De (Water)Toren van Moos en Lutten!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Woar de suukerbieten gruien op de zwarte neije grond. Woar de lange rechte wegen tot an de horizon. Mij ja altied weer dat brengen wat ik närgens anders vinden kan.
Op 't platteland. As allennig hier, allennig hier. Op 't platteland.
Woar de leeuwerikkies dansen hoog in de zomerlucht. Woar ik in de gruune wiekswal zachies schrei of diepe zucht. Gien mense wet dit plekkie woar dat zo prachtig kan. 
Allennig hier, allennig hier op 't platteland.'
Uut Op 't Platteland van Daniël Lohues.

Hoorde vanmorgen naast het ademhalen van San en de kinderen alleen maar de vogels fluiten.
Een overdachtegaal was nog niet wakker, had de slaap nog niet uit zijn ogen gewreven. Vast vergeten dat de tijd een uur was verzet. Een toevallige passerende parkela maakte 'm wakker. Kom op joh, het is tijd om uit te vliegen vanaf airport Lutten!
Met gezwinde spoed zette hij koers naar de koperen ploert die langzaam aan het ontwaken was. Tevens uit zijn slaap wakker gekust, half gapend nog liet hij vervolgens zijn stralen rustig schijnen. Het is hier halverwege Lutten en Dedemsvaart niets anders als bij jullie daar. De zon giet elke avond zinloos onder omdat hij de volgende dag toch weer op moet. Vrij vertaald naar Finkers, Herman Finkers uut Almelo. Ik geloof uut zijn EHBO periode, toch ieders lust en leven. Hier is niet veel te doen. Je haalt zo af en toe een spinnetje weg en wipt 'm over de sloot het weiland van de nieuwe buurman in. Veule wille, als je weer wat hebt te zeggen - de Proatkoele is niet ver hier, de verbouwing is bijna klaar. Vrijdagmiddag zaten wij op de veranda voor ons tijdelijke huisje. Volop in de zwangerschap, nog een kleine acht maanden. Het uitgraven is reeds begonnen en de fundering wordt komende week gestort! Onderweg naar later ondertussen vertoevend in een mooi landelijk gelegen huisje onder hoogspanningkabels en vlakbij de watertoren van Lutten.
De absolute blikvanger op dit mooie stukje platteland. Nooit gedacht nog eens een te huizen in Lutten, waar ik eerder allen maar kwam voor een potje voetbal en later voor een goed stukje muziek!
Nooit echt iets verloren hier maar toch blij dat San dit plekje heeft gevonden. Het geeft rust. Wij, alleen samen met ons vieren. Niet gedacht dat ik het zo belangrijk vond en vind. Toch iets gevonden in Lutten waarvan ik niet had gedacht er naar op zoek te zijn. Zo zie je maar weer.
Lohues hef weer geliek: Woar libelles over 't water van de oale wieke scheern. Woar ik zoveul van mezölf en mien komaf kun leern. Woar ik hiel dichtbij de reden van mien leben kommen kan.
Dat kan allennig hier, allennig hier op het platteland. Maar ja, Hardenberg is ook gewoon platteland hoor.. Kan het allang stadsrechten hebben maar zo'n beetje driekwart praat daar gewoon dialect en doet zich niet groter voor dan ze zijn. Neuh, Mainbarg, Diepenveen, Ommen, Hardenberg en Lutten het is allemaal achter de Iessel. Misschien een eind weg voor jullie, misschien zeggen jullie wel jij woont hier een eind vandaan. Insgelijks, jullie ook als je het ziet vanaf onze kant. Gelukkig is hier acher de IJssel een ei geen lege dop!
Lohues ziet het altijd weer goed! Kunnen ze in Den Haag nog iets van leren. Daar hebben winnaars een plan en verliezers alleen maar weer excuses. Altijd anderen hebben het weer gedaan, maar in eigen spiegels kijken ho maar....De rekening krijgen ze nu betaald. Benieuwd hoe deze nieuwe wind gaat waaien, volgens velen gaat die enorm stinken. Nou, zijn jullie de luchtjes op het platteland niet gewend. Hier stonk het gisteren nog, een uur in de wind. Gelukkig is die vannacht een uur naar voren verzet, weet je dat over een uur het alsnog gaat stinken!
Een gewaarschuwd mens telt voor twee maar die regel kennen ze in Den Haag ook niet. Denken dat de wereld ophoudt na de Randstad. Wederom een misvatting. Accepteer eens je verlies, kijk waar je nu de winst kunt behalen. Sla de handen ineen, zet de schouders eronder. Re(a)geren is tevens vooruitzien.
De laatste jaren zijn jullie van die regelrechte Stevie Wonders gebleken, de toon die de muziek maakte maar jullie hoorde de klok luiden maar wisten absoluut niet waar de klingel hing. Fraaie melodietjes maar veel uit dezelfde al uitgerangeerde hitfabriekje! Jullie leken wel die drie aapjes....
Kom eens kieken hier op 't platteland. Een biertje is hier achter het huus, nou ja bij ons dan veur het huus, zo ontkurkt. Droge worst er bij, geen betonpoaltje in de buurt en wat blokjes kaas van 't Kaaskeldertje!
Gewoon ergens rechtsaf na de watertoren van Lutten. Leek Moos ook wel wat om daar te wonen. Hadden we daar niet kunnen wonen maar ja hadden wij niet zo megagave tuin gehad. Had je niet kunnen spelen met Siem en allerlei insecten kunnen vangen voor je insectenhotel. Moos maar niet verteld dat je daar prachtig kunt wonen met weidse vergezichten.
We zijn gesetteld in ons tijdelijk huisje. Vorige week inpandig geraakt. Nog wat hobbels te nemen. Blijkbaar lopen hier de draden en golven wat anders. Kon vorige week het wedstrijdverslag niet verzenden, gelukkig bleek de WIFI een dag later wel te doen. Ach, luxe-problemen en dat zijn geen problemen hè.
Nederland-Duitsland kijken op de duitse RTL. Voorlopig kunnen wij de hele wereld ontvangen behalve Nederlandse zenders, daar wordt ook aan gewerkt. Komt goed! Duits commentaar ga je halverwege de wedstrijd toch aan ergeren hoor. Waar is Herman Kuiphof als je 'm nodig hebt, zijn we er toch weer ingetuind. Ik liep er 's avonds nog ff een rondje in om alle adre...euh  adre nou ja op alle spanningen kwijt te raken. Rustig even kuieren in een geleende tuin.
Ging een gesprek aan met een boom die niks terug zei, vast een Duitse eik. Hoorde mij niet. De (water)toren van Lutten stak fier boven de bomen uit. Een kenmerkend ijkpunt hier in Lutten.
Supermooie verjaardag gehad van Moos. Zes lentes jong alweer. Wat gaat ie hard. Afgelopen vrijdag het allereerste kinderfeestje. Wat een openbaring. Zes van die stuiterjochies op twee vierkante meters....
Maar het GigaKonijenhol was een feestje op zich. Een absolute aanrader. Op het platteland van Beerze hebben ze het uitstekend voor elkaar. Bultje was er ook en een superenthousiaste Sanne die de aftrap gaf en een kleine vijf uur later waren wij blij, San incluis, dat het biertje en wijntje mooi op temperatuur was hier net even verder dan de watertoren.
De eerste week van onze negen maanden bouwzwangerschap is voorbij gevlogen.....
Hier in Lutten vlakbij de watertoren van Lutten. Gelukkig kan ik het schip niet over de kop zien gaan.
In Lutten vond ik, hoe gek het ook klinkt, toch wat ik na vier maanden Mariënberg nog steeds niet had kunnen vinden. Het lag niet aan Mainbarg of aan wie dan ook.
Maar ik besef dat de peilers onder mijn vredige bestaan luisteren naar de namen van mensen waar ik nu mee aan tafel zit. Gewoon op 't Platteland, gewoon rechtsaf bij de watertoren.
Onderweg naar later. Joah, mag wel zo.
Fijne zondag!

Ajuus Mainbarg, Next Stop!

Hallo Lieve Vrienden en Vriendinnen, 

'My Father had so much to tell me. Things he said I had to know. Don't make my mistakes. There are rules you can't break. But I had to find out on my own. Now when I look at my own son. I know what my father went through. There's only so much you can do. You're proud when they walk. Scared when they run. That's how it always has been. Between Fathers and Sons. It's a bridge you can't cross. It's a cross you can't bear. It's the words you can't say. The things you can't change. No matter how much you care. So you do all you can. But then you gotta let go. You're just part of the flow. Of the river that runs, Between Fathers and Sons.'
Uut 'Between Fathers and Sons' van Waylon Jennings

We misten maar net de start. Moos was gewoon niet eerder wakker, ze staan ook zo fucking vroeg op aan de andere kant van de wereld in downtown Australië.
Wel weer een momentje hoor. Moos die zeker een uur lang mij constant op de hoogte hield op welke plek Max nu stond. Papa, Papa...Hij schreeuwde de boel hier lekker wakker....terwijl de dames hadden gehoopt zich nog eens een keer om te kunnen draaien...Verstappen rijdt nu vooraan Papa. Ik legde 'm meteen uit dat Max nog naar binnen moest. Banden wisselen hè...Klopt jongen en tanken. Doen ze wel een stuk sneller als jij gisteren in Duitsland hè Papa. Vettel is ook een Duitser hè...met wie rijdt Max nu samen in één team.
Hey, Ric is out, dan doet hij niet meer mee hè. Kijken naar Formule 1 met Moos is tevens constant vragen beantwoorden. Gelukkig had ik mij aardig ingelezen. Toch weet het ventje dat Riccardio vorig jaar nog samen met Max bij Red Bull reed. Ham is gewoon Hamilton voor hem en Bot rijdt best wel lang op de eerste plek. Al snel heeft hij door dat het klokje bij de rijder betekent dat die coureur de snelste raceronde op dat moment rijdt. Ondertussen had zijn kontje al rust gevonden op de bank en keek hij slechts met een schuin oog naar de TV, Super Mario was toch ook wel interessant. Maar enkele ronden voor het einde ontgaat hem niet dat Ver ineens de snelste ronde heeft gereden. Papa, Papa...nu is het huis wel wakker, hij heeft namelijk niet door dat hij de koptelefoon op heeft en natuurlijk wil hij zelf ook horen wat hij vertelt, Max rijdt echt hard hè. Ja, Moos!
Even later komen de dames van boven gestiefeld. Goedemorgen Papa, hallo Moos...Mouna betreed brutaal het mannenbolwerk op deze vroege zondagochtend. Een kusje van San en Oma houdt zich al snel bezig met de fluitketel. Water opzetten voor thee. De laatste zondag in Mainbarg. Na vier maanden zeggen wij deze week Ajuus Mainbarg. De mazzel! De lange pitsstop aan de Clemmestraat is straks geschiedenis. Wij verhuizen, met als eindbestemming onze nieuwe stekkie aan de Voermanstraat in Stad Hardenberg, naar het tijdelijke adres aan de Dedemsvaartseweg Noord ergens tussen Lutten en Dedemsvaart.
Het lijkt wel het begin van een zwangerschap. Het zaadje is vrijdag geplant. Nog een kleine 9 maanden. Handtekeningen gezet bij de lieve mevrouw de notaris. De echo was super...Ons huisje is nog zo klein, nog geen fundering of muurtje te zien. Maar daar komt snel verandering in. Voorbereidingen zijn al getroffen. Wij zijn officieel eigenaar van de grond in stad Hardenberg op loop- en soms kruipafstand van bijna alles.
De verwachting is dat ons huis zekers voor de kerstdagen het levenslicht zal zien. Wij weten al wat het wordt maar houden de details nog een klein beetje geheim. Sommige buren zijn al bekenden voor ons aan het worden. De oude buurtjes blijven ook op fietsafstand. De jaarlijkse BBQ tijdens het ballonnenfestival moet lukken op deze manier. De keuken wordt wel een centrale plek in ons huis en mijn binnenhuisarchitecte cq lieve San heeft het huis al tig keer ingericht. Het wordt mooi. Geen twijfel!
Wij hebben het goed gehad in Mainbarg, dankbaar voor de ruimte maar tevens blij dat wij met zijn vieren verder kunnen, onderweg naar later. Het zal links en rechts wat aanpassen worden. Oma krijgt de rust terug en wij de vrijheid. Het is goed zo. Zal de biertjes in mien stamkroegje gaan missen en het mooie domme gezeur maar wij komen zeker terug. Van die dingen. Deze morgen/middag maar een mooie fles wijn opentrekken als grote breur voor zijn traditionele bezoekje aan Moe langskomt met zijn lief.
Jan van het Kaaskeldertje dacht blijkbaar mee en riep San als winnares uit van een FaceBook actie waar je een mooie Borrelbox kon winnen. Jan heeft er zelfs groene pestokaas op gedaan voor Moos. Vanmiddag hoeven wij niet te lunchen maar lekker smikkelen van lekkere dingen van het Kaaskeldertje. Ik zag al fuet liggen, mooie kaasjes en lekkere olijven. Komt wel goed. Ik weet zeker dat Moos en Mouna lang aan tafel blijven zitten. Jan bedankt voor deze culinaire verrassing!
De kinderen doen het sowieso fantastisch. Ze hebben zich uitstekend gedragen tijdens vier maanden bij Oma. Wij sleuren ze overal mee naar toe, maar zonder morren ondergaan ze alle veranderingen....
Kreeg wel eens vaker het te kwaad. Zoals donderdagavond. Ben geen fan van Waylon maar donderdagavond ontroerde hij mij. Niet alleen met zijn brief aan zijn grote, inmiddels overleden, voorbeeld en held Waylon Jennings waar hij ook zijn naam aan te danken heeft. Want Willem Bijkerk heet hij voor de burgerlijke stand. In zijn brief legde hij voor volk- en vaderland ff zijn ziel en zaligheid bloot.
In de brief die hij voorlas bij de DWDD vertelt hij waar die extreme liefde en obsessie van het kleine jochie vandaan kwam die hij had voor Jennings. Dat de stem van Jennings meer klonk in huis dan van zijn eigen vader. Die veel aan het werk was. Hij kon zijn geluk niet op dat hij kon samenwerken met zijn grote held. Maar Jennings overleed hierna vrij snel en Waylon was er kapot van. Het ging slecht met hem en verwaarloosde alles wat hem lief was. Hij vertelde het rauw, hard en teder. Hij gaf zijn dromen op, zijn huwelijk, zijn kind, vrienden, een veilig onderkomen. Hij vluchtte in drank en drugs. Want alles mocht nu kapot nu zijn grote voorbeeld en absolute held niet meer op deze aarde verkeerde.
Maar hij zag gelukkig jaren later het licht, bijna 40 jaar en hij leerde vechten, terug te vechten omdat Jennings dat hem ook geleerd had. Alles fout gedaan maar nu liep zijn leven anders, alles was ten goedde gekeerd.
Wat ik al zei, ben geen fan van Waylon. Vond hem soms te aanstellerig, te overdreven, zag er soms niet uit (niet dat ik volle zalen trek), hoe hij zich presenteerde bij the Voice. Ergerde mij er soms kapot aan.
Maar wat ie wel heeft is een dijk van een stem en meer liefde nu dan hij ooit van durfde te dromen.
Omdat hij had geleerd van zijn grote voorbeeld om altijd in zichzelf te blijven geloven en nooit op te geven.
Kreeg er eerlijk gezegd wel een brokkie van in mijn keel en het brokkie werd een flinke brok tijdens en na het nummer wat hij vervolgens zong. 'Between Fathers and Sons', zat ouderwets te janken net zoals mijn vader dat kon doen als bijvoorbeeld Willem van Hanegem het deed op de TV. Jankte hij zo mee.....Stef heeft gelijk. Lijk steeds meer op jou. Dankzij Waylon heb ik mij de laatste tijd verdiept in de Outlaws, de ruwere versies van sommige country-artiesten. Mooi. Nooit gedacht dat Waylon mij nog iets kon leren. Maar je bent nooit te oud om tot een bepaalde inkeer te komen. Soms moet je verder omdat je anders blijft stilstaan.
Nooit gedacht dat ik Dedemsvaart of Lutten terecht zou komen, we zitten er trouwens precies tussenin maar onze reis levert nieuwe vrienden en nieuwe inzichten op. Daar ben ik, daar zijn wij van overtuigd.
We hebben misschien niet de makkelijkste weg gekozen, zo dramatisch is het ook niet allemaal hoor, maar het had een stuk eenvoudiger gekund maar deze weg leek ons handiger en verstandiger.
Ik hoop dat jullie snappen wat ik misschien bedoel. Verlaat voor de tweede keer binnenkort mijn geboortegrond maar het is goed zo. Beter voor alles en iedereen. Nogmaals, interpreteer de regels en zinnen zoals jullie 'm willen maar ik denk dat je er toch iets naast zit maar weet dat er altijd iets betweens tussen zit.
Wij gaan ons straks nog een keertje ouderwets laven aan koffie met koek, witte en rode wijn en om het af te maken met de borrelbox van Jan want bij Jan in de Kelder en bij iedereen liggen nog genoeg verhalen en zat van dit alles in het verschiet. Onderweg naar later, wij zijn in blijde verwachting. Het buikje kun je bijna zien. We verwachten geen beren (meer) op de weg. De geboorte van ons huisje aan de Voermanstraat in Stad Hardenberg nadert met rasse schreden. We kunnen niet wachten, was het al maar zover. Ajuus Mainbarg. Next Stop is ergens halverwege tussen Lutten en Dedemsvaart. Eindbestemming: Stad Hardenberg.
Joah, mag wel zo. Fijne zondag

Odense (DK),dinsdag 5 maart!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Don't worry about a thing. Cause every little thing gonna be alright. Singing' don't worry about a thing. Cause every little thing gonna be alright. 
Rise up this mornin'. Smiled with the risin' sun. Three little birds. Pitch by my doorstep. Singing' sweet songs of melodies pure and true. Saying: this is my message to you...
Singing' don't worry 'bout a thing. Cause every little thing gonna be alright.'
Uut 'Three Little Birds' van Bob Marley

Reed via het Duitse Flensburg eindstation Denemarken binnen. Zocht op de radio naar een Deense zender, het Duitse NDR SH begon namelijk opzichtig te kraken, het bereik werd stilaan minder. Niet dat ik het erg vond, de Duitse muzieksamenstellers draaide deze ochtend voornamelijk de foute jaren tachtig muziek. Niet meinem Geschmack! Waar zijn Udo Jurgens, Udo Lindenberg, Die Toten Hosen und Herbert Grönemeyer wanneer je ze nodig hebt. Toen ik langs Hamburg reed klonken The Scorpions nog uit de speakers. Je past je snel aan, een andere wind die er momenteel waait in Duitsland terwijl ik de havens en de afslag voor het Volksparkstadion (wat eens van ons was) passeerde.  In de naastgelegen O2-Arena zagen wij voor jaren terug SnowPatrol nog. Nu was het grijs en mistig, regen kletterde op de caddy en de ruitenwissers hadden het druk om al het hemelwater van de voorruit te gutsen.
De zender DR popte op ondertussen voorzichtig wennen aan de Deense verkeersborden. Geen 160 km meer maar 110 was hier de maximale snelheid. Midden in het weidse regenachtig en heuvelige landschap was Morten Harket van A-ha de eerste die wat zong terwijl ik mijn Kronen (lees zegeningen) telde.
Tussen Tak. Hunting High and Low, ik was in Scandinavië, begroet door een Noor onderweg naar Odense, nog 160 kilometer tot Odense. Twee dagen MyVendoFair #3 lagen in het nakende verschiet. Wist niet wat mij te wachten stond in het Odense Congress Center. Het onbekende zong mij toe toch klonk het mij bekend in de oren. Want Bono loste Morten af en ik dacht nog, kon wel eens een mooie dag gaan worden, historisch misschien! Eentje waar je over tien jaar nog over zou praten.
Arriveerde op de beurs. Begroette Simone van Listawood die haar stand al bijna had ingericht. Bij mij was het nog een lege en loze blauwe ruimte. Nummer 5109. Had dus vergeten om meubilair te bestellen en vitrinekasten. Tja, bij de leveranciersdagen zit dat er altijd al bij in. Niet goed gelezen laat staan gekeken. Kwestie van niet opletten. Drie uur later was de Promotion4u stand een feit. Had wat voeten in de aarde maar het pad was ge-effend. Bij de receptie en organisatie hoefde ik mij de volgende dag niet meer voor te stellen. Elk nadeel heb zijn voordeel. Ondertussen waren mijn broeders in crime ook inpandig. De heren van Fleqs uut Drachten en de mannen van de gestampe pot uut Almelo, Premo duzz. Fijne collega's uit het vak. Ik was alleen maar toch samen in de derde stad van Denemarken. Het vijfkoppige gezelschap was compleet. Met deze heren zou ik de komende drie dagen 's avonds na de beurs het eten en wat drinkerij consumeren. Niet te veel natuurlijk, weet je wel wat een biertje kost in die Scandinavische landen....??
We hadden aan Ole gevraagd waar wij Real Madrid - Ajax het best konden bekijken. De Engelse, kan ook een Ierse pub zijn geweest, Ryan's of Odense kwam uit de hoge hoed getoverd.
Na eerst gegeten te hebben bij een Italiaan met een vrijpostige dame die gaandeweg het diner ons minder leuk begon te vinden. Eerst konden wij nog op veel ondeugende blikken rekenen. De één wat minder dan de andere. Zij had zo haar voorkeuren. Gezellige gasten die Hollanders maar nadat er geen Limoncello en Cappucino aanwezig bleek te zijn (Huh, we zitten toch bij een Italiaan....??) en de Tiramisu goed was maar niet zo lekker als die van mijn Moe werd ze steeds minder minder amused. Fleqs had haar eerst nog op de stand willen posten maar nu ging er een dikke postzegel op, afzender retour. Weinig Tussen Tak meer....
Vlak voor negenen betraden wij de historische plek, dinsdag 5 maart waar het wonder zich zou gaan voltrekken. Tuurlijk niet in Odense maar duizenden kilometers verderop in Madrid.
Vooraf droomden de Ajacieden van het Odense-scenario. Want het Deense clubje Odense BK zorgde in 1994 voor een megastunt in het Bernabeu Stadion. Uit wisten de voetballers van Real het duel in Denemarken te winnen met 2-3. Een fantastische uitgangspositie. Destijds speelden er sterren als Laudrup, Redondo, Luis Enrique en Butragueno. Dat klusje gingen ze klaren...zo klaar als een klontje.
Niets werd minder waar. De bescheiden voetballers van Odense BK wonnen brutaal met 0-2 in het immense mooie stadion Bernabeu. Een kolkend Bernabeu kregen die dekselse voetballers uit Odense stil.
In de slotfase maakte vijftien (!) seconden voor tijd invaller Morten Bisgaard de beslissende 0-2.
Real lag er uit. De Koninklijke werd gevloerd door een stel Denen uit Odense....
En waar waren wij om het wonder van Ajax te aanschouwen?? Juist ja, in Odense....Ik gokte op 1-3 maar diep in mijn hart wist ik dat het eindstation van Ajax vanavond in Madrid bereikt zou worden.
Eerlijk is Eerlijk. Ik had er weinig vertrouwen in. Dat ging Ajax niet lukken maar we wilden er sowieso een mooie avond van maken. De heren Dijkstra, Otten, Maatman en nogmaals Otten (de vader van) en Dorgelo gingen zitten voor het mega-grote beeldscherm. Achter ons toch veel fans van Real gezien de Oh's en Aah's toen de voorwaartsen van Real al snel op de lat kopten. Maar het was uitstel van executie want Ajax speelde fenomenaal goed. Tuurlijk hadden we een dosis van bij elkaar geraapt geluk, maar het wonder van Madrid voltrok zich op dinsdag 5 maart en wij vijven waren in de stad van de club die voor het laatst er in slaagde deze zelfde stunt ooit in de vorige eeuw te bewerkstelligen. Schitterend!
Kippevel. Maatman, Rob van voren, imiteerde mijn oude Buurman Gertjan Booij. Hij stookte de boel lekker op, was niet tegen Ajax maar ook niet beslist voor. Heeeeeeerlijk. Hij kreeg vele schouderkloppen van mij die toch ietsiepietsie harder waren dan ik had bedoeld. Nou ja, echt niet! Vloog mannen met baarden om de hals na de 0-1, 0-2 en na de VARiaanse 0-3. We werden Vikingen in het land van de voormalige zeevaarders....Tussen Tak! De fans van Real achteren ons keken met de minuut norser. Enkele gasten uit Denemarken herinnerde ons aan het feit dat in 1994 Odense BK de laatste club was geweest die zo'n stunt had uitgehaald. Inderdaad, dat wisten wij...we hadden ons huiswerk gedaan. Het bier smaakte uitstekend, mag ook wel voor die 55 Kronen! We blijven Ollanders hè. Maar wat een avond. Over tien jaar weet je nog altijd waar wij waren op 5 maart 2019. In Ryan's of Odense waar wij een historische avond beleefden. Prachtig. Van het commentaar verstond ik geen bal. Later hoorde ik Lasse nog praten op de Deense TV over zijn prachtige vrije trap die de 1-4 en definitieve uitschakeling van Real betekende.....Ik draaide mij nog eens om in het hotelbed. Kon de slaap niet vatten. De adrenaline gierde mij door de keel. Ik zette nogmaals de TV aan, de Deense voetbalanalisten kwamen superlatieven te kort. Ook het AD en de overige Nederlandse Media spraken alleen maar lovende woorden over dit Ajax en de bijzondere avond in Madrid wat ik las via mijn telefoon. Wij beleefden met ons vijven één van de mooiste voetbalavonden van ons leven in een meer dan markant gezelschap. Vijf zeer uitéénlopende karakters met een look-a-like van Booij...naast me. Het voelde als thuis daarom. Heerlijk, deze avond had alles. We dronken er nog een biertje op maar gingen vroeg naar bed om vervolgens toch een korte nacht te beleven....Nou ja, ikke dan.
Ik lag te genieten op mijn vierkante meter op kamernummer 105 in Odense....
Het Odense-scenario kwam uit en hoe. De MyVendo Fair #3 was al geslaagd voordat ie uberhaupt was begonnen. We kwamen niet van een koude kermis thuis.....Ajax kwam in Odense thuis, zonder dat daar een fax aan te pas kwam!
Het was een avond om nooit ,  nooit meer te vergeten. Tussen Tak Denmark, Tussen Tak Odense.Tussen Tak Heren. Door jullie werd het magisch.
Joah, mag wel zo. Fijne zondag nog!
Oh Ja, thuis word ik weer keihard met de neus op de feiten gedrukt. Mouna bevstigd net in een stripboek van de Smurfen dat papa wel heel veel lijkt op Gargamel....Nou Mouna, Tussen Tak hè.
Die 40 graden koorts doet echt gekke dingen met jou. Nog maar twee jaar maar nu al een bekkie hoor!
Nogmaals Fijne zondag! Ook voor de lieverds en schatten die met mij waren in Odense!

Amazing Amused!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Joe heb ik altied hier. Joe heur ik als ik zie. Joe heb ik altied in mien hart. Joen zunlicht maakt mij dooi. Joen nagels krassen nooit. Met Joe weet ik altied hoe en wat.
Joe geef ik wa'j neudig benn. Bliede da'w mekaar goed kenn. Weinig wa'k doe, zunder Joe.
Want met Joe weet ik altied hoe en wat'
Uut 'Met Joe weet ik altied hoe en wat' van Daniël Lohues

Maart roert zijn staart....
Met deze wijsheid kwam Moos van de week mee op de proppen. Elke dag leert hij wel iets en maakt ons er vrolijk deelgenoot van. Dingen die ik allang weer was vergeten. Gelijk heeft hij ook, waar wij vorige week nog op het terras zaten van een zonnige strandtent sloeg vannacht bijna het raam uit de sponningen van de harde wind en winterse kletterregen. De wind blies mij bijna uit de springbox.
Maar ja, zegt ie net, vorige week was het ook nog februari, hè papa....Dus dat kan. Heeft ie weer geliek.
Tja, Moos heeft niet achteraan gestaan met het uitdelen van de bovenkamers waar het verstand zich heeft gevestigd, wat ik oe brom! Neuh, waar ik vroeger halverwege wegliep, zat van het wachten, schoof hij bijna zes jaar geleden nog even een plekkie op. Hij sloeg al een klas, euh groep over. De verwachting is dat hij nog meer reuzenprongen gaat maken. Maakt al rekensommen van klas vijf terwijl hij nog maar in groep 3 zit!
Eerder, vroeger duzz, liep ik wel eens vaker eerder weg wanneer de hoofdprijzen werden verdeeld. Bij de kleine jongens uitgifte bijvoorbeeld, toen ik later terugkwam was het loket van de dikke P's al lange tijd dicht en zat alleen achter de bijna onverkoopbare lengtes nog een ongeinteresseerde verkoopster de laatste exemplaren bijna weg te geven. Kon ik ze meenemen voor een p(r)ikkie. Bijna vel over been, maar goed, hij functioneert nog steeds naar behoren. Veule wille ermee riep ze mij nog na in een flarde mist. Jarenlang wist ik niet wat ik met dat gekke ding tussen mijn benen aan moest. Maart roerde toen nog niet zijn staart....Neuh, niet echt. Dacht lange tijd dat ik 'm alleen voor het plassen had gekregen....
Net toen de stembanden werden uitgereikt zat ik stilletjes voor mij uit te staren op een Mainbargse berg. Te dromen over van alles en meer terwijl ik uitkeek over de Vecht! Miste hierdoor zelfs de laatste oproep voor het vloeiend praten. Ach, ik heb er mee leren leven. Woorden genoeg, maar plak ze niet altijd even keurig achter elkaar. Het rammelt soms aan alle kanten, ach je weet vaak wel wat ik bedoel en anders moet je maar ff geduld hebben....
Mijn lichaam is ondertussen net zo'n bouwpakket van de IKEA. Toen ik eindelijk in elkaar getimmerd was lagen links en rechts nog overal schroefjes die ergens in mijn immense lichaam geschroefd hadden moeten worden. Mijn vader krabte zich eens achter de oren, bekeek opnieuw de werktekening, belde eens met boven maar die waren weer eens niet bereikbaar, zo kon hij er ook geen touw meer aan vastknopen.
Elk moment kan mijn lichaam duzz in elkaar donderen maar ondanks alle fysieke ongemakken, hier en daar flink wat duc-tape en secondenlijm, schijnt het lichaam zich nog jaren staande willen te houden.
Dwaal weer eens af. Sociaal is Moos ook niet anders. Het is maar net hoe je het wilt zien. Volgens de mensen die er verstand van hebben, ze hebben er tenslotte voor doorgeleerd, loopt Moos sociaal niet uit de pas maar reageert hij gewoon anders. Niet standaard. Niet zoals leerling dertien in een dozijn. Moos moet je gewoon anders benaderen. Hij denkt net ff anders, heeft ie toch iets van mij. Andere gedachtengangen en vreemde hersenkronkels. Lekker toch! Anders is toch gewoon mooi!
Misschien nu vaak nog een beetje lastig en vreemd, later heeft ie er alleen maar gemak van. Wij herkenden veel van Moos in dat jochie van The Voice Kids. De 10-jarige Silver....we moeten alleen nog even horen of ie net zo'n gouden keeltje heeft. Hij zingt nu tadeloos het nummer van Davina Michelle mee in de auto, maar het duurt 'm allemaal nog niet te lang. Hij heeft nog een tijdje, komt goed wat ik 'm brom! Moos is als een frikandel maar dan wel speciaal met ketchup graag.
Dat stond gisteren niet op het menu van Amused Food & Wine. Om gewoon het leven te vieren op een zaterdag in maart. Beter gezegd ons gezamenlijk leven wat nu al 82 maanden op de teller heeft staan en als een wilde achtbaan alle hobbels en obstakels uit de moeizame weg heeft geruimd. Curling ouders maar dan honderdtachtig graden anders! Waarvan Akte! Alle doemdenkers zetten wij elke dag nog steeds een flinke hak. Prins- en Prinsesheerlijk kachelen wij liefdevol door het leven met twee prachtige kinderen als ultieme beloning van de nooit ingeloste weddenschap! Wie had ons wel zeven jaar gegeven....Nou, Nou....Wie, zeg eens?
Wat kun je er lekker eten. De hemel heeft een plekje gevonden op deze aardkloot. De hemel is beland aan de Gedempte Haven nummer 1 in Hardenberg. Wauw, we bevonden ons culinair in de zevende hemel. Puike en kundige bediening. Wat konden ze prachtig vertellen over de fraaie wijnen die werden geschonken in de grote glazen. Verrassende keuzes uit bijvoorbeeld Israël, Azerbeidzjan en de meer voor hand liggende wijnlanden als Italië en Frankrijk. Maken ze dan wijn in Azer...euh, Azerbe, be ...ik kan het beter schrijven dan uitspreken maar inderdaad. Hele lekkere ook. Chef-kok Chiel heeft ware kunstenaars in de keuken rondlopen. Vast met achternamen die luisteren naar Picasso, Van Gogh, Rembrandt en Dali. Want het waren regelrechte schilderwerkjes. Fraaie penseelstrepen! Een streling voor het oog maar nog meer voor de tong.
Keek regelmatig op van mijn bordjes met eten naar de overkant. Bliede met wat ik heb. Daniël begon te zingen in mijn hoofd en ook hij had geliek net als Moos vanmorgen.....
Met Joe weet ik altied hoe en wat. Bliede da'w mekaar zo goed kenn. Joen nagels krassen nooit...
Bijna vier uur lang zaten wij te tafelen. Ach, dat bouwpakket is nog niet zo slecht in mekare timmert deur mien Va en Moe en volgens mien verwekkers met flink wat hulp van onze lieve Heer. Ik heb wel een stel goede ogen gekregen, nou ja, maar met elke dag wat pillen in de mik zie ik alles nog bijzonder goed. Ik zag het zeven jaar geleden goed en vanmorgen weer....en gisteravond en morgen...
Amazing Amused. Voor de liefhebber nog een fraaie kleine bloemlezing hieronder.
Geef natuurlijk niet alles prijs. Dan moet je zelf maar ff reserveren bij Amused.
Ik weet wel, ze stellen je echt niet teleur. Ik had het zelf niet beter kunnen verwoorden.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.

Leest u nog even mee.....??
-Wonton met crème van lever en gemarineerde paarse spruitenblaadjes en....en...nog een hele waslijst
-Bombe van scharrelhoen met zuurkool....pastinaak en nog meer
-Op de huid gebakken Corvinafilet met kokkels en zelfs een reageerbuis van vissoep
-Gerookte en gebakken Coquille met mooie verdere overheerlijke ingrediënten
-Broodje Bapao met ossenstaart enne....tja, wat allemaal nog meer...?
-Gebakken tamme eendeborst, schuim van prei en jus bijvoorbeeld + mmm.....andere lekkernijen
-Spongecake van amandel , thee van verveine en zo...jaja mag wat kosten
-Een week lang gedroogde peer met pecannoten met ondermeer een sabayon van bockbier
-Koffie met zelfgemaakte bonbons, cheesecake met één of andere sterke likeur
-De rekening (die konden wij niet veroberen, laat staan verscheuren),

Joah, mag wel zo....Nogmaals een fijne zondag