuil en nat. 
Ongebroken mooi, - je lachte wat -, in de schoot geworpen schat. 
En ik denken dat ik jou, maar wedden dat jij mij uitkoos.'
Uut 'Mijn van Straat geredde Roos' van De Dijk. 

Moi, ben ik weer. 
Vannacht eindelijk weer eens met iemand naar bed geweest. 
Terwijl zij zachtjes door bleef zingen viel ik langzaam tegen haar natte haren in slaap. 
Het was goed zo, mijn rusteloze hart was eindelijk ingeparkeerd tussen haar welgevormde lichaam. In mijn dromen boetseerde ik verder....
Vanmorgen toen ik wakker werd was ze nog steeds aan het zingen. Ze hield toon, ik hermans...?
Ze zong iets van Domino of zo, iets van Clouseau, iets van Koen. Iets van eerder. 
Zachtjes zong ik met haar mee, kende de tekst nog uit mijn hoofd. Jaren niet gehoord!
'Ze hield van verre landen, van godverlaten stranden. Van wachten op Godot, zij had cultuur en zo. 
Er was iets in haar haren, 't is moeilijk te verklaren. Het leek wel maneschijn, 't moet mijn verbeelding zijn. Dan zei ze: 'ik vergeet je, ze lachtte zelfs een beetje. Je komt er wel doorheen, jij red het wel alleen.' Het was hard om te verduren maar ik ging door heter vuren. Ze heette Domino, Domino of zo...
Mijn liefje vannacht was niet tastbaar, zat alleen in mijn hoofd. Naast mij lag namelijk de Top2000. Mijn hand op haar kussen. 
Ik had vannacht de TV aan laten staan op 81 (Ziggo hè).
Was gaan slapen met 'Mamma, Woar is mien Pils' van Normaal, dat had ik buurman toch beloofd?
Van afstand proosten op het leven met elkaar. Hoorde hierna vaag nog J.J. Cale zingen, iets met Cocaïne. Verdovende middelen genoeg. Hiervoor eindelijk 505 van de Artic Monkeys en daarvoor de eerste van Bruce Springsteen, sinds een week toch een voetnoot in mijn historiek! 
Werd wakker met de heren uit België dus, en met Joe Cocker & Jennifer Warnes, Daft Punk en Billy Joël. Weer meldde Bruce zich met Brilliant Disguise en via de Nieuw-Zeelandse klanken van Crowded House stapte ik uit bed. Moest plassen. Geen nachtzuster voorhanden al zingt Hennie er nu wel over. 
De Top2000 zit met een magneetje vast op de Samsung-Koelkast. Zeven blaadjes uitgeprint. 
De eerste bladzijde gaat vanavond tot ca. 22.20 uur, tot nummer 1714!
Had weer genoeg huiswerk meegenomen uit Mariënberg. Kreeg van mien moat Robert een masterclass hartzeer verwerken in de kroeg bij Café Mans. Geweldig! Ik hou d'r van om een spiegel voor gehouden te krijgen. Hoe kom ik soms over bij andere mensen? Ik leer nog elke dag. Het is allemaal nieuw voor mij. Ik doe wat ik denk te moeten doen. Waarom ging het zo met haar en niet andersom? 
Je weet misschien soms niet eens wat je allemaal schrijft. Je lult vaak een eind de onverklaarbare ruimte in.
Hoe mensen het soms kunnen uitleggen al bedoel je het misschien wel anders. Zekers aan personen die wellicht dicht bij jou willen staan, misschien (One Fine Day) wel meer met je willen doen dan alleen in je bed slapen. Waar jij vervolgens tegen aan kunt schurken. Onderuit in een t-shirt van haar....
Ik weet het allemaal ook niet! Van de week weer zo'n momentje. Notabene een onschuldig vriendenboekje brak voor even mijn hart in tweeën. Mouna had haar naam al geschreven in het boekje van Naud en Jade. Een tekening had ze ook al gemaakt. Maar een paar vraagjes kon ze niet lezen maar wilde ze wel graag haar antwoordjes op geven. Schrijf jij op wat ik jou vertel, Papa? 
Wat is je lievelingsfilm, wat wil je later worden etc. etc.  Ik schreef wat zij verhaalde. Dertien in een dozijn. Maar het antwoord op de vraag wat zij het allerliefste wenste had ik even niet zien aankomen. 
'Nou, samen kerst vieren met jou Papa, Mama, Moos en ik....' dat is wat ik het liefste wil en ze kroop op mijn schoot, dat we weer samen zijn. Potverdikkemei, dit meisje krijgt mij de laatste tijd aardig aan de waterlanders....Mede daarover ging onze liefdevolle discussie met mien moat, iets met punten en komma's zetten! Alles onder het genot van een biertje! Praat sowieso wat makkelijker....
Vind ik mooi, vind ik bijzonder lief en vele vrienden met hem! Allemaal uit liefde. Puur en echt!
Dat voel je. Dat merk je. Net zoals vrijdag koffie drinken met Venevrouw. 
Daarom zat ik ook zo te genieten van The Untold Stories! deze week. 
De verhalen achter de nummers. Zoals die van de band Elbow (Moos: wie noemt zijn band nou naar een elleboog...??), ik rekende het goed! Hij keek een stukkie mee. Iets met muzikale opvoeding maar je moet ook gaan slapen nu, Moos. 
Woensdag was Huub aan de beurt. Hoeveel hartzeer kun je hebben. Met terugwerkende kracht krijg ik echt liefdesverdriet van het feit dat ze afgelopen zondag de verkering met mij uitmaakten. 
Na potverdikkemei 41 jaar is de liefde over. Definitief. Rest alleen nog de foto's en de omvangrijke muziekbibliotheek waar je voldoende hoop uit kunt putten! Dat dan wel weer...
Huub gaf een masterclass liedjes schrijven of beter gezegd hoe kom je op bepaalde teksten. 
Huub ging er eens voor zitten, net zoals hij eerder het podium opkwam. Ik ben er, we kunnen beginnen. 
Mooi en Onverslijtbaar! Tekst van een andere band, maar ik moest daar gisteren aan denken. 
Huub is Mooi en Onverslijtbaar. Huub is die buurman die de tijd voor je neemt. Ga zitten vriend en vertel. Prachtig dat hij zijn teksten schrijft met een heuse Waterman pen. Hij doet 't niet met een pennetje van Toppoint, Senator, Bic of eentje van Premo. Neuh, met een echte Waterman. Kom daar maar eens om. Zijn eerste Waterman was 'm uit de fietstas gestolen. Op een rommelmarkt in Berlijn had ie zijn huidige exemplaar gevonden, wel hier en daar wat butsen, ringetje zat er niet meer op. Vast eentje van voor de oorlog! Mooi, alleen van zo'n verhaal over een doodnormale pen kan ik al van genieten. Ik snapte 'm. Denk ik.
Hij verhaalde hoe 'Nergens Goed Voor' was ontstaan. Hoe het eigenlijk een omgekeerd Bruce Springsteen liedje werd. Weer Bruce hè. Toen hij zorgde voor zijn 1-jarige dochter, geen Rock 'n Roll voelde in Groningen waar zijn vrouw Teuntje destijds een toneelstuk aan het regisseren was. Dat Bruce alles had maar niet haar. Ain't got you...Alles wat Bruce had, had Huub niet....Maar hij had wel haar en dat had Bruce weer niet! Die ene haar op de revers van zijn jasje, vestje intrigeerde mij. Die haar bleef de hele uitzending op zijn jasje zitten. De schoonheid d'r van. Hij vond schrijven het leukst om te doen. 
Zitten en nadenken, liefst 's morgens als de dag nog moest beginnen. Hij zei ook: gooi niets weg, schrijf alles op. Je weet nooit of je het later nog nodig hebt. Ik hing aan zijn lippen, heb het nu al drie keer teruggekeken en elke keer hoor ik weer iets nieuws. 'Mijn van straat geredde roos'. Een nummer van de LP 'Brussel'. Over de abstractie die in het nummer verwerkt zit. Het nummer vertelt eigenlijk het verhaal over het leven van alledag. Het eeuwenoude thema van de liefde en de illussie waar ik mij misschien wel aan vastklamp. Wie houdt er niet van illussies, misschien wel fijner dan de harde werkelijkheid. Huub zong er vaak over....Niemand kon mooier verhalen over een vrouw dan Huub. 
Hoe Barry Hay na een concert in Paradiso een roos voor Huub op tafel gooide. Hier voor jou, Huub, van straat gered. En Huub dacht, daar zit een liedje in. Hij moest denken aan Pigmalion, een opera/toneelstuk van een schrijver over een meisje die van straat gered werd. Mijn van straat geredde roos. Prachtig. Hij sloot de masterclass af hoe hij tot 'Als ze er niet is...' was gekomen! Snapte hem! 
Snapte Robert ook beter. Als ik zo over haar blijf schrijven schrik ik misschien wel anderen af...
Ik weet het soms ook niet maar begin het wel steeds beter te begrijpen. Tuurlijk, ze komt niet terug. 
Te eigenwijs daar voor. Ze heeft een stap gezet en ik bepaal niet haar richting. Niet meer....
Ben een vat vol tegenstrijdigheden besef ik mij nu. Probeer het voor mijzelf te ontcijferen ondermeer door de stukkies die ik schrijf maar soms lijkt het net of mijn verstand hierboven, mijn gevoel links in het midden en de tien vingers op het toetsenbord voortdurend kortsluiting met elkaar hebben. Het strookt soms voor geen meter. Als ik mijzelf al niet snap, hoe jullie dan wel...? Diepzinnig hè, valt mee hoor....Punt en uitroepteken zetten, geen vraagtekens meer....!!
Maar ik snapte mijn partner in crime wel. Wat hij wilde duiden. Hoe ik deze ui moet pellen. Weer een schil verder, heb gelukkig nog enkele dagen voordat de Uiensoep weer klaar moet zijn. 
Ach, weer genoten gisteren. Geniet soms extra van gesprekken, mensen kijken, mensen observeren...
Luisteren naar muziek. Appies sturen, onzin uitkramen. Een avond niet gelachen is een dag niet geleefd. Elke dag valt iets te vieren, lees het elke dag op de WC. Daar hangt zo'n bordje, ook een tekst van Huub. Hoe kan het ook anders. Kerel, ga oe missen man....Waar haal ik nou mijn wijsheid vandaan? 
Ach, je haalt soms je wijsheid op door op een mooie stille donderdagavond uit eten te gaan met collega's. Praten over van alles, soms over de zin en soms over de onzin van het leven. 
Er achter komen dat je ene werkgever ook Two and a half man fantastisch vind en zijn vrouw maar niks...Net zoals Irma het altijd al niks vond en wij, Robert & Ik, onder de tafel lagen van het lachen...
Nog steeds. Herhaling honderd en weet ik veel is te zien bij Veronica...maar ik kijk het nog regelmatig. 
Eten bij de Bootsman was zekers niet verkeerd. Heerlijk gegeten daar in Stegeren. Tineke had mooie praat, gewoon in onze streektaal. Skuumkoppe on the Side. Garnalen voor en Entrecote als Hoofd. Koffie met GM na....Ik hou d'r van. Blij dat ik zulke lieve collega's heb. 
Genieten van kleine dingen. Genieten van twee mensen in de trein naar huis. Luisteren naar wat zij te vertellen hebben. Van een speld een hooiberg maken en andersom. Of teveel hooi op je vork nemen...
Genieten van de Top2000. Hij staat alweer aan. Smashing Pumpkins hoor ik nu. 
Weer genieten van de opening door Bart Arends. 34 nummers heeft ie er in verwerkt. Hij begon prachtig met Huub: Tien tegen één dat ik mijn mond hou als ik jou weer zie....Dacht het nie. 
Het eerbetoon aan Rob (de Nijs). Mooi man, moet je iets mee doen. Ga de theaters in....
Waar wij Huub vast weer zullen ontmoeten. Huub met gitaartje, één van zijn haren op de revers van zijn giletje, praten en zingen over het leven. Voeding geven aan het feit dat wij er nu toch zijn. 
Van die dingen duzz. Stiekum vooruitkijken, waar sta of lig ik over een jaar? Ben ik dan weer verliefd of loop ik nog altijd als een dwaze hond achter auto's aan (Chasing Cars)...??
Ben geen planner. Heb zin aan de kerstdagen. Morgen het huis vol met familie. Bier en wijn op de tafels en een grote vogel, stil maar heerlijk opgebaard volgestopt met een fijne vulling. 
Komende week Top2000 luisteren met vrienden en vriendinnen. De 28e met een mooie buurman, niet Huub maar Gert-Jan. Hij weet het ook altijd mooi te verwoorden. Keus genoeg! Vanmiddag met de kids bij Moe. Lekker knus en kneuterig. 
Je hoeft niet altijd een driebander te maken om van hetzelfde laken een pak te krijgen. 
Hoor net dat het al gebeurd is met de 3J's in de top2000, die komen we deze week niet meer tegen.....
Morgen proberen Moos en Mouna vast weer in te breken bij Jan-Willem en Jeroen, zou voor de 3e keer in successie zijn. Vanmiddag zijn de twee liefsten en mooisten weer hier. 
Een papa weet pas wat ie mist, als zij er niet zijn.....De nieuwe vorm van samen zijn. 
Fijne zondag, Fijne top2000. Elk nummer heeft wel zijn of haar verhaal. 
Joah, mag wel zo...

#Is.Ook.Schitterend!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Well, I will provide for you and I'll stand by your side. 
You'll need a good campanion now for this part of the ride. 
Yeah, leave behind your sorrows, let this day be the last.
Well, tomorrow there'll be sunshine and all this darkness past. 
Well, big wheels roll throuhg fields where sunligt streams.
Oh, meet me in a land of hope and dreams.'
Uut 'Land of Hope and Dreams' van Bruce Springsteen.

Moi ben ik weer.
Joost mag 't weten, anders Marsman wel!
Na gisteravond snap ik een beetje meer de adoratie voor de heer Springsteen, Bruce Springsteen wel te verstaan!
Wat veel mensen in mijn omgeving blijkbaar koesteren. Ik vond Springsteen altijd wel cool. 
Het is net voetbal, kijk je naar een willekeurige amateurwedstrijd denk je soms:
Waar maken zich zo druk over, het was toch een penalty of die bal was gewoon uit! 
Als Mariënberg acteert op de groene velden was het idd geen penalty en die bal echt wel in! 
Kortom, tis maar net door welke bril je kijkt. 
Ik vond, als niet echt een Bruce-adept, Joost het gewoon prima doen!
Die achtkoppige band achter gastheren en vertellers Kluun en Leon Verdonschot verstonden het vak van spelen in een bandje meer dan prima. Ik heb intens genoten, het plezier spatte er van af. 
Het gezelschap waar ik mee mocht vertoeven loog er trouwens ook niet om. Zij was Eva, ik A'dam!
Of iets van gelijke strekking. Reken het goed. Allebei zijn we begonnen aan het spoor in Banthum, daar stopt de trein inmiddels niet meer maar zoals Bruce zingt in zijn nummer 'Land of Hope and Dreams' - Come on this train, people get ready, you don't need no ticket. All you got do is just get on board. This train carries van alles, iedereen mag van Bruce aan boord komen. En dat Is Ook Schitterend!
Kom ik weer aan met mijn toeval. Toeval bestaat niet! 
Was gisteravond voor de laatste keer dit jaar inpandig bij de buren, bij Theater de Voorveghter. 
Bruce & Wij. 'The older you get, the more it means'. 
Een ode aan de vriendschap tussen vier heren waarvan er één is gaan hemelen naar zijn land van hope and dreams. Ik heb Bruce nooit live gezien. Ben ook geen diehard fan van the Boss, maar na gisteravond snap ik o.a. mijn oude buurman stukken beter. Die heldenstatus, wat fans over de hele wereld verbindt. Springsteen werd en wordt nog steeds niet altijd begrepen. Denk dat ik 'm na gisteren iets beter snap dankzij Kluun, Verdonschot en die geweldige live-band. The Boss himself zal er geen nachten van wakker liggen dat ik 'm hier in het kleine Holland langzaam steeds begin te begrijpen, maar toch! Het is dan ook mijn druppel op die gloeiende plaat. Waarvan Akte!
Hij gaat onder je huid zitten met zijn teksten, ik voelde het kriebelen. Kan ook de jeuk zijn geweest. 
Sowieso live-muziek is mijn ding. Ze begonnen met Badlands, klonk direct als een Zwitsers uurwerk!
Hallelujah, In Excelsis Deo. 
De andere buurman zat iets verderop met zijn zoon. Opvoeding geslaagd. Inderdaad. Mooi man!
Als het op Bruce aankomt dan komt het zeer close vertelde Maarten mij. Ik vond Joost van wijlen I.O.S. het ook schitterend doen maar ik snapte onze directeur wel. Kom mij ook niet aan Boeijen, Lohues of Bos, daar kan geen enkele zanger of zangeres tegen op. Amen!
Wel jammer was dat Stephanie Struijk er niet bij was. Nu zong Pieternel, de 'Nashville-girl' uut Amsterdam, de sterren van de hemel. Ook niet verkeerd hoor. Mooie snik in haar stem. Country hè. Maar sinds Stevie Ann gewoon Stephanie werd volg ik haar omdat ze tevens nauwe banden heeft met o.a. Lohues. Dan heb je een paar streepjes voor. Dacht al toen ze begon met zingen, hey - dat is Stephanie niet en ik had de bril nog wel op maar de beelden kwamen vaag binnen gisteravond. Dat heb je soms. Verblind door andere mooie dingen en het gooien van de wekelijkse ballast naast je stoel. 
Dennis Kolen was muzikant nummer drie die de achtkoppige band aanvoerde. Lekkere gitarist en zanger hoor, hij schokschouderde zo mooi zoals een gitarist met gevoel dat hoort te doen. Muzikanten die allemaal de sporen reeds hebben verdiend in muzikantenland. Ik word altijd bij de grens tegen gehouden, het muzikale paspoort niet in orde, hahaha...Kluun en Verdonschot hadden mooie verhalen te vertellen, ik ben van de teksten en schrijvers, maar zo'n band mag meer airplay hebben. Doe er maar een Bruce-halfuurtje bij. De toegift was genadeloos....Kwam binnen. Snap die fans ondertussen wel. Lucky Bastards, die kaarten hebben voor volgend jaar! Of je gaat naar Hamburg en Düsseldorf. Dat kan ook. Joost bracht mij ook terug naar 2009. Jemig, 2009 alweer. Tijd vliegt! Toen hij hier, ook in de Voorveghter, een soort van afscheidstournee deed met I.O.S. (voorheen Is Ook Schitterend). Een bandje wat nooit echt doorbrak, wel even succes had maar niet de allure van pak 'm beet De Dijk, Racoon of Blof. Maar met nummers als V.V.T., Altijd wel Iemand, Hoofd onder Water en Uit de Schaduw wel voetnoten heeft gezet in Den Vaderlandsche Muziekgeschiedenis als je mijn bescheiden mening vraagt. Doen jullie niet, maar toch! Ok, dan speel je als I.O.S meteen Champions League in het kleine Nederland. Maar toch, misschien snap je mij, of niet natuurlijk. Samen met Muis, Harold Muis was ik daar destijds. 
Toeval of niet. Soms spreek je zo'n iemand jaren niet en ineens twee keer. De ene keer was het leuk, ons laatste contact was een zeer verdrietige. Ik moet ook geen overlijdensadvertenties gaan lezen in de Toren. 
Doe het meestal niet maar van de week voelde ik mij min of meer verplicht toen een lieve vrouw richting paradijs vertrok. Het leven hier op deze aardkloot niet meer snapte! Rust Zacht!
