Popcorn, Rosé & Aioli!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Je bent een meesterwerk, van ouderdom tot levenslang heb jij gewerkt.
Ik begin nu te begrijpen hoe lang en moeilijk de weg is die jij hebt afgelegd.
Kom maar tot rust nou en word maar mijn kind nou.
Ik zal je laten zien hoe het is om in slaap gezongen te worden.
Of een pleister op de wonde, wil je wat drinken misschien.
Ik heb niet zoveel tijd meer maar ik heb nou dat gevoel weer, van vergeef je mij.
Mama.'
Uut 'Mama' van Frank Boeijen (Groep)

Moi, ben ik weer!
Ze ruikt naar Popcorn, Rosé en Aioli.
Bedwelmend goed gemengd. Alsof ze het expres doet, alsof het hoort zo, alsof het echt niet anders kan.
Ze ruikt naar Popcorn, Rosé en Aioli, dat ze nooit een dag als deze durfde mee te maken.
Omdat ie te perfect is bij de rest van onze tijd, omdat ie te perfect is bij wat er overblijft.
Bovenstaande had zomaar een tekst van de zeeuwse band Blof kunnen zijn.
Eentje die de bassist en tekstschrijver van de band, Peter Slager, had kunnen kunnen schrijven.
Joost mag het weten en anders Peter Huisman wel.  Onnavolgbaar....
Want wie ruikt er nu tegenwoordig nog naar de combi van Popcorn, Rosé en Aioli...??
Of had ze beter naar Kauwgom, Thee en Wierook kunnen ruiken deze Lady in Red...
Zeg het maar!
De teksten van Slager en consorten zijn niet altijd te volgen als je begrijpt wat ik misschien nu weer bedoel.
Chris de Burgh, één van de favoriete artiesten van Penk H., de voetballer van de vorige eeuw, was niet eens inpandig aan het Almelo de Haandrik kanaal maar had er niet misstaan. Hij had er kunnen zitten, biertje in de hand, gitaar in de andere. De vrouwen liepen er bij in mooie gekleurde voetbaltenue's.
De gastvrouw bijvoorbeeld in het groen/wit van de club VKV (vijf kilometer verderop).
Mijn lief had iets hoofdstedelijks aangetrokken, namelijk het prachtige roodwit van de Amsterdamse Godenzonen en het wieffie uut Banthum had juist gekozen voor stemmig rood, haar man maakte het mooi af met zwart en zijn rode pet. De jurkjes stonden iedereen prachtig. Meisjes zijn het allermooist op deze aard, dat had Raymond van 't Groenewoud wel goed gezien....wat ik je brom!
Het rood/zwart van Mainbarg. Wat missen wij het spelletje toch. Nog meer het dom ouwehoeren langs de zijlijn van ons cluppie. Ik reed er gisteren met flink wat weemoed langs. Het Westerpark lag te baden in een fel zonlicht, het gazon als een strak groen biljartlaken, je kon het gras bijna ruiken als je bij wijze van spreken het autoraampje open had staan. Nu blies de airco zuchtjes verkwikkende wind. Het rook er naar Gras, Bier en Bitterballen. De velden zijn er nog wel, gelukkig maar, de lijnen staan er al gekalkt, te wachten op een nieuwe competitie, een nieuwe strijd! Trap die bal maar naar voren, je moet schieteren om te scoren.
Geen bal aan momenteel! Geen blokjes kaas of stukjes worst aan de bar van ons bruine kroeg op het Westerpark, niks geen festiviteiten dit jaar rondom ons 75-jarige jubileum. Dat zou eind augustus zijn.
Allemaal verhuisd naar volgend jaar. Dit weekend zou ook Lutten Life zijn vertelde Jan mij van het Kaaskeldertje hier terwijl hij vakkundig een mooi stukje oude kaas afsneed. Vakman is Meesterschap!
We hadden het natuurlijk over bier, speciale biertjes....Of worst met knoflook of toch wat pittiger. Kaas met truffel en honing. Het water liep mij gisterochtend spreekwoordelijk redelijk door de droge mond. Jan zou 's avonds ook op de vulkaan hebben gedanst. Had vast en zeker vooraan gestaan bij Huub van der Lubbe, de excentrieke voorman van de Dijk naast de heren Robert, Bert, Ard en Harold. Recht in het kruus! Kiek mij an, als ik tegen oe zing.
Tja, dit weekend zou ook Concert at Sea hebben plaatsgevonden. Misschien dat ik daarom moest denken aan een tekst van de heren uut de provincie aan de Zeeuwse kust. Bij de Dijk ruikt het echt niet naar Kauwgom, Thee en Wierook. Laatstgenoemde helpt trouwens wel goed voor wespen bij de voortent van de Caravan, maar dat geheel terzijde. Proefslapen ging wonderwel goed vorige week....
Vandaag hadden we normaal gesproken moeten uitbrakken van een lang avondje Bostheater in het mooie Ommen. Gelukkig hebben wij de foto's en vooral de filmpjes nog van vorig jaar.
Dingen, zaken van een mooie avond! Nu hadden we trouwens nog een dijk van een avond.
Harold en Therese haalden gewoon de Dijk naar hun fraaie tuin aan het kanaal. Nou ja, de stem van Huub knalde door de boxen. Beerzerveld schudde op haar grondvesten, Zoma(a)r een feestje. Nu wel met lieve mensen uit Mainbarg en omstreken. Gesprekken over het leven, over lieve (school)vriendinnetjes- en vriendjes van eerder. Een traan en een lach, Snik...Slik!
Niet altijd even leuk. Knoopte gisteravond een gesprek met iemand waarvan ik vroeger, eerder, nog dacht dat ie bestond maar hij was in gesprek. Dat nu al voor dik 25 jaar. Hoe lang kun je in gesprekstoon staan...
Ik ging die wereld uit, voor 1 seconde....Ik keek goed rond in het paradijs....Vroeg naar de weg maar iedereen was de weg kwijt.....
Spotify breekt weer eens hinderlijk in haha....Genoten gisteravond, leuke uitnodiging van Harold en Therese, gewoon op een zonnige zaterdagavond met her en der een spatje regen. Nou ja, kwam soms met bakken hemelwater uut de blauwe lucht. Proefde niks van Popcorn, Rosé en Aioli maar voelde wel de weemoed.
Gisteravond gebeurde het dus niet. Geen de Dijk in een bomvol bostheater op de Besthemenerberg maar wel een leuke afterpary in downtown Beerzerveld. Een doekje voor het heftige bloeden, Wim zat op nog geen 100 meter maar het doek valt nog niet. Neuh, volgend jaar, nieuwe ronde - nieuwe kansen.
Bij thuiskomst dronken wij nog een afzakkertje....Er leek wel dat er niemand meer in de stad was, Paultje Overdosis stond ook niet op de brug die wij onderweg passeerde. Je moet een gegeven biertje niet in het koele glas kijken of was het nu iets met een paard en een grote bek....? Zeg het maar....
Alles is tegenwoordig anders. De waanzin van het virus.....Draaien wij die de komende tijd eens voorgoed de nek om?? Het loopt voor geen meter, laat staan die anderhalve meter. Las gisteren een interessant verhaal van Maurice de Hond. Hij luste er wel brood van....Veegde iedereen de pan uit, wie heeft er gelijk??
Weten jullie het ondertussen nog, toch hebben wij allemaal hetzelfde doel vreemd genoeg. Voor welke mening je ook opteert.....Die kut-Corona de wereld uut, hoe....het zal mij een zorg zijn. We kunnen het niet alleen, moeten het met elkaar doen....Want, Want....
Wij willen weer dansen op de vulkaan bij een concert van de Dijk. De soms onbegrijpelijke teksten van Blof nu wel gaan snappen tijdens een weekendje Concert at Sea....Dauwpoppen, Hello Festivals, Bospoppen, Aardbeien festivals of Hoken met een streepje door de O bij de Kisjeskearls tijdens Lutten Life met clown Henkie op het middenterrein. Of niet dan....
Van die dingen duzz...Wel klaar met dat hele gedoe. Tuurlijk Tim Akkerman bij jou in de tuin, dat wil toch iedere rechtgeschapen vrouw met een groen shirtje aan....Het maken van mooie herinneringen, Henk M., voormalige Mainbarger, verhaalde het mooi onder een foto van Moe en mij op gezichtboek.
Hij had gelijk. Je maakt soms onverwachts mooie herinneringen...Of je nou Tim uitnodigt voor wat liedjes bij jou in de tuune of dat DJ Harold the Longest The Sixteens van The Sweet draait terwijl ondertussen de hemel de aardig flink aan het bevochtigen is, een loze put die nou niet bepaald blank van de regen staat.
Hoop dat Ina ook mooie herinneringen heeft gemaakt voor straks....De oneerlijkheid van het lot!
Daarom van de week maar ff met Moe op pad. Diegene die mij ruim 48 jaar geleden het levenslicht gaf op de eerste dag van 1972.
Het lijkt zo simpel. Stukje toeren in de Sharan. Boodschappen doen, Via Den Ham naar Ommen. Langs Ekkelenkamp, waar ze nog altijd het softijs van Tante Riek en Ome Lenard verkopen, door over de Vechtbrug. De zon schijnt blijkbaar altied doar en anders staat ie wel strak in stenen langs de Vecht, De Zon!
Parkeren aan de Markt. Wandelen door Ommen met Moe maar de voetstappen stiefelden door ons beider geheugen...Links en rechts zat er al wat stof op. Soms diep graven....maar je vind altijd wat...
Oh, zit de Hema nu hier? Daar zat vroeger juwelier Oldeman en om de hoek de warme bakker!
De Hervormde Kerk was nog niet verhuisd, het geloof wordt nog altijd verkondigd op het pittoreske kerkplein in het statige gebouw van de Heer!
Toen Pa en Ma daar trouwden werd je nog voor de kerk afgezet. Iets met zingen voor de kerk uut....
Verder via het oude gemeentehuis, pizza nummer 22 van Roberto....ik voegde namelijk ook iets toe aan de geschiedenisles van Moe. Opa die kersen haalde op de eerste bissinghdag, je zag 'm zo lopen op z'n klompen.
Het oude postkantoor waar geen brieven meer worgen gestempeld maar goede koffie met aardbeienvlaai van bakkerij ten Brinke wordt geserveerd. Uitzicht op Flater, waar dik tien jaar van mijn geheugen zit gemesteld.
Even bijpraten met Henk en Herman, nog steeds geen kersen en dit jaar ook tijdelijk geen Bissingh.
Terug via Junne. Via zandpaden van eerder waar nu breed asfalt ligt. Daar woonde Ome Jan en daar de familie Hesselink. Hier hebben wij ons veertig jarige huwelijk gevierd. Tja, dat weet ik nog....Mama, is de stuw van Junne al een keer kloar....In deze boom staan onze namen gekerfd...
Het rook er naar Vroeger, Stro en verse Melk gewoon op een doordeweekse woensdagochtend.
Besefte me pas later, dat het best bijzonder was. Bijna 89 jaar op de teller maar nog steeds still alive.
Tis d'r iene van de boxe. Mien Moe, bijzonder mens eigenlijk. Nu je zelf een beetje voor Papa en Mama aan het spelen ben besef je pas wat voor monument(en) je ouders zijn (geweest). Bakens in woelige zeeën.
Iets met terugwerkende kracht! Je gaat het pas zien als je dat doorhebt......
Tot die tied, Popcorn, Rosé en Aioli...of voor mien part Gras, Bier en Bitterballen of Worst, Beerenburg en Rollade....Whatever! Het maakt niet uut, elke combinatie is goed als wij volgend jaar maar kunnen blijven dansen op de vulkaan....Dit is de grote vrijheid, je mag zeggen wat je denkt. Niet dat het iets uitmaakt met hoeveel je ook bent. Ze doen toch wat ze willen al moet de hele boel vergaan...
Lief trek iets moois aan....Want we gaan, op naar later!
Herinneringen maken voor later als jij of iemand anders er niet meer zijn, je bent er altijd geweest!
Mama, je bent een meesterwerk!
Joah, mag wel zo. Fijne Zondag!

TroubaBeach!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Oh, as het morgen keihard regent. Weet ie wat ik organiseer?
Een landelijke protestmars tegen slecht weer.
En ergens halfweg juli goat alle remmen los
Dan goa ik keihard protesteren op de Zwarte Cross.
Ik protesteer tegen het onrecht, ik haal mien spandoek uit het vet.
Ik protesteer tegen de honger in de wereld as ik bruune bonen vret
Ik protesteer tegen de banken, ik protesteer maar zo wat raak.
En a'k oe niet kan overtuugen , goa'k met mien trekker noar Den Haag
Oh oh wie goat protesteren, niks geen anderhalve meter en geen mondkap veur de kop.
Oh oh wie goat protesteren, met zien allen noar de kloten en Femke löp veurop.
Uut 'Met zien allen naar de kloten' van Hendrik Jan Bökkers
(voorman van Bökkers)

Moi, ben ik weer.
12x10.000x30=3.600.000!
Kan zomaar de naam zijn van een nieuwe telg van Elon Musk, al die cijfertjes hierboven, de man van Tesla die ondertussen naar de maan vliegt met zijn SpaceX.
Aan geld geen gebrek!
Maar het is de jackpot van de 1-juli trekking van de staatsloterij.
30 jaar lang, elke maand, 10.000 euro op je rekening. Heb je wel nodig als je naar de maan wil vliegen met Elon.
Ach, soms droom ik gekke dingen. Zaken die de spreekwoordelijke revue passeren en toch nooit waarheid zullen worden. Laat mijn lot niet liggen, doe er wel aan mee maar blijf ondertussen met twee voeten stevig op de grond op deze aardkloot rondstiefelen.
Liep de trap af voor een boodschap. Zag geen toiletpapier meer hangen, pakte WC-papier uit de meterkast en zag tevens onze nationale driekleur keurig tegen de muur staan. Mag je daar tegenwoordig nog trots op zijn?
Want als je alle links gedraaide TV-programma's mag geloven loopt het voor geen meter meer in Nederland.
Ziet ons land zwart van de racisten, elke witte mede-burger maakt zich er blijkbaar schuldig aan is de strekking per vierkante gelegde meter. De rood-witte-blauwe vlag schijnt besmeurd te zijn door ons duistere verleden.
Zag mijn nieuwe Quick-schoenen in de hoek liggen die ik er gisteravond zelf had in geschopt!
Mag dat ook niet meer...Schoenen met rood-wit-blauwe banen op hagelwitte schoenen en witte veters?
Ik vraag dit voor een goede kennis hè, dat begrijpen jullie wel.
Kan het nog bonter maken. Vanaf dit jaar wordt onze 'Hollandse Nieuwe' geserveerd zonder het kenmerkende Nederlandse vlaggetje. Dat hebben de gezamenlijke vishandelaren besloten.
Veel visliefhebbers hebben moeite met het vlaggetje. De actiegroep Bijvangst is blij met de maatregel...
"Het vlaggetje is een van de ergste uitingen van nationalisme in de visindustrie..", zegt deze groep.
Een haring heeft namelijk van nature geen nationaliteit en bovendien zijn ze in internationale wateren gevangen.
Ze worden ongevraagd in verband gebracht met Holland. De naam 'Hollandse Nieuwe' is volgens deze actiegroep misleidend en beledigend en kan als kwetsend worden ervaren. De haringen worden zo onderworpen aan de Hollandse cultuur, compleet met uitjes en zuur. Daarmee doe je geen recht aan de oorspronkelijke identiteit van de vis. Waarom moet nieuwe haring per se Hollands zijn...??
Ik las dit ergens van de week, wist niet meer waar....Maar dacht...Nederland is echt gek aan het worden...
Gelukkig, in dit geval wel, bleek het te gaan om nieuws van Nieuwspaal wat je niet al te serieus moet nemen maar met een dikke knipoog. Poeh!! De redactie houdt er een nogal satirische visie op na. Een beetje zoals de Speld. Neem mij ook maar niet serieus....Doen al teveel mensen. Stop d'r mee mensen....hahaha
Toch zijn er genoeg mensen die niet door het sarcasme of satire heen prikken van Nieuwspaal. Dit nieuws als feitelijk juist bestempelen....Heerlijk die ondertoon van zulke 'nieuwssites', het zet je wel aan het denken.
Het had zomaar gekund. Ik had er namelijk niet gek van op gekeken als dit zomaar wel waar was....
Polderen heeft Nederland tot kunst verheven, kan zo tentoon worden gesteld in het Rijksmuseum.
Tegenwoordig willen de voor- en tegenstanders alles zo graag benadrukken waardoor de tegenstellingen alleen maar groter worden. Elkaar de pan uitvechten en de oplossing in het midden laten.
De discussie over zwart en wit lijkt wel een op een spelletje mikado...Met elk stokje (reactie) raak je wel een ander stokje, kwets je weer iemand, wat vervolgens weer leidt tot actie- en reactie etc. etc. etc.
Elk land heeft zijn of haar geschiedenis. Je delete geen hele of halve geschiedenis door standbeelden van zijn sokkels te halen of helden van weleer te bekladden met verf. Daar wordt het verleden niet anders van.
Met de kennis van nu zijn er vroeger, eerder best veel fouten gemaakt. Mensonterende toestanden. Wij Nederlanders waren vroeger echt geen lieverdjes, wat ik je brom. Voorbeelden zat. Helaas!
Maar wie zonder zonde is werpe de eerste steen. Denk dat niet veel landen een maagdelijke witte...euh of zwarte kei kunnen vinden. De discussie ligt lamgeslagen in de hoek, weet niet meer hoe het verder moet!
Soms heb ik het idee dat wij aan deze kant van Nederland in een heel ander land leven.
Dat wij hier in Hardenberg en omstreken in het vredige dorpje wonen van Asterix en Obelix.
Dat wij erin zijn geslaagd de invasie te weerstaan met behulp van een nuchtere toverdrank die ons oersterk en daardoor onoverwinnelijk maakt. Ons niet druk maken over randzaken maar het echte leven omarmen ongeacht welke kleur je gezicht heeft of uit welk nest je komt.
Wie Asterix in dit verhaal is vul zelf maar in....Dappere en slimme strijders genoeg in Overijssel.
Verder hebben wij Obelixen genoeg in de stad waar de Vecht rustig doorheen meandert. Ruwe bolsters, blanke euh...gekleurde pitten, aanpakkers zat duzz. Mensen die mooie dingen kunnen maken.
Twee rechterhanden hebben, die binnen no-time hun creatieve brein omzetten in heuse daden.
Niks anders aan de kop. Kop d'r veur en twee weken bouwen. Een oude zeecontainer werd door alleskunner Edwin Kelder van D-Core, noem hem liefkozend Basement, getransformeerd tot een heuse Beachbar.
Hij gebruikte allemaal spullen die al een heel leven achter de rug hadden, karakter hadden getoond. Materialen kwamen uit het verleden terug naar het huidige heden.
Moet het anders, wil je iets unieks, geen seriewerk dan bel je Kelder, Edwin van voren, D-core van achteren.
Hardenberg heeft voor het eerst een stadsstrand. Jeuh....Die plannen waren er al jaren. Zou ergens komen aan de uiterwaarden van de Vecht. Als ik mij niet vergis waar nu nog jaarlijks de ballonnen de lucht ingaan.
Weet niet of de plannen zich (altijd) nog bevinden in de Hardenbergse ijskast maar Grand Café de Troubadour vatte de koe nu wel bij de horens.
Ontdooien aan de oevers van de Vecht bij TroubaBeach. Mijn wederhelft voelde zich voor even weer terug op Curacao, in Willemstad. Zanzibar aan de Vecht, gewoon in het nuchtere Hardenberg. Kom daar maar om.
Moet toch niet gekker worden. Worden wij nu echt volwassen?? Beetje Bloemendaal of Julianadorp gewoon achter ons huus.
De Vecht nooit gezien als kabbelende zee die maar ruist zonder twijfel...Tot gisteren dan...
Enkele Bloomingdale Wijven waren ook overgevlogen, eentje stond er zelfs op knappen. Pikte ongevraagd maar niet express hun tafeltje in. Zij was ongeveer 39 weken terug bezwangerd en onderweg naar de kraamkliniek blijkbaar geparkeerd op het witte euh...gele zand van TroubaBeach. Ze vroeg de schoonzoon van Herman niet voor niks hoe lang er nog geld in de parkeermeter moest. Tot zes uur, mevrouw. Zij tuitte ondertussen haar lippen nog maar eens. Ach, iedereen is welkom in Hardenberg maar netjes vragen is ook een kunst. Tuurlijk sta ik op voor een zwangere vrouw maar het is wel de toon die de muziek maakt.
Elk nadeel bleek zijn voordeel te hebben. Wij kwamen te zitten naast een leuk stel. Lekker puh!
Op last van de hoeders van de wet, de onvolprezen Boa's, had Potgieter zijn muziekinstallatie al moeten vervangen door enkele knoeperds van JBL Speakers. Liever zo'n Boa in de nek dan een echte wurgslang als je begrijpt wat ik bedoel. Het mag allemaal natuurlijk niet te gezellig worden en misschien krijgen de buren dan wel last....Beter Horen zit hier even verderop. Ze paradeerden in hun blauwe kloffies terwijl wij met de blote voetjes in het zand zaten. Tuurlijk, zij doen ook maar gewoon het werk wat ze van hogerhand opgedragen krijgen. Niks mis mee....Het is wel de toon die de muziek maakt.
Iedereen had Skik, hoorde Lohues zachtjes zingen dat het een prachtige mooie dag was. Dat was het...
De banden spreekwoordelijk vol met wind!
Stoere Beachboys verkleed als personeel met slippers van Adidas aan de voeten.
Indrukwekkende tattoos op de bruine armen. Mouna met haar schepje en emmertje in het zand. Kreeg al snel gezelschap van Dani, de lieve guitige kleindochter van Greta en Herman.
Later liep Dani met meloen in haar mond in het mulle zand. Tja, kan ook niet anders. Moos kreeg ook altijd meloen van Tante Greta in de oude Troub voor de brand.
Geen Joep Meloen maar Greta Meloen terwijl ze toch echt Potgieter heet. Komt wel goed, Moos!
Moos was bij Opa en Oma...Wij gingen daarom maar voor een nieuwe cocktail, een Cosmo terwijl ik mijn vochtgebrek aanvulde met een weizzen van Franziskaner.....
Wat een aanwinst. Op zomerse dagen is het goed toeven aan de Vecht bij TroubaBeach. Waarvan Akte!
De Beachbar onderworp ik aan een grondige inspectie terwijl ik een borrelplankje bestelde, kam je haar met een gitaar, zeg maar. Strak wark van Kelder....Vakman!
Voor een dagje een iets andere balansdag. Morgen maar weer aan de komkommer, water en gemberthee.
Hier hoef je niet over te discussiëren. Dat is genieten op je eigen vierkante meter....Lekker onderuitgezakt, zonnetje op standje aangenaam warm. Biertje, wijntje of cocktailtje in de hand, voetjes in het zand.
De avond werd mooier met de tijd. Zag mensen genieten....Bootjes varen, Vecht ruisde zelf....
Het leek net Zanzibar bij Willemstad, maar dan niet dan 7975 kilomter ver weg maar gewoon op 500 meter loopafstand. #Het strandgevoel aan de Vecht!
Hier hoeven wij niet tegen te protesteren. Geen mondkapje veur de kop, gewoon gezellig op anderhalve meter van elkaar. Nog wel....Over twee maanden weer met z'n allen knuffelen totdat je een ons weegt?
Afvallen 2.0 of toch een afvallige....?
Ja toch! Ik help het je hopen, alles komt goed omdat het moet.
TroubaBeach. Hoorde Don Henley, hoorde Chris Rea, Hoorde te veel...Foto's van een mooie dag!
Gisteren niet met zien allen naar de kloten, maar met zien allen naar TroubaBeach an de Vecht!
De toverdrank van TroubaBeach. Wij bieden hier gezonde weerstand aan de rest van ons volk.
Wij staan nog niet op knappen....! Tijd voor afscheid van het niet normale...en 's avonds het licht an.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo

Vlucht HZB 038!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'En als vandaag de avond valt. Vragen wij ons af, is dit de laatste dag?
En als het afscheid ons begroet, leer mij dan hoe dat moet.
Wat er ook gebeuren mag, hou dit moment vast.
Als een foto van een mooie dag, hoe die ook uitvalt.
Denk aan mij dan. Wij zijn gelukkig voor wat dat waard is, op een foto van een mooie dag.
Want wat er ook gebeuren mag, hou het moment vast.
Doe wat je doen moet...Het strand loopt langzaam leeg, de zon gaat onder.
Het is zo'n stille dag geweest!'
Uut 'Foto van een mooie dag' van Frank Boeijen (Groep)

Moi, ben ik weer!
Hoorde vanmorgen door de bomen ineens  bos, Stef Bos.
Ik wil het water naar de zee zijn. De zoden aan de dijk. Het gevecht tegen de bierkaai.
Alles wat onhaalbaar lijkt. Ik wil de moed zijn van de wanhoop. Het stilstaan van de tijd.
Een sprong zijn in het duister en de laatste strohalm zijn. En met de schoonheid van de onmacht. Lopen langs een eindeloze weg. Met open ogen dromen. Weerloos en toch sterk.
Alles wat onhaalbaar lijkt!
Heb sterk het idee dat wij, althans ik, links of rechts in de gaten worden gehouden.
Door wie? Zeg het maar, een hogere macht. Er gebeuren soms onverklaarbare dingen.
Volgt een camera mij, zit er afluisterapparatuur her en daar verborgen in loze witte of vreemde muren....?
Wij worden, althans ik wel, gemonitord door onbekende en hogere machten met als doel....?
Tja, zeg het maar. Communiceren anno 2020. Iets houdt ons, in ieder geval mij, in de gaten, maar wat..??
Of ligt het aan mij, brokkel ik langzaam af, lul ik teveel in de ruimte....
Dacht vannacht aan High Hopes van Pink Floyd, aan foto's van mooie dagen, aan mooie en lieve mensen.
Vloog in gedachten van Zwolle, via Beerzerveld terug naar airport Hardenberg. Bestemming Algehele Tevredenheid!
Gisteren zat er een brief in de bus met een foto van een mooie dag. Een stralende en tevreden glimlach lachte mij toe.
Bril achteloos opgestoken in haar zilvergrijze haren. De taal van de tijd. Harriët op een foto van een mooie dag.
Achter haar ruisde de zee maar door, het mooiste geluid op dat van jou na.
Harriët overleed vorig jaar, de lieve tante van San, vandaag precies 365 dagen terug. 7 juni 2019, zwart omrand.
Ze nam haar gedwongen vlucht naar het eeuwige onbekende. Een enkele ticket zonder retour!
Vertoeft ze nu ergens boven? Zij ging hemelen net op het moment dat San ook door de lucht vloog in zo'n blauwe vogel, tussen hemel en aarde. Ergens tussen hoop en vrees. San kwam gelukkig wel terug met Harriët voor altijd in haar warme hart geparkeerd. Een afscheid op gepaste afstand.
Het was misschien geen Perfect Day zoals Lou Reed enkele dagen later zong op haar begrafenis maar ik begreep de strekking van Harriëts verhaal er achter wel. Althans, dat dacht ik toen en denk ik nu ook...
Weet je alles wel zeker? Misschien liep achter haar het strand wel langzaam leeg, ging de zon onder en was het gewoon een stille dag geweest en begroette ze al voorzichtig haar afscheid. Zag iets van weemoed in haar ogen op die foto van een mooie dag....Wish You Were Here!
Werd vanmorgen wakker met Pink Floyd en Frank Boeijen in mijn hoofd maar Bos trapte deze morgen brutaal af. Net alsof het zo moest zijn....Zeg het maar, je weet het niet. Ik had het stuur in ieder geval niet meer in mijn handen, zelfs de voet niet op de koppeling laat staan de versnelling in de één gezet.
Alles wat onhaalbaar lijkt. Is dat wel zo....? Lijkt alles onhaalbaar als jouw leven een onverwachte vlucht en wending neemt. Nu wij eindelijk weer mogen reizen lijkt het eerste ticket, bestemming onbekend, voor een lieve man al wekenlang klaar te liggen. Een voldongen feit, een wrange speling van het lot.
Zijn vliegmaatschappij heeft een niet zo mooie vlucht voor hem uitgestippeld. Klotenmaatschappij!
Ticket is al geprint, Vlucht met bestemming onbekend of iets van die strekking, naar de eeuwige jachtvelden? Weerloos maar toch sterk! Schoon verklaard maar de smerigheid is in al zijn hevigheid teruggekomen.
Vechten tegen de bierkaai, geen schoonmaakmiddel is hier tegen bestand. Je kunt poetsen wat je wilt maar de vlekken blijven zitten. Potverdomme! Om gek van te worden. Draaide van de week veel Pink Floyd met als rode draad High Hopes van The Division Bell door de nummers van de heren heen.
Hoorde vorig jaar dezelfde klokken luiden voor tante Harriët en als het liedje ten einde loopt luiden ze ook nog een keer voor deze beste man, ben ik bang. Vrees met grote vreze. Vader van een mooi gezin. Begonnen aan zijn extra tijd, hoeveel blessuretijd trekt Meneer K. nu bij. Levert weer een brevet van onvermogen af.
Klootzak! Wie mag 'm wel....? Niemand toch!! Kut met hele grote peren.
Moos kreeg gisteren van een lieve mevrouw van Boekhandel Heijink, hier in Hardenberg, een mooie kaart met een regel uit een gedicht van schrijver/dichter Albert Verwey. Toeval bestaat al lang niet meer bedacht ik mij, waar zit die microfoon en camera, zit die hier misschien achter het bloemrijke behang geplakt? Ben al aan het zoeken....
Wordt er onrustig en onzeker van....Straks maar even met Finkers bellen. Heeft het ook niet zo op verborgen microfoons....wat ik oe brom!
's avonds zong Frank Boeijen namelijk over een foto van een mooie dag. Wist mien muzikale held dat wij die ochtend een kaart hadden gekregen van tante Harriët? En hoe dan...? Hoorde hij het ruisen van de zee....
Boeiend was het sowieso. Frank had alsnog zijn concert wat hij hier begin maart zou geven in Hardenberg opgenomen in een lege theaterzaal, ergens in Cuijk of zo. Via een speciale live-stream konden wij deze, onder het genot van een mooie fles wijn, in onze eigen luie stoel gisteravond via YouTube bekijken.
Slecht 100 meter verwijderd van de Voorveghter, mooi dat het zo kon. Genoot met volle teugen.
Wat een bijzondere setlist in deze ongewone setting. Boeijen raakte mij met nummers die hij niet vaak speelt.
Baalde eigenlijk met terugwerkende kracht dat vanwege die stomme KutCorona door dit optreden een dikke streep was gezet, het zou namelijk één van zijn betere theatershows van de laatste jaren zijn geweest.
Stormvogels, die de weg wijzen voor elkaar als de zon is ondergegaan. Twee mannen zo stil, Mooie dame in Hué, Robert Zimmermann en bijvoorbeeld Kleine blonde prinses. Prachtig! Natuuurlijk ook tal van zijn hits passeerden de revue zoals Zwart-Wit, bijna veertig jaar later nog niets aan actualiteit en daadkracht ingeboet. Waarvan akte, de wereld ging toen ook al regelmatig op zwart. Roodzwart is beter en anders de kleur van je hart wel.
Maar onze boekenwurm kreeg dus een mooi gedicht mee van die lieve mevrouw.
'Ik wou dat ik een vogel was, dan zat ik soms in 't groene gras en vloog dan in een hoge boom,
of scheerde langs een blauwe stroom, of klepte en zweefde door de lucht, alleen of in een hele vlucht.'
(was getekend, Albert Verwey 1865 - 1937).
Moos heeft het de laatste tijd vaak over het feit dat ie wou dat hij soms kon vliegen, door de lucht als een nieuwerwetse vogel. Misschien wel de weg wijzen voor een ander, 's nachts roepen naar de maan als de zon is ondergegaan. Weet ik veel. Mooi Moos!
Werd er blij en tegelijkertijd mistroostig van. Goed in je vel en toch ook weer niet!
Blij met van alles maar ook niet gerust op de toekomst. Staat ons leven al in de sterren geschreven?
Wat haar overkwam of hem aan het overkomen is kan ons dat ook te wachten staan....?
Wie schrijft jouw program van het leven.....Is het Albert, was het Harriët of is het Daniël, Frank of toch Stef?
Heb je zelf de pen en de weg in handen of is het voor ons allemaal toch een onbekende weg die je zelf af moet leggen. Wanneer is jouw grote dag? Wanneer is jouw vlucht met enkel bestemming onbekend zonder retour geboekt! Geen geld terug, laat staan een voucher!
Zeg het maar. High Hopes! Tot die tijd, genieten van het leven. Foto's van mooie dagen schieten...
Genieten van bijvoorbeeld een 3-gangen diner bij Blij.
Blij worden van mooie dingen in het leven. Proberen niet druk te maken over zaken waarop je toch geen invloed kunt uitoefenen....Oefening baart kunst, hoop ik dan maar....
Blij! al sinds Moos- en mensenheugenis het toevluchtsoord van onze kinderen, hier in Hardenberg!
Pim Pam Petten en Ganzenborden tijdens de koffie, warme chocolademelk en appelsap. Happen van de lange vinger met dat toefje slagroom...Lekker hoor.
Om de hoek. Wij mochten, bijna als één van de eersten, genieten van de knusse dinerkaart. Met liefde aangeboden door Debbie en haar vrolijke consorten. Ze zijn nu ook vanaf donderdag tot zaterdag 's avonds open voor (h)eerlijk eten. Nogmaals dank! Was een onverwacht uitje op de donderdagavond met zijn tweeën, even een heilzame vlucht met terugwerkende kracht en retourticket.
Lekkere mosterdsoep of frisse meloen met Coppa di Parma ham bijvoorbeeld om mee te beginnen. Huisgemarineerde Gamba's of een keurig gebakken malse Schnitzel met spekkies en zo...
(Epke Gremdaat zou er flink garen bij spinnen)
Afgesloten met een ouderwetse Irish Coffee.....Gewoon eerlijk eten voor betaalbare prijzen. Hoofdgerechten rond en onder de 10 euro...Kom daar tegenwoordig maar eens om.
Het zusje van de Markt en de Herdenbergher is snel volwassen geworden. Geen poespas maar gewoon goed te pruimen. Vooral niet moeilijk doen.
Tuurlijk preek ik voor eigen parochie maar de foto van deze mooie avond sprak weer eens boekdelen.
Gistermorgen nog maar ff een bakkie gedaan bij Blij! nu met z'n vieren.....Het is niet voor niets Moos zijn favoriete Toko.
Waarom, omdat het misschien wel een een soort van Perfect Day moest zijn als verlaat eerbetoon aan tante Harriët.
High Hopes, het leven neemt een vlucht beyond the horizon of the place we lived when we were young
The ringing of the Division Bell has begun, Forever and Ever!
Denk aan je! Vlucht HZB 038.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo..