Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'I was born in the valley of bricks. Where the river runs high above the rooftops.
I was waiting for the cars coming home late at night. From the Dutch Mountains.
I was standing in the valley of rock, up to my belly in an early fog.
I was looking for the road to a green painted house.
In the Dutch Mountains, in the Dutch Mountains. Mountains.'
Uut 'In The Dutch Mountains' van The Nits.
Hoi, ben ik weer.
Twee weken heb ik mijn gedachtengangen en hersenkronkels niet aan het spreekwoordelijke papier toevertrouwd. Vakantie hè, helemaal in de modus van niets hoeft, alles mag. Het reismotto van mien Pa ten voeten uit.
Niet dat ik veel heb gemist, jullie trouwens ook niet! Het is maar van welke kant je het bekijkt en/of aan welke kant je staat.
Begon weer een beetje met na te denken in combinatie met mijn hersenloze brein toen wij op de terugweg van onze vakantie in Duitsland het plaatsje Warstein passeerde. Kon een glimlach niet onderdrukken, wilde bremsen maar dat mocht niet van Moos, maar in het hoofd ging mijn route toch verder. Duitsers hebben wel zelfspot, wat ik oe brom! Duitsers hebben geen last van te korte teentjes of last van de soms ondraaglijke hitte met alle gevolgen vandien. Want een leuke en ludieke advertentie van het biermerk Warsteiner van enige tijd terug popte op in mijn blikveld. 'Net zoveel alcohol als Duitsers humor hebben...', beter kun je in mijn ogen je alcoholvrije biertje (nul punt nul) niet aan de man of vrouw brengen. Dan weet je zeker dat er absoluut geen druppel alcohol in het gerstenat zit. Grappig toch, met zelfspot kom je een heel eind.
Via Warstein(er) kom je wel nuchter thuis, ben je de BoB in hoogsteigen persoon!
Want in (Hotel) Niedersfeld (onder de rook van Winterberg) heb ik mij ernstig verbaasd over het gebrek aan humor in Nederland. Althans onder een klein gedeelte van onze Medelanders....Enkele schroefjes in de hersenpan compleet uit zijn verband gerukt. Discriminatie op de Zwarte Cross....???
De troefkaart werd weer eens als misplaatste joker ingezet. Door notabene een rapper die doorgaans in zijn teksten zeer vrouwonvriendelijk en antisemitisch is. Waar komt die jodenhaat toch vandaan?
Ene Sevn Alias, rapper van beroep, gooide na zijn optreden op de ZC en blijkbaar nadat de beloning op zijn bankrekening was bijgeschreven wat op zijn instagram account.
Dat hij nooit op het festival had opgetreden als hij vooraf de in zijn ogen racistische borden had gelezen. Hij duidde op borden met teksten als Allah's Afbakbar en Leve de kleurling.
Had nog nooit van deze beste man gehoord, nu dus (eindelijk) wel. Is hij in zijn opzet geslaagd...?
Of mag ik dat niet zo zeggen. Racisme als troefkaart gebruiken. Want je weet dan gewoon: binnen no-time staat heel correct halflinks gebakken Nederland achter je zonder zich goed in de materie in te lezen. Het delen of liken is dan zo makkelijk. Politiek correct! Als racisme lijdend onderwerp aan het worden is. Maar columnisten als Ozcan Akyol in het AD en Marcel van Roosmalen op NPO1 reageerden meteen en sloegen vele juiste spijkers op evenveel zo verbrandde koppen. Cabaretier Hans Teeuwen stelde vervolgens in zijn filmpje maar voor dat iedereen de humor gaat kiezen die bij zijn of haar huidskleur past. De humorloze gevoeligheid die rondwaait in Nederland bereikte zo een nieuw dieptepunt stelde Akyol. De organisatie van de Zwarte Cross voelde ondermeer door deze druk zich genoodzaakt om zijn excuses aan te bieden....Waarom?? In gods-of allahsnaam, waarom...??