Mijn maag draaide om toen ik de andere advertenties las. Kinderen mogen niet doodgaan. Mijn maag draaide echt om, hapte naar lucht. De ene mocht net geen 12 worden en de andere was pas zes! Het  sneed door mijn hart!
Vloekte het uit. Dat raakte mij! Waarom, in godsnaam. Deels omdat je zelf kinderen hebt in ongeveer zelfde leeftijd en beseft dat het, in een split second, zo maar over kan zijn. Een ongeluk zit soms echt in een klein hoekje! Tel je zegeningen, in godsnaam tel je zegeningen. Kinderen zijn je grootste geschenk ondanks alle pijn die je soms voelt!
Kinderen maken je leven vergankelijk. De hele week was ik extra alert. Mouna viel gisteren door de gladheid. Huil maar lieverd, beter zo dan je niets meer kunt zeggen. Doe je nog meer je best om ze een leuke dag, zelf een leuk uurtje, te bezorgen. De kerstwandeling, gisteren in het rustieke Beerze, ging zo af en toe door merg en been. Het was prachtig, een anderhalf kilometer lange reclamespot voor de Beerze Bulten. Eerlijk is eerlijk. Het klopte! Ze verdienen de 5 sterren van de ANWB elke dag opnieuw. Het plaatje was af en gisteravond net dat beetje meer, net als zovele campings hier in het Vechtdal. Wat een pracht en praal. Als we dan toch gaan kamperen waarom niet hier? Maar ik had constant het kerstliedje van Daniël Lohues in miene kop toen ik al die sterren en lichtjes zag in feeëriek Beerze.
-'t licht van de kerstboom, elk jaar weer raak. 't licht van de kerstboom, brengt ook tranen vaak. Midden in de winternacht, veul ik 't gemis van die heldere sterre die der niet meer is-. Moest denken aan de ouders van de overleden kinderen, aan Sietse, eigenlijk aan iedereen die ik zelf zo mis.
De tranen kwamen helemaal door toen Mouna iets onschuldigs riep. Iets met Mama en samen kerst vieren. Waterlanders, dan is zo'n Araco-muts op je hoofd ontzettend handig. Het was lekker donker, we waren begonnen met wandelen in het schemer maar nu was het echt pikkedonker, lekker makkelijk. Kon de tranen drogen met een muts. Snappie? Moos en Mouna zagen daardoor niet dat Papa ff huilde. Potverdikkemei, notabene op een camping in downtown Beerze, het moet niet gekker worden! 
The older you get, the more it means. Joost mag het weten! Amen....
Ik vond het wel weer leuk om die Marsman te zien zingen. Zijn kinderen waren er ook, getooid in een houthakkersblouse. Oog voor detail. Kwartjes vielen eindelijk op haar plek, nu het ondertussen Euro's zijn geworden. Vind het leuk om mensen als Marsman en Struijk te volgen. 
Ze maken soms onnavolgbare mooie muziek die het gros nooit krijgt te horen. Eeuwig zonde! 
Hoe de gitarist scheurde, luister eens naar Dennis Kolen op Spotify. Lekker hoor. Hoe de saxofonist een mooie poging deed om Clarence Clemons (The Big Man) te eren. Hij was natuurlijk geen Roland Brunt, want dan ga je volledig Onderuit! Wat ik oe brom.
De Dijk speelt vnd dan echt haar laatste concert in Paradiso, A'dam. Eva is er bij...Gaaf joh. Veule wille. Jaloers hoor! 
Onderuit in een T-shirt van haar! Zie hier nog handcrème op de tafel staan, dacht even dat het de lijm van Mountje was. Ach, een kleinigheid hou je altijd. 
Land van Hope & Dreams. Zolang je dat nog hebt, staat er in je paspoort ook dat je twee meter punt zes komma vier bent of zoiets. Keek een beetje stoned op de foto, waarop je niet mocht lachen en je beide oren zichtbaar moeten zijn. Kom dat land echt wel binnen hoor....Zelfs met een glimlach. Beter zelfs.
The Older You Get, The More It Means!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.

#KerstWandeling'22!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'I've been in love, honey, you know it's true. Well, since that day i first laid my eyes on you.
Love is a crazy game, baby, it's how I feel. It can make you, oh, so high, but it takes so long to heal. 
So please, yeah, yeah, won't you stay with me? 'Cause since you gone, it's all pain and misery'
Sometimes I curse that day when you came along. I was happy, but it's been pain now, for so very long.
Oh, I'm beggin' ya, honey, please won't you stay? Cause I've been so lonely since you've gone away.'
Uut 'Pain and Misery' van The Teskey Brothers.

Moi, ben ik weer. 
Zijn van die geluksmomentjes hoor. Zondagmorgen met z'n drieën in het grote bed! 
Komen ze aan geslopen, eentje op kousevoeten, de ander met iets meer lawaai.
Ik reken het allebei goed. Liggen we daar. Buiten vriest het, binnen is het lekker warm en knus. Nog energie genoeg. Volgens mij waren wij vanmorgen de eersten die wakker waren hier aan de Vecht afgezien van de eenden die het ook koud hadden en de meeuw die vroeg vertrok van Hardenberg Airport! 
Want nergens brandde nog licht in de duisternis. Hier wel, al was het het licht van de TV. Een kleinigheid hou je altijd. 
Sinds lange tijd keken Moos, Mouna en ik (nou ja, ik deed nog een kleine poging om te slapen) naar Grizzy and the Lemmings op 309. Keken we vroeger ook altijd hè. Ze zijn nog maar negen en vijf. Hoeveel vroeger heb je dan al? 
Mouna had een kussen tegen mij aangelegd, haar haren kriebelde in mijn neus...Een keer niet in een vlecht. Moos lag aan de andere kant ook tegen mij aan. Kreeg bijna geen lucht meer maar dit voelde niet als het eind van de wereld. Deze twee houden je met beide benen op deze aardkloot al gaan mijn gedachten soms een hele andere kant op, als je misschien begrijpt wat ik bedoel! 
Net als gisteren. Reed van Hardenberg naar Mariënberg in een bevroren winterwonderlandschap. 
De mist fladderde voor de volle maan langs. Iets met witte wiev'n maar dan in Overijssel. Wat is de natuur toch soms onvergetelijk mooi. De mist leek te waaien, elke keer trok het een ander rookgordijn voor de volle maan op. Fascinerend. De blauwe lucht was heel vaag, net alsof het je iets wilde vertellen. Maar wat, ik spitste mijn oren. Het was niet druk op de weg dus ik had alle tijd om steeds naar links te kijken. Net op dat moment speelde ze op Radio 2 de nieuwe topsong. 'This Will Be Our Year' van The Teskey Brothers. Ik kwam er lekker in met het natuurverschijnsel on the side naast me. 
Een soulvolle cover van een oud nummer van The Zombies (what's in a name) uut 1968. Het schijnt dat het alweer de derde keer was dat een track van de Australische groep bekroond werd met een topsong. 
Ander kant van de wereld hè, schijnt daar nu de zon? Maar het gebeurde ook al in 2019 met de nummers Pain and Misery en Hold Me. Zocht ze vanmorgen eens op, terwijl de kinderen Grizzy zagen veranderen in een lieve grote beer met die lemmings achter zich aan gevlogen....Als je maar stroop blijft smeren hè.
The Teskey Brothers spelen vooral soul en bluesrock. Het deed mij denken aan ene Otis Redding. Dat vertelde Wikipedia mij later ook, ook Wilson Pickett werd genoemd. Klopt! Dat komt mede door het negroïde stemgeluid van de (blanke) zanger Josh Teskey. Soulmuziek met jazz en rhythm-and-blues invloeden. Ze richten zich op in 2008 rond Melbourne. Tuurlijk, heb ik ze wel eens gehoord op de radio maar het nummer kwam binnen, net als Pain and Misery. Ik voelde de blues tot in mijn tenen.....
Wat is er Papa, ik voel de blues jongen....Haha. Moos keek raar. Ik voel alleen maar je tenen, echt niet de blues!
Ik liet 'm een stukkie horen. Hij deed één dopje in zijn oren. Wauw, lekker Papa. Zijn dit de Counting Crows maar dan rustig? Neuh, jongen. Niet alles wat de klok slaat is Adam Duritz. 
Liet hem de nieuwe topsong horen. Dat klinkt lekker vrolijk, Papa. Ja, dat moet het volgend jaar ook gaan worden. Twee bijzonder K..jaren gehad en toch ben ik blij dat kerst aanstaande is. 
Ik hou d'r wel van. Beetje dat knusse, dat gezellig bij elkaar zijn. Merk dat ik daar de krenten vanuit de pap haal. Samen dingen doen. Samen naar de top2000 luisteren. 
Ontzettend balen dat het ons niet gelukt is om kaarten voor het Top2000 café te bemachtigen. We stonden met maar liefst drie man in de digitale wachtrij. We klopten aan de deur van het café maar toen wij éénmaal binnen waren bleke alle kaarten al als sneeuw voor de zon verdwenen. Jammer. Volgend jaar maar midden in de nacht reeds in de wachtrij plaats nemen. Pot Koffie om wakker te blijven. Voor diegene die wel gaan, veule wille. We zwaaien....!
We hadden 29 december gepland om naar Beeld en Geluid af te reizen in het Hilversumse. 
Lekker met Arriva en de NS, ff aan de boemel in het Westen. Plaatjes luisteren, mensen kijken en genieten van en met elkaar. Happie, snappie....Je kent het wel. Nu houden wij het lekker dicht bij huis. Fero heeft al een tafeltje gereserveerd bij het mooiste kroegje in Hardenberg. Dat komt goed. Wis en Waarachtig! Hoe staat het met die andere afspraak...? Haha, ik dacht er ineens weer aan...
Lekker kneuterig afpilsen naar het einde van het jaar met mooie muziek on the side!
Wel een stukkie heel jammer dat Queen weer op 1 staat. We horen straks voor twaalven weer de gong!
Waarom? Ik verdenk dat er iemand bij de Top2000 werkt die achter de schermen de boel moedwillig manipuleert. Niet Matthijs maar een echte Queen-adept. Hoe kan het toch dat keer op keer Freddie en consorten de lijst aanvoert, het jaar afsluit? 
Kan daar niet eens een muzikale parlementaire commissie onderzoek naar doen? Ik wil 'm wel voorzitten. Alles om dat Bohemian geval van de eerste plaats te stoten....Keus genoeg!
Ik dacht afgelopen woensdagmiddag toen de eerste 10 van de top2000 bekend werd gemaakt dat het Pearl Jam was gelukt met Black. Het zit zo, ik mocht Moos ophalen in Bruchterveld bij een vriendje. 
Net voordat ik uitstapte in het mooie Britishfield maakte Ruud de nummers 10 tot 6 bekend. 
Toen wij weer in de auto zaten schalde Black van Eddie Vedder en kornuiten uit de kleine boxjes van de C1. Moos, jaaaaaaaaaaaaaaaaah, ik denk dat wij eindelijk een nieuwe nummer 1 hebben! 
Geen Queen meer, Papa? Dat jochie weet het gewoon hè. Denk het wel. Want ze maakte net voordat ik jou ophaalde bij Jasper de top 10 bekend. Dus ik denk het wel. Eindelijk. De vreugde was van korte duur. Bij de afslag naar Gramsbergen (Mouna turnt daar de sterren van de hemel) werd pas de top 5 bekend gemaakt. Kut! Geen Black duzz, geen licht in de eeuwige top2000 duisternis. De kans dat Queen weer op 1 was beland leek met de seconde groter te worden. Fix You maakte een sprongetje van 11 naar 5, Billy steeg weer een plekje met zijn Piano Man. Op 3 Hotel California, Danny prijkte net als vorig jaar op 2 met zijn Rollercoaster en jaaaaaaaa hoooor....Potverdikkemei. Queen weer op 1. 
Mijn nummer 1, Black, zag ik terug op nummer zeven. Op zes Led Zeppelin met zijn ladder naar naar de hemel. Avond van Boudewijn op 8. Nothing Else Matters op 9 en Love of my Life, ook van Queen, op 10...Die komt bij mij ook niet meer op 1. Als je begrijpt wat ik misschien bedoel! Mijn woorden op papier worden nog wel eens verkeerd begrepen of ze willen het niet snappen. 
Ik snap je, er is veel meer onrecht in de wereld dan deze top2000. Maar toch, ik was ff goed boos. Teleurgesteld eigenlijk,  in het muzikale Nederland. Geen Smaak! Zouteloos. Potverdikkemei, kan dit nu niet anders? Ik heb veel lijstjes van vrienden etc. gezien. Geen één heeft dat Bohemian geval in zijn lijstje staan. Later hoorde ik dat vooral de grote steden hier debet aan zijn, ze hadden ook de (stem)uitslagen binnen van Amsterdam, Rotterdam etc. Allemaal Freddie op 1. Waarom, de rellen inmiddels zat?
Tja, als wij het mochten bepalen, hier achter de Iessel had de nummer 1 er zekers anders uitgezien! Wat ik oe brom!
Roepende zijn we geworden in de droge woestijn. Onze mening telt blijkbaar weer niet! 
Ach, lekker boeiend! We gaan er vanaf 1e kerstdag weer heerlijk van genieten. Kijken of het Mouna en Moos weer lukt om bij Jan-Willem en Jeroen genoemd te worden voor de 3e keer in successie. Dat zijn van die ijkpuntjes hè. Ze zullen weer hun best doen. Deze traditie houden wij er in, ook na alle Pain and Misery van de laatste tijd. 
We maken ons op voor leuke dingen. Zoals de kerstwandeling van komende zaterdag in Beerze. 
Het normale mooie en rustieke Beerze. Een oase van rust, de meeste tijd van het jaar. Waar de gulden soms nog van hout is. Ze kunnen het na twee jaar weer organiseren. Schitterend. 'Samen Zijn' staat voor op. We starten bij de Beerze Bulten. De wandeling is ca. 1,5 kilometer lang. Op diverse plekken zal de 'oale roep' te horen zijn. De Broederband speelt, er zal gezongen worden in de Bultjes tuin. Honderden kaarsjes verlichten de weg die je moet wandelen. Het kerstverhaal zal in oude glorie worden hersteld en door worden verteld. Over het kindeke Jezus en zo. Ook zo'n mooie traditie die wij elk jaar met de kinderen liepen. Dat houden wij er gewoon in. Versnaperingen zijn er ook te vinden, denk wel snert en zo....Het animatieteam van de Beerze Bulten helpt ook mee, dus een waterval aan (nieuwe) ideeën zijn vast de spreekwoordelijke revue gepasseerd. Komt allen! Dit hoort ook zo bij Kerst. Vilsteren had en heeft het nog steeds maar de Kerstwandeling in Beerze is een mooie runner-up. Kerst kun je pas vieren als je in Beerze hebt gelopen! Het wordt prachtig! 'Samen zijn' met ontelbare lichtjes in een feeërieke omgeving. Zaterdag 17 december ga je je echt één voelen met de natuur die je misschien niet ziet maar er stiekum wel is, misschien zweven er nog wel wat witte wiev'n of zo....Ok, ik preek voor eigen parochie, het is vlak in de buurt waar ik ben opgegroeid. Waar ik de vele weggetjes ken! 
Vanaf 16.00 uur kun je de kerstwandeling lopen, ik zeg gewoon doen! Licht in de duusternis!
Ik hou er van. Daarom ook zo blij met initiatief van de Watersportvereniging Hardenberg. Wekenlang hebben tal vrijwilligers ontzettend hard gewerkt om de Voorstraatbrug prachtig in het licht te zetten.
De terugkeer van de oude ophaalbrug is een feit. Zoals die er vroeger altijd was. Een verstild eerbetoon aan alle Hardenbergers van weleer maar ook aan al het moois van vroeger, van eerder, dat helaas allemaal langzaam is verdwenen uit Stad Hardenberg. Nieuw schijnt het toverwoord te zijn. Ze hopen samen met de verlichte boten dat de ophaalbrug wat licht en optimisme zal brengen in deze donkere dagen. Ik zeg, gelukt! Prachtig. Samen maken wij kerst magisch. 
Ik hou d'r van. Licht in de duusternis. Ede Staal zong het ooit, het is nog nooit zo donker west of het wordt wel weer licht! 
Op naar Kerst, op naar het licht. Op naar een nieuw en hopelijk mooier jaar dan de twee voorgaande. 
Ben er wel weer eens aan toe! Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo....

#KeuzeStress'22

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Sweet wonderful you. You make me happy with the things you do.
Oh, can it be so. This feeling follows me wherever I go. 
I never did believe in miracles but i've a feeling it's time to try.
I never did believe in the ways of magic but i'm beginning to wonder why.
Don't, don't break the spell, it would be different and you know it will.
You, you make loving fun and I don't have to tell you but you're the only one. 
You, you make loving fun, it's all I want to do.'
Uut 'You make Loving Fun' van Fleetwood Mac.

Moi, ben ik weer. 
'Papa, weet je waarom ik twee vlechtjes heb?'
Nou? Dan kan ik makkelijker turnen. Zit logica in. Of niet? 
Ze ligt naast me in het grote bed. Even daarvoor was ze er in gekropen. 
Lekker dicht tegen mij aan. 
'Weet je, Papa. Ik weet wel wat jij de mooiste oefening vind van turnen?
Nou? 'Denk de Arabier. weet je waarom. Daar zit bier in.'
Ja, inderdaad. Geen speld tussen te krijgen. Logisch lijkt me. Ik reken het goed!
Ik moet inderdaad veel van dat gerstenat consumeren om überhaupt tot die doldwaze oefeningen te komen. Denk dat ik bij mijn eerste flik-flak spontaan bij de enkels afbreek. 
Tuurlijk heb ik in het verleden halsbrekende toeren uitgehaald, handstand op het asfalt met mijn fiets als aandachtig toeschouwer. Maar kreeg er doorgaans geen applaus voor. 
Mouna is mijn lieve en kleine autodidactje. Ze heeft zichzelf de basisbeginselen van het turnen aangeleerd. 
Urenlang filmpjes kijken op Netflix en oefenen tot in de treure. Zo knap en bovenal zo mooi om het 'work in progress' live te mogen aanschouwen. Trots. De woonkamer werd bijna een gymzaaltje in het klein. Kussens op de vloer vormden de mat, de bank het paard en Oma's stoel de ongelijke brug. 
Sinds enkele weken zit op een echte turnvereniging. Ze was al eerder aan het 'gymen', maar dat vond ze maar niks, was iets voor kleine kinderen. We doen helemaal geen moeilijke oefeningen, Papa.
Ze wilde op de mat, op de brug met ongelijke leggers, op het paard, ze wilde handstand, arabier en flikflaks, bijna tegelijkertijd achter elkaar doen. Op de trampoline en dan over de kop landen op de grote mat. Vooral geen tikkertje of allerlei spelletjes, dat is iets voor kleuters, Papa. Was ze wel klaar mee. Elke maan- en woensdag is zij nu twee uur inpandig in MFC de Binder in Gramsbergen. 
Waar ik vroeger kwam om in de winter te voetballen met de pupillen van Mariënberg vliegt nu mijn dochter door de groenzwarte lucht. Sanne Wevers, eat your heart out! Mouna komt er aan....
Tuurlijk doet ze het geweldig. Je mag eigenlijk niet kijken, vast bezig met een missie, maar stiekum klom ik de tribune op en zag ik nog net hoe mijn dochter als een vlinder op de mat dartelde....Zo mooi!
Zij vind het geweldig. Ze doet overdag ook niets anders. Hoe ze zich opstelt iedere keer. voetjes naar voren. Armen in de zij. Mijn turnster in de dop! De handen omhoog als ze een oefening heeft geturnd. 
