Strawberry Fields Festival!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Let met take you down. Cause I'm going to Strawberry Fields. Nothing is real and nothing to get hung about. Strawberry Fields forever. Living is easy with eyes closed.
Misunderstanding all you see. It's getting hard to be someone. But it alls works out. It doesn't matter much to me. Let met take you down. Cause I'm going to Strawberry Fields.
Uut 'Strawberry Fields' van The Beatles 

Moi, ben ik weer!
We have nailed it, ons eerste echte concert samen.
Wat ontzettend geweldig, wat een momentje weer...Kippenvel van kruin tot grote teen!
Hij, zes jaar jong inclusief fonkelnieuwe hoed. De oude is inmiddels (gelukkig) terecht na een halve dag zoeken in een hooiberg en flink wat whatsappen. Ondertussen wat spelden rijker....
En ik, inmiddels 47 jaren onderweg, 's middags met maar 's avonds zonder hoofddeksel.
Echter Moos had van te voren een afspraak met Daniël Lohues gemaakt. Hij zou zijn hoed op doen want Lohues had ook net een nieuwe. Tis een Dorgelo hè, afspraak is afspraak!
Al weken van te voren was hij lichtelijk gespannen en verder in staat van gepaste opwinding.
Als hij het maar volhield. Lohues betrad pas 's avonds om half tien het hoofdpodium. Allerlei scenario's hadden San en ik al uitgedokterd maar gisteren konden die natuurlijk al bij voorbaat in de prullenmand.
's middags nog ff slapen, ho maar.....
Moos laat zich meestal niet sturen, arme arme rij-instructeur over pak 'm beet dik tien jaar. Fons, je zou er bijna een getrimde baard van gaan krijgen.
Maar enfin, hij zou eindelijk Daniël Lojus gaan zien. Die grote muzikale held van zijn vader maar zoonlief kan ook heel wat nummers van de troubadour uut Erica woord voor woord meezingen. Wie deed 'm wat gisteren...??
Zusje Mouna, net een kleine dertig maanden op deze aardkloot, zingt tevens dat het zondag was in de Koperbar, dat het voetballen kloar was en dat Harald, Daniël en Cor wat stonden te ouwehoeren toen er iene binnen kwam op Erica met een bloaserig verhaal. Hij was zo goed als kloar en dan zingt Mouna altied: Maak Joe Woar, als je doet wat je zegt dan lieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeg ie nie.....
Het was thuiskomen op het StrawBerry Fields Festival in Dedemsvaart. Bijna niemand logenstrafte de teksten van The Beatles, postuum de naamgevers van het geweldige muziekevenement in het Gemeentepark achter de gitarenwinkel van Bults, Rudi Bults.
Zelden iemand zo relaxt zien acteren op zijn eigen feestje. Die man is werkelijk niet in de brand te krijgen. Een kleine vierduizend man liepen te paraderen in zijn achtertuin maar hij vond het ten allen tijdde een prachtige mooie dag. Zangeres Hannah Mae was vijf minuten voor het optreden haar gitaar kwijt. 'Ach, pak er maar een uit de winkel.". Prachtig toch! Sprak hem 's middags en ik sprak hem 's avonds. Ik had de luxe dat ik een soort van sfeerreportage mocht maken voor de krant. Voor zoiets krijg ik altijd te weinig woorden van de redactie mee. Als ik al mijn indrukken wil ventileren op het spreekwoordelijke witte papier zit ik binnen no-time aan de max. Hele zinnen schrappen en halve woorden. Wat een zonde, althans dat vind ik dan. Je wilt de wereld jouw omgeving gewoon laten zien. Maar wat was het een mooie dag.
Ik had Moos nog niet verteld dat de kans bestond dat hij Daniël de hand ging schudden.
Hij was al door het dolle heen. Weet niet of het feit dat hij heel laat mocht opblijven de boventoon voerde of dat hij eindelijk Lojus live ging zien. Hij was, net als zijn Papa, al in Erica geweest en ooit dachten wij bij de C1000 de hoed van Lohues te zien waar later een andere Ericaner onder bleek te zitten. Destijds waren wij inpandig op camping 'Op Fietse' in het eerder benoemde Erica. Fietsen langs de koperbar aan het kanaal en via de brug arriveerden wij weer in het dorp!
Maar het kwam er toch van. 's middags zaten wij nog gebroederlijk in het gras naar Bertolf te luisteren. Heerlijke muziek met natuurlijk grote vriend Bauke Bakker op de drums. Bertolf moest ook lachen net als een groot deel van het publiek toen Moos enthousiast reageerde op de vraag van de Zwolse zanger of het gezellig was in Dedemsvaart op het Strawberry Fields Festival...haha geweldig.
Moos reageerde daarna ook iets te enthousiast toen ik 'm vroeg of hij Daniël reeds zag lopen. Hij had Papa namelijk verteld dat hij 's middags al op het festival was te vinden. Hij wilde namelijk wel een quasi interview met de Stentor, editie vechtdal, doen.
Moos, voorzien van een nieuwe blauwe koptelefoon en al eerder vermelde nieuwe hoed, nam zijn taak net iets te serieus. Blijkbaar niet helemaal goed begrepen. Want hij stiefelde meteen via de gehekwerkte coulissen backstage...
Potverdikkemei. Ik kon schreeuwen wat ik wilde maar ja die koptelefoon kwam niet uit China en filterde alle hoge bastonen perfect. Zijn korte beentjes waren mijn lange benen te snel af, het moet gezegd, ik reageerde ook behoorlijk traag. San en Mouna zagen het van een afstandje gebeuren....Het zal ook (weer) niet eens!
'Daniël Lojus, Daniël Lojus waar ben je.....lachend keek een vrouwelijke stage-manager om het hoekje. Ik kon Moos een halt toeroepen....met een blik van een welgemeende Sorry (kinderen hè) haalde ik Moos vanachter het podium vandaan....Maar niemand die zich er druk over maakte. Iedereen was zo relaxed op het Festival. Nu ik nog.
Maar Daniël liet zich niet zien, of wij konden hem niet vinden net zoals de hoed van Moos die ochtend!
's Avonds maar een nieuwe poging wagen. Hij trad pas om half tien op. Na Mouna afgeleverd te hebben bij Oma gingen wij opnieuw naar Dedemsvaart. Op naar het Strawberry Fields Festival. Zou hij het volhouden...Waren alle kronkels recht in zijn koppie?
Op naar Daniël Lohues, zou hij zijn nieuwe hoed hebben meegenomen....??
Dat had ie. Klokslag acht uur mochten wij nu wel legaal backstage. Weer een glimlach van de stage-manager viel ons ten deel. Vast en zeker ook kinderen, schept een band. Moos liep het terras van het voormalige Rabobank-gebouw op. Waar ik koos voor een rustige entree riep mijn zoon al dat hij Daniël Lohues aan het zoeken was. Iemand op het terras draaide zich om, voor Moos de bevestiging dat dat Lojus moest zijn...De zanger van Maak Joe Woar, Ondergrondse Hutte en A28.
Daniël gaf Moos meteen een hand. "Jij moet Moos zijn want je hebt je hoed op, Mooi man. Mijn hoed ligt nog in de auto. Doe ik straks op, ok?
Ik vond het echt een prachtige mooie dag geworden. Lohues was goed te passe....Stelde hem wat (onzin)vragen, althans dat vond ik, oog in oog met je muzikale held doet gekke dingen met je. Wat ik oe brom! Mijn biertje tijdelijk op de bagagedrager van een onbekende fiets....Wat dut mij wat vandage.
Wat een mooie kerel. Moos deed eigenlijk het interview, stelde goede vragen. Hij vond Daniël in het echt er toch anders uitzien....Haha, wat een kerel! We hadden het over Ilse (DeLange), over Hannah (Mae), over Bernhard (Gepken) die gisteren gewoon vier keer optrad. Die een marathon op zijn gitaren speelde....Waarvan Akte! We hadden het over boeren, over andere gewassen verbouwen, over allennig spelen in het theater, over familie, over Rudi en over Bults. Over Amerika, Over LA, dat je daar ook grote gitaarwinkels had maar dat Rudi wel de kroon spande...Ja, gewoon over van alles, beide zittend op een golfkarretje. Volgens mij zijn wij daar allebei niet van...haha.
Mooie Kerels der Rudi und der Daniël. Voelde mij best wel apart en bijzonder. Onze eerste concert samen en wij zaten gewoon even in het wilde weg te keuvelen met Lohues, Daniël Lohues.
Heb nu nog last van mijn schouder. Natuurlijk wilde Moos op mijn schouders. Daniël had nu wel zijn nieuwe hoed op toen hij de eerste klanken van Nie Veur Spek en Bonen inzette....Hij zat even aan zijn hoed en volgens mij Moos ook....Mijn grote en mijn grote kleine held op 1 vierkante meter geteld. Bijzonder, heel bijzonder. Lohues viel absoluut niet van zijn voetstuk...Neuh, hij kreeg er warempel een sokkel bij.
Hij bezorgde Moos een fantastische avond, zijn eerste concert die hij niet snel zag vergeten en anders ik wel.
Als je begrijpt wat ik bedoel. Wie deed ons gisteren wat en wie doet ons vandaag wat.
Muziek verbindt en anders de teksten van Lohues wel. Kerel, kerel....wat een prachtige mooie dag heb jij er van gemaakt. Jij hebt je woar gemaakt.....We zingen het straks nog meer uit volle borst met zijn vieren in de Volkswagen. Moos met zijn nieuwe oude hoed op!
Geluk is een hangmat waarin je lui ligt in een wezenloze stilte.
Let met Take you Down. Strawberry Fields (festival) Forever.
Bestaat toeval....Moos op de foto met Daniël en een ........Fiets!
Joah, mag wel zo....
Fijne zondag.

Meer dan Goud!

Hallo lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Leve het nijlpaard! Wat een schitterend dier! Dik, lui en lelijk, ligt hij in de rivier. Je hoort hem nooit klagen. Het nijlpaard heeft stijl. Hij ligt alle dagen met z'n kont in de Nijl!
Het nijlpaard heeft maling aan uiterlijk schoon. Zoals ie eruit ziet, zo is ie gewoon. Hij maakt zich niet op en doet ook niet aan de lijn. Maar ligt dik en lelijk gelukkig te zijn.
Dus als je heel lui bent met een lelijke snuit. Wat kan jou dat schelen, wat maakt dat nou uit. Want neem nou het nijlpaard, die is altijd tevree.
Die gezellige dikkerd, die zit nergens mee.'
Uut 'Leve het Nijlpaard van het Klein Orkest (Harry Jekkers)

Hallo, ben ik weer.
De wereld heeft een lasapparaat nodig, wat ik oe brom!
Die wijsheid pikte ik namelijk gisteravond gratis op, koste geen enkele moeite, terwijl een net gebakken speklapje onaangeroerd bleef. De wereld heeft een lasapparaat nodig, eentje die de losse eindjes aan elkaar knoopt! Waarvan Akte!
Volgens mij klopt het ook nog. Want mien Ome Lenard laste vroeger, eerder duzz, vele zaken aan elkaar vast. Ik zag 'm vaak wegduiken in zijn zwarte laskap terwijl ik onderweg was naar Tante Riek. Volle focus op zijn precisiewerk. In zijn donkergroene overall bij de TSM, jarenlang prijkte dat logo trots op zijn rechterborst. Fier als hij was op zijn werk! Rond mijn zestiende tot ongeveer twee jaar later had ik tevens een groot TSM-logo elke zaterdag op mijn keepersshirt staan. Het werk van mien Ome Lenard sponsorde het A1-elftal van Mariënberg. Weet nog steeds niet wat ze daar destijds precies deden maar het werkte wel.
Want vroeger, eerder duzz, was er veel minder gezeur. Mocht je nog roken bijvoorbeeld, mocht je nog met een oude diesel Amsterdam in, of weer uit. Vroeger zeurden mensen ook veel minder. Was links nog rechts of net andersom. Mocht je nog ongestoord ademen van de vrije natuur. Met (Levi) Weemoedt las ik gisteren zijn relaas in de Stentor/AD. Daar las ik ook dat wij eigenlijk een lasapparaat nodig zijn....De broer van, die later een iets verdere buurman bleek te zijn, bevestigde mijn gedachten. Hij laste gisteravond vrij laat de laatste eindjes in mijn troebele brein aan elkaar net zoals vroeger Ome Lenard dat deed.
Want als je kunt lassen gaat er een wereld voor je open. Heel wat zaken die onmogelijk leken kun je nu ineens wel realiseren gewoon met een lasapparaat. Eentje van FERM of zo...
Door te lassen draag je zelfs je steentje bij aan het milieu. Je herstelt immers spullen die anders op de schoothoop zou belanden, je bespaart ondermeer Bovenveld zo wat ruimte op de vuilnisbelt. Is Groen Niks ook weer blij met jou, nu wij nog! Toen ik gisteren bij Moe de krant opensloeg, boven een dampende kop zwarte koffie, wist ik al dat wij in deze wereld flink wat lasapparaten en vooral flink wat handige buurmannen & buurmannen nodig zijn. Ajeto!
Jan en Jannie van Raalte (73 en 68 jaar jong) uit Hasselt hebben in hun moestuintje ook twee wietplantjes staan. Jan maakt er wietolie van voor zijn vrouw die kampt met huidproblemen (psoriasis). Geen enkel medicijn hielp. Ze heeft het al 45 jaar en niets van die middeltjes en smeersels hielpen tegen die verschrikkelijke jeuk. Jeuk kan je leven vergallen. Per toeval ontdekte Jan het, een noodgreep derhalve. Anders heeft Jannie constant last van jeuk, tot bloedens toe. Jan dokterde een beetje en al jaren gebruiken ze het puur voor eigen medicinaal gebruik. Maar twee wietplantjes tussen de stukjes frisse sla en knapperige heilige boontjes door. Het zijn geen groot verbruikers....Maar nu is er zo'n anonieme klootzak die er wat van vond, blijkbaar niet in het bezit van een lasapparaat laat staan een gelukkig leven die de kliklijn meende te moeten bellen. Anoniem ook nog eens, Bah!
De hoeders van de wet kwamen langs en Jan moest binnen twee weken de planten weghalen, dat was gisteren duzz. Nederland op zijn smalst. Gewone wietolie helpt Jannie niet, die is chemisch bewerkt en daar zijn alle hulpzame stoffen reeds uitgefilterd. Ok, het is verboden in Nederland om wietplanten te hebben maar je wordt niet vervolgd als je vijf of minder plantjes teelt. Laat Jan en Jannie toch. Elke dag ondraaglijke jeuk is kloten hoor...zo'n anonieme beller moet zich eens laven aan zo'n lasapparaat, er zou een wereld voor hem opengaan. Maar Nederland wordt teveel het land van allemaal regeltjes en elkaar het licht niet meer in de ogen gunnen. Veel mensen hebben zo'n laskap op de doppen. Zien vooral de wereld (te) donker in. In hun wereld wordt het niet elke dag licht en de lichtpuntjes die ze wel zien bellen ze lekker anoniem door...Bah!
Ach. Het is niet allemaal kommer en kwel hoor. Wij genieten van een JimBee Meloen en Moos schreef vorige week gewoon zijn eigen eerste boek. De appel valt niet ver van de pruimenboom, geen lasapparaat in de buurt.
Zes bladzijden lang...zes pagina's ging het over vijf monstertrucks. Dat is toch fantastisch! Jeuk, maar dan anders....Kippenvel, geen wietolie tegen bestand.
Las nog veel meer in de krant gisteren. Een terugblik van wat vrijdagavond op de televisie zagen.
Dat Elis Ligtlee imponeerde met haar openhartige verhaal in het programma Meer dan Goud!
Regerend Olympisch (!!) kampioen Keirin (heel hard fietsen op de wielerbaan) uit Eerbeek vertelde zonder opsmuk over haar leven, haar prestaties, haar geworstel met het ideale gewicht en de redenen om op haar 24e (!) al te stoppen met haar geliefde sport. Nu viel er niks meer te lassen.
Wat had ik Elis een lasapparaat gegund. Het is sowieso een prachtig programma. Opgenomen in kasteel Rechteren in Dalfsen, hier vlak om de hoek. Lekker nuchter! Zes voormalige topsporters die openhartig vertellen over hun sportcarrière. Vorige week was het Erben Wennemars die verhaalde over zijn pieken en diepe dalen. Kim Lammers, de hockeyster, passeerde ook al de revue. De eerste met Hans van Breukelen moeten wij nog terugkijken, die hebben we gemist. Schijnt ook een indrukwekkend verhaal te zijn geweest, het polletje moet zeker en dwars voorbij zijn gekomen....De keepert van '88. Maar het is een eerlijk programma, rauw en teder zonder lasapparaat met terugwerkende kracht. Volgende week is Bas van de Goor aan de beurt, die leukemie overwon. Ik ken zijn verhaal, heb het al eens mogen horen in een werkelijk muisstille Voorveghter. Leontien van Moorsel sluit de rij als ik het goed heb.
Maar Elis raakte mij, raakte ons. Ze was al heel jong BMX-kampioen, de overstap naar het baanwielrennen. en drie geleden, in 2016 stopte ze ineens. Ze had er geen zin meer in, al het plezier was weggehaald door ondermeer en/of notabene haar eigen coach. Die haar (ook) te dik vond en die verder vond dat haar Olympische titel gewoon geluk was. Heftig. Het eten in kasteel Rechteren bleef onaangeroerd. Ook ik stopte met chips eten, de Mummelmann werd spreekwoordelijk koud terwijl die gewoon niet warm moet worden, maar dat geheel terzijde.
Zij was altijd die baanwielrenner geweest van 1,85 meter en altijd iets te zwaar...In tranen vertelde ze haar leven in een notedop aan de hand van foto's. Hoe mensen met woorden andere mensen pijn kunnen doen. Moedwillig. Vaak niet eens anoniem. Om jeuk van te krijgen....Een kras op de ziel, een deuk in je zelfvertrouwen enkel en alleen door wat mensen van je menen te moeten vinden....Bah! Ik vind zelf ook altijd van alles. Ben zeker niet heilig. Ben ook niet altijd trots op mijn uitspraken...Wij maken ons er allemaal, misschien, wel eens schuldig aan. Losse eindjes in ons hoofd, de laskap binnen handbereik maar geen zin om de lossen eindjes aan elkaar te willen lassen. Het is ook een vak op zich. Het verandert wel je wereld, zeggen ze. Buurman en Buurman, Ajeto! Ik zag Buurman Tijdelijk denken: Ik haal mie ook zo'n ding op.
Elis ging er kapot aan. Gaf haar droom op omdat het een regelrechte nachtmerrie werd.
Wat dat betreft een 'mooi' weekend gehad met mooie mensen met mooie en soms minder mooie verhalen. Soms moeten verhalen worden verteld zoals die van Elis en vele anderen. Soms moet je aan een keukentafel zitten als je de vaatwasser niet kunt vinden of de pruimenjam.
Rond de Noordzee, ook zo'n programma met liefde gemaakt en met nu wel een lasapparaat. Drie Belgen die 5000 kilometer rond de Noordzee trokken. Fietsend. Wandelend. Varend. Gewone verhalen optekenen...Verhalen uit het leven gegrepen. Soms leuk, soms wat minder. Maar altijd met die verbindende factor. De Noordzee. Het zoute en ziltige lasapparaat
Ik wens iedereen zo af en toe een lasapparaat toe. Hoop dat je snapt wat ik bedoel.
Want ik heb misschien zelf wel het hardst zo'n ding nodig. Losse eindjes in mijn troebele brein aan elkaar knopen, aan elkaar lassen. Verbinding maken, connected! Iets met golven en draden. Ome Lenard moet vast nog ergens die laskap hebben liggen. Hij liet namelijk niks links liggen, was zuinig op zijn gereedschap. Alles hing netjes aan de wand en het lasapparaat keurig onderhouden rechts op de werkbank.
Toen links en rechts nog gewoon elkaar vonden in het midden. Puntgelasts en wel!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo!
Moos, wie schrijft die blijft....! Moos, Jij en Mouna, zijn onze lasapparaten van deze wereld....!
Die niet razend is, maar de wereld is wel raozend gemaakt bij het gebrek aan voldoende lasapparaten
Dat beseffen wij niet altijd maar is wel zo...

Het Slotseizoen...?

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'De keuzes die je maakt zullen altijd blijven staan. Soms zijn ze doordacht en soms kun je er blindelings voor gaan. Soms kies je de langste weg, soms vind je 'm naast de deur.
Soms heb je te ver gezocht maar het antwoord schijnt in al zijn kleur. 
Het is voor altijd blijven of voor altijd er vandoor.
Als kracht wint van twijfel dan volgen we het juiste spoor.
Het is niet altijd raak, soms zit je er goed naast.
Soms heb je zo goed gekozen dat het je nog steeds verbaast
Het is okee als je soms de fout ingaat, vergeet niet dat de keuzes die je maakt.
De juiste zijn want je hebt ze zelf gemaakt.' 
Uut 'De Keuzes Die Je Maakt' van Van Dik Hout.

Hallo, ben ik weer.
Luister net naar een plaat van Marsman in mijn blauwe oortjes.
Néé...niet eentje van Juf Marsman, de aanstaande juffrouw van Moos komend schooljaar. Bestaat toeval vraag je je dan wel eens af? Is wederom een cirkel rond...? Hebben sommige mensen toch de touwtjes boven in handen....??
Zeg het maar. Juf Marsman gaf ook mij, ooit in een ver ver verleden, namelijk les. Althans ze deed een poging daartoe haha...Pikte toen al niet alles op, wat ik je brom! Ze kwam destijds als beginnend en jonge onderwijzeres op mijn school de Hoekstee in Beerzerveld terecht en bijna veertig jaar later onderwijst ze straks een nieuwe Dorgelo aan het firmament. Moos duzz. Onderweg naar zijn eigen volwassenheid met een 'oude' juf van Papa aan het stevige roer. Grappig toch. Juf Marsman van CBS de MarsWeijde in de Marslanden. Of vind ik dat alleen maar heel bijzonder...? Ik vind het gewoon bijzonder en allemachtig prachtig. Goed onderwijs is zo belangrijk. Met mevrouw Marsman zit dat wel goed. Terwijl het natuurlijk eigenlijk Juf Janny Marsvrouw moet zijn maar dat geheel terzijde. Moos nam gisteren wel een Snicker in plaats van een stukje Mars. Hij zette dan ook niet als eerste een voet op de maan....Waarvan Akte!
Maar ik luister naar het album van Marsman, Joost Marsman wel te verstaan, uit het jaar 2011. Tot afgelopen woensdag kende ik het solo-album van de voormalige zanger van Is Ook Schitterend (I.O.S.) niet. Is jammer genoeg langs mijn oren geglipt. Hoorde invloeden van Fleetwood Mac, Bruce Springsteen, Dire Straits en the E Street Band. Kan ook zijn dat ik dat ergens gelezen heb in recensies op het internet. Soms nemen mensen dat aan als hun eigen wijs- en waarheid. Al uitgedokterd door anderen maar naar de onwetende buitenwereld het verkondigen alsof je het zelf bedacht hebt, iets in die geest. Knap hoor! Bij doorvragen is de mand vaak niet groot genoeg waar ze dan genadeloos doorheen vallen.
Woensdag zagen wij hem live met zijn band op de Ommer Bissingh. Na jaren van afwezigheid stonden wij weer eens op de Markt. Ouderwets met zijn tweeën in de buurt van Flater. Moos en Mouna bij Oma.
7 augustus stond al enkele weken roodomcirkeld in de agenda. Van Dik Hout en I.O.S. (nou ja, Joost dan) op de Markt in Ommen. Daar wilde ik graag bij zijn. Sinds 1994 volg ik de band van een stel schoolvrienden uit Den Helder al. Dit jaar zitten Martin Buitenhuis en consorten 25 jaar in het vak. Scoorden op het titelloze album meteen maar de grootste hit uit hun omvangrijke carrière. Stil in Mij. Wie kent 'm niet!
Maar ze hebben zoveel meer mooie muziek gemaakt met vaak schitterende teksten.
Joost trapte de avond af om half tien. Wij hadden eerst aan de Vecht gezeten met een lekker wijntje en troebele Weizen bij het nieuwe Paviljoen. Mooie zaak zo op het eerste gezicht en leuke kaart. Vlotte en attente bediening. Ik ging niet vreemd, dat voelt al lang niet meer zo. Jarenlang was steevast Flater mijn uitvalbasis maar Ommen heeft zoveel meer leuke andere horeca-gelegenheden waar je absoluut geen flater slaat. Ommen in de avond met een zon die langzaam wegzakt in het rustige vaarwater, mooier kun je het dan bijna niet bedenken met de vrouw van je dromen naast je gezeten.
Vroeger kende ik bijna elke klinker, zelfs de mede-klinkers en leken mijn wegen zich nooit te gaan plaveien.
Hoeveel voetstappen heb ik er niet gezet samen met de bende van vijf, later alleen met Jan Huiskes. We liepen soms totdat de zon weer opkwam met onze eigengemaakte zevenmijlslaarzen. Dat was ooit.
Panterei. Alles stroomt, niets blijft! Jan sloeg ergens linksaf, ik fietste nog even tot de volgende U-bocht en kwam een ongevraagde rotonde tegen.
Maar Ommen leek voor altijd Ommen te blijven. Dacht ik, hoe dom kun je soms zijn. Ik was een beetje dom ja, Ommen verandert ook. Mocht je er tien jaar niet meer zijn geweest herken je het misschien niet meer...Zelfs de Hema is verhuisd. De worst van Youp is trouwens wel gebleven. Onderzoek alles, beproef alle dingen en behoud het goede. Net zoals de Bissingh. Het is niet langer meer mijn feestje merkte ik afgelopen woensdag maar dat hoeft ook niet. Ik word ouder en moet niet altijd willen terugkijken. Het was eens....Maar wat heb ik daar altijd een geweldige tijd gehad. We worden allemaal ouder...Maar ik zie soms nog de ondeugd in de vrienden van vroeger. Mooi. Panterei, alles stroomt niets blijft.
Van Dik Hout was gewoon super! Een kwart eeuw op de bühne maar nog steeds Grand Cru. Goede wijn behoeft geen krans! Die vijf jongens uit Den Helder, top!
Voor een paar uurtjes was ik terug in eerder. Eerst met Is Ook Schitterend en later met Van Dik Hout.
Voltooid Verleden Tijd! Even niks geen gezeur aan de kop, even niet de angst voor wat er allemaal fout kan gaan. Joost mocht het eerst weten en later kwam Buitenhuis bij mij binnen buurten met zijn eigenzinnige teksten.
Bij Stil in Mij een knipoog naar boven en bij de Keuzes Die Je Maakt leerde mij een snelle rekensom dat ik niet anders zou kiezen als ik weer de keus had om het over te doen. Ik zou ze zo weer maken!
Want is het gewoon okee als je soms de fout ingaat, vergeet niet dat de keuzes die je maakt de juiste zijn want ik heb ze zelf gemaakt!
Waar de één linksaf koos ik ervoor om rechtdoor te gaan. Waar iedereen riep doorfietsen, stapte ik eigenwijs af en liet de pedalen rusten. Ach, iedereen komt uiteindelijk op zijn eindbestemming. Vroeg of laat!
Laat me vliegen zo hoog ik kan en als ik val, vang me dan. Laat me bouwen aan mijn luchtkasteel. Joost mocht het weer weten....Luisteren naar een Marsman, Joost of Janny, is echt niet verkeerd. Begrijp me goed, het is dan vervolgens aan jou welke keuzes en beslissingen je maakt!
Tja, wilde het toch echt hebben over het nieuwe voetbalseizoen gezien de titel van deze blog.
Wilde het hebben over een jongen van deze streek, uut het dorp VKV (vijf kilometer verderop).
In Bergentheim (Banthum voor intimi) stond namelijk de wieg van Arne Slot. Die tevens in Noord-Holland onder de rook van Den Helder in Alkmaar genadeloos aan de weg gaat timmeren. Wat ik je brom!
Hij laat daar ettelijke kazen smelten. De kaasmarkt gaat vollopen met voetballiefhebbers!
De nieuwe kroonprins in het trainersgilde. Heb zijn loopbaan altijd van een afstandje gevolgd. Hij ging al vroeg naar Zwolle toe waar hij bij PEC Zwolle furore maakte. Daarna ondermeer NAC Breda, Sparta en hij sloot zijn carrière weer af bij zijn geliefde cluppie PEC. Hij maakte de juiste keuzes, nu ook weer, nu hij trainer is. Eerst bij de jeugd van Zwolle, daarna verkaste hij naar Cambuur en trad voor enkele seizoenen terug toe in de staf bij AZ onder de vleugels van John van de Brom!
De schoonzoon van onze oud-penningmeester. Ben praat er graag over. Trots als ie is. Op zijn dochter Mirjam en schoonzoon Arne die gewoon nu op eigen benen staat bij de Alkmaarders. Word alom geroemd door vele voetbalkenners. AZ is zeker niet zijn eindstation, wat ik oe Brom!
Hij krijgt de kop en mimiek van zijn vader. De appel valt dus niet ver van de boom want Pappe Slot was tevens een goede trainert. Heeft misschien niet altijd de waardering gekregen die hij verdiende omdat hij zijn hoofd nou éénmaal boven het Banthumse maaiveld uitstak. Doe maar normaal....is hier vaak het devies maar ja, dan kom je niet echt verder. Niet verder dan bijvoorbeeld Banthum!
Keuzes.....Slot heeft ze ook gemaakt en het bracht hem naar het zuiden en het westen. Hij zit nu in het noorden, deze nuchtere tacticus uit het verre Oosten. Hij weet waar de Iessel ligt maar ook de brug die het oosten met het westen verbindt. Laat 'm maar lopen...Van Dik Hout zaagt men planken.....
Denk dat het nieuwe seizoen ondermeer het seizoen van Arne Slot wordt. Ik sprak 'm eerder nog wel eens als ik voor de Stentor wat quotes diende te scoren. Hij was altijd benaderbaar, vorm van herkenning.
Mainbarg - Banthum. Schept een band....Leuke vent!
Succes Arne, hoor de prachtige en De Lange verhalen wel via oen trotse schoonvader, ook zo'n voetbaldier in hart en nieren. Is toch Ook Schitterend!
Ook voor mij een Slotseizoen....Van Dik Hout zaagt men planken, Keuzes hè.
Joah, mag wel zo. Fijne zondag!

Haverkort und BattleHairs!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Geef de reiziger een stoel, geef hem brood en droge kleren.
Laat hem zitten bij de haard. Hij is overal geweest, hij die alles heeft verloren.
Hij die nooit iets heeft bewaard. Haal flessen uit de kelder en haal muziek in huis.
Laat iedereen het horen, de reiziger is thuis'
Uut 'De Reiziger' van Boudewijn de Groot

Hoi, ben ik weer.
Racoon zingt net dat ze hoorden dat Moos een tand aan het verliezen is. Lost A Tooth, de waarheid ligt er niet ver vandaan. Weer wiebelt een tand loslippig in zijn smetteloze witte gebitje. Gisteren vroeg hij al om een touwtje, haha want Ome Henry is toch op vakantie, Papa? Klopt jongen. Moos ziet onze hemelpiloot van de familie als bijklussende tandarts. Beetje bijbeunen na zijn zondagse gepreek. Lost A Tooth, denk dat Bart van Racoon er iets anders mee bedoelde maar ik reken het wel goed. Je moet ergens je tanden in willen zetten....toch? Moos zet zijn Lojus-hoed op en wil dat spotfit, of hoe heet dat ook alweer, de Troubadour uut Erica shuffelt....
Haverkort en Slagharen. Deze combinatie bracht tot gisten nooit Haverkort Eten & Drinken bij mij naar boven, laat staan achter mijn enige overgebleven verstandskies. Ik heb er nog één, deze is hardleers, gaat hoogstwaarschijnlijk met mij mee richting de uiteindelijke eindstreep. Ik zou het ontzettend kies van hem vinden....Tanden op elkaar duzz.
Gelukkig is deze reiziger nog niet op zijn eindbestemming. Neuh, net zoals gisteren toerden wij door ons mooie Vechtdal op zoek naar nieuwe (culinaire) verrassingen. Een lege maag is altijd een slechte raadgever, vooraf reserveren is beter wat ik oe brom! En ga nooit met een knorrend buikje de supermarkt in, je komt altijd met meer uit de Appie, Plus, Spar, Jumbo, Aldi of Lidl dan dat je er in ging. Of de Vomar, Dirk of Deen als wij weer eens aan de kust in het mooie Julianadorp huizen. De wijsheid van een man halverwege zijn doel!
Maar goed, Haverkort. Als de naam Haverkort in combinatie met het voormalige weversdorp Slagharen ergens opdook dacht ik meestal, bijna altijd voetbalgerelateerd. Natuurlijk aan Johan Haverkort, mister EMMS en een beetje SC Lutten. Als klein jochie joeg hij mij al weg op sportpark de Kei als ik maar de neiging had om het veld voor de wedstrijd te betreden. Vaak in pak en met zijn korte benen maande hij ons dan naar het zanderige trainingsveld achter de kantine van Lutten, daar konden wij onze warming-up wel doen was hij van stellige mening. Jaren later, toen ik poortwachter mocht zijn in het vlaggenschip van Mariënberg, van hetzelfde laken een Haverkort-pak. Ik mocht dan wel het zestienmetergebied als mijn eigen domein rekenen voor 2 x 45 minuten en wat blessuretijd. Intrappen mocht nog steeds niet van hem op het hoofdveld. Hij was onverbiddellijk, Johan Haverkort. Een legende in Slagharen, net als het Ponypark. Haverkort en Slagharen. Later kwam daar neefje (volgens mij...) Henny Haverkort bij. Hij voorzag twee seizoenen lang onze club van zijn oefenstof. Mooie kerel met dito zware bulderende stem. Fanatiek, eentje van de oude stempel. D'r op en vooral geen vreten. Een fantastisch trainingskamp met deze beste man mee mogen maken in Elim, of all places....Bacootje, verhalen die naarmate de jaren vorderen alleen maar mooier worden. Als ze éénmaal onder het stof vandaag zijn getrokken....Jullie hebben er niks aan, weet ik, van die onzinnige kleedkamerverhalen. Je was er niet bij, de basis van elk geloof.
Weer een andere neef van Henny, als ik mij niet vergis, Ben Haverkort floot jarenlang wedstrijden in de eredivisie die dit weekend ook weer haar aftrap beleefde. Tot zover hield mijn relaties met de Haverkorts van deze wereld wel op!
Maar Haverkort Eten & Drinken in Slagharen kende ik tot gisteravond nog niet! Via Dedemsvaria, Hardenberg, de Oogstdag in Holthone belanden wij door de Ganzehoeve, Gramsbergen, Rheeze, Lutten in Buurtschap De Belte. Net buiten de dorpskern van Slagharen. Op de grens van Schuinesloot.
Bij Hennie van Graats sloegen wij linksaf. Knipoogde naar Alies en Fons met baard. We hadden goede verhalen gehoord van Haverkort Eten & Drinken aan de Geert Migchelsweg, schuin tegenover Onze Lieve Vrouw van Fatima kerk. Terwijl de eerste kerkgangers blijkbaar een hosti gingen scoren (Hosti, zeg maar de protestantse cocaïne voor de gereformeerde junk) bij de zaterdagavondmis in de R.K. Parochiekerk van 1951 parkeerde wij onze bolide op de parkeerplaats van H.E&D.
Ik knikte naar een grijze duif en zag een parkela angstig wegvliegen. De kinderen hadden de speeltuin al snel in het vizier. Rustiek gelegen aan het gezellige terras. De trampoline was al snel een samenklontering van gelijkgestemde kinderen met ouders die zin hadden aan een versnapering en lekker eten op de vroege zaterdagavond.
We werden bijzonder gastvrij ontvangen door de jonge maar vriendelijke crew van deze avond. Lieve en leuke meisjes met daartussen een goedlachse guitige jongen met kuiltjes in zijn wangen. Buiten eten geen probleem, binnen ook niet. Zeg het maar, we werden blij van de menukaart. Omdat onze vriend Wesp ook hier kantoor hield en het meisje van de bediening vorige week nog was gestoken verhuisden wij voor de eerste gang toch maar naar binnen.
De snaaiplank leek ons wel wat. Mouna had net een uurtje de oogjes open en leek het wel even vol te gaan houden. Voor, Hoofd- en Na uit een selectie van de kaart. Goed voor elkaar....Heerlijke voorgerechtjes op een grote houten plank. Wij zagen ondermeer de eigenaren Gerad en Christel Haverkort vrolijk zwoegen in de keuken. Hier werd (h)eerlijk gekookt. Geen poespas, gewoon goed eten. Mooi van smaak. Eigenlijk wat je van een Haverkort verwacht. What you see is what you get. Leuk tentje, mooie en gezellige inrichting, een kroeg/restaurant waar je je snel thuis voelt. Geinige teksten aan de muur. Een warm bad! Deed ons denken aan Hessel op Terschelling, de Groene Weide. Mooie porties op het bord zag ik....Kortom, dat toeren wij ons levert soms mooie inzichten op en wederom een leuk adresje waar het goed toeven is. Onderweg naar onze eindbestemming ligt Haverkort Eten & Drinken culinair mooi op de route. Want binnen 5 minuten waren wij thuis onder de watertoren, hier in downtown Lutten. 's nachts moest ik denken aan Haverkort, niet alleen meer aan Henny, Ben of Johan. Neuh....
Als ik eerlijk ben dacht ik vannacht alleen maar aan Haverkort Eten & Drinken. De kerk was inmiddels uit, wij hadden een langere zit gehad. De goedgelovigen een hosti achter de kiezen maar wij een complete maaltijd. Ruim twee uur predikte Haverkort en zijn crew louter goed nieuws vanaf zijn kansel euh..achter de kachel tegenover O.L. vrouw van Fatima....Het smaakte naar meer. Het geloof in Haverkort kreeg gestalte, amen!
Zoals een goed katholiek dorp betaamt bevond de kroeg/restaturant zich naast, in Haverkorts geval, tegenover de Rooms Katholieke kerk.....De cirkel rond, genoeg bouwstenen om de nacht door te komen...
Hier werden/worden wij blij van....
Nu gaan wij Moos nog blijer maken. Op naar de Evenementenhal, op naar de Legoblokkies....
Onderweg naar later, het dak zit inmiddels op ons nieuwe huis. Moos gaat bouwen aan zijn toekomst en zusje Mouna mag hem daarbij helpen.
Joah, mag wel zo....Fijne zondag!