Back Home #2021!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Precious moments, When will I see you again?
When will we share precious moments? Will I have to wait forever?
Will I have to suffer (suffer) and cry the whole night through?
When will I see you again? When will our hearts beat together?
Are we in love or just friends? Is this my beginning or is this the end?
When will I see you again? When will I see you again? When will I see you again?
Uut 'When will I see you again?' van The Three Degrees

Moi, ben ik weer!
'Je kon 'm er goed bij hebben', dat mocht wel op zijn steen staan als hij er niet meer was.
Ik moest gisteren aan die woorden denken, van één van onze bekendste inwoners, toen ik tijdens een kopje vers getrokken gemberthee en een banketbakkers-speculaasje door het verzamelboek 'Hardenberg, Stad aan de Vecht' van de plaatselijke Appie bladerde. 
Op pagina 59 van het 216 tellende plaatjes boek van de Historische Vereniging Hardenberg e.o. in eendrachtige samenwerking met de Albert Heijn Hardenberg staat hij vanzelfsprekend in het fotoalbum over de roemruchte geschiedenis van (onze) Stad aan de Vecht. 
Edwin Evers is natuurlijk één van de markante personen die Hardenberg mede op de kaart hebben gezet. Ere wie ere toekomt.
Een oranje-achtige, ditmaal niet vergeelde foto, uit het jaar 2007 waar Evers op het bordes van het voormalige gemeentehuis het kampioensfeest van HHC dat seizoen luister bijzet. 
Je mag van hem vinden wat je wilt, ik blijf het een mooie gast vinden. 
Ach, als je hier je kop al iets boven het maaiveld uitsteekt wordt je vaak met de grond gelijk gemaakt!
Hij verhaalde het mooi in de podcast van Ruud de Wild, die ik van de week toevallig luisterde. 
Want ik hoef het nieuws van vandaag de dag niet altijd meer te horen, veel van hetzelfde en positiever wordt het er allemaal niet op. Laten ze maar gewoon fijne muziek draaien op Radio2, slap ouwehoeren tussen de nummers door mag - graag zelfs - maar laat het vervelende wereldnieuws maar buiten de deur. Dat geloof ik ondertussen wel een keer. Tja, kom maar terug als je het einde van dit gezeik denkt aan te moeten kondigen. 
Als je eindelijk licht aan het einde van de tunnel hebt gevonden, want als je zoekt vindt je altijd wel iets...One Fine Day!
30 minuten Rauw duzz van Radio-dj Ruud de Wild. You love him or you hate him. Ik zit in het eerste kamp. Ach, wij moeten van iedereen wat vinden, lijkt het wel. Zo ook van de Wild. Ik maak mij er ook schuldig aan hoor, wat dat betreft zit ik dagelijks de klaagmuur rechts van mij te verven. Ik heb ook overal een mening over, vind overal wat van maar ik laat deze steeds vaker binnenkamers blanco....
Maarre Ruud praat precies een half uur met bekende Nederlanders. Zet de wekker aan en begint gewoon een gesprek. 
Ik mag er graag naar luisteren. Geen voorgekookte vragen, klok op dertig minuten en vraag maar raak voor een knaak. 
Ruud begon meteen al sterk, wat een verrassing dat je er bent, Edwin. Evers: Je wist toch dat ik kwam...haha. Er ontspon zich een leuk gesprek. Het ging veel over zijn moeder, familie en vrienden. 
Over hoe 'Hardenberg' tegen hem aankijkt, als hij bijvoorbeeld door zijn stad loopt. "Goh, daar heb je die patser weer of wie denkt hij wel dat hij is...en sommigen zullen mij een aardige gast vinden."
Evers zei ook dat iedereen overal wat van vind, iedereen heeft overal een mening over...Dat kleine cluppie (niet HHC overigens..., red.) om hem heen dat is voor hem belangrijk. Wat anderen vinden, lekker belangrijk....Al die andere mensen kennen mij niet en ik ken hun niet. Hoe hij zich wilde herinneren als hij na het gesprek met Ruud bijvoorbeeld onder de tram van lijn 13 kwam? Zou hij het acht uur journaal halen? Denk het van wel, ergens aan het eind haha. Maar Evers vond het wel leuk als mensen hem zouden herinneren als iemand die je er goed bij kon hebben....
Ik vond het gewoon een leuke editie van 30 minuten Rauw, gewoon zoals Evers is. Die lach alleen al.
Waarom ik het aanhaal, nou ja...ik kwam hem tegen in het boek van de Appie en de Historische Vereniging en ik moest dus gewoon aan zijn woorden denken, ff wat anders dat het oeverloze gezeik van de laatste tijd. Ik mis vaak een beetje Evers op de radio, mis een beetje de gein en de lol. Als je 21 jaar vroeg opstond om ons 's morgens een glimlach op de mond te bezorgen ga je missen wat er misschien ooit was. 
Dat gevoel bleef hangen na het bekijken van al die mooie oude foto's over de geschiedenis van Hardenberg, een beetje Back Home, mijmeren over vroeger toen de (binnen)stad er nog heel anders uitzag. Je wordt ouder, Papa. Niet zoveel dromen over eerder...of toch wel doen?
When will I see you again. Draaiden de DJ's van Back Home ook altijd als laatste nummer. Gingen ze met z'n allen gezamenlijk op het podium staan. Ontvingen ze van het uitzinnige publiek de meer dan verdiende credits voor wederom een avond van herkenning met geweldige muziek uut de sixties, seventies and eighties, a boulevard of broken dreams....
Hoop dat het binnenkort weer kan, een soort van Back Home. Dat alle horeca weer open mag, iedereen de deuren weer openslaan. Een nieuwe lente, een nieuw begin. Kom binnen, kom drinken, kom eten, kom feesten, kom proosten, kom zuipen, kom dansen, kom...ja kom vooral, kom vooral binnen...
Zal het ooit weer zo zijn...? Dat we samen kunnen hangen aan de bar, lallend en met een slok op te veel weer Back Home gaan? Terug naar huus, weggaan is leuk maar thuiskomen is nog veel leuker. Wat ik oe brom.
Het zou mooi zijn als Back Home weer eind dit jaar of anders volgend jaar op het programma staat. 
Een heuse revival beleefd. Terug naar de foto's in het boek!
De roemruchte uitgaansgeschiedenis van deze stad aan de Vecht weer uit de motteballen wordt gehaald.
Dat de Evenementenhal of desnoods het marktplein bezwangerd raakt door liefhebbers van een goed feestje en een fijn stukje muziek. Moi, Hoi, hoe is het met joe dan? Lang niet gezien, mooi dat het weer kan. Heeft veel te lang geduurd....Biertje? of drink je tegenwoordig wijn? 
Gewoon om het gevoel van eerder weer terug te krijgen, van voor dat de wereld (voorgoed) veranderde. Die jongens kon je er ook goed bij hebben, net zoals Evers en velen met hem. 
Weet je wie je er ook bijzonder goed bij kunt hebben...? 
Wendy, juf Wendy. De geweldige juf van Moos. Tjemig, Je kunt haar er bijzonder goed bij hebben. Waarvan Akte!
Ik praat nu ff voor mijzelf maar ik denk dat San het honderd procent zal beamen. 
Op vooral mijn dagen heb ik een soort van haat-liefde verhouding met het huidige onderwijs. 
Staat de witte muur met het mooie schilderij steevast op standje klaagmuur...haha.
Begint het rond de klok van half negen al voorzichtig te kriebelen. Hoe heeft dat lieve zoontje van mij zijn vlag er vandaag bij hangen. Wanneer schiet ik in de stress of in de overlevingsmodule....??
Hoe lang duurt het vandaag dat ik mij ga irriteren....hahaha. Maar lachen als een boer met kiespijn met zelfs 1 gaatje in de middelste voortand.
Neuh, ik vind het drie keer niks. Thuis onderwijs geven. Geen multitasker pur sang niet in combi met studieboeken. Ik sprong een gat in de spreekwoordelijke lucht toen ik gisteren las, dan hoef ik het niet te horen en kan ik zelf beslissen of ik verder lees, dat de scholen hoogstwaarschijnlijk weer 8 of 10 februari open zullen gaan....Back Home, Back to School.
Jullie hoeven niet bang te zijn. Juf zal ik niet worden, meester ook niet trouwens....
Ik probeer een strenge te acteren maar mijn audities zijn waardeloos, ik dacht dat ik kon toneelspelen maar in real life val ik behoorlijk vaak door de mand. Tot ergernis van mijzelf, terug in je hok, heel snel graag. Moos probeert ook maar gewoon alle ballen hoog te houden!! Potverdikkemei...
En het kereltje doet het geweldig, niets dan lof al eet hij heel graag spruitjes. 
Het ligt vooral aan zijn papa. Geduld is een schone zaak, ik heb de broek er al vol van...
Wat een topper is Juf Wendy, wat heeft zij veel over voor haar klas 5B. Als je ziet wat ze allemaal klaarspeelt in een paar uurtjes les op een dag (althans dat denken wij, ze maakt uren genoeg die wij allemaal niet zien of willen zien). Juf zijn is geen 9 tot 5 beroep. Sowieso niet voor juf Wendy....Respect voor alle juffen en meesters en Juf Wendy in het grote bijzonder!
Ze kan tegelijkertijd in de ringen hangen, op een evenwichtsbalk lopen, turnend de stelling van pythagoras in een 3-4-5 driehoek nemen, de slingers opvangen en een salto achterwaarts over het paard maken en blijven balanceren op het dunne koord en nog heeft ze tijd over.....Hoe dan?? 
Hoe dan?? Ik vraag het mij regelmatig af. Ok, zij is dan wel de dochter van redelijk bekende turnende- en gymnastiekende ouders maar dan nog....Hoe dan? De laatste weken onttrekt thuiswerken,  ondertussen Moos in het gareel houden, nou ja letterlijk bij de les houden, en daarnaast zijn zusje nog even zoet te houden een zware wissel op mijn persoontje...Ach gut toch, ja ik weet het... Vertrek maar snel naar Jeruzalem, ga met je botte hoofd tegen de klaagmuur staan. Ik weet het, maar hier op dit witte papier heb ik het even voor het zeggen. 's morgensvroeg maak ik mijn kop leeg. Maak ik soms van de gelegenheid gebruik. Van de nood een deugd. Ik mag echt niet klagen, zelfs niet 30 minuten rauw.
Er zijn heel veel mensen die het veel slechter hebben getroffen dan mijn persoontje....Begrijp mij niet verkeerd!
Maar Juf Wendy is voorlopig mijn Edwin Evers van de laatste 21 jaar als je begrijpt wat ik bedoel!
Juf Wendy staat niet in het plaatjesboek van de Appie, ze had er van mij zo in mogen staan. Dat plaatje hadden wij met liefde in het boek geplakt en de dubbele lekker voor onszelf gehouden. 
Wendy is van ons, is van klas 5B.
Je kunt haar er namelijk goed bij hebben, net als die gast van Evers....en net als al die andere markante Hardenbergers....
Mien oude buurman, de vrouw om de hoek, het meisje achter de kassa, Jan, de bakker, de burgemeester, de slager, Roel, Henk, Johan Clemme, Mien Va en Moe, Aleid Zweers, die kerel van de Rova, Nova van Sandhamm, Mien van drie hoog, de wijkagent, Jan Waterink, Gerwin, Johanna, Ina, Frits Slomp, kaasboer Kelder, de jongens van de Stalen Piepe, de Klepperman, Cas, Sten, Sammie, Jan van Arkel, Ramses, Frank, Guus, Willem Bernard, Clara en Feyoena ook, de hond van Guus en Iris en natuurlijk mien drie-eenheid San, Moos en Mouna en vele, vele anderen. 
When will I See You Again. Back Home 2021!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....

#Mouna4JR!...De Slimste?

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Close to dawn, I turn so deep inside. 
Feel every stone I carried around, for so long.
But now that I got what I want, i'm not so sure the weight is gone.
Still heavy on my shoulders. Carrying on, the weight ain't gone
A force so strong is pulling me down.
Can barely hold, this gravity I've found.
Feels so wrong.
Uut 'The Weight' van Danny Vera

Moi, ben ik weer.
Fietste gisteren vroeg door en langs onze stad.
Hardenberg lag er nog zo vredig bij deze ochtend, het ontwaakte langzaam uit een diepe slaap.
Een meerkoetje dook weg in de rustige kabbelende Vecht, een vrouw liet haar hondje uit op de brug.
Linda zette alvast de bloemetjes buiten en Chris had zijn bus reeds geparkeerd schuin voor de Schenckerij.
Het was koud toch kreeg ik het warm van de aanblik van mijn stadje. Zo kijkend leek het wel of er niks aan de hand was, dat we niet al een jaar vast zaten geketend aan iets wat in de lucht hangt.
Ik was onderweg van het donker naar het licht, misschien had deze morgenstond wel goud in mond.
Waarom niet? Zocht en vond het dagelijks brood bij de bakker, bakker Battjes wel te verstaan.
Bestelde 2 fijn volkoren en 1 leeuwenbrood. Fietste dezelfde weg terug en de laatste kerstverlichting werd ondertussen langzaam uit de bomen gehaald, de kerstbomen in de Voorstraat brandde nog wel in volle glorie.
Snapte het wel, zo lang mogelijk een bepaald gevoel vasthouden. Het is al donker genoeg geweest.
Op de Markt was er ook bedrijvigheid, een nieuwe dag was aangebroken. Onderweg naar later!
Dat is ons meisje ook. Mouna werd afgelopen donderdag 4 jaar. Waar blijft toch de tijd..??
Weet nog als de dag van gisteren dat zij op een zaterdagmorgen net voor twaalf uur werd geboren. 
Ook hier in Hardenberg, iets verderop! Het meisje verrast mij elke dag weer...Wat een bijzonder kind.
John C. Kieviet zou de tekst zomaar voor haar geschreven kunnen hebben....
'Ik weet niet goed hoe te zeggen hoe ik mij voel. Alles wat ik ben, alles wat ik ooit was is hier te lezen in jouw mooie ogen. Ze zijn alles wat wij zien.'
Onze vertaling van het nummer Chasing Cars van Snow Patrol wat wij parkeerden op haar geboortekaartje.
Nog steeds geen woord van gelogen, ook niet vier jaar na dato. Wat ik oe brom!
Moos was gisteren een beetje jaloers op zijn zusje dat zij een tekst van Snow Patrol toebedeeld had gekregen totdat wij even zijn geboortetekst lieten horen. Slaapliedje van Acda en de Munnik, het gevoelige jochie pinkte even een traantje weg. Hij heeft het sowieso niet gemakkelijk. Hij mist van alles en vooral zijn vriendjes en vriendinnetjes van de basisschool. De basis is nu ver te zoeken....Hij mist een bepaalde houvast, een dagelijkse gang van zaken. Veel binnen blijven en met een papa die niet altijd tot tien kan tellen, niet lekker in zijn vel zit en ook niet weet hoe hij deze tied het beste in kan vullen. Wij heeft er gelijk. Weet jij het?
Maar we zijn weer de dikste vrienden. Ik heb 'm net twee boterhammen gesmeerd, een dubbele fijne volkoren boterham met extra chocoladepasta en hagelslag. Niemand die het ziet op dit vroege uur, dus het mag. 
Moos was achteraf toch wel blij met zijn tekst toen hij het hele nummer had gehoord, gelukkig maar!
Mouna was sowieso tevreden. Al hadden we een nummer van Rob Kemps op haar kaartje gezet!
Wat heeft ze een mooie dag gehad afgelopen donderdag en gisteren nog een kleine toegift met het bezoekje van haar grote neef Boris (10 dagen ouder) en neefje Luc. 
De deurbel ging regelmatig hier aan de Voermanstraat. Haar verjaardagsjurk danste volop. Wat ben je toch een mooi en bijzonder meisje. Kneep mij in de armen. Het geluk staat werkelijk voor mijn neus. Doe eens wat vaker je ogen open, knuppel!
Manenschijn en rozegeur! Ondanks alle beperkingen had zij alle vrijheid die dag. Ze miste niks omdat ze nog niet weet wat ze misschien anders had gemist. Ik denk, niet veel. Ze wil het volgend jaar misschien wel weer zo maar wij eerlijk gezegd niet...'s avonds aten we patatjes met een frikandel. 
Tja, zij mocht kiezen hé. Daarom verheug ik mij stiekum ook op de verjaardag van Moos. Eind maart, wie weet mogen wij dan veel meer...en Moos heeft nu al gezegd dat hij graag Sushi wil eten. Ik probeer hem maar niet op andere gedachten te brengen. Als je begrijpt wat ik bedoel. Hoop dat hij zich net zo jarig voelt eind maart als Mouna afgelopen donderdag. Het mooiste meisje van de wereld liet mij de wereld even vergeten....Het is soms zo simpel. 
Verheugen, doe ik ook na gisteren. Kocht een mooi kaasje bij Jan en nog één er bij. Op 1 been kun je niet lopen hè. De worst naturel bungelde mooi tussen de oude kaas uut NH en het honing-truffel geitenkaasje. 
Jan had weer mooie teksten, vooral over onze gezamenlijke liefde. Die gaat van ons door de maag maar eerst door het natte keeltje. 
Verheugen. Ja, inderdaad. Met terugwerkende kracht kwam de column van Lohues van twee weken weer terug in mijn hersenloze brein. Terugwippend zeg maar, durfde de woorden van Dennis hier niet te verhalen maar ik snapte 'm wel. Neef Geert moet de volgende keer gewoon beter naar hem luusteren, wat ik oe brom! Wel zo netties. Maar dat terzijde.
Alfred, ken ie de jongens van de stalen Piepe? Neuh, nog nooit van 'heurt. 
Ik krieg volgende week doar bier van, een mooie IPA. Jan van het Kaaskeldertje kwam aan het vertellen en ik hing spreekwoordelijk aan zien lippen.
Krijg ik altijd dorst van als bevlogen mensen beginnen te praten over hun passies en hun voorkeuren.
Heb ik ook met oude buurmannen, praten over bier maakt (soms) het verschil.
Brouwerij de Stalen Piepe. Schijnt een kleinschalige brouwerij te zijn uut Slagharen en omgeving. Dit keer eens geen Ponypark of Bonte Wever maar (h)eerlijk bier gebrouwen door vier vrienden uut dat voormalige Weversdorp! 
Ik kende het niet. Nog nooit van gehoord. Ze brouwden dan ook eerst in de schuur bij één van hun achter het huus. Ze wisten van geen toeten en blazen. Door schade en schande kwamen ze aan de brouwrecepten. Proberen, proberen, nog eens proberen, nooit stoppen met proberen. Dat is de beste manier. 3x vallen en weer opstaan. Gewoon kop d'r veur houden.
De heren Bram, Rob, Rens en Thijs zagen op een mooie lentedag hun idee geboren worden. Mooi man dat je op zo'n manier je passie die je met je vieren deelt en de liefde van bier drinken kunt sharen.
Hun eerste 'gele rakker' was meteen een succes. Het enthousiasme kende geen grenzen en ze brouwen vernuftig door in de schuur. Elk brouwsel was goed voor 50-60 flessen bier, vooral bestemd voor familie en vrienden maar de goegemeente kreeg er lucht van. Er moest meer bier gebrouwen worden want dat vakmanschap smaakte naar meer. 
Vorig jaar pakten ze de koe bij de horens. In de Krim (gewoon aan het kanaal hè, niet in Oekraïne hè) vonden ze een mooi plekkie in de oude Aardappelmeelfabriek. 
Karakteristiek pand net zoals hun bier met een geheel eigen geschiedenis. Ze hadden al een Tripel gebrouwen, kijk dan heb je mij meteen bij de les, maar die mogen ze niet officieel verkopen omdat de overheid accijns wil ontvangen als je je gerstenatdromen wilt verhandelen. 
Veel gedoe duzz. Daar moesten ze ook induiken. Om hun gezamenlijke hobby naar serieuze beleidsplannen te ontvouwen. Regeltjes, regeltjes...bekend terrein in Nederland, of niet dan!
En ondertussen bleven de vaten met Tripel maar liggen in de brouwerij. Zonde toch...!!
Maar goed, het kwartet heren heeft alles voor elkaar nu en kunnen nu ook officieel haar bier aan de man gaan brengen. Geen leverproblemen meer....Vond ik zelf wel leuk gevonden, lever in verhouding tot bier/alcohol...hahaha. Sorry. grapje van de baas zelf. Maar mijn eindbaas Kaas, Jan Kelder, heeft volgende week duzz biertjes van de Stalen Piepe in z'n overheerlijke winkeltje....
Ik verheug mij er nu al op...Dat verheugen, mooi wark toch! Of niet dan. Buurman & Buurman ook nog even inlichten. Je kunt niet voorzichtig genoeg zijn.
Tevens benieuwd naar de andere biertjes van de Stalen Piepe, Brouwse derhalve!
Ach, verder niet veel te melden. Stond vrijdagavond wel ff te juichen en de vuisten te ballen toen Rob Kemps tot winnaar van de Slimste Mens werd gekroond. Wat een gast zeg!
Ja, ook ik had een vooroordeel. De zanger van de Snollebollekes zou wel niet ver komen in deze kwis.
Die carnavalsmuziek van hem is aan mij meestal niet besteed. Teksten van lik mij een versje, van link naar rechts of net andersom...Beuk de ballen of Springen Nondeju..
Hij verkoopt er wel een vol Geldredome mee uit, maar toch. Maar hij logenstrafte alle vooroordelen...
De fijnste winnaar ooit in de Slimste Mens. Wat een kerel. Wat een mooie verhalen had en heeft ie. 
Ongelooflijk, Nondeju! Hij schreeuwde het uit met nog maar 17 seconden op de teller....
Wat een nuchtere kerel die Kemps. Leuk, sportief en grappig. Spitsvondig ook...
Het clichébeeld van Kemps' muziekgenre, carnavalsmuziek, ontkrachte Kemps eigenhandig met deze winst.
Misschien hebben jullie het wel gezien, want na de finale keken maar liefst 3,2 miljoen mensen.
Schitterend. Kemps for President! Mijn zegen heeft ie. Of over het feit dat je met LTS zwakstroom, een horeca opleiding en Wikipedia behoorlijk ver kunt komen in het leven. Hij gaf onbewust een groot deel van de kijkers een nieuwe vorm van hoop....Niet onbelangrijk in deze tijd.
Waar satire en realiteit niet meer uit elkaar zijn te houden. Want onze overheid denkt zelf dat wij niet altijd de slimste thuis zijn...
Hebben jullie de regels of adviezen ook gelezen op de site van de Rijksoverheid, ik ook niet hoor, ze zijn inmiddels ook weer verwijderd. Wat denken Mark Rutte & Co wel niet? dat wij soms oliedom zijn..?? Of zit daar wel een kern van waarheid in, dat kan natuurlijk ook? 
Wat is satire en wat is de realiteit...?? zeg het maar...Weet jij het?
Maar Sjoerd Mossou had ze wel gelezen en schreef er wat over. Is het nou grappig, slechte humor of denken ze daar in Den Haag dat het gros van Nederland ze niet alle 24 in een kistje bier heeft.
'Iemand komt voetbal kijken'. Let dan op:
Deel nooit blikjes, flesjes of glazen met elkaar, markeer desnoods de glazen...??
Gebruik individuele bakjes voor chips en nootjes, zorg ervoor dat u niet uit dezelfde zakjes eet.
Stel een 'tribune' op waarbij de zitplaatsen in elk geval 1,5 meter uit elkaar staan.
Valt er een doelpunt, dan kunt u bijvoorbeeld, zonder te schreeuwen, opstaan uit uw stoel, dansen en springen op uw plek. U kunt met elkaar op afstand het glas heffen. Of een muzieknummer afspelen of ratel gebruiken om toch geluid te maken...Hahaha, het stond er echt hoor.
Steek die ratel maar in je .....(vul zelf maar in). Ik juichte hartgrondig voor Rob Kemps toen hij de winnende maakte, al was het misschien niet slim. Lekker belangrijk!
Of als je bij Oma of/en Opa op bezoek gaat wordt je aangeraden om niet te hard te praten want dat stijgt het besmettingsgevaar. Gebruik zo nodig een notitieblok en pen als u iets wilt vragen aan Opa of Oma. 
Het stond er echt, ik wou dat ik het verzonnen had. Mensen op leeftijd zijn wat dover soms....
Ik zie mij al zitten bij Moe, notitieboekje en pen in de aanslag en vuur maar raak voor een knaak!
Wat staat er...? Ik kan je handschrift niet lezen hoor, moet je het nog tegen haar schreeuwen.....
Wie is nou de slimste in het hele verhaal. Rob Kemps? Jij, u, de jongens van de stalen Piepe of ondergetekende...??
of toch Mouna, ik denk Mouna die de dag van haar leven heeft gehad en vandaag opnieuw voor een tien gaat. Was het allemaal maar zo simpel....
Fijne zondag. Joah, mag wel zo!

Acda en De Munnik!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Want het maakt niet uit wat je gisteren deed.
Het gaat om dat wat je morgen pas weet.
Zwerf'on!
Uut Zwerf' On! van Acda en De Munnik.

Moi, ben ik weer!
De meeste sneeuw wat gisteravond viel nam vanmorgen niet eens meer de moeite om nog even te blijven liggen. De sneeuw droomde vast van vertrekken en sprak van nergens heen, kon blijkbaar missen van wat ie achter liet en maaide het gras al voor de zon weg. 
Moet de zon maar eerder uit zijn luie twijfelaar opstaan en de volgende keer vroeger de zonnestralen laten regenen. Vroeger was ie daar veel fanatieker in. What's new...??
Zat tegen beter weten in te wachten op een nieuwe zin. Zocht in gedachten het moment, zie mij staan hier in de sneeuw....of vanmorgen toch al teveel naar Thomas en Paul geluisterd. Dat kan ook...dat zal het vast zijn.
De sneeuw en ik hadden vannacht in ieder geval een grandioos gesprek mede mogelijk gemaakt door enkele fijne Tripels want brouwerijen brouwen geen water, wat ik oe brom!
Aaaaaaaaaaaah.....waar is alle sneeuw nu gebleven, Papa? Mouna drukt haar lieve snoetje teleurgesteld tegen het keukenraam aan. Buiten is de sneeuw reeds gaan zwerven naar elders...Potverdikkemei!
Kijk papa, op het dak van de auto ligt nog wel sneeuw maar we kunnen straks niet meer met de slee hè? 
Nee liefje...Aaaaaaaaaah. Lohues was er zaterdag ook al bange veur, iets met verheugen en uitgestelde teleurstelling. Hij had het weer eens bij het rechte eind, hoe krom ook!
Want nog niet zo vaak heeft het meisje van bijna vier, donderdag verjaart ze, sneeuw gezien. Gewoon witte sneeuw, het liefst vierkante meters lang.
Vroeger was het eerder schering dan inslag. Hadden we nog echte winters met koek en zopie.
Stond je veel vaker op bevroren water dom voor je uit te kijken naar mensen die wel konden schaatsen.
Eerder hadden we ook nog Acda en de Munnik en kwam je nooit beslagen ten ijs. 
Maar die heren zijn ook als sneeuw voor de zon verdwenen, of toch niet...??
Gisteren zaten ze wel gebroederlijk naast elkaar alsof de tijd nooit was gaan zwerven bij de Vrienden van Amstel Live (Stream).
Tja, ja ook wij waren twee van die ruim anderhalf miljoen mensen die gewoon met de voetjes op de bank thuis naar een soort van live-concert keken. We waren er eindelijk eens live bij. Eerder konden we nooit aan kaartjes komen of zaten we op hetzelfde moment met onze luie reet in de buitenlandse sneeuw te grasduinen. Meestal in Frankrijk, soms in Oostenrijk bij die Heidi met haar Schnapps.
Dat waren nog eens tijden. Acda en de Munnik waren er altijd bij op onze wintersportvakanties. Zij leken nooit weg te gaan en als ze ooit bij ons zouden weggaan mochten wij vast wel met hun mee...Duzz niet! Not!
De heren Schiphof en Withaar en hun lieve dames waren volgens mij de oorzaak dat ik in contact kwam met Thomas Acda en Paul de Munnik. Hey Dorgelo, dat cd'tje moet je eens kopen. Vind je vast leuke muziek. Ze wisten namelijk van mijn voorkeur voor Nederlandse chansons af.
Dat was in de vorige eeuw. Volgens mij ergens in '97. Goh, Papa heeft ook weer iets te vertellen. Klopt, niets is een mens vreemd. Waarvan Akte!
Twee mannen, zittend op de voorkant van hun titelloze debuutalbum. Allebei met een spijkerbroek aan. Thomas kijkt mij recht in het gezicht met een peuk op de lippen, Paul kijkt wat meer nonchalant om zich heen. Twee vrienden die elkaar bijna tien jaar daarvoor hadden ontmoet op de Kleinkunstacademie in Amsterdam. Het plaatje draaide ik grijs. Nog steeds ken ik alle teksten van die twee uit mijn hoofd.
Je hebt er niks aan maar toch...! 
Even veerde ik op, ze zijn bezig met een nieuwe plaat appte iemand. Huh...Meen je niet?? Dat bleek tien seconden later toch niet helemaal de waarheid te zijn. Ja, ze hebben een nieuwe single opgenomen samen met Maan en Typhoon, what's in a name...haha. Maar hoop sterft as leste hè..Altied blijven hopen, wel kijken wat je achterlaat hè. Trek door op tijd.
Ze stopten in 2015, een jaar daarvoor kondigen ze hun afscheid aan, live op de Nederlandse TV.
We zagen ze in Deventer voor het laatst. Wat een geweldige avond. Ik heb een zwak voor die twee en in het bijzonder voor Thomas Acda, keepert bij Swift Boys, schept een band hè.
Het werd mede dankzij die twee een bijzondere leuke avond. Na het alcoholloze weekendje van vorige week pakten wij nu gewoon ouderwets en serieus de koe bij de horens. If you can't beat them, join them of iets van gelijke strekking.
San aan de wijn en ik weer aan mien tripels en wat uitstapjes links en rechts naar een mooie Weizenbock of bijvoorbeeld een Grand Prestige van Hertog Jan. Ik was mijzelf weer..of natuurlijk nooit geweest, dat kan ook als u begrijpt wat ik misschien bedoel.
We stonden gisteravond weer ouderwets voor de WC in de rij, ondertussen dom lullen met wildvreemden. Moi, Hoi...Doeg. Stond notabene in mijn eigen gang urenlang op de jas te wachten, iemand was natuurlijk weer het muntje voor de jassen kwijt en hierdoor misten we bijna onze taxi. In mijn broekzak ontdekte ik nog wat consumptiebonnen toen wij al onderweg naar huis waren die ik een uur terug nog niet had kunnen vinden. Gelukkig hoefden wij tijdens het concert geen Amstel te drinken, elk nadeel heeft zijn voordeel. Ook geen koppijn derhalve vanmorgen, jawel hoor...haha.
Maar gezellig was het wel....A Trip(el) down Memory Lane met de vrienden van....
Heren, kom maar op met die toegift! Mijn zegen heeft U.
Het mag van mij. Groetjes uut het Hardenbergse maaiveld want de meeste sneeuw is nu wel voor de zon verdwenen. Sorry Mouna!
Nu dat klotenvirus nog. Lijkt er nog niet echt op! Was het maar sneeuw, was ik vannacht al begonnen met scheppen, nu had ik alleen een goed gesprek met de spreekwoordelijke sneeuw.
Als het vuur gedoofd is dan komen de wolven. Zwaai de tas maar ver de vijver in....
Fijne zondag. Joah, mag wel zo!

De Distelbelt!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'From the house upon the hill. All is still in this battle of wills.
Cause you don't know how it feels upon this fairest hail.
This trip isn't real.
And we'll never forget who we are. Old tattoos and battle scars.
Still have a heart that sometimes breaks, still have a mind that lies awake.
Still and up six feet underground, still the same world spinning now.
I watch it all as I stand still.
From the house, the house upon the hill.'
Uut 'House upon the Hill' van Miss Montreal (Sanne Hans)

Moi, ben ik weer!
Het fascineert mij al jaren, zo niet al tientallen jaren.
Ons huisje op de heuvel, gewoon net buiten Mariënberg tegenover de softijsjes van Gerrie.
Weet niet wat het is, maar ik heb soms het gevoel dat vroeger alles..nou ja, veel dingen beter waren.
Dat wij dingen gewoon accepteerden zoals ze waren, zoals het ging. Je wist misschien ook niet beter..
Zeg het maar, ik weet het ook niet.
Maar draaide gisteren voor de honderdduizendste keer de Hardenbergerweg op, nu richting ons huus.
Na de schaapskooi op het land van boer- en hobbyarcheoloog Timmerman keek ik naar links, voor de zoveelste keer in mien leven naar het huisje op de heuvel.
Het intrigeert mij elke keer weer, waarom?
Tja, omdat het op een heuvel staat? Omdat je moeite moet doen om er te komen...?
Omdat ik de laatste tijd enorm verlang naar zo'n huisje op de heuvel, dat ik denk dat ik van bovenaf gezien een betere kijk op ons leven zou hebben...? Dat ik dan wel de juiste looplijnen kan ontdekken.
Een soort van helikopterview, dat ik van bovenaf nu wel de poppetjes op de juiste plekken kan zetten?
Of gewoon dat het huisje, het huisje op de heuvel mij een soort van veilig gevoel geeft. 
Dat je net buiten jouw dorp op de heuvel niks meer met de mensen om je heen hebt te maken...?
Denk wel eens vaker wat. Maar ik moest er aan denken toen ik van de week Sanne hoorde in mijn oortje en zij zong over dat huisje op de heuvel, House upon the Hill.
Ze zingt vast niet over dat huisje net buiten mijn geboortedorp. Het huisje op de heuvel heeft ook geen adres, althans niet dat ik weet. Onze vrolijke eierboer Reinders huist op nummer zes en Timmerman op vier, daartussen vind je een schaapskooi, wat 'zomerhuisjes' en dus het huisje op de heuvel maar zonder noemenswaardig adres...
Woont er iemand permanent, huist daar misschien iemand die alles beter weet omdat ie op een heuvel woont en daardoor de wereld beter kan (over)zien?
Vind ons net een dolend voetbalelftal, bivakkerend in het rechterrijtje, maar net boven de degradatiestreep. De deur van de kelder staat reeds op een kier.
De trainer snapt er werkelijk geen bal van. De spits schiet al maanden geen deuk meer in een pakje boter laat staan dat hij scoort en de keeper laat veel te veel ballen door. Blunderappie...!!
De laatste man en tevens aanvoerder heeft er al weken de smoor in, staat voor de tweede keer dit seizoen enkele wedstrijden langs de kant wegens opnieuw een rode kaart. Hij moest weer aan de noodrem trekken omdat die klote rechtsback wederom zijn man liet lopen. Hij baalt als een stekker.
De andere spits zit zich ondertussen te verbijten op de reservebank, de trainer ziet het niet in 'm zitten.
Wat een knuppel, hij laat zich in de week wel eens gelden in de kleedkamer en ondermijnt zo het gezag. Langzaam brokkelt de teamspirit af.
Hij ziet ook wel dat in de derde helft er zich groepjes aan het vormen zijn. De aanvallers klonteren samen en de achterhoede denkt dat ze het altijd beter weten. Betweters! Enkele middenvelders proberen de scherven te lijmen maar het is dweilen met de kraan open. Ja, in bier drinken zijn ze allemaal kampioen maar met oplossingen komen is voor velen een brug te ver. Het team oogt al maanden als los zand, ze hebben totaal geen vertrouwen meer in elkaar en het systeem en zien achter elke boom een dikke beer. Het is geen elftal meer maar elf individuele BV'tjes op het veld. 
En dan die supporters, de beste stuurlui aan wal. Weten het altijd beter, hebben overal commentaar op maar verder dan opmerkingen dat het vroeger allemaal beter was komen ze ook niet. Het zelfingenomen bestuur weigert om in te grijpen, ze drinken zich liever te barsten in de bestuurskamer met de deur veilig dicht!
Allemaal de kop in 't zand. Verstand op nul, ogen dicht. Hopelijk waait deze storm vanzelf over...
Ja, je mag best weten. Ik heb soms, zo af en toe, best wel wat onrust in miene kop. Het is niet altijd rozegeur en manenschijn. Het regent niet altijd zonnestralen...
Deze pandemie baart mij zorgen. Ben er niet bang voor maar toch ook een beetje weer wel.
Het lijkt wel een beetje op dat vroegere geloven van mij. Ik geloofde allang niet meer in God en toch dacht ik eerder vaak dat God alles zag als ik iets deed wat eigenlijk niet mocht. 
Gek hè, en nog steeds geeft dat een bepaalde onrust. Stel dat het allemaal wel waar is.
Stel dat de hemel wel bestaat en de hel ook..??
Dat stond/staat mij ook tegen, het onbewust bang maken van een kind. Weet niet of het geloof dat deed of dat de mensen het geloof zo uitlegden aan mij om het voor hunzelf helder en vooral simpel te houden.
Je kunt het niet sturen, je kunt deze tijd niet bij de hand nemen en ergens parkeren in de hoek als je er klaar mee bent. Morgen sta je er gewoon weer mee op. Zat van!
Mensen gingen eerder ook wel dood aan bijvoorbeeld de griep en zo maar het is tegenwoordig zo ongrijpbaar, dit is niet te vangen, je kunt er geen vinger achter krijgen. 
Van de week kwam Corona wat dichterbij. Moe moest ff een weekje in totale afzondering. Achterdeur op slot en geen bezoek. Ze was in aanraking geweest met iemand die later besmet leek te zijn. 
Gelukkig had ze geen klachten, elke dag onder de 37 graden. Ze rook alles nog, slikken ging goed en hoesten hoefde ze ook niet. Wel elke dag voor de zekerheid even bellen. Gisteren eindelijk weer een kopje koffie doen bij dat lieve wieffie en wat boodschappen langs brengen...89 is oud genoeg maar niet voor mij. 
Ze mag over honderd jaar pas doodgaan en zekers niet aan deze kut-corona. Als je begrijpt wat ik bedoel.
Je kunt momenteel ook niks plannen of organiseren. Alles zit bijna dicht en volgende week kan alles weer anders zijn. Daarom dat huisje op de heuvel, stom hè...Je wilt terug naar een gevoel van eerder, toen alles nog zo simpel was. Je niet voor volk en vaderland dood kon gaan aan iets wat je niet kunt (be)vatten. 
Ik denk echt dat het wat 'on' van de onrust kan wegnemen.
Dat ik boven op de heuvel de wereld wat beter kan begrijpen. 
Liep vorige week namelijk in de voetsporen van mijn verleden met onze toekomst in het spreekwoordelijke heden, onderweg naar later!
We stonden op de Distelbelt richting Diffelen. FF uitwaaien met zijn vieren.
Even vastpakken wat ik heb. Potverdikkemei!
Ik keek over de Mölnmarsch richting mijn geboortegrond. Wel eens vaker dit uitzicht gezien maar vorige week was het anders. De wind voerde het woord. Keek naar het landschap wat inmiddels een nieuwe balans heeft gevonden tussen rivierbeheer, natuur en landbouw. Mooi...
Zag langharige koeien grazen, ook de kapper van deze runderen is blijkbaar gesloten. Zag een ooibos ontstaan want volgens de geleerden is dit de enige plaats langs de Vecht waar het uberhaupt mogelijk is. 
Zag de Uilenkamp, een aftakking van de Vecht wat sierlijk meandert in het landschap tegen het mooie Mariënberg an.
Keek naar de achterkant van het bos waar het huisje op de heuvel in verscholen ligt. Zag mij weer melk halen bij Vinke aan de Oudeweg, zag op de hoek het huis van Hofstede nog staan.
Iets verderop het voetbalveldje voor de gereformeerde kerk waar wij na school samen speelden of je nu vrijgemaakt, hervormd was of het allemaal wel geloofde. Dat maakte toen nog niet uut.
Waar je altijd de bal minimaal twee keer 's middags uit de waterleiding mocht halen met behulp van wat graspollen. 
Het zendingsbosje waar Mandie nog altijd ligt te slapen. Vinkelands...Het onzinnige idee van ondergetekende om daar ooit eens een popfestival te organiseren net zoals Lowlands...haha.
Skik moest er komen en de Dijk natuurlijk en misschien wel de Golden Earring. 
Ach, aan de barkruk bij Café Mans was het leven allemaal niet zo moeilijk. Je geloofde het wel!
Je gooide wat ideeën op het schap en een dag later was de helft het toch alweer vergeten...
Heerlijk toch! 
Zag een moeder en kind in brons staan. Ons oorlogsmonument. Toen zaten ze vijf jaar binnen en was er misschien geen virus maar wel een andere vijand die op de loer lag. 
Hadden ze het toen ooit kunnen bevroeden dat er bijna tachtig jaar later scholen maandenlang dicht zouden gaan, winkels gesloten en dat je nooit meer naar je favoriete kroeg mocht. 
Was toen het huisje op de heuvel er al...? Weet jij het...? 
Vroeger was het niet altijd beter maar wist je wel minder. Was je misschien wel een stuk gelukkiger omdat het allemaal een stuk overzichterlijker was. Tijden vallen niet met elkaar te vergelijken.
Dat je gewoon deed omdat iedereen het deed...Je niet achter elke boom een beer zag staan. 
De keeper gewoon de ballen tegenhield, de spits wekelijks zijn doelpuntjes meepakte, de trainer gewoon altijd de juiste elf het veld instuurde en het publiek steevast kon juichen en wij later samen met z'n allen proostend de derde helft begroette....Elke zaterdagavond op de kop thuus maar wel drie punten en in de euforie dat wij met z'n allen de wedstrijd hadden gewonnen. 
Daarom dat huisje op de heuvel, gek hè... waar je even kunt ontsnappen aan de realiteit en waan van de dag.
Ruimte om je heen geeft op een bepaalde manier vleugels. 
Nou ja, volgende keer beter....Snappen jullie het nog?
Had beter in bed kunnen blijven liggen hè, beter dan dit slappe geouwehoer.
Ga er weer naar terug...Naar mijn huisje op de heuvel, in gedachten dan.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...

Landgoed De Groote Scheere

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'And it's been a long December and there's reason to believe
Maybe this year will be better than the last.
I can't remember all the times I tried to tell myself
To hold on to these moments as they pass."
Uut 'A Long December' van de Counting Crows

Moi, ben ik weer!
De beste wensen voor tweeduizendéénentwintig, veel heil en zegen.
Vaak sluit ik het voorbije jaar af met de woorden van zanger Adam Duritz, nu begin ik
er eens mee.
Het is maar net hoe de zondagen vallen in the most wonderful time of the year.
Maar nu geloof ik het eens echt...dat 2021 veel en veel beter wordt dan 2020 ooit is geweest!
Droomde nooit zo van een witte kerst maar de laatste tijd, gek genoeg, wel veel meer van bruine kroegen, drukke winkelstraten, warme zomerfestivals en een vol huis! 
Je hebt zo je voorkeuren....Soms komen dromen uit, toch..??
Wel voor de 49e keer een pan zelfgemaakte uiensoep op tafel maar op de eerste dag van het nieuwe jaar en mijn net aangebroken 50e levensjaar bleef het opvallend stil in huize Dorgelo.
Jarig zijn op nieuwjaarsdag is sowieso niet wat maar zonder aanwezigheid van nuchtere familie, lieve vrienden en gezellige buren is er geen bal aan....
Hopelijk hangt de vlag op de eerste dag in 2022 er weer compleet anders bij. 
Als wij de verjaardagen van Mouna en vooral van Moos maar enigszins op de 'ouderwetse' manier kunnen gaan vieren. Dat niet Moos voor het tweede achtereenvolgende jaar zijn verjaardag in het water ziet vallen.
Doe stiekum wel eens van die vlugge schietgebedjes. Misschien komt de hulp dit jaar wel van boven als sommigen hier op aarde het maar blijven verkloten. 
Land in verwarring...Land of Confusion. Het is misschien een begin. Ik hoorde het Genesis zingen op nummer 853 van de Top2000 dit jaar en moest daar aan denken en aan de Counting Crows. 
Je moet ergens beginnen...In een boek begin je ook niet halverwege.
En zoveel meer. De Top2000 was weer zaligmakend. Veel naar gekeken, met z'n allen. Veel van die kippenvel momenten. San en ik hebben de kinderen een beetje aangestoken met dat andere virus. 
Schitterend. De hoedjes op met Hier kom ik Weg van Daniël Lohues. Moos en Mouna die 's morgens de televisie al op 128 hadden staan terwijl wij nog lagen te slapen, super gewoon!
Trots, toch een stukje opvoeding!
Voor het eerst waren we tijdens de afgelopen feestdagen vooral aangewezen op elkaar, de weegschaal lieten wij even links liggen, kan ook rechts zijn geweest tis maar net van welke kant je de badkamer komt inlopen.
Maar ook veel gewandeld, de bunders op, de frisse lucht in. 
Soms even Hardenberg in, kieken naar de grote kerstboom op de markt. Lichtjes tellen...
Maar nog vaker de natuur in. De vecht over en dan zijn wij er al. 
Bij terugkomst ouderwetse 'Happie en Snappie' met mooie wijnen en dito biertjes.
Twee keer naar de glasbak dit nieuwe jaar al. Of ik had een te kleine boodschappentas gepakt of gewoon teveel lege flessen en had ik na de kerst deze zelfde wandeling ook al niet eens gemaakt?
Deze tijd maakt je sowieso aan het twijfelen, zekers als je te vaak de bodem van het glas ziet.
Was namelijk aan het mijmeren geslagen tijdens het drinken van een mooie Scheerse Tripel van de Mommeriete hier even verderop. In Gramsbergen kunnen ze meer dan alleen maar bananen eten, ze brouwen hemels bier daar aan het kanaal aan de rand van het lichtstadje, mmmmmmm....
Een imposant en karakteristiek bier van 9,5 % net als het landgoed waar het biertje naar is vernoemd. 
Want als ik het goed heb zijn Gert en Carina Kelder ooit begonnen op Landgoed de Groote Scheere met het brouwen van hun heerlijke gerstenat. Toeval bestaat niet!
Achter pannenkoekenboerderij de Ganzenhoeve brouwden ze in 2004 hun eerste biertjes.
Ben gewoon van de Tripels, ze drinken zo lekker weg. Bovengistende biertjes, kleuren die variëren van blond tot amber en soms nog wat donkerder. 
Na een paar Tripels gaat het ook in mijn bovenkamer gisten, geen hergisting op fles maar in mijn hoofd duzz als je begrijpt wat ik misschien bedoel, die onzin moet toch ergens vandaan komen. Wat ik oe brom!
Sloot mijn ogen voor zover het mogelijk was en droomde van Landgoed De Groote Scheere gelegen aan de N34 tussen Gramsbergen en Coevorden.
Een historisch cultuurlandschap. Eeuwenoude zandpaden verbinden weiden, akkers, bossen, natuurttereinen en houtwallen. In het fraaie landschap wisselen rietgedekte boerderijen met karakteristieke luiken in vrolijke kleuren en andere streekeigen gebouwen elkaar af. 
Een uniek landschap, zowat bijna achter ons huus, met een rijke geschiedenis. 
In de middeleeuwen was dit gebied in Holthone de enige verbinding tussen Drenthe en Overijssel, echter behoorlijk troosteloos en nauwelijks begaanbaar door het veenmoeras. Er waren maar enkele doorgangen. Het landgoed is daarom ook vaak het strijdtoneel geweest voor vele veldslagen. 
Ze waren eerder echt niet veel beter dan wij tegenwoordig, waarvan akte!
De bekendste veldslag is De Slag bij Ane in 1227. Plaatsen als Zwolle, Gramsbergen, Ommen en Hardenberg zijn door deze veldslag min of meer ontstaan. 
Tot het begin van de vorige eeuw was een groot deel van De Groote Scheere dus moeras, heel veel moeras. Daar zakte je dus mooi in weg... 
Baron van Voerst van Lynden startte in 1910 met het ontginnen van het grote moeras met het prachtige cultuurhistorische landschap van nu tot gevolg. Goeie kerel die Baron, drommels, drommels, drommels...
De Groote Scheere ademt historie als je er loopt of fietst. Ik dacht nog, daar moeten ze wat mee doen.
De geschiedenis moet (door)verteld worden, er is op deze plek zoveel gebeurd. 
Maak er een verhalenpad of zo, bijvoorbeeld van 5 of 7 kilometer of een Kids Beweegroute van pak 'm beet een kilometer met allerlei informatie langs de route over de dieren die leven op het landgoed. 
Over de Mol, de vlinder, de uil, de specht, de ree, de gans, de zwaan of misschien wel over de kikker.
Laat ze opdrachtjes uitvoeren middels een ouderwetse dobbelsteen, dat ze bijvoorbeeld net zo moeten kwaken als een kikker, waggelen als een gans of huppelen als een haas. 
Laat al die mooie wandelpaden eindigen bij de Ganzenhoeve, pannenkoek achter de kiezen en hoppakkee huiswaarts. Soms ben ik net een vat vol met ideeën in plaats van wijn of bier. 
Net op dat moment appte Winie, onze lieve vriendin, met de gouden tip.
Ga eens wandelen op Landgoed De Groote Scheere...Inderdaad, sinds 2019 hebben ze er mooie wandelroutes uitgezet. Het verhalenpad waar je tijdens het wandelen van alles leert over de historie, de natuur en cultuur van dit bijzondere landgoed. 
De Kids Beweegroute is van hetzelfde laken een (wandel)pak. Goed idee!!
Ik zou zeggen, trek de wandelschoenen maar aan en over die bunders met mekare....Binnenkort sluit je het vele lopen dan af bij de Ganzenhoeve waar je perfect een ambachtelijke pannenkoek kunt eten met een overheerlijke biertje van de Mommeriete, als dat geen goed begin is....weet ik het ook niet meer.
Wilde namelijk niet teveel zeuren in het eerste bloggie van 2021. 
Niet over het feit dat je sinds kort nergens meer kunt pinnen in het centrum van Hardenberg als de winkels (bijvoorbeeld de Appie) gesloten zijn. Alle banken (ING, SNS, ABN/AMRO en de Rabobank) hebben hun geldautomaten gesloten..(!!!???) Vooral voor de ouderen in onze stad is het niet echt toegankelijk te noemen...We waren toch de toegankelijkste gemeente van het land? 
Of zijn we daar mee gestopt nu onze Rick ook minister af is...?
Ze moeten nu een eind sjouwen met hun rollator naar ver buiten het centrum achter het huis van de altijd goedlachse en bebaarde geschiedenisleraar die gelukkig nog niet uut de tied is...(Uut Eerder Tied).
Ach, wilde het nog hebben over mondkapjes en zo, maar kan beter mijn mond houden. 
Ik leg het altijd verkeerd uit en begrijpen doen de meesten wat ik eigenlijk bedoel dan toch niet.
Verspilde moeite, onbegonnen wark.
Ik zeg fijne zondag. Trek de wandelschoenen aan, ga er op uit....Op zoek naar een beter 2021.
2020 hebben wij begraven en nogmaals gecremeerd. Voor de zekerheid. Dat jaar hoeft zich niet meer te herhalen, doe mij maar de slag bij Ane met een mooie Tripel van Gert en Carina.
Dat klotenvirus moet onder het gras, diep onder het stof. 
Het top2000 virus mag einde van dit jaar wel weer welig tieren daar krijgen wij nooit genoeg van.....
Lohues op 1, daar gaan wij voor, of niet Moos? 
Je moet een doel hebben als voetballen nog niet mag.
Joah, mag wel zo....