Als er één festival is waar alles mag en niets hoeft is het de Zwarte Cross wel. De Zwarte Cross is al jaren het festival die met ludieke teksten, steevast met een vette knipoog, de diverse problemen in de maatschappij aanstipt en zo met flink wat achterhoekse humor vingers op de zere plekken legt. Humor is toch het smeermiddel in de hedendaage maatschappij. Blijkbaar snapt niet iedereen dat of willen ze dat niet snappen...
Andere zwartkijkers vinden dat de ZC met een tekst als Say Yes to Apartigheid de Apartheid verheerlijkt..??
Terwijl Apartigheid in het dialect heel wat anders betekend. Iets van, durf anders te zijn....!! Het mag gewoon hier. En dit zelfs het motto/thema voor enige jaren terug was, toen hoorde je er niemand over....? En welk festival heeft een eigen Gay-weide, Blagenparadijs of laat een compleet mobiel hotel bouwen voor minder-validen....?? geopend door notabene onze eigen Rick Brink, de minister van gehandicaptenzaken. Anderen vielen weer over dat er een bord stond: Zwarte Cross, ook veur blanken...
MuggenZiften. Verdeeldheid zaaien in een land wat polderen tot kunst heeft verheven...Als je een hond wilt slaan is er altijd wel een stok te vinden. Stokken genoeg!
Een Boerkaverbod instellen maar vervolgens het niet (willen) handhaven. Je hebt tegenwoordig al een bekeuring als je uberhaupt op de fiets aan je mobiele telefoon denkt laat staan als je 'm daadwerkelijk in de hand hebt. Maar een wet uitvoeren die door half politiek Nederland als niet correct is beoordeeld is een (bieten)brug te ver. Het braafste jongetje van de klas willen zijn, zo staat Nederland inmiddels wel bekend in Europa. In andere landen doen ze niet moeilijk over een boerkaverbod. Krijg je van al dat polderen in Nederland, het is toch hetzelfde met het drugsbeleid. Nederland ten voeten uit....Je mag een minderheid niet beledigen maar een meerderheid is geen enkel probleem. Graag zelfs! Wat moeten al die christenen dan wel niet...??
Hans, Ozcan of Marcel voor President....De huidige lacht namelijk alles weg in zijn torentje....Heeft net zoveel humor als er alcohol zit in Warsteiner Alkoholfrei. Geen sodemieter duzz...Geen druppel!
Muggenziften...Ik sloeg er net weer eentje dood. Wonen in een bosrijke omgeving heeft ook zo zijn nadelen. De familie Wesp is ondertussen tevens gearriveerd. Wij sluiten niemand in Nederland uit, open grenzen hè.
Maar ze moeten van mijn kinderen en vriendin afblijven. Als ze zich gewoon aanpassen vind ik het prima maar ze moeten niet gaan steken hè. Moos mocht zich gisteren al melden bij de EHBO na een gemene aanval van Wesp B. , zijn moeder was een half uurtje eerder ook al behandeld door die lieve Tineke van de EHBO.
Het lachen zou je bijkans vergaan.....Als je tenminste begrijpt wat ik bedoel!
Dat was niet het geval de afgelopen twee weken. Een last minute vakantie in Duitsland. Genoten van elke vierkante meter op de Nederlandse bergen in Winterberg en omgeving. Rodelen op de SommerBahn (Bremsen hè Moos), de Erlebnisbrucke, met de Gondel naar boven, heerlijk gegeten, lekker gewandeld...Een fantastisch hotel in Niedersfeld met een ouderwetse Bierstube, zwembad en dito restaurant!
Ik herkende Winterberg en omgeving niet meer...Daar kun je je echt wel vermaken, het is allang niet meer het gebied voor alleen de grijze golf. Op de Nederlandse bergen sluiten ze tegenwoordig ook niemand meer uit en dan moet de winter nog komen.
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd of zoals mijn jeugdheld het verhaalde: Wat er ook gebeurt altijd blijven lachen, ik hoop dat wij dat kunnen blijven doen in Nederland en omgeving. Dat het lachen ons niet vergaan. Dat wij tussen de zinnen of teksten op Zwarte Cross borden door kunnen lezen...Dat wij willen snappen wat anderen misschien bedoelen. Dat wij geen korte lontjes gaan verzamelen als een nieuwe postzegelverzameling, dat lange tenen reeds bij de voeten een halt worden toegeroepen.....
Dat zelfspot (weer) de boventoon gaat voeren. Als notabene een Duits biermerk met de nodige humor en zelfspot nuchter bier op de Nederlandse markt kan brengen is de toekomst van de Zwarte Cross gewaarborgd.
Want alles mag, niks hoeft....Je hoeft niet naar de Zwarte Cross, je mag naar de Zwarte Cross...
Aanstellen is ook een vak. Hebben sommigen flink voor doorgeleerd. Maar kijk eerst naar je eigen balk voordat je over de speld bij een ander begint.....Verpest het nou niet in Nederland!
Tolerantie blijft een rekbaar begrip.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....
Man, geboren in 1972. Papa van Moos en Mouna. Meestal op zondagmorgen spui ik mijn hersenspinsels en gedachtengangen de wereld in. Joah, mag wel zo...
zondag 28 juli 2019
zondag 7 juli 2019
Luc kwam (gewoon) Binnen zonder Kloppen!
Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'Als jij het niet meer weet in het donker van je hoofd.
Ze laten weinig heel van waar je in gelooft.
Hoe de tijd ook raast we moeten er doorheen.
Als jij het niet meer weet, je bent niet alleen.
Hou me vast. Hou me vast'
Uut 'Hou Me Vast' van De Dijk.
Hallo, ben ik weer.....
'YESSSS! We've got him!
The Catch of the Day, de Mooiste Vangst van de Dag.
4 kilo en 464 gram schoon aan de haak, 55 cm gemeten van kruin tot teen!
Luc kwam dinsdagmorgen (gewoon) binnen zonder kloppen om 22 minuten over het uur 11.
Luc Wiebe Jan Monsma. Luc voor familie, vrienden en kennissen.....
Onze new born neefje werd absoluut wakker in een vreemde wereld. Pure liefde, Echte liefde.
Het zoontje van Elisabeth en Martijn, het broertje van grote vriend Boris, kwam, zag en overwint nu al alles...Wat ik oe brom!
Wat een baby, wat een Luc Monsma niet kan doen. Hij kan je laten zweven als jenever....met van die lekkere worst uit de Walstraat!
Hij deed eigenhandig het licht uit in de buik van zijn lieve moeder. Ruim negen maanden en een beetje had hij rondgedobberd in de woelige baren....donker hier!
Mooier dan nu wordt het niet. Hou me Vast, kleine vriend. Laat mij (blijven) geloven dat jouw kleine wereld er voor altijd zo zal blijven uit zien. Eentje van melk drinken, gulzig aan de borst van je moeder, eentje van poepen, luiers vol en slapen, zachtjes snurkend tegen je papa en mama aan in het grote bed in de voormalige hanzestad Deventer!
Slaapliedjes te over. Lovesong 100.001. De melkboer zet zijn flessen neer. Maar hoe de tijd ook raast, we moeten er wel doorheen maar weet lieve, lieve Luc, als jij het ook niet meer weet, jij bent niet alleen. In de rimram van de tijd en als wij het ook niet meer weten. Niemand is alleen. Hou dat vast, kleine jongen.
Gisteren was ik nergens en vandaag weer hier.
Gisteren lag ik diggels en vandaag kan ik niet meer stuk. Ik kon nergens meer om lachen, nu kan ik janken van geluk. Wat een vrouw....euh sorry wat een Luc Monsma allemaal niet kan doen.
Een fantastische mooie keerzijde van de medaille...Na weken van intens verdriet konden Opa en Oma weer eens het grote geluk omarmen. Hou me Vast. A perfect day, eentje zoals Lou Reed 'm geschreven kon hebben met de handtekening eronder van tante Harriët!
Weer een perfecte dag!
Wat zijn we blij met ons kleine lieve neefje. Moos is supertrots op zijn kleinste neefje Luc. Moos is toch de aanvoerder van dit olijke kwartet. 3 jongens en 1 meisje. Wat een rijkdom, daar kan geen kampioenschap van Feyenoord tegenop....Mouna is de vreemde maar oh zo heerlijke vrolijke eend(t)je in de bijt. Mouna kuste gisteren Luc voor de tover in zijn ogen. Zij voelde wie ze was. De grote nicht, met wie Luc straks kwattekaad gaat uithalen in de grote tuin van Opa, Mouna die Luc laat kennismaken met de regenton van Oma, die ze over een paar jaar vast leeg gaan scheppen met de gietertjes zodat Oma de tuinslang er toch nog aan te pas moet laten komen..... En dat Martijn en ik dit tafereel maar gade mogen slaan met een lekker biertje van Davo on the side!
De voorlopige jongste Go Ahead supporter weet nog niet wat het leven voor hem in petto heeft. Ziet mensen om hem heen beschuit met muisjes eten. Laat een boertje en iedereen vind het geweldig. Mooier dan nu wordt het echt niet!
Lies en Martijn, nogmaals super wat jullie in elkaar hebben geknutseld. Alles zit er aan. Tien vingertjes, tien teentjes. Oortjes tevens, maar vertrouw mij maar de gebruiksaanwijzing zit ergens verstopt, maar waar....??
Luc kwam binnen zonder kloppen....
Dat deed Huub zondagavond ook. Een optreden van de Dijk duurde helaas wat langer dan de gebruikelijke negen maanden. Ik kon ze moeilijk bezwangeren, de heren die al bijna veertig jaar springlevend zijn waren lange tijd niet te vinden in mijn blikveld. Tuurlijk, kleine kinderen voorkomen wel eens vaker afspraken die je helaas niet kunt noteren in je overvolle agenda.
Maar ik wanhoopte niet, straks is het allemaal weer anders en misschien wel beter dan ooit. Wanhoop niet, Wanhoop nooit. Nou, Huub kwam, zag en overwon. Hij wilde zelfs in Ommen gaan wonen. Gaf hij daarom Erik een hand. 'k weet het niet....Witteveen was er mooi klaar mee. Of stond hij gewoon zijn Ageeth bij.
Hoe dan ook, hij stond temidden van zo'n beetje honderd vrouwen die Huub minutenlang ademloos en ongegeneerd in zijn kruis konden kijken, of nie Irma en Ina....?? Zag jullie ook wel kijken, Therese en Feronique....Heerlijk. Iedereen weer twintig jaar jonger!
Gemeentepils huisde in mij in plaats van het gebruikelijke gerstenat en dan ben ik misschien wat stiller maar heb ik nog beter de lopende zaken in de gaten. Het was weer ouderwets genieten bij en van De Dijk. Natuurlijk blijven ze op eenzaame hoogte staan in de Nederlandse popmuziek.
Tuurlijk, ik ben lichtelijk nou ja zwaar bevooroordeeld. Ik volg ze al bijna veertig jaar. Ze kwamen binnen zonder kloppen en ze gaan eigenlijk nooit meer weg uit mijn gemoedstoestand.
Jammer genoeg kon San er afgelopen zondagavond niet bij zijn.....Een man weet pas wat ie mist als zij er niet is...Klopt helemaal. Dat had ik al met twaalf dagen San op Curacao en dat herhaalde zich noodgedwongen op deze mooie dag langs Heerens wegen in het Bostheater Ommen. Even daarvoor, toen de mannen al bijna op het podium stonden zaten wij nog ff in het ziekenhuis. Niks ernstig hoor, althans dat weten wij nu....Maar toch. Jammer was het wel en dan druk ik mij nog zachtjes uit.
Toch was het genieten op de vierkante meter. Huub kwam, zag en overwon ons allemaal. Ze hadden er zelf ook zin aan....Huub sprong enthousiast het publiek in. Hij stookte het vuurtje mooi op. Wat een geweldige ambiance is het toch, het Bostheater in Ommen. Wat een unieke plek. Terwijl ik, gelukkig, op tijd was, Huub denkbeeldig de hand schudde, heb je 'm al gewassen Erik...?, keek ik eens rond. De bomen staan er al honderd jaar, de grond ook die onder mij schudde van puur genot. Hoeveel voetstappen zijn er hier wel niet gelopen. Ik moest denken aan een nummer van Tom Petty, into the great wide open! Ik voelde mij één met het grote bos. Voelde mij op afstand verbonden met mijn meisje. Wat een vrouw niet kan doen!
Er was niemand in de stad, dat kon bijna ook niet. Want zo'n beetje half Ommen was hier inpandig in het prachtige amfitheather Trots als een pauw. Ik sprak met Willem Lampe die Ommen regelmatig spreekwoordelijk op de hak neemt. Mooie kerel, hij wist mij te vertellen waar vriend Bert ergens moest zijn. Korte broek hè, ja kan kloppen...Hij zit ergens links aan de rechterzijde. Ik vond 'm eerst niet, wel de dames....Ach ja...dan maar vooraan staan bij de Dijk. Ik had namelijk de dansschoenen aan. Muzikanten dansen niet maar ik wilde wel dansen op de vulkaan, dansen op de Besthemenerberg. Dit was toch de grote vrijheid, ik mocht alles zeggen, alles zeggen wat ik wilde. Althans, dat dacht ik....haha
Lief, trek iets moois aan. Want dan gaan we dansen, dansen....dansen op de vulkaan. Ik plukte een van straat geredde roos en begon weer te mijmeren...Ach, met elk nummer van Huub en zijn consorten heb ik wel iets mee...Net als jullie kan ik het niet alleen. Miscchien ben ik wel nergens goed voor. Maar zo nu en dan wilde ik dat ik Elvis was....dansen op mijn blauwe schoenen...Maar ik kan alle titels van de Dijk nu wel op gaan lepelen maar dan wordt het bijzonder zwaar tafelen op deze zondagmorgen.
Maar wat heeft Ommen een uniek theater. Het bostheater is geweldig....Kippenvel hoor. Ik ken ondertussen flink wat open luchttheaters....Maar Ommen is uniek! En die tientallen vrijwilligers hè, respect. Het bostheater draait voornamelijk om vrijwilligers die allemaal de lach op het gezicht hebben. Mannen van staal, sommigen van Steen dan, Jan Steen welteverstaan en vrouwen van ijzer die je vliegensvlug van je natje en droogje voorzien. Geweldig! Dankzij hen hebben wij een meer dan geweldige avond gehad. En dan ligt Edwin Evers en zijn band nog ergens in het verschiet medio september.
Hier moeten volgend jaar Racoon staan, Golden Earring of een Daniël Lohues scheurend op zijn gitaren....Het past volledig in mijn tijdsbeeld en natuurlijk nog een keer de Dijk. Want ik moet dat nog een keertje doen met lieve San. Waarvan Akte!
Zij heeft een superavond gemist. Mijn stil zijn moet worden gehoord. Hou me vast...! Want niemand kan alleen....
De Dijk, springlevend! Het Bostheater meer dan springlevend....
Luc Monsma springlevend! Luc komt van Lucas, zeggen ze. Luc schijnt een verbastering te zijn van afkomstig uit Lucania, een regio in het zuiden van Italië. Cirkels rond, kan ook en bocht of een niet gestroomlijnde vierkant zijn. Lucky Luke is Luc sowieso. Hij zal sneller schieten dan zijn schaduw....Geen Poor Lonesome Cowboy. Néé, binnenkort fiest hij weg op zijn driewieler ins blaue hinein. Niks geen hinnekende Jolly Jumper of die domme hond Rataplan. Neuh, viervoeter Max zal 'm vergezellen en die is knap en slim tegelijk. Als wij hem weg kunnen houden van in ieder geval de gebroeders Daltons zal Luc opgroeien tot wie Luc zal zijn. Amper een week op deze aardkloot maar binnenkort danst hij net als wij allemaal op de vulkaan, misschien nog eens stapje dichter bij de afgrond!
Luc, samen een keertje naar de Dijk in het Bostheater? Samen met Tante San, Boris en je neefje en nichtje!
K3 is voor jouw oom echt te heftig. De Dijk trek ik dan nog wel ach, Huub woont er dan toch al.
Hij blijft nog wel even springlevend, als ik mij niet vergis. Hij heeft een groot hart als wij maar eerst netjes (aan)kloppen...Als jouw hart maar voor eeuwig blijft kloppen grote kleine vriend.
Welkom in deze mooie vreemde, waanzinnige en soms vreemde wereld.
Mooi Da'j D'r Bint.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....
Credit Foto: Robert Westera
'Als jij het niet meer weet in het donker van je hoofd.
Ze laten weinig heel van waar je in gelooft.
Hoe de tijd ook raast we moeten er doorheen.
Als jij het niet meer weet, je bent niet alleen.
Hou me vast. Hou me vast'
Uut 'Hou Me Vast' van De Dijk.
Hallo, ben ik weer.....
'YESSSS! We've got him!
The Catch of the Day, de Mooiste Vangst van de Dag.
4 kilo en 464 gram schoon aan de haak, 55 cm gemeten van kruin tot teen!
Luc kwam dinsdagmorgen (gewoon) binnen zonder kloppen om 22 minuten over het uur 11.
Luc Wiebe Jan Monsma. Luc voor familie, vrienden en kennissen.....
Onze new born neefje werd absoluut wakker in een vreemde wereld. Pure liefde, Echte liefde.
Het zoontje van Elisabeth en Martijn, het broertje van grote vriend Boris, kwam, zag en overwint nu al alles...Wat ik oe brom!
Wat een baby, wat een Luc Monsma niet kan doen. Hij kan je laten zweven als jenever....met van die lekkere worst uit de Walstraat!
Hij deed eigenhandig het licht uit in de buik van zijn lieve moeder. Ruim negen maanden en een beetje had hij rondgedobberd in de woelige baren....donker hier!
Mooier dan nu wordt het niet. Hou me Vast, kleine vriend. Laat mij (blijven) geloven dat jouw kleine wereld er voor altijd zo zal blijven uit zien. Eentje van melk drinken, gulzig aan de borst van je moeder, eentje van poepen, luiers vol en slapen, zachtjes snurkend tegen je papa en mama aan in het grote bed in de voormalige hanzestad Deventer!
Slaapliedjes te over. Lovesong 100.001. De melkboer zet zijn flessen neer. Maar hoe de tijd ook raast, we moeten er wel doorheen maar weet lieve, lieve Luc, als jij het ook niet meer weet, jij bent niet alleen. In de rimram van de tijd en als wij het ook niet meer weten. Niemand is alleen. Hou dat vast, kleine jongen.
Gisteren was ik nergens en vandaag weer hier.
Gisteren lag ik diggels en vandaag kan ik niet meer stuk. Ik kon nergens meer om lachen, nu kan ik janken van geluk. Wat een vrouw....euh sorry wat een Luc Monsma allemaal niet kan doen.
Een fantastische mooie keerzijde van de medaille...Na weken van intens verdriet konden Opa en Oma weer eens het grote geluk omarmen. Hou me Vast. A perfect day, eentje zoals Lou Reed 'm geschreven kon hebben met de handtekening eronder van tante Harriët!
Weer een perfecte dag!
Wat zijn we blij met ons kleine lieve neefje. Moos is supertrots op zijn kleinste neefje Luc. Moos is toch de aanvoerder van dit olijke kwartet. 3 jongens en 1 meisje. Wat een rijkdom, daar kan geen kampioenschap van Feyenoord tegenop....Mouna is de vreemde maar oh zo heerlijke vrolijke eend(t)je in de bijt. Mouna kuste gisteren Luc voor de tover in zijn ogen. Zij voelde wie ze was. De grote nicht, met wie Luc straks kwattekaad gaat uithalen in de grote tuin van Opa, Mouna die Luc laat kennismaken met de regenton van Oma, die ze over een paar jaar vast leeg gaan scheppen met de gietertjes zodat Oma de tuinslang er toch nog aan te pas moet laten komen..... En dat Martijn en ik dit tafereel maar gade mogen slaan met een lekker biertje van Davo on the side!
De voorlopige jongste Go Ahead supporter weet nog niet wat het leven voor hem in petto heeft. Ziet mensen om hem heen beschuit met muisjes eten. Laat een boertje en iedereen vind het geweldig. Mooier dan nu wordt het echt niet!
Lies en Martijn, nogmaals super wat jullie in elkaar hebben geknutseld. Alles zit er aan. Tien vingertjes, tien teentjes. Oortjes tevens, maar vertrouw mij maar de gebruiksaanwijzing zit ergens verstopt, maar waar....??
Luc kwam binnen zonder kloppen....
Dat deed Huub zondagavond ook. Een optreden van de Dijk duurde helaas wat langer dan de gebruikelijke negen maanden. Ik kon ze moeilijk bezwangeren, de heren die al bijna veertig jaar springlevend zijn waren lange tijd niet te vinden in mijn blikveld. Tuurlijk, kleine kinderen voorkomen wel eens vaker afspraken die je helaas niet kunt noteren in je overvolle agenda.
Maar ik wanhoopte niet, straks is het allemaal weer anders en misschien wel beter dan ooit. Wanhoop niet, Wanhoop nooit. Nou, Huub kwam, zag en overwon. Hij wilde zelfs in Ommen gaan wonen. Gaf hij daarom Erik een hand. 'k weet het niet....Witteveen was er mooi klaar mee. Of stond hij gewoon zijn Ageeth bij.
Hoe dan ook, hij stond temidden van zo'n beetje honderd vrouwen die Huub minutenlang ademloos en ongegeneerd in zijn kruis konden kijken, of nie Irma en Ina....?? Zag jullie ook wel kijken, Therese en Feronique....Heerlijk. Iedereen weer twintig jaar jonger!
Gemeentepils huisde in mij in plaats van het gebruikelijke gerstenat en dan ben ik misschien wat stiller maar heb ik nog beter de lopende zaken in de gaten. Het was weer ouderwets genieten bij en van De Dijk. Natuurlijk blijven ze op eenzaame hoogte staan in de Nederlandse popmuziek.
Tuurlijk, ik ben lichtelijk nou ja zwaar bevooroordeeld. Ik volg ze al bijna veertig jaar. Ze kwamen binnen zonder kloppen en ze gaan eigenlijk nooit meer weg uit mijn gemoedstoestand.
Jammer genoeg kon San er afgelopen zondagavond niet bij zijn.....Een man weet pas wat ie mist als zij er niet is...Klopt helemaal. Dat had ik al met twaalf dagen San op Curacao en dat herhaalde zich noodgedwongen op deze mooie dag langs Heerens wegen in het Bostheater Ommen. Even daarvoor, toen de mannen al bijna op het podium stonden zaten wij nog ff in het ziekenhuis. Niks ernstig hoor, althans dat weten wij nu....Maar toch. Jammer was het wel en dan druk ik mij nog zachtjes uit.
Toch was het genieten op de vierkante meter. Huub kwam, zag en overwon ons allemaal. Ze hadden er zelf ook zin aan....Huub sprong enthousiast het publiek in. Hij stookte het vuurtje mooi op. Wat een geweldige ambiance is het toch, het Bostheater in Ommen. Wat een unieke plek. Terwijl ik, gelukkig, op tijd was, Huub denkbeeldig de hand schudde, heb je 'm al gewassen Erik...?, keek ik eens rond. De bomen staan er al honderd jaar, de grond ook die onder mij schudde van puur genot. Hoeveel voetstappen zijn er hier wel niet gelopen. Ik moest denken aan een nummer van Tom Petty, into the great wide open! Ik voelde mij één met het grote bos. Voelde mij op afstand verbonden met mijn meisje. Wat een vrouw niet kan doen!
Er was niemand in de stad, dat kon bijna ook niet. Want zo'n beetje half Ommen was hier inpandig in het prachtige amfitheather Trots als een pauw. Ik sprak met Willem Lampe die Ommen regelmatig spreekwoordelijk op de hak neemt. Mooie kerel, hij wist mij te vertellen waar vriend Bert ergens moest zijn. Korte broek hè, ja kan kloppen...Hij zit ergens links aan de rechterzijde. Ik vond 'm eerst niet, wel de dames....Ach ja...dan maar vooraan staan bij de Dijk. Ik had namelijk de dansschoenen aan. Muzikanten dansen niet maar ik wilde wel dansen op de vulkaan, dansen op de Besthemenerberg. Dit was toch de grote vrijheid, ik mocht alles zeggen, alles zeggen wat ik wilde. Althans, dat dacht ik....haha
Lief, trek iets moois aan. Want dan gaan we dansen, dansen....dansen op de vulkaan. Ik plukte een van straat geredde roos en begon weer te mijmeren...Ach, met elk nummer van Huub en zijn consorten heb ik wel iets mee...Net als jullie kan ik het niet alleen. Miscchien ben ik wel nergens goed voor. Maar zo nu en dan wilde ik dat ik Elvis was....dansen op mijn blauwe schoenen...Maar ik kan alle titels van de Dijk nu wel op gaan lepelen maar dan wordt het bijzonder zwaar tafelen op deze zondagmorgen.
Maar wat heeft Ommen een uniek theater. Het bostheater is geweldig....Kippenvel hoor. Ik ken ondertussen flink wat open luchttheaters....Maar Ommen is uniek! En die tientallen vrijwilligers hè, respect. Het bostheater draait voornamelijk om vrijwilligers die allemaal de lach op het gezicht hebben. Mannen van staal, sommigen van Steen dan, Jan Steen welteverstaan en vrouwen van ijzer die je vliegensvlug van je natje en droogje voorzien. Geweldig! Dankzij hen hebben wij een meer dan geweldige avond gehad. En dan ligt Edwin Evers en zijn band nog ergens in het verschiet medio september.
Hier moeten volgend jaar Racoon staan, Golden Earring of een Daniël Lohues scheurend op zijn gitaren....Het past volledig in mijn tijdsbeeld en natuurlijk nog een keer de Dijk. Want ik moet dat nog een keertje doen met lieve San. Waarvan Akte!
Zij heeft een superavond gemist. Mijn stil zijn moet worden gehoord. Hou me vast...! Want niemand kan alleen....
De Dijk, springlevend! Het Bostheater meer dan springlevend....
Luc Monsma springlevend! Luc komt van Lucas, zeggen ze. Luc schijnt een verbastering te zijn van afkomstig uit Lucania, een regio in het zuiden van Italië. Cirkels rond, kan ook en bocht of een niet gestroomlijnde vierkant zijn. Lucky Luke is Luc sowieso. Hij zal sneller schieten dan zijn schaduw....Geen Poor Lonesome Cowboy. Néé, binnenkort fiest hij weg op zijn driewieler ins blaue hinein. Niks geen hinnekende Jolly Jumper of die domme hond Rataplan. Neuh, viervoeter Max zal 'm vergezellen en die is knap en slim tegelijk. Als wij hem weg kunnen houden van in ieder geval de gebroeders Daltons zal Luc opgroeien tot wie Luc zal zijn. Amper een week op deze aardkloot maar binnenkort danst hij net als wij allemaal op de vulkaan, misschien nog eens stapje dichter bij de afgrond!
Luc, samen een keertje naar de Dijk in het Bostheater? Samen met Tante San, Boris en je neefje en nichtje!
K3 is voor jouw oom echt te heftig. De Dijk trek ik dan nog wel ach, Huub woont er dan toch al.
Hij blijft nog wel even springlevend, als ik mij niet vergis. Hij heeft een groot hart als wij maar eerst netjes (aan)kloppen...Als jouw hart maar voor eeuwig blijft kloppen grote kleine vriend.
Welkom in deze mooie vreemde, waanzinnige en soms vreemde wereld.
Mooi Da'j D'r Bint.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....
Credit Foto: Robert Westera
Abonneren op:
Posts (Atom)