#KouKleum 9,0%!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'A hand upon my forehead, the joking and the laugh.
Waking up in your arms, a place to call my own.
Word of reassurance but only if they're true
Just some simple kindness, no vengeance from the gods. 
This is all I ever wanted from life......
To share what I've been given, some kids eventually
And be for them what I've had, a father like my dad.
This is all I ever wanted from life, This is all I ever wanted from life.
Tja....Das war Einmal'
Uut 'Life-ning' van Snow Patrol

Moi, ben ik weer! 
De leukste stemming van het jaar is gisteren weer geopend. De opmaat naar de 23e editie van de Top2000 van NPO Radio 2. 
Reed over de Hardenbergerweg toen om klokslag half twaalf de stembus open ging, naar een vrouw die op mij wacht. Sorry, Lohues kwam net langs met een prachtig mooie dag!
Keuzestress, bedacht ik mij ineens in de auto van Leen....want welke 35 liedjes komen op de uiteindelijke lijst? 
Werd er koud van, de auto warmde maar langzaam op. Ben de laatste tijd toch een soort van #KouKleum! aan het worden. Ik krijg het niet zo snel meer ergens warm van. Vaak een extra jas aan.
Geen korte armen maar blousjes met lange mouwen. Brrr...Last van de doorbloeding? Neuh dat niet.
Het bloed pompt nog als een waanzinnige rond richting mijn hart, dus dat klopt. Regelmatig gewoon koude voeten ondanks het feit dat ik gisteren met Noorse gebreide sokken op Moscou stond te blauwbekken. Waarvan Akte!
Hoogstwaarschijnlijk voor de laatste keer dit jaar, sowieso inpandig te zijn geweest op de thuishaven van Banthum maar ik denk dat het vertrouwde Westerpark voor het verdere verloop van 2021 tevens een brug te ver is. Een virus waait rond....
Verwacht dat het almachtige apparaat, de KNVB, morgen de stekker voortijdig uit het amateurvoetbal trekt. De (voetbal)schoenen kunnen onder de kerstboom. Zo is er geen bal meer aan. Na 17.00 uur niet meer trainen door de week? wie verzint dat nou weer? Denk dat die knuppels in Den Haag zelf weinig in het verleden hebben gesport, laat staan gevoetbald. Die weten zo langzamerhand van gekkigheid ook niet meer wat ze moeten, de draad al maanden volledig kwiet. Wat ik oe brom!
Niet tijdig anticiperen maar kut met hele grote peren....
Ach, het zal mij allemaal worst zijn. Sommigen hebben daar ondertussen ook tabak van en roken we met z'n allen een zware pijp. Niets krijg ik meer in de brand, laat staan een sigaar. Tja, eentje uit eigen doos. Liet George Kooymans gisteren zingen. Hold Me Now. Dreaming 'bout the future and drinkin' on the past. Thinkin' bout the things that been forgotten. Tryin' to remember and tryin' to forget. That my life is empty without you. Close your eyes now little girl. Cause tomorrow hides a whole different world. Hold me now, you gotta guide me through the night. Hold me now, make my ice-cold blood turn warm. George had het blijkbaar ook koud toen ie voorbij kwam op Spotify. 
Kreeg het er koud van, dronk een laatste slok van mijn KouKleum, Seizoen 21/22. Het winterbier van Brouwerij Avereest. 9,0% op de teller. De strenge winter houdt dus nog even aan....Dacht aan vorige winters, een winter in Hamburg en een concert van Snow Patrol in de O2 Arena vlak naast het Volksparkstadion wat in '88 nog van ons was....
Pantarei. Alles stroomt, niets blijft, alleen vage herinneringen maar die avond dat van Basten ons naar de finale schoot blijft zekers op mijn netvlies hangen. Daar kreeg ik het ook koud van en warm tegelijkertijd. Tis net een medaille, die heeft ook twee kanten. Winst en verlies liggen soms dichterbij elkaar dan je in eerste instantie denkt. Gelukkig speelden we gelijk. 
Net zoals zo vele dingen die ik in mijn bijna halve eeuw Alfred zijn zal blijven koesteren. 
Wat ik eigenlijk wil zeggen. Mijn top2000 van dit jaar zal er behoorlijk anders uit zien, denk ik....
Moet 'm nog invullen hoor. Blind vul ik er zo 20 in die elk jaar de revue passeren, maar ik ben er niet meer zo zeker van. Zit veel in de afscheid modus. We hebben dit jaar helaas veel mensen moeten uitzwaaien....Sommigen die imiddels wachten op een vroegtijdig afscheid en je weet dat er meer ingrijpende zaken op stapel staan. Gevalletje voorkennis. Het voedt mijn gemoedstoestand. Misschien daarom dat ik het de laatste tijd zo koud heb. Het was lekker warm bij Bert en Ina, het haardvuur knetterde. Bert gooide nog een blokkie op het vuur en ik nam een slok van mijn Bokkie. Brand dubbel....Alles gaat vroeg of laat in de fik. Maar het was even fijn praten met vrienden aan het kanaal.
Zat gisteren op het vinkentouw, koptelefoontje in...De verdieping, een etage hoger, moest gewoon blijven slapen. Vooral niet wakker worden, zat namelijk in mijn eigen wereld. Alles wat ik ooit van het leven wilde lag boven te snurken. Gary Lightbody zong het destijds in Hamburg, ik had niet als een kip zonder kop (Chasing Cars) achter iemand aangelopen. Ik had de jackpot gewonnen, dacht ik! Dertig jaar lang + de bonusjaren elke maand een vast gegeven. Maar deze auto stopte gewoon en samen reden we ins blaue hinein. Ludwig vond het een mooi stukkie van mij, wat ik destijds schreef in juli 2018. Ludwig de Groot van het tankstation, hier in Hardenberg. Van Gasoline Station. Dit jaar moesten wij hem op 22 april laten gaan. Mooie man, beste kerel. Gesneden uit het zuiverste hout. Waarom moeten de meeste goeien altijd het eerst gaan? De hemel zit ondertussen vol met zulke mensen als Ludwig.....
Ik denk eigenlijk elke keer aan hem als ik langs de AVIA rij. Stukje weemoed, stukje dankbaarheid. 
Toen ik nog niet wist wat ik nu allemaal weet. Tanken was maar bijzaak, besef ik mij nu pas achteraf. 
Je kwam even voor dat praatje, beetje dom lullen over een gezamenlijke hobby. Namelijk muziek. 
Iedereen heeft of had baat bij muziek. Denk dat hij boven zijn lijstje al klaar heeft liggen. 
Door al het gedonder dit jaar heb ik het misschien wel vaker koud dan normaal gesproken....
Ben gewoon een koukleum, als mijn voeten onder een bepaalde temperatuur dalen kan ik stoken wat ik wil maar krijg ik het echt niet meer warm. Via zijn bandje, Random Five, kwam ik op de Facebookpagina van zijn grote broer. 
Wim (en Diny) de Groot plaatsen een mooi verzoek. Kreeg er koud van maar op de manier zoals ik het graag zie. Koud krijgen, kippenvel overal op je behaarde armen maar dat je hart wel in brand staat. 
Wim schreef: Een jaar geleden hoort Ludwig (58) dat hij dood gaat. Bang is hij niet, nuchter accepteert hij zijn lot. "Ik vind het heel erg voor mijn nabestaanden, maar helaas wordt niet iedereen 85!'
Ludwig ten voeten uit. De twee maanden die hij krijgt van de arts worden er bijna vijf...
Bij zijn muzikale afscheid in april speelt zijn band Random Five het toepasselijke en door hem in het repertoire ingebrachte (Don't Fear) the Reaper. Het werd een ontroerende en indrukwekkende vertolking verhaalde Wim. Kan ik mij iets bij voorstellen, op de begrafenis van een (muzikale) vriend, zoiets te mogen spelen. Wauw, knap dat je het dan kunt. Iedereen heeft baat bij muziek....Krijg er nu zelfs kippenvel van en het moet nog licht worden. Moos slingert er ondertussen een nummer van Flemming in, de appel valt niet ver van de boom. Hij weet ook wel waar Abraham de mosterd haalt. Soms heeft ie bagger muziek maar gelukkig niet altijd.....wat is baggermuziek, papa? Hij moet lachen. We zitten niet altijd op dezelfde golflengte maar die kerel op Erica kan hij net als zijn vader bijzonder goed pruimen. Leuk hoe zo'n jochie muziek ontdekt. Hij komt soms met nummers op de proppen die mij verbazen. Stukje opvoeding hè. Sorry, dwaal af. Ik dirigeer hem naar de kamer voor de TV. Vertel je nog even dat ik ook een eigen playlist heb op Spotify, papa. Trots op dat mannetje. Hij google't zich soms zelf, weet nu dat ik Derfla heet van voren en Olegrod van achteren. Dan ben ik dus Soom Olegrod, zoon van. Haha. Hij is niet dom! Vaak druk in zijn hoofd maar op een zondagmorgen als deze de rust zelve en voor de duvel niet bang. Lief voor zijn zusje die trouwens in de Kinderen voor Kinderen fase zit. Krijg er koud van, opnieuw, als je begrijpt wat ik misschien bedoel. 
Sorry, dwaal af. Gedachten gaan soms alle kanten op en negen van de tien keer eindig je altijd op een plek die je van te voren niet bedacht had. Met mooie en mindere mooie vooruitzichten!
Maar Wim en Diny hebben een mooi plan bedacht. Als een soort van eerbetoon aan Ludwig, hun kleine broertje en lieve zwager, willen ze dat wij allemaal gaan stemmen op (Don't Fear) the Reaper van the Blue Öyster Cult in de top2000 om zo dit verschrikkelijke mooie nummer in de lift te krijgen. 
Dat ie stopt op verdieping Hemel en Ludwig 'm nog even kan spelen op zijn gitaar in Café Paradijs. 
Ludwig, die goedlachse pomphouder van AVIA Hardenberg die iedereen 'Geluk hè' toewenste. 
Wim en Diny beschrijven hem vooral als die lieve man, (bonus)vader en opa. Broer, oom, vriend en ik als muzikale gast. Een fijne man waar het mooi praten mee was. 
Het eerste nummer staat al op mijn lijstje, niet met potlood maar met onuitwisbare inkt!
Net zoals nummers van de Golden Earring. Denk Hold me Now waar Kooymans de longen uit zijn lijf schreeuwt want ALS die ziekte niet was gekomen hadden ze nog steeds op dat podium gestaan. 
Leven is soms niet eerlijk. Hij is er nog maar wel onderweg naar de uitgang. Kloten (Kooy)man!
Eddie Vedder zal tevens op de lijst staan en Procol Harem met hun Whiter shades of Pale. 
Laat mijn lijstje altijd afhangen van mijn gemoedstoestand op het moment. Jammer genoeg is deze dit jaar compleet anders dan al die voorgaande jaren. Dronk het laatste slokje uit mijn Koukleum 9,0%! 
Dat kunnen ze wel, bier brouwen bij Brouwerij Avereest. Deze editie is ook weer goed te doen!
Biertje, wat muziek on the side en de bovenkamer die het huidige leven probeert te snappen. 
Het mooiste meisje van de klas komt buurten....Maak je zo een boterham met appelstroop, Papa - met liefde schat! Nummer van Snow Patrol stond op haar geboortekaartje in een vrije vertaling. Ben geen Jan Rot maar ik vond 'm wel kunnen en bovendien geslaagd, natuurlijk met bronvermelding. Moos had een tekst van Acda en de Munnik. Ben bang dat een tekst van de heren nog wel voorbij komt als ik uiteindelijk afscheid moet nemen. Ben benieuwd...of ik nu wel mee mag, haha. 
Top2000 is tevens een vorm van terugkijken, wat ging er goed en wat kan er beter! De balans opmaken en maar hopen dat ie positief uitvalt. Dat je niet onder water komt te staan. 
De hulptroepen zijn nooit ver weg maar je moet het eerst wel eens worden met jezelf en dat is soms nog een hele opgave. Daarom slinger ik de muziek maar weer aan. Drink een Koukleum 9,0% op Ludwig en al die anderen die er niet meer zijn.....Er gaan er veel te veel vandaag de dag. Sommigen wil je eeuwig aan boord houden maar flikkeren alsnog van bak- of stuurboord. Kiezen het ruime sop...
Handle with Care....Dat nummer zongen ze ook, de heren van Random Five. Ook zo'n tekst met een diepere laag en betekenis. Ach, zelfs in een nummer van Kabouter Plop kun je wat van je gading vinden. Als je maar blijft zoeken vind je achter elke deur wel wat. Afscheid nemen is een heel rouwproces!
Las het ergens gisteren...Lees veel te veel de laatste tijd. Op zoek naar antwoorden, maar enkele hoofdstukken moeten nog geschreven worden. Weet wel ongeveer hoe het boek zal eindigen als wij 'm sluiten. One Shot Away from Paradise....haha die Barry van Hay toch!
Wordt nog een hele bevalling om 35 nummers op papier te krijgen maar als eerbetoon aan Ludwig zal (Don't) Fear the Reaper zeker niet op het lijstje ontbreken. Geluk hè daarboven, als je Wish You Were Here wilt zingen als je zo'n oude grijze kerel in een OAD-bus tegen het lijf loopt maak je echt mijn dag. Het is met die ouwe van mij ook altijd goed (bij)tanken....Is net zo'n oude diesel. 
Nu die andere 34 nummers nog. Handle With Care.
In the encore of life, there's no end of the show. The music won't stop and memories won't fade.
Though our times will come, but our songs will stay. 
Been beat up and batterend around. Amen!
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo!

#Wakker In Een Vreemde Wereld!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Moet hebben gedroomd, moet hebben geslapen, moet hebben gewandeld.
In een droom dat ik sliep. En alles was simpel en iedereen aardig.
Moet hebben geslapen tot iemand me riep.
Opstaan en snel, geen tijd te verliezen.
Een foute beweging is mogelijk fataal.
Het is hard tegen hard, tanden of kiezen. 
Dood aan het middel of dood aan de kwaal en ik werd: 
Wakker in een vreemde wereld, wat gebeurt hier allemaal...?
Wakker in een vreemde wereld, met vrouwen van ijzer en mannen van staal!
Uut 'Wakker in een Vreemde Wereld' van De Dijk.

Moi, ben ik weer.
Werd inderdaad wakker in een vreemde wereld terwijl ik nog niet eens sliep. 
Was in mijn gedachten wel reeds onderweg naar boven na mijn zoveelste Tripel langs memory lane te hebben genuttigd. De moed zakte mij niet in de schoenen, integendeel, eerder wat verdiepingen hoger begon het allemaal wat troebeler te worden.
Geen her-gisting op fles maar blijkbaar ergens in mijn vage brein leek het brouwproces zich te gaan voltrekken in omgekeerde volgorde....
Begon te puzzelen, stukjes op zijn plek te leggen. Hoorde live 'Onderuit' in de Paradiso'89 versie. Die solo op de sax hè, door merg en been. 
Kippenvel. Huub zong verder. 'Hou me Vast'. Deed mij denken een bijzonder mooi stel. Vrijdag vierden ze het feit dat zij samen al 27 jaar op de teller hebben staan. Ik was er destijds bij, 1994, in de toenmalige Bonte Wever in Slagharen. Zag het gebeuren. Liefde ontluiken...Hartstikke mooi. 
'Hoe de tijd ook raast, we komen er door heen. Als jij het niet meer weet, jij bent niet alleen. Hou me vast. Hou me vast.' 
Tuurlijk, niet alles ging over rozen. Ze hebben flink wat voor de kiezen gehad maar hun liefde was sterk genoeg. Twee schatten van kinderen. Robert die mij 's nachts wilde bellen toen Lian was geboren. 
Stiekum beetje mijn vierde broer, het aangenomen vijfde kind van mien Moe. Ach, ze zijn ook de buren van haar. Dat schept een band. Weet nog precies hoe het ging, 19 november 1994. 
Soms is geluk niet te filmen. Gearchiveerd in mijn bovenkamer. Speel de film regelmatig nog eens af. Hoe het ook kan gaan tussen twee mensen die 100% zonder enige twijfel voor elkaar hebben gekozen zonder dubbele agenda's. Afspraken gemaakt met onuitwisbare inkt. Hoe de tijd ook raast.....
Mooi Irma en Robert, geluk in tuk! Op naar de volgende 27 jaar. Dikke kus voor jullie....Hou d'r van en hou van jullie alle vier. 19 november blijft een prachtig mooie dag. Elk joar weer...
Net zoals gisteren, prachtige bieren soldaat gemaakt met een oude buurman die ondertussen een vriend is geworden. Mooie gesprekken. Serieus maar ook dom ouwehoeren met lekker stukkies vlees en zo van slagerij Hoff. Dat was inderdaad een mooie bier-spijs combinatie. Het is allemaal niet zo moeilijk. 
We begonnen met Arend, niet mien breur, maar een mooi goudblond biertje uit Herzele (B). Op advies van Eric, de eigenaar van Olivier Wijnhandel & Slijterij in het smakelijkste straatje van Hardenberg, was Dulle Teve ons tweede biertje van de avond. Wederom een Belg van hoge gisting. Gebrouwen door brouwerij De Dolle Brouwers in Esen. De naam is een vriendelijk, West-Vlaamse, bedoelde omschrijving van een vrouw met een krachtige persoonlijkheid die haar wil doorzet. 
Toen ze dit bier voor het eerst aan het brouwen waren hadden ze nog geen naam. De brouwmeester werd tijdens het brouwproces een paar keer hinderlijk gebeld door zijn vrouw die hem maande om zo spoedig naar huis te komen. Het is 'Dulle Teve' zei hij met een vette knipoog naar zijn collega-brouwer. Die vond meteen dat dat de naam van het nieuwe bier moest zijn. Vond ik grappig gisteravond en eigenlijk nu ook nog wel...haha. Als je diepere bodem maar wilt zien...of zoiets!
Om er geen dronkemansverhaal van te maken meld ik desondanks toch nog even dat Hemelvuur van brouwerij Bliksem uut Breda onze 3e biertje op de helft was. Gevolgd door een hele fijne Tripel uit Oud-Beersel, namelijk Bersalis. Die kreeg wel een heel hoog cijfer van GJ in de Untapped App,
Hij is zuinig met het uitdelen van hoge waarderingen....als hij je ratet boven de 4 ben je sapbrouwerigwijs goed bezig, zeg maar! De Zeezuiper van de Schelde Brouwerij uit Meer (B) leek de laatste van de avond te worden. Maar in de koelkast van mijn dromen vond ik nog een mooie Tripel van dichtbij, die keek mij zo lief aan, liep als ware de Samsung koelkast uit en t(r)ippelde zo naar de buurman toe. Wie ben ik dan...om te zeggen. Snap je?
Buurman & Buurman zijn de moeilijkste niet, zekers gisteravond niet. De Scheerse Tripel van de Mommeriete, hier even verderop in Gramsbergen is een aanbeveling zeker waard en deze pretkegel vond ook met gemak ons dorstig keeltje....Heerlijk. Het was genieten op de vierkante meter. 
Wat mooie bieren, wat fijne hapjes en mooie gesprekken. Soms heb je dat even nodig. We speelden nog wat muziek. Klassiekers kwamen langs. Natuurlijk Eddie, Sting en wat andere lui die er ooit toe deden toen de gulden nog van hout was en je voor een Mars niet iemand hoefde te......euh..rijmt op grijpen!
De aanbevelingen van Eric van de slijterij waren meer dan prima! Kom er niet vaak, heb zo mijn adresjes maar hij stuurt je zekers niet met een kluitje in het riet! 
En toch, toch werd ik gisteravond terwijl ik niet eens sliep Wakker in een Vreemde Wereld. 
Het raakte mij. Ik lees zulke verhalen vaker, helaas. Maar nu kwam het dichtbij. Zat even wat te scrollen op Facebook. FF wat laatste nieuws tot mij laten komen, vandaag zou ik toch de helft alweer zijn vergeten. Want Tripels met een laag alcoholpercentage zijn nog niet uitgevonden.....Misschien een ideetje...Laat maar, echt niet! Tripels moeten de boodschap overbrengen en dat bracht het verhaal van deze lieve en mooie dame ook. Was ineens weer compleet nuchter. Dit gaat je toch niet menen...??
Maar het stond er echt. Als een grap geschreven en misschien daardoor kwam het verhaal nog intenser binnen. Werd echt wakker in een vreemde wereld, wat gebeurt hier allemaal...??
Ik ken haar niet, althans niet persoonlijk, wel een paar keer gesproken. Onlangs nog met haar gemaild.
Net als San is ze getint en daar schijnt het probleem te zitten van zulke mensen die denken en vinden dat ze er iets van mogen zeggen. Alles over één kam scheren maar toch een stukje opvoeding hebben gemist en aardig wat hersencellen kwijt zijn geraakt in de loop van de jaren. Als ze die nou eens gaan zoeken....zijn ze lichtjaren bezig. Min en Min is dan Plus...
Het kwam ernstig dichtbij, ik noem haar voor het gemak maar even, mevrouw H. Vuur, maar zij is nog lang niet opgebrand. Vriendin van Mandy, de wederhelft van mijn bierdrinkende buurman, die ook perplex stond toen hij het relaas las van de vrouw van mister HHC en moeder van twee prachtige kinderen. Anno 2021 speelt dit blijkbaar nog altijd. 
Ik deel graag haar verhaal omdat ik echt wakker werd in een vreemde wereld

'Hoe werkt dat eigenlijk als je 'terug moet gaan naar je eigen land'? Ik kreeg vandaag rond 11.00 uur dat advies van een man op de Floralaan bij de spoorwegovergang bij Hardenberg'85 in een zwarte Volkswagen. Ik vermoed dat hij een reisbureau werkt en dat hij mij daarom tipte over deze reis. 
Ik ben alleen niet zo goed op de hoogte van de huidige corona-maatregelen en weet niet wat qua reizen mogelijk is, maar misschien heeft hij nog een toelichting? Hij kwam namelijk over als een zeer wijs man. Met toeteren en vinger wijzen naar zijn hoofd wees hij mij op zijn interpretatie van een verkeersregel, hoe attent. En zelfs de moeite nemen om daarna zijn raam open te draaien en aan te geven dat ik moet oprotten naar mijn eigen land. Och en wat hartverwarmend om te zien dat je vriendin/zus oid naast je in de auto ook heerlijk kan lachen om jouw opmerking. Jullie zijn een prachtig stel. Mocht u dit lezen: bedankt voor de tip en succes verder met uw reisadviezen. 
Ps: delen mag, wie weet dat de reisadviseur zijn bedankje ontvangt... 
Ps2: mocht ik in elkaar worden geslagen of niet meer thuis komen van een wandeling, heeft hij mij waarschijnlijk een zetje naar het 'eigen land', alweer een goede daad dus....
Was getekend: Mevr. H. Vuur! 

Respect mevrouw H. Vuur hoe je dit hebt omschreven. Het was heerlijk warm in huis maar kreeg het spontaan koud. GJ ook....Wist even ook niet wat te zeggen. Jemig......
We zaten behoorlijk aan ons theewater maar allebei ineens weer zo nuchter als we konden zijn. 
We konden zelfs wel naar huis rijden, al was ik thuis en moest GJ nog enkele huizen verder....
Gelukkig waren er hartverwarmende reacties....
Moest gelijk denken aan het interview wat ik die middag las in nieuwe HELDEN met de 27-jarige sprintkanon Dai Dai N'tab die behoorlijk snel gaat op de 500 en 1000 meter en die vast en zekers hoge ogen gaat gooien op het Olympisch schaatstoernooi. 
Dat hij als donkere jongen ook vaak met, soms onbedoeld, racisme te maken heeft gehad. 
Het raakte, want ook mijn eigen San, heeft daar mee te maken gehad. Ik vind het allemaal zo raar. 
Ik zie San niet als een donker of getint persoon, Dai Dai ook niet en mevrouw H. Vuur zekers niet. 
Mijn brein werkt soms gek. Zie alleen twee prachtige vrouwen waar je je ogen net even iets langer op laat leunen. Geen dertien in een dozijn. Blijven op je netvlies branden.....Wat een vrouw niet kan doen!
Maar toch is het niet altijd zo. Dat heb ik als nuchtere blanke man niet altijd door gehad en nog steeds... 
San vertelde het mij al eens hoe het zit, Dai Dai ook, gisteren bij het lezen van zijn verhaal in HELDEN en mevrouw H. Vuur opende gisteravond mijn ogen weer eens. Jammer genoeg!
Tuurlijk heb ik mij ook wel eens schuldig gemaakt aan grappig bedoelde opmerkingen, wie zonder zonde is werpe de eerste steen. Maar ik kijk niet zo....Iemand is voor mij niet zwart, geel of blank...Beter of minder als je een kleurtje hebt. Schaamde mij gisteravond gewoon. 
Kon er slecht van slapen. Het bleef een beetje hameren in mijn hoofd. De brouwers waren bezig maar ook mijn paar overgebleven hersencellen waren overuren aan het maken. 
Ik word al maanden wakker in een vreemde wereld maar gisteravond sliep ik niet eens....en toch werd ik wakker geschud. Hoe dan...??
Fijne zondag. Als wij maar lang genoeg zulke zaken blijven delen en niet normaal blijven vinden worden wij One Fine Day niet meer wakker in een vreemde wereld. Hoop doet leven.
Want hoop sterft toch als laatste...? Laten wij de wereld een stuk mooier kleuren....
Zo Zwart-Wit is het toch allemaal niet.
Denk liever in de kleur van je hart....Toevallig het laatste nummer gisternacht toen ik daadwerkelijk mijn ogen dicht deed. Zij weet het! 
Joah, mag wel zo...

#MannenWeekend Dorgelo!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Misschien was het even wennen voor ons om jou te kennen.
Soms moeilijk te lezen want je schrijft in je hoofd.
Verschil je in de kern misschien in alles wat ik ben.
Maar wat meer kan ik je geven dan alles wat ik hier heb.
Voor de allerliefste, en tegelijk mijn grootste les
Want je beseft pas wanneer je zelf hebt
Hoeveel een ouder aan je denkt. 
En ik zie je lopen, op je eigen manier.
Eigen schoonheid en stijl, maar schroom niet.
Om te vragen als je 't even niet meer weet
Want weet, voor altijd, ik ben hier. 
Kansen en verlies, ze liggen in hetzelfde laatje, welke pak je bij de hand?
Zoek niet langer lief, want ik sta naast je. 
Zoek niet verder, je bent al thuis. 
Vergeet de regen, vergeet de wind tegen.
Zoek niet langer lief, je bent al thuis!
Uut 'Al Thuis' van Diggy Dex.

Moi, ben ik weer!
Werd vanmorgen wakker in Apeldoorn. Thuis bij van der Valk. 
Ons eerste echte #mannenweekend, wij alleen samen met zijn tweetjes. Moos en ik!
Wat een baas die zoon van mij. Geweldig. Ik ken 'm al ruim acht jaar toch ontdekte ik weer dingen die ik nog niet wist. Ben nog steeds aan het wennen maar zelfs dat wennen went. Hartstikke mooi...
'Hallo mevrouw, mag ik een willekeurig drankje bestellen'
Haha, geen cola zero, fanta of 7-up. Neuh, doe mij maar een willekeurig drankje...Euh, hoe dan??
Het lieve meisje van de bediening knipperde niet eens met haar ogen, Business as usual. Noteerde keurig Moos zijn bestelling in haar telefoon en het wachten kon beginnen. 
Nam een slok van mijn Brand Weizzen. Heel benieuwd wat er nu kwam. Ik dacht aan een cola of fanta. 
Moos vond het de normaalste zaak van de wereld. Keek eens om zich heen, herkende een tafel verder het stel van het zwembad die middag. Hallo, ja...ik herken jullie wel. We hebben samen gezwommen. 
Er ontstond een leuk gesprek. Wildvreemden voor mij maar Moos wist wie ze waren. Schitterend!
Achter het bewegende dienblad liep het lachende meisje ons tegemoet. Ze zette een Ice Tea neer...
'Helemaal geweldig, net wat ik wilde. Dank je wel. Iets met perzik. Wauw'
Broerlief stuurde mij 's morgens een tekst door van Diggy Dex. 'Zegt dit lied genoeg', een nummer die Koen Jansen, zo heet ie in het dagelijkse normale leven, voor zijn grote broer schreef. 
Ik snapte de strekking van het verhaal waar breur Hattem mee kwam en wat ie wilde zeggen. Mooi!
Diggy Dex is een taalkunstenaar pur sang. Voor enkele weken terug hoorde ik van hem waarover het nummer 'Al Thuis' nou precies over gaat. Het schepte een band en niet veel later las ik een interview met hem. Sinds een jaar of zeven schrijft hij veel meer persoonlijkere teksten. 
Over zijn vader, die inmiddels overleden is aan darmkanker, maar ook over zijn zoontje.
Zijn oudste zoontje, Bow van 11. Hoogbegaafd en ze wisten net dat hij in een autismespectrum zit. 
Zat niet lekker op zijn oude school en toen hij 8,9 jaar was stuurden ze hem naar een andere school omdat hij op de oude niet lekker uit de verf kwam. Het eerste jaar was hij ongelukkig want hij miste zijn vriendjes.
Diggy en zijn vriendin hadden er maar moeilijk mee, deden ze het wel goed? Koen hoorde ooit dat je als ouder net zo gelukkig bent als je ongelukkigste kind. Dat klopte helemaal. Het gaat nu beter met hem maar Koen zag zijn zoontje wel worstelen en schreef daar het bovenstaande nummer over. 
Het raakte mij vannacht toen ik even wakker was en naast mij Moos zich net omdraaide in zijn Ajax-shirt. Mooi ventje is het toch en wat hadden wij een topdag gisteren samen beleefd. Straks zo ontbijten, daar kijkt hij ook al weken naar uit. Ontbijten bij van der Valk is wel een dingetje hoor....
Van de week dacht ik nog met al die beperkingen als hij er nog maar naar Toe Kan!
Gelukkig wel, hier éénmaal binnen merk je niks van de wereld buiten Apeldoorn. Hier razen aan de andere kant van het hotel alleen de auto's over de A50 van A naar beter.....Verder nie!
Dit weekend besefte ik ook weer dat Moos gewoon, soms, best wel vaak anders naar de wereld kijkt. 
Op soms een hele bijzondere manier. Misschien wel beter....Je weet het niet!
Heel veel mensen wroeten de laatste tijd in zijn hoofd. Denk dat zijn bovenkamer net een flipperkast is, die je vroeger had staan bij de Pallegarste....Het balletje schoot alle kanten op. Ging nooit dezelfde weg. Het was maar afwachten als je weer aan de trekveer van de flipperkast trok waar het houten balletje nu weer terecht kwam. Dat is Moos ten voeten uit, je weet ook nooit als je bijvoorbeeld aan zijn vinger trekt welke kant hij op beweegt. Geen dertien in een dozijn, geen eenheidsworst. Je weet nooit waar het schip strandt. 
Iedereen vind wat van hem. We zijn nog druk doende om alles uit te zoeken welke etiketje of stickervel wij op hem kunnen plakken. Het is soms behoorlijk druk daarboven, hij zingt vaak over de A28 maar denk dat het regelmatig file in zijn kleine brein is. Dat het voortdurend vast staat en hij vaak niet weet wanneer deze oplost. Vertragend verkeer, langzaam rijdend. Hij staat altijd aan. Trapt niet vaak op de rem maar eerder op het gaspedaal, als dat uberhaupt mogelijk is.
Dit weekend hoefde hij ook niks. Alles mocht, niks hoefde. Dat is vaak het probleem. 
Thuis of op school moet ie van alles. Moet ie meelopen in de rij. Als er iets is wat hij niet wil is meelopen in een bepaalde rij. Althans dat denk ik, het is geen onwil maar zijn brein werkt nu éénmaal anders. De kinderarts vertelde dat mooi...Weet niet meer hoe het uitlegde maar ik snapte 'm wel. 
Misschien kwam daarom het nummer van Diggy Dex, zo liggend in de Hotel Spring Box van Swiss Sense, zo binnen nu Apeldoorn langzaam ontwaakt. 
Maak me best wel zorgen. Ik heb voorkennis, weet ondertussen dat er een flinke storm aankomt. 
Dat het opnieuw zal gaan waaien in zijn hoofd, hoop niet dat hij vastloopt. Keuzestress of iets dergelijks krijgt. Hij wil het zo goed doen voor iedereen. Voor mij, voor zijn moeder, voor zijn zusje, voor zijn opa en oma's, ja eigenlijk voor iedereen. Maar doordat hij het zo goed wil doen draaft ie soms door. Loopt ie tegen muren op en ziet ie niet de deur die gewoon in de muur wagenwijd open stond. 
Daarom die vergelijking met de flipperkast. Als Moos het balletje is weet je nooit tegen welk obstakel hij ditmaal aan zal beuken. Auw!
Wij maken allerlei keuzes voor hem. Zijn het de juiste....? Sommigen worden voor ons gemaakt en daar hebben wij met te dealen. Vaak hebben wij een flinke vinger in de pap maar soms ook niet!
Wat zal hij er van gaan vinden. Ik weet het niet. Moeilijk....Hij eet nu een Bifi-worstje. 
Had ie even zin in. Pak maar jongen, thuis had 'm niet gekregen, kon het ongeopend terug in de kast. 
Toch gaat die kast open. 
Vorige keer was ik hier met zijn moeder. Nu hadden wij het lang beloofde #mannenweekend!
Tuurlijk was ie van de week druk. Samen met zijn vriendje voor het eerst Sint Maarten alleen lopen zonder zijn papa of mama. Stoer hoor...en dan samen met mij naar Van der Valk! 
Zonder zusje en Mama. Zonder de vrouwen, die hebben altijd wat te zeuren. Stoere mannenpraat. 
Hij mocht zijn nieuwe kleren aan bij het avondeten. Niemand die hier wat aan hem merkte!
Hier was eerder regel dan uitzondering. Als je hem maar laat lopen loopt ie echt niet in zeven sloten tegelijkertijd. Hij heeft tijd nodig, als zijn omgeving relaxt is, is hij dat ook. 
Dat vergeten wij wel eens. Hij hoeft gelukkig niet naar een andere school. Hij heeft er naar zijn zin en de Marsweijde vult zijn behoefte perfect in. Het is wel hard werken en dan vooral voor al zijn juffen. Het kost wat tijd maar het betaalt zich wel uit. Ik hoor 'm nu chips eten, pringels...haha. 
Hij denkt dat ik het niet door heb maar ik hoor het kraken....Geweldig. Wil dat het weekend niet snel ophoudt. Ach, het duurt nog even. Hij is wakker, heeft mooie onzinverhaaltjes....Samen gisteren naar Max gekeken en naar Oranje. Ben je niet boos, Papa. Je schreeuwt nu helemaal niet....
Als je bij Mariënberg achter de goal staat zeg je altijd tegen de scheidsrechter dat ie geen gehaktbal krijgt als ie niet beter gaat fluiten. Deze hoort mij niet, Moos. 
Knuppels onze Oranje-spelers. Moos lacht, jij vloekte net ook Pa. Klopt, mag niet hè. 
Nee, maar ik snap het wel. Ze stonden voor met 0-2 en nu ineens is het weer 2-2. Dat is niet goed hè.
Je denkt dat hij niet kijkt, dat ie Brawl Stars speelt of naar een of andere You-Tuber luistert....
Hij is niet gek, om de drommel niet. Wat draadjes en golfjes zijn anders bij hem aangesloten. 
Wat het is? Het zal wel iets zijn. Iets van Dorgeloosheid....Zeg het maar?
Hoop dat hij zich door de komende storm(en) slaat. Dat hij de regen en de wind tegen snel kan vergeten. Dat hij ziet dat het zo ook kan. Hij heeft dingen snel door maar het veroorzaakt soms kortsluiting in zijn hoofd. Hoop dat het koppie niet teveel op die flipperkast gaat lijken. 
We hadden leuke gesprekken dit weekend. Over school, over meisjes, over dat ene meisje waar ik alleen de voorletter van mocht zeggen. Meisje A. duzz. Over Oma, die gisteren jarig was...
Over die andere Oma die misschien wel 100 wordt. Over tomatensoep met ballen. 
Dat ik best wel geluk heb gehad, dat mama een mooi meisje is. Klopt Moos. Papa knijpt bijna nog elke dag in zijn armen. Waarom Papa? Doet toch zeer?
Wat is Tequilla, Papa? Zit daar alcohol in, niet zo'n klein beetje ook. Vertelde hem dat ik daar een keertje goed 'dronken' van ben geweest bij Zak in Duitsland en dat Opa het allemaal niet zo leuk vond.
Hij mocht een alcoholvrije cocktail bestellen. Wil je een biertje van de tap of een flesje uit de koelkast? 
Samen eten van mijn tonijn. Lekker Papa, is dat Wasabi? Hij at zijn ballen met zijn vork want ork, ork soep eet je met een....
Er hing liefde in de lucht tussen ons. Moos die, toen ik even moest plassen, met een ander stel aan de praat was toen ik terugkwam bij onze tafel. De man was fan van PEC, oh...die staan onderaan hè. Hoe dan? Hij kijkt nooit naar Studio Sport...
Hoe hij gisteren aan zijn Opa en Oma onze kamer liet zien. Oog voor details. 
Kom je nog even in bed papa, gaan we straks samen in het grote bad. Wat dacht jij dan....?
Nu mag ie alles nog even. Hoe laat moet Max racen, papa? Vanavond pas Moos. Gaan we samen kijken. 
Druk in zijn hoofd maar dit weekend even niet. Straks zijn pilletje niet vergeten maar hij was de rust zelve. Had goede opmerkingen. Humor. Deze houden wij er in. Zo'n #mannenweekend!
Twee Dorgelo's, eentje die het leven nog moet gaan snappen en eentje die steeds minder van het leven gaat snappen. Gelukkig heeft de helft van ons die voorkennis nog niet....
Samen kunnen wij de hele wereld aan. Vooral als we samen op stap zijn. 
Ik duik het grote bed in. Want het mooiste jochie van deze aardkloot ligt te wachten op mij. 
Mooi toch. Het leven is mooi maar je moet het wel willen zien. Hoe moeilijk het soms ook is.
Deze houden wij er in.
Huub zong het van de week, toen Hedon nog niet op slot ging voor enkele weken
Hij zei: Wanhoop niet, wanhoop niet. Straks is het allemaal weer anders. En misschien, misschien wel beter dan ooit. Dus wanhoop niet - wanhoop nooit. Nu zit je stil, straks ben je niet meer te houden. Zo gaat het leven voor wie er alles van wil. 
Wilde niet gaan. Maar ben blij dat ik wel stond te dansen en te schreeuwen bij de Dijk. 
Wederom, iedereen heeft baat bij muziek. Wij wel....
Is dat Snelle, papa....Neuh, Moos dit is Diggy Dex. Mooi papa, vond dat nummer over de zon ook leuk. 
en dat we niet moeten treuren.....Moos, wij hebben een rapper/zanger gevonden die wij allebei leuk vinden. Dat is de winst dit weekend. Laten we nu maar die bon gaan pakken.....
Fijne Zondag. Mijn knappe lieve zoon....
Joah, mag wel zo. 

#Stef!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Op een dag ben je grijs en je wordt wat je verzwijgt.
Ik heb lang genoeg gewacht, was verdwaald in dat wat was.
Tijd om te gaan leven.
Kijk, ik laat mezelf vallen in het weergaloze niets.
Ik rij met losse handen door de straten op een fiets.
En ik ga met windkracht zeven zonder jas aan door de regen.
Drink het water van de hemel, de smaak van het vergeten.
Tijd om te gaan leven.
Ik geef mezelf de bloemen en ik dans door de seizoenen.
Ik zie de leegte in de ogen van degene die niet dromen.
Ik zie twee namen in een boom, ik kan ze bijna niet meer lezen.
En deze woorden zijn de sporen van een uitgewist verleden.
Het wordt tijd om te gaan leven.'
Uut 'Tijd om te gaan leven' van woordenkunstenaar Stef Bos!

Moi, ben ik weer!
Het spotlicht riep hem. Gelukkig wel. 
Veel heeft hij niet nodig. Een kruk, een piano, zijn woorden en wat liedjes. 
Stef is een zanger, zonder meer. Door Bos zie ik de hoge bomen weer staan, vind ik het begroeide pad terug. Misschien niet eens waar ik naar op zoek was, maar toch.
Terug naar de kern.
Terug naar wat ooit was. Tijd om te gaan leven. Zie de waanzin in de wereld. De zon breekt door de wolken en het licht valt naar beneden. Het wordt tijd om te gaan leven. 
Bos, woordenkunstenaar pur sang, raakte mij afgelopen woensdag in ons theater de Voorveghter.
Maar niet zoals anders, niet recht in het hart. Misschien stelde ik mij ook niet volledig open. Onwennig, zou dat het zijn? (Nog) niet bekend met de situatie. Tja, het is ook niet niks. Twee jaar mocht ik er niet zitten. Was ik een persona non grata. Waren wij niet welkom. Het vertrouwde theater bleef dicht, had te maken met invloeden van buitenaf. Het gordijn ging niet open, het doek bleef dicht. 
Het was toch één van de vele voordelen die wij hadden toen wij hier in december 2019 kwamen wonen.
Op kruipafstand van mijn geliefde theater huizen. 
Je kan hier thuis bijna de speld horen vallen op het podium daar, zoals bij Bos deze week!
Een zanger zonder meer. De hand op mijn knie van broer bij het nummer Papa die gewoon door alle stormen en jaren heen een hele andere betekenis heeft gekregen.
Op de radio neem ik het voor kennisgeving aan, maar als ik Stef het op een afstandje hoor zingen kruipt het gevoel alle kanten op. Stukje dankbaarheid vooral. Dankbaar dat ik zo'n papa bijna 34 jaar heb mogen vasthouden toen wij hem op een verlate vrijdagmiddag moesten loslaten. Dat is ook houden van. Loslaten...
Je wilt soms niet maar je wordt voor die keuze gesteld. Verliest het verstand van een gebroken hart. Gek genoeg schoot ik pas vol op het einde. Waarom? Zeg het maar. 
Maar in die omhelzing van Jan Maarten Veurink, directeur van ons theater, met Stef Bos zat zoveel meer. Ze pakten elkaar even stevig vast. Twee mannen zo stil. Geef een zakdoek, vertel het niemand. Een stuwmeer van tranen, verdringt de tijd. Blij dat je er weer bent, vriend. Mooi dat het allemaal weer kan. Blij dat het spotlicht weer op jou kan schijnen. Kom, kom laten we gaan dansen. Tot het niet meer gaat, tot de dageraad. Die omhelzing raakte mij, hier hadden ze op gewacht. Naar verlangd.
Hier hebben wij bijna twee jaar met elkaar op moeten wachten. Woon je eindelijk dichtbij was het theater verder weg dan ooit. 
Want wat hebben wij een uniek theater. Bijna geen artiest uitgezonderd, ze mogen allemaal hier graag naar toe komen, naar het nuchtere Hardenberg waar de Vecht meandert door alle stromen heen. 
Of het nou Youp, Bert, Daniël, Frank of Stef is. De Voorveghter is een warm bad aan de badhuisweg!
Niet gek dat Lohues hier altijd zijn nieuwe tour aftrapt. Het is gewoon goed hier. De woorden van Stef aan de mensen van het Hardenbergs theater waren gemeend. Ik herinner mij nog de gesprekken onderin de bar met hem. Stef zoals Bos is! Open, eerlijk...In de kern die jongen uit Veenendaal. 
Tussen de liefde en de leegte. Het was een gemis. Ik heb geestelijke voeding nodig, ik had honger na bijna twee jaar geen woorden van Stef, Frank of Daniël achter mijn verstandskiezen geslikt te hebben. Maar Stef roerde weer als vanouds in de potten en pannen. Hij bereidde een fantastisch feestmaal.
Het was genieten op de vierkante meter. Moet een Italiaanse schrijver gaan lezen, ene Luigi Pirandello. Een schrijver die reeds stierf voor de tweede wereldoorloog maar als ik de verhalen van ons Stefke mag geloven zal ik zijn boeken verslinden net zoals de pizza's van Gianluca in Dedemsvaart. 
Maar dichterbij moet ik tevens het boek 'Een nieuwe Fiets' van Dirk Jan Roeleven op de kop tikken. 
Denk wel dat ie ligt bij Heijink of de Bruna. Een luikje ging open, ik herinnerde mij ineens dat ze samen bij Matthijs zaten in de wereld draait door en die draait ook door ook al staat die voor mij al weken stil. Maar dat terzijde!
Keek vanmorgen ff de uitzending terug. Een bevlogen Bos die vertelde over het boek van Dirk Jan. 
Over het gevecht met jezelf. Terug komen uit geslagen positie. Het sprak breur aan. Die heeft flink moeten afzien. Niet dat hij de mist in ging, de bocht hierdoor niet zag. Integendeel....
In de klim zat een mooie metafoor. Sport verbroedert! Waar je ook voor vlucht, wat je ook ontwijkt, er is geen weg terug, je kunt alleen nog maar vooruit. Amen, breur!
Maar als je bijna aan de top bent is terugkijken soms niet verkeerd. Naar beneden kijken en in het dal de afgelegde weg zien liggen. De spoken in de mist. Tja, Pa komt ook altijd buurten als ik door de bergen rij of naar beneden glij met mijn ski's. Als je een lagere versnelling neemt zie je pas echt hoe mooi je eigen omgeving ook al weer is. Heb ik ook zo'n engel op mijn schouder die ondanks alles in mij blijft geloven? Voortdurend onderweg zijn en mijzelf naar boven zingen...euh in mijn geval naar boven schrijven. 
Ja, ik heb de Voorveghter wel gemist met haar artiesten. Een Hertog Jan na afloop. Praten met mensen die er toe doen. FF een kort praatje met Veurink. Karsten Berends, de man van het geluid, die volgens mij gewoon slaapt achter op het podium. Hij is er altijd. Geweldig. Dat maakt ook de Voorveghter.
Bos gaf een geweldige aftrap voor hopelijk een lang en mooi theaterseizoen met ondermeer Harrie, Daniël, The Music of Sting & The Police, Frank Boeijen, Her Majesty en Youpie.
We worden nu toch niet meer teruggefloten....?
Stef hield zelfs rekening met het feit dat Ajax die avond voetbalde in Dortmund. Een laatste groet en de voetballiefhebbende broers haasten zich snel honderd meter verder. We konden nog een groot gedeelte van Ajax zien. De tweede helft. We zagen de ballen van Tadic. Elk nadeel heeft zijn voordeel. 
Een biertje thuis, een truffelworst en een bunkerkaasje. Nog even wat gesprekken op niveau...
Aangezwengeld door Bos, Stef Bos. Stef is een mooie man. Zag gisteren ook een mooi jochie met dezelfde naam, amper een week oud. Nieuw geluk. Kan er uren naar kijken, daar lag het geluk in de armen van Venevrouw met papa Willems op het vinkentouw die nu al glanrijk voor zijn vader-examen is geslaagd. Geniet. Tijd om te leven. Stef inderdaad, het wordt tijd om te gaan leven. 
Ik kon 's avonds maar moeilijk de slaap vatten. Ajax zat in mijn hoofd maar ook een Bos vol bomen....
Kon zagen wat ik wilde maar het Bos werd maar niet kleiner, ik zag de hoge bomen staan langs het tuinpad van mijn vader. Flarden mist in mijn hoofd en ik praatte met mensen die er niet meer waren...
Midden in de week drinken zette echt geen zoden aan de dijk. Tja, ik....dan, binnenkort dan. 
Om half twee kwam Moos al overgevend de kamer binnen. Hij trok een spoor van kots vanaf onze kamer, de overloop en via de badkamer belandde hij boven de wc-pot. De stamppot retour in stukkies. 
Lig je dan 's nachts met zijn tweeën de vloer schoon te maken. Dweilen met de kraan open...Verbroedering alom. 
Niet veel later was het weer alle hens aan dek. Gelukkig vond hij nu wel bijna op tijd het toilet. 
Arm jochie, wat was hij ziek. Zo ineens, zonder aanwijsbare reden. 
Een woensdagavond- en nacht om niet snel te vergeten. En de volgende dag maar proberen wakker te blijven. 
Jij krijgt mijn woorden klein. Was ik maar een dichter, dan kon ik dichter bij je zijn. Was ik maar het bloed dat door jouw lichaam stroomt. Dan sliep ik in jouw hart en ik woonde in jouw hoofd.
Want ik heb jou lief. Gek hè en ik laat het soms op de vreemdste manieren blijken.
Ik heb je lief.....ik heb je liever. Liever dan mijn leven, dan om het even wat. 
Ik heb je lief.....ik heb je liever, liever liefste elke dag. 
Tuurlijk, ik was niet eerlijk. Bos raakte mij wel. Maar anders....omdat nu elke dag voorlopig anders is. 
Keek naar buiten door het keukenraam, zag alle kleuren van de regenboog of toch alleen maar donkere wolken... Het licht was nog aan. Als je eerder bent vertrokken heb je gewoon een voorsprong van lichtjaren?
Slechts een kruk, een piano, wat woorden en zijn liedjes.
Op zoek naar de sleutel voor een kleurrijke toekomst. 
(sorry Henk M., ff wat woordjes van jou gejat....)
Volg het pad van Bos maar via de de hoge bomen langs het tuinpad van mijn vader!
Papa, ik lijk steeds meer op jou.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.....