#BerenJacht!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'To everything (turn, turn, turn)
There is a season (turn, turn, turn)
And a time to every purpose, under heaven
A time to born, a time to die. A time to plant, a time to reap
A time to kill, a time to heal. A time to laugh, a time to weep
A time to build up, a time to break down. A time to dance, a time to mourn
A time to cast away stones, a time to gather stones together
A time of love, a time of hate. A time of war, a time of peace.
A time you may....
To everything (turn, turn, turn). There is a season (turn, turn, turn)
And a time to every purpose, under heaven.'
Uut 'Turn, Turn, Turn' van The Byrds.

Moi, ben ik weer
Niet alleen een virus waait vandaag de dag zomaar over.
Maar ook leuke ideeën in deze moeilijke en hardvochtige tijd.
Kijk maar ff rond op Facebook en zo.
Leuke initiatieven schieten als paddestoelen uit de zachte grond!
Overal zie je momenteel baby- of kinderfoto's van je (digitale) vrienden opduiken.
Bij de meeste vergeelde, maar hartverwarmende kiekjes, herken je vaak meteen die kenmerkende heldere oogopslag of de nuchtere blik van de heren en dames anno nu.
Sommigen zijn later nog mooi opgedroogd, anderen waren vroeger ook al bijzonder lelijk...haha Sorry!
Een beetje op z'n Herman Finkers zeg maar....Je kent 't wel, wat een lelijk kind maar niet echt hoor.
Bloten billen gezichten, bloempottenkapsels, lang haar, leuke jurkjes, hoge sokken etc.
Soms zie je zo waar de kinderen op lijken, gelukkig bij die van mij op de moeder, echt wel!
Een beetje kleur op de wangen....
Net zoals de Berenjacht!
Het idee bestond al in enkele landen. België en Australië. Mensen zetten beren voor het raam zodat er voor de kinderen in deze rare periode een leuk buitenspel ontstaat. Beren spotten, op Berenjacht. Het oude Vossenjacht maar compleet anders....
Hoeveel Beren kun jij ontdekken in je straat, dorp of stad. 
Moos dacht eerst dat wij op koopjesjacht gingen, maar dus niet. Winkelen doen papa en mama keurig alleen, zoals het hoort. We gaan op #Berenjacht!
Zag het van de week bij enkele zgn. vrienden van mij op Facebook duzz. Snapte het eerst niet, heb ik wel eens vaker dat het kwartje wat later valt....Ligt aan mij hooor.
Maar gisteravond na het heerlijke eten van San namen wij ook eens de proef op de som.
Zag dat enkele buurvrouwen ook al een beertje voor het raam hadden staan.
Met een schriftje en pen in de andere hand genoten wij nog van de laatste zonnestralen op deze voetballoze zaterdag, de zoveelste in successie. Mis het voetbal wel een beetje, echt wel....
Mis het domme ouwehoeren langs de lijn, mis mijn cluppie....mis het roodzwarte hart al zag ik vrijdagavond nog een mooi roodzwart hart ergens op een behaarde borst getatoe.......
hoe schrijf je dat toch? Getatoeëerd, denk ik? 3x woordwaarde bij Scrabble...straks maar even checken.
Moos had er eerst nog niet zoveel zin in. Wilde op de WE in zijn zelfbenoemde ManCave, wilde YouTube kijken, wilde...., wilde van alles maar wilde vooral niet op #Berenjacht.
De nurksheid van een net zevenjarige, kont tegen de spreekwoordelijke krib. Soms prachtig om te zien, soms bijzonder irritant na ruim twee weken quarantine, na twee weken afgesneden te zijn van het sociale leven. Geen ontbijtje bij de Koffiepot meer, geen koffie bij Blij of een drankje bij de Markt meer.
Het is wennen voor iedereen. Het is anders maar toch ook weer heel bijzonder.
Want na twee weken geprobeerd te hebben voor meester Alfred te spelen is het respect voor Juf Jannie en alle juffen en meesters van deze wereld alleen maar meer gestegen. Petje af! Waarvan Akte!
Want Ja is Nee, wit wordt automatisch zwart en hij kent zijn Chromebook stukken en stukken beter dan zijn vader. Zijn vingertjes dansen over het toetsenbord, het is touchscreen hoor, Papa. Ja, Ja, Ja...
Moos gaat steeds drie stappen te snel en ik kruip er maar achteraan.
Maar na wat vijven en zessen stapten wij iets na zessen eindelijk warm ingepakt naar buiten.
Schriftje in de ene en de pen (volgens mij van Premo) in de andere hand. Hij kon direct strepen, want de buuf van twee huizen verder had een beer in de vensterbank staan. Drie huizen verderop weer kassa! En bij deze buurman had de beer zelfs een shirt van Ajax aan. Meteen voelde ik weer het gemis van de bal.
Moos kreeg er zin aan en Mouna stiefelde er vrolijk achteraan, op jacht naar meer beren. Wij maakten een kort rondje, de wind waaide namelijk stevig maar toch kwamen we al kuierend en slenterend hier langs de Vecht al aan 17 Beren. Klein, groot, bruin, mastu maar ook geel en zelfs eentje op vier hoog in de nieuwe flat. Heeft die het niet koud, Papa?
Thuis moest er gebeld worden met Oma, heb jij al een beer voor het raam staan?
Warempel, ja was het antwoord van Oma. Had ze al twee dagen, de grote beer van Mouna was nog bij haar inpandig. Gaaf zeg. Moos streepte weer in zijn schriftje, dat was Beer nummer 18. Hoppa...
Berenjacht Hardenberg is reeds een populaire groep op Facebook. In Baalder telden ze al ruim 300 beren(!!) en in het Vechtpark hier iets verderop lopen zelfs Beren los....en één schildpad.
Niet te filmen joh. Schijnt dat er 17 beren zijn te vinden in het Vechtpark. Vanmiddag dus maar even kijken als we maar op tijd weer terug zijn voor Nederland - Spanje....Toch nog voetbal vanmiddag!
Echt leuk hoor die #Berenjacht. Wij Nederlanders zijn toch bijzonder creatief. Het oude PimPamPetten komt zelfs weer op tafel, zij het in een moderne variant.
De VriMibo doen wij gewoon digitaal en lekker 's avonds om half tien met je vrienden. Allemaal aan een alcoholisch drankje, Skypen 2020, mooi dom ouwehoeren. Effe vragen hoe het met iedereen gaat.
De techniek staat voor niets deze tijd! Mooi dat het zo kan. Soepje erbij van Slagerij Hoff.
Mmm...Lekker hoor, vorige week mosterdsoep en gistermiddag onvervalste tomatensoep, natuurlijk met zelfgedraaide ballen. Mmmmmm....Daar sta ik graag even voor buiten voordat ik naar binnen mag.
Je merkt het ook in Winkelstad Hardenberg dat iedereen zich aan de regels begint te houden.
Anderhalf meter afstand houden is een verantwoord spel aan het worden. Winkelkarretjes die iedere keer worden schoongemaakt en gedesinfecteerd. Strepen en pijlen op de vloer bij de Kruidvat onderweg naar de luiers van Mouna....Eenrichtingsverkeer, niet achterom kijken, maar de blik gericht op de toekomst.
Niet teveel mensen naar binnen. Je moet soms zelfs even wachten. Ach, alles op het gemak.
We hebben allemaal de tijd, kijken niet meer naar de klok....Je loopt toch niet twee maanden vooruit, laat staan een uur. 
Rustig blijven voor de dag van morgen. Mensen met handschoenen aan, sommigen met een ouderwets mondkapje voor. Overal hetzelfde beeld, hetzelfde ritueel, vorm van berusting. Het is niet anders...
Lange rijen bij Theun de Jong, iedereen wilde toch gewoon zijn visje halen. Gelukkig was het mooi weer.
Links en rechts trad er wel lichtelijk irritatie op. Sommige mensen hebben ook in deze tijd het nog hartstikke druk, waar moet je toch heen, gekke vent??? Snauwen mensen af....als anderhalf meter 1,49 meter dreigt te worden. De kroegen gaan zo echt niet eerder open door al jouw gehaast.....Domme Bromsnor!
Wat ik dan niet snap is dat je hier in Hardenberg nog steeds moet betalen voor het parkeren.
De lokale ondernemers hebben ondertussen al zoveel gaten in de spreekwoordelijke sokken onder het bed liggen. De zak(k)en inmiddels leeg. Verzinnen van alles om toch maar wat omzet binnen te hengelen. Sommigen zitten al weken dicht, dan stroomt het geld echt niet meer naar binnen hoor....De vaste lasten blijven namelijk gewoon doorgaan. Wat ik oe brom!
Elke euro is er één voor deze hardwerkende ondernemers, maar blijkbaar ook voor de gemeente.
Want waarom moet je in deze Coronacrisis nog steeds betalen voor het parkeren in Hardenberg....??
Hoeveel vingers raken dagelijks niet de betaalautomaten aan, is dat niet besmettelijk??
Of denk ik te simpel, moet ik mij hier helemaal niet mee bemoeien....Je hebt niet overal verstand van...knuppel.
Maar toch. 
Want iedereen drukt toch op het knopje om de slagboom te openen, je moet eerst het kaartje in de betaalautomaat douwen om te betalen....toch? je zit toch minimaal 1x aan het metaal en misschien wel vaker.
Is dat niet besmettelijk? Is dat niet een brandhaard voor het overdragen van het gevreesde virus...??
Ik weet het niet hoor, heb er geen verstand van. Ik hoorde van diverse winkeliers dat ze reeds gebeld hadden met de gemeente, maar dat zij dat eerst moesten onderzoeken...???
Tja, zelfs in deze moeilijke tijd blijft betaald parkeren toch een mooie melkkoe hè. Of niet dan...
Want ik zie (nog) niet na elke transactie, zoals het drukke winkelpersoneel het namelijk wel doet, dat de vele betaalautomaten en de poortjes nerjes worden schoongemaakt. Waarom de winkelkarretjes- en mandjes wel na iedere ingebruikname en deze automaten niet...?? De kracht van gewoon doen, lijkt me!
Gewoon de poorten open gooien, veiligheid voor alles. Of betaal je liever achteraf de schade...??

Wij dragen allemaal ons steentje bij voor de/een goede zorg. Niet dan?
Maar nogmaals, ik heb er geen verstand van. Zo langzamerhand lijkt half Nederland een viroloog-expert of de nieuwe Ab Osterhaus te zijn geworden.
Het viel mij gewoon op.
Fijne zondag, allemaal op #Berenjacht deze week?
Bij ons staat Winnie de Pooh voor het raam, die mag ik nog wel knuffelen.
De echte leuke en nog wel blonde Winnie misschien weer over een paar weken tijdens het Knuffelfeestje hier achter het huis.
Zag twee Beren dat Coronavirus een loer smeren, oh het was een wonder boven wonder dat die Beren.....

 

Koning André & Topper Moos!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Ice will melt, water will boil.
You and I can shake off this mortal coil
It's bigger than us. You don't have to worry about it.
Ready or not here comes the drop.
You feel lucky when you know where you are
It's gonna come true.
Here in your arms I remember.
It's only natural that I should want to
Be there with you
It's only natural that you should
Feel the same way too.
Uut 'It's only natural' van Crowded House (legendarische album Woodface)

Moi, ben ik weer!
KUT-CORONA....!!!
Een klein mannetje van net geen zeven jaar schreeuwde het bijna uit afgelopen maandagavond terwijl we wegliepen nadat wij voor een dichte deur hadden gestaan bij IJssalon Toscane, hier aan de rand van het centrum in Hardenberg en de reden van de tijdelijke sluiting op het witte A-viertje hadden gelezen.
KUT-CORONA....!!!
Mismoedig sjokte hij van de plek des onheils, hoofd op standje onweer, zijn kleine handjes diep weggestopt in de warme jas weer onderweg richting de Vecht waar ons huis huist.
Missie niet geslaagd! Woon je eindelijk op kruipafstand van al die lekkere ambachtelijke ijsjes gooit dat domme virus roet in het spreekwoordelijke eten. Een hard gelag, wederom een hard gelag....
Het moest toch niet gekker worden, potverdikkemei. Dat kon er ook nog wel eens bij zag je hem denken.
Tuurlijk corrigeerde ik, als wel opgevoedde ouder, hem meteen.
"Moos, dat mag je niet zeggen hè: Kut maar Kloten is het zekers wel of misschien minder leuk, dat kan ook!
Ik moet tegelijk lachen en huilen, dacht nog...daar kun je al zangeres, Hallo Maan van de Steenwinkel, wel een nummertje over maken...Waarvan Akte!
Dat Ku...euh dat minder leuke Corona virus had 'm namelijk ook zijn verjaardag al door de neus geboord!
Vandaag zouden wij zijn feestje reeds gaan vieren. Want komende woensdag 25 maart verjaart hij pas.
Vanmiddag zouden Opa, Oma en Oma Martha komen. Zijn Ooms en Tantes, neefjes en nichtjes. Onze vrienden en de oude buren uut de Marslanden. Hij had er zich zo op verheugd.
Een verjaardag helemaal in het teken van zijn goede vriend Mario. Mario taart, zelf pizza's bakken, zijn huis helemaal versierd met Mario-slingers. Het Mario-pak was al gewassen en gestreken. Je kent het wel.
De kaartjes voor zijn kinderfeestje komende vrijdag bij MonkeyTown had hij net voor de crisis reeds uitgedeeld bij school. Een dolle bende zou het worden. Vijf van die opgeschoten jochies en zijn lieve vriendinnetje van groep 4. Een hele middag zeer balorig doen in downtown Rheeze. Wij keken er ook al naar uit hahaha....Waarvan akte!
Trakteren op school zit er tevens niet in. Maar Moos nam en neemt het wonderwel super op.
Als een volwassen jochie van bijna zeven snapt ie het gewoon. Bijzonder toch!
Gaat niet bij de pakken neerzitten maar maakt net als iedereen het beste er van.
Beperkt, net als wij allemaal, in zijn bewegingsvrijheid maar hij kan bovendien zijn verjaardag niet vieren...Eentje waar hij al maanden mee bezig was. Een hard gelag hoor....Zeker voor een kuikentje zoals onze Moos.
Je wordt niet ieder jaar zeven, wat ik je brom!
Vet balen zeg. Mochten jullie een kaartje willen sturen, je weet ons te vinden. Of stuur anders maar een PB'tje, geef ik het adres wel ff door. Zou hartstikke tof zijn. Dat bijvoorbeeld woensdag de postbode moet aanbellen omdat al die verjaardagskaarten niet in de brievenbus passen en de volle postzak voor onze deur staat. Voelt hij zich nog iets meer jarig. Zou toch supergaaf zijn....Of niet dan?
Zijn verjaardag van 2020 zal Moos sowieso niet zo snel meer vergeten. Als het weer mag, als het weer kan gaan wij alles inhalen en maken wij er met z'n allen alsnog een knalfeest van dat hij er dagen ziek van zal zijn.....haha.
Net zoals de bruiloft van ons nichtje Ann. Ze zou eind mei in het huwelijk treden met haar grote liefde Pascal (Calle) maar ze hebben het feestje verzet naar volgend jaar.
Net als Moos keken Ann en Calle ook al bijna een jaar uit naar hun grote dag.
Dat is echt Ku...met peren! Maar een hele verstandige en moedige beslissing. En Oma is er volgend jaar ook nog gewoon bij hoor, Ann. Die is 88 maar krijgt er volgens mij van God nog wel een paar bonusjaren bij...
Denk het wel. Tis wat. Oma bezoeken in Mariënberg bestaat nu uit een gezamenlijk ritje naar de achtertuin van dat lieve oude mensje. Oma achter het glas zwaaiend naar haar (klein)kinderen....De tuindeur voorzichtig open en vragen hoe het gaat, alles op gepaste afstand.
De gekochte chocolade paashazen stonden al klaar in de tuin voor Moos en Mouna.
Niks geen geknuffel of een kusje voor dat lieve oude mensje.
Facetimen met Opa en Oma in Olst/Diepenveen. Opa's 70ste verjaardag viel vorige week ook al in het water. Wat allemaal hoogtepunten zouden moeten worden teneergeslagen door dat klotenvirus die ons allemaal in de greep houdt. Heel onwerkelijk en waar stopt het....? en wanneer....?
Persoonlijke verhalen van hardwerkende ondernemers die met pijn in het hart bedrijven moeten sluiten.
Verhalen die raken, die snijden in je ziel en allerlei vragen oproepen in je hersenloze bovenkamer.
Zoals die van mijn kapster Rosan en haar altijd vrolijke meiden. Ik heb niet veel haar meer, maar het is altijd Haarfijn bij hen. Ze houden mij met liefde kort en gedekt.
Het kan eigenlijk niet maar het moet toch. Onzekere periode breekt aan. Voor hoelang...? 3 weken, 3 maanden....?? Of nog langer....? zeg het maar.
Ze koos om haar toko te sluiten. Niet alleen voor de veiligheid van haar klanten, haar team, niet alleen voor haarzelf maar ook voor haar gezin (haar man en 3 kinderen) en de gezinnen van haar meiden en die van al haar klanten. Gezondheid boven alles, een beslissing genomen uit het hart en iets minder met het verstand.
Bijzonder knap en moedig!
Want niet iedereen zal dit gaan overleven, deze crisis en waar de omvang nog niet van bekend is en het einde, ben ik bang, nog lang niet in zicht is.
Kreeg vorige week een mooi appie in de groepsapp van mijn baas nadat bekend was geworden dat de scholen gingen sloten en de horeca op slot.
Ook bij ons op het werk breken onzekere tijden aan. Gaan wij het redden, houden wij het vol?
Vele bedrijven denken de komende tijd niet echt meer aan promotionele geschenken. Beurzen zijn afgeblazen, bezoekjes kun je nu wel schudden. Ik benijd hem en al die ondernemers nu ff niet. Een hard gelag! Niets is zekers....Drijfzand en waar sta je ondertussen veilig.
We hadden het nog niet echt nodig maar kocht bij Slager Hoff wat extra vlees, een onverwachts bloemetje voor San bij Linda en Daniëlle van Bloemenhuis LinZ, speciaalbiertjes en een mooi stukkie oude kaas bij het Kaaskeldertje...Jan nog goed te passe, nog wel maar we spraken wel onze wanhoop uut.
Gedeelde smart. Koop lokaal om onze ondernemers hier een hart onder de riem te steken. Zo giet dat hier, alles waterdicht maar de deure op een kier. Sperziebonen en appelmoes en in het weekend aan het bier.
Mien moe die van kindertjes uit de straat een kaartje door de brievenbus krijgt. Dat er aan haar wordt gedacht...."Een lieve groet in deze moeilijke tijd", groetjes Zoë en Indy.
Wauw, wat gaaf. Traantjes hoor....allemaal door die Kut-Corona. Moos heeft gewoon gelijk.
We zetten veel muziek op de laatste tijd voor troost....Zetten de TV vaak uit als de zoveelste Corona-deskundige wordt opgevoerd, wordt je allemaal niet vrolijker van. De angst regeert!
Vanmiddag EK 88 op de buis, om even terug te keren in je gedachten...Naar de zomer van 88 toen wij amper wisten dat je dood kon gaan aan een griep. Zeven dagen vasten voor Marco van Basten.
Die halve finales tegen de Duutsers, toen ze de grenzen nog niet wilden gaan sluiten....maar 11 hollanders die juist opzochten in Hamburg. Het volksparkstadion wat van ons was....Heeeeeeeeeeerlijk!
Ik ga er vanmiddag eens goed voor zitten, Moos kijkt mee. Hij weet wie Marco is, Basta!
Mooi dat onze Koning vrijdagavond op TV was. Hij bracht wat licht in deze donkere tijd!
Bedoel niet Willem-Lex! Neuh, hij deed het goed maar mis op zulke momenten altijd wel Maxima....
Heb niks tegen onze prins Pils heur, hij sprak mooie woorden. Maar waarom zit Max dan niet naast je....
Mouna zei dat hij zich moest scheren, net als papa....Tja.
Maar de echte topper was natuurlijk Koning André, André van Duin. Wat een kerel, wat een man!
Wat een ongeloofelijke held! In januari verloor hij zijn man aan botkanker. Wat sprak hij mooi over zijn Martin. Knap hoe hij daar zat in één van de laatste De Wereld Draait Door.....
Troost TV 2.0!
Een mooi gesprek tussen twee mannen van wereldformaat. André van Duin op zijn best.
Hij was zichtbaar afgevallen, hoe kan het ook anders..Hoe hij praatte over de laatste weken van Martin en hoe hij dat had beleefd. Prachtige Televisie zoals het hoort.
Een crisis als deze brengt de mensheid dichter bij elkaar en Van Duin gaf de puntgave voorzet die wij met z'n allen alleen maar hoeven in te koppen net zoals Gullit dat deed in 88 tijdens de finale.
Snoeihard tegen de touwen achter die kansloze keepert van Rusland die in de groepswedstrijd nog onpasseerbaar leek te zijn. Zo krijgen wij Corona ook tegen die verrekte touwen, die gaan wij verslaan.
Vast en zeker! Geloof er nou maar in. Knock-Out, tien tellen graag!
Maar hoe André van Duin de regie overnam van Matthijs was hartverwarmend. Wauw, wat mooi,.
Hoef ik jullie niet uit te leggen, jullie hebben het vast allemaal gezien. Ontroerend....Kippevel. Zo mooi gezongen. Vaak de komiek maar hij kroonde zich vrijdagavond tot Koning André.
Van Duin staat op eenzame hoogte. Diep, diep respect....Iemand verliezen maar toch een winnaar zijn!
Het zijn de lichtpuntjes in deze hardvochtige tijd.
Koning André nam zijn land bij de hand, vertelde dat het goed komt helaas wel zonder Martin aan zijn zijde.
Maar het gaf hoop want hoop sterft als laatste zingt Daniël net.
Moos is een topper. Net als zijn zusje en Oma en Opa en Oma....
Wij zijn allemaal toppers en wij gaan deze KUT-CORONA verslaan met team Nederland!
Denk 3-1, staan achter met 0-1 maar wij gaan deze tegenstander verslaan. 
Straks varen wij uitzinnig door onze denkbeeldige grachten van hoop, juichend van hervonden geluk!
Hou me vast aan Koning André en ondermeer aan onze Topper Moos!
Kom veilig thuis!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....Moos en Mouna steken alvast de duimen op!

Zondag!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Je kust m'n mond en je zegt met een lach. Dat dit niet kan, dat dit lekker niet mag.
Hou met vast, oh Hou me vast voor ik val.
Zet die fles neer en kom met me mee. Ik hoef geen borrel, ik ben zo al oké.
Aan een wonder had ik niet meer gedacht. Jij kwam onverwacht. Als de zon in de nacht.
Hou met vast.
Uut 'Hou me Vast' van Rob de Nijs

Moi, ben ik weer...
Goedemiddag.
Sloeg de ochtend eens over. Het kan verkeren, je hoort Bredero het zo zeggen.
Waarvan Akte!
Kijken of het mij bevalt, denk het niet!
Mijn lege hersenpan functioneert gewoon het best als de haan net drie keer heeft gekraaid.
Wat ik oe brom!
Maar ik wilde niet de zoveelste in de ellen- en ellenlange rij zijn die een zinnige mening heeft over wat Nederland momenteel in zijn greep houdt.
Tuurlijk, het is jullie vast en zeker niet ontgaan of je moet wel onder een hele grote kei hebben gelegen.
Want behalve mijn moeder weet zo langzamerhand iedereen haar of zijn weg te vinden op de digitale snelweg. Geen TomTom meer nodig laat staan een routeplanner van de ANWB.
Maar ook ik, ja ook deze twee meter punt zes komma vier kreeg er spaans benauwd van zolang je het nog mag. Straks mag je die grens ook niet meer over....
Dikke kippenvel op de behaarde armen, nog net niet tranen over de wangen...maar het biggelen zou niet lang meer duren want de brok zat al ergens in de keel.
Wauw wat een artiest. Wat een kerel. 77 jaar oud maar still going strong.
Hij zat op een warme kruk met een licht trillende hand aan de microfoon. De ziekte van Parkinson is in 'm gaan huizen. Klote man! Weer zo'n ziekte die zich vast heeft gemesteld in een bijzonder mooi lichaam.
Vastgeroest als loodzwaar beton.
Rob de Nijs, zanger van beroep! Gaat ook al een heel leven met mij mee. Had een oudere broer die een dubbel LP van hem had. SpringLevend - Live. Rob de Nijs die aan de binnenkant van de LP-hoes je als ware tegemoet sprong, smetteloos gestoken in het wit. Toen het rood van Marco B. nog in de kinderschoenen stond. Onze nationale schuinmarcheerder pur sang! Zag 'm vrijdagavond nog zitten op zo'n draaiende stoel, hij draait, wikt en weegt, maar niet zoals Leontien vroeger de bordjes omdraaide.
Het rad van Fortuin maar nu ter halve gekeerd. Het draaien is nu echt begonnen.
De firma list en bedrog in optima forma. De bestemming en de waarheid door elkaar heen genaaid.
Voor jaren terug schrok België op, schudde het zichtbaar op haar grondvesten. In een bijna verlaten kroeg zong ik schaamteloos 's nachts het nummer Zondag van Rob de Nijs met enkele collega's.
Zeg maar ons passende relatiegeschenk voor de gastvrijheid van de Zuiderburen destijds.
Toen je nog bij elkaar in de armen mocht vliegen....
Heb iets met teksten, kan ze ook zo makkelijk onthouden. Zingen gaat mij bijzonder slecht af, kan geen toon houden is de lieve versie. Ik zing gewoon zo vals als een kraai. Eerlijk is Eerlijk. Dat is de waarheid!
Zing alleen keihard in de auto, als ik zeker weet dat er niemand mee zit te rijden, zing ik luidkeels mee met de nummers, dan vind ik het nog wel klinken. Slaat het nog wel hout, maar dat heb ik sowieso niets op mijn kerfstok staan.
U was er niet bij, de basis van elk geloof.
Rob was van uitzonderlijke klasse afgelopen vrijdagavond.
Parkinson blijft voorlopig nog van zijn stem af, is 'm geraden ook....
Prachtig. Zijn zwanenzang maar dan live gezongen. Zijn stem is er nog. Gelukkig wel antwoordde de Nijs.
Niet voor het laatst, het nummer wat hij zong als afsluiting. Wauw, vlekkenloos.
Een icoon in de Nederlandse popmuziek.
De Nijs boorde in mijn hart en ziel. Gewoon op een vrijdagavond, totaal onverwachts.
Rob zal moeten nadenken over een leven zonder muziek want Parkinson laat van zich horen de komende jaren, daar hoef je niet achteraan. 'Het zal wet motten', waren de berustende woorden van de Nijs.
Vanmorgen trok ik een arsenaal aan nummers open van de Nijs op Spotify. We zijn toch min of meer gekluisterd aan huis- en de treurbuis. Vrij vertaald naar Gerrit Komrij. Zelfbenoemde kluizenaars met nog maar 3 rollen toiletpapier en 2 rollen wc-papier op voorraad, weet het verschil niet maar het maakt allebei je billetjes gewoon netjes schoon.
Dit weekend vergeten om nieuwe te kopen of niet gevonden, dat kan ook......
Snap de hysterie totaal niet. Geprobeerd te snappen maar schijnt iets te maken te hebben met kudde- en kopieergedrag. Als je mensen met veel dezelfde producten uit de supermarkt ziet lopen ga je het vanzelf ook kopen....raar dat hamstergedrag. Hoop dat veel mensen ook condooms kopen.....maar dat terzijde!
Rob zong over Zondag, over Malle Babbe, zuster Ursula, dat het zomer werd, een kaars voor je raam, dat de regen zachtjes tikte op het zolderraam, foto van vroeger, Bo, Jan Klaassen de Trompetter, het land van Maas en Waal, de Pieper en Hou me Vast (voordat ik val).
Rob de Nijs, het leek wel of hij nooit ouder werd. Maar afgelopen vrijdag zag ik ook wel dat hij geen zestig meer is maar langzaam de 78 jaar aantikt.
Prachtig dat hij nog altijd kan zingen, dat Parkinson hem geselt maar nog niet definitief tegen de touwen heeft gewerkt. Niet voor het laatst. Graag nog vaker 8 tellen graag....
We moeten het doen met beelden van vroeger, van eerder. Het zij zo...
Nu wij eindelijk zo dicht mogelijk wonen bij het theater wordt de ene na de andere voorstelling geannuleerd.
In Februari geen Lohues in de Voorveghter, dat had niks met het virus te maken.
Hopelijk is hij volgend joar voldoende aangesterkt. Niks mooiers As dat....Nogmaals beterschap!
Afgelopen zaterdag zou voor het eerst mien muzikale held uut Nijmegen optreden in Hardenberg aan de Vecht. Maar daar stak het kabinet, nu eens terecht, een stokje voor. Konden we wederom thuis blijven zitten. Maar we blijven hier mooi wonen aan de Vecht en achter ons huus het theater.
Volgend seizoen dan maar weer. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Want wat in het vat zit verzuurt (nog) niet!
Kieken wat Maarten, Veurink en consorten voor ons in petto heeft. Verras ons!
Pas goed op jullie zelf en denk aan de mensen links en rechts naast je.
Samen kunnen we de wereld aan.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....
Zondag, Zondag, Zondag....Vandaag blijf ik de hele dag dicht bij je...

Uiensoep, Het Sprookje!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Dat je maar een grote jongen, mooi en slim en flink gebouwd.
Met een paar gezonde longen en vooral een hart van goud.
Dat je mag spelen als je vader en zingen wat je moeder zong
En blijf vooral voor altijd jong.
Dat je maar een fijne kerel, die ook lief kan zijn en zacht
Die zijn weg vindt in de wereld, die zich door het leven lacht
Dat je openstaat voor alles maar geen krimp geeft in de storm
En blijf vooral voor altijd jong.
Dat je zorgeloos op mag groeien, tot plezier van lief en vriend
Dat je gaven zo gaan bloeien dat je straks je brood verdient
Dat je leert om hoog te grijpen maar zacht valt na elke sprong
En blijf vooral voor altijd jong.
Uut 'Voor altijd jong', vertaling van Huub van der Lubbe 
Nummer van Bob Dylan, Forever Young.

Moi, ben ik weer.
Tja, schoot een beetje vol afgelopen vrijdagavond terwijl Huub met zijn gitaar aan de tafel bij DWDD het nummer 'Voor Altijd Jong' zong.
Gewoon op zijn van der Lubbiaans, achteloos op een doordeweekse avond zo vlak voor het weekend.
Sterk spul dat Fisherman Friends hoor, wat ik oe brom.
Of kwam het door het feit dat ik net een weekje van huis was geweest...?
Dat ik mensen had gemist, zeg het maar.
Een weekje Denemarken was de hoofdschuldige, een gezellig beursje draaien in Odense en maar hopen dat het Corona-virus niet het Congrescentrum van Odense binnenwaaierde...of iets van die strekking!
Neuh hoor, wij laten ons niet gek maken. Althans nog niet....Nuchter als we zijn.
Verstond geen klap van wat ze zeiden op de Deense radio maar dat het negen van de tien keer over het virus ging wat zo langzamerhand heel Europa in haar greep heeft begreep ik dan wel weer....
Odense Part 2, zeg maar.
Vorig jaar koerste ik voor het eerst naar de geboortegrond van Hans Christian Andersen.
Vorig jaar werd het een legendarische trip. Want in een overvolle kroeg zag ik met vier andere Hollanders Ajax op die bewuste dinsdagavond de Koninklijke in Madrid genadeloos naar huis spelen.
De zelfbenoemde godenzonen wonnen destijds met 1-4 van Real Madrid. Het wonder van Odense...
De trip was al geslaagd voordat de beurs uberhaupt ooit was begonnen.
We raakten er maar niet over uitgepraat. Brugman in optima forma....
Hoe dit jaar....Op een verstilde woensdagavond zat ik op mijn smartphone te kijken naar de tweede helft van een bekerduel, ergens hier in Nederland. Het eerste bedrijf had ik nog heerlijk consumerend doorgebracht achter een lekker bord Tagliatelle met een romige saus. Soms heb je keus, een andere keer is er net een feestje gaande en valt het voorgenomen portje biljarten in het niet. Iets van die strekking duzz!
Maar dat geheel terzijde...
De voormalige godenzonen stonden achter met 1-0 tegen de plaatselijke trots, FC Utrecht.
Lag gespreid op mijn hotelkamer, dacht even nog dat het goed kwam. Dat de magie van Odense van het vorige jaar door zou sijpelen naar de Domstad van het heden....Dat het virus in al haar hevigheid zou worden aangestoken boven Nieuw Galgenwaard. Neer zou dwarrelen op de voormalige godenzonen, griekse helden die opstonden uit een reeds aangekondigde dood. Ik zat gevangen in het Epos, als je begrijpt wat ik misschien bedoel!
Hans Christian Andersen had er een sprookje over kunnen schrijven.
Dat het wonder van Odense nu zou verhuizen naar midden Nederland. Wat dacht ik allemaal toch....??
Beetje dom was ik, Tussen Tak. Skol voor Utrecht. Ze wonnen verdiend met 2-0 van een onmachtig Ajax.
Odense Part 2 draaide uit in een kleine nachtmerrie. Niks geen nieuw biertje in een volle kroeg maar snel het licht uit in een reeds donkere hotelkamer 125. Het sprookje was defintief uit....
Ach, misschien treurde ik vrijdagavond bij thuiskomst onder het liedje van Huub wel daar over en telde ik ondertussen mijn zegeningen. Al het moois zat namelijk bij mij op de bank.
Huub raakt mij wel eens vaker met zijn zingerij....Misschien niet de allerbeste zanger maar hij brengt de boodschap wel over. Zeker op zo'n vrijdagavond met het hart op de tong!
Wat mij ook raakte was de gezellige bende bij de Markt en onder andere de overheerlijke uiensoep.
We zaten amper een paar honderd meter van ons huis verwijderd. Konden straks, bij wijze van spreken, kruipend naar huus. De magie van een mooie avond was aan. Zes lieve mensen, lekker aan het eten en vergezeld van mooi dom geouwehoer. Zo af en toe een serieus onderwerp aansnijdend als ware het een warm mes in de zachte boter!
Een klein stukje hemel op aarde, gewoon in Hardenberg, gewoon op een zaterdagavond. Mooi!
Huub zat notabene aan een andere tafel in mijn gedachten en tokkelde verder op zijn gitaar. Ik hoorde flarden, teksten als wat een vrouw niet kan doen en Binnenmars heeft het super voor elkaar, Gerwin van voren wel te verstaan! Vakmanschap is Meesterschap!
Goeie keus van Bert en Ina, al zeg ik het zelf. We zijn al vaker bij de Markt geweest maar nooit op een fijne maar drukke zaterdagavond en nooit zo uitgebreid. Waarvan Akte!
Het werd uitstekend genieten op de vierkante meter. Uitermate vrolijke en leuke bediening. Het meisje adviseerde ons voor La Chouffe IPA te gaan, die hadden ze net op de tap. Vond ze zelf ook lekker.
Nou, kom maar door...Mmmmmm
Robert was de Bob, die trouwens niet ver van ons verwijderd zat maar dat terzijde, hij ging voor de zwarte ranja zoals Moos cola noemt en de dames gingen alle drie aan de witte wijn. Het werd een onbedoelde wijnproeverij want in elk glas zat een andere druivensoort maar welke was nou de goeie druif?
Het was druk. Uitverkocht. Heerlijke maar gecontroleerde chaos. Geroezemoes. Iedereen was virusvrij en vermaakte zich opperbest. De keus was snel gemaakt.
Ik zag huisgemaakte uiensoep staan. Zou het eigenlijk een keer gaan gebeuren dat ik de uiensoep buitenshuis lekkerder vond dan mijn eigen gemaakte uiensoep, traditiegetrouw op Nieuwjaarsdag?
Warempel. Na tig uiensoepen naar binnen te hebben gelepeld kwam deze met stip binnen in mijn top 3.
Echt wel.
Mmmmmm heerlijk. Hier zat smaak aan, geen bak heet water met wat verdwaalde uiten. Neuh, complimenten voor de keukenbrigade. Maar eens proberen om hier het recept van te ontfutselen of blijft dit toch het geheim van de kok? Zou Gerwin lief aankijken enigszins helpen...??
Het bleef bij lekker eten. Zag mooie gerechten liggen op de bordjes. Mijn steak de Markt was perfect gebakken en bijzonder lekker mals. Mmmmmm nogmaals. De nagerechten waren tevens plaatjes...
De buikjes heerlijk vol. Heerlijk gegeten, niet dat het een verrassing was maar de Markt wordt met liefde bijgeschreven in ons culinaire gidsje en gewoon op kruupafstand hè.
Ja, wij wonen leuk hier aan de Vecht.
Het afpilsen bij Sevens sprak tevens tot de verbeelding. Hier schijnt het eten ook goed te zijn, je voelt 'm aankomen gaan wij nog wel eens proberen. Misschien wel een keertje op een doordeweekse avond met Moos en Mouna. Zag al iets staan wat ze echt wel lekker gaan vinden.
Jan vulde de glazen nog eens en wij proosten op weer een mooie avond. Moe maar voldaan zochten wij onze bedjes op en droomde ik vannacht over uiensoep met Aperol....Tja. Ik verzin het niet.
En ze leefden verder nog lang en gelukkig. Het sprookje van Odense maar dan anders was helaas uit!
Die van de zelfbenoemde godenzonen en Europa overwinnen strandde in Utrecht
Lekker eten doe je aan de Markt. Ach ja, dat wist ik eigenlijk ook wel.
En blijf vooral voor altijd jong, dat je zorgeloos mag opgroeien zonder teveel invloed van de boze en grieperige buitenwereld. Blijf voor altijd jong! Maak er je eigen sprookje van, lieve kinderen!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...