zondag 30 oktober 2022

#Einstein!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Albert's always sincere, he's a sensitive type. 
His intentions are clear, he wanne be well liked.
Well, if everything is nothing, then are we anything?
Is it better to be better than to be anything?
And Albert's vision blooming uncontrolled, all his wings are slowy sinking. 
The worlds begins to disappear, the worst things come for inside here.
All the king's men reappear, for an eggman, fallen on the wall.
He'll never be together again. 
Einstein's down on the beach standing in the sand.
'Cause everything he believes in is shattered. 
What you fear in the night, in the day, comes to call anyway.
And we all get burned as one more sun comes sliding down the sky.
One more shadow leans against the wall.'
Uut 'Einstein on the Beach' (For an Eggman) van de Counting Crows. 

Moi, ben ik weer!
Wanneer begint voor jullie een nieuwe week. 
Zondags al, of toch gewoon op de maandag? 
Wisten jullie dat ik rond mijn dertigste ineens namen begon te verzinnen voor kinderen die ik nog niet eens had!
Mijn eerste kind zou luisteren naar de naam Einstein. Ik wist het bijna 100% zeker! 
Had geen nesteldrang, laat staan een vrouw, vriendin of wezen waar ik destijds mijn dromen mee kon starten. Neuh, ik vond het feit dat ik misschien ooit, One Fine Day, Papa zou zijn al meer dan genoeg!
Toen uiteindelijk in maart 2013 mijn 'Einsteintje' werd geboren noemden wij hem gewoon Moos. 
Past uitstekend bij hem. Hij is ook echt zo'n Moos. Misschien wel uut de Twentse Boerenkool. Je weet het niet. Uit mijn brein zijn wel eens raardere ideeën ontsproten. 
Einstein on the Beach is een opera geschreven door Philip Glass, de titel is gebaseerd op een foto waar Albert Einstein op een strand staat. Het vormde voor zanger Adam Duritz jaren later de inspiratie voor het schrijven van het nummer 'Einstein on the Beach (For an Eggman) in de beginperiode van The Counting Crows (begin jaren negentig).
Toen Moos eindelijk begon te kruipen maakte ik een foto van hem op het strand van Zeeland in een oversized blauw shirt van Racoon. Nu we er toch waren....
Hij werd toen een beetje mijn Einstein on the Beach. Hij vraagt mij wel eens gekscherend of ik hem echt zo wilde noemen toen hij op 25 maart 2013 deze wereld binnen kroop. 
Het idee strandde voordat ie überhaupt op de tekentafel belandde, heb mij er ook nooit echt hard voor gemaakt. Ik dacht vroeger wel eens vaker 'anders' dan ik nu bijvoorbeeld denk! 
Ik dacht wel rond mijn 30e dat ik nooit het pure ambacht van 'Papa zijn' zou ervaren. 
Daar leek ik niet voor in de wieg gelegd, dat konden mijn broers of mien moat Robert stukken beter! Ervaringsdeskundigen pur sang!
De vrouw van mijn dromen, en nu van lang vervlogen dromen, kwam toch nog op een mooie lentedag mien stamkroeg binnen wandelen. Draaide 'Brown Eyed Girl' en de rest is geschiedenis, we kregen twee koningskinderen, trouwden en vandaag de dag ben ik weer een beetje terug bij af. Vertel jullie niks geen nieuws. Maar mijn Einstein on the Beach is gebleven. Steeds meer vertoont hij trekjes die Albert ook zo kenmerkte. Luisterde van de week nog eens naar de tekst van Adam. 
Hij slaat met terugwerkende kracht de spijker op zijn kop. Moos bleek al snel anders te zijn. 
Maar we konden hem maar moeilijk in een hokje plaatsen, laat staan een stempel op zijn guitige koppie drukken. Wilden wij eerst ook helemaal niet. Moos was Moos en Moos blijft Moos. Niks meer en niks minder. Maar Moos heeft nog een heel leven voor zich.
Hij moet de wereld nog leren begrijpen en de wereld om hem heen Moos. Steevast denken mensen het ei van Columbus te hebben gevonden of één of andere vage theorie. Negen van de tien keer was dat het toch ook niet. Wat dan? Maar we zijn blijven zoeken, San is hierin de grote kartrekster, ze trekt zich een ongeluk bij allerlei instanties om maar die voet tussen de deur te krijgen. Moos ondergaat het allemaal met speels gemak. Hij doet niet zo moeilijk. Misschien doet de wereld om hem heen wel moeilijk. Wie zal het zeggen? Hem persen in een keurslijf waar hij niet eens in wil zitten. Je weet 't niet. 
Maar hij moet nog ff rondkuieren op deze aardkloot. Om het leven voor zichzelf een stukje aangenamer te maken zijn wij en velen met ons aan het puzzelen geslagen. Lange tijd leek het een puzzel met ontelbare stukjes maar langzaam maar zeker gloort er een beetje licht aan het eind van de tunnel. Schuift het wat meer in elkaar. Begrijp mij niet verkeerd. Moos is dan misschien niet een dertien in een dozijn kereltje maar verder mankeert hij niet zoveel. Maar het laatste DCD onderzoek bracht wat soelaas in de chaos. DCD staat voor Development Coordination Disorder, een soort coördinatieontwikkelingstoornis. Informatie die bij ons normaal binnen komt, komt bij Moos hoogstwaarschijnlijk totaal anders binnen en zijn koppie verwerkt het ook nog eens op een volslagen andere manier. Hij reageert anders, denkt anders, ziet de wereld een stuk anders etc. etc. 
Wat zou het toch mooi zijn als wij zijn drukke hoofdje konden lichten....Dat wij weten hoe wij op hem moeten reageren. Dat hij links en rechts handvaten krijgt aangereikt die hem helpen om als een heuse Einstein door deze wereld te wandelen. Van begin tot aan het eind. 
Albert Einstein is zijn metgezel. Figuurlijk dan! Tuurlijk wandelt deze beste man niet mee aan zijn zijde. 
En toch, toch had ik 'm zo moeten noemen. Was het alleen maar als tussenvoegsel tussen Herman en Freek geweest. Toen ik Moos aangaf bij de burgerlijke stand speelde het nog even door mijn hoofd.  
Moos Herman Einstein Freek. Zou toch geweldig zijn geweest. Hoe zegt u dat? Geweldig toch!
Laatst moet hij een spreekbeurt houden over een bekend persoon. Wie kiest Moos, Einstein natuurlijk!
Ik verzin het niet. Welk nummer kent hij uit zijn hoofd van the Counting Crows, Mr. Jones!
Jullie dachten misschien Einstein on the Beach, al toverde hij die laatst ook uit de hoge hoed. Papa, je had gelijk. De tellende kraaien hebben idd een nummer over Einstein gemaakt. Maar zomaar uit het niets kwam hij met de Counting Crows op de proppen. Hoe hij dat weer heeft uitgevogeld. Dat vind je leuk, hè Papa. Heeft hij mijn Spotify playlist gehackt? Wist ie dat ik naar de Couting Crows zou gaan? 
Ik filmde afgelopen maandagavond voor hem Mr. Jones en RainKing in de AFAS Live. Zag ze voor de zoveelste keer live. Wordt er altijd vrolijk van terwijl Adam jarenlang helemaal niet zo'n vrolijke gast was. Kampte met depressies en zo....Maar hij heeft de baard er af, het misstaat hem niet. Hij dacht in een nieuwe concertzaal te spelen maar ze traden gewoon op in de Fucking Heineken Music Hall. Prachtig en over tig jaar misschien wel weer in de Grolsch Live.  
Hij was sowieso goedgemutst, Robert en ik ook. Mooie gesprekken, vooral op de heenweg en bij Boulevard 020. Vrienden waar je wat aan hebt, net zoals gisteravond bij ons etentje met de club van zes...euh vijf. Sommige dingen moeten nog wat meer gaan wennen, dat was je zo gewend. Maar doe mijn best om aan het nieuwe leven te wennen. Zo'n uitje helpt daar flink bij en ik moest er niet eens van janken, als je begrijpt wat ik misschien bedoel. 
We waren inpandig bij de Bistro van de Rheezerbelten waar werkelijk alles draait om genieten!
Ging op de fiets er naar toe. Zwoele zomeravond terwijl de herfstbladeren op de grond lagen. Niet alleen de wereld is in de war! Blousje met korte mouwen en zonder jas. Moet niet gekker worden en dat eind oktober hè. Een kleine Memory Lane volgde. Fietste namelijk langs Bakker Battjes, voorgoed de deuren op slot. Het rook er nog naar dagelijks brood maar de oven staat nu echt uit! Eeuwig zonde. Net zoals het feit dat de Bokkepruik voorgoed uit het zicht is verdwenen. Hier was het vroeger altijd goed toeven. Uit de keuken van Jaap kwamen vaak de heerlijkste gerechten. Nu zijn de appartementen bijna klaar....Tijden veranderen, soms wou je dat je de tijd terug kon draaien. Een uurtje, soms decennia.
Fietste langs Vechtstede Notarissen. Daar hadden we ooit nog eens getekend voor een nieuw begin met onuitwisbare inkt. Althans dat dacht ik...Denk wel eens vaker wat. Kon een glimlach niet onderdrukken, een potje janken was teveel eer! De Witte of Lambertus kerk kleurde fraai tegen de ondergaande zon.
Het oude Clara is tevens niet meer. Ging er vaak op bezoek bij Tante Dinie. Het nieuwe Clara staat in de steigers. Hoogmoed voor de val. Fietste langs De Kleine Belties. Achter de slagboom sliepen vast mijn koningskinderen al, Moos en Mouna, en werd er misschien wel geproost op een nieuwe toekomst!
Oude wijn in nieuwe zakken? Wie zal het zeggen...? Als je maar gelukkig bent! Fietste door want de maag begon te rammelen. 
Vlinders? Wie weet. Hoop sterft as leste, hoorde het Daniël zingen. Klaar voor de tweede helft! 
Scoor soms uit onverwachte hoek! Kan lang de bal rondspelen op het middenveld, loerend op dat ene moment. Wat was het genieten bij Margé en Enrico Hans en hun keuken- en restaurantbrigade. 
Het kost wat maar dan heb je ook wat. Was er lekker druk, heerlijk geroezemoes. Iedereen had zijn beste humeur meegenomen en het mogelijke chagrijn aan de kapstok gehangen. 
Genieten, dat moet je. Dat kunnen wij als geen ander! Daar komt geen relativiteitstheorie aan te pas, wat ik oe brom. 
Het was te lang geleden dat wij met de club van zes...euh vijf ergens culinair inpandig waren. 
We vierden het leven, de goede berichten over Bert zijn gezondheid, een verlate traktatie aan zijn 60e levensjaar. Allemaal klappen van de molen gehad maar we zaten er nog mooi bij....Wieken in de juiste stand. Sfeervolle gewelven, mooie gedekte tafels en fonkelende glazen die spoedig gevuld werden. 
Gastvrij ontvangen door Margé, ga maar eens genieten van het goede leven. Al lang niet meer het best bewaarde geheim van het Overijsselse Vechtdal, als je het mij vraagt. Bescheidenheid staat hier niet maar siert wel de mens. 
We kwamen en we komen er graag met de kinderen. Pannenkoeken eten, of een plankje na een lange boswandeling. Maar we sloegen nu niet linksaf maar liepen door naar achteren. Naar de bistro waar de magic happens. Ok, Magic John is er ook vaak te vinden maar de Chef-kok en zijn kompanen kunnen tevens toveren in de keuken. Wat verfijnd, wat ontzettend heerlijk culinair. 
Alles met net dat beetje extra. Mooie entrees, fijne amuses en toen moesten de voorgerechten nog haar opwachting maken. Zalm, zuurkool en carpaccio lagen op onze borden. Later vlogen er geen kippen over maar mooie stukken vlees belanden op de tafel. Hert, Tournedos, Wildzwijn en twee keer Entrecote....Fraai gebakken, zoals ik het graag heb. Begeleid door mooie wijnen en natuurlijk diverse speciaalbiertjes. Voor minder deden wij het echt niet. We sloten af met ondermeer Creme Bulee, pure chocola en andere verwennerijen....
Een kleine drie en half uur vlogen om door ondermeer goede gesprekken! Een lach, een traan, nog een grotere lach en uiteindelijk schaterlachen. Soms om niks, soms om van alles! 
Bedankt, was weer gezellig! Fietste terug, met minder gedachten maar met meer vooruitzichten voor de boeg. Zag Einstein on the Beach, zag Moos weer rondkruipen op het strand van Cadzand. 
Dacht aan foto's van mooie dagen. Dacht aan Mouna en Moos. Dacht aan Einstein, dacht wederom aan hoop, zelfs aan Kaap de Goede Hoop. Trok thuis nog een mooie Triple open. Zette Spotify aan. 
Drukte op shuffle. Waar zat die boef....? Counting Crows deed AFAS nog even dunnetjes over aan de Voermanstraat vannacht. Rain King! Mr. Jones, A Long December, Einstein on the Beach, Miami, Holiday in Spain. Hij had ze warempel er allemaal ingezet, één voor één. Wat een smaak heeft het jochie...!!
Het wordt inderdaad tijd dat wij hem steeds beter gaan begrijpen. Dat verdient ie zo....
Mijn, onze Moos. Ons Einsteintje op het strand! Hij kroop destijds, nu loopt ie in zevenmijlslaarzen tegelijk. Forever Young! Koos Postema, de éminence grise van de vaderlandse TV, zei het mooi gisteravond op de vraag van Matthijs. 
'Wat maakt het leven de moeite waard?' 
Dat je er bent....Amen! Niks aan toe te voegen. Zo simpel kan het dus zijn! 
Fijn weekend. Joah, mag wel zo.




zondag 23 oktober 2022

#Boeiend Heden euh...Hedon!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Wat is een mens zonder twijfel, wat is een man zonder angst.
Wie verkoopt zijn ziel aan de duivel en wie weet nergens van. 
Wie spreekt de taal van de tijd, wie draagt er water naar de zee.
Wie spreekt de taal van de tijd, wie leest er tussen de regels mee. 
En ik moet opnieuw beginnen, me te herinneren hoe het was.
En ik wil niet weten wat er precies mis was. 
En ik kan hier niets meer goed doen, alles wat ik doe lijkt verkeerd. 
Wij willen het niet weten, heeft het leven ons dan niets geleerd.
Wie spreekt de taal van de tijd....'
Uut 'De taal van de tijd' van Frank Boeijen. 

Moi, ben ik weer!
Zeg maar néé dan krijg je er twee, toevallig!
Nou Bartje de Graaff, dat dekte vannacht niet helemaal de lading. Verre van dat!
Eerst gaf Moos vannacht rond de klok van tweeën, in volle overgave, over. Amen!
Hij begon rustig in mijn slaapkamer. Nam kussen, dekbed en overtrek 'en passant' mee.
Deed het vervolgens dunnetjes over op de overloop en naderhand 'van dik hout zaagt men planken' om in de badkamer helemaal los te gaan alvorens hij redelijk leeg op de pot belandde.
Hij keek niet om, keek niet wat ie achter had gelaten. Hij geloofde het wel, denk ik. 
Lekker dan. Lig je daar 's nachts op je knieën de boel schoon te maken en te dweilen. Nachtbraken pur sang maar daar had ik toch wel een hele andere voorstelling van gemaakt. Eentje met applaus na afloop bijvoorbeeld. Lag net in mijn eerste REM-slaap echter trapte Moos vol op het gaspedaal. 
Kereltje bezag het tafereel allemaal van een afstandje. Slaapdronken, dat wel! Gelukkig maar. 
Hij is niet snel onder de indruk. Op zijn manier hielp hij nog een handje mee maar gaf al snel de pijp aan Maarten. Iets teveel kots, papa. Haha.....
Beddegoed onder de douche en later Moos zelf. Sta je dan om half drie het eerste wasje te draaien.
Moos lag inmiddels weer te ronken met zijn mister Prodent gebit en een scheve glimlach om de mond. 
Was het hele voorval blijkbaar al lang weer vergeten en had vooral s(ch)ik in zijn mooie dromen. Prima toch! 
Ik zat na gedane arbeid even bij te komen op de WC. Door het laatste nieuws scrollen, lezen dat Max als een malle met 21 andere coureurs op het asfalt van Austin had gescheurd.  
Iets met de vlam in de pijp, Moos snapte gisteren Henk Wijngaard niet, ikke wel en rij niet eens truck!
Vanachter de badkamerdeur verscheen een lief gezichtje. Hallo Papa, ben je nog wakker?
Mouna was wellicht door het nachtelijk gestommel en papa's noeste poetswerk wakker geworden, maar helaas niet, zou later blijken! Ja, Papa is nog wakker. Moos had een klein ongelukje...Mouna. Oh....
Ze bracht het nog mooi. Weet je, Papa. Lag te dromen, Papa. Over dat ik naar de WC moest maar ik had mijn luier al vol. Oh, heb je in jouw bed geplast? Néé....oh, gelukkig maar - dacht ik nog, scheelt weer een slok op de welbekende borrel. Niet wederom schoonmaken, euh...niet dus! Néé, in het bed van Moos. Oh ja, is ook zo. Moos mocht bij mij en zij wilde in het bed van Moos slapen.
Oh...Ok! Lekker dan, voor de 2e keer. Ze had ook best veel water en Sisi zonder bubbels gedronken afgelopen zaterdag, inmiddels waren wij dik in de zondagochtend beland. 
Hoorde boven de wasmachine bezig aan haar laatste ronde, het centrifugeren was reeds begonnen!
De 2e ronde zou spoedig volgen. History repeating, fijn hoor. Er lag inderdaad een mooi plasje aan de horizon op het bed van Moos. Het natte beddegoed en de pyjama konden linea recta naar zolder en Mountje in een schuimend bad. 
Daar zit je dan, 's nachts lekker dom voor je uit te kijken. Matras half naar buiten en Mouna die in haar schone en droge ondergoed lekker bij ons in bed kroop. Had ze het toch nog voor elkaar....!!
Met zijn drieën in het grote bed. Gebroederlijk naast elkaar. Onze drie-eenheid, allebei weer lekker ruikend naar bloemetjes en bijtjes. Haartjes netjes gekamd, dat was de ook de bedoeling alleen niet zo verrekte vroeg op de zondagmorgen. Ach, een kleinigheid hou je altijd. En een half uur proberen om al die klitten uit de haren te halen. 's nachts om vier uur.....Tja, is niet anders. 
Een dag te voren was het nog zo droog en gezellig geweest in het grote bed. 
'Mouna, ik hou van jou',  zei Moos ineens tegen zijn zusje. En Mouna antwoordde: "En ik van jou, Moos'. Je kon mij wegdragen, ze deden ook aan een rollenspel. Vorie-Vana eat your heart out.
Moos werd Mouna en Mouna werd Moos. Chris Stuut had nu eens niet de regie. 
Heel grappig. Moos (Mouna duzz) moest plassen en liep naar de WC. Mouna (Moos duzz, dat speelde ze) ging ook plassen en zocht boven op zolder naar een boom. Mag ik hier tegen deze boom aan plassen, Papa...? Het was de ingeklapte sta-tafel maar ik rekende het wel goed! Gelukkig kon ze het nog even ophouden. Ze gebruiken hun fantasie. Ik souffleerde alleen maar. In die hoofdjes van ze maken ze hele wereldreizen naar allerlei verre landen. Op vakantie kan Papa voorlopig toch niet, dat scheelt dus mooi. Gebruik je fantasie. Het is niet moeilijk, altijd schijnt de zon. Gebruik je fantasie, er is niemand die je ziet. Probeer het in te zien. Van deze flat maak je een strandbad, de autoweg wordt een horizon. En aan de muur plak je een palmstrand en je wordt bruin onder de hoogtezon. Je eigen Paradijs kweken. 
Hij zong het vol overgave. Mijn muzikale held in een vol Hedon (Zwolle) afgelopen donderdag! 
Pa Pa Pa Paradijs (gisteren wereld stotterdag hè). Het nummer 'Fantasie' is van begin jaren tachtig! Moest ik zaterdagmorgen aan denken toen Mouna en Moos hun eigen fantasie de vrije loop lieten en de voormalige twijfelaar, inmiddels springbox, omtoverden tot enkele vierkante meters Hemels Paradijs. Ik deed graag mee aan het zelfverzonnen sprookje uit twee en één nacht en werd de Koning te rijk.
Frank Boeijen begon met de Taal van de Tijd van zijn album 'Heden' uit 2001 waar ook het nummer 'Liefde van mijn Leven' op stond, bedacht ik mij ineens terwijl Frank met een knipoog naar Bob Dylan opkwam met een grote zwarte hoed en dito zonnebril. Met dit nummer vroeg ik mijn ex nog ten huwelijk, ze zei ja en jaren later toch ook weer néé. Zeg maar néé, dan heb je er twee. Dus niet, haha!
Hij had er zin in. Dat merkte je meteen toen hij zijn hoed en zonnebril afdeed en het afgeladen en goedgemutste Hedon begroette. Samen met zijn band maakten wij een reis van eind jaren zeventig naar 2022. En we gingen weer terug en keken dan weer vooruit. Boeijen kreeg Hedon bijna muisstil door akoestisch 'Afwezig' te zingen maar hij, de troubadour uut Nijmegen, was het hele concert aanwezig. Als je begrijpt was ik misschien bedoel... Vorig jaar was hij hier, achter het huus, in de Voorveghter al lekker bezig maar hij kan het nog steeds als ie maar in the mood is en een paar mooie glazen wijn achter de kiezen heeft. Waarom ook niet! Leef en geniet! 
Hij verpakte bijna 50 jaar muziek in twee uur louter hoogtepunten. Verrassende liedjes kwamen langszij, tuurlijk heb ik mijn voorkeuren maar hij speelde weer 'Kleine Blonde Prinses', 'Robert Zimmerman' en 'In Mijn Bloed'. Grote Breur kreeg hij stil bij 'Vaderland'. 
Tuurlijk 'Zwart-Wit', 'Kronenburg Park', 'De Verzoening' , 'Zeg me dat het niet zo is' maar ook 'Kontakt', 'Gouden Bergen', 'Hier komt de Storm' en van zijn laatste sublieme LP onder andere 'Of ligt het aan mij' en 'Die zelfbedachte hemel'.
Het was genieten op de vierkante meter. Hedon is een prachtige poptempel aan de rand van het centrum van Zwolle. FF met breur, Herman in dit geval, op stap. Hapje eten, drankje doen. Tripel halen bij DAVO Proeflokaal en een authentieke pizza scoren van Ristorante La Stalla behorend in de top 10 van beste pizzeria's volgens het vakkblad 'De smaak van Italië'. Je kunt het slechter treffen. 
Was een goede keus. 
Alle menschen werden brüder! Dat zong hij helaas ook niet, uit 'Het Antwoord' maar ik blijf liever niet alleen, als je het goed vind meneer Boeijen....Als je begrijpt wat ik misschien bedoel!
Hij zong zoveel niet, beter zo - houden zo, denken de meeste van jullie. Haha, grappig inderdaad.
Mijn adoratie voor Boeijen is vele van jullie vreemd. Lekker belangrijk, lekker boeiend. Frank Boeijen gaat al met mij mee vanaf mijn tiende levensjaar. Dus inmiddels dik veertig jaar! Altijd een baken in de zee geweest. Hij weet mij steevast te raken. Elke keer hoor ik nog weer iets nieuws terwijl ik letterlijk alle teksten uit mijn hoofd ken, althans beter dan Frank zelf maar hij is ook geen veertig meer. 
Franciscus Johannes Maria (Frank) Boeijen tikt straks op 27 november alweer 65 jaar aan!
Mag hij dan soms een wijntje teveel drinken, hij heeft zijn sporen al lang verdiend. Vind ik! Maar wie ben ik...?
Boeieeeeeeeeeeeeeeeeeeeen zingt Mouna mij nu in het oor. Luister je alweer naar Frank  Boeijeeeeeeeeeeeeeeeeeeeen Papa....? Tijd voor zoetje zusjes en K3, hoop dat Moos er ook nog ff bijkomt dan komen de tellende kraaien zekers nog ff langs. Daar mag ik morgen trouwens naar toe. 
Ook zo'n uitgesteld concert. Na een kleine twee jaar weer de Counting Crows live....
Zo slecht giet het oe dus nog niet...Je doet nog van alles ja...Duzz!
Adam heeft de baard er inmiddels af. Ook geen veertig meer. 
Een Boeiend Heden ligt in het grote verschiet.
Als je maar de taal van de huidige tijd spreekt! 
Mooi dom ouwehoeren tijdens de borrel op 't werk. 
Zijn de kleine dingen die het soms doen. Maar zijn wel druppels op de gloeiende plaat. 
Hopelijk mag ik binnenkort weer ergens ja tegen zeggen want met zijn tweeën is het leven zoveel leuker! Water sproeien om iets moois te laten groeien. 
Boeiend, insgelijks ik u ook!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...







zondag 16 oktober 2022

#Rosemary's Sons, Potverdikkemei!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Looking at a thousand stars and not one was falling down.
I'm running on empty baby, still trying to figure it out.
All I needed was a little reflection on what's going through my mind.
Guess I wasn't lucky enough to find another tramp like me. 
Well you know that I needed change, I needed to break somehow.
Instead of giving it, you ripped it out. 
Here I am do you understand goodbye?
I'm turning my back on you again, bye bye...
I never understood but I needed you somehow.
I faded, I faded the wrong way around'
Uut 'Wrong Way Around' van Rosemary's Sons (wereldband)

Moi ben ik weer. 
Praatte weer eens over vroeger, over eerder. Toen de gulden nog van hout was.
Die tijd...haha
Zat naast Harry, hij een palmke uit een blikkie, ik aan een mooie tripel uut een flesje maar wel in een glas. Speciaalbier zet je niet rechtstreeks aan de lippen zoals je dat wel met een fijne koude pretkegel doet! Wat ik oe brom! Weet niet veel maar dat nog wel...
Gesprek ging over Ommen, specifiek over café de Herberg. Over de beide Hansen, over de muziekavonden van weleer, steevast iedere laatste vrijdag van de maand. Dat waren nog eens tijden. Maar ook over muziek. Vooral over dat laatste trokken wij een arsenaal aan (jeugd)herinneringen uit de inmiddels vergeelde doos. Oorzaak: Hans van Lingen heeft de oude Chinees omgetoverd tot een ware poptempel. 
Herberg Music Hall (HMH). Waar je vroeger Babi Pangang en Nasi bestelde staan nu de lekkerste en leukste bandjes uit Nederland en ver daarbuiten te spelen. Niks geen sambal meer bij.
Op het podium van de HMH gebeurt het tegenwoordig, althans dat heb ik mij laten vertellen. 
Als een soort van heuse herintreder moet ik het nog gaan ontdekken, ik voorzie geen problemen. Muziek, bandjes, gezelligheid en wat pretkegels. Dan heb je mij al gauw mee, de trein stopt nog altijd op het perron in het altijd bruisende Vechtstadje. 
Wij hadden het over uitgaan in Ommen rondom de vorige eeuw. Dat wij altijd eerst bij Flater zaten en vrijdags maar vooral zaterdags steeds dieper het Ommer nachtleven indoken naarmate de avond vorderde. De rockbandjes bij de Tronk, over de vrouw van Tom. Hoe heette dat keldertje ook al weer? Breakaway heet nu anders. Jan Ester, Bote, Hans die nu in de hemel is. Dat de drummert van Racoon nog op het biljart van de Herberg heeft gespeeld. Beetje dat werk dus, putten uit je hersenloze brein. Een favoriet onderwerp van mij. Mijmeren over the good old days toen je nog alleen viel over een steen in het donker op de markt en vervolgens Taxi Steen je weer veilig thuisbracht. Dat dus. Dat Racoon wel doorgebroken is en die wereldband uit Breda, Rosemary's Sons dus (helaas) niet! 
Robert en ik waren er gek van. Van wie? Rosemary's Sons! Van wie? Vergeten muzikale helden uit een ander leven. Zo om de twee, drie maanden heb ik er wel met iemand over. Zo eeuwig zonde dat ze nooit het podium hebben gekregen die ze, in onze ogen, wel hadden verdiend. Potverdikkemei!
Ze begonnen in 1998 als een stel jeugdvrienden met dezelfde muzikale voorkeuren. Vanaf ongeveer 2000 kwamen The Sons bij ons op de radar. Stiekum, misschien ook wel een beetje, dat op hun single 'Shine' Ilse Delange tevens meezong. Toen al een soort van crush op haar hè. Maar het album 'All in Hand' uit 2001 was geweldig. Lekkere muziek, lekker bandje. Gasten die wel een potje konden breken. Zanger met een geweldige doorleefde stem. We zagen ze voor het eerst live in Vroomshoop, of all places!! Bosrock, op de parkeerplaats van de Boys en Sportlust. Ditmaal geen voetbal op de Bosrand. Bijna niemand die ze kende. Was het 2005? Volgens mij wel. Ze hadden net hun 3e album uit. 'St. Eleanor's Park'. 
Ging los op 'Honesty at the Door', 'Wrong Way Around' en Shine, maar Ilse was er niet.
Een kleinigheid hou je altijd. Als ik mijn ogen dicht deed misschien...
Ze waren wereldberoemd in de Johan Clemmestraat in downtown Mariënberg maar landelijk wilde het niet echt vlotten. Vechten tegen de grote bierkaai. Waarom brak Racoon wel door en zij niet? 
Waarom breken duizenden talentvolle bandjes niet door en net die ene wel....? Waarom Krezip wel en bijvoorbeeld 16Down ook niet echt! Ook zo'n wereldband uit die tijd, net als Sjako of Johan!
Althans niet bij het grote publiek. Ze brachten een vierde album uit. Ze stonden wel in voorprogramma's bij bands als Bon Jovi, Bryan Adams, Bush, The Cranberries, Ilse Delange en Krezip.
Lovende recensies. In 2010 leken ze wel van de aardbodem verdwenen. Ineens geen Rosemary's Sons meer. De interesse verwaterde ook. Ze bleven ergens in mijn achterkamertje wel spelen en kwamen/komen nog regelmatig langs op Spofity net als the Brandos. Gitarist Maarten van Damme ging bij Racoon spelen, ik googelde ze nog wel eens. Las ondermeer dat zanger en gitarist Martijn Hagens goed terecht was gekomen bij Vattenfall. Energie genoeg! Maar de energie voor het bandje was in 2010 blijkbaar verdwenen. Energiecrisis? Andere doelen kregen voorrang in het leven, sommigen gingen solo of andere wegen. De drummer, Bart Herber, vertelde deze zomer dat in plaats van de pauzeknop in te drukken ze onbewust op de stopknop hadden gedrukt. 
Eeuwig zonde. Daar had ik het dus over met Harry. Robert, weet je nog....Jaja Rosemary's Sons. Mien moat en ik hebben wel vaker dezelfde interesses voor bandjes. The Jayhawks, Counting Crows, Matchbox 20, Goo Goo Dolls. De één wat meer succes dan een andere....
Zo jammer dat ze niet meer bestaan, althans dat dacht ik! 
Die zondag er op. San had de kinderen net opgehaald. Toch altijd zo'n momentje. Ineens is het stil in het huis. Kan ik dan ff slecht tegen. Zat wat onderuitgezakt in de stoel. Muziek dan maar....het belangrijkste voetbal had ik al gezien. Hoefde er geen geluid bij. Drukte spotify en de JBL speaker aan.
Oh ja, Rosemary's Sons maar ff draaien. Good old times! Potverdikkemei, wat eeuwig zonde dat ze nooit echt zijn doorgebroken en al bijna 12 jaar gestopt zijn! Nam een biertje.
Zocht op nummers en zette die in mijn afspeellijst. Lette niet echt op! Toch gestopt! 
Ging zoeken op artiest. Rosemary's Sons....Huh? 'Come as the Rain' 2022, Huh? Goed kijken. Huh? 'Generation Love Song' 2022. Nieuwe nummers...?? Het zal toch niet? Kreeg vlinders in mijn buik, kon ook de bruine bonen van een dag eerder zijn geweest. Werd lichtelijk nerveus...dat wel!
Klikte Facebook aan. Ging zoeken op Rosemary's Sons. Warempel, potverdikkemei. Ze leven nog!
Niet dood, de koning is niet dood. Lang leve de Koning. Lang leve Rosemary's Sons. 
De nieuwe nummers...Ja, lekker hoor. Dat kenmerkende zanggeluid van Hagens. Wat ouder, wat grijzer aan de slapen maar je herkende 'm zo. Die energieke drummer ook en die basgitarist Ad van Halteren. Niet veel veranderd. Ik werd blij, enthousiast. Bleef luisteren. Appte Robert, hey moat....Goed nieuws! 
De hele avond kon mij de TV gestolen worden, staat er nog hoor, maar je snapt mij wel.
Nam nog een tripel en een mooi worstje van Jan. Wat oude kaas en in gedachten reisde ik terug naar Ommen, naar de Herberg, zelfs naar Vroomshoop. Bosrock. Honesty at the Door...
Tien jaar waren voorbij gevlogen. De vrienden, broeders noemen ze het, bleven elkaar wel zien. Allerlei ideeën bruisten maar door. Gelukkig, heel gelukkig, kwam dat ergens in 2019 er allemaal uit. Het moest er uit. Super toch! De Sons begonnen weer met schrijven, muziek maken. Corona gooide ff roet in het eten maar dit jaar maakten ze hun comeback op Breda Barst, nu al het leukste festival van Breda en omstreken als je het mij vraagt. Ze zijn bezig met een nieuw album: 'Take the Day, Own the Night'. Ze denken dat het begin volgend jaar uitkomt maar kan ook al eerder zijn, denken ze...Hoop ik wel. Ze gaan terug naar de sound van 'All in Hand', mijn zegen hebben jullie. Potverdikkemei! De teksten zijn doorleefder, volwassener....Ze zijn ouder. Meer meegemaakt. Snap het allemaal. Het leven laat sporen na. Vaders geworden, echtgenoten en vrienden van. Je kon mij afgelopen zondag niet blijer maken....
Muziek heelt. Muziek verbindt. Zag ze weer op Bosrock 2005, hoe Ad opging in een andere wereld tijdens Honesty....
Toen, potverdikkemei, mien Pa nog leefde. Bosrock was ergens eind van de zomer. Kerel was al goed ziek, kanker verpestte destijds zijn leven langzaam maar zeker! Heb 'm vast 's avonds verteld over Rosemary's Sons. Hij had meer met Pink Floyd's Wish You Were Here...Ik reken het goed! 
Potverdikkemei. Rosemarys bracht mij terug naar een tijd dat alles nog lekker liep, weinig tot geen zorgen! Afgelopen vrijdag was het alweer 17 jaar geleden dat mien Pa ging hemelen. In het ziekenhuis, hier iets verderop, blies hij op een vrijdagmiddag zijn laatste adem uit. Vrijdag heeft ie vast een visje gehaald bij de visboer aan de hemelpoort samen met Ome Lenard. Je moet het leven vieren. Ik vier elke veertiende oktober zijn leven. Elke dag denk ik wel aan die ouwe van mij. Vooral de laatste tijd, wat zou hij allemaal hebben gezegd. Oma, mien moe dus, vertelde het dit weekend zo mooi. Wat zou je Papa genoten hebben van Moos en Mouna. Kinderen helemaal naar zijn stiel. Ik wou zo graag dat hij nog een uurtje hier kon zijn. Praatje maken, even gek doen met Moos en Mouna. En dat Mouna zou vragen, ok jij bent dus Opa Freek. Papa heeft het zo vaak over jou. Nu weet ik waarom Papa zo graag wilde dat wij jou leerde kennen. Heb je ook van die domme opmerkingen, was Papa vroeger stout?
Toevallig, toeval bestaat niet, was ik vrijdag tevens in het ziekenhuis. Liet 3 vrouwen kijken naar mijn kleine jongen, some guys hebben altijd geluk. Not! Maar soms moet je wat als je wilt blijven plassen en andere leuke dingen er mee wilt blijven doen. Had een soort van APK-keuring, weet niet of ik door ben naar de volgende ronde? Vast wel...Knipoogde die ene nou?
14 oktober 2005 arriveerde hij met een ambulance in het ziekenhuis en verliet hij die 's middags vervolgens in een lijkenwagen van Vasse. Gelukkig wandelde ik 17 jaar wel levend hetzelfde ziekenhuis uit. Ben nog niet klaar met het leven hier. Heb het gevoel nu ik de vijftig gepasseerd dat ie van mij weer min of meer opnieuw begint. Met nieuwe en andere energie. Niet meer terugkijken, wat gebeurd is - is gebeurd. Ik ben het mijn vader verplicht, hij vertelde de avond voor zijn dood mij iets wat ik niet snel zal vergeten...Dat ik iemand vond en dat ik misschien wel kinderen zou krijgen. Nou Pa, ik heb ze gekregen. Twee zelfs, een jongen en een meisje. Mijn koningskinderen, jouw kleinkinderen. Zag vannacht een luikje opengaan in de hemel, jij stofte de wolken af zodat je beter zicht had. Jij hebt ze vast gisteren zien lopen op het strand van Juliandorp. Ze lachten, maakten plezier zag ik op de foto's.  Ze hebben beloofd om aan mij te denken. Jij had ook van ze gehouden, vast en zeker! Onvoorwaardelijk. Bewaar alleen maar goede herinneringen aan mijn vader. Ik was Up all Night maar de Sons zongen mij door de nacht heen. Ben later in slaap gevallen maar Spotify bleef op shuffle staan, wie weet houden mij beide buurvrouwen nu ook ineens van Rosemary's Sons. Stond volgens mij best wel hard. Sorry! Elk nadeel heeft zijn voordeel. 
Zou toch mooi zijn als Rosemary's Sons binnenkort nieuwe herinneringen gaan maken in Ommen. 
Misschien wel in de HMH in Ommen, waar ooit Racoon optrad en straks de heren van Rosemary's Sons. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Hans, luister maar eens naar deze wereldband uit Breda. 
Waarom niet! Kom de Iessel maar over! Desnoods slapen jullie hier, toch plek zat als de kids er niet zijn alhoewel ik denk dat Moos wel graag mee wil naar jullie optreden. Heeft tevens goede verhalen te vertellen. Zou 'Perfect' zijn, neem Stéphanie dan maar mee al mag Ilse natuurlijk altijd! 
Afspraak?
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...









zondag 9 oktober 2022

...#En Door, Vol Gas Verder!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Why was I such a young fool, thought I'd make history.
Making babies was the best I could do, thought I'd made something that could be mine forever.
Found out the hard way one can't possible another and all that you have is your soul.
I thought, thought that I could find a way to beat the system.
To make a deal and have no debts to pay, I'd take it all, I'd take it all, I'd run away.
Me for myself first class and first rate, but all that you have is your soul. 
Here I am, I'm waiting for a better day, a second chance.
A little luck to come my way, a hope to dream, a hope that I can sleep again.
And wake in the world with a clear conscience and clean hands, cause all that you have have is your soul.
So don't be tempted by the shiny apple, don't you eat of a bitter fruit. 
Hunger only for a taste of justice, hunger only for a world of truth. 
Cause all that you have is your soul, all that you have is your soul.'
Uut 'All That You Have Is Your Soul' van Tracy Chapman. 

Moi, ben ik weer. 
Weet ondertussen dat toeval niet bestaat.
Had net mijn krabbel gezet onder de 'Akte van Verdeling' en getekend voor een nieuwe, aanvullende hypotheek bij een goedgemutste notaris. Hij wel, ik niet! We mochten je en Richard zeggen. Nou, dank u wel hoor. 
Een dikke streep onder het verleden, klaar voor een nieuwe toekomst, een nieuw begin. Dacht even aan Huub. We beginnen pas, we beginnen nu pas echt. Terwijl zij voor het laatst op de vulkaan hebben gedanst was ik nog net niet op de knieën gegaan, iets met een allerlaatste stuiptrekking. Het was nog niet te laat alhoewel de inkt misschien net was opgedroogd. Alles weglachen met een slechte grap. Humor is nooit mijn sterkste punt geweest op het moment U. Startte de huurauto, keek nog ff om. Kind van de rekening. Dit was het dan! Wie had er nou een potje van gemaakt? CD van jou of CD van mij?
Tien mooie jaren. Op Radio 2 zong een meisje over 'All that you have is your soul.'
Kende het niet maar dacht meisje Chapman te horen. Je weet wel van 'Fast Car', toch reed ik rustig verder. Stoplicht stond sowieso op rood, nu bij Bentum Nijboer, zoals het afgelopen jaar meestal het geval was. Weinig groen te bekennen, meer grijs. Vooral niet inhalen. Sloot achteraan in de rij. Chasing Cars! Toch niet gelukt! Hardenberg ligt momenteel op de schop en gas op de lolly of haastige spoed is iets wat je volledig kunt schudden. Het was inderdaad Tracy Chapman, je weet wel dat meisje wat in '88 het Wembley Stadium muisstil kreeg. Zij alleen op het immens grote podium met enkel haar gitaartje en ze zong over een revolutie tijdens het verjaardagfeest van ene Nelson Mandela toen eigenlijk niemand haar nog kende. 'Talkin' bout a Revolution'. De rest is geschiedenis. Haar titelloze album werd mede door dit legendarische optreden een bestseller en ze stond maandenlang op één in de hit- en albumparade. Kennen wij haar nog? 
De tekst kwam binnen. Vocht tegen de tranen maar won makkelijk. De lach is er, gelukkig, weer vaker dan de traan. Dit was het dan. Weer gevloerd door een vrouw. Maar geen acht tellen meer...
Een huis rijker maar flink wat illusies en geld armer. Wel 2 kinderen maar de liefde van mijn leven voorgoed kwijt al zal ik haar wekelijks blijven zien. Elk nadeel heeft zijn voordeel, of moet dat nu net andersom zijn? Zeg het maar....Het is klaar, ik ben er klaar mee. Alle papiertjes zijn ondertekend. 
'Talkin' bout a Revolution' en nu weer door, verder. Deze Abraham moet nu zijn Sara of hoe ze ook mag gaan heten ergens vinden. Een speld in een hooiberg? En ik moet trouwens niks. Alles op zijn tijd!
Had vanmorgen sinds tijden de wekker gezet. Wilde Max wereldkampioen zien worden en niet in een samenvatting maar op Viaplay lullen ze nu de boel eindeloos aan elkaar want het regent serieus in Japan. We gaan naar Allard in de pitstraat. Kom d'r maar in. Mouna is wakker zonder wekker, we zitten nu samen aan de tafel broodje hagelslag te eten terwijl wij net samen onder de rode Cars deken de start hebben gekeken. Mijn schapenkleed is namelijk verhuisd naar elders, niet vacuum geseald om ruimte te sparen, maar gewoon in een C3 meegenomen. Geen Honda maar Max staat wel vooraan, Papa. Klopt Mountje. Meisje is tevens niet van gisteren. Had het geluk dat de kinderen deze week een paar nachtjes extra bij mij sliepen. Elk nadeel had nu wel zijn voordeel. Om en om. De ene keer Moos om het grote bed wat op te vullen, een nachtje later Mouna die mooie verhaaltjes had te vertellen voor het slapen gaan. Je weet wel, de krenten in de pap. Die altijd het lichtknopje weten te vinden aan het eind van de tunnel. Geweldig, van de week ook zo weer van mijn kinderen genoten. Onvoorstelbaar! 
Bijzonder schepsels zijn het. Kijk vaak naar hen. Probeer een beetje Alfred in ze te ontdekken. Wat heb ik er nou ingestopt, welk deel kun je nu echt aan mij toeschrijven? Ik weet het niet. Soms de oogopslag, dan weer die lach. Later een opmerking, oh ja...zo zeg ik dat ook altijd. Het genieten. Vooral in combinatie met spijs en drank. In het geval van Moos en Mouna vooral Rivella, Sisi zonder prik of ranja. Hoe ze genieten van een broodje eten. Lekker eten kunnen waarderen. 
Dinsdag stamppot rauwe andijvie met uitgebakken spekkies en een zelfgemaakt 100% runderhamburger. Een dag later stamppot boerenkool met oerham en een fijne worst van slager Hoff. 
Je kunt het meisje niet blijer maken met stamppot en worst. Niet alleen eten maar samen gezellig aan tafel. Eten koken voor kleine hongerige maagjes die het gemaakte dan ook kunnen waarderen en ondertussen de toetjesmaag hebben gevonden. Rendementen uit het verleden wat tevens garanties biedt in het dagelijkse, nu en voor de nabije toekomst.
Stond bij de kassa van de AH. Moos in zijn lange nieuwe winterjas. Wat een mooi kereltje is het toch, heeft ie niet van mij. Zijn lange donkere haren, zijn blauw ogen. Het kassameisje wat smolt van zijn guitige opmerkingen. De oude mevrouw voor ons die een gesprekje aanknoopt met Mouna en binnen enkele seconden haar een lief kind vind. Niet logisch maar toch een beetje wel. De rode draad terugvinden wat het leven zo logisch maakt. De zon zien en de warmte weer voelen. 
Sinds maanden even buurten bij de McDonalds omdat Moos mij had verslagen met het raden van 100 vlaggen van even zoveel landen. Ik kwam tot amper veertig, hij had er 99 van de 100 goed en eigenlijk had hij ze allemaal goed. Hij vergistte zich in al zijn enthousiasme. Hoe dan? Deed mijn stinkende best maar het was bij lange na niet goed genoeg. Ging er in met boter en suiker!
Er zijn ruim 200 landen. Maar alles voor een Quarterpounder, een milkshake en wat franse frietjes hè. Net zo fanatiek met een spelletje klaverjassen als ondergetekende. Heerlijk! Als er maar eten op het spel staat. Dan gaan ze als de brandweer!
Ze bestelden zelf, Mouna die sprong voor de bestelzuil en precies wist wat ze wilde met haar Happy Meal. Ik die een salade at bij de McDonalds, moet niet gekker worden! Wel een hamburger maar geen patat en aardbeienshake. Times are Changing! 
Hey Papa, daar is je werk. Goed gezien, Mouna. Lachen om de vaste grapjes. Van niets iets maken!
Ik leef een beetje bij de dag. Kan mij over alles en nog wat druk gaan maken maar negen van de tien keer loopt het toch weer anders dan ik van te voren had gedacht. Phantarei.
Net als gisteren met de voetbal. Korfbaluitslag maar wat was ik blij met de overwinning na mij ouderwets weer eens opgepierd te hebben. Zag Moos kijken, papa maak je toch niet zo druk. Hij lachte om mijn opmerkingen richting de man in het zwart. Papa, je hebt de gehaktbalopmerking niet eens gebruikt!
We voetballen niet thuis hè. Moos die zag dat wij het moeilijk hadden maar Jelle is toch stukken beter dan jou, Papa. Ja, jongen...je hebt gelijk. Denk dat wij de zege wel over de streep trekken. Welke streep, Papa? Je bedoelt die op het middenveld? Ja, zoiets! Mag ik straks cola, zullen ze ook hapjes hebben?
Is die Hans nou echt een jager of heb jij dat verzonnen, Papa? Hij heet jager maar was wel bij Bos. 
We haalden Mouna op. Heb je zin in pizza, Mouna? Moos regelde het wel. Doen we zo'n pizza die je zelf kunt samenstellen. Mouna wil kaas er op, zal ik dan salami doen. Doe jij dan die met zwarte truffel? En dan het vierde deel BBQ Meatlovers. Wij houden wel van vlees hè, Papa! 
De ogen sowieso groter dan de trek. We kunnen vandaag nog eens happen in New York Pizza al kwam ie gewoon van de Bruchterweg. 
Moos is ook ontwaakt, lekker uitgeslapen Papa. Jij was al voor de wekker wakker. Regent het nog in Japan? Ze zijn aan het spelen met de DJ- en karaoke set. Halverwege zijn de batterijen op en is het wachten totdat de winkels hier opengaan. Want in de batterijen in het doosje zit weinig tot geen energie meer. Oplaadbare batterijen zou ook niet verkeerd zijn. Iets met de accu volledig opladen.
Merk dat de kinderen mijn batterijen zijn. Ze laden mij volledig op!
...En Door, Vol Gas! Fast Car....Steeds Verder!
Vannacht was het volle maan. Kan geen toeval meer zijn. Toeval bestaat gewoon!
Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Hoorde gisteravond Bökkers een gave uitvoering spelen van Van The Man z'n Caravan!
Alles kwam een beetje samen. Denk dat Caravan mijn favoriete nummer van Van Morrison gaat worden in plaats van Brown Eyed Girl. Die plaat hapert na 10 jaar, de naald krast en is al ver over de houdbaarheidsdatum heen. Eeuwig zonde!
Het regent nog steeds in Japan. En door, vol gas! Maximaal.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo..


zondag 2 oktober 2022

#Kinderboeken van Tafel!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Ik zie een schaduw die beweegt op het behang. 
Het is het straatlicht dat met de bomen danst. 
De wind waait om het huis, het is al laat.
En ik droom terwijl ik nog niet slaap. 
Er vliegen honderdduizend vlinders door mijn buik, ik jaag ze weg. 
En ik krijg ze er niet uit, voel me vreemd en weet niet wat het is.
Het is donker en toch voel ik mij licht.
Ik kan niet slapen want de wereld is zo mooi.
Er is zoveel om te zien en het eindigt nooit. 
Ik kan niet slapen want de wereld is zo mooi.'
Uut 'De wereld is zo mooi' van Stef Bos. 

Moi, ben ik weer!
Stap er altijd als grote jongen naar binnen maar kom er steevast uit als klein kereltje.
Afvallen binnen dik twee uur, gewoon zittend op het pluche van de Voorveghter, ons mooie theater.  
Hier schuin achter het huus. Zag door de bomen Bos, Stef Bos weer. Heerlijke gast!
Hij gaf mij, als vanouds, weer stapels huiswerk mee in mijn spreekwoordelijke rugtas. 
Las, moet niet gekker worden, woensdagavond na de voorstelling in kinderboekjes van Moos en Mouna. Néé, ik had niet gedronken. Nou ja, twee dan met mien moat Robert. Een kleinigheid hou je altijd. 
Woezel en Pip, Nijntje, Kikker en de avonturen van Dikkie Dik en Boer Boris. 
Want ik kon niet slapen, stijf van de adrenaline. Net alsof ik een wedstrijd op leven en dood had gespeeld. Misschien vond ik hier de antwoorden wel waar ik nog steeds naar op zoek ben. 
Want alles wat je zoekt vind je in een kinderboek, althans volgens de lezing van de heer Bos, Stef Bos. 
Stommelde halverwege de nacht naar de kamer van Moos en vond Kapitein Onderbroek, Echte Duiven Vangen Boeven, Niek de Groot, Dog Man en de Waanzinnige Boomhut in ontelbare verdiepingen. 
Knipte het bedlampje aan. Dik vijftig jaar en bij het ochtendkrieken lezend in kinderliteratuur...??
Moet niet gekker worden. Hier was Mulisch, Reve, Wolkers of WF Hermans niks bij. Kinderspel.
Stef had weer eens gelijk. Ik zocht het maandenlang in de verkeerde boeken. Kikker en zijn vriendjes doen niet zo moeilijk en Dikkie Dik al helemaal niet.
Luisterde ondertussen naar het lied van Mozes en vroeg mij af van wie ik een stofzuiger zou kopen?
Nooit geen ander en bitterlief. 
We weten, maar we zijn vergeten dat we weten. Geen speld tussen te krijgen als je spijkers zoekt!
Stef Bos werkte weer eens helend op mijn ziel. Brak bijna bij het laatste nummer over een jongen die niet slapen kon. Snapte de kern van het verhaal van Stefke. Hoe kinderen je groot willen houden.
Geen kant kiezen en het beste er maar van maken. Til er niet zo zwaar aan Papa want de wereld is zo mooi. Zelfs het verhaal over die oude ooievaar trok ik gek genoeg behoorlijk goed! Laat mij maar gewoon, leven in een droom. Alles is anders maar kan steeds beter wennen aan het idee. 
Niet mijn idee, maar toch. Zie weer vergezichten en brede horizonnen. 
Vlak voordat ik viel trok mijn leven als een film aan mij voorbij. Alles opnieuw, wil het eind niet weten.
Gek hè, Stef Bos doet wat met je. Net als die kerel op Erica. 
Hij kondigde afgelopen vrijdag aan dat ie na twee jaar weer gaat toeren. Mooi man! 
Tof dat je weer boven Jan bent. Jouw stemgeluid bij de Musketiers gaf al voldoende aanknopingspunten. Een nieuwe theatervoorstelling. Net als Bos heb je genoeg te vertellen in je eentje op het immens grote podium die je makkelijk weet te vullen met je innemelijke persoonlijkheid.
Volgend jaar maart begin je hier achter het huus. Ie kunt de koffie bijna ruiken.
'Dat zien we dan wel weer'. Je nieuwe single. Over het feit dat het steeds makkelijker wordt om je niet altijd druk te maken om van alles. Het leven in een notedop. Je vertelde dat je mooie verhalen hebt liggen om te vertellen en dat je er zin in hebt. Wij kijken ernaar uit, Moos en ik. Want kereltje mocht dit jaar al mee naar jou maar is er volgend jaar zekers bij. 
Kerels als Bos en Lohues brengen de boodschap over. Preken niet voor eigen parochie. Maar weten de vingers en soms hele handen te leggen op de waanzin van de huidige dag. 
Want soms wordt ik intens verdrietig van deze wereld. 
Bos is geboren in Veenendaal en net als velen van ons hier in Hardenberg en omgeving opgevoed met de bijbel op de keukentafel. Daarom voelt hij hier zich zo thuis misschien. Hij gelooft er al lang niet meer in. Op zijn zestiende gooide hij het sprookjesboek met een harde klap op tafel. Hij was er klaar mee...
Zijn vader reageerde ongeveer net zoals die ouwe van mij destijds. Ik was er iets later klaar mee, rond mijn achttiende vond ik dat genoeg 'onzin - met alle respect' had aangehoord. 
Ik vrat het niet meer, het woord ging er bij mij niet meer in als Gods woord in een ouderling. 
Alles wat ik zocht vond ik niet langer in de bijbel. Mooie verhalen hoor over bijvoorbeeld Esther en van die bruiloft wat op een gegeven moment voor de polonaise zonder wijn kwam te zitten maar niet mijn werkelijkheid.
Maar ik heb altijd wel de liefde ervaren in de kerk. Dat iedereen welkom was, onder welke steen je ook vandaan kwam. Ik kom nog steeds graag in een kerk, de serene rust die er heerst. 
Brand ook vaak kaarsjes. Gek genoeg geloof ik wel in kaarsje branden, dat je denkt aan iemand die er niet meer is. Mien Pa zweeft ook ergens tussen hemel en aarde. Heb het de laatste tijd ook wel eens geprobeerd, kontakt te zoeken met hierboven. Het bleef stil op de lijn, vast geen goede wifi daarboven.
Néé, zonder gekheid. Het geloof heeft mij nooit benauwd mede dankzij mijn ouders. 
Dankzij schrijvers, wetenschappers maar ook door een Stef Bos, Daniël Lohues en andere liedjesschrijvers kom ik tot andere inzichten. Bos verhaalde het mooi, is er eentje van de oude stempel en stiekum was hij misschien wel die oude ooievaar in hoogsteigen persoon. Je moet mee met de tijd. 
Al die inclusiviteit ben ik 100% voor totdat het je eigen huis binnenwandelt via de schutting!
Ik heb er behoorlijk moeilijk mee gehad, kon op een gegeven moment geen regenboog(vlag) meer zien. Was er ff klaar mee. Als je begrijpt wat ik bedoel! Je vind alles prima zolang het maar niet je eigen leven in de war schopt. Mouna kleurt tegenwoordig de regenbogen niet meer in, zo lief. Maar mag weer hoor lieverd. Papa kleurt weer zijn leven. 
Maar ik pierde mij van de week ouderwets weer eens op. Lohues zou zeggen: maak oe toch niet zo druk man. 
Kan slecht tegen onrecht, tegen kop in het zand stekers. Tuurlijk hoef je niet overal mee eens te zijn.
Maar God is liefde, bij Jezus mocht iedereen op de koffie komen ongeacht of je nou wit of zwart was, rijk of arm, homo, lesbisch, alle letters van het alfabet of hetero. Althans zo heb ik het altijd gehoord tijdens de urenlange preken van de hemelpiloten op de vele kansels, hier in Oost-Nederland. 
Maar de christelijke band InSalvation cancelde onlangs een optreden in Monnickendam omdat de homoseksuele dominee Alexander Noordijk (48 jaar) tijdens het concert zou bidden. Hoe dan??
Verbazing alom. Ook omdat het optreden een samenwerking zou zijn tussen de kerk waar Noordijk predikt en de zogenaamde 'aanbiddingsband'. Een dag voor de tijd trok de band de stekkers eruit omdat ze 'theologisch niet op één lijn zaten'. Lees: tegen homo's zijn, niet mee zijn gegaan in de tijd. Logisch toch? Echt nie....!!
Ze hadden voorgesteld om een ander dominee te laten bidden maar dat wilde de kerk niet. Stond als één blok achter Noordijk. Hij is onze dominee en ja, ook een homoseksueel. Nou en? Deze situatie kent alleen maar verliezers. Juist zo'n band kan op het podium een boodschap verkondigen dat God liefde is, ook al ben je anders geaard. Dat je er mag zijn. 
InSalvation zingt over liefde en juist deze ontmoetingen zou verrijkend kunnen zijn voor mensen die homoseksualiteit nog steeds als zondig zien. Ogen openen. Maar homo's geloven nu éénmaal ook en bidden mee voor een betere wereld want die is zo mooi. 
Ze hebben flink wat kritiek gekregen. Veel mensen zijn het niet eens met de besluitvorming van de band omdat ze tegen buitensluiting zijn. Anderen zijn juist wel eens omdat ze vinden dat de band moet staan voor hun eigen principes. Zinloze discussie. Maar anno 2022 moet je deze opvattingen en principes toch eens laten varen...Mee gaan met de tijd. Hoe moeilijk het ook is. 
Oneens mag je zijn. Maar volgens de dominee, en vele christenen met hem, zijn mensen die het wel geloven het allemaal eens over Jezus Christus en dat de deur altijd open staat want God heeft iedereen lief, toch? 
De band wilde niet reageren op vragen van journalisten. 
Vind dit zo'n gemiste kans van zo'n aanbiddingsband. Je sluit mensen uit en maakt het verschil tussen bepaalde groepen weer een stukje groter. Zo'n band kan een brug slaan.
Geef mij dan maar Dominee Bos, Lohues of Dorgelo. Je mag worstelen met je verleden, heden en met je geloof. We zijn allemaal voor, iedereen heeft hulp nodig zolang het maar niet op jouw bordje valt of het zich gaat afspelen achter je deur. 
Het maakt mij niet uit of je nu hetero, bi, lesbo of homo of whatever bent!
Las het ook in een kinderboek van de kinderen. Vast niet door mij gekocht, hahaha...
Alles wat ik zocht vond ik deze week in een kinderboek en las tevens waar Moos zijn grapjes vandaan haalt. Kon een glimlach niet onderdrukken. Soms ligt het er wel echt dik bovenop. 
Zou van die band InSalvation trouwens geen stofzuiger kopen en zekers geen Miele. Wat een geluk dat ik van de week door de bomen Bos zag.
Op naar de Musketiers, Boeijen en the Counting Crows. Ze hebben vast ook wel wat te vertellen. 
De wereld is zo mooi. Gelukkig sliep ik vannacht wel dankzij Mr&Mrs 41.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...