#MannenWeekend Dorgelo!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Misschien was het even wennen voor ons om jou te kennen.
Soms moeilijk te lezen want je schrijft in je hoofd.
Verschil je in de kern misschien in alles wat ik ben.
Maar wat meer kan ik je geven dan alles wat ik hier heb.
Voor de allerliefste, en tegelijk mijn grootste les
Want je beseft pas wanneer je zelf hebt
Hoeveel een ouder aan je denkt. 
En ik zie je lopen, op je eigen manier.
Eigen schoonheid en stijl, maar schroom niet.
Om te vragen als je 't even niet meer weet
Want weet, voor altijd, ik ben hier. 
Kansen en verlies, ze liggen in hetzelfde laatje, welke pak je bij de hand?
Zoek niet langer lief, want ik sta naast je. 
Zoek niet verder, je bent al thuis. 
Vergeet de regen, vergeet de wind tegen.
Zoek niet langer lief, je bent al thuis!
Uut 'Al Thuis' van Diggy Dex.

Moi, ben ik weer!
Werd vanmorgen wakker in Apeldoorn. Thuis bij van der Valk. 
Ons eerste echte #mannenweekend, wij alleen samen met zijn tweetjes. Moos en ik!
Wat een baas die zoon van mij. Geweldig. Ik ken 'm al ruim acht jaar toch ontdekte ik weer dingen die ik nog niet wist. Ben nog steeds aan het wennen maar zelfs dat wennen went. Hartstikke mooi...
'Hallo mevrouw, mag ik een willekeurig drankje bestellen'
Haha, geen cola zero, fanta of 7-up. Neuh, doe mij maar een willekeurig drankje...Euh, hoe dan??
Het lieve meisje van de bediening knipperde niet eens met haar ogen, Business as usual. Noteerde keurig Moos zijn bestelling in haar telefoon en het wachten kon beginnen. 
Nam een slok van mijn Brand Weizzen. Heel benieuwd wat er nu kwam. Ik dacht aan een cola of fanta. 
Moos vond het de normaalste zaak van de wereld. Keek eens om zich heen, herkende een tafel verder het stel van het zwembad die middag. Hallo, ja...ik herken jullie wel. We hebben samen gezwommen. 
Er ontstond een leuk gesprek. Wildvreemden voor mij maar Moos wist wie ze waren. Schitterend!
Achter het bewegende dienblad liep het lachende meisje ons tegemoet. Ze zette een Ice Tea neer...
'Helemaal geweldig, net wat ik wilde. Dank je wel. Iets met perzik. Wauw'
Broerlief stuurde mij 's morgens een tekst door van Diggy Dex. 'Zegt dit lied genoeg', een nummer die Koen Jansen, zo heet ie in het dagelijkse normale leven, voor zijn grote broer schreef. 
Ik snapte de strekking van het verhaal waar breur Hattem mee kwam en wat ie wilde zeggen. Mooi!
Diggy Dex is een taalkunstenaar pur sang. Voor enkele weken terug hoorde ik van hem waarover het nummer 'Al Thuis' nou precies over gaat. Het schepte een band en niet veel later las ik een interview met hem. Sinds een jaar of zeven schrijft hij veel meer persoonlijkere teksten. 
Over zijn vader, die inmiddels overleden is aan darmkanker, maar ook over zijn zoontje.
Zijn oudste zoontje, Bow van 11. Hoogbegaafd en ze wisten net dat hij in een autismespectrum zit. 
Zat niet lekker op zijn oude school en toen hij 8,9 jaar was stuurden ze hem naar een andere school omdat hij op de oude niet lekker uit de verf kwam. Het eerste jaar was hij ongelukkig want hij miste zijn vriendjes.
Diggy en zijn vriendin hadden er maar moeilijk mee, deden ze het wel goed? Koen hoorde ooit dat je als ouder net zo gelukkig bent als je ongelukkigste kind. Dat klopte helemaal. Het gaat nu beter met hem maar Koen zag zijn zoontje wel worstelen en schreef daar het bovenstaande nummer over. 
Het raakte mij vannacht toen ik even wakker was en naast mij Moos zich net omdraaide in zijn Ajax-shirt. Mooi ventje is het toch en wat hadden wij een topdag gisteren samen beleefd. Straks zo ontbijten, daar kijkt hij ook al weken naar uit. Ontbijten bij van der Valk is wel een dingetje hoor....
Van de week dacht ik nog met al die beperkingen als hij er nog maar naar Toe Kan!
Gelukkig wel, hier éénmaal binnen merk je niks van de wereld buiten Apeldoorn. Hier razen aan de andere kant van het hotel alleen de auto's over de A50 van A naar beter.....Verder nie!
Dit weekend besefte ik ook weer dat Moos gewoon, soms, best wel vaak anders naar de wereld kijkt. 
Op soms een hele bijzondere manier. Misschien wel beter....Je weet het niet!
Heel veel mensen wroeten de laatste tijd in zijn hoofd. Denk dat zijn bovenkamer net een flipperkast is, die je vroeger had staan bij de Pallegarste....Het balletje schoot alle kanten op. Ging nooit dezelfde weg. Het was maar afwachten als je weer aan de trekveer van de flipperkast trok waar het houten balletje nu weer terecht kwam. Dat is Moos ten voeten uit, je weet ook nooit als je bijvoorbeeld aan zijn vinger trekt welke kant hij op beweegt. Geen dertien in een dozijn, geen eenheidsworst. Je weet nooit waar het schip strandt. 
Iedereen vind wat van hem. We zijn nog druk doende om alles uit te zoeken welke etiketje of stickervel wij op hem kunnen plakken. Het is soms behoorlijk druk daarboven, hij zingt vaak over de A28 maar denk dat het regelmatig file in zijn kleine brein is. Dat het voortdurend vast staat en hij vaak niet weet wanneer deze oplost. Vertragend verkeer, langzaam rijdend. Hij staat altijd aan. Trapt niet vaak op de rem maar eerder op het gaspedaal, als dat uberhaupt mogelijk is.
Dit weekend hoefde hij ook niks. Alles mocht, niks hoefde. Dat is vaak het probleem. 
Thuis of op school moet ie van alles. Moet ie meelopen in de rij. Als er iets is wat hij niet wil is meelopen in een bepaalde rij. Althans dat denk ik, het is geen onwil maar zijn brein werkt nu éénmaal anders. De kinderarts vertelde dat mooi...Weet niet meer hoe het uitlegde maar ik snapte 'm wel. 
Misschien kwam daarom het nummer van Diggy Dex, zo liggend in de Hotel Spring Box van Swiss Sense, zo binnen nu Apeldoorn langzaam ontwaakt. 
Maak me best wel zorgen. Ik heb voorkennis, weet ondertussen dat er een flinke storm aankomt. 
Dat het opnieuw zal gaan waaien in zijn hoofd, hoop niet dat hij vastloopt. Keuzestress of iets dergelijks krijgt. Hij wil het zo goed doen voor iedereen. Voor mij, voor zijn moeder, voor zijn zusje, voor zijn opa en oma's, ja eigenlijk voor iedereen. Maar doordat hij het zo goed wil doen draaft ie soms door. Loopt ie tegen muren op en ziet ie niet de deur die gewoon in de muur wagenwijd open stond. 
Daarom die vergelijking met de flipperkast. Als Moos het balletje is weet je nooit tegen welk obstakel hij ditmaal aan zal beuken. Auw!
Wij maken allerlei keuzes voor hem. Zijn het de juiste....? Sommigen worden voor ons gemaakt en daar hebben wij met te dealen. Vaak hebben wij een flinke vinger in de pap maar soms ook niet!
Wat zal hij er van gaan vinden. Ik weet het niet. Moeilijk....Hij eet nu een Bifi-worstje. 
Had ie even zin in. Pak maar jongen, thuis had 'm niet gekregen, kon het ongeopend terug in de kast. 
Toch gaat die kast open. 
Vorige keer was ik hier met zijn moeder. Nu hadden wij het lang beloofde #mannenweekend!
Tuurlijk was ie van de week druk. Samen met zijn vriendje voor het eerst Sint Maarten alleen lopen zonder zijn papa of mama. Stoer hoor...en dan samen met mij naar Van der Valk! 
Zonder zusje en Mama. Zonder de vrouwen, die hebben altijd wat te zeuren. Stoere mannenpraat. 
Hij mocht zijn nieuwe kleren aan bij het avondeten. Niemand die hier wat aan hem merkte!
Hier was eerder regel dan uitzondering. Als je hem maar laat lopen loopt ie echt niet in zeven sloten tegelijkertijd. Hij heeft tijd nodig, als zijn omgeving relaxt is, is hij dat ook. 
Dat vergeten wij wel eens. Hij hoeft gelukkig niet naar een andere school. Hij heeft er naar zijn zin en de Marsweijde vult zijn behoefte perfect in. Het is wel hard werken en dan vooral voor al zijn juffen. Het kost wat tijd maar het betaalt zich wel uit. Ik hoor 'm nu chips eten, pringels...haha. 
Hij denkt dat ik het niet door heb maar ik hoor het kraken....Geweldig. Wil dat het weekend niet snel ophoudt. Ach, het duurt nog even. Hij is wakker, heeft mooie onzinverhaaltjes....Samen gisteren naar Max gekeken en naar Oranje. Ben je niet boos, Papa. Je schreeuwt nu helemaal niet....
Als je bij Mariënberg achter de goal staat zeg je altijd tegen de scheidsrechter dat ie geen gehaktbal krijgt als ie niet beter gaat fluiten. Deze hoort mij niet, Moos. 
Knuppels onze Oranje-spelers. Moos lacht, jij vloekte net ook Pa. Klopt, mag niet hè. 
Nee, maar ik snap het wel. Ze stonden voor met 0-2 en nu ineens is het weer 2-2. Dat is niet goed hè.
Je denkt dat hij niet kijkt, dat ie Brawl Stars speelt of naar een of andere You-Tuber luistert....
Hij is niet gek, om de drommel niet. Wat draadjes en golfjes zijn anders bij hem aangesloten. 
Wat het is? Het zal wel iets zijn. Iets van Dorgeloosheid....Zeg het maar?
Hoop dat hij zich door de komende storm(en) slaat. Dat hij de regen en de wind tegen snel kan vergeten. Dat hij ziet dat het zo ook kan. Hij heeft dingen snel door maar het veroorzaakt soms kortsluiting in zijn hoofd. Hoop dat het koppie niet teveel op die flipperkast gaat lijken. 
We hadden leuke gesprekken dit weekend. Over school, over meisjes, over dat ene meisje waar ik alleen de voorletter van mocht zeggen. Meisje A. duzz. Over Oma, die gisteren jarig was...
Over die andere Oma die misschien wel 100 wordt. Over tomatensoep met ballen. 
Dat ik best wel geluk heb gehad, dat mama een mooi meisje is. Klopt Moos. Papa knijpt bijna nog elke dag in zijn armen. Waarom Papa? Doet toch zeer?
Wat is Tequilla, Papa? Zit daar alcohol in, niet zo'n klein beetje ook. Vertelde hem dat ik daar een keertje goed 'dronken' van ben geweest bij Zak in Duitsland en dat Opa het allemaal niet zo leuk vond.
Hij mocht een alcoholvrije cocktail bestellen. Wil je een biertje van de tap of een flesje uit de koelkast? 
Samen eten van mijn tonijn. Lekker Papa, is dat Wasabi? Hij at zijn ballen met zijn vork want ork, ork soep eet je met een....
Er hing liefde in de lucht tussen ons. Moos die, toen ik even moest plassen, met een ander stel aan de praat was toen ik terugkwam bij onze tafel. De man was fan van PEC, oh...die staan onderaan hè. Hoe dan? Hij kijkt nooit naar Studio Sport...
Hoe hij gisteren aan zijn Opa en Oma onze kamer liet zien. Oog voor details. 
Kom je nog even in bed papa, gaan we straks samen in het grote bad. Wat dacht jij dan....?
Nu mag ie alles nog even. Hoe laat moet Max racen, papa? Vanavond pas Moos. Gaan we samen kijken. 
Druk in zijn hoofd maar dit weekend even niet. Straks zijn pilletje niet vergeten maar hij was de rust zelve. Had goede opmerkingen. Humor. Deze houden wij er in. Zo'n #mannenweekend!
Twee Dorgelo's, eentje die het leven nog moet gaan snappen en eentje die steeds minder van het leven gaat snappen. Gelukkig heeft de helft van ons die voorkennis nog niet....
Samen kunnen wij de hele wereld aan. Vooral als we samen op stap zijn. 
Ik duik het grote bed in. Want het mooiste jochie van deze aardkloot ligt te wachten op mij. 
Mooi toch. Het leven is mooi maar je moet het wel willen zien. Hoe moeilijk het soms ook is.
Deze houden wij er in.
Huub zong het van de week, toen Hedon nog niet op slot ging voor enkele weken
Hij zei: Wanhoop niet, wanhoop niet. Straks is het allemaal weer anders. En misschien, misschien wel beter dan ooit. Dus wanhoop niet - wanhoop nooit. Nu zit je stil, straks ben je niet meer te houden. Zo gaat het leven voor wie er alles van wil. 
Wilde niet gaan. Maar ben blij dat ik wel stond te dansen en te schreeuwen bij de Dijk. 
Wederom, iedereen heeft baat bij muziek. Wij wel....
Is dat Snelle, papa....Neuh, Moos dit is Diggy Dex. Mooi papa, vond dat nummer over de zon ook leuk. 
en dat we niet moeten treuren.....Moos, wij hebben een rapper/zanger gevonden die wij allebei leuk vinden. Dat is de winst dit weekend. Laten we nu maar die bon gaan pakken.....
Fijne Zondag. Mijn knappe lieve zoon....
Joah, mag wel zo.