zondag 28 oktober 2018

Daniël Lohues!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Hier kom ik weg, veur mien hiele leben. Ben 'k met dizze horizon verweben. Hier kom ik weg, hier stiet ons huus. Bliekbar kom ik daor altied weer terecht. Hier kom ik weg. Hier bennen die paar mensen zunder wie 't niks is. Bekend gedrag, vrumd genog.. De wiede wereld is der wel, via draod en golven. Waormet ik vaak naor grunner gras heb zocht. Noar de verste verten wul ik altied wel hen. Mar dat gevuul dreijt zich weer um zo gauw as ik daor ben. Ruumte smoort de drokte. Stilte gef rust. Ben me der nie alle dagen hielmaol van bewust. Hoe graag ik hier mag wezen. Gruuntesoep met worst! Leven hier helpt net zo goed as drinken tegen de dorst. Hier kom ik weg, hier stiet ons huus. Bliekbar kom ik daor altied weer terecht.'
Uut 'Hier kom ik weg' van Daniël Lohues

Gisteren beleefde ik, sportief gezien, een gedenkwaardige dag net zoals wij vrijdag een gedenkwaardige avond beleefden. Zaterdag gebeurde dat in Nijverdal, op sportpark Gagelman aan de Duivecatelaan. Als een vogel zo vrij wat ik oe bromme.
Vrijdag veranderde poppodium Hedon Zwolle tijdelijk in de zevende hemel. Ik bedacht mij, na mijn zoveelste flesje water, zo moet God dat toch ongeveer bedacht hebben toen hij deze wereld in elkaar schroefde. Hemelse ontspanning na zes lange dagen knutselen en boetseren. Een mooie avond met een zanger die op zijn compleet eigen wijze tegen deze vreemde aardkloot aankijkt.
Lees zijn zaterdagse columns maar eens in het Dagblad van het Noorden. Mooie gedachtengangen en stof tot nadenken. Achter de Iessel snappen wij de wereld hier nog een beetje....beter!
Nou ja, van die gedachten duzz. Ik weet niet hoe die andere zevenhonderd gasten het beleefden maar ik vond het werkelijk magisch. Alles klopte en anders het gezelschap wel waarin ik mij gelukkig bevond.
Op het podium stond Daniël Lohues uut Erica te spelen, te zingen, te gitaren, te mondharmonicanen. Dit keer niet allennig maar hij had een werkelijk fantastische band meegenomen. Om oen vingers bij af te likken.
God zorgde vrijdagvond voor de maneschijn en Lohues voor de muziek! Hoe mooier kun je het hebben...
Twee grootheden en van iene weet ik zeker dat hij bestaat. Hij resideert door de week gewoon op Erica, als hij nog een baard had zou je denken dat hij de nieuwe Messias was...
De zoon van....Durf te geloven 2.0
Maar hij is er gewoon iene van zien Va en Moe en niet van SpiekerJozef en de onbevlekte maagd Maria, toen het vak pedicure nog in de kinderschoenen stond. Waarvan Akte!
Wij waren één klein persoontje trouwens wel vergeten. Onze zoon Moos van vijf, wat zou hij hard hebben meegezongen bij ondermeer A28 en Ondergrondse Hutte. Twee van zijn favorieten op het schijfje Vlier die steevast in onze Sharan is te vinden. Papa zong daarom bij deze nummers nog wat harder mee, volledig uit de toon, dat wel, maar slechts een kniesoor die daar vrijdagavond op lette. Ik zeurde toch ook niet over iemand die constant scheten aan het laten was in een vol Hedon. Wat is Hedon een mooie zaal. Ik voelde mij er gelijk thuus. Zij zien mij daar vaker, dat is zeker. Leuk volk, gezellige tent, supergave zaal. Deed mij denken aan eerder, in mijn vorige concertleven dat nog niet begraven is.
Wij waren in Hedon allemoal met mekare en hadden zin, vooral veule wille en skik aan een mooie avond!
Is diegene die de zon bedacht, dezelfde die ons de oorlog bracht, alle narigheid en alle kwaad, heeft diezelfde iets dat ooit gemaakt. Daarvoor dank je iemand net zo snel, maar voor de zon en al het toffe wel. Dank je wel voor de zon en dank je wel voor Daniël.
Klokslag negen uur betraden Daniël, Bernard, Reyer, Bram en Ferry het podium.
Ze begonnen met Volle Maone van Vlier en bij het tweede nummer moest ik breur uitleggen wat Kwelt ook al weer betekende....haha. Ook al komt hij hier gewoon weg.
Maar wat een vakmannen, muzikale gasten die sporen...Werkelijk waar. Arriva vernoemde niet voor niks één van zijn locomotieven naar dit wonder der natuur. Lohues beroert geweldig zijn vele gitaren, dat staat buiten kijf, maar met die Gepken is ook niks mee. Heb zijn eerste CD nog altied ergens boven liggen. Geweldige gitarist en ok, het oog wil ook wat. Ik oefen nu al twee dagen zijn sluikse oogopslag en probeer het haar net zo voor mien ogen weg te slaan als Bernard. Lukt nog niet....Je mut wat.
Lekkere drummert op de achtergrond....De motor van de band. Altied heerlijk om naar te kieken. Ze hadden, niemand uitgezonderd, skik op het podium. Het klonk als een klok die niet een uur terug moest. Neuh, ze gingen in volle vaart richting de klok van elf uur. Hammond orgeltje er bij en de baspartijen van Reyer....Alles klopte. Grand Cru, goede wijn behoeft zeker geen krans.
Het zweet gutste Lohues van de kop maar hij bleef maar doorgaan. Heerlijk zijn mimiek....en bewegingen
Hij genoot. Ok, Allennig in het theater is hij van de buitencategorie maar Lohues Elektrisch is gewoon supertof. Geweldig, uitmuntend. Je kunt er allerlei superlatieven aan ophangen. Hij deed het gewoon. Je hebt nog zoveel materiaal wat er gespeeld kan en mag worden. Ik haalde spreekwoordelijk alle CD's weer van zolder. Mut toch gebeuren aangezien de verhuizing aanstaande is. Maar albums zoals de eerste, Skik met die wekker om vijf over één. Niks is Zoas 't Lek, 's Nachts, Overal & Nergens, Tof....Ik draaide ze allemaal.
Spotify is al twee dagen helemaal verdrents....Gisteren in de auto op weg naar de gedenkwaardige dag in Nijverdal brulden wij alletwee, Moos en ik, weer mee met oen muziek. Aaaaaaaaaaaaaaaaa28 en hier kan ik schuulen als een angstig dier. Hier verkruup ik alles, geen mense vindt mij hier......Ondergrondse Hutte.
Vergeten pareltjes als Naor Huus, 't giet zoas 't Giet, Nie veur spek en bonen. Tuurlijk op Fietse....
Heel Hedon zong mee...Wie döt mie wat, Wie döt mie wat vandage, 'k heb de bande vol met wind, nee ik heb niks te klagen. 't zol haost zeggen, jao het mag wel zo....
Ben zo bliede dat Lohues niet in zijn Ondergronde Hutte is blieven zitten. Dat hij na Skik nog zoveel schik had an wat hij deed, dat hij nummers maakt over wat hij ziet, over wat hij meemaakt.
Zijn gruuntesoep met worst smaakt nog altied het beste achter het Huus, op een prachtige mooie dag want wij weten allemoal dat wij hier weg komen. Acda en de Munnik zongen ooit over het Drenthe van Daniël.
Geen woord aan gelogen. Alleen maar hier, laag Holland en Daniëls Drenthe. Ze snappen het daar wel in het verre Westen. Nou ja, sommigen dan...
Volgende keer nemen wij Moos mee.....Hij herkende je meteen van de foto's en filmpjes. Hey Papa, dat is Daniël Lojus.....Ik reken het goed! Lohues is de jus op onze jappels.
Volgend jaar weer Daniël, volgend jaar weer Hedon? Wij staan dan weer links van de bar. Afspraak?
Tot later in de Voorveghter, kunnen wij weer met de benenwagen....Zwolle doen wij dan met de locomotief.
Zou mooi zijn als Ilse dan ons naar jou brengt....Joah, mag wel zo...Naor Huus!
Fijne zondag!






zondag 21 oktober 2018

Eind Oktober!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'This desperation, dislocation. Separation, condemnation. Revelation in temptation. Isolation, desolation. Let it go. And so fade away, To let it go, and so fade away. To let it go...Oh now, and so to fade away. I'm wide awake, I'm wide awake. Wide awake. I'm not sleeping. Oh, no, no, no....
Let it go...'
Uut 'Bad' van U2

Uiterlijk onbewogen maar van binnen brandt het vagevuur....wat ik oe brom!
Niets is een mens vreemd. Ook die mooie roerganger aan het kanaal niet.....
Komende vrijdag is het zover, als wij 's avonds inpandig zijn bij Daniël Lohues ligt hij 's nachts spreekwoordelijk maar een paar honderd meter van ons verwijderd in een groot ziekenhuisbed als wij weer thuis zijn!
Mien moat, Mainbargs voormalig nummer 14. Moest vannacht ineens aan Bert denken in een rare en gekke droom.
Droomde dat ik meedeed aan een wedstrijd. Rondje fietsen, volgens mij was het beginpunt de combibaan in Gramsbergen(!?!). Ik had sportieve kleding aan. Zat krom voorover gebogen op een racefiets (!?!), dacht niet eens als ie maar geen voetballer wordt, haalde links en rechts wat fietsers in. Ik had de wind namelijk goed in de zeilen. Het kan verkeren. Finishte ergens in de middenmoot. Zat na afloop best wel stuk, ben geen Boogerd of Bram Tankink hè. Zelfs de burgemeester kwam een praatje maken. 'Wist niet dat je hard kon fietsen, ik ook niet antwoordde ik Peter naar alle eerlijkheid.' Ok, het was mijn eigen droom, toch vond ik mij een vreemde figurant die op de verkeerde filmset was beland. Het was tijd om te douchen, de meeste zweetdruppels waren opgedroogd en het gele energiedrankje had gek genoeg wat nieuwe krachten aangewakkerd. Tijd om naar huis te gaan!
Zocht in de garderobe voor 1 dag, onderweg naar een verkwikkende douche, naar mijn schone kleren, kon ze natuurlijk niet vinden. Rook al wat nattigheid. Ik, fietsen, wedstrijd, racefiets, mensen in halen, stuk zitten na notabene een wielerkoers...??
Zaken die niet in mijn woordenboek voorkomen. Probeerde vervolgens mijn zogenaamde racefiets te vinden, dan maar zonder frisse kleren en een douche terug naar huis bedacht ik me. Terug naar San en de kids. Maar wat ik ook zocht, mijn racefiets vond ik natuurlijk niet. Die stond niet ergens tegen een boom of hek geparkeerd maar gewoon in mijn bovenkamer gestald en keurig op slot. Pakte de trein op Gramsbergen Centraal en zonder fiets maar met de bande vol met wind arriveerde ik vervolgens enkele minuten later in Hardenberg.
Werd wakker, Moos stiefelde namelijk binnen en vroeg, ik verzin het niet, Papa, ga je straks mee een stukje fietsen...?
Eind Oktober, Bert en Daniël doen mij toch meer dan ik van te voren had kunnen bedenken.
Wilde de droom mij iets zeggen. Dat het gewoon goed komt met mien moat...?? Dat hij gewoon aan het fietsen is en later blijkt dat hij helemaal niet aan het fietsen was, dat zijn fiets ook ergens anders geparkeerd staat. Wie döt 'm wat komende vrijdag, hij hef ja de banden vol met wind, ik hoop dat hij niks hef te klagen.
'k zol hoast zeggen....Joah, het mag wel zo. Letste mooie dag van het joar misschien.
Zocht naar een verklaring. Dat ik fietste maar uiteindelijk niet eens mijn racefiets naderhand kon vinden.
Ik hoop dat ze bij Bert ook niks vinden, dat ze weghalen wat 'm al maanden dwars zit en dat er dan verder niks aan het handje is....Dat Bert binnenkort weer dom kan zeuren, dat wij weer mooie gesprekken kunnen voeren aan de keukentafel met mensen die ons allemaal lief zijn.
Bad van U2 speelde op de achtergrond zijn deuntje mee....Ik zocht naar een cirkel die gewoon rond moet komen. Waar hij misschien een schietgebedje naar boven doet bid ik voor de verandering een keertje met Broeder Maat mee....Schaadt het niet, dan baat het misschien wel voor mien moat!
Kiek uut naar vrijdag. Gek genoeg...Ik hoop uit de grond van mijn hart en die van vele anderen dat het goed komt. Ik geloof er wel in....Dat heet vertrouwen en dat het nog lange zijn tied niet is....iets van die strekkingen. In de verste verte niet, zijn klok loopt gewoon een dik uur voor.
Nou ja, daar geloof ik dan weer in.....Joah, mag wel zo. Vrijdag wordt een Prachtig Mooie Dag, gek genoeg!
Fijne Zondag!




zondag 14 oktober 2018

OktoberFest!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'I, I wish you cold swim. Like the dolphins, like dolphins can swim. Though nothing, nothing will keeps us together. We can beat them, forever and ever. Oh, we can be heroes. Just for one day.
I, I will be King and you, you will be Queen. Though nothing will drive them away.
We can be heroes, just for one day. We can be us, just for one day'
Uut 'Heroes' van David Bowie (vandaag 41 jaar geleden kwam de LP Heroes uit)

Ik slenter langs de huizen en fluit zacht, handen in mijn zakken - zomernacht. Boven mij de sterren en de maan. Voor mij nog een paar straten te gaan. En alles is geweldig en ik ga maar eens naar huis. En alles is geweldig, 3 keer vallen, 3 keer vallen, 3 keer vallen ben ik thuis.....
Grappig, rekende gisteren de biertjes af in mijn voormalige stamkroeg. Waar ik vroeger elke zaterdagavond kwam huis ik nu nog slechts sporadisch. Jammer maar ook weer niet, zo gaan soms die dingen.
Was meegesleurd, geheel vrijwillig hoor, door vriend Robert.
Nog even eentje drinken bij Erik in café Mans. Ouwe jongens krentenbrood, een warme deken, daar waar ik mijn onschuld verloor, daar waar ik alles deed wat iemand hierboven ooit verbood. Daar bij Jan Binnenmars waren wij altijd helden voor 1 dag. Jonkies in de dop die niet snel volwassen wilde worden. De zelfbenoemde Helden van de stilte. Maar vaker ontsteeg de kakofonie aan geluid de geluidsbarrière, vaak was voetbal het lijdend onderwerp van gesprek. Onze club. Onze roodzwarte trots. Bijna veertig jaar belijd ik nu al mijn trouwe geloof aan Mainbarg in volgzame stilte. Zo vaak de deksel op de neus gekregen, maar het roodzwarte hart blijft kloppen, dan moet het wel goed zijn. Toch?
Acda en de Munnik popte zich op in mijn hersenloze brein terwijl ik liep van de kroeg naar het station.
Tja, Mariënberg heeft nog altijd een station. De trein stopt er meerdere keren per uur. Zo ook gisteravond.
3 keer vallen. Zo vaak viel onze club dit jonge seizoen al. Vier wedstrijden gespeeld, 1x half gestruikeld maar drie keer vielen wij al genadeloos van het schavot af. Sinds eeuwen bezetten wij voorlopig de laatste plek.
Maar zorgen maken wij ons niet, ja misschien de voorzitter van de André Plaggenmars Fanclub (APF) maar wij niet. Het komt goed. Alles Sal Reg Komme. Vertrouw ons maar, komende zaterdag winnen wij gewoon met 3-1 van Prins Hendrik uut Almelo..Wij gaan ons pas zorgen maken als het bier op is.
Zat gisteravond niet voor niets aan de Straffe Hendrik, een behoorlijke krachtig bier met rijke toetsen van mout en hop. Ik wilde dezelfde pijn voelen als onze voetballers. One Fine Day zijn ze weer onze helden. Trust mij een keer. Maar ik vond het geweldig om gisteren in mien stamkroeggie ff een onvervalste 3e helft te beleven. Zeiken, zeuren, zagen....alles kwam voorbij. Met zwartkiekers en optimisten....Met halve waarheden en hele leugens. Wat doet die vent toch in de basis....Maar het komt goed. Zelfs nog een stukkie politiek, stukje lokale onvrede en toekomstverwachtingen. Met helden van vroeger en op het terras van Café Mans hadden wij de opstelling al klaar en tekenden wij ook nog even voor een betere wereld.
Gisteravond laafde ik na thuiskomst, zonder te vallen, mij aan mooie biertjes. Ik bevond mij in goed gezelschap. Tuurlijk lieve en mooie San, maar vriendin R. zat met haar teruggevonden krullen leuk te wezen. De vijver zat vol lekkere vissen. Allemaal al met een beetje Bacchus on the side ontstonden er leuke gesprekken. De dames aan de Lindemans, mooi op temperatuur. Ik snelde naar de koelkast en begon aan een mooie serie van Brugse Zot, een gouden Carolus, een Cornet en sloot af met enkele Bokjes van ondermeer het eiland Texel en die van Othmar uut Ootmarsum. Ik genoot, ten volle tevredenheid. Moos en Mouna op twee oren en papa zat te genieten van nieuwe helden. Alle Menschen werden Brüder....Duitsland werd in de pan gehakt met 3-0. Niets mooier dan winnen van de Duitsers. Ruim zestien jaar was het geleden. De overwinningen van '88 (2-1 in Hamburg) en de 3-1 op het EK in 1992 staan mij nog helder voor de geest. Vast gezien in mijn stamkroeg, denk het wel.
Ach, alles beter dan die zouteloze pietendiscussies. Tuurlijk koester ik sympathie voor die blokkeerfriezen als was Dumfries ook niet slecht bezig gisteravond in de Johan Cruijff Arena.
Wat een gedoe....Zelfs een ooit gerespecteerd journalist Twan Huys valt genadeloos door de mand en kan straks mee met Sinterklaas retour naar Spanje. Een kat in het nauw maakt inderdaad rare sprongen. Zijn kijkcijfers schuiven onder de 300.000 door. Hij houdt zich niet aan afspraken en vindt zoals zovelen daar in het Westen dat ze ons wat moeten opdringen...Zwarte Piet lijkt op TV definitief uit de mode. Zwart is niet meer de kleur van het kinderfeest. Ik wordt nu al moe van al die C-figuurtjes op de vaderlandse TV, kleuren in vakken. Keurig hoor! Maar een streep door vele rekeningen. Hier, hier in het nuchtere oosten houden wij gelukkig nog gezond verstand. Simon Tahamata, oud voetballer van ondermeer Ajax en het Nederlands Elftal, was er duidelijk over. Hij speelt notabene bij Ajax altijd voor Zwarte Piet, geen Piet Keizer of Schrijvers maar gewoon Zwarte Piet. Kinderen weten toch niet beter is zijn mening. Hij deed die uitspraken bij het programma Nieuwe Maan van Fidan Ekiz. De vrouw waar ik zo'n grote zwak voor heb.
Mooi detail. Sylvana Simons zat naast hem. Die overgevoelige vrouw die al panisch wordt als je zwarte koffie bestelt....Heerlijke TV. Een grote held van vroeger, fijnbesnaarde voetballer, molukse roots en tevens behept met een verleden vol van racisme die er zo lekker nuchter over spreekt. Breekt de week een beetje en de hele zinloze discussie waar je dit leven toch niet uitkomt al dacht Twan daar ff anders over. Misplaatst, alles voor de kijkcijfers...Hoe stom kun je zijn.
Daar had mijn aller, allergrootste held ook zijn mening zeker over gehad. Zwarte Piet was voor hem ook Zwarte Piet gebleven, was toendertijd helemaal geen hekel punt. Deze man van de wereld en liefhebber van vreemde culturen. Goh, ik had er vanmorgen nog niet aan gedacht. Maar voor 13 jaar terug ging hij op deze dag hemelen. 14 oktober 2005. Schrok er een beetje van dat hij deze week helemaal niet zoveel rondspookte in mijn hoofd. Misschien wel teveel dingen aan mijn kop.
Voor 13 jaar terug blies hij zijn laatste adem uit in het ziekenhuis van Hardenberg, hier op steenworp afstand. Het was een mooie dag voor de dood. Blof was destijds op de radio, op een vrijdagmiddag.
Loop nog vaak langs het tuinpad van mijn vader...In die tijd dat Maan nog niet eens geboren was en zangers pas het nummer opnamen als ze tenminste een halve eeuw achter de kiezen had. Meisje, Meisje....Niet alles hoef jij te veranderen in blikgoud. Blijf eens met je vingertjes van dingen af....Foei!
Ach ja, het zijn kleine steentjes in een vijver die blijven liggen. Mien Pa heeft gelukkig wel wat stenen verlegd. Wat zeg ik...Echt wel! Bergen verzet, ijzer met handen gebroken.
Van de week sprak iemand nog mooie woorden over Mien Pa. Dat hij 'm nog had gekend, bij Menderink en later bij de OAD. Klopte als een bus.
Sommigen zijn Helden voor 1 dag, anderen weer Helden voor de stilte....Maar mien Pa is de absolute held.
Moos heeft het ook vaak over Opa Freek. Via zijn ogen en stem blijft hij nog een beetje langer bij ons....
Het is gewoon een Oktoberfeestje geworden....Zowel gisteren als vandaag. Het was een weekendje die hij ook graag had willen beleven. Mooie gesprekken aan een tafel met lieve mensen, wat alcoholerij, happie en snappie van die dingen....Maar misschien neemt hij er vandaag wel eentje op ons, hier op aarde.
Je weet het niet! Wish You Were Here....Maar ik hoef niet meer 3x te vallen om thuis te komen!
Fijne zondag. Vnd maar bruine bonen op het menu als culinair eerbetoon.
Joah, mag wel zo.....

zondag 7 oktober 2018

Twee Lege Stoelen...

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'So, so you think you can tell. Heaven from hell. Blue skies from pain. Can you tell a green field, from a cold steel rail? A smile from a veil, do you think you can tell?
Did they get your trade. Your heroes for ghosts? Hot ashes for trees? Hot air for a cool breeze? Did you exchange. A walk on part in the war. For a lead role in a cage?
How i wish, how i wish you were here. We're just two lost souls swimming in a fish bowl. Year after year. Running over the same old ground and how we found. The same old fears. Wish you were here.'
Uut 'Wish You Were Here' van Pink Floyd

Twee lege stoelen...
Twee lege stoelen in een verder uitverkocht theater de Voorveghter...
Het zette mij gisteravond aan het denken terwijl het 12-koppige Pink Floyd Project de spreekwoordelijke pannen van het dak speelden. Dichterbij het echte Pink Floyd van ondermeer David Gilmour en Roger Waters zou ik vanavond niet komen. Ruim 2,5 uur dompelen wij ons onder in een soort van memory lane. 
Nou ja, terug naar de muziek van mijn veel oudere broers die ik 's avonds hoorde door de muren heen terwijl ik thuis de slaap probeerde te vatten. Want hoorde hun stemmen vanaf gekraste platen als een kind dat niet slapen kon en had destijds geen idee waar ze over zongen.
Ja, iets met gaten in muren, over geld, gekke diamanten, tijd, leren om te vliegen en hopen dat jij er toch was...
Wist ik toen veel. Was in die tijd banger voor de plaaggeest van Bassie en Adriaan dan voor de progressieve psychedelische rockmuziek wat later Pink Floyd bleek te heten die muzikaal schopten tegen de wereld waarin ze leefden met hun filosofische songteksten. Bombastisch, lange gitaarsolo's, experimentele geluiden. Soms dacht ik dat het huis aan de Clemmestraat 2 een Ufo aan het worden was en wij uitcheckten van Mariënberg Airport om de onbekende ruimte in te gaan. Terug naar later!
Maar ben wel enigzins blijven hangen in de sound van toen. The Eagles, Supertramp, The Rolling Stones, The Who, Simon & Garfunkel, The Beatles en de heren van Pink Floyd.
Wat ik toen al wist dat ik bang was om mensen kwijt te raken....Ouders, familie, vrienden, kennissen, gewoon mensen die hier nog hadden moeten huizen in plaats van te gaan hemelen ergens in het heelal, universum nou ja...ergens hier boven ons.
Twee lege stoelen...
Nou ja, dat kwam dus langs in mijn gedachten gisteravond, gezeteld in het rode pluche van ons theater zo zittend naast mijn mooie en lieve San die soms zachtjes gaapte....Keek ook uit naar de springbox die al opgemaakt voor ons klaar stond. Wish You Were Here.
Twee lege stoelen...
Vroeg mij af of het stel, het duo, misschien wel vrienden of goede vriendinnen vergeten waren dat zij kaartjes hadden voor het uitverkochte concert van het Pink Floyd Project. 
Is mij ook wel eens overkomen in theaterseizoenen dat ik bij wijze van spreken mij meer bevond in het theater dan bijvoorbeeld langs de zijlijn. 
Of waren ze snipverkouden, de griep te pakken. Dat kon natuurlijk ook.
Of waren ze net uit elkaar? Bij het scheiden van de markt spreekwoordelijk de verkeerde kant op waren gelopen...en de kaartjes niet hadden verdeeld. Wel de CD's, eentje voor jou en eentje voor mij want gekregen van mijn moeder...dus van mij. Nu had je die lelijke lamp toebedeeld gekregen, nu zat je kniezend thuis en dacht je alleen maar,had ik maar voor de kaartjes gekozen...!
Of waren ze misschien de ouders van een mooie en lieve zoon. 20 jaar, die volop in het leven stond. Die voetbalde in het eerste van Bruchterveld. Dat je nu bezig waren om het afscheid voor te bereiden waar je helemaal niet mee bezig was, proberen de grond terug te vinden die compleet vrijdagavond onder je voeten waren weggezakt. Wat een leegte!
Wish You Were Here! Blijf bang om mensen te verliezen maar nu helemaal je de mannelijke helft van twee ouders bent. Elke dag bang om het geluk te verliezen. Dat ze een verkeerde afslag kiezen of door het noodlot de navigatie hen naar boven stuurt....Voor altijd en eeuwig.
Waren daarom die twee stoelen leeg....? Hopen dat ie toch gewoon weer op die bank in de kamer zou zitten. Hallo Papa, hallo Mama....Niet dus!!
Bang om te verliezen als er niks meer te winnen valt. Ben ook bang om lieve mensen te verliezen. 
Een goede maat of een mooie tante. Twee mensen, twee stoelen die bezet moeten blijven. Ze hebben kaartjes gekocht voor het leven. Ondanks de mindere berichten, ondanks het feit dat Meneer K. hen een bezoekje heeft gebracht en voorlopig niet van plan is om te verhuizen. 
Weet nog wel een huisje voor hem, ergens ver weg op de hei....
Twee lege stoelen...Het kan natuurlijk ook de plek van knappe doktoren zijn geweest of ambulance-personeel die ergens anders nodig waren. Je weet het niet, hoopte het maar. 
Gelukkig ging er iemand anders zitten. 
Fijne zondag, Joah mag wel zo........