Een hele andere wereld ontvouwt zich voor mij. Ik ken alleen het gebeuren van de voetbal. Daar begon ik als zesjarig jochie en ruim 44 jaar later waggel ik er nog steeds rond. Moos heeft even getennist, dat wist ik ook nog hoe het ging. Zelfs jaren getennist, prachtig om te doen. Moos is geen voetballer, wordt je moe van, Papa. Scouting is het nu. Misschien gaat ie binnenkort op een (team)sport. Ik hoop het maar! 
Korfbal lijkt hem wel wat. Of keeper. Maar Moos, een keeper wordt ook wel moe hoor. Hij kan wel een bal vangen. Dat is sowieso handig bij het spelletje korfbal, lijkt mij. Veel gedaan op school. In klas vijf en zes gingen wij het ene jaar naar Kloosterhaar en het andere jaar naar Sibculo. We wonnen zelfs een keer de finale van het school korfbaltoernooi. In het hol van de leeuw, Kloosterhaar en Sibculo waren echt van die korfbaldorpen, won de CBS de Hoekstee uut Beerzerveld gewoon het toernooi. Mooi man! 
Kinderen laten je anders kijken naar een wereld zonder gedoe! Mijn enige kontakt met de turn- en gymwereld was ooit een uitvoering van MaBeCo (MariënbergBeerzerveldCombinatie) in de sporthal van Westerhaar. Lian deed toen mee, als ik mij niet vergis. Over een paar weken alweer achttien. Tijd vliegt. Nu heb ik zelf een dochter. Prachtig, niet alleen mijn dochter maar ook het feit dat ik door haar die andere (sport)wereld leer kennen. Eerder kwam er alleen maar voetbal, dan een hele tijd niets, nog eens voetbal en dan een keertje bijvoorbeeld volleybal. Een ex speelde best wel hoog bij Kangeroe. Mocht altijd graag kijken...
Buurtenvolleybal was ook altijd the place to be. We hadden altijd leuke teampjes. Wilde wel altijd winnen. Aard van het beestje. Hou van vele sporten kijken maar alleen voetbal beoefende ik zelf intensief. Turnen was nooit zo mijn ding. Tuurlijk volgde ik Epke Zonderland op de Olympische spelen. 
Daar ging ik echt voor zitten toen hij stond, hij staat...hij staat! Maar verder, neuh - niet echt!
Nu keek ik laatst samen met Mouna naar een turnwedstrijd bij de NOS. Nou ja, ik keek en Mouna was druk bezig om al die capriolen na te bootsen. Ze is niet bang, durft te vallen, zeurt dan niet...Je ziet dan dat ze de pijn verbijt maar stelt zich dan meteen weer op. Kijkt de oefening op de TV en doet het na. En nog eens. Net zo lang ze het onder de knie heeft, gebutste knieën ondertussen, dat dan wel weer. Een kleinigheidje hou je altijd. Net drie turfjes hoog maar ze zit al bij het Jong Talent van GV Gramsbergen. De passie straalt er van af. Was vroeger ook ruim zestien jaar jeugdleider en ik merk bij de leidsters van Mouna dezelfde passie en liefde om het turnen door te geven aan een nieuwe generatie. Die vinden het gewoon bijzonder leuk om meisjes van amper vijf en zes jaar de kneepjes van het vak te leren. Dat merk je meteen, zo'n sfeer hangt er ook. Een goed klimaat, het geeft je energie. 
Ze heeft er ook zoveel plezier in. Doet regelmatig nu haar turnpakje thuis aan en daar staat ze weer te 'shinen'. Zo kom je nog eens ergens. Niks geen gedoe over buitenspel, de dames hebben het in de auto over allerlei turnoefeningen. Ik luister vooral, wie weet kan er straks over mee praten...Geen voetbalpapa maar straks misschien wel een turnouder. Kop maar op met die uitvoering(en).
Zoals gisteren met maar liefst 4 oud-eerste elftal keepers op een rij incluis mijzelf, we haalden oude koeien uit de sloot met de Breuk. Oud-trainert van Mariënberg. Hij komt nog regelmatig buurten op het Westerpark. Vroeger kwam ie nog wel eens met de buurtbus, fiets achterin. Nu rijdt ie zelfs op zo'n bus. 
Times are Changing. Appie, Chris, Huib, Jan en ik. We keken naar de prestaties van Jelle, onze huidige nummer één, wat een keepert is dat toch. Zit alles in waar ik ooit van droomde. Jelle lijkt wel het product wat je krijgt als je een vleugje Chris, Appie, Huib en een sprankje Alfred in de blender doet!
Schitterend! Hij legt de lat soms zo hoog voor zichzelf, kan balen als ie eens onverwachts een bal loslaat maar vergeet dan even voor het gemak al die andere honderden ballen die hij wel klem had!
Heeft zweven door de lucht tot zijn handelsmerk gemaakt. Onze Noppert!
Bij mij was het precies andersom. Gingen de handen op elkaar als ik keer een bal vast hield....
De Breuk en ik gingen terug naar een duel van mij uit het jaar 2005. Een maand daarvoor was mijn vader gaan hemelen. Rust zacht Pa. Exact een maand na de begrafenis waar de hele selectie bij aanwezig was, respect, mocht ik opdraven. Appie was geblesseerd en de eerste periodetitel in Doetinchem tegen DZC lag in het verschiet. We speelden voor het eerst in de tweede klasse en het kleine cluppie uut Mariënberg deed het verrassend goed tegen al die grootmachten. 
's Avonds, die vrijdag voor de zaterdag, gingen Robert en ik eventjes een balletje stoten bij Binnenmars, nu café Mans. Dat was ons excuus. Negen van de tien keer had ik geen keus. Wilde absoluut voor twaalven thuis zijn. Sportman hè, not! Maar toch. Ach, kwam met een halve flik-flak en een hele arabier 's nachts op de kop rond vier uur pas weer thuus....Een paar bieren, dan vloog vroeger de tijd. Niet de meest ideale voorbereiding. Ik vertelde het maar niemand. Tijdens de bijna 2,5 uur lange busreis sloot ik mijn ogen. Even met niemand praten....Had al genoeg moeite om alles binnen te houden en de bouwvakkertjes in mijn hoofd sloegen zich een ongeluk. Namen geen pauze. Kon mij wel voor de kop slaan...
Het werd een legendarische wedstrijd. De slechtste man bij ons scoorde de enige treffer in het duel waar ik de nul hield. Werd minimaal twee keer geholpen door iemand van boven. Meer tussen hemel en aarde. Ik dacht een hoge voorzet niet te kunnen halen, ik sprong maar halverwege kreeg ik een duwtje van iemand. Later bleek het mijn vader te zijn, althans dat was mijn gedachte. Hij keepte die zaterdag vanuit de hemel met mij mee. Ik geloofde toen al niet maar begon na die dag ernstig te twijfelen....Was er dan toch een hemel? Was ik nog niet nuchter of was het feit dat mijn Pa er hoogstpersoonlijk voor zorgde dat er in de wolken een luikje open ging en hij op 19 november 2005 zijn zoon en Mariënberg hielp aan een nieuwe hoogtepunt in onze roodzwarte geschiedenis. De eerste periodetitel in de 2e klasse. Was de koning te rijk maar ik had het spel niet helemaal eerlijk gespeeld, vond ik. Had een engel op mijn schouder gehad. Eentje die een kompas in mijn eerste 33 jaar was. Mij richting gaf. Ik mis hem elke dag nu ik soms niet meer weet, in deze rimram van de tijd. Neem ik de goede afslag?
Freek Dorgelo. Mien eigen pa gaf links en rechts enkele duwtjes. In de Doetinchemse Courant werd ik met naam en toenaam genoemd. Geprezen. De doelman van de gasten steeg naar grote hoogte, hij was niet te passeren. Ze moesten eens weten. Ik had hulp van boven gehad. Is het voorval al verjaard? In mijn eigen verklaarde zestienmeter kreeg ik die dag hulp van boven. Hij liet mij niet vallen, geen arabier of flik-flak. Ik stond er niet alleen voor. Stiekum speelde Mariënberg die dag met 12 man. Alleen ik zag 'm. 
Met terugwerkende kracht kreeg ik gelijk van de trainer van destijds. Ook wel eens leuk, zo vaak waren trainers en ik niet met elkaar eens. Eigenwijze ik en niet in het bezit van de kwaliteiten die ze vroegen....Dat leverde wel eens conflicten op. Abrupte storingen. Toen hadden we nog een mening!
Maar hoefde de leider geen brandjes te blussen, we waren mondig genoeg om het zelf op te lossen.
Kreeg een foto van de Breuk door. De opstelling van die dag. Wat een team hadden we toen. Niet beter dan nu maar anders. Han was onze Dumfries, Arjan P. de Virgil van Dijk nu, William de Bruin was Aké. Ik dacht dat er Withaar stond, maar Jan corrigeerde mij net (11.29 uur, 4 dec' 22) Berjan, onze stofzuiger - De Roon? Wij missen nu vaak een Berjan. Hij was zo'n speler die iemand een beukje kon geven als de wedstrijd er om vroeg. 
Hanno op rechts. Type Koopmeiners/Timber...? Zijn tweelingbroer Rick in het midden, onze Frenkie de Jong. Hij liet andere spelers beter voetballen. Op links Marcel, de Daley Blind van destijds? Broer Arjan was vast geblesseerd anders had onze huidige penningmeester er wel in gestaan. Martijn op 10. Type ruwe bolster, blanke pit. Oh, daarom noemde Jan Martijn Withaar, twee Martijns in het team. Duzz niet. Withaar bleek William te zijn, ik kan soms mijn eigen handschrift ook niet lezen. Laat staan van een ander. Tinus was een Frenkie, maar tevens een mannetjesputter. Klaassen/Gapko? Indrukwekkend wat hij kon met zijn grote lichaam. Voorin de vrienden Rolf en Theo. Dat zijn Bergwijn, Depay, Weghorst, De Jong en Gapko in het kwadraat. Zo vaak konden zij een functie elders krijgen. HHC, Quick'20 en o.a. Stevo kwamen regelmatig praten maar ze bleven ons trouw. Mooi man!
Mo viel die wedstrijd nog in voor Theo. Samen met Rashidi onze tropische verrassingen....Kom Rashidi nog wel eens tegen. Laatst had ik 'm bijna onder. Je zag de mensen kijken, is dat er één van het AZC? en wat doet die blonde Ariër er boven op? Bijzonder grappig. 
Ze moesten een weten. Ze waren de Xavi Simons en Noa Langs van onze tijd. 
Was ik die dag de Andries Noppert van Mainbarg, Toppert voor 1 dag? 
De aantekeningen van Jan. Moeilijke wedstrijd, veel verdedigen. We hadden het lastig als team tegen een beter spelend DZC. Maar we wonnen wel. Waarom? Omdat wij een team waren en bleven!
Er stond een team. We kregen vaak commentaar. We konden er niks van....Maar we wonnen wel en later toen Appie fit was en ik weer verhuisde naar de bank werden we zelfs kampioen van de 2e klasse en schreven we weer historie. Jan was onze Louis van destijds. Maar niet zo arrogant. Jan is Jan. 
Gerard was ook zo belangrijk in het teamgebeuren. Nu al ruim 30 jaar leider. Niet met een lange IJ hoor. Maar je kunt dingen niet met elkaar vergelijken. Gerard zorgde ervoor dat wij konden voetballen. 
Hart op de juiste plek, links van het midden. Dan klopt het hè. Bijna iedereen is nog bij de voetbal. Of we ontmoeten elkaar via sociale media....Met Jelle op goal weet ik met terugwerkende kracht hoe ze soms met mij onder de lat flinke hartverzakkingen hebben gehad. Alleen niet die dag, met een beetje hulp van boven. Dankjewel Pa voor toen!
Waarom ik er nu aan denk? Weet het niet! De sporthal in Gramsbergen bracht mij terug naar vroeger toen het nog geen MFC was. Om acht uur al aanwezig om met die jochies in de zaal te voetballen tijdens de winterstop. Jongens omkleden en wij koffie drinken en kijken naar Brecht van Hulten die bij de NCRV zaterdagmorgen een kinderprogramma presenteerde. Althans ik denk dat het Brecht was, vond ik zo'n mooie vrouw, toen zat Jelle al in mijn team. Herkende het talent. Begeleiding is zo verrekte belangrijk. Dat is misschien wat ik zag bij Mouna. Zo belangrijk om goede leidsters te hebben bij zo'n turnvereniging. 
Nu turnt Mouna in dezelfde hal waar vroeger Jelle keepte. 
Oude dwaas word ik toch en soms met een beetje hulp van boven. Ik kijk op, wie weet zit hij er straks wel weer. Mij van goede adviezen te voorzien, heb er ondertussen wel weer een paar nodig!
Hoezo keuzestress. Moet er 35 kiezen en minimaal 100 laten vallen. Ach, in vasthouden ben ik nooit zo sterk geweest. In handstand en arabieren ook niet, wel in bieren.....
Had het, gezien de titel, over de Top2000 willen hebben. Miste weer eens een afslag. Sorry!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....