'And as I went home on Friday night as drunk as drunk could be. I saw a head upon the bed where my old head should be. Well, i called me wife and i said to her: Will you kindly tell to me. Who owns that head upon the bed where my old head should be. Ah, you're drunk. You're drunk you silly old fool, still you can not see.That's a baby boy that me mother sent to me. Well, it's many a day I've travelled a hundred miles or more. But a baby boy with his whiskers on sure I never saw before'
Uut 'Seven Drunken Nights' van The Dubliners
Het viel allemaal wel mee....Met de laatste trein arriveerden wij vrijdagvond gezellig vrolijk uit Hardenberg op Mariënberg Centraal. Het was rustig in mijn geboortedorp, in maar weinig huizen brandde er nog licht.
De grote klok van NS was vaag te zien door de opkomende mist, zag wel dat de grote wijzer op weg was naar de één, kneep tevens een oogje dicht voor onze briljante linksbenige aanvaller. Ach, vroeger waren wij niks beter. Weet nog dat ik ooit pas om vier uur mijn bed opzocht terwijl ik de volgende dag de wedstrijd van mijn leven keepte. De huishouding compleet in de war maar wel gewoon de nul houden in Doetinchem maar oh oh wat was ik toen slecht te passe, daar veranderde het winnen van de eerste periodetitel ooit in de 2e klasse niets aan...Wat kun je slecht en goed tegelijkertijd zijn. Heerlijk! Seven Drunken Nights....haha. Ik zocht mijn bed op maar de plas was ver te zoeken. De straal vond de pot niet, het gezeik van vorig jaar leek weer van voren af aan te beginnen. De plas bleef een weg naar buiten zoeken maar parkeerde het overvloedige gerstenat ergens bij de uitgang maar de deur bleef hardnekkig dicht. Slapen lukte nie, de drang bleef maar geen enkele druppel was van plan mij lichaam te verlaten. Om drie uur toch maar gebeld met de eerste hulp en een kwartier later lag ik op de eerste hulp. Hield er al ernstig rekening mee dat er weer een katheter in mijn kleine jongen werd geplant. Dit keer geen nachtzuster met zalvende handen maar een grijze lieve dokter. Die gelukkig constateerde dat zo'n slang in mijn slurfje niet hoefde, een zetpil in een andere uitgang moest mijn sluizen gaan openen. Ik zag het niet zitten maar tegen de ochtend nadat ik honderd keer voor niets de wc had gevisiteerd begon het toch te druppelen en even later langzaam weer te stromen. Hallelujah...! Het gezeik begon te stralen, één en al opluchting. Dacht even dat iemand mij op deze manier wilde laten boeten voor onvervalst wildplassen in de bosjes op het station van Hardenberg. Hoge nood doet soms gekke dingen met mensen. Ach, het was een minder slotaccoord op een verder geslaagde avond.
Jaarlijks gaan enkele Mariënberg-apdepten een avondje cultureel doen. FF geen sterke voetbalverhalen maar nestelen wij ons keurig in het rode pluche van de Voorveghter. Ditmaal had woordvoerder Eric een avondje muziek uitgezocht. Geen Dana Winner dit keer, die kwam de grens bij Hazeldonk niet over, maar Seven Drunken Nights. Vijf getalenteerde muzikanten die muziek brengen van Ierlands favoriete zonen: namelijk The Dubliners. SDN brengt op authentieke wijze het muzikale verhaal van de legendarische band, die er na een halve eeuw spelen in 2012 mee ophield. Wie kent niet The Wild Rover, Whiskey in the Jar, Dirty Old Town en natuurlijk Seven Drunken Nights, de eerste grote hit van The Dubliners in 1967.
Deze heren brachten een mooi eerbetoon en ode aan hun beroemde voorgangers. Met terugwerkende kracht werd ik binnen 2 en half uur ingewijd in de rijke Ierse muzikale traditie en historie.
Prachtige verhalen, virtuoze muzikanten die wij na afloop nog even spraken. Onder het genot van een Nederlandse pint zaten wij de boel even te evalueren. Barpaat, dat wel en nog geen zin om naar huis te gaan.
De voorbesprekingen deden wij bij de Troubadour. De toko van Herman en Gretha, een dag ervoor werden ze nog Opa en Oma. Mooi om te zien wat zoiets met mensen doet. 's Morgens sta je op als papa en mama en om kwart over zeven geeft je dochter in een Emmens ziekenhuis jullie je eerste kleindochter kado en ga je 's avonds met Opa naar bed en Herman met Oma. Het kan verkeren.
De eerste ontmoeting met de nieuwe Troubadour was voor enkele maanden terug geen sinecure. De schoonheidsfoutjes waren destijds helaas nog in grote getale aanwezig. Het was het allemaal net niet.
Beetje jammer. Maar dat was toen!
Want de laatste tijd bereikte mij weer goede verhalen. Lekkere stukkies vlees, de bediening was op les geweest, Het restaurant zit nu vaak bommetjevol. Vooral in de weekenden prijkt het bordje uitverkocht trots op de buitenkant. We moesten dus een keer weer op herhaling. Iedereen verdient een tweede kans. De troubadour 2.0 grijpt die tegenwoordig met beide handen aan....Wat ik oe brom! Grote klasse!
Vrijdagavond was het genieten in het kwadraat. Tuurlijk met het gezelschap was niets mis mee, vier zonen van de voetbal. De attente en charmante bediening luidde alvast een veelbelovende avond in. Een fris getapt herfstbokkie werd mijn deelgenoot. Ging voor de Proeverij en als hoofd een Black Angus Steak.
Nu lag er echt iets op mijn bord. Bijvoorbeeld dungesneden runderlende op oosterse wijze bereid, gerookte zalm gemarineerd in mosterd en bruine suiker met limoencrème, goede fijngesneden carpaccio met pestomayonaise en van die pitjes en romige pompoensoep. Mmmm...Lekker hoor, twee keer zo veel beter dan de vorige keer. De Ambiance, de keuken en bediening zijn een drie-eenheid geworden. Zo fijn om dit te ervaren want de biefstuk die doorkwam was van hoogwaardig niveau. Hier lag een een stukkie vlees van een koe die een plezierig leven had gehad. Flink gehuppeld heeft in grazige weiden met veel vergezichten.
Mooi gebakken, perfect medium tegen een beetje Saignant aan. Lekkere knapperige groenten en een zachte pepersaus met een twist er bij. Waarbij, Aaaaaaaaaaardbei! (als je 'm niet snapt - Sinterklaasjournaal kijken). Gebakken frieten en een pasta-salade er bij....Waarbij???
De missie was geslaagd. Troubadour part two stelde mijn culinaire gemoedstoestand gerust. We hadden helaas geen tijd meer voor een toetje want Seven Drunken Nights begonnen klokslag om kwart over acht met spelen. Rij 14 wachtte op ons. Mooie avond....Zo kun je nog eens weg. Geen gezeik aan de kop maar soms wil je dat gewoon wel, als u begrijpt wat ik bedoel. Ach, het werd helemaal zo'n leuk weekend alhoewel mijn Black Friday iets anders ingevuld werd. Zaterdag kwam Sint aan in Mariënberg. Complimenten aan het Plaatselijk Belang en de vrijwilligers. Ze wilden met de boot komen maar in Bergentheim kregen ze een binnenbrandje aan boord, gelukkig bracht de brandweer van Banthum Sinterklaas en zijn Zwarte Pieten het gezelschap gewoon even met een toeterende brandweerauto naar Mainbarg. Zo kan het ook, mooi man!
Moos genoot volop, 's avonds mocht hij samen met Mouna zijn schoen zetten.
Ach verder heb ik niet zo veel te melden. 's Avonds zat ik nog even in mijn favoriete kroeg. Herfstbokkie er bij...waarbij? Ondertussen kijkend naar een spannende biljartfinale tussen Herman en Hannes, laatstgenoemde trok de overwinning met vernuft balgevoel over de streep. Ajax won het avondje NAC, mooi dom gezeur aan de stamtafel. San zag er weer verrekte mooi uit, Arend zat aan de spareribs en wij namen patat mee voor Oma. Niet veel later won Ajax nog een keer van NAC maar kreeg ik het allemaal niet meer mee. Slapend in de stoel, geen gezeik meer aan de kop maakt dat het rustig wordt in je hoofd.
Joah, mag wel zo....Fijne zondag!
