zondag 31 oktober 2021

#Mascotte!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'You will remember when this is blown over. And everything's all by the way. 
When i grow older I will be there at your side.
To remind you how I still love you. I still love you.
Love of my life, can't you see?
Bring it back, bring it back. Don't take it away from me.
Because you don't know, what it means to me.
Uut 'Love of my Life' van Queen

Moi, ben ik weer!
Liep gistermorgen al vroeg door donker Hardenberg!
Neefje Boris had mij uit mijn slaap gehouden, hij lag tussen ons in maar rolde steevast mijn kant op. 
Ik riep zachtjes: PEC Olle....PEC Olle maar hij bleef liggen waar ie lag. Verroerde geen vin. Grappig!
Droomde vast van mooie dingen, van zijn nichtje Mouna of misschien wel van brandweer Sam, die als een soort van 'moderne genotstaaf' dienst deed als tijdelijk nachtlampje.
Of ging mijn fantasie weer eens de verkeerde kant op...Zeg het maar!
Guitig kereltje...Altijd goed te pas. Zo'n mannetje er bij had makkelijk gekund.
De mannen waren in de meerderheid deze ochtend, nu dolven de vrouwen het onderspit! Nog wel.
Boris was een nachtje aan het logeren, de vorige keer was ie zo ziek als een hond geweest en had zijn moeder hem weer moeten ophalen al wilde ie dat helemaal niet.
Daarom losten wij nu onze belofte in. Die kraak je niet, die maak je waar. 
Maar ome Alfred was door deze drie turven hoge Boris al een paar uurtjes klaar wakker, was ondertussen maar aan het dagdromen geslagen. Soms komen dromen uit.....toch?
Had het (wereld)nieuws reeds tot mij genomen, veel van hetzelfde. Ben je tegenwoordig snel klaar mee.
We blijven elkaar maar de tent uitvechten. Wij heeft er nou gelijk? Gelijk krijgen is nog niet gelijk hebben.
Trok de wandelschoenen aan, gekocht in Oostenrijk. Daar liep ik er mee in de bergen, dicht bij mijn eigen vader, voelde alles nog goed. Hier kuier ik er mee over heuvels en is ie verder weg dan ooit. De zin van het leven ook.
Alles lijkt verder weg nu we weer terug bij af zijn. Trok gisteren onkruid er uit maar de volgende dag groeide het alweer tussen de stenen door. Onbegonnen werk en niet echt groene vingers. Soms zeul je jaren lang met bagage die je niet wilt afgeven aan de balie laat staan controleren door de douane.
Maar goed, dwaal weer eens af. Sorry, ik was toch al enkele uren wakker....
Maar liep dus al mooi vroeg door donker Hardenberg, het was net zeven uur geweest, oude tijd!
Dit keer geen muziek in mijn oortjes. Oorverdovend stil. Alleen een krantenbezorger passeerde mij maar ik wist al lang wat er in die kranten stond. Hij bezorgt alleen maar slecht nieuws de laatste tijd.
Een langsrijdende vrachtwagen haalde mij definitief uit mijn gedachten. Kon ze toch niet ordenen.
Ook onderweg naar later. Mascotte stond er op de wagen. Zal straks ook iets zijn van vroeger. 
Pantarei. Alles stroomt, niets blijft. Althans niet als je zelf had mogen kiezen. 
Moest meteen denken aan de reclame van toen.
Mascotte rolt beter, plakt beter, brandt beter. Mascotte 3x beter
Toen het nog mocht. Toen de gulden nog van hout was. Roken was net zo gewoon als het feit dat iedereen nu tegenwoordig op zijn telefoon zit. Figuurlijk dan, anders hou je de beeldschermpjes niet heel.
Niet iedereen is maar 55 kilo schoon aan de haak. Alles wordt steeds mooier maar je wordt geacht om je handen thuis te houden. Net zoals gisteren. Vaders, hou uw dochters thuis. De rokjes op het Oktoberfest van de voetbal konden blijkbaar niet korter...
Arme Papa's, weten ze vandaag hoe weinig stof hun dochters gisteren om hun bevallige lijfjes hadden. Geweldig, je wordt ouder Papa...Je gaat je zorgen maken om misschien wel niks. Je denkt met je oude gedachten van 20 jaar terug. Niet doen!
Misschien is de wereld wel veranderd en ben jij stil blijven staan. Wie weet!
Maar Mascotte bracht mij aan het denken. De vrachtwagen reed de Vechtbrug over, steeds verder weg. 
Zal het merk over tig jaar nog bestaan als de overheid zich steeds meer met dingen gaat bemoeien...??
Is straks de rook om onze hoofden verdwenen. Ben je een parasiet als je nu nog rookt......?
Hoe dingen soms lopen. Waar je 10 jaar geleden nog niet aan gedacht zou hebben kan morgen compleet anders zijn. Over 100 jaar zijn wij het allemaal vergeten, lachen wij er boven om en nemen wij een afzakkertje bij Café de Wereld aan de Hemelpoort nummer 666.
Ook Mascotte zal straks iets van vroeger zijn. Net als andere dingen die ik in rook zie opgaan....
Vind het maar 3x niks! 
Een mascotte is ook een voorwerp waarvan de eigenaar denkt dat het geluk brengt. Niet dus!
Liep door, langzaam ontwaakte de stad. Bij de Appie kwam de eerste vrachtwagen zijn vracht lossen. Misschien had ie Basmatirijst bij zich, dat vak was gisteren compleet leeg. Straks maar ff kijken, meteen maar een truffelworstje ophalen bij Jan. In het land der blinden is éénoog Koning!
Gelukkig zien wij het leven nog, het leven is mooi maar je moet het wel willen zien.
Bij de poortweg nummer 6 in het UMCG Groningen verrichten ze soms wonderen...Ze heten dan geen Jezus maar hebben er wel voor doorgeleerd....
Leren, dat doet Moos ook dagelijks. We kregen deze week een hilarische foto van juf Wendy doorgestuurd.
Moos was bezig met zijn stamboom, oefening van school. Denk dat ie op het internet foto's heeft lopen zoeken van zijn Opa en Oma's, van ons - van mijn broers, van zijn zusje....
Maar dat de stamboom bij hem zou stoppen, althans dat denkt ie...Hij wordt toch vrijgezel.
Hoe komt ie er op....? Vroeger noemde hij dat Vrij-geselig....Scheelt wel een hoop gedoe. Het leek hem maar niks, meisjes hebben altijd wat te zeuren daarom leek het hem handiger om vrijgezel te blijven en daar voor door te leren. 
Kon ie doen wat ie wilde, hoefde hij nergens rekening mee te houden was zijn relaas toen ik 'm vroeg of hij echt vrijgezel wilde blijven. Meisjes zijn toch leuk...? Ja Papa, maar niet altijd. Dat klopt, jongen, als een bus soms. Ik liep door....de wandelschoenen hadden er zin in. Ik trapte opnieuw onkruid terug de grond in. Wie hield ik nou voor de gek....? Waar had ik de roltrap naar de maan ook alweer gelaten. Chaos boven en in mijn hoofd. Wat je vindt was je niet naar op zoek en wat je vond liep je misschien niet naar te zoeken.
Gisteren bij mijn Moe in de kelder vond ik naast droge worst ook nog een Straffe Hendrik en een mooie Tripel van het Kasteel. Euh, Oma....kreeg ze na al die jaren en in de herfst van haar carrière eindelijk eens verstand van bier?
Want deze had ik niet gehaald. Zal vast wel in één van die pakketjes hebben gezeten toen ze onlangs de 90 jaar aantikte...
Vroeger haalde ze namelijk in plaats van Grolsch een kistje Heineken op wat diezelfde dag weer linea recta retour ging naar Zuidema waar nu Sietse de scepter zwaait. Dat paardezeik drinken wij niet....
Ach, tijden zijn veranderd. Doe niet zo moeilijk meer....Heeft me zelfs al eens een leuke nacht gekost!
Nam een mooie Karmeliet om een leuke dag mee te eindigen. Moos wilde een nachtje bij Oma logeren die volgens hem 100 jaar wordt, zullen we samen bij Oma slapen, Papa? Hij was vanmorgen al bezig met haar feestje, wie er allemaal moest komen, hoe wij de tuin gingen versieren en wat er voor vlees op de BBQ kwam te liggen.
Haalde hij wel speciale biertje voor mij op of...euh wacht die blikjes met die grappige cartoons er op.
Voor het gemak sliep ik dus ook maar bij Moe. Kon ik een biertje of tig extra drinken in de 3e helft op de voetbal tijdens het gezellige Oktoberfest wat eindigde met goede gesprekken bij de buurman en vrouw....Buurman & Buurman maar dan toch weer anders.
Het was vandaag en gisteren iets met 3....3e helft, 3x beter maar ook 3x niks....
1 + 1 is niet altijd twee...misschien wel 3 als je begrijpt wat ik misschien helemaal niet bedoel!
Niet mokken...gewoon door. Het rolt niet, het plakt niet en het brandt niet....
Haalde gisteren Ede Staal van stal, nooit bang voor het donker geweest. Zonder reden begon vannacht ineens Freddie te zingen....en gisteren Melissa, bring me some water!
Waar hangen die camera's, toeval bestond toch niet?
Las vannacht Chantal in bed. Die van Janzen wel te verstaan in Mezza, het magazine voor een goed weekend. Met Chantal mag ik altijd mee thuiskomen...die vinden wij leuk, is niet zo gemaakt!
Mooi interview. Heeft het ook niet altijd makkelijk. De buitenkant vertelt soms andere dingen wat je aan de binnenkant niet ziet. Freddie was klaar met zingen, ik met lezen en vanmorgen lag ze nog op mijn buik....Net als Moos in slaap gevallen met een goed boek, nou ja...ik met Chantal dus.
De appel valt soms niet ver van de boom. Maar vrijgezel worden ligt niet in mijn straatje, Moos!
Denk ook niet voor jou. Je weet het pas als ze naast je blijft staan. 
Dank je wel voor een leuke dag. Jij met je grappige opmerkingen en voorbereidingen voor het feest van morgen. Toffe Peer ben je toch! Je hebt het pilletje wel gevonden...
Fijne zondag. Nu de klok maar een uur terugzetten...Kon de klok nog maar lichtjaren terug.
Joah, mag wel zo....




zondag 17 oktober 2021

#Herseninfarct!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Zeg met dat het niet zo is, zeg me dat het niet zo is.
Zeg me dat het niet waar is. 
Ga je mee vanavond naar ons lievelingsrestaurant.
Een tafel voor twee, ik heb gebeld, ze weten ervan.
En we drinken totdat de zon opkomt...
En we vergeten de oneerlijkheid van het lot
Zeg me...
Kom we gaan, trek je jas aan anders wordt het te laat
Kom eens hier, ik houd je vast, ik laat je nooit meer gaan.
En ik vertel je een grap die je laat huilen van de lach.
En we vergeten de blikken van de mensen in de stad. 
We doen net alsof het niet zo is, alsof het niet zo is, alsof het niet waar is. 
Zeg me dat het niet waar is....'
Uut 'Zeg me dat het niet zo is' van Frank Boeijen.

Moi, ben ik weer.
Soms raken nummers je ineens weer intens. Doet het zeer tot op bot en huil je tranen met tuiten!
Voor twee weken terug keerde Ruud de Wild na zeven maanden terug op Radio 2.
Darmkanker overleefd. Maandag 4 oktober zat ie weer aan de knoppen bij zijn radioprogramma 'De Wild in de Middag'. Rechtstreeks vanuit het UMC in Amsterdam, waar hij de laatste maanden kind aan huis was geweest aangezien hij daar werd behandeld voor zijn ziekte. 
Een van zijn gasten was Frank Boeijen, mijn muzikale held die al veertig jaar met mij meereist door de tijd. Ruud las een tekst voor van het bericht dat Boeijen hem stuurde tijdens zijn ziekte om hem een hart onder de riem te steken.
'Ik weet niet zo goed wat te zeggen, ik denk aan je, ik denk aan jullie. Het leven is onnavolgbaar, vreemde wendingen. Geschraagd door de liefde maakt het draaglijk ons lot te overkomen. Wel helemaal kloten. Lieve Ruud, je kunt mij altijd bellen. Dag of nacht. Love Frank.'
Dat stuurde Frank Ruud toen hij doodziek was. 'Weet je het nog, Frank...Ja, Ja antwoordde Frank. Ik weet het nog, ik zocht naar woorden'.
En wat voor woorden....zei Ruud nog. Hier sprak vriendschap!
Pas wanneer je ziek bent weet je wat onvoorwaardelijkheid betekent. Olcay, aan jou de vraag: 'ga je mee vanavond naar ons lievelingsrestaurant? Een tafel voor twee, ik heb gebeld, ze weten ervan", citeerde De Wild een stukje tekst van het nummer.....
Je kon mij wegdragen, deed het maar niet want ik reed over een verlaten Duitse weg op een Monntagmittag. Daar moest ik aan denken toen ik van de week het indrukwekkende relaas van mien grote breur las. Over de twee herseninfarcten die hem overkwamen.
Het nummer kwam (weer eens) binnen. Nu met gestrekt been, ik lag echt acht (honderd) tellen, murw gebeukt tegen de touwen. Ik was niet ziek maar voelde mij wel ontzettend kloten. Lam geslagen!
Zorg is zo belangrijk, mag je nooit op bezuiningen...Frank zong voor de zorg en voor het personeel van het UMC in het bijzonder die 'Ruud' gered hadden van een voortijdig afscheid. Het was 50/50.
Ruud is schoon, het was een mooie emotionele uitzending. Er schoot van alles door mijn hoofd en ik weet nu steeds niet om wie of wat ik nu het hardst moest huilen. Om Ruud, om het prachtige nummer van Frank, of om het leven en hoe dat momenteel loopt, om San of mijn kinderen, over mijn familie of gewoon over iets. 
Van de week schoot ik weer vol toen ik het stukkie over Herman las, ik wist het meteen weer, vier jaar geleden, toen mijn grote breur van de ene op andere dag in het ziekenhuis lag. Zeg me dat het niet zo is...Niet mijn grote breur toch, dat overkomt toch alleen andere mensen. Niet Herman?
Getroffen door een herseninfarct. Een jonge man, in de kracht van zijn leven door een infarct genadeloos van zijn sokken gegaan. Hoe hij zijn 'nieuwe ik' moest accepteren. Ik wist best wel veel over het feit en hoe de laatste vier jaar zijn herstel- en re-integratieproces was gegaan maar het verhaal kwam opnieuw spijkerhard binnen.
Zeg me....Jemig man, wat heb je moeten vechten om weer te komen waar je graag wilt zijn. Wat een struggle. Breur vertelde het mooi, opgetekend door Inge Woutersen, maar ze liet Herman spreken. Het waren zijn woorden, zijn teksten....Hoe hij moest loslaten van wie hij ooit was. Heftige shit!
Ooit was hij een spelbepalende middenvelder, een soort Frenkie de Jong. Bijna alle ballen werden op mijn grote breur gespeeld en hij besliste vervolgens welke kant die ballen uitgingen. 
Tegenwoordig na een lang herstel zit hij vaak op de tribune te kijken naar het spel waar hij zelf zo graag onderdeel van uitmaakte. Een hard gelag. Soms mag ie plaatsnemen op de reservebank en dat vind breur al een hele grote stap voorwaarts. Sempre Avanti, steeds voorwaarts!
Af en toe mag hij 5 minuten invallen en hij krijgt steeds meer speeltijd. Hij kan het nog altijd, het heeft het in vingers. Dat mooie rechterbeen ook. Die klasse, zijn timing. Tuurlijk heeft ie heimwee naar de tijd dat ie kon knallen, maar hij accepteert wie hij nu is. Nog steeds mien grote breur, daar is niks aan veranderd. De band is alleen maar hechter geworden...Zeker door zo'n avond die we afgelopen vrijdag samen hadden. Verhalen vertellen....Soms dom ouwehoeren, vaker over wat ons allemaal bezighoudt. Het is nooit rustig, er is altijd wel wat. Mensen die naar buiten willen, de wijde wereld in terwijl ze thuis al de hele wereld hebben. 
Potverdikkemei Kerel. Wat ben ik trots op jou, jij bent het op mij zeg je, met al haar venijn van de laatste tijd, maar wat greep jouw verhaal mij aan. Net of het nu allemaal nog harder binnenkomt....Zeg me...
Lees het maar, dit is de link : Hermans herstel na twee herseninfarcten - WijDoen (wij-doen.com)
Hou van jou, Herman! Ruud, die weer presenteert. Jij die weer acteert als misschien nooit tevoren, ondanks alles ben jij Herman gebleven en een beter mens geworden. Elk nadeel heeft zijn voordeel.
Nu kun je adviseren, met al jouw ervaring sta je aan de basis van de talenten. Je neemt ze onder je hoede, je bent zo'n speler geworden die belangrijk is in de kleedkamer... de balans bewaakt. 
Dat kan niet iedereen. Niet iedere goede voetballer of middenvelder wordt later een goede trainer....
Jij kunt dat wel. Jij zette mij ook weer op het goede spoor, kom uit je zestien...blijf niet onder de lat staan, Zoek eens een ander doel, jij hoeft niet te scoren maar ook niet alle ballen hoog te houden.
Ik heb ze liever klem maar soms is vasthouden ook loslaten. Metaforen te over....Ik snap soms het leven niet, het leven snapt soms mij niet. Zeg me dat het niet waar is, maar laat dat nou wel zo zijn.
We dronken mooie bieren in Zwolle. De stad die nooit slaapt, de stap waar volgens sommigen de magic happens. Tja, het zal wel. Ik liep langs de kroegen en kathedralen. Zag dingen gebeuren bij De Hete Brij (who is Ellis), later bij het proeflokaal van DAVO. Doe mij maar, bijvoorbeeld Hardenberg, hier voel ik mij (ook) thuis.
Aten mooie stukken vlees bij Vaca Negra ondertussen diepzinnige gesprekken voerend. Ditmaal het zwarte rund in plaats van het zwarte schaap. Wie is het ondertussen....? 
Zwolle bracht Deventer thuus, liet Herman mooie bieren proeven van DAVO. Later bracht Lohues mij via Arriva echt thuus. Alsof het zo had moeten zijn. Hij gooide mij er uit bij Hardenberg, deze trein ging verder als boemel naar Erica. Tot binnenkort in Hardenberg, Daniël. Benieuwd naar jouw kant van het verhaal. 
Praten over the King. Wat zou hij er allemaal van hebben gevonden. Donderdag was het 16 jaar geleden dat hij het grote luchtruim verkoos dan voor een langer verblijf op deze aardkloot. 
Hij herstelde niet van kanker. Het was goed zo op vrijdag 14 oktober 2005. Hij had gestreden maar het was een gevecht geweest tegen de bierkaai. Een ongelijke strijd, stond meteen al met 3-1 achter.
Zijn lichaam was op, kanker was een te sterke tegenstander. Meedogen- en genadeloos.
Hij kreeg nog wat kansen in blessuretijd maar kon niet meer de gelijkmaker maken....
Ik deel op zijn sterfdag en op de dag dat hij geboren werd (17 april) altijd wat. Mooi dat ik zoveel lieve berichtjes kreeg. Sterkte etc....Maar ik ben die dag niet bedroefd, niet verdrietig. Maar ik sta dan graag even extra stil bij mijn overleden vader. Gewoon omdat hij bijzonder was. Gewoon omdat ik dankzij hem er anders nooit zou zijn geweest. Dat hij mij 3 fantastische broers heeft geschonken. Loten uit een loterij.
Mijn Pa is vaak bij mij. Zit vaak in mijn hoofd, de laatste weken wat meer dan normaal gesproken...
Hij zit niet op de tribune maar boven in de hemel. Zal hij nog op de bus rijden of zit ie achter zijn computer of zit ie te klaverjassen met zijn kaartclub klavertje vijf? De boer is troef!
Waar haalt hij tegenwoordig zijn vlees en zijn wijntjes....? Ik maak het leven daarboven soms iets mooier dan het misschien is. Gewoon om het hier even te ontvluchten. Vluchten doen wij allemaal toch wel eens, op zoek naar het paradijs. Op zoek naar groener gras, als het niet bij de buren kan dan misschien een stuk verderop. Gisteren speelde CSN&Y op mijn oortjes Teach Your Children Well....
Heeft ie goed gedaan, die ouwe van mij. Ben redelijk goed terecht gekomen, al zeg ik het zelf. 
Verstand zat niet in mijn hoofd maar bij mij in de kiezen. Deze week verloor ik de laatste links bovenin als ik het goed heb. Lag bij Rangel in de stoel. Ook zo'n beste kerel. Hij huist sinds 1983 al in Banthum als bijzondere lieve tandarts. Nu al bang voor de dag dat ie er niet meer is, hij is er nog een paar jaar.....al 40 jaar trekt ie kiezen en vult ie gaatjes. Mouna en Moos zijn niet bang voor hem, ik wel..ook al ben ik drie koppen groter dan Ger. Ik loop liever twintig rondjes om de grote kerk of een halve marathon dan dat ik hem de hand schud. 
Hij moet altijd lachen, ik ook. Gelukkig brengen wij de angst niet over op de kids. Moos had laatst nog hele verhalen tegen hem en Mouna telt met hem de tandjes mee....
Angst is maar voor even, spijt is voor altijd. Tanden op elkaar en door!
Even was ik deze week verdoofd. De kies ging er gelukkig zonder moeite uit, Vakmanschap is meesterschap. Ger kan spuiten als de beste...Ik kreeg de kies mee. Heeft de tand des tijds doorstaan.
Moos vond het interessant om het 's avonds te bekijken. Maarre ben je nu dom aan het worden? 
Ik had het al voorspeld aan Gonda tijdens die tandartspraktijken, leuke vertellegies omdat de verdoving even haar werk moest doen. Gonda werkt er ook al een eeuwigheid. Vroeger was Greta de tandarts-assistente...net als bij Gonda was het altijd lente in de ogen van...
Nou ja, bijna dan. Als je begrijpt wat ik bedoel. Meestal is het herfst en winter tegelijk als ik daar binnen stap. Ach, aan invloeden van buitenaf heb je binnenkamers niks meer an......
Om te leven, dacht ik, zou je een vlinder moeten zijn. Om te vliegen heel ver weg van alle leven, alle pijn. Sla je vleugels uit....Vlieg ins blaue hinein. 
Ruud doet het, Herman doet...Ger doet, mijn Pa deed het en waarom wij niet!
De oneerlijkheid van het lot!
Zeg me....
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.....



zondag 10 oktober 2021

#Twentse Proefkeuken!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Luister even, kleine heer. Het is al laat, m'n vriend, ik wil niet meer. Je moet gaan slapen.
De dag was lang en de nacht te kort. En ik denk dat het zo lichter wordt. Je moet gaan slapen.
Oh, en ik weet dondersgoed. Waarom ik zoveel van je houden kan. Want je wordt snel ouder.
En je groeit zo hard, je past in m'n schoenen. Weet je wat je wel en niet wil doen. Je wordt snel ouder.
Oh, maar ik hou zo van tijd verliezen met jou. Dus blijf maar even wakker, vriendje.
Blijf even wakker nou. 
Voor nu, slaap lekker, kleine vriend. Je bent veel meer dan je pa verdient. Jij en je zusje.
Zoals je klaarstaat, grote broer. Bloed is bloed, geen geouwehoer. Pas op je zusje'
Uut 'Tijd verliezen' van Racoon.

Moi, ben ik weer.
Ootmarsum ontwaakt langzaam. Zat net een kater voor het raam, hij loopt nu verder op het dak van de buurman, kan ook de buurvrouw zijn. Hij spint maar is geen Max Verstappen. Benieuwd hoe hij straks beneden komt. Ik zie geen trap, zekers niet eentje naar boven. Led is er ook niet, wel een nachtlampje maar geen Zeppelin als je begrijpt wat ik bedoel. Jan Vos had goeie muziek in zijn keuken. Wat ik oe brom! Was al enkele uren geleden gestopt met dromen. Lag in de Rozenstruik mooi dom te wezen. 
Haalde het gemiddelde met mijn bijna 50 jaar vannacht flink naar beneden. Ik hoor ze nu stommelen en kuchen, het ochtendritueel. Opstellen in rijen van twee voor het ontbijt. Hoor de eitjes al in de pan rommelen. Mooi, keer wat anders op de zondagmorgen. Deze twijfelaar bracht ook geen soelaas. 
Ach, prima hotel hoor de Rozenstruik waar ooit Mien van de Berg de lekkerste gehaktballen van Ootmarsum maakte. Gerrit, god hebbe zijn ziel, en Mien waren bekende inwoners...En hier stond vroeger hun café. Kreeg van mijn collega's een snel rondje Ootmarsum 2.0. Het mooie stadje in Twente waar wij gisteren een gezellig personeelfeest hadden. Na twee biertjes mag je niet meer rijden dus besloot ik in al mijn wijsheid om maar even een nachtje elders te slapen. Alles went zeg maar....
Kan zijn dat het stukkie vandaag wat korter is dan normaal gesproken. Tik met maar negen vingers.
Aan mijn ene linkervinger zit een groot stuk verband. Mouna zou zeggen, je ringvinger Papa. Iets te enthousiast geweest met een groot keukenmes. Jan had ze net geslepen voordat wij gisteren bij hem kwamen koken. Het mes sneed door de spreekwoordelijke boter maar dus ook door het topje van...
We hadden al wat gerstenat genuttigd en het bloed sijpelde er lustig op los. Maar ik heb tuurlijk altijd een geluk bij een ongeluk. Gewoon een lieve huisarts in het gezelschap en collega Marieke die weet hoe je vingers moet verbinden. Ach, de pret drukte er niet minder om. Het drukverband deed zijn werk en ik slokte iets minder Grolsch naar binnen. Elk nadeel heeft zijn voordeel. 
Genoten met een grote G. FF geen gedoe aan de kop. Rond de middag naar Ootmarsum getuft. Door het prachtige glooiende landschap. Dit keer niet via het buitenland maar gewoon langs Neerlands wegen.
Ik had het aan de tijd. Pas vandaag ergens in de middag word ik weer thuis verwacht. Ik hoef niet te winnen van Hamilton, laat staan van de klok. Ik heb een eeuwigheid nog voor de boeg, tijd zat om 'm in te vullen. Gedachten voor later, ik parkeer ze nu even hier. De kater is van het dak, nu nog uit mijn hoofd. Dat zal wel wat langer duren. Uit evenwicht zingt Bart nu van Racoon, zit op een stoel. Zal wel goed komen. Had Moosje vannacht in mijn hoofd. Ging slapen met een nummer van de heren uut Zeeland. Probeerde losse eindjes aan elkaar te knopen en dwangmatig van een brandslang af te blijven. 
Wilde niet in het Ootmarsummer nieuws komen. Dat een 49-jarige Hardenberger het hotel op stelten had gezet. Dat de grijze golf 's nachts op sloffen en in afstandse badjassen in de koude Twentse nacht moesten bivakkeren. Ik had trouwens helemaal geen brandslang gezien vannacht laat staan de brandweer. Bij iedereen brandde de vraag maar niet bij mij.
Steijn draaide fraaie plaatjes bij de Poort. Potverdikkemei, waar eerder Betsie biertjes stond te tappen pilsten wij met z'n allen af. Je zag dingen gebeuren. Geweldig, weer mooi om in een volle kroeg te staan. Muddy Waters knalde door de boxen, Manish Boy. Heerlijk. Ik moest lachen, dacht aan mijn casettebandje waar Muddy ook opstond. De goede oude tijd, toen wist ik nog niet wat ik nu wel weet.
Iets met tijd terugdraaien en het toch niet anders doen. Er draait iemand boven aan de knoppen en die heeft het met mij niet zo goed voor....Eigen schuld, dikke bult. Net zoals die dikke kapotte vinger. 
Het snijden van de uien, courgettes en aubergines was een peuleschil. Wij mochten het hoofdgerecht voorbereiden. Hennie, Marieke en Ikke...Het duo HAM. Maar ik zag later de biefstuk door een ander worden gesneden. De keuken werd ineens een eerste hulp. De vrouw van mien baas stond aan en kon mij, gewonde Appie, helpen met het stelpen van de wond. Ach, dat kon er ook nog wel bij. 
Haastige spoed is zelden goed of Jan had die messen niet zo scherp moeten slijpen, een Vos verliest nooit zijn streken hè. Maar het was machtig gezellig. De Twentse Proefkeuken van Jan Vos is een absolute aanrader. Wat lekkere amuses....Joost mag het weten. Iets met flammküchen en fijne ham uut een ver land. Aan de salade, de Ceasar Salad, gaf Jan zijn eigen draai aan. Pa en zoon Velthuis wisten hier wel raad mee. Natuurlijk Siepelsoep, we waren niet voor niks in de Siepelstad. Koen haalde nog een extra bordje voor mij. Kritisch op uiensoep maar deze was goed te pruimen. Echt lekker....
Tja, aan de main course had ik niet veel gedaan. Hennie vond later mijn topje terug en die ging regelrecht in de jiskefet, die was niet meer aan te naaien. Hoe laat begon dat ook alweer? Ze zijn toch meer van het borduren, dus ik haakte maar weer aan in het gezelschap. Voelde mij thuis in de keuken van Jan. Journey door de JBL Flip 4. Een soort van thuiskomen....Sharp as a knive....
Enfin. Twentse Limousinbiefstuk, wordt het wel of niet de Skoda, een limousine is toch geen auto, met Bearnaisesaus en aardappelpannekoekjes plus gemengde gegrilde groenten waar ik bijna geen eigen bijdrage aan had geleverd.
Het nagerecht was tevens uit de kunst. Hangop van boerenyoghurt met rood fruit en homemade ijs.
Om je vingers bij af te likken, nou ja, die negen dan die niet in het verband zaten. Het typt niet echt bijzonder. Mijn excusus alvast voor alle onzin. De radio staat hier nog niet aan. 
Het was lachen, gieren, brullen om dingen van eerder te zien. Mijn voorland of toch echt te oud voor deze shit? Haha...we zullen het zien. Een zaterdagavond in Ootmarsum is goed te doen. 
Je hebt gesprekken waar je u tegen zegt, toch was ze nog niet zo oud. Studeerde in de grote stad.
Een broodje bij de Broodbode. Mensen kijken achter een herfstbokkie. Het leven is nog niet zo slecht. 
Je moet het wel willen zien, een fiets fietste voorbij en er zat een bekende op het zadel. 
Moi, hoe is het met joe dan. Betsie in zijn eigen habitat. Nog een laatste pretkegel bij Marieke. 
Diepzinnige teksten op wc's in dit mooie stadje. Stairways not to heaven maar naar de urinoirs...
Ik maakte weer foto's van toiletten, moet niet gekker worden. Tja, moeten ze maar niet van die teksten erop zetten of gewoon de horeca vaker met een bezoek vereren....Dat kan ook.
Collega Bas eens van een andere kant zien. Hartstikke mooi. Voel mij hier thuis. De zon doet ook hier zijn best om een verdieping of twee hoger te geraken. 
De rozenstruik, net geen rozenboom van GTST. Het zal wel. De eerste ontbijters zijn op de weg retour naar hun kamers. Tijd voor mij om aan te schuiven. Hebben ze hier ook yoghurt van de Zuivelhoeve?
Verrek, de kater is er weer. Geeft kopjes tegen het raam. Loopt nu weer door met de ziel onder zijn poot. Hier aan deze kant van de wereld draait ie ook door. 
Vandaag niet veel te vertellen. Kan van alles zeggen maar zwijg nu maar even. Morgen zwaait er sowieso wat. Ik weet er ineens alles van, zit midden in de scene die een kater oplevert. Wie regisseert toch dit spektakel? Zal zo even vragen om een schoteltje melk. Misschien heeft ie wel trek in wat lekkers....Brand mijn vingers er maar niet aan, ik heb er al één in het verband. Wel ff genoeg voor vandaag. Ga een eitje op de kop tikken, wat verse jus en een kopje thee met de grijze golf. 
Volgend jaar sta ik ook aan de verkeerde kant, dan heb ik zo'n trap wel nodig. Thuis had ik al gezelschap gehad van Moos of Mouna. Maar ik lig nu nog in de Rozenstruik, ruist altijd wel wat en geen Hermans die de Toon houdt. Fijne zondag. Dit bloggie gaat niet in de boeken, hoeft ook niet.
Zit nog genoeg voer in mijn hersenpan maar daar brand ik voorlopig mijn vingers maar niet aan.
Joah, mag wel zo....



zondag 3 oktober 2021

#Met de Chopper deur Twente!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'When I think about the old days, babe. You're always on my mind.
I know it ain't like I remember, I guess my memory's run wild. 
Like when we went to see Bob Dylan, we danced to 'Desolation Row'
But i don't live here anymore and I got no place to go. 
Beating like a heart, I'm gonna walk through every doorway, I can't stop.
I need some time, i need control, i need your love.
I wanna find out everything I need to know. I'm gonna say everything I need away.
I'm gonna make it tho the place I need to go. 
We're all just walking' through this darkness on our own.'
Uut het prachtige I don't Live Here Anymore van The War on Drugs.

Moi, ben ik weer. 
Weekje van de radar geweest. Klopt, we waren een weekendje inpandig in het mooie Nutter, net onder de rook van Ootmarsum. In het kom tot rust huussie van Jan en Lien. Casa Rilassa bij de Bronnen.
Achter het huus van onze oud-trainert liepen wij zo het Springendal in, op zoek naar iets waarna we misschien niet eens op zoek naar waren. Weet ik veel, in zo'n weekend gaat de hersenpan uit en de niet-goed-wies knop aan. Staan we allemaal even uit, mag alles en hoeft niks.
Keuzes, keuzestress, zelfs als deze voor je worden gemaakt heb je er wel mee te dealen. Ook al had je er niet om gevraagd. Ga er maar aan staan. Dacht aan vorig jaar, toen was alles nog dicht en zorgeloos. Zaten we ook in dezelfde periode gezellig dom uut te kieken in Nutter en omgeving maar konden we (bijna) nergens heen. Nu was alles open, kozen wij het ruime sop en kunnen wij eindelijk onze eigen koers weer varen maar met de haven steeds verder uit zicht. Het was weer genieten op de vierkante meter. Twente is mooi, Ootmarsum nog mooier en met de kop in de wind op zo'n E-Chopper ben je even voor drie uurtjes de koning te rijk.
Vandaag geen moeilijk gedoe. Heb er geen zin an...In Twente waren deze vier Sallanders ff mooi anoniem. 
Vrijdag hoefden wij niet ver te lopen. FF een biertje drinken bij Richard en Stef in het café voor. 
Hapje eten en mooi dom ouwehoeren. Halve liter op de bar, streepje in het grote boek. Kennis maken met Sjaak (niet afhaak) van FC Oudewater. De oppas-opa die elke donderdag vier kinderen onder zijn hoede had. Doe ons zo'n Opa. Mandy vulde spreekwoordelijk zijn agenda al in. Zijn camper kon wel op de oprit, of niet dan?
Wij zetten een boom op, over het leven. Over het heden en verleden. Zoals ik al zei, de hersenpan ging bijna uit, kookte nooit over omdat het vandaag niet hoefde. De kinderen bij onze (schoon)ouders en vooral kallum an doen. Relaxen in het mooie Twente op nog geen half uur rij-afstand. Wat wil je nog meer....??
Nou, kan heel wat bedenken maar dat misschien later.
Zaterdag na het stevige ontbijt met volle melk, zelf getapt onder een Schotse hooglander, vertrokken wij richting Beuningen. Iets met Actief Twente. Maar zo actief werd het niet. We hadden E-Choppers gehuurd, schijnbaar de nieuwste rage en helemaal populair geworden door allerlei beperkingen van het afgelopen anderhalf jaar. Het zei mij niets maar het zou zo maar kunnen zijn, ik had de pan nog uut hè.
Vooral dit weekend niet teveel nadenken. Wat was het prachtig. Wat is dat E-Chopper gedoe een absolute aanrader. Gaat ook niet met gezwinde spoed, de druk is er van af. De E-Chopper gaat niet harder dan 30 km per uur, met deze vitesse tuf je met de kop in de wind door het Twentse land. Het is zo'n simpel gegeven, ff zo'n Chopper huren en gaan met die banaan. Je voelde je even God in Frankrijk! Wat is het daar mooi. Was er maar een God? Had ik mijn verzoek al in viervoud ingediend....
We reden door natuurgebied Hakenberg, door het centrum van de Lutte, over de hoogste berg in Overijssel, namelijk de Tankenberg. Gelegen op landgoed Egheria, wat een unieke locatie. Met de fiets een kuitenbijtertje maar wij werden 'driven bij electric' en gingen op het gemak naar het hoogste punt. 
85 meter boven ANP. We keken zo Duitsland in want het was mooi weer...We troffen onaangetaste Twentse hoevenlandschap aan met oude boerderijen omgeven door fraaie akkers, groene weilanden, imposante houtwallen en bosrijke bossen. Het zeshoekige koepeltje boven op de berg komt uut 1840 en is herbouwd rond 1955 door de bekende Twentse architect Jan Jans (en zijn kinderen...?)
Hier stonden we even stil, te genieten van het wijdse uitzicht. We reden verder, onderweg naar later.
Havezathe het Everloo, vroeger...Tig eeuwen terug bestond het Everloo uit een jachtslot met gracht.
Ach, we kwamen allemaal mooie dingen tegen. Als ik voor mij keek zag ik het gave kontje van San, de wapperende haren van Mandy en het goedgemutste gezicht van GJ. Was het elk weekend maar Twente.
We stopten opnieuw. Nu bij de watermolen van Singraven, de enige houtzaagmolen van Nederland aangedreven door water. We kennen het hier. Ook vaak langs gereden met de Sagenlandroute. Nog zo'n aanrader want het is mooi in Ootmarsum en omstreken. Het leven is mooi maar je moet het wel willen zien, zelfs als het donker is wordt het vanzelf wel weer licht. Ik logenstrafte de woorden van Ede Staal niet, maar ijzer breken met handen zie ik mij voorlopig nog niet doen. 
Ach, we tuften mooi voordan. Kwamen in het Denekamp van Henk en Truus. De St. Nicolaaskerk met haar rijke historie. We reden door maar zag nog wel dat de katholieke kerk gebouwd is met Bentheimer zandsteen. Daar gaat de cement vast en zekers niet tussen de stenen vandaan. 
Na een dikke drie uur....deden wij het verder rustig aan. Beetje biertjes drinken in Ootmarsum bij het Stadscafé en lekker eten bij de Othmar Brouwerij. Kan het nog steeds niet goed uitspreken maar tussen de brouwketels door is het goed toeven bij gasterij Oatmössche op het Commanderieplein. Fijn gegeten en redelijk veel gelachen..haha.
Diverse Othmars vonden dorstige kelen, van Tripels naar troebele Weizen en bokkige parels. 
Gezellig. Even geen gedoe aan de kop, uit staan terwijl de niet-goed-wies knop maximaal werd ingedrukt. Wederom afpilsen bij Richard en Stef voor. Mien baas groetend, Moi. Weer dom ouwehoeren aan de bar. Sjaak zat er ook, weer niet Sjaak afhaak. Hij hield het steurig vol. Wij ook....Het werd steeds vroeger laat. Je voelde het zondagmorgen wel. Dat doe je ook niet elke week meer, was al vroeg wakker maar dat kon ook zijn dat de waterhuishouding in de war was....
Maar wat is Twente mooi. Genoot met volle teugen. Misschien wel de mooiste leste dag van het joar misschien. De herfst is gearriveerd en de koude winter dient zich al aan. Je moet blijven stoken om het warm te houden. Komt goed. Er is ieder geval meer tussen hemel en aarde. 
Verder niet veule te melden. Weer genoeg gebeurd in deze, mijn en onze wereld, dunkt me.
De tweedeling in de samenleving gaat alleen maar door en komt steeds dichterbij huizen...
Languit liggen in het gras is misschien wel de beste remedie. Met halfgeknepen ogen kieken naar de laatste zonnestralen.
Vandaag is het klotenweer, misschien schijnt ie morgen wel weer....Je weet het niet!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....