'Don't worry about a thing. Cause every little thing gonna be alright. Singing' don't worry about a thing. Cause every little thing gonna be alright.
Rise up this mornin'. Smiled with the risin' sun. Three little birds. Pitch by my doorstep. Singing' sweet songs of melodies pure and true. Saying: this is my message to you...
Singing' don't worry 'bout a thing. Cause every little thing gonna be alright.'
Uut 'Three Little Birds' van Bob Marley
Reed via het Duitse Flensburg eindstation Denemarken binnen. Zocht op de radio naar een Deense zender, het Duitse NDR SH begon namelijk opzichtig te kraken, het bereik werd stilaan minder. Niet dat ik het erg vond, de Duitse muzieksamenstellers draaide deze ochtend voornamelijk de foute jaren tachtig muziek. Niet meinem Geschmack! Waar zijn Udo Jurgens, Udo Lindenberg, Die Toten Hosen und Herbert Grönemeyer wanneer je ze nodig hebt. Toen ik langs Hamburg reed klonken The Scorpions nog uit de speakers. Je past je snel aan, een andere wind die er momenteel waait in Duitsland terwijl ik de havens en de afslag voor het Volksparkstadion (wat eens van ons was) passeerde. In de naastgelegen O2-Arena zagen wij voor jaren terug SnowPatrol nog. Nu was het grijs en mistig, regen kletterde op de caddy en de ruitenwissers hadden het druk om al het hemelwater van de voorruit te gutsen.
De zender DR popte op ondertussen voorzichtig wennen aan de Deense verkeersborden. Geen 160 km meer maar 110 was hier de maximale snelheid. Midden in het weidse regenachtig en heuvelige landschap was Morten Harket van A-ha de eerste die wat zong terwijl ik mijn Kronen (lees zegeningen) telde.
Tussen Tak. Hunting High and Low, ik was in Scandinavië, begroet door een Noor onderweg naar Odense, nog 160 kilometer tot Odense. Twee dagen MyVendoFair #3 lagen in het nakende verschiet. Wist niet wat mij te wachten stond in het Odense Congress Center. Het onbekende zong mij toe toch klonk het mij bekend in de oren. Want Bono loste Morten af en ik dacht nog, kon wel eens een mooie dag gaan worden, historisch misschien! Eentje waar je over tien jaar nog over zou praten.
Arriveerde op de beurs. Begroette Simone van Listawood die haar stand al bijna had ingericht. Bij mij was het nog een lege en loze blauwe ruimte. Nummer 5109. Had dus vergeten om meubilair te bestellen en vitrinekasten. Tja, bij de leveranciersdagen zit dat er altijd al bij in. Niet goed gelezen laat staan gekeken. Kwestie van niet opletten. Drie uur later was de Promotion4u stand een feit. Had wat voeten in de aarde maar het pad was ge-effend. Bij de receptie en organisatie hoefde ik mij de volgende dag niet meer voor te stellen. Elk nadeel heb zijn voordeel. Ondertussen waren mijn broeders in crime ook inpandig. De heren van Fleqs uut Drachten en de mannen van de gestampe pot uut Almelo, Premo duzz. Fijne collega's uit het vak. Ik was alleen maar toch samen in de derde stad van Denemarken. Het vijfkoppige gezelschap was compleet. Met deze heren zou ik de komende drie dagen 's avonds na de beurs het eten en wat drinkerij consumeren. Niet te veel natuurlijk, weet je wel wat een biertje kost in die Scandinavische landen....??
We hadden aan Ole gevraagd waar wij Real Madrid - Ajax het best konden bekijken. De Engelse, kan ook een Ierse pub zijn geweest, Ryan's of Odense kwam uit de hoge hoed getoverd.
Na eerst gegeten te hebben bij een Italiaan met een vrijpostige dame die gaandeweg het diner ons minder leuk begon te vinden. Eerst konden wij nog op veel ondeugende blikken rekenen. De één wat minder dan de andere. Zij had zo haar voorkeuren. Gezellige gasten die Hollanders maar nadat er geen Limoncello en Cappucino aanwezig bleek te zijn (Huh, we zitten toch bij een Italiaan....??) en de Tiramisu goed was maar niet zo lekker als die van mijn Moe werd ze steeds minder minder amused. Fleqs had haar eerst nog op de stand willen posten maar nu ging er een dikke postzegel op, afzender retour. Weinig Tussen Tak meer....
Vlak voor negenen betraden wij de historische plek, dinsdag 5 maart waar het wonder zich zou gaan voltrekken. Tuurlijk niet in Odense maar duizenden kilometers verderop in Madrid.
Vooraf droomden de Ajacieden van het Odense-scenario. Want het Deense clubje Odense BK zorgde in 1994 voor een megastunt in het Bernabeu Stadion. Uit wisten de voetballers van Real het duel in Denemarken te winnen met 2-3. Een fantastische uitgangspositie. Destijds speelden er sterren als Laudrup, Redondo, Luis Enrique en Butragueno. Dat klusje gingen ze klaren...zo klaar als een klontje.
Niets werd minder waar. De bescheiden voetballers van Odense BK wonnen brutaal met 0-2 in het immense mooie stadion Bernabeu. Een kolkend Bernabeu kregen die dekselse voetballers uit Odense stil.
In de slotfase maakte vijftien (!) seconden voor tijd invaller Morten Bisgaard de beslissende 0-2.
Real lag er uit. De Koninklijke werd gevloerd door een stel Denen uit Odense....
En waar waren wij om het wonder van Ajax te aanschouwen?? Juist ja, in Odense....Ik gokte op 1-3 maar diep in mijn hart wist ik dat het eindstation van Ajax vanavond in Madrid bereikt zou worden.
Eerlijk is Eerlijk. Ik had er weinig vertrouwen in. Dat ging Ajax niet lukken maar we wilden er sowieso een mooie avond van maken. De heren Dijkstra, Otten, Maatman en nogmaals Otten (de vader van) en Dorgelo gingen zitten voor het mega-grote beeldscherm. Achter ons toch veel fans van Real gezien de Oh's en Aah's toen de voorwaartsen van Real al snel op de lat kopten. Maar het was uitstel van executie want Ajax speelde fenomenaal goed. Tuurlijk hadden we een dosis van bij elkaar geraapt geluk, maar het wonder van Madrid voltrok zich op dinsdag 5 maart en wij vijven waren in de stad van de club die voor het laatst er in slaagde deze zelfde stunt ooit in de vorige eeuw te bewerkstelligen. Schitterend!
Kippevel. Maatman, Rob van voren, imiteerde mijn oude Buurman Gertjan Booij. Hij stookte de boel lekker op, was niet tegen Ajax maar ook niet beslist voor. Heeeeeeerlijk. Hij kreeg vele schouderkloppen van mij die toch ietsiepietsie harder waren dan ik had bedoeld. Nou ja, echt niet! Vloog mannen met baarden om de hals na de 0-1, 0-2 en na de VARiaanse 0-3. We werden Vikingen in het land van de voormalige zeevaarders....Tussen Tak! De fans van Real achteren ons keken met de minuut norser. Enkele gasten uit Denemarken herinnerde ons aan het feit dat in 1994 Odense BK de laatste club was geweest die zo'n stunt had uitgehaald. Inderdaad, dat wisten wij...we hadden ons huiswerk gedaan. Het bier smaakte uitstekend, mag ook wel voor die 55 Kronen! We blijven Ollanders hè. Maar wat een avond. Over tien jaar weet je nog altijd waar wij waren op 5 maart 2019. In Ryan's of Odense waar wij een historische avond beleefden. Prachtig. Van het commentaar verstond ik geen bal. Later hoorde ik Lasse nog praten op de Deense TV over zijn prachtige vrije trap die de 1-4 en definitieve uitschakeling van Real betekende.....Ik draaide mij nog eens om in het hotelbed. Kon de slaap niet vatten. De adrenaline gierde mij door de keel. Ik zette nogmaals de TV aan, de Deense voetbalanalisten kwamen superlatieven te kort. Ook het AD en de overige Nederlandse Media spraken alleen maar lovende woorden over dit Ajax en de bijzondere avond in Madrid wat ik las via mijn telefoon. Wij beleefden met ons vijven één van de mooiste voetbalavonden van ons leven in een meer dan markant gezelschap. Vijf zeer uitéénlopende karakters met een look-a-like van Booij...naast me. Het voelde als thuis daarom. Heerlijk, deze avond had alles. We dronken er nog een biertje op maar gingen vroeg naar bed om vervolgens toch een korte nacht te beleven....Nou ja, ikke dan.
Ik lag te genieten op mijn vierkante meter op kamernummer 105 in Odense....
Het Odense-scenario kwam uit en hoe. De MyVendo Fair #3 was al geslaagd voordat ie uberhaupt was begonnen. We kwamen niet van een koude kermis thuis.....Ajax kwam in Odense thuis, zonder dat daar een fax aan te pas kwam!
Het was een avond om nooit , nooit meer te vergeten. Tussen Tak Denmark, Tussen Tak Odense.Tussen Tak Heren. Door jullie werd het magisch.
Joah, mag wel zo. Fijne zondag nog!
Oh Ja, thuis word ik weer keihard met de neus op de feiten gedrukt. Mouna bevstigd net in een stripboek van de Smurfen dat papa wel heel veel lijkt op Gargamel....Nou Mouna, Tussen Tak hè.
Die 40 graden koorts doet echt gekke dingen met jou. Nog maar twee jaar maar nu al een bekkie hoor!
Nogmaals Fijne zondag! Ook voor de lieverds en schatten die met mij waren in Odense!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten