'En als vandaag de avond valt. Vragen wij ons af, is dit de laatste dag?
En als het afscheid ons begroet, leer mij dan hoe dat moet.
Wat er ook gebeuren mag, hou dit moment vast.
Als een foto van een mooie dag, hoe die ook uitvalt.
Denk aan mij dan. Wij zijn gelukkig voor wat dat waard is, op een foto van een mooie dag.
Want wat er ook gebeuren mag, hou het moment vast.
Doe wat je doen moet...Het strand loopt langzaam leeg, de zon gaat onder.
Het is zo'n stille dag geweest!'
Uut 'Foto van een mooie dag' van Frank Boeijen (Groep)
Moi, ben ik weer!
Hoorde vanmorgen door de bomen ineens bos, Stef Bos.
Ik wil het water naar de zee zijn. De zoden aan de dijk. Het gevecht tegen de bierkaai.
Alles wat onhaalbaar lijkt. Ik wil de moed zijn van de wanhoop. Het stilstaan van de tijd.
Een sprong zijn in het duister en de laatste strohalm zijn. En met de schoonheid van de onmacht. Lopen langs een eindeloze weg. Met open ogen dromen. Weerloos en toch sterk.
Alles wat onhaalbaar lijkt!
Heb sterk het idee dat wij, althans ik, links of rechts in de gaten worden gehouden.
Door wie? Zeg het maar, een hogere macht. Er gebeuren soms onverklaarbare dingen.
Volgt een camera mij, zit er afluisterapparatuur her en daar verborgen in loze witte of vreemde muren....?
Wij worden, althans ik wel, gemonitord door onbekende en hogere machten met als doel....?
Tja, zeg het maar. Communiceren anno 2020. Iets houdt ons, in ieder geval mij, in de gaten, maar wat..??
Of ligt het aan mij, brokkel ik langzaam af, lul ik teveel in de ruimte....
Dacht vannacht aan High Hopes van Pink Floyd, aan foto's van mooie dagen, aan mooie en lieve mensen.
Vloog in gedachten van Zwolle, via Beerzerveld terug naar airport Hardenberg. Bestemming Algehele Tevredenheid!
Gisteren zat er een brief in de bus met een foto van een mooie dag. Een stralende en tevreden glimlach lachte mij toe.
Bril achteloos opgestoken in haar zilvergrijze haren. De taal van de tijd. Harriët op een foto van een mooie dag.
Achter haar ruisde de zee maar door, het mooiste geluid op dat van jou na.
Harriët overleed vorig jaar, de lieve tante van San, vandaag precies 365 dagen terug. 7 juni 2019, zwart omrand.
Ze nam haar gedwongen vlucht naar het eeuwige onbekende. Een enkele ticket zonder retour!
Vertoeft ze nu ergens boven? Zij ging hemelen net op het moment dat San ook door de lucht vloog in zo'n blauwe vogel, tussen hemel en aarde. Ergens tussen hoop en vrees. San kwam gelukkig wel terug met Harriët voor altijd in haar warme hart geparkeerd. Een afscheid op gepaste afstand.
Het was misschien geen Perfect Day zoals Lou Reed enkele dagen later zong op haar begrafenis maar ik begreep de strekking van Harriëts verhaal er achter wel. Althans, dat dacht ik toen en denk ik nu ook...
Weet je alles wel zeker? Misschien liep achter haar het strand wel langzaam leeg, ging de zon onder en was het gewoon een stille dag geweest en begroette ze al voorzichtig haar afscheid. Zag iets van weemoed in haar ogen op die foto van een mooie dag....Wish You Were Here!
Werd vanmorgen wakker met Pink Floyd en Frank Boeijen in mijn hoofd maar Bos trapte deze morgen brutaal af. Net alsof het zo moest zijn....Zeg het maar, je weet het niet. Ik had het stuur in ieder geval niet meer in mijn handen, zelfs de voet niet op de koppeling laat staan de versnelling in de één gezet.
Alles wat onhaalbaar lijkt. Is dat wel zo....? Lijkt alles onhaalbaar als jouw leven een onverwachte vlucht en wending neemt. Nu wij eindelijk weer mogen reizen lijkt het eerste ticket, bestemming onbekend, voor een lieve man al wekenlang klaar te liggen. Een voldongen feit, een wrange speling van het lot.
Zijn vliegmaatschappij heeft een niet zo mooie vlucht voor hem uitgestippeld. Klotenmaatschappij!
Ticket is al geprint, Vlucht met bestemming onbekend of iets van die strekking, naar de eeuwige jachtvelden? Weerloos maar toch sterk! Schoon verklaard maar de smerigheid is in al zijn hevigheid teruggekomen.
Vechten tegen de bierkaai, geen schoonmaakmiddel is hier tegen bestand. Je kunt poetsen wat je wilt maar de vlekken blijven zitten. Potverdomme! Om gek van te worden. Draaide van de week veel Pink Floyd met als rode draad High Hopes van The Division Bell door de nummers van de heren heen.
Hoorde vorig jaar dezelfde klokken luiden voor tante Harriët en als het liedje ten einde loopt luiden ze ook nog een keer voor deze beste man, ben ik bang. Vrees met grote vreze. Vader van een mooi gezin. Begonnen aan zijn extra tijd, hoeveel blessuretijd trekt Meneer K. nu bij. Levert weer een brevet van onvermogen af.
Klootzak! Wie mag 'm wel....? Niemand toch!! Kut met hele grote peren.
Moos kreeg gisteren van een lieve mevrouw van Boekhandel Heijink, hier in Hardenberg, een mooie kaart met een regel uit een gedicht van schrijver/dichter Albert Verwey. Toeval bestaat al lang niet meer bedacht ik mij, waar zit die microfoon en camera, zit die hier misschien achter het bloemrijke behang geplakt? Ben al aan het zoeken....
Wordt er onrustig en onzeker van....Straks maar even met Finkers bellen. Heeft het ook niet zo op verborgen microfoons....wat ik oe brom!
's avonds zong Frank Boeijen namelijk over een foto van een mooie dag. Wist mien muzikale held dat wij die ochtend een kaart hadden gekregen van tante Harriët? En hoe dan...? Hoorde hij het ruisen van de zee....
Boeiend was het sowieso. Frank had alsnog zijn concert wat hij hier begin maart zou geven in Hardenberg opgenomen in een lege theaterzaal, ergens in Cuijk of zo. Via een speciale live-stream konden wij deze, onder het genot van een mooie fles wijn, in onze eigen luie stoel gisteravond via YouTube bekijken.
Slecht 100 meter verwijderd van de Voorveghter, mooi dat het zo kon. Genoot met volle teugen.
Wat een bijzondere setlist in deze ongewone setting. Boeijen raakte mij met nummers die hij niet vaak speelt.
Baalde eigenlijk met terugwerkende kracht dat vanwege die stomme KutCorona door dit optreden een dikke streep was gezet, het zou namelijk één van zijn betere theatershows van de laatste jaren zijn geweest.
Stormvogels, die de weg wijzen voor elkaar als de zon is ondergegaan. Twee mannen zo stil, Mooie dame in Hué, Robert Zimmermann en bijvoorbeeld Kleine blonde prinses. Prachtig! Natuuurlijk ook tal van zijn hits passeerden de revue zoals Zwart-Wit, bijna veertig jaar later nog niets aan actualiteit en daadkracht ingeboet. Waarvan akte, de wereld ging toen ook al regelmatig op zwart. Roodzwart is beter en anders de kleur van je hart wel.
Maar onze boekenwurm kreeg dus een mooi gedicht mee van die lieve mevrouw.
'Ik wou dat ik een vogel was, dan zat ik soms in 't groene gras en vloog dan in een hoge boom,
of scheerde langs een blauwe stroom, of klepte en zweefde door de lucht, alleen of in een hele vlucht.'
(was getekend, Albert Verwey 1865 - 1937).
Moos heeft het de laatste tijd vaak over het feit dat ie wou dat hij soms kon vliegen, door de lucht als een nieuwerwetse vogel. Misschien wel de weg wijzen voor een ander, 's nachts roepen naar de maan als de zon is ondergegaan. Weet ik veel. Mooi Moos!
Werd er blij en tegelijkertijd mistroostig van. Goed in je vel en toch ook weer niet!
Blij met van alles maar ook niet gerust op de toekomst. Staat ons leven al in de sterren geschreven?
Wat haar overkwam of hem aan het overkomen is kan ons dat ook te wachten staan....?
Wie schrijft jouw program van het leven.....Is het Albert, was het Harriët of is het Daniël, Frank of toch Stef?
Heb je zelf de pen en de weg in handen of is het voor ons allemaal toch een onbekende weg die je zelf af moet leggen. Wanneer is jouw grote dag? Wanneer is jouw vlucht met enkel bestemming onbekend zonder retour geboekt! Geen geld terug, laat staan een voucher!
Zeg het maar. High Hopes! Tot die tijd, genieten van het leven. Foto's van mooie dagen schieten...
Genieten van bijvoorbeeld een 3-gangen diner bij Blij.
Blij worden van mooie dingen in het leven. Proberen niet druk te maken over zaken waarop je toch geen invloed kunt uitoefenen....Oefening baart kunst, hoop ik dan maar....
Blij! al sinds Moos- en mensenheugenis het toevluchtsoord van onze kinderen, hier in Hardenberg!
Pim Pam Petten en Ganzenborden tijdens de koffie, warme chocolademelk en appelsap. Happen van de lange vinger met dat toefje slagroom...Lekker hoor.
Om de hoek. Wij mochten, bijna als één van de eersten, genieten van de knusse dinerkaart. Met liefde aangeboden door Debbie en haar vrolijke consorten. Ze zijn nu ook vanaf donderdag tot zaterdag 's avonds open voor (h)eerlijk eten. Nogmaals dank! Was een onverwacht uitje op de donderdagavond met zijn tweeën, even een heilzame vlucht met terugwerkende kracht en retourticket.
Lekkere mosterdsoep of frisse meloen met Coppa di Parma ham bijvoorbeeld om mee te beginnen. Huisgemarineerde Gamba's of een keurig gebakken malse Schnitzel met spekkies en zo...
(Epke Gremdaat zou er flink garen bij spinnen)
Afgesloten met een ouderwetse Irish Coffee.....Gewoon eerlijk eten voor betaalbare prijzen. Hoofdgerechten rond en onder de 10 euro...Kom daar tegenwoordig maar eens om.
Het zusje van de Markt en de Herdenbergher is snel volwassen geworden. Geen poespas maar gewoon goed te pruimen. Vooral niet moeilijk doen.
Tuurlijk preek ik voor eigen parochie maar de foto van deze mooie avond sprak weer eens boekdelen.
Gistermorgen nog maar ff een bakkie gedaan bij Blij! nu met z'n vieren.....Het is niet voor niets Moos zijn favoriete Toko.
Waarom, omdat het misschien wel een een soort van Perfect Day moest zijn als verlaat eerbetoon aan tante Harriët.
High Hopes, het leven neemt een vlucht beyond the horizon of the place we lived when we were young
The ringing of the Division Bell has begun, Forever and Ever!
Denk aan je! Vlucht HZB 038.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten