'I, I wish you cold swim. Like the dolphins, like dolphins can swim. Though nothing, nothing will keeps us together. We can beat them, forever and ever. Oh, we can be heroes. Just for one day.
I, I will be King and you, you will be Queen. Though nothing will drive them away.
We can be heroes, just for one day. We can be us, just for one day'
Uut 'Heroes' van David Bowie (vandaag 41 jaar geleden kwam de LP Heroes uit)
Ik slenter langs de huizen en fluit zacht, handen in mijn zakken - zomernacht. Boven mij de sterren en de maan. Voor mij nog een paar straten te gaan. En alles is geweldig en ik ga maar eens naar huis. En alles is geweldig, 3 keer vallen, 3 keer vallen, 3 keer vallen ben ik thuis.....
Grappig, rekende gisteren de biertjes af in mijn voormalige stamkroeg. Waar ik vroeger elke zaterdagavond kwam huis ik nu nog slechts sporadisch. Jammer maar ook weer niet, zo gaan soms die dingen.
Was meegesleurd, geheel vrijwillig hoor, door vriend Robert.
Nog even eentje drinken bij Erik in café Mans. Ouwe jongens krentenbrood, een warme deken, daar waar ik mijn onschuld verloor, daar waar ik alles deed wat iemand hierboven ooit verbood. Daar bij Jan Binnenmars waren wij altijd helden voor 1 dag. Jonkies in de dop die niet snel volwassen wilde worden. De zelfbenoemde Helden van de stilte. Maar vaker ontsteeg de kakofonie aan geluid de geluidsbarrière, vaak was voetbal het lijdend onderwerp van gesprek. Onze club. Onze roodzwarte trots. Bijna veertig jaar belijd ik nu al mijn trouwe geloof aan Mainbarg in volgzame stilte. Zo vaak de deksel op de neus gekregen, maar het roodzwarte hart blijft kloppen, dan moet het wel goed zijn. Toch?
Acda en de Munnik popte zich op in mijn hersenloze brein terwijl ik liep van de kroeg naar het station.
Tja, Mariënberg heeft nog altijd een station. De trein stopt er meerdere keren per uur. Zo ook gisteravond.
3 keer vallen. Zo vaak viel onze club dit jonge seizoen al. Vier wedstrijden gespeeld, 1x half gestruikeld maar drie keer vielen wij al genadeloos van het schavot af. Sinds eeuwen bezetten wij voorlopig de laatste plek.
Maar zorgen maken wij ons niet, ja misschien de voorzitter van de André Plaggenmars Fanclub (APF) maar wij niet. Het komt goed. Alles Sal Reg Komme. Vertrouw ons maar, komende zaterdag winnen wij gewoon met 3-1 van Prins Hendrik uut Almelo..Wij gaan ons pas zorgen maken als het bier op is.
Zat gisteravond niet voor niets aan de Straffe Hendrik, een behoorlijke krachtig bier met rijke toetsen van mout en hop. Ik wilde dezelfde pijn voelen als onze voetballers. One Fine Day zijn ze weer onze helden. Trust mij een keer. Maar ik vond het geweldig om gisteren in mien stamkroeggie ff een onvervalste 3e helft te beleven. Zeiken, zeuren, zagen....alles kwam voorbij. Met zwartkiekers en optimisten....Met halve waarheden en hele leugens. Wat doet die vent toch in de basis....Maar het komt goed. Zelfs nog een stukkie politiek, stukje lokale onvrede en toekomstverwachtingen. Met helden van vroeger en op het terras van Café Mans hadden wij de opstelling al klaar en tekenden wij ook nog even voor een betere wereld.
Gisteravond laafde ik na thuiskomst, zonder te vallen, mij aan mooie biertjes. Ik bevond mij in goed gezelschap. Tuurlijk lieve en mooie San, maar vriendin R. zat met haar teruggevonden krullen leuk te wezen. De vijver zat vol lekkere vissen. Allemaal al met een beetje Bacchus on the side ontstonden er leuke gesprekken. De dames aan de Lindemans, mooi op temperatuur. Ik snelde naar de koelkast en begon aan een mooie serie van Brugse Zot, een gouden Carolus, een Cornet en sloot af met enkele Bokjes van ondermeer het eiland Texel en die van Othmar uut Ootmarsum. Ik genoot, ten volle tevredenheid. Moos en Mouna op twee oren en papa zat te genieten van nieuwe helden. Alle Menschen werden Brüder....Duitsland werd in de pan gehakt met 3-0. Niets mooier dan winnen van de Duitsers. Ruim zestien jaar was het geleden. De overwinningen van '88 (2-1 in Hamburg) en de 3-1 op het EK in 1992 staan mij nog helder voor de geest. Vast gezien in mijn stamkroeg, denk het wel.
Ach, alles beter dan die zouteloze pietendiscussies. Tuurlijk koester ik sympathie voor die blokkeerfriezen als was Dumfries ook niet slecht bezig gisteravond in de Johan Cruijff Arena.
Wat een gedoe....Zelfs een ooit gerespecteerd journalist Twan Huys valt genadeloos door de mand en kan straks mee met Sinterklaas retour naar Spanje. Een kat in het nauw maakt inderdaad rare sprongen. Zijn kijkcijfers schuiven onder de 300.000 door. Hij houdt zich niet aan afspraken en vindt zoals zovelen daar in het Westen dat ze ons wat moeten opdringen...Zwarte Piet lijkt op TV definitief uit de mode. Zwart is niet meer de kleur van het kinderfeest. Ik wordt nu al moe van al die C-figuurtjes op de vaderlandse TV, kleuren in vakken. Keurig hoor! Maar een streep door vele rekeningen. Hier, hier in het nuchtere oosten houden wij gelukkig nog gezond verstand. Simon Tahamata, oud voetballer van ondermeer Ajax en het Nederlands Elftal, was er duidelijk over. Hij speelt notabene bij Ajax altijd voor Zwarte Piet, geen Piet Keizer of Schrijvers maar gewoon Zwarte Piet. Kinderen weten toch niet beter is zijn mening. Hij deed die uitspraken bij het programma Nieuwe Maan van Fidan Ekiz. De vrouw waar ik zo'n grote zwak voor heb.
Mooi detail. Sylvana Simons zat naast hem. Die overgevoelige vrouw die al panisch wordt als je zwarte koffie bestelt....Heerlijke TV. Een grote held van vroeger, fijnbesnaarde voetballer, molukse roots en tevens behept met een verleden vol van racisme die er zo lekker nuchter over spreekt. Breekt de week een beetje en de hele zinloze discussie waar je dit leven toch niet uitkomt al dacht Twan daar ff anders over. Misplaatst, alles voor de kijkcijfers...Hoe stom kun je zijn.
Daar had mijn aller, allergrootste held ook zijn mening zeker over gehad. Zwarte Piet was voor hem ook Zwarte Piet gebleven, was toendertijd helemaal geen hekel punt. Deze man van de wereld en liefhebber van vreemde culturen. Goh, ik had er vanmorgen nog niet aan gedacht. Maar voor 13 jaar terug ging hij op deze dag hemelen. 14 oktober 2005. Schrok er een beetje van dat hij deze week helemaal niet zoveel rondspookte in mijn hoofd. Misschien wel teveel dingen aan mijn kop.
Voor 13 jaar terug blies hij zijn laatste adem uit in het ziekenhuis van Hardenberg, hier op steenworp afstand. Het was een mooie dag voor de dood. Blof was destijds op de radio, op een vrijdagmiddag.
Loop nog vaak langs het tuinpad van mijn vader...In die tijd dat Maan nog niet eens geboren was en zangers pas het nummer opnamen als ze tenminste een halve eeuw achter de kiezen had. Meisje, Meisje....Niet alles hoef jij te veranderen in blikgoud. Blijf eens met je vingertjes van dingen af....Foei!
Ach ja, het zijn kleine steentjes in een vijver die blijven liggen. Mien Pa heeft gelukkig wel wat stenen verlegd. Wat zeg ik...Echt wel! Bergen verzet, ijzer met handen gebroken.
Van de week sprak iemand nog mooie woorden over Mien Pa. Dat hij 'm nog had gekend, bij Menderink en later bij de OAD. Klopte als een bus.
Sommigen zijn Helden voor 1 dag, anderen weer Helden voor de stilte....Maar mien Pa is de absolute held.
Moos heeft het ook vaak over Opa Freek. Via zijn ogen en stem blijft hij nog een beetje langer bij ons....
Het is gewoon een Oktoberfeestje geworden....Zowel gisteren als vandaag. Het was een weekendje die hij ook graag had willen beleven. Mooie gesprekken aan een tafel met lieve mensen, wat alcoholerij, happie en snappie van die dingen....Maar misschien neemt hij er vandaag wel eentje op ons, hier op aarde.
Je weet het niet! Wish You Were Here....Maar ik hoef niet meer 3x te vallen om thuis te komen!
Fijne zondag. Vnd maar bruine bonen op het menu als culinair eerbetoon.
Joah, mag wel zo.